သုံးပင်လိမ်တဲ့ ည အပိုင်း(၉)
<Unicode>
သုံးပင်လိမ်တဲ့ည
အပိုင်း - ၉
#Credit;C.K.O
နတ်ဆိုးနဲ့ ကတဲ့ လမိုက်ည
ကိုမင်းမင်းနဲ့ ချစ်သူမကျ လင်မယားမကျ နေလာခဲ့တော့ အထိအတွေ့ အပြုအစု အကိုင်အတွယ် အတွေ့အကြုံဆန်းတွေကို သာယာမက်မောမိတော့.. မတွေ့ရမဖြစ်ရ တစ်ခုခုလိုနေသလို ခံစားနေရသလို အလိုမကျဖြစ်မိသည်။ သွေးသားတွေ တက်ကြွသောင်းကျန်းပြီး စိတ်မထိန်းနိုင်တဲ့ အရွယ်ရောက်နေသော ကျွန်တော်လည်း လီးနဲ့ ကင်းကွာကာနေလာတော့ ခံချင်တဲ့စိတ်ဆန္ဒတွေက လည်း အခုလိုမိုး သဲည ကပ္ပလီနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ တဲထဲမှာ ဆုံချိန် ထိန်းနေရပေမယ့် စိတ်တို့ကို နှိုးဆွလာသော ကပ္ပလီလီးမဲကြီးကို မြင်လိုက် ကိုင်လိုက်ရတဲ့အခါမှာတော့ စိတ်ဆင်ရိုင်းကို ချွန်းမအုပ်နိုင်ဘဲ.. စပါးကြီးမွေရဲ့ ညိုချက်ပြင်းပြင်းမှာ အသိစိတ်မဲ့ခဲ့ရတော့သည်။
အာရုံစိုက်ထုပေး နေမိတော့သည်။ ဒါပေမယ့် အမှန်တိုင်း ပြောရ ရင် မျက်စိထဲမှာတော့ ကိုမင်းမင်းကို
တစ်ချက်တစ်ချက် မြင်ယောင်ကာ စိတ်တော့မကောင်းမိ။ မတတ်နိုင် ဘူးလေ။ သူစခဲ့တဲ့ ဇာတ်လမ်းပဲ ငါက အဖြည့်ခံကရတာ။ ခုငါ သည်လီးတုတ်တုတ်ကြီးကို ခံရတော့မယ်။ကပ္ပလီက မင်းမင်းလောက်တာ့ နူးနှပ်တာ သိပ်မကျွမ်းကျင်တာလား ကျနွ်တော်ပဲ သူ့ကို မကြိုက်တာလားမသိ။ သူနို့စို့ပေး တာလည်း ခဏ သိပ်မကြာသလို စိတ်က လည်း မကြွ။ ကိုင်တာ ပြုတာလည်း အရမ်းကို ကြမ်းတမ်းလာသည်။
နို့သီးခေါင်းထိပ်များကို အတင်းဆွဲဆိတ်သလို ဖိချေ ပွတ်သပ်နေသည်။ တင်ပါးတစ်ခုလုံးကိုလည်း ထိုအတိုင်းပွတ်သပ်နေသဖြင့်။ လူက နာကျင်မှု ကြောင့်ရွံ့မှု တို့ဖြင့် တစ်မျိုးခံစားနေရသည်။
ကျွန်တော်ထုပေးသမျှကို ကပ္ပလီကတော့ ပက် လက်လှန်ကာ တဟင်းဟင်း တရှီးရှိးဖြင့် ဇိမ်ခံလိုက် လျှာကိုပါးစပ်သပ်လိုက်လုပ်လိုက်။ မာန်ထက ကျွန်တော့်နို့သီးတွေကို ဆွဲချေလိုက် ဖင်ကို ပွတ်ညစ်လိုက်လုပ်နေတော့သည်။ နောက်တော့ သူက ကျွန်တော့်ခေါင်းအား သူ့လီးရှိရာသို့ ဆွဲနှိပ်လိုက်ပြီး သူ့လီအား မှုတ်ပေးရန် ပြောလေသည်။ ဒါတော့မဖြစ်ပါ။ သူက ကျွန်တော့်ရည်းစားလဲမဟုတ်။ သူ့လီးကြီးကို မှုတ်ပေးချင်စိတ်ကလည်း သိပ်မရှိလှပါ။
“ ဟိုး… ကို ကပ္ပလီ … အာ့တာတော့ ကျွန်တော့် မမှုတ်ပါရစေနဲ့…..”
“ဟာ… မရဘူးကွာ…. နည်းနည်းတော့မှုတ်ပေး ပိုမာလာအောင်… မင်းမင်းကိုတော့ မင်းက အငမ်းမရမှုတ်ပေး ပြီးတော့…. ငါ့ကိုတော့ လုပ်မပေးချင်ဘူးလား …ရပါတယ်…ဒါဆို…ငါ…..”
“နေ…အဲ့လိုတော့မလုပ်ပါနဲ့…. ကျနွ်တော်မှုတ်ပေးပါ့မယ်….”
“အဲသည်လို လိမ္မာမှပေါ့….ဟင်း….ဟင်း….ဟင်း….”
ကျွန်တော် စိတ်ကိုတင်းကာ သူ့လီးအား အရင်းက ကိုင်ကာ ကုန်းပြီး ပါးစပ်ဖြင့်တေ့ကာ မျက်စိမှိတ်ပြီး ထည့်လိုက် ပါတော့သည်။ သူ့လီးထိပ်ကြီးက ကျွန်တော့်ပါးစပ်နဲ့အပြည့် အာခေါင် ထိ ဒစ်အဆုံး ၀င်လာသည်။
“အား…. ရှီးး…. ကောင်းလိုက်တာ….ဟုတ်ပြီ…..အဆုံးထိ… စုပ်ပေးကွာ…. ကောင်းတယ်…..”
ကျွန်တော့်တံတွေးများပင် အကုန်သူ့လီးချောင်းပေါ်ကနေ သူ့ပေါင်ခြံ ဆီးခုံထိ စီးကျကာ ကုန်းပြီး သူ့ဒစ်ကြီးတုတ်တုတ် လီးမဲမဲကြီးကို ကုန်းမှုတ်ရသည်။ အာတွေညောင်းသလို အသက်ပင်ဝအောင် မရှူ နိုင်အောင် သူကခေါင်းကိုကိုင်ကာ အတင်းဖိချမတင်လုပ်နေသည်။ သူ့လီးက မင်းမင်းလောက်မရှည်ပေမယ့် အဆုံးထိပါးစပ်ထဲ၀င်ကာ အာခေါင်ကိုတော့ ထိသည်။ ကြီးမားကာတုတ် နေသဖြင့် သွားနဲ့ မကိုက်မိအောင် ထိန်းနေရသည်။ ဒါကိုပင် သူက အားမရပါ။
“အရမ်းကောင်းတာပဲ ဟုတ်ပီ…အ…..အ…. အိုး..အား ပြီးတောင် ပြီးချင်လာပြီ… တော်တော့…ငါ..မင်းဖင်ကို လိုးချင်သေးတယ်…လေးဘက်ထောက်ထားပေး မင်းမင်းကို လေးဘက်ထောက် ဖင်ကုန်းသလို….”
ကျွန်တော် ဘာမှ စောကဒမတတ်တော့ပါ ကုန်းဆိုတော့ လည်း အလိုက်သင့်ကုန်းပေးလိုက်ပါတော့သည်။
သူကတော့ ကျွန်တရှူး ရှူး တရှဲရှဲနဲ့ မာန်တက်ကာ ကျွန်တော်ဖင်နောက် ထောက်ထားသောခြေနှစ်ချောင်း ကြား သူ၀င်လိုက်သည်။ သူ့ခါးတွင်ပုဆိုးကမရှိတော့ သူ့လီးတုတ်တုတ်ကြီးကို မကိုင်ကာ တံတွေးဆွတ်လိုက် သည်။ ကျွန်တော့်ခရေလေးအားလည်း တံတွေးလှမ်းဆွတ်လိုက်သဖြင့် ကျွန်တော့်တွန့်သွားသည်။ ငါ….ငါ….ကပ္ပလီလိုးတာ ခံရတော့မယ်ထင်တယ်…..မခံချင်ဘူး…. ဒါပေမယ့် ….မဖြစ်ဘူးလေ….သူပြုသမျှ နုရတော့မယ် ငါ့အကြောင်းတွေ သူလိုက်မဖွအောင်။ ပြီးတော့ သူ့လီးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ကိုင် ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ကျွန်တော့်ခရေလေးအား တွန်းဖြဲရင်း ဆောင့်ထိုးထည့်လိုက်တော့သည်။
“အား… အင့်…..အ….”
လီးထိပ်ကြီးက ဖုပြီးကြီးသလောက် မာန်တက်ကာ အလောတကြီး ဆောင့်လိုးလိုက်သဖြင့် ခရေ၀ကျဉ်းကျဉ်းလေးအား အတင်းထိုး ခွဲသလိုဖြစ်ကာ အောင့်ပြီး နာသွားသည်။ကျွန်တော့် ကမန်းကတန်း ကုန်းထလိုက် ပေမယ့် သူက အတင်း ကျောကုန်းကိုဖိကာ တွန်းလှဲလိုက်သည်။
“ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါ…ဗျ…. အောင့်တယ်…နာတယ်…အဟင့်… အရမ်းကို ဆောင့်လိုးတာပဲ…. အစကို…”
“အား… မင်းမင်း မင်းကို တစ်ပတ်လောက်လိုးထားလို့ မင်းခရေကွဲပြီဆို ခုမင်းဟာက ကျဉ်းတာကိုး… အိ…
နည်းနည်းထပ်ချဲပေးကွာ……စိမထားနဲ့…”
ကျွန်တော် စိတ်မပါချင်တော့ပေမယ့် သူကတော့ အရှိန် ရနေသည်။ သူ့လီးတုတ်တုတ်ကြီးနဲ့ လိုးတာ နာသဖြင့် လည်း ကြောက်သလို ဖြစ်နေသည်။ ထို့နောက်ကျွန်တော် ထပ်ပြီး ကားပေးလိုက်သည်။ သူကတော့ ကြီးမားပြဲလန်နေသော သူ့ဒစ်ကြီးကိုတံတွေးထပ်ဆွတ်ကာ ကျွန်တော့်ခရေဝလေးအား တေ့ပြီး ထပ်လိုးထည့်ပါတော့သည်။ အငမ်းမရ လိုးချင်စိတ် ကပ်နေကာ သူ့လီး၀င်ဖို့အရေးသာ ဂရုစိုက်နေသဖြင့် ကျွန်တော့်ကို မညာမတာ အတင်းဆောင့်လိုးထည့် နေသည်။ လူက ကြောက်လန့်ကာ ဖင်ထဲ သူ့လီးအဆုံး၀င်မှာကိုကြောက် နေသဖြင့် ပြန်စိထားသလို ဖြစ်သွား သည်။ ကျွန် တော်ပိုနာရပြီလေ။ မျက်ရည်ပင်ဝဲလာမိသည်။ ခံချင်ဦးဟဲ့ ဖင်။ ကြိုက်ချင်ဦး ယောက်ျားချင်း။ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် ကြိတ်ဆဲနေမိသည်။ သူ့လီးမဲမဲကြီးက သူဆောင့်လိုးမှုကြောင့် ဒစ်အဆုံးထိတော့ ၀င်သွားသည်။
“အား….အိုး….ရှူး…..ရှ…..အင့်….. စီးပိုင်ပြီး…. ကျပ်နေတာပဲ… ကောင်း…တယ်…”
ဟုတ်မဟုတ်တော့မသိပါ သူ့လီးထိပ်ကြီးကြီးရဲ့ ထိုးခွဲမှုကိုတော့ အတော်ခံလိုက်ရသည်။ မင်းမင်းနဲ့ မနေဖြစ်တာကလည်း နှစ်ပါတ်ကျော်ကျော်ကြာပြီလေ။ နေခဲ့တာကလည်း ငါးရက်လောက်သာ။ တစ်ရက်ကို ပျမ်းမျှ တစ်ခါ။ နှစ်ခါ သာလေ။ သူ့လီးကတိုပေမယ့် ထိပ်က တော်တော်ကြီးသည်။ အရှည်က 5 လက်မခွဲ လောက်သာ။ လီးဥ ကလည်း တော်တော်ကြီးသည်။ သူ အားပါးတရ ဆောင့်လိုးမှု့ကြောင့် သူ့လီး တဆုံး၀င်လာက ဖင်နဲ့ ဆီးခုံမွှေး ကြမ်းကြမ်းတွေ သူ့လီးဥ မဲမဲတွဲတွဲကြီးက ဖင်ကို လာရိုက်နေမှ သိလိုက်ရသည်။
မင်းမင်းလိုတော့ ဖြည်းဖြည်းချင်း မလုပ် စစချင်းချင်း ဝုန်းဒိုင်းကျဲသည့် ဒဏ်ကို တော်တော်အီနေအောင် ခံရကာ လူလည်း ခံချင်စိတ်တော်တော်လျော့သွားသည်။ သူကတော့ အင်နဲ့အားနဲ့ ဆောင့်နေပေမယ့် အရက်သောက်ထားတော့ တော်တော်နဲ့ မပြီးနိုင်။ ဖင်လိုးတဲ့ အရသာကို သိလိုက်မသိလိုက် ခံစားနေလားမသိ။ တစ်ခါ တစ်ခါ ကောင်းကြောင်း ညည်းနေပီး တစ်ခါတစ်ခါ အိပ်ပျော်နေသလားထင်ရအောင် ငြိမ်နေသည်။ ဒါပေမယ့် ဖင်နဲ့ သူ့ဆီးခုံ သူ့လီးဥတို့ လာရိုက်သံကတော့ တဖြတ်ဖြတ် မြည်နေသည်။
ကျွန်တော်လည်း သိပ်စိတ်မပါသဖြင့် ပုံစံမပြောင်းပေးပါ။ကြာတော့ သူ မောလာသလို ညောင်းလာသည်ထင်သည်။ ကျွန်တော့်အား ပက်လက်လှန်ပေးရန် ပြောလာသည်။ကျွန်တော်လည်း ခဏအနားရမည်ဖြစ်သဖြင့် မြန်မြန်ဆန်ဆန်ပင် ပက်လက်လှန်လိုက်သည်။အဲ့သည့်မှာတင် သူ့လီးကြီးက အလညှ့်အပြောင်းတွင် တစ်ထစ်ခြင်း ကျွတ်ထွက်သွားသည်။ ပထမ လီးဒစ်ထိ ကျွတ်သည်။ နောက်တော့ လီးဒစ်ကနေခံပြီး သူလည်း အလှုပ် ကိုယ်လည်း အလှုပ်တွင် တစ်ချောင်းလုံးကျွတ်ထွက် သွားသည်။
“အား… အ…အ… “
နာလိုက်တာ။ အ၀င်ရော အထွက်ရော နာသည်။
ပက်လက်လှန်လိုက်တော့ သူကကျွန်တော့်ပေါင်တွေကို ဖြဲလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူ့ဒူးနဲ့ခြေသလုံးတွေကို ဖိထားသည်။
“အ…အ… နာ..တယ်… ကို ..ကပ္ပလီ…မဖိပါနဲ့….”
မင်းမင်းလို ခြေထောက်ကို သူ့ပခုံးပေါ်ထမ်းမတင်ပဲ ဖိထားတော့နာသည်။ မူးလည်းမူးနေသဖြင့်လည်းကောင်း ဗလတောင့်ပေမယ့် ကျွန်တော်ကလည်း ရှိသင့်တဲ့ ကိုယ်ကာယ အချိုးအစားက ပိန်ပိန်လေးမှမဟုတ်တာ။ အရပ်က သူ့ထက်ရှည်တယ်လေ။ ဒါကြောင့် သူမနိုင်မနင်းဖြစ်ကာ မထမ်းနိုင်တာဖြစ်မည်။ နောက် သူ မလိုးတတ်တာလားမသိ။လူကို မုဒိန်းကျင့်သလို အတင်းတက်ဖိကာ လိုးဖို့ စိုင်းပြင်းတော့ သည်။ကျွန်တော်လည်း စိတ်ပါ ပျက်လာသဖြင့် ပုံစံတကျ
မနေတတ်တော့ဘဲ။ သူထားတဲ့အတိုင်း သာနေနေရသည် လေ။ဒါကြောင့် နှစ်ယောက်သားအဆင်မပြေဖြစ်နေသည်။ သူလည်း ရှူးရှူးရှားရှားဖြစ် လီးကို ကိုင်ကာ သွင်းပေမယ့် အရက်သောက်ထားတာ ကြာနေသဖြင့်လည်းကောင်း။ ဖင်ကို မလိုးတတ်လို့လားမသိ။ မ၀င် စိတ်က လီးဆီ ရောက်ကာ လီးကိုဖင်ထဲ၀င်အောင်သာ ကြိုးစားနေသဖြင့် ကျွန်တော်လည်း ဖီးမတက်ဘဲ နာကျင်လာကာ အ၀ကို မချဲတော့ပေ။ ကိုယ်ကိုလည်း သူပိုအဆင်ပြေအောင်မနေပေးတော့။
သူ့လီးကလည်း တဖြည်းဖြည်း ပျော့လာသည်။ အရင်လို မမာတော့။ သူအားမလို အားမရဖြင့်ကာ လက်ဖြင့် ဂွင်းထုလိုက် မာအောင်ဆွလိုက် လုပ်နေသည်။
“ကျွန်တော့်ကို မဖိထားပါနဲ့… နာတယ် ..ထတော့မယ်…. မင်းမင်းပြန်လာတော့မယ်….နောက်မှ လုပ်ပါ…
ပြန်ချင်တယ်ဗျ”
ကျွန်တော် ငိုသံပါနဲ့ရော ဒေါသံပါ ပါဖြင့်ပါ သုံး လေးခါပြောလိုက်သည်။အစကတော့သူက ဂရုမစိုက်ပေ။
နောက်တော့ သူမာန်လျော့သွားသည်။ ကျွန်တော်အတင်း ရုန်းလိုက်သဖြင့် သူ နောက်ပြန်ပြီးဖင်ထိုင်ရက် လဲသွားသဖြင့်လည်းပါသည်။
လျှပ်စစ်မီးလည်း ပြန်လာသဖြင့် တဲအတွင်းလင်းလက်သွားသည်။ နှစ်ယောက်စလုံးချွေးတွေ ရွှဲနေသည်။ သူလည်း မောပန်း ကိုယ်လည်းမောပန်းကာ နာကျင်
အောင့်သက်ကာ ခံရခက်နေသည်။
“ ကျွန်တော် ….မရ….ရတော့…ဘူး… နောက်မှ…. ထပ်လုပ်ပါတော့နော်…… လီးက အရမ်းတုပ်တော့
ပါကင်ဖွင့် ပြီးသားလဲ စီးကျပ်နေတော့ သည်ည မိုးလင်းလိမ့်…မယ်… . အဘိုးနိုးလာလို့ မတွေ့ ရင်ဘယ်သွားနေလဲ မေးနေမယ်…. နော်….ကို…ကပ္ပလီ…”
သူက သိပ်သဘောတူချင်ပုံမရပေမယ့် လောလောဆယ် သူ့လီးကလည်း ပျော့ချင်နေပြီလေ။ သူလည်း ပင်ပန်းတာရော နောက် အချိန်ကလည်း သန်းခေါင်ကျော်နေသဖြင့် သဘော မတူချင် တူချင်နဲ့ တူလိုက်ပေမယ်…
“အေး…. နောက်တစ်ခါတော့ ကောင်းကောင်းခံပေးရမယ်…. ငါမပြီးသေးဘူးနော်… သည်နေ့တော့ထားလိုက် တော့… ငါလည်း ပင်ပန်းနေပြီ… နောက်တစ်ခါကောင်း ကောင်းခံဖို့ပြင်ထား…မဟုတ်ရင်တော့ ..ဟင်း….ဟင်း…. ဟင်း….”
ဖင်တစ်ခုလုံး နာကျင်ကျိန်စက်မှုပါမက သူမဟားတရား မုဒိန်းကျင့်သလို တက်ဖိ တက်လိုးသဖြင့်လည်း
ခြေတွေ လက်တွေနာကျင်ကာ လမ်းပင်မနည်းလျှောက်ကာ အိမ်သို့ ယိုင်တီးယိုင်တိုင်ဖြင့်လမ်းလျှောက်လာခဲ့ရလေ သည်။ ငိုချင်ပေမယ့်လည်း မျက်ရည်တို့က ပိုးပိုးပေါက်ပေါက်မထွက်။ အံကြိတ်ခါသာ ပြန်လာရသည်။
ဘ၀ကဆိုးချက်။
ဘီလူးကတဲ့ ချစ်တလင်းပြင်က သူရဲကောင်း
နောက်နေ့တွေ အလုပ်ဆင်းဖို့အားမွေးရင်း ကပ္ပလီကိုရှောင်နေမိသည်။ နေမကောင်းတဲ့ အကြောင်းပြချက်နဲ့ အလုပ်လည်းမဆင်းတော့။ အလုပ်ဆင်းရင် ကိုမင်းမင်း၊ ကပ္ပလီတို့နဲ့ တွေ့နေရဦးမယ်။ သည်နယ်မြို့လေးထဲ ဘယ်မှလည်း သွားစရာကမရှိတော့ အခန်းတွင်း အိပ်နေမိတယ်။ နေလယ် ကပ္ပလီတစ်ယောက် အိမ်ကိုရောက် လာခဲ့သည်။ ကျွန်တော်နေမကောင်းဘူးဆိုသဖြင့် အလ္လာပ သလ္လာပ စကားပြောကာ ပြန်သွားသည်။
ကိုမင်းမင်းကတော့ မိုးမမြင် လေမမြင် ညနေတိုင်း ဖွန်ကြောင်ပေါ့။ သူတစ်ယောက်တည်း အဆင်ပြေနေသတဲ့။
ထားလိုက်ပါတော့။ ငါကသာ သူ့ကို အဆက်ဖြတ်နိုင်အောင် ကြိုးစားရမှာပေါ့။ အလုပ်ထဲကို စိတ်နှစ်ကာ အလုပ်ကိုသာ ကျိုးစားလုပ်နေသည်။
“ညီလေး…မတွေ့ တာတောင်ကြာပြီနော်….နေမကောင်းဘူးလား…. နည်းနည်းပိန်သွားသလိုပဲ….”
တစ်နေ့ နေ့လယ် ကိုကျော်စိုး တစ်ယောက် နေ့ခင်း ရေလာချိုးရင်း ကျွန်တာ့်ကို တွေ့တော့ နှုတ်ဆက်သည်။ သူကတော့ အရင်လို ကြည့်ကောင်းနေတုန်းပါပဲ။ မပြောင်း လဲဘူးလို့တော့ မဆိုလိုပါ။ သူ့ မိန်းမ ကိုယ်ဝန် ရှိနေပြီဆိုတော့ သူလည်း အလုပ်ရှုပ်နေမှာပေါ့။
“ဟုတ်…. ကိုကျော်စိုး….. ညီ…နည်းနည်းနေမကောင်းလို့…. အစ်ကိုလည်း ညဘက် မိုးရွာတော့ ရေလာမချိုးတော့ မတွေ့ဖြစ်တာကြာပြီနော်…..”
” အေး..ငါလည်း မင်းကိုသတိရပါတယ်။ကျန်းမာရေး ဂရုစိုက်နော်….”
“ဟုတ်.. အစ်ကို….”
ရင် ထဲမှာ သူ့စကားကြောင့် ဂရုစိုက်မှုကြောင့် ၀မ်းသာသလိုဖြစ်ပေမယ်။ ကပ္ပလီနဲ့က ဇာတ်လမ်းမပြတ်သေး ၀မ်းနည်းမိသည်။ စိတ်ညစ်တယ်။ တစ်ညညတော့ ကပ္ပလီကို အကြွေးပြန်ဆပ်ရပေဦးမည်။ စိတ်တွေလေးလိုက်တာ။ ဘယ်လိုလုပ် လုပ်ရပါ့မလဲ။ သည်နေ့တော့ ကျွန်တော်နေကောင်းသဖြင့် အားတင်းကာ အလုပ်ဆင်းလိုက်ပါသည်။ မဆင်းလျှင်လည်း ပိုက်ဆံက ဖြတ်ခံရဦးမည်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကိုယ့်၀မ်းစာနဲ့ ကိုယ့်မိသားစုကို ကိုယ်ပဲ ရှာကျွေး ရတာမို့ အလုပ်ကတော့ ကြာကြာနားလို့မဖြစ်သလို ထွက်လို့လည်းမဖြစ်ပေ။ အခြားအလုပ်တွေကိုလည်း ရှာရပေဦးမည်။
ကိုကျော်စိုးနဲ့က နေ့ခင်းဘက် ရေလာချိုးရင်တွေ့ဖြစ်တယ် ။ နေ့ခင်းတော့ သူက ကိုယ်တုံးလုံးမချိုးပေမယ့်ရေစိုတဲ့ ပုဆိုး ရေလည်းချိန်တော့ ကျနွ်တော်ငမ်းလို့ရသလို။ စကားလည်း အချိန်ရရင် ပြောခွင့်ရသဖြင့်
စိတ်ညစ် ပေမယ့် သည်တစ်ခုကတော့ စိတ်သက်သာစရာဖြစ်မိသည်။ နေ့လယ် ထမင်းစားပြီး အိမ်မှာ အလုပ်ပါးသဖြင့် ခဏပြန်နားစဉ် မင်းမင်းတစ်ယောက် ပေါက်ချလာသည်။
“မင်းမနေ့က ငါ့အဆောင်က အကင်္ျီချိတ်တွေ ပြန်ယူတယ်ဆို…”
“ ဟုတ်တယ်လေ။… အဘိုးယူခိုင်းလို့။ ဘာလဲ မကျေနပ်ဘူးလား.. အဘိုးနဲ့ပြော…”
ကျွန်တော်လည်း ဘုဆတ်ဆတ် ပြန်ပြောလိုက်ကာ သူ့အား လှည့်မကြည့်ပေ။ သူက ကျွန်တော့်နားရောက်လာပြီး…
“ တစ်နေ့ညက မင်းကို ကိုညိုက ကပ္ပလီနဲ့ တဲမှာ စကားပြောနေတာတွေ့တယ်ဆို။ မင်းတော်တော်
ထနေတယ် ဟုတ်လား။ ငါနဲ့ မတွေ့တာကြာတာနဲ့ နောက်တစ်ယောက် ထပ်ရှာပြီး တော်တော်ခံချင်နေတယ်ပေါ့ ကောင်မ….”
“ ဘာတေလွ ာပြောနေတာလဲ။ ကိုမင်းမင်းနဲ့ ကျနွ်တော်က ဘာဆိုင်လို့လ ဲ ကိုမင်းမင်း ဘာသာ
ကျွန်တော့်ကို ပစ်သွားပြီး တောသူမနဲ့ ပလူးနေတာ
ကျွန်တော်ဘာမှမပြောဘူးနော်။မနာလိုဖြစ်နေတာလား။ အေး…ကျနွ်တော့်ကို ထားခ့တဲ ုန်းက ထားခဲ့ပြီး ခုမှ
လာမချုပ်ချယ်နဲ့ ကျွန်တော့ဘာသာ ဘယ်သူနဲ့နေနေ ဘာဖြစ်လဲ ကျွန်တော့်လွတ်လပ်ခွင့်ပဲ။ စကားပြောတာ ဆင်ခြင်ပါ။ ဒါ ခင်ဗျား နေတဲ့ နေရာမဟုတ်ဘူး…နောက်ခါ ကောင်မလို့ မခေါ်နဲ့”
“ဘာ…. မင်းတော်တော် စွာနေတာပေါ့… ဘယ်သူ့အားကိုးနဲ့လဲ။ ခေါ်တယ် ဘာဖြစ်လဲ ကောင်မ….စောက်ကောင်မ။ ငါလိုးမ…. ဖင်ကောင်းမကျယ်နဲ့”
ကျွန်တော် စိတ်ထေဲ ထာင်းခနဲ ဖြစ်သွားသည်။လက် ကလည်း နီးစပ်ရာ ရေနွေးကျိုသော ကော်သား
သတ္ထုကိုင်းခွက်ပုံစံ ရေနွေးအိုးသေးသေးလေးကို ဆွဲကိုင်ကာ ပစ်ပေါက်လိုက်သည်။ သူသတိမထားမိသဖြင့် ရှောင်ချိန်မရလိုက်ပေမယ့် ရအောင်တော့ရှောင်လိုက်သည်။ ဒါပေမယ့် မလွတ် ဒေါင်ခနဲ့ သူ့ခေါင်းကိုထိကာ လက်ဖက်ခြောက်ဖက်တွေ ရေနွေးတွေသူ့ကို စိုကုန်ပေကုန်သည်။
“အား.. ပူ….. မင်း…မင်း…. သေဖို့သာပြင်တော့… ငါ့ကို အသားနာအောင်လုပ်တယ်…ဟွင်း”
သူရုတ်တရက်ကြောင်နေပြီးမှ သတိ၀င်လာကာ ဒေါသတကြီး ကျွန်တော့်ကို ပြေး၀င်ခုန်အုပ်လိုက်သည်။ ငယ်ငယ်ကတည်းက သိုင်းတွေ ဘာတွေနည်းနည်းပါးပါးလေ့လာဖူး ကြည့်ဖူးသလို။ သတိဖြင့်နေနေသဖြင့် အသာရှောင်ပေး လိုက် သည်။ ကျွန်တော့်ကို ကျော်ကာ သစ်သား ပက်လက် ကုလားထိုင်စောင်းနဲ့ နဖူးမိတ်ဆက်သွားသည်။ အိခနဲ သူခံလိုက်ရသည်။ ကောင်းဒယ်။ မှတ်ထား။ ခေါ်ချင်ဦး ငါမကြိုက်တာကို။ သူက ပြန်ထလာကာ ကျွန်တော့်ဆီ ပြေးကပ်လာသည်။ ဒေါသကြောင့် မျက်နှာတစ်ခုလုံး နီရဲကာ တရှူးရှူး တရှဲရှဲဖြစ်နေသည်။ လူကောင်ချင်းကွာသဖြင့် ကျွန်တော်က သူနဲ့ နပန်းလုံးလို့တော့မဖြစ် ခပ်ခွာခွာ ခုခံမှ ဖြစ်မယ်။
သူကထိုးလိုက် ကျွန်တော်ကရှောင်လိုက်နဲ့ အိမ်ရှေ့မှာ ဝုန်း ဒိုင်းကျေဲ နသည်။ သူတစ်ချက်မှ ကျနွ်တော့်ကို
မထိုးမိသေးပေ။ သေးငယ်ပေမယ့် သွက်သွက်လက်လက် သတိနဲ့နေကာ ခုခံနေသော ကျွန်တော်ကတော့ သူ့လက်သီးတွေကို ရှောင်ရင်း သူ့ပါးစောင်အား တစ်ချက် ရှပ်ထိုးမိသည်။ သူပိုလို့ ဒေါသဖြစ်လာကာ ကျွန်တော့်ကို အတင်း ၀င်လုံးတော့သည်။ သတိထားနေရင်းက ကျွန်တော် ချောင် ပိတ် မိသွားသည်။ သူကတော့ တော်တော် သဘောကျသွားသည်။
“ဟား….ဟား….ဟား…. ကိုယ့်ကို ကိုယ် ဟုတ်လှပြီထင်နေတယ်ပေါ့… ငါက သနားလို့ လျှော့ပေးတာ အဟုတ် မှတ်နေတယ်။ ခုတော့ မင်းဘာတတ်နိုင်သေးလဲ။ မင်းကို ငါလုပ်လိုကရ် င် နာတော့မယ်။ မင်းကို လိုး သတ်ပစ်ရမလား…ဟင်း….ဟင်း…”
ပြောပြောဆိုဆို ကျွန်တော့်ကို ပြေးချုပ်ကာ ကျွန်တော့်မျက်နှာအား လက်သီးတစ်ချက် ကျွေးလိုက်ပေမယ့်
ကျွန်တော်ရှောင်လိုက်သဖြင့် လက်သီးကာ ကျွန်တော့်နားရွက်ကိုသာ ထိုးမိသည်။ လက်သီးက အားကောင်း သန်မာသဖြင့် နားရွက်တော့ ပူထူသွားသည်။ ကျွန်တော်လည်း အားကုန်သုံးကာ ခြေလက်တို့ဖြင့် တွန်းကန် ရုန်းထွက်ပြီး ခုခံပေမယ့်။ လူကောင်ခြင်းမမျှသဖြင့် သူ့အောက် ရောက်သွားသည်။ ရှပ်အင်္ကျီ အဖြူရင်ဘတ်ကိုဆွဲလိုက်သည်။ သူအားနဲ့ ဆွဲသဖြင့် ရှပ်အကျီမှ ကြယ်သီးအချို့ပင် ပြုတ် ထွက်ကုန် သည်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော် အပေါ် သူခွထိုင်ကာ ခြေ ထောက် တွေ လက်တွေကို ဖိထား ချုပ်ထားကာ ကျွန်တော့်မျက်နှာဆီသို့ သူ့လက်သီးတစ်ချက် ပစ်ကျွေးဖို့ချိန်ရွယ်လိုက်ပါတော့သည်။ ကျွန်တော် ဘာမှမတတ်နိုင်တော့ ကြမ်းပြင်ပေါ် ပက်လက်အနေအထားကနေ မျက်လုံး တွေ မှိတ်ထားလိုက်ပါ တော့သည်။
သို့သော် ဖောင်းခနဲ အသံတစ်ချက်ကိုကြား လိုက်ရပြီး ကျနွ်တော့် မျက်နှာတော့ နာကျင်မှုမရှိသေးပေ။ သူက လည်ပင်းကို ဆွဲညစ်သလို ချုပ်ထားသဖြင့် ကျွန်တော့်လက်တွေက သူ့လက်ကို ခွာဖို့ အားထုတ်နေရသဖြင့် သူ့လက်သီးကို မကာကွယ်နိုင်တာတော့ သေချာသည်။ သူ့တစ်ကိုယ်လုံး ကျွန်တော့်အပေါ် တက်ဖိထားသဖြင့် လည်း လူက မျက်လုံးတွေပြာကာ အသက်ရှူပင် ကြပ်လာသည်။ ခုတော့ လက်သီးက ကျွန်တော့်ကိုမိတ်မဆက်ဘဲ အသံသာကြားလိုက်ရသည်။ သူမလုပ်ရက်လို့ အခြားနေရာကို ထိုးလိုက်တာလား။
သူ့လက်တွေလည်း အားပျော့သွားသည်။ ကျွန်တော် မျက်စိဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့…
“ ဟင်း… ကို…. ကို… ကျော်….စိုး….”
“အား….ကို…ကြီး…. ဘာလို့… ရိုက်တာလဲဗျ”
မင်းမင်း ဇက်ပိုးအုပ်ခံလိုက်ရလို့ လက်ဖြင့် သူ့ဇက်ကိုလှမ်းကိုင်နေသည်။ ကိုကျော်စိုးက သူ့ကို ၀င်ဆွဲကာ
ကျွန်တော့်အပေါ်က ဖယ်လိုက်သည်။
“ဘာလို့ရိုက်လဲ ဟုတ်လား… မင်းက သူများအိမ်ကိုလာပြီး ကလေးကို အနိုင်ကျင့်နေတာမဟုတ်လား…..
အဘိုး သိရင် မင်းသေမယ်နော်… ဘာလုပ်တာလဲ …ဒါက ..အကြီးဖြစ်ပြီး….”
ကိုကျော်စိုးက သူ့ အား ဆွဲထူကာ ကျွန်တော့်အပေါ်မှာ ဖယ်ရှားလိုက်ပြီး ကျွန်တော့် အား စိုးရိမ်တကြီး
ဆွဲထူလိုက်သည်။
“ကို…ကြီး… သူက ကျွန်တော့်… ကို ရေနွေးခွက်နဲ့ လှမ်းပေါက်လို့….. သူအရင် ရန်စတာ…. ကျွန်တော်…
သူ့ကိုဘာမှ မလုပ်ပဲနဲ့.. သည်မှာကြည့် ရေနွေးတွေ ပူလောင်ကုန်ပြီး ထိပ်လည်း ဖုနေတယ်။ တောက်….
ပါးစောင်လည်း နည်းနည်းနာနေတယ်…. သည်ကောင်လုပ်တာ…”
ကျွန်တော်ကတော့ ဘာမှ မရှင်းပြနိုင်သေးပေ အသက်ကိုသာ ဝအောင်ရှူနေရသည်။ ကိုကျော်စိုးကကျွန်တော် တို့ နှစ်ယောက်ကြား ၀င်လိုက်ကာ လူစုခွဲပြီး မင်းမင်းပြောတာကို နားထောင်နေသည်။
“မင်း ဘာသွားစလဲမှမသိတာ ငါခြံပေါက်၀ထဲက မင်းတို့ ရန်စဖြစ်တာကို မြင်နေရတယ်။ တော်တော့ မင်းက အကြီးပဲ အငယ်ကို သည်းခံမှပေါ့။ သွားတော့…. မင်းကို အဘိုးက ငါ့မျက်နှာနဲ့မို့ အလုပ်ခန့်တာ ငါ့မျက်နှာ ပျက် အောင်မလုပ်နဲ့။ တော်တန် သည်းခံမှပေါ့ ..သွား .သွား… အလုပ်သွားလုပ်တော့ ရေနွေးက အရမ်း အပူလောင်တာလဲမဟုတ်ဘဲနဲ့…. မတည့်ရင် သည်ကိုမလာနဲ့ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် ခြံအကျယ်ကြီး အခြားနေရာမှာ နေ…. နောက်တစ်ခါ ရန်ဖြစ်ရင် မင်းမလွယ်ဘူးနော်….”
ကိုမင်းမင်းတစ်ယောက် မကျေမနပ် ပွစိ ပွစိဖြင့် အိမ်ပေါ်က ဆင်းသွားသည်။အင်း…. ကိုကျော်စိုးမျက်နှာနဲ့ အလုပ်ရတာတဲ့လား ။ ပျဉ်းမနားက လူဆိုတော့ဟုတ်မှာပေါ့။ ကိုကျော်စိုးက ကျွန်တော့် အား ပွေ့ထူရင်း …
“ညီလေး…. ဘာဖြစ်သွားသေးလဲ….ရလား… မင်းမင်းက ဒေါသကြီးရင် အဲ့သလို ကလေးမှန်းမသိလူကြီးမှန်းမသိ ရမ်းတတ်လုပ်တတ်တယ်။ တော်သေး တာပေါ့ ငါအရောက်မြန်လို့”
“ရပါတယ်…..ကျွန်တော်လည်း ဒေါသဖြစ်ပြီး သူ့ကို ပစ်ပေါက်လိုက်တာကိုး….တော်သေးတယ်…ရေနွေးအိုးက သေးသေးလေးနဲ့ ရေက နွေးနွေးလေးပဲရှိလို့….. ကျေးဇူးပါ….ဒါနဲ့… ကိုမင်းမင်းနဲ့ ..ကိုကျော်စိုးက အရင်က တည်းကသိတာလား….”
“သြော်…. မင်းမင်းက …. ငါ့ညီအရင်းပါ…”
“ဗျာ….”
“ဘာဖြစ်လို့လဲ . မင်းမသိဘူးလား….ငါက သိတယ်ထင်နေတာ…”
“ဟုတ်…. ဟုတ်… ကျွန်တော်မသိဘူးဗျ…..နောက်ပြီး ရုပ်ကလည်း မတူတော့…..”
“အင်း…. သူက အဖေတူလေ…. မျက်နှာအကျကတော့ ငါနဲ့ဆင်ပေမယ့် အသားဖြူတာ မျက်လုံးပြူးတာကိုး….. ငါက အမေဘက်လိုက်တော့ အသားညိုတယ်….ဆံပင်ကောက်တယ်….”
ဆုံမှ ဆုံတတ်ပလေတယ်။ သူပြောမှ သတိထားမိတယ်။ အရပ်အမောင်းကလည်း နည်းနည်းတော့ကွာတယ်။ မျက်နှာအကျက သိပ်မကွာ ။ မင်းမင်းက ဆံပင်ဖြောင့်တယ် ကြမ်းတယ် အသားဖြူတယ်။ မျက်နှာ လေးထောင့် ပို ကျတယ်။ မျက်လုံး ပြူးတယ်။ ကိုကျော်စိုးက ညိုချော။ မျက်နှာက လေးထောင့်သိပ်မကျပေမယ့် ဆံပင်က ညိုညိုနဲ့ ကောက်တယ်။ ကိုယ်လုံး ကိုယ်ပေါက်နဲ့ အရပ်အမောင်းကလည်း ကိုကျော်စိုးက မင်းမင်းထက် ပိုကြီး ပိုကွာပေမယ့် ကိုကျော်စိုးက အဆီလုံး၀မရှိ။ ဟိုဟာကတော့ ကြီးတာချင်းတူပေမယ့် ကိုကျော်စိုးက ပိုရှည် ပိုကြီး…. အင်း…. ရှက်လိုက်ထှာ။ သူ့ညီနဲ့ ဖြစ်နေတာ သူ့အစ်ကိုကို ငါက စိတ်၀င်စားနေတယ်။
“ညီလေး… ဘာတွေ စဉ်းစားနတာလဲ…။ လည်ပင်း နာနေသေးလို့လား…”
“ဟုတ်…. အား… မဟုတ်ပါဘူး။ အစ်ကိုတို့ ညီအစ်ကိုက ရုပ်သိပ်မတူတော့…. ကျွန်တော်က မထင်လို့ပါ။”
ကျွန်တော် ရှက်လည်းရှက် အံ့သြလည်း အံ့သြမိလေသည်။ မျက်နှာတွေထူပူနေမိသည်။ ကိုကျော်စိုးကတော့ ကျွန်တော် သူ့ညီ မင်းမင်းနဲ့ ရန်ဖြစ်တာပဲ မြင်တာနေမှာပါ။ ဟိုအကြောင်းတွေတော့ မသိလောက်ပါဘူးလို့ စိတ်ကိုဖြေလိုက်သည်။ ကိုကျော်စိုးက ကျွန်တော့်အား ဆွဲထူကာ ကလေးတစ်ယောက်လို ကြင်နာယုယစွာဖြင့် ပွတ်သပ်ပြီး သေချာ ကြည့်ကာ မေးမြန်းနေသည်။ နည်းနည်းတော့ ကျွန်တော် ကြည့်နူးမိသည်။ အားတတ်မိသည်။ ကျွန်တော်သူ့ကို ပြန်ကြည့်မိတော့ သူကလည်း ကျနွ်တော့်ကို ပြန်ကြည့်တာ နှင့် မျက်၀န်းချင်းဆုံသွားလေတော့သည်။ ကျွန်တော်လည်း ရင်တွေခုန် ရှက်လည်း ရှက်သွားကာ ခေါင်းငုံ့လိုက်မိသည်။
ဆက်ရန် အပိုင်း - ၁၀
---------------------------------------------
မှတ်ချက်။ ။ ထန်ပြီး ထုပါ.. အတုမယူပါနှင့်
😁
<Zawgyi>
သုံးပင္လိမ္တဲ့ည
အပိုင္း - ၉
#Credit;C.K.O
နတ္ဆိုးနဲ႔ ကတဲ့ လမိုက္ည
ကိုမင္းမင္းနဲ႔ ခ်စ္သူမက် လင္မယားမက် ေနလာခဲ့ေတာ့ အထိအေတြ႕ အျပဳအစု အကိုင္အတြယ္ အေတြ႕အႀကဳံဆန္းေတြကို သာယာမက္ေမာမိေတာ့.. မေတြ႕ရမျဖစ္ရ တစ္ခုခုလိုေနသလို ခံစားေနရသလို အလိုမက်ျဖစ္မိသည္။ ေသြးသားေတြ တက္ႂကြေသာင္းက်န္းၿပီး စိတ္မထိန္းႏိုင္တဲ့ အရြယ္ေရာက္ေနေသာ ကြၽန္ေတာ္လည္း လီးနဲ႔ ကင္းကြာကာေနလာေတာ့ ခံခ်င္တဲ့စိတ္ဆႏၵေတြက လည္း အခုလိုမိုး သဲည ကပၸလီနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ တဲထဲမွာ ဆုံခ်ိန္ ထိန္းေနရေပမယ့္ စိတ္တို႔ကို ႏႈိးဆြလာေသာ ကပၸလီလီးမဲႀကီးကို ျမင္လိုက္ ကိုင္လိုက္ရတဲ့အခါမွာေတာ့ စိတ္ဆင္႐ိုင္းကို ခြၽန္းမအုပ္ႏိုင္ဘဲ.. စပါးႀကီးေမြရဲ႕ ညိဳခ်က္ျပင္းျပင္းမွာ အသိစိတ္မဲ့ခဲ့ရေတာ့သည္။
အာ႐ုံစိုက္ထုေပး ေနမိေတာ့သည္။ ဒါေပမယ့္ အမွန္တိုင္း ေျပာရ ရင္ မ်က္စိထဲမွာေတာ့ ကိုမင္းမင္းကို
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ျမင္ေယာင္ကာ စိတ္ေတာ့မေကာင္းမိ။ မတတ္ႏိုင္ ဘူးေလ။ သူစခဲ့တဲ့ ဇာတ္လမ္းပဲ ငါက အျဖည့္ခံကရတာ။ ခုငါ သည္လီးတုတ္တုတ္ႀကီးကို ခံရေတာ့မယ္။ကပၸလီက မင္းမင္းေလာက္တာ့ ႏူးႏွပ္တာ သိပ္မကြၽမ္းက်င္တာလား က်ႏြ္ေတာ္ပဲ သူ့ကို မႀကိဳက္တာလားမသိ။ သူႏို႔စို႔ေပး တာလည္း ခဏ သိပ္မၾကာသလို စိတ္က လည္း မႂကြ။ ကိုင္တာ ျပဳတာလည္း အရမ္းကို ၾကမ္းတမ္းလာသည္။
ႏို႔သီးေခါင္းထိပ္မ်ားကို အတင္းဆြဲဆိတ္သလို ဖိေခ် ပြတ္သပ္ေနသည္။ တင္ပါးတစ္ခုလုံးကိုလည္း ထိုအတိုင္းပြတ္သပ္ေနသျဖင့္။ လူက နာက်င္မႈ ေၾကာင့္ရြံ႕မႈ တို႔ျဖင့္ တစ္မ်ိဳးခံစားေနရသည္။
ကြၽန္ေတာ္ထုေပးသမွ်ကို ကပၸလီကေတာ့ ပက္ လက္လွန္ကာ တဟင္းဟင္း တရွီးရွိးျဖင့္ ဇိမ္ခံလိုက္ လွ်ာကိုပါးစပ္သပ္လိုက္လုပ္လိုက္။ မာန္ထက ကြၽန္ေတာ့္ႏို႔သီးေတြကို ဆြဲေခ်လိုက္ ဖင္ကို ပြတ္ညစ္လိုက္လုပ္ေနေတာ့သည္။ ေနာက္ေတာ့ သူက ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းအား သူ့လီးရွိရာသို႔ ဆြဲႏွိပ္လိုက္ၿပီး သူ့လီအား မႈတ္ေပးရန္ ေျပာေလသည္။ ဒါေတာ့မျဖစ္ပါ။ သူက ကြၽန္ေတာ့္ရည္းစားလဲမဟုတ္။ သူ့လီးႀကီးကို မႈတ္ေပးခ်င္စိတ္ကလည္း သိပ္မရွိလွပါ။
“ ဟိုး… ကို ကပၸလီ … အာ့တာေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ မမႈတ္ပါရေစနဲ႔…..”
“ဟာ… မရဘူးကြာ…. နည္းနည္းေတာ့မႈတ္ေပး ပိုမာလာေအာင္… မင္းမင္းကိုေတာ့ မင္းက အငမ္းမရမႈတ္ေပး ၿပီးေတာ့…. ငါ႔ကိုေတာ့ လုပ္မေပးခ်င္ဘူးလား …ရပါတယ္…ဒါဆို…ငါ…..”
“ေန…အဲ့လိုေတာ့မလုပ္ပါနဲ႔…. က်ႏြ္ေတာ္မႈတ္ေပးပါ႔မယ္….”
“အဲသည္လို လိမၼာမွေပါ႔….ဟင္း….ဟင္း….ဟင္း….”
ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ကိုတင္းကာ သူ့လီးအား အရင္းက ကိုင္ကာ ကုန္းၿပီး ပါးစပ္ျဖင့္ေတ့ကာ မ်က္စိမွိတ္ၿပီး ထည့္လိုက္ ပါေတာ့သည္။ သူ့လီးထိပ္ႀကီးက ကြၽန္ေတာ့္ပါးစပ္နဲ႔အျပည့္ အာေခါင္ ထိ ဒစ္အဆုံး ၀င္လာသည္။
“အား…. ရွီးး…. ေကာင္းလိုက္တာ….ဟုတ္ၿပီ…..အဆုံးထိ… စုပ္ေပးကြာ…. ေကာင္းတယ္…..”
ကြၽန္ေတာ့္တံေတြးမ်ားပင္ အကုန္သူ့လီးေခ်ာင္းေပၚကေန သူ့ေပါင္ၿခံ ဆီးခုံထိ စီးက်ကာ ကုန္းၿပီး သူ့ဒစ္ႀကီးတုတ္တုတ္ လီးမဲမဲႀကီးကို ကုန္းမႈတ္ရသည္။ အာေတြေညာင္းသလို အသက္ပင္ဝေအာင္ မ႐ွဴ ႏိုင္ေအာင္ သူကေခါင္းကိုကိုင္ကာ အတင္းဖိခ်မတင္လုပ္ေနသည္။ သူ့လီးက မင္းမင္းေလာက္မရွည္ေပမယ့္ အဆုံးထိပါးစပ္ထဲ၀င္ကာ အာေခါင္ကိုေတာ့ ထိသည္။ ႀကီးမားကာတုတ္ ေနသျဖင့္ သြားနဲ႔ မကိုက္မိေအာင္ ထိန္းေနရသည္။ ဒါကိုပင္ သူက အားမရပါ။
“အရမ္းေကာင္းတာပဲ ဟုတ္ပီ…အ…..အ…. အိုး..အား ၿပီးေတာင္ ၿပီးခ်င္လာၿပီ… ေတာ္ေတာ့…ငါ..မင္းဖင္ကို လိုးခ်င္ေသးတယ္…ေလးဘက္ေထာက္ထားေပး မင္းမင္းကို ေလးဘက္ေထာက္ ဖင္ကုန္းသလို….”
ကြၽန္ေတာ္ ဘာမွ ေစာကဒမတတ္ေတာ့ပါ ကုန္းဆိုေတာ့ လည္း အလိုက္သင့္ကုန္းေပးလိုက္ပါေတာ့သည္။
သူကေတာ့ ကြၽန္တ႐ွဴး ႐ွဴး တရွဲရွဲနဲ႔ မာန္တက္ကာ ကြၽန္ေတာ္ဖင္ေနာက္ ေထာက္ထားေသာေျခႏွစ္ေခ်ာင္း ၾကား သူ၀င္လိုက္သည္။ သူ့ခါးတြင္ပုဆိုးကမရွိေတာ့ သူ့လီးတုတ္တုတ္ႀကီးကို မကိုင္ကာ တံေတြးဆြတ္လိုက္ သည္။ ကြၽန္ေတာ့္ခေရေလးအားလည္း တံေတြးလွမ္းဆြတ္လိုက္သျဖင့္ ကြၽန္ေတာ့္တြန္႔သြားသည္။ ငါ….ငါ….ကပၸလီလိုးတာ ခံရေတာ့မယ္ထင္တယ္…..မခံခ်င္ဘူး…. ဒါေပမယ့္ ….မျဖစ္ဘူးေလ….သူျပဳသမွ် ႏုရေတာ့မယ္ ငါ႔အေၾကာင္းေတြ သူလိုက္မဖြေအာင္။ ၿပီးေတာ့ သူ့လီးကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ကိုင္ က်န္လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ကြၽန္ေတာ့္ခေရေလးအား တြန္းၿဖဲရင္း ေဆာင့္ထိုးထည့္လိုက္ေတာ့သည္။
“အား… အင့္…..အ….”
လီးထိပ္ႀကီးက ဖုၿပီးႀကီးသေလာက္ မာန္တက္ကာ အေလာတႀကီး ေဆာင့္လိုးလိုက္သျဖင့္ ခေရ၀က်ဉ္းက်ဉ္းေလးအား အတင္းထိုး ခြဲသလိုျဖစ္ကာ ေအာင့္ၿပီး နာသြားသည္။ကြၽန္ေတာ့္ ကမန္းကတန္း ကုန္းထလိုက္ ေပမယ့္ သူက အတင္း ေက်ာကုန္းကိုဖိကာ တြန္းလွဲလိုက္သည္။
“ျဖည္းျဖည္းလုပ္ပါ…ဗ်…. ေအာင့္တယ္…နာတယ္…အဟင့္… အရမ္းကို ေဆာင့္လိုးတာပဲ…. အစကို…”
“အား… မင္းမင္း မင္းကို တစ္ပတ္ေလာက္လိုးထားလို႔ မင္းခေရကြဲၿပီဆို ခုမင္းဟာက က်ဉ္းတာကိုး… အိ…
နည္းနည္းထပ္ခ်ဲေပးကြာ……စိမထားနဲ႔…”
ကြၽန္ေတာ္ စိတ္မပါခ်င္ေတာ့ေပမယ့္ သူကေတာ့ အရွိန္ ရေနသည္။ သူ့လီးတုတ္တုတ္ႀကီးနဲ႔ လိုးတာ နာသျဖင့္ လည္း ေၾကာက္သလို ျဖစ္ေနသည္။ ထို႔ေနာက္ြၽန္ေတာ္ ထပ္ၿပီး ကားေပးလိုက္သည္။ သူကေတာ့ ႀကီးမားၿပဲလန္ေနေသာ သူ့ဒစ္ႀကီးကိုတံေတြးထပ္ဆြတ္ကာ ကြၽန္ေတာ့္ခေရဝေလးအား ေတ့ၿပီး ထပ္လိုးထည့္ပါေတာ့သည္။ အငမ္းမရ လိုးခ်င္စိတ္ ကပ္ေနကာ သူ့လီး၀င္ဖို႔အေရးသာ ဂ႐ုစိုက္ေနသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ့္ကို မညာမတာ အတင္းေဆာင့္လိုးထည့္ ေနသည္။ လူက ေၾကာက္လန္႔ကာ ဖင္ထဲ သူ့လီးအဆုံး၀င္မွာကိုေၾကာက္ ေနသျဖင့္ ျပန္စိထားသလို ျဖစ္သြား သည္။ ကြၽန္ ေတာ္ပိုနာရၿပီေလ။ မ်က္ရည္ပင္ဝဲလာမိသည္။ ခံခ်င္ဦးဟဲ့ ဖင္။ ႀကိဳက္ခ်င္ဦး ေယာက္က်ားချင္း။ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ႀကိတ္ဆဲေနမိသည္။ သူ့လီးမဲမဲႀကီးက သူေဆာင့္လိုးမႈေၾကာင့္ ဒစ္အဆုံးထိေတာ့ ၀င္သြားသည္။
“အား….အိုး….႐ွဴး…..ရွ…..အင့္….. စီးပိုင္ၿပီး…. က်ပ္ေနတာပဲ… ေကာင္း…တယ္…”
ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့မသိပါ သူ့လီးထိပ္ႀကီးႀကီးရဲ႕ ထိုးခြဲမႈကိုေတာ့ အေတာ္ခံလိုက္ရသည္။ မင္းမင္းနဲ႔ မေနျဖစ္တာကလည္း ႏွစ္ပါတ္ေက်ာ္ေက်ာ္ၾကာၿပီေလ။ ေနခဲ့တာကလည္း ငါးရက္ေလာက္သာ။ တစ္ရက္ကို ပ်မ္းမွ် တစ္ခါ။ ႏွစ္ခါ သာေလ။ သူ့လီးကတိုေပမယ့္ ထိပ္က ေတာ္ေတာ္ႀကီးသည္။ အရွည္က 5 လက္မခြဲ ေလာက္သာ။ လီးဥ ကလည္း ေတာ္ေတာ္ႀကီးသည္။ သူ အားပါးတရ ေဆာင့္လိုးမႈ့ေၾကာင့္ သူ့လီး တဆုံး၀င္လာက ဖင္နဲ႔ ဆီးခုံေမႊး ၾကမ္းၾကမ္းေတြ သူ့လီးဥ မဲမဲတြဲတြဲႀကီးက ဖင္ကို လာ႐ိုက္ေနမွ သိလိုက္ရသည္။
မင္းမင္းလိုေတာ့ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း မလုပ္ စစခ်င္းခ်င္း ဝုန္းဒိုင္းက်ဲသည့္ ဒဏ္ကို ေတာ္ေတာ္အီေနေအာင္ ခံရကာ လူလည္း ခံခ်င္စိတ္ေတာ္ေတာ္ေလ်ာ့သြားသည္။ သူကေတာ့ အင္နဲ႔အားနဲ႔ ေဆာင့္ေနေပမယ့္ အရက္ေသာက္ထားေတာ့ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မၿပီးႏိုင္။ ဖင္လိုးတဲ့ အရသာကို သိလိုက္မသိလိုက္ ခံစားေနလားမသိ။ တစ္ခါ တစ္ခါ ေကာင္းေၾကာင္း ညည္းေနပီး တစ္ခါတစ္ခါ အိပ္ေပ်ာ္ေနသလားထင္ရေအာင္ ၿငိမ္ေနသည္။ ဒါေပမယ့္ ဖင္နဲ႔ သူ့ဆီးခုံ သူ့လီးဥတို႔ လာ႐ိုက္သံကေတာ့ တျဖတ္ျဖတ္ ျမည္ေနသည္။
ကြၽန္ေတာ္လည္း သိပ္စိတ္မပါသျဖင့္ ပုံစံမေျပာင္းေပးပါ။ၾကာေတာ့ သူ ေမာလာသလို ေညာင္းလာသည္ထင္သည္။ ကြၽန္ေတာ့္အား ပက္လက္လွန္ေပးရန္ ေျပာလာသည္။ကြၽန္ေတာ္လည္း ခဏအနားရမည္ျဖစ္သျဖင့္ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ပင္ ပက္လက္လွန္လိုက္သည္။အဲ့သည့္မွာတင္ သူ့လီးႀကီးက အလညႇ့္အေျပာင္းတြင္ တစ္ထစ္ျခင္း ကြၽတ္ထြက္သြားသည္။ ပထမ လီးဒစ္ထိ ကြၽတ္သည္။ ေနာက္ေတာ့ လီးဒစ္ကေနခံၿပီး သူလည္း အလႈပ္ ကိုယ္လည္း အလႈပ္တြင္ တစ္ေခ်ာင္းလုံးကြၽတ္ထြက္ သြားသည္။
“အား… အ…အ… “
နာလိုက္တာ။ အ၀င္ေရာ အထြက္ေရာ နာသည္။
ပက္လက္လွန္လိုက္ေတာ့ သူကကြၽန္ေတာ့္ေပါင္ေတြကို ၿဖဲလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ သူ့ဒူးနဲ႔ေျခသလုံးေတြကို ဖိထားသည္။
“အ…အ… နာ..တယ္… ကို ..ကပၸလီ…မဖိပါနဲ႔….”
မင္းမင္းလို ေျခေထာက္ကို သူ့ပခုံးေပၚထမ္းမတင္ပဲ ဖိထားေတာ့နာသည္။ မူးလည္းမူးေနသျဖင့္လည္းေကာင္း ဗလေတာင့္ေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း ရွိသင့္တဲ့ ကိုယ္ကာယ အခ်ိဳးအစားက ပိန္ပိန္ေလးမွမဟုတ္တာ။ အရပ္က သူ့ထက္ရွည္တယ္ေလ။ ဒါေၾကာင့္ သူမႏိုင္မနင္းျဖစ္ကာ မထမ္းႏိုင္တာျဖစ္မည္။ ေနာက္ သူ မလိုးတတ္တာလားမသိ။လူကို မုဒိန္းက်င့္သလို အတင္းတက္ဖိကာ လိုးဖို႔ စိုင္းျပင္းေတာ့ သည္။ကြၽန္ေတာ္လည္း စိတ္ပါ ပ်က္လာသျဖင့္ ပုံစံတက်
မေနတတ္ေတာ့ဘဲ။ သူထားတဲ့အတိုင္း သာေနေနရသည္ ေလ။ဒါေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္သားအဆင္မေျပျဖစ္ေနသည္။ သူလည္း ႐ွဴး႐ွဴးရွားရွားျဖစ္ လီးကို ကိုင္ကာ သြင္းေပမယ့္ အရက္ေသာက္ထားတာ ၾကာေနသျဖင့္လည္းေကာင္း။ ဖင္ကို မလိုးတတ္လို႔လားမသိ။ မ၀င္ စိတ္က လီးဆီ ေရာက္ကာ လီးကိုဖင္ထဲ၀င္ေအာင္သာ ႀကိဳးစားေနသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္လည္း ဖီးမတက္ဘဲ နာက်င္လာကာ အ၀ကို မခ်ဲေတာ့ေပ။ ကိုယ္ကိုလည္း သူပိုအဆင္ေျပေအာင္မေနေပးေတာ့။
သူ့လီးကလည္း တျဖည္းျဖည္း ေပ်ာ့လာသည္။ အရင္လို မမာေတာ့။ သူအားမလို အားမရျဖင့္ကာ လက္ျဖင့္ ဂြင္းထုလိုက္ မာေအာင္ဆြလိုက္ လုပ္ေနသည္။
“ကြၽန္ေတာ့္ကို မဖိထားပါနဲ႔… နာတယ္ ..ထေတာ့မယ္…. မင္းမင္းျပန္လာေတာ့မယ္….ေနာက္မွ လုပ္ပါ…
ျပန္ခ်င္တယ္ဗ်”
ကြၽန္ေတာ္ ငိုသံပါနဲ႔ေရာ ေဒါသံပါ ပါျဖင့္ပါ သုံး ေလးခါေျပာလိုက္သည္။အစကေတာ့သူက ဂ႐ုမစိုက္ေပ။
ေနာက္ေတာ့ သူမာန္ေလ်ာ့သြားသည္။ ကြၽန္ေတာ္အတင္း ႐ုန္းလိုက္သျဖင့္ သူ ေနာက္ျပန္ၿပီးဖင္ထိုင္ရက္ လဲသြားသျဖင့္လည္းပါသည္။
လွ်ပ္စစ္မီးလည္း ျပန္လာသျဖင့္ တဲအတြင္းလင္းလက္သြားသည္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံးေခြၽးေတြ ရႊဲေနသည္။ သူလည္း ေမာပန္း ကိုယ္လည္းေမာပန္းကာ နာက်င္
ေအာင့္သက္ကာ ခံရခက္ေနသည္။
“ ကြၽန္ေတာ္ ….မရ….ရေတာ့…ဘူး… ေနာက္မွ…. ထပ္လုပ္ပါေတာ့ေနာ္…… လီးက အရမ္းတုပ္ေတာ့
ပါကင္ဖြင့္ ၿပီးသားလဲ စီးက်ပ္ေနေတာ့ သည္ည မိုးလင္းလိမ့္…မယ္… . အဘိုးႏိုးလာလို႔ မေတြ႕ ရင္ဘယ္သြားေနလဲ ေမးေနမယ္…. ေနာ္….ကို…ကပၸလီ…”
သူက သိပ္သေဘာတူခ်င္ပုံမရေပမယ့္ ေလာေလာဆယ္ သူ့လီးကလည္း ေပ်ာ့ခ်င္ေနၿပီေလ။ သူလည္း ပင္ပန္းတာေရာ ေနာက္ အခ်ိန္ကလည္း သန္းေခါင္ေက်ာ္ေနသျဖင့္ သေဘာ မတူခ်င္ တူခ်င္နဲ႔ တူလိုက္ေပမယ္…
“ေအး…. ေနာက္တစ္ခါေတာ့ ေကာင္းေကာင္းခံေပးရမယ္…. ငါမၿပီးေသးဘူးေနာ္… သည္ေန႔ေတာ့ထားလိုက္ ေတာ့… ငါလည္း ပင္ပန္းေနၿပီ… ေနာက္တစ္ခါေကာင္း ေကာင္းခံဖို႔ျပင္ထား…မဟုတ္ရင္ေတာ့ ..ဟင္း….ဟင္း…. ဟင္း….”
ဖင္တစ္ခုလုံး နာက်င္က်ိန္စက္မႈပါမက သူမဟားတရား မုဒိန္းက်င့္သလို တက္ဖိ တက္လိုးသျဖင့္လည္း
ေျခေတြ လက္ေတြနာက်င္ကာ လမ္းပင္မနည္းေလွ်ာက္ကာ အိမ္သို႔ ယိုင္တီးယိုင္တိုင္ျဖင့္လမ္းေလွ်ာက္လာခဲ့ရေလ သည္။ ငိုခ်င္ေပမယ့္လည္း မ်က္ရည္တို႔က ပိုးပိုးေပါက္ေပါက္မထြက္။ အံႀကိတ္ခါသာ ျပန္လာရသည္။
ဘ၀ကဆိုးခ်က္။
ဘီလူးကတဲ့ ခ်စ္တလင္းျပင္က သူရဲေကာင္း
ေနာက္ေန႔ေတြ အလုပ္ဆင္းဖို႔အားေမြးရင္း ကပၸလီကိုေရွာင္ေနမိသည္။ ေနမေကာင္းတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ အလုပ္လည္းမဆင္းေတာ့။ အလုပ္ဆင္းရင္ ကိုမင္းမင္း၊ ကပၸလီတို႔နဲ႔ ေတြ႕ေနရဦးမယ္။ သည္နယ္ၿမိဳ႕ေလးထဲ ဘယ္မွလည္း သြားစရာကမရွိေတာ့ အခန္းတြင္း အိပ္ေနမိတယ္။ ေနလယ္ ကပၸလီတစ္ေယာက္ အိမ္ကိုေရာက္ လာခဲ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္ေနမေကာင္းဘူးဆိုသျဖင့္ အလႅာပ သလႅာပ စကားေျပာကာ ျပန္သြားသည္။
ကိုမင္းမင္းကေတာ့ မိုးမျမင္ ေလမျမင္ ညေနတိုင္း ဖြန္ေၾကာင္ေပါ႔။ သူတစ္ေယာက္တည္း အဆင္ေျပေနသတဲ့။
ထားလိုက္ပါေတာ့။ ငါကသာ သူ့ကို အဆက္ျဖတ္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမွာေပါ႔။ အလုပ္ထဲကို စိတ္ႏွစ္ကာ အလုပ္ကိုသာ က်ိဳးစားလုပ္ေနသည္။
“ညီေလး…မေတြ႕ တာေတာင္ၾကာၿပီေနာ္….ေနမေကာင္းဘူးလား…. နည္းနည္းပိန္သြားသလိုပဲ….”
တစ္ေန႔ ေန႔လယ္ ကိုေက်ာ္စိုး တစ္ေယာက္ ေန႔ခင္း ေရလာခ်ိဳးရင္း ကြၽန္တာ့္ကို ေတြ႕ေတာ့ ႏႈတ္ဆက္သည္။ သူကေတာ့ အရင္လို ၾကည့္ေကာင္းေနတုန္းပါပဲ။ မေျပာင္း လဲဘူးလို႔ေတာ့ မဆိုလိုပါ။ သူ့ မိန္းမ ကိုယ္ဝန္ ရွိေနၿပီဆိုေတာ့ သူလည္း အလုပ္ရႈပ္ေနမွာေပါ႔။
“ဟုတ္…. ကိုေက်ာ္စိုး….. ညီ…နည္းနည္းေနမေကာင္းလို႔…. အစ္ကိုလည္း ညဘက္ မိုးရြာေတာ့ ေရလာမခ်ိဳးေတာ့ မေတြ႕ျဖစ္တာၾကာၿပီေနာ္…..”
” ေအး..ငါလည္း မင္းကိုသတိရပါတယ္။က်န္းမာေရး ဂ႐ုစိုက္ေနာ္….”
“ဟုတ္.. အစ္ကို….”
ရင္ ထဲမွာ သူ့စကားေၾကာင့္ ဂ႐ုစိုက္မႈေၾကာင့္ ၀မ္းသာသလိုျဖစ္ေပမယ္။ ကပၸလီနဲ႔က ဇာတ္လမ္းမျပတ္ေသး ၀မ္းနည္းမိသည္။ စိတ္ညစ္တယ္။ တစ္ညညေတာ့ ကပၸလီကို အေႂကြးျပန္ဆပ္ရေပဦးမည္။ စိတ္ေတြေလးလိုက္တာ။ ဘယ္လိုလုပ္ လုပ္ရပါ႔မလဲ။ သည္ေန႔ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ေနေကာင္းသျဖင့္ အားတင္းကာ အလုပ္ဆင္းလိုက္ပါသည္။ မဆင္းလွ်င္လည္း ပိုက္ဆံက ျဖတ္ခံရဦးမည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္၀မ္းစာနဲ႔ ကိုယ့္မိသားစုကို ကိုယ္ပဲ ရွာေကြၽး ရတာမို႔ အလုပ္ကေတာ့ ၾကာၾကာနားလို႔မျဖစ္သလို ထြက္လို႔လည္းမျဖစ္ေပ။ အျခားအလုပ္ေတြကိုလည္း ရွာရေပဦးမည္။
ကိုေက်ာ္စိုးနဲ႔က ေန႔ခင္းဘက္ ေရလာခ်ိဳးရင္ေတြ႕ျဖစ္တယ္ ။ ေန႔ခင္းေတာ့ သူက ကိုယ္တုံးလုံးမခ်ိဳးေပမယ့္ေရစိုတဲ့ ပုဆိုး ေရလည္းခ်ိန္ေတာ့ က်ႏြ္ေတာ္ငမ္းလို႔ရသလို။ စကားလည္း အခ်ိန္ရရင္ ေျပာခြင့္ရသျဖင့္
စိတ္ညစ္ ေပမယ့္ သည္တစ္ခုကေတာ့ စိတ္သက္သာစရာျဖစ္မိသည္။ ေန႔လယ္ ထမင္းစားၿပီး အိမ္မွာ အလုပ္ပါးသျဖင့္ ခဏျပန္နားစဉ္ မင္းမင္းတစ္ေယာက္ ေပါက္ခ်လာသည္။
“မင္းမေန႔က ငါ႔အေဆာင္က အကၿီၤခ်ိတ္ေတြ ျပန္ယူတယ္ဆို…”
“ ဟုတ္တယ္ေလ။… အဘိုးယူခိုင္းလို႔။ ဘာလဲ မေက်နပ္ဘူးလား.. အဘိုးနဲ႔ေျပာ…”
ကြၽန္ေတာ္လည္း ဘုဆတ္ဆတ္ ျပန္ေျပာလိုက္ကာ သူ့အား လွည့္မၾကည့္ေပ။ သူက ကြၽန္ေတာ့္နားေရာက္လာၿပီး…
“ တစ္ေန႔ညက မင္းကို ကိုညိဳက ကပၸလီနဲ႔ တဲမွာ စကားေျပာေနတာေတြ႕တယ္ဆို။ မင္းေတာ္ေတာ္
ထေနတယ္ ဟုတ္လား။ ငါနဲ႔ မေတြ႕တာၾကာတာနဲ႔ ေနာက္တစ္ေယာက္ ထပ္ရွာၿပီး ေတာ္ေတာ္ခံခ်င္ေနတယ္ေပါ႔ ေကာင္မ….”
“ ဘာေတလြ ာေျပာေနတာလဲ။ ကိုမင္းမင္းနဲ႔ က်ႏြ္ေတာ္က ဘာဆိုင္လို႔လ ဲ ကိုမင္းမင္း ဘာသာ
ကြၽန္ေတာ့္ကို ပစ္သြားၿပီး ေတာသူမနဲ႔ ပလူးေနတာ
ကြၽန္ေတာ္ဘာမွမေျပာဘူးေနာ္။မနာလိုျဖစ္ေနတာလား။ ေအး…က်ႏြ္ေတာ့္ကို ထားခ့တဲ ုန္းက ထားခဲ့ၿပီး ခုမွ
လာမခ်ဳပ္ခ်ယ္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ့ဘာသာ ဘယ္သူနဲ႔ေနေန ဘာျဖစ္လဲ ကြၽန္ေတာ့္လြတ္လပ္ခြင့္ပဲ။ စကားေျပာတာ ဆင္ျခင္ပါ။ ဒါ ခင္ဗ်ား ေနတဲ့ ေနရာမဟုတ္ဘူး…ေနာက္ခါ ေကာင္မလို႔ မေခၚနဲ႔”
“ဘာ…. မင္းေတာ္ေတာ္ စြာေနတာေပါ႔… ဘယ္သူ့အားကိုးနဲ႔လဲ။ ေခၚတယ္ ဘာျဖစ္လဲ ေကာင္မ….ေစာက္ေကာင္မ။ ငါလိုးမ…. ဖင္ေကာင္းမက်ယ္နဲ႔”
ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ေထဲ ထာင္းခနဲ ျဖစ္သြားသည္။လက္ ကလည္း နီးစပ္ရာ ေရေႏြးက်ိဳေသာ ေကာ္သား
သတၳဳကိုင္းခြက္ပုံစံ ေရေႏြးအိုးေသးေသးေလးကို ဆြဲကိုင္ကာ ပစ္ေပါက္လိုက္သည္။ သူသတိမထားမိသျဖင့္ ေရွာင္ခ်ိန္မရလိုက္ေပမယ့္ ရေအာင္ေတာ့ေရွာင္လိုက္သည္။ ဒါေပမယ့္ မလြတ္ ေဒါင္ခနဲ႔ သူ့ေခါင္းကိုထိကာ လက္ဖက္ေျခာက္ဖက္ေတြ ေရေႏြးေတြသူ့ကို စိုကုန္ေပကုန္သည္။
“အား.. ပူ….. မင္း…မင္း…. ေသဖို႔သာျပင္ေတာ့… ငါ႔ကို အသားနာေအာင္လုပ္တယ္…ဟြင္း”
သူ႐ုတ္တရက္ေၾကာင္ေနၿပီးမွ သတိ၀င္လာကာ ေဒါသတႀကီး ကြၽန္ေတာ့္ကို ေျပး၀င္ခုန္အုပ္လိုက္သည္။ ငယ္ငယ္ကတည္းက သိုင္းေတြ ဘာေတြနည္းနည္းပါးပါးေလ့လာဖူး ၾကည့္ဖူးသလို။ သတိျဖင့္ေနေနသျဖင့္ အသာေရွာင္ေပး လိုက္ သည္။ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေက်ာ္ကာ သစ္သား ပက္လက္ ကုလားထိုင္ေစာင္းနဲ႔ နဖူးမိတ္ဆက္သြားသည္။ အိခနဲ သူခံလိုက္ရသည္။ ေကာင္းဒယ္။ မွတ္ထား။ ေခၚခ်င္ဦး ငါမႀကိဳက္တာကို။ သူက ျပန္ထလာကာ ကြၽန္ေတာ့္ဆီ ေျပးကပ္လာသည္။ ေဒါသေၾကာင့္ မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံး နီရဲကာ တ႐ွဴး႐ွဴး တရွဲရွဲျဖစ္ေနသည္။ လူေကာင္ခ်င္းကြာသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္က သူနဲ႔ နပန္းလုံးလို႔ေတာ့မျဖစ္ ခပ္ခြာခြာ ခုခံမွ ျဖစ္မယ္။
သူကထိုးလိုက္ ကြၽန္ေတာ္ကေရွာင္လိုက္နဲ႔ အိမ္ေရွ႕မွာ ဝုန္း ဒိုင္းေက်ဲ နသည္။ သူတစ္ခ်က္မွ က်ႏြ္ေတာ့္ကို
မထိုးမိေသးေပ။ ေသးငယ္ေပမယ့္ သြက္သြက္လက္လက္ သတိနဲ႔ေနကာ ခုခံေနေသာ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ သူ့လက္သီးေတြကို ေရွာင္ရင္း သူ့ပါးေစာင္အား တစ္ခ်က္ ရွပ္ထိုးမိသည္။ သူပိုလို႔ ေဒါသျဖစ္လာကာ ကြၽန္ေတာ့္ကို အတင္း ၀င္လုံးေတာ့သည္။ သတိထားေနရင္းက ကြၽန္ေတာ္ ေခ်ာင္ ပိတ္ မိသြားသည္။ သူကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ သေဘာက်သြားသည္။
“ဟား….ဟား….ဟား…. ကိုယ့္ကို ကိုယ္ ဟုတ္လွၿပီထင္ေနတယ္ေပါ႔… ငါက သနားလို႔ ေလွ်ာ့ေပးတာ အဟုတ္ မွတ္ေနတယ္။ ခုေတာ့ မင္းဘာတတ္ႏိုင္ေသးလဲ။ မင္းကို ငါလုပ္လိုကရ္ င္ နာေတာ့မယ္။ မင္းကို လိုး သတ္ပစ္ရမလား…ဟင္း….ဟင္း…”
ေျပာေျပာဆိုဆို ကြၽန္ေတာ့္ကို ေျပးခ်ဳပ္ကာ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာအား လက္သီးတစ္ခ်က္ ေကြၽးလိုက္ေပမယ့္
ကြၽန္ေတာ္ေရွာင္လိုက္သျဖင့္ လက္သီးကာ ကြၽန္ေတာ့္နားရြက္ကိုသာ ထိုးမိသည္။ လက္သီးက အားေကာင္း သန္မာသျဖင့္ နားရြက္ေတာ့ ပူထူသြားသည္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း အားကုန္သုံးကာ ေျခလက္တို႔ျဖင့္ တြန္းကန္ ႐ုန္းထြက္ၿပီး ခုခံေပမယ့္။ လူေကာင္ျခင္းမမွ်သျဖင့္ သူ့ေအာက္ ေရာက္သြားသည္။ ရွပ္အကႌ် အျဖဴရင္ဘတ္ကိုဆြဲလိုက္သည္။ သူအားနဲ႔ ဆြဲသျဖင့္ ရွပ္အက်ီမွ ၾကယ္သီးအခ်ိဳ႕ပင္ ျပဳတ္ ထြက္ကုန္ သည္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ အေပၚ သူခြထိုင္ကာ ေျခ ေထာက္ ေတြ လက္ေတြကို ဖိထား ခ်ဳပ္ထားကာ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာဆီသို႔ သူ့လက္သီးတစ္ခ်က္ ပစ္ေကြၽးဖို႔ခ်ိန္ရြယ္လိုက္ပါေတာ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ေတာ့ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ပက္လက္အေနအထားကေန မ်က္လုံး ေတြ မွိတ္ထားလိုက္ပါ ေတာ့သည္။
သို႔ေသာ္ ေဖာင္းခနဲ အသံတစ္ခ်က္ကိုၾကား လိုက္ရၿပီး က်ႏြ္ေတာ့္ မ်က္ႏွာေတာ့ နာက်င္မႈမရွိေသးေပ။ သူက လည္ပင္းကို ဆြဲညစ္သလို ခ်ဳပ္ထားသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ့္လက္ေတြက သူ့လက္ကို ခြာဖို႔ အားထုတ္ေနရသျဖင့္ သူ့လက္သီးကို မကာကြယ္ႏိုင္တာေတာ့ ေသခ်ာသည္။ သူ့တစ္ကိုယ္လုံး ကြၽန္ေတာ့္အေပၚ တက္ဖိထားသျဖင့္ လည္း လူက မ်က္လုံးေတြျပာကာ အသက္႐ွဴပင္ ၾကပ္လာသည္။ ခုေတာ့ လက္သီးက ကြၽန္ေတာ့္ကိုမိတ္မဆက္ဘဲ အသံသာၾကားလိုက္ရသည္။ သူမလုပ္ရက္လို႔ အျခားေနရာကို ထိုးလိုက္တာလား။
သူ့လက္ေတြလည္း အားေပ်ာ့သြားသည္။ ကြၽန္ေတာ္ မ်က္စိဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့…
“ ဟင္း… ကို…. ကို… ေက်ာ္….စိုး….”
“အား….ကို…ႀကီး…. ဘာလို႔… ႐ိုက္တာလဲဗ်”
မင္းမင္း ဇက္ပိုးအုပ္ခံလိုက္ရလို႔ လက္ျဖင့္ သူ့ဇက္ကိုလွမ္းကိုင္ေနသည္။ ကိုေက်ာ္စိုးက သူ့ကို ၀င္ဆြဲကာ
ကြၽန္ေတာ့္အေပၚက ဖယ္လိုက္သည္။
“ဘာလို႔႐ိုက္လဲ ဟုတ္လား… မင္းက သူမ်ားအိမ္ကိုလာၿပီး ကေလးကို အႏိုင္က်င့္ေနတာမဟုတ္လား…..
အဘိုး သိရင္ မင္းေသမယ္ေနာ္… ဘာလုပ္တာလဲ …ဒါက ..အႀကီးျဖစ္ၿပီး….”
ကိုေက်ာ္စိုးက သူ့ အား ဆြဲထူကာ ကြၽန္ေတာ့္အေပၚမွာ ဖယ္ရွားလိုက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ အား စိုးရိမ္တႀကီး
ဆြဲထူလိုက္သည္။
“ကို…ႀကီး… သူက ကြၽန္ေတာ့္… ကို ေရေႏြးခြက္နဲ႔ လွမ္းေပါက္လို႔….. သူအရင္ ရန္စတာ…. ကြၽန္ေတာ္…
သူ့ကိုဘာမွ မလုပ္ပဲနဲ႔.. သည္မွာၾကည့္ ေရေႏြးေတြ ပူေလာင္ကုန္ၿပီး ထိပ္လည္း ဖုေနတယ္။ ေတာက္….
ပါးေစာင္လည္း နည္းနည္းနာေနတယ္…. သည္ေကာင္လုပ္တာ…”
ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ဘာမွ မရွင္းျပႏိုင္ေသးေပ အသက္ကိုသာ ဝေအာင္႐ွဴေနရသည္။ ကိုေက်ာ္စိုးကကြၽန္ေတာ္ တို႔ ႏွစ္ေယာက္ၾကား ၀င္လိုက္ကာ လူစုခြဲၿပီး မင္းမင္းေျပာတာကို နားေထာင္ေနသည္။
“မင္း ဘာသြားစလဲမွမသိတာ ငါၿခံေပါက္၀ထဲက မင္းတို႔ ရန္စျဖစ္တာကို ျမင္ေနရတယ္။ ေတာ္ေတာ့ မင္းက အႀကီးပဲ အငယ္ကို သည္းခံမွေပါ႔။ သြားေတာ့…. မင္းကို အဘိုးက ငါ႔မ်က္ႏွာနဲ႔မို႔ အလုပ္ခန္႔တာ ငါ႔မ်က္ႏွာ ပ်က္ ေအာင္မလုပ္နဲ႔။ ေတာ္တန္ သည္းခံမွေပါ႔ ..သြား .သြား… အလုပ္သြားလုပ္ေတာ့ ေရေႏြးက အရမ္း အပူေလာင္တာလဲမဟုတ္ဘဲနဲ႔…. မတည့္ရင္ သည္ကိုမလာနဲ႔ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ၿခံအက်ယ္ႀကီး အျခားေနရာမွာ ေန…. ေနာက္တစ္ခါ ရန္ျဖစ္ရင္ မင္းမလြယ္ဘူးေနာ္….”
ကိုမင္းမင္းတစ္ေယာက္ မေက်မနပ္ ပြစိ ပြစိျဖင့္ အိမ္ေပၚက ဆင္းသြားသည္။အင္း…. ကိုေက်ာ္စိုးမ်က္ႏွာနဲ႔ အလုပ္ရတာတဲ့လား ။ ပ်ဉ္းမနားက လူဆိုေတာ့ဟုတ္မွာေပါ႔။ ကိုေက်ာ္စိုးက ကြၽန္ေတာ့္ အား ေပြ႕ထူရင္း …
“ညီေလး…. ဘာျဖစ္သြားေသးလဲ….ရလား… မင္းမင္းက ေဒါသႀကီးရင္ အဲ့သလို ကေလးမွန္းမသိလူႀကီးမွန္းမသိ ရမ္းတတ္လုပ္တတ္တယ္။ ေတာ္ေသး တာေပါ႔ ငါအေရာက္ျမန္လို႔”
“ရပါတယ္…..ကြၽန္ေတာ္လည္း ေဒါသျဖစ္ၿပီး သူ့ကို ပစ္ေပါက္လိုက္တာကိုး….ေတာ္ေသးတယ္…ေရေႏြးအိုးက ေသးေသးေလးနဲ႔ ေရက ေႏြးေႏြးေလးပဲရွိလို႔….. ေက်းဇူးပါ….ဒါနဲ႔… ကိုမင္းမင္းနဲ႔ ..ကိုေက်ာ္စိုးက အရင္က တည္းကသိတာလား….”
“ေၾသာ္…. မင္းမင္းက …. ငါ႔ညီအရင္းပါ…”
“ဗ်ာ….”
“ဘာျဖစ္လို႔လဲ . မင္းမသိဘူးလား….ငါက သိတယ္ထင္ေနတာ…”
“ဟုတ္…. ဟုတ္… ကြၽန္ေတာ္မသိဘူးဗ်…..ေနာက္ၿပီး ႐ုပ္ကလည္း မတူေတာ့…..”
“အင္း…. သူက အေဖတူေလ…. မ်က္ႏွာအက်ကေတာ့ ငါနဲ႔ဆင္ေပမယ့္ အသားျဖဴတာ မ်က္လုံးျပဴးတာကိုး….. ငါက အေမဘက္လိုက္ေတာ့ အသားညိဳတယ္….ဆံပင္ေကာက္တယ္….”
ဆုံမွ ဆုံတတ္ပေလတယ္။ သူေျပာမွ သတိထားမိတယ္။ အရပ္အေမာင္းကလည္း နည္းနည္းေတာ့ကြာတယ္။ မ်က္ႏွာအက်က သိပ္မကြာ ။ မင္းမင္းက ဆံပင္ေျဖာင့္တယ္ ၾကမ္းတယ္ အသားျဖဴတယ္။ မ်က္ႏွာ ေလးေထာင့္ ပို က်တယ္။ မ်က္လုံး ျပဴးတယ္။ ကိုေက်ာ္စိုးက ညိဳေခ်ာ။ မ်က္ႏွာက ေလးေထာင့္သိပ္မက်ေပမယ့္ ဆံပင္က ညိဳညိဳနဲ႔ ေကာက္တယ္။ ကိုယ္လုံး ကိုယ္ေပါက္နဲ႔ အရပ္အေမာင္းကလည္း ကိုေက်ာ္စိုးက မင္းမင္းထက္ ပိုႀကီး ပိုကြာေပမယ့္ ကိုေက်ာ္စိုးက အဆီလုံး၀မရွိ။ ဟိုဟာကေတာ့ ႀကီးတာခ်င္းတူေပမယ့္ ကိုေက်ာ္စိုးက ပိုရွည္ ပိုႀကီး…. အင္း…. ရွက္လိုက္ထွာ။ သူ့ညီနဲ႔ ျဖစ္ေနတာ သူ့အစ္ကိုကို ငါက စိတ္၀င္စားေနတယ္။
“ညီေလး… ဘာေတြ စဉ္းစားနတာလဲ…။ လည္ပင္း နာေနေသးလို႔လား…”
“ဟုတ္…. အား… မဟုတ္ပါဘူး။ အစ္ကိုတို႔ ညီအစ္ကိုက ႐ုပ္သိပ္မတူေတာ့…. ကြၽန္ေတာ္က မထင္လို႔ပါ။”
ကြၽန္ေတာ္ ရွက္လည္းရွက္ အံ့ၾသလည္း အံ့ၾသမိေလသည္။ မ်က္ႏွာေတြထူပူေနမိသည္။ ကိုေက်ာ္စိုးကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ သူ့ညီ မင္းမင္းနဲ႔ ရန္ျဖစ္တာပဲ ျမင္တာေနမွာပါ။ ဟိုအေၾကာင္းေတြေတာ့ မသိေလာက္ပါဘူးလို႔ စိတ္ကိုေျဖလိုက္သည္။ ကိုေက်ာ္စိုးက ကြၽန္ေတာ့္အား ဆြဲထူကာ ကေလးတစ္ေယာက္လို ၾကင္နာယုယစြာျဖင့္ ပြတ္သပ္ၿပီး ေသခ်ာ ၾကည့္ကာ ေမးျမန္းေနသည္။ နည္းနည္းေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ၾကည့္ႏူးမိသည္။ အားတတ္မိသည္။ ကြၽန္ေတာ္သူ့ကို ျပန္ၾကည့္မိေတာ့ သူကလည္း က်ႏြ္ေတာ့္ကို ျပန္ၾကည့္တာ ႏွင့္ မ်က္၀န္းခ်င္းဆုံသြားေလေတာ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ရင္ေတြခုန္ ရွက္လည္း ရွက္သြားကာ ေခါင္းငုံ႔လိုက္မိသည္။
ဆက္ရန္ အပိုင္း - ၁၀
---------------------------------------------
မွတ္ခ်က္။ ။ ထန္ၿပီး ထုပါ.. အတုမယူပါႏွင့္
😁
သုံးပင်လိမ်တဲ့ည
အပိုင်း - ၉
#Credit;C.K.O
နတ်ဆိုးနဲ့ ကတဲ့ လမိုက်ည
ကိုမင်းမင်းနဲ့ ချစ်သူမကျ လင်မယားမကျ နေလာခဲ့တော့ အထိအတွေ့ အပြုအစု အကိုင်အတွယ် အတွေ့အကြုံဆန်းတွေကို သာယာမက်မောမိတော့.. မတွေ့ရမဖြစ်ရ တစ်ခုခုလိုနေသလို ခံစားနေရသလို အလိုမကျဖြစ်မိသည်။ သွေးသားတွေ တက်ကြွသောင်းကျန်းပြီး စိတ်မထိန်းနိုင်တဲ့ အရွယ်ရောက်နေသော ကျွန်တော်လည်း လီးနဲ့ ကင်းကွာကာနေလာတော့ ခံချင်တဲ့စိတ်ဆန္ဒတွေက လည်း အခုလိုမိုး သဲည ကပ္ပလီနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ တဲထဲမှာ ဆုံချိန် ထိန်းနေရပေမယ့် စိတ်တို့ကို နှိုးဆွလာသော ကပ္ပလီလီးမဲကြီးကို မြင်လိုက် ကိုင်လိုက်ရတဲ့အခါမှာတော့ စိတ်ဆင်ရိုင်းကို ချွန်းမအုပ်နိုင်ဘဲ.. စပါးကြီးမွေရဲ့ ညိုချက်ပြင်းပြင်းမှာ အသိစိတ်မဲ့ခဲ့ရတော့သည်။
အာရုံစိုက်ထုပေး နေမိတော့သည်။ ဒါပေမယ့် အမှန်တိုင်း ပြောရ ရင် မျက်စိထဲမှာတော့ ကိုမင်းမင်းကို
တစ်ချက်တစ်ချက် မြင်ယောင်ကာ စိတ်တော့မကောင်းမိ။ မတတ်နိုင် ဘူးလေ။ သူစခဲ့တဲ့ ဇာတ်လမ်းပဲ ငါက အဖြည့်ခံကရတာ။ ခုငါ သည်လီးတုတ်တုတ်ကြီးကို ခံရတော့မယ်။ကပ္ပလီက မင်းမင်းလောက်တာ့ နူးနှပ်တာ သိပ်မကျွမ်းကျင်တာလား ကျနွ်တော်ပဲ သူ့ကို မကြိုက်တာလားမသိ။ သူနို့စို့ပေး တာလည်း ခဏ သိပ်မကြာသလို စိတ်က လည်း မကြွ။ ကိုင်တာ ပြုတာလည်း အရမ်းကို ကြမ်းတမ်းလာသည်။
နို့သီးခေါင်းထိပ်များကို အတင်းဆွဲဆိတ်သလို ဖိချေ ပွတ်သပ်နေသည်။ တင်ပါးတစ်ခုလုံးကိုလည်း ထိုအတိုင်းပွတ်သပ်နေသဖြင့်။ လူက နာကျင်မှု ကြောင့်ရွံ့မှု တို့ဖြင့် တစ်မျိုးခံစားနေရသည်။
ကျွန်တော်ထုပေးသမျှကို ကပ္ပလီကတော့ ပက် လက်လှန်ကာ တဟင်းဟင်း တရှီးရှိးဖြင့် ဇိမ်ခံလိုက် လျှာကိုပါးစပ်သပ်လိုက်လုပ်လိုက်။ မာန်ထက ကျွန်တော့်နို့သီးတွေကို ဆွဲချေလိုက် ဖင်ကို ပွတ်ညစ်လိုက်လုပ်နေတော့သည်။ နောက်တော့ သူက ကျွန်တော့်ခေါင်းအား သူ့လီးရှိရာသို့ ဆွဲနှိပ်လိုက်ပြီး သူ့လီအား မှုတ်ပေးရန် ပြောလေသည်။ ဒါတော့မဖြစ်ပါ။ သူက ကျွန်တော့်ရည်းစားလဲမဟုတ်။ သူ့လီးကြီးကို မှုတ်ပေးချင်စိတ်ကလည်း သိပ်မရှိလှပါ။
“ ဟိုး… ကို ကပ္ပလီ … အာ့တာတော့ ကျွန်တော့် မမှုတ်ပါရစေနဲ့…..”
“ဟာ… မရဘူးကွာ…. နည်းနည်းတော့မှုတ်ပေး ပိုမာလာအောင်… မင်းမင်းကိုတော့ မင်းက အငမ်းမရမှုတ်ပေး ပြီးတော့…. ငါ့ကိုတော့ လုပ်မပေးချင်ဘူးလား …ရပါတယ်…ဒါဆို…ငါ…..”
“နေ…အဲ့လိုတော့မလုပ်ပါနဲ့…. ကျနွ်တော်မှုတ်ပေးပါ့မယ်….”
“အဲသည်လို လိမ္မာမှပေါ့….ဟင်း….ဟင်း….ဟင်း….”
ကျွန်တော် စိတ်ကိုတင်းကာ သူ့လီးအား အရင်းက ကိုင်ကာ ကုန်းပြီး ပါးစပ်ဖြင့်တေ့ကာ မျက်စိမှိတ်ပြီး ထည့်လိုက် ပါတော့သည်။ သူ့လီးထိပ်ကြီးက ကျွန်တော့်ပါးစပ်နဲ့အပြည့် အာခေါင် ထိ ဒစ်အဆုံး ၀င်လာသည်။
“အား…. ရှီးး…. ကောင်းလိုက်တာ….ဟုတ်ပြီ…..အဆုံးထိ… စုပ်ပေးကွာ…. ကောင်းတယ်…..”
ကျွန်တော့်တံတွေးများပင် အကုန်သူ့လီးချောင်းပေါ်ကနေ သူ့ပေါင်ခြံ ဆီးခုံထိ စီးကျကာ ကုန်းပြီး သူ့ဒစ်ကြီးတုတ်တုတ် လီးမဲမဲကြီးကို ကုန်းမှုတ်ရသည်။ အာတွေညောင်းသလို အသက်ပင်ဝအောင် မရှူ နိုင်အောင် သူကခေါင်းကိုကိုင်ကာ အတင်းဖိချမတင်လုပ်နေသည်။ သူ့လီးက မင်းမင်းလောက်မရှည်ပေမယ့် အဆုံးထိပါးစပ်ထဲ၀င်ကာ အာခေါင်ကိုတော့ ထိသည်။ ကြီးမားကာတုတ် နေသဖြင့် သွားနဲ့ မကိုက်မိအောင် ထိန်းနေရသည်။ ဒါကိုပင် သူက အားမရပါ။
“အရမ်းကောင်းတာပဲ ဟုတ်ပီ…အ…..အ…. အိုး..အား ပြီးတောင် ပြီးချင်လာပြီ… တော်တော့…ငါ..မင်းဖင်ကို လိုးချင်သေးတယ်…လေးဘက်ထောက်ထားပေး မင်းမင်းကို လေးဘက်ထောက် ဖင်ကုန်းသလို….”
ကျွန်တော် ဘာမှ စောကဒမတတ်တော့ပါ ကုန်းဆိုတော့ လည်း အလိုက်သင့်ကုန်းပေးလိုက်ပါတော့သည်။
သူကတော့ ကျွန်တရှူး ရှူး တရှဲရှဲနဲ့ မာန်တက်ကာ ကျွန်တော်ဖင်နောက် ထောက်ထားသောခြေနှစ်ချောင်း ကြား သူ၀င်လိုက်သည်။ သူ့ခါးတွင်ပုဆိုးကမရှိတော့ သူ့လီးတုတ်တုတ်ကြီးကို မကိုင်ကာ တံတွေးဆွတ်လိုက် သည်။ ကျွန်တော့်ခရေလေးအားလည်း တံတွေးလှမ်းဆွတ်လိုက်သဖြင့် ကျွန်တော့်တွန့်သွားသည်။ ငါ….ငါ….ကပ္ပလီလိုးတာ ခံရတော့မယ်ထင်တယ်…..မခံချင်ဘူး…. ဒါပေမယ့် ….မဖြစ်ဘူးလေ….သူပြုသမျှ နုရတော့မယ် ငါ့အကြောင်းတွေ သူလိုက်မဖွအောင်။ ပြီးတော့ သူ့လီးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ကိုင် ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ကျွန်တော့်ခရေလေးအား တွန်းဖြဲရင်း ဆောင့်ထိုးထည့်လိုက်တော့သည်။
“အား… အင့်…..အ….”
လီးထိပ်ကြီးက ဖုပြီးကြီးသလောက် မာန်တက်ကာ အလောတကြီး ဆောင့်လိုးလိုက်သဖြင့် ခရေ၀ကျဉ်းကျဉ်းလေးအား အတင်းထိုး ခွဲသလိုဖြစ်ကာ အောင့်ပြီး နာသွားသည်။ကျွန်တော့် ကမန်းကတန်း ကုန်းထလိုက် ပေမယ့် သူက အတင်း ကျောကုန်းကိုဖိကာ တွန်းလှဲလိုက်သည်။
“ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါ…ဗျ…. အောင့်တယ်…နာတယ်…အဟင့်… အရမ်းကို ဆောင့်လိုးတာပဲ…. အစကို…”
“အား… မင်းမင်း မင်းကို တစ်ပတ်လောက်လိုးထားလို့ မင်းခရေကွဲပြီဆို ခုမင်းဟာက ကျဉ်းတာကိုး… အိ…
နည်းနည်းထပ်ချဲပေးကွာ……စိမထားနဲ့…”
ကျွန်တော် စိတ်မပါချင်တော့ပေမယ့် သူကတော့ အရှိန် ရနေသည်။ သူ့လီးတုတ်တုတ်ကြီးနဲ့ လိုးတာ နာသဖြင့် လည်း ကြောက်သလို ဖြစ်နေသည်။ ထို့နောက်ကျွန်တော် ထပ်ပြီး ကားပေးလိုက်သည်။ သူကတော့ ကြီးမားပြဲလန်နေသော သူ့ဒစ်ကြီးကိုတံတွေးထပ်ဆွတ်ကာ ကျွန်တော့်ခရေဝလေးအား တေ့ပြီး ထပ်လိုးထည့်ပါတော့သည်။ အငမ်းမရ လိုးချင်စိတ် ကပ်နေကာ သူ့လီး၀င်ဖို့အရေးသာ ဂရုစိုက်နေသဖြင့် ကျွန်တော့်ကို မညာမတာ အတင်းဆောင့်လိုးထည့် နေသည်။ လူက ကြောက်လန့်ကာ ဖင်ထဲ သူ့လီးအဆုံး၀င်မှာကိုကြောက် နေသဖြင့် ပြန်စိထားသလို ဖြစ်သွား သည်။ ကျွန် တော်ပိုနာရပြီလေ။ မျက်ရည်ပင်ဝဲလာမိသည်။ ခံချင်ဦးဟဲ့ ဖင်။ ကြိုက်ချင်ဦး ယောက်ျားချင်း။ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် ကြိတ်ဆဲနေမိသည်။ သူ့လီးမဲမဲကြီးက သူဆောင့်လိုးမှုကြောင့် ဒစ်အဆုံးထိတော့ ၀င်သွားသည်။
“အား….အိုး….ရှူး…..ရှ…..အင့်….. စီးပိုင်ပြီး…. ကျပ်နေတာပဲ… ကောင်း…တယ်…”
ဟုတ်မဟုတ်တော့မသိပါ သူ့လီးထိပ်ကြီးကြီးရဲ့ ထိုးခွဲမှုကိုတော့ အတော်ခံလိုက်ရသည်။ မင်းမင်းနဲ့ မနေဖြစ်တာကလည်း နှစ်ပါတ်ကျော်ကျော်ကြာပြီလေ။ နေခဲ့တာကလည်း ငါးရက်လောက်သာ။ တစ်ရက်ကို ပျမ်းမျှ တစ်ခါ။ နှစ်ခါ သာလေ။ သူ့လီးကတိုပေမယ့် ထိပ်က တော်တော်ကြီးသည်။ အရှည်က 5 လက်မခွဲ လောက်သာ။ လီးဥ ကလည်း တော်တော်ကြီးသည်။ သူ အားပါးတရ ဆောင့်လိုးမှု့ကြောင့် သူ့လီး တဆုံး၀င်လာက ဖင်နဲ့ ဆီးခုံမွှေး ကြမ်းကြမ်းတွေ သူ့လီးဥ မဲမဲတွဲတွဲကြီးက ဖင်ကို လာရိုက်နေမှ သိလိုက်ရသည်။
မင်းမင်းလိုတော့ ဖြည်းဖြည်းချင်း မလုပ် စစချင်းချင်း ဝုန်းဒိုင်းကျဲသည့် ဒဏ်ကို တော်တော်အီနေအောင် ခံရကာ လူလည်း ခံချင်စိတ်တော်တော်လျော့သွားသည်။ သူကတော့ အင်နဲ့အားနဲ့ ဆောင့်နေပေမယ့် အရက်သောက်ထားတော့ တော်တော်နဲ့ မပြီးနိုင်။ ဖင်လိုးတဲ့ အရသာကို သိလိုက်မသိလိုက် ခံစားနေလားမသိ။ တစ်ခါ တစ်ခါ ကောင်းကြောင်း ညည်းနေပီး တစ်ခါတစ်ခါ အိပ်ပျော်နေသလားထင်ရအောင် ငြိမ်နေသည်။ ဒါပေမယ့် ဖင်နဲ့ သူ့ဆီးခုံ သူ့လီးဥတို့ လာရိုက်သံကတော့ တဖြတ်ဖြတ် မြည်နေသည်။
ကျွန်တော်လည်း သိပ်စိတ်မပါသဖြင့် ပုံစံမပြောင်းပေးပါ။ကြာတော့ သူ မောလာသလို ညောင်းလာသည်ထင်သည်။ ကျွန်တော့်အား ပက်လက်လှန်ပေးရန် ပြောလာသည်။ကျွန်တော်လည်း ခဏအနားရမည်ဖြစ်သဖြင့် မြန်မြန်ဆန်ဆန်ပင် ပက်လက်လှန်လိုက်သည်။အဲ့သည့်မှာတင် သူ့လီးကြီးက အလညှ့်အပြောင်းတွင် တစ်ထစ်ခြင်း ကျွတ်ထွက်သွားသည်။ ပထမ လီးဒစ်ထိ ကျွတ်သည်။ နောက်တော့ လီးဒစ်ကနေခံပြီး သူလည်း အလှုပ် ကိုယ်လည်း အလှုပ်တွင် တစ်ချောင်းလုံးကျွတ်ထွက် သွားသည်။
“အား… အ…အ… “
နာလိုက်တာ။ အ၀င်ရော အထွက်ရော နာသည်။
ပက်လက်လှန်လိုက်တော့ သူကကျွန်တော့်ပေါင်တွေကို ဖြဲလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူ့ဒူးနဲ့ခြေသလုံးတွေကို ဖိထားသည်။
“အ…အ… နာ..တယ်… ကို ..ကပ္ပလီ…မဖိပါနဲ့….”
မင်းမင်းလို ခြေထောက်ကို သူ့ပခုံးပေါ်ထမ်းမတင်ပဲ ဖိထားတော့နာသည်။ မူးလည်းမူးနေသဖြင့်လည်းကောင်း ဗလတောင့်ပေမယ့် ကျွန်တော်ကလည်း ရှိသင့်တဲ့ ကိုယ်ကာယ အချိုးအစားက ပိန်ပိန်လေးမှမဟုတ်တာ။ အရပ်က သူ့ထက်ရှည်တယ်လေ။ ဒါကြောင့် သူမနိုင်မနင်းဖြစ်ကာ မထမ်းနိုင်တာဖြစ်မည်။ နောက် သူ မလိုးတတ်တာလားမသိ။လူကို မုဒိန်းကျင့်သလို အတင်းတက်ဖိကာ လိုးဖို့ စိုင်းပြင်းတော့ သည်။ကျွန်တော်လည်း စိတ်ပါ ပျက်လာသဖြင့် ပုံစံတကျ
မနေတတ်တော့ဘဲ။ သူထားတဲ့အတိုင်း သာနေနေရသည် လေ။ဒါကြောင့် နှစ်ယောက်သားအဆင်မပြေဖြစ်နေသည်။ သူလည်း ရှူးရှူးရှားရှားဖြစ် လီးကို ကိုင်ကာ သွင်းပေမယ့် အရက်သောက်ထားတာ ကြာနေသဖြင့်လည်းကောင်း။ ဖင်ကို မလိုးတတ်လို့လားမသိ။ မ၀င် စိတ်က လီးဆီ ရောက်ကာ လီးကိုဖင်ထဲ၀င်အောင်သာ ကြိုးစားနေသဖြင့် ကျွန်တော်လည်း ဖီးမတက်ဘဲ နာကျင်လာကာ အ၀ကို မချဲတော့ပေ။ ကိုယ်ကိုလည်း သူပိုအဆင်ပြေအောင်မနေပေးတော့။
သူ့လီးကလည်း တဖြည်းဖြည်း ပျော့လာသည်။ အရင်လို မမာတော့။ သူအားမလို အားမရဖြင့်ကာ လက်ဖြင့် ဂွင်းထုလိုက် မာအောင်ဆွလိုက် လုပ်နေသည်။
“ကျွန်တော့်ကို မဖိထားပါနဲ့… နာတယ် ..ထတော့မယ်…. မင်းမင်းပြန်လာတော့မယ်….နောက်မှ လုပ်ပါ…
ပြန်ချင်တယ်ဗျ”
ကျွန်တော် ငိုသံပါနဲ့ရော ဒေါသံပါ ပါဖြင့်ပါ သုံး လေးခါပြောလိုက်သည်။အစကတော့သူက ဂရုမစိုက်ပေ။
နောက်တော့ သူမာန်လျော့သွားသည်။ ကျွန်တော်အတင်း ရုန်းလိုက်သဖြင့် သူ နောက်ပြန်ပြီးဖင်ထိုင်ရက် လဲသွားသဖြင့်လည်းပါသည်။
လျှပ်စစ်မီးလည်း ပြန်လာသဖြင့် တဲအတွင်းလင်းလက်သွားသည်။ နှစ်ယောက်စလုံးချွေးတွေ ရွှဲနေသည်။ သူလည်း မောပန်း ကိုယ်လည်းမောပန်းကာ နာကျင်
အောင့်သက်ကာ ခံရခက်နေသည်။
“ ကျွန်တော် ….မရ….ရတော့…ဘူး… နောက်မှ…. ထပ်လုပ်ပါတော့နော်…… လီးက အရမ်းတုပ်တော့
ပါကင်ဖွင့် ပြီးသားလဲ စီးကျပ်နေတော့ သည်ည မိုးလင်းလိမ့်…မယ်… . အဘိုးနိုးလာလို့ မတွေ့ ရင်ဘယ်သွားနေလဲ မေးနေမယ်…. နော်….ကို…ကပ္ပလီ…”
သူက သိပ်သဘောတူချင်ပုံမရပေမယ့် လောလောဆယ် သူ့လီးကလည်း ပျော့ချင်နေပြီလေ။ သူလည်း ပင်ပန်းတာရော နောက် အချိန်ကလည်း သန်းခေါင်ကျော်နေသဖြင့် သဘော မတူချင် တူချင်နဲ့ တူလိုက်ပေမယ်…
“အေး…. နောက်တစ်ခါတော့ ကောင်းကောင်းခံပေးရမယ်…. ငါမပြီးသေးဘူးနော်… သည်နေ့တော့ထားလိုက် တော့… ငါလည်း ပင်ပန်းနေပြီ… နောက်တစ်ခါကောင်း ကောင်းခံဖို့ပြင်ထား…မဟုတ်ရင်တော့ ..ဟင်း….ဟင်း…. ဟင်း….”
ဖင်တစ်ခုလုံး နာကျင်ကျိန်စက်မှုပါမက သူမဟားတရား မုဒိန်းကျင့်သလို တက်ဖိ တက်လိုးသဖြင့်လည်း
ခြေတွေ လက်တွေနာကျင်ကာ လမ်းပင်မနည်းလျှောက်ကာ အိမ်သို့ ယိုင်တီးယိုင်တိုင်ဖြင့်လမ်းလျှောက်လာခဲ့ရလေ သည်။ ငိုချင်ပေမယ့်လည်း မျက်ရည်တို့က ပိုးပိုးပေါက်ပေါက်မထွက်။ အံကြိတ်ခါသာ ပြန်လာရသည်။
ဘ၀ကဆိုးချက်။
ဘီလူးကတဲ့ ချစ်တလင်းပြင်က သူရဲကောင်း
နောက်နေ့တွေ အလုပ်ဆင်းဖို့အားမွေးရင်း ကပ္ပလီကိုရှောင်နေမိသည်။ နေမကောင်းတဲ့ အကြောင်းပြချက်နဲ့ အလုပ်လည်းမဆင်းတော့။ အလုပ်ဆင်းရင် ကိုမင်းမင်း၊ ကပ္ပလီတို့နဲ့ တွေ့နေရဦးမယ်။ သည်နယ်မြို့လေးထဲ ဘယ်မှလည်း သွားစရာကမရှိတော့ အခန်းတွင်း အိပ်နေမိတယ်။ နေလယ် ကပ္ပလီတစ်ယောက် အိမ်ကိုရောက် လာခဲ့သည်။ ကျွန်တော်နေမကောင်းဘူးဆိုသဖြင့် အလ္လာပ သလ္လာပ စကားပြောကာ ပြန်သွားသည်။
ကိုမင်းမင်းကတော့ မိုးမမြင် လေမမြင် ညနေတိုင်း ဖွန်ကြောင်ပေါ့။ သူတစ်ယောက်တည်း အဆင်ပြေနေသတဲ့။
ထားလိုက်ပါတော့။ ငါကသာ သူ့ကို အဆက်ဖြတ်နိုင်အောင် ကြိုးစားရမှာပေါ့။ အလုပ်ထဲကို စိတ်နှစ်ကာ အလုပ်ကိုသာ ကျိုးစားလုပ်နေသည်။
“ညီလေး…မတွေ့ တာတောင်ကြာပြီနော်….နေမကောင်းဘူးလား…. နည်းနည်းပိန်သွားသလိုပဲ….”
တစ်နေ့ နေ့လယ် ကိုကျော်စိုး တစ်ယောက် နေ့ခင်း ရေလာချိုးရင်း ကျွန်တာ့်ကို တွေ့တော့ နှုတ်ဆက်သည်။ သူကတော့ အရင်လို ကြည့်ကောင်းနေတုန်းပါပဲ။ မပြောင်း လဲဘူးလို့တော့ မဆိုလိုပါ။ သူ့ မိန်းမ ကိုယ်ဝန် ရှိနေပြီဆိုတော့ သူလည်း အလုပ်ရှုပ်နေမှာပေါ့။
“ဟုတ်…. ကိုကျော်စိုး….. ညီ…နည်းနည်းနေမကောင်းလို့…. အစ်ကိုလည်း ညဘက် မိုးရွာတော့ ရေလာမချိုးတော့ မတွေ့ဖြစ်တာကြာပြီနော်…..”
” အေး..ငါလည်း မင်းကိုသတိရပါတယ်။ကျန်းမာရေး ဂရုစိုက်နော်….”
“ဟုတ်.. အစ်ကို….”
ရင် ထဲမှာ သူ့စကားကြောင့် ဂရုစိုက်မှုကြောင့် ၀မ်းသာသလိုဖြစ်ပေမယ်။ ကပ္ပလီနဲ့က ဇာတ်လမ်းမပြတ်သေး ၀မ်းနည်းမိသည်။ စိတ်ညစ်တယ်။ တစ်ညညတော့ ကပ္ပလီကို အကြွေးပြန်ဆပ်ရပေဦးမည်။ စိတ်တွေလေးလိုက်တာ။ ဘယ်လိုလုပ် လုပ်ရပါ့မလဲ။ သည်နေ့တော့ ကျွန်တော်နေကောင်းသဖြင့် အားတင်းကာ အလုပ်ဆင်းလိုက်ပါသည်။ မဆင်းလျှင်လည်း ပိုက်ဆံက ဖြတ်ခံရဦးမည်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကိုယ့်၀မ်းစာနဲ့ ကိုယ့်မိသားစုကို ကိုယ်ပဲ ရှာကျွေး ရတာမို့ အလုပ်ကတော့ ကြာကြာနားလို့မဖြစ်သလို ထွက်လို့လည်းမဖြစ်ပေ။ အခြားအလုပ်တွေကိုလည်း ရှာရပေဦးမည်။
ကိုကျော်စိုးနဲ့က နေ့ခင်းဘက် ရေလာချိုးရင်တွေ့ဖြစ်တယ် ။ နေ့ခင်းတော့ သူက ကိုယ်တုံးလုံးမချိုးပေမယ့်ရေစိုတဲ့ ပုဆိုး ရေလည်းချိန်တော့ ကျနွ်တော်ငမ်းလို့ရသလို။ စကားလည်း အချိန်ရရင် ပြောခွင့်ရသဖြင့်
စိတ်ညစ် ပေမယ့် သည်တစ်ခုကတော့ စိတ်သက်သာစရာဖြစ်မိသည်။ နေ့လယ် ထမင်းစားပြီး အိမ်မှာ အလုပ်ပါးသဖြင့် ခဏပြန်နားစဉ် မင်းမင်းတစ်ယောက် ပေါက်ချလာသည်။
“မင်းမနေ့က ငါ့အဆောင်က အကင်္ျီချိတ်တွေ ပြန်ယူတယ်ဆို…”
“ ဟုတ်တယ်လေ။… အဘိုးယူခိုင်းလို့။ ဘာလဲ မကျေနပ်ဘူးလား.. အဘိုးနဲ့ပြော…”
ကျွန်တော်လည်း ဘုဆတ်ဆတ် ပြန်ပြောလိုက်ကာ သူ့အား လှည့်မကြည့်ပေ။ သူက ကျွန်တော့်နားရောက်လာပြီး…
“ တစ်နေ့ညက မင်းကို ကိုညိုက ကပ္ပလီနဲ့ တဲမှာ စကားပြောနေတာတွေ့တယ်ဆို။ မင်းတော်တော်
ထနေတယ် ဟုတ်လား။ ငါနဲ့ မတွေ့တာကြာတာနဲ့ နောက်တစ်ယောက် ထပ်ရှာပြီး တော်တော်ခံချင်နေတယ်ပေါ့ ကောင်မ….”
“ ဘာတေလွ ာပြောနေတာလဲ။ ကိုမင်းမင်းနဲ့ ကျနွ်တော်က ဘာဆိုင်လို့လ ဲ ကိုမင်းမင်း ဘာသာ
ကျွန်တော့်ကို ပစ်သွားပြီး တောသူမနဲ့ ပလူးနေတာ
ကျွန်တော်ဘာမှမပြောဘူးနော်။မနာလိုဖြစ်နေတာလား။ အေး…ကျနွ်တော့်ကို ထားခ့တဲ ုန်းက ထားခဲ့ပြီး ခုမှ
လာမချုပ်ချယ်နဲ့ ကျွန်တော့ဘာသာ ဘယ်သူနဲ့နေနေ ဘာဖြစ်လဲ ကျွန်တော့်လွတ်လပ်ခွင့်ပဲ။ စကားပြောတာ ဆင်ခြင်ပါ။ ဒါ ခင်ဗျား နေတဲ့ နေရာမဟုတ်ဘူး…နောက်ခါ ကောင်မလို့ မခေါ်နဲ့”
“ဘာ…. မင်းတော်တော် စွာနေတာပေါ့… ဘယ်သူ့အားကိုးနဲ့လဲ။ ခေါ်တယ် ဘာဖြစ်လဲ ကောင်မ….စောက်ကောင်မ။ ငါလိုးမ…. ဖင်ကောင်းမကျယ်နဲ့”
ကျွန်တော် စိတ်ထေဲ ထာင်းခနဲ ဖြစ်သွားသည်။လက် ကလည်း နီးစပ်ရာ ရေနွေးကျိုသော ကော်သား
သတ္ထုကိုင်းခွက်ပုံစံ ရေနွေးအိုးသေးသေးလေးကို ဆွဲကိုင်ကာ ပစ်ပေါက်လိုက်သည်။ သူသတိမထားမိသဖြင့် ရှောင်ချိန်မရလိုက်ပေမယ့် ရအောင်တော့ရှောင်လိုက်သည်။ ဒါပေမယ့် မလွတ် ဒေါင်ခနဲ့ သူ့ခေါင်းကိုထိကာ လက်ဖက်ခြောက်ဖက်တွေ ရေနွေးတွေသူ့ကို စိုကုန်ပေကုန်သည်။
“အား.. ပူ….. မင်း…မင်း…. သေဖို့သာပြင်တော့… ငါ့ကို အသားနာအောင်လုပ်တယ်…ဟွင်း”
သူရုတ်တရက်ကြောင်နေပြီးမှ သတိ၀င်လာကာ ဒေါသတကြီး ကျွန်တော့်ကို ပြေး၀င်ခုန်အုပ်လိုက်သည်။ ငယ်ငယ်ကတည်းက သိုင်းတွေ ဘာတွေနည်းနည်းပါးပါးလေ့လာဖူး ကြည့်ဖူးသလို။ သတိဖြင့်နေနေသဖြင့် အသာရှောင်ပေး လိုက် သည်။ ကျွန်တော့်ကို ကျော်ကာ သစ်သား ပက်လက် ကုလားထိုင်စောင်းနဲ့ နဖူးမိတ်ဆက်သွားသည်။ အိခနဲ သူခံလိုက်ရသည်။ ကောင်းဒယ်။ မှတ်ထား။ ခေါ်ချင်ဦး ငါမကြိုက်တာကို။ သူက ပြန်ထလာကာ ကျွန်တော့်ဆီ ပြေးကပ်လာသည်။ ဒေါသကြောင့် မျက်နှာတစ်ခုလုံး နီရဲကာ တရှူးရှူး တရှဲရှဲဖြစ်နေသည်။ လူကောင်ချင်းကွာသဖြင့် ကျွန်တော်က သူနဲ့ နပန်းလုံးလို့တော့မဖြစ် ခပ်ခွာခွာ ခုခံမှ ဖြစ်မယ်။
သူကထိုးလိုက် ကျွန်တော်ကရှောင်လိုက်နဲ့ အိမ်ရှေ့မှာ ဝုန်း ဒိုင်းကျေဲ နသည်။ သူတစ်ချက်မှ ကျနွ်တော့်ကို
မထိုးမိသေးပေ။ သေးငယ်ပေမယ့် သွက်သွက်လက်လက် သတိနဲ့နေကာ ခုခံနေသော ကျွန်တော်ကတော့ သူ့လက်သီးတွေကို ရှောင်ရင်း သူ့ပါးစောင်အား တစ်ချက် ရှပ်ထိုးမိသည်။ သူပိုလို့ ဒေါသဖြစ်လာကာ ကျွန်တော့်ကို အတင်း ၀င်လုံးတော့သည်။ သတိထားနေရင်းက ကျွန်တော် ချောင် ပိတ် မိသွားသည်။ သူကတော့ တော်တော် သဘောကျသွားသည်။
“ဟား….ဟား….ဟား…. ကိုယ့်ကို ကိုယ် ဟုတ်လှပြီထင်နေတယ်ပေါ့… ငါက သနားလို့ လျှော့ပေးတာ အဟုတ် မှတ်နေတယ်။ ခုတော့ မင်းဘာတတ်နိုင်သေးလဲ။ မင်းကို ငါလုပ်လိုကရ် င် နာတော့မယ်။ မင်းကို လိုး သတ်ပစ်ရမလား…ဟင်း….ဟင်း…”
ပြောပြောဆိုဆို ကျွန်တော့်ကို ပြေးချုပ်ကာ ကျွန်တော့်မျက်နှာအား လက်သီးတစ်ချက် ကျွေးလိုက်ပေမယ့်
ကျွန်တော်ရှောင်လိုက်သဖြင့် လက်သီးကာ ကျွန်တော့်နားရွက်ကိုသာ ထိုးမိသည်။ လက်သီးက အားကောင်း သန်မာသဖြင့် နားရွက်တော့ ပူထူသွားသည်။ ကျွန်တော်လည်း အားကုန်သုံးကာ ခြေလက်တို့ဖြင့် တွန်းကန် ရုန်းထွက်ပြီး ခုခံပေမယ့်။ လူကောင်ခြင်းမမျှသဖြင့် သူ့အောက် ရောက်သွားသည်။ ရှပ်အင်္ကျီ အဖြူရင်ဘတ်ကိုဆွဲလိုက်သည်။ သူအားနဲ့ ဆွဲသဖြင့် ရှပ်အကျီမှ ကြယ်သီးအချို့ပင် ပြုတ် ထွက်ကုန် သည်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော် အပေါ် သူခွထိုင်ကာ ခြေ ထောက် တွေ လက်တွေကို ဖိထား ချုပ်ထားကာ ကျွန်တော့်မျက်နှာဆီသို့ သူ့လက်သီးတစ်ချက် ပစ်ကျွေးဖို့ချိန်ရွယ်လိုက်ပါတော့သည်။ ကျွန်တော် ဘာမှမတတ်နိုင်တော့ ကြမ်းပြင်ပေါ် ပက်လက်အနေအထားကနေ မျက်လုံး တွေ မှိတ်ထားလိုက်ပါ တော့သည်။
သို့သော် ဖောင်းခနဲ အသံတစ်ချက်ကိုကြား လိုက်ရပြီး ကျနွ်တော့် မျက်နှာတော့ နာကျင်မှုမရှိသေးပေ။ သူက လည်ပင်းကို ဆွဲညစ်သလို ချုပ်ထားသဖြင့် ကျွန်တော့်လက်တွေက သူ့လက်ကို ခွာဖို့ အားထုတ်နေရသဖြင့် သူ့လက်သီးကို မကာကွယ်နိုင်တာတော့ သေချာသည်။ သူ့တစ်ကိုယ်လုံး ကျွန်တော့်အပေါ် တက်ဖိထားသဖြင့် လည်း လူက မျက်လုံးတွေပြာကာ အသက်ရှူပင် ကြပ်လာသည်။ ခုတော့ လက်သီးက ကျွန်တော့်ကိုမိတ်မဆက်ဘဲ အသံသာကြားလိုက်ရသည်။ သူမလုပ်ရက်လို့ အခြားနေရာကို ထိုးလိုက်တာလား။
သူ့လက်တွေလည်း အားပျော့သွားသည်။ ကျွန်တော် မျက်စိဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့…
“ ဟင်း… ကို…. ကို… ကျော်….စိုး….”
“အား….ကို…ကြီး…. ဘာလို့… ရိုက်တာလဲဗျ”
မင်းမင်း ဇက်ပိုးအုပ်ခံလိုက်ရလို့ လက်ဖြင့် သူ့ဇက်ကိုလှမ်းကိုင်နေသည်။ ကိုကျော်စိုးက သူ့ကို ၀င်ဆွဲကာ
ကျွန်တော့်အပေါ်က ဖယ်လိုက်သည်။
“ဘာလို့ရိုက်လဲ ဟုတ်လား… မင်းက သူများအိမ်ကိုလာပြီး ကလေးကို အနိုင်ကျင့်နေတာမဟုတ်လား…..
အဘိုး သိရင် မင်းသေမယ်နော်… ဘာလုပ်တာလဲ …ဒါက ..အကြီးဖြစ်ပြီး….”
ကိုကျော်စိုးက သူ့ အား ဆွဲထူကာ ကျွန်တော့်အပေါ်မှာ ဖယ်ရှားလိုက်ပြီး ကျွန်တော့် အား စိုးရိမ်တကြီး
ဆွဲထူလိုက်သည်။
“ကို…ကြီး… သူက ကျွန်တော့်… ကို ရေနွေးခွက်နဲ့ လှမ်းပေါက်လို့….. သူအရင် ရန်စတာ…. ကျွန်တော်…
သူ့ကိုဘာမှ မလုပ်ပဲနဲ့.. သည်မှာကြည့် ရေနွေးတွေ ပူလောင်ကုန်ပြီး ထိပ်လည်း ဖုနေတယ်။ တောက်….
ပါးစောင်လည်း နည်းနည်းနာနေတယ်…. သည်ကောင်လုပ်တာ…”
ကျွန်တော်ကတော့ ဘာမှ မရှင်းပြနိုင်သေးပေ အသက်ကိုသာ ဝအောင်ရှူနေရသည်။ ကိုကျော်စိုးကကျွန်တော် တို့ နှစ်ယောက်ကြား ၀င်လိုက်ကာ လူစုခွဲပြီး မင်းမင်းပြောတာကို နားထောင်နေသည်။
“မင်း ဘာသွားစလဲမှမသိတာ ငါခြံပေါက်၀ထဲက မင်းတို့ ရန်စဖြစ်တာကို မြင်နေရတယ်။ တော်တော့ မင်းက အကြီးပဲ အငယ်ကို သည်းခံမှပေါ့။ သွားတော့…. မင်းကို အဘိုးက ငါ့မျက်နှာနဲ့မို့ အလုပ်ခန့်တာ ငါ့မျက်နှာ ပျက် အောင်မလုပ်နဲ့။ တော်တန် သည်းခံမှပေါ့ ..သွား .သွား… အလုပ်သွားလုပ်တော့ ရေနွေးက အရမ်း အပူလောင်တာလဲမဟုတ်ဘဲနဲ့…. မတည့်ရင် သည်ကိုမလာနဲ့ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် ခြံအကျယ်ကြီး အခြားနေရာမှာ နေ…. နောက်တစ်ခါ ရန်ဖြစ်ရင် မင်းမလွယ်ဘူးနော်….”
ကိုမင်းမင်းတစ်ယောက် မကျေမနပ် ပွစိ ပွစိဖြင့် အိမ်ပေါ်က ဆင်းသွားသည်။အင်း…. ကိုကျော်စိုးမျက်နှာနဲ့ အလုပ်ရတာတဲ့လား ။ ပျဉ်းမနားက လူဆိုတော့ဟုတ်မှာပေါ့။ ကိုကျော်စိုးက ကျွန်တော့် အား ပွေ့ထူရင်း …
“ညီလေး…. ဘာဖြစ်သွားသေးလဲ….ရလား… မင်းမင်းက ဒေါသကြီးရင် အဲ့သလို ကလေးမှန်းမသိလူကြီးမှန်းမသိ ရမ်းတတ်လုပ်တတ်တယ်။ တော်သေး တာပေါ့ ငါအရောက်မြန်လို့”
“ရပါတယ်…..ကျွန်တော်လည်း ဒေါသဖြစ်ပြီး သူ့ကို ပစ်ပေါက်လိုက်တာကိုး….တော်သေးတယ်…ရေနွေးအိုးက သေးသေးလေးနဲ့ ရေက နွေးနွေးလေးပဲရှိလို့….. ကျေးဇူးပါ….ဒါနဲ့… ကိုမင်းမင်းနဲ့ ..ကိုကျော်စိုးက အရင်က တည်းကသိတာလား….”
“သြော်…. မင်းမင်းက …. ငါ့ညီအရင်းပါ…”
“ဗျာ….”
“ဘာဖြစ်လို့လဲ . မင်းမသိဘူးလား….ငါက သိတယ်ထင်နေတာ…”
“ဟုတ်…. ဟုတ်… ကျွန်တော်မသိဘူးဗျ…..နောက်ပြီး ရုပ်ကလည်း မတူတော့…..”
“အင်း…. သူက အဖေတူလေ…. မျက်နှာအကျကတော့ ငါနဲ့ဆင်ပေမယ့် အသားဖြူတာ မျက်လုံးပြူးတာကိုး….. ငါက အမေဘက်လိုက်တော့ အသားညိုတယ်….ဆံပင်ကောက်တယ်….”
ဆုံမှ ဆုံတတ်ပလေတယ်။ သူပြောမှ သတိထားမိတယ်။ အရပ်အမောင်းကလည်း နည်းနည်းတော့ကွာတယ်။ မျက်နှာအကျက သိပ်မကွာ ။ မင်းမင်းက ဆံပင်ဖြောင့်တယ် ကြမ်းတယ် အသားဖြူတယ်။ မျက်နှာ လေးထောင့် ပို ကျတယ်။ မျက်လုံး ပြူးတယ်။ ကိုကျော်စိုးက ညိုချော။ မျက်နှာက လေးထောင့်သိပ်မကျပေမယ့် ဆံပင်က ညိုညိုနဲ့ ကောက်တယ်။ ကိုယ်လုံး ကိုယ်ပေါက်နဲ့ အရပ်အမောင်းကလည်း ကိုကျော်စိုးက မင်းမင်းထက် ပိုကြီး ပိုကွာပေမယ့် ကိုကျော်စိုးက အဆီလုံး၀မရှိ။ ဟိုဟာကတော့ ကြီးတာချင်းတူပေမယ့် ကိုကျော်စိုးက ပိုရှည် ပိုကြီး…. အင်း…. ရှက်လိုက်ထှာ။ သူ့ညီနဲ့ ဖြစ်နေတာ သူ့အစ်ကိုကို ငါက စိတ်၀င်စားနေတယ်။
“ညီလေး… ဘာတွေ စဉ်းစားနတာလဲ…။ လည်ပင်း နာနေသေးလို့လား…”
“ဟုတ်…. အား… မဟုတ်ပါဘူး။ အစ်ကိုတို့ ညီအစ်ကိုက ရုပ်သိပ်မတူတော့…. ကျွန်တော်က မထင်လို့ပါ။”
ကျွန်တော် ရှက်လည်းရှက် အံ့သြလည်း အံ့သြမိလေသည်။ မျက်နှာတွေထူပူနေမိသည်။ ကိုကျော်စိုးကတော့ ကျွန်တော် သူ့ညီ မင်းမင်းနဲ့ ရန်ဖြစ်တာပဲ မြင်တာနေမှာပါ။ ဟိုအကြောင်းတွေတော့ မသိလောက်ပါဘူးလို့ စိတ်ကိုဖြေလိုက်သည်။ ကိုကျော်စိုးက ကျွန်တော့်အား ဆွဲထူကာ ကလေးတစ်ယောက်လို ကြင်နာယုယစွာဖြင့် ပွတ်သပ်ပြီး သေချာ ကြည့်ကာ မေးမြန်းနေသည်။ နည်းနည်းတော့ ကျွန်တော် ကြည့်နူးမိသည်။ အားတတ်မိသည်။ ကျွန်တော်သူ့ကို ပြန်ကြည့်မိတော့ သူကလည်း ကျနွ်တော့်ကို ပြန်ကြည့်တာ နှင့် မျက်၀န်းချင်းဆုံသွားလေတော့သည်။ ကျွန်တော်လည်း ရင်တွေခုန် ရှက်လည်း ရှက်သွားကာ ခေါင်းငုံ့လိုက်မိသည်။
ဆက်ရန် အပိုင်း - ၁၀
---------------------------------------------
မှတ်ချက်။ ။ ထန်ပြီး ထုပါ.. အတုမယူပါနှင့်
😁
<Zawgyi>
သုံးပင္လိမ္တဲ့ည
အပိုင္း - ၉
#Credit;C.K.O
နတ္ဆိုးနဲ႔ ကတဲ့ လမိုက္ည
ကိုမင္းမင္းနဲ႔ ခ်စ္သူမက် လင္မယားမက် ေနလာခဲ့ေတာ့ အထိအေတြ႕ အျပဳအစု အကိုင္အတြယ္ အေတြ႕အႀကဳံဆန္းေတြကို သာယာမက္ေမာမိေတာ့.. မေတြ႕ရမျဖစ္ရ တစ္ခုခုလိုေနသလို ခံစားေနရသလို အလိုမက်ျဖစ္မိသည္။ ေသြးသားေတြ တက္ႂကြေသာင္းက်န္းၿပီး စိတ္မထိန္းႏိုင္တဲ့ အရြယ္ေရာက္ေနေသာ ကြၽန္ေတာ္လည္း လီးနဲ႔ ကင္းကြာကာေနလာေတာ့ ခံခ်င္တဲ့စိတ္ဆႏၵေတြက လည္း အခုလိုမိုး သဲည ကပၸလီနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ တဲထဲမွာ ဆုံခ်ိန္ ထိန္းေနရေပမယ့္ စိတ္တို႔ကို ႏႈိးဆြလာေသာ ကပၸလီလီးမဲႀကီးကို ျမင္လိုက္ ကိုင္လိုက္ရတဲ့အခါမွာေတာ့ စိတ္ဆင္႐ိုင္းကို ခြၽန္းမအုပ္ႏိုင္ဘဲ.. စပါးႀကီးေမြရဲ႕ ညိဳခ်က္ျပင္းျပင္းမွာ အသိစိတ္မဲ့ခဲ့ရေတာ့သည္။
အာ႐ုံစိုက္ထုေပး ေနမိေတာ့သည္။ ဒါေပမယ့္ အမွန္တိုင္း ေျပာရ ရင္ မ်က္စိထဲမွာေတာ့ ကိုမင္းမင္းကို
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ျမင္ေယာင္ကာ စိတ္ေတာ့မေကာင္းမိ။ မတတ္ႏိုင္ ဘူးေလ။ သူစခဲ့တဲ့ ဇာတ္လမ္းပဲ ငါက အျဖည့္ခံကရတာ။ ခုငါ သည္လီးတုတ္တုတ္ႀကီးကို ခံရေတာ့မယ္။ကပၸလီက မင္းမင္းေလာက္တာ့ ႏူးႏွပ္တာ သိပ္မကြၽမ္းက်င္တာလား က်ႏြ္ေတာ္ပဲ သူ့ကို မႀကိဳက္တာလားမသိ။ သူႏို႔စို႔ေပး တာလည္း ခဏ သိပ္မၾကာသလို စိတ္က လည္း မႂကြ။ ကိုင္တာ ျပဳတာလည္း အရမ္းကို ၾကမ္းတမ္းလာသည္။
ႏို႔သီးေခါင္းထိပ္မ်ားကို အတင္းဆြဲဆိတ္သလို ဖိေခ် ပြတ္သပ္ေနသည္။ တင္ပါးတစ္ခုလုံးကိုလည္း ထိုအတိုင္းပြတ္သပ္ေနသျဖင့္။ လူက နာက်င္မႈ ေၾကာင့္ရြံ႕မႈ တို႔ျဖင့္ တစ္မ်ိဳးခံစားေနရသည္။
ကြၽန္ေတာ္ထုေပးသမွ်ကို ကပၸလီကေတာ့ ပက္ လက္လွန္ကာ တဟင္းဟင္း တရွီးရွိးျဖင့္ ဇိမ္ခံလိုက္ လွ်ာကိုပါးစပ္သပ္လိုက္လုပ္လိုက္။ မာန္ထက ကြၽန္ေတာ့္ႏို႔သီးေတြကို ဆြဲေခ်လိုက္ ဖင္ကို ပြတ္ညစ္လိုက္လုပ္ေနေတာ့သည္။ ေနာက္ေတာ့ သူက ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းအား သူ့လီးရွိရာသို႔ ဆြဲႏွိပ္လိုက္ၿပီး သူ့လီအား မႈတ္ေပးရန္ ေျပာေလသည္။ ဒါေတာ့မျဖစ္ပါ။ သူက ကြၽန္ေတာ့္ရည္းစားလဲမဟုတ္။ သူ့လီးႀကီးကို မႈတ္ေပးခ်င္စိတ္ကလည္း သိပ္မရွိလွပါ။
“ ဟိုး… ကို ကပၸလီ … အာ့တာေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ မမႈတ္ပါရေစနဲ႔…..”
“ဟာ… မရဘူးကြာ…. နည္းနည္းေတာ့မႈတ္ေပး ပိုမာလာေအာင္… မင္းမင္းကိုေတာ့ မင္းက အငမ္းမရမႈတ္ေပး ၿပီးေတာ့…. ငါ႔ကိုေတာ့ လုပ္မေပးခ်င္ဘူးလား …ရပါတယ္…ဒါဆို…ငါ…..”
“ေန…အဲ့လိုေတာ့မလုပ္ပါနဲ႔…. က်ႏြ္ေတာ္မႈတ္ေပးပါ႔မယ္….”
“အဲသည္လို လိမၼာမွေပါ႔….ဟင္း….ဟင္း….ဟင္း….”
ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ကိုတင္းကာ သူ့လီးအား အရင္းက ကိုင္ကာ ကုန္းၿပီး ပါးစပ္ျဖင့္ေတ့ကာ မ်က္စိမွိတ္ၿပီး ထည့္လိုက္ ပါေတာ့သည္။ သူ့လီးထိပ္ႀကီးက ကြၽန္ေတာ့္ပါးစပ္နဲ႔အျပည့္ အာေခါင္ ထိ ဒစ္အဆုံး ၀င္လာသည္။
“အား…. ရွီးး…. ေကာင္းလိုက္တာ….ဟုတ္ၿပီ…..အဆုံးထိ… စုပ္ေပးကြာ…. ေကာင္းတယ္…..”
ကြၽန္ေတာ့္တံေတြးမ်ားပင္ အကုန္သူ့လီးေခ်ာင္းေပၚကေန သူ့ေပါင္ၿခံ ဆီးခုံထိ စီးက်ကာ ကုန္းၿပီး သူ့ဒစ္ႀကီးတုတ္တုတ္ လီးမဲမဲႀကီးကို ကုန္းမႈတ္ရသည္။ အာေတြေညာင္းသလို အသက္ပင္ဝေအာင္ မ႐ွဴ ႏိုင္ေအာင္ သူကေခါင္းကိုကိုင္ကာ အတင္းဖိခ်မတင္လုပ္ေနသည္။ သူ့လီးက မင္းမင္းေလာက္မရွည္ေပမယ့္ အဆုံးထိပါးစပ္ထဲ၀င္ကာ အာေခါင္ကိုေတာ့ ထိသည္။ ႀကီးမားကာတုတ္ ေနသျဖင့္ သြားနဲ႔ မကိုက္မိေအာင္ ထိန္းေနရသည္။ ဒါကိုပင္ သူက အားမရပါ။
“အရမ္းေကာင္းတာပဲ ဟုတ္ပီ…အ…..အ…. အိုး..အား ၿပီးေတာင္ ၿပီးခ်င္လာၿပီ… ေတာ္ေတာ့…ငါ..မင္းဖင္ကို လိုးခ်င္ေသးတယ္…ေလးဘက္ေထာက္ထားေပး မင္းမင္းကို ေလးဘက္ေထာက္ ဖင္ကုန္းသလို….”
ကြၽန္ေတာ္ ဘာမွ ေစာကဒမတတ္ေတာ့ပါ ကုန္းဆိုေတာ့ လည္း အလိုက္သင့္ကုန္းေပးလိုက္ပါေတာ့သည္။
သူကေတာ့ ကြၽန္တ႐ွဴး ႐ွဴး တရွဲရွဲနဲ႔ မာန္တက္ကာ ကြၽန္ေတာ္ဖင္ေနာက္ ေထာက္ထားေသာေျခႏွစ္ေခ်ာင္း ၾကား သူ၀င္လိုက္သည္။ သူ့ခါးတြင္ပုဆိုးကမရွိေတာ့ သူ့လီးတုတ္တုတ္ႀကီးကို မကိုင္ကာ တံေတြးဆြတ္လိုက္ သည္။ ကြၽန္ေတာ့္ခေရေလးအားလည္း တံေတြးလွမ္းဆြတ္လိုက္သျဖင့္ ကြၽန္ေတာ့္တြန္႔သြားသည္။ ငါ….ငါ….ကပၸလီလိုးတာ ခံရေတာ့မယ္ထင္တယ္…..မခံခ်င္ဘူး…. ဒါေပမယ့္ ….မျဖစ္ဘူးေလ….သူျပဳသမွ် ႏုရေတာ့မယ္ ငါ႔အေၾကာင္းေတြ သူလိုက္မဖြေအာင္။ ၿပီးေတာ့ သူ့လီးကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ကိုင္ က်န္လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ကြၽန္ေတာ့္ခေရေလးအား တြန္းၿဖဲရင္း ေဆာင့္ထိုးထည့္လိုက္ေတာ့သည္။
“အား… အင့္…..အ….”
လီးထိပ္ႀကီးက ဖုၿပီးႀကီးသေလာက္ မာန္တက္ကာ အေလာတႀကီး ေဆာင့္လိုးလိုက္သျဖင့္ ခေရ၀က်ဉ္းက်ဉ္းေလးအား အတင္းထိုး ခြဲသလိုျဖစ္ကာ ေအာင့္ၿပီး နာသြားသည္။ကြၽန္ေတာ့္ ကမန္းကတန္း ကုန္းထလိုက္ ေပမယ့္ သူက အတင္း ေက်ာကုန္းကိုဖိကာ တြန္းလွဲလိုက္သည္။
“ျဖည္းျဖည္းလုပ္ပါ…ဗ်…. ေအာင့္တယ္…နာတယ္…အဟင့္… အရမ္းကို ေဆာင့္လိုးတာပဲ…. အစကို…”
“အား… မင္းမင္း မင္းကို တစ္ပတ္ေလာက္လိုးထားလို႔ မင္းခေရကြဲၿပီဆို ခုမင္းဟာက က်ဉ္းတာကိုး… အိ…
နည္းနည္းထပ္ခ်ဲေပးကြာ……စိမထားနဲ႔…”
ကြၽန္ေတာ္ စိတ္မပါခ်င္ေတာ့ေပမယ့္ သူကေတာ့ အရွိန္ ရေနသည္။ သူ့လီးတုတ္တုတ္ႀကီးနဲ႔ လိုးတာ နာသျဖင့္ လည္း ေၾကာက္သလို ျဖစ္ေနသည္။ ထို႔ေနာက္ြၽန္ေတာ္ ထပ္ၿပီး ကားေပးလိုက္သည္။ သူကေတာ့ ႀကီးမားၿပဲလန္ေနေသာ သူ့ဒစ္ႀကီးကိုတံေတြးထပ္ဆြတ္ကာ ကြၽန္ေတာ့္ခေရဝေလးအား ေတ့ၿပီး ထပ္လိုးထည့္ပါေတာ့သည္။ အငမ္းမရ လိုးခ်င္စိတ္ ကပ္ေနကာ သူ့လီး၀င္ဖို႔အေရးသာ ဂ႐ုစိုက္ေနသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ့္ကို မညာမတာ အတင္းေဆာင့္လိုးထည့္ ေနသည္။ လူက ေၾကာက္လန္႔ကာ ဖင္ထဲ သူ့လီးအဆုံး၀င္မွာကိုေၾကာက္ ေနသျဖင့္ ျပန္စိထားသလို ျဖစ္သြား သည္။ ကြၽန္ ေတာ္ပိုနာရၿပီေလ။ မ်က္ရည္ပင္ဝဲလာမိသည္။ ခံခ်င္ဦးဟဲ့ ဖင္။ ႀကိဳက္ခ်င္ဦး ေယာက္က်ားချင္း။ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ႀကိတ္ဆဲေနမိသည္။ သူ့လီးမဲမဲႀကီးက သူေဆာင့္လိုးမႈေၾကာင့္ ဒစ္အဆုံးထိေတာ့ ၀င္သြားသည္။
“အား….အိုး….႐ွဴး…..ရွ…..အင့္….. စီးပိုင္ၿပီး…. က်ပ္ေနတာပဲ… ေကာင္း…တယ္…”
ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့မသိပါ သူ့လီးထိပ္ႀကီးႀကီးရဲ႕ ထိုးခြဲမႈကိုေတာ့ အေတာ္ခံလိုက္ရသည္။ မင္းမင္းနဲ႔ မေနျဖစ္တာကလည္း ႏွစ္ပါတ္ေက်ာ္ေက်ာ္ၾကာၿပီေလ။ ေနခဲ့တာကလည္း ငါးရက္ေလာက္သာ။ တစ္ရက္ကို ပ်မ္းမွ် တစ္ခါ။ ႏွစ္ခါ သာေလ။ သူ့လီးကတိုေပမယ့္ ထိပ္က ေတာ္ေတာ္ႀကီးသည္။ အရွည္က 5 လက္မခြဲ ေလာက္သာ။ လီးဥ ကလည္း ေတာ္ေတာ္ႀကီးသည္။ သူ အားပါးတရ ေဆာင့္လိုးမႈ့ေၾကာင့္ သူ့လီး တဆုံး၀င္လာက ဖင္နဲ႔ ဆီးခုံေမႊး ၾကမ္းၾကမ္းေတြ သူ့လီးဥ မဲမဲတြဲတြဲႀကီးက ဖင္ကို လာ႐ိုက္ေနမွ သိလိုက္ရသည္။
မင္းမင္းလိုေတာ့ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း မလုပ္ စစခ်င္းခ်င္း ဝုန္းဒိုင္းက်ဲသည့္ ဒဏ္ကို ေတာ္ေတာ္အီေနေအာင္ ခံရကာ လူလည္း ခံခ်င္စိတ္ေတာ္ေတာ္ေလ်ာ့သြားသည္။ သူကေတာ့ အင္နဲ႔အားနဲ႔ ေဆာင့္ေနေပမယ့္ အရက္ေသာက္ထားေတာ့ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မၿပီးႏိုင္။ ဖင္လိုးတဲ့ အရသာကို သိလိုက္မသိလိုက္ ခံစားေနလားမသိ။ တစ္ခါ တစ္ခါ ေကာင္းေၾကာင္း ညည္းေနပီး တစ္ခါတစ္ခါ အိပ္ေပ်ာ္ေနသလားထင္ရေအာင္ ၿငိမ္ေနသည္။ ဒါေပမယ့္ ဖင္နဲ႔ သူ့ဆီးခုံ သူ့လီးဥတို႔ လာ႐ိုက္သံကေတာ့ တျဖတ္ျဖတ္ ျမည္ေနသည္။
ကြၽန္ေတာ္လည္း သိပ္စိတ္မပါသျဖင့္ ပုံစံမေျပာင္းေပးပါ။ၾကာေတာ့ သူ ေမာလာသလို ေညာင္းလာသည္ထင္သည္။ ကြၽန္ေတာ့္အား ပက္လက္လွန္ေပးရန္ ေျပာလာသည္။ကြၽန္ေတာ္လည္း ခဏအနားရမည္ျဖစ္သျဖင့္ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ပင္ ပက္လက္လွန္လိုက္သည္။အဲ့သည့္မွာတင္ သူ့လီးႀကီးက အလညႇ့္အေျပာင္းတြင္ တစ္ထစ္ျခင္း ကြၽတ္ထြက္သြားသည္။ ပထမ လီးဒစ္ထိ ကြၽတ္သည္။ ေနာက္ေတာ့ လီးဒစ္ကေနခံၿပီး သူလည္း အလႈပ္ ကိုယ္လည္း အလႈပ္တြင္ တစ္ေခ်ာင္းလုံးကြၽတ္ထြက္ သြားသည္။
“အား… အ…အ… “
နာလိုက္တာ။ အ၀င္ေရာ အထြက္ေရာ နာသည္။
ပက္လက္လွန္လိုက္ေတာ့ သူကကြၽန္ေတာ့္ေပါင္ေတြကို ၿဖဲလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ သူ့ဒူးနဲ႔ေျခသလုံးေတြကို ဖိထားသည္။
“အ…အ… နာ..တယ္… ကို ..ကပၸလီ…မဖိပါနဲ႔….”
မင္းမင္းလို ေျခေထာက္ကို သူ့ပခုံးေပၚထမ္းမတင္ပဲ ဖိထားေတာ့နာသည္။ မူးလည္းမူးေနသျဖင့္လည္းေကာင္း ဗလေတာင့္ေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း ရွိသင့္တဲ့ ကိုယ္ကာယ အခ်ိဳးအစားက ပိန္ပိန္ေလးမွမဟုတ္တာ။ အရပ္က သူ့ထက္ရွည္တယ္ေလ။ ဒါေၾကာင့္ သူမႏိုင္မနင္းျဖစ္ကာ မထမ္းႏိုင္တာျဖစ္မည္။ ေနာက္ သူ မလိုးတတ္တာလားမသိ။လူကို မုဒိန္းက်င့္သလို အတင္းတက္ဖိကာ လိုးဖို႔ စိုင္းျပင္းေတာ့ သည္။ကြၽန္ေတာ္လည္း စိတ္ပါ ပ်က္လာသျဖင့္ ပုံစံတက်
မေနတတ္ေတာ့ဘဲ။ သူထားတဲ့အတိုင္း သာေနေနရသည္ ေလ။ဒါေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္သားအဆင္မေျပျဖစ္ေနသည္။ သူလည္း ႐ွဴး႐ွဴးရွားရွားျဖစ္ လီးကို ကိုင္ကာ သြင္းေပမယ့္ အရက္ေသာက္ထားတာ ၾကာေနသျဖင့္လည္းေကာင္း။ ဖင္ကို မလိုးတတ္လို႔လားမသိ။ မ၀င္ စိတ္က လီးဆီ ေရာက္ကာ လီးကိုဖင္ထဲ၀င္ေအာင္သာ ႀကိဳးစားေနသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္လည္း ဖီးမတက္ဘဲ နာက်င္လာကာ အ၀ကို မခ်ဲေတာ့ေပ။ ကိုယ္ကိုလည္း သူပိုအဆင္ေျပေအာင္မေနေပးေတာ့။
သူ့လီးကလည္း တျဖည္းျဖည္း ေပ်ာ့လာသည္။ အရင္လို မမာေတာ့။ သူအားမလို အားမရျဖင့္ကာ လက္ျဖင့္ ဂြင္းထုလိုက္ မာေအာင္ဆြလိုက္ လုပ္ေနသည္။
“ကြၽန္ေတာ့္ကို မဖိထားပါနဲ႔… နာတယ္ ..ထေတာ့မယ္…. မင္းမင္းျပန္လာေတာ့မယ္….ေနာက္မွ လုပ္ပါ…
ျပန္ခ်င္တယ္ဗ်”
ကြၽန္ေတာ္ ငိုသံပါနဲ႔ေရာ ေဒါသံပါ ပါျဖင့္ပါ သုံး ေလးခါေျပာလိုက္သည္။အစကေတာ့သူက ဂ႐ုမစိုက္ေပ။
ေနာက္ေတာ့ သူမာန္ေလ်ာ့သြားသည္။ ကြၽန္ေတာ္အတင္း ႐ုန္းလိုက္သျဖင့္ သူ ေနာက္ျပန္ၿပီးဖင္ထိုင္ရက္ လဲသြားသျဖင့္လည္းပါသည္။
လွ်ပ္စစ္မီးလည္း ျပန္လာသျဖင့္ တဲအတြင္းလင္းလက္သြားသည္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံးေခြၽးေတြ ရႊဲေနသည္။ သူလည္း ေမာပန္း ကိုယ္လည္းေမာပန္းကာ နာက်င္
ေအာင့္သက္ကာ ခံရခက္ေနသည္။
“ ကြၽန္ေတာ္ ….မရ….ရေတာ့…ဘူး… ေနာက္မွ…. ထပ္လုပ္ပါေတာ့ေနာ္…… လီးက အရမ္းတုပ္ေတာ့
ပါကင္ဖြင့္ ၿပီးသားလဲ စီးက်ပ္ေနေတာ့ သည္ည မိုးလင္းလိမ့္…မယ္… . အဘိုးႏိုးလာလို႔ မေတြ႕ ရင္ဘယ္သြားေနလဲ ေမးေနမယ္…. ေနာ္….ကို…ကပၸလီ…”
သူက သိပ္သေဘာတူခ်င္ပုံမရေပမယ့္ ေလာေလာဆယ္ သူ့လီးကလည္း ေပ်ာ့ခ်င္ေနၿပီေလ။ သူလည္း ပင္ပန္းတာေရာ ေနာက္ အခ်ိန္ကလည္း သန္းေခါင္ေက်ာ္ေနသျဖင့္ သေဘာ မတူခ်င္ တူခ်င္နဲ႔ တူလိုက္ေပမယ္…
“ေအး…. ေနာက္တစ္ခါေတာ့ ေကာင္းေကာင္းခံေပးရမယ္…. ငါမၿပီးေသးဘူးေနာ္… သည္ေန႔ေတာ့ထားလိုက္ ေတာ့… ငါလည္း ပင္ပန္းေနၿပီ… ေနာက္တစ္ခါေကာင္း ေကာင္းခံဖို႔ျပင္ထား…မဟုတ္ရင္ေတာ့ ..ဟင္း….ဟင္း…. ဟင္း….”
ဖင္တစ္ခုလုံး နာက်င္က်ိန္စက္မႈပါမက သူမဟားတရား မုဒိန္းက်င့္သလို တက္ဖိ တက္လိုးသျဖင့္လည္း
ေျခေတြ လက္ေတြနာက်င္ကာ လမ္းပင္မနည္းေလွ်ာက္ကာ အိမ္သို႔ ယိုင္တီးယိုင္တိုင္ျဖင့္လမ္းေလွ်ာက္လာခဲ့ရေလ သည္။ ငိုခ်င္ေပမယ့္လည္း မ်က္ရည္တို႔က ပိုးပိုးေပါက္ေပါက္မထြက္။ အံႀကိတ္ခါသာ ျပန္လာရသည္။
ဘ၀ကဆိုးခ်က္။
ဘီလူးကတဲ့ ခ်စ္တလင္းျပင္က သူရဲေကာင္း
ေနာက္ေန႔ေတြ အလုပ္ဆင္းဖို႔အားေမြးရင္း ကပၸလီကိုေရွာင္ေနမိသည္။ ေနမေကာင္းတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ အလုပ္လည္းမဆင္းေတာ့။ အလုပ္ဆင္းရင္ ကိုမင္းမင္း၊ ကပၸလီတို႔နဲ႔ ေတြ႕ေနရဦးမယ္။ သည္နယ္ၿမိဳ႕ေလးထဲ ဘယ္မွလည္း သြားစရာကမရွိေတာ့ အခန္းတြင္း အိပ္ေနမိတယ္။ ေနလယ္ ကပၸလီတစ္ေယာက္ အိမ္ကိုေရာက္ လာခဲ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္ေနမေကာင္းဘူးဆိုသျဖင့္ အလႅာပ သလႅာပ စကားေျပာကာ ျပန္သြားသည္။
ကိုမင္းမင္းကေတာ့ မိုးမျမင္ ေလမျမင္ ညေနတိုင္း ဖြန္ေၾကာင္ေပါ႔။ သူတစ္ေယာက္တည္း အဆင္ေျပေနသတဲ့။
ထားလိုက္ပါေတာ့။ ငါကသာ သူ့ကို အဆက္ျဖတ္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမွာေပါ႔။ အလုပ္ထဲကို စိတ္ႏွစ္ကာ အလုပ္ကိုသာ က်ိဳးစားလုပ္ေနသည္။
“ညီေလး…မေတြ႕ တာေတာင္ၾကာၿပီေနာ္….ေနမေကာင္းဘူးလား…. နည္းနည္းပိန္သြားသလိုပဲ….”
တစ္ေန႔ ေန႔လယ္ ကိုေက်ာ္စိုး တစ္ေယာက္ ေန႔ခင္း ေရလာခ်ိဳးရင္း ကြၽန္တာ့္ကို ေတြ႕ေတာ့ ႏႈတ္ဆက္သည္။ သူကေတာ့ အရင္လို ၾကည့္ေကာင္းေနတုန္းပါပဲ။ မေျပာင္း လဲဘူးလို႔ေတာ့ မဆိုလိုပါ။ သူ့ မိန္းမ ကိုယ္ဝန္ ရွိေနၿပီဆိုေတာ့ သူလည္း အလုပ္ရႈပ္ေနမွာေပါ႔။
“ဟုတ္…. ကိုေက်ာ္စိုး….. ညီ…နည္းနည္းေနမေကာင္းလို႔…. အစ္ကိုလည္း ညဘက္ မိုးရြာေတာ့ ေရလာမခ်ိဳးေတာ့ မေတြ႕ျဖစ္တာၾကာၿပီေနာ္…..”
” ေအး..ငါလည္း မင္းကိုသတိရပါတယ္။က်န္းမာေရး ဂ႐ုစိုက္ေနာ္….”
“ဟုတ္.. အစ္ကို….”
ရင္ ထဲမွာ သူ့စကားေၾကာင့္ ဂ႐ုစိုက္မႈေၾကာင့္ ၀မ္းသာသလိုျဖစ္ေပမယ္။ ကပၸလီနဲ႔က ဇာတ္လမ္းမျပတ္ေသး ၀မ္းနည္းမိသည္။ စိတ္ညစ္တယ္။ တစ္ညညေတာ့ ကပၸလီကို အေႂကြးျပန္ဆပ္ရေပဦးမည္။ စိတ္ေတြေလးလိုက္တာ။ ဘယ္လိုလုပ္ လုပ္ရပါ႔မလဲ။ သည္ေန႔ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ေနေကာင္းသျဖင့္ အားတင္းကာ အလုပ္ဆင္းလိုက္ပါသည္။ မဆင္းလွ်င္လည္း ပိုက္ဆံက ျဖတ္ခံရဦးမည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္၀မ္းစာနဲ႔ ကိုယ့္မိသားစုကို ကိုယ္ပဲ ရွာေကြၽး ရတာမို႔ အလုပ္ကေတာ့ ၾကာၾကာနားလို႔မျဖစ္သလို ထြက္လို႔လည္းမျဖစ္ေပ။ အျခားအလုပ္ေတြကိုလည္း ရွာရေပဦးမည္။
ကိုေက်ာ္စိုးနဲ႔က ေန႔ခင္းဘက္ ေရလာခ်ိဳးရင္ေတြ႕ျဖစ္တယ္ ။ ေန႔ခင္းေတာ့ သူက ကိုယ္တုံးလုံးမခ်ိဳးေပမယ့္ေရစိုတဲ့ ပုဆိုး ေရလည္းခ်ိန္ေတာ့ က်ႏြ္ေတာ္ငမ္းလို႔ရသလို။ စကားလည္း အခ်ိန္ရရင္ ေျပာခြင့္ရသျဖင့္
စိတ္ညစ္ ေပမယ့္ သည္တစ္ခုကေတာ့ စိတ္သက္သာစရာျဖစ္မိသည္။ ေန႔လယ္ ထမင္းစားၿပီး အိမ္မွာ အလုပ္ပါးသျဖင့္ ခဏျပန္နားစဉ္ မင္းမင္းတစ္ေယာက္ ေပါက္ခ်လာသည္။
“မင္းမေန႔က ငါ႔အေဆာင္က အကၿီၤခ်ိတ္ေတြ ျပန္ယူတယ္ဆို…”
“ ဟုတ္တယ္ေလ။… အဘိုးယူခိုင္းလို႔။ ဘာလဲ မေက်နပ္ဘူးလား.. အဘိုးနဲ႔ေျပာ…”
ကြၽန္ေတာ္လည္း ဘုဆတ္ဆတ္ ျပန္ေျပာလိုက္ကာ သူ့အား လွည့္မၾကည့္ေပ။ သူက ကြၽန္ေတာ့္နားေရာက္လာၿပီး…
“ တစ္ေန႔ညက မင္းကို ကိုညိဳက ကပၸလီနဲ႔ တဲမွာ စကားေျပာေနတာေတြ႕တယ္ဆို။ မင္းေတာ္ေတာ္
ထေနတယ္ ဟုတ္လား။ ငါနဲ႔ မေတြ႕တာၾကာတာနဲ႔ ေနာက္တစ္ေယာက္ ထပ္ရွာၿပီး ေတာ္ေတာ္ခံခ်င္ေနတယ္ေပါ႔ ေကာင္မ….”
“ ဘာေတလြ ာေျပာေနတာလဲ။ ကိုမင္းမင္းနဲ႔ က်ႏြ္ေတာ္က ဘာဆိုင္လို႔လ ဲ ကိုမင္းမင္း ဘာသာ
ကြၽန္ေတာ့္ကို ပစ္သြားၿပီး ေတာသူမနဲ႔ ပလူးေနတာ
ကြၽန္ေတာ္ဘာမွမေျပာဘူးေနာ္။မနာလိုျဖစ္ေနတာလား။ ေအး…က်ႏြ္ေတာ့္ကို ထားခ့တဲ ုန္းက ထားခဲ့ၿပီး ခုမွ
လာမခ်ဳပ္ခ်ယ္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ့ဘာသာ ဘယ္သူနဲ႔ေနေန ဘာျဖစ္လဲ ကြၽန္ေတာ့္လြတ္လပ္ခြင့္ပဲ။ စကားေျပာတာ ဆင္ျခင္ပါ။ ဒါ ခင္ဗ်ား ေနတဲ့ ေနရာမဟုတ္ဘူး…ေနာက္ခါ ေကာင္မလို႔ မေခၚနဲ႔”
“ဘာ…. မင္းေတာ္ေတာ္ စြာေနတာေပါ႔… ဘယ္သူ့အားကိုးနဲ႔လဲ။ ေခၚတယ္ ဘာျဖစ္လဲ ေကာင္မ….ေစာက္ေကာင္မ။ ငါလိုးမ…. ဖင္ေကာင္းမက်ယ္နဲ႔”
ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ေထဲ ထာင္းခနဲ ျဖစ္သြားသည္။လက္ ကလည္း နီးစပ္ရာ ေရေႏြးက်ိဳေသာ ေကာ္သား
သတၳဳကိုင္းခြက္ပုံစံ ေရေႏြးအိုးေသးေသးေလးကို ဆြဲကိုင္ကာ ပစ္ေပါက္လိုက္သည္။ သူသတိမထားမိသျဖင့္ ေရွာင္ခ်ိန္မရလိုက္ေပမယ့္ ရေအာင္ေတာ့ေရွာင္လိုက္သည္။ ဒါေပမယ့္ မလြတ္ ေဒါင္ခနဲ႔ သူ့ေခါင္းကိုထိကာ လက္ဖက္ေျခာက္ဖက္ေတြ ေရေႏြးေတြသူ့ကို စိုကုန္ေပကုန္သည္။
“အား.. ပူ….. မင္း…မင္း…. ေသဖို႔သာျပင္ေတာ့… ငါ႔ကို အသားနာေအာင္လုပ္တယ္…ဟြင္း”
သူ႐ုတ္တရက္ေၾကာင္ေနၿပီးမွ သတိ၀င္လာကာ ေဒါသတႀကီး ကြၽန္ေတာ့္ကို ေျပး၀င္ခုန္အုပ္လိုက္သည္။ ငယ္ငယ္ကတည္းက သိုင္းေတြ ဘာေတြနည္းနည္းပါးပါးေလ့လာဖူး ၾကည့္ဖူးသလို။ သတိျဖင့္ေနေနသျဖင့္ အသာေရွာင္ေပး လိုက္ သည္။ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေက်ာ္ကာ သစ္သား ပက္လက္ ကုလားထိုင္ေစာင္းနဲ႔ နဖူးမိတ္ဆက္သြားသည္။ အိခနဲ သူခံလိုက္ရသည္။ ေကာင္းဒယ္။ မွတ္ထား။ ေခၚခ်င္ဦး ငါမႀကိဳက္တာကို။ သူက ျပန္ထလာကာ ကြၽန္ေတာ့္ဆီ ေျပးကပ္လာသည္။ ေဒါသေၾကာင့္ မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံး နီရဲကာ တ႐ွဴး႐ွဴး တရွဲရွဲျဖစ္ေနသည္။ လူေကာင္ခ်င္းကြာသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္က သူနဲ႔ နပန္းလုံးလို႔ေတာ့မျဖစ္ ခပ္ခြာခြာ ခုခံမွ ျဖစ္မယ္။
သူကထိုးလိုက္ ကြၽန္ေတာ္ကေရွာင္လိုက္နဲ႔ အိမ္ေရွ႕မွာ ဝုန္း ဒိုင္းေက်ဲ နသည္။ သူတစ္ခ်က္မွ က်ႏြ္ေတာ့္ကို
မထိုးမိေသးေပ။ ေသးငယ္ေပမယ့္ သြက္သြက္လက္လက္ သတိနဲ႔ေနကာ ခုခံေနေသာ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ သူ့လက္သီးေတြကို ေရွာင္ရင္း သူ့ပါးေစာင္အား တစ္ခ်က္ ရွပ္ထိုးမိသည္။ သူပိုလို႔ ေဒါသျဖစ္လာကာ ကြၽန္ေတာ့္ကို အတင္း ၀င္လုံးေတာ့သည္။ သတိထားေနရင္းက ကြၽန္ေတာ္ ေခ်ာင္ ပိတ္ မိသြားသည္။ သူကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ သေဘာက်သြားသည္။
“ဟား….ဟား….ဟား…. ကိုယ့္ကို ကိုယ္ ဟုတ္လွၿပီထင္ေနတယ္ေပါ႔… ငါက သနားလို႔ ေလွ်ာ့ေပးတာ အဟုတ္ မွတ္ေနတယ္။ ခုေတာ့ မင္းဘာတတ္ႏိုင္ေသးလဲ။ မင္းကို ငါလုပ္လိုကရ္ င္ နာေတာ့မယ္။ မင္းကို လိုး သတ္ပစ္ရမလား…ဟင္း….ဟင္း…”
ေျပာေျပာဆိုဆို ကြၽန္ေတာ့္ကို ေျပးခ်ဳပ္ကာ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာအား လက္သီးတစ္ခ်က္ ေကြၽးလိုက္ေပမယ့္
ကြၽန္ေတာ္ေရွာင္လိုက္သျဖင့္ လက္သီးကာ ကြၽန္ေတာ့္နားရြက္ကိုသာ ထိုးမိသည္။ လက္သီးက အားေကာင္း သန္မာသျဖင့္ နားရြက္ေတာ့ ပူထူသြားသည္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း အားကုန္သုံးကာ ေျခလက္တို႔ျဖင့္ တြန္းကန္ ႐ုန္းထြက္ၿပီး ခုခံေပမယ့္။ လူေကာင္ျခင္းမမွ်သျဖင့္ သူ့ေအာက္ ေရာက္သြားသည္။ ရွပ္အကႌ် အျဖဴရင္ဘတ္ကိုဆြဲလိုက္သည္။ သူအားနဲ႔ ဆြဲသျဖင့္ ရွပ္အက်ီမွ ၾကယ္သီးအခ်ိဳ႕ပင္ ျပဳတ္ ထြက္ကုန္ သည္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ အေပၚ သူခြထိုင္ကာ ေျခ ေထာက္ ေတြ လက္ေတြကို ဖိထား ခ်ဳပ္ထားကာ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာဆီသို႔ သူ့လက္သီးတစ္ခ်က္ ပစ္ေကြၽးဖို႔ခ်ိန္ရြယ္လိုက္ပါေတာ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ေတာ့ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ပက္လက္အေနအထားကေန မ်က္လုံး ေတြ မွိတ္ထားလိုက္ပါ ေတာ့သည္။
သို႔ေသာ္ ေဖာင္းခနဲ အသံတစ္ခ်က္ကိုၾကား လိုက္ရၿပီး က်ႏြ္ေတာ့္ မ်က္ႏွာေတာ့ နာက်င္မႈမရွိေသးေပ။ သူက လည္ပင္းကို ဆြဲညစ္သလို ခ်ဳပ္ထားသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ့္လက္ေတြက သူ့လက္ကို ခြာဖို႔ အားထုတ္ေနရသျဖင့္ သူ့လက္သီးကို မကာကြယ္ႏိုင္တာေတာ့ ေသခ်ာသည္။ သူ့တစ္ကိုယ္လုံး ကြၽန္ေတာ့္အေပၚ တက္ဖိထားသျဖင့္ လည္း လူက မ်က္လုံးေတြျပာကာ အသက္႐ွဴပင္ ၾကပ္လာသည္။ ခုေတာ့ လက္သီးက ကြၽန္ေတာ့္ကိုမိတ္မဆက္ဘဲ အသံသာၾကားလိုက္ရသည္။ သူမလုပ္ရက္လို႔ အျခားေနရာကို ထိုးလိုက္တာလား။
သူ့လက္ေတြလည္း အားေပ်ာ့သြားသည္။ ကြၽန္ေတာ္ မ်က္စိဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့…
“ ဟင္း… ကို…. ကို… ေက်ာ္….စိုး….”
“အား….ကို…ႀကီး…. ဘာလို႔… ႐ိုက္တာလဲဗ်”
မင္းမင္း ဇက္ပိုးအုပ္ခံလိုက္ရလို႔ လက္ျဖင့္ သူ့ဇက္ကိုလွမ္းကိုင္ေနသည္။ ကိုေက်ာ္စိုးက သူ့ကို ၀င္ဆြဲကာ
ကြၽန္ေတာ့္အေပၚက ဖယ္လိုက္သည္။
“ဘာလို႔႐ိုက္လဲ ဟုတ္လား… မင္းက သူမ်ားအိမ္ကိုလာၿပီး ကေလးကို အႏိုင္က်င့္ေနတာမဟုတ္လား…..
အဘိုး သိရင္ မင္းေသမယ္ေနာ္… ဘာလုပ္တာလဲ …ဒါက ..အႀကီးျဖစ္ၿပီး….”
ကိုေက်ာ္စိုးက သူ့ အား ဆြဲထူကာ ကြၽန္ေတာ့္အေပၚမွာ ဖယ္ရွားလိုက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ အား စိုးရိမ္တႀကီး
ဆြဲထူလိုက္သည္။
“ကို…ႀကီး… သူက ကြၽန္ေတာ့္… ကို ေရေႏြးခြက္နဲ႔ လွမ္းေပါက္လို႔….. သူအရင္ ရန္စတာ…. ကြၽန္ေတာ္…
သူ့ကိုဘာမွ မလုပ္ပဲနဲ႔.. သည္မွာၾကည့္ ေရေႏြးေတြ ပူေလာင္ကုန္ၿပီး ထိပ္လည္း ဖုေနတယ္။ ေတာက္….
ပါးေစာင္လည္း နည္းနည္းနာေနတယ္…. သည္ေကာင္လုပ္တာ…”
ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ဘာမွ မရွင္းျပႏိုင္ေသးေပ အသက္ကိုသာ ဝေအာင္႐ွဴေနရသည္။ ကိုေက်ာ္စိုးကကြၽန္ေတာ္ တို႔ ႏွစ္ေယာက္ၾကား ၀င္လိုက္ကာ လူစုခြဲၿပီး မင္းမင္းေျပာတာကို နားေထာင္ေနသည္။
“မင္း ဘာသြားစလဲမွမသိတာ ငါၿခံေပါက္၀ထဲက မင္းတို႔ ရန္စျဖစ္တာကို ျမင္ေနရတယ္။ ေတာ္ေတာ့ မင္းက အႀကီးပဲ အငယ္ကို သည္းခံမွေပါ႔။ သြားေတာ့…. မင္းကို အဘိုးက ငါ႔မ်က္ႏွာနဲ႔မို႔ အလုပ္ခန္႔တာ ငါ႔မ်က္ႏွာ ပ်က္ ေအာင္မလုပ္နဲ႔။ ေတာ္တန္ သည္းခံမွေပါ႔ ..သြား .သြား… အလုပ္သြားလုပ္ေတာ့ ေရေႏြးက အရမ္း အပူေလာင္တာလဲမဟုတ္ဘဲနဲ႔…. မတည့္ရင္ သည္ကိုမလာနဲ႔ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ၿခံအက်ယ္ႀကီး အျခားေနရာမွာ ေန…. ေနာက္တစ္ခါ ရန္ျဖစ္ရင္ မင္းမလြယ္ဘူးေနာ္….”
ကိုမင္းမင္းတစ္ေယာက္ မေက်မနပ္ ပြစိ ပြစိျဖင့္ အိမ္ေပၚက ဆင္းသြားသည္။အင္း…. ကိုေက်ာ္စိုးမ်က္ႏွာနဲ႔ အလုပ္ရတာတဲ့လား ။ ပ်ဉ္းမနားက လူဆိုေတာ့ဟုတ္မွာေပါ႔။ ကိုေက်ာ္စိုးက ကြၽန္ေတာ့္ အား ေပြ႕ထူရင္း …
“ညီေလး…. ဘာျဖစ္သြားေသးလဲ….ရလား… မင္းမင္းက ေဒါသႀကီးရင္ အဲ့သလို ကေလးမွန္းမသိလူႀကီးမွန္းမသိ ရမ္းတတ္လုပ္တတ္တယ္။ ေတာ္ေသး တာေပါ႔ ငါအေရာက္ျမန္လို႔”
“ရပါတယ္…..ကြၽန္ေတာ္လည္း ေဒါသျဖစ္ၿပီး သူ့ကို ပစ္ေပါက္လိုက္တာကိုး….ေတာ္ေသးတယ္…ေရေႏြးအိုးက ေသးေသးေလးနဲ႔ ေရက ေႏြးေႏြးေလးပဲရွိလို႔….. ေက်းဇူးပါ….ဒါနဲ႔… ကိုမင္းမင္းနဲ႔ ..ကိုေက်ာ္စိုးက အရင္က တည္းကသိတာလား….”
“ေၾသာ္…. မင္းမင္းက …. ငါ႔ညီအရင္းပါ…”
“ဗ်ာ….”
“ဘာျဖစ္လို႔လဲ . မင္းမသိဘူးလား….ငါက သိတယ္ထင္ေနတာ…”
“ဟုတ္…. ဟုတ္… ကြၽန္ေတာ္မသိဘူးဗ်…..ေနာက္ၿပီး ႐ုပ္ကလည္း မတူေတာ့…..”
“အင္း…. သူက အေဖတူေလ…. မ်က္ႏွာအက်ကေတာ့ ငါနဲ႔ဆင္ေပမယ့္ အသားျဖဴတာ မ်က္လုံးျပဴးတာကိုး….. ငါက အေမဘက္လိုက္ေတာ့ အသားညိဳတယ္….ဆံပင္ေကာက္တယ္….”
ဆုံမွ ဆုံတတ္ပေလတယ္။ သူေျပာမွ သတိထားမိတယ္။ အရပ္အေမာင္းကလည္း နည္းနည္းေတာ့ကြာတယ္။ မ်က္ႏွာအက်က သိပ္မကြာ ။ မင္းမင္းက ဆံပင္ေျဖာင့္တယ္ ၾကမ္းတယ္ အသားျဖဴတယ္။ မ်က္ႏွာ ေလးေထာင့္ ပို က်တယ္။ မ်က္လုံး ျပဴးတယ္။ ကိုေက်ာ္စိုးက ညိဳေခ်ာ။ မ်က္ႏွာက ေလးေထာင့္သိပ္မက်ေပမယ့္ ဆံပင္က ညိဳညိဳနဲ႔ ေကာက္တယ္။ ကိုယ္လုံး ကိုယ္ေပါက္နဲ႔ အရပ္အေမာင္းကလည္း ကိုေက်ာ္စိုးက မင္းမင္းထက္ ပိုႀကီး ပိုကြာေပမယ့္ ကိုေက်ာ္စိုးက အဆီလုံး၀မရွိ။ ဟိုဟာကေတာ့ ႀကီးတာခ်င္းတူေပမယ့္ ကိုေက်ာ္စိုးက ပိုရွည္ ပိုႀကီး…. အင္း…. ရွက္လိုက္ထွာ။ သူ့ညီနဲ႔ ျဖစ္ေနတာ သူ့အစ္ကိုကို ငါက စိတ္၀င္စားေနတယ္။
“ညီေလး… ဘာေတြ စဉ္းစားနတာလဲ…။ လည္ပင္း နာေနေသးလို႔လား…”
“ဟုတ္…. အား… မဟုတ္ပါဘူး။ အစ္ကိုတို႔ ညီအစ္ကိုက ႐ုပ္သိပ္မတူေတာ့…. ကြၽန္ေတာ္က မထင္လို႔ပါ။”
ကြၽန္ေတာ္ ရွက္လည္းရွက္ အံ့ၾသလည္း အံ့ၾသမိေလသည္။ မ်က္ႏွာေတြထူပူေနမိသည္။ ကိုေက်ာ္စိုးကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ သူ့ညီ မင္းမင္းနဲ႔ ရန္ျဖစ္တာပဲ ျမင္တာေနမွာပါ။ ဟိုအေၾကာင္းေတြေတာ့ မသိေလာက္ပါဘူးလို႔ စိတ္ကိုေျဖလိုက္သည္။ ကိုေက်ာ္စိုးက ကြၽန္ေတာ့္အား ဆြဲထူကာ ကေလးတစ္ေယာက္လို ၾကင္နာယုယစြာျဖင့္ ပြတ္သပ္ၿပီး ေသခ်ာ ၾကည့္ကာ ေမးျမန္းေနသည္။ နည္းနည္းေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ၾကည့္ႏူးမိသည္။ အားတတ္မိသည္။ ကြၽန္ေတာ္သူ့ကို ျပန္ၾကည့္မိေတာ့ သူကလည္း က်ႏြ္ေတာ့္ကို ျပန္ၾကည့္တာ ႏွင့္ မ်က္၀န္းခ်င္းဆုံသြားေလေတာ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ရင္ေတြခုန္ ရွက္လည္း ရွက္သြားကာ ေခါင္းငုံ႔လိုက္မိသည္။
ဆက္ရန္ အပိုင္း - ၁၀
---------------------------------------------
မွတ္ခ်က္။ ။ ထန္ၿပီး ထုပါ.. အတုမယူပါႏွင့္
😁
Comments
Post a Comment