သုံးပင်လိမ်တဲ့ ည အပိုင်း(၃၃)

<Unicode>


သုံးပင်လိမ်တဲ့ ည
အပိုင်း - ၃၃

#Credit;C.K.O

နောက်ဆုံးအချစ်လား

အမှန်တော့ ကိုကျော်စိုးနှင့် သီဟအောင်ကတော့ ကျွန်တော့်အလွယ်တကူ ရွေးချယ်ဖို့ မဖြစ်နိုင်ပါ။ သူတို့မှာ သက်ဆိုင်သူတွေရှိပြီးသားလေ။ ဒီလို ဆုံးဖြတ်ပီး ရွေး ချယ် ဖို့ကလည်း လွယ်လွယ်နဲ့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့တာတော့မ ဟုတ်ပါ။ ခက်ခက်ခဲခဲ နဲ့ အခြေအနေ အချိန်အခါအရ ဆုံးဖြတ်ခဲ့ ခြင်းဖြစ်သည်။ရူးတယ်ပဲပြောပြော အဓိပ္ပါယ်မရှိဘူးပဲဆိုဆိုပါ။ ကိုယ့်၀မ်း နာ ကိုယ်သာသိမို့.. ငါ့ ၀မ်းပူဆာ မနေသာဖြစ်တဲ့ အချိန် မဖြစ်သင့်တာမဖြစ်ဖို့ပါ။
သွေး နဲ့ ကိုယ် သားနဲ့ကိုယ်မို့ မထင်မှတ်ဘဲ ဖြစ်ခဲ့သည့် ကိစ္စတွေ ကြာင့် နောင်တလည်း မရချင်တော့။ဒီအတိုင်း နေလည်း မထူးတော့တဲ့ ဘ၀မို့။

အစပိုင်းကနေ ခုထိ သုံးပင်လိမ်တဲ့ဇာတ်လမ်းကိုလည်း ဖြတ်ချင်ပြီလေ။ အတည်သဘောမျိုး တစ်ယောက်နဲ့ပဲတွဲခြင်းက များနေတာထက်စာရင် ပိုအဆင်ပြေလိမ့်မယ်ထင်သည်။ လူများလေ လူပိုသိလေ။ ပြသနာများလေးဆိုတော့။ ဒါကြောင့် ဘာပဲပြောပြော ကိုယ်တိုင်ကလည်း ကြိုက်တဲ့ပုံစံဖြစ်နေသော လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက် အသက်ကလည်း ကျနွ်တော့်ထက်5 နှစ်လောက်ပဲကြီးတာ ကိုကျော်စိုး လို 30 ကျော်မဟုတ်။ ကိုငြိမ်းရဲ့ boy friend သီဟအောင် လို ကျနွ်တော့်ထက် သုံးနှစ်ကျော်လောက် ငယ် သော ချာတိတ်လေးလည်း မဟုတ်။ အလုပ်ထဲတွင်လည်း ကျွန်တော့်ကို ကူညီဂရုစိုက်သလို ။ အပြင်မှာ လည်း ကျနွ်တော့်ကို ကြိုက်ကြောင်း အတည်အတန့် မပြောပေမယ့် စသလို နောက်သလို မထိတထိနဲ့ ရုပ်တည် ပြောတတ်သာ ဂျူး ဗမာကပြား ဥရောပဆန်တဲ့ လူဖြူလေး ကိုဇော်ကိုသာ ရွေးဖို့ဆုံးဖြတ် လိုက်သည်။ ဒါမှ အားလုံး နဲ့ အဆင်ပြေမှာလေ။

ကိုကျော်စိုးအတွက်တော့ စိတ်မကောင်း။ သူ့ကိုတော့ရှောင်ရတော့မည် ။ သူက အိမ်ထောင်သည်လေ။
ပြဿနာပေါ်တင်မရှာလောက်ပေမယ့်.. သိပ်တော့ စိတ်မချရ။ နောင်ဖြစ်မှ နောင်ရှင်းဆိုသလို .။ ကျွန်တော်နဲ့ ကိုဇော် ချစ်သူဖြစ်ပြီးက။ ဒီခြံကနေ မြို့ထဲဘက်ဖြစ်ဖြစ် တစ်နေရာကို သွားကာ အတူအလုပ်လုပ်ရင်လုပ်။မဟုတ် လည်းကျွန်တော်ကတော့ မြို့ထဲ ဘက်ကိုတက်ကာ အလုပ်လုပ်ရပေမည်။ နောက်မှ တစ်နေရာမှာ နှစ်ယောက် ပြန်ဆုံတွေ့ကြမယ် ဒီခြံထဲမှာ နှစ်ယောက်အတူနေတာကြာရင် လူတွေရိပ်မိနိုင်သလို။ အထူးသဖြင့် ကိုကျော်စိုး ပြဿနာရှာမှာကို လန့်မိသည်။ လန့်တာထက် မျက်နှာပူတာ၊ အားနာတာက ပိုသည်။

ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်လေ မပြတ်မသား ဝေ၀ါးပြီး ဒီသုံးယောက်ကိုရှောင်တိမ်းနေလို့ကတော့ မလွတ် ။ ပြတ်ပြတ်သားသား ရွေးချယ်လိုက်မှသာ အဆင်ပြေမည်။ ဒါကြောင့် ကိုငြိမ်း နဲ့လည်းအဆင်ပြေ သူလည်းသဘောတူ ကျွန်တော်နဲ့လည်း သင့်တော်မည်ထင်သည့် ကိုဇော့်ကိုသာ လက်တွဲဖော် အဖြစ် ရွေး ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ Homo ဘ၀ ဆိုတာကလည်း ဖြစ်နိုင်မဖြစ်နိုင်အသာထား စိတ်ကူးနဲ့တော့ ရူးကြတာပဲလေ။ နောက်တော့သာ နောင်ဖြစ်ပေါ့။
ဘယ်လိုလာမည် ဘာဖြစ်မည်က သိသလို မသိသလိုမို့.. ထားလိုက်တော့။ ဒီကြားထဲ သင်တန်းအတက်အဆင်းကို ကိုငြိမ်းရဲ့ boyfriend သီဟအောင်ကလည်း ပေါ်တင်ပင် ကိုငြိမ်း အလစ်တွင် လာကပ်နေတော့သည်။

အစကတော့ ရိုးရိုးထင်ပေမယ့်.. ကိုငြိမ်းလက်ထွက် ဖြစ်နေတော့ မရိုးလောက်ဘူးထင်တာ ဆန်းကို ဆန်းလာသည်။ အားနာတာကော သူ့ပုံစံကလည်း မိုက် အပြော အဆိုနည်း ၊ အနေအထိုင် ဆက်ဆံရေးကလည်း ကိုယ့်ကို ဦးးစားပေးတော့ အကြိုက်ပေါ့။ ဒါပေမယ့် အလိုက် အထိုက် တော့နေ သာယာသလို နေမိတာပါ။ လွန်လွန် ကြူးကြူးတော့မဖြစ်မိ။ ဒါပေမယ့် အရင်လို စိမ်းမနေတော့ဘဲ ပိုရင်းနှီးလာတာတော့အမှန်။ဒါတွေကို ကိုငြိမ်းတော့မသိ။ ကျွန်တော်လည်း မပြောသလို။ သီဟအောင်ကလည်း မပြောတာဖြစ်မည်။ ပြောဖို့မှ မလိုတာကိုး။ ဒါ ထက် ရွေးချယ်စရာ ကိုဇော်တစ်ယောက်လုံးနဲ့ အရင်ကထက် လွတ်လွတ်လပ်လပ် ပူးပူးကပ်ကပ် ရှိနေတာကလည်း တစ်ကြောင်းပေါ့။ ဒါကလည်း ထက်မောင်မှ မရှိတော့တာ။ ကိုမင်းမင်းကလည်း အရောမ၀င်သဖြင့် သိပ်အနားလာမကပ်သလို ကပ္ပလီတစ်ရန်ကလည်းအေးနေတော့သည်။ ကိုငြိမ်းရဲ့ အောင်သွယ်နဲ့ သဘောတူမှုထက် ထက်မောင်အစား waiter အသစ်ထပ်မခန့်သဖြင့်..
အလုပ်သဘောအရပါ ပိုနီးသွားရခြင်းဖြစ်သည်။

ကိုဇော်ဆိုသည်မှာလည်း လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက် စီနီယာ တစ်ယောက်ဖြစ်သလို ကျနွ်တော့်အား သေသေချာချာ သင် ပေး ကူညီဖူးသူလည်းဖြစ်၊ ကျွန်တော့်ကို အရင်ကတည်း က စသလိုနောက်သလိုနဲ့ မထိတထိ စနေသဖြင့် သူကျွန်တော့်ကြိုက်မှန်းလည်း မသိတာထက် ကျွန်တော့်မှာ သူ့အပြင် ကိုကျော်စိုးတို့ သုံးယောက်နဲ့ပါ သုံးပင်လိမ်နေရသောကြောင့် သတိမထားမိ။ Sex အတွေ့အကြုံရှိပြီးသား ဖြစ်ပေမယ့်လည်း ခု သတိထားမိတော့ ရှက်သလိုလို၊ ရင်ခုန်သလိုလို ရှိုးတိုးရှန်းတန်းတော့ဖြစ်သည်။ သူ ကတော့ အပြောင်အပျက် တော့နည်းနည်းလျော့လာသလို။ ပိုလည်းနီကပ် ရင်းနှီးမှုတွေ တိုးလာသည်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကျွန်တော့်ဘက်ကတော့ ဘယ်သူ့ကိုမှ အရင်စပြီး ရေလာမြောင်းပေးမလုပ်ခဲ့သလို ခုလည်း ကိုငြိမ်းသဘောတူကာ တစ်ယောက်သဘောတစ်ယောက် ရိပ်မိပေမယ့်. အနေအထိုင်တော့ဆင်ခြင်သည်။သူ့ဘက်က စလာရင်တော့လည်း မီးစိမ်းပြက ဆက်လုပ်ဖို့ အဆင်သင့်ပြင်ထားမိသည်။

သို့သော် အစ အနောက်သန်သော ကိုဇော်ကြောင့်ကော ကိုယ်ကိုယ်ကိုယ် ထိန်းလွန်း မူလွန်းနေတော့ ကျွန်တော့်ကြောင့်ပါ နှစ်ဦးစလုံး တကယ်တန်းစရမှာကို မစနိုင်ဘဲရှိန်နေသလိုဖြစ်ကာ ဇာတ်လမ်းကတော်တော်နှင့်တော့မစ။ စနေတာကတော့ အေးအေးလေးနဲ့ လည်သော သီဟအောင် ပင်။ ရုပ်ရှင်ကြည့်ဖို့၊ မုန့်စားဖို့အထိခေါ်တဲ့ အဆင့်ရောက်လာသည်။ လျှောက်လည်တဲ့အဆင့်ကိုတက်လာတော့ အလုပ်အကြောင်းပြ ငြင်းရတော့သည်။သူက လည်း ဇွဲကကောင်းသည်။ အသွားလိုက်ပို့ အပြန်ကြိုစောင့်နေတတ်သည်။ ဒီလိုနဲ့ပဲ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်အတူထိုင်တဲ့အဆင့်ထိရောက်လာသည်။ လူကအေးကာသနား စဖွယ် ရည်ရည်မွန်မွန်မို့ သနားသလို အားနာသလို နှင့် ကောင်လေး ငယ်ငယ်ချောချော ဗလတောင့်တောင့်က ကိုယ့်ကို အရေးတယူလုပ် အပေါင်းအသင်းလုပ်တော့ သာယာမိကာ ဒီလောက်ထိ အဆင့်တက်လာခြင်းဖြစ်သည်။ အမှန်ဆို မေးပြော ခေါ်ထူးသာ လုပ်ရမည့် လူပါ။ ကိုငြိမ်းလူမို့လို့လေ ။

ဆောင်း၀င်ကာစပေမယ့် မိုးကလည်း မပြတ်သေးတော့ မိုးတပြိုက် ဆောင်းလေတပြိုက် အားပြိုင်နေသလို။
ကိုဇော်နဲ့ သီဟအောင်တို့အားပြိုင်မှုကလည်း လူချင်းထိပ်တိုက်မတွေ့ပေမယ့်. တသီးတခြားတော့ပြိုင်နေကြသည်။ ကားပေါ်မှာ အတူတူထိုင်ရင်း မသိမသာ ကျွန်တော့်ပခုံးပေါ် သူ့လက်တင်သလိုလိုနဲ့ သူ့ ရင်ခွင်ကျယ်ထဲ ကျွန်တော့်ကိုယ်လုံးလေးရောက်ရောက်သွားရသလို။
အိပ်ငိုက်ရင်း သူ့ပခုံးကိုမှီကာ ရင်ခွင်ထဲရောက်သွားတတ်သည်။ သူလည်း အိပ်ငိုက်သလိုလိုနဲ့ ကျွန်တော် ငိုက်နေရင် လိုက်ငိုက်ကာ ပခုံးပေါ်ကလက်ကကျွန်တော့်ခါးထိလျောဆင်းကာ ဖက်ထားသလိုလိုလုပ်လာတတ်သလို။ ကျွန်တော့်လက်ကလေးများအားလည်း ကျွန် တော် အိပ်နေပြီအမှတ်ဖြင့် သူ့ပေါင်လေးပေါ် မသိမသာ တင်ပေးထားတတ်သည်။

ဘာပဲပြောပြော မငြင်းပေမယ့် လူတွေများလာ သူသတိ ထားမိမှာစိုးလို့ မသိမသာ ပြန်ရုပ်သိမ်ရသေးသည်။ သူ့ လက်တွေကလည်း တစ်နေ့ထက်တစ်နေ့ ပိုသွက်လာသည်။ ကျွန်တော့်ခါးကနေ တစ်ခါတစ်လေ ကျွန်တော့ တင်ပါးများပေါ်ထိ ပြုတ်ကျသလို မတော်တဆပုံစံလာလာထိသလို ကိုင်သလိုဖြစ်လာတတ်သည်။ လူကြားထဲ အတင်းငြင်းဆန်ကာ ဖယ်ခိုင်းနေရင်လည်း လူပိုသိမှာစိုးသဖြင့် ငြိမ်ခံနေရပေမယ့် ရင်ထဲမှာတော့ မဖြစ်သင့်မှန်းသိသော်လည်း သာယာမိနေတာတော့ အမှန်။ ဒီလို ပွတ်သီး ပွတ်သပ် ကြင်နာမှုမျိုးကို မရခဲ့ မရတာကြာတော့လည်း တောင့်တမိတာတော့ အမှန်ပင်။ ကားခတွေထားတော့၊ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်တွေ၊ မုန်တွေစားလည်း သူကအတင်းရှင်းနေတော့ အားနာပေမယ့် .ကျေနပ်သလိုလိုပင်.. သူလိုချင်တာတော့ မပေးနိုင်သဖြင့် စိတ်တော့မကောင်းမိ။

တစ်နေ့တော့ သူလိုချင်တာကို ပြောလာလိမ့်မယ် ထင် သည်။ အဲ့ချိန်အဖြေကတော့ ပြောင်းလမှာမဟုတ်ပါ။ ကိုဇော့်ကို ရွေး ဖို့ဆုံးဖြတ်ထားပြီးသားမို့ပါ။ ဒီလို ခင်မင်မှုတွေတိုးလာတဲ့အချိန်မှာ ကိုဇော့်ဆီက သိပ်တိုးတက်မှုမရှိပေမယ့်.. တက်မှတက်တော့လည်း တစ်ခါတည်း ခုန်တက်သွားတော့သည်။ လုံး၀ မထင်မှတ်ထားခဲ့ သလို မျှော်လင့်မထားခဲ့ မိပေ။ ဆောင်းမရောက် မိုးမကုန်အချိန်မို့ ဒီနယ်ဘက်က မိုးက သည်းပြီဆို အသားကုန်ပင်။ အေးတာကလည်း မပြောနက်၊ လေကော မိုးကော။
မိုးရွာလို့ကတော့ ဆိုင်ကို လူ၀င်ဖို့မမျှော်လင့်နဲ့တော့။ ဆိုင်ကလည်း စျေးလည်းကြီး table charge & tax
တွေကလည်းကောက် ဥယျာဉ်ခြံပုံစံမို့ တော်တန်ရုံလူမ၀င်ပေ။ သိနေကြလူတွေ ဇိမ်ခံဖို့၊ လေကောင်းလေသန့်နဲ့ ရှုခင်းကြည့်၊ ဆိုင်က တရုတ် ယိုးဒယားအစားအစာတွေ၊ ဖျော်ယမကာတွေစားသောက်ရင်း ခြံထွက် သီးနှံလတ်လတ်ဆတ်ဆတ် စားဖို့ လာနေကြဖောက်သည်တွေ အသိတွေကပဲလာကြတာများသည်။

ဆိုင်နေရာရောက်ဖို့ လမ်းကျဉ်းကျဥ်းလေးအတိုင်း ခြံထဲ ဆင်းလာကာ တစ်ကွေ့လောက်ကွေ့ မှ beach style dining ထဲ ခြံထဲရောက်ပေသည်။ ထို့ကြောင့် တိုးရစ် bus ကားများနှင့် ကိုယ်ပိုင်ကားများသာ ခြံထဲအထိ ၀င်လာကာ စားသောက် အပန်းဖြေကြသည်။ လမ်းလျှောက်လာတာဆိုလို့ GTC ကျောင်းသား အုပ်စုသာ တစ်ခါတစ်လေ လာထိုင်တတ်သည်။ အဲ့အနောက်မှာတော့ အရင်က Karaoke ဆိုဖို့ မှန်စတေကာကပ် အခန်းလေးတော့ရှိသည်။ ပင်မ dining room ကတော့ beach style မို့ လေ၀င်လေထွက်ကောင်းအောင် ရှုခင်းကြည့်ကောင်းအောင် အောက်ပိုင်း အုတ်ဖိနပ်တက် အပေါ်ခါးလယ်လောက်သာ အုတ်ကာကာ ဇရပ်ပုံစံဆောက်ထားခြင်းဖြစ်သည်။ မိုးများပြီး ပက်ပါက ဝါးယင်းလိပ်အစိမ်းကြီးများချထားလိုက်ရုံသာ။ မျက်နှာကျက်နားမှာတော့ လေးထောင့်မှန်ဘောင်များဖြင့် သဘာ၀အလင်းနှင့် မြင်ကွင်းကို ခံစားလို့ရသေးသည်။

Karaoke အခန်းက ခုတော့ Karaoke ဆိုဖို့စက်မထားတော့ပေမယ့်။ အထူးဧည့်သည်အတွက်တော့စားဝိုင်း သုံးဝိုင်းလောက်တော့ ခင်းပေးနိုင်သည်။ လူအ၀င်နည်းပါက ဧည့်သည်က တောင်းဆိုရင်တော့ အဲ့အခန်းထဲခင်းပေးကာ ၀န်ဆောင်မှုပေးပေမယ့် ။ များသောအားဖြင့် စားပွဲ၊ ကုလားထိုင်များနှင့် စာပွဲခင်း စသည်တွေတာ ထားတာများသည်။ အနားမှာလည်း မလေးရှားပန်းအုန်းပင်တွေ ကွမ်းသီးပင် သေးသေးလေးတွေ အုန်းပင်နဲ့ကပ် စိုက် ထားသော သစ်ခွပင်တွေ ကြောင့် ကော အခန်းဘေးတစ်၀က်လောက်ကပ်ထားတဲ့ စတေကာမှန်အနက်တွေကြောင့်ပါ အခန်းထဲကို ကောင်းစွာမမြင်ရပေ။ သို့ သော် လည်း အခန်းထဲက ကြည့်ပါက အပြင်ကို ကောင်းစွာမြင်ရသလို ဧည့်သည်လာပါကလည်းမြင်ရသည်။
မိုးတွင်းအတွက်တော့ အသုံး ၀င်လှသည်။ ဒီအခန်းမျိုးကို သာမန်ဧည့်သည်မျိုးကတော့ တည့်ခင်းပေးဖို့မတောင်းဆိုတတ်ပေမယ့်..

အထူးသဖြင့် အတွဲတွေကတော့ နှစ်ယောက်ထဲ ကမ္ဘာလုပ်ချင်က တောင်းဆိုတတ်သည်။ အခန်းတံခါးလည်း lock ချထားနိုင်သလို အပြင်ကို လူခေါ်တဲ့ ဘဲလ်လည်း တပ်ထားသည်။ အပြင်ကလည်း ဘဲလ်တီးက ခေါ်နိုင် သည်။တကယ်တော့ ဒီအခန်းက ကျွန်တော့်အတွက်တော့ မစိမ်းပါ။ ကပ္ပလီနဲ့တုန်းက ကျနွ်တော့်အား ထိုအခန်း ကြမ်းပြင်မှာ အတင်းချုပ်ကာ လိုးခဲ့သေးသည်လေ။ ထိုထဲက ထိုအခန်းကို ကျွန်တော် ညဘက် မသွားတော့ပါ။ ခုတော့လည်း ထိုအခန်းက ညဘက် စာဖတ်တဲ့သူ၊ ဂီတတီးတတ်တဲ့ ဆိုင်အလုပ်သမားအချို့ညဘက်ရှိတတ်သည်မို့ အရင်လိုတော့ မှောင်မဲမနေတတ်ပေ။

တစ်နေ့ ကြားရက်ဖြစ်သဖြင့် လူအ၀င်ပါးက ကျွန်တော်နဲ့ ကိုဇော်က ဆိုင်စောင့်ကာ ဧည့်သည်လာရင်၀န်ဆောင်မှု ပေးဖို့တာ၀န်ကြသည်။ မနက်ပိုင်းနေသာ နေပေမယ့် လူမ၀င်၊ နေ့လယ်လောက်တော့ ကိုယ်ပိုင်ကားဖြင့်အတွဲတစ်တွဲ ၀င်လာကာ ဆိုင်နား ကပ်လျက် ပင်မနှစ်ထပ်တိုက်အား တည်းခိုခန်းအမှတ်ဖြင့် အခန်းရလား လာမေးနေသည်။ မရကြောင်း ရှင်းပြမှ၊ အားနာတာလား ရောက်မှတော့ မထူးတော့ဘူး ဆုံးဖြတ်တာလားမသိ ဆိုင်မှာတစ် ခု ခုစားဖို့ ဆုံးဖြတ်ကာ ဆိုင်ဘက်လျှောက်လာတော့သည်။ မိန်းကလေးကတော့ အသက်နည်းနည်းကြီးပေမယ့် လုံးကြီးပေါက်လှ ရင်ထွားထွား တင်ကားကားနဲ့
သူနဲ့တွဲတဲ့ ကောင်လေးက ကျွန်တော့်နဲ့ မတိုင်းမယိမ်း 20 ကျော်ပင်ရှိသေးပေမယ့် ယောက်ျားပီသကာModel တစ်ယောက်လို အရပ်အမောင်း ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်လှကာ သွက်သွက်လက်လက်ရှိပေမယ့်..sex ကိစ္စ ဝါသနာ ထုံမှန်း ကြည့်တာနဲ့ သိသာသည်။

ထင်သည့်အတိုင်းပင် ပင်မ dining မှာ ထိုင်ပြီးမှ ကန် ဘောင်နားက အပင်တွေကြား မှာရှိသော Karaoke
အခန်းကိုသာရွေးလိုက်သည်။ မနက်ပိုင်းထဲက တစ်ခုပြီးတစ်ခုမှာစားက နေ့လယ်အထိ မပြန် အခန်းတံခါးပိတ် ကာ အထဲမှာပဲထိုင်နေကာ အချိန်ဖြုန်းကြသည်။ ကိုယ် တွေလည်း အလိုက်သိကာ အခန်းတံခါးစေ့ပြီး လိုအပ်ရင် ဘဲလ်တီးက ခေါ်ဖို့ မှာပြီး သက်သောင့်သက်သာပင် ပင်မ dining room မှာ ပင် ထိုင်ကာ နေကြသည်။
ကိုဇော်ကတော့ အမွှေး နံသင်းသော ဖယောင်းတိုင်ကို ကြွေခွက်ထဲသွင်းကာ Karaoke အခန်းထဲက sport light မီးမှိန်မှိန်တွေကို ပိတ်ပေးပြီး စားပွဲ ပေါ်တင်ခဲ့သည်။ မီးမှိတ်ထားပေမယ့်လည်း အခန်းထဲမှာရှိတဲ့လူတွေကတော့ နေ့ခင်းအလင်းရောင်ကြောင့် အပြင်ကို
သေခြာမြင်ရကာ အခန်းထဲလည်း လိုအပ်တဲ့ အလင်း ရောင်အထိုက်အလျောက်ရပေသည်။ အဲလ်ကွန်းကို ခပ်ပါးပါးဖွင့်ထားပေးသဖြင့် အပြင်ကလေပြင်းပြင်းမတိုက်သလို.. အပြင်ကလည်း အထဲကို သေချာမမြင်ရပေ။

ကျွန်တော့်နားကို လာကပ်ထိုင်သော ကိုဇော်က..

"ချစ်ဦး.. ဟိုအတွဲတော့ ကြာဦးမယ်.. နှစ်ယောက်စလုံးက တည်းခိုခန်းမှတ်လို၀င်လာတာ အခန်းသာပေးရင်
လိုးကြလိမ့်မယ်.. ဟိဟိ...အခုတောင် အခန်းထဲမှာ ငါလွှတ်ပေးထားတာကြည့်. .. နှစ်ယောက်စလုံးက ........ တော်တော်ထန်နေပြီလေ။ ဒီနေ့က ဆိုင်ကို လူမ၀င်မယ့်အတူတူ.. ငါတို့လည်း half ကားကြည့်လို့ရအောင် ငါဂွင်ဆင်ထားတယ်....မင်း.. မသိဘူးမဟုတ်လား ...."

ကျွန်တော်က ပြုံးပြကာ ခေါင်းခါပြလိုက်တော့..။
ကျွန်တော့် ပါးအားလိမ်ဆွဲကာ

" လာခဲ့ သိအောင်ပြမယ်"

ဆိုကာ ကျွန်တော့်အား အတင်းဖက်ကာ Karaoke
အခန်းနဲ့နီးသော ဝါးရင်းလိပ်ကြားကနေ ချောင်းကြည့်ဖို့ခေါ်ဆွဲခေါ်သွားလေသည်။ ကိုဇော်က အကြံကြီးစွာ မွှေးရနံ့ရသော ဖထောင်းတိုင်ခွက်ငယ်လေးကို ထွန်းထားခဲ့ပေးသဖြင့် အထဲကအတွဲကို အရမ်းထင်ထင်ရှားရှားမဟုတ်တောင် ခပ်ရှင်းရှင်းမြင်ရသည်။ ကန်ဘောင်ဘက်နေရာကတော့ အလင်းထိုးသဖြင့် အထဲကိုသေချာမမြင်ရ၊ အိမ်ဘက်အခြမ်းကတော့ ပန်းပင်တွေကြောင့် သေ ချာ မြင်ဖို့မလွယ်။ ကျွန်တော်တို့ရှိသော min dining room ကတော့ ဝါးယင်းလိပ်တွေကြောင့် အပြင်က ဧည့်သည်လာလည်း သူတို့ကိုမမြင်ရ နေရာကောင်းဖြစ်နေသည်။

အတွဲကတော့ နှစ်ယောက်တည်း ကမ္ဘာဖြစ်နေသည်။နှစ် ယောက်သား အတူတူတွဲထိုင်ကာ ပခုံချင်းဖတ် ရင်ခွင် ထဲခေါင်းမှီရင်း အနမ်းတွေဖလှယ်ကြတော့သည်။ အထဲကဘဲကလည်း စော်ကြီးကို နမ်းရာမှ တဖြည်းဖြည်း kissing စုပ် တဲ့အထိ သာမက လည်တိုင်များကိုနမ်းလာပြီး စော်ကြီးရဲ့ ခပ်ဟဟ ဖြစ်နေသော အ၀တ်တွေအောက်က ပြူးနေသော နို့နှစ်လုံးအား ပယ်ပယ်နယ် နယ် ဆုပ်ကိုင် နေမှန်း သိသာသလို။ ကိုဇော်က အသံတိုးတိုးဖြင့် ကျွန်တော့်နားကပ်ခါ..

"ချစ်ဦး.. ကောင်းနေပီ.. သေချာကြ့ည်.. စော်ကြီးဖင်တွေကို ဘဲကနယ်နေသလို.. ဘဲလီးကိုစော်ထုနေတာဖြစ်မယ်.."
"အား.. ကြံကြံဖန်ဖန်.. ကိုဇော်ကလည်း.. နေ့ခင်း ကြောင်တောင်.. သေချာလည်း မြင်ရတာမဟုတ်ဘဲနဲ့ "
"မင်း..ကလည်း.. ပိန်းတယ်..။ သူတို့ အနေအထားနက် လှုပ်ရှားတဲ့ ပုံရိပ်၊ နေထိုင် ပုံကို မှန်းကြည့်ပြေးကြည့်တာထက်မှန်တယ်။။ ငါက ဒါမျိုးကို သိပြီးသား။ ဒါကြောင့် အမွှေးနံ့ ဖယောင်းတိုင်ကို ထွန်းထားတာ။ သေချာမမြင်ရပေမယ့် ပုသဏ္ဍာန်ကတော့ မြင်နေရတာပဲ.. လာ ဆက်ကြည့် ...ဒီနေ့က.. ဧည့်သည်လာမှာမဟုတ်ဘူး ဒီအတွဲစုတ် ၀င်နေတော့.. လဘ်ကမလာတော့ဘူး မထူးဘူး half ကားကြည့်ရတာအမြတ်ပေါ့.."

ခဏနေတော့ စော်ကြီးအား သူ့ပေါ်တက်ထိုင်ခိုင်းကာ စော်ကြီးအ၀တ်တွေကိုလှန်ကာ နို့တွေစုပ်နေတာကို အလင်းရောင် မှိန်မှိန်ကြားက မြင်ရသည်။သူတို့လည်း စိတ်တွေထလာ မနေနိုင်မထိုင်နိုင်ဖြစ်ကာ ကဲနေကြတာပဲလား အခန်းထဲ အပြင်က ဘယ်သူမှမမြင်နိုင်အောင် စတေကာ အနက်တွေ ကြာင့်စိတ်ချတာလား။ အနီးပတ် ၀န်းကျင် ယုတ်စွအဆုံး ကောင်တာက မန်နေဂျာနှင့် စာရင်းကိုင်တောင် ကောင်တာမှမထိုင်ဘဲ.. ပျင်းပျင်းနဲ့ တိုက်ထဲဝင် TV ကြည့်နေကြသောကြောင့်လူသူ လေးပါး ရှင်းသောပတ်၀န်းကျင်ဖြစ်နေတာကြောင့်ထင်သည်။
ကျွန်တော်နဲ့ ကိုဇော်မှာလည်း ဝါးယင်းလိပ်ကြားက ကြည့် နေလို့သာ မြင်နေရသည်။ သူတို့ကတော့ ဘဲလ်တီးမှ လာမည်ဟု ပြောခဲ့သဖြင့် စိတ်ချနေတာပဲဖြစ်မည်။
စော်ကြီးပုံစံမှာ အံတကြိတ်ကြိတ်နဲ့ ခေါင်းမော့ပုံစံဖြစ်နေသောကြောင့် ဒါ အဖုတ်ကို ကလိပေးနေလို့ဖြစ်မယ်လို့ကိုဇော်က ကျနွ်တော့်နားကပ်ပြောသည်။ အမှန်တော့ ကိုဇော် ဆိုသည်မှာလည်း ဏှာကြီးပြီးထန်တဲ့ အစားထဲက ပါ။ ပူနွေး စိုစွတ်ကာ အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းနှင့် ကျွန်တော့်နားကပ်ပြောကာ ကျွန်တော့်အားသူ့နား ဆွဲကပ် ထားသဖြင့် ကျွန်တော့်မှာ လှုပ်မရ။

နောက်တော့ ထိုအခန်းထဲက စော်ကြီးက ခေါင်းမော့ ရင်ကော့ထားရမှ နကို ထိုင်နေသော ထိုင်ခုံတွင် ပြန်ထိုင်ပြီး ခေါင်းငုံကာ မသိရင် ဘဲကြီးပေါင်ပေါ်မှာ အိပ်နေသလိုပင်.. သိတဲ့အတိုင်း ဏှာထန်နေသော ကိုဇော်ကတော့.. တံတွေး များ ဂလုခနဲမြည်အောင် မျိုချရင်း
သူ့ဘောင်းဘီဂွကြားကို လက်ဖြင့်ဖိကာ ကျန်လက်တစ်ဖက်ကလည်း ကျွန်တော့်ပခုံးလေးကို ပွတ်သပ်
ပုတ်ရင်းကာ ခါးအောက်ပိုင်းထိဆင်းကာပွတ်သဖြင့် ကျွန်တော်ကျောကော့သွားရသည်။ ခက်ပြီ.. ဒီလူတော့ အလုပ်ချိန် ဖင်လာကိုင်သလိုလုပ်နေပြီး မြင်မကောင်းဘူး။ ဒါကြောင့် ကျွန်တော့်က အသာမကာ ဖယ်လိုက်ပေမယ့်.. သူကလက်က ကျွန်တော့်ပခုံးပေါ်ပြန်တင်ကာ
နားရွက်လေးများကို ပွတ်သပ်နေသဖြင့် ဖင်ကိုင်တုန်းက ထနေသော ကြက်သီးများ ဆက်ထသွားတော့သည်။

"သေချာကြည့်.. အာ့.. စော်ကြီး ဘဲလီးကို မှုတ်ပေးနေတာ..ဟင်း.. ရှူး."

တံတွေးသီးသံ အသက်ရှူမှားသံဖြင့် ကိုဇော်တစ်ယောက် အနားကပ်ကာပြောရင်း ကျွန်တော့်ပါးလေး အားမသိမသာ တစ်ချက်နမ်းသွားည်။ တကယ်တော့ ဒီအချိန်မိုးသားတို့အုပ်ဆိုင်းချိန် လူရှင်းချိန်ဖြစ်သလို၊ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ထဲ main dining ရဲ့အနောက်ထောင့်မှာ .. အခြား ဘယ်သူမှမရှိ..တကယ်လို့ အပြင်က ကား ၀င်လူ၀င်လာရင်လည်း ခြံအပြင် တောင်ကုန်း တခံါးနားတငွ် ကွမ်းစား၊ ဆေးလိပ်သောက်ရင်း ထိုင်နေကြသော Kitchen အဖွဲနှင့်အတူ kitchen က အကူကောင်လေးက အော်တော့မည်။အခြား ခြံလုပ်သမားများကလည်း နေ့ခင်း ထမင်းစားနားချိန်မို့ မရှိ။ သူတို့ နေရာ သံပုရာခြံဘက်မှာပင် ရှိတဲ့ အဖွဲ့ကလည်း အလုပ်လုပ်နေသည်။ အခြား waiter များကလည်း ဒီနေ့အခြေအနေက ဧည့်သည်မလာနိုင်တာ သိသဖြင့် အေးဆေး ဒေါ်ပုမဆိုင် ဘက်သွားလည်ကာ အောကားကြည့်သူကြည့်။ အဆောင်မှာ ရှိတဲ့ တစ်ယောက်လောက်လည်း အိပ်နေလောက်ပြီလေ။ ကျန်တာက အလှည့်ကျနားနေကြသူတွေဆို ခြံထဲမှာ လူကသိပ်မရှိလှပါ။
ဒါကြောင့် ပတ်၀န်းကျင်က စိတ်ချရပြီးသား။ မနက်ထဲက အခန်းထဲကမထွက်သော အတွဲကတော့ နေ့လယ် တစ်နာရီခွဲမှပဲ မသွားချင်သွားချင်နဲ့ပြန်ဖို့ပြင်တော့သည်။
ကိုဇော် တစ်ယောက် အတွဲချောင်းရင်း နှာထကာ သူ့ဘောင်းဘီ ဆုံခွကြားကို ဖိရင်း စီနီယာဖြစ်သောကြောင့်
ကျွန်တော့်လို ရှပ်အင်္ကျီအဖြူ၊ စတိုင်ဘောင်းဘီမ၀တ်ရဘဲ၊ စိမ်းပြာရောင် လည်ကတုံးအတို ဘောင်းဘီအပြင်ထုတ်၀တ်ရသော အင်္ကျီ အစက ပေါင်လည်နားထိဖုံးနိုင်လို့သာ သူ့ဘောင်းဘီအောက်က ဖုနေတာကို စတိုင်ဘောင်းဘီအောက်ကအတွင်းခံကော အပေါ်အင်္ကျီစကပါ
တစ်၀က်လောက်ဖိနိုင်သလို ဖြစ်တော့သည်။

အခန်းထဲ ကနေ ဘဲလ်တီး ခေါ်တော့ အသင့်တွက်ပြီးသား ဘေလ်ကို စာအုပ်ထဲညှပ် သူ့ခါးအောက် ကို ကွယ်ကိုင်ကာ ၀င်သွားသည်။ ပြီးတော့ အ၀င်ကအတိုင်း ပြန်ကိုင်ကာ ကောင်တာနားက ဘဲလ်ကိုတစ်ချက်တီးလိုက်သည် ။ casher ကိုခေါ်ကာ ငွေအပ်ကာ ပြန်ပိုလာသော ငွေအချို့ကို စာအုပ်ထဲ ဘ်ေလ်နဲ့ အတူအုပ်ကိုင်ကာ
ပြန်၀င်လာသည်။ ကျွန်တော်တော့လိုက်မ၀င်တော့ပါ။
တံခါးဖွင့်ပြီး ပြန်ထွက်လာတော့ အနည်းငယ် ပွယောင်းကာ တွန့်ကြေကာ ခေါက်နေသော အ၀တ်အစားနေရာအချို့ကို ဆွဲဆန့်ကာ ကြည့်လို့ကောင်းအောင် လုပ်ရင်း လာခါစထက် တစ်ဦး ပိုမိုဖက်ကာ ထွက်လာကြသည်။

သူတို့နောက်က ကိုဇော်က ပြုံးဖြီးဖြီးဖြင့် လိုက်ထွက်ကာ သူတို့ကားနားထိ လိုက်ပို့ပေးနေသဖြင့်..။ ကျွန်တော်က karaoke အခန်းထဲ၀င်ကာ ကိုဇော်တင်ထားသော ဘေလ်စာအုပ်ကိုစားပွဲတစ်လုံးပေါ်ပြန်တင်ပြီး ထိုအတွဲသံုး ဆောင်သွားသော စားပွဲများအား သိမ်းဆည်းကာ စားပွဲ ခင်း အသစ်လဲပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်ကာ။ ပန်ကန်များ စားပွဲခင်းများ အမှိုက်များကို သိမ်းပြီး ပန်ကန်ဆေးသော နေရာ တိုက်တစ်ဖက်ခြမ်းသို့ ပို့ထားလိုက်သည်။
အသင့်စောင့်နေသော ပန်ကန်ဆေးမည့်သူက ဆေးဖို့ယူပြီးနောက်။ ကျွန်တော်လည်း ဆိုင်ဘက်သို့ ပြန်လာလိုက်သည်။ ထိုချိန်ထိ ကိုဇော် နှင့် ထိုအတွဲမှာ မပြန်ကြသေး။ အတွဲက ကားပေါ်တက်ပြီး ကိုဇော်က ကားဘေးမှာစကားပြောနေကြသည်။ ထို့နောက် ကိုဇော်အား ကျေးဇူးတင်စကားပြောကာ နှုတ်ဆက်ထွက်သွားတော့ သည်။ ကိုဇော်က ပြုံးဖြီးဖြီးနဲ့ ကျွန်တော့်အားလှမ်းပြုံးပြရင်း လျှောက်လာခိုက်။ ဆိုင်းမဆင့် ဘုံမဆင့် မိုးက ဝေါ ခနဲ ရွာချလိုက်သည်။

ကျွန်တော်နဲ့ ကိုဇော်လည်း main dining အရှေ့တည့်တည့်မှန်တံခါး ကိုပိတ်သလို ဘေးနားပြတင်းပေါက်များနှင့် ဝါးယင်းလိပ်များကိုပါ ချပိတ်ရင်း သိမ်းစရာ ရှိတာသိမ်းကာ အလှုပ်ရှုပ်သွားသည်။ အချိန်ကလည်း နေလယ် ၂ နာရီထိုးတော့မည်။ အားလုံးစိတ်ချရပြီးဆိုမှ လေးထဲမိုးထဲ ကနေ အသည်းအသန် သိမ်းဖို့ သိပ်မကျန်တော့သော karaoke အခန်းထဲပြေး၀င်လိုက်ကာ မိုးခိုလိုက်တော့သည်။ အပြင်မှာ လေကော မိုးကော အငြိုးနဲ့ မဲမှောင်ကာ ရွာချတော့သည်။ စားသောက်ဆိုင် ဘက်လှည့်ထားသော အိမ်ဘက် ၀ရန်တာက casher မမ လည်း စာရွက်စာတမ်းနှင့် စာရင်း စာအုပ်ကို သိမ်းကာ အိမ်ထဲပြန်၀င် တံခါးပိတ်သွားတော့သည်။ နဂိုထဲကမှ ဧည့်သည်ပါးရက်မို့ လူရှင်းရတဲ့ ကြားထဲ မိုးကောလေကောရွာ သဖြင့် အားလုံးနားလိုက်လိုက်သည်က သေချာသည် ဒီနေ့ ဘယ်ဧည့်သည်မှ လာစားမှာမဟုတ်တော့တာပါပဲ။ ထို့ကြောင့် အသီးသီး နေ့လယ် နေခင်း နှပ်ဖို့နေရာ ယူ အနားယူကြတော့မည်မှာ သေချာသည်။ ခြံ သမားများလည်း သံပုရာခြံဘက်က တဲမှာ မိုးခိုရင်း ဆေးလိပ်သောက်က မိုးစဲသည်အထိတရေးတမောအိပ်ကြတော့မည်။

ကျွန်တော်နှင့် ကိုဇော်သာ duty ကျကာ ဧည့်သည်စောင့်ရသူပီပီ ကိုယ့်အဆောင် ကိုယ်မပြန်နိုင်ဘဲ Karaoke အခန်းထဲမှာ မိုးမိကာ မိုးခိုရင်း အစောင့်အဖြစ်ကျန်ခဲ့ပေတော့သည်။
................
ဒီမိုးသည်းတဲ့နေ့တွေ
အခန်း - ၁

ဆောင်းရာသီရောက်တော့မည်ဖြစ်ပေမယ့် အခါလွန်နောက်ကျမိုးကလည်း ကောင်းလှသည်။ နှုတ်ဆက်မိုးပေလား မပြောတတ်တော့။ အခန်းထဲ ရောက်တော့ ကိုဇော်က တံခါးကို ပိတ်လိုက်ကာ ဘေးခုံမှ ထပ်ထားသော လျော် ပြီးသားခေါက်ထားသော ပန်းကန်သုတ်ရန်ထားသော ပဝါအသစ်များထဲမှာ နှစ်ခုကို ဖောက်ယူပြီး သူ့ခေါင်းနဲ့ အင်္ကျီပေါ်စိုနေသော မိုးစက်မျာကို အသာ အ ယာ သုတ်လိုက်သလို.. ကျွန်တော့်အား ပုဝါတစ်ထည်ကမ်းပေးကာ ရေသုတ်ဖို့ပြောလေသည်။ ကျွန်တော်လည်း လှမ်းယူက အသာအယာသုတ်လိုက်မိသည်။

"ကိုဇော်.. အဲ့မှာ ကိုဇော့်ဘေလ်စာအုပ်..အော်.. အေးကျေးဇူးပဲကွာ..ငါတို့ ဝိုင်းမ၀င်ပေမယ့် .. သက်သာတယ်ဟိဟိ.. စော်ကြီးနဲ့ ဘဲနဲ့က တော်တော်ထန်တာကွငါက အလိုက်သိ ပေးလိုက်တော့ half ကားလည်း ကြည့်ရတယ်။ သူတို့စလာကတည်းက တည်းခိုခန်းမှတ်လို့လာတာ.. ပြန်ခါနီးတည်းခိုခန်းလိပ်စာ ပြောပြလိုက်တော့ ကျေးဇူးတင်လို့ စော်ကြီးက ငါ့ကို မုန့်ဖိုးငါးထောင်ပေးသွားတယ်ကွ.. ဟိဟိ "

ပေးမှာပေါ့ ကိုဇော့်လို အရပ်မြင့်မြင့် အသားဖြူဖြူ နှာတံပေါ်ပေါ် မျက်လုံး ပြူးပြူး ၊ ဗလတောင့်တောင့်
ကျစ်ကျစ်နဲ့မို့ foreigner နဲ့မှားတတ်သလို၊ လာရောက်စားသောက်တဲ့ ဧည့်သည်အမျိုးသမီးများကလည်းသဘော ကျတာ အဆန်းမှမဟုတ်တာ။ အလုပ်မရှိလို စားဝိုင်းနား မနေတာတောင် မရရအောင် အနားခေါ်ကာ အလုပ်ပေးသူများကလည်း အများသား။ပြီးတော့ တစ်ခါတစ်လေ ကိုငြိမ်းပြောပြထားလို့ ရွာမှာ သူ့ကိုကြိုက်တဲ့ မိန်းကလေး သိပ်မရှိပေမယ့်။ ဒီမြို့ထဲမှာတော့ ဝိုင်းဝိုင်း လည်နေတာ။ ဟိုမိန်းမက သူ့ဘဲပါလို့ပေါ့ မပါလို့က တော့ သူ့ဘဲထက် ပိုခန့်ပြီး ဥရောပဆန်ကာ မော်ဒယ်လိုချောတဲ့ ဖြူထွား ကိုဇော်ကို အနားခေါ်မှာမြင်ယောင်သေး။

"ဘာတွေစဉ်းစားနေတာလဲ။ မင်းကို တစ်၀က် ခွဲပေးပါ့မယ်။ မင်းက ငါ့ကို ဝိုင်းကူပြီးနေပေးတာပဲ "
"မဟုတ်တာ။ ကိုငြိမ်းကိုင်တဲ့ ဝိုင်းပါ ကျွန်တော်က အရံ ကူလုပ်ပေးတာ နောက်ဝိုင်းမှ ကျွန်တော်ကိုင်ရမှာမို့ အဆင်သင့်နေရင်း ကူပေးတာ မယူပါဘူး"
"အား .. စိမ်းကားတဲ့စကားတွေမပြောနဲ့၊ အတူတူလုပ်တာပဲ.. နောက် မင်းဝိုင်းလာလည်း ငါက ပိုက်ဆံရချင်လို့ လာလုပ်ပေးမှာမဟုတ်ဘူး ကူလုပ်ပေးမှာ အချင်းချင်းတွေပဲဟာ ပြီးတော့.. အင်း..ဟို.. ဟွာ..ဘေလ်ရှင်းလို့ ပိုတဲ့ပိုက်ဆံလည်း ရတယ်။ အဲ့မှာ ၃၀၀၀ ရှိတယ်.ပြီးတော့ သူတို့ ကျန်တဲ့ Gin ပုလင်းတွေ့လား၊ အသစ်ပဲ ဘကဲ ပေးသွားတာ "

ဆိုကာ ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် Gin ပုလင်းပြားလေးကို ခုံတွေကြားထဲကနေ ယူပြသည်။

"အင်း.."
"အင်း မိုးကလည်း သည်းတာ ဒီချိန် ချစ်သူနဲ့ အိပ်ယာထဲ နှပ်လိုက်လို့ကတော့ အားရှယ်ပဲ.. ဟင်း ဟင်း.."

သူက အဓိပ္ပါယ် တစ်မျိုးဆောင်သော အပြုံးဖြင့် စကား ခေါ်ကာ gin ပုလင်းပြားလေးကို စားပွဲပေါ်တင်လိုက်ကာ အခန်းထောင့် စားပွဲပေါ်တင်ထားသော ဖန်ခွက်နှင့် ရေသန့်ပုလင်းအချို့ကိုပါ စားပွဲပေါ်တင်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့်ဘက်လှည့်ကာ သူ၀တ်ထားသော အင်္ကျီကို ချွတ်ကာ ခုံပေါ်လွှားတင်လိုက်သည်။

"အိုး"

မို့မောက်သော ရင်အုပ်ဖြူဖြူ ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးမှာ ပဝါဖြင့် ရေသုတ်ထားသဖြင့် အနီယောင်သန်းသောအရာနှင့်အတူ ရင်အုပ်မွေး ခပ်ပါးပါးလေးများက ဗိုက်ကြွက်သား ခြောက်လုံးထိ ခပ်ပါးပါး အုပ်ကာ ချက်ထိပါးဆင်းသွားပြီးမှ ချက်အောက်မှတစ်ခါ ဆီးစပ်ထိ ခပ်ပါးပါး အမွေးတန်းလေးအောက် မျက်စိရောက်သွားတော့..ဟင်း.... ခါးပတ် ပါတ်မထားသဖြင့် ဆီးစပ်အမွေးရေးရေးလေးနဲ့အတူ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီအပြာရောင်နဲ့ ငွေရောင်ကြိုးပြားလေး အဲ့မှာတဆင့် ရေစိုသွားသဖြင့် အရင်ကထက် ပိုမို့မေါက်လာသော သူ့စတိုင်ပင်နဲ့ အတွင်းခံအောက်က အဖုကြီးက ပိုကြွပြီး မို့မောက်နေသည်။

စောစောက အတွဲအကြောင်း သူပြောတုန်းက မြင်ခဲ့တာတွေ ပြန်မြင်ယောင်စိတ်ကူးပုံဖော်ရင်း ဥရောပ မော်ဒယ်ကိုလူထွား ဖြူချော ကိုဇော့်ရဲ့ sexy အလှတွေကြောင့် ရင်ခုန် စိတ်လှုပ်ရှားသွားသည်။

"အား.. ညီလေး.. ချစ်.. ဘာတွေတွေးနေ ငေးနေတာလဲ။။ လာ .. အပေါ်အ၀တ်အစားချွတ်လိုက် ရေတွေသုတ်ဦးလာပါ။ အအေးပတ်လို့ ဖျားနေဦးမယ် "
"ရ..ပါ..တယ်"
"လာ..ပါ.. ကွာ.."

ပြောပြောဆို သူရဲ့ သန်မာတဲ့ လက်နှစ်ဖက်က ကျွန်တော့်ကို ဆွယူကာ အပေါ် ရှပ်အင်္ကျီအဖြူကို ချွတ်ရန် ကြယ် သီးများကို သူကဖြုတ်လိုက်သည်။ ကျွန်တော်လည်း မရုန်းတော့ပဲ အလိုက်သင့် နေပေးလိုက်သည်။ ကျွန်တော့်ရင်အုပ်ပေါ် သူကိုင်တွယ်ပုံတွေက လိုတာထက် ပိုသလို ​ကြယ်သီး ဖြုတ်နေတာတွေက မြန်လိုက် နှေးလိုက်ဖြစ်နေသည်။ ထွက်သက် ၀င်သက် တွေကလည်း မြန်နေသလို ဘယ်လိုမှ ဖုံးဖိမရတာကတော့ သူ့မျက်နှာကဖြူဖြူက နီရဲလာသည်။ တံတွေးများ မျိုချသံကြီးဖြင့်..

"အား.မင်းကိုယ်လုံးနဲ့ အသားအရည်ကလှလိုက်တာကွာ"

ကျွန်တော့် အင်္ကျီကို သူအင်္ကျီနားက ထိုင်ခုံပေါ် လွှားတင်ထားလိုက်သည်။

" ဒါမှ မိုးစိုတာက ပြန်ခြောက်သွားမှာ ..၀တ်ထားရင်ရေစို တာနည်းနည်းက လူကို အအေးမိလိမ့်မယ် အဟင်းဒီနေ့တော့ ဧည့်သည်ထပ်မလာတော့သလို.. ဘယ်သူမှလည်း ဒီကိုမလာတော့ပါဘူး။ ဒီတော့ ငါတို့ ဒီပုလင်းပြားလေးနဲ့ နွေးအောင်လုပ်ပြီး မှိန်းနေလို့ရတယ် "

သူ ပြောချင်တာပြောနေပေမယ့် သူ့ အသံတွေက တုန်နေသလို လက်တွေကလည်း တုန်သလိုလို ဖြစ်နေသည်။
ကျွန်တော်လည်း ရှက်ကိုး ရှက်ကန်းဖြင့် တစ်ဖက်ခုံမှာ သွားထိုင်မလို့ လှည့်အထွက် သူက ရှေ့အတိုး မှာ ကျွန်တော့်လက်တစ်ဖက်က သူ့ပေါင်ဆုံကြားက ဖုနေသော ညီဘွား အားသွားပုတ်မိသလိုဖြစ်သွားသည်။

"အ.. ဟင်း.."
"အား.. sorry ကိုဇော်.. ညီ.. မ.တော်.."
"အား.. အောင့်တယ်..ညီရာ.. လက်သံက ပြောင်လိုက်တာ.. ဘယလို လုပ်လိုက်တာလဲ အင့်.. အငြိုးနဲ့ချတာလား.. မုန်းနေတာ သိသာတယ်"

သူက ပြောလည်းပြော သူ့ခွဆုံ အသားဆိုင်ကို လက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်ကာ ဒူးတွေခွေရင်း မျက်နှာ ရှုံ့မဲ့မဲ့ နှင့် ပြောနေသဖြင့် ရုတ်တရက် စိုးရိမ်သွားကာ သူ့နား ကပ်လာပြီး သူ့လက်အားဖယ်ပြီး ကြည့်မို့ ယောင်ယမ်းကာ အနားကပ်သွားလိုက်သည်။

"ရလား..ကို.. ဇော်.."
"အား.. အောင့်တယ်.. ဘောတက်သွားလားမသိဘူး အီး.. အင့်.."

သူက ထိုင်ခုံမျက်နှာမဲ့က ညည်းညူနေသဖြင့်..

"ပြစမ်းပါဦးဗျာ.. ကြည့်ပြီး.. အခြေအနေ ဆိုးရင် ဆေးခန်းပြရအောင်.."
"အား.. ဒီလောက်မိုးရွာနေတာကို ဒီမှာလာကြည့်.."

ကျွန်တော်လည်း သတိမေ့ကာ သူ့ဘောင်းဘီ ဂျိတ်အား ဖွင့်ကြည့်ဖို့ ဖြုတ်လိုက်တော့..အိုး.. ယောင်နေတာလား တောင်နေတာလားမသိ အတွင်းခံဘောင်းဘီအောက်မှ အထုံးကြီးက ကြွတက်နေသည်မို့ယောင်ပြီး ဆွဲချ လိုက်တော့ ....

"အား.. အိုး.."

ငေါက်ခနဲ သူ့လီးချောင်းဖြူဖြူကြီးကအကြောပြိုင်း ပြိုင်းပြီး ဒစ်နီနီရဲကြီးကပြဲလန်နေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ဆီးစပ်က အမွေးနုခပ်ပါးပါးလေးများက ပုံဖော်ထားသလို ညီနေသည်မို့ သူ့လီးကြီးက ဘောင်းဘီချွတ်ချလိုက်သည်နဲ့ ဒင်ခနဲ တောင်ခနဲ တောင်လာထလာသည်မို့

"အား.. လူညာကြီး.. မဟုတ်ဘဲနဲ့.."

ရှက်သလိုဖြစ်ကာ မူပြီး တံခါးအပြင်ဘက်လှည့်အထွက်..
ရုတ်တရက် ခုန်ထကာ ကျွန်တော့်အား နောက်ကနေ ဖမ်းချုပ်ကာ ကြီးမားကျယ်ပြန့်သော သူ့ ရင်ခွင်ကြီးထဲ ဆွဲသွင်းရင်း လက်တစ်ဖက်က တံခါးကို Lock ချလိုက်သည်မှာ မြန်လိုက်သည့် ကိုဇော်ပင်။ ကျွန်တော်ပင် ကြက်သေ သေကာ ကြောင်နေသည်။

"ဘယ်ကို သွားမှာလဲ အပြင်မှာ မိုးကော လေကော မဲနေ သဲနေတာ မိုးချုပ်နေတဲ့အတိုင်းပဲ။ မိုးမိလို့ ဖျားနေမယ် "

ဆိုကာ အတင်း သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲဖက်ထားလိုက်သည်။
ငါးပေ ဆယ့်တစ်ရှိသော သူ့အရပ်ကြီးက ကိုကျော်စိုးထက် အနည်းငယ်သာ နိမ့်သောကြောင့် ကျွန်တော့်ခေါင်းလေးမှာ သူ့ပါးနဲအပ်လျက်သားဖြစ်ကာသွားသည်။
သူ့နှာခေါင်းက ၀င်သက်ထွက်သက် ပူပူနွေးနွေး ကြမ်းကြမ်းကြီးများက ကျွန်တော့်ခေါင်းက ဆံပင်တွေထဲ
တိုး၀င်နေသလို..။ ကျောပေးကာ တံးခါးဘက် မျက်နှာမူထားသောကြောင့် ကျွန်တော်အတွင်းခံလှန်တင်လိုက်ကတည်းက ငေါက်ခနဲထောင်နေသော သူ့လီးတံကြီးမှာ ကျွန်တော့် တင်ပါးအထက်ကို ထောင်လျက်လာထိမိသော အနွေးဓာတ် တို့ကြောင့် ဖင်ကိုကော့ပေးမိသလိုဖြစ်သွားတော့သည်။

"အ.. ကိုဇော်.. လွှတ်ပါ ..လူမြင်..မကောင်းဘူး"
"အား.. ချစ်ကလည်း.. ဘယ်သူမှ.မသိဘူး မမြင်ဘူး ချမ်းလို့ပါ။ ခုလိုဖက်ထားတော့ နွေးပြီး ချစ်ကိုယ်လုံးလေးက ဖက်လို့ကောင်းတာ..ကွာ "

ကျွန်တော်လည်း ဟန်ဆောင်က ရုန်းကြည့်ပေမယ့် အားကမပါလှ။အမှန်တော့ ငတ်နေတာလည်း ကြာပြီလေ ။ သည်လို အယုအယအထိအတွေ့အပွေ့အဖက်တွေကိုကျော်စိုးဆီက ရမှ မရတာ။ ခုလည်း ကျွန်တော်ငြင်းဖို့မလိုသော ကိုဇော့်ဆီက ထင်သည့်အတိုင်း ရလာမည်ဆိုတာ သိပေမယ်။ တကယ်တမ်းရတော့လည်း ရင်တွေခုန်ကာ ကတုန်ကရင်ဖြစ်မိသည်။ ကျေနပ်သလို.. ရှက်သလိုပင်.. ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သူ့ဘက်က တရား၀င် ကျွန်တော့်ကို ရည်းစားစကားမပြောဘဲ ခုလို ပိုင်စိုး ပိုင်နက်လုပ်တာတော့ သိပ်ဘ၀င်မကျပါ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကြားချင်သည် သူချစ်ခွင့်တောင်းတာကိုတော့. ဟုတ်သော်ရှိ မဟုတ်သော်ရှိပေါ့။ အဓိကက အဓိက ဆိုပေမယ့် ။

"အား.. မရဘူးကွာ.လွှတ်ပါ ..ကိုဇော်..မကောင်းဘူး လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက် အချင်းချင်း၊ သူငယ်ချင်းလို၊ ညီအစ် ကိုလိုတွေဟာကို.."
"ဟာ..ကွာ ချစ်..ကလည်း .. ပြောဖို့လိုလို့လား တစ်ဦးနဲ့ တစ်ဥိး စိတ်ထဲက ဘာဖြစ်ချင်တာ ဘာဖြစ်မယ်ဆိုတာ သိနေသားနဲ့ "
"အွန်း ဘာမှ..မဆိုင်ဘူး။။ ကျွန်တော်တို့က ချစ်သူမှ မ ဟုတ်တာ "
"ခုမဟုတ်လည်း နောင်ဟုတ်တော့မှာပါ။တကယ်ပါ ငါမင်းကိုမြင်မြင်ချင်းထဲက ချစ်မိနေတာ။ ယောက်ျားအချင်းချင်းမို့ မသင့်တော်ပါဘူးဆိုပြီး ထိန်းနေတာ။
ဒီနေ့ ငါမထိန်းနိုင်တော့ဘူးကွာ...."
"မယုံပါဘူး..အပိုတွေ လာနောက်မနေနက်။ လွှတ်တော့"

ကြားချင်တဲ့စကားကို ကြားရလို့ နည်းနည်းပျော်မိပေမယ်။

"လွှတ်ဘူးကွာ ။ လာခဲ့ ငါမင်းကို ချစ်ကြောင်းသက်သေပြမယ် "
"အိုး..အအင့်.."

မထင်မှတ်ဘဲ သူ့ဘက်ဆွဲလှဲ့ကာ မျက်နှာချင်းဆိုင်အနေ အထားသူ့ရင်ခွင်ထဲ ရောက်သွားပေမယ့်ကျွန်တော့်ပခုံးကို သိမ်းကျုံးဖက်ကာ မျက်နှာကို သူက ငုံ့ကာနမ်းပါတော့သည်။ ကျွန်တော် နည်းနည်းရုန်းပေမယ့် မရတော့။ သူ့တောင်နေသော လီးကြီးကလည်း ကျွန်တော်တင်သားအထက် အမြောင်းကို မိုးပေါ်ထောင်လျက် ဖိ ထားရာမှ ခု ကျွန်တော့်ဗိုက်ချက်ကို လာထောက် ဖိသဖြင့်..ကျွန်တော့်ပျော့ဆင်း ..ဆင်းသွားရသည်။ အပြင်က မိုးလေနဲ့အတူ ကိုဇော်ရဲ့ အနမ်းမိုးတွေက ကျွန်တော့်မျက်နှာအနှံ့ သဲထန်လာတော့သည်။ ရှောင်မရရှားမရ အသက်ရှုမရအောင် အသားကုန်နမ်းတော့သည်။ ကျွန် တော် ပါးစပ်က ဗလုံး ဗထွေးနဲ့ အသိစိတ်က အပြင်လူမြင်မှာ ကြောက်တဲ့စိတ် ကျွန်တော်က အညှာလွယ်သူအဖြစ် အထင်သေးမှာ စိုးတဲ့စိတ်ကြောင့် မလုပ်ဖို့ပြောပေမယ့် အရာမရောက်တော့..။

ချစ်ဦးကို

ဆက်ရန် အပိုင်း - ၃၄
---------------------------------------------

မှတ်ချက်။ ။ ထန်ပြီး ထုပါ.. အတုမယူပါနှင့်
😁

<Zawgyi>


သုံးပင္လိမ္တဲ့ ည
အပိုင္း - ၃၃

#Credit;C.K.O

ေနာက္ဆုံးအခ်စ္လား

အမွန္ေတာ့ ကိုေက်ာ္စိုးႏွင့္ သီဟေအာင္ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္အလြယ္တကူ ေရြးခ်ယ္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ သူတို႔မွာ သက္ဆိုင္သူေတြရွိၿပီးသားေလ။ ဒီလို ဆုံးျဖတ္ပီး ေရြး ခ်ယ္ ဖို႔ကလည္း လြယ္လြယ္နဲ႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့တာေတာ့မ ဟုတ္ပါ။ ခက္ခက္ခဲခဲ နဲ႔ အေျခအေန အခ်ိန္အခါအရ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ ျခင္းျဖစ္သည္။႐ူးတယ္ပဲေျပာေျပာ အဓိပၸါယ္မရွိဘူးပဲဆိုဆိုပါ။ ကိုယ့္၀မ္း နာ ကိုယ္သာသိမို႔.. ငါ႔ ၀မ္းပူဆာ မေနသာျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္ မျဖစ္သင့္တာမျဖစ္ဖို႔ပါ။
ေသြး နဲ႔ ကိုယ္ သားနဲ႔ကိုယ္မို႔ မထင္မွတ္ဘဲ ျဖစ္ခဲ့သည့္ ကိစၥေတြ ၾကာင့္ ေနာင္တလည္း မရခ်င္ေတာ့။ဒီအတိုင္း ေနလည္း မထူးေတာ့တဲ့ ဘ၀မို႔။

အစပိုင္းကေန ခုထိ သုံးပင္လိမ္တဲ့ဇာတ္လမ္းကိုလည္း ျဖတ္ခ်င္ၿပီေလ။ အတည္သေဘာမ်ိဳး တစ္ေယာက္နဲ႔ပဲတြဲျခင္းက မ်ားေနတာထက္စာရင္ ပိုအဆင္ေျပလိမ့္မယ္ထင္သည္။ လူမ်ားေလ လူပိုသိေလ။ ျပသနာမ်ားေလးဆိုေတာ့။ ဒါေၾကာင့္ ဘာပဲေျပာေျပာ ကိုယ္တိုင္ကလည္း ႀကိဳက္တဲ့ပုံစံျဖစ္ေနေသာ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ အသက္ကလည္း က်ႏြ္ေတာ့္ထက္5 ႏွစ္ေလာက္ပဲႀကီးတာ ကိုေက်ာ္စိုး လို 30 ေက်ာ္မဟုတ္။ ကိုၿငိမ္းရဲ႕ boy friend သီဟေအာင္ လို က်ႏြ္ေတာ့္ထက္ သုံးႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ ငယ္ ေသာ ခ်ာတိတ္ေလးလည္း မဟုတ္။ အလုပ္ထဲတြင္လည္း ကြၽန္ေတာ့္ကို ကူညီဂ႐ုစိုက္သလို ။ အျပင္မွာ လည္း က်ႏြ္ေတာ့္ကို ႀကိဳက္ေၾကာင္း အတည္အတန္႔ မေျပာေပမယ့္ စသလို ေနာက္သလို မထိတထိနဲ႔ ႐ုပ္တည္ ေျပာတတ္သာ ဂ်ဴး ဗမာကျပား ဥေရာပဆန္တဲ့ လူျဖဴေလး ကိုေဇာ္ကိုသာ ေရြးဖို႔ဆုံးျဖတ္ လိုက္သည္။ ဒါမွ အားလုံး နဲ႔ အဆင္ေျပမွာေလ။

ကိုေက်ာ္စိုးအတြက္ေတာ့ စိတ္မေကာင္း။ သူ့ကိုေတာ့ေရွာင္ရေတာ့မည္ ။ သူက အိမ္ေထာင္သည္ေလ။
ျပႆနာေပၚတင္မရွာေလာက္ေပမယ့္.. သိပ္ေတာ့ စိတ္မခ်ရ။ ေနာင္ျဖစ္မွ ေနာင္ရွင္းဆိုသလို .။ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ကိုေဇာ္ ခ်စ္သူျဖစ္ၿပီးက။ ဒီၿခံကေန ၿမိဳ႕ထဲဘက္ျဖစ္ျဖစ္ တစ္ေနရာကို သြားကာ အတူအလုပ္လုပ္ရင္လုပ္။မဟုတ္ လည္းကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ၿမိဳ႕ထဲ ဘက္ကိုတက္ကာ အလုပ္လုပ္ရေပမည္။ ေနာက္မွ တစ္ေနရာမွာ ႏွစ္ေယာက္ ျပန္ဆုံေတြ႕ၾကမယ္ ဒီၿခံထဲမွာ ႏွစ္ေယာက္အတူေနတာၾကာရင္ လူေတြရိပ္မိႏိုင္သလို။ အထူးသျဖင့္ ကိုေက်ာ္စိုး ျပႆနာရွာမွာကို လန္႔မိသည္။ လန္႔တာထက္ မ်က္ႏွာပူတာ၊ အားနာတာက ပိုသည္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ မျပတ္မသား ေဝ၀ါးၿပီး ဒီသုံးေယာက္ကိုေရွာင္တိမ္းေနလို႔ကေတာ့ မလြတ္ ။ ျပတ္ျပတ္သားသား ေရြးခ်ယ္လိုက္မွသာ အဆင္ေျပမည္။ ဒါေၾကာင့္ ကိုၿငိမ္း နဲ႔လည္းအဆင္ေျပ သူလည္းသေဘာတူ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔လည္း သင့္ေတာ္မည္ထင္သည့္ ကိုေဇာ့္ကိုသာ လက္တြဲေဖာ္ အျဖစ္ ေရြး ဖို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။ Homo ဘ၀ ဆိုတာကလည္း ျဖစ္ႏိုင္မျဖစ္ႏိုင္အသာထား စိတ္ကူးနဲ႔ေတာ့ ႐ူးၾကတာပဲေလ။ ေနာက္ေတာ့သာ ေနာင္ျဖစ္ေပါ႔။
ဘယ္လိုလာမည္ ဘာျဖစ္မည္က သိသလို မသိသလိုမို႔.. ထားလိုက္ေတာ့။ ဒီၾကားထဲ သင္တန္းအတက္အဆင္းကို ကိုၿငိမ္းရဲ႕ boyfriend သီဟေအာင္ကလည္း ေပၚတင္ပင္ ကိုၿငိမ္း အလစ္တြင္ လာကပ္ေနေတာ့သည္။

အစကေတာ့ ႐ိုး႐ိုးထင္ေပမယ့္.. ကိုၿငိမ္းလက္ထြက္ ျဖစ္ေနေတာ့ မ႐ိုးေလာက္ဘူးထင္တာ ဆန္းကို ဆန္းလာသည္။ အားနာတာေကာ သူ့ပုံစံကလည္း မိုက္ အေျပာ အဆိုနည္း ၊ အေနအထိုင္ ဆက္ဆံေရးကလည္း ကိုယ့္ကို ဦးးစားေပးေတာ့ အႀကိဳက္ေပါ႔။ ဒါေပမယ့္ အလိုက္ အထိုက္ ေတာ့ေန သာယာသလို ေနမိတာပါ။ လြန္လြန္ ၾကဴးၾကဴးေတာ့မျဖစ္မိ။ ဒါေပမယ့္ အရင္လို စိမ္းမေနေတာ့ဘဲ ပိုရင္းႏွီးလာတာေတာ့အမွန္။ဒါေတြကို ကိုၿငိမ္းေတာ့မသိ။ ကြၽန္ေတာ္လည္း မေျပာသလို။ သီဟေအာင္ကလည္း မေျပာတာျဖစ္မည္။ ေျပာဖို႔မွ မလိုတာကိုး။ ဒါ ထက္ ေရြးခ်ယ္စရာ ကိုေဇာ္တစ္ေယာက္လုံးနဲ႔ အရင္ကထက္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ပူးပူးကပ္ကပ္ ရွိေနတာကလည္း တစ္ေၾကာင္းေပါ႔။ ဒါကလည္း ထက္ေမာင္မွ မရွိေတာ့တာ။ ကိုမင္းမင္းကလည္း အေရာမ၀င္သျဖင့္ သိပ္အနားလာမကပ္သလို ကပၸလီတစ္ရန္ကလည္းေအးေနေတာ့သည္။ ကိုၿငိမ္းရဲ႕ ေအာင္သြယ္နဲ႔ သေဘာတူမႈထက္ ထက္ေမာင္အစား waiter အသစ္ထပ္မခန္႔သျဖင့္..
အလုပ္သေဘာအရပါ ပိုနီးသြားရျခင္းျဖစ္သည္။

ကိုေဇာ္ဆိုသည္မွာလည္း လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ စီနီယာ တစ္ေယာက္ျဖစ္သလို က်ႏြ္ေတာ့္အား ေသေသခ်ာခ်ာ သင္ ေပး ကူညီဖူးသူလည္းျဖစ္၊ ကြၽန္ေတာ့္ကို အရင္ကတည္း က စသလိုေနာက္သလိုနဲ႔ မထိတထိ စေနသျဖင့္ သူကြၽန္ေတာ့္ႀကိဳက္မွန္းလည္း မသိတာထက္ ကြၽန္ေတာ့္မွာ သူ့အျပင္ ကိုေက်ာ္စိုးတို႔ သုံးေယာက္နဲ႔ပါ သုံးပင္လိမ္ေနရေသာေၾကာင့္ သတိမထားမိ။ Sex အေတြ႕အႀကဳံရွိၿပီးသား ျဖစ္ေပမယ့္လည္း ခု သတိထားမိေတာ့ ရွက္သလိုလို၊ ရင္ခုန္သလိုလို ရႈိးတိုးရွန္းတန္းေတာ့ျဖစ္သည္။ သူ ကေတာ့ အေျပာင္အပ်က္ ေတာ့နည္းနည္းေလ်ာ့လာသလို။ ပိုလည္းနီကပ္ ရင္းႏွီးမႈေတြ တိုးလာသည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကြၽန္ေတာ့္ဘက္ကေတာ့ ဘယ္သူ့ကိုမွ အရင္စၿပီး ေရလာေျမာင္းေပးမလုပ္ခဲ့သလို ခုလည္း ကိုၿငိမ္းသေဘာတူကာ တစ္ေယာက္သေဘာတစ္ေယာက္ ရိပ္မိေပမယ့္. အေနအထိုင္ေတာ့ဆင္ျခင္သည္။သူ့ဘက္က စလာရင္ေတာ့လည္း မီးစိမ္းျပက ဆက္လုပ္ဖို႔ အဆင္သင့္ျပင္ထားမိသည္။

သို႔ေသာ္ အစ အေနာက္သန္ေသာ ကိုေဇာ္ေၾကာင့္ေကာ ကိုယ္ကိုယ္ကိုယ္ ထိန္းလြန္း မူလြန္းေနေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ေၾကာင့္ပါ ႏွစ္ဦးစလုံး တကယ္တန္းစရမွာကို မစႏိုင္ဘဲရွိန္ေနသလိုျဖစ္ကာ ဇာတ္လမ္းကေတာ္ေတာ္ႏွင့္ေတာ့မစ။ စေနတာကေတာ့ ေအးေအးေလးနဲ႔ လည္ေသာ သီဟေအာင္ ပင္။ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ဖို႔၊ မုန္႔စားဖို႔အထိေခၚတဲ့ အဆင့္ေရာက္လာသည္။ ေလွ်ာက္လည္တဲ့အဆင့္ကိုတက္လာေတာ့ အလုပ္အေၾကာင္းျပ ျငင္းရေတာ့သည္။သူက လည္း ဇြဲကေကာင္းသည္။ အသြားလိုက္ပို႔ အျပန္ႀကိဳေစာင့္ေနတတ္သည္။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္အတူထိုင္တဲ့အဆင့္ထိေရာက္လာသည္။ လူကေအးကာသနား စဖြယ္ ရည္ရည္မြန္မြန္မို႔ သနားသလို အားနာသလို ႏွင့္ ေကာင္ေလး ငယ္ငယ္ေခ်ာေခ်ာ ဗလေတာင့္ေတာင့္က ကိုယ့္ကို အေရးတယူလုပ္ အေပါင္းအသင္းလုပ္ေတာ့ သာယာမိကာ ဒီေလာက္ထိ အဆင့္တက္လာျခင္းျဖစ္သည္။ အမွန္ဆို ေမးေျပာ ေခၚထူးသာ လုပ္ရမည့္ လူပါ။ ကိုၿငိမ္းလူမို႔လို႔ေလ ။

ေဆာင္း၀င္ကာစေပမယ့္ မိုးကလည္း မျပတ္ေသးေတာ့ မိုးတၿပိဳက္ ေဆာင္းေလတၿပိဳက္ အားၿပိဳင္ေနသလို။
ကိုေဇာ္နဲ႔ သီဟေအာင္တို႔အားၿပိဳင္မႈကလည္း လူခ်င္းထိပ္တိုက္မေတြ႕ေပမယ့္. တသီးတျခားေတာ့ၿပိဳင္ေနၾကသည္။ ကားေပၚမွာ အတူတူထိုင္ရင္း မသိမသာ ကြၽန္ေတာ့္ပခုံးေပၚ သူ့လက္တင္သလိုလိုနဲ႔ သူ့ ရင္ခြင္က်ယ္ထဲ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္လုံးေလးေရာက္ေရာက္သြားရသလို။
အိပ္ငိုက္ရင္း သူ့ပခုံးကိုမွီကာ ရင္ခြင္ထဲေရာက္သြားတတ္သည္။ သူလည္း အိပ္ငိုက္သလိုလိုနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ ငိုက္ေနရင္ လိုက္ငိုက္ကာ ပခုံးေပၚကလက္ကကြၽန္ေတာ့္ခါးထိေလ်ာဆင္းကာ ဖက္ထားသလိုလိုလုပ္လာတတ္သလို။ ကြၽန္ေတာ့္လက္ကေလးမ်ားအားလည္း ကြၽန္ ေတာ္ အိပ္ေနၿပီအမွတ္ျဖင့္ သူ့ေပါင္ေလးေပၚ မသိမသာ တင္ေပးထားတတ္သည္။

ဘာပဲေျပာေျပာ မျငင္းေပမယ့္ လူေတြမ်ားလာ သူသတိ ထားမိမွာစိုးလို႔ မသိမသာ ျပန္႐ုပ္သိမ္ရေသးသည္။ သူ့ လက္ေတြကလည္း တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ ပိုသြက္လာသည္။ ကြၽန္ေတာ့္ခါးကေန တစ္ခါတစ္ေလ ကြၽန္ေတာ့ တင္ပါးမ်ားေပၚထိ ျပဳတ္က်သလို မေတာ္တဆပုံစံလာလာထိသလို ကိုင္သလိုျဖစ္လာတတ္သည္။ လူၾကားထဲ အတင္းျငင္းဆန္ကာ ဖယ္ခိုင္းေနရင္လည္း လူပိုသိမွာစိုးသျဖင့္ ၿငိမ္ခံေနရေပမယ့္ ရင္ထဲမွာေတာ့ မျဖစ္သင့္မွန္းသိေသာ္လည္း သာယာမိေနတာေတာ့ အမွန္။ ဒီလို ပြတ္သီး ပြတ္သပ္ ၾကင္နာမႈမ်ိဳးကို မရခဲ့ မရတာၾကာေတာ့လည္း ေတာင့္တမိတာေတာ့ အမွန္ပင္။ ကားခေတြထားေတာ့၊ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေတြ၊ မုန္ေတြစားလည္း သူကအတင္းရွင္းေနေတာ့ အားနာေပမယ့္ .ေက်နပ္သလိုလိုပင္.. သူလိုခ်င္တာေတာ့ မေပးႏိုင္သျဖင့္ စိတ္ေတာ့မေကာင္းမိ။

တစ္ေန႔ေတာ့ သူလိုခ်င္တာကို ေျပာလာလိမ့္မယ္ ထင္ သည္။ အဲ့ခ်ိန္အေျဖကေတာ့ ေျပာင္းလမွာမဟုတ္ပါ။ ကိုေဇာ့္ကို ေရြး ဖို႔ဆုံးျဖတ္ထားၿပီးသားမို႔ပါ။ ဒီလို ခင္မင္မႈေတြတိုးလာတဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုေဇာ့္ဆီက သိပ္တိုးတက္မႈမရွိေပမယ့္.. တက္မွတက္ေတာ့လည္း တစ္ခါတည္း ခုန္တက္သြားေတာ့သည္။ လုံး၀ မထင္မွတ္ထားခဲ့ သလို ေမွ်ာ္လင့္မထားခဲ့ မိေပ။ ေဆာင္းမေရာက္ မိုးမကုန္အခ်ိန္မို႔ ဒီနယ္ဘက္က မိုးက သည္းၿပီဆို အသားကုန္ပင္။ ေအးတာကလည္း မေျပာနက္၊ ေလေကာ မိုးေကာ။
မိုးရြာလို႔ကေတာ့ ဆိုင္ကို လူ၀င္ဖို႔မေမွ်ာ္လင့္နဲ႔ေတာ့။ ဆိုင္ကလည္း ေစ်းလည္းႀကီး table charge & tax
ေတြကလည္းေကာက္ ဥယ်ာဉ္ၿခံပုံစံမို႔ ေတာ္တန္႐ုံလူမ၀င္ေပ။ သိေနၾကလူေတြ ဇိမ္ခံဖို႔၊ ေလေကာင္းေလသန္႔နဲ႔ ရႈခင္းၾကည့္၊ ဆိုင္က တ႐ုတ္ ယိုးဒယားအစားအစာေတြ၊ ေဖ်ာ္ယမကာေတြစားေသာက္ရင္း ၿခံထြက္ သီးႏွံလတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ စားဖို႔ လာေနၾကေဖာက္သည္ေတြ အသိေတြကပဲလာၾကတာမ်ားသည္။

ဆိုင္ေနရာေရာက္ဖို႔ လမ္းက်ဉ္းက်ဥ္းေလးအတိုင္း ၿခံထဲ ဆင္းလာကာ တစ္ေကြ႕ေလာက္ေကြ႕ မွ beach style dining ထဲ ၿခံထဲေရာက္ေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တိုးရစ္ bus ကားမ်ားႏွင့္ ကိုယ္ပိုင္ကားမ်ားသာ ၿခံထဲအထိ ၀င္လာကာ စားေသာက္ အပန္းေျဖၾကသည္။ လမ္းေလွ်ာက္လာတာဆိုလို႔ GTC ေက်ာင္းသား အုပ္စုသာ တစ္ခါတစ္ေလ လာထိုင္တတ္သည္။ အဲ့အေနာက္မွာေတာ့ အရင္က Karaoke ဆိုဖို႔ မွန္စေတကာကပ္ အခန္းေလးေတာ့ရွိသည္။ ပင္မ dining room ကေတာ့ beach style မို႔ ေလ၀င္ေလထြက္ေကာင္းေအာင္ ရႈခင္းၾကည့္ေကာင္းေအာင္ ေအာက္ပိုင္း အုတ္ဖိနပ္တက္ အေပၚခါးလယ္ေလာက္သာ အုတ္ကာကာ ဇရပ္ပုံစံေဆာက္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ မိုးမ်ားၿပီး ပက္ပါက ဝါးယင္းလိပ္အစိမ္းႀကီးမ်ားခ်ထားလိုက္႐ုံသာ။ မ်က္ႏွာက်က္နားမွာေတာ့ ေလးေထာင့္မွန္ေဘာင္မ်ားျဖင့္ သဘာ၀အလင္းႏွင့္ ျမင္ကြင္းကို ခံစားလို႔ရေသးသည္။

Karaoke အခန္းက ခုေတာ့ Karaoke ဆိုဖို႔စက္မထားေတာ့ေပမယ့္။ အထူးဧည့္သည္အတြက္ေတာ့စားဝိုင္း သုံးဝိုင္းေလာက္ေတာ့ ခင္းေပးႏိုင္သည္။ လူအ၀င္နည္းပါက ဧည့္သည္က ေတာင္းဆိုရင္ေတာ့ အဲ့အခန္းထဲခင္းေပးကာ ၀န္ေဆာင္မႈေပးေပမယ့္ ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ စားပြဲ၊ ကုလားထိုင္မ်ားႏွင့္ စာပြဲခင္း စသည္ေတြတာ ထားတာမ်ားသည္။ အနားမွာလည္း မေလးရွားပန္းအုန္းပင္ေတြ ကြမ္းသီးပင္ ေသးေသးေလးေတြ အုန္းပင္နဲ႔ကပ္ စိုက္ ထားေသာ သစ္ခြပင္ေတြ ေၾကာင့္ ေကာ အခန္းေဘးတစ္၀က္ေလာက္ကပ္ထားတဲ့ စေတကာမွန္အနက္ေတြေၾကာင့္ပါ အခန္းထဲကို ေကာင္းစြာမျမင္ရေပ။ သို႔ ေသာ္ လည္း အခန္းထဲက ၾကည့္ပါက အျပင္ကို ေကာင္းစြာျမင္ရသလို ဧည့္သည္လာပါကလည္းျမင္ရသည္။
မိုးတြင္းအတြက္ေတာ့ အသုံး ၀င္လွသည္။ ဒီအခန္းမ်ိဳးကို သာမန္ဧည့္သည္မ်ိဳးကေတာ့ တည့္ခင္းေပးဖို႔မေတာင္းဆိုတတ္ေပမယ့္..

အထူးသျဖင့္ အတြဲေတြကေတာ့ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ကမၻာလုပ္ခ်င္က ေတာင္းဆိုတတ္သည္။ အခန္းတံခါးလည္း lock ခ်ထားႏိုင္သလို အျပင္ကို လူေခၚတဲ့ ဘဲလ္လည္း တပ္ထားသည္။ အျပင္ကလည္း ဘဲလ္တီးက ေခၚႏိုင္ သည္။တကယ္ေတာ့ ဒီအခန္းက ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ မစိမ္းပါ။ ကပၸလီနဲ႔တုန္းက က်ႏြ္ေတာ့္အား ထိုအခန္း ၾကမ္းျပင္မွာ အတင္းခ်ဳပ္ကာ လိုးခဲ့ေသးသည္ေလ။ ထိုထဲက ထိုအခန္းကို ကြၽန္ေတာ္ ညဘက္ မသြားေတာ့ပါ။ ခုေတာ့လည္း ထိုအခန္းက ညဘက္ စာဖတ္တဲ့သူ၊ ဂီတတီးတတ္တဲ့ ဆိုင္အလုပ္သမားအခ်ိဳ႕ညဘက္ရွိတတ္သည္မို႔ အရင္လိုေတာ့ ေမွာင္မဲမေနတတ္ေပ။

တစ္ေန႔ ၾကားရက္ျဖစ္သျဖင့္ လူအ၀င္ပါးက ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ကိုေဇာ္က ဆိုင္ေစာင့္ကာ ဧည့္သည္လာရင္၀န္ေဆာင္မႈ ေပးဖို႔တာ၀န္ၾကသည္။ မနက္ပိုင္းေနသာ ေနေပမယ့္ လူမ၀င္၊ ေန႔လယ္ေလာက္ေတာ့ ကိုယ္ပိုင္ကားျဖင့္အတြဲတစ္တြဲ ၀င္လာကာ ဆိုင္နား ကပ္လ်က္ ပင္မႏွစ္ထပ္တိုက္အား တည္းခိုခန္းအမွတ္ျဖင့္ အခန္းရလား လာေမးေနသည္။ မရေၾကာင္း ရွင္းျပမွ၊ အားနာတာလား ေရာက္မွေတာ့ မထူးေတာ့ဘူး ဆုံးျဖတ္တာလားမသိ ဆိုင္မွာတစ္ ခု ခုစားဖို႔ ဆုံးျဖတ္ကာ ဆိုင္ဘက္ေလွ်ာက္လာေတာ့သည္။ မိန္းကေလးကေတာ့ အသက္နည္းနည္းႀကီးေပမယ့္ လုံးႀကီးေပါက္လွ ရင္ထြားထြား တင္ကားကားနဲ႔
သူနဲ႔တြဲတဲ့ ေကာင္ေလးက ကြၽန္ေတာ့္နဲ႔ မတိုင္းမယိမ္း 20 ေက်ာ္ပင္ရွိေသးေပမယ့္ ေယာက္က်ားပီသကာModel တစ္ေယာက္လို အရပ္အေမာင္း ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္လွကာ သြက္သြက္လက္လက္ရွိေပမယ့္..sex ကိစၥ ဝါသနာ ထုံမွန္း ၾကည့္တာနဲ႔ သိသာသည္။

ထင္သည့္အတိုင္းပင္ ပင္မ dining မွာ ထိုင္ၿပီးမွ ကန္ ေဘာင္နားက အပင္ေတြၾကား မွာရွိေသာ Karaoke
အခန္းကိုသာေရြးလိုက္သည္။ မနက္ပိုင္းထဲက တစ္ခုၿပီးတစ္ခုမွာစားက ေန႔လယ္အထိ မျပန္ အခန္းတံခါးပိတ္ ကာ အထဲမွာပဲထိုင္ေနကာ အခ်ိန္ျဖဳန္းၾကသည္။ ကိုယ္ ေတြလည္း အလိုက္သိကာ အခန္းတံခါးေစ့ၿပီး လိုအပ္ရင္ ဘဲလ္တီးက ေခၚဖို႔ မွာၿပီး သက္ေသာင့္သက္သာပင္ ပင္မ dining room မွာ ပင္ ထိုင္ကာ ေနၾကသည္။
ကိုေဇာ္ကေတာ့ အေမႊး နံသင္းေသာ ဖေယာင္းတိုင္ကို ေႂကြခြက္ထဲသြင္းကာ Karaoke အခန္းထဲက sport light မီးမွိန္မွိန္ေတြကို ပိတ္ေပးၿပီး စားပြဲ ေပၚတင္ခဲ့သည္။ မီးမွိတ္ထားေပမယ့္လည္း အခန္းထဲမွာရွိတဲ့လူေတြကေတာ့ ေန႔ခင္းအလင္းေရာင္ေၾကာင့္ အျပင္ကို
ေသျခာျမင္ရကာ အခန္းထဲလည္း လိုအပ္တဲ့ အလင္း ေရာင္အထိုက္အေလ်ာက္ရေပသည္။ အဲလ္ကြန္းကို ခပ္ပါးပါးဖြင့္ထားေပးသျဖင့္ အျပင္ကေလျပင္းျပင္းမတိုက္သလို.. အျပင္ကလည္း အထဲကို ေသခ်ာမျမင္ရေပ။

ကြၽန္ေတာ့္နားကို လာကပ္ထိုင္ေသာ ကိုေဇာ္က..

"ခ်စ္ဦး.. ဟိုအတြဲေတာ့ ၾကာဦးမယ္.. ႏွစ္ေယာက္စလုံးက တည္းခိုခန္းမွတ္လို၀င္လာတာ အခန္းသာေပးရင္
လိုးၾကလိမ့္မယ္.. ဟိဟိ...အခုေတာင္ အခန္းထဲမွာ ငါလႊတ္ေပးထားတာၾကည့္. .. ႏွစ္ေယာက္စလုံးက ........ ေတာ္ေတာ္ထန္ေနၿပီေလ။ ဒီေန႔က ဆိုင္ကို လူမ၀င္မယ့္အတူတူ.. ငါတို႔လည္း half ကားၾကည့္လို႔ရေအာင္ ငါဂြင္ဆင္ထားတယ္....မင္း.. မသိဘူးမဟုတ္လား ...."

ကြၽန္ေတာ္က ၿပဳံးျပကာ ေခါင္းခါျပလိုက္ေတာ့..။
ကြၽန္ေတာ့္ ပါးအားလိမ္ဆြဲကာ

" လာခဲ့ သိေအာင္ျပမယ္"

ဆိုကာ ကြၽန္ေတာ့္အား အတင္းဖက္ကာ Karaoke
အခန္းနဲ႔နီးေသာ ဝါးရင္းလိပ္ၾကားကေန ေခ်ာင္းၾကည့္ဖို႔ေခၚဆြဲေခၚသြားေလသည္။ ကိုေဇာ္က အႀကံႀကီးစြာ ေမႊးရနံ႔ရေသာ ဖေထာင္းတိုင္ခြက္ငယ္ေလးကို ထြန္းထားခဲ့ေပးသျဖင့္ အထဲကအတြဲကို အရမ္းထင္ထင္ရွားရွားမဟုတ္ေတာင္ ခပ္ရွင္းရွင္းျမင္ရသည္။ ကန္ေဘာင္ဘက္ေနရာကေတာ့ အလင္းထိုးသျဖင့္ အထဲကိုေသခ်ာမျမင္ရ၊ အိမ္ဘက္အျခမ္းကေတာ့ ပန္းပင္ေတြေၾကာင့္ ေသ ခ်ာ ျမင္ဖို႔မလြယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရွိေသာ min dining room ကေတာ့ ဝါးယင္းလိပ္ေတြေၾကာင့္ အျပင္က ဧည့္သည္လာလည္း သူတို႔ကိုမျမင္ရ ေနရာေကာင္းျဖစ္ေနသည္။

အတြဲကေတာ့ ႏွစ္ေယာက္တည္း ကမၻာျဖစ္ေနသည္။ႏွစ္ ေယာက္သား အတူတူတြဲထိုင္ကာ ပခုံခ်င္းဖတ္ ရင္ခြင္ ထဲေခါင္းမွီရင္း အနမ္းေတြဖလွယ္ၾကေတာ့သည္။ အထဲကဘဲကလည္း ေစာ္ႀကီးကို နမ္းရာမွ တျဖည္းျဖည္း kissing စုပ္ တဲ့အထိ သာမက လည္တိုင္မ်ားကိုနမ္းလာၿပီး ေစာ္ႀကီးရဲ႕ ခပ္ဟဟ ျဖစ္ေနေသာ အ၀တ္ေတြေအာက္က ျပဴးေနေသာ ႏို႔ႏွစ္လုံးအား ပယ္ပယ္နယ္ နယ္ ဆုပ္ကိုင္ ေနမွန္း သိသာသလို။ ကိုေဇာ္က အသံတိုးတိုးျဖင့္ ကြၽန္ေတာ့္နားကပ္ခါ..

"ခ်စ္ဦး.. ေကာင္းေနပီ.. ေသခ်ာၾက့ည္.. ေစာ္ႀကီးဖင္ေတြကို ဘဲကနယ္ေနသလို.. ဘဲလီးကိုေစာ္ထုေနတာျဖစ္မယ္.."
"အား.. ႀကံႀကံဖန္ဖန္.. ကိုေဇာ္ကလည္း.. ေန႔ခင္း ေၾကာင္ေတာင္.. ေသခ်ာလည္း ျမင္ရတာမဟုတ္ဘဲနဲ႔ "
"မင္း..ကလည္း.. ပိန္းတယ္..။ သူတို႔ အေနအထားနက္ လႈပ္ရွားတဲ့ ပုံရိပ္၊ ေနထိုင္ ပုံကို မွန္းၾကည့္ေျပးၾကည့္တာထက္မွန္တယ္။။ ငါက ဒါမ်ိဳးကို သိၿပီးသား။ ဒါေၾကာင့္ အေမႊးနံ႔ ဖေယာင္းတိုင္ကို ထြန္းထားတာ။ ေသခ်ာမျမင္ရေပမယ့္ ပုသ႑ာန္ကေတာ့ ျမင္ေနရတာပဲ.. လာ ဆက္ၾကည့္ ...ဒီေန႔က.. ဧည့္သည္လာမွာမဟုတ္ဘူး ဒီအတြဲစုတ္ ၀င္ေနေတာ့.. လဘ္ကမလာေတာ့ဘူး မထူးဘူး half ကားၾကည့္ရတာအျမတ္ေပါ႔.."

ခဏေနေတာ့ ေစာ္ႀကီးအား သူ့ေပၚတက္ထိုင္ခိုင္းကာ ေစာ္ႀကီးအ၀တ္ေတြကိုလွန္ကာ ႏို႔ေတြစုပ္ေနတာကို အလင္းေရာင္ မွိန္မွိန္ၾကားက ျမင္ရသည္။သူတို႔လည္း စိတ္ေတြထလာ မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ျဖစ္ကာ ကဲေနၾကတာပဲလား အခန္းထဲ အျပင္က ဘယ္သူမွမျမင္ႏိုင္ေအာင္ စေတကာ အနက္ေတြ ၾကာင့္စိတ္ခ်တာလား။ အနီးပတ္ ၀န္းက်င္ ယုတ္စြအဆုံး ေကာင္တာက မန္ေနဂ်ာႏွင့္ စာရင္းကိုင္ေတာင္ ေကာင္တာမွမထိုင္ဘဲ.. ပ်င္းပ်င္းနဲ႔ တိုက္ထဲဝင္ TV ၾကည့္ေနၾကေသာေၾကာင့္လူသူ ေလးပါး ရွင္းေသာပတ္၀န္းက်င္ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ထင္သည္။
ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ကိုေဇာ္မွာလည္း ဝါးယင္းလိပ္ၾကားက ၾကည့္ ေနလို႔သာ ျမင္ေနရသည္။ သူတို႔ကေတာ့ ဘဲလ္တီးမွ လာမည္ဟု ေျပာခဲ့သျဖင့္ စိတ္ခ်ေနတာပဲျဖစ္မည္။
ေစာ္ႀကီးပုံစံမွာ အံတႀကိတ္ႀကိတ္နဲ႔ ေခါင္းေမာ့ပုံစံျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ဒါ အဖုတ္ကို ကလိေပးေနလို႔ျဖစ္မယ္လို႔ကိုေဇာ္က က်ႏြ္ေတာ့္နားကပ္ေျပာသည္။ အမွန္ေတာ့ ကိုေဇာ္ ဆိုသည္မွာလည္း ဏွာႀကီးၿပီးထန္တဲ့ အစားထဲက ပါ။ ပူေႏြး စိုစြတ္ကာ အသက္႐ွဴသံျပင္းျပင္းႏွင့္ ကြၽန္ေတာ့္နားကပ္ေျပာကာ ကြၽန္ေတာ့္အားသူ့နား ဆြဲကပ္ ထားသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ့္မွာ လႈပ္မရ။

ေနာက္ေတာ့ ထိုအခန္းထဲက ေစာ္ႀကီးက ေခါင္းေမာ့ ရင္ေကာ့ထားရမွ နကို ထိုင္ေနေသာ ထိုင္ခုံတြင္ ျပန္ထိုင္ၿပီး ေခါင္းငုံကာ မသိရင္ ဘဲႀကီးေပါင္ေပၚမွာ အိပ္ေနသလိုပင္.. သိတဲ့အတိုင္း ဏွာထန္ေနေသာ ကိုေဇာ္ကေတာ့.. တံေတြး မ်ား ဂလုခနဲျမည္ေအာင္ မ်ိဳခ်ရင္း
သူ့ေဘာင္းဘီဂြၾကားကို လက္ျဖင့္ဖိကာ က်န္လက္တစ္ဖက္ကလည္း ကြၽန္ေတာ့္ပခုံးေလးကို ပြတ္သပ္
ပုတ္ရင္းကာ ခါးေအာက္ပိုင္းထိဆင္းကာပြတ္သျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္ေက်ာေကာ့သြားရသည္။ ခက္ၿပီ.. ဒီလူေတာ့ အလုပ္ခ်ိန္ ဖင္လာကိုင္သလိုလုပ္ေနၿပီး ျမင္မေကာင္းဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္က အသာမကာ ဖယ္လိုက္ေပမယ့္.. သူကလက္က ကြၽန္ေတာ့္ပခုံးေပၚျပန္တင္ကာ
နားရြက္ေလးမ်ားကို ပြတ္သပ္ေနသျဖင့္ ဖင္ကိုင္တုန္းက ထေနေသာ ၾကက္သီးမ်ား ဆက္ထသြားေတာ့သည္။

"ေသခ်ာၾကည့္.. အာ့.. ေစာ္ႀကီး ဘဲလီးကို မႈတ္ေပးေနတာ..ဟင္း.. ႐ွဴး."

တံေတြးသီးသံ အသက္႐ွဴမွားသံျဖင့္ ကိုေဇာ္တစ္ေယာက္ အနားကပ္ကာေျပာရင္း ကြၽန္ေတာ့္ပါးေလး အားမသိမသာ တစ္ခ်က္နမ္းသြားည္။ တကယ္ေတာ့ ဒီအခ်ိန္မိုးသားတို႔အုပ္ဆိုင္းခ်ိန္ လူရွင္းခ်ိန္ျဖစ္သလို၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ထဲ main dining ရဲ႕အေနာက္ေထာင့္မွာ .. အျခား ဘယ္သူမွမရွိ..တကယ္လို႔ အျပင္က ကား ၀င္လူ၀င္လာရင္လည္း ၿခံအျပင္ ေတာင္ကုန္း တခံါးနားတငြ္ ကြမ္းစား၊ ေဆးလိပ္ေသာက္ရင္း ထိုင္ေနၾကေသာ Kitchen အဖြဲႏွင့္အတူ kitchen က အကူေကာင္ေလးက ေအာ္ေတာ့မည္။အျခား ၿခံလုပ္သမားမ်ားကလည္း ေန႔ခင္း ထမင္းစားနားခ်ိန္မို႔ မရွိ။ သူတို႔ ေနရာ သံပုရာၿခံဘက္မွာပင္ ရွိတဲ့ အဖြဲ႕ကလည္း အလုပ္လုပ္ေနသည္။ အျခား waiter မ်ားကလည္း ဒီေန႔အေျခအေနက ဧည့္သည္မလာႏိုင္တာ သိသျဖင့္ ေအးေဆး ေဒၚပုမဆိုင္ ဘက္သြားလည္ကာ ေအာကားၾကည့္သူၾကည့္။ အေဆာင္မွာ ရွိတဲ့ တစ္ေယာက္ေလာက္လည္း အိပ္ေနေလာက္ၿပီေလ။ က်န္တာက အလွည့္က်နားေနၾကသူေတြဆို ၿခံထဲမွာ လူကသိပ္မရွိလွပါ။
ဒါေၾကာင့္ ပတ္၀န္းက်င္က စိတ္ခ်ရၿပီးသား။ မနက္ထဲက အခန္းထဲကမထြက္ေသာ အတြဲကေတာ့ ေန႔လယ္ တစ္နာရီခြဲမွပဲ မသြားခ်င္သြားခ်င္နဲ႔ျပန္ဖို႔ျပင္ေတာ့သည္။
ကိုေဇာ္ တစ္ေယာက္ အတြဲေခ်ာင္းရင္း ႏွာထကာ သူ့ေဘာင္းဘီ ဆုံခြၾကားကို ဖိရင္း စီနီယာျဖစ္ေသာေၾကာင့္
ကြၽန္ေတာ့္လို ရွပ္အကႌ်အျဖဴ၊ စတိုင္ေဘာင္းဘီမ၀တ္ရဘဲ၊ စိမ္းျပာေရာင္ လည္ကတုံးအတို ေဘာင္းဘီအျပင္ထုတ္၀တ္ရေသာ အကႌ် အစက ေပါင္လည္နားထိဖုံးႏိုင္လို႔သာ သူ့ေဘာင္းဘီေအာက္က ဖုေနတာကို စတိုင္ေဘာင္းဘီေအာက္ကအတြင္းခံေကာ အေပၚအကႌ်စကပါ
တစ္၀က္ေလာက္ဖိႏိုင္သလို ျဖစ္ေတာ့သည္။

အခန္းထဲ ကေန ဘဲလ္တီး ေခၚေတာ့ အသင့္တြက္ၿပီးသား ေဘလ္ကို စာအုပ္ထဲညႇပ္ သူ့ခါးေအာက္ ကို ကြယ္ကိုင္ကာ ၀င္သြားသည္။ ၿပီးေတာ့ အ၀င္ကအတိုင္း ျပန္ကိုင္ကာ ေကာင္တာနားက ဘဲလ္ကိုတစ္ခ်က္တီးလိုက္သည္ ။ casher ကိုေခၚကာ ေငြအပ္ကာ ျပန္ပိုလာေသာ ေငြအခ်ိဳ႕ကို စာအုပ္ထဲ ေဘ္လ္နဲ႔ အတူအုပ္ကိုင္ကာ
ျပန္၀င္လာသည္။ ကြၽန္ေတာ္ေတာ့လိုက္မ၀င္ေတာ့ပါ။
တံခါးဖြင့္ၿပီး ျပန္ထြက္လာေတာ့ အနည္းငယ္ ပြေယာင္းကာ တြန္႔ေၾကကာ ေခါက္ေနေသာ အ၀တ္အစားေနရာအခ်ိဳ႕ကို ဆြဲဆန္႔ကာ ၾကည့္လို႔ေကာင္းေအာင္ လုပ္ရင္း လာခါစထက္ တစ္ဦး ပိုမိုဖက္ကာ ထြက္လာၾကသည္။

သူတို႔ေနာက္က ကိုေဇာ္က ၿပဳံးၿဖီးၿဖီးျဖင့္ လိုက္ထြက္ကာ သူတို႔ကားနားထိ လိုက္ပို႔ေပးေနသျဖင့္..။ ကြၽန္ေတာ္က karaoke အခန္းထဲ၀င္ကာ ကိုေဇာ္တင္ထားေသာ ေဘလ္စာအုပ္ကိုစားပြဲတစ္လုံးေပၚျပန္တင္ၿပီး ထိုအတြဲသံုး ေဆာင္သြားေသာ စားပြဲမ်ားအား သိမ္းဆည္းကာ စားပြဲ ခင္း အသစ္လဲၿပီး သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ကာ။ ပန္ကန္မ်ား စားပြဲခင္းမ်ား အမႈိက္မ်ားကို သိမ္းၿပီး ပန္ကန္ေဆးေသာ ေနရာ တိုက္တစ္ဖက္ျခမ္းသို႔ ပို႔ထားလိုက္သည္။
အသင့္ေစာင့္ေနေသာ ပန္ကန္ေဆးမည့္သူက ေဆးဖို႔ယူၿပီးေနာက္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ဆိုင္ဘက္သို႔ ျပန္လာလိုက္သည္။ ထိုခ်ိန္ထိ ကိုေဇာ္ ႏွင့္ ထိုအတြဲမွာ မျပန္ၾကေသး။ အတြဲက ကားေပၚတက္ၿပီး ကိုေဇာ္က ကားေဘးမွာစကားေျပာေနၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ ကိုေဇာ္အား ေက်းဇူးတင္စကားေျပာကာ ႏႈတ္ဆက္ထြက္သြားေတာ့ သည္။ ကိုေဇာ္က ၿပဳံးၿဖီးၿဖီးနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္အားလွမ္းၿပဳံးျပရင္း ေလွ်ာက္လာခိုက္။ ဆိုင္းမဆင့္ ဘုံမဆင့္ မိုးက ေဝါ ခနဲ ရြာခ်လိုက္သည္။

ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ကိုေဇာ္လည္း main dining အေရွ႕တည့္တည့္မွန္တံခါး ကိုပိတ္သလို ေဘးနားျပတင္းေပါက္မ်ားႏွင့္ ဝါးယင္းလိပ္မ်ားကိုပါ ခ်ပိတ္ရင္း သိမ္းစရာ ရွိတာသိမ္းကာ အလႈပ္ရႈပ္သြားသည္။ အခ်ိန္ကလည္း ေနလယ္ ၂ နာရီထိုးေတာ့မည္။ အားလုံးစိတ္ခ်ရၿပီးဆိုမွ ေလးထဲမိုးထဲ ကေန အသည္းအသန္ သိမ္းဖို႔ သိပ္မက်န္ေတာ့ေသာ karaoke အခန္းထဲေျပး၀င္လိုက္ကာ မိုးခိုလိုက္ေတာ့သည္။ အျပင္မွာ ေလေကာ မိုးေကာ အၿငိဳးနဲ႔ မဲေမွာင္ကာ ရြာခ်ေတာ့သည္။ စားေသာက္ဆိုင္ ဘက္လွည့္ထားေသာ အိမ္ဘက္ ၀ရန္တာက casher မမ လည္း စာရြက္စာတမ္းႏွင့္ စာရင္း စာအုပ္ကို သိမ္းကာ အိမ္ထဲျပန္၀င္ တံခါးပိတ္သြားေတာ့သည္။ နဂိုထဲကမွ ဧည့္သည္ပါးရက္မို႔ လူရွင္းရတဲ့ ၾကားထဲ မိုးေကာေလေကာရြာ သျဖင့္ အားလုံးနားလိုက္လိုက္သည္က ေသခ်ာသည္ ဒီေန႔ ဘယ္ဧည့္သည္မွ လာစားမွာမဟုတ္ေတာ့တာပါပဲ။ ထို႔ေၾကာင့္ အသီးသီး ေန႔လယ္ ေနခင္း ႏွပ္ဖို႔ေနရာ ယူ အနားယူၾကေတာ့မည္မွာ ေသခ်ာသည္။ ၿခံ သမားမ်ားလည္း သံပုရာၿခံဘက္က တဲမွာ မိုးခိုရင္း ေဆးလိပ္ေသာက္က မိုးစဲသည္အထိတေရးတေမာအိပ္ၾကေတာ့မည္။

ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ ကိုေဇာ္သာ duty က်ကာ ဧည့္သည္ေစာင့္ရသူပီပီ ကိုယ့္အေဆာင္ ကိုယ္မျပန္ႏိုင္ဘဲ Karaoke အခန္းထဲမွာ မိုးမိကာ မိုးခိုရင္း အေစာင့္အျဖစ္က်န္ခဲ့ေပေတာ့သည္။
................
ဒီမိုးသည္းတဲ့ေန႔ေတြ
အခန္း - ၁

ေဆာင္းရာသီေရာက္ေတာ့မည္ျဖစ္ေပမယ့္ အခါလြန္ေနာက္က်မိုးကလည္း ေကာင္းလွသည္။ ႏႈတ္ဆက္မိုးေပလား မေျပာတတ္ေတာ့။ အခန္းထဲ ေရာက္ေတာ့ ကိုေဇာ္က တံခါးကို ပိတ္လိုက္ကာ ေဘးခုံမွ ထပ္ထားေသာ ေလ်ာ္ ၿပီးသားေခါက္ထားေသာ ပန္းကန္သုတ္ရန္ထားေသာ ပဝါအသစ္မ်ားထဲမွာ ႏွစ္ခုကို ေဖာက္ယူၿပီး သူ့ေခါင္းနဲ႔ အကႌ်ေပၚစိုေနေသာ မိုးစက္မ်ာကို အသာ အ ယာ သုတ္လိုက္သလို.. ကြၽန္ေတာ့္အား ပုဝါတစ္ထည္ကမ္းေပးကာ ေရသုတ္ဖို႔ေျပာေလသည္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း လွမ္းယူက အသာအယာသုတ္လိုက္မိသည္။

"ကိုေဇာ္.. အဲ့မွာ ကိုေဇာ့္ေဘလ္စာအုပ္..ေအာ္.. ေအးေက်းဇူးပဲကြာ..ငါတို႔ ဝိုင္းမ၀င္ေပမယ့္ .. သက္သာတယ္ဟိဟိ.. ေစာ္ႀကီးနဲ႔ ဘဲနဲ႔က ေတာ္ေတာ္ထန္တာကြငါက အလိုက္သိ ေပးလိုက္ေတာ့ half ကားလည္း ၾကည့္ရတယ္။ သူတို႔စလာကတည္းက တည္းခိုခန္းမွတ္လို႔လာတာ.. ျပန္ခါနီးတည္းခိုခန္းလိပ္စာ ေျပာျပလိုက္ေတာ့ ေက်းဇူးတင္လို႔ ေစာ္ႀကီးက ငါ႔ကို မုန္႔ဖိုးငါးေထာင္ေပးသြားတယ္ကြ.. ဟိဟိ "

ေပးမွာေပါ႔ ကိုေဇာ့္လို အရပ္ျမင့္ျမင့္ အသားျဖဴျဖဴ ႏွာတံေပၚေပၚ မ်က္လုံး ျပဴးျပဴး ၊ ဗလေတာင့္ေတာင့္
က်စ္က်စ္နဲ႔မို႔ foreigner နဲ႔မွားတတ္သလို၊ လာေရာက္စားေသာက္တဲ့ ဧည့္သည္အမ်ိဳးသမီးမ်ားကလည္းသေဘာ က်တာ အဆန္းမွမဟုတ္တာ။ အလုပ္မရွိလို စားဝိုင္းနား မေနတာေတာင္ မရရေအာင္ အနားေခၚကာ အလုပ္ေပးသူမ်ားကလည္း အမ်ားသား။ၿပီးေတာ့ တစ္ခါတစ္ေလ ကိုၿငိမ္းေျပာျပထားလို႔ ရြာမွာ သူ့ကိုႀကိဳက္တဲ့ မိန္းကေလး သိပ္မရွိေပမယ့္။ ဒီၿမိဳ႕ထဲမွာေတာ့ ဝိုင္းဝိုင္း လည္ေနတာ။ ဟိုမိန္းမက သူ့ဘဲပါလို႔ေပါ႔ မပါလို႔က ေတာ့ သူ့ဘဲထက္ ပိုခန္႔ၿပီး ဥေရာပဆန္ကာ ေမာ္ဒယ္လိုေခ်ာတဲ့ ျဖဴထြား ကိုေဇာ္ကို အနားေခၚမွာျမင္ေယာင္ေသး။

"ဘာေတြစဉ္းစားေနတာလဲ။ မင္းကို တစ္၀က္ ခြဲေပးပါ႔မယ္။ မင္းက ငါ႔ကို ဝိုင္းကူၿပီးေနေပးတာပဲ "
"မဟုတ္တာ။ ကိုၿငိမ္းကိုင္တဲ့ ဝိုင္းပါ ကြၽန္ေတာ္က အရံ ကူလုပ္ေပးတာ ေနာက္ဝိုင္းမွ ကြၽန္ေတာ္ကိုင္ရမွာမို႔ အဆင္သင့္ေနရင္း ကူေပးတာ မယူပါဘူး"
"အား .. စိမ္းကားတဲ့စကားေတြမေျပာနဲ႔၊ အတူတူလုပ္တာပဲ.. ေနာက္ မင္းဝိုင္းလာလည္း ငါက ပိုက္ဆံရခ်င္လို႔ လာလုပ္ေပးမွာမဟုတ္ဘူး ကူလုပ္ေပးမွာ အခ်င္းခ်င္းေတြပဲဟာ ၿပီးေတာ့.. အင္း..ဟို.. ဟြာ..ေဘလ္ရွင္းလို႔ ပိုတဲ့ပိုက္ဆံလည္း ရတယ္။ အဲ့မွာ ၃၀၀၀ ရွိတယ္.ၿပီးေတာ့ သူတို႔ က်န္တဲ့ Gin ပုလင္းေတြ႕လား၊ အသစ္ပဲ ဘကဲ ေပးသြားတာ "

ဆိုကာ ေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင့္ Gin ပုလင္းျပားေလးကို ခုံေတြၾကားထဲကေန ယူျပသည္။

"အင္း.."
"အင္း မိုးကလည္း သည္းတာ ဒီခ်ိန္ ခ်စ္သူနဲ႔ အိပ္ယာထဲ ႏွပ္လိုက္လို႔ကေတာ့ အားရွယ္ပဲ.. ဟင္း ဟင္း.."

သူက အဓိပၸါယ္ တစ္မ်ိဳးေဆာင္ေသာ အၿပဳံးျဖင့္ စကား ေခၚကာ gin ပုလင္းျပားေလးကို စားပြဲေပၚတင္လိုက္ကာ အခန္းေထာင့္ စားပြဲေပၚတင္ထားေသာ ဖန္ခြက္ႏွင့္ ေရသန္႔ပုလင္းအခ်ိဳ႕ကိုပါ စားပြဲေပၚတင္လိုက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ဘက္လွည့္ကာ သူ၀တ္ထားေသာ အကႌ်ကို ခြၽတ္ကာ ခုံေပၚလႊားတင္လိုက္သည္။

"အိုး"

မို႔ေမာက္ေသာ ရင္အုပ္ျဖဴျဖဴ ရင္ခြင္က်ယ္ႀကီးမွာ ပဝါျဖင့္ ေရသုတ္ထားသျဖင့္ အနီေယာင္သန္းေသာအရာႏွင့္အတူ ရင္အုပ္ေမြး ခပ္ပါးပါးေလးမ်ားက ဗိုက္ႂကြက္သား ေျခာက္လုံးထိ ခပ္ပါးပါး အုပ္ကာ ခ်က္ထိပါးဆင္းသြားၿပီးမွ ခ်က္ေအာက္မွတစ္ခါ ဆီးစပ္ထိ ခပ္ပါးပါး အေမြးတန္းေလးေအာက္ မ်က္စိေရာက္သြားေတာ့..ဟင္း.... ခါးပတ္ ပါတ္မထားသျဖင့္ ဆီးစပ္အေမြးေရးေရးေလးနဲ႔အတူ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီအျပာေရာင္နဲ႔ ေငြေရာင္ႀကိဳးျပားေလး အဲ့မွာတဆင့္ ေရစိုသြားသျဖင့္ အရင္ကထက္ ပိုမို႔ေမါက္လာေသာ သူ့စတိုင္ပင္နဲ႔ အတြင္းခံေအာက္က အဖုႀကီးက ပိုႂကြၿပီး မို႔ေမာက္ေနသည္။

ေစာေစာက အတြဲအေၾကာင္း သူေျပာတုန္းက ျမင္ခဲ့တာေတြ ျပန္ျမင္ေယာင္စိတ္ကူးပုံေဖာ္ရင္း ဥေရာပ ေမာ္ဒယ္ကိုလူထြား ျဖဴေခ်ာ ကိုေဇာ့္ရဲ႕ sexy အလွေတြေၾကာင့္ ရင္ခုန္ စိတ္လႈပ္ရွားသြားသည္။

"အား.. ညီေလး.. ခ်စ္.. ဘာေတြေတြးေန ေငးေနတာလဲ။။ လာ .. အေပၚအ၀တ္အစားခြၽတ္လိုက္ ေရေတြသုတ္ဦးလာပါ။ အေအးပတ္လို႔ ဖ်ားေနဦးမယ္ "
"ရ..ပါ..တယ္"
"လာ..ပါ.. ကြာ.."

ေျပာေျပာဆို သူရဲ႕ သန္မာတဲ့ လက္ႏွစ္ဖက္က ကြၽန္ေတာ့္ကို ဆြယူကာ အေပၚ ရွပ္အကႌ်အျဖဴကို ခြၽတ္ရန္ ၾကယ္ သီးမ်ားကို သူကျဖဳတ္လိုက္သည္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း မ႐ုန္းေတာ့ပဲ အလိုက္သင့္ ေနေပးလိုက္သည္။ ကြၽန္ေတာ့္ရင္အုပ္ေပၚ သူကိုင္တြယ္ပုံေတြက လိုတာထက္ ပိုသလို ​ၾကယ္သီး ျဖဳတ္ေနတာေတြက ျမန္လိုက္ ေႏွးလိုက္ျဖစ္ေနသည္။ ထြက္သက္ ၀င္သက္ ေတြကလည္း ျမန္ေနသလို ဘယ္လိုမွ ဖုံးဖိမရတာကေတာ့ သူ့မ်က္ႏွာကျဖဴျဖဴက နီရဲလာသည္။ တံေတြးမ်ား မ်ိဳခ်သံႀကီးျဖင့္..

"အား.မင္းကိုယ္လုံးနဲ႔ အသားအရည္ကလွလိုက္တာကြာ"

ကြၽန္ေတာ့္ အကႌ်ကို သူအကႌ်နားက ထိုင္ခုံေပၚ လႊားတင္ထားလိုက္သည္။

" ဒါမွ မိုးစိုတာက ျပန္ေျခာက္သြားမွာ ..၀တ္ထားရင္ေရစို တာနည္းနည္းက လူကို အေအးမိလိမ့္မယ္ အဟင္းဒီေန႔ေတာ့ ဧည့္သည္ထပ္မလာေတာ့သလို.. ဘယ္သူမွလည္း ဒီကိုမလာေတာ့ပါဘူး။ ဒီေတာ့ ငါတို႔ ဒီပုလင္းျပားေလးနဲ႔ ေႏြးေအာင္လုပ္ၿပီး မွိန္းေနလို႔ရတယ္ "

သူ ေျပာခ်င္တာေျပာေနေပမယ့္ သူ့ အသံေတြက တုန္ေနသလို လက္ေတြကလည္း တုန္သလိုလို ျဖစ္ေနသည္။
ကြၽန္ေတာ္လည္း ရွက္ကိုး ရွက္ကန္းျဖင့္ တစ္ဖက္ခုံမွာ သြားထိုင္မလို႔ လွည့္အထြက္ သူက ေရွ႕အတိုး မွာ ကြၽန္ေတာ့္လက္တစ္ဖက္က သူ့ေပါင္ဆုံၾကားက ဖုေနေသာ ညီဘြား အားသြားပုတ္မိသလိုျဖစ္သြားသည္။

"အ.. ဟင္း.."
"အား.. sorry ကိုေဇာ္.. ညီ.. မ.ေတာ္.."
"အား.. ေအာင့္တယ္..ညီရာ.. လက္သံက ေျပာင္လိုက္တာ.. ဘယလို လုပ္လိုက္တာလဲ အင့္.. အၿငိဳးနဲ႔ခ်တာလား.. မုန္းေနတာ သိသာတယ္"

သူက ေျပာလည္းေျပာ သူ့ခြဆုံ အသားဆိုင္ကို လက္ျဖင့္ အုပ္ကိုင္ကာ ဒူးေတြေခြရင္း မ်က္ႏွာ ရႈံ႕မဲ့မဲ့ ႏွင့္ ေျပာေနသျဖင့္ ႐ုတ္တရက္ စိုးရိမ္သြားကာ သူ့နား ကပ္လာၿပီး သူ့လက္အားဖယ္ၿပီး ၾကည့္မို႔ ေယာင္ယမ္းကာ အနားကပ္သြားလိုက္သည္။

"ရလား..ကို.. ေဇာ္.."
"အား.. ေအာင့္တယ္.. ေဘာတက္သြားလားမသိဘူး အီး.. အင့္.."

သူက ထိုင္ခုံမ်က္ႏွာမဲ့က ညည္းညဴေနသျဖင့္..

"ျပစမ္းပါဦးဗ်ာ.. ၾကည့္ၿပီး.. အေျခအေန ဆိုးရင္ ေဆးခန္းျပရေအာင္.."
"အား.. ဒီေလာက္မိုးရြာေနတာကို ဒီမွာလာၾကည့္.."

ကြၽန္ေတာ္လည္း သတိေမ့ကာ သူ့ေဘာင္းဘီ ဂ်ိတ္အား ဖြင့္ၾကည့္ဖို႔ ျဖဳတ္လိုက္ေတာ့..အိုး.. ေယာင္ေနတာလား ေတာင္ေနတာလားမသိ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေအာက္မွ အထုံးႀကီးက ႂကြတက္ေနသည္မို႔ေယာင္ၿပီး ဆြဲခ် လိုက္ေတာ့ ....

"အား.. အိုး.."

ေငါက္ခနဲ သူ့လီးေခ်ာင္းျဖဴျဖဴႀကီးကအေၾကာၿပိဳင္း ၿပိဳင္းၿပီး ဒစ္နီနီရဲႀကီးကၿပဲလန္ေနသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။ဆီးစပ္က အေမြးႏုခပ္ပါးပါးေလးမ်ားက ပုံေဖာ္ထားသလို ညီေနသည္မို႔ သူ့လီးႀကီးက ေဘာင္းဘီခြၽတ္ခ်လိုက္သည္နဲ႔ ဒင္ခနဲ ေတာင္ခနဲ ေတာင္လာထလာသည္မို႔

"အား.. လူညာႀကီး.. မဟုတ္ဘဲနဲ႔.."

ရွက္သလိုျဖစ္ကာ မူၿပီး တံခါးအျပင္ဘက္လွည့္အထြက္..
႐ုတ္တရက္ ခုန္ထကာ ကြၽန္ေတာ့္အား ေနာက္ကေန ဖမ္းခ်ဳပ္ကာ ႀကီးမားက်ယ္ျပန္႔ေသာ သူ့ ရင္ခြင္ႀကီးထဲ ဆြဲသြင္းရင္း လက္တစ္ဖက္က တံခါးကို Lock ခ်လိုက္သည္မွာ ျမန္လိုက္သည့္ ကိုေဇာ္ပင္။ ကြၽန္ေတာ္ပင္ ၾကက္ေသ ေသကာ ေၾကာင္ေနသည္။

"ဘယ္ကို သြားမွာလဲ အျပင္မွာ မိုးေကာ ေလေကာ မဲေန သဲေနတာ မိုးခ်ဳပ္ေနတဲ့အတိုင္းပဲ။ မိုးမိလို႔ ဖ်ားေနမယ္ "

ဆိုကာ အတင္း သူ့ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲဖက္ထားလိုက္သည္။
ငါးေပ ဆယ့္တစ္ရွိေသာ သူ့အရပ္ႀကီးက ကိုေက်ာ္စိုးထက္ အနည္းငယ္သာ နိမ့္ေသာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းေလးမွာ သူ့ပါးနဲအပ္လ်က္သားျဖစ္ကာသြားသည္။
သူ့ႏွာေခါင္းက ၀င္သက္ထြက္သက္ ပူပူေႏြးေႏြး ၾကမ္းၾကမ္းႀကီးမ်ားက ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းက ဆံပင္ေတြထဲ
တိုး၀င္ေနသလို..။ ေက်ာေပးကာ တံးခါးဘက္ မ်က္ႏွာမူထားေသာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္အတြင္းခံလွန္တင္လိုက္ကတည္းက ေငါက္ခနဲေထာင္ေနေသာ သူ့လီးတံႀကီးမွာ ကြၽန္ေတာ့္ တင္ပါးအထက္ကို ေထာင္လ်က္လာထိမိေသာ အေႏြးဓာတ္ တို႔ေၾကာင့္ ဖင္ကိုေကာ့ေပးမိသလိုျဖစ္သြားေတာ့သည္။

"အ.. ကိုေဇာ္.. လႊတ္ပါ ..လူျမင္..မေကာင္းဘူး"
"အား.. ခ်စ္ကလည္း.. ဘယ္သူမွ.မသိဘူး မျမင္ဘူး ခ်မ္းလို႔ပါ။ ခုလိုဖက္ထားေတာ့ ေႏြးၿပီး ခ်စ္ကိုယ္လုံးေလးက ဖက္လို႔ေကာင္းတာ..ကြာ "

ကြၽန္ေတာ္လည္း ဟန္ေဆာင္က ႐ုန္းၾကည့္ေပမယ့္ အားကမပါလွ။အမွန္ေတာ့ ငတ္ေနတာလည္း ၾကာၿပီေလ ။ သည္လို အယုအယအထိအေတြ႕အေပြ႕အဖက္ေတြကိုေက်ာ္စိုးဆီက ရမွ မရတာ။ ခုလည္း ကြၽန္ေတာ္ျငင္းဖို႔မလိုေသာ ကိုေဇာ့္ဆီက ထင္သည့္အတိုင္း ရလာမည္ဆိုတာ သိေပမယ္။ တကယ္တမ္းရေတာ့လည္း ရင္ေတြခုန္ကာ ကတုန္ကရင္ျဖစ္မိသည္။ ေက်နပ္သလို.. ရွက္သလိုပင္.. ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ့ဘက္က တရား၀င္ ကြၽန္ေတာ့္ကို ရည္းစားစကားမေျပာဘဲ ခုလို ပိုင္စိုး ပိုင္နက္လုပ္တာေတာ့ သိပ္ဘ၀င္မက်ပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၾကားခ်င္သည္ သူခ်စ္ခြင့္ေတာင္းတာကိုေတာ့. ဟုတ္ေသာ္ရွိ မဟုတ္ေသာ္ရွိေပါ႔။ အဓိကက အဓိက ဆိုေပမယ့္ ။

"အား.. မရဘူးကြာ.လႊတ္ပါ ..ကိုေဇာ္..မေကာင္းဘူး လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ အခ်င္းခ်င္း၊ သူငယ္ခ်င္းလို၊ ညီအစ္ ကိုလိုေတြဟာကို.."
"ဟာ..ကြာ ခ်စ္..ကလည္း .. ေျပာဖို႔လိုလို႔လား တစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဥိး စိတ္ထဲက ဘာျဖစ္ခ်င္တာ ဘာျဖစ္မယ္ဆိုတာ သိေနသားနဲ႔ "
"အြန္း ဘာမွ..မဆိုင္ဘူး။။ ကြၽန္ေတာ္တို႔က ခ်စ္သူမွ မ ဟုတ္တာ "
"ခုမဟုတ္လည္း ေနာင္ဟုတ္ေတာ့မွာပါ။တကယ္ပါ ငါမင္းကိုျမင္ျမင္ခ်င္းထဲက ခ်စ္မိေနတာ။ ေယာက္က်ားအခ်င္းခ်င္းမို႔ မသင့္ေတာ္ပါဘူးဆိုၿပီး ထိန္းေနတာ။
ဒီေန႔ ငါမထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘူးကြာ...."
"မယုံပါဘူး..အပိုေတြ လာေနာက္မေနနက္။ လႊတ္ေတာ့"

ၾကားခ်င္တဲ့စကားကို ၾကားရလို႔ နည္းနည္းေပ်ာ္မိေပမယ္။

"လႊတ္ဘူးကြာ ။ လာခဲ့ ငါမင္းကို ခ်စ္ေၾကာင္းသက္ေသျပမယ္ "
"အိုး..အအင့္.."

မထင္မွတ္ဘဲ သူ့ဘက္ဆြဲလွဲ႔ကာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္အေန အထားသူ့ရင္ခြင္ထဲ ေရာက္သြားေပမယ့္ကြၽန္ေတာ့္ပခုံးကို သိမ္းက်ဳံးဖက္ကာ မ်က္ႏွာကို သူက ငုံ႔ကာနမ္းပါေတာ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္ နည္းနည္း႐ုန္းေပမယ့္ မရေတာ့။ သူ့ေတာင္ေနေသာ လီးႀကီးကလည္း ကြၽန္ေတာ္တင္သားအထက္ အေျမာင္းကို မိုးေပၚေထာင္လ်က္ ဖိ ထားရာမွ ခု ကြၽန္ေတာ့္ဗိုက္ခ်က္ကို လာေထာက္ ဖိသျဖင့္..ကြၽန္ေတာ့္ေပ်ာ့ဆင္း ..ဆင္းသြားရသည္။ အျပင္က မိုးေလနဲ႔အတူ ကိုေဇာ္ရဲ႕ အနမ္းမိုးေတြက ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာအႏွံ႔ သဲထန္လာေတာ့သည္။ ေရွာင္မရရွားမရ အသက္ရႈမရေအာင္ အသားကုန္နမ္းေတာ့သည္။ ကြၽန္ ေတာ္ ပါးစပ္က ဗလုံး ဗေထြးနဲ႔ အသိစိတ္က အျပင္လူျမင္မွာ ေၾကာက္တဲ့စိတ္ ကြၽန္ေတာ္က အညႇာလြယ္သူအျဖစ္ အထင္ေသးမွာ စိုးတဲ့စိတ္ေၾကာင့္ မလုပ္ဖို႔ေျပာေပမယ့္ အရာမေရာက္ေတာ့..။

ခ်စ္ဦးကို

ဆက္ရန္ အပိုင္း - ၃၄
---------------------------------------------

မွတ္ခ်က္။ ။ ထန္ၿပီး ထုပါ.. အတုမယူပါႏွင့္
😁