သုံးပင်လိမ်တဲ့ ည အပိုင်း(၃၁)

<Unicode>


သုံးပင်လိမ်တဲ့ ည
အပိုင်း - ၃၁

#Credit:C.K.O

အောင်မလာ မောင်သာငတ်

နောင်များအခါမှလူရွှင်တော်တွေပြောတဲ့မောင်မလာမောင်သာငတ် မောင့်နေရာလူမလပ်ဆိုတာကျွန်တော့်များစောင်းမြောင်းပြောသလားမှတ်ရအောင် မှန် ကန်နေပေသည် အဲ့လောက်စန်းပွင့်တာလား…ကံဆိုးတာလားကံအကျိုးပေးတာလားမပြောတတ် သေချာတာကတော့…ကျွန်တော်သင်တန်းတတ်တိုင်း…သီဟအောင်ယာဉ်အကူလိုက်တဲ့ကား…တစ်ခါတစ်လေ သူကိုယ်တိုင်မောင်းတဲ့ကားနဲ့ကြုံရတာပါပဲ…အစကတော့တိုက်ဆိုင်တာပဲထင်ထားမိသည် နောက်တော့ ကြုံတာတွေများလာတော့ ကျွန်တော်သွားမယ့်အချိန်ကို ကားမှတ်တိုင်မှာ တစ်ခါတစ်လေ သုံးလေးမိနစ်လောက် သူ့ကားက ကြိုရောက်လာကာ ခရီးသည်စောင့်သလို စောင့်နေတတ်သလို တစ်ခါတစ်လေသူလိုက်ရမယ့် ကားမဟုတ်ပါဘူး သူများကားနဲ့ လိုက်လာကာ ကျွန်တော်ဆင်းမယ့် မှတ်တိုင်ထိ ကျွန်တော့်နားလာထိုင်ကာ စကားလာပြောရင်း လိုက်စီးတော့သည်။

ကျွန်တော်သင်တန်းတက်ဖို့ပြန်တဲ့အချိန်က သင်တန်းအမှီပြန်တတ်ရတာမို့ အချိန်ကိုက်ပဲ ကြိုစောထွက်တာကို သူသတိထားပြီး စောင့်တယ် လိုက်တယ် ကျွန်တော်ပြန်မယ့်အချိန်ကိုပါ သေချာတွက်ထားလေသည် ။ လွယ်မှာပေါ့ ။ ပြန်တဲ့အချိန်လည်း အလုပ်ထဲဝင်ဖို့ အချိန် ကိုက် စောစော မှန်မှန်ပြန်ရတာမို့လေ ။ ထားပါတော့…တစ်ခါတစ်လေ သူ့ကားမဟုတ်ပဲ အသိကားနဲ့လိုက်လာ ၊ ကျွန်တော့နားထိုင်စကား မရှိစကားရှာ ၊စစချင်းတော့ နေကောင်းလား၊ ဘယ်သွားမလည်း ဘာလဲပေါ့ ။ နောက်တော့ စကားရှာမရတော့ ကိုငြိမ်းအကြောင်းးးးး။ ဒါကလည်းကိုငြိမ်းနဲ့ သူဘာတွေမှန်း ကျနော် သိနေတာပဲလေ ...ဖော်လိုလိုက် အင်းလိုက် အဲလိုက်ပေါ့ ။ စကားမရှိ စကားရှာ ကိုငြိမ်းကောင်းတာတွေကော၊ တစ်ခါတစ်လေ ဇွတ်တရွတ်နိုင်လို့ မကောင်းတာတွေကော ...အင်း ရေလာမြောင်းပေး စကားတွေမှန်း သိနေတယ်လေ။
ဒါပေမယ့် သူတို့ကြားထဲ ကိုကဝင်လို့မကောင်းဘူးဆိုတာ သူလည်းသိသင့်ပါတယ်။ အတွေ့ကြုံတွေ စကားအသွားအလာတွေ တစ်ခါတစ်လေ စကားပြောရင်အတင်းတိုးကပ်ခါ ပုခုံးကို ဖတ်သလို ပုတ်သလို ကျောကိုပုတ်သလို နဲ့တစ်ချက်တစ်ချက် တင်ပါးနား လက်ကရောက်လာတာ သူ့အသက်ရှုသံ ပြင်းပြင်းတွေနဲ့ တစ်ချက်တစ်ချက် စောင့်တက်နေတဲ့ ရင်ခုန်သံများကို မသိသလိုဟန်ဆောင်ရင်း ရေလိုက်ငါးလိုက်သာနေမိသည်။
ဒီလိုအရွယ်ငယ်ငယ် ဗလတောင့်တောင့် ယောက်ျားပီသတဲ့ ဆွဲဆောင်မှုမျိုးရှိတဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက်ရဲ့ အ ရေး ပေးပြီး ပွတ်သီးပွတ်သပ်လာလုပ်မှုတွေကို မသိစိတ်ကသာယာမိပေမယ့် ထိန်းသိမ်းပြီးနေလိုက်တော့သည်။

သီဟအောင်နဲ့ အပြိုင်စိတ်လိုက်မာန်ပါနဲ့ ထက်ကဲလာသူက ညိုချောလေး ထက်မောင်ပင် ။ တစ်နေ့ညနေ နေဝင်ချိန် သီဟအောင်ကိုနှုတ်ဆက်ပြီးကားပေါ်က အ ဆင်း ခြံဝင်းထဲအဝင် (အမှန်တော့ မနက်ပိုင်းစောစောသာ ကျွန်တော်ပြန်လာတတ်ပေမယ့် အဲ့သည်နေ့ကသင် တန်းပြီးတော့လည်း အိမ်မှာညမအိပ်တော့ပဲ ညနေစောပြန်လာလိုက်သည်) ခြံထဲမှာစားသောက်ဆိုင်ဘက်က ကားတစ်စီးထွက်လာတော့ တွေ့လိုက်သည် ။ Mini Bus တစ်စီး သီလဝါဘက်က Foreigner တွေအပြည့်နဲ့ သင်္ဘောကမ်းကပ်တုန်း ဒီဘက်လာရင်း လာစားသောက်ကြတာထင်သည် ။ ကျွန်တော်ရောက်တော့ ဝိုင်းသိမ်းလို့ပြီးတော့မယ် အာ့တာကြောင့် သွားမကူတော့ပဲ ခဏနားကာ ရေချိုးဖို့ အဝတ်စားတွေ ချွတ်ရင်း ပြတင်းပေါက်နားမေးတင်ကာ ရောက်တတ်ရာရာ စိတ်တွေလွှင့်ရင်း မှေးနေမိသည် ရုတ်တစ်ရက် ကျွန်တော့နောက်ကျောဘက်ကနေ သန်မာတဲ့ လက်တစ်စုံက အ နောက်ကနေ သိုင်းချုပ်ခြင်းကို ခံလိုက်ရပါတော့သည် ။

ရုတ်တစ်ရက်လန့်သွားကာ ရုန်းမိပေမယ့် သန်မာပိုင်နိုင်သော ထိန်းချုပ်မှုကြောင့် မရုန်းနိုင်ပဲ ရင်ခွင်ကျယ်တစ်ခုထဲ ကျွန်တော့်တစ်ကိုယ်လုံး ရောက်သွားသလို ကျွန်နော့် မျက်နှာအနှံ့စိုစွတ်သော အနမ်းများလည်း ကျရောက်လာသည် ကျွန်တော်ဘယ်လိုမှ ကြိုးစားရှောင်လွဲချိန်မရပေမယ့် ရလိုက်တာကတော့ ဝီစကီနံ့ ခပ်ပြင်းပြင်းတွေပါ အနံ့တွေက ကျွန်တော့်ကိုတောင် မူးမိုက်ချင်သလိုဖြစ်အောင် ပြင်းလွန်းသလို သူ့ရဲ့အထိတွေနဲ့ ဆန္ဒရမ္မက်တွေကလည်း သူ့အသက်ရှုသံလက်တွေ့ အထိတွေ့တွေနဲ့ အတူ ကျွန်တော့်အား မူးယစ်သွားအောင် သိမ်းသွင်းနေသည် ။ ရုတ်တစ်ရက် အလစ်ငိုက်ခံလိုက်ရသဖြင့် ကျွန်တော့်ဟန်ချက်ပျက်သွားတာက သူ့အတွက် အခွင့်ရေးဖြစ်သွားသလို သူ့စိတ်ကြိုက် အနေထားမျိုးမို့ အားချင်းကလည်း မယှဉ်နိုင် ဖြစ်နေပါသဖြင့် အလျော့ပေးလိုက်ရသည်။ ကျွန်တော့ပါးပြင်တစ်ခုလုံး စွတ်စို တဲ့ အနမ်းများစုပြုံ ကျဆင်းလာသလို လည်းတိုင် နားရွက်များလည်း စွတ်စို လာသည်။ နှုတ်ခမ်းအစုံအား တစ်ခါတစ်ရံ လှမ်းဆွဲ ငုံသလို ချုပ်ထားသော လက်တွေလည်း ကျွန်တော်မရုန်းနိုင်မှန်း သိသဖြင့် ပိုအတင့်ရဲလာခါ ကျွန်တော့ရင်အုံမို့မို့ကို စိတ်တိုင်းကျ ဆုပ်ကိုင်နေသလို မာတောင့်လာသော နိုးသီးခေါင်းလေးများအာလည်း ထိထိမိမိ သွားဖြင့် ကိုက်ကာ လူက ရုန်းကန်ချင်စိတ်ကို လျှော့သွားစေသည်။

အဝတ်မရှိအပေါ်ပိုင်းဗလာမို့ ထိချက်တိုင်းက နှစ်ဦးစလုံး အတွက် ထိထိမိမိ ရှိလှသည် ။ ရင်ဘက် ရှပ်အကျီ ကိုကြယ်သီးဖြုတ်ထားသဖြင့် ထက်မောင်ရင်ခွင် အတွေ့ အထိလည်း သူ့ရင်ခွင်ထဲ တစ်ကိုယ်လုံးရောက်နေသော ကျွန်တော့အား နွေးထွေးမှု ခံစားချက်တစ်ချို့က စိတ်တွေကို ထကြွစေသည်။ မသိစိတ်တို့က စိုးမိုးလိုက် သိ စိတ်တို့ ပြန်လည်လိုက်နဲ့ ၊ သိစိတ်တို့က......

" အင်း ဟင်း ထက်မောင် မလုပ်ပါနဲ့ ။ လူတွေမြင်ကုန်မယ်ကွာ ။ မလုပ်ပါနဲ့ လွှတ်ပါ ..."
"ဟင်း အင်း လွတ်ဘူး ချစ်တယ် ပြောမှ လွှတ်မယ် မောင်လို့ခေါ် ....ချစ်တယ်... ကျွန်တော် မနေနိုင်တော့ဘူး..... ပြွတ်.. အင့်... "

မူးမူးနဲ့ အချစ်ကြမ်းလာတော့ လူပါကြမ်းလာသော ထက်မောင် မဖြစ် စိတ်အလိုလ်ုက်မို့ ဖြစ်သည်မို့ ငြင်းနေမိသော်လည်း အားကမပါလှ ။ အပေါ်အကျီ မဝတ်ထားသဖြင့် ကျွန်တော့ ရင်အုံရှိ နို့သီးလေးများအား သူ့စိတ် ကြိုက် ဖိချေ ပွတ်ကစားနေသဖြင့် လူကမနေနိုင်တော့။ ပိုဆိုးသည်က မမာ မပျော့ သူ့လီးကြီးကလည်း စတိုင်လ်ဘောင်းဘီနှင့် အတွင်းခံကြားက ကျွန်တော့ဖင်လုံးများကို လာဖိထောက်နေသည့် အပူဓာတ်နှင့် အထိတွေ့တို့က သွေးတို့ကို ဆူပွက်စေသည်။ ရုန်းရင်းကန်ရင်း နမ်းနေသော သူ့နှုတ်ခမ်းများက ကျွန်တော့မျက်နှာလည်ဂုတ်လည်ပင်း ထိုမှတစ်ဆင့် ရင်အုပ်ရှိ စူတင်းနေသော နို့သီးခေါင်းလေးများ အရောက် ကျွန်တော်ပြော့သွားသည်။

" အင်း… ဟင်း ထက်… မောင် …မောင် "
" ပြော မောင့်ကိုချစ်တယ် လို့ပြောမှ လွှတ်ပေးမယ် ဟင်း…ဟင်း အ ရမ်း ချစ် တယ် ဗျာ"

ကြာရင်မလွယ် ကျွန်တော့ မသိစိတ်တို့ကို မထိန်းနိုင်ပဲ ထက်မောင်နဲ့ စိတ်အလိုလိုက်ခဲ့ပါက ဒီနေရာမှာတင်ဖြစ်ပျက်ကာ လူသိရှင်ကြား ကျော်မကောင်းကြားမကောင်း နဲ့ ။ ပြီးတော့ အဘနှင့်ခြံထဲကလူတွေပါ သိပါက ကပ္ပလီလမ်းစဉ်တိုင်း လိုက်ရတော့မှာ ကျွန်တော်ပင်ဖြစ်သည် ။ ဘယ်လိုလုပ်ရမှန်းမသိ အခြေအနေက လွတ်ဖို့ကလည်း

"ဟင်း အင်း ချစ်တယ် မောင် လွှတ်ပါ "
"ဟင်း ...အင်း သေချာ ပြောပြီး မောင့်ပါးကို ...နမ်းပေး ဟဲ ...ဟဲ"

ထက်မောင် လူမှန်းမသိ သူမှန်းမသိအောင် တော်တော်မူးနေပုံရသည် ။ သို့သော် ကျွန်တော် ကံကောင်းသည်က

" ထက်မောင် ထက်မောင် ဟေ့ ဝိုင်းက ကျန်တဲ့ ပုလင်းတွေ ဘယ်မှာမော့ပြီး ဘယ်မှာသွားမူးနေတာလည်း ဆိုင်သိမ်းရတော့မယ် လာ "

ကိုငြိမ်းရဲ့ တစာစာ အော်ခေါ်သံကြောင့် ထက်မောင် တစ်ယောက်မူးချင်ယောင်ဆောင်နေတာလား ..မူးနေတာလားတော့ မသိ အမူး​တော့ အနည်းငယ် ပြေသွားပုံရသည် ။ ကျွန်တော့အား ချုပ်ထားတဲ့လက်တွေ လျော့ကာ အသံကြားရာကို လှည့် ကြည့်သည် ။ ကျွန်တော်လည်း အတင်းရုန်းကာ သူ့ရင်ခွင်ထဲက ထွက်လိုက်သည်။ ကိုငြိမ်းအသံကြောင့် ထက်မောင် နည်းနည်းလန့်သွားပုံရသည် ။ သိပ်မကြာခင် ကိုငြိမ်းတစ်ယောက် ကျွန်တော်တို့ရှိရာကို ရောက်လာသည် ။

" ဟဲ့အကောင် ထက်မောင် နင်ကဒီမှာ လာငြိမ့်နေတာလား ...ငါ့မှာရှာလိုက်ရတာ... တော်တော်မူးနေလား သြော်...ချစ်ဦးလည်း ပြန်ရောက်နေတာလား ..မသိရင်နင်တို့နှစ်ယောက်က ချိန်းတွေ့နေသလိုပဲ... ထက်မောင်ရလား.. မရရင်အဆောင်ကိုပြန်ပို့ပေးမယ်.. လာ ပြောစရာရှိတယ်.. နင်နဲ့ ..ချစ်ဦးရေ နားလိုက်ဦး ညနေစာစားချိန် TVကြည့်ရင်း တွေ့ကြမယ်လေ လာထက်မောင်..."

ပြောပြောဆိုဆို ကိုငြိမ်းတစ်ယောက် ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် ဆီက ဘာအဖြေမှမရခင် သူ့ဘာသာသူပြော သူဖာသာသူဖြေကာ ကျွန်တော့်ဆီက ဟုတ်ကဲ့ဆိုတာ တစ်ခုပဲ ကြားပြီး ထက်မောင်ကို တွဲကာထွက်သွားတော့သည် ။ တစ်ခုခုတော့ တစ်ခုခုပဲ အမှန်ဆိုကိုငြိမ်းက ကျွန်တော့တို့ နှစ်ယောက်ကို ပိုဖြစ်စေချင်တာ။ အတူတူတွေ့ရင် ဝမ်းသာအားရစေမှာ.. ရှောင်ပေးမှာ..။ စကားတွေနဲ့ စစ်လား မေးလား တောင်မလုပ်.. ထက်မောင်တွေ့ တာနဲ့ ပြန်ခေါ်ကာ ထွက်သွားတာကတော့..။ ကျွန်တော့်စိတ်ထဲ တစ်ခုခု ထူးဆန်းနေသည်။ ဘာပဲပြောပြော ကိုငြိမ်းရောက်လာလို့သာ မဖြစ်သင့်တာ မဖြစ် တာ..... ဘာ ပြဿနာမှ မတက်တာပဲ ကျေးဇူးတင်ရမည်။ အခြေ အနေက အေးအေးစွာ ပြီးဆုံးသွားသည်မို့လေ။ လှုပ်ရှားနေသော စိတ်တို့ကို ထိန်းသိမ်းရင်း ရေးမိုးချိုးဖို့ ပြင်လိုက်တော့သည်။

ညနေ.. ဝန်ထမ်းတွေ ထမင်းစားသည့် မီးဖိုဆောင်နားက အခန်းတွင် ထက်မောင်တစ်ယောက် လာစားတာ မတွေ့ရသလို .. သူ့အစ်မနဲ့ ကိုငြိမ်းသာ ထမင်းကို မြန်မြန်စားပြီး ထက်မောင်အဆောင်ဘက် ကူးသွားသည်။ ထက်မောင်မရှိပေမယ့်.. ကိုဇော်.. ကိုမင်းမင်းတို့ရဲ့ တစ်ချက် ချက် ကျွန်တော့်အား စားမတက် ဝါးမတက် ခိုးခိုးကြည့်တတ်တဲ့ အကြည့်တွေကို မမြင်ချင်ယောင်ဆောင်ကာ ညနေစာကို လက်စသိမ်းလိုက်တော့သည်။ ထို့နေညက TV ဇာတ်လမ်းတွဲပြီးသည်အထိ ကြည့်နေမိသည်။ ထက်မောင်ကတော့ အရက်မူးကာ အခြေအနေမကောင်းတာလား ဘာလဲတော့မသိ ။ အိမ်ထဲ ထပ်မလာတော့သလို သူ့အစ်မလည်း မျက်နှာမကောင်း ကိုငြိမ်းလည်း အရင်လို ဟက်ဟက်ပက်ပက် သိပ်မရှိ..။ တစ်ခုခုတော့ ဖြစ်နေတာလား။ အရက်မူးတာနဲ့တော့ အဲလောက်ပြဿနာဖြစ်စရာ သိပ်မရှိပါ။ မူးတာကလည်း အလုပ်သိမ်းချိန် ဆိုင်သိမ်းချိန်.. မူးပြီး အခြားမှာ ပြဿနာတက်တာလို့တော့ မကြားမိ.. ။ ကျွန်တော့်ကိုသာ ပြဿနာကော လူပါလာတက်နေတာတော့သိသည်။ ဒါလည်း ကျွန်တော်၊ ထက်မောင်၊ ကိုငြိမ်းတို့သာ သိသည်။ အဲ့နေ့ညနေ ဖြစ်ပျက်ခဲ့တဲ့ အဖြစ်အပျက်နောက်ပိုင်း ထက်မောင်တစ်ယောက် ပြောင်းလဲသွားသည်။ ငူငူငိုင်ငိုင်နဲ့ တစ်နေ့က ကျွန်တော့်ကို သူဘာမျှ မလုပ်ခဲ့သလိုမျိုး..။ တစိမ်းဆန်လာတယ်ထင်မိတယ်။ လူတွေနဲ့ သိပ်ဟက်ဟက်ပက်ပက် အရောလည်း မဝင်တော့ အထူးသဖြင့် ကျွန်တော့်ကို ရှောင်နေသလို လုပ်လာသည်။ မနေ့ကတော့ ကျွန်တော်ဆီက အဖြေမရရင် သေတော့မလို.. ခုတော့ ဖုတ်လေတဲ့ငပိ ရှိသည်လို့ပင်မထင်။ ‌ဪ... အပြောင်းအလဲ မြန်ပါပေ့။ နှုတ်ဆက်သော်လည်း မသိချင်ယောင်ဆောင်သွားသည်က များသည်။ နေပေါ့..။ မရခင်တစ်မျိုး.. ရတော့တစ်မျိုး လာမချိုးလေနဲ့လေ။ ဂျင်းစိမ်းနဲ့ မိဿလင် သူကြင်မှ ကိုယ်ကြင်ပေါ့.. စိတ်ကိုတင်းကာ... အရွဲ့တိုက်သလိုနေမိပေမယ့်..။ စိတ်ထဲတော့ သိပ်မကောင်းမိ။ နာကျဉ်သလိုလို.. ခံပြင်းသလိုလို... ကျောတာခံလိုက်ရသဖြင့် မကျေနပ်သလိုလို ဖြစ်နေမိသည်။ ကိုယ့်ဘက်က အလျော့ပေး အဖြေပေးလိုက်မိပြီးမှ ပြောင်းလဲသွားလို့လည်း ဖြစ်နိုင်သည်။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော့်အဖို့ ရိုးနေပါပြီ..။ ဒါလည်း ခပ်ကောင်းကောင်းပင်.. ထက်မောင်ကို စဉ်းစားဖို့ ကိုငြိမ်းကလည်း ဖိအားမပေးတဲ့အပြင်.. သူကပါ ကျွန်တော့ကို အားနာသလိုလို .. ဘာလိုလို ခုတလော ထက်မောင်နား ပိုကပ်နေသလားလို့..။ ကျွန်တော်တို့ ဘော်ဒါကဏ္ဍကိုပင် ခပ်ကျဲကျဲဖြစ်နေမိသည်။

ဘာတွေဖြစ်နေမှန်းကိုမသိတော့..။ ကောင်းသည့်အချက်က ကျွန်တော်နေရတာ နည်းနည်း လွပ်လပ်လာသလို .. ထက်မောင်ကိုလည်း စာရင်းထဲက ပယ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ချက်ချနိုင်ခဲ့သည်။ ခုဆို ကပ္ပလီတစ်ယောက်.. သူ့လောဘနဲ့ သူထွက်သွားခဲ့ရလို့ ကျွန်တော့်အတွက် နေရတာ ပိုလွတ် လပ် လာသလို.. ထက်မောင်ကို ပယ်လိုက်ပါကလည်း... မဆိုးပါဘူး။ နေလို့တော်တော် ကောင်းလာတာပဲလေ ။ ခုဆို ကိုကျော်စိုးကလည်း သူ့သား၊ သူ့မယားနဲ့မို့ အရင်လို ကျွန်တော်နားကပ်ပြီး မနေနိုင် အတူမနေနိုင်။ တွေ့ဖို့ကလည်း မဖြစ်သေး ထားတော့။ ကိုမင်းမင်း .. ကိုကျော်စိုးနဲ့ ပက်သက်နေသဖြင့် သူ့ကို မီးစိမ်းလည်း မပြရဲ။ ခိုးကျွေးရင်တော့ သူကစားမယ်ဆိုတာ သိသားပဲ။ သူဘာ သာသူ အပြစ်တွေဝန်ခံပြီး ကျွန်တော့်ကို မတောင်းပန်။ တာဝန်မယူရဲပဲ အာခြောင်နေကာ မပြတ်မသား ခြံစည်း ရိုး ခွေနေတာမို့ ကျွန်တော့်ဘက်က မစဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ အဲသည်တော့ သူလည်း လာမစရဲတော့ပေ။ လစ်ရင်တော့ လစ်သလို စချင်တာပဲရှိတယ်။ သူက .. ကျွန်တော့်ကိုသာမက .. သူ့ရွာသူ မိန်းကလေးကိုပါ အချစ်ရှုံးနေသူလေ။ ခု.. သူ့တိုင်ပင်ဖော် တိုင်ပင်ဖက် ကပ္ပလီကလည်း ထွက်သွားတော့အရင်လို ဇလည်းသိပ်မရှိတော့..။

ခုတလော မထိတထိနဲ့ စစနေတာကတော့ ကပြားချောလေး ကိုဇော်နဲ့..။ ယာဉ်မောင်း.. ယာဉ်အကူ အလုပ်သင်လေး ကိုငြိမ်းရဲ့ ရည်မှန်းထားသော ယောကျာ်လေး သူ ငယ်ချင်း ဗလမောင်လေး သီဟအောင်တို့ပင်..။ အလုပ် ခွင်ထဲ ကိုဇော်ရဲ့ အထိအတွေ့အစ အနောက်တွေကို လူတွေရှေ့ ရှောင်ရသလို.. သင်တန်းတက်ဖို့ အိမ်ပြန်ရက်တွေ လမ်းပေါ်တွင် သိသိသာသာ လာကပ်နေသော မထိခလုတ်ထိ လုပ်လုပ်သော သီဟအောင်ကိုလည်း နည်းနည်း သတိထားနေရသည်။ နှစ်ယောက်စလုံးက ကျွန်တော့်ဘက်က မီးစိမ်းပြလိုက်သည်နှင့် စားမယ့်လူတွေပင်..။ အဲသည်လေးယောက်ထဲမှာ အားလုံးက သူပုံစံနက်သူ အမိုက် စားတွေပင်.. ရင်ခုန်စရာ ကောင်းသူတွေပဲလေ..။

ခက်တာက ကျွန်တော်က ကိုကျော်စိုးနဲ့ သမီးရည်းစားလို တိတ်တိတ်ပုန်းပက်သက်နေမိခြင်းကမလွတ်မြောက် သေးတော့ သူ့ညီ ကိုမင်းမင်းကို No ထားရသလို ... ကိုငြိမ်း သဘောတူထားတဲ့ ကိုဇော်ကိုလည်း မူထားရပြန် သည်။ ဒီကြားထဲ မစားကောင်းတဲ့အသီးဖြစ်သွားတာက ကိုငြိမ်းရဲ့ ကောင်လေး သီဟဇော်ပင် .. သူနဲ့ကလည်း မဖြစ် ကိုငြိမ်းသိရင် အခင်အမင်ပျက်ရချေရဲ့။ Homo တစ်ယောက်အဖို့ ယောကျာ်းတွေဝိုင်းနေခြင်းက စိတ် ကျေနပ်စရာကောင်းသလို အန္တရာယ်ကိုလည်း လက်ယက် ခေါ်နေသလို ဖြစ်နေသည်။

အမှန်ဆို ချစ်သူတစ်ယောက် အတည်ထားချင်မိတာကတော့ homo တိုင်းရဲ့ စိတ်ကူးပါပဲ။ ခက်တာက မ၇ှိတော့လည်း မရှိလို့။ ရှိတော့လည်း တပုံကြီးနက် မလွတ် လပ်။ စိတ်ညစ်၊ စိတ်မောရသည်။ အားလုံးက ကိုယ့်အ ပေါ် ကောင်းသလား ယုံကြည်ရသလား။ လင်မယားလို မဟုတ်တောင် သူငယ်ချင်း ရည်းစားမကျ အတည်နေနိုင်လားဆိုတော့လည်း မသေချာ..။ ကိုယ့်ဘက်က နေချင်သော်လည်း သူတို့ဘက်က .. မရေရာပါ။ အဲသည်တော့ ကိုယ့်ဆန္ဒကို ဖြည့်ရင်လည်း ကိုယ်က ယွလွန်း၊ ထလွန်းစိန်၊ အပျက်သာသာ မျှမက လျော့ကျရတော့မည်။ သူတို့ကတော့ ယောကျာ်းကောင်း မောင်းမတစ်ထောင်ဆို သ လိုပင် ဖုတ်ဖက်ခါနေနိုင်ပေမယ့်..။ သူတို့အပြစ်ကို ကာကွယ်ထား တတ်ကြသည် ။ အပြင်မှာ အားလုံးနီးပါး မိန်းကလေးရည်းစားထား မိန်းမယူ မယ့် ဆန္ဒရှိနေမည်ဆိုတာတော့ ငြင်းနိုင်မယ်မထင်။ နောက်ဆုံးတော့ ယောကျာ်းဆိုတာ ယွကျားပါပဲလေ ။ အားလုံးးက နောက်ဆုံးငါးစာကို စားလို့၀ရင်ထားခဲ့ကြမှာပဲ..။ ငါ့မှာသာ ပေးဆပ်ရတာတွေ၊ ခံစားရတာတွေက များနေပြီး မတန်လိုက်တာ။ ဖြစ်နိုင်ရင် bottom ဘဝ သူတို့ကို ခဏနေစေချင်သည်။ ကိုယ်ချင်းပဲစာတတ်မလား.. ရောက်လေရာ လင်ထောင်နေပီး ရွက်ကျပင်ပေါက်လိုနေမလား ဆိုတာ။ ကွယ်ရာတွင်သာ လိင်တူစုံမက်သူတွေဆီက ရသလောက်ယူတဲ့ အမ်းသလောက်မတင်းတိမ်တဲ့လူနဲ့။ အလကားစားရ၊ အမ်းတာလည်းရဖို့ မှိန်းနေတာ။ လူမြင်ရာမှာတော့ ယောကျာ်းစစ်စစ် မိန်းမကိုသာ စိတ်ဝင်စား ပေါင်းသင်းတဲ့လူ နှစ်ဖက်လုံးကြိုက်တဲ့သူနဲ့.. ပြောကြသေးတယ်။

ယောကျာ်းချင်း စိတ်ဝင်းစားတဲ့ အခြောက်မတွေ ဂန်ထူးမတွေ ၊ ဂျီပုန်းတွေဆိုတာ အရင်ဘဝက သူများ သားမယား၊ သားပျို၊ သမီးပျို၊ အိမ်ထောင်တွေကို ဖျက်ဆီး၊ ပြိုကွဲအောင်လုပ်လို့ ဒီဘဝ ဒီလိုဖြစ်နေတာ..။ ရွံဖို့ကောင်းတယ်..။ ဆွဲထိုးမယ်.. ဆောင့်ကန်ပစ်မယ် ။ ပြောလည်းပြော လုပ်လည်းလုပ်နေကြတာ.. အလိုလိုနေရင်း ကိုယ်က အကုသိုလ်ကောင်.. မုဒိန်းကောင်။ မကောင်းတဲ့ ကောင်တွေ ဖြစ်ကော.. လူတော ကော လူရာကော ဝင်ဆံ့ဖို့မရှိ..။ ပိုက်ဆံမရှိ .. ရုပ်ရည်မရှိတဲ့လူဆိုရင်တော့ ပြောမနေနက်.. လူသတ်၊ မုဒိန်းကောင်၊ သူခိုးဂျပိုးလောက်ပင် အဆင့်မရှိတော့... သူတို့အပြော.. သူတို့လုပ်ရပ်တွေနဲ့။ လူကို နှိမ်သလိုလိုနဲ့ သူတို့ကိုယ် သူတို့တန်ဖိုးတင်နေကြတာ.. မမြင်ချင်မှအဆုံး..။ ကွယ်ရာတွင်တော့ လူလူချင်း ညှာတာမဲ့ကာ လုပ်ချင်တိုးလုပ် ဖြစ်ချင်တိုးဖြစ် သူတို့ဆန္ဒ ကိုပြည့်အောင် ဖြည့်ကြသည်သာ။ ဒါကြောင့်အားလုံးကို ယုံကြည်လို့မရပေ။ စားပြီး နားမလည်သည်က များသည်။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်သာ ထိန်းသိမ်းနေရတော့သည်။ ဒါတောင် သူတို့ယောကျာ်း ဘယ်လောက်ပီသလဲဆိုတာ ပြချင်တာနက် နည်းနည်းလေး ကျားကျားယားယား မရှိတာကို အခွင့်ကောင်းယူ လူမြင်ကွင်းတွင် ပြောင်သလို နောက်သလိုနှင့် နှိမ်သလို ခြောက်သလေး .. နွဲ့သလေး..နဲ့ စကြ ပြောင်ကြသည်။ နောက်ကွယ် စားကြည့်လို့ ကြိုက်သွားရင်လည်း အချင်း ချင်း လက်တို့ကာ ဝေမျှစားကြသည်။ ပြီးတော့ တံဆိပ်တပ်ကြတော့သည် ။ AIDS နဲ့ ရောဂါပေါင်းစုံ လက်လီ လက်ကားဖြန့်ဝေရာ... အောက်တန်းစားများအဖြစ်သို့..။ ဒီလိုဖြစ်အောင် သူတို့ကိုယ်တိုင် လမ်းကြောင်းရှာ .. အရောက်ပို့နေတာကိုတော့ သူတို့မစဉ်းစားမိပေ။ စဉ်းစားမိရင် စိတ်ကုန်စရာပါ။ တကယ်ဆို ရောင်းသူဝယ်သူ အသံတူပါ။ ရောင်းတဲ့လူက ရောင်းပေမယ့် ဝယ်တဲ့လူမရှိရင် အငတ်ခံပြီး ရောင်းတော့မှာမဟုတ်။ ဆိုလိုချင်တာက အဲ့လို သွားပုပ်လေလွင့်ပြောကာ။ ခိုးကြောင် ခိုးဝှက်လုပ်ချင်တာ လုပ်နေမယ့်အစား မပက်သက်ချင်.. မဖြစ်ချင် ရှောင်ကြ၊ ရှားကြရင်ကော။ တကယ်မနေနိုင်တာက ယွကျားတွေပင်။ စားရလေငတ်လေ အိမ်ထောင် လည်းရှိတယ် ဒါမျိုး အလကားစားရလည်း မနည်းဆိုတာကြီးပင်..။ ရောက်တတ်ရာရာ စဉ်းစားနေမိသဖြင့်.. စိတ်မောလူမောကာ သက်ပြင်းကို ချလိုက်မိသည်။

တကယ်တမ်း ဒီလို ဘဝမျိုးမရောက်ချင် မရောက်ချင်ခဲ့မိ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် နောင်တရမိသည်။ ကိုမင်းမင်း နဲ့ သာမဖြစ်ခဲ့ရင် ကောင်းသား.. နောက်ဘယ်သူနဲ့မှ ဖြစ်တော့မှာမဟုတ်..။ ခုတော့ မဆုံးနိုင်တဲ့ ဂမုန်းခိုင်ပင်.. အညှီရှိရာ ယင်လာဖြစ်နေတော့သည်။ ပန်းပွင့်ရာ လိပ် ပြာတော့ လာချင်ပေမယ့်။ ပြောရရင်တော့ ထက်မောင်နဲ့ ကျွန်တော်ပြတ်သလို ဖြစ်သွားမိသည်။ ဘာအပြစ်မှ မလုပ်ရဘဲ.. သူ့ဘာသာသူအတင်းလာကပ်.. ခု သူ့ ဘာသာသူ ရှောင်နေတော့.... စိတ်နာသလိုဖြစ်ကာ စကားပင်မပြောဖြစ်တော့..။ ကိုငြိမ်းကလည်း အဲသည့်အကြောင်းကို စကားစပင် မပြော။ မျက်နှာလည်း မကောင်းတော့။

ဒီလိုနဲ့ လာတွယ်ညှိသည့် နွယ်ရှင်တစ်ခု ပြုတ်သွားပေမယ့် ပြုတ်တော့မည့် တည်းတည်း နွယ်တစ်ပင် ကိုမင်းမင်းကိုတော့ စာရင်းထဲမထည့်တော့ပါ။ အမှန်တကယ် မျှော်လင့်ခဲ့ ချစ်ခဲ့တာမှန်သော်လည်း သူ့လုပ်ရပ်တွေ အကြိမ်ကြိမ်အခါခါ အားမလိုအားမရဖြစ်ကာ။ ကျွန်တော့ကို လိုသုံး မလိုတော့ ဘုံသုံးဘဝရောက်အောင် ပို့ခဲ့သောကြောင့်ပင်။ မမုန်းပေမယ့်..။ မေ့ပစ်လို့မှမရတာ..။ ဒီလိုနဲ့ နေတတ်သလို နေလာတော့လည်း သူမရှိလည်းနေနိုင်လာမှ ကိုဇော်နဲ့ သီဟအောင်က တစ်မုံ။

ကျွန်တော်သင်တန်းတက်တာ တစ်လကျော်လာတော့ ကိုငြိမ်းမသိဘဲ သီဟအောင်နဲ့ နေ့စဥ် လိုလို ကားအတူစီးရင်း ရင်းနှီးမှုပိုလာသလို.. အလုပ်ထဲတွင်လည်း ထက်မောင်ရဲ့ ပြိုင်ဘက် ကိုဇော်က အသာရကာ ပိုရင်းနှီးလာတော့သည်။ ကျွန်တော့်ရဲ့ ဝှက်ဖဲ .. တိတ်တိတ်ပုန်း ချစ် သူ ကိုကျော်စိုးနဲ့ကလည်း မပြတ်နိုင်သေးဘဲသံယောဇဉ် လေးက တန်းနေလေရဲ့။ သူနဲ့တွေ့ချိန်နည်းပေမယ့်.. နှစ်ပတ်ခြားတစ်ခါလောက်တော့ တွေ့ဖြစ်သည်။ လိင်ကိစ္စတွေ လွန်လွန်ကျူးကျူးတော့ ထပ်မလုပ်ဖြစ်ပေမယ့်.. ဖက်တာ၊ နမ်းတာတို့တော့ ရှိနေသေးသည်။ ဟိုနှစ်ယောက် ထက်စာရင် ခိုးစားရတဲ့ အသီးက ပိုချိုမြိန်သ လား လို့..။ နှစ်ယောက်လုံး လိင်ကိစ္စတွေ မလုပ်ဖြစ်တာကြာပြီမို့ ဆန္ဒ ရှိကြတာ မှန်ပေ သိပေမယ့်လည်း အခြေ အနေအရ ဒီလိုပဲနေဖြစ်သည်။ ဒီလိုနေလာရင်း ထက်မောင်အကြောင်းကို တဖြည်းဖြည်းသိလာ၊ နားလည်လာတော့သည်။


ဆက်ရန် အပိုင်း - ၃၂
---------------------------------------------

မှတ်ချက်။ ။ ထန်ပြီး ထုပါ.. အတုမယူပါနှင့်
😁

<Zawgyi>


သုံးပင္လိမ္တဲ့ ည
အပိုင္း - ၃၁

#Credit:C.K.O

ေအာင္မလာ ေမာင္သာငတ္

ေနာင္မ်ားအခါမွလူရႊင္ေတာ္ေတြေျပာတဲ့ေမာင္မလာေမာင္သာငတ္ ေမာင့္ေနရာလူမလပ္ဆိုတာကြၽန္ေတာ့္မ်ားေစာင္းေျမာင္းေျပာသလားမွတ္ရေအာင္ မွန္ ကန္ေနေပသည္ အဲ့ေလာက္စန္းပြင့္တာလား…ကံဆိုးတာလားကံအက်ိဳးေပးတာလားမေျပာတတ္ ေသခ်ာတာကေတာ့…ကြၽန္ေတာ္သင္တန္းတတ္တိုင္း…သီဟေအာင္ယာဉ္အကူလိုက္တဲ့ကား…တစ္ခါတစ္ေလ သူကိုယ္တိုင္ေမာင္းတဲ့ကားနဲ႔ႀကဳံရတာပါပဲ…အစကေတာ့တိုက္ဆိုင္တာပဲထင္ထားမိသည္ ေနာက္ေတာ့ ႀကဳံတာေတြမ်ားလာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္သြားမယ့္အခ်ိန္ကို ကားမွတ္တိုင္မွာ တစ္ခါတစ္ေလ သုံးေလးမိနစ္ေလာက္ သူ့ကားက ႀကိဳေရာက္လာကာ ခရီးသည္ေစာင့္သလို ေစာင့္ေနတတ္သလို တစ္ခါတစ္ေလသူလိုက္ရမယ့္ ကားမဟုတ္ပါဘူး သူမ်ားကားနဲ႔ လိုက္လာကာ ကြၽန္ေတာ္ဆင္းမယ့္ မွတ္တိုင္ထိ ကြၽန္ေတာ့္နားလာထိုင္ကာ စကားလာေျပာရင္း လိုက္စီးေတာ့သည္။

ကြၽန္ေတာ္သင္တန္းတက္ဖို႔ျပန္တဲ့အခ်ိန္က သင္တန္းအမွီျပန္တတ္ရတာမို႔ အခ်ိန္ကိုက္ပဲ ႀကိဳေစာထြက္တာကို သူသတိထားၿပီး ေစာင့္တယ္ လိုက္တယ္ ကြၽန္ေတာ္ျပန္မယ့္အခ်ိန္ကိုပါ ေသခ်ာတြက္ထားေလသည္ ။ လြယ္မွာေပါ႔ ။ ျပန္တဲ့အခ်ိန္လည္း အလုပ္ထဲဝင္ဖို႔ အခ်ိန္ ကိုက္ ေစာေစာ မွန္မွန္ျပန္ရတာမို႔ေလ ။ ထားပါေတာ့…တစ္ခါတစ္ေလ သူ့ကားမဟုတ္ပဲ အသိကားနဲ႔လိုက္လာ ၊ ကြၽန္ေတာ့နားထိုင္စကား မရွိစကားရွာ ၊စစခ်င္းေတာ့ ေနေကာင္းလား၊ ဘယ္သြားမလည္း ဘာလဲေပါ႔ ။ ေနာက္ေတာ့ စကားရွာမရေတာ့ ကိုၿငိမ္းအေၾကာင္းးးးး။ ဒါကလည္းကိုၿငိမ္းနဲ႔ သူဘာေတြမွန္း က်ေနာ္ သိေနတာပဲေလ ...ေဖာ္လိုလိုက္ အင္းလိုက္ အဲလိုက္ေပါ႔ ။ စကားမရွိ စကားရွာ ကိုၿငိမ္းေကာင္းတာေတြေကာ၊ တစ္ခါတစ္ေလ ဇြတ္တရြတ္ႏိုင္လို႔ မေကာင္းတာေတြေကာ ...အင္း ေရလာေျမာင္းေပး စကားေတြမွန္း သိေနတယ္ေလ။
ဒါေပမယ့္ သူတို႔ၾကားထဲ ကိုကဝင္လို႔မေကာင္းဘူးဆိုတာ သူလည္းသိသင့္ပါတယ္။ အေတြ႕ႀကဳံေတြ စကားအသြားအလာေတြ တစ္ခါတစ္ေလ စကားေျပာရင္အတင္းတိုးကပ္ခါ ပုခုံးကို ဖတ္သလို ပုတ္သလို ေက်ာကိုပုတ္သလို နဲ႔တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ တင္ပါးနား လက္ကေရာက္လာတာ သူ့အသက္ရႈသံ ျပင္းျပင္းေတြနဲ႔ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ေစာင့္တက္ေနတဲ့ ရင္ခုန္သံမ်ားကို မသိသလိုဟန္ေဆာင္ရင္း ေရလိုက္ငါးလိုက္သာေနမိသည္။
ဒီလိုအရြယ္ငယ္ငယ္ ဗလေတာင့္ေတာင့္ ေယာက္က်ားပီသတဲ့ ဆြဲေဆာင္မႈမ်ိဳးရွိတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အ ေရး ေပးၿပီး ပြတ္သီးပြတ္သပ္လာလုပ္မႈေတြကို မသိစိတ္ကသာယာမိေပမယ့္ ထိန္းသိမ္းၿပီးေနလိုက္ေတာ့သည္။

သီဟေအာင္နဲ႔ အၿပိဳင္စိတ္လိုက္မာန္ပါနဲ႔ ထက္ကဲလာသူက ညိဳေခ်ာေလး ထက္ေမာင္ပင္ ။ တစ္ေန႔ညေန ေနဝင္ခ်ိန္ သီဟေအာင္ကိုႏႈတ္ဆက္ၿပီးကားေပၚက အ ဆင္း ၿခံဝင္းထဲအဝင္ (အမွန္ေတာ့ မနက္ပိုင္းေစာေစာသာ ကြၽန္ေတာ္ျပန္လာတတ္ေပမယ့္ အဲ့သည္ေန႔ကသင္ တန္းၿပီးေတာ့လည္း အိမ္မွာညမအိပ္ေတာ့ပဲ ညေနေစာျပန္လာလိုက္သည္) ၿခံထဲမွာစားေသာက္ဆိုင္ဘက္က ကားတစ္စီးထြက္လာေတာ့ ေတြ႕လိုက္သည္ ။ Mini Bus တစ္စီး သီလဝါဘက္က Foreigner ေတြအျပည့္နဲ႔ သေဘၤာကမ္းကပ္တုန္း ဒီဘက္လာရင္း လာစားေသာက္ၾကတာထင္သည္ ။ ကြၽန္ေတာ္ေရာက္ေတာ့ ဝိုင္းသိမ္းလို႔ၿပီးေတာ့မယ္ အာ့တာေၾကာင့္ သြားမကူေတာ့ပဲ ခဏနားကာ ေရခ်ိဳးဖို႔ အဝတ္စားေတြ ခြၽတ္ရင္း ျပတင္းေပါက္နားေမးတင္ကာ ေရာက္တတ္ရာရာ စိတ္ေတြလႊင့္ရင္း ေမွးေနမိသည္ ႐ုတ္တစ္ရက္ ကြၽန္ေတာ့ေနာက္ေက်ာဘက္ကေန သန္မာတဲ့ လက္တစ္စုံက အ ေနာက္ကေန သိုင္းခ်ဳပ္ျခင္းကို ခံလိုက္ရပါေတာ့သည္ ။

႐ုတ္တစ္ရက္လန္႔သြားကာ ႐ုန္းမိေပမယ့္ သန္မာပိုင္ႏိုင္ေသာ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေၾကာင့္ မ႐ုန္းႏိုင္ပဲ ရင္ခြင္က်ယ္တစ္ခုထဲ ကြၽန္ေတာ့္တစ္ကိုယ္လုံး ေရာက္သြားသလို ကြၽန္ေနာ့္ မ်က္ႏွာအႏွံ႔စိုစြတ္ေသာ အနမ္းမ်ားလည္း က်ေရာက္လာသည္ ကြၽန္ေတာ္ဘယ္လိုမွ ႀကိဳးစားေရွာင္လြဲခ်ိန္မရေပမယ့္ ရလိုက္တာကေတာ့ ဝီစကီနံ႔ ခပ္ျပင္းျပင္းေတြပါ အနံ႔ေတြက ကြၽန္ေတာ့္ကိုေတာင္ မူးမိုက္ခ်င္သလိုျဖစ္ေအာင္ ျပင္းလြန္းသလို သူ့ရဲ႕အထိေတြနဲ႔ ဆႏၵရမၼက္ေတြကလည္း သူ့အသက္ရႈသံလက္ေတြ႕ အထိေတြ႕ေတြနဲ႔ အတူ ကြၽန္ေတာ့္အား မူးယစ္သြားေအာင္ သိမ္းသြင္းေနသည္ ။ ႐ုတ္တစ္ရက္ အလစ္ငိုက္ခံလိုက္ရသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ့္ဟန္ခ်က္ပ်က္သြားတာက သူ့အတြက္ အခြင့္ေရးျဖစ္သြားသလို သူ့စိတ္ႀကိဳက္ အေနထားမ်ိဳးမို႔ အားခ်င္းကလည္း မယွဉ္ႏိုင္ ျဖစ္ေနပါသျဖင့္ အေလ်ာ့ေပးလိုက္ရသည္။ ကြၽန္ေတာ့ပါးျပင္တစ္ခုလုံး စြတ္စို တဲ့ အနမ္းမ်ားစုၿပဳံ က်ဆင္းလာသလို လည္းတိုင္ နားရြက္မ်ားလည္း စြတ္စို လာသည္။ ႏႈတ္ခမ္းအစုံအား တစ္ခါတစ္ရံ လွမ္းဆြဲ ငုံသလို ခ်ဳပ္ထားေသာ လက္ေတြလည္း ကြၽန္ေတာ္မ႐ုန္းႏိုင္မွန္း သိသျဖင့္ ပိုအတင့္ရဲလာခါ ကြၽန္ေတာ့ရင္အုံမို႔မို႔ကို စိတ္တိုင္းက် ဆုပ္ကိုင္ေနသလို မာေတာင့္လာေသာ ႏိုးသီးေခါင္းေလးမ်ားအာလည္း ထိထိမိမိ သြားျဖင့္ ကိုက္ကာ လူက ႐ုန္းကန္ခ်င္စိတ္ကို ေလွ်ာ့သြားေစသည္။

အဝတ္မရွိအေပၚပိုင္းဗလာမို႔ ထိခ်က္တိုင္းက ႏွစ္ဦးစလုံး အတြက္ ထိထိမိမိ ရွိလွသည္ ။ ရင္ဘက္ ရွပ္အက်ီ ကိုၾကယ္သီးျဖဳတ္ထားသျဖင့္ ထက္ေမာင္ရင္ခြင္ အေတြ႕ အထိလည္း သူ့ရင္ခြင္ထဲ တစ္ကိုယ္လုံးေရာက္ေနေသာ ကြၽန္ေတာ့အား ေႏြးေထြးမႈ ခံစားခ်က္တစ္ခ်ိဳ႕က စိတ္ေတြကို ထႂကြေစသည္။ မသိစိတ္တို႔က စိုးမိုးလိုက္ သိ စိတ္တို႔ ျပန္လည္လိုက္နဲ႔ ၊ သိစိတ္တို႔က......

" အင္း ဟင္း ထက္ေမာင္ မလုပ္ပါနဲ႔ ။ လူေတြျမင္ကုန္မယ္ကြာ ။ မလုပ္ပါနဲ႔ လႊတ္ပါ ..."
"ဟင္း အင္း လြတ္ဘူး ခ်စ္တယ္ ေျပာမွ လႊတ္မယ္ ေမာင္လို႔ေခၚ ....ခ်စ္တယ္... ကြၽန္ေတာ္ မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး..... ႁပြတ္.. အင့္... "

မူးမူးနဲ႔ အခ်စ္ၾကမ္းလာေတာ့ လူပါၾကမ္းလာေသာ ထက္ေမာင္ မျဖစ္ စိတ္အလိုလ္ုက္မို႔ ျဖစ္သည္မို႔ ျငင္းေနမိေသာ္လည္း အားကမပါလွ ။ အေပၚအက်ီ မဝတ္ထားသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ့ ရင္အုံရွိ ႏို႔သီးေလးမ်ားအား သူ့စိတ္ ႀကိဳက္ ဖိေခ် ပြတ္ကစားေနသျဖင့္ လူကမေနႏိုင္ေတာ့။ ပိုဆိုးသည္က မမာ မေပ်ာ့ သူ့လီးႀကီးကလည္း စတိုင္လ္ေဘာင္းဘီႏွင့္ အတြင္းခံၾကားက ကြၽန္ေတာ့ဖင္လုံးမ်ားကို လာဖိေထာက္ေနသည့္ အပူဓာတ္ႏွင့္ အထိေတြ႕တို႔က ေသြးတို႔ကို ဆူပြက္ေစသည္။ ႐ုန္းရင္းကန္ရင္း နမ္းေနေသာ သူ့ႏႈတ္ခမ္းမ်ားက ကြၽန္ေတာ့မ်က္ႏွာလည္ဂုတ္လည္ပင္း ထိုမွတစ္ဆင့္ ရင္အုပ္ရွိ စူတင္းေနေသာ ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ား အေရာက္ ကြၽန္ေတာ္ေျပာ့သြားသည္။

" အင္း… ဟင္း ထက္… ေမာင္ …ေမာင္ "
" ေျပာ ေမာင့္ကိုခ်စ္တယ္ လို႔ေျပာမွ လႊတ္ေပးမယ္ ဟင္း…ဟင္း အ ရမ္း ခ်စ္ တယ္ ဗ်ာ"

ၾကာရင္မလြယ္ ကြၽန္ေတာ့ မသိစိတ္တို႔ကို မထိန္းႏိုင္ပဲ ထက္ေမာင္နဲ႔ စိတ္အလိုလိုက္ခဲ့ပါက ဒီေနရာမွာတင္ျဖစ္ပ်က္ကာ လူသိရွင္ၾကား ေက်ာ္မေကာင္းၾကားမေကာင္း နဲ႔ ။ ၿပီးေတာ့ အဘႏွင့္ၿခံထဲကလူေတြပါ သိပါက ကပၸလီလမ္းစဉ္တိုင္း လိုက္ရေတာ့မွာ ကြၽန္ေတာ္ပင္ျဖစ္သည္ ။ ဘယ္လိုလုပ္ရမွန္းမသိ အေျခအေနက လြတ္ဖို႔ကလည္း

"ဟင္း အင္း ခ်စ္တယ္ ေမာင္ လႊတ္ပါ "
"ဟင္း ...အင္း ေသခ်ာ ေျပာၿပီး ေမာင့္ပါးကို ...နမ္းေပး ဟဲ ...ဟဲ"

ထက္ေမာင္ လူမွန္းမသိ သူမွန္းမသိေအာင္ ေတာ္ေတာ္မူးေနပုံရသည္ ။ သို႔ေသာ္ ကြၽန္ေတာ္ ကံေကာင္းသည္က

" ထက္ေမာင္ ထက္ေမာင္ ေဟ့ ဝိုင္းက က်န္တဲ့ ပုလင္းေတြ ဘယ္မွာေမာ့ၿပီး ဘယ္မွာသြားမူးေနတာလည္း ဆိုင္သိမ္းရေတာ့မယ္ လာ "

ကိုၿငိမ္းရဲ႕ တစာစာ ေအာ္ေခၚသံေၾကာင့္ ထက္ေမာင္ တစ္ေယာက္မူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာလား ..မူးေနတာလားေတာ့ မသိ အမူး​ေတာ့ အနည္းငယ္ ေျပသြားပုံရသည္ ။ ကြၽန္ေတာ့အား ခ်ဳပ္ထားတဲ့လက္ေတြ ေလ်ာ့ကာ အသံၾကားရာကို လွည့္ ၾကည့္သည္ ။ ကြၽန္ေတာ္လည္း အတင္း႐ုန္းကာ သူ့ရင္ခြင္ထဲက ထြက္လိုက္သည္။ ကိုၿငိမ္းအသံေၾကာင့္ ထက္ေမာင္ နည္းနည္းလန္႔သြားပုံရသည္ ။ သိပ္မၾကာခင္ ကိုၿငိမ္းတစ္ေယာက္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရွိရာကို ေရာက္လာသည္ ။

" ဟဲ့အေကာင္ ထက္ေမာင္ နင္ကဒီမွာ လာၿငိမ့္ေနတာလား ...ငါ႔မွာရွာလိုက္ရတာ... ေတာ္ေတာ္မူးေနလား ေၾသာ္...ခ်စ္ဦးလည္း ျပန္ေရာက္ေနတာလား ..မသိရင္နင္တို႔ႏွစ္ေယာက္က ခ်ိန္းေတြ႕ေနသလိုပဲ... ထက္ေမာင္ရလား.. မရရင္အေဆာင္ကိုျပန္ပို႔ေပးမယ္.. လာ ေျပာစရာရွိတယ္.. နင္နဲ႔ ..ခ်စ္ဦးေရ နားလိုက္ဦး ညေနစာစားခ်ိန္ TVၾကည့္ရင္း ေတြ႕ၾကမယ္ေလ လာထက္ေမာင္..."

ေျပာေျပာဆိုဆို ကိုၿငိမ္းတစ္ေယာက္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ဆီက ဘာအေျဖမွမရခင္ သူ့ဘာသာသူေျပာ သူဖာသာသူေျဖကာ ကြၽန္ေတာ့္ဆီက ဟုတ္ကဲ့ဆိုတာ တစ္ခုပဲ ၾကားၿပီး ထက္ေမာင္ကို တြဲကာထြက္သြားေတာ့သည္ ။ တစ္ခုခုေတာ့ တစ္ခုခုပဲ အမွန္ဆိုကိုၿငိမ္းက ကြၽန္ေတာ့တို႔ ႏွစ္ေယာက္ကို ပိုျဖစ္ေစခ်င္တာ။ အတူတူေတြ႕ရင္ ဝမ္းသာအားရေစမွာ.. ေရွာင္ေပးမွာ..။ စကားေတြနဲ႔ စစ္လား ေမးလား ေတာင္မလုပ္.. ထက္ေမာင္ေတြ႕ တာနဲ႔ ျပန္ေခၚကာ ထြက္သြားတာကေတာ့..။ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ထဲ တစ္ခုခု ထူးဆန္းေနသည္။ ဘာပဲေျပာေျပာ ကိုၿငိမ္းေရာက္လာလို႔သာ မျဖစ္သင့္တာ မျဖစ္ တာ..... ဘာ ျပႆနာမွ မတက္တာပဲ ေက်းဇူးတင္ရမည္။ အေျခ အေနက ေအးေအးစြာ ၿပီးဆုံးသြားသည္မို႔ေလ။ လႈပ္ရွားေနေသာ စိတ္တို႔ကို ထိန္းသိမ္းရင္း ေရးမိုးခ်ိဳးဖို႔ ျပင္လိုက္ေတာ့သည္။

ညေန.. ဝန္ထမ္းေတြ ထမင္းစားသည့္ မီးဖိုေဆာင္နားက အခန္းတြင္ ထက္ေမာင္တစ္ေယာက္ လာစားတာ မေတြ႕ရသလို .. သူ့အစ္မနဲ႔ ကိုၿငိမ္းသာ ထမင္းကို ျမန္ျမန္စားၿပီး ထက္ေမာင္အေဆာင္ဘက္ ကူးသြားသည္။ ထက္ေမာင္မရွိေပမယ့္.. ကိုေဇာ္.. ကိုမင္းမင္းတို႔ရဲ႕ တစ္ခ်က္ ခ်က္ ကြၽန္ေတာ့္အား စားမတက္ ဝါးမတက္ ခိုးခိုးၾကည့္တတ္တဲ့ အၾကည့္ေတြကို မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ ညေနစာကို လက္စသိမ္းလိုက္ေတာ့သည္။ ထို႔ေနညက TV ဇာတ္လမ္းတြဲၿပီးသည္အထိ ၾကည့္ေနမိသည္။ ထက္ေမာင္ကေတာ့ အရက္မူးကာ အေျခအေနမေကာင္းတာလား ဘာလဲေတာ့မသိ ။ အိမ္ထဲ ထပ္မလာေတာ့သလို သူ့အစ္မလည္း မ်က္ႏွာမေကာင္း ကိုၿငိမ္းလည္း အရင္လို ဟက္ဟက္ပက္ပက္ သိပ္မရွိ..။ တစ္ခုခုေတာ့ ျဖစ္ေနတာလား။ အရက္မူးတာနဲ႔ေတာ့ အဲေလာက္ျပႆနာျဖစ္စရာ သိပ္မရွိပါ။ မူးတာကလည္း အလုပ္သိမ္းခ်ိန္ ဆိုင္သိမ္းခ်ိန္.. မူးၿပီး အျခားမွာ ျပႆနာတက္တာလို႔ေတာ့ မၾကားမိ.. ။ ကြၽန္ေတာ့္ကိုသာ ျပႆနာေကာ လူပါလာတက္ေနတာေတာ့သိသည္။ ဒါလည္း ကြၽန္ေတာ္၊ ထက္ေမာင္၊ ကိုၿငိမ္းတို႔သာ သိသည္။ အဲ့ေန႔ညေန ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေနာက္ပိုင္း ထက္ေမာင္တစ္ေယာက္ ေျပာင္းလဲသြားသည္။ ငူငူငိုင္ငိုင္နဲ႔ တစ္ေန႔က ကြၽန္ေတာ့္ကို သူဘာမွ် မလုပ္ခဲ့သလိုမ်ိဳး..။ တစိမ္းဆန္လာတယ္ထင္မိတယ္။ လူေတြနဲ႔ သိပ္ဟက္ဟက္ပက္ပက္ အေရာလည္း မဝင္ေတာ့ အထူးသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေရွာင္ေနသလို လုပ္လာသည္။ မေန႔ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ဆီက အေျဖမရရင္ ေသေတာ့မလို.. ခုေတာ့ ဖုတ္ေလတဲ့ငပိ ရွိသည္လို႔ပင္မထင္။ ‌ဪ... အေျပာင္းအလဲ ျမန္ပါေပ့။ ႏႈတ္ဆက္ေသာ္လည္း မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္သြားသည္က မ်ားသည္။ ေနေပါ႔..။ မရခင္တစ္မ်ိဳး.. ရေတာ့တစ္မ်ိဳး လာမခ်ိဳးေလနဲ႔ေလ။ ဂ်င္းစိမ္းနဲ႔ မိႆလင္ သူၾကင္မွ ကိုယ္ၾကင္ေပါ႔.. စိတ္ကိုတင္းကာ... အရြဲ႕တိုက္သလိုေနမိေပမယ့္..။ စိတ္ထဲေတာ့ သိပ္မေကာင္းမိ။ နာက်ဉ္သလိုလို.. ခံျပင္းသလိုလို... ေက်ာတာခံလိုက္ရသျဖင့္ မေက်နပ္သလိုလို ျဖစ္ေနမိသည္။ ကိုယ့္ဘက္က အေလ်ာ့ေပး အေျဖေပးလိုက္မိၿပီးမွ ေျပာင္းလဲသြားလို႔လည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္အဖို႔ ႐ိုးေနပါၿပီ..။ ဒါလည္း ခပ္ေကာင္းေကာင္းပင္.. ထက္ေမာင္ကို စဉ္းစားဖို႔ ကိုၿငိမ္းကလည္း ဖိအားမေပးတဲ့အျပင္.. သူကပါ ကြၽန္ေတာ့ကို အားနာသလိုလို .. ဘာလိုလို ခုတေလာ ထက္ေမာင္နား ပိုကပ္ေနသလားလို႔..။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေဘာ္ဒါက႑ကိုပင္ ခပ္က်ဲက်ဲျဖစ္ေနမိသည္။

ဘာေတြျဖစ္ေနမွန္းကိုမသိေတာ့..။ ေကာင္းသည့္အခ်က္က ကြၽန္ေတာ္ေနရတာ နည္းနည္း လြပ္လပ္လာသလို .. ထက္ေမာင္ကိုလည္း စာရင္းထဲက ပယ္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ႏိုင္ခဲ့သည္။ ခုဆို ကပၸလီတစ္ေယာက္.. သူ့ေလာဘနဲ႔ သူထြက္သြားခဲ့ရလို႔ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ေနရတာ ပိုလြတ္ လပ္ လာသလို.. ထက္ေမာင္ကို ပယ္လိုက္ပါကလည္း... မဆိုးပါဘူး။ ေနလို႔ေတာ္ေတာ္ ေကာင္းလာတာပဲေလ ။ ခုဆို ကိုေက်ာ္စိုးကလည္း သူ့သား၊ သူ့မယားနဲ႔မို႔ အရင္လို ကြၽန္ေတာ္နားကပ္ၿပီး မေနႏိုင္ အတူမေနႏိုင္။ ေတြ႕ဖို႔ကလည္း မျဖစ္ေသး ထားေတာ့။ ကိုမင္းမင္း .. ကိုေက်ာ္စိုးနဲ႔ ပက္သက္ေနသျဖင့္ သူ့ကို မီးစိမ္းလည္း မျပရဲ။ ခိုးေကြၽးရင္ေတာ့ သူကစားမယ္ဆိုတာ သိသားပဲ။ သူဘာ သာသူ အျပစ္ေတြဝန္ခံၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကို မေတာင္းပန္။ တာဝန္မယူရဲပဲ အာေျခာင္ေနကာ မျပတ္မသား ၿခံစည္း ႐ိုး ေခြေနတာမို႔ ကြၽန္ေတာ့္ဘက္က မစဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။ အဲသည္ေတာ့ သူလည္း လာမစရဲေတာ့ေပ။ လစ္ရင္ေတာ့ လစ္သလို စခ်င္တာပဲရွိတယ္။ သူက .. ကြၽန္ေတာ့္ကိုသာမက .. သူ့ရြာသူ မိန္းကေလးကိုပါ အခ်စ္ရႈံးေနသူေလ။ ခု.. သူ့တိုင္ပင္ေဖာ္ တိုင္ပင္ဖက္ ကပၸလီကလည္း ထြက္သြားေတာ့အရင္လို ဇလည္းသိပ္မရွိေတာ့..။

ခုတေလာ မထိတထိနဲ႔ စစေနတာကေတာ့ ကျပားေခ်ာေလး ကိုေဇာ္နဲ႔..။ ယာဉ္ေမာင္း.. ယာဉ္အကူ အလုပ္သင္ေလး ကိုၿငိမ္းရဲ႕ ရည္မွန္းထားေသာ ေယာက်ာ္ေလး သူ ငယ္ခ်င္း ဗလေမာင္ေလး သီဟေအာင္တို႔ပင္..။ အလုပ္ ခြင္ထဲ ကိုေဇာ္ရဲ႕ အထိအေတြ႕အစ အေနာက္ေတြကို လူေတြေရွ႕ ေရွာင္ရသလို.. သင္တန္းတက္ဖို႔ အိမ္ျပန္ရက္ေတြ လမ္းေပၚတြင္ သိသိသာသာ လာကပ္ေနေသာ မထိခလုတ္ထိ လုပ္လုပ္ေသာ သီဟေအာင္ကိုလည္း နည္းနည္း သတိထားေနရသည္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံးက ကြၽန္ေတာ့္ဘက္က မီးစိမ္းျပလိုက္သည္ႏွင့္ စားမယ့္လူေတြပင္..။ အဲသည္ေလးေယာက္ထဲမွာ အားလုံးက သူပုံစံနက္သူ အမိုက္ စားေတြပင္.. ရင္ခုန္စရာ ေကာင္းသူေတြပဲေလ..။

ခက္တာက ကြၽန္ေတာ္က ကိုေက်ာ္စိုးနဲ႔ သမီးရည္းစားလို တိတ္တိတ္ပုန္းပက္သက္ေနမိျခင္းကမလြတ္ေျမာက္ ေသးေတာ့ သူ့ညီ ကိုမင္းမင္းကို No ထားရသလို ... ကိုၿငိမ္း သေဘာတူထားတဲ့ ကိုေဇာ္ကိုလည္း မူထားရျပန္ သည္။ ဒီၾကားထဲ မစားေကာင္းတဲ့အသီးျဖစ္သြားတာက ကိုၿငိမ္းရဲ႕ ေကာင္ေလး သီဟေဇာ္ပင္ .. သူနဲ႔ကလည္း မျဖစ္ ကိုၿငိမ္းသိရင္ အခင္အမင္ပ်က္ရေခ်ရဲ႕။ Homo တစ္ေယာက္အဖို႔ ေယာက်ာ္းေတြဝိုင္းေနျခင္းက စိတ္ ေက်နပ္စရာေကာင္းသလို အႏၲရာယ္ကိုလည္း လက္ယက္ ေခၚေနသလို ျဖစ္ေနသည္။

အမွန္ဆို ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ အတည္ထားခ်င္မိတာကေတာ့ homo တိုင္းရဲ႕ စိတ္ကူးပါပဲ။ ခက္တာက မ၇ှိေတာ့လည္း မရွိလို႔။ ရွိေတာ့လည္း တပုံႀကီးနက္ မလြတ္ လပ္။ စိတ္ညစ္၊ စိတ္ေမာရသည္။ အားလုံးက ကိုယ့္အ ေပၚ ေကာင္းသလား ယုံၾကည္ရသလား။ လင္မယားလို မဟုတ္ေတာင္ သူငယ္ခ်င္း ရည္းစားမက် အတည္ေနႏိုင္လားဆိုေတာ့လည္း မေသခ်ာ..။ ကိုယ့္ဘက္က ေနခ်င္ေသာ္လည္း သူတို႔ဘက္က .. မေရရာပါ။ အဲသည္ေတာ့ ကိုယ့္ဆႏၵကို ျဖည့္ရင္လည္း ကိုယ္က ယြလြန္း၊ ထလြန္းစိန္၊ အပ်က္သာသာ မွ်မက ေလ်ာ့က်ရေတာ့မည္။ သူတို႔ကေတာ့ ေယာက်ာ္းေကာင္း ေမာင္းမတစ္ေထာင္ဆို သ လိုပင္ ဖုတ္ဖက္ခါေနႏိုင္ေပမယ့္..။ သူတို႔အျပစ္ကို ကာကြယ္ထား တတ္ၾကသည္ ။ အျပင္မွာ အားလုံးနီးပါး မိန္းကေလးရည္းစားထား မိန္းမယူ မယ့္ ဆႏၵရွိေနမည္ဆိုတာေတာ့ ျငင္းႏိုင္မယ္မထင္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေယာက်ာ္းဆိုတာ ယြက်ားပါပဲေလ ။ အားလုံးးက ေနာက္ဆုံးငါးစာကို စားလို႔၀ရင္ထားခဲ့ၾကမွာပဲ..။ ငါ႔မွာသာ ေပးဆပ္ရတာေတြ၊ ခံစားရတာေတြက မ်ားေနၿပီး မတန္လိုက္တာ။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ bottom ဘဝ သူတို႔ကို ခဏေနေစခ်င္သည္။ ကိုယ္ခ်င္းပဲစာတတ္မလား.. ေရာက္ေလရာ လင္ေထာင္ေနပီး ရြက္က်ပင္ေပါက္လိုေနမလား ဆိုတာ။ ကြယ္ရာတြင္သာ လိင္တူစုံမက္သူေတြဆီက ရသေလာက္ယူတဲ့ အမ္းသေလာက္မတင္းတိမ္တဲ့လူနဲ႔။ အလကားစားရ၊ အမ္းတာလည္းရဖို႔ မွိန္းေနတာ။ လူျမင္ရာမွာေတာ့ ေယာက်ာ္းစစ္စစ္ မိန္းမကိုသာ စိတ္ဝင္စား ေပါင္းသင္းတဲ့လူ ႏွစ္ဖက္လုံးႀကိဳက္တဲ့သူနဲ႔.. ေျပာၾကေသးတယ္။

ေယာက်ာ္းခ်င္း စိတ္ဝင္းစားတဲ့ အေျခာက္မေတြ ဂန္ထူးမေတြ ၊ ဂ်ီပုန္းေတြဆိုတာ အရင္ဘဝက သူမ်ား သားမယား၊ သားပ်ိဳ၊ သမီးပ်ိဳ၊ အိမ္ေထာင္ေတြကို ဖ်က္ဆီး၊ ၿပိဳကြဲေအာင္လုပ္လို႔ ဒီဘဝ ဒီလိုျဖစ္ေနတာ..။ ရြံဖို႔ေကာင္းတယ္..။ ဆြဲထိုးမယ္.. ေဆာင့္ကန္ပစ္မယ္ ။ ေျပာလည္းေျပာ လုပ္လည္းလုပ္ေနၾကတာ.. အလိုလိုေနရင္း ကိုယ္က အကုသိုလ္ေကာင္.. မုဒိန္းေကာင္။ မေကာင္းတဲ့ ေကာင္ေတြ ျဖစ္ေကာ.. လူေတာ ေကာ လူရာေကာ ဝင္ဆံ့ဖို႔မရွိ..။ ပိုက္ဆံမရွိ .. ႐ုပ္ရည္မရွိတဲ့လူဆိုရင္ေတာ့ ေျပာမေနနက္.. လူသတ္၊ မုဒိန္းေကာင္၊ သူခိုးဂ်ပိုးေလာက္ပင္ အဆင့္မရွိေတာ့... သူတို႔အေျပာ.. သူတို႔လုပ္ရပ္ေတြနဲ႔။ လူကို ႏွိမ္သလိုလိုနဲ႔ သူတို႔ကိုယ္ သူတို႔တန္ဖိုးတင္ေနၾကတာ.. မျမင္ခ်င္မွအဆုံး..။ ကြယ္ရာတြင္ေတာ့ လူလူခ်င္း ညႇာတာမဲ့ကာ လုပ္ခ်င္တိုးလုပ္ ျဖစ္ခ်င္တိုးျဖစ္ သူတို႔ဆႏၵ ကိုျပည့္ေအာင္ ျဖည့္ၾကသည္သာ။ ဒါေၾကာင့္အားလုံးကို ယုံၾကည္လို႔မရေပ။ စားၿပီး နားမလည္သည္က မ်ားသည္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္သာ ထိန္းသိမ္းေနရေတာ့သည္။ ဒါေတာင္ သူတို႔ေယာက်ာ္း ဘယ္ေလာက္ပီသလဲဆိုတာ ျပခ်င္တာနက္ နည္းနည္းေလး က်ားက်ားယားယား မရွိတာကို အခြင့္ေကာင္းယူ လူျမင္ကြင္းတြင္ ေျပာင္သလို ေနာက္သလိုႏွင့္ ႏွိမ္သလို ေျခာက္သေလး .. ႏြဲ႕သေလး..နဲ႔ စၾက ေျပာင္ၾကသည္။ ေနာက္ကြယ္ စားၾကည့္လို႔ ႀကိဳက္သြားရင္လည္း အခ်င္း ခ်င္း လက္တို႔ကာ ေဝမွ်စားၾကသည္။ ၿပီးေတာ့ တံဆိပ္တပ္ၾကေတာ့သည္ ။ AIDS နဲ႔ ေရာဂါေပါင္းစုံ လက္လီ လက္ကားျဖန္႔ေဝရာ... ေအာက္တန္းစားမ်ားအျဖစ္သို႔..။ ဒီလိုျဖစ္ေအာင္ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ လမ္းေၾကာင္းရွာ .. အေရာက္ပို႔ေနတာကိုေတာ့ သူတို႔မစဉ္းစားမိေပ။ စဉ္းစားမိရင္ စိတ္ကုန္စရာပါ။ တကယ္ဆို ေရာင္းသူဝယ္သူ အသံတူပါ။ ေရာင္းတဲ့လူက ေရာင္းေပမယ့္ ဝယ္တဲ့လူမရွိရင္ အငတ္ခံၿပီး ေရာင္းေတာ့မွာမဟုတ္။ ဆိုလိုခ်င္တာက အဲ့လို သြားပုပ္ေလလြင့္ေျပာကာ။ ခိုးေၾကာင္ ခိုးဝွက္လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ေနမယ့္အစား မပက္သက္ခ်င္.. မျဖစ္ခ်င္ ေရွာင္ၾက၊ ရွားၾကရင္ေကာ။ တကယ္မေနႏိုင္တာက ယြက်ားေတြပင္။ စားရေလငတ္ေလ အိမ္ေထာင္ လည္းရွိတယ္ ဒါမ်ိဳး အလကားစားရလည္း မနည္းဆိုတာႀကီးပင္..။ ေရာက္တတ္ရာရာ စဉ္းစားေနမိသျဖင့္.. စိတ္ေမာလူေမာကာ သက္ျပင္းကို ခ်လိုက္မိသည္။

တကယ္တမ္း ဒီလို ဘဝမ်ိဳးမေရာက္ခ်င္ မေရာက္ခ်င္ခဲ့မိ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေနာင္တရမိသည္။ ကိုမင္းမင္း နဲ႔ သာမျဖစ္ခဲ့ရင္ ေကာင္းသား.. ေနာက္ဘယ္သူနဲ႔မွ ျဖစ္ေတာ့မွာမဟုတ္..။ ခုေတာ့ မဆုံးႏိုင္တဲ့ ဂမုန္းခိုင္ပင္.. အညႇီရွိရာ ယင္လာျဖစ္ေနေတာ့သည္။ ပန္းပြင့္ရာ လိပ္ ျပာေတာ့ လာခ်င္ေပမယ့္။ ေျပာရရင္ေတာ့ ထက္ေမာင္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ျပတ္သလို ျဖစ္သြားမိသည္။ ဘာအျပစ္မွ မလုပ္ရဘဲ.. သူ့ဘာသာသူအတင္းလာကပ္.. ခု သူ့ ဘာသာသူ ေရွာင္ေနေတာ့.... စိတ္နာသလိုျဖစ္ကာ စကားပင္မေျပာျဖစ္ေတာ့..။ ကိုၿငိမ္းကလည္း အဲသည့္အေၾကာင္းကို စကားစပင္ မေျပာ။ မ်က္ႏွာလည္း မေကာင္းေတာ့။

ဒီလိုနဲ႔ လာတြယ္ညႇိသည့္ ႏြယ္ရွင္တစ္ခု ျပဳတ္သြားေပမယ့္ ျပဳတ္ေတာ့မည့္ တည္းတည္း ႏြယ္တစ္ပင္ ကိုမင္းမင္းကိုေတာ့ စာရင္းထဲမထည့္ေတာ့ပါ။ အမွန္တကယ္ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ ခ်စ္ခဲ့တာမွန္ေသာ္လည္း သူ့လုပ္ရပ္ေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ အားမလိုအားမရျဖစ္ကာ။ ကြၽန္ေတာ့ကို လိုသုံး မလိုေတာ့ ဘုံသုံးဘဝေရာက္ေအာင္ ပို႔ခဲ့ေသာေၾကာင့္ပင္။ မမုန္းေပမယ့္..။ ေမ့ပစ္လို႔မွမရတာ..။ ဒီလိုနဲ႔ ေနတတ္သလို ေနလာေတာ့လည္း သူမရွိလည္းေနႏိုင္လာမွ ကိုေဇာ္နဲ႔ သီဟေအာင္က တစ္မုံ။

ကြၽန္ေတာ္သင္တန္းတက္တာ တစ္လေက်ာ္လာေတာ့ ကိုၿငိမ္းမသိဘဲ သီဟေအာင္နဲ႔ ေန႔စဥ္ လိုလို ကားအတူစီးရင္း ရင္းႏွီးမႈပိုလာသလို.. အလုပ္ထဲတြင္လည္း ထက္ေမာင္ရဲ႕ ၿပိဳင္ဘက္ ကိုေဇာ္က အသာရကာ ပိုရင္းႏွီးလာေတာ့သည္။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ဝွက္ဖဲ .. တိတ္တိတ္ပုန္း ခ်စ္ သူ ကိုေက်ာ္စိုးနဲ႔ကလည္း မျပတ္ႏိုင္ေသးဘဲသံေယာဇဉ္ ေလးက တန္းေနေလရဲ႕။ သူနဲ႔ေတြ႕ခ်ိန္နည္းေပမယ့္.. ႏွစ္ပတ္ျခားတစ္ခါေလာက္ေတာ့ ေတြ႕ျဖစ္သည္။ လိင္ကိစၥေတြ လြန္လြန္က်ဴးက်ဴးေတာ့ ထပ္မလုပ္ျဖစ္ေပမယ့္.. ဖက္တာ၊ နမ္းတာတို႔ေတာ့ ရွိေနေသးသည္။ ဟိုႏွစ္ေယာက္ ထက္စာရင္ ခိုးစားရတဲ့ အသီးက ပိုခ်ိဳၿမိန္သ လား လို႔..။ ႏွစ္ေယာက္လုံး လိင္ကိစၥေတြ မလုပ္ျဖစ္တာၾကာၿပီမို႔ ဆႏၵ ရွိၾကတာ မွန္ေပ သိေပမယ့္လည္း အေျခ အေနအရ ဒီလိုပဲေနျဖစ္သည္။ ဒီလိုေနလာရင္း ထက္ေမာင္အေၾကာင္းကို တျဖည္းျဖည္းသိလာ၊ နားလည္လာေတာ့သည္။


ဆက္ရန္ အပိုင္း - ၃၂
---------------------------------------------

မွတ္ခ်က္။ ။ ထန္ၿပီး ထုပါ.. အတုမယူပါႏွင့္
😁