သုံးပင်လိမ်တဲ့ ည အပိုင်း(၈)
<Unicode>
သုံးပင်လိမ်တဲ့ည
အပိုင်း - ၈
#Credit;C.K.O
နောက်ကျောက မင်းထိုးတဲ့ ဓား စျေးပေါလိုက်တာ
ထို့နောက် ကျွန်တော်လည်း သဲပြင်ပေါ် မဟန်နိုင်ဘဲ မှောက်လျက်လှဲချလိုက် တော့သည်။ ငါးမိနစ်ခန့် သူမှိန်းနေပြီးမှ ကုန်းထလိုက်သည်။ ကျွန်တော်လည်း လိုက်ထကာ သူ့ပါးပြင်အား ခြေဖျားထောက်ပြီး
သူ့ပခုံးပေါ် လက်တင်ကာ အငမ်းမရနမ်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော့်စွပ်ကြယ်ကို ယူပြီး သူ့အား သုတ်ပေးပြီး ကျွန်တော့်ကိုယ်ကိုယ်လည်း သုတ်လိုက်သည်။ သဲပြင်ဖြူဖြူပေါ်မှာတော့ ကျွန်တော်နဲ့သူ့ ရဲ့ခြေရာ လက်ရာ တွေနဲ့ သူ့သုတ်ရည်အချို့က ကျန်ခဲ့သည်။
ပြီးတော့ သူကအိပ်တော့မယ်ဆိုသဖြင့် ကျွန်တော်လည်း မခွဲချင် ခွဲချင်ဖြင့်ပင် လမ်းခွဲကာ
အိမ်ဘက်သို့ပြန်လာပြီး လမ်းတွင် ရှိသော ဘိုထိုင်အိမ်သာထဲတွင် ၀င်ပြီး ဆေးကြောသန့်စင်ကာ
အုတ် ရေကန်တွင် ရေချိုးလိုက်ပါတော့သည်။ မောပေမယ် စောင့်ရပေမယ့်
စောင့်ရကျိုးနပ်တယ်လို့ပဲတွေးကာ အိမ်ပေါ်တက်ပြီး ခြင်ထောင်ထဲ၀င်ကာ မောမောဖြင့် ကျေနပ်စွာ
အိပ်မောကျသွားပါတော့သည်။
နောက်နေ့ နေ့လယ်ဘက် သူလိုချင်တာရှိရင် ကပ္ပလီကိုလာယူခိုင်ပေးမယ့် သူကတော့ ကျွန်တော့်ကို
ရှောင်နေသည်။ ညဘက်တော့ မနေ့ကလို တွေ့ ကောင်းပါရဲ့လို့ ကျွန်တော်တွေးကာ စိတ်ဖြေမိသည်။
ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်တွေးထင်သလို ဖြစ်မလာခဲ့ပါ။ သူကျွန်တော့်ကို ရှောင်နေသည်။ ညဘက် မိုးမရွာ ရင်
သူနေတဲ့ တဲဘက်မှာ မယောင်မလည် သူပြန်လာနေကြအချိန် 10 နာရီခွဲကျော်ကို သွားစောင့်နေပေမယ့်။
သူပြန်မလာပါ။ မတွေ့ ချင်သော ကပ္ပလီကိုသာတွေ့ရသည်။ ကပ္ပလီရဲ့ အပိုးမကျိုးတဲ့ မျက်နှာပေးနဲ့
ရိသဲ့သဲ့လုပ်ကာ ကျွန်တော်အား..
“ ချစ်လေးရဲ့ ကိုမင်းမင်းက နောက်နေ့တွေလည်း လာမှာမဟုတ်ဘူး စောင့်မနေနဲ့ သူ့ကောင်မလေး ရွာမှာ
အသုဘ နာရေးရှိလို့ အဲ့သည်မှာပဲ ညအိပ်ပြီး မနက်မိုးလင်းခါနီးမှ ပြန်လာမှာ။ အိပ်ရေးပျက်တယ် မစောင့်
နဲ့တော့ … နောက်ပြီးသူက မင်းအပေါ်စိတ်မ၀င်စားတော့ဘူး… အချိန်မဖြုန်းနဲ့…..ငါကတော့ မင်းကို
စိတ်၀င်စား တယ်…. မင်းအကြောင်းတွေကို ငါအကုန် သိတယ်နော်.. မင်းမသိချင်ဘူးလား…ဟဲး…ဟဲး….မင်းစိတ်၀င်စားမယ် ထင်တယ်…. “
ဘုရားရေ …. သူ…သူ…င့ါအကြောင်းတွေ သိတယ်… မဖြစ်နိုင်ပါဘူး…. သူမြင်တာမှ မဟုတ်တာ…အထင်နဲ့ လျှောက်ရမ်းပြောနေတာ… သွားစမ်းပါ။
“ အပိုတွေ လာမပြောနဲ့… ကိုကပ္ပလီ… ခင်ဗျားကို ကျွန်တော် စိတ်မ၀င်စားဘူး။ မင်းမင်းနဲ့ ကျွန်တော်က
ခင်ဗျား စကားကြောင့် အခင်အမင်ပျက်မှာ မဟုတ်ဘူး။ သူ့ဘာသာသူ ရည်းစားပဲထားထား မိန်းမပဲယူယူ
ကျွန်တော်နဲ့ ဘာမှ ဆိုင်မှာမဟုတ်ဘူး… မင်းမင်းလာရင် ခင်ဗျားအကြောင်းကို ပြောလိုက်မယ် သူငယ်ချင်း အချင်းချင်း လိုက် သွေးခွဲနေတယ်လို့”
ကျွန်တော် ခပ်တည်တည်နဲ့ ပြန်ပြောပြီး လှည့်ထွက်လာသည်။ စိတ်ထဲမှာလည်း ဒေါသတွေထွက်လာသလို
စိုးရိမ်မှု ၀မ်းနည်းမှုတို့နှင့် ရှက်စိတ်ကြောင့် မျက်ရည်တို့ဝဲကာ တစ်ကိုယ်လုံးတုန်နေသည်။
ဒါပေမယ့် ကပ္ပလီက ကျွန်တော့်နောက်ကိုလိုက်ကာ ကျွန်တော့်လက်ကို လှမ်းဆွဲလိုက်သည်။
“ မင်းဘာမှ မသိသေးဘူးပဲ… မင်းမင်းက မင်းကို ငါ့ဆီ
ထည့်ခဲ့တာ ရွာ ကကောင်မလေးနဲ့ ငါတို့အလည်း
အလှည်လုပ်ထားတာ….ဟင်း…ဟင်း… မင်းမင်းက မင်းထင်သလို လူကောင်းမဟုတ်ဘူး ….ငါက မင်းကို
သနားလို ခု..မင်းမသိချင်သေးလည်းရတယ်… မင်းစောင့်ကြည့်လိုက် ။ တစ်ချိန်မင်းသိချင်ရင် သည်နေရာကို လာခဲ့… ငါတစ်ယောက်တည်းရှိတယ် ညဘက် အေးဆေးပါ။
ဆွေးနွေးကြတာပေါ့…ဟီး…ဟီး… ဟီး.”
“စိတ်မ၀င်စားဘူး…. လဲသေလိုက်…”
ကျွန်တော် သူ့ အားဆောင့်တွန်းကာ လညှ့်ထွက်လာခဲ့သည်။ကြားရသည့် သတင်းတွေက ကျွန်တော့်ရင်ကို မီးစနဲ့ ထိုးသလိုပင်။ အသက်ရှူပင်မဝတော့။ ကိုမင်းမင်း ကသူပြောသလို ငါ့ကို လှည့်စားပြီး ဝတော့ သူ့ဆီတွန်းထည့်ခဲ့တာလား။ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး။ မင်းမင်း ကိုမျက်နှာချင်း ဆိုင်တွေ့ပြီး မေးကြည့်မယ်။ ကျွန်တော် အိမ်ကို ခပ်သွက်သွက်ပြန်လာတော့ ကိုကျော်စိုး ရေချိုးပြီး ပြန်သွားသည်ကို လရောင်အောက်တွင် မြင့်မားသောအရပ်နှင့် ကျယ်ပြန်သော အ၀တ်မပါသည့် ကျောပြင်အား ခြံ ဘက်ထွက်သွားသည်ကို တွေ့ လိုက် ရသည်။
ခုတလော မင်းမင်းရှိတဲ့ဆီသွားနေတာနဲ့ မိုးရွာ တာနဲ့ ကိုကျော်စိုးနဲ့ မတွေ့ရတာတောင် ကြာပီ။ မင်းမင်းကို စောင့်ရင်း အိပ်ရေးပျက်ရတဲ့ညတွေ ခိုးငိုခဲ့ရတဲ့ ညတွေ များခဲ့သည်။ ရင်ထဲမှာ အပူမီးက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အရှိန်တက်လောင်မြိုက်နေခဲ့တော့သည်။ နေ့ခင်းဘက် ကျွန်တော်အလုပ်မအားသဖြင့် မင်းမင်း အားမတွေ့ဖြစ်သလို သူလည်း ကျွန်တော့်ကို ရှောင်နေသည်။ ထမင်းစားချိန်
ထိပ်တိုက်တွေ့ဖြစ်သော်လည်း ပြသနာကို ဖြေရှင်းမေးမြန်းဖို့က သူ့နား ကပ္ပလီ ကရှိနေသည်။ မဟုတ်ရင်
အခြားလူတေကွ ရှိနေသည်။ ကျွန်တော့်အတွက် အခွင့်မသာခဲ့ ။ နေရတာလည်း မပျော်တော့ ကျွန်တော်သူ့အပေါ် ဘာအမှားမှ မလုပ်ဘဲနဲ့ သူရက်စက်တယ်။ သေချာ ရှင်းပြသင့်တယ်ထင်တယ်။
သည်လိုနဲ့ တစ်နေ့တော့ ခြံထောင့်မှာ မင်းမင်းကို ကပ္ပလီနဲ့ ဆေးလိပ်သောက်နေတာ တွေ့တယ်။
“ ကိုမင်းမင်းကို ပြောစရာရှိတယ။ မေးစရာရှိတယ်။ ရေကန်နားက သရက်ပင်အောက်ကုလာခဲ့ပါ။”
“ ဘာတွေ ပြောမလို့လဲ သည်မှာပြောလဲရ တယ်။ အချိန်မရှိဘူး။”
“ သည်မှာ ပြောလို့ မရလို့ပေါ့ ။ လာခဲ့ပါ ကျွန်တော် စောင့်နေမယ်။ မကြာပါဘူး”
သူက သိပ်စိတ်မပါ။ ကပ္ပလီက ပြုံးစိစိဖြင့်--
“ သွား ရှင်းလိုက်လေကွာ… မင်းကလည်း..”
ခြံထောင့်မှာ ရှုခင်းတွေက ရေကန်နဲ့ အတူ စိမ်းလန်းနေပေမယ့် ကျွန်တော့်ရင်ထဲမှာတော့ နွေရာသီလို ညှိုးနွမ်း ခြောက်သွေ့နေသည်။ ကန်ရေပြင်ကို တိုက်ခတ်လာသော လေနုအေးတွေ ကလည်း ပူလောင်နေသော ကျွန်တော့် ရင်ထဲက အပူတွေ သက်ပြင်းအဖြစ် အပြင်ကိုမှုတ် ထုတ်တာကို မတားဆီးနိုင်အောင် ပူလွန်းနေသည်။
ကိုမင်းမင်းမျက်နှာကို သေချာကြည့်ကာ မေးလိုက်သည်။
“ ကိုမင်းမင်း မိန်းကလေး ရည်းစားရတာ ကျွန်တော်သိပါတယ်။ ဘာမှမပြောချင်ပါဘူး။ကျွန်တော်နဲ့ကိုမင်းမင်း ပတ်သက်မှုကရော သည်လိုပဲ အဆက်ဖြတ် လိုက်ရမှာလား။ ကျွန်တော် ကိုမင်းမင်းကိုမပြတ်နိုင်သေးဘူး။ ကျွန်တော့်မှာ ဘာအပြစ်ရှိလို့လဲ။ ကျွန်တော့်အတွက် တစ်ပတ်ကို တစ်ည တစ်နာရီတောင် အချိန်မပေးနိုင်ဘူးလား။ ကျွန်တော့်ကို မချစ်တော့ဘူး မလိုတော့ဘူးဆိုလည်း ပြောပါ။ နောက်ပြီး ကပ္ပလီက ကိုမင်းမင်းနဲ့ သူက ကောင်မလေး နဲ့ ကျွန်တော့်ကို အလဲအလှယ် လုပ်ထားတယ်ဆို။ အဲဒါအမှန်ပဲလား ကျွန်တော့်က အလဲအလှယ် ပစ္စည်းလား။ ကျွန်တော့်ကို မတွေ့ချင်တော့ဘူး မဆက်ဆံချင်တော့ဘူးဆိုလဲ ပြောလိုက်ပါ။ ကျွန်တော် ညဘက်
လာမစောင့်တော့ဘူး။ ခုတော့ ကျွန်တော့် ကို အရူးလုပ်နေသလိုပဲ ။ ပြောပါ။ ကိုမင်းမင်း ကျွန်တော်တို့ ရှင်းရှင်း လင်းလင်း ပြတ်ပြတ်သားသား ရှေ့ဆက်ကြတာပေါ့”
ကိုမင်းမင်းက ကျွန်တော့်စကား တွေကို မကြားသလို ဂရုမစိုက်သလို ကန်ရေပြင်ကိုငေးလိုက် စီးကရက်ကို ဖွာလိုက်နဲ့ လုပ်ပြီးမှ.
“ မင်းပြောချင်တာ ဒါလား.. ငါ နားထောင်ပြီးပြီ။ သွားတော့မယ်။ စိတ်ရှုပ်ရတဲ့အထဲ ဘာတွေ ပြသနာလာရှာနေတာလဲ”
“ ကျွန်တော်က ပြသနာရှာတယ် ဟုတ်လား။ မဆိုင်ပါဘူး။ မသွားနဲ့။ ရှင်းရှင်းပြောသွား။”
“ မင်းဘာသာမင်း ကြိုက်သလိုလုပ်၊ ငါဘာမှမသိဘူး”
ပြောပြောဆိုဆို သူကပ္ပလီရှိရာသို့လှည့်ထွက်သွားသည်။
ကျွန်တော် မျက်ရည်တို့က ထိန်းထားတဲ့ကြားက ဝဲကာ အမြင်အာရုံတွေ ဝါးသွားသည်။ စိတ်ထဲက အဲ့လို
မလုပ်ပါနဲ့ ကျနွ်တော့်ကို မထားခ့ပါနဲ့ သနားပါ ပြောနေပေမယ့်။ ပါးစပ်ကမထွက်တော့။ စိတ်ထဲမှာ နာကျင်တာ ၀မ်းနည်းတာ ရှက်တာတွေအပြင် ဒေါသစိတ်တွေကလည်း လူကို အသိစိတ်နဲ့ကင်းကွာကာဘယ်လောက် ကြာကြာ ကျွန်တော်သည်အတိုင်းကြောင်တောင်တောင်ဖြစ်ကာ ရပ်နေလဲ မသိ ။
မိုးဖွဲလေးတွေ ကျလာမှပဲ သတိ၀င်ကာ မိုးလွတ် ရာကို ပြန်လာခဲ့မိသည်။ သည်လိုနဲ့ ကျွန်တော့်ကို သူပ့စ်သွားခဲ့သည်။ အမှန်တော့ ပစ်သွားတာမဟုတ် အခြားသူဆီ ရောင်းစားခဲ့သလို လုပ်ခဲ့တယ် ဆိုတာ နောက်မှသိခွင့်ရလိုက်ပါသည်။နာကျင် ၀မ်းနည်းစိတ်၊
အားငယ်စိတ်တွေ သူ့ကိုလွမ်းတဲ့စိတ်တွေကို အချိန်ပြည့် ရူးမတတ် ခံစားကာ လူတွေ မသိအောင် ထိန်းသိမ်းကာ ကြိုးစားပြီး နေ့ရက်တွေကို ဖြတ်သန်းခဲ့သည်။
အထူးသဖြင့် ညဘက် ဆို အိပ်မပျော်ဘဲပူလောင် တမ်းတ လွမ်းဆွေးမှု ၀မ်းနည်းမှုတွေကြောင့် လူက အရူးတစ်ယောက်လို ကြိတ်ငိုနေမိ သည်။ မျက်ရည်တို့က မထွက် ။ မနေနိုင်ရင် သူပြန်လာမယ့် နေရာကို အလွမ်း ပြေ ခိုးကြည့်မိသည်။ စိတ်နဲ့ လူနဲ့ မကပ်။ တစ်နေ့တော့ ကပ္ပလီက ညနေဘက် ကျနွ်တော့်အား ကျွန်တော်သိသင့်သည့်ကိစ္စတစ်ခုရှိသည် ။ သူ့ ကို လာတွေ့ရန် ချိန်းလိုက်သည်။ ညဘက် 9 နာရီလောက် သူ့သံပုရာခြံက တဲမှာ သူမလာလဲ စောင့်နေပါ အရေးကြီး ပြောပြစရာရှိတယ်တဲ့ ။ မင်းမင်းနဲ့ ကျွန်တော်ပတ်သက်တဲ့ အကြောင်းတဲ့..။
သွားမတွေ့ ချင်ပေမယ့် ။ မင်းမင်းအကြောင်းပါတယ်ဆိုတော့ တွေ့ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။ ထိုဆုံးဖြတ်ချက်က ကျွန်တော်မှားကြောင်း ကပ္ပလီနဲ့ တွေ့မှသိလိုက်ရပါတော့သည်။
ကိုမင်းမင်းကြောင့် ပထမဆုံး အသည်းကွဲ ဝေဒနာကိုနာကျင်စွာခံစားနေရသည်။ ယောက်ျားတစ်ယောက် ဖြစ်တဲ့အတွက် ကိုယ့်မာနနဲ့ ကိုယ်မို့ သူ့ကို ဒူးဖက်ပီး မတောင်းပန်ချင်ပါ။ စိတ်ထဲကသာ နေ့တိုင်းထက်
ညတိုင်း တောင်းတနေမိတယ်။ ညဘက်ရောက်မှာ ပိုဆိုးတယ်။ သတိရတာရော၊ စိတ်နာတာရော၊ လွမ်းတာရော၊ အတူတူ သူနဲ့ ခံဖူးတာကို ပြန်စဉ်းစားမိရင် စိတ်တွေထကာခံချင်လာတာရော။ ရင်ဖွင့်ရအောင်လည်းယောက်ျား ချင်းဖြစ်နေသည်။ အကူအညီတောင်းရအောင်လည်း မဖြစ်နိုင်ပါ။ သည်လိုပင် အိပ်ပျက်တဲ့ ညတွေကို ကြိတ်မှိတ် ခံစားကာ နေလာမယ့် တစ်ညနေမှာတော့ waiter အဆောင်က အပြန်မှာ ရေလာချိုးသော ကပ္ပလီနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်တွေ့လိုက်တယ်။
အောက်ပိုင်း ဘောလုံးကန်တဲဘောင်းဘီအတိုအဖြူရောင်နဲ့ ကြက်သား အဖုအထစ်တွေ နဲ့ မဲပြောင်နေသောကပ္ပလီက သူ့သွားတွေပေါ်အောင် ပြုံးပြပြီး
“ည ကိုးနာရီလောက် ငါ့သံပုရာခြံဘက်ကိုလာခဲ့ပါလား…. မင်းနဲ့ ဆွေးနွေး စရာရှိတယ်။ မင်းစိတ်၀င်စား
မလားမသိဘူး။ သဲသောင်ပြင်ပေါ်က ဇာတ်လမ်းတစ်ခုနဲ့ မင်းမင်း အကြောင်းကို….ဟင်း….ဟင်း…ငါစောင့်နေမယ်နော်….”
သူ့ဘက်က အပိုင်ပြောကာ လှည့်ထွက်သွားသည်။ ကျွန်တော် ရုတ်တရက်ကြောင်တောင်တောင်ဖြစ်ကာ နောက်မှ သတိရပီး ဘုရား…သူ ငါတို့အကြောင်းတွေအကုန် သိနေပြီထင်တယ်။ ဒုက္ခ ပဲ သွားတွေ့မှဖြစ်မယ်။ ဒါနဲ့ပဲ စိတ်ညစ်တာတွေ လွမ်းတာတွေ ကို ခဏမေ့ကာ ကပ္ပလီ ချိန်းထားသော သံပုရာခြံထဲရှိ သူ့တဲကို
ရောက်လာခဲ့တော့သည်။ ခြေလှမ်းတို့က မလှမ်းချင်လှမ်းချင်နဲ့။ တဲအတွင်း မီးသီးအရောင်က တဲ့ရှေ့ ကွပ်ပျစ်ပေါ်ရှိ ကပ္ပလီပေါ်သို့ ဖြာ ကျနေသည်။ အပေါ်ပိုင်းဗလာ အောက်ပိုင်း လုံချည်ခပ်တိုတို၀တ်ကာ ကျွန်တော့်ကို
လှမ်းကြည့်နေသော ကပ္ပလီရဲ့ အကြည့်တွေက စူးရှလွန်းလှသည်။
“ ရောက်လာပီပေါ့…ဟဲ…ဟဲ… ငါမင်းကို မျှော်နေတာ..”
T-shirt အစိမ်းရောင် ဘောင်းဘီ အနက်အတို ကို ၀တ်ထားသော ကျွန်တော့်အား သူက ရိသဲ့သဲ့လုပ်ကာ စကား စလိုက်သည်။
“ ကဲ- ဘာပြောမလို့လဲပြော။ အချိန်သိပ်မရှိဘူး ။ ပြီးရင် ပြန်မယ်”
“အေးဆေးပေါ့ကွာ…. မင်းကလည်း… ငါ့နားတိုးထိုင်ပါ မကိုက်စားပါဘူး။ ဘာကို အရင်သိချင်လဲ ပြောပြမယ်။ ငါပြောပြတဲ့အတွက် မင်းငါ့ကို ဘာကျေးဇူးဆပ်မလဲ….ဟီး…ဟီး ….”
“ဘာဆိုင်လို့လဲ … မပြောချင် နေပေါ့… ပြန်မယ်”
ကျွန်တော် ထပြန်တော့မလိုလုပ်တော့ သူက ကျွန်တော့်ကို နောက်ကနေ လက်ကို လှမ်းဆွဲလိုက်သဖြင့် ကျွန်တော် အမှတ်တမဲ့ သူ့ဘေးက ကွပ်ပစ်ပေါ်ဖင်ထိုင်လျက်ကျသွားသည်။
“ သေချာနားထောင် မင်းမင်းနဲ့ မင်းရည်းစားတွေဖြစ်ပြီး မင်းမင်း က မင်းကို ခရေပါကင်ဖွင့်တာ ငါသိတယ် ဟဲ…ဟဲ… ”
ကျွန်တော် မျက်နှာတစ်ချက် ပျက်ချင်သလိုဖြစ်ပေမယ့်။
“လျှောက်မပြောနေနဲ့ ခင်ဗျားမြင်လို့လား မင်းမင်း ကျွန်တော်နဲ့ အိပ်တိုင်း ခင်ဗျားထင်သလိုဖြစ်ရောလား”
“ ဟင်း….ဟင်း… ဟင်း…. မင်းတော်တော် အတယ် မင်းအာ့တာကြောင့် မင်းမင်းက မင်းကို လှည့်စားပြီးပစ်သွား တာပေါ့ကွာ ….ငါပြောမယ်…သေချာနားထောင်…ငါမင်းကို သနားလို့ခေါ်ပြောတာ… မင်းမင်းက အစကတည်းက စားနေကြကြောင်ဖားကြီးကွ… ငါလည်း နည်းနည်းတော့ အတွေ့အကြုံရှိပေမယ့် သူက ရန်ကုန်မြို့ထဲ မှာကတည်းက စားနေကြ အတွေ့အကြုံများတယ။ မင်းကို မြင်မြင်ချင်း စားလို့ရတယ် ခရေဖွင့် လို့ ရတယ်ဆိုပြီး ငါ့ကိုပြော တော့ ငါက မယုံဘူး ဟုတ်ပါ့မလား မဖြစ်နိုင်ဘူးပြောတယ်။ ဟုတ်ရင် မင်းဘာပေးမလဲ မေးတော့ ငါက မင်းခိုင်းတာ ငါတတ်နိုင်ရင်လုပ်ပေးမယ်လို့ ပြောတော့ ငါ့ကို ဆရာတင် မင်းတပည့်လုပ်တဲ့။ ငါလည်း သဘောတူတော့ မင်းကို သူကစပြီး ချဉ်းကပ်တယ်။ နောက်တော့ မင်းကို ပါကင်ဘယ်လိုဖွင့်တာက အစ ငါကို အကုန်ပြောပြတယ်။ ညတိုင်း တစ်ပတ်လောက်နီးနီး မင်းကို သူ ဘယ်လို လိုးတာဆိုတာပါ ငါ့ကို သေသေချာချာပြောပြတာ။ ငါ့မှာ စိတ်တွေထန်ပြီး တောင်နေရတယ်ကွ…ဟ….ဟ..”
ကျွန်တော့်နားထဲ မိုးကြိုးပစ်လိုက်သလို လူတစ်ကိုယ်လုံး လည်း ဓာတ်လိုက်သလိုခံစားလိုက်ရ သည်။
ကိုယ့်နား ကိုယ်ပင်မယုံနိုင် ကြားလိုက်ရသည့်စကား
တွေက ..
“ တောက်…. ရက်စက်လိုက်တာ…ကိုမင်းမင်းရယ်။ ကျွန်တော်ကို လှည့်စားရက်တယ် သည်မှာ ကျွန်တော် ခင်ဗျားတို့ကို ဘာအပြစ်လုပ်ခဲ့လို့လဲ ဘာမကျေနပ်လို သည်လိုလုပ်ရတာလဲ ပြောပါ…ခင်ဗျားလည်း အလိုတူ အလိုပါပဲမဟုတ်လား”
“ နေ…နေပါဦး… ဆုံးအောင်နားထောင်ပါဦး။ ငါမင်းကို စိတ်၀င်စာပေးမယ့် ခုထိ မင်းကို လက်ဖျားနဲ့တောင်
မတို့သေးဘူး။ ငါ မင်းကို သနားလို့ပြောပြတာ။ စိတ်ကိုလျော့ပါကွာ .”
ကပ္ပလီက မျက်ရည်တွေဝဲက တုန်ယင်နေသော ကျွန်တော့်ကျောကုန်း ကို လက်ဖြင့် လာပုတ်ကာ
နှစ်သိမ့်နေ သည်။ ကျွန်တော် သူ့လက်ကို ဆွဲချလိုက်ပြီး
“ ဆက်ပြောပါဦးနောက်ထပ်ဘာဖြစ်သေးလဲ”
“ အင်း နောက်တော့ ငါက ရွာထဲဘက်က ကွမ်းယာဆိုင်က ကောင်မလေးကို လိုက်တော့။ မင်းမင်းလည်း
အဖော် လိုက်ရင်း သူလည်းကြိုက်တယ်ဆိုပြီး အပြိုင်လိုက်ကြတယ်။ ငါက စကားပြောတတ်တယ်ပေါင်းသင်း ဆက်ဆံရေးက ကောင်းတော့ ကောင်မလေးက ငါ့ကို သူ့ထက်ပို ခင်တယ်။ ဒါကို မင်းမင်းကို မနာလိုဖြစ်တယ် ။နောက်တော့ သူ့ကိုကတိပေးထားတဲ့အတိုင်း ငါက ကောင်မလေးကို ဆက်မလိုက်ဖို့ ပြောတယ်။ မင်းကိစ္စတုန်းက ကတိပေးထားတယ်လေ ။ ငါစတွေ့တာကို ဪ..သူကအဲ့လိုလုပ်တော့ ဘယ်တရားပါ့မလဲ။ ငါက လည်း အစပိုင်းကတော့ စိတ်ဆိုးပေမယ့် သေချာစဉ်းစားကြည့်တော့ ကောင်မလေးက ငါတို့ကို ခင်ရုံပဲခင်တာ လေ။ အတည် ချစ်သူအဖြစ် မတွဲနိုင်ဘူးဆိုတာသိတယ်။
မင်းမင်းက ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် အထင်သိပ်ကြီး နေတော့ အမြင်ကပ်တာနဲ့ သည်အတိုင်းတော့မရဘူး ။ ငါ့ကို
တစ်ခုခုပေးဆိုတော့ ။ မင်းလိုချင်တာတောင်းလို့ ပြော
တယ် ။ ငါ့ကို စိတ်မဆိုးပါနဲ့ ငါလည်း ဘာပြောရမှန်းမသိတာနဲ့ မင်းကို ပြေးမြင်မိတော့ မင်းချစ်လေးကို ဘယ်လိုလုပ် မှာလည်း မင်းကောင်မလေးကို လိုက်ပြီး ရည်းစားဖြစ်ရင် သူက တစ်ယောက်တည်းကျန်ခဲ့မှာ သနားပါတယ် လို့ စကားလမ်းကြောင်းပြောင်းမိတော့။ ”
“ သူက မင်းကြိုက်နေတယ်မဟုတ်လား မင်းရရင်ယူလိုက် ငါပေးတယ်။ ငါ သူ့ကို မလိုတော့ဘူးအေး ဒါပေမဲ့ကောင်မလေး ကိုတော့ ငါပဲ ဆက်လိုက်မယ်။ မင်းနဲ့ မဆိုင်ဘူးလို့ပြောတယ်။ ငါက မင်းကိုလည်း ကြိုက်ပေမယ့် ကြောက်တယ်။ ငါမလုပ်ရဲဘူး သူ့ကမင်း ကိုပဲချစ်တာ ငါ့ကိုဆို သိပ်မကြည် ဘူးလို့ပြောလိုက်ရော။ သူက ငါ့ကို ငါခိုင်းတဲ့အတိုင်း မင်းလုပ်မလား အာ့ဆို မင်းကို
သူချစ်လိမ့်မယ်တဲ့ ။ ငါလည်း မင်းကို ကြိုက်နေတော့ သဘောတူလိုက်တယ် ။ လသာတဲ့တစ်ည မင်းကို
သူချိန်းတဲ့ အချိန် ငါ့ကိုသူက 9 နာရီခွဲလောက် တဲနောက်ဘက် ခြံထောင့်မှာ နေနေဖို့ပြောတယ်။
“ နောက်တော့ မင်းရောက်လာတော့ သူနဲ့ မင်း နမ်းနေဖက်နေတုန်း ငါ့ကို အချက်ပြပြီး အုန်းပင်နားလာဖို့ လက်ဟန်ပြတယ်။ မင်းက သူ့ကိုဖက်ပြီးနမ်းတော့ ဘယ်မြင်ပါ့မလဲ။ နောက်တော့ မင်းကို လေးဘက်ထောက် ခိုင်းပြီး သူတက်လိုးနေတာကို လရောင်အောက်မှာ ငါ အနီးကပ်မြင်လိုက်ရတယ်။ငါက အရင်က မိန်းမရှိခဲ့ဖူးတယ်။ အခြောက်တွေ အပွင့်မ တွေနဲ့ အရက်မူး ရင် ဖြစ်ခဲ့ဖူးပေမယ့်။ မင်းလို ယောက်ျားပုံစံနဲ့ကို မဖြစ်ဖူးဘူး သူစပြောကတည်းက မယုံဘူး။ ခုတော့ လက်တွေ့ အနီး ကပ် မြင်လိုက်ရတော့ ငါဘယ်နေနိုင်မလဲ ငါလည်း မင်းတို့ကို ကြည့်ပြီးထုတော့တာပါ့။ ခု မင်းကို ခေါ်တွေ့တာက လည်း မင်းက မင်းမင်းကို မပြတ်နိုင်ဖြစ်နေတယ် စိတ်ညစ်နေတာကို မကြည့်ရက်လို့ပါ။ ငါ့ကို အထင်မလွဲပါနဲ့။ ဖြစ်နိုင်ရင် ငါ မင်းမင်းကိုယ်စား မင်းလိုနေတဲ့ ကွပ်လပ်ကို ဖြည့်ပေးချင်ပါတယ်ကွာ ….နော်… ဟင်….
မင်းငိုချင်နေလား….ငိုချလိုက်လေ…တင်းမထားနဲ့…ကြားလား…ဟေ့”
သူ့စကားတွေကိုကြားပြီး ကျွန်တော် ရင်ထဲတင်းကျပ်ကာ ကြောင်တောင်တောင်ဖြစ်နေတာကို သူရိပ်မိပြီး
စိုးရိမ်စွာ သတိပေးပြီး ကျွန်တော့်အား လှမ်းဖက်ကာ ပခုံးကို ပုတ်နေသည်။ ကျောကို ပုတ်နေသည်။ ပြီးတော့ မှရေတစ်ခွက်ကို ယူကာ ကျွန်တော့်အား အတင်းတိုက်လိုက်သည်။ ရင်တွေပူနေတာနဲ့ ကျွန်တော် သူ့ရေကို ဖိတ်ဖိတ်စင်စင်ဖြင့်ပင် တစ်၀က်လောက်သောက်လိုက်မိသည်။
ရမ္မက်နွံ့
“မင်း …အဆင်ပြေရဲ့လား…. စိတ်ကိုလျော့ပါကွာ….မင်းကို ငါယောက်ျားလေးလိုပဲမြင်ပါတယ်။ မရှက်ပါနဲ့
ငါ မင်းသိသင့်တယ်ထင်လို့ ပြောပြတာပါကွာ… စိတ်မဆိုးပါနဲ့…”
“ သည်ကိစ္စတကယ်ဆို မင်းမင်းနဲ့ ကျွန်တော်တွေ့ပြီး ရှင်းမယ်။ ခင်ဗျား ရှေ့မှာ သူလုပ်ရက်တယ်။ “
“ အေးပါကွာ…. မင်းမင်းလာတ့အဲ ထိ စောင့်ချင်စောင့်ပါ။ ငါလည်း သက်သေလုပ်ပေးပါ့မယ်…”
“ခုလို ပြောပြတဲ့အတွက် ကျေးဇူးပါ..”
သည်လိုနဲ့ မင်းမင်းပြန်လာမယ့်အချိန်ကို စောင့်နေတုန်း မိုးတေကွ ရွာ ချလာသည်။ ကပ္ပလီက တဲအထဲ မိုးလုံအောင်ခေါ်သဖြင့် ကျွန်တော်လည်း လိုက်၀င်ရုံမှတစ်ပါး အခြားမရှိသဖြင့် သူ့အိပ်ယာ ဘေးတွင်ထိုင်နေသည်။သူက လွတ်လွတ်လပ်လပ် လှဲချင်လှဲလို့ရကြောင်း အိပ်ချင်လည်း အိပ်လို့ရကြောင်းအားမနာရန်နဲ့ မင်းမင်း ပြန်လာရင် နိုးမယ်လို့ပြောတယ်။
လူတစ်ကိုယ်လုံး စိတ်ရောလူပါ ပင်ပန်းနေတာကတစ်ကြောင်း မိုးက အေးတာကတစ်ကြောင်း၊ ညကလည်း တဖြည်းဖြည်းနက်လာတော့ သူ့အိပ်ယာဘေးတွင် ကျွန်တော် ခဏလှဲရင်း မင်းမင်းအကြောင်းကို
စဉ်းစားနေ မိသည်။ စိတ်ကို တဖြည်းဖြည်းလျော့ကာ မင်းမင်းလာရင် ဘယ်လိုဖြေရှင်းမလဲဆိုတာကို စဉ်းစားရင်း ညည့်သည် တဖြည်းဖြည်းနက်လာသလို မိုးရော လေပါ တလဟောရွာချနေသဖြင့် လျှပ်စစ်မီးက ပျက်သွား ပါတော့သည်။
ကျွန်တော်ရော ကပ္ပလီပါ အမှောင်ထဲတွင် လဲလျောင်းနေရင် ကျွန်တော် အိပ်ချင်လာသလိုဖြစ်လာသည်။ ဒါပေမယ့် အိပ်လို့မဖြစ်ပါ။ ထိုစဥ် မိုးကြိုးပစ်သံနဲ့ အတူ လျှပ်စီးတို့လက်ကာ လေကလည်း ဝါးတောထဲတိုး ၀င်လာသဖြင့် အသံကြီးက မြည် ဟည်းသွားသလို တဲလေး လည်း သိမ့်ခနဲ တုန်သွားသည်။ကျွန်တော်လည်း လန့်ကာ တစ်ဖက်ကိုတိုးမိလိုက်တော့ ကပ္ပလီလည်း လန့်ကာ လာတိုးတော့ ကျွန်တော် သူ့ရင်ခွင် ထဲ အလိုလို ရောက်သွားပါတော့သည်။ လေရော မိုးပါသည်းနေသဖြင့် ချမ်းနေသည်ကတစ်ကြောင်း လန့်သွားတာပါ ပေါင်းကာ သူ့ကိုပြန်ဖက်ထားမိသည်။ သူကလည်း ယောယောင်ကာ ကျွန်တော်အား ပြန်ဖက်ရင်း ကျွန်တော့် ကျောပြင်လေးအား ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။
မင်းမင်းနဲ့ အတူတူ မအိပ်တာကြာနေ သဖြင့် ကိန်းအောင်းတမ်းတနေသော တဏှာစိတ်တို့ကလည်း
ရုတ်တရက် တစိမ်းယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ ရင်ခွင်နွေးနွေး အထိအတွေ့ကြောင့် တဖြည်းဖြည်းထလာသည်။ တကယ်တော့ ကပ္ပလီက အရပ်ပု လူကောင်သေးပေမယ့် အလုပ်နဲ့ အစားအသောက်မှန်လို့လား လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်လို့လားမသိ မဲသောအသားအရည်က အဆီတို့ဖြင့် ခြောက်မနေဘဲ စို၀င်းနေသလို သူ့အရပ်နက်လိုက်ဖက်သော ယောက်ျားပီသသော ဗလ ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားက ကျနေတာပဲလေ။ နောက်ပြီး ရုပ်ဆိုးပေမယ့် မမြင်ရသော လိင်ဆွဲဆောင်မှု၊ အပြောအဆို အနေအထိုင် အထိအတွေ့ ညက်ညော ကျွမ်းကျင်မှုရှိ တာတော့ အမှန်ပင်။ မသိစိတ်တို့က မရုန်းနိုင်အောင် အိပ်မွေ့ချထားသလို ဖြစ်နေသည်။
ကပ္ပလီက တစ်ဆင့်တက်ကာ ကျွန်တော့်မေးစေ့လေးအား ပွတ်ဆွဲရင်း လည်ချောင်းမှမှတဆင့် ကျွန်တော့်ရင်အုံ လေးကိုဖိ အုပ်ကာ နို့သီးလေးများကို ခပ် ဖွဖွပွတ်ပေးရင်း
“မကြောက်နဲ့နော်…. ကိုယ်တစ်ယောက်လုံးရှိတယ်…. မိုးတိတ်ရင်လိုက်ပို့ပေးမယ်နော်…. အေးနေမယ်….
ငါ သည်ညကို ဆုတောင်းလို့ရရင် ဆုတောင်းချင်တယ် မင်းသာ နတ်သမီးလေးဖြစ်ရင်သိပ်ကောင်းမှာပဲ
ငါမင်းကို ချစ်တယ်ကွာ …”
သူက ပြောပြောဆိုဆို ကျွန်တော့် နှုတ်ခမ်းများအား ဆွဲစုပ်ပြီး ပါးပြင်အား အနမ်းမိုးရွာချလိုုက်တော့ သည်။
ကျွန်တော် ဘယ်လိုမျှ မရုန်းနိုင်ခဲ့။ လူတစ်ယောက်မှာ အချစ်စိတ်ရှိသလို ကာမ တဏှာလိင်စိတ်ကလည်း ရှိနေတာပဲလေး။ ကိုမင်းမင်းနဲ့ ချစ်သူမကျ လင်မယားမကျ အထိအတွေ့တွေ သာယာမှုတွေကို ခံစားဖူးသော ကျွန်တော် သစ္စာမဲ့နေပြီလား။ ကျွန်တော် သူ့ကိုတွန်းပစ် လိုက်ရမှာလေ။ ဘာလို့ ငြိမ်ခံနေတာလဲ။ မသာယာသင့်ဘူးလေ။ မင်းမင်းနဲ့ စခဲ့တဲ့ ကာမတဏှာ တွေက မင်းမင်းနဲ့ပဲ ဆိုင်တယ် လေ။ သူက တစိမ်းပဲ။ ကျွန်တော် မရုန်းချင်တော့ အားလည်းမရှိ။
သူကတစ်ဆင့်တက်ကာ ကျွန်တော့် တင်သားလေးများကုလိ ာပွတ်ချေလိုက် နို့သီးလေးများအား စုပ်ယူရန်
T-Shirt အင်္ကျီကို မလိုက်သောအခါ အဝေးကနေ မီးတစ်ချက်လက်သွားတော့သည်။ ကျွန်တော်လည်း
အသိစိတ်နဲ့ လူပြန်ကပ်မိကာ-
“ အား… ကို ကပ္ပလီ လွှတ်ပါဗျ… မကောင်းပါဘူး…. မင်းမင်း သိရင် မကောင်းဘူး။ ကျွန်တော် ခင်ဗျားနဲ့
သူငယ်ချင်းလိုပဲ နေချင်တယ်…. အဲလို မနေချင်ပါဘူး…”
“ဟဲ….ဟဲ…ဟဲ.. မင်းကလည်း ရှက်နေပြန်ပြီ…. မင်းမင်းက မင်းကိုစွန့်လွှတ်ပြီးသားပဲ။ စိတ်မဆိုးပါဘူး…
ငါက မင်းကို ဖြည့်ဆည်းပေးမှာပါ။ သည်အကြောင်းတွေမင်းမင်းလည်း မသိစေရဘူး ဘယ်သူမှမသိစေရဘူး မင်း သာငါ့ချစ်သူဖြစ်ရင် ငါလိုက်ပြီးဖုံးထားပေးမယ် ကာကွယ်ပေးပါ့မယ် လုပ်ပါကွာ… ငါ မရတော့ဘူး…ဟင်း… ဟင်း”
“ မလုပ်ပါနဲ့ဗျာ…. ကျွန်တော် ဒါတွေကို လျော့တော့မယ်. .. မလုပ်ချင်တော့ဘူး….. အေးအေးဆေးဆေးပဲ
နေပါရစေ…”
“ မင်း…မညာ…ပါနဲ့….မင်းဘာလိုချင်တယ်…. ဘာတွေဆန္ဒရှိတယဆိုတာ ငါသိပါတယ်…. လုပ်ပါကွာ
တစ်ခါ လောက် ငါ့ကိုလည်း လိုက်လျောလိုက်ပါ…”
ကပ္ပလီက အတင့်ရဲလာကာ ကျွန်တော့်အား မြွေတစ်ကောင်လို ရစ်ပတ်ချုပ်နှောင်လာသည်။အေးချမ်းသော ရာသီဥတုတွင် သူ့ကိုယ်လုံးနွေးနွေးနဲ့ သူ့ပါးစပ်က အရက်နံကလည်း လူကိုယစ်မူးနေစေသည် လားမသိ။
ထိုစဉ်….ဓာတ်မီးရောင် တစ်ချက်လင်းသွားပြီး -“ ကပ္ပလီ…. ကပ္ပလီ….. ဟေ့ အိပ်နေပြီလား…. “
ဟင် ကိုညိုအသံပဲ… ဘုရား… ဘုရား… ငါ့ကို တွေ့သွားပြီလားမသိဘူး။ မဖြစ်ဘူး ငါအရင်ဆုံး ထကွ်တွေ့မှ
ဆုံးဖြတ်ချက်နဲ့အတူ ကပ္ပလီကို တွန်းလှည်းပြီး ကျွန်တော် တဲအပေါက်၀ဘက် ကို ထလာလိုက်သည်။
“ကိုညို… လာလေ…. မအိပ်သေးဘူး မီးပျက်ပြီး မိုးတွေရွာနေလို့… ဘာဖြစ်လို့လဲ ”
“ဟင်း…. ညီလေးပါလား…. အဘိုးနဲ့ အိမ်မှာမနေပဲ သည်ကို ဘာလာလုပ်တာလဲ မိုးထဲရေထဲမှာ…”
“ ဟုတ်တယ်… အိပ်မပျော်လို့ လမ်းလျှောက်ထွက်လာ ရင်း သည်ဘက်ရောက်တော့ ကပ္ပလီနဲ့ စကားပြော
နေတုန်း မီးပျက်ပြီး မိုးတွေရွာနေလို့ ပြန်မလို့လုပ်နေတုန်း။ ကိုညိုရော”
“ငါ.. မင်းမင်းကိုလာ ရှာတာ။ သည်ကောင် ငါ့အတငွ်းခံဘောင်းဘီ ယူ၀တ်သွားတာ တွေ့လိုက် တယ်လို့ waiter တွေပြောလို့…ဟင်း”
“သြော်…”
ထိုစဉ် ကပ္ပလီက ကျွန်တော့်နောက်ကနေ ရောက်လာပြီး…..
“ဟုတ်လား….ကိုညို…. ကျွန်တော်လည်း သူ့ကို စောင့်နေတာ။ ပြန်မလာသေးဘူး။ ပြန်လာရင် ပြောလိုက်မယ် လေ။ သည်ညီလေးက စကားပြောရင်း မိုးရွာလာလို့ မီးကပျက်သွားတော့ ခဏ နေဦးဆိုပြီး အမှောင်ထဲမှာ ကျွန်တော်လည်း ပျင်းနေတာနဲ့စကားပြောနေကြတာ။ အစ်ကိုလည်း လာလေ ကျွန်တော် မီးအိမ်ထွန်းလိုက် မယ်”
“သြော်…. နေပါစေတော့… ငါ့မှာလည်း ခမောက်တစ်ခုပဲပါလာတယ်။ မိုးစဲရင် မင်းပြန်လိုက်ပို့လိုက်ပါကွာ။
ငါ ပြန်တော့မယ်။ မင်းတို့ စကားဆက်ပြောကြ”
ပြောပြောဆိုဆို ကိုညိုက ဓာတ်မီးဖြင့်တဲ အထဲ ဘက်နဲ့ အပြင်ကို ဝေ့၀ှိုက်ထိုးကာ ကျွန်တော်တို့အား နှုတ်ဆက်ကာ ပြန်သွားသည်။
တော်ပါသေးရဲ့ သူတစ်မျိုးမထင်သွားလို့။
“ဘာမှ စိတ်မပူနဲ့..ငါ ဖြေရှင်းတတ်ပါတယ်။ မင်းမကြောက်ပါနဲ့ကွာ…..ဟင်း….ဟင်း…..မိုးစဲမှ မင်းကိုပြန်ပို့
ပေးပါမယ်။ ခုတော့ ငါနဲ့နေပါဦးကွာ….ဟီး….ဟီး…”
“စိုရင် စိုပါစေ။ ကျွန်တော်ပြန်မယ်ဗျ။”
ဟုတ်တယ်လေ သူဘာလိုချင်နေတာလဲ ကိုယ်ကသိနေတာ။ ကိုယ်လည်း ကာမဆန္ဒတွေ သည့်ထက်
မထကြွခင် အမြန်လစ်မှ မဟုတ်ရင် မီးထတောက်တော့မယ်။ ငတ်နေတာလည်း ကြာတော့။ homo ဘ၀
ဆိုတာလည်းခက်သား ယောက်ျားတွေနဲ့ အမြဲနေရပေမယ့် အထိအတွေ့တေကိုတော့ မရှောင်နိုင် မနည်းထိန်း သိမ်းနေရတယ်။ မိန်းကလေး တွေလို ခပ်ခွာခွာ နေလို့ကို မရ ယောက်ျားဖြစ်နေတော့။
ကျွန်တော် တဲအပေါက်ဝနေလှမ်းအထွက် ကပ္ပလီက နောက်ကနေ လှမ်းဆွဲ လိုက်သဖြင့် အမှတ် တမဲ့မို့ သူ့အပေါ်ထိုင်လျက်ကျသွားသည်။မှားပြီသူ့ပုဆိုးအောက်က လီးကတောင်ကာ ကျွန်တော့်ဖင်အား
လာထောက်မိတော့သည်။ သွားပြီ ငါတော့ မီးတွေပွင့်ပြီ။ ဒုက္ခ။ဒါပေမယ့် ရအောင်တော့ ငြင်းရမှာပဲ။
မိုက်မိုက်ရိုင်းရိုင်း သူ့ကို ပြန်လုပ် ပြန်ပြောလို့လဲ မဖြစ်ဘူး ဘာဖြစ်လို့လဲ ဆိုတော့ သူကငါနဲ့မင်းမင်းအကြောင်းကို စိတ်ဆိုးပြီးလိုက်ဖွမှ ခက်မယ်။ စောစောက ကိုညိုကလည်း ငါသည်မှာရောက်နေတာတွေ့သွားတယ် သူဖွလိုက်ရင်တော့ ဟင်း ခက်တယ် မီးစင်ကြည့်ကရမှာပဲ….။
“အင်းးး…… ကိုကပ္ပလီ…. ကျနွ်တော့်ကို လွှတ်ပါဗျာ။ အဲ့လို မလုပ်ပါနဲ့…. မင်းမင်း….ပြန်လာလို့ တွေ့သွားရင်
မကောင်းဘူး။ ကိုညိုကလည်း မြင်သွားတော့….နော်….”
အပြင်မှာ မိုးကစဲကာ ကြယ်ရောင်လရောင်များနဲ့ ပြန်လင်းလာပေမယ့် ကပ္ပလီစိတ်ထဲကရာဂစိတ်ဆင်ရိုင်းက တော့ ကျွန်တော့်ကိုယ်လုံးနဲ့ သူထိတွေမှ အစပျိုးအားကောင်းလာကာ အသက်ရှူသံတွေပြင်းလာသလို အားတွေသန်မာပြီး ရဲတင်းကာ ကျွန်တော့်အား မလွှတ်တော့ပါ။
“ငါက အထာသိပါတယ်ကွ။ မင်း…. ငါ့ကို တစ်ခါလောက် ပေးချစ်ပါကွာ ….. ငါလည်း မင်းကိုတစ်ဖက် သတ် စိတ်၀င်စားလာတာပဲ။ တစ်ခါတည်းပါ မင်းဘာမှဖြစ်စရာမရှိဘူး။ ငါအာမခံတယ်။ ကိုညိုက ငါနဲ့ ရင်းနှီးတယ်။ ငါကြည့်ပြောပေးမယ်။ မင်းမင်းကိစ္စမင်းလာရှင်းတာလို့ မနက်ကျ ပြောပေးမယ်။ မင်းနဲ့ ငါဖြစ်တာ ဘယ်သူမှ မသိစေရပါဘူး။ တစ်ခါတည်းပါကွာ။ အေး… မင်းမလိုက်လျောရင်တော့….ငါ…အဆိုး မဆိုနဲ့…ငါဘာမှ တာ၀န်မယူဘူး…..ဟီး…..ဟီး…..ဟီး..”
အရက်တန်ခိုး ကြောင့် သူရဲတင်းကာ ကျွန်တော့်အား အကြပ်ကိုင်တော့သည်။ သူ့စကားအဆုံး ကျွန်တော်
ဘာမှ မတတ်နိုင်တော့ စိတ်လျော့လိုက်ရပေမယ့်။ စိတ်ထဲမှာ မင်းမင်း ကလွဲပီး ဘယ်ယောက်ျားလေးနဲ့မှ
ဖြစ်ဖို့ မကောင်းတော့မှန်းသိတယ်။ ဒါပေမယ့် ကိုညိုသိသွားရင်တော့….ဟင်း…..မင်းမင်းရဲ့ တပည့်ပီသစွာ
ကပ္ပလီကလည်း သွက်လက်ရဲတင်းလှသည်။ ကျွန်တော့် အား ပက်လက်လှန်ချကာ T-shirt လေးအားအပေါ် သို့ ပင်တင်ပြီး ကျွန်တော့်ရဲ့ ကာမခလုတ်များကို တစ်ခုချင်းစဖွင့်ပါတော့သည်။
“အိုး…. သူ….သူ… ငါ့နို့တွေကို စို့နေပြန်ပီ ..အဟင့်……အင်း….လက်ကလဲ …..ငါ့ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်ပြီး တင်သားတွေကို ဆုတ်နယ်နေပြန်ပါလား…. အို….ငါ ….စိတ်တွေ….မထိန်းနိုင်တော့ဘူး……ဟေ့ာ…. ငါ့လက်တစ်ဖက်ကို သူ့လုံချည်ပေါ်အုပ်ကိုင်ပြီး အိုး…..သူ့လီးပေါ်ကိုင်ခိုင်းနေတယ်…….အ….”
တစ်တက်စားလည်း ကြက်သွန် နှစ်တက်စားလည်း ကြက်သွန်ပဲ သည့်ထက်အရှက်မကွဲ လူပိုမသိအောင်တော့ လုပ်ရတော့မှာပေါ့။ ငါ့ဘ၀ကတော့ သွားပါပြီ။ကျွန်တာ် စိတ်ပျက်အားငယ်စွာ သူပြုသမျှနုဖို့သာရှိတော့သည်။ ခုဆို လုံချည်အောက်က ကပ္ပလီရဲ့လီးကလည်း လုံးပတ်တော်တော်ကြီးပုံရပေမယ့် အရှည်ကတော့ ငါးလက်မခွဲ လောက်ပင်ရှိမည် ကျွန်တော့်ထက်နည်းနည်းတိုမည်ထင်သည်။ ကာမအဆိပ်တို့ သည်လည်း စိတ်လျော့လိုက်သည်နှင့် တရိပ်ရိပ်တက်လာတော့သည်။ ကျွန်တော် ဘာမှမတတ်နိုင်တော့ပါ။
ခုဆို ကျွန်တော် ဘောင်းဘီက ပေါင်လယ်ရောက်နေပြီ ကျွန်တော့် လီးကလည်း မာတောင်စပြုနေပြီ။
အ၀တ်ကလည်း ရင်အုံအပေါ်ဘက်ကို လိပ်တက်နေပြီလေ။ကာမခလုတ်များကို ဖွင့်နေသော ကပ္ပလီက
ကျွန်တော့်ချက်လေးအား လျှာနဲ့ လျက်ပြီးတော့ ကျွန်တော့်အား သူနဲ့ အတူထိုင်ရန် ပင့်တင်လိုက်ပြီး သူ့လီး အား ကိုင်စေကာ ဂွင်းတိုက်ပေးဖို့ ပြောသည်။
ကျွန်တော်က လုံချည်တိုတိုအောက်ကို လက်ထိုးထည့်တော့ သူက-
“အား…. ငါ မင်းကိုင်ရတာလွယ်အောင်လို့ အတွင်းခံဘောင်းဘီတောင် မ၀တ်ထားဘူး။ လုချည်အပေါ်က
အစကိုဖြေပြီး လုပ်ပါ …. ဘယ့်နှယ် ခက်ခဲအောင် အောက်ကနေ လှန်ပြီး ကိုင်နေရတာတုန်း”
သူတော်တော် စိတ်ထန်နေသလို မူးနေကာ အားမလို အားမရဖြစ်နေသည်။ လုံချည်ကိုချွတ်ချလိုက်သည်။အိုး…. အပြင်က အလင်းရောင်ကြောင့် သူ့လီးကြီးက တော်တော်တုပ်ကာလုံးပတ်ကြီးသော ချောကလက်မဲ မဲ အတောင့်ကြီးလား အကြောများထကာတောင်နေသည်။
အရှည်ကတော့ ကျွန်တော့်လီးအောက် နည်း နည်းတိုမည်။ မင်းမင်းလီးလို အရည်ကြည်တို့ မစိမ့်နေပါမရှည်ပါ။ လုံးပတ်ကတော့ မင်းမင်း ထက်နည်းနည်းတော့ကြီးမည်။ ကွမ်းသီးလုံး ဒစ်ထိပ်က တော်တော်ကြီးသည်။ အရင်းကတော့ သေးသည်။ ထိပ်ထက်စာရင်ပေါ့။ လီးတစ်ချောင်းလုံး မဲနက်တုတ်ခိုင်ကာ ဆီးခုံမွှေးတိုတို ကောက်ကောက်တို့က အသားနဲ့ ပြောက်နေသည်။
ကျွန်တော်လည်း ပူနွေးမာတောင်နေသော သူ့ လီးတုတ်တုတ်ကြီးကို ဆွဲကိုင် လိုက်ကာ အပေါ်အောက် ပုံမှန် ဂွင်းထုပေးနေလိုက်တော့သည်။
ဆက်ရန် အပိုင်း - ၉
---------------------------------------------
မှတ်ချက်။ ။ ထန်ပြီး ထုပါ.. အတုမယူပါနှင့်😁
<Zawgyi>
သုံးပင္လိမ္တဲ့ည
အပိုင္း - ၈
#Credit;C.K.O
ေနာက္ေက်ာက မင္းထိုးတဲ့ ဓား ေစ်းေပါလိုက္တာ
ထို႔ေနာက္ ကြၽန္ေတာ္လည္း သဲျပင္ေပၚ မဟန္ႏိုင္ဘဲ ေမွာက္လ်က္လွဲခ်လိုက္ ေတာ့သည္။ ငါးမိနစ္ခန္႔ သူမွိန္းေနၿပီးမွ ကုန္းထလိုက္သည္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း လိုက္ထကာ သူ့ပါးျပင္အား ေျခဖ်ားေထာက္ၿပီး
သူ့ပခုံးေပၚ လက္တင္ကာ အငမ္းမရနမ္းလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္စြပ္ၾကယ္ကို ယူၿပီး သူ့အား သုတ္ေပးၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ကိုယ္လည္း သုတ္လိုက္သည္။ သဲျပင္ျဖဴျဖဴေပၚမွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔သူ့ ရဲ႕ေျခရာ လက္ရာ ေတြနဲ႔ သူ့သုတ္ရည္အခ်ိဳ႕က က်န္ခဲ့သည္။
ၿပီးေတာ့ သူကအိပ္ေတာ့မယ္ဆိုသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္လည္း မခြဲခ်င္ ခြဲခ်င္ျဖင့္ပင္ လမ္းခြဲကာ
အိမ္ဘက္သို႔ျပန္လာၿပီး လမ္းတြင္ ရွိေသာ ဘိုထိုင္အိမ္သာထဲတြင္ ၀င္ၿပီး ေဆးေၾကာသန္႔စင္ကာ
အုတ္ ေရကန္တြင္ ေရခ်ိဳးလိုက္ပါေတာ့သည္။ ေမာေပမယ္ ေစာင့္ရေပမယ့္
ေစာင့္ရက်ိဳးနပ္တယ္လို႔ပဲေတြးကာ အိမ္ေပၚတက္ၿပီး ျခင္ေထာင္ထဲ၀င္ကာ ေမာေမာျဖင့္ ေက်နပ္စြာ
အိပ္ေမာက်သြားပါေတာ့သည္။
ေနာက္ေန႔ ေန႔လယ္ဘက္ သူလိုခ်င္တာရွိရင္ ကပၸလီကိုလာယူခိုင္ေပးမယ့္ သူကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို
ေရွာင္ေနသည္။ ညဘက္ေတာ့ မေန႔ကလို ေတြ႕ ေကာင္းပါရဲ႕လို႔ ကြၽန္ေတာ္ေတြးကာ စိတ္ေျဖမိသည္။
ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္ေတြးထင္သလို ျဖစ္မလာခဲ့ပါ။ သူကြၽန္ေတာ့္ကို ေရွာင္ေနသည္။ ညဘက္ မိုးမရြာ ရင္
သူေနတဲ့ တဲဘက္မွာ မေယာင္မလည္ သူျပန္လာေနၾကအခ်ိန္ 10 နာရီခြဲေက်ာ္ကို သြားေစာင့္ေနေပမယ့္။
သူျပန္မလာပါ။ မေတြ႕ ခ်င္ေသာ ကပၸလီကိုသာေတြ႕ရသည္။ ကပၸလီရဲ႕ အပိုးမက်ိဳးတဲ့ မ်က္ႏွာေပးနဲ႔
ရိသဲ့သဲ့လုပ္ကာ ကြၽန္ေတာ္အား..
“ ခ်စ္ေလးရဲ႕ ကိုမင္းမင္းက ေနာက္ေန႔ေတြလည္း လာမွာမဟုတ္ဘူး ေစာင့္မေနနဲ႔ သူ့ေကာင္မေလး ရြာမွာ
အသုဘ နာေရးရွိလို႔ အဲ့သည္မွာပဲ ညအိပ္ၿပီး မနက္မိုးလင္းခါနီးမွ ျပန္လာမွာ။ အိပ္ေရးပ်က္တယ္ မေစာင့္
နဲ႔ေတာ့ … ေနာက္ၿပီးသူက မင္းအေပၚစိတ္မ၀င္စားေတာ့ဘူး… အခ်ိန္မျဖဳန္းနဲ႔…..ငါကေတာ့ မင္းကို
စိတ္၀င္စား တယ္…. မင္းအေၾကာင္းေတြကို ငါအကုန္ သိတယ္ေနာ္.. မင္းမသိခ်င္ဘူးလား…ဟဲး…ဟဲး….မင္းစိတ္၀င္စားမယ္ ထင္တယ္…. “
ဘုရားေရ …. သူ…သူ…င့ါအေၾကာင္းေတြ သိတယ္… မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး…. သူျမင္တာမွ မဟုတ္တာ…အထင္နဲ႔ ေလွ်ာက္ရမ္းေျပာေနတာ… သြားစမ္းပါ။
“ အပိုေတြ လာမေျပာနဲ႔… ကိုကပၸလီ… ခင္ဗ်ားကို ကြၽန္ေတာ္ စိတ္မ၀င္စားဘူး။ မင္းမင္းနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္က
ခင္ဗ်ား စကားေၾကာင့္ အခင္အမင္ပ်က္မွာ မဟုတ္ဘူး။ သူ့ဘာသာသူ ရည္းစားပဲထားထား မိန္းမပဲယူယူ
ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ဘာမွ ဆိုင္မွာမဟုတ္ဘူး… မင္းမင္းလာရင္ ခင္ဗ်ားအေၾကာင္းကို ေျပာလိုက္မယ္ သူငယ္ခ်င္း အခ်င္းခ်င္း လိုက္ ေသြးခြဲေနတယ္လို႔”
ကြၽန္ေတာ္ ခပ္တည္တည္နဲ႔ ျပန္ေျပာၿပီး လွည့္ထြက္လာသည္။ စိတ္ထဲမွာလည္း ေဒါသေတြထြက္လာသလို
စိုးရိမ္မႈ ၀မ္းနည္းမႈတို႔ႏွင့္ ရွက္စိတ္ေၾကာင့္ မ်က္ရည္တို႔ဝဲကာ တစ္ကိုယ္လုံးတုန္ေနသည္။
ဒါေပမယ့္ ကပၸလီက ကြၽန္ေတာ့္ေနာက္ကိုလိုက္ကာ ကြၽန္ေတာ့္လက္ကို လွမ္းဆြဲလိုက္သည္။
“ မင္းဘာမွ မသိေသးဘူးပဲ… မင္းမင္းက မင္းကို ငါ႔ဆီ
ထည့္ခဲ့တာ ရြာ ကေကာင္မေလးနဲ႔ ငါတို႔အလည္း
အလွည္လုပ္ထားတာ….ဟင္း…ဟင္း… မင္းမင္းက မင္းထင္သလို လူေကာင္းမဟုတ္ဘူး ….ငါက မင္းကို
သနားလို ခု..မင္းမသိခ်င္ေသးလည္းရတယ္… မင္းေစာင့္ၾကည့္လိုက္ ။ တစ္ခ်ိန္မင္းသိခ်င္ရင္ သည္ေနရာကို လာခဲ့… ငါတစ္ေယာက္တည္းရွိတယ္ ညဘက္ ေအးေဆးပါ။
ေဆြးေႏြးၾကတာေပါ႔…ဟီး…ဟီး… ဟီး.”
“စိတ္မ၀င္စားဘူး…. လဲေသလိုက္…”
ကြၽန္ေတာ္ သူ့ အားေဆာင့္တြန္းကာ လညႇ့္ထြက္လာခဲ့သည္။ၾကားရသည့္ သတင္းေတြက ကြၽန္ေတာ့္ရင္ကို မီးစနဲ႔ ထိုးသလိုပင္။ အသက္႐ွဴပင္မဝေတာ့။ ကိုမင္းမင္း ကသူေျပာသလို ငါ႔ကို လွည့္စားၿပီး ဝေတာ့ သူ့ဆီတြန္းထည့္ခဲ့တာလား။ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ မင္းမင္း ကိုမ်က္ႏွာခ်င္း ဆိုင္ေတြ႕ၿပီး ေမးၾကည့္မယ္။ ကြၽန္ေတာ္ အိမ္ကို ခပ္သြက္သြက္ျပန္လာေတာ့ ကိုေက်ာ္စိုး ေရခ်ိဳးၿပီး ျပန္သြားသည္ကို လေရာင္ေအာက္တြင္ ျမင့္မားေသာအရပ္ႏွင့္ က်ယ္ျပန္ေသာ အ၀တ္မပါသည့္ ေက်ာျပင္အား ၿခံ ဘက္ထြက္သြားသည္ကို ေတြ႕ လိုက္ ရသည္။
ခုတေလာ မင္းမင္းရွိတဲ့ဆီသြားေနတာနဲ႔ မိုးရြာ တာနဲ႔ ကိုေက်ာ္စိုးနဲ႔ မေတြ႕ရတာေတာင္ ၾကာပီ။ မင္းမင္းကို ေစာင့္ရင္း အိပ္ေရးပ်က္ရတဲ့ညေတြ ခိုးငိုခဲ့ရတဲ့ ညေတြ မ်ားခဲ့သည္။ ရင္ထဲမွာ အပူမီးက တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အရွိန္တက္ေလာင္ၿမိဳက္ေနခဲ့ေတာ့သည္။ ေန႔ခင္းဘက္ ကြၽန္ေတာ္အလုပ္မအားသျဖင့္ မင္းမင္း အားမေတြ႕ျဖစ္သလို သူလည္း ကြၽန္ေတာ့္ကို ေရွာင္ေနသည္။ ထမင္းစားခ်ိန္
ထိပ္တိုက္ေတြ႕ျဖစ္ေသာ္လည္း ျပသနာကို ေျဖရွင္းေမးျမန္းဖို႔က သူ့နား ကပၸလီ ကရွိေနသည္။ မဟုတ္ရင္
အျခားလူေတကြ ရွိေနသည္။ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ အခြင့္မသာခဲ့ ။ ေနရတာလည္း မေပ်ာ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္သူ့အေပၚ ဘာအမွားမွ မလုပ္ဘဲနဲ႔ သူရက္စက္တယ္။ ေသခ်ာ ရွင္းျပသင့္တယ္ထင္တယ္။
သည္လိုနဲ႔ တစ္ေန႔ေတာ့ ၿခံေထာင့္မွာ မင္းမင္းကို ကပၸလီနဲ႔ ေဆးလိပ္ေသာက္ေနတာ ေတြ႕တယ္။
“ ကိုမင္းမင္းကို ေျပာစရာရွိတယ။ ေမးစရာရွိတယ္။ ေရကန္နားက သရက္ပင္ေအာက္ကုလာခဲ့ပါ။”
“ ဘာေတြ ေျပာမလို႔လဲ သည္မွာေျပာလဲရ တယ္။ အခ်ိန္မရွိဘူး။”
“ သည္မွာ ေျပာလို႔ မရလို႔ေပါ႔ ။ လာခဲ့ပါ ကြၽန္ေတာ္ ေစာင့္ေနမယ္။ မၾကာပါဘူး”
သူက သိပ္စိတ္မပါ။ ကပၸလီက ၿပဳံးစိစိျဖင့္--
“ သြား ရွင္းလိုက္ေလကြာ… မင္းကလည္း..”
ၿခံေထာင့္မွာ ရႈခင္းေတြက ေရကန္နဲ႔ အတူ စိမ္းလန္းေနေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာေတာ့ ေႏြရာသီလို ညႇိဳးႏြမ္း ေျခာက္ေသြ႕ေနသည္။ ကန္ေရျပင္ကို တိုက္ခတ္လာေသာ ေလႏုေအးေတြ ကလည္း ပူေလာင္ေနေသာ ကြၽန္ေတာ့္ ရင္ထဲက အပူေတြ သက္ျပင္းအျဖစ္ အျပင္ကိုမႈတ္ ထုတ္တာကို မတားဆီးႏိုင္ေအာင္ ပူလြန္းေနသည္။
ကိုမင္းမင္းမ်က္ႏွာကို ေသခ်ာၾကည့္ကာ ေမးလိုက္သည္။
“ ကိုမင္းမင္း မိန္းကေလး ရည္းစားရတာ ကြၽန္ေတာ္သိပါတယ္။ ဘာမွမေျပာခ်င္ပါဘူး။ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ကိုမင္းမင္း ပတ္သက္မႈကေရာ သည္လိုပဲ အဆက္ျဖတ္ လိုက္ရမွာလား။ ကြၽန္ေတာ္ ကိုမင္းမင္းကိုမျပတ္ႏိုင္ေသးဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္မွာ ဘာအျပစ္ရွိလို႔လဲ။ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ တစ္ပတ္ကို တစ္ည တစ္နာရီေတာင္ အခ်ိန္မေပးႏိုင္ဘူးလား။ ကြၽန္ေတာ့္ကို မခ်စ္ေတာ့ဘူး မလိုေတာ့ဘူးဆိုလည္း ေျပာပါ။ ေနာက္ၿပီး ကပၸလီက ကိုမင္းမင္းနဲ႔ သူက ေကာင္မေလး နဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို အလဲအလွယ္ လုပ္ထားတယ္ဆို။ အဲဒါအမွန္ပဲလား ကြၽန္ေတာ့္က အလဲအလွယ္ ပစၥည္းလား။ ကြၽန္ေတာ့္ကို မေတြ႕ခ်င္ေတာ့ဘူး မဆက္ဆံခ်င္ေတာ့ဘူးဆိုလဲ ေျပာလိုက္ပါ။ ကြၽန္ေတာ္ ညဘက္
လာမေစာင့္ေတာ့ဘူး။ ခုေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ ကို အ႐ူးလုပ္ေနသလိုပဲ ။ ေျပာပါ။ ကိုမင္းမင္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ ရွင္းရွင္း လင္းလင္း ျပတ္ျပတ္သားသား ေရွ႕ဆက္ၾကတာေပါ႔”
ကိုမင္းမင္းက ကြၽန္ေတာ့္စကား ေတြကို မၾကားသလို ဂ႐ုမစိုက္သလို ကန္ေရျပင္ကိုေငးလိုက္ စီးကရက္ကို ဖြာလိုက္နဲ႔ လုပ္ၿပီးမွ.
“ မင္းေျပာခ်င္တာ ဒါလား.. ငါ နားေထာင္ၿပီးၿပီ။ သြားေတာ့မယ္။ စိတ္ရႈပ္ရတဲ့အထဲ ဘာေတြ ျပသနာလာရွာေနတာလဲ”
“ ကြၽန္ေတာ္က ျပသနာရွာတယ္ ဟုတ္လား။ မဆိုင္ပါဘူး။ မသြားနဲ႔။ ရွင္းရွင္းေျပာသြား။”
“ မင္းဘာသာမင္း ႀကိဳက္သလိုလုပ္၊ ငါဘာမွမသိဘူး”
ေျပာေျပာဆိုဆို သူကပၸလီရွိရာသို႔လွည့္ထြက္သြားသည္။
ကြၽန္ေတာ္ မ်က္ရည္တို႔က ထိန္းထားတဲ့ၾကားက ဝဲကာ အျမင္အာ႐ုံေတြ ဝါးသြားသည္။ စိတ္ထဲက အဲ့လို
မလုပ္ပါနဲ႔ က်ႏြ္ေတာ့္ကို မထားခ့ပါနဲ႔ သနားပါ ေျပာေနေပမယ့္။ ပါးစပ္ကမထြက္ေတာ့။ စိတ္ထဲမွာ နာက်င္တာ ၀မ္းနည္းတာ ရွက္တာေတြအျပင္ ေဒါသစိတ္ေတြကလည္း လူကို အသိစိတ္နဲ႔ကင္းကြာကာဘယ္ေလာက္ ၾကာၾကာ ကြၽန္ေတာ္သည္အတိုင္းေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ကာ ရပ္ေနလဲ မသိ ။
မိုးဖြဲေလးေတြ က်လာမွပဲ သတိ၀င္ကာ မိုးလြတ္ ရာကို ျပန္လာခဲ့မိသည္။ သည္လိုနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို သူပ့စ္သြားခဲ့သည္။ အမွန္ေတာ့ ပစ္သြားတာမဟုတ္ အျခားသူဆီ ေရာင္းစားခဲ့သလို လုပ္ခဲ့တယ္ ဆိုတာ ေနာက္မွသိခြင့္ရလိုက္ပါသည္။နာက်င္ ၀မ္းနည္းစိတ္၊
အားငယ္စိတ္ေတြ သူ့ကိုလြမ္းတဲ့စိတ္ေတြကို အခ်ိန္ျပည့္ ႐ူးမတတ္ ခံစားကာ လူေတြ မသိေအာင္ ထိန္းသိမ္းကာ ႀကိဳးစားၿပီး ေန႔ရက္ေတြကို ျဖတ္သန္းခဲ့သည္။
အထူးသျဖင့္ ညဘက္ ဆို အိပ္မေပ်ာ္ဘဲပူေလာင္ တမ္းတ လြမ္းေဆြးမႈ ၀မ္းနည္းမႈေတြေၾကာင့္ လူက အ႐ူးတစ္ေယာက္လို ႀကိတ္ငိုေနမိ သည္။ မ်က္ရည္တို႔က မထြက္ ။ မေနႏိုင္ရင္ သူျပန္လာမယ့္ ေနရာကို အလြမ္း ေျပ ခိုးၾကည့္မိသည္။ စိတ္နဲ႔ လူနဲ႔ မကပ္။ တစ္ေန႔ေတာ့ ကပၸလီက ညေနဘက္ က်ႏြ္ေတာ့္အား ကြၽန္ေတာ္သိသင့္သည့္ကိစၥတစ္ခုရွိသည္ ။ သူ့ ကို လာေတြ႕ရန္ ခ်ိန္းလိုက္သည္။ ညဘက္ 9 နာရီေလာက္ သူ့သံပုရာၿခံက တဲမွာ သူမလာလဲ ေစာင့္ေနပါ အေရးႀကီး ေျပာျပစရာရွိတယ္တဲ့ ။ မင္းမင္းနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ပတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းတဲ့..။
သြားမေတြ႕ ခ်င္ေပမယ့္ ။ မင္းမင္းအေၾကာင္းပါတယ္ဆိုေတာ့ ေတြ႕ဖို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္ ။ ထိုဆုံးျဖတ္ခ်က္က ကြၽန္ေတာ္မွားေၾကာင္း ကပၸလီနဲ႔ ေတြ႕မွသိလိုက္ရပါေတာ့သည္။
ကိုမင္းမင္းေၾကာင့္ ပထမဆုံး အသည္းကြဲ ေဝဒနာကိုနာက်င္စြာခံစားေနရသည္။ ေယာက္က်ားတစ္ေယာက္ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကိုယ့္မာနနဲ႔ ကိုယ္မို႔ သူ့ကို ဒူးဖက္ပီး မေတာင္းပန္ခ်င္ပါ။ စိတ္ထဲကသာ ေန႔တိုင္းထက္
ညတိုင္း ေတာင္းတေနမိတယ္။ ညဘက္ေရာက္မွာ ပိုဆိုးတယ္။ သတိရတာေရာ၊ စိတ္နာတာေရာ၊ လြမ္းတာေရာ၊ အတူတူ သူနဲ႔ ခံဖူးတာကို ျပန္စဉ္းစားမိရင္ စိတ္ေတြထကာခံခ်င္လာတာေရာ။ ရင္ဖြင့္ရေအာင္လည္းေယာက္က်ား ခ်င္းျဖစ္ေနသည္။ အကူအညီေတာင္းရေအာင္လည္း မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ သည္လိုပင္ အိပ္ပ်က္တဲ့ ညေတြကို ႀကိတ္မွိတ္ ခံစားကာ ေနလာမယ့္ တစ္ညေနမွာေတာ့ waiter အေဆာင္က အျပန္မွာ ေရလာခ်ိဳးေသာ ကပၸလီနဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေတြ႕လိုက္တယ္။
ေအာက္ပိုင္း ေဘာလုံးကန္တဲေဘာင္းဘီအတိုအျဖဴေရာင္နဲ႔ ၾကက္သား အဖုအထစ္ေတြ နဲ႔ မဲေျပာင္ေနေသာကပၸလီက သူ့သြားေတြေပၚေအာင္ ၿပဳံးျပၿပီး
“ည ကိုးနာရီေလာက္ ငါ႔သံပုရာၿခံဘက္ကိုလာခဲ့ပါလား…. မင္းနဲ႔ ေဆြးေႏြး စရာရွိတယ္။ မင္းစိတ္၀င္စား
မလားမသိဘူး။ သဲေသာင္ျပင္ေပၚက ဇာတ္လမ္းတစ္ခုနဲ႔ မင္းမင္း အေၾကာင္းကို….ဟင္း….ဟင္း…ငါေစာင့္ေနမယ္ေနာ္….”
သူ့ဘက္က အပိုင္ေျပာကာ လွည့္ထြက္သြားသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ႐ုတ္တရက္ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ကာ ေနာက္မွ သတိရပီး ဘုရား…သူ ငါတို႔အေၾကာင္းေတြအကုန္ သိေနၿပီထင္တယ္။ ဒုကၡ ပဲ သြားေတြ႕မွျဖစ္မယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ စိတ္ညစ္တာေတြ လြမ္းတာေတြ ကို ခဏေမ့ကာ ကပၸလီ ခ်ိန္းထားေသာ သံပုရာၿခံထဲရွိ သူ့တဲကို
ေရာက္လာခဲ့ေတာ့သည္။ ေျခလွမ္းတို႔က မလွမ္းခ်င္လွမ္းခ်င္နဲ႔။ တဲအတြင္း မီးသီးအေရာင္က တဲ့ေရွ႕ ကြပ္ပ်စ္ေပၚရွိ ကပၸလီေပၚသို႔ ျဖာ က်ေနသည္။ အေပၚပိုင္းဗလာ ေအာက္ပိုင္း လုံခ်ည္ခပ္တိုတို၀တ္ကာ ကြၽန္ေတာ့္ကို
လွမ္းၾကည့္ေနေသာ ကပၸလီရဲ႕ အၾကည့္ေတြက စူးရွလြန္းလွသည္။
“ ေရာက္လာပီေပါ႔…ဟဲ…ဟဲ… ငါမင္းကို ေမွ်ာ္ေနတာ..”
T-shirt အစိမ္းေရာင္ ေဘာင္းဘီ အနက္အတို ကို ၀တ္ထားေသာ ကြၽန္ေတာ့္အား သူက ရိသဲ့သဲ့လုပ္ကာ စကား စလိုက္သည္။
“ ကဲ- ဘာေျပာမလို႔လဲေျပာ။ အခ်ိန္သိပ္မရွိဘူး ။ ၿပီးရင္ ျပန္မယ္”
“ေအးေဆးေပါ႔ကြာ…. မင္းကလည္း… ငါ႔နားတိုးထိုင္ပါ မကိုက္စားပါဘူး။ ဘာကို အရင္သိခ်င္လဲ ေျပာျပမယ္။ ငါေျပာျပတဲ့အတြက္ မင္းငါ႔ကို ဘာေက်းဇူးဆပ္မလဲ….ဟီး…ဟီး ….”
“ဘာဆိုင္လို႔လဲ … မေျပာခ်င္ ေနေပါ႔… ျပန္မယ္”
ကြၽန္ေတာ္ ထျပန္ေတာ့မလိုလုပ္ေတာ့ သူက ကြၽန္ေတာ့္ကို ေနာက္ကေန လက္ကို လွမ္းဆြဲလိုက္သျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္ အမွတ္တမဲ့ သူ့ေဘးက ကြပ္ပစ္ေပၚဖင္ထိုင္လ်က္က်သြားသည္။
“ ေသခ်ာနားေထာင္ မင္းမင္းနဲ႔ မင္းရည္းစားေတြျဖစ္ၿပီး မင္းမင္း က မင္းကို ခေရပါကင္ဖြင့္တာ ငါသိတယ္ ဟဲ…ဟဲ… ”
ကြၽန္ေတာ္ မ်က္ႏွာတစ္ခ်က္ ပ်က္ခ်င္သလိုျဖစ္ေပမယ့္။
“ေလွ်ာက္မေျပာေနနဲ႔ ခင္ဗ်ားျမင္လို႔လား မင္းမင္း ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ အိပ္တိုင္း ခင္ဗ်ားထင္သလိုျဖစ္ေရာလား”
“ ဟင္း….ဟင္း… ဟင္း…. မင္းေတာ္ေတာ္ အတယ္ မင္းအာ့တာေၾကာင့္ မင္းမင္းက မင္းကို လွည့္စားၿပီးပစ္သြား တာေပါ႔ကြာ ….ငါေျပာမယ္…ေသခ်ာနားေထာင္…ငါမင္းကို သနားလို႔ေခၚေျပာတာ… မင္းမင္းက အစကတည္းက စားေနၾကေၾကာင္ဖားႀကီးကြ… ငါလည္း နည္းနည္းေတာ့ အေတြ႕အႀကဳံရွိေပမယ့္ သူက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ထဲ မွာကတည္းက စားေနၾက အေတြ႕အႀကဳံမ်ားတယ။ မင္းကို ျမင္ျမင္ခ်င္း စားလို႔ရတယ္ ခေရဖြင့္ လို႔ ရတယ္ဆိုၿပီး ငါ႔ကိုေျပာ ေတာ့ ငါက မယုံဘူး ဟုတ္ပါ႔မလား မျဖစ္ႏိုင္ဘူးေျပာတယ္။ ဟုတ္ရင္ မင္းဘာေပးမလဲ ေမးေတာ့ ငါက မင္းခိုင္းတာ ငါတတ္ႏိုင္ရင္လုပ္ေပးမယ္လို႔ ေျပာေတာ့ ငါ႔ကို ဆရာတင္ မင္းတပည့္လုပ္တဲ့။ ငါလည္း သေဘာတူေတာ့ မင္းကို သူကစၿပီး ခ်ဉ္းကပ္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ မင္းကို ပါကင္ဘယ္လိုဖြင့္တာက အစ ငါကို အကုန္ေျပာျပတယ္။ ညတိုင္း တစ္ပတ္ေလာက္နီးနီး မင္းကို သူ ဘယ္လို လိုးတာဆိုတာပါ ငါ႔ကို ေသေသခ်ာခ်ာေျပာျပတာ။ ငါ႔မွာ စိတ္ေတြထန္ၿပီး ေတာင္ေနရတယ္ကြ…ဟ….ဟ..”
ကြၽန္ေတာ့္နားထဲ မိုးႀကိဳးပစ္လိုက္သလို လူတစ္ကိုယ္လုံး လည္း ဓာတ္လိုက္သလိုခံစားလိုက္ရ သည္။
ကိုယ့္နား ကိုယ္ပင္မယုံႏိုင္ ၾကားလိုက္ရသည့္စကား
ေတြက ..
“ ေတာက္…. ရက္စက္လိုက္တာ…ကိုမင္းမင္းရယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကို လွည့္စားရက္တယ္ သည္မွာ ကြၽန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားတို႔ကို ဘာအျပစ္လုပ္ခဲ့လို႔လဲ ဘာမေက်နပ္လို သည္လိုလုပ္ရတာလဲ ေျပာပါ…ခင္ဗ်ားလည္း အလိုတူ အလိုပါပဲမဟုတ္လား”
“ ေန…ေနပါဦး… ဆုံးေအာင္နားေထာင္ပါဦး။ ငါမင္းကို စိတ္၀င္စာေပးမယ့္ ခုထိ မင္းကို လက္ဖ်ားနဲ႔ေတာင္
မတို႔ေသးဘူး။ ငါ မင္းကို သနားလို႔ေျပာျပတာ။ စိတ္ကိုေလ်ာ့ပါကြာ .”
ကပၸလီက မ်က္ရည္ေတြဝဲက တုန္ယင္ေနေသာ ကြၽန္ေတာ့္ေက်ာကုန္း ကို လက္ျဖင့္ လာပုတ္ကာ
ႏွစ္သိမ့္ေန သည္။ ကြၽန္ေတာ္ သူ့လက္ကို ဆြဲခ်လိုက္ၿပီး
“ ဆက္ေျပာပါဦးေနာက္ထပ္ဘာျဖစ္ေသးလဲ”
“ အင္း ေနာက္ေတာ့ ငါက ရြာထဲဘက္က ကြမ္းယာဆိုင္က ေကာင္မေလးကို လိုက္ေတာ့။ မင္းမင္းလည္း
အေဖာ္ လိုက္ရင္း သူလည္းႀကိဳက္တယ္ဆိုၿပီး အၿပိဳင္လိုက္ၾကတယ္။ ငါက စကားေျပာတတ္တယ္ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံေရးက ေကာင္းေတာ့ ေကာင္မေလးက ငါ႔ကို သူ့ထက္ပို ခင္တယ္။ ဒါကို မင္းမင္းကို မနာလိုျဖစ္တယ္ ။ေနာက္ေတာ့ သူ့ကိုကတိေပးထားတဲ့အတိုင္း ငါက ေကာင္မေလးကို ဆက္မလိုက္ဖို႔ ေျပာတယ္။ မင္းကိစၥတုန္းက ကတိေပးထားတယ္ေလ ။ ငါစေတြ႕တာကို ဪ..သူကအဲ့လိုလုပ္ေတာ့ ဘယ္တရားပါ႔မလဲ။ ငါက လည္း အစပိုင္းကေတာ့ စိတ္ဆိုးေပမယ့္ ေသခ်ာစဉ္းစားၾကည့္ေတာ့ ေကာင္မေလးက ငါတို႔ကို ခင္႐ုံပဲခင္တာ ေလ။ အတည္ ခ်စ္သူအျဖစ္ မတြဲႏိုင္ဘူးဆိုတာသိတယ္။
မင္းမင္းက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အထင္သိပ္ႀကီး ေနေတာ့ အျမင္ကပ္တာနဲ႔ သည္အတိုင္းေတာ့မရဘူး ။ ငါ႔ကို
တစ္ခုခုေပးဆိုေတာ့ ။ မင္းလိုခ်င္တာေတာင္းလို႔ ေျပာ
တယ္ ။ ငါ႔ကို စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ ငါလည္း ဘာေျပာရမွန္းမသိတာနဲ႔ မင္းကို ေျပးျမင္မိေတာ့ မင္းခ်စ္ေလးကို ဘယ္လိုလုပ္ မွာလည္း မင္းေကာင္မေလးကို လိုက္ၿပီး ရည္းစားျဖစ္ရင္ သူက တစ္ေယာက္တည္းက်န္ခဲ့မွာ သနားပါတယ္ လို႔ စကားလမ္းေၾကာင္းေျပာင္းမိေတာ့။ ”
“ သူက မင္းႀကိဳက္ေနတယ္မဟုတ္လား မင္းရရင္ယူလိုက္ ငါေပးတယ္။ ငါ သူ့ကို မလိုေတာ့ဘူးေအး ဒါေပမဲ့ေကာင္မေလး ကိုေတာ့ ငါပဲ ဆက္လိုက္မယ္။ မင္းနဲ႔ မဆိုင္ဘူးလို႔ေျပာတယ္။ ငါက မင္းကိုလည္း ႀကိဳက္ေပမယ့္ ေၾကာက္တယ္။ ငါမလုပ္ရဲဘူး သူ့ကမင္း ကိုပဲခ်စ္တာ ငါ႔ကိုဆို သိပ္မၾကည္ ဘူးလို႔ေျပာလိုက္ေရာ။ သူက ငါ႔ကို ငါခိုင္းတဲ့အတိုင္း မင္းလုပ္မလား အာ့ဆို မင္းကို
သူခ်စ္လိမ့္မယ္တဲ့ ။ ငါလည္း မင္းကို ႀကိဳက္ေနေတာ့ သေဘာတူလိုက္တယ္ ။ လသာတဲ့တစ္ည မင္းကို
သူခ်ိန္းတဲ့ အခ်ိန္ ငါ႔ကိုသူက 9 နာရီခြဲေလာက္ တဲေနာက္ဘက္ ၿခံေထာင့္မွာ ေနေနဖို႔ေျပာတယ္။
“ ေနာက္ေတာ့ မင္းေရာက္လာေတာ့ သူနဲ႔ မင္း နမ္းေနဖက္ေနတုန္း ငါ႔ကို အခ်က္ျပၿပီး အုန္းပင္နားလာဖို႔ လက္ဟန္ျပတယ္။ မင္းက သူ့ကိုဖက္ၿပီးနမ္းေတာ့ ဘယ္ျမင္ပါ႔မလဲ။ ေနာက္ေတာ့ မင္းကို ေလးဘက္ေထာက္ ခိုင္းၿပီး သူတက္လိုးေနတာကို လေရာင္ေအာက္မွာ ငါ အနီးကပ္ျမင္လိုက္ရတယ္။ငါက အရင္က မိန္းမရွိခဲ့ဖူးတယ္။ အေျခာက္ေတြ အပြင့္မ ေတြနဲ႔ အရက္မူး ရင္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးေပမယ့္။ မင္းလို ေယာက္က်ားပဳံစံနဲ႔ကို မျဖစ္ဖူးဘူး သူစေျပာကတည္းက မယုံဘူး။ ခုေတာ့ လက္ေတြ႕ အနီး ကပ္ ျမင္လိုက္ရေတာ့ ငါဘယ္ေနႏိုင္မလဲ ငါလည္း မင္းတို႔ကို ၾကည့္ၿပီးထုေတာ့တာပါ႔။ ခု မင္းကို ေခၚေတြ႕တာက လည္း မင္းက မင္းမင္းကို မျပတ္ႏိုင္ျဖစ္ေနတယ္ စိတ္ညစ္ေနတာကို မၾကည့္ရက္လို႔ပါ။ ငါ႔ကို အထင္မလြဲပါနဲ႔။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ငါ မင္းမင္းကိုယ္စား မင္းလိုေနတဲ့ ကြပ္လပ္ကို ျဖည့္ေပးခ်င္ပါတယ္ကြာ ….ေနာ္… ဟင္….
မင္းငိုခ်င္ေနလား….ငိုခ်လိုက္ေလ…တင္းမထားနဲ႔…ၾကားလား…ေဟ့”
သူ့စကားေတြကိုၾကားၿပီး ကြၽန္ေတာ္ ရင္ထဲတင္းက်ပ္ကာ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ေနတာကို သူရိပ္မိၿပီး
စိုးရိမ္စြာ သတိေပးၿပီး ကြၽန္ေတာ့္အား လွမ္းဖက္ကာ ပခုံးကို ပုတ္ေနသည္။ ေက်ာကို ပုတ္ေနသည္။ ၿပီးေတာ့ မွေရတစ္ခြက္ကို ယူကာ ကြၽန္ေတာ့္အား အတင္းတိုက္လိုက္သည္။ ရင္ေတြပူေနတာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ သူ့ေရကို ဖိတ္ဖိတ္စင္စင္ျဖင့္ပင္ တစ္၀က္ေလာက္ေသာက္လိုက္မိသည္။
ရမၼက္ႏြံ႕
“မင္း …အဆင္ေျပရဲ႕လား…. စိတ္ကိုေလ်ာ့ပါကြာ….မင္းကို ငါေယာက္ေက်ားလးလိုပဲျမင္ပါတယ္။ မရွက္ပါနဲ႔
ငါ မင္းသိသင့္တယ္ထင္လို႔ ေျပာျပတာပါကြာ… စိတ္မဆိုးပါနဲ႔…”
“ သည္ကိစၥတကယ္ဆို မင္းမင္းနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ေတြ႕ၿပီး ရွင္းမယ္။ ခင္ဗ်ား ေရွ႕မွာ သူလုပ္ရက္တယ္။ “
“ ေအးပါကြာ…. မင္းမင္းလာတ့အဲ ထိ ေစာင့္ခ်င္ေစာင့္ပါ။ ငါလည္း သက္ေသလုပ္ေပးပါ႔မယ္…”
“ခုလို ေျပာျပတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးပါ..”
သည္လိုနဲ႔ မင္းမင္းျပန္လာမယ့္အခ်ိန္ကို ေစာင့္ေနတုန္း မိုးေတကြ ရြာ ခ်လာသည္။ ကပၸလီက တဲအထဲ မိုးလုံေအာင္ေခၚသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္လည္း လိုက္၀င္႐ုံမွတစ္ပါး အျခားမရွိသျဖင့္ သူ့အိပ္ယာ ေဘးတြင္ထိုင္ေနသည္။သူက လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လွဲခ်င္လွဲလို႔ရေၾကာင္း အိပ္ခ်င္လည္း အိပ္လို႔ရေၾကာင္းအားမနာရန္နဲ႔ မင္းမင္း ျပန္လာရင္ ႏိုးမယ္လို႔ေျပာတယ္။
လူတစ္ကိုယ္လုံး စိတ္ေရာလူပါ ပင္ပန္းေနတာကတစ္ေၾကာင္း မိုးက ေအးတာကတစ္ေၾကာင္း၊ ညကလည္း တျဖည္းျဖည္းနက္လာေတာ့ သူ့အိပ္ယာေဘးတြင္ ကြၽန္ေတာ္ ခဏလွဲရင္း မင္းမင္းအေၾကာင္းကို
စဉ္းစားေန မိသည္။ စိတ္ကို တျဖည္းျဖည္းေလ်ာ့ကာ မင္းမင္းလာရင္ ဘယ္လိုေျဖရွင္းမလဲဆိုတာကို စဉ္းစားရင္း ညည့္သည္ တျဖည္းျဖည္းနက္လာသလို မိုးေရာ ေလပါ တလေဟာရြာခ်ေနသျဖင့္ လွ်ပ္စစ္မီးက ပ်က္သြား ပါေတာ့သည္။
ကြၽန္ေတာ္ေရာ ကပၸလီပါ အေမွာင္ထဲတြင္ လဲေလ်ာင္းေနရင္ ကြၽန္ေတာ္ အိပ္ခ်င္လာသလိုျဖစ္လာသည္။ ဒါေပမယ့္ အိပ္လို႔မျဖစ္ပါ။ ထိုစဥ္ မိုးႀကိဳးပစ္သံနဲ႔ အတူ လွ်ပ္စီးတို႔လက္ကာ ေလကလည္း ဝါးေတာထဲတိုး ၀င္လာသျဖင့္ အသံႀကီးက ျမည္ ဟည္းသြားသလို တဲေလး လည္း သိမ့္ခနဲ တုန္သြားသည္။ကြၽန္ေတာ္လည္း လန္႔ကာ တစ္ဖက္ကိုတိုးမိလိုက္ေတာ့ ကပၸလီလည္း လန္႔ကာ လာတိုးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ သူ့ရင္ခြင္ ထဲ အလိုလို ေရာက္သြားပါေတာ့သည္။ ေလေရာ မိုးပါသည္းေနသျဖင့္ ခ်မ္းေနသည္ကတစ္ေၾကာင္း လန္႔သြားတာပါ ေပါင္းကာ သူ့ကိုျပန္ဖက္ထားမိသည္။ သူကလည္း ေယာေယာင္ကာ ကြၽန္ေတာ္အား ျပန္ဖက္ရင္း ကြၽန္ေတာ့္ ေက်ာျပင္ေလးအား ပြတ္သပ္ေပးေနသည္။
မင္းမင္းနဲ႔ အတူတူ မအိပ္တာၾကာေန သျဖင့္ ကိန္းေအာင္းတမ္းတေနေသာ တဏွာစိတ္တို႔ကလည္း
႐ုတ္တရက္ တစိမ္းေယာက္က်ားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ရင္ခြင္ေႏြးေႏြး အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ တျဖည္းျဖည္းထလာသည္။ တကယ္ေတာ့ ကပၸလီက အရပ္ပု လူေကာင္ေသးေပမယ့္ အလုပ္နဲ႔ အစားအေသာက္မွန္လို႔လား ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္လို႔လားမသိ မဲေသာအသားအရည္က အဆီတို႔ျဖင့္ ေျခာက္မေနဘဲ စို၀င္းေနသလို သူ့အရပ္နက္လိုက္ဖက္ေသာ ေယာက္က်ားပီသေသာ ဗလ ခႏၶာကိုယ္အခ်ိဳးအစားက က်ေနတာပဲေလ။ ေနာက္ၿပီး ႐ုပ္ဆိုးေပမယ့္ မျမင္ရေသာ လိင္ဆြဲေဆာင္မႈ၊ အေျပာအဆို အေနအထိုင္ အထိအေတြ႕ ညက္ေညာ ကြၽမ္းက်င္မႈရွိ တာေတာ့ အမွန္ပင္။ မသိစိတ္တို႔က မ႐ုန္းႏိုင္ေအာင္ အိပ္ေမြ႕ခ်ထားသလို ျဖစ္ေနသည္။
ကပၸလီက တစ္ဆင့္တက္ကာ ကြၽန္ေတာ့္ေမးေစ့ေလးအား ပြတ္ဆြဲရင္း လည္ေခ်ာင္းမွမွတဆင့္ ကြၽန္ေတာ့္ရင္အုံ ေလးကိုဖိ အုပ္ကာ ႏို႔သီးေလးမ်ားကို ခပ္ ဖြဖြပြတ္ေပးရင္း
“မေၾကာက္နဲ႔ေနာ္…. ကိုယ္တစ္ေယာက္လုံးရွိတယ္…. မိုးတိတ္ရင္လိုက္ပို႔ေပးမယ္ေနာ္…. ေအးေနမယ္….
ငါ သည္ညကို ဆုေတာင္းလို႔ရရင္ ဆုေတာင္းခ်င္တယ္ မင္းသာ နတ္သမီးေလးျဖစ္ရင္သိပ္ေကာင္းမွာပဲ
ငါမင္းကို ခ်စ္တယ္ကြာ …”
သူက ေျပာေျပာဆိုဆို ကြၽန္ေတာ့္ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားအား ဆြဲစုပ္ၿပီး ပါးျပင္အား အနမ္းမိုးရြာခ်လိုုက္ေတာ့ သည္။
ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္လိုမွ် မ႐ုန္းႏိုင္ခဲ့။ လူတစ္ေယာက္မွာ အခ်စ္စိတ္ရွိသလို ကာမ တဏွာလိင္စိတ္ကလည္း ရွိေနတာပဲေလး။ ကိုမင္းမင္းနဲ႔ ခ်စ္သူမက် လင္မယားမက် အထိအေတြ႕ေတြ သာယာမႈေတြကို ခံစားဖူးေသာ ကြၽန္ေတာ္ သစၥာမဲ့ေနၿပီလား။ ကြၽန္ေတာ္ သူ့ကိုတြန္းပစ္ လိုက္ရမွာေလ။ ဘာလို႔ ၿငိမ္ခံေနတာလဲ။ မသာယာသင့္ဘူးေလ။ မင္းမင္းနဲ႔ စခဲ့တဲ့ ကာမတဏွာ ေတြက မင္းမင္းနဲ႔ပဲ ဆိုင္တယ္ ေလ။ သူက တစိမ္းပဲ။ ကြၽန္ေတာ္ မ႐ုန္းခ်င္ေတာ့ အားလည္းမရွိ။
သူကတစ္ဆင့္တက္ကာ ကြၽန္ေတာ့္ တင္သားေလးမ်ားကုလိ ာပြတ္ေခ်လိုက္ ႏို႔သီးေလးမ်ားအား စုပ္ယူရန္
T-Shirt အကႌ်ကို မလိုက္ေသာအခါ အေဝးကေန မီးတစ္ခ်က္လက္သြားေတာ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း
အသိစိတ္နဲ႔ လူျပန္ကပ္မိကာ-
“ အား… ကို ကပၸလီ လႊတ္ပါဗ်… မေကာင္းပါဘူး…. မင္းမင္း သိရင္ မေကာင္းဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားနဲ႔
သူငယ္ခ်င္းလိုပဲ ေနခ်င္တယ္…. အဲလို မေနခ်င္ပါဘူး…”
“ဟဲ….ဟဲ…ဟဲ.. မင္းကလည္း ရွက္ေနျပန္ၿပီ…. မင္းမင္းက မင္းကိုစြန္႔လႊတ္ၿပီးသားပဲ။ စိတ္မဆိုးပါဘူး…
ငါက မင္းကို ျဖည့္ဆည္းေပးမွာပါ။ သည္အေၾကာင္းေတြမင္းမင္းလည္း မသိေစရဘူး ဘယ္သူမွမသိေစရဘူး မင္း သာငါ႔ခ်စ္သူျဖစ္ရင္ ငါလိုက္ၿပီးဖုံးထားေပးမယ္ ကာကြယ္ေပးပါ႔မယ္ လုပ္ပါကြာ… ငါ မရေတာ့ဘူး…ဟင္း… ဟင္း”
“ မလုပ္ပါနဲ႔ဗ်ာ…. ကြၽန္ေတာ္ ဒါေတြကို ေလ်ာ့ေတာ့မယ္. .. မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး….. ေအးေအးေဆးေဆးပဲ
ေနပါရေစ…”
“ မင္း…မညာ…ပါနဲ႔….မင္းဘာလိုခ်င္တယ္…. ဘာေတြဆႏၵရွိတယဆိုတာ ငါသိပါတယ္…. လုပ္ပါကြာ
တစ္ခါ ေလာက္ ငါ႔ကိုလည္း လိုက္ေလ်ာလိုက္ပါ…”
ကပၸလီက အတင့္ရဲလာကာ ကြၽန္ေတာ့္အား ေႁမြတစ္ေကာင္လို ရစ္ပတ္ခ်ဳပ္ေႏွာင္လာသည္။ေအးခ်မ္းေသာ ရာသီဥတုတြင္ သူ့ကိုယ္လုံးေႏြးေႏြးနဲ႔ သူ့ပါးစပ္က အရက္နံကလည္း လူကိုယစ္မူးေနေစသည္ လားမသိ။
ထိုစဉ္….ဓာတ္မီးေရာင္ တစ္ခ်က္လင္းသြားၿပီး -“ ကပၸလီ…. ကပၸလီ….. ေဟ့ အိပ္ေနၿပီလား…. “
ဟင္ ကိုညိဳအသံပဲ… ဘုရား… ဘုရား… ငါ႔ကို ေတြ႕သြားၿပီလားမသိဘူး။ မျဖစ္ဘူး ငါအရင္ဆုံး ထကြ္ေတြ႕မွ
ဆုံးျဖတ္ခ်က္နဲ႔အတူ ကပၸလီကို တြန္းလွည္းၿပီး ကြၽန္ေတာ္ တဲအေပါက္၀ဘက္ ကို ထလာလိုက္သည္။
“ကိုညိဳ… လာေလ…. မအိပ္ေသးဘူး မီးပ်က္ၿပီး မိုးေတြရြာေနလို႔… ဘာျဖစ္လို႔လဲ ”
“ဟင္း…. ညီေလးပါလား…. အဘိုးနဲ႔ အိမ္မွာမေနပဲ သည္ကို ဘာလာလုပ္တာလဲ မိုးထဲေရထဲမွာ…”
“ ဟုတ္တယ္… အိပ္မေပ်ာ္လို႔ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္လာ ရင္း သည္ဘက္ေရာက္ေတာ့ ကပၸလီနဲ႔ စကားေျပာ
ေနတုန္း မီးပ်က္ၿပီး မိုးေတြရြာေနလို႔ ျပန္မလို႔လုပ္ေနတုန္း။ ကိုညိဳေရာ”
“ငါ.. မင္းမင္းကိုလာ ရွာတာ။ သည္ေကာင္ ငါ႔အတငြ္းခံေဘာင္းဘီ ယူ၀တ္သြားတာ ေတြ႕လိုက္ တယ္လို႔ waiter ေတြေျပာလို႔…ဟင္း”
“ေၾသာ္…”
ထိုစဉ္ ကပၸလီက ကြၽန္ေတာ့္ေနာက္ကေန ေရာက္လာၿပီး…..
“ဟုတ္လား….ကိုညိဳ…. ကြၽန္ေတာ္လည္း သူ့ကို ေစာင့္ေနတာ။ ျပန္မလာေသးဘူး။ ျပန္လာရင္ ေျပာလိုက္မယ္ ေလ။ သည္ညီေလးက စကားေျပာရင္း မိုးရြာလာလို႔ မီးကပ်က္သြားေတာ့ ခဏ ေနဦးဆိုၿပီး အေမွာင္ထဲမွာ ကြၽန္ေတာ္လည္း ပ်င္းေနတာနဲ႔စကားေျပာေနၾကတာ။ အစ္ကိုလည္း လာေလ ကြၽန္ေတာ္ မီးအိမ္ထြန္းလိုက္ မယ္”
“ေၾသာ္…. ေနပါေစေတာ့… ငါ႔မွာလည္း ခေမာက္တစ္ခုပဲပါလာတယ္။ မိုးစဲရင္ မင္းျပန္လိုက္ပို႔လိုက္ပါကြာ။
ငါ ျပန္ေတာ့မယ္။ မင္းတို႔ စကားဆက္ေျပာၾက”
ေျပာေျပာဆိုဆို ကိုညိဳက ဓာတ္မီးျဖင့္တဲ အထဲ ဘက္နဲ႔ အျပင္ကို ေဝ့၀ှိဳက္ထိုးကာ ကြၽန္ေတာ္တို႔အား ႏႈတ္ဆက္ကာ ျပန္သြားသည္။
ေတာ္ပါေသးရဲ႕ သူတစ္မ်ိဳးမထင္သြားလို႔။
“ဘာမွ စိတ္မပူနဲ႔..ငါ ေျဖရွင္းတတ္ပါတယ္။ မင္းမေၾကာက္ပါနဲ႔ကြာ…..ဟင္း….ဟင္း…..မိုးစဲမွ မင္းကိုျပန္ပို႔
ေပးပါမယ္။ ခုေတာ့ ငါနဲ႔ေနပါဦးကြာ….ဟီး….ဟီး…”
“စိုရင္ စိုပါေစ။ ကြၽန္ေတာ္ျပန္မယ္ဗ်။”
ဟုတ္တယ္ေလ သူဘာလိုခ်င္ေနတာလဲ ကိုယ္ကသိေနတာ။ ကိုယ္လည္း ကာမဆႏၵေတြ သည့္ထက္
မထႂကြခင္ အျမန္လစ္မွ မဟုတ္ရင္ မီးထေတာက္ေတာ့မယ္။ ငတ္ေနတာလည္း ၾကာေတာ့။ homo ဘ၀
ဆိုတာလည္းခက္သား ေယာက္ေက်ားတွနဲ႔ အၿမဲေနရေပမယ့္ အထိအေတြ႕ေတကိုေတာ့ မေရွာင္ႏိုင္ မနည္းထိန္း သိမ္းေနရတယ္။ မိန္းကေလး ေတြလို ခပ္ခြာခြာ ေနလို႔ကို မရ ေယာက္က်ားဖြစ္ေနေတာ့။
ကြၽန္ေတာ္ တဲအေပါက္ဝေနလွမ္းအထြက္ ကပၸလီက ေနာက္ကေန လွမ္းဆြဲ လိုက္သျဖင့္ အမွတ္ တမဲ့မို႔ သူ့အေပၚထိုင္လ်က္က်သြားသည္။မွားၿပီသူ့ပုဆိုးေအာက္က လီးကေတာင္ကာ ကြၽန္ေတာ့္ဖင္အား
လာေထာက္မိေတာ့သည္။ သြားၿပီ ငါေတာ့ မီးေတြပြင့္ၿပီ။ ဒုကၡ။ဒါေပမယ့္ ရေအာင္ေတာ့ ျငင္းရမွာပဲ။
မိုက္မိုက္႐ိုင္း႐ိုင္း သူ့ကို ျပန္လုပ္ ျပန္ေျပာလို႔လဲ မျဖစ္ဘူး ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ သူကငါနဲ႔မင္းမင္းအေၾကာင္းကို စိတ္ဆိုးၿပီးလိုက္ဖြမွ ခက္မယ္။ ေစာေစာက ကိုညိဳကလည္း ငါသည္မွာေရာက္ေနတာေတြ႕သြားတယ္ သူဖြလိုက္ရင္ေတာ့ ဟင္း ခက္တယ္ မီးစင္ၾကည့္ကရမွာပဲ….။
“အင္းးး…… ကိုကပၸလီ…. က်ႏြ္ေတာ့္ကို လႊတ္ပါဗ်ာ။ အဲ့လို မလုပ္ပါနဲ႔…. မင္းမင္း….ျပန္လာလို႔ ေတြ႕သြားရင္
မေကာင္းဘူး။ ကိုညိဳကလည္း ျမင္သြားေတာ့….ေနာ္….”
အျပင္မွာ မိုးကစဲကာ ၾကယ္ေရာင္လေရာင္မ်ားနဲ႔ ျပန္လင္းလာေပမယ့္ ကပၸလီစိတ္ထဲကရာဂစိတ္ဆင္႐ိုင္းက ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္လုံးနဲ႔ သူထိေတြမွ အစပ်ိဳးအားေကာင္းလာကာ အသက္႐ွဴသံေတြျပင္းလာသလို အားေတြသန္မာၿပီး ရဲတင္းကာ ကြၽန္ေတာ့္အား မလႊတ္ေတာ့ပါ။
“ငါက အထာသိပါတယ္ကြ။ မင္း…. ငါ႔ကို တစ္ခါေလာက္ ေပးခ်စ္ပါကြာ ….. ငါလည္း မင္းကိုတစ္ဖက္ သတ္ စိတ္၀င္စားလာတာပဲ။ တစ္ခါတည္းပါ မင္းဘာမွျဖစ္စရာမရွိဘူး။ ငါအာမခံတယ္။ ကိုညိဳက ငါနဲ႔ ရင္းႏွီးတယ္။ ငါၾကည့္ေျပာေပးမယ္။ မင္းမင္းကိစၥမင္းလာရွင္းတာလို႔ မနက္က် ေျပာေပးမယ္။ မင္းနဲ႔ ငါျဖစ္တာ ဘယ္သူမွ မသိေစရပါဘူး။ တစ္ခါတည္းပါကြာ။ ေအး… မင္းမလိုက္ေလ်ာရင္ေတာ့….ငါ…အဆိုး မဆိုနဲ႔…ငါဘာမွ တာ၀န္မယူဘူး…..ဟီး…..ဟီး…..ဟီး..”
အရက္တန္ခိုး ေၾကာင့္ သူရဲတင္းကာ ကြၽန္ေတာ့္အား အၾကပ္ကိုင္ေတာ့သည္။ သူ့စကားအဆုံး ကြၽန္ေတာ္
ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ စိတ္ေလ်ာ့လိုက္ရေပမယ့္။ စိတ္ထဲမွာ မင္းမင္း ကလြဲပီး ဘယ္ေယာက္ေက်ားလးနဲ႔မွ
ျဖစ္ဖို႔ မေကာင္းေတာ့မွန္းသိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုညိဳသိသြားရင္ေတာ့….ဟင္း…..မင္းမင္းရဲ႕ တပည့္ပီသစြာ
ကပၸလီကလည္း သြက္လက္ရဲတင္းလွသည္။ ကြၽန္ေတာ့္ အား ပက္လက္လွန္ခ်ကာ T-shirt ေလးအားအေပၚ သို႔ ပင္တင္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ကာမခလုတ္မ်ားကို တစ္ခုခ်င္းစဖြင့္ပါေတာ့သည္။
“အိုး…. သူ….သူ… ငါ႔ႏို႔ေတြကို စို႔ေနျပန္ပီ ..အဟင့္……အင္း….လက္ကလဲ …..ငါ႔ေဘာင္းဘီကို ဆြဲခြၽတ္ၿပီး တင္သားေတြကို ဆုတ္နယ္ေနျပန္ပါလား…. အို….ငါ ….စိတ္ေတြ….မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘူး……ေဟ့ာ…. ငါ႔လက္တစ္ဖက္ကို သူ့လုံခ်ည္ေပၚအုပ္ကိုင္ၿပီး အိုး…..သူ့လီးေပၚကိုင္ခိုင္းေနတယ္…….အ….”
တစ္တက္စားလည္း ၾကက္သြန္ ႏွစ္တက္စားလည္း ၾကက္သြန္ပဲ သည့္ထက္အရွက္မကြဲ လူပိုမသိေအာင္ေတာ့ လုပ္ရေတာ့မွာေပါ႔။ ငါ႔ဘ၀ကေတာ့ သြားပါၿပီ။ကြၽန္တာ္ စိတ္ပ်က္အားငယ္စြာ သူျပဳသမွ်ႏုဖို႔သာရွိေတာ့သည္။ ခုဆို လုံခ်ည္ေအာက္က ကပၸလီရဲ႕လီးကလည္း လုံးပတ္ေတာ္ေတာ္ႀကီးပုံရေပမယ့္ အရွည္ကေတာ့ ငါးလက္မခြဲ ေလာက္ပင္ရွိမည္ ကြၽန္ေတာ့္ထက္နည္းနည္းတိုမည္ထင္သည္။ ကာမအဆိပ္တို႔ သည္လည္း စိတ္ေလ်ာ့လိုက္သည္ႏွင့္ တရိပ္ရိပ္တက္လာေတာ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ေတာ့ပါ။
ခုဆို ကြၽန္ေတာ္ ေဘာင္းဘီက ေပါင္လယ္ေရာက္ေနၿပီ ကြၽန္ေတာ့္ လီးကလည္း မာေတာင္စျပဳေနၿပီ။
အ၀တ္ကလည္း ရင္အုံအေပၚဘက္ကို လိပ္တက္ေနၿပီေလ။ကာမခလုတ္မ်ားကို ဖြင့္ေနေသာ ကပၸလီက
ကြၽန္ေတာ့္ခ်က္ေလးအား လွ်ာနဲ႔ လ်က္ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္အား သူနဲ႔ အတူထိုင္ရန္ ပင့္တင္လိုက္ၿပီး သူ့လီး အား ကိုင္ေစကာ ဂြင္းတိုက္ေပးဖို႔ ေျပာသည္။
ကြၽန္ေတာ္က လုံခ်ည္တိုတိုေအာက္ကို လက္ထိုးထည့္ေတာ့ သူက-
“အား…. ငါ မင္းကိုင္ရတာလြယ္ေအာင္လို႔ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေတာင္ မ၀တ္ထားဘူး။ လုခ်ည္အေပၚက
အစကိုေျဖၿပီး လုပ္ပါ …. ဘယ့္ႏွယ္ ခက္ခဲေအာင္ ေအာက္ကေန လွန္ၿပီး ကိုင္ေနရတာတုန္း”
သူေတာ္ေတာ္ စိတ္ထန္ေနသလို မူးေနကာ အားမလို အားမရျဖစ္ေနသည္။ လုံခ်ည္ကိုခြၽတ္ခ်လိုက္သည္။အိုး…. အျပင္က အလင္းေရာင္ေၾကာင့္ သူ့လီးႀကီးက ေတာ္ေတာ္တုပ္ကာလုံးပတ္ႀကီးေသာ ေခ်ာကလက္မဲ မဲ အေတာင့္ႀကီးလား အေၾကာမ်ားထကာေတာင္ေနသည္။
အရွည္ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္လီးေအာက္ နည္း နည္းတိုမည္။ မင္းမင္းလီးလို အရည္ၾကည္တို႔ မစိမ့္ေနပါမရွည္ပါ။ လုံးပတ္ကေတာ့ မင္းမင္း ထက္နည္းနည္းေတာ့ႀကီးမည္။ ကြမ္းသီးလုံး ဒစ္ထိပ္က ေတာ္ေတာ္ႀကီးသည္။ အရင္းကေတာ့ ေသးသည္။ ထိပ္ထက္စာရင္ေပါ႔။ လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး မဲနက္တုတ္ခိုင္ကာ ဆီးခုံေမႊးတိုတို ေကာက္ေကာက္တို႔က အသားနဲ႔ ေျပာက္ေနသည္။
ကြၽန္ေတာ္လည္း ပူေႏြးမာေတာင္ေနေသာ သူ့ လီးတုတ္တုတ္ႀကီးကို ဆြဲကိုင္ လိုက္ကာ အေပၚေအာက္ ပုံမွန္ ဂြင္းထုေပးေနလိုက္ေတာ့သည္။
ဆက္ရန္ အပိုင္း - ၉
---------------------------------------------
မွတ္ခ်က္။ ။ ထန္ၿပီး ထုပါ.. အတုမယူပါႏွင့္😁
သုံးပင်လိမ်တဲ့ည
အပိုင်း - ၈
#Credit;C.K.O
နောက်ကျောက မင်းထိုးတဲ့ ဓား စျေးပေါလိုက်တာ
ထို့နောက် ကျွန်တော်လည်း သဲပြင်ပေါ် မဟန်နိုင်ဘဲ မှောက်လျက်လှဲချလိုက် တော့သည်။ ငါးမိနစ်ခန့် သူမှိန်းနေပြီးမှ ကုန်းထလိုက်သည်။ ကျွန်တော်လည်း လိုက်ထကာ သူ့ပါးပြင်အား ခြေဖျားထောက်ပြီး
သူ့ပခုံးပေါ် လက်တင်ကာ အငမ်းမရနမ်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော့်စွပ်ကြယ်ကို ယူပြီး သူ့အား သုတ်ပေးပြီး ကျွန်တော့်ကိုယ်ကိုယ်လည်း သုတ်လိုက်သည်။ သဲပြင်ဖြူဖြူပေါ်မှာတော့ ကျွန်တော်နဲ့သူ့ ရဲ့ခြေရာ လက်ရာ တွေနဲ့ သူ့သုတ်ရည်အချို့က ကျန်ခဲ့သည်။
ပြီးတော့ သူကအိပ်တော့မယ်ဆိုသဖြင့် ကျွန်တော်လည်း မခွဲချင် ခွဲချင်ဖြင့်ပင် လမ်းခွဲကာ
အိမ်ဘက်သို့ပြန်လာပြီး လမ်းတွင် ရှိသော ဘိုထိုင်အိမ်သာထဲတွင် ၀င်ပြီး ဆေးကြောသန့်စင်ကာ
အုတ် ရေကန်တွင် ရေချိုးလိုက်ပါတော့သည်။ မောပေမယ် စောင့်ရပေမယ့်
စောင့်ရကျိုးနပ်တယ်လို့ပဲတွေးကာ အိမ်ပေါ်တက်ပြီး ခြင်ထောင်ထဲ၀င်ကာ မောမောဖြင့် ကျေနပ်စွာ
အိပ်မောကျသွားပါတော့သည်။
နောက်နေ့ နေ့လယ်ဘက် သူလိုချင်တာရှိရင် ကပ္ပလီကိုလာယူခိုင်ပေးမယ့် သူကတော့ ကျွန်တော့်ကို
ရှောင်နေသည်။ ညဘက်တော့ မနေ့ကလို တွေ့ ကောင်းပါရဲ့လို့ ကျွန်တော်တွေးကာ စိတ်ဖြေမိသည်။
ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်တွေးထင်သလို ဖြစ်မလာခဲ့ပါ။ သူကျွန်တော့်ကို ရှောင်နေသည်။ ညဘက် မိုးမရွာ ရင်
သူနေတဲ့ တဲဘက်မှာ မယောင်မလည် သူပြန်လာနေကြအချိန် 10 နာရီခွဲကျော်ကို သွားစောင့်နေပေမယ့်။
သူပြန်မလာပါ။ မတွေ့ ချင်သော ကပ္ပလီကိုသာတွေ့ရသည်။ ကပ္ပလီရဲ့ အပိုးမကျိုးတဲ့ မျက်နှာပေးနဲ့
ရိသဲ့သဲ့လုပ်ကာ ကျွန်တော်အား..
“ ချစ်လေးရဲ့ ကိုမင်းမင်းက နောက်နေ့တွေလည်း လာမှာမဟုတ်ဘူး စောင့်မနေနဲ့ သူ့ကောင်မလေး ရွာမှာ
အသုဘ နာရေးရှိလို့ အဲ့သည်မှာပဲ ညအိပ်ပြီး မနက်မိုးလင်းခါနီးမှ ပြန်လာမှာ။ အိပ်ရေးပျက်တယ် မစောင့်
နဲ့တော့ … နောက်ပြီးသူက မင်းအပေါ်စိတ်မ၀င်စားတော့ဘူး… အချိန်မဖြုန်းနဲ့…..ငါကတော့ မင်းကို
စိတ်၀င်စား တယ်…. မင်းအကြောင်းတွေကို ငါအကုန် သိတယ်နော်.. မင်းမသိချင်ဘူးလား…ဟဲး…ဟဲး….မင်းစိတ်၀င်စားမယ် ထင်တယ်…. “
ဘုရားရေ …. သူ…သူ…င့ါအကြောင်းတွေ သိတယ်… မဖြစ်နိုင်ပါဘူး…. သူမြင်တာမှ မဟုတ်တာ…အထင်နဲ့ လျှောက်ရမ်းပြောနေတာ… သွားစမ်းပါ။
“ အပိုတွေ လာမပြောနဲ့… ကိုကပ္ပလီ… ခင်ဗျားကို ကျွန်တော် စိတ်မ၀င်စားဘူး။ မင်းမင်းနဲ့ ကျွန်တော်က
ခင်ဗျား စကားကြောင့် အခင်အမင်ပျက်မှာ မဟုတ်ဘူး။ သူ့ဘာသာသူ ရည်းစားပဲထားထား မိန်းမပဲယူယူ
ကျွန်တော်နဲ့ ဘာမှ ဆိုင်မှာမဟုတ်ဘူး… မင်းမင်းလာရင် ခင်ဗျားအကြောင်းကို ပြောလိုက်မယ် သူငယ်ချင်း အချင်းချင်း လိုက် သွေးခွဲနေတယ်လို့”
ကျွန်တော် ခပ်တည်တည်နဲ့ ပြန်ပြောပြီး လှည့်ထွက်လာသည်။ စိတ်ထဲမှာလည်း ဒေါသတွေထွက်လာသလို
စိုးရိမ်မှု ၀မ်းနည်းမှုတို့နှင့် ရှက်စိတ်ကြောင့် မျက်ရည်တို့ဝဲကာ တစ်ကိုယ်လုံးတုန်နေသည်။
ဒါပေမယ့် ကပ္ပလီက ကျွန်တော့်နောက်ကိုလိုက်ကာ ကျွန်တော့်လက်ကို လှမ်းဆွဲလိုက်သည်။
“ မင်းဘာမှ မသိသေးဘူးပဲ… မင်းမင်းက မင်းကို ငါ့ဆီ
ထည့်ခဲ့တာ ရွာ ကကောင်မလေးနဲ့ ငါတို့အလည်း
အလှည်လုပ်ထားတာ….ဟင်း…ဟင်း… မင်းမင်းက မင်းထင်သလို လူကောင်းမဟုတ်ဘူး ….ငါက မင်းကို
သနားလို ခု..မင်းမသိချင်သေးလည်းရတယ်… မင်းစောင့်ကြည့်လိုက် ။ တစ်ချိန်မင်းသိချင်ရင် သည်နေရာကို လာခဲ့… ငါတစ်ယောက်တည်းရှိတယ် ညဘက် အေးဆေးပါ။
ဆွေးနွေးကြတာပေါ့…ဟီး…ဟီး… ဟီး.”
“စိတ်မ၀င်စားဘူး…. လဲသေလိုက်…”
ကျွန်တော် သူ့ အားဆောင့်တွန်းကာ လညှ့်ထွက်လာခဲ့သည်။ကြားရသည့် သတင်းတွေက ကျွန်တော့်ရင်ကို မီးစနဲ့ ထိုးသလိုပင်။ အသက်ရှူပင်မဝတော့။ ကိုမင်းမင်း ကသူပြောသလို ငါ့ကို လှည့်စားပြီး ဝတော့ သူ့ဆီတွန်းထည့်ခဲ့တာလား။ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး။ မင်းမင်း ကိုမျက်နှာချင်း ဆိုင်တွေ့ပြီး မေးကြည့်မယ်။ ကျွန်တော် အိမ်ကို ခပ်သွက်သွက်ပြန်လာတော့ ကိုကျော်စိုး ရေချိုးပြီး ပြန်သွားသည်ကို လရောင်အောက်တွင် မြင့်မားသောအရပ်နှင့် ကျယ်ပြန်သော အ၀တ်မပါသည့် ကျောပြင်အား ခြံ ဘက်ထွက်သွားသည်ကို တွေ့ လိုက် ရသည်။
ခုတလော မင်းမင်းရှိတဲ့ဆီသွားနေတာနဲ့ မိုးရွာ တာနဲ့ ကိုကျော်စိုးနဲ့ မတွေ့ရတာတောင် ကြာပီ။ မင်းမင်းကို စောင့်ရင်း အိပ်ရေးပျက်ရတဲ့ညတွေ ခိုးငိုခဲ့ရတဲ့ ညတွေ များခဲ့သည်။ ရင်ထဲမှာ အပူမီးက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အရှိန်တက်လောင်မြိုက်နေခဲ့တော့သည်။ နေ့ခင်းဘက် ကျွန်တော်အလုပ်မအားသဖြင့် မင်းမင်း အားမတွေ့ဖြစ်သလို သူလည်း ကျွန်တော့်ကို ရှောင်နေသည်။ ထမင်းစားချိန်
ထိပ်တိုက်တွေ့ဖြစ်သော်လည်း ပြသနာကို ဖြေရှင်းမေးမြန်းဖို့က သူ့နား ကပ္ပလီ ကရှိနေသည်။ မဟုတ်ရင်
အခြားလူတေကွ ရှိနေသည်။ ကျွန်တော့်အတွက် အခွင့်မသာခဲ့ ။ နေရတာလည်း မပျော်တော့ ကျွန်တော်သူ့အပေါ် ဘာအမှားမှ မလုပ်ဘဲနဲ့ သူရက်စက်တယ်။ သေချာ ရှင်းပြသင့်တယ်ထင်တယ်။
သည်လိုနဲ့ တစ်နေ့တော့ ခြံထောင့်မှာ မင်းမင်းကို ကပ္ပလီနဲ့ ဆေးလိပ်သောက်နေတာ တွေ့တယ်။
“ ကိုမင်းမင်းကို ပြောစရာရှိတယ။ မေးစရာရှိတယ်။ ရေကန်နားက သရက်ပင်အောက်ကုလာခဲ့ပါ။”
“ ဘာတွေ ပြောမလို့လဲ သည်မှာပြောလဲရ တယ်။ အချိန်မရှိဘူး။”
“ သည်မှာ ပြောလို့ မရလို့ပေါ့ ။ လာခဲ့ပါ ကျွန်တော် စောင့်နေမယ်။ မကြာပါဘူး”
သူက သိပ်စိတ်မပါ။ ကပ္ပလီက ပြုံးစိစိဖြင့်--
“ သွား ရှင်းလိုက်လေကွာ… မင်းကလည်း..”
ခြံထောင့်မှာ ရှုခင်းတွေက ရေကန်နဲ့ အတူ စိမ်းလန်းနေပေမယ့် ကျွန်တော့်ရင်ထဲမှာတော့ နွေရာသီလို ညှိုးနွမ်း ခြောက်သွေ့နေသည်။ ကန်ရေပြင်ကို တိုက်ခတ်လာသော လေနုအေးတွေ ကလည်း ပူလောင်နေသော ကျွန်တော့် ရင်ထဲက အပူတွေ သက်ပြင်းအဖြစ် အပြင်ကိုမှုတ် ထုတ်တာကို မတားဆီးနိုင်အောင် ပူလွန်းနေသည်။
ကိုမင်းမင်းမျက်နှာကို သေချာကြည့်ကာ မေးလိုက်သည်။
“ ကိုမင်းမင်း မိန်းကလေး ရည်းစားရတာ ကျွန်တော်သိပါတယ်။ ဘာမှမပြောချင်ပါဘူး။ကျွန်တော်နဲ့ကိုမင်းမင်း ပတ်သက်မှုကရော သည်လိုပဲ အဆက်ဖြတ် လိုက်ရမှာလား။ ကျွန်တော် ကိုမင်းမင်းကိုမပြတ်နိုင်သေးဘူး။ ကျွန်တော့်မှာ ဘာအပြစ်ရှိလို့လဲ။ ကျွန်တော့်အတွက် တစ်ပတ်ကို တစ်ည တစ်နာရီတောင် အချိန်မပေးနိုင်ဘူးလား။ ကျွန်တော့်ကို မချစ်တော့ဘူး မလိုတော့ဘူးဆိုလည်း ပြောပါ။ နောက်ပြီး ကပ္ပလီက ကိုမင်းမင်းနဲ့ သူက ကောင်မလေး နဲ့ ကျွန်တော့်ကို အလဲအလှယ် လုပ်ထားတယ်ဆို။ အဲဒါအမှန်ပဲလား ကျွန်တော့်က အလဲအလှယ် ပစ္စည်းလား။ ကျွန်တော့်ကို မတွေ့ချင်တော့ဘူး မဆက်ဆံချင်တော့ဘူးဆိုလဲ ပြောလိုက်ပါ။ ကျွန်တော် ညဘက်
လာမစောင့်တော့ဘူး။ ခုတော့ ကျွန်တော့် ကို အရူးလုပ်နေသလိုပဲ ။ ပြောပါ။ ကိုမင်းမင်း ကျွန်တော်တို့ ရှင်းရှင်း လင်းလင်း ပြတ်ပြတ်သားသား ရှေ့ဆက်ကြတာပေါ့”
ကိုမင်းမင်းက ကျွန်တော့်စကား တွေကို မကြားသလို ဂရုမစိုက်သလို ကန်ရေပြင်ကိုငေးလိုက် စီးကရက်ကို ဖွာလိုက်နဲ့ လုပ်ပြီးမှ.
“ မင်းပြောချင်တာ ဒါလား.. ငါ နားထောင်ပြီးပြီ။ သွားတော့မယ်။ စိတ်ရှုပ်ရတဲ့အထဲ ဘာတွေ ပြသနာလာရှာနေတာလဲ”
“ ကျွန်တော်က ပြသနာရှာတယ် ဟုတ်လား။ မဆိုင်ပါဘူး။ မသွားနဲ့။ ရှင်းရှင်းပြောသွား။”
“ မင်းဘာသာမင်း ကြိုက်သလိုလုပ်၊ ငါဘာမှမသိဘူး”
ပြောပြောဆိုဆို သူကပ္ပလီရှိရာသို့လှည့်ထွက်သွားသည်။
ကျွန်တော် မျက်ရည်တို့က ထိန်းထားတဲ့ကြားက ဝဲကာ အမြင်အာရုံတွေ ဝါးသွားသည်။ စိတ်ထဲက အဲ့လို
မလုပ်ပါနဲ့ ကျနွ်တော့်ကို မထားခ့ပါနဲ့ သနားပါ ပြောနေပေမယ့်။ ပါးစပ်ကမထွက်တော့။ စိတ်ထဲမှာ နာကျင်တာ ၀မ်းနည်းတာ ရှက်တာတွေအပြင် ဒေါသစိတ်တွေကလည်း လူကို အသိစိတ်နဲ့ကင်းကွာကာဘယ်လောက် ကြာကြာ ကျွန်တော်သည်အတိုင်းကြောင်တောင်တောင်ဖြစ်ကာ ရပ်နေလဲ မသိ ။
မိုးဖွဲလေးတွေ ကျလာမှပဲ သတိ၀င်ကာ မိုးလွတ် ရာကို ပြန်လာခဲ့မိသည်။ သည်လိုနဲ့ ကျွန်တော့်ကို သူပ့စ်သွားခဲ့သည်။ အမှန်တော့ ပစ်သွားတာမဟုတ် အခြားသူဆီ ရောင်းစားခဲ့သလို လုပ်ခဲ့တယ် ဆိုတာ နောက်မှသိခွင့်ရလိုက်ပါသည်။နာကျင် ၀မ်းနည်းစိတ်၊
အားငယ်စိတ်တွေ သူ့ကိုလွမ်းတဲ့စိတ်တွေကို အချိန်ပြည့် ရူးမတတ် ခံစားကာ လူတွေ မသိအောင် ထိန်းသိမ်းကာ ကြိုးစားပြီး နေ့ရက်တွေကို ဖြတ်သန်းခဲ့သည်။
အထူးသဖြင့် ညဘက် ဆို အိပ်မပျော်ဘဲပူလောင် တမ်းတ လွမ်းဆွေးမှု ၀မ်းနည်းမှုတွေကြောင့် လူက အရူးတစ်ယောက်လို ကြိတ်ငိုနေမိ သည်။ မျက်ရည်တို့က မထွက် ။ မနေနိုင်ရင် သူပြန်လာမယ့် နေရာကို အလွမ်း ပြေ ခိုးကြည့်မိသည်။ စိတ်နဲ့ လူနဲ့ မကပ်။ တစ်နေ့တော့ ကပ္ပလီက ညနေဘက် ကျနွ်တော့်အား ကျွန်တော်သိသင့်သည့်ကိစ္စတစ်ခုရှိသည် ။ သူ့ ကို လာတွေ့ရန် ချိန်းလိုက်သည်။ ညဘက် 9 နာရီလောက် သူ့သံပုရာခြံက တဲမှာ သူမလာလဲ စောင့်နေပါ အရေးကြီး ပြောပြစရာရှိတယ်တဲ့ ။ မင်းမင်းနဲ့ ကျွန်တော်ပတ်သက်တဲ့ အကြောင်းတဲ့..။
သွားမတွေ့ ချင်ပေမယ့် ။ မင်းမင်းအကြောင်းပါတယ်ဆိုတော့ တွေ့ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။ ထိုဆုံးဖြတ်ချက်က ကျွန်တော်မှားကြောင်း ကပ္ပလီနဲ့ တွေ့မှသိလိုက်ရပါတော့သည်။
ကိုမင်းမင်းကြောင့် ပထမဆုံး အသည်းကွဲ ဝေဒနာကိုနာကျင်စွာခံစားနေရသည်။ ယောက်ျားတစ်ယောက် ဖြစ်တဲ့အတွက် ကိုယ့်မာနနဲ့ ကိုယ်မို့ သူ့ကို ဒူးဖက်ပီး မတောင်းပန်ချင်ပါ။ စိတ်ထဲကသာ နေ့တိုင်းထက်
ညတိုင်း တောင်းတနေမိတယ်။ ညဘက်ရောက်မှာ ပိုဆိုးတယ်။ သတိရတာရော၊ စိတ်နာတာရော၊ လွမ်းတာရော၊ အတူတူ သူနဲ့ ခံဖူးတာကို ပြန်စဉ်းစားမိရင် စိတ်တွေထကာခံချင်လာတာရော။ ရင်ဖွင့်ရအောင်လည်းယောက်ျား ချင်းဖြစ်နေသည်။ အကူအညီတောင်းရအောင်လည်း မဖြစ်နိုင်ပါ။ သည်လိုပင် အိပ်ပျက်တဲ့ ညတွေကို ကြိတ်မှိတ် ခံစားကာ နေလာမယ့် တစ်ညနေမှာတော့ waiter အဆောင်က အပြန်မှာ ရေလာချိုးသော ကပ္ပလီနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်တွေ့လိုက်တယ်။
အောက်ပိုင်း ဘောလုံးကန်တဲဘောင်းဘီအတိုအဖြူရောင်နဲ့ ကြက်သား အဖုအထစ်တွေ နဲ့ မဲပြောင်နေသောကပ္ပလီက သူ့သွားတွေပေါ်အောင် ပြုံးပြပြီး
“ည ကိုးနာရီလောက် ငါ့သံပုရာခြံဘက်ကိုလာခဲ့ပါလား…. မင်းနဲ့ ဆွေးနွေး စရာရှိတယ်။ မင်းစိတ်၀င်စား
မလားမသိဘူး။ သဲသောင်ပြင်ပေါ်က ဇာတ်လမ်းတစ်ခုနဲ့ မင်းမင်း အကြောင်းကို….ဟင်း….ဟင်း…ငါစောင့်နေမယ်နော်….”
သူ့ဘက်က အပိုင်ပြောကာ လှည့်ထွက်သွားသည်။ ကျွန်တော် ရုတ်တရက်ကြောင်တောင်တောင်ဖြစ်ကာ နောက်မှ သတိရပီး ဘုရား…သူ ငါတို့အကြောင်းတွေအကုန် သိနေပြီထင်တယ်။ ဒုက္ခ ပဲ သွားတွေ့မှဖြစ်မယ်။ ဒါနဲ့ပဲ စိတ်ညစ်တာတွေ လွမ်းတာတွေ ကို ခဏမေ့ကာ ကပ္ပလီ ချိန်းထားသော သံပုရာခြံထဲရှိ သူ့တဲကို
ရောက်လာခဲ့တော့သည်။ ခြေလှမ်းတို့က မလှမ်းချင်လှမ်းချင်နဲ့။ တဲအတွင်း မီးသီးအရောင်က တဲ့ရှေ့ ကွပ်ပျစ်ပေါ်ရှိ ကပ္ပလီပေါ်သို့ ဖြာ ကျနေသည်။ အပေါ်ပိုင်းဗလာ အောက်ပိုင်း လုံချည်ခပ်တိုတို၀တ်ကာ ကျွန်တော့်ကို
လှမ်းကြည့်နေသော ကပ္ပလီရဲ့ အကြည့်တွေက စူးရှလွန်းလှသည်။
“ ရောက်လာပီပေါ့…ဟဲ…ဟဲ… ငါမင်းကို မျှော်နေတာ..”
T-shirt အစိမ်းရောင် ဘောင်းဘီ အနက်အတို ကို ၀တ်ထားသော ကျွန်တော့်အား သူက ရိသဲ့သဲ့လုပ်ကာ စကား စလိုက်သည်။
“ ကဲ- ဘာပြောမလို့လဲပြော။ အချိန်သိပ်မရှိဘူး ။ ပြီးရင် ပြန်မယ်”
“အေးဆေးပေါ့ကွာ…. မင်းကလည်း… ငါ့နားတိုးထိုင်ပါ မကိုက်စားပါဘူး။ ဘာကို အရင်သိချင်လဲ ပြောပြမယ်။ ငါပြောပြတဲ့အတွက် မင်းငါ့ကို ဘာကျေးဇူးဆပ်မလဲ….ဟီး…ဟီး ….”
“ဘာဆိုင်လို့လဲ … မပြောချင် နေပေါ့… ပြန်မယ်”
ကျွန်တော် ထပြန်တော့မလိုလုပ်တော့ သူက ကျွန်တော့်ကို နောက်ကနေ လက်ကို လှမ်းဆွဲလိုက်သဖြင့် ကျွန်တော် အမှတ်တမဲ့ သူ့ဘေးက ကွပ်ပစ်ပေါ်ဖင်ထိုင်လျက်ကျသွားသည်။
“ သေချာနားထောင် မင်းမင်းနဲ့ မင်းရည်းစားတွေဖြစ်ပြီး မင်းမင်း က မင်းကို ခရေပါကင်ဖွင့်တာ ငါသိတယ် ဟဲ…ဟဲ… ”
ကျွန်တော် မျက်နှာတစ်ချက် ပျက်ချင်သလိုဖြစ်ပေမယ့်။
“လျှောက်မပြောနေနဲ့ ခင်ဗျားမြင်လို့လား မင်းမင်း ကျွန်တော်နဲ့ အိပ်တိုင်း ခင်ဗျားထင်သလိုဖြစ်ရောလား”
“ ဟင်း….ဟင်း… ဟင်း…. မင်းတော်တော် အတယ် မင်းအာ့တာကြောင့် မင်းမင်းက မင်းကို လှည့်စားပြီးပစ်သွား တာပေါ့ကွာ ….ငါပြောမယ်…သေချာနားထောင်…ငါမင်းကို သနားလို့ခေါ်ပြောတာ… မင်းမင်းက အစကတည်းက စားနေကြကြောင်ဖားကြီးကွ… ငါလည်း နည်းနည်းတော့ အတွေ့အကြုံရှိပေမယ့် သူက ရန်ကုန်မြို့ထဲ မှာကတည်းက စားနေကြ အတွေ့အကြုံများတယ။ မင်းကို မြင်မြင်ချင်း စားလို့ရတယ် ခရေဖွင့် လို့ ရတယ်ဆိုပြီး ငါ့ကိုပြော တော့ ငါက မယုံဘူး ဟုတ်ပါ့မလား မဖြစ်နိုင်ဘူးပြောတယ်။ ဟုတ်ရင် မင်းဘာပေးမလဲ မေးတော့ ငါက မင်းခိုင်းတာ ငါတတ်နိုင်ရင်လုပ်ပေးမယ်လို့ ပြောတော့ ငါ့ကို ဆရာတင် မင်းတပည့်လုပ်တဲ့။ ငါလည်း သဘောတူတော့ မင်းကို သူကစပြီး ချဉ်းကပ်တယ်။ နောက်တော့ မင်းကို ပါကင်ဘယ်လိုဖွင့်တာက အစ ငါကို အကုန်ပြောပြတယ်။ ညတိုင်း တစ်ပတ်လောက်နီးနီး မင်းကို သူ ဘယ်လို လိုးတာဆိုတာပါ ငါ့ကို သေသေချာချာပြောပြတာ။ ငါ့မှာ စိတ်တွေထန်ပြီး တောင်နေရတယ်ကွ…ဟ….ဟ..”
ကျွန်တော့်နားထဲ မိုးကြိုးပစ်လိုက်သလို လူတစ်ကိုယ်လုံး လည်း ဓာတ်လိုက်သလိုခံစားလိုက်ရ သည်။
ကိုယ့်နား ကိုယ်ပင်မယုံနိုင် ကြားလိုက်ရသည့်စကား
တွေက ..
“ တောက်…. ရက်စက်လိုက်တာ…ကိုမင်းမင်းရယ်။ ကျွန်တော်ကို လှည့်စားရက်တယ် သည်မှာ ကျွန်တော် ခင်ဗျားတို့ကို ဘာအပြစ်လုပ်ခဲ့လို့လဲ ဘာမကျေနပ်လို သည်လိုလုပ်ရတာလဲ ပြောပါ…ခင်ဗျားလည်း အလိုတူ အလိုပါပဲမဟုတ်လား”
“ နေ…နေပါဦး… ဆုံးအောင်နားထောင်ပါဦး။ ငါမင်းကို စိတ်၀င်စာပေးမယ့် ခုထိ မင်းကို လက်ဖျားနဲ့တောင်
မတို့သေးဘူး။ ငါ မင်းကို သနားလို့ပြောပြတာ။ စိတ်ကိုလျော့ပါကွာ .”
ကပ္ပလီက မျက်ရည်တွေဝဲက တုန်ယင်နေသော ကျွန်တော့်ကျောကုန်း ကို လက်ဖြင့် လာပုတ်ကာ
နှစ်သိမ့်နေ သည်။ ကျွန်တော် သူ့လက်ကို ဆွဲချလိုက်ပြီး
“ ဆက်ပြောပါဦးနောက်ထပ်ဘာဖြစ်သေးလဲ”
“ အင်း နောက်တော့ ငါက ရွာထဲဘက်က ကွမ်းယာဆိုင်က ကောင်မလေးကို လိုက်တော့။ မင်းမင်းလည်း
အဖော် လိုက်ရင်း သူလည်းကြိုက်တယ်ဆိုပြီး အပြိုင်လိုက်ကြတယ်။ ငါက စကားပြောတတ်တယ်ပေါင်းသင်း ဆက်ဆံရေးက ကောင်းတော့ ကောင်မလေးက ငါ့ကို သူ့ထက်ပို ခင်တယ်။ ဒါကို မင်းမင်းကို မနာလိုဖြစ်တယ် ။နောက်တော့ သူ့ကိုကတိပေးထားတဲ့အတိုင်း ငါက ကောင်မလေးကို ဆက်မလိုက်ဖို့ ပြောတယ်။ မင်းကိစ္စတုန်းက ကတိပေးထားတယ်လေ ။ ငါစတွေ့တာကို ဪ..သူကအဲ့လိုလုပ်တော့ ဘယ်တရားပါ့မလဲ။ ငါက လည်း အစပိုင်းကတော့ စိတ်ဆိုးပေမယ့် သေချာစဉ်းစားကြည့်တော့ ကောင်မလေးက ငါတို့ကို ခင်ရုံပဲခင်တာ လေ။ အတည် ချစ်သူအဖြစ် မတွဲနိုင်ဘူးဆိုတာသိတယ်။
မင်းမင်းက ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် အထင်သိပ်ကြီး နေတော့ အမြင်ကပ်တာနဲ့ သည်အတိုင်းတော့မရဘူး ။ ငါ့ကို
တစ်ခုခုပေးဆိုတော့ ။ မင်းလိုချင်တာတောင်းလို့ ပြော
တယ် ။ ငါ့ကို စိတ်မဆိုးပါနဲ့ ငါလည်း ဘာပြောရမှန်းမသိတာနဲ့ မင်းကို ပြေးမြင်မိတော့ မင်းချစ်လေးကို ဘယ်လိုလုပ် မှာလည်း မင်းကောင်မလေးကို လိုက်ပြီး ရည်းစားဖြစ်ရင် သူက တစ်ယောက်တည်းကျန်ခဲ့မှာ သနားပါတယ် လို့ စကားလမ်းကြောင်းပြောင်းမိတော့။ ”
“ သူက မင်းကြိုက်နေတယ်မဟုတ်လား မင်းရရင်ယူလိုက် ငါပေးတယ်။ ငါ သူ့ကို မလိုတော့ဘူးအေး ဒါပေမဲ့ကောင်မလေး ကိုတော့ ငါပဲ ဆက်လိုက်မယ်။ မင်းနဲ့ မဆိုင်ဘူးလို့ပြောတယ်။ ငါက မင်းကိုလည်း ကြိုက်ပေမယ့် ကြောက်တယ်။ ငါမလုပ်ရဲဘူး သူ့ကမင်း ကိုပဲချစ်တာ ငါ့ကိုဆို သိပ်မကြည် ဘူးလို့ပြောလိုက်ရော။ သူက ငါ့ကို ငါခိုင်းတဲ့အတိုင်း မင်းလုပ်မလား အာ့ဆို မင်းကို
သူချစ်လိမ့်မယ်တဲ့ ။ ငါလည်း မင်းကို ကြိုက်နေတော့ သဘောတူလိုက်တယ် ။ လသာတဲ့တစ်ည မင်းကို
သူချိန်းတဲ့ အချိန် ငါ့ကိုသူက 9 နာရီခွဲလောက် တဲနောက်ဘက် ခြံထောင့်မှာ နေနေဖို့ပြောတယ်။
“ နောက်တော့ မင်းရောက်လာတော့ သူနဲ့ မင်း နမ်းနေဖက်နေတုန်း ငါ့ကို အချက်ပြပြီး အုန်းပင်နားလာဖို့ လက်ဟန်ပြတယ်။ မင်းက သူ့ကိုဖက်ပြီးနမ်းတော့ ဘယ်မြင်ပါ့မလဲ။ နောက်တော့ မင်းကို လေးဘက်ထောက် ခိုင်းပြီး သူတက်လိုးနေတာကို လရောင်အောက်မှာ ငါ အနီးကပ်မြင်လိုက်ရတယ်။ငါက အရင်က မိန်းမရှိခဲ့ဖူးတယ်။ အခြောက်တွေ အပွင့်မ တွေနဲ့ အရက်မူး ရင် ဖြစ်ခဲ့ဖူးပေမယ့်။ မင်းလို ယောက်ျားပုံစံနဲ့ကို မဖြစ်ဖူးဘူး သူစပြောကတည်းက မယုံဘူး။ ခုတော့ လက်တွေ့ အနီး ကပ် မြင်လိုက်ရတော့ ငါဘယ်နေနိုင်မလဲ ငါလည်း မင်းတို့ကို ကြည့်ပြီးထုတော့တာပါ့။ ခု မင်းကို ခေါ်တွေ့တာက လည်း မင်းက မင်းမင်းကို မပြတ်နိုင်ဖြစ်နေတယ် စိတ်ညစ်နေတာကို မကြည့်ရက်လို့ပါ။ ငါ့ကို အထင်မလွဲပါနဲ့။ ဖြစ်နိုင်ရင် ငါ မင်းမင်းကိုယ်စား မင်းလိုနေတဲ့ ကွပ်လပ်ကို ဖြည့်ပေးချင်ပါတယ်ကွာ ….နော်… ဟင်….
မင်းငိုချင်နေလား….ငိုချလိုက်လေ…တင်းမထားနဲ့…ကြားလား…ဟေ့”
သူ့စကားတွေကိုကြားပြီး ကျွန်တော် ရင်ထဲတင်းကျပ်ကာ ကြောင်တောင်တောင်ဖြစ်နေတာကို သူရိပ်မိပြီး
စိုးရိမ်စွာ သတိပေးပြီး ကျွန်တော့်အား လှမ်းဖက်ကာ ပခုံးကို ပုတ်နေသည်။ ကျောကို ပုတ်နေသည်။ ပြီးတော့ မှရေတစ်ခွက်ကို ယူကာ ကျွန်တော့်အား အတင်းတိုက်လိုက်သည်။ ရင်တွေပူနေတာနဲ့ ကျွန်တော် သူ့ရေကို ဖိတ်ဖိတ်စင်စင်ဖြင့်ပင် တစ်၀က်လောက်သောက်လိုက်မိသည်။
ရမ္မက်နွံ့
“မင်း …အဆင်ပြေရဲ့လား…. စိတ်ကိုလျော့ပါကွာ….မင်းကို ငါယောက်ျားလေးလိုပဲမြင်ပါတယ်။ မရှက်ပါနဲ့
ငါ မင်းသိသင့်တယ်ထင်လို့ ပြောပြတာပါကွာ… စိတ်မဆိုးပါနဲ့…”
“ သည်ကိစ္စတကယ်ဆို မင်းမင်းနဲ့ ကျွန်တော်တွေ့ပြီး ရှင်းမယ်။ ခင်ဗျား ရှေ့မှာ သူလုပ်ရက်တယ်။ “
“ အေးပါကွာ…. မင်းမင်းလာတ့အဲ ထိ စောင့်ချင်စောင့်ပါ။ ငါလည်း သက်သေလုပ်ပေးပါ့မယ်…”
“ခုလို ပြောပြတဲ့အတွက် ကျေးဇူးပါ..”
သည်လိုနဲ့ မင်းမင်းပြန်လာမယ့်အချိန်ကို စောင့်နေတုန်း မိုးတေကွ ရွာ ချလာသည်။ ကပ္ပလီက တဲအထဲ မိုးလုံအောင်ခေါ်သဖြင့် ကျွန်တော်လည်း လိုက်၀င်ရုံမှတစ်ပါး အခြားမရှိသဖြင့် သူ့အိပ်ယာ ဘေးတွင်ထိုင်နေသည်။သူက လွတ်လွတ်လပ်လပ် လှဲချင်လှဲလို့ရကြောင်း အိပ်ချင်လည်း အိပ်လို့ရကြောင်းအားမနာရန်နဲ့ မင်းမင်း ပြန်လာရင် နိုးမယ်လို့ပြောတယ်။
လူတစ်ကိုယ်လုံး စိတ်ရောလူပါ ပင်ပန်းနေတာကတစ်ကြောင်း မိုးက အေးတာကတစ်ကြောင်း၊ ညကလည်း တဖြည်းဖြည်းနက်လာတော့ သူ့အိပ်ယာဘေးတွင် ကျွန်တော် ခဏလှဲရင်း မင်းမင်းအကြောင်းကို
စဉ်းစားနေ မိသည်။ စိတ်ကို တဖြည်းဖြည်းလျော့ကာ မင်းမင်းလာရင် ဘယ်လိုဖြေရှင်းမလဲဆိုတာကို စဉ်းစားရင်း ညည့်သည် တဖြည်းဖြည်းနက်လာသလို မိုးရော လေပါ တလဟောရွာချနေသဖြင့် လျှပ်စစ်မီးက ပျက်သွား ပါတော့သည်။
ကျွန်တော်ရော ကပ္ပလီပါ အမှောင်ထဲတွင် လဲလျောင်းနေရင် ကျွန်တော် အိပ်ချင်လာသလိုဖြစ်လာသည်။ ဒါပေမယ့် အိပ်လို့မဖြစ်ပါ။ ထိုစဥ် မိုးကြိုးပစ်သံနဲ့ အတူ လျှပ်စီးတို့လက်ကာ လေကလည်း ဝါးတောထဲတိုး ၀င်လာသဖြင့် အသံကြီးက မြည် ဟည်းသွားသလို တဲလေး လည်း သိမ့်ခနဲ တုန်သွားသည်။ကျွန်တော်လည်း လန့်ကာ တစ်ဖက်ကိုတိုးမိလိုက်တော့ ကပ္ပလီလည်း လန့်ကာ လာတိုးတော့ ကျွန်တော် သူ့ရင်ခွင် ထဲ အလိုလို ရောက်သွားပါတော့သည်။ လေရော မိုးပါသည်းနေသဖြင့် ချမ်းနေသည်ကတစ်ကြောင်း လန့်သွားတာပါ ပေါင်းကာ သူ့ကိုပြန်ဖက်ထားမိသည်။ သူကလည်း ယောယောင်ကာ ကျွန်တော်အား ပြန်ဖက်ရင်း ကျွန်တော့် ကျောပြင်လေးအား ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။
မင်းမင်းနဲ့ အတူတူ မအိပ်တာကြာနေ သဖြင့် ကိန်းအောင်းတမ်းတနေသော တဏှာစိတ်တို့ကလည်း
ရုတ်တရက် တစိမ်းယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ ရင်ခွင်နွေးနွေး အထိအတွေ့ကြောင့် တဖြည်းဖြည်းထလာသည်။ တကယ်တော့ ကပ္ပလီက အရပ်ပု လူကောင်သေးပေမယ့် အလုပ်နဲ့ အစားအသောက်မှန်လို့လား လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်လို့လားမသိ မဲသောအသားအရည်က အဆီတို့ဖြင့် ခြောက်မနေဘဲ စို၀င်းနေသလို သူ့အရပ်နက်လိုက်ဖက်သော ယောက်ျားပီသသော ဗလ ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားက ကျနေတာပဲလေ။ နောက်ပြီး ရုပ်ဆိုးပေမယ့် မမြင်ရသော လိင်ဆွဲဆောင်မှု၊ အပြောအဆို အနေအထိုင် အထိအတွေ့ ညက်ညော ကျွမ်းကျင်မှုရှိ တာတော့ အမှန်ပင်။ မသိစိတ်တို့က မရုန်းနိုင်အောင် အိပ်မွေ့ချထားသလို ဖြစ်နေသည်။
ကပ္ပလီက တစ်ဆင့်တက်ကာ ကျွန်တော့်မေးစေ့လေးအား ပွတ်ဆွဲရင်း လည်ချောင်းမှမှတဆင့် ကျွန်တော့်ရင်အုံ လေးကိုဖိ အုပ်ကာ နို့သီးလေးများကို ခပ် ဖွဖွပွတ်ပေးရင်း
“မကြောက်နဲ့နော်…. ကိုယ်တစ်ယောက်လုံးရှိတယ်…. မိုးတိတ်ရင်လိုက်ပို့ပေးမယ်နော်…. အေးနေမယ်….
ငါ သည်ညကို ဆုတောင်းလို့ရရင် ဆုတောင်းချင်တယ် မင်းသာ နတ်သမီးလေးဖြစ်ရင်သိပ်ကောင်းမှာပဲ
ငါမင်းကို ချစ်တယ်ကွာ …”
သူက ပြောပြောဆိုဆို ကျွန်တော့် နှုတ်ခမ်းများအား ဆွဲစုပ်ပြီး ပါးပြင်အား အနမ်းမိုးရွာချလိုုက်တော့ သည်။
ကျွန်တော် ဘယ်လိုမျှ မရုန်းနိုင်ခဲ့။ လူတစ်ယောက်မှာ အချစ်စိတ်ရှိသလို ကာမ တဏှာလိင်စိတ်ကလည်း ရှိနေတာပဲလေး။ ကိုမင်းမင်းနဲ့ ချစ်သူမကျ လင်မယားမကျ အထိအတွေ့တွေ သာယာမှုတွေကို ခံစားဖူးသော ကျွန်တော် သစ္စာမဲ့နေပြီလား။ ကျွန်တော် သူ့ကိုတွန်းပစ် လိုက်ရမှာလေ။ ဘာလို့ ငြိမ်ခံနေတာလဲ။ မသာယာသင့်ဘူးလေ။ မင်းမင်းနဲ့ စခဲ့တဲ့ ကာမတဏှာ တွေက မင်းမင်းနဲ့ပဲ ဆိုင်တယ် လေ။ သူက တစိမ်းပဲ။ ကျွန်တော် မရုန်းချင်တော့ အားလည်းမရှိ။
သူကတစ်ဆင့်တက်ကာ ကျွန်တော့် တင်သားလေးများကုလိ ာပွတ်ချေလိုက် နို့သီးလေးများအား စုပ်ယူရန်
T-Shirt အင်္ကျီကို မလိုက်သောအခါ အဝေးကနေ မီးတစ်ချက်လက်သွားတော့သည်။ ကျွန်တော်လည်း
အသိစိတ်နဲ့ လူပြန်ကပ်မိကာ-
“ အား… ကို ကပ္ပလီ လွှတ်ပါဗျ… မကောင်းပါဘူး…. မင်းမင်း သိရင် မကောင်းဘူး။ ကျွန်တော် ခင်ဗျားနဲ့
သူငယ်ချင်းလိုပဲ နေချင်တယ်…. အဲလို မနေချင်ပါဘူး…”
“ဟဲ….ဟဲ…ဟဲ.. မင်းကလည်း ရှက်နေပြန်ပြီ…. မင်းမင်းက မင်းကိုစွန့်လွှတ်ပြီးသားပဲ။ စိတ်မဆိုးပါဘူး…
ငါက မင်းကို ဖြည့်ဆည်းပေးမှာပါ။ သည်အကြောင်းတွေမင်းမင်းလည်း မသိစေရဘူး ဘယ်သူမှမသိစေရဘူး မင်း သာငါ့ချစ်သူဖြစ်ရင် ငါလိုက်ပြီးဖုံးထားပေးမယ် ကာကွယ်ပေးပါ့မယ် လုပ်ပါကွာ… ငါ မရတော့ဘူး…ဟင်း… ဟင်း”
“ မလုပ်ပါနဲ့ဗျာ…. ကျွန်တော် ဒါတွေကို လျော့တော့မယ်. .. မလုပ်ချင်တော့ဘူး….. အေးအေးဆေးဆေးပဲ
နေပါရစေ…”
“ မင်း…မညာ…ပါနဲ့….မင်းဘာလိုချင်တယ်…. ဘာတွေဆန္ဒရှိတယဆိုတာ ငါသိပါတယ်…. လုပ်ပါကွာ
တစ်ခါ လောက် ငါ့ကိုလည်း လိုက်လျောလိုက်ပါ…”
ကပ္ပလီက အတင့်ရဲလာကာ ကျွန်တော့်အား မြွေတစ်ကောင်လို ရစ်ပတ်ချုပ်နှောင်လာသည်။အေးချမ်းသော ရာသီဥတုတွင် သူ့ကိုယ်လုံးနွေးနွေးနဲ့ သူ့ပါးစပ်က အရက်နံကလည်း လူကိုယစ်မူးနေစေသည် လားမသိ။
ထိုစဉ်….ဓာတ်မီးရောင် တစ်ချက်လင်းသွားပြီး -“ ကပ္ပလီ…. ကပ္ပလီ….. ဟေ့ အိပ်နေပြီလား…. “
ဟင် ကိုညိုအသံပဲ… ဘုရား… ဘုရား… ငါ့ကို တွေ့သွားပြီလားမသိဘူး။ မဖြစ်ဘူး ငါအရင်ဆုံး ထကွ်တွေ့မှ
ဆုံးဖြတ်ချက်နဲ့အတူ ကပ္ပလီကို တွန်းလှည်းပြီး ကျွန်တော် တဲအပေါက်၀ဘက် ကို ထလာလိုက်သည်။
“ကိုညို… လာလေ…. မအိပ်သေးဘူး မီးပျက်ပြီး မိုးတွေရွာနေလို့… ဘာဖြစ်လို့လဲ ”
“ဟင်း…. ညီလေးပါလား…. အဘိုးနဲ့ အိမ်မှာမနေပဲ သည်ကို ဘာလာလုပ်တာလဲ မိုးထဲရေထဲမှာ…”
“ ဟုတ်တယ်… အိပ်မပျော်လို့ လမ်းလျှောက်ထွက်လာ ရင်း သည်ဘက်ရောက်တော့ ကပ္ပလီနဲ့ စကားပြော
နေတုန်း မီးပျက်ပြီး မိုးတွေရွာနေလို့ ပြန်မလို့လုပ်နေတုန်း။ ကိုညိုရော”
“ငါ.. မင်းမင်းကိုလာ ရှာတာ။ သည်ကောင် ငါ့အတငွ်းခံဘောင်းဘီ ယူ၀တ်သွားတာ တွေ့လိုက် တယ်လို့ waiter တွေပြောလို့…ဟင်း”
“သြော်…”
ထိုစဉ် ကပ္ပလီက ကျွန်တော့်နောက်ကနေ ရောက်လာပြီး…..
“ဟုတ်လား….ကိုညို…. ကျွန်တော်လည်း သူ့ကို စောင့်နေတာ။ ပြန်မလာသေးဘူး။ ပြန်လာရင် ပြောလိုက်မယ် လေ။ သည်ညီလေးက စကားပြောရင်း မိုးရွာလာလို့ မီးကပျက်သွားတော့ ခဏ နေဦးဆိုပြီး အမှောင်ထဲမှာ ကျွန်တော်လည်း ပျင်းနေတာနဲ့စကားပြောနေကြတာ။ အစ်ကိုလည်း လာလေ ကျွန်တော် မီးအိမ်ထွန်းလိုက် မယ်”
“သြော်…. နေပါစေတော့… ငါ့မှာလည်း ခမောက်တစ်ခုပဲပါလာတယ်။ မိုးစဲရင် မင်းပြန်လိုက်ပို့လိုက်ပါကွာ။
ငါ ပြန်တော့မယ်။ မင်းတို့ စကားဆက်ပြောကြ”
ပြောပြောဆိုဆို ကိုညိုက ဓာတ်မီးဖြင့်တဲ အထဲ ဘက်နဲ့ အပြင်ကို ဝေ့၀ှိုက်ထိုးကာ ကျွန်တော်တို့အား နှုတ်ဆက်ကာ ပြန်သွားသည်။
တော်ပါသေးရဲ့ သူတစ်မျိုးမထင်သွားလို့။
“ဘာမှ စိတ်မပူနဲ့..ငါ ဖြေရှင်းတတ်ပါတယ်။ မင်းမကြောက်ပါနဲ့ကွာ…..ဟင်း….ဟင်း…..မိုးစဲမှ မင်းကိုပြန်ပို့
ပေးပါမယ်။ ခုတော့ ငါနဲ့နေပါဦးကွာ….ဟီး….ဟီး…”
“စိုရင် စိုပါစေ။ ကျွန်တော်ပြန်မယ်ဗျ။”
ဟုတ်တယ်လေ သူဘာလိုချင်နေတာလဲ ကိုယ်ကသိနေတာ။ ကိုယ်လည်း ကာမဆန္ဒတွေ သည့်ထက်
မထကြွခင် အမြန်လစ်မှ မဟုတ်ရင် မီးထတောက်တော့မယ်။ ငတ်နေတာလည်း ကြာတော့။ homo ဘ၀
ဆိုတာလည်းခက်သား ယောက်ျားတွေနဲ့ အမြဲနေရပေမယ့် အထိအတွေ့တေကိုတော့ မရှောင်နိုင် မနည်းထိန်း သိမ်းနေရတယ်။ မိန်းကလေး တွေလို ခပ်ခွာခွာ နေလို့ကို မရ ယောက်ျားဖြစ်နေတော့။
ကျွန်တော် တဲအပေါက်ဝနေလှမ်းအထွက် ကပ္ပလီက နောက်ကနေ လှမ်းဆွဲ လိုက်သဖြင့် အမှတ် တမဲ့မို့ သူ့အပေါ်ထိုင်လျက်ကျသွားသည်။မှားပြီသူ့ပုဆိုးအောက်က လီးကတောင်ကာ ကျွန်တော့်ဖင်အား
လာထောက်မိတော့သည်။ သွားပြီ ငါတော့ မီးတွေပွင့်ပြီ။ ဒုက္ခ။ဒါပေမယ့် ရအောင်တော့ ငြင်းရမှာပဲ။
မိုက်မိုက်ရိုင်းရိုင်း သူ့ကို ပြန်လုပ် ပြန်ပြောလို့လဲ မဖြစ်ဘူး ဘာဖြစ်လို့လဲ ဆိုတော့ သူကငါနဲ့မင်းမင်းအကြောင်းကို စိတ်ဆိုးပြီးလိုက်ဖွမှ ခက်မယ်။ စောစောက ကိုညိုကလည်း ငါသည်မှာရောက်နေတာတွေ့သွားတယ် သူဖွလိုက်ရင်တော့ ဟင်း ခက်တယ် မီးစင်ကြည့်ကရမှာပဲ….။
“အင်းးး…… ကိုကပ္ပလီ…. ကျနွ်တော့်ကို လွှတ်ပါဗျာ။ အဲ့လို မလုပ်ပါနဲ့…. မင်းမင်း….ပြန်လာလို့ တွေ့သွားရင်
မကောင်းဘူး။ ကိုညိုကလည်း မြင်သွားတော့….နော်….”
အပြင်မှာ မိုးကစဲကာ ကြယ်ရောင်လရောင်များနဲ့ ပြန်လင်းလာပေမယ့် ကပ္ပလီစိတ်ထဲကရာဂစိတ်ဆင်ရိုင်းက တော့ ကျွန်တော့်ကိုယ်လုံးနဲ့ သူထိတွေမှ အစပျိုးအားကောင်းလာကာ အသက်ရှူသံတွေပြင်းလာသလို အားတွေသန်မာပြီး ရဲတင်းကာ ကျွန်တော့်အား မလွှတ်တော့ပါ။
“ငါက အထာသိပါတယ်ကွ။ မင်း…. ငါ့ကို တစ်ခါလောက် ပေးချစ်ပါကွာ ….. ငါလည်း မင်းကိုတစ်ဖက် သတ် စိတ်၀င်စားလာတာပဲ။ တစ်ခါတည်းပါ မင်းဘာမှဖြစ်စရာမရှိဘူး။ ငါအာမခံတယ်။ ကိုညိုက ငါနဲ့ ရင်းနှီးတယ်။ ငါကြည့်ပြောပေးမယ်။ မင်းမင်းကိစ္စမင်းလာရှင်းတာလို့ မနက်ကျ ပြောပေးမယ်။ မင်းနဲ့ ငါဖြစ်တာ ဘယ်သူမှ မသိစေရပါဘူး။ တစ်ခါတည်းပါကွာ။ အေး… မင်းမလိုက်လျောရင်တော့….ငါ…အဆိုး မဆိုနဲ့…ငါဘာမှ တာ၀န်မယူဘူး…..ဟီး…..ဟီး…..ဟီး..”
အရက်တန်ခိုး ကြောင့် သူရဲတင်းကာ ကျွန်တော့်အား အကြပ်ကိုင်တော့သည်။ သူ့စကားအဆုံး ကျွန်တော်
ဘာမှ မတတ်နိုင်တော့ စိတ်လျော့လိုက်ရပေမယ့်။ စိတ်ထဲမှာ မင်းမင်း ကလွဲပီး ဘယ်ယောက်ျားလေးနဲ့မှ
ဖြစ်ဖို့ မကောင်းတော့မှန်းသိတယ်။ ဒါပေမယ့် ကိုညိုသိသွားရင်တော့….ဟင်း…..မင်းမင်းရဲ့ တပည့်ပီသစွာ
ကပ္ပလီကလည်း သွက်လက်ရဲတင်းလှသည်။ ကျွန်တော့် အား ပက်လက်လှန်ချကာ T-shirt လေးအားအပေါ် သို့ ပင်တင်ပြီး ကျွန်တော့်ရဲ့ ကာမခလုတ်များကို တစ်ခုချင်းစဖွင့်ပါတော့သည်။
“အိုး…. သူ….သူ… ငါ့နို့တွေကို စို့နေပြန်ပီ ..အဟင့်……အင်း….လက်ကလဲ …..ငါ့ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်ပြီး တင်သားတွေကို ဆုတ်နယ်နေပြန်ပါလား…. အို….ငါ ….စိတ်တွေ….မထိန်းနိုင်တော့ဘူး……ဟေ့ာ…. ငါ့လက်တစ်ဖက်ကို သူ့လုံချည်ပေါ်အုပ်ကိုင်ပြီး အိုး…..သူ့လီးပေါ်ကိုင်ခိုင်းနေတယ်…….အ….”
တစ်တက်စားလည်း ကြက်သွန် နှစ်တက်စားလည်း ကြက်သွန်ပဲ သည့်ထက်အရှက်မကွဲ လူပိုမသိအောင်တော့ လုပ်ရတော့မှာပေါ့။ ငါ့ဘ၀ကတော့ သွားပါပြီ။ကျွန်တာ် စိတ်ပျက်အားငယ်စွာ သူပြုသမျှနုဖို့သာရှိတော့သည်။ ခုဆို လုံချည်အောက်က ကပ္ပလီရဲ့လီးကလည်း လုံးပတ်တော်တော်ကြီးပုံရပေမယ့် အရှည်ကတော့ ငါးလက်မခွဲ လောက်ပင်ရှိမည် ကျွန်တော့်ထက်နည်းနည်းတိုမည်ထင်သည်။ ကာမအဆိပ်တို့ သည်လည်း စိတ်လျော့လိုက်သည်နှင့် တရိပ်ရိပ်တက်လာတော့သည်။ ကျွန်တော် ဘာမှမတတ်နိုင်တော့ပါ။
ခုဆို ကျွန်တော် ဘောင်းဘီက ပေါင်လယ်ရောက်နေပြီ ကျွန်တော့် လီးကလည်း မာတောင်စပြုနေပြီ။
အ၀တ်ကလည်း ရင်အုံအပေါ်ဘက်ကို လိပ်တက်နေပြီလေ။ကာမခလုတ်များကို ဖွင့်နေသော ကပ္ပလီက
ကျွန်တော့်ချက်လေးအား လျှာနဲ့ လျက်ပြီးတော့ ကျွန်တော့်အား သူနဲ့ အတူထိုင်ရန် ပင့်တင်လိုက်ပြီး သူ့လီး အား ကိုင်စေကာ ဂွင်းတိုက်ပေးဖို့ ပြောသည်။
ကျွန်တော်က လုံချည်တိုတိုအောက်ကို လက်ထိုးထည့်တော့ သူက-
“အား…. ငါ မင်းကိုင်ရတာလွယ်အောင်လို့ အတွင်းခံဘောင်းဘီတောင် မ၀တ်ထားဘူး။ လုချည်အပေါ်က
အစကိုဖြေပြီး လုပ်ပါ …. ဘယ့်နှယ် ခက်ခဲအောင် အောက်ကနေ လှန်ပြီး ကိုင်နေရတာတုန်း”
သူတော်တော် စိတ်ထန်နေသလို မူးနေကာ အားမလို အားမရဖြစ်နေသည်။ လုံချည်ကိုချွတ်ချလိုက်သည်။အိုး…. အပြင်က အလင်းရောင်ကြောင့် သူ့လီးကြီးက တော်တော်တုပ်ကာလုံးပတ်ကြီးသော ချောကလက်မဲ မဲ အတောင့်ကြီးလား အကြောများထကာတောင်နေသည်။
အရှည်ကတော့ ကျွန်တော့်လီးအောက် နည်း နည်းတိုမည်။ မင်းမင်းလီးလို အရည်ကြည်တို့ မစိမ့်နေပါမရှည်ပါ။ လုံးပတ်ကတော့ မင်းမင်း ထက်နည်းနည်းတော့ကြီးမည်။ ကွမ်းသီးလုံး ဒစ်ထိပ်က တော်တော်ကြီးသည်။ အရင်းကတော့ သေးသည်။ ထိပ်ထက်စာရင်ပေါ့။ လီးတစ်ချောင်းလုံး မဲနက်တုတ်ခိုင်ကာ ဆီးခုံမွှေးတိုတို ကောက်ကောက်တို့က အသားနဲ့ ပြောက်နေသည်။
ကျွန်တော်လည်း ပူနွေးမာတောင်နေသော သူ့ လီးတုတ်တုတ်ကြီးကို ဆွဲကိုင် လိုက်ကာ အပေါ်အောက် ပုံမှန် ဂွင်းထုပေးနေလိုက်တော့သည်။
ဆက်ရန် အပိုင်း - ၉
---------------------------------------------
မှတ်ချက်။ ။ ထန်ပြီး ထုပါ.. အတုမယူပါနှင့်😁
<Zawgyi>
သုံးပင္လိမ္တဲ့ည
အပိုင္း - ၈
#Credit;C.K.O
ေနာက္ေက်ာက မင္းထိုးတဲ့ ဓား ေစ်းေပါလိုက္တာ
ထို႔ေနာက္ ကြၽန္ေတာ္လည္း သဲျပင္ေပၚ မဟန္ႏိုင္ဘဲ ေမွာက္လ်က္လွဲခ်လိုက္ ေတာ့သည္။ ငါးမိနစ္ခန္႔ သူမွိန္းေနၿပီးမွ ကုန္းထလိုက္သည္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း လိုက္ထကာ သူ့ပါးျပင္အား ေျခဖ်ားေထာက္ၿပီး
သူ့ပခုံးေပၚ လက္တင္ကာ အငမ္းမရနမ္းလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္စြပ္ၾကယ္ကို ယူၿပီး သူ့အား သုတ္ေပးၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ကိုယ္လည္း သုတ္လိုက္သည္။ သဲျပင္ျဖဴျဖဴေပၚမွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔သူ့ ရဲ႕ေျခရာ လက္ရာ ေတြနဲ႔ သူ့သုတ္ရည္အခ်ိဳ႕က က်န္ခဲ့သည္။
ၿပီးေတာ့ သူကအိပ္ေတာ့မယ္ဆိုသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္လည္း မခြဲခ်င္ ခြဲခ်င္ျဖင့္ပင္ လမ္းခြဲကာ
အိမ္ဘက္သို႔ျပန္လာၿပီး လမ္းတြင္ ရွိေသာ ဘိုထိုင္အိမ္သာထဲတြင္ ၀င္ၿပီး ေဆးေၾကာသန္႔စင္ကာ
အုတ္ ေရကန္တြင္ ေရခ်ိဳးလိုက္ပါေတာ့သည္။ ေမာေပမယ္ ေစာင့္ရေပမယ့္
ေစာင့္ရက်ိဳးနပ္တယ္လို႔ပဲေတြးကာ အိမ္ေပၚတက္ၿပီး ျခင္ေထာင္ထဲ၀င္ကာ ေမာေမာျဖင့္ ေက်နပ္စြာ
အိပ္ေမာက်သြားပါေတာ့သည္။
ေနာက္ေန႔ ေန႔လယ္ဘက္ သူလိုခ်င္တာရွိရင္ ကပၸလီကိုလာယူခိုင္ေပးမယ့္ သူကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို
ေရွာင္ေနသည္။ ညဘက္ေတာ့ မေန႔ကလို ေတြ႕ ေကာင္းပါရဲ႕လို႔ ကြၽန္ေတာ္ေတြးကာ စိတ္ေျဖမိသည္။
ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္ေတြးထင္သလို ျဖစ္မလာခဲ့ပါ။ သူကြၽန္ေတာ့္ကို ေရွာင္ေနသည္။ ညဘက္ မိုးမရြာ ရင္
သူေနတဲ့ တဲဘက္မွာ မေယာင္မလည္ သူျပန္လာေနၾကအခ်ိန္ 10 နာရီခြဲေက်ာ္ကို သြားေစာင့္ေနေပမယ့္။
သူျပန္မလာပါ။ မေတြ႕ ခ်င္ေသာ ကပၸလီကိုသာေတြ႕ရသည္။ ကပၸလီရဲ႕ အပိုးမက်ိဳးတဲ့ မ်က္ႏွာေပးနဲ႔
ရိသဲ့သဲ့လုပ္ကာ ကြၽန္ေတာ္အား..
“ ခ်စ္ေလးရဲ႕ ကိုမင္းမင္းက ေနာက္ေန႔ေတြလည္း လာမွာမဟုတ္ဘူး ေစာင့္မေနနဲ႔ သူ့ေကာင္မေလး ရြာမွာ
အသုဘ နာေရးရွိလို႔ အဲ့သည္မွာပဲ ညအိပ္ၿပီး မနက္မိုးလင္းခါနီးမွ ျပန္လာမွာ။ အိပ္ေရးပ်က္တယ္ မေစာင့္
နဲ႔ေတာ့ … ေနာက္ၿပီးသူက မင္းအေပၚစိတ္မ၀င္စားေတာ့ဘူး… အခ်ိန္မျဖဳန္းနဲ႔…..ငါကေတာ့ မင္းကို
စိတ္၀င္စား တယ္…. မင္းအေၾကာင္းေတြကို ငါအကုန္ သိတယ္ေနာ္.. မင္းမသိခ်င္ဘူးလား…ဟဲး…ဟဲး….မင္းစိတ္၀င္စားမယ္ ထင္တယ္…. “
ဘုရားေရ …. သူ…သူ…င့ါအေၾကာင္းေတြ သိတယ္… မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး…. သူျမင္တာမွ မဟုတ္တာ…အထင္နဲ႔ ေလွ်ာက္ရမ္းေျပာေနတာ… သြားစမ္းပါ။
“ အပိုေတြ လာမေျပာနဲ႔… ကိုကပၸလီ… ခင္ဗ်ားကို ကြၽန္ေတာ္ စိတ္မ၀င္စားဘူး။ မင္းမင္းနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္က
ခင္ဗ်ား စကားေၾကာင့္ အခင္အမင္ပ်က္မွာ မဟုတ္ဘူး။ သူ့ဘာသာသူ ရည္းစားပဲထားထား မိန္းမပဲယူယူ
ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ဘာမွ ဆိုင္မွာမဟုတ္ဘူး… မင္းမင္းလာရင္ ခင္ဗ်ားအေၾကာင္းကို ေျပာလိုက္မယ္ သူငယ္ခ်င္း အခ်င္းခ်င္း လိုက္ ေသြးခြဲေနတယ္လို႔”
ကြၽန္ေတာ္ ခပ္တည္တည္နဲ႔ ျပန္ေျပာၿပီး လွည့္ထြက္လာသည္။ စိတ္ထဲမွာလည္း ေဒါသေတြထြက္လာသလို
စိုးရိမ္မႈ ၀မ္းနည္းမႈတို႔ႏွင့္ ရွက္စိတ္ေၾကာင့္ မ်က္ရည္တို႔ဝဲကာ တစ္ကိုယ္လုံးတုန္ေနသည္။
ဒါေပမယ့္ ကပၸလီက ကြၽန္ေတာ့္ေနာက္ကိုလိုက္ကာ ကြၽန္ေတာ့္လက္ကို လွမ္းဆြဲလိုက္သည္။
“ မင္းဘာမွ မသိေသးဘူးပဲ… မင္းမင္းက မင္းကို ငါ႔ဆီ
ထည့္ခဲ့တာ ရြာ ကေကာင္မေလးနဲ႔ ငါတို႔အလည္း
အလွည္လုပ္ထားတာ….ဟင္း…ဟင္း… မင္းမင္းက မင္းထင္သလို လူေကာင္းမဟုတ္ဘူး ….ငါက မင္းကို
သနားလို ခု..မင္းမသိခ်င္ေသးလည္းရတယ္… မင္းေစာင့္ၾကည့္လိုက္ ။ တစ္ခ်ိန္မင္းသိခ်င္ရင္ သည္ေနရာကို လာခဲ့… ငါတစ္ေယာက္တည္းရွိတယ္ ညဘက္ ေအးေဆးပါ။
ေဆြးေႏြးၾကတာေပါ႔…ဟီး…ဟီး… ဟီး.”
“စိတ္မ၀င္စားဘူး…. လဲေသလိုက္…”
ကြၽန္ေတာ္ သူ့ အားေဆာင့္တြန္းကာ လညႇ့္ထြက္လာခဲ့သည္။ၾကားရသည့္ သတင္းေတြက ကြၽန္ေတာ့္ရင္ကို မီးစနဲ႔ ထိုးသလိုပင္။ အသက္႐ွဴပင္မဝေတာ့။ ကိုမင္းမင္း ကသူေျပာသလို ငါ႔ကို လွည့္စားၿပီး ဝေတာ့ သူ့ဆီတြန္းထည့္ခဲ့တာလား။ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ မင္းမင္း ကိုမ်က္ႏွာခ်င္း ဆိုင္ေတြ႕ၿပီး ေမးၾကည့္မယ္။ ကြၽန္ေတာ္ အိမ္ကို ခပ္သြက္သြက္ျပန္လာေတာ့ ကိုေက်ာ္စိုး ေရခ်ိဳးၿပီး ျပန္သြားသည္ကို လေရာင္ေအာက္တြင္ ျမင့္မားေသာအရပ္ႏွင့္ က်ယ္ျပန္ေသာ အ၀တ္မပါသည့္ ေက်ာျပင္အား ၿခံ ဘက္ထြက္သြားသည္ကို ေတြ႕ လိုက္ ရသည္။
ခုတေလာ မင္းမင္းရွိတဲ့ဆီသြားေနတာနဲ႔ မိုးရြာ တာနဲ႔ ကိုေက်ာ္စိုးနဲ႔ မေတြ႕ရတာေတာင္ ၾကာပီ။ မင္းမင္းကို ေစာင့္ရင္း အိပ္ေရးပ်က္ရတဲ့ညေတြ ခိုးငိုခဲ့ရတဲ့ ညေတြ မ်ားခဲ့သည္။ ရင္ထဲမွာ အပူမီးက တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အရွိန္တက္ေလာင္ၿမိဳက္ေနခဲ့ေတာ့သည္။ ေန႔ခင္းဘက္ ကြၽန္ေတာ္အလုပ္မအားသျဖင့္ မင္းမင္း အားမေတြ႕ျဖစ္သလို သူလည္း ကြၽန္ေတာ့္ကို ေရွာင္ေနသည္။ ထမင္းစားခ်ိန္
ထိပ္တိုက္ေတြ႕ျဖစ္ေသာ္လည္း ျပသနာကို ေျဖရွင္းေမးျမန္းဖို႔က သူ့နား ကပၸလီ ကရွိေနသည္။ မဟုတ္ရင္
အျခားလူေတကြ ရွိေနသည္။ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ အခြင့္မသာခဲ့ ။ ေနရတာလည္း မေပ်ာ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္သူ့အေပၚ ဘာအမွားမွ မလုပ္ဘဲနဲ႔ သူရက္စက္တယ္။ ေသခ်ာ ရွင္းျပသင့္တယ္ထင္တယ္။
သည္လိုနဲ႔ တစ္ေန႔ေတာ့ ၿခံေထာင့္မွာ မင္းမင္းကို ကပၸလီနဲ႔ ေဆးလိပ္ေသာက္ေနတာ ေတြ႕တယ္။
“ ကိုမင္းမင္းကို ေျပာစရာရွိတယ။ ေမးစရာရွိတယ္။ ေရကန္နားက သရက္ပင္ေအာက္ကုလာခဲ့ပါ။”
“ ဘာေတြ ေျပာမလို႔လဲ သည္မွာေျပာလဲရ တယ္။ အခ်ိန္မရွိဘူး။”
“ သည္မွာ ေျပာလို႔ မရလို႔ေပါ႔ ။ လာခဲ့ပါ ကြၽန္ေတာ္ ေစာင့္ေနမယ္။ မၾကာပါဘူး”
သူက သိပ္စိတ္မပါ။ ကပၸလီက ၿပဳံးစိစိျဖင့္--
“ သြား ရွင္းလိုက္ေလကြာ… မင္းကလည္း..”
ၿခံေထာင့္မွာ ရႈခင္းေတြက ေရကန္နဲ႔ အတူ စိမ္းလန္းေနေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာေတာ့ ေႏြရာသီလို ညႇိဳးႏြမ္း ေျခာက္ေသြ႕ေနသည္။ ကန္ေရျပင္ကို တိုက္ခတ္လာေသာ ေလႏုေအးေတြ ကလည္း ပူေလာင္ေနေသာ ကြၽန္ေတာ့္ ရင္ထဲက အပူေတြ သက္ျပင္းအျဖစ္ အျပင္ကိုမႈတ္ ထုတ္တာကို မတားဆီးႏိုင္ေအာင္ ပူလြန္းေနသည္။
ကိုမင္းမင္းမ်က္ႏွာကို ေသခ်ာၾကည့္ကာ ေမးလိုက္သည္။
“ ကိုမင္းမင္း မိန္းကေလး ရည္းစားရတာ ကြၽန္ေတာ္သိပါတယ္။ ဘာမွမေျပာခ်င္ပါဘူး။ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ကိုမင္းမင္း ပတ္သက္မႈကေရာ သည္လိုပဲ အဆက္ျဖတ္ လိုက္ရမွာလား။ ကြၽန္ေတာ္ ကိုမင္းမင္းကိုမျပတ္ႏိုင္ေသးဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္မွာ ဘာအျပစ္ရွိလို႔လဲ။ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ တစ္ပတ္ကို တစ္ည တစ္နာရီေတာင္ အခ်ိန္မေပးႏိုင္ဘူးလား။ ကြၽန္ေတာ့္ကို မခ်စ္ေတာ့ဘူး မလိုေတာ့ဘူးဆိုလည္း ေျပာပါ။ ေနာက္ၿပီး ကပၸလီက ကိုမင္းမင္းနဲ႔ သူက ေကာင္မေလး နဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို အလဲအလွယ္ လုပ္ထားတယ္ဆို။ အဲဒါအမွန္ပဲလား ကြၽန္ေတာ့္က အလဲအလွယ္ ပစၥည္းလား။ ကြၽန္ေတာ့္ကို မေတြ႕ခ်င္ေတာ့ဘူး မဆက္ဆံခ်င္ေတာ့ဘူးဆိုလဲ ေျပာလိုက္ပါ။ ကြၽန္ေတာ္ ညဘက္
လာမေစာင့္ေတာ့ဘူး။ ခုေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ ကို အ႐ူးလုပ္ေနသလိုပဲ ။ ေျပာပါ။ ကိုမင္းမင္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ ရွင္းရွင္း လင္းလင္း ျပတ္ျပတ္သားသား ေရွ႕ဆက္ၾကတာေပါ႔”
ကိုမင္းမင္းက ကြၽန္ေတာ့္စကား ေတြကို မၾကားသလို ဂ႐ုမစိုက္သလို ကန္ေရျပင္ကိုေငးလိုက္ စီးကရက္ကို ဖြာလိုက္နဲ႔ လုပ္ၿပီးမွ.
“ မင္းေျပာခ်င္တာ ဒါလား.. ငါ နားေထာင္ၿပီးၿပီ။ သြားေတာ့မယ္။ စိတ္ရႈပ္ရတဲ့အထဲ ဘာေတြ ျပသနာလာရွာေနတာလဲ”
“ ကြၽန္ေတာ္က ျပသနာရွာတယ္ ဟုတ္လား။ မဆိုင္ပါဘူး။ မသြားနဲ႔။ ရွင္းရွင္းေျပာသြား။”
“ မင္းဘာသာမင္း ႀကိဳက္သလိုလုပ္၊ ငါဘာမွမသိဘူး”
ေျပာေျပာဆိုဆို သူကပၸလီရွိရာသို႔လွည့္ထြက္သြားသည္။
ကြၽန္ေတာ္ မ်က္ရည္တို႔က ထိန္းထားတဲ့ၾကားက ဝဲကာ အျမင္အာ႐ုံေတြ ဝါးသြားသည္။ စိတ္ထဲက အဲ့လို
မလုပ္ပါနဲ႔ က်ႏြ္ေတာ့္ကို မထားခ့ပါနဲ႔ သနားပါ ေျပာေနေပမယ့္။ ပါးစပ္ကမထြက္ေတာ့။ စိတ္ထဲမွာ နာက်င္တာ ၀မ္းနည္းတာ ရွက္တာေတြအျပင္ ေဒါသစိတ္ေတြကလည္း လူကို အသိစိတ္နဲ႔ကင္းကြာကာဘယ္ေလာက္ ၾကာၾကာ ကြၽန္ေတာ္သည္အတိုင္းေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ကာ ရပ္ေနလဲ မသိ ။
မိုးဖြဲေလးေတြ က်လာမွပဲ သတိ၀င္ကာ မိုးလြတ္ ရာကို ျပန္လာခဲ့မိသည္။ သည္လိုနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို သူပ့စ္သြားခဲ့သည္။ အမွန္ေတာ့ ပစ္သြားတာမဟုတ္ အျခားသူဆီ ေရာင္းစားခဲ့သလို လုပ္ခဲ့တယ္ ဆိုတာ ေနာက္မွသိခြင့္ရလိုက္ပါသည္။နာက်င္ ၀မ္းနည္းစိတ္၊
အားငယ္စိတ္ေတြ သူ့ကိုလြမ္းတဲ့စိတ္ေတြကို အခ်ိန္ျပည့္ ႐ူးမတတ္ ခံစားကာ လူေတြ မသိေအာင္ ထိန္းသိမ္းကာ ႀကိဳးစားၿပီး ေန႔ရက္ေတြကို ျဖတ္သန္းခဲ့သည္။
အထူးသျဖင့္ ညဘက္ ဆို အိပ္မေပ်ာ္ဘဲပူေလာင္ တမ္းတ လြမ္းေဆြးမႈ ၀မ္းနည္းမႈေတြေၾကာင့္ လူက အ႐ူးတစ္ေယာက္လို ႀကိတ္ငိုေနမိ သည္။ မ်က္ရည္တို႔က မထြက္ ။ မေနႏိုင္ရင္ သူျပန္လာမယ့္ ေနရာကို အလြမ္း ေျပ ခိုးၾကည့္မိသည္။ စိတ္နဲ႔ လူနဲ႔ မကပ္။ တစ္ေန႔ေတာ့ ကပၸလီက ညေနဘက္ က်ႏြ္ေတာ့္အား ကြၽန္ေတာ္သိသင့္သည့္ကိစၥတစ္ခုရွိသည္ ။ သူ့ ကို လာေတြ႕ရန္ ခ်ိန္းလိုက္သည္။ ညဘက္ 9 နာရီေလာက္ သူ့သံပုရာၿခံက တဲမွာ သူမလာလဲ ေစာင့္ေနပါ အေရးႀကီး ေျပာျပစရာရွိတယ္တဲ့ ။ မင္းမင္းနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ပတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းတဲ့..။
သြားမေတြ႕ ခ်င္ေပမယ့္ ။ မင္းမင္းအေၾကာင္းပါတယ္ဆိုေတာ့ ေတြ႕ဖို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္ ။ ထိုဆုံးျဖတ္ခ်က္က ကြၽန္ေတာ္မွားေၾကာင္း ကပၸလီနဲ႔ ေတြ႕မွသိလိုက္ရပါေတာ့သည္။
ကိုမင္းမင္းေၾကာင့္ ပထမဆုံး အသည္းကြဲ ေဝဒနာကိုနာက်င္စြာခံစားေနရသည္။ ေယာက္က်ားတစ္ေယာက္ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကိုယ့္မာနနဲ႔ ကိုယ္မို႔ သူ့ကို ဒူးဖက္ပီး မေတာင္းပန္ခ်င္ပါ။ စိတ္ထဲကသာ ေန႔တိုင္းထက္
ညတိုင္း ေတာင္းတေနမိတယ္။ ညဘက္ေရာက္မွာ ပိုဆိုးတယ္။ သတိရတာေရာ၊ စိတ္နာတာေရာ၊ လြမ္းတာေရာ၊ အတူတူ သူနဲ႔ ခံဖူးတာကို ျပန္စဉ္းစားမိရင္ စိတ္ေတြထကာခံခ်င္လာတာေရာ။ ရင္ဖြင့္ရေအာင္လည္းေယာက္က်ား ခ်င္းျဖစ္ေနသည္။ အကူအညီေတာင္းရေအာင္လည္း မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ သည္လိုပင္ အိပ္ပ်က္တဲ့ ညေတြကို ႀကိတ္မွိတ္ ခံစားကာ ေနလာမယ့္ တစ္ညေနမွာေတာ့ waiter အေဆာင္က အျပန္မွာ ေရလာခ်ိဳးေသာ ကပၸလီနဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေတြ႕လိုက္တယ္။
ေအာက္ပိုင္း ေဘာလုံးကန္တဲေဘာင္းဘီအတိုအျဖဴေရာင္နဲ႔ ၾကက္သား အဖုအထစ္ေတြ နဲ႔ မဲေျပာင္ေနေသာကပၸလီက သူ့သြားေတြေပၚေအာင္ ၿပဳံးျပၿပီး
“ည ကိုးနာရီေလာက္ ငါ႔သံပုရာၿခံဘက္ကိုလာခဲ့ပါလား…. မင္းနဲ႔ ေဆြးေႏြး စရာရွိတယ္။ မင္းစိတ္၀င္စား
မလားမသိဘူး။ သဲေသာင္ျပင္ေပၚက ဇာတ္လမ္းတစ္ခုနဲ႔ မင္းမင္း အေၾကာင္းကို….ဟင္း….ဟင္း…ငါေစာင့္ေနမယ္ေနာ္….”
သူ့ဘက္က အပိုင္ေျပာကာ လွည့္ထြက္သြားသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ႐ုတ္တရက္ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ကာ ေနာက္မွ သတိရပီး ဘုရား…သူ ငါတို႔အေၾကာင္းေတြအကုန္ သိေနၿပီထင္တယ္။ ဒုကၡ ပဲ သြားေတြ႕မွျဖစ္မယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ စိတ္ညစ္တာေတြ လြမ္းတာေတြ ကို ခဏေမ့ကာ ကပၸလီ ခ်ိန္းထားေသာ သံပုရာၿခံထဲရွိ သူ့တဲကို
ေရာက္လာခဲ့ေတာ့သည္။ ေျခလွမ္းတို႔က မလွမ္းခ်င္လွမ္းခ်င္နဲ႔။ တဲအတြင္း မီးသီးအေရာင္က တဲ့ေရွ႕ ကြပ္ပ်စ္ေပၚရွိ ကပၸလီေပၚသို႔ ျဖာ က်ေနသည္။ အေပၚပိုင္းဗလာ ေအာက္ပိုင္း လုံခ်ည္ခပ္တိုတို၀တ္ကာ ကြၽန္ေတာ့္ကို
လွမ္းၾကည့္ေနေသာ ကပၸလီရဲ႕ အၾကည့္ေတြက စူးရွလြန္းလွသည္။
“ ေရာက္လာပီေပါ႔…ဟဲ…ဟဲ… ငါမင္းကို ေမွ်ာ္ေနတာ..”
T-shirt အစိမ္းေရာင္ ေဘာင္းဘီ အနက္အတို ကို ၀တ္ထားေသာ ကြၽန္ေတာ့္အား သူက ရိသဲ့သဲ့လုပ္ကာ စကား စလိုက္သည္။
“ ကဲ- ဘာေျပာမလို႔လဲေျပာ။ အခ်ိန္သိပ္မရွိဘူး ။ ၿပီးရင္ ျပန္မယ္”
“ေအးေဆးေပါ႔ကြာ…. မင္းကလည္း… ငါ႔နားတိုးထိုင္ပါ မကိုက္စားပါဘူး။ ဘာကို အရင္သိခ်င္လဲ ေျပာျပမယ္။ ငါေျပာျပတဲ့အတြက္ မင္းငါ႔ကို ဘာေက်းဇူးဆပ္မလဲ….ဟီး…ဟီး ….”
“ဘာဆိုင္လို႔လဲ … မေျပာခ်င္ ေနေပါ႔… ျပန္မယ္”
ကြၽန္ေတာ္ ထျပန္ေတာ့မလိုလုပ္ေတာ့ သူက ကြၽန္ေတာ့္ကို ေနာက္ကေန လက္ကို လွမ္းဆြဲလိုက္သျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္ အမွတ္တမဲ့ သူ့ေဘးက ကြပ္ပစ္ေပၚဖင္ထိုင္လ်က္က်သြားသည္။
“ ေသခ်ာနားေထာင္ မင္းမင္းနဲ႔ မင္းရည္းစားေတြျဖစ္ၿပီး မင္းမင္း က မင္းကို ခေရပါကင္ဖြင့္တာ ငါသိတယ္ ဟဲ…ဟဲ… ”
ကြၽန္ေတာ္ မ်က္ႏွာတစ္ခ်က္ ပ်က္ခ်င္သလိုျဖစ္ေပမယ့္။
“ေလွ်ာက္မေျပာေနနဲ႔ ခင္ဗ်ားျမင္လို႔လား မင္းမင္း ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ အိပ္တိုင္း ခင္ဗ်ားထင္သလိုျဖစ္ေရာလား”
“ ဟင္း….ဟင္း… ဟင္း…. မင္းေတာ္ေတာ္ အတယ္ မင္းအာ့တာေၾကာင့္ မင္းမင္းက မင္းကို လွည့္စားၿပီးပစ္သြား တာေပါ႔ကြာ ….ငါေျပာမယ္…ေသခ်ာနားေထာင္…ငါမင္းကို သနားလို႔ေခၚေျပာတာ… မင္းမင္းက အစကတည္းက စားေနၾကေၾကာင္ဖားႀကီးကြ… ငါလည္း နည္းနည္းေတာ့ အေတြ႕အႀကဳံရွိေပမယ့္ သူက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ထဲ မွာကတည္းက စားေနၾက အေတြ႕အႀကဳံမ်ားတယ။ မင္းကို ျမင္ျမင္ခ်င္း စားလို႔ရတယ္ ခေရဖြင့္ လို႔ ရတယ္ဆိုၿပီး ငါ႔ကိုေျပာ ေတာ့ ငါက မယုံဘူး ဟုတ္ပါ႔မလား မျဖစ္ႏိုင္ဘူးေျပာတယ္။ ဟုတ္ရင္ မင္းဘာေပးမလဲ ေမးေတာ့ ငါက မင္းခိုင္းတာ ငါတတ္ႏိုင္ရင္လုပ္ေပးမယ္လို႔ ေျပာေတာ့ ငါ႔ကို ဆရာတင္ မင္းတပည့္လုပ္တဲ့။ ငါလည္း သေဘာတူေတာ့ မင္းကို သူကစၿပီး ခ်ဉ္းကပ္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ မင္းကို ပါကင္ဘယ္လိုဖြင့္တာက အစ ငါကို အကုန္ေျပာျပတယ္။ ညတိုင္း တစ္ပတ္ေလာက္နီးနီး မင္းကို သူ ဘယ္လို လိုးတာဆိုတာပါ ငါ႔ကို ေသေသခ်ာခ်ာေျပာျပတာ။ ငါ႔မွာ စိတ္ေတြထန္ၿပီး ေတာင္ေနရတယ္ကြ…ဟ….ဟ..”
ကြၽန္ေတာ့္နားထဲ မိုးႀကိဳးပစ္လိုက္သလို လူတစ္ကိုယ္လုံး လည္း ဓာတ္လိုက္သလိုခံစားလိုက္ရ သည္။
ကိုယ့္နား ကိုယ္ပင္မယုံႏိုင္ ၾကားလိုက္ရသည့္စကား
ေတြက ..
“ ေတာက္…. ရက္စက္လိုက္တာ…ကိုမင္းမင္းရယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကို လွည့္စားရက္တယ္ သည္မွာ ကြၽန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားတို႔ကို ဘာအျပစ္လုပ္ခဲ့လို႔လဲ ဘာမေက်နပ္လို သည္လိုလုပ္ရတာလဲ ေျပာပါ…ခင္ဗ်ားလည္း အလိုတူ အလိုပါပဲမဟုတ္လား”
“ ေန…ေနပါဦး… ဆုံးေအာင္နားေထာင္ပါဦး။ ငါမင္းကို စိတ္၀င္စာေပးမယ့္ ခုထိ မင္းကို လက္ဖ်ားနဲ႔ေတာင္
မတို႔ေသးဘူး။ ငါ မင္းကို သနားလို႔ေျပာျပတာ။ စိတ္ကိုေလ်ာ့ပါကြာ .”
ကပၸလီက မ်က္ရည္ေတြဝဲက တုန္ယင္ေနေသာ ကြၽန္ေတာ့္ေက်ာကုန္း ကို လက္ျဖင့္ လာပုတ္ကာ
ႏွစ္သိမ့္ေန သည္။ ကြၽန္ေတာ္ သူ့လက္ကို ဆြဲခ်လိုက္ၿပီး
“ ဆက္ေျပာပါဦးေနာက္ထပ္ဘာျဖစ္ေသးလဲ”
“ အင္း ေနာက္ေတာ့ ငါက ရြာထဲဘက္က ကြမ္းယာဆိုင္က ေကာင္မေလးကို လိုက္ေတာ့။ မင္းမင္းလည္း
အေဖာ္ လိုက္ရင္း သူလည္းႀကိဳက္တယ္ဆိုၿပီး အၿပိဳင္လိုက္ၾကတယ္။ ငါက စကားေျပာတတ္တယ္ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံေရးက ေကာင္းေတာ့ ေကာင္မေလးက ငါ႔ကို သူ့ထက္ပို ခင္တယ္။ ဒါကို မင္းမင္းကို မနာလိုျဖစ္တယ္ ။ေနာက္ေတာ့ သူ့ကိုကတိေပးထားတဲ့အတိုင္း ငါက ေကာင္မေလးကို ဆက္မလိုက္ဖို႔ ေျပာတယ္။ မင္းကိစၥတုန္းက ကတိေပးထားတယ္ေလ ။ ငါစေတြ႕တာကို ဪ..သူကအဲ့လိုလုပ္ေတာ့ ဘယ္တရားပါ႔မလဲ။ ငါက လည္း အစပိုင္းကေတာ့ စိတ္ဆိုးေပမယ့္ ေသခ်ာစဉ္းစားၾကည့္ေတာ့ ေကာင္မေလးက ငါတို႔ကို ခင္႐ုံပဲခင္တာ ေလ။ အတည္ ခ်စ္သူအျဖစ္ မတြဲႏိုင္ဘူးဆိုတာသိတယ္။
မင္းမင္းက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အထင္သိပ္ႀကီး ေနေတာ့ အျမင္ကပ္တာနဲ႔ သည္အတိုင္းေတာ့မရဘူး ။ ငါ႔ကို
တစ္ခုခုေပးဆိုေတာ့ ။ မင္းလိုခ်င္တာေတာင္းလို႔ ေျပာ
တယ္ ။ ငါ႔ကို စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ ငါလည္း ဘာေျပာရမွန္းမသိတာနဲ႔ မင္းကို ေျပးျမင္မိေတာ့ မင္းခ်စ္ေလးကို ဘယ္လိုလုပ္ မွာလည္း မင္းေကာင္မေလးကို လိုက္ၿပီး ရည္းစားျဖစ္ရင္ သူက တစ္ေယာက္တည္းက်န္ခဲ့မွာ သနားပါတယ္ လို႔ စကားလမ္းေၾကာင္းေျပာင္းမိေတာ့။ ”
“ သူက မင္းႀကိဳက္ေနတယ္မဟုတ္လား မင္းရရင္ယူလိုက္ ငါေပးတယ္။ ငါ သူ့ကို မလိုေတာ့ဘူးေအး ဒါေပမဲ့ေကာင္မေလး ကိုေတာ့ ငါပဲ ဆက္လိုက္မယ္။ မင္းနဲ႔ မဆိုင္ဘူးလို႔ေျပာတယ္။ ငါက မင္းကိုလည္း ႀကိဳက္ေပမယ့္ ေၾကာက္တယ္။ ငါမလုပ္ရဲဘူး သူ့ကမင္း ကိုပဲခ်စ္တာ ငါ႔ကိုဆို သိပ္မၾကည္ ဘူးလို႔ေျပာလိုက္ေရာ။ သူက ငါ႔ကို ငါခိုင္းတဲ့အတိုင္း မင္းလုပ္မလား အာ့ဆို မင္းကို
သူခ်စ္လိမ့္မယ္တဲ့ ။ ငါလည္း မင္းကို ႀကိဳက္ေနေတာ့ သေဘာတူလိုက္တယ္ ။ လသာတဲ့တစ္ည မင္းကို
သူခ်ိန္းတဲ့ အခ်ိန္ ငါ႔ကိုသူက 9 နာရီခြဲေလာက္ တဲေနာက္ဘက္ ၿခံေထာင့္မွာ ေနေနဖို႔ေျပာတယ္။
“ ေနာက္ေတာ့ မင္းေရာက္လာေတာ့ သူနဲ႔ မင္း နမ္းေနဖက္ေနတုန္း ငါ႔ကို အခ်က္ျပၿပီး အုန္းပင္နားလာဖို႔ လက္ဟန္ျပတယ္။ မင္းက သူ့ကိုဖက္ၿပီးနမ္းေတာ့ ဘယ္ျမင္ပါ႔မလဲ။ ေနာက္ေတာ့ မင္းကို ေလးဘက္ေထာက္ ခိုင္းၿပီး သူတက္လိုးေနတာကို လေရာင္ေအာက္မွာ ငါ အနီးကပ္ျမင္လိုက္ရတယ္။ငါက အရင္က မိန္းမရွိခဲ့ဖူးတယ္။ အေျခာက္ေတြ အပြင့္မ ေတြနဲ႔ အရက္မူး ရင္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးေပမယ့္။ မင္းလို ေယာက္က်ားပဳံစံနဲ႔ကို မျဖစ္ဖူးဘူး သူစေျပာကတည္းက မယုံဘူး။ ခုေတာ့ လက္ေတြ႕ အနီး ကပ္ ျမင္လိုက္ရေတာ့ ငါဘယ္ေနႏိုင္မလဲ ငါလည္း မင္းတို႔ကို ၾကည့္ၿပီးထုေတာ့တာပါ႔။ ခု မင္းကို ေခၚေတြ႕တာက လည္း မင္းက မင္းမင္းကို မျပတ္ႏိုင္ျဖစ္ေနတယ္ စိတ္ညစ္ေနတာကို မၾကည့္ရက္လို႔ပါ။ ငါ႔ကို အထင္မလြဲပါနဲ႔။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ငါ မင္းမင္းကိုယ္စား မင္းလိုေနတဲ့ ကြပ္လပ္ကို ျဖည့္ေပးခ်င္ပါတယ္ကြာ ….ေနာ္… ဟင္….
မင္းငိုခ်င္ေနလား….ငိုခ်လိုက္ေလ…တင္းမထားနဲ႔…ၾကားလား…ေဟ့”
သူ့စကားေတြကိုၾကားၿပီး ကြၽန္ေတာ္ ရင္ထဲတင္းက်ပ္ကာ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ေနတာကို သူရိပ္မိၿပီး
စိုးရိမ္စြာ သတိေပးၿပီး ကြၽန္ေတာ့္အား လွမ္းဖက္ကာ ပခုံးကို ပုတ္ေနသည္။ ေက်ာကို ပုတ္ေနသည္။ ၿပီးေတာ့ မွေရတစ္ခြက္ကို ယူကာ ကြၽန္ေတာ့္အား အတင္းတိုက္လိုက္သည္။ ရင္ေတြပူေနတာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ သူ့ေရကို ဖိတ္ဖိတ္စင္စင္ျဖင့္ပင္ တစ္၀က္ေလာက္ေသာက္လိုက္မိသည္။
ရမၼက္ႏြံ႕
“မင္း …အဆင္ေျပရဲ႕လား…. စိတ္ကိုေလ်ာ့ပါကြာ….မင္းကို ငါေယာက္ေက်ားလးလိုပဲျမင္ပါတယ္။ မရွက္ပါနဲ႔
ငါ မင္းသိသင့္တယ္ထင္လို႔ ေျပာျပတာပါကြာ… စိတ္မဆိုးပါနဲ႔…”
“ သည္ကိစၥတကယ္ဆို မင္းမင္းနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ေတြ႕ၿပီး ရွင္းမယ္။ ခင္ဗ်ား ေရွ႕မွာ သူလုပ္ရက္တယ္။ “
“ ေအးပါကြာ…. မင္းမင္းလာတ့အဲ ထိ ေစာင့္ခ်င္ေစာင့္ပါ။ ငါလည္း သက္ေသလုပ္ေပးပါ႔မယ္…”
“ခုလို ေျပာျပတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးပါ..”
သည္လိုနဲ႔ မင္းမင္းျပန္လာမယ့္အခ်ိန္ကို ေစာင့္ေနတုန္း မိုးေတကြ ရြာ ခ်လာသည္။ ကပၸလီက တဲအထဲ မိုးလုံေအာင္ေခၚသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္လည္း လိုက္၀င္႐ုံမွတစ္ပါး အျခားမရွိသျဖင့္ သူ့အိပ္ယာ ေဘးတြင္ထိုင္ေနသည္။သူက လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လွဲခ်င္လွဲလို႔ရေၾကာင္း အိပ္ခ်င္လည္း အိပ္လို႔ရေၾကာင္းအားမနာရန္နဲ႔ မင္းမင္း ျပန္လာရင္ ႏိုးမယ္လို႔ေျပာတယ္။
လူတစ္ကိုယ္လုံး စိတ္ေရာလူပါ ပင္ပန္းေနတာကတစ္ေၾကာင္း မိုးက ေအးတာကတစ္ေၾကာင္း၊ ညကလည္း တျဖည္းျဖည္းနက္လာေတာ့ သူ့အိပ္ယာေဘးတြင္ ကြၽန္ေတာ္ ခဏလွဲရင္း မင္းမင္းအေၾကာင္းကို
စဉ္းစားေန မိသည္။ စိတ္ကို တျဖည္းျဖည္းေလ်ာ့ကာ မင္းမင္းလာရင္ ဘယ္လိုေျဖရွင္းမလဲဆိုတာကို စဉ္းစားရင္း ညည့္သည္ တျဖည္းျဖည္းနက္လာသလို မိုးေရာ ေလပါ တလေဟာရြာခ်ေနသျဖင့္ လွ်ပ္စစ္မီးက ပ်က္သြား ပါေတာ့သည္။
ကြၽန္ေတာ္ေရာ ကပၸလီပါ အေမွာင္ထဲတြင္ လဲေလ်ာင္းေနရင္ ကြၽန္ေတာ္ အိပ္ခ်င္လာသလိုျဖစ္လာသည္။ ဒါေပမယ့္ အိပ္လို႔မျဖစ္ပါ။ ထိုစဥ္ မိုးႀကိဳးပစ္သံနဲ႔ အတူ လွ်ပ္စီးတို႔လက္ကာ ေလကလည္း ဝါးေတာထဲတိုး ၀င္လာသျဖင့္ အသံႀကီးက ျမည္ ဟည္းသြားသလို တဲေလး လည္း သိမ့္ခနဲ တုန္သြားသည္။ကြၽန္ေတာ္လည္း လန္႔ကာ တစ္ဖက္ကိုတိုးမိလိုက္ေတာ့ ကပၸလီလည္း လန္႔ကာ လာတိုးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ သူ့ရင္ခြင္ ထဲ အလိုလို ေရာက္သြားပါေတာ့သည္။ ေလေရာ မိုးပါသည္းေနသျဖင့္ ခ်မ္းေနသည္ကတစ္ေၾကာင္း လန္႔သြားတာပါ ေပါင္းကာ သူ့ကိုျပန္ဖက္ထားမိသည္။ သူကလည္း ေယာေယာင္ကာ ကြၽန္ေတာ္အား ျပန္ဖက္ရင္း ကြၽန္ေတာ့္ ေက်ာျပင္ေလးအား ပြတ္သပ္ေပးေနသည္။
မင္းမင္းနဲ႔ အတူတူ မအိပ္တာၾကာေန သျဖင့္ ကိန္းေအာင္းတမ္းတေနေသာ တဏွာစိတ္တို႔ကလည္း
႐ုတ္တရက္ တစိမ္းေယာက္က်ားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ရင္ခြင္ေႏြးေႏြး အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ တျဖည္းျဖည္းထလာသည္။ တကယ္ေတာ့ ကပၸလီက အရပ္ပု လူေကာင္ေသးေပမယ့္ အလုပ္နဲ႔ အစားအေသာက္မွန္လို႔လား ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္လို႔လားမသိ မဲေသာအသားအရည္က အဆီတို႔ျဖင့္ ေျခာက္မေနဘဲ စို၀င္းေနသလို သူ့အရပ္နက္လိုက္ဖက္ေသာ ေယာက္က်ားပီသေသာ ဗလ ခႏၶာကိုယ္အခ်ိဳးအစားက က်ေနတာပဲေလ။ ေနာက္ၿပီး ႐ုပ္ဆိုးေပမယ့္ မျမင္ရေသာ လိင္ဆြဲေဆာင္မႈ၊ အေျပာအဆို အေနအထိုင္ အထိအေတြ႕ ညက္ေညာ ကြၽမ္းက်င္မႈရွိ တာေတာ့ အမွန္ပင္။ မသိစိတ္တို႔က မ႐ုန္းႏိုင္ေအာင္ အိပ္ေမြ႕ခ်ထားသလို ျဖစ္ေနသည္။
ကပၸလီက တစ္ဆင့္တက္ကာ ကြၽန္ေတာ့္ေမးေစ့ေလးအား ပြတ္ဆြဲရင္း လည္ေခ်ာင္းမွမွတဆင့္ ကြၽန္ေတာ့္ရင္အုံ ေလးကိုဖိ အုပ္ကာ ႏို႔သီးေလးမ်ားကို ခပ္ ဖြဖြပြတ္ေပးရင္း
“မေၾကာက္နဲ႔ေနာ္…. ကိုယ္တစ္ေယာက္လုံးရွိတယ္…. မိုးတိတ္ရင္လိုက္ပို႔ေပးမယ္ေနာ္…. ေအးေနမယ္….
ငါ သည္ညကို ဆုေတာင္းလို႔ရရင္ ဆုေတာင္းခ်င္တယ္ မင္းသာ နတ္သမီးေလးျဖစ္ရင္သိပ္ေကာင္းမွာပဲ
ငါမင္းကို ခ်စ္တယ္ကြာ …”
သူက ေျပာေျပာဆိုဆို ကြၽန္ေတာ့္ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားအား ဆြဲစုပ္ၿပီး ပါးျပင္အား အနမ္းမိုးရြာခ်လိုုက္ေတာ့ သည္။
ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္လိုမွ် မ႐ုန္းႏိုင္ခဲ့။ လူတစ္ေယာက္မွာ အခ်စ္စိတ္ရွိသလို ကာမ တဏွာလိင္စိတ္ကလည္း ရွိေနတာပဲေလး။ ကိုမင္းမင္းနဲ႔ ခ်စ္သူမက် လင္မယားမက် အထိအေတြ႕ေတြ သာယာမႈေတြကို ခံစားဖူးေသာ ကြၽန္ေတာ္ သစၥာမဲ့ေနၿပီလား။ ကြၽန္ေတာ္ သူ့ကိုတြန္းပစ္ လိုက္ရမွာေလ။ ဘာလို႔ ၿငိမ္ခံေနတာလဲ။ မသာယာသင့္ဘူးေလ။ မင္းမင္းနဲ႔ စခဲ့တဲ့ ကာမတဏွာ ေတြက မင္းမင္းနဲ႔ပဲ ဆိုင္တယ္ ေလ။ သူက တစိမ္းပဲ။ ကြၽန္ေတာ္ မ႐ုန္းခ်င္ေတာ့ အားလည္းမရွိ။
သူကတစ္ဆင့္တက္ကာ ကြၽန္ေတာ့္ တင္သားေလးမ်ားကုလိ ာပြတ္ေခ်လိုက္ ႏို႔သီးေလးမ်ားအား စုပ္ယူရန္
T-Shirt အကႌ်ကို မလိုက္ေသာအခါ အေဝးကေန မီးတစ္ခ်က္လက္သြားေတာ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း
အသိစိတ္နဲ႔ လူျပန္ကပ္မိကာ-
“ အား… ကို ကပၸလီ လႊတ္ပါဗ်… မေကာင္းပါဘူး…. မင္းမင္း သိရင္ မေကာင္းဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားနဲ႔
သူငယ္ခ်င္းလိုပဲ ေနခ်င္တယ္…. အဲလို မေနခ်င္ပါဘူး…”
“ဟဲ….ဟဲ…ဟဲ.. မင္းကလည္း ရွက္ေနျပန္ၿပီ…. မင္းမင္းက မင္းကိုစြန္႔လႊတ္ၿပီးသားပဲ။ စိတ္မဆိုးပါဘူး…
ငါက မင္းကို ျဖည့္ဆည္းေပးမွာပါ။ သည္အေၾကာင္းေတြမင္းမင္းလည္း မသိေစရဘူး ဘယ္သူမွမသိေစရဘူး မင္း သာငါ႔ခ်စ္သူျဖစ္ရင္ ငါလိုက္ၿပီးဖုံးထားေပးမယ္ ကာကြယ္ေပးပါ႔မယ္ လုပ္ပါကြာ… ငါ မရေတာ့ဘူး…ဟင္း… ဟင္း”
“ မလုပ္ပါနဲ႔ဗ်ာ…. ကြၽန္ေတာ္ ဒါေတြကို ေလ်ာ့ေတာ့မယ္. .. မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး….. ေအးေအးေဆးေဆးပဲ
ေနပါရေစ…”
“ မင္း…မညာ…ပါနဲ႔….မင္းဘာလိုခ်င္တယ္…. ဘာေတြဆႏၵရွိတယဆိုတာ ငါသိပါတယ္…. လုပ္ပါကြာ
တစ္ခါ ေလာက္ ငါ႔ကိုလည္း လိုက္ေလ်ာလိုက္ပါ…”
ကပၸလီက အတင့္ရဲလာကာ ကြၽန္ေတာ့္အား ေႁမြတစ္ေကာင္လို ရစ္ပတ္ခ်ဳပ္ေႏွာင္လာသည္။ေအးခ်မ္းေသာ ရာသီဥတုတြင္ သူ့ကိုယ္လုံးေႏြးေႏြးနဲ႔ သူ့ပါးစပ္က အရက္နံကလည္း လူကိုယစ္မူးေနေစသည္ လားမသိ။
ထိုစဉ္….ဓာတ္မီးေရာင္ တစ္ခ်က္လင္းသြားၿပီး -“ ကပၸလီ…. ကပၸလီ….. ေဟ့ အိပ္ေနၿပီလား…. “
ဟင္ ကိုညိဳအသံပဲ… ဘုရား… ဘုရား… ငါ႔ကို ေတြ႕သြားၿပီလားမသိဘူး။ မျဖစ္ဘူး ငါအရင္ဆုံး ထကြ္ေတြ႕မွ
ဆုံးျဖတ္ခ်က္နဲ႔အတူ ကပၸလီကို တြန္းလွည္းၿပီး ကြၽန္ေတာ္ တဲအေပါက္၀ဘက္ ကို ထလာလိုက္သည္။
“ကိုညိဳ… လာေလ…. မအိပ္ေသးဘူး မီးပ်က္ၿပီး မိုးေတြရြာေနလို႔… ဘာျဖစ္လို႔လဲ ”
“ဟင္း…. ညီေလးပါလား…. အဘိုးနဲ႔ အိမ္မွာမေနပဲ သည္ကို ဘာလာလုပ္တာလဲ မိုးထဲေရထဲမွာ…”
“ ဟုတ္တယ္… အိပ္မေပ်ာ္လို႔ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္လာ ရင္း သည္ဘက္ေရာက္ေတာ့ ကပၸလီနဲ႔ စကားေျပာ
ေနတုန္း မီးပ်က္ၿပီး မိုးေတြရြာေနလို႔ ျပန္မလို႔လုပ္ေနတုန္း။ ကိုညိဳေရာ”
“ငါ.. မင္းမင္းကိုလာ ရွာတာ။ သည္ေကာင္ ငါ႔အတငြ္းခံေဘာင္းဘီ ယူ၀တ္သြားတာ ေတြ႕လိုက္ တယ္လို႔ waiter ေတြေျပာလို႔…ဟင္း”
“ေၾသာ္…”
ထိုစဉ္ ကပၸလီက ကြၽန္ေတာ့္ေနာက္ကေန ေရာက္လာၿပီး…..
“ဟုတ္လား….ကိုညိဳ…. ကြၽန္ေတာ္လည္း သူ့ကို ေစာင့္ေနတာ။ ျပန္မလာေသးဘူး။ ျပန္လာရင္ ေျပာလိုက္မယ္ ေလ။ သည္ညီေလးက စကားေျပာရင္း မိုးရြာလာလို႔ မီးကပ်က္သြားေတာ့ ခဏ ေနဦးဆိုၿပီး အေမွာင္ထဲမွာ ကြၽန္ေတာ္လည္း ပ်င္းေနတာနဲ႔စကားေျပာေနၾကတာ။ အစ္ကိုလည္း လာေလ ကြၽန္ေတာ္ မီးအိမ္ထြန္းလိုက္ မယ္”
“ေၾသာ္…. ေနပါေစေတာ့… ငါ႔မွာလည္း ခေမာက္တစ္ခုပဲပါလာတယ္။ မိုးစဲရင္ မင္းျပန္လိုက္ပို႔လိုက္ပါကြာ။
ငါ ျပန္ေတာ့မယ္။ မင္းတို႔ စကားဆက္ေျပာၾက”
ေျပာေျပာဆိုဆို ကိုညိဳက ဓာတ္မီးျဖင့္တဲ အထဲ ဘက္နဲ႔ အျပင္ကို ေဝ့၀ှိဳက္ထိုးကာ ကြၽန္ေတာ္တို႔အား ႏႈတ္ဆက္ကာ ျပန္သြားသည္။
ေတာ္ပါေသးရဲ႕ သူတစ္မ်ိဳးမထင္သြားလို႔။
“ဘာမွ စိတ္မပူနဲ႔..ငါ ေျဖရွင္းတတ္ပါတယ္။ မင္းမေၾကာက္ပါနဲ႔ကြာ…..ဟင္း….ဟင္း…..မိုးစဲမွ မင္းကိုျပန္ပို႔
ေပးပါမယ္။ ခုေတာ့ ငါနဲ႔ေနပါဦးကြာ….ဟီး….ဟီး…”
“စိုရင္ စိုပါေစ။ ကြၽန္ေတာ္ျပန္မယ္ဗ်။”
ဟုတ္တယ္ေလ သူဘာလိုခ်င္ေနတာလဲ ကိုယ္ကသိေနတာ။ ကိုယ္လည္း ကာမဆႏၵေတြ သည့္ထက္
မထႂကြခင္ အျမန္လစ္မွ မဟုတ္ရင္ မီးထေတာက္ေတာ့မယ္။ ငတ္ေနတာလည္း ၾကာေတာ့။ homo ဘ၀
ဆိုတာလည္းခက္သား ေယာက္ေက်ားတွနဲ႔ အၿမဲေနရေပမယ့္ အထိအေတြ႕ေတကိုေတာ့ မေရွာင္ႏိုင္ မနည္းထိန္း သိမ္းေနရတယ္။ မိန္းကေလး ေတြလို ခပ္ခြာခြာ ေနလို႔ကို မရ ေယာက္က်ားဖြစ္ေနေတာ့။
ကြၽန္ေတာ္ တဲအေပါက္ဝေနလွမ္းအထြက္ ကပၸလီက ေနာက္ကေန လွမ္းဆြဲ လိုက္သျဖင့္ အမွတ္ တမဲ့မို႔ သူ့အေပၚထိုင္လ်က္က်သြားသည္။မွားၿပီသူ့ပုဆိုးေအာက္က လီးကေတာင္ကာ ကြၽန္ေတာ့္ဖင္အား
လာေထာက္မိေတာ့သည္။ သြားၿပီ ငါေတာ့ မီးေတြပြင့္ၿပီ။ ဒုကၡ။ဒါေပမယ့္ ရေအာင္ေတာ့ ျငင္းရမွာပဲ။
မိုက္မိုက္႐ိုင္း႐ိုင္း သူ့ကို ျပန္လုပ္ ျပန္ေျပာလို႔လဲ မျဖစ္ဘူး ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ သူကငါနဲ႔မင္းမင္းအေၾကာင္းကို စိတ္ဆိုးၿပီးလိုက္ဖြမွ ခက္မယ္။ ေစာေစာက ကိုညိဳကလည္း ငါသည္မွာေရာက္ေနတာေတြ႕သြားတယ္ သူဖြလိုက္ရင္ေတာ့ ဟင္း ခက္တယ္ မီးစင္ၾကည့္ကရမွာပဲ….။
“အင္းးး…… ကိုကပၸလီ…. က်ႏြ္ေတာ့္ကို လႊတ္ပါဗ်ာ။ အဲ့လို မလုပ္ပါနဲ႔…. မင္းမင္း….ျပန္လာလို႔ ေတြ႕သြားရင္
မေကာင္းဘူး။ ကိုညိဳကလည္း ျမင္သြားေတာ့….ေနာ္….”
အျပင္မွာ မိုးကစဲကာ ၾကယ္ေရာင္လေရာင္မ်ားနဲ႔ ျပန္လင္းလာေပမယ့္ ကပၸလီစိတ္ထဲကရာဂစိတ္ဆင္႐ိုင္းက ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္လုံးနဲ႔ သူထိေတြမွ အစပ်ိဳးအားေကာင္းလာကာ အသက္႐ွဴသံေတြျပင္းလာသလို အားေတြသန္မာၿပီး ရဲတင္းကာ ကြၽန္ေတာ့္အား မလႊတ္ေတာ့ပါ။
“ငါက အထာသိပါတယ္ကြ။ မင္း…. ငါ႔ကို တစ္ခါေလာက္ ေပးခ်စ္ပါကြာ ….. ငါလည္း မင္းကိုတစ္ဖက္ သတ္ စိတ္၀င္စားလာတာပဲ။ တစ္ခါတည္းပါ မင္းဘာမွျဖစ္စရာမရွိဘူး။ ငါအာမခံတယ္။ ကိုညိဳက ငါနဲ႔ ရင္းႏွီးတယ္။ ငါၾကည့္ေျပာေပးမယ္။ မင္းမင္းကိစၥမင္းလာရွင္းတာလို႔ မနက္က် ေျပာေပးမယ္။ မင္းနဲ႔ ငါျဖစ္တာ ဘယ္သူမွ မသိေစရပါဘူး။ တစ္ခါတည္းပါကြာ။ ေအး… မင္းမလိုက္ေလ်ာရင္ေတာ့….ငါ…အဆိုး မဆိုနဲ႔…ငါဘာမွ တာ၀န္မယူဘူး…..ဟီး…..ဟီး…..ဟီး..”
အရက္တန္ခိုး ေၾကာင့္ သူရဲတင္းကာ ကြၽန္ေတာ့္အား အၾကပ္ကိုင္ေတာ့သည္။ သူ့စကားအဆုံး ကြၽန္ေတာ္
ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ စိတ္ေလ်ာ့လိုက္ရေပမယ့္။ စိတ္ထဲမွာ မင္းမင္း ကလြဲပီး ဘယ္ေယာက္ေက်ားလးနဲ႔မွ
ျဖစ္ဖို႔ မေကာင္းေတာ့မွန္းသိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုညိဳသိသြားရင္ေတာ့….ဟင္း…..မင္းမင္းရဲ႕ တပည့္ပီသစြာ
ကပၸလီကလည္း သြက္လက္ရဲတင္းလွသည္။ ကြၽန္ေတာ့္ အား ပက္လက္လွန္ခ်ကာ T-shirt ေလးအားအေပၚ သို႔ ပင္တင္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ကာမခလုတ္မ်ားကို တစ္ခုခ်င္းစဖြင့္ပါေတာ့သည္။
“အိုး…. သူ….သူ… ငါ႔ႏို႔ေတြကို စို႔ေနျပန္ပီ ..အဟင့္……အင္း….လက္ကလဲ …..ငါ႔ေဘာင္းဘီကို ဆြဲခြၽတ္ၿပီး တင္သားေတြကို ဆုတ္နယ္ေနျပန္ပါလား…. အို….ငါ ….စိတ္ေတြ….မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘူး……ေဟ့ာ…. ငါ႔လက္တစ္ဖက္ကို သူ့လုံခ်ည္ေပၚအုပ္ကိုင္ၿပီး အိုး…..သူ့လီးေပၚကိုင္ခိုင္းေနတယ္…….အ….”
တစ္တက္စားလည္း ၾကက္သြန္ ႏွစ္တက္စားလည္း ၾကက္သြန္ပဲ သည့္ထက္အရွက္မကြဲ လူပိုမသိေအာင္ေတာ့ လုပ္ရေတာ့မွာေပါ႔။ ငါ႔ဘ၀ကေတာ့ သြားပါၿပီ။ကြၽန္တာ္ စိတ္ပ်က္အားငယ္စြာ သူျပဳသမွ်ႏုဖို႔သာရွိေတာ့သည္။ ခုဆို လုံခ်ည္ေအာက္က ကပၸလီရဲ႕လီးကလည္း လုံးပတ္ေတာ္ေတာ္ႀကီးပုံရေပမယ့္ အရွည္ကေတာ့ ငါးလက္မခြဲ ေလာက္ပင္ရွိမည္ ကြၽန္ေတာ့္ထက္နည္းနည္းတိုမည္ထင္သည္။ ကာမအဆိပ္တို႔ သည္လည္း စိတ္ေလ်ာ့လိုက္သည္ႏွင့္ တရိပ္ရိပ္တက္လာေတာ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ေတာ့ပါ။
ခုဆို ကြၽန္ေတာ္ ေဘာင္းဘီက ေပါင္လယ္ေရာက္ေနၿပီ ကြၽန္ေတာ့္ လီးကလည္း မာေတာင္စျပဳေနၿပီ။
အ၀တ္ကလည္း ရင္အုံအေပၚဘက္ကို လိပ္တက္ေနၿပီေလ။ကာမခလုတ္မ်ားကို ဖြင့္ေနေသာ ကပၸလီက
ကြၽန္ေတာ့္ခ်က္ေလးအား လွ်ာနဲ႔ လ်က္ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္အား သူနဲ႔ အတူထိုင္ရန္ ပင့္တင္လိုက္ၿပီး သူ့လီး အား ကိုင္ေစကာ ဂြင္းတိုက္ေပးဖို႔ ေျပာသည္။
ကြၽန္ေတာ္က လုံခ်ည္တိုတိုေအာက္ကို လက္ထိုးထည့္ေတာ့ သူက-
“အား…. ငါ မင္းကိုင္ရတာလြယ္ေအာင္လို႔ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေတာင္ မ၀တ္ထားဘူး။ လုခ်ည္အေပၚက
အစကိုေျဖၿပီး လုပ္ပါ …. ဘယ့္ႏွယ္ ခက္ခဲေအာင္ ေအာက္ကေန လွန္ၿပီး ကိုင္ေနရတာတုန္း”
သူေတာ္ေတာ္ စိတ္ထန္ေနသလို မူးေနကာ အားမလို အားမရျဖစ္ေနသည္။ လုံခ်ည္ကိုခြၽတ္ခ်လိုက္သည္။အိုး…. အျပင္က အလင္းေရာင္ေၾကာင့္ သူ့လီးႀကီးက ေတာ္ေတာ္တုပ္ကာလုံးပတ္ႀကီးေသာ ေခ်ာကလက္မဲ မဲ အေတာင့္ႀကီးလား အေၾကာမ်ားထကာေတာင္ေနသည္။
အရွည္ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္လီးေအာက္ နည္း နည္းတိုမည္။ မင္းမင္းလီးလို အရည္ၾကည္တို႔ မစိမ့္ေနပါမရွည္ပါ။ လုံးပတ္ကေတာ့ မင္းမင္း ထက္နည္းနည္းေတာ့ႀကီးမည္။ ကြမ္းသီးလုံး ဒစ္ထိပ္က ေတာ္ေတာ္ႀကီးသည္။ အရင္းကေတာ့ ေသးသည္။ ထိပ္ထက္စာရင္ေပါ႔။ လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး မဲနက္တုတ္ခိုင္ကာ ဆီးခုံေမႊးတိုတို ေကာက္ေကာက္တို႔က အသားနဲ႔ ေျပာက္ေနသည္။
ကြၽန္ေတာ္လည္း ပူေႏြးမာေတာင္ေနေသာ သူ့ လီးတုတ္တုတ္ႀကီးကို ဆြဲကိုင္ လိုက္ကာ အေပၚေအာက္ ပုံမွန္ ဂြင္းထုေပးေနလိုက္ေတာ့သည္။
ဆက္ရန္ အပိုင္း - ၉
---------------------------------------------
မွတ္ခ်က္။ ။ ထန္ၿပီး ထုပါ.. အတုမယူပါႏွင့္😁
Comments
Post a Comment