သုံးပင်လိမ်တဲ့ ည အပိုင်း(၁၀)

<Unicode>


သုံးပင်လိမ်တဲ့ည
အပိုင်း - ၁၀

#Credit;C.K.O

ဟန်ဆောင်ခြင်းရဲ့ နောက်ကွယ်

ကိုကျော်စိုးက ကျွန်တော့်မေးစေ့လေးအား လက်ဖြင့် မတင်ဆွဲယူလိုက်သည်။
“ မကြောက်ပါနဲ့ ညီလေး ဘာမှမဖြစ်တော့ပါဘူး။ နောက်ဆိုသူ ညီလေးကို အနိုင်မကျင့်ရဲပါဘူး။
သူ မတရားလုပ်ရင် အစ်ကိုကို ပြောနော်…”
“ ဟုတ်…. အစ်ကို….”
ကျွန်တော် ထိုသို့ပြန်ပြောလိုက်ပြီး သူ့အား ကျေးဇူးတင် အံ့သြစွာကြည့်မိသည်။သူက လည်း ကျွန်တော့်အား ပြန်ကြည့်တာနှင့် ဆုံသွားသဖြင့် ကျွန်တော်မျက်လွှာပြန်ချရပြန်သည်။ ရင်တွေခုန်တယ်ဗျာ။ ကြည်နူးတယ်။ သူက ကျွန်တော် အလွန်နှစ်သက် စွဲလန်းသဘောကျသော ပါးချိုင့်လေးပေါ်အောင်ပြုံးပြရင်း သူ့လက် အစုံက ကျွန်တော့် ရင်ဘတ်ဆီသို့ ရောက်လာသည်။
ကျွန်တော်လန့်သွားကာ နောက်သို့ နည်းနည်းဆုတ်လိုက်ပေမယ့် သူ့ လက်တံရှည့်ကြီးက မလွတ်ပါ။
နွေးထွေးကြမ်းတမ်းသော လက်ကြမ်းကြီးက ကျွန်တော်ရဲ့ ဟနေသော အ၀တ်အစားပေါ်သို့ရောက်ပြီး
ရင်ဘတ်ကို စိလိုက်ပေမယ့် သူ့လက်ကြမ်းကြီးရဲ့ နွေးထွေးကြမ်းရှတဲ့ ထိတွေ့ မှုက အ၀တ်အစား
တစ်၀က်ဖုံး တစ်၀က်ပေါ်ကာ ကြယ်သီးပြုတ်နေသော ကျွန်တော့်ရင်မို့မို့လေးကို အုပ်မိုး ပွတ်ဆွဲမိလိုက်သဖြင့်….. လူတစ် ကိုယ်လုံး ကြက်သီး ဖျန်းဖျန်းထမတတ် တွန့်တက်သွားကာ နို့သီး လေးများစူတက်လာပြီး လူတစ်ကိုယ် လုံး အပူ လှိုင်းဖြတ်သန်းသွားလေတော့သည်။ သူက တစ်ချက်ပြုံးလိုက်ပြန်သည်။ ပြီးတော့ ထပ်ပြီး ကျနွ်တော့် ရင်အုံအား ဖိကိုင်လိုက်သည်။
“အို….”
“ ညီလေးကလည်း မလန့်ပါနဲ့… ကြယ်သီးတွေပြုတ်လို့အဝတ်တွေက ဟနေပြီ ရင်ဘတ် အအေးပတ်မယ်…. လဲလိုက်တော့နော်….. မင်းရင်ဘတ်လေးက နူးညံ့နွေးထွေးနေတာပဲ….ဟင်း…ဟင်…”
သူ အသံတွေမတုန်အောင် မနည်းထိန်းပြောကာ ကျွန်တော့်ခေါင်းလေးအား ကြင်နာယုယစွာ ပွတ်သပ်နှစ်သိမ့် ပေးပြီး နှုတ်ဆက်ကာ ပြန်သွားသည်။

ကျွန်တော့် ရင်ထဲမှာ ကြည်နူးမှု၊ ပျော်ရွှင်မှုတို့သာမက သူ့ရင်ခွင်ထဲ ပြေး၀င်ဖက်ကာ မျက်နှာအပ်ပြီး
သူ့အား နမ်းချင်စိတ်တို့သည် ဖြစ်ပေါ်လာပြန်သည်။
သြော်… ခက်ပါ့…. စားဖူးတဲ့ ကလေး ငတ်တယ်ဆိုတာ မှန်တယ်….. ကိုမင်းမင်းနဲ့ ဖြစ်ခဲ့လို့ အလိုးခံရတဲ့အရသာ တွေ့တော့ အစ်ကိုလိုဖြစ်နေတဲ့ ကိုကျော်စိုးကိုလည်း ငါ့စိတ်က နမ်းပြီး ခံချင်စိတ်တွေတောင် ပေါက်လာပြန်ပြီ။
သူလည်း စိတ်ထိန်း ကိုယ်လည်းစိတ်ထိန်းခဲ့လို့ သည်လိုနဲ့ သူထွက်သွားတော့ ရင်ထဲ၀မ်းနည်းသလိုလို အားငယ် သလိုလို ရင်ထဲမှာ ဟာတာတာဖြင့် ကျန်ခဲ့လေတော့ သည်။နောက်တစ်ခု ကျနွ်တော် စဉ်းစားမိတာကတော့ ကိုမင်းမင်းကို ပြန်ပြီး ကျနွ်တော်ခံစားသလို ခံစားစေချင်သည့် လက်စားချေခြင်စိတ်ပင်ဖြစ်သည်။
စောစောက အဖြစ်ကိုကြည့်ရင် ကိုမင်းမင်းက လွတ်သည့် ငါးကြီးသလို ကျနွ်တော်ကို နည်းနည်းဖြစ် ဖြစ် တော့ မနာလိုဖြစ်နေတယ်ဆိုတာပဲ။ ကပ္ပလီနဲ့ ကျနွ်တော် ဟိုညက ဖြစ်တာ သူသိလောက်ပြီထင်တယ်။ သူစခဲ့တဲ့ သူထိုးအပ်ကျွေးခဲ့လိုဖြစ်ရတာပဲ ကျနွ်တော့် အဲလို ခံမိတာ ကျွန်တော်သစ္စာမရှိတာမှမဟုတ်တာ။ ကျွန်တော် ကစ ပြီး သစ္စာမဖောက်ခဲ့ဘူး။ သူ့အပေါ်ကျွန်တော်သစ္စာ ရှိခဲ့သလို သူလိုအပ်တာတွေကိုလည်း နှမျောတွန့်တို ခြင်းမရှိ ပေးကမ်းခဲ့သည်။ သူ့ဆီက ကျွန်တော့်ကို တစ်သက်လုံးချစ်နေမယ်။ ကြင်နာယုယမှုများများကိုလည်း မတောင်းဆို မတမ်းတမိပါ။ ကျွန်တော်လိုအပ်နေသည့်အချိန်လေးမှာ သူပေးနိုင်ရင်ပြီးတာပဲ။ နောက်ဆုံး ချစ် သူ အဖြစ်မနေနိုင်ရင်တောင် အရင်းအနှီးဆုံးသူငယ် ချင်း homo သူငယ်ချင်းပေါ့။ ဒါပေမဲ့ သူက ကျွန်တော့်အပေါ်ကို ရက်ရက်စက်စက် သစ္စာဖောက် ခဲ့သလို စစွန့်ပစ်ခဲ့သည်။
ဒါတွင်မက ကပ္ပလီလက်ထဲ ထိုးထည့်ခဲ့သလို ခုလည်း ကိုယ်ထိလက်ရောက် ကျနွ်တော့်ကို ရိုက်နှက် ဖို့လုပ်လာ သည်။ အရင်ကိစ္စတွေ ခွှင့်လွှတ်ဖို့ စဉ်းစားပေးခဲ့ပေမယ့်ကပ္ပလီလက်ထဲ ထိုးထည့်ခဲ့တာ ခုလို နားရွက်ကိုထိုးမိတာ ကိုင်မိတိုင်း နားရွက်ဖျားတွေတွင်တာမက ရင်ထဲက ပါနာနေသည်။ ကိုကျော်စိုးသာ ရောက်မလာပါက ကျွန် တော် တစ်ခုခု ဖြစ်သွားနိုင်သည်။ ခု စဉ်းစားမိတော့ သူ့ နိုင်ကွက်ကိုတွေ့ပြီလေ။ ကပ္ပလီ နဲ့တွဲပြ ရတော့မှာပေါ့။

ကိုကျော်စိုးနဲ့ကတော့ ညီအစ်ကိုတွေလေ ပြီးတော့ သူ့မှာက မိန်းမရှိတယ်။ မဖြစ် ။ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကိုကျော်စိုးကတော့ ကျွန်တော့်ကို ကူညီစောင့်ရှောက်မှာတော့ သေချာသည်။ ကပ္ပလီကိုတော့ ကိုမင်းမင်းရှေ့မှာ အပျော်တွဲပြ အရော၀င်လိုက်မယ်။ သူတို့နှစ်ယောက်က လူ ကောင်း မှမဟုတ်တာ အကြံသမားတွေပဲ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကိုမင်းမင်း ပစ်သွားပေမယ့် ကျွန်တော် ရင်ကွဲမတတ်၊
ရူးမတတ် ခံစားနေရတာ မဟုတ်ဘူး နေနိုင်တယ်ဆိုတာ သိအောင်တော့ပြရမှာပေါ့လေ။ အမှန်တော့ ရင်ကွဲပြီး ရူးမတတ် ညတိုင်း ငိုခ့ရဲ တာတော့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် အသိဆုံးပါ။ သူတော့ သိလို့မဖြစ်ဘူး လေ။

နောက်နေ့တွေကစပြီး ကိုမင်းမင်းကို ကျွန်တော် စကားမပြော နှုတ်မဆက် အရေးမလုပ်တော့ပါ။ သူ့ရှေ့တွင် ကပ္ပလီကိုသာ အရော၀င် စကားပြောကာ။ သူ့ရှေ့တွင်ပင် ကွမ်းယာ ဆေးလိပ်တွေ ၀ယ်ဖို့ ပိုက်ဆံပေး သည်။ သူ့ကို ဂရုစိုက်တဲ့ နည်းပါး ဂရုစိုက်ပြသည်။ သူ မျက်နှာပျက်နေသည်။ သူသောက်ချင်တော့ ကပ္ပလီထဲက တောင်းသောက်ပေါ့။ ကပ္ပလီကို နောက်ပိုင်းတော့ အရက်ဖိုးပါပေးရသည်။ နောက်ပိုင်း ကိုမင်းမင်းနဲ့ ကပ္ပလီ သိပ်မခေါ်တော့။ သူမနာလို ဖြစ်ပြီလေ။ ကျွန်တော့်အားလာမခေါ်ရဲပေမယ့် ကိုမင်းမင်း လာကပ်ဖို့တော့ကြိုးစားသည်။ ကျွန်တော်က မသိချင်ယောင်ဆောင်သည်။
လူ့စိတ်က ခက်သား တစ်ခါတစ်လေ ကိုမင်းမင်းကို သနားပေမယ့်။ ခေါ်ချင်ပေမယ့် စိတ်က နာလာတော့
ဖြူဖြူကျော်သိန်း သီချင်းလိုပင် ကြင်နာတာ နာကျင်တာနဲ့ပဲ ဖုံးလိုက်မိသည်။ တစ်ခါတစ်လေတော့လည်း
သနား မိသည်။တစ်ခါတစ်လေ သူနဲ့ ခံရတာကို သတိရပြီး ညဘက် အိပ်ခါနီး ခံချင်နေမိသည်။ ခုတော့ သူ၀ဠ်လည်သည်။ သူလိုက်နေတဲ့ ကွမ်းယာရောင်းတဲ့ တောသူမက သူ့ ကို ငြင်းလိုက်ကာ အခြားပိုက်ဆံရှိသော ကောင်လေးတစ်ယောက်နဲ့ တွဲနေသည်။ သူ့အစ်ကိုတွေကလည်း သဘောတူသလို ကိုမင်းမင်း အား သူတို့ညီမအား လိုက်မနှောက်ယှက်ဖို့ ဓားကြိမ်း ကြိမ်းလိုက်ကြောင်း ကပ္ပလီပြောပြလို့သိရသည်။
စိတ်မကောင်းဖြစ်မိပေမယ့် ကိုယ်ချင်းစာသနားမိပေမယ့် မတတ်နိုင်ဘူးလေ သူကတဲ့ ဇာတ်ပဲ။ ပြန်ခေါ်ဖို့
တော့မစဉ်းစားပါ။ ကပ္ပလီကလည်း ပါးသည် ကိုမင်းမင်းရဲ့ ငယ်ကျိုး ငယ်နာတွေ အကုန် ကျွန်တော့်အားပြောပြကာ သူကျွန်တော့်အပေါ် ကောင်းကြောင်း ပြသည်။ ကိုမင်းမင်း ရှေ့တွင် ပေါ်တင်လက်ဆွဲ စကားပြောတာ
ပခုံးဖက် လမ်းလျှောက်ပြတာအပြင် ကိုမင်းမင်း မနာလိုဖြစ်​အောင် ကူညီပေးသည်။ ဒါကလည်း နောင်တွင် သူအတွက် အခွင့်အရေး ရမယ်မှန်းသိလို့ ဒီယုန်မြင်လို့ ဒီချုံထွင်မှန်းသိပေမယ့် ကျနွ်တော် မငြင်းပါ။ ပေးဆပ်ရမှာတော့ သိသည်။ ကိုယ့်ဘ၀ကလည်း ဘာထူးလဲ။ ကိုမင်းမင်းကြောင့် အရှက်ရော လူပါ ကွဲခဲ့ပြီးပြီ ခံစားခဲ့ ပြီးပြီလေ။ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် အေးအေးဆေးဆေးနေလာတာ သူနဲ့တွေ့မှ သည်လိုဖြစ်ရတယ်။

တစ်နေ့ ကိုကိုမင်းမင်းတစ်ယောက် ကျနွ်တော့်လို ချစ်သူ စွန့်ပစ်တာ ခံရတဲ့ အထဲ ကျနွ်တော်က ကပ္ပလီနဲ့တွဲပြ နေတော့ သူ့မနာလိုစိတ်ကို မဖုံးဖိနိုင်ဘဲ အတင်း ကျွန်တော့်ကို စကားလာပြော လာကပ်တော့သည်။ကျွန် တော်က အရေးမလုပ်။ ပြန်မပြော။ လုပ်တုန်းကလုပ်ပြီး စွန့်ပစ်တုန်းက စွန့်ပစ်ပြီး။ ခုမှ လာမလုပ်နဲ့အထာနဲ့ နေပြလိုက်တော့ သူခံစားနေရမှန်း သူ့မျက်နှာကို ကြည့်ရင်သိသာသည်။
“ မင်း…. တော်တော် ယွ ထ…နေတယ်နော် သတိထား။ ကပ္ပလီက တစ်ခုလပ်…သူ့ရွာ မှာ မိန်းမရှိတယ်… သူမင်းကို စားချင်လို့ လိုက်နေတာ….ငါက စေတနာနဲ့ ပြောတာ …သူက…လူကောင်း…မဟုတ်ဘူး..”
“ အာ့တာ ဘာဖြစ်လဲ… ကိုမင်းမင်းဘာသာ ကိုမင်းမင်း ရည်းစားနဲ့ အဆင်ပြေအောင်နေပါ။ ဒါကကျွန်တော့် ကိစ္စပါ။ ကျွန်တော်သဘောကျတော့ရော ဘာဖြစ်လဲ… ။ သူ့ဘာသာ မိန်းမပဲ ရှိရှိ…ကလေးပဲရှိရှိ… ဒါက ကွာရှင်းထားပြီးသားလေ။ ကိုမင်းမင်း အပူမပါဘူး….”
“ဘာ…. မင်း …မင်း…. စေတနာကိုမစော်ကားနဲ့…. ငါ့…က ခံရမှာစိုးလို့ပြောတာ……သူလည်းအပေါက်မြင်ရင် အပွင့်မတောင် ရှောင်တာမဟုတ်ဘူး မင်း…သိ….လိမ့်မယ်….နာမယ်…..”
“ကျေးဇူးထင်ပါတယ်….”
သူ ကျွန်တာ့်ကို တစ်ခုခု ဆဲဖို့ ပါးစပ်ပြင်ကာ လက်ကလည်း ရိုက်မလို့ ရွယ်လိုက်ပေမယ့် ကပ္ပလီက လစှ်ခနဲ
ကျွန်တော်တို့ အနားရောက်လာတော့ သူကြောင်သွားသည်။
“မင်းမင်း…. ကုေိ ကျာ်စိုး ခေါ်နေတယ်….”
ထိုသို့ ပြောပြီး ကျွန်တော့်အား မျက်စိမှိတ်ပြကာ ပခုံပေါ်လက်လာတင်လိုက်သည်။ မင်းမင်းတစ်ယောက် မကျေမနပ်ဖြင့် စောင်းငမ်းငမ်းလညှ့်ကြည့်လှည့်ကြည့်ဖြင့် ကိုကျော်စိုး အိမ်ဘက်သို့ ထွက်သွားလေသည်။
“ဘာလို့ ညာပြောတာလဲ ကိုကပ္ပလီ….”
“သြော်… မင်းကို သူဆဲမယ်…. တစ်ခုခုလုပ်မှာ သိနေတယ်လေ….ဟင်း….ဟင်း… အာ့တာကြောင့်ပါ….
ရှင်းလိုက်တာ…. သည့်ထက် သူလာပတ်သက်မယ်ဆိုရင် ငါ့မှာလည်းသူ့ကိုနိုင်ကွက်တွေရှိသေးတယ်လေ… ဒါကြောင့် သူဘာမှ ပြန်မပြောဘဲလစ်သွားတာ….
ဘာမှမပူနဲ့ ငါ့ကို ဘယ်တော့ကျေးဇူးဆပ်မလဲ…..”
“သြော်…. တစ်ချိန်ချိန် ဆပ်ပါ့မယ်….ဒါပေမယ့် တစ်ခါပဲနော်….”
“အေးပါ….မင်း ကတိတည်ပါစေနော်…”
“အင်းပါ…”
သည်လိုပဲ သူ့ကို အချိန်ဆွဲထားရသည်။ နေမကောင်းလို့ အိပ်ပျော်သွားလို့ ။ မအားလို့နဲ့ သူလည်း ကိုမင်းမင်းလို ကျွန်တော်နဲ့ တစ်အိမ်ထဲ လာနေနိုင်သူမဟုတ်တော့ လောလောဆယ်တော့ရနေသေးသည်။ သူလိုးတာကို ခံဖို့ အရင်တစ်ခါ သူမပြီးတော့ နောက်တစ်ခါ အပြီးလိုးချင်နေမှန်းသိသည်။ စိတ်ထဲ လေးလံနေ မိသည်။ ကိုယ်မချစ်တဲ့သူနဲ့ နေရမှာဆိုတော့။ ဒါပေမယ့် မကြာခင် ထိုကျေးဇူးကိုပေးဆပ်လိုက်ရမယ်ဆို တာ သိနေသည်။ သက်ပြင်းတစ်ချက်ကို မသိမသာခိုးချမိသည်။

တရေးချစ်ခွင့် မျှော်ရနိုး

မိုးဦးကျဆိုပေမယ့် သည်နယ်မြို့လေးမှာက လျှပ်စစ်မီးက ပုံမှန်မလာပေ။ အချိန်ပိုင်းသာရသည်။
စားသောက် ဆိုင်နဲ့ အိမ်မကြီး အတွက်ရေစင်ပေါ်သို့ ရေတင်ထားမှ အဆင်ပြေသည်။ ထို့ကြောင့် နောက်ပိုင်း ညဘက် မီးလာရင် အလှည့်ကျ မအိပ်ဘဲ ရေတင်ရသည်။
ရေပြည့်မပြည့်ကို ရေစင်ပေါ်တက်ကြည့်ရသလို ရေစင်ပေါ်က ရေလျှံကျလာရင်လည်း သိရသည်။ကျွန်တော်တို့ကတော့ မိုးမရွာရင်တော့ ရေစင်ပေါ် တက်ပြီး တိုင်ကီဘေး ၀ရန်တာလိုဖြစ်နေသော နေရာလွတ် တွင်မြက် ဖျာ တစ်ချပ်ခင်းကာ ထိုင်ချင်ထိုင် လက်ဖက်သုတ် ရေနွေးကြမ်းတို့ဖြင့် စားသောက်ကာ ညဘက် လထွက်ချိန် ကြယ်ထွက်ချိန်ကို အပန်းဖြေမိတတ်သည်။

ထို့ကြောင့် ပလတ်စတစ် မြက်ဖျာတစ်ချပ်ကတော့ ထို ရေစင်ပေါ်မှာရှိသည်။ထိုရေစင်ပေါ်မှာ လူရှိမရှိကို ရေစင်ဘေး သစ်ပင်တွေဝိုင်းနေသဖြင့် မတွေ့ ရပေမယ်…ကုန်းမြင့်မြင့် ရေစင်က တော့ မျှော်စင်တစ်ခုလို ခြံထဲ နေရာအတော်များများနဲ့ လမ်းမဘက်ကိုပင် မြင်ရသည်။ သည်လိုနဲ့ ကိုကျော်စိုးနဲ့ ကပ္ပလီ၊ အလုပ်ထကဲ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ နေရင်း အလုပ်ကို စိတ်ထဲထည့်ရင်း ကိုမင်းမင်း ကို ကြိုးစားပြီး မေ့ပစ်ခဲ့ပေမယ့် ထင်သလောက် မလွယ်ကူ။ သနားတဲ့စိတ်တွေ။ ကြိုက်မိတဲ့
စိတ်တွေက သံယောဇာဉ်တွေက အနှောက့်အယှက်ဖြစ်နေသည်။
အကောင်းဆုံးကတော့ အခြားတစ်ယောက်ကို ချစ်မိရင် သူ့ကိုမေ့နိုင်လောက်ပါတယ်လို့ ထင်မိသည်။
ခက်တာက အခြားတစ်ယောက်ကို ချစ်ဖို့က မလွယ်ပေ။
သည်လိုနဲ့ ကပ္ပလကို မျှော်လင့်ချက်တွေ ပေးပြီးအချိန် ဆွဲထား ခဲ့သည်။ သူကလည်း အချိန်ရတိုင်း တစာစာတောင်းနေတော့သည်။ အားနာလာသလို homo ဘ၀ ခံဖူးတ့အဲ ရသာကိုတွေ့နေတော့လည်း ခံချင်တဲ့ စိတ်တွေ က ထထလာလို့ မနည်းထိန်းထားနေရသည်။ လူကို မကြိုက်တဲ့ အတွက် မခံချင်တာကတစ်ဖက် သွေးသားဆန္ဒက တစ်ဖက် လွန်ဆွဲနေသည်။ သြော် Homo ဘ၀ တော် တော် ၀ဠ်တော်တော်ကြီးတာပဲ။
လမိုက်ည တစ်ည ကျွန်တော်နဲ့ တွဲပြီး ရေတင်မယ့် အစ်ကိုကြီး ဖျားနေသဖြင့် ကျွန်တော်သူ့ အားမလာတော့ရန် ပြောပြီး ကျွန်တော်တစ်ယောက်တည်း လျှပ်စစ်မီးလာတာကို စောင့်ပြီး ရေထည့်ဖို့ လုပ်တော့ သည်။ ကပ္ပလီက သိတော့ သူလာစောင့်ပေမယ်ပြောပေမယ့် ကျွန်တော်လက်မခံပေ။ လျှပ်စစ်မီးက ည 12 နာရီကျော်မှာလာမည်လေ။ ညနေစောင်းတော့ ကပ္ပလီက ထုံးစံအတိုင်း အပြင်ထွက်ကာ အရက်သောက်တတ်ပါသည်။ ကျွန်တော်ကတော့ လုပ်စရာရှိတာကိုသာ ဆက်လုပ်နေမိသည်။
ဒီလိုနဲ့ ည 10 နာရီထိုးပြီးတော့ မိုးမရွာသဖြင့် ထုံးစံအတိုင်း ကိုကျော်စိုးတစ်ယောက် ခြံတံခါးကျော်တက်ကာ ရေလာချိုးသည်ကို ပြတင်းပေါက်က မြင်လိုက်ရသည်။ ကျွန်တော်ရင်တွေ ခုန်သွားသည်။ စိတ်က အိမ်အောက်ကို ဆင်းကာ အုတ်ရေကန်နားသွားချင်ပေမယ့်
ကိုယ့်ဟန်ကိုယ်ဖို့ကာ ခပ်ဖြည်းဖြည်း ဓာတ်မီးယူကာ အိမ်အောက်ကို ဆင်းလိုက်သည်။ ထူးထူးခြားခြား လူကလည်း သည်နေ့ညမှ လိင်ဆက်ဆံချင်စိတ်တွေက ထကြွနေသည်။ သြော် အလိုးမခံရတာလဲ ကြာပြီလေ။ ခံနေ ကျလို ဖြစ်နေတော့ ဟာတာတာနဲ့ စိတ်တွေကလည်း
မနည်းထိန်းနေရသည်။ သွေးသားတွေကလည်း ထကြွနေသည်။ ကိုကျော်စိုးရှိရာ အုတ်ကန်သို့လျှောက်လာခဲ့သည်။ ကိုကျော်စိုးကတော့ အုတ်ကန်ကနေ ကျွန်တော့်ကို ကြည့်နေသည်။ အပေါ်ပိုင်း အ၀တ်မပါ ဗလပြနေ သည်။ ပုဆိုးတိုတို ၀တ်ထားသည်။ ကြယ်ရောင် တချို့နဲ့တစ်ဘက်ခြံက မီးရောင် မှိန်မှန်ဖြင့် သူ့ခန္ဓာကိုယ်ရဲ့ ၀င့်ထယ်မြင့်မားခန့်ညားမှုက ကျွန်တော့် မျက်စိထဲတွင်ပေါ် လွင်နေသည်။
“ ညီလေး… ရေချိုးမလို့လား….. လာလေ…. တူတူ…. ချိုးမယ်….”
“ဟို…. ရေတင်စရာရှိလို့ပါ။… အစ်ကိုပဲ….ချိုးလေ….”
မိုးမရွာက ပူအိုက်တတ်သော မိုးဦးရာသီဖြစ်သည်နှင့်အညီ ညက ပူလောင်သဖြင့် ကျွန်တော်လည်း
အ၀တ်မကပ်နိုင်… အားကစားဘောင်းဘီ အတို အပြာရောင်လေးဖြင့် ဓာတ်မီးကိုင်ကာ သူ့ရှေ့ရပ်နေမိသည်။
မျက်စိကတော့ ကိုကျော်စိုးရဲ့ မြင့်မားထွားကြိုင်းကာ ယောက်ျားပီသတဲ့ ခန္ဓာကိုယ် ကို အမှတ်တမဲ့ ကြည့်
ကောင်းကောင်းနဲ့ ကြည့်နေမိသည်။ စိတ်ထဲတွင် ဟိုတစ်နေ့က ကိုမင်းမင်းနဲ့ ရန်ဖြစ်တုန်း သူကျနွ်တော့်ကို
ကာ ကွယ်ပေးပြီး ကြင်နာခဲ့ပုံကို သတိရတော့။ နှလုံး သားထဲ ဓာတ်လိုက်သလို တုန်တက်သွားသလို လိင်စိတ် တွေ ကို ရှော့တိုက်နှိုးသလို လိင်တူအပေါ် စိတ်၀င်စားစိတ်တွေက သူ့ရှေ့တွင်ကြောင်တောင်တောင်ဖြစ်ကာ ရပ်နေမိသည် အထိဖြစ်သွားသည်။
သူကလည်း ဖြူဖွေး၀င်းဝါကာ ရှိသင့်သောအချိုးအစားတို့ပေါ်လွင်ကာ လုံးကျစ်သော ခန္ဓာကိုယ် နဲ့ လိုက်ဖက်သော အရပ်အမောင်းတို့ဖြင့် အပေါ်ပိုင်းဗလာ ကျင်းနေသော ကျွန်တော့် အား သေချာစိုက်ကြည့်လိုက် သည်။ ပြီးတော့ ….
“ လာပါညီလေးရာ…. အစ်ကို့ကို ခင်ရင် … ရေအတူတူလာချိုးလေ….နော်…”
တုန်တုန်ရင်ရင်ဖြင့် သူခေါ်နေတော့လည်း အစကတည်း က တိမ်းညွတ်နေသော သူ့အပေါ်မငြင်းရက်ပေမယ့် အင်းမလုပ် ဟင့်အင်းမလုပ်ဖြင့် သူ့ရှေ့ကိုတိုးလာမိသည်။
“ဗွမ်း”
“…အိုး… အမေ့…”
ရုတ်တရက် သူက ကျွန်တော့်အား ရေဖြင့်လှမ်းပက်လိုက်သဖြင့် ရေစိုသွားသည်။
“ ရေတွေ စိုကုန်ပြီ…. သိမယ်…”
ကျွန်တော် သူ့ကို ရေပြန်ပက်လိုက်သည်။
“ဗွမ်းး”
သူ ရှောင်ပေမယ့် မလွတ်ပါ။
“အား… ပုဆိုး စိုကုန်ပြီ…. မပက်နဲ..ဟ”
“ ရဘူး… ကျွန်တော့်ကိုတော့ ပက်ပြီးတော့….ဟွင်း…..”
ပြောမရသဖြင့် သူက ကျွန်တာ့်ကိုလှမ်းပက်သည်။
ကျွန်တော်ကလည်း လှမ်းပက်တော့ သူကရှောင်လိုက်နဲ့အုတ်ကန်တွင် နည်းနည်း ဆူညံလှုပ်ရှားသွားသည်။
“…တော်တော့…. အဘိုးနိုးသွားရင် ဆဲခံရမယ်……”
ကျွန်တော် အဲဒီလိုပြောလိုက်တော့ သူဆက်မပက်တော… ဒါပေမယ့် ရုတ်တရက် ကျွန်တော့်ရှေ့မှာ
ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးချွတ်လိုက်သည်။
“ …အို…”
မြင်ဖူးပေမယ့် စိတ်ကတော့ လှုပ်ရှားသည်။ သူ့ နိုင်ငံခြားစံချိန်မီလီးကြီးက ပေါင်ခြံမှာ တွဲလောင်း ရှည်လျားကြီး မားစွာ အောက်သို့ မစိုက်ချင်စိုက်ချင်ဖြင့် အပေါ်သို့ ထောင်တက်ချင်နေသည်။ ရှက်သလို…. မျက်နှာပူသလို ဖြစ်ပေမယ့် မျက်စိကတော့ မခွာ နိုင်ပါ။
သူက --
“ မင်းလည်း ချွတ်ချိုးလေ ငါနဲ့ အတူတူ… ရှက်မနေနဲ့ယောက်ျားလေးအချင်းချင်းကို ”
“ အား…. ရှက်စရာကြီး….”
“ဘာဖြစ်တာလဲ ယောက်ျားလေးအချင်းချင်း အထူး အဆန်းလုပ်လို့… လာ.. အတူတူဖင်ချွတ်ချိုးမယ် ”
ပြောပြောဆိုဆို သူက ကျွန်တော့်အား သူ့လက်ကြီးဖြင့် ဖမ်းဆွဲလိုက်သဖြင့် သူ့ရင်ခွင်ထဲ ကျွန်တော် စွေ့ခနဲ ရောက်သွားသည်။ ပြီးတော့ သူ့လက်ကြမ်းကြီးဖြင့် ကျွန်တော့်ဘောင်းဘီအား ဆွဲချွတ်လိုက်ပါတော့သည်။
ဖင်တွေအေးခနဲ ဖြစ်သွားသလို သူ့လက်ကြမ်းကြီးရဲ့ ပွတ်တိုက်ထိခိုက်မှုကြောင့် ကြက်သီးလေးများပင်
ထသွားတော့သည်။
“…အ…အ..ကို…”
ကျွန်တော် တိုးငြင်းစွာ အသံလေး ထွက်သွားကာ သူ့အား လှမ်းဖက်မိသားဖြစ်သွားသည်။ သူ့ရင်ခွင့်ကျယ် နွေးနွေးတွင် ပါးအပ်ကာ သူ့ခါးအား ဖက်ထားမိနေသည်။ နောက်ထပ် ဓာတ်လိုက်သလို ခံစားချက်တစ်ခုက သူ့လီးရှည်ကြီးက ထောင်းခနဲ တဖြည်းဖြည်းမာလာကာ ကျွန်တော့် ပေါင်ခြံကို လာထောက်တော့သည်။
ကျွန်တော်အသက်ရှူသံတွေမြန်ကာ သွေးများဆူပွက်သလို သူ့ရင်ခုန်သံ အသက်ရှူမြန်သံတွေလည်း
ကြား နေရသည်။ နှစ်ယောက်သား ကော်နဲ့ ကပ်ထားသလို ဖက်ထားမိသည်။

သူကတော့ ကိုယ်တုံးလုံး ကျွန်တော်ကလည်း ဖင်တုံးလုံး ကိုယ်လုံးတီး ၀တ်လစ်စလစ်။ အသားချင်းက
အတားအဆီးမရှိထိနေသဖြင့် သံလိုက်လို ပူးကပ်မိသည်။ ဘယ်လောက်ကြာကြာ သည်လိုဖက်ထားမိမှန်းမသိပေ။ အိပ်မက်မက်နေသလို ခံစားနေရသည်။ လေထဲ
လွင့်နေသလို ကျွန်တော့်ညီဖွားလေးကလည်း မာတင်းလာတော့သည်။ သူ့လီးကြီးနဲ့အပြိုင်….

ဆက်ရန် အပိုင်း-၁၁
---------------------------------------------

မှတ်ချက်။ ။ ထန်ပြီး ထုပါ.. အတုမယူပါနှင့်😁

<Zawgyi>


သုံးပင္လိမ္တဲ့ည
အပိုင္း - ၁၀

#Credit;C.K.O

ဟန္ေဆာင္ျခင္းရဲ႕ ေနာက္ကြယ္

ကိုေက်ာ္စိုးက ကြၽန္ေတာ့္ေမးေစ့ေလးအား လက္ျဖင့္ မတင္ဆြဲယူလိုက္သည္။
“ မေၾကာက္ပါနဲ႔ ညီေလး ဘာမွမျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ ေနာက္ဆိုသူ ညီေလးကို အႏိုင္မက်င့္ရဲပါဘူး။
သူ မတရားလုပ္ရင္ အစ္ကိုကို ေျပာေနာ္…”
“ ဟုတ္…. အစ္ကို….”
ကြၽန္ေတာ္ ထိုသို႔ျပန္ေျပာလိုက္ၿပီး သူ့အား ေက်းဇူးတင္ အံ့ၾသစြာၾကည့္မိသည္။သူက လည္း ကြၽန္ေတာ့္အား ျပန္ၾကည့္တာႏွင့္ ဆုံသြားသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္မ်က္လႊာျပန္ခ်ရျပန္သည္။ ရင္ေတြခုန္တယ္ဗ်ာ။ ၾကည္ႏူးတယ္။ သူက ကြၽန္ေတာ္ အလြန္ႏွစ္သက္ စြဲလန္းသေဘာက်ေသာ ပါးခ်ိဳင့္ေလးေပၚေအာင္ၿပဳံးျပရင္း သူ့လက္ အစုံက ကြၽန္ေတာ့္ ရင္ဘတ္ဆီသို႔ ေရာက္လာသည္။
ကြၽန္ေတာ္လန္႔သြားကာ ေနာက္သို႔ နည္းနည္းဆုတ္လိုက္ေပမယ့္ သူ့ လက္တံရွည့္ႀကီးက မလြတ္ပါ။
ေႏြးေထြးၾကမ္းတမ္းေသာ လက္ၾကမ္းႀကီးက ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ ဟေနေသာ အ၀တ္အစားေပၚသို႔ေရာက္ၿပီး
ရင္ဘတ္ကို စိလိုက္ေပမယ့္ သူ့လက္ၾကမ္းႀကီးရဲ႕ ေႏြးေထြးၾကမ္းရွတဲ့ ထိေတြ႕ မႈက အ၀တ္အစား
တစ္၀က္ဖုံး တစ္၀က္ေပၚကာ ၾကယ္သီးျပဳတ္ေနေသာ ကြၽန္ေတာ့္ရင္မို႔မို႔ေလးကို အုပ္မိုး ပြတ္ဆြဲမိလိုက္သျဖင့္….. လူတစ္ ကိုယ္လုံး ၾကက္သီး ဖ်န္းဖ်န္းထမတတ္ တြန္႔တက္သြားကာ ႏို႔သီး ေလးမ်ားစူတက္လာၿပီး လူတစ္ကိုယ္ လုံး အပူ လႈိင္းျဖတ္သန္းသြားေလေတာ့သည္။ သူက တစ္ခ်က္ၿပဳံးလိုက္ျပန္သည္။ ၿပီးေတာ့ ထပ္ၿပီး က်ႏြ္ေတာ့္ ရင္အုံအား ဖိကိုင္လိုက္သည္။
“အို….”
“ ညီေလးကလည္း မလန္႔ပါနဲ႔… ၾကယ္သီးေတြျပဳတ္လို႔အဝတ္ေတြက ဟေနၿပီ ရင္ဘတ္ အေအးပတ္မယ္…. လဲလိုက္ေတာ့ေနာ္….. မင္းရင္ဘတ္ေလးက ႏူးညံ့ေႏြးေထြးေနတာပဲ….ဟင္း…ဟင္…”
သူ အသံေတြမတုန္ေအာင္ မနည္းထိန္းေျပာကာ ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းေလးအား ၾကင္နာယုယစြာ ပြတ္သပ္ႏွစ္သိမ့္ ေပးၿပီး ႏႈတ္ဆက္ကာ ျပန္သြားသည္။

ကြၽန္ေတာ့္ ရင္ထဲမွာ ၾကည္ႏူးမႈ၊ ေပ်ာ္ရႊင္မႈတို႔သာမက သူ့ရင္ခြင္ထဲ ေျပး၀င္ဖက္ကာ မ်က္ႏွာအပ္ၿပီး
သူ့အား နမ္းခ်င္စိတ္တို႔သည္ ျဖစ္ေပၚလာျပန္သည္။
ေၾသာ္… ခက္ပါ႔…. စားဖူးတဲ့ ကေလး ငတ္တယ္ဆိုတာ မွန္တယ္….. ကိုမင္းမင္းနဲ႔ ျဖစ္ခဲ့လို႔ အလိုးခံရတဲ့အရသာ ေတြ႕ေတာ့ အစ္ကိုလိုျဖစ္ေနတဲ့ ကိုေက်ာ္စိုးကိုလည္း ငါ႔စိတ္က နမ္းၿပီး ခံခ်င္စိတ္ေတြေတာင္ ေပါက္လာျပန္ၿပီ။
သူလည္း စိတ္ထိန္း ကိုယ္လည္းစိတ္ထိန္းခဲ့လို႔ သည္လိုနဲ႔ သူထြက္သြားေတာ့ ရင္ထဲ၀မ္းနည္းသလိုလို အားငယ္ သလိုလို ရင္ထဲမွာ ဟာတာတာျဖင့္ က်န္ခဲ့ေလေတာ့ သည္။ေနာက္တစ္ခု က်ႏြ္ေတာ္ စဉ္းစားမိတာကေတာ့ ကိုမင္းမင္းကို ျပန္ၿပီး က်ႏြ္ေတာ္ခံစားသလို ခံစားေစခ်င္သည့္ လက္စားေခ်ျခင္စိတ္ပင္ျဖစ္သည္။
ေစာေစာက အျဖစ္ကိုၾကည့္ရင္ ကိုမင္းမင္းက လြတ္သည့္ ငါးႀကီးသလို က်ႏြ္ေတာ္ကို နည္းနည္းျဖစ္ ျဖစ္ ေတာ့ မနာလိုျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာပဲ။ ကပၸလီနဲ႔ က်ႏြ္ေတာ္ ဟိုညက ျဖစ္တာ သူသိေလာက္ၿပီထင္တယ္။ သူစခဲ့တဲ့ သူထိုးအပ္ေကြၽးခဲ့လိုျဖစ္ရတာပဲ က်ႏြ္ေတာ့္ အဲလို ခံမိတာ ကြၽန္ေတာ္သစၥာမရွိတာမွမဟုတ္တာ။ ကြၽန္ေတာ္ ကစ ၿပီး သစၥာမေဖာက္ခဲ့ဘူး။ သူ့အေပၚကြၽန္ေတာ္သစၥာ ရွိခဲ့သလို သူလိုအပ္တာေတြကိုလည္း ႏွေမ်ာတြန္႔တို ျခင္းမရွိ ေပးကမ္းခဲ့သည္။ သူ့ဆီက ကြၽန္ေတာ့္ကို တစ္သက္လုံးခ်စ္ေနမယ္။ ၾကင္နာယုယမႈမ်ားမ်ားကိုလည္း မေတာင္းဆို မတမ္းတမိပါ။ ကြၽန္ေတာ္လိုအပ္ေနသည့္အခ်ိန္ေလးမွာ သူေပးႏိုင္ရင္ၿပီးတာပဲ။ ေနာက္ဆုံး ခ်စ္ သူ အျဖစ္မေနႏိုင္ရင္ေတာင္ အရင္းအႏွီးဆုံးသူငယ္ ခ်င္း homo သူငယ္ခ်င္းေပါ႔။ ဒါေပမဲ့ သူက ကြၽန္ေတာ့္အေပၚကို ရက္ရက္စက္စက္ သစၥာေဖာက္ ခဲ့သလို စစြန္႔ပစ္ခဲ့သည္။
ဒါတြင္မက ကပၸလီလက္ထဲ ထိုးထည့္ခဲ့သလို ခုလည္း ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ က်ႏြ္ေတာ့္ကို ႐ိုက္ႏွက္ ဖို႔လုပ္လာ သည္။ အရင္ကိစၥေတြ ခႊင့္လႊတ္ဖို႔ စဉ္းစားေပးခဲ့ေပမယ့္ကပၸလီလက္ထဲ ထိုးထည့္ခဲ့တာ ခုလို နားရြက္ကိုထိုးမိတာ ကိုင္မိတိုင္း နားရြက္ဖ်ားေတြတြင္တာမက ရင္ထဲက ပါနာေနသည္။ ကိုေက်ာ္စိုးသာ ေရာက္မလာပါက ကြၽန္ ေတာ္ တစ္ခုခု ျဖစ္သြားႏိုင္သည္။ ခု စဉ္းစားမိေတာ့ သူ့ ႏိုင္ကြက္ကိုေတြ႕ၿပီေလ။ ကပၸလီ နဲ႔တြဲျပ ရေတာ့မွာေပါ႔။

ကိုေက်ာ္စိုးနဲ႔ကေတာ့ ညီအစ္ကိုေတြေလ ၿပီးေတာ့ သူ့မွာက မိန္းမရွိတယ္။ မျဖစ္ ။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုေက်ာ္စိုးကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို ကူညီေစာင့္ေရွာက္မွာေတာ့ ေသခ်ာသည္။ ကပၸလီကိုေတာ့ ကိုမင္းမင္းေရွ႕မွာ အေပ်ာ္တြဲျပ အေရာ၀င္လိုက္မယ္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က လူ ေကာင္း မွမဟုတ္တာ အႀကံသမားေတြပဲ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုမင္းမင္း ပစ္သြားေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ ရင္ကြဲမတတ္၊
႐ူးမတတ္ ခံစားေနရတာ မဟုတ္ဘူး ေနႏိုင္တယ္ဆိုတာ သိေအာင္ေတာ့ျပရမွာေပါ႔ေလ။ အမွန္ေတာ့ ရင္ကြဲၿပီး ႐ူးမတတ္ ညတိုင္း ငိုခ့ရဲ တာေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အသိဆုံးပါ။ သူေတာ့ သိလို႔မျဖစ္ဘူး ေလ။

ေနာက္ေန႔ေတြကစၿပီး ကိုမင္းမင္းကို ကြၽန္ေတာ္ စကားမေျပာ ႏႈတ္မဆက္ အေရးမလုပ္ေတာ့ပါ။ သူ့ေရွ႕တြင္ ကပၸလီကိုသာ အေရာ၀င္ စကားေျပာကာ။ သူ့ေရွ႕တြင္ပင္ ကြမ္းယာ ေဆးလိပ္ေတြ ၀ယ္ဖို႔ ပိုက္ဆံေပး သည္။ သူ့ကို ဂ႐ုစိုက္တဲ့ နည္းပါး ဂ႐ုစိုက္ျပသည္။ သူ မ်က္ႏွာပ်က္ေနသည္။ သူေသာက္ခ်င္ေတာ့ ကပၸလီထဲက ေတာင္းေသာက္ေပါ႔။ ကပၸလီကို ေနာက္ပိုင္းေတာ့ အရက္ဖိုးပါေပးရသည္။ ေနာက္ပိုင္း ကိုမင္းမင္းနဲ႔ ကပၸလီ သိပ္မေခၚေတာ့။ သူမနာလို ျဖစ္ၿပီေလ။ ကြၽန္ေတာ့္အားလာမေခၚရဲေပမယ့္ ကိုမင္းမင္း လာကပ္ဖို႔ေတာ့ႀကိဳးစားသည္။ ကြၽန္ေတာ္က မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္သည္။
လူ့စိတ္က ခက္သား တစ္ခါတစ္ေလ ကိုမင္းမင္းကို သနားေပမယ့္။ ေခၚခ်င္ေပမယ့္ စိတ္က နာလာေတာ့
ျဖဴျဖဴေက်ာ္သိန္း သီခ်င္းလိုပင္ ၾကင္နာတာ နာက်င္တာနဲ႔ပဲ ဖုံးလိုက္မိသည္။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း
သနား မိသည္။တစ္ခါတစ္ေလ သူနဲ႔ ခံရတာကို သတိရၿပီး ညဘက္ အိပ္ခါနီး ခံခ်င္ေနမိသည္။ ခုေတာ့ သူ၀ဠ္လည္သည္။ သူလိုက္ေနတဲ့ ကြမ္းယာေရာင္းတဲ့ ေတာသူမက သူ့ ကို ျငင္းလိုက္ကာ အျခားပိုက္ဆံရွိေသာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ တြဲေနသည္။ သူ့အစ္ကိုေတြကလည္း သေဘာတူသလို ကိုမင္းမင္း အား သူတို႔ညီမအား လိုက္မေႏွာက္ယွက္ဖို႔ ဓားႀကိမ္း ႀကိမ္းလိုက္ေၾကာင္း ကပၸလီေျပာျပလို႔သိရသည္။
စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိေပမယ့္ ကိုယ္ခ်င္းစာသနားမိေပမယ့္ မတတ္ႏိုင္ဘူးေလ သူကတဲ့ ဇာတ္ပဲ။ ျပန္ေခၚဖို႔
ေတာ့မစဉ္းစားပါ။ ကပၸလီကလည္း ပါးသည္ ကိုမင္းမင္းရဲ႕ ငယ္က်ိဳး ငယ္နာေတြ အကုန္ ကြၽန္ေတာ့္အားေျပာျပကာ သူကြၽန္ေတာ့္အေပၚ ေကာင္းေၾကာင္း ျပသည္။ ကိုမင္းမင္း ေရွ႕တြင္ ေပၚတင္လက္ဆြဲ စကားေျပာတာ
ပခုံးဖက္ လမ္းေလွ်ာက္ျပတာအျပင္ ကိုမင္းမင္း မနာလိုျဖစ္​ေအာင္ ကူညီေပးသည္။ ဒါကလည္း ေနာင္တြင္ သူအတြက္ အခြင့္အေရး ရမယ္မွန္းသိလို႔ ဒီယုန္ျမင္လို႔ ဒီခ်ဳံထြင္မွန္းသိေပမယ့္ က်ႏြ္ေတာ္ မျငင္းပါ။ ေပးဆပ္ရမွာေတာ့ သိသည္။ ကိုယ့္ဘ၀ကလည္း ဘာထူးလဲ။ ကိုမင္းမင္းေၾကာင့္ အရွက္ေရာ လူပါ ကြဲခဲ့ၿပီးၿပီ ခံစားခဲ့ ၿပီးၿပီေလ။ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ေအးေအးေဆးေဆးေနလာတာ သူနဲ႔ေတြ႕မွ သည္လိုျဖစ္ရတယ္။

တစ္ေန႔ ကိုကိုမင္းမင္းတစ္ေယာက္ က်ႏြ္ေတာ့္လို ခ်စ္သူ စြန္႔ပစ္တာ ခံရတဲ့ အထဲ က်ႏြ္ေတာ္က ကပၸလီနဲ႔တြဲျပ ေနေတာ့ သူ့မနာလိုစိတ္ကို မဖုံးဖိႏိုင္ဘဲ အတင္း ကြၽန္ေတာ့္ကို စကားလာေျပာ လာကပ္ေတာ့သည္။ကြၽန္ ေတာ္က အေရးမလုပ္။ ျပန္မေျပာ။ လုပ္တုန္းကလုပ္ၿပီး စြန္႔ပစ္တုန္းက စြန္႔ပစ္ၿပီး။ ခုမွ လာမလုပ္နဲ႔အထာနဲ႔ ေနျပလိုက္ေတာ့ သူခံစားေနရမွန္း သူ့မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ရင္သိသာသည္။
“ မင္း…. ေတာ္ေတာ္ ယြ ထ…ေနတယ္ေနာ္ သတိထား။ ကပၸလီက တစ္ခုလပ္…သူ့ရြာ မွာ မိန္းမရွိတယ္… သူမင္းကို စားခ်င္လို႔ လိုက္ေနတာ….ငါက ေစတနာနဲ႔ ေျပာတာ …သူက…လူေကာင္း…မဟုတ္ဘူး..”
“ အာ့တာ ဘာျဖစ္လဲ… ကိုမင္းမင္းဘာသာ ကိုမင္းမင္း ရည္းစားနဲ႔ အဆင္ေျပေအာင္ေနပါ။ ဒါကကြၽန္ေတာ့္ ကိစၥပါ။ ကြၽန္ေတာ္သေဘာက်ေတာ့ေရာ ဘာျဖစ္လဲ… ။ သူ့ဘာသာ မိန္းမပဲ ရွိရွိ…ကေလးပဲရွိရွိ… ဒါက ကြာရွင္းထားၿပီးသားေလ။ ကိုမင္းမင္း အပူမပါဘူး….”
“ဘာ…. မင္း …မင္း…. ေစတနာကိုမေစာ္ကားနဲ႔…. ငါ႔…က ခံရမွာစိုးလို႔ေျပာတာ……သူလည္းအေပါက္ျမင္ရင္ အပြင့္မေတာင္ ေရွာင္တာမဟုတ္ဘူး မင္း…သိ….လိမ့္မယ္….နာမယ္…..”
“ေက်းဇူးထင္ပါတယ္….”
သူ ကြၽန္တာ့္ကို တစ္ခုခု ဆဲဖို႔ ပါးစပ္ျပင္ကာ လက္ကလည္း ႐ိုက္မလို႔ ရြယ္လိုက္ေပမယ့္ ကပၸလီက လစွ္ခနဲ
ကြၽန္ေတာ္တို႔ အနားေရာက္လာေတာ့ သူေၾကာင္သြားသည္။
“မင္းမင္း…. ေကုိ က်ာ္စိုး ေခၚေနတယ္….”
ထိုသို႔ ေျပာၿပီး ကြၽန္ေတာ့္အား မ်က္စိမွိတ္ျပကာ ပခုံေပၚလက္လာတင္လိုက္သည္။ မင္းမင္းတစ္ေယာက္ မေက်မနပ္ျဖင့္ ေစာင္းငမ္းငမ္းလညႇ့္ၾကည့္လွည့္ၾကည့္ျဖင့္ ကိုေက်ာ္စိုး အိမ္ဘက္သို႔ ထြက္သြားေလသည္။
“ဘာလို႔ ညာေျပာတာလဲ ကိုကပၸလီ….”
“ေၾသာ္… မင္းကို သူဆဲမယ္…. တစ္ခုခုလုပ္မွာ သိေနတယ္ေလ….ဟင္း….ဟင္း… အာ့တာေၾကာင့္ပါ….
ရွင္းလိုက္တာ…. သည့္ထက္ သူလာပတ္သက္မယ္ဆိုရင္ ငါ႔မွာလည္းသူ့ကိုႏိုင္ကြက္ေတြရွိေသးတယ္ေလ… ဒါေၾကာင့္ သူဘာမွ ျပန္မေျပာဘဲလစ္သြားတာ….
ဘာမွမပူနဲ႔ ငါ႔ကို ဘယ္ေတာ့ေက်းဇူးဆပ္မလဲ…..”
“ေၾသာ္…. တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ ဆပ္ပါ႔မယ္….ဒါေပမယ့္ တစ္ခါပဲေနာ္….”
“ေအးပါ….မင္း ကတိတည္ပါေစေနာ္…”
“အင္းပါ…”
သည္လိုပဲ သူ့ကို အခ်ိန္ဆြဲထားရသည္။ ေနမေကာင္းလို႔ အိပ္ေပ်ာ္သြားလို႔ ။ မအားလို႔နဲ႔ သူလည္း ကိုမင္းမင္းလို ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ တစ္အိမ္ထဲ လာေနႏိုင္သူမဟုတ္ေတာ့ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ရေနေသးသည္။ သူလိုးတာကို ခံဖို႔ အရင္တစ္ခါ သူမၿပီးေတာ့ ေနာက္တစ္ခါ အၿပီးလိုးခ်င္ေနမွန္းသိသည္။ စိတ္ထဲ ေလးလံေန မိသည္။ ကိုယ္မခ်စ္တဲ့သူနဲ႔ ေနရမွာဆိုေတာ့။ ဒါေပမယ့္ မၾကာခင္ ထိုေက်းဇူးကိုေပးဆပ္လိုက္ရမယ္ဆို တာ သိေနသည္။ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ကို မသိမသာခိုးခ်မိသည္။

တေရးခ်စ္ခြင့္ ေမွ်ာ္ရႏိုး

မိုးဦးက်ဆိုေပမယ့္ သည္နယ္ၿမိဳ႕ေလးမွာက လွ်ပ္စစ္မီးက ပုံမွန္မလာေပ။ အခ်ိန္ပိုင္းသာရသည္။
စားေသာက္ ဆိုင္နဲ႔ အိမ္မႀကီး အတြက္ေရစင္ေပၚသို႔ ေရတင္ထားမွ အဆင္ေျပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေနာက္ပိုင္း ညဘက္ မီးလာရင္ အလွည့္က် မအိပ္ဘဲ ေရတင္ရသည္။
ေရျပည့္မျပည့္ကို ေရစင္ေပၚတက္ၾကည့္ရသလို ေရစင္ေပၚက ေရလွ်ံက်လာရင္လည္း သိရသည္။ကြၽန္ေတာ္တို႔ကေတာ့ မိုးမရြာရင္ေတာ့ ေရစင္ေပၚ တက္ၿပီး တိုင္ကီေဘး ၀ရန္တာလိုျဖစ္ေနေသာ ေနရာလြတ္ တြင္ျမက္ ဖ်ာ တစ္ခ်ပ္ခင္းကာ ထိုင္ခ်င္ထိုင္ လက္ဖက္သုတ္ ေရေႏြးၾကမ္းတို႔ျဖင့္ စားေသာက္ကာ ညဘက္ လထြက္ခ်ိန္ ၾကယ္ထြက္ခ်ိန္ကို အပန္းေျဖမိတတ္သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ပလတ္စတစ္ ျမက္ဖ်ာတစ္ခ်ပ္ကေတာ့ ထို ေရစင္ေပၚမွာရွိသည္။ထိုေရစင္ေပၚမွာ လူရွိမရွိကို ေရစင္ေဘး သစ္ပင္ေတြဝိုင္းေနသျဖင့္ မေတြ႕ ရေပမယ္…ကုန္းျမင့္ျမင့္ ေရစင္က ေတာ့ ေမွ်ာ္စင္တစ္ခုလို ၿခံထဲ ေနရာအေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႔ လမ္းမဘက္ကိုပင္ ျမင္ရသည္။ သည္လိုနဲ႔ ကိုေက်ာ္စိုးနဲ႔ ကပၸလီ၊ အလုပ္ထကဲ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေနရင္း အလုပ္ကို စိတ္ထဲထည့္ရင္း ကိုမင္းမင္း ကို ႀကိဳးစားၿပီး ေမ့ပစ္ခဲ့ေပမယ့္ ထင္သေလာက္ မလြယ္ကူ။ သနားတဲ့စိတ္ေတြ။ ႀကိဳက္မိတဲ့
စိတ္ေတြက သံေယာဇာဉ္ေတြက အေႏွာက့္အယွက္ျဖစ္ေနသည္။
အေကာင္းဆုံးကေတာ့ အျခားတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္မိရင္ သူ့ကိုေမ့ႏိုင္ေလာက္ပါတယ္လို႔ ထင္မိသည္။
ခက္တာက အျခားတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္ဖို႔က မလြယ္ေပ။
သည္လိုနဲ႔ ကပၸလကို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ေပးၿပီးအခ်ိန္ ဆြဲထား ခဲ့သည္။ သူကလည္း အခ်ိန္ရတိုင္း တစာစာေတာင္းေနေတာ့သည္။ အားနာလာသလို homo ဘ၀ ခံဖူးတ့အဲ ရသာကိုေတြ႕ေနေတာ့လည္း ခံခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြ က ထထလာလို႔ မနည္းထိန္းထားေနရသည္။ လူကို မႀကိဳက္တဲ့ အတြက္ မခံခ်င္တာကတစ္ဖက္ ေသြးသားဆႏၵက တစ္ဖက္ လြန္ဆြဲေနသည္။ ေၾသာ္ Homo ဘ၀ ေတာ္ ေတာ္ ၀ဠ္ေတာ္ေတာ္ႀကီးတာပဲ။
လမိုက္ည တစ္ည ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ တြဲၿပီး ေရတင္မယ့္ အစ္ကိုႀကီး ဖ်ားေနသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္သူ့ အားမလာေတာ့ရန္ ေျပာၿပီး ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း လွ်ပ္စစ္မီးလာတာကို ေစာင့္ၿပီး ေရထည့္ဖို႔ လုပ္ေတာ့ သည္။ ကပၸလီက သိေတာ့ သူလာေစာင့္ေပမယ္ေျပာေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္လက္မခံေပ။ လွ်ပ္စစ္မီးက ည 12 နာရီေက်ာ္မွာလာမည္ေလ။ ညေနေစာင္းေတာ့ ကပၸလီက ထုံးစံအတိုင္း အျပင္ထြက္ကာ အရက္ေသာက္တတ္ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ လုပ္စရာရွိတာကိုသာ ဆက္လုပ္ေနမိသည္။
ဒီလိုနဲ႔ ည 10 နာရီထိုးၿပီးေတာ့ မိုးမရြာသျဖင့္ ထုံးစံအတိုင္း ကိုေက်ာ္စိုးတစ္ေယာက္ ၿခံတံခါးေက်ာ္တက္ကာ ေရလာခ်ိဳးသည္ကို ျပတင္းေပါက္က ျမင္လိုက္ရသည္။ ကြၽန္ေတာ္ရင္ေတြ ခုန္သြားသည္။ စိတ္က အိမ္ေအာက္ကို ဆင္းကာ အုတ္ေရကန္နားသြားခ်င္ေပမယ့္
ကိုယ့္ဟန္ကိုယ္ဖို႔ကာ ခပ္ျဖည္းျဖည္း ဓာတ္မီးယူကာ အိမ္ေအာက္ကို ဆင္းလိုက္သည္။ ထူးထူးျခားျခား လူကလည္း သည္ေန႔ညမွ လိင္ဆက္ဆံခ်င္စိတ္ေတြက ထႂကြေနသည္။ ေၾသာ္ အလိုးမခံရတာလဲ ၾကာၿပီေလ။ ခံေန က်လို ျဖစ္ေနေတာ့ ဟာတာတာနဲ႔ စိတ္ေတြကလည္း
မနည္းထိန္းေနရသည္။ ေသြးသားေတြကလည္း ထႂကြေနသည္။ ကိုေက်ာ္စိုးရွိရာ အုတ္ကန္သို႔ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။ ကိုေက်ာ္စိုးကေတာ့ အုတ္ကန္ကေန ကြၽန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ေနသည္။ အေပၚပိုင္း အ၀တ္မပါ ဗလျပေန သည္။ ပုဆိုးတိုတို ၀တ္ထားသည္။ ၾကယ္ေရာင္ တခ်ိဳ႕နဲ႔တစ္ဘက္ၿခံက မီးေရာင္ မွိန္မွန္ျဖင့္ သူ့ခႏၶာကိုယ္ရဲ႕ ၀င့္ထယ္ျမင့္မားခန္႔ညားမႈက ကြၽန္ေတာ့္ မ်က္စိထဲတြင္ေပၚ လြင္ေနသည္။
“ ညီေလး… ေရခ်ိဳးမလို႔လား….. လာေလ…. တူတူ…. ခ်ိဳးမယ္….”
“ဟို…. ေရတင္စရာရွိလို႔ပါ။… အစ္ကိုပဲ….ခ်ိဳးေလ….”
မိုးမရြာက ပူအိုက္တတ္ေသာ မိုးဦးရာသီျဖစ္သည္ႏွင့္အညီ ညက ပူေလာင္သျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္လည္း
အ၀တ္မကပ္ႏိုင္… အားကစားေဘာင္းဘီ အတို အျပာေရာင္ေလးျဖင့္ ဓာတ္မီးကိုင္ကာ သူ့ေရွ႕ရပ္ေနမိသည္။
မ်က္စိကေတာ့ ကိုေက်ာ္စိုးရဲ႕ ျမင့္မားထြားႀကိဳင္းကာ ေယာက္က်ားပီသတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ ကို အမွတ္တမဲ့ ၾကည့္
ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ၾကည့္ေနမိသည္။ စိတ္ထဲတြင္ ဟိုတစ္ေန႔က ကိုမင္းမင္းနဲ႔ ရန္ျဖစ္တုန္း သူက်ႏြ္ေတာ့္ကို
ကာ ကြယ္ေပးၿပီး ၾကင္နာခဲ့ပုံကို သတိရေတာ့။ ႏွလုံး သားထဲ ဓာတ္လိုက္သလို တုန္တက္သြားသလို လိင္စိတ္ ေတြ ကို ေရွာ့တိုက္ႏႈိးသလို လိင္တူအေပၚ စိတ္၀င္စားစိတ္ေတြက သူ့ေရွ႕တြင္ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ကာ ရပ္ေနမိသည္ အထိျဖစ္သြားသည္။
သူကလည္း ျဖဴေဖြး၀င္းဝါကာ ရွိသင့္ေသာအခ်ိဳးအစားတို႔ေပၚလြင္ကာ လုံးက်စ္ေသာ ခႏၶာကိုယ္ နဲ႔ လိုက္ဖက္ေသာ အရပ္အေမာင္းတို႔ျဖင့္ အေပၚပိုင္းဗလာ က်င္းေနေသာ ကြၽန္ေတာ့္ အား ေသခ်ာစိုက္ၾကည့္လိုက္ သည္။ ၿပီးေတာ့ ….
“ လာပါညီေလးရာ…. အစ္ကို႔ကို ခင္ရင္ … ေရအတူတူလာခ်ိဳးေလ….ေနာ္…”
တုန္တုန္ရင္ရင္ျဖင့္ သူေခၚေနေတာ့လည္း အစကတည္း က တိမ္းၫြတ္ေနေသာ သူ့အေပၚမျငင္းရက္ေပမယ့္ အင္းမလုပ္ ဟင့္အင္းမလုပ္ျဖင့္ သူ့ေရွ႕ကိုတိုးလာမိသည္။
“ဗြမ္း”
“…အိုး… အေမ့…”
႐ုတ္တရက္ သူက ကြၽန္ေတာ့္အား ေရျဖင့္လွမ္းပက္လိုက္သျဖင့္ ေရစိုသြားသည္။
“ ေရေတြ စိုကုန္ၿပီ…. သိမယ္…”
ကြၽန္ေတာ္ သူ့ကို ေရျပန္ပက္လိုက္သည္။
“ဗြမ္းး”
သူ ေရွာင္ေပမယ့္ မလြတ္ပါ။
“အား… ပုဆိုး စိုကုန္ၿပီ…. မပက္နဲ..ဟ”
“ ရဘူး… ကြၽန္ေတာ့္ကိုေတာ့ ပက္ၿပီးေတာ့….ဟြင္း…..”
ေျပာမရသျဖင့္ သူက ကြၽန္တာ့္ကိုလွမ္းပက္သည္။
ကြၽန္ေတာ္ကလည္း လွမ္းပက္ေတာ့ သူကေရွာင္လိုက္နဲ႔အုတ္ကန္တြင္ နည္းနည္း ဆူညံလႈပ္ရွားသြားသည္။
“…ေတာ္ေတာ့…. အဘိုးႏိုးသြားရင္ ဆဲခံရမယ္……”
ကြၽန္ေတာ္ အဲဒီလိုေျပာလိုက္ေတာ့ သူဆက္မပက္ေတာ… ဒါေပမယ့္ ႐ုတ္တရက္ ကြၽန္ေတာ့္ေရွ႕မွာ
ပုဆိုးကို ကြင္းလုံးခြၽတ္လိုက္သည္။
“ …အို…”
ျမင္ဖူးေပမယ့္ စိတ္ကေတာ့ လႈပ္ရွားသည္။ သူ့ ႏိုင္ငံျခားစံခ်ိန္မီလီးႀကီးက ေပါင္ၿခံမွာ တြဲေလာင္း ရွည္လ်ားႀကီး မားစြာ ေအာက္သို႔ မစိုက္ခ်င္စိုက္ခ်င္ျဖင့္ အေပၚသို႔ ေထာင္တက္ခ်င္ေနသည္။ ရွက္သလို…. မ်က္ႏွာပူသလို ျဖစ္ေပမယ့္ မ်က္စိကေတာ့ မခြာ ႏိုင္ပါ။
သူက --
“ မင္းလည္း ခြၽတ္ခ်ိဳးေလ ငါနဲ႔ အတူတူ… ရွက္မေနနဲ႔ေယာက္ေက်ားလးအခ်င္းခ်င္းကို ”
“ အား…. ရွက္စရာႀကီး….”
“ဘာျဖစ္တာလဲ ေယာက္ေက်ားလးအခ်င္းခ်င္း အထူး အဆန္းလုပ္လို႔… လာ.. အတူတူဖင္ခြၽတ္ခ်ိဳးမယ္ ”
ေျပာေျပာဆိုဆို သူက ကြၽန္ေတာ့္အား သူ့လက္ႀကီးျဖင့္ ဖမ္းဆြဲလိုက္သျဖင့္ သူ့ရင္ခြင္ထဲ ကြၽန္ေတာ္ ေစြ႕ခနဲ ေရာက္သြားသည္။ ၿပီးေတာ့ သူ့လက္ၾကမ္းႀကီးျဖင့္ ကြၽန္ေတာ့္ေဘာင္းဘီအား ဆြဲခြၽတ္လိုက္ပါေတာ့သည္။
ဖင္ေတြေအးခနဲ ျဖစ္သြားသလို သူ့လက္ၾကမ္းႀကီးရဲ႕ ပြတ္တိုက္ထိခိုက္မႈေၾကာင့္ ၾကက္သီးေလးမ်ားပင္
ထသြားေတာ့သည္။
“…အ…အ..ကို…”
ကြၽန္ေတာ္ တိုးျငင္းစြာ အသံေလး ထြက္သြားကာ သူ့အား လွမ္းဖက္မိသားျဖစ္သြားသည္။ သူ့ရင္ခြင့္က်ယ္ ေႏြးေႏြးတြင္ ပါးအပ္ကာ သူ့ခါးအား ဖက္ထားမိေနသည္။ ေနာက္ထပ္ ဓာတ္လိုက္သလို ခံစားခ်က္တစ္ခုက သူ့လီးရွည္ႀကီးက ေထာင္းခနဲ တျဖည္းျဖည္းမာလာကာ ကြၽန္ေတာ့္ ေပါင္ၿခံကို လာေထာက္ေတာ့သည္။
ကြၽန္ေတာ္အသက္႐ွဴသံေတြျမန္ကာ ေသြးမ်ားဆူပြက္သလို သူ့ရင္ခုန္သံ အသက္႐ွဴျမန္သံေတြလည္း
ၾကား ေနရသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား ေကာ္နဲ႔ ကပ္ထားသလို ဖက္ထားမိသည္။

သူကေတာ့ ကိုယ္တုံးလုံး ကြၽန္ေတာ္ကလည္း ဖင္တုံးလုံး ကိုယ္လုံးတီး ၀တ္လစ္စလစ္။ အသားခ်င္းက
အတားအဆီးမရွိထိေနသျဖင့္ သံလိုက္လို ပူးကပ္မိသည္။ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ သည္လိုဖက္ထားမိမွန္းမသိေပ။ အိပ္မက္မက္ေနသလို ခံစားေနရသည္။ ေလထဲ
လြင့္ေနသလို ကြၽန္ေတာ့္ညီဖြားေလးကလည္း မာတင္းလာေတာ့သည္။ သူ့လီးႀကီးနဲ႔အၿပိဳင္….

ဆက္ရန္ အပိုင္း-၁၁
---------------------------------------------

မွတ္ခ်က္။ ။ ထန္ၿပီး ထုပါ.. အတုမယူပါႏွင့္😁