သုံးပင်လိမ်တဲ့ ည အပိုင်း(၂၉)

<Unicode>


သုံးပင်လိမ်တဲ့ ည
အပိုင်း - ၂၉

#Credit;C.K.O

ချစ်ဝဲလည်

တကယ်ဆို ကျွန်တော်လည်း သီဟအောင်ကို တစ်ခါတစ်လေ မျက်မှန်းတန်းမိသလို မြင်ဖူး တွေ့ဖူးပြုံးပြဖူးပေမယ့်။ စကားတော့ ရင်းရင်းနှီးနှီးမပြောဖြစ်သလို.. ကျနွ်တော်ရောက်ခါစကလည်း သီဟအောင်က ကလေးသာ သာလေးပင်ထင်မိသည်။ အခုလို တစ်နှစ်ကျော် နှစ် နှစ်နီးပါးမှာ ထွားလာလိုက်တာ လူကြီးတစ်ယောက် လိုဖြစ် လာသည့် အချိန်တွင်တော့ သူလည်း သူ့အလုပ်နဲ့မို ခြံထဲနဲ့ ကျွန်တော်တို့အလုပ်ကိုလာဖို့နေနေသာသာ သူ့ကို သူ့အဒေါ် ဒေါ်ပုမတို့ စျေးဆိုင်နားပင် ခဏ တစ်ဖြုတ်မျက် နှာချင်းဆိုင် မတွေ့ ဖြစ်ကြသည်ကများသည်။

နောက်ပြီး ကျနွ်တော်က ကိုယ့်ထက်ငယ်တဲ့ လူတွေကို သိပ်စိတ်မ၀င်စားတာလည်းပါသည်။ ထမင်းဝိုင်းက ပြင်ထားပြီမို့ အနံ့ တွေနဲ့တင် သရေကျချင်လာသည်။ဟင်းတွေက တောဟင်းဆိုပေမယ့် စားကောင်းမည့်ပုံစံပင်။
အတင်းလက်ဆွဲကာ သီဟအောင်တို့ မိဘတွေက ကျွန်တော့်ကိုခေါ်နေသဖြင့်.. အားနာကာ.. ထမင်းတော့
မစားနိုင်တော့ဘူး.. ပုစွန်ချဉ်သုတ်နဲ့.. ကြက်သား၊ ဗူးသီးကာလသား ချက်၊ ချဉ်ပေါင်ပင်ပေါက်နဲ့ မုန်လာပင်ပေါက် ချဉ်ငံရေကျဲ ကိုတော့ သီးသန့် ကြွေပန်းကန်လုံးထဲထည့်ကာ သောက်လိုက် ၊ သူတို့ကျေနပ်အောင် ဟင်းနှင့် အသုတ်ကို တစ်ဇွန်းဆီစားလိုက်ဖြင့် ကိုငြိမ်းတို့ ဆီ ရောက်နေသော စိတ်တို့က သီဟအောင်တို့ရဲ့ နွေးထွေးရိုးသားသော ရိုးရှင်းသည့် ထမင်းစားပွဲဆီ ရောက်သွားသည်။

ထိုနောက်တငွ်တော့ သီဟအောင်က ကိုငြိမ်းပေးသော စွတ်ကျယ်အဖြူကို ပခုံးပေါ်တင် ပုဆိုးတစ်ထည်ကောက် ဝတ်ကာ ကိုငြိမ်း ပေးသော စတီးဇလုံအပြည့် ထမင်းပန်ကန်ကိုယူကာ ကျွန်တော်နားလာထိုင်လိုက်သည်။ ကိုငြိမ်းကလည်း ဟင်းတွေကို သီဟအောင်ဆီထည့်ပေးလိုက် သူလည်းမြည်းစမ်းစားလိုက်ဖြင့်အလုပ်ရှပ်သွားသည်။ သီဟအောင်ကတော့ လက်သီးဆုပ်အပြည့် ထမင်းနှင့်ဟင်းများကို ဇလုံထဲအားရပါးရစားနေတော့ သည်။ တော်တော်စားနိုင်သည့် သီဟအောင်ပင်..

တို့စရာ ငပိရည် တို့စရာများကို ဇလုံထဲထည့်ကာ ရောနယ်ရင်းမြိန်ရည် ရှက်ရှည်စားနေသည်မှာ အားရစရာပင်။ သူအမေကတော့ ဒီကောင် စားရင် ဆန်နို့ဆီဖူးတစ် လုံး ချက်က တစ်ယောက်ထဲအသားလေးတဲ့။ ငင့် စားနိုင်လိုက်တာ။ ကိုငြိမ်းကတော့ သီဟအောင် မိသားစု
နှင့် စကားလက်ဆုံကြနေသည်။ သူအိမ်က အိမ်သားတွေ ရော သီဟအောင်ပါ ကျွန်တော့်အပေါ် စိမ်းမနေဘဲ ဖော်ရွေ ကြသည်။ ထို့ကြောင့် ကျွန်တော့်မှာ တစိမ်သက် သက်တော့ ဖြစ်မနေပါ။ သူတို့ကြားတွင် ။ ထမင်းစားပြီးတော့.. သူတို့ထမင်းဝိုင်းကို ကိုငြိမ်းနဲ့ ကျွန်တော်က အမြန်ပြီးအောင် ကူသိမ်းပေးပေမယ့်အသိမ်းမခံ.။

ထိုကြောင့် ကျနွ်တော်နဲ့ ကိုငြိမ်းက ကျွန်တော် ၀ယ်လာသော မုန့်နဲ့ စားစရာအချို့ကို အထုပ်ထဲကနေခွဲယူခိုင်းကာ သူကိုယ်တိုင် အချိုပွဲပြင်ပေးရင်းလသာသာဖြင့် အိမ်ရှေ့ကွပ်ပျစ်ပေါ်တွင် လက်ဖက်သုတ်၊ ရေနွေးကြမ်း မုန့်မျိုးစုံဖြင့် အချိုပွဲစာ့းရင်း ရောက်တတ်ရာရာ အလာပ သလာပ စကားစမြည်ပြောနေကြသည်။ခဏကြာတော့ သီဟအောင် ညီမနှစ်ယောက် စာကျက်တော့မယ်ဆိုကာ အခန်းထဲ၀င်သွားကြသလို သီဟအောင် မိဘတွေလည်း မုန့်စားရင်း လုပ်လက်စ တောင်းယက်၊နှီးထိုးသည့်အလုပ်တို့ကိုလုပ်နေကြရင်း ကိုငြိမ်းတို့နှင့် စကားလက်ဆုံကြနေကြသည်။

ကျွန်တော်ကတော့ တစ်ချက်ချက်မှ ကိုငြိမ်း နှင့်ဝင်ပြောရင်း ကောင်းကင်က သာနေသောလမင်းကို ငေးကြည့်ကာ ရှေ့ဆက်လျှောက်ရမည့် ကျွန်တော့်ဘ၀ လမ်း ကြောင်း နဲ့ မိသားစုအခြေအနေဆီစိတ်ရောက်နေတော့သည်။ တော်တော်လေး ညည့်နက်လာတော့ အိမ်ပြန်ဖို့ နှုတ်ဆက်ရင်း ပြန်ဖို့ပြင်ကြသည်။ပြန်ခါနီး ကိုငြိမ်းက သူ့ယောက္ခမလောင်း နှစ်ယောက်အတွက် လက် ဆောင်တွေကို ဘယ်ချိန်သုံးရန်ဘယ်မှာသုံးရန် မှာတမ်းခြွေနေသလို ကျွန်တော်ယူလာသော လက်ဆောင်များကိုလည်း ကျွန်တော်၀ယ်လာတာဆိုကာ ကျွန်တော့်ကိုပါ ဆွဲထည့်ကာ ပေးနေသည်။ ၀မ်းသာအားရ ကျေးဇူးတင်စကားလာပြောသော သီဟအောင်နဲ့ သူ့မိသားစုကြောင့် ကျွန်တော်ပင် နေရထိုင်ရကျပ်လာကာ မနေတတ်တော့။
တကယ်ဆို ကိုငြိမ်း က သူအတွက်မပါလာရင် ညော်တတ်လွန်းလို့ ကျွန်တော်က ကိုငြိမ်း အတွက်၀ယ်လာတာပါ။ သီဟအောင်တို့အိမ်ကို သွားမည်လည်းမသိ၊ အိမ်လည်းမသိ၊ သီဟအောင်တို့နဲ့လည်း အဆက်အသွယ် သိပ်ရှိတာမဟုတ်ဆိုတော့ သီးသန့်၀ယ်လာတာမဟုတ်။
လက်ဆောင်ပစ္စည်း စားစရာအပြင် ကိုငြိမ်းက သူ့အ တွက် ကျနွ်တော်လက်ဆောင်၀ယ်လာ ပေးသော တီရှပ် အင်္ကျီ ခရမ်းရောင်လေးကိုပါ ကျွန်တော်က သီဟအောင်တို့ အိမ်အတွက် မြို့အပြန်အထူးလက်ဆောင်ပေးတာမို့ သူကလည်း လိုက်ဖက်အောင် ဂျင်းဘောင်းဘီအတိုတစ်ထည်ပါ လက်ဆောင်ထပ်ပေးကြောင်း လောကွတ်ချော်နေသည်။ဟိုမိသားစုကတော့ ကျေးဇူးတွေတင်ကာ အားနာနေကြသည်။ နောက်ကို လက်ဆောင်မပါလည်း လာလည်ပါ ဆိုကာ ပြောရင်း လတ်လတ်ဆတ်ဆတ်ခူးထားသော မနက် စျေးပို့ရန် သူတို့ ခြံထွက် အသီးအနှံများကို အတင်းလက်ဆောင်ပြန်ပေးနေသဖြင့်.. အားနာနာ ဖြင့်ယူခဲ့ရသည်။ အမှန် ထိုအသီးအနှံများက ကျနွ်တော့်အတွက်တော့ ထမင်းဟင်းချက်စားသူမဟုတ် သဖြင့် မလိုအပ်လှပေ။ သူတို့ စျေးထဲတွင် ရောင်းပါက အိမ်အသုံးစရိတ်ရမည့် ပစ္စည်းများမို့ မယူချင်လို့ အားနာလို့ ငြင်းလိုက်သည်။ ဒါပေမယ့် ကိုငြိမ်းကပါ ယူလိုက်ပါဆိုကာအတင်းထိုးထည့်သဖြင့် ကျွန်တော့်မှာ ခြံထွက်အသီး အနှံတွေ တပွေ့တပိုက်နဲ့ ။

ဒါကြုိမင်တော့ သီဟအောင်အမေနဲ့ အဖေက သီဟအောင်ကို ကျနွ်တော်တို့ခြံထဲထိ အသီးအနှံတွေ လိုက်ပို့လိုက်ဆိုသဖြင့်.. ရေးချိုးပီးထဲက ဗလပြကာ စွပ်ကျယ်မ၀တ်သော လုံချည်တိုတို အဟောင်းတစ်ထည် ၀တ်သော သီဟအောင်က ကျွန်တော့်လက်ထဲက အသီအနှံ အရွက်တွေကို အတင်းလှမ်းယူကာ ကျနွ်တော်တို့ကို ပြန်ပို့ရန် လိုက်ပါလာခဲ့တော့သည်။ သူတို့မိသားစုကို မြင်ရ သဖြင့်ကျနွ်တော်လည်း အိမ်ကိုလွမ်းသလိုလို ဖြစ်လာတော့သည်။ ကျွန်တော်က ရှေ့ကသွားသလို ကိုငြိမ်းနဲ့ သီဟအောင်ကလည်းကျွန်တော့်နောက်ကနေသီဟအောင်
ပခုံးပေါ် ကိုငြိမ်းကလက်တင်ပြီး လိုက်လာကြသည်။
ကျွန်တော်တို့ခြံထောင့်နားက ဝါးရုံတောနားက လမ်းဘေးတွင်ဝါးလုံး များဖြင့် လုပ်ထားသော ခရီးသွားများနားနေရန် ထိုင်ခုံတန်းလျားလေးနားရောက်တော့ က်ုငြိမ်းက…

"ချွတ်.. ချွတ်… ချစ်ဦးရေ ခဏ နားမယ်ဟေ့.လာပါဟာ"

သူကပြောပြောဆိုဆို သီဟအောင်ကိုတွဲကာ.. ဝါးခုံတန်း လျားလေးပေါ် ထိုင်လိုက်သည်။ သီဟအောင်ဘေး တွင် ခြံထွက် ဟင်းသီးဟင်းရွက် အသီး အနှံများကိုချထားလိုက်သည်။ကျွန်တော်လည်း ချထားသော အရွက်အသီးထုပ်နားသို့ ပြန်လှည့်ကာ ကိုငြိမ်းဘာပြောမလဲလို့စောင့် နေမိသည်။ ကောင်းကင်တွင် ကြယ်ရောင်အချို့နဲ့ လ ရောင် အနည်းငယ်က ဝိုးတဝါးအလင်းရောင်ဖြင့်လှည်း လမ်းမကိုမြင်ရရုံသာ၊ သို့သော် ဝါးရုံတောက ထိုင်ခုံပေါ်လူရှိမရှိကတော့ သေချာအနီးကပ်လာကြည့်ပါမှ မြင်ရပေမည်။ ရွာဘက်၊ တောတန်းဘက်နှင့် ကားလမ်းမကို ဆက်ထားသော တောလမ်းလေးဖြစ်သဖြင့် ညအချိန်
လူခြေတိတ်ကာ.. လူသွားပြတ်လှသည်။ အနီးအပါးနေသူ တစ်ဦးတစ်လေလောက်သာ ဒီအချိန် ဒီလမ်းကို လျှောက်ကာ သွားလာကြသည့်အချိန်ဖြစ်လေသည်။

ကိုငြိမ်းက သီဟမောင်ကို အားပါးတရဖက်ကာ သီဟမောင်ရဲ့ ကြွက်သားများဖြင့် သန်မာသော လက်မောင်းများကို ဖျစ်ညှစ်လိုက် ဗိုက်သား စစ်ပက်များကို လက်ဖြင့်သပ်လိုက် ပုဆိုးတိုတို၀တ်ထားပေမယ့် တင်းရင်းပြည့်မာနေသော ပေါင်သားများကို ပွတ်သပ်လိုက်လုပ်နေသည်ကို ၀ိုးတဝါးကြယ်ရောင်ဖြင့် အနီးကပ်သေချာကြည့်မှ မြင်ရပေသည်။

"ဟဲ့…ချစ်..ဦး.. ဘာလုပ်နေတာလဲ.. အနားမှာလာထိုင်လေ..ရှက်မနေနက်.. ငါတို့က ရှက်ရမယ့်လူတွေမှ မဟုတ် တာ အဆင်းသိ ..အတွင်းသိတွေကို. .. အနားမှာလာထိုင်ပြီး တစ်ချက်ချက် လူလာ မလာ ကြည့်ပြီးပြောပေးဟာ "
"ဟုတ်.. "

လို့သာပြောပြီး ထိုင်နေလိုက်သည်။ကိုငြိမ်းကပြောပြော ဆိုဆို သီဟအောင်ပါးလေးများ နှာခေါင်းလေးများကို လက်ဖြင့် ဖျစ်ညှစ်ကာ ကျီစယ်လိုက်နေပြီး..

"အောင်ကလည်းကွာ .. ရှက်မနေပါနဲ့ ကိုငြိမ်းပြောပီးဘီဘဲ ချစ်ဦးနဲ့က စိတ်ချရပါတယ်ကွာ …"

သီဟအောင်မျက်နှာက ရှက်နေလား ပြုံးနေလားဘယ် လို နေလဲတော့ ကျွန်တော်လည်း သေချာမမြင်ရသလို သေချာလည်း မကြည့်မိပါ။ ခုလို ပေါ်တင်ကြီးဆိုတော့လည်း ရှက်တဲ့စိတ်ကတော့ သီဟအောင် မပြောနဲ့ ကျနွ်တော်လည်း အနည်းငယ်ရှက်သလိုဖြစ်နေသည်။ကိုငြိမ်း ကတော့ ကြိုက်မရှက် ငတ်မရှက် ငိုက်မရှက်ဖြစ်နေလို့လား မသိ.. အတင်း သီဟအောင်ကိုပွတ်သပ်ကာ ပူးကပ်နေသည်။ ညရဲ့လူခြေတိတ် အမှောင်ကလည်း သူ့ကို ရဲဆေးများတင်နေတာလား သီဟအောင်ရဲ့ အ၀တ်ဗလာ
ကိုယ်ခန္ဒာနဲ့ သန်မာ နုပျိုမှုတို့ကပဲ သူ့ကိုဆွဲတဆာင်နေတာလားမသိ။

"ဟင်း… ချစ်ဖို့.. အရမ်းကောင်းတာပဲ… အောင်ရယ်…အားကိုး ချင်စရာ လက်မောင်းတွေနဲ့ ဒီရင်အုပ်ကြီးကို ထုချင်လိုက်ထှာ.. အသည်းယားတယ်သိလား."

တိုးတိုးနဲ့ ပြောလိုက်.. ဆွဲဖက်လိုက် လက်သီးဆုပ်ဖွဖွ ဖြင့်ထုလိုက်နဲ့ ညုနေသော ကိုငြိမ်းက ကျနွ်တော့်
မျက်စိတွင်တော့ ကလေးကလားဆန်ပေမယ့်.. သီဟအောင်ကတော့ ဘယ်လိုနေလဲမသိ..အလိုက်သင့်နေပေးနေသလိုပုံစံနဲ့ သိပ်စိတ်မပါကာ ကျွန်တော့်ဘက်ကို တစ်ချက်ချက်ကြည့်နေမှန်း အလိုလို မကြည့်ဘဲနဲ့သိနေ သည်။

"အောင်ကလည်းကွာ .. ဘာတွေ ဖြစ်တာလဲ… ဒီမှာဖြင့်ချစ်လိုက်ရ၊ လွမ်းလိုက်ရလို့.. မနေနိုင်လို့အဖော်ခေါ်လာတွေ့တာကို.. တောင့်တောင့်ကြီးနဲ့.. အရမ်းစိမ်းတာပဲ ကဲ"

ထုလိုက် တာလိုက် ညုလိုက်နဲ့မို ကျနွ်တော်လည်း အနေ ခက်လာလို့.. ကိုငြိမ်းရဲ့ ခဏနေတော့ သီဟအောင်ရဲ့ ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးထဲ ကိုငြိမ်းတစ်ယောက်တိုး၀င်ကာ
သီဟအောင်ရဲ့ ဂုတ်ကို ရီးလေးခိုကာ ပေါင်ပေါ်ကိုယ်တစောင်းဖြင့် အချစ်မိုးတွေသဲနေပြန်သည်။သီဟအောင်က ကိုငြိမ်း ထက် အရပ်ပုပေမယ့် အားခွန်ဗလသန်လို့သာ ကိုငြိမ်းကိုယ်လုံး ကြီးကို ထိန်းထားနိုင်ခြင်းဖြစ် သည်။ သီဟအောင်က အလိုက်သင့်ထိန်းကာ ဖက်ထားပေးသဖြင့် က်ုငြိမ်းလည်း အတင့်ရဲလာကာသီဟအောင်ရဲ့ ပေါင်သားများကို ပွတ်သပ်လိုက် ရင်ဘတ်ရှိ နို့အုံများကို ပွတ်သပ်လိုက် ထိုမှတဆင့် မျက်နှာချင်း အပ်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့ပြီး အငမ်းမရ နမ်းစုပ်နေသည်။ကျွန် တော်လည်း မျက်နှာပူသဖြင့်… မျက်နှာလွှဲထားလိုက်သလို.. ရင်ထဲတွင်လည်း .. ရေငတ်သလို.. လှပ်လာသည်။ ထိုစဥ် ကိုသာဝါးတို့ အိမ်ဘက်ဆီက ဓာတ်မီးအရောင်တစ်ချက် ၀င်းလာသဖြင့်…ကျွန်တော့်က..

"ကိုငြိမ်း… ဟို့မှာ လူလာနေတယ်… မီးရောင်တွေ့တယ်.."

ကိုငြိမ်းတို့ လူချင်းနည်းနည်းခွာထိုင်လိုက်သည်။ မီးရောင် က ကိုသာဝါးတို့ အိမ်ထဲ၀င်သွားသည်။ထိုအခါမှ ကျွန်တော်တို့ မသိမသာ သက်ပြင်းခိုးချလိုက်ကြသလို ကျွန်တော်လည်း အကြံတစ်ချက်ရသွားသည်။ဒီအတိုင်းနေလို့ကတော့ ကျွန်တော်လည်း မနေတတ်သလို စိတ်တွေလည်း လှုပ်ရှားနေသည်။ လွတ်လွတ်လပ်လပ် သူတို့ဘာသာဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်နိုင်ပေမယ့် ကျွန်တော်ရှိနေသဖြင့် ကိုငြိမ်းကတော့ ဂရုမစိုက်ဘဲ အားကျအောင်တမင်လုပ်ပြနေသလားမှတ်ရပေမယ်.. ဟိုတစ်ယောက်ခမျာမှာတော့ တစ်ချက်ချက် အလိုက်သင့်နေရာမှ ကျနွ်တော့်ဘက် လှမ်းလှမ်းကြည့်နေသည်မို့ အားနာလာသည်။ အကြံတစ်ခုရသွားကာ… ကျွန်တော် ထရပ်လိုက်ပီးး..

"အား.. ကို.. ငြိမ်း…"
"ဟဲ့.. ဘာဖြစ်လို့လဲ. လူလာလို့လား.."
"ဟုတ်ဘူး အစားတွေများလို့ ..ဗိုက်…နာ..လာလို့.. အိမ်သာ..တက်…"
"ဟင်း .. အရေးအကြောင်း အားကိုးရမလားမှတ်တယ်အရာပေါ်နေပြန်ပီး အာ့ဆိုလည်း သွား ကြမယ် ထ "

သီဟဇော်ကိုပါ အဖော်ခေါ်ထခိုင်းနေသဖြင့်…

"ဟား.. ကိုငြိမ်းကလည်း.. ကျွန်တော် ဒီအရွက်၊ အသီးထုတ်ယူပြီး ရှေ့ကပြေးနှင့်မယ် ကိုငြိမ်းတို့ အေးဆေး လိုက်လာကြ.. ဒါပဲနော်… တော်ကြာ… လမ်းပေါ်.."
"အေး.. အာ့ဆိုလည်း သဘော.."

ကျွန်တော်လည်း အထုပ်ကို မကာ ရှေ့ ကမပြေးရုံတမည် ခပ်သွက်သွက်လေးထွက်လာခဲ့ တော့သည်။ ကြာရင် ကျွန်တော်လည်း စိတ်ပါလာက ဖြေပေးမယ့်သူမရှိကာ ဒုက္ခများလာနိုင်သလို.. သီဟအောင်နဲ့ ကိုငြိမ်းကိုလည်း အားနာလာသည်။ အမှောင်ထဲ တွင် ကို​ငြိမ်းတို့ကိုထားခဲ့ပြီး.. ခြံထဲဘက်သို့ပြေးလာခဲ့သည်။ ကိုသာဝါးတို့ အိမ်ရှေ့ မှာတော့ တံခါးပိတ်ကာ အခြားအိမ်ဘက်ကမီးရောင်တွေကြောင့် သူတို့တဲ ပြတင်းပေါက်မှ အရိပ်နှစ်ခုကိုတွေ့လိုက်ရသည်။

ကိုသာဝါးနဲ့ သူ့မိန်းမပဲဖြစ်မှာ ဗေဒင်မေးစရာမလိုပါ။
ဘာလုပ်နေတာ သိပေမယ့်.. ကြည့်ချင်စိတ်ကြောင့် ခဏ ရပ်ကြည့်လိုက်သည်။ ဒီအချိန် ဒီနားကို လူသွား လူလာမရှိတော့သလောက်နည်းချိန်ဖြစ်နေသည်က တစ်ကြောင်း.. သူတို့ကို သူတို့ မီးမှိတ်ကာ ဝါးလုံးများနဲ့ လိုက် ကာချထားခြင်း​ကြောင့် ​ဘယ်သူမှ မမြင်နိုင်ထင်နေကြလားမသိ..လင်မယားနှစ်ယောက် ယောက်ျားကအောက် မိန်းမကအပေါ် ထုံးစံအတိုင်း ထိုင်ထလုပ်နေကြသည်လေ..။ ဟင်း… ကိုသာဝါးတို့ကတော့.. ထန်သလား သန်သလားမမေးနဲ့ သူ့မိန်းမကလည်း စိတ်ကြီးလိုက်တာလို့ သာ စိတ်ထဲ မှတ်ချက်ချကာ ဆက်လျှောက်လာတော့.. ကိုကျော်စိုးတို့ အိမ်ဘက်ကို ကြည့်မိသည်။ သတိရပေမယ့် ခုတလော အဆက်အသွယ်ပြတ်နေမိသည်။ မီးရောင်တော့ တွေ့ရသည်။ သူတို့လင်မယား ညစာ စားနေတာလား ချစ်နေတာလား ကလေးထိန်းနေတာလားမသိ.. တစ်ခုခုပေါ့..။ စိတ်ကို ဖြတ်ကာ ဆက်လျှောက်ခဲ့သည်။

ခြံတံခါး၀ ဖွင့်ထားသဖြင့်.. အသာလှမ်း၀င်လိုက်သည် ထို့နောက် အဆောင်ဘက်သွားကာ အုတ်ကန်ဘောင်တွင် အထုပ်ကိုခဏတင်ထားပြီး အဆောင်ပေါ်တက်ကာ ခြံတံခါးပိတ်ဖို့ သော့ကိုယူလိုက်သည်။ ထို့နောက် အထုပ်ကိုပြန်ယူကာ ခြံထိပ်ထွက် လာတော့ စိတ်ထဲတွင် ကိုကျော်စိုး ကို သတိရကာတွေ့ချင်လာသည်။ ခြံတံခါးရှေ့က အုတ်ခုံလေးကိုမြင်တော့.. သူနဲ့ ကျွန်တော် ပထမဆုံး မြို့ထဲဘက်လျှောက်လည်ခဲ့သလို အပြန် အုတ်ခုံပေါ်တွင် ကျွန်တော့်အားချစ်ရေးဆိုပြီး သူ့လီးကြီးကို ကိုင်ပေး ခဲ့ဖူးသည်ကို သတိရမိသည်။ ခုနေခါများ ကိုကျော်စိုး ရေလာချိုးရင် ကောင်းမယ်… လူက sex မဖြစ်ရတာကြာတော့လည်း တောင့်တလာသလို.. စောစောကမြင် ကွင်းတွေကလည်း စိတ်ကိုနိုးထလာစေသည်မို့…..။

ခဏ ကြာတော့ ကိုငြိမ်း တို့ စုံတွဲ ရောက်လာကာ တစ်ဦးကို တစ်ဦးဖက်ပြီး နှုတ်ဆက်ကာ သီဟအောင်ပြန်ထွက်သွားသည်။

"ကမ.. နိကိစ္စပြီးဘီလား.."
"အင်း.. ပီးဘီ…"
"နင်ဆိုသည်မှာလည်း အရေးအကြောင်းဆို အားမကိုးရဘူး.."
"အင်း… အစားများသွားလို့ပါ… "
"အေးပါ..ထားပါတော့.."
"ဘယ်လိုလဲ ငါ့ကောင်လေးက မမိုက်ဘူးလား..မချောဘူးလား.. မခန့်ဘူးလား.."
"အင်း… မိုက်ပါတယ်…ကောင်းပါတယ်.."
"ငါ… သေချာရွေးထားတာ… သု့မိသားစုပါ သေချာသိမ်းသွင်းထားတာ.."
"အော်… အင်း.."
"သူ့ မိဘတွေနဲ့ ညီမတွေက ရိုးကြတော့ မသိဘူး ရိုးရိုး ခင်နေတာပဲထင်နေကြတာ.."
"ဟုတ်လား.. သီဟအောင်ကကော.."
"သူက ..အစကတော့ အရိုင်းလေးပေါ့.. နောက်တော့.. ဒီအရွယ်ဆိုတာက စူးစမ်းချင်တယ်လေ..နောက်ပြီး … ဂရုစိုက်တာခံချင်တယ်… လှချင်တယ်… ယာဉ်အကူလုပ်နေတော့လည်းနည်းနည်းပါးပါးတော့ သိမှာပေါ့… ငါကလည်း.. သူလိုချင်တာကို ပေးနေတာဆိုတော့.. . မငြင်းရဲဘူး..။ ငါ .ဒါဆို. .ဒါပဲ… ဒါပေမယ့်…ငါတို့က စောစောကလိုအခြေအနေမျိုးပါပဲ.. ဒီထက်..အဆင့်မတက်ကြသေးပါဘူး… နောက်မှ .. ကြည့်ကျက်လုပ်ရမှာပေါ့…ဟာ..ဒါနဲ့ . ကမစုတ်.. နိကို ငါက အရှက်မရှိ လင်ခေါ်ကြွားတာမဟုတ်ဘူး..။ နိငါတို့အတွဲကို အားကျပြီး ဟို
နှစ်ကောင်ထဲက တစ်ယောက်ကို မြန်မြန်ရွေးအောင်ပြတာ.. ကမ.. နီက.. ခု..ဘယ်သု့ကိုရွေးထားပီးဘီလဲ
… ကိုဇော်လား.. ထက်မောင်လား.."
"အင်း…. ဘယ်သု့ကိုမှ မရွေးသေးပါဘူး… နည်းနည်း အိမ်အခြေအနေနဲ့ အလုပ်အကိုင်က မမြဲသေးတော့
စိတ်က အဲ့ဘက်သိပ်မပါဘူးဖြစ်နေတယ်.."
ဖြစ်ရမယ်. ထားပါတော့.. ဒါပေမယ့် … ရည်းစားထားကြည့်ပါလား… စိတ်ပြေလက်ပျောက်…။ငါဆို.ခုပျော်သလိုလို.. ကျေနပ်သလိုလိုနဲ့..မဆိုးဘူး"
"အင်းပါ့"
"ပြောလိုက်ရင် စိတ်မပါတပါ မပြောချင်ဘူး.."

ပြောဆိုရင်း ကိုငြိမ်းတို့ တိုက်ဆီရောက်တော့ ပါလာသော အထုပ်ကို စားပွဲပေါ်တင်ပေးရင်း အိပ်ချင်လို့
ဆိုကာ ကိုငြိမ်းကို နှုတ်ဆက်ပြန်လာခဲ့သည်။အမှန်တော့ ကိုကျော်စိုးကို တွေ့လို တွေ့ညား စိတ်ကူးသလို တိုက်ထဲ TV ၀င်ကြည့်ပါကလည်း ထက်မောင်နဲ့..ကိုဇော်တို့ နှစ်ယောက်ကို ထပ်တွေ့ ကာ အပြန်ဇာတ်လမ်းတွေရှုပ်နေမှာကိုစိတ်ရှုပ်လာသဖြင့်လည်းပါသည်။ အမှန်တော့ သူတို့ကို ငြင်းစရာမရှိပေမယ့်… ချစ်တယ်လို့တော့ပြောမရ…သလို sex ကိစ္စတောင်းပါကလည်း ပြတ်ပြတ်သားသား ငြင်းနိုင်တဲ့ အင်အား ကျွန်တော့်မှာမရှိသောကြောင့်ပါ။အဆောင်ကိုပြန်ရောက်တော့.. ခြေလက်ဆေးကာ ကိုကျော်စိုးလာမလား မျှော်နေမိသည်။ တော်တော်လေးညည်းနက်တော့.. ပြတင်းတံခါးကို ပိတ်လိုက်မိသည်။

မပိတ်လို့မဖြစ်…တော်ကြာ ကပ္ပလီ၊ ကိုမင်းမင်း တစ်ယောက် ယောက် ကျွန်တော့်အခန်းထဲရောက်လာမှ
ပြသနာ.. အဘက သူတို့ကို မလာစေနဲ့လို့ ပြောထားတော့ သိသွားရင်အခက်…။ ကျွန်တော့်ဘဝရှေ့ရေးနဲ့ဆက်လုပ်ရမယ့် အစီအစဉ်တွေကို စဉ်းစားလိုက်၊
ကိုကျော်စိုးတို့.. မင်းမင်း၊ ကပ္ပလီတို့အကြောင်းတွေးလိုက်၊ ကိုဇော်၊ ထက်မောင်အကြောင်း စဉ်းစားလိုက်..
တစ်ချက်ချက်ခိုးခိုးပြီးစိုက်ကြည့်သော သီဟအောင်အကြည့်တွေကို အဓိပ္ပါယ် ဖော်လိုက် ဖွင့်ထွားကာ
ယောက်ျားပီသလာသော သူ့အကြောင်းတွေးလိုက် နဲ့အိပ်ယာထဲမှာ လူးလိမ့်ရင်း ထိုယောက်ျားတွေအကြောင်းတွေးမိတော့.. သွေးသားတို့ကလည်း ထလာကာ.. ကိုကျော်စိုးကို အဆက်ဖြတ်သလို ရှောင်နေမိတာကို နောင်တ ရသလို ဖြစ်ကာ ပြန်ဆက်ဖို့လည်း အားမရှိ။

ကိုယ့်မာနကြောင့်ရော သူ့က ကလေးအဖေ.. မိန်းမနဲ့.. သူ့ မိန်းမရိပ်မိလို့မဖြစ်။ သူ့ကိုမမျှော်ပဲစောစောကလို TV ကြည့်ကာ အပြန်ထက်မောင်ဖြစ်ဖြစ် ကိုဇော်ဖြစ် ဖြစ် အတူ ပြန်ကာ တစ်နေရာရာမှာသူတို့ဆန္ဒရှိပါက sex ဖြစ်လိုက် ရင် ငါလည်း ဆန္ဒတွေ ပြည့် သူတို့လည်း
ကောင်းမလား..စဉ်းစားမိပြန်တော့လည်း မဖြစ်ပါဘူး တော်ကြာ လူမိရင် ငါ့ကို အပေါစားထင်နေပါ့မယ်..။ သီဟအောင်က ငါ့ကို ကြိုက်နေလားမသိ.. သူ့အကြည့်တွေက တပ်မက်မှုတွေ နှစ်သက်မှုတွေပါနေသလို.. ပြန်ခါနီး ငါ့ကို နှုတ်ဆက်နေသေးတယ်.. ခုချိန် သူလည်း
အိမ်ပြန်မယ်မထင်.. ဒေါ်ပုမတို့ ဆိုင်အပေါ်ထပ် အောကားကို ကြည့်နေနိုင်သည်။ ငါ..ခြံပြင်ခိုးထွက်ပြီးစျေး၀ယ်သလို အိပ်မပျော်သလို တစ်ခုခုကျခဲ့လို့ ပြန်ရှာသလို ထွက်ပြီး သူနဲ့တွေ့ ကြည့်လိုက်ပါက သူက ဘာတွေ ပြောကာ ဘာတွေလုပ်မလဲ.. အား …စိတ်ထိန်း … မဖြစ်သင့်ဘူး… ငါနဲ့ ကိုငြိမ်းကြား ပြသနာတက်သလို သူလည်းပြသနာတက်မယ်… အိပ်တော့ကွာ..ဘာတွေစဉ်းစားနေလဲ… စိတ်ညစ်တယ်… အဲ့လောက် စိတ်တွေ​ထွေနေလဲ… မနက် မြို့၀င်မုတ်ဦးနားဘက်စိတ်ပြေလက်ပျောက်လမ်းလျှောက်ပြီး မုန့်စားမယ်.. ကံကော်ပင်တွေရှိသောတောင်ကုန်းလေးပေါ်တက်ပီး ရှေးဟောင်းဘုရားဖူးမယ်.. အာ့မှစိတ်မငြိမ်လည်း နံနက် စောစော ဆိုက်ကား
အုံနာဆီ ဆိုက်ကားလာယူတဲ့ ကိုကျော်စိုးနဲ့ တွေ့လိုတွေ့ ညား ပေါ့.. တွေ့တော့လည်း အလွမ်းပြေ စကားလေးဘာလေးပြောမယ်.. စိတ်တွေကို ချုပ်ကာ အိပ်ဖို့ ကြိုးစားရင်း …..အိပ်စက်ချင်းဆီသို့ဦးတည်လိုက်ပါသည်။

အဆာပြေ နံနက်စာ

ဖြတ်ကနဲ့နိုးလာတော့ အဘ ဘုရားရှိခိုးနေသံကို ကြားရသည်။ ညကတော်တော်နဲ့ အိပ်မရပေမယ့်..မနက်လည်း စောစောနိုး လာနေသည်မို့ ပြန်အိပ်ဖို့လည်းဆန္ဒမရှိ.. ထို့ကြောင့် အိပ်ယာထ အိပ်ယာသိမ်းကာ မျက်နှာသစ်ပြီး လုပ်စရာရှိတာ လုပ်ပြီးတော့... ဘုရားရှိခိုးပြီးသော အဘအား လမ်းလျှောက်ထွက်မလို့ပြောကာ သော့ယူပြီး ခြံတံခါးပိတ်ကာ ခြံထဲပစ်ထည့်ခဲ့သည်။ မကြာခင် အဘလည်း စျေးထဲဘက်သွားမှာမို့.. သူလည်း သော့ကိုယူဖွင့်နေကြမို့ အထွေအထူးပြောစရာမလိုပေ။ ညက စိတ်ကူးထားတဲ့အတိုင်း လမ်းလျှောက်ကာ... မြို့အဝင်ဆိုင်းပုဒ်ကို ကျော်ကာ မြို့ပြင်က တောအုပ်တောင်ကုန်းလေးပေါ်က ရှေးဟောင်းစေတီအား သွားဖူးကာ စိတ်ငြိမ်အောင်ထိုင်ပြီး ပြန်ဆင်းလာတော့ စိတ်က တော်တော်လေး ထိန်းနိုင်သွားသည်။ နံနက်ခင်း မိုးသက်လေနုအေးကို အားပါးတရရှူရင်း မြို့အဝင် ဆိုင်းပုဒ်နားရောက်တော့ဟင်းးးး ကိုကျော်စိုး... ဟုတ်ပါသည်။ အနည်းငယ် မျက် နှာညိုးနေသလို ဖြစ်နေသည် မှလွဲလို့.ရေမိုးချိုး ဖီးလိမ်းထားသဖြင့် သန့်ပြန့်နေသည်။ နံနက်စောစောမို့ လိုင်း ကား အချို့က တော်တော်ကြာမှ လမ်းပေါ် ဖြတ်သွားသည်မှလွဲ၍ လမ်းပေါ်သူနဲ့ ကျွန်တော်သာမျက်နှာ ချင်းဆိုင်တွေ့ကာ ပတ်ဝန်းကျင်မှာ အသက်မဲ့နေသည်။

"ညီ..ချစ်... သတိရနေတာ.. မတွေ့တာကြာပြီ... နေကောင်းလား.. "
"ဟုတ်..ကို..ကိုကျော်စိုး.. ကောင်းပါတယ်.. ကို.. ကော အဆင်ပြေလား.. ပြေတယ်လို့တော့ မဟုတ်ပါဘူး.. ဒီလိုပါပဲ... ကိုယ်တို့ စကားအေးဆေး.. ခဏပြောရအောင်ခဏ ဒီနားမှာ စောင့်နေပါ့လား"

စောစောကငြိမ်နေသော စိတ်တွေကလည်း ကိုကျော်စိုးရဲ့ အကြည့်စကားနဲ့ ညှို့ဓာတ်တွင် အရည်ပျော်ကာ ဒူးတွေလည်း မခိုင်ချင်ဖြစ်ကာ.. အလိုလို သဘောတူလိုက်ရသည်။ သူ ခရစ်ယာန် ဘုရားကျောင်းသွားသော လမ်းဘက်ကို ခပ်မြန်မြန် လေးလျှောက်သွားနေတာကို မျက်စိတဆုံး ကျယ်ပြန့်ကြီးမားသော သူ့ကျောပြင်အား ငေးကြည့်နေမိသည်။ ခဏကြာတော့ ဆိုက်ကားတစ်စီးနှင့် သူ ကျွန်တော်နား ရောက်လာသည်။

"တက်.. လေ.. ညီ .. ချစ်.. "

ကျွန်တော်လည်း စိတ်ညှို့ခံထားရသလို တက်လိုက်သည်။ သူက ဆိုက်ကားကို ကျွမ်းကျင်စွာ နင်းရင်း မြို့စွန်ဘက်ကို ဆက်သွားသည်။ ဘောလုံးကွင်းနားသို့ကွေ့ကာ လူနေကျဲသော နေရာအချို့ကိုကျော်ပြီး.. ဘောလုံးကွင်းနဲ့ လူနေအိမ်တွေနား ဆိုက်ကားကိုရပ်ကာ သော့ခတ်ရင်း..

"ညီ.. ဆင်းလေ.. "

ဆိုကာ ကျွန်တော့်လက်ကလေးအား လှမ်းဆွဲလိုက်သည်။ ကျွန်တော့်ရင်တွေ တလှပ်လှပ်ခုန်သွားကာ တုန် တုန်ရင်ရင်ဖြင့် မနည်းထိန်းကာ ဆင်းလိုက်သည်။ ထို့ နောက် သူက

"ညီ.. ဘာဖြစ်လို့ တုန်နေတာလဲ... ဘာ.. ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး .. နည်းနည်းအေးလို့ထင်တယ်.. နံနက်ပိုင်းက..." "နွေးအောင်လုပ်ပေးမယ် မကြာခင် မပူနဲ့.. ဟင်း... ဟင်း.. "

ပါးချိုင့်ပေါ်အောင် ပြုံးရင်း အဓိပ္ပာယ်ပါပါ သူကဆိုသဖြင့်... ကျွန်တော် ကြက်သီးများထသွားသည်။ သူဘာလုပ်ချင်နေတာလဲ.. ကျွန်တော် ဘာဖြစ်ချင်နေတာလဲဆိုတာ ကျွန်တော်သိသည်။ ငတ်နေကြသည်မှာ ကြာနေသော သူမို့ ... တောင့်တလှသည်။ သူကတော့ မိန်းမရှိနေတာပဲလေ... ခပ်လှမ်းလှမ်းဝေးသည့် သစ်ပင် ချုံပင်များ ထူထပ်သည့်ဘက်သို့ ညွှန်ပြကာ..

"အဲ့သစ်ပင်ကြီးအောက် ချုံတွေထဲ အစ်ကို အရင်ဝင်မယ်. ခဏကြာမှ .. ညီ.. လူရှိမရှိ ကြည့်ပြီး လူရှင်းမှ လိုက်ဝင်ခဲ့နော်... "
"ဟုတ်.. "

သူဝင်သွားသော နေရာကို သေချာကြည့်ကာ မှတ်ထားပြီး.. ခဏကြာတော့ လူရှင်းမရှင်းကြည့်ကာ လူရှင်းမှ ကျွန်တော်လည်း သတိထားကာ လိုက်ဝင်သွားသည်။ သစ်ပင်ကြီးအောက် ချုံကိုဖြဲလိုက်တော့ .. တောအုပ်ဘက်သွားသော လူတစ်ယောက်စာ လမ်းကြောင်းလေးတစ်ခုက လမ်းမဖြစ်တစ်ဖြစ် အမှတ်တမဲ့ ကြည့်ပါက လမ်းဟောင်းတစ်ခုလိုပင်... ကျွန်တော်လည်း စိတ်လှုပ်ရှားစွာ ဖြင့် လှမ်းဝင်ခဲ့သည်။ ခုထိတော့ ကိုကျော်စိုး အရိပ်အရောင်မတွေ့ရသေးပေ.. ဟုတ်မှ ဟုတ်ပါ့မလား... လမ်းမှားပြီလားလို့ အောင့်မေ့ပေမယ့်... ဆက်သွားရင်းတိုးရင်းဖြင့်.. ခပ်ကျဲကျဲတောချုံပင်တွေအနားက လူရိပ်တစ်ခုကို လှမ်းမြင်ရပြီး ချွတ်ချွတ်ဆိုကာ အသံပြုသဖြင့် ကိုကျော်စိုးမှန်းသိကာ ပျော်သွားသည်။ သူက ဖြည်းဖြည်းလေးလျှောက်ရင်း ကျွန်တော့်ကို စောင့်ကာသွားသည်။ တော်တော်လေးသွားမိသော တောအုပ်အလယ်က ချုံတောလေး နောက်မှာကား တောင်ကုန်းများဝိုင်းထားသလိုဖြစ်နေသော နေရာဖြစ်နေမှန်း သတိထားမိသည်။ မကြာခင် ကိုကျော်စိုးကို မြင်ကွင်းက ပျောက်ကွယ်သွားအောင် မြရာပင်နဲ့ ချုံတွေက ပိတ်သွားသည်။ ဒါပေမယ့် အပင်တွေက လူတစ်ရပ်ကျော်ကျော်ပဲမြင့်သဖြင့် အောက်ခြေနားထိတော့ ရှင်းနေသည်။ ရှေ့မှာ လမ်းပိတ်သလို ချုံပုတ်ပိတ်ပိတ်တစ်ခုက ကန့်လန့်ဖြစ် ကာ လမ်းတစ်ခုက ဘေးကနေ ဖြတ်သွားသဖြင့်.. ထိုလမ်းကိုလျှောက်မလို့ အဖြတ်.. အား.... ချုံပုတ်ထဲက လက်တစ်စုံက ကျွန်တော့်ကို လှမ်းဆွဲလိုက်သဖြင့် ကျွန်တော် ကြောက်အားလန့်အား အော်ကာ ချုံပုတ်ထူထူထဲရောက်သွားသည်။ လက်တစ်ဖက်က ကျွန်တော့်ပါးစပ်ကို လှမ်းပိတ်လိုက်သဖြင့် အသံက သိပ်မထွက်သလို ကျန်လက်တစ်ဖက်ကလည်း ဆွဲဖက်ထားသဖြင့် ... ရေမွှေးနံသင်းနေသော ရင်ခွင်ကျယ်တစ်ခုထဲရောက်သွားသည်။ ကျွန်တော်မော့ကြည့်လိုက်တော့.. ကိုကျော်စိုးဖြစ်နေသည်။

"လန့်လိုက်တာဗျာ... "
"လန့်သွားလား.. ချစ်.. Sorry ကွာ.."
" အင်း လန့်တာပေါ့ ဒီနေရာမှာ ဘာလုပ်ဖို့ခေါ်တာလဲဘာပြောချင်လို့လဲ မြွေပါးကင်းပါး ကြောက်ဖူးလား "

ကျွန်တော်မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ မေးခွန်းတွေ မေးပစ်လိုက်သည်။

" အား. ချစ်ကလည်း.. ဒါ..ကိုယ်တို့ဘိလေ.. ဘာမြွေ၊ ဘာကင်းမှ မရှိဘူး။ လာ.. သေချာကြည့်"

ဆိုကာ..ကျွန်တော်လက်ကိုဖက်ကာ ဆွဲခေါ်ပြီး သူ့ကျော်နောက်က နောက်ထပ် မြရာပင်ချုံပုတ်တစ်ခုအား လက်ဖြင့်ဆွဲဖွင့်လိုက်တော့... ဟင်း..... အထဲမှာ တဲလေးတစ်လုံး ဝါးကွပ်ပျစ်တစ်ခုနဲ့ ဖျာတစ်ချက်၊ ကြိမ်နဲ့လည်းလုပ်ထားသော ခေါင်းအုံးလေးနှစ်လုံး၊ ဖဲထုပ်တစ်ခုနဲ့ သောက်ရေသန့်ဗူးများ၊ တစ်ရှူးလိပ်ထည့်ထားသော အိတ်များကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် အံ့အြသွားသည်။ တဲလေးမှာ ဖက်မိုး,.. ဖက်ကာ၊ ဝါးတိုင်ထောင် ဝါးခင်းဆိုပေမယ့် ခိုင်ခိုင်ခန့်ခန့် သပ်သပ်ရပ်ရပ်လေးပင်၊ ကိုကျော်စိုးက ကျွန်တော့်ကို ဆွဲဖက်ရင်း ထိုကွပ်ပျစ်လေးပေါ် အတူတူထိုင်ကာ သက်ပြင်းတစ်ချက်ကို မှုတ်ထုတ်လိုက်ရင်း ကျွန်တော့်ပါးလေးအား ဖွဖွနမ်းလေသည်။ သူ့အနမ်းရဲ့ အထိအတွေ့ဆွဲဆောင်မှုကြောင့် ကျွန်တော်လည်း မနမ်းရတာ ကြာပြီဖြစ်သော ကိုကျော်စိုးပါးအားပြန် လည် နမ်းရင်း စိတ်တွေလွှတ်လိုက်မိတော့သည်။ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ပါစေတော့ မထိန်းနိုင်တော့ဘူးလေ။ နှစ်ဦးသား အချိန်အတော်ကြာ အလွမ်းသယ်ကာ နမ်းကြဖက်ကြရင်း..

"ကို့.. ချစ်နဲ့.. အတူတူ နေချင်ပြီကွာ.. ကိုယ်တို့.. တစ်နေရာမှာ အတူတူနေကြရအောင်နော်... "

မထင်မှတ်သော စကားကို ကြားလိုက်ရသဖြင့်.. ရင်ထဲတစ်မျိုးဖြစ်သွားသည်။ ဝမ်းသာချင်သလိုလိုတော့ ဖြစ်မိသား..။ ဒါပေမယ့် သေချာစဉ်းစားကြည့်တော့ မဖြစ်နိုင်။

" အာ့ဆို... ကို့ .. မိန်းမနဲ့.. ကလေးကော ဘယ်လိုလုပ်မလဲ.."

ပါးစပ်က လွှတ်ခနဲ့ မေးမိလိုက်သည်။ မထူးတော့ဘူးလေ။ အာ့တာက အဓိကပဲ.. ကျန်တာက ညှိယူလို့ ရပေမယ့်. ဒါကတော့ အဓိကပြဿနာပင်။

"အာ့တာက .. ဟို.. ဒီလို.. လုပ်မယ်လေ.. ကို .. အခြား.. နယ်တစ်ခုမှာ အလုပ်တစ်ခုခုလုပ်မယ်.. ဥပမာ.. အလုပ်ကောင်းပြီး ဝင်ငွေပိုရတဲ့နေရာမှာ မြို့ထဲဖြစ်ဖြစ်... နယ် ဆိုဒ်တစ်ခုဖြစ်ဖြစ်ပေါ့..။ အဲလိုပြောပြီး..လစဥ်ထောက် ပံ့ မှာပေါ့..။ ဒါက လွယ်ပါတယ်..။ နောက်ကြည့် ရှင်းလိုက်ရပါတယ်.."
" ဟူး....အာ့တာက အစ်ကိုပြောသလောက် မလွယ်ပါဘူး။ အစ်ကို့ မိန်းမက အစ်ကို့ကို အရမ်းချစ်တာ။ သူက လွှတ်မှာမဟုတ်ဘူး။ နောက်ပြီး ခဏ အဆင်ပြေပေမယ့်.. နောက်ပိုင်းရှေရည်မှာ အဆင်ပြေချင်မှ ပြေမယ်.."
"ဘာလဲ.. ချစ်က.. ကိုယ့်ကို... မချစ်တော့တာလား.. ကိုယ်နဲ့ မနေချင်တော့တာလား။ အေးလေ.. ခုတော့ ထက်မောင်တို့.. ငဇော်တို့ တွင်မကဘူး ဟိုနေ့က သီဟအောင်တို့ ရှိနေပီဆိုတော့လည်း ကိုယ်က အိုပယ်ဖြစ်ပြီပေါ့လေ.. ရပါတယ်... မင်းသဘောပါ "
"အား.... မဟုတ်သေးဘူးလေ.. သူတို့နဲ့ဘာမှမဆိုင်ဘူး.. သူတို့က သက်သက် သူငယ်ချင်းအဖြစ်ပေါ့"
"မယုံပါဘူး.. ဘယ်လိုသက်သေပြမလဲ.. ဟင်း.. ဟင်း.." "ကိုနော်...."
"တကယ်ပြောတာ.. ကိုစိတ်မချတော့ဘူး... ချစ်ကို... ကဲ.. လာကွာ.."
"အိုး.. ကို ...အ.."

ကျွန်တော့် တစ်ကိုယ်လုံးကို ကိုကျော်စိုးက စွေ့ခနဲ့ပွေ့ချီ လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းအစုံအား ဖိကပ်ကာ စုပ်ယူလိုက်သဖြင့်.. ကျွန်တော်ဘာမျှ ပြန်မပြောနိုင်တော့..။ ထုံးစံအတိုင်း သူပြုသမျှနုဖို့သာ ပြင်ထားတော့သည်။ သူလည်း ဆန္ဒရှိသလိုလုပ်။ ကျွန်တော်လည်း သူနဲ့ မတွေ့တာ တော်တော်ကြာသဖြင့် ဆာသလိုလိုရှိနေသည်။ သြော်. သောက်လေ သောက်လေ ငတ်မပြေပါလား..။ ပွဲဆက် တွေများတုန်းကတော့ ... ရိုးသလိုလိုနဲ့ နည်းသွားတော့လည်း တောင့်တမိသား။ နှစ်ဦးသား ပတ်ဝန်းကျင်ကို မေ့ကာ အနမ်းမိုးတွေ စွေရွာနေကြသည်။ ကိုကျော်စိုးရဲ့ ဗလကြီးနဲ့ အရပ်က ကျွန်တော့်ကို လိုသလို ထိန်း ကစားနိုင်တော့ အလေးသမားတစ်ယောက်လို အားအင်အပြည့်ဖြင့် စပါးကြီးမြွေတစ်ကောင်ပမာ သူ့အကြည့်ပုံစံတွေက ရုန်းမထွက်နိုင်အောင် ညှို့ထားသလိုခွန်အားဗလဖြင့် သန်မာလှသော သူ့လက်မောင်းများက သူ့ရင်ခွင်ထဲမှ ထွက်မရအောင် ရစ်ပတ်ဖွဲ့နှောင်ချုပ်ကိုင်ထားလေတော့သည်။ အငမ်းမရ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ဖက်ရင်း နမ်းလိုက် နှုတ်ခမ်းခြင်းစုပ်လိုက်သဖြင့်တဖြည်း ဖြည်း အရှိန်တက်လာကာ ကျွန်တော့ကျောလေးအား ပွတ်သပ်နေရင်း မှ တဖြည်းဖြည်း ကျွန်တော့်တင်ပါးလေးဆီ လျောဆင်းရင်း ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်ကာ အားက စား ဘောင်းဘီအတိုလေးအား တင်ပါးတစ်ဝက်ပေါ်အောင် လျော့ချလိုက်သဖြင့် စောစောစီးစီး ညဘက်က ဝတ်အိပ်ထားသောကြောင့် ခပ်လျော့လျော့နဲ့ အတွင်းခံမဝတ်ထားသော ကျွန်တော့်တင်ပါး လုံးလုံးတင်းတင်းထွားထွား လေးများ ဖွေးခနဲ့.. ပေါ်လာကာ အေးခနဲ့ ပူခနဲ့ ခပ်ရှရှ ခံစားလိုက်ရသည်။ သူ့လက်ဖဝါး ကြမ်းကြမ်းကြီးများက အားပါးတရ ဖိအုပ်ပွတ်နယ်ခြင်းကိုပေါ့..

"အ.. အင်း..ကို. "
"ဟား...ရှူး..တင်းပြီးလုံးနေတုန်းဘဲ..ကို... မလိုးတာကြာလည်း အရင်အတိုင်းဘဲ လိုးတဲ့အချိန်တုန်းကလိုပဲ ချစ်တင်တွေဖင်တွေက အရမ်း မိုက်တုန်းပဲကွာ.."
"အား .. အင့်.. အိုး .. ကို. အ."

ပြောလည်းပြော ကျွန်တော့် တီရှပ်အကျီ ပါးပါးလေးကို ဆွဲလှန်ကာ ကျွန်တော့်နို့တွေကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့်သူက ဖိချေဆော့ကစားရင်း ကုန်းပြီးစို့ပေးတော့..

"အ .. အင်း ..အိ.. ကို..ရယ်..အ .. "

အချိန်ကြာကြာ ထိန်းသိမ်းခဲ့သော ကာမလိင်စိတ်များက တာကျိုးလေပြီ။ ကျွန်တော်ကော့ပေးရင်း သူ့ဆံပင်တွေကို ပွတ်သပ်ပေးရင်း ညည်းညူမိသလို လက်တစ်ဖက်ကလည်း သူ့ပေါင်ခြံက နိုင်ငံခြားစံချိန်မီ မမာ မပျော့အနေဖြင့် ပုဆိုး အောက်ကနေ လှုပ်နေသော လီးရှည်ကြီးကို ပုဆိုး အောက်က လက်လျှိုကာ လှမ်းကိုင်ရင်း ရှေ့နောက် ဆော့ကစားပေးမိတော့သည်။ ချက်ချင်းပင် ကျွန်တော့်လက်ထဲတွင် သူ့လီးကြီးက ကျွန်တော့် လက် ကောက်ဝတ်ထက်ပင် ကြီးလာသလို.. ပူနွေးမာတောင်ကာ အကြောပြိုင်းပြိုင်းဖြင့် တယမ်းယမ်းဖြစ်ကာ လရည်ကြည်တို့ပင် စိမ့်လာသည်။ ကျွန်တော့်မှာလည်း အ ရှေ့ပိုင်းဘောင်းဘီအုပ်ထားလို့သာ ကျွန်တော့် ညီဘွားကို ချုပ်ထားသလိုဖြစ်ပေမယ့် ဘောင်းဘီအောက်ကဖုကာ အရည်ကြည်တို့က ဘောင်းဘီနား တစ်စစ တက်စို့လာသည်။ အမှန်ပင် ကျွန်တော်ခံချင်နေပီဆိုတော့ ပြောဖို့မလိုသလို ကိုကျော်စိုးလည်း လိုးချင်နေတာကိုတော့ မမေးလည်း သိနေသည်။ ကိုကျော်စိုးရဲ့ လည်ဂုတ်ကို လှမ်းဖက်ကာ သူ့ရှပ်အကျီ ကျယ်သီးများကို တစ်လုံချင်း မြန်မြန်ချွတ်လိုက်တော့ မို့မောက်သော ရင်အုပ်နဲ့ စစ်ပက်ဗိုက်သား အလုံးများက ဘွားခနဲ့ပေါ်လာသလို.. အောက်က ယမ်းနေသော လီးကြီးကို ပိုပြီးမြင်ရ ကိုင်ရအောင် လုံချည်ကို မတင်ပေးလိုက်မိသည်။

ကျွန်တော့်အရပ် 5 ပေ 5 လက်မ နဲ့ 6 ပေ 4 လက်မ မြင့်သော ကိုကျော်စိုးအရပ်နဲ့ လိုက်ဖက်လှသော ဗလတို့မှာ အဖေနဲ့သားလို ဆိုက်တူ အရပ်တူမဟုတ်သဖြင့် ကျွန်တော့်မှာ ခြေဖျားထောက်နေရသလို ကိုကျော်စိုးခဗျာမှာလည်း ခါးကုန်းနေရသဖြင့် သိပ်အဆင်မပြေလှ..။ ထို့ကြောင့်.. ကိုကျော်စိုးက ဖြတ်ကနဲ့ ကျွန်တော့်ခါးကို ပွေ့ချီလိုက်သဖြင့် အလိုက်သင့် ခါးကိုကော့ပေးကာ သူ့ခါးတွင် ကျွန်တော့်ပေါင်နှင့် ခြေသလုံးတို့ညှပ်ကာ ခွပီး သူ့ဂုတ်သားမျာကို လက်ဖြင့် အသာထိန်းပြီး ခိုထားလိုက်တော့သည်။ ပညာသားပါပါ ကျွမ်းကျင်စွာ ချီမမှုကြောင့် ဖင်တစ်ဝက်ချွတ် ထားသော ဘောင်းဘီမှ တင်ပါးအောက်သို့ ဆက်ချွတ်သလိုဖြစ်သွားကာ ကျွန်တော့်တင်ပါးကြီးတစ်ခုလုံး ဖွေးခနဲ့ပေါ်သွားသလို သူ့ကို ခွလျှက် ခြေနှစ်ချောင်းဖြင့် သူ့ခါးကို ချိတ်ထားသဖြင့် လုံးလုံးတင်းတင်း တင်းပါးကြီးများကို ကားထားသလိုဖြစ်ကာ ခရေလေးကို သူ့လီးကြီးချိန်ထားဖို့ ခပ်ဟဟ အနေအထေားလေးဖြစ်သွားတော့သည်။ အမှန်တကယ်ဆို စိတ်ပြေလက်ပျောက် သူနဲ့ တွေ့လိုတွေ့ညား ထွက်လာခဲ့ပီး မထင်မှတ်ဘဲ နှစ်ဦးလုံးဆုံကာ ခုလိုတွေ ဖြစ်ကြခြင်းဖြစ်သည်။

သူလည်း စိတ်တွေထနေသလို ကျွန်တော်လည်း စိတ်တွေပါနေသဖြင့်.. ကျွန်တော့်လည်း သူ့ရှပ်အကျီ ကြယ်သီးများကို တစ်လုံးချင်း ခပ်မြန်မြန်လေး ဖြုတ်လိုက်သဖြင့် မို့မောက်နေသော သူ့ရင်အုပ်ကြီးနဲ့ ဝမ်းဗိုက်ဗယ်ရီလုံးတွက ဘွားကနဲ့ ပေါ်လာသည်။ သူကလည်း ကျွန်တော်ဝတ်ထားသော တီရှပ်ကို ခေါင်းကနေ မချွတ်လိုက်သဖြင့် ကျွန်တော့်ရဲ့ ဝင်းဝါသော ရင်အုပ်နဲ့ သူ့မျက်နှာနား ကပ်ပေးလျက်သား သေးသိမ်သောခါးကို ကော့ပေးမိလျက် အနေအထားဖြင့် အပေါ်ပိုင်း အဝတ်မဲ့သွားသည့် ကျွန်တော့်တီရှပ်လေးမှာတော့ ဝါးကပ်ပျစ်ရှိရာ တဲလေးပေါ်တွင် ပုံလျက်သား.. ကျွန်တော်ဆွဲချွတ်လိုက်သဖြင့် ကျွတ်သွားသော လုံချည်ကို သူကဖမ်းယူကာ ကျွန်တော်တီရှပ်ပေါ် ပစ်တင်လိုက်သည်။ ကျွန်တော့်မှာ ဘောလုံးဘောင်းဘီတိုရှေ့က ကျွန်တော့်ညီဘွားလေးကို လုံးစုကာ ဖုံးထားသလို အုပ်နေပြီး နောက်ဘက်ဖင်က ဟောင်းလောင်းပြောင်နေသလို ဘောင်းဘီက ပေါင်အလယ်လောက်မှ ခြေနှစ်ဖက်ကို စုချုပ်ထားသလိုဖြစ်နေသဖြင့် ပေါင်ကို မကားနိုင်ဘဲ ကိုကျော်စိုးရဲ့ V Shape ပေါ်နေသော ဆီးခုံးအပေါ်က ခါးလယ်တွင် ခွကာ ခြေထောက်ချွတ်လျက် အနေအထားဖြစ်နေသည်။
သူ့ စိတ်ကြိုက်အနေအထားကို စိတ်ကြိုက်ပြုပြင်ပြီးမှ ကိုကျော်စိုးက သူ့မျက်နှာနှင့် နီးသော ကျွန်တော့်ရင်အုပ်ရှိ မာတင်းကာစူနေသော နို့သီးလေးများကို လျှာဖျားများဖြင့် ဆော့ကစားလေတော့သည်။

" အား.. ဟင့်...အင့်.. ကို ... အိ.. "

ကျွန်တော် ပြုတ်မကျအောင် သူ့လည်တိုင်နဲ့ ဂုတ်သားတွေကို ဖက်တွယ်ရင်း ခါးကော့ကာ ညည်းနေမိသည်။ သူကလည်း ကျွန်တော် ရုန်းပြီး ပြုတ်မကျအောင် ထိန်းကိုင်ထားနိုင်သည်။ ထို့နောက် ကျွန်တော်နှင့် နှုတ်ခမ်းချင်းတော့တာ နမ်းကြရင် ထုံးစံအတိုင်း သူ့လျှာကြီး ကျွန်တော့် နှုတ်ခမ်းကြားထဲထိုးထည့်ကာ ကစားကြ စုပ်ကြရင်း အရှိန် ပိုတက်လာတော့ ... သူ့လက်တစ်ဖက်ကို တံတွေးများဆွတ်ကား ကျွန်တော့်တင်းလုံးနေသော ဖင်လုံးကြီးအား လှမ်းကိုင်ရင်း ခရေကို စမ်းလို့ တံတွေးဆွတ်လိုက်တော့သည်။ ပြီးတော့ ဟချင်သလိုဖြစ်နေသော ခရေပေါက်လေးအား တံတွေးတွေ ဆွတ်ထားသော သူ့လက်ဖဝါးဖြင့် သုတ်လိုက်သလို တံတွေးများဖြင့် ရွဲစိုနေသော သူ့ လက်ညှိုးကြီးဖြင့် ကျွန်တော့် ခရေပေါက်လေးအား လက်ညှိုးဖြင့်တော့ကာ ခရေပေါက်အား ကလိနေတော့သည်။

"အား .. အ ... ကို .. ကို.. ဟင့် ...အင့် ... "

မခံတာ ကြာပြီဖြစ်သော ခရေလေးက ရင်းနှီးနေကြ သူ့လက်ညှိုးကြီးကြောင့် တင်ပါးလေးအကော့တွင် ဟစိစိလေးဖြစ်သွားသည်။ စူပွပွဖြင့် သူ့လက်ညှိုးကြီးအဝင်ကို ဟပေးလိုက်မိသလို ပြန်အထုတ်တွင်လည်း လွတ်ထွက်သွားမှာ စိုးသည့်အလား ညှပ်ဆွဲထားမိသည်။ သန်မာတုတ်ခိုင်ကာ ကြီးမားသော လက်ညှိုးကြီးမို့ နာသလို အောင့်သလို ထောင့်သလိုနဲ့ ခံရခက်ပေမယ့် ခံချင်စိတ် များနေတော့ အဲဒီအရသာကိုပင် ကောင်းသလိုဖြစ်ကာ ဖီးလ်တွေတက်လာသည်။ သူ့ လက်ညှိုးတစ်ချောင်းလုံး ခရထဲဝင်သွားတော့ ....

"အ .. အိုး ... အင့် ... အိ .. ကို .. ဟင်း ... "

လီးငတ်နေတာကြာပြီမို့ ခရေလေးက ပြန်ကျဉ်းနေသည်မို့ သူ့လက်ချောင်းတွေ တစ်ချောင်းပြီး တစ်ချောင်း ထိုးထည့်ကာ ခရေချဲ့ပေးတော့ .. လူလည်း တွန့်တွန့်လူးနေသလို ပါးစပ်ကလည်း ထိန်းထားတဲ့ကြားက အသံလေးများ ထွက်လာသည်။ ကိုကျော်စိုးလည်း ကျွန်တော့်ခရေကို သူ့လက်ချောင်းများဖြင့် ထိုးကစားရသည်မှာ တော် တော်လေး ဖီးလ်တွေ့လာသည်။ သူလီးကြီးကလည်း လိုးရန်အနေအထားး အသင့်သို့ ရောက်လာကြောင်း တစ်ချက်ချက် ခရေနဲ့ ကျွန်တော့် လဥကြားနေရာကို လာထောင့်နေတော့သည်။ ပူပူနွေးနွေး စိုစိုစိစိ မာတောင့်တောင့်အထိအတွေ့က သူလိုးဖို့ အသင့်ဖြစ်နေသလို... ဘောင်းဘီအုပ်နေသော ကျွန်တော့်လီးမှာလည်း မာတောင်ကာ သူ့ဗိုက် ဗယ်ရီသားလုံးတွေနဲ့ ထိမိသဖြင့် ပွတ်ပေးသလိုဖြစ်နေကာ မာတောင်ပြီး လရည်ကြည်တို့လဲထွက်ကုန်သည်။ ကျွန်တော့်ပုံစံက သူလိုးရင်ခံနိုင်မယ့် အနေအထားရောက်နေသည်။ ဒါကိုသူလည်းသိသည်။ ပိုပြီး မီးလောင်ရာ လေပင့်လိုက်သည့်က ...

" အား .. ညီ ... ချစ်.. ခရေလေးက .. ကို့လီးအလိုးခံတာမကြာလို့လားမသိဘူး လက်နဲ့ထိုးတာတောင်စီးပြီး ကျပ်နေတာပဲ.. ဟင်း ... လိုးလိုက်ရရင်တော့ဖြင့် ..ရှယ်ပဲ... ကို..လိုးချင်ပြီကွာ .. ပေးလိုးမယ် မဟုတ်လား..."

ဟင်း .... ဒီလိုအခြေအနေမျိုး ဘယ်သူက ငြင်းဆန်နေတော့မှာလည်း .. ပြုသမျှနုရုံမက ခံချင်စိတ်တွေကလည်း မတရားပြင်းထန်နေတော့တာလေ .. သူ့စကားက ကျွန်တော့ဆီက အဖြေမရမချင်း မလိုးဘူးပုံစံဖြင့် မကြားတကြား နားနားကပ်ကာ နှစ်ခါလောက်မေးနေတော့သည်။ လိုးစရာရှိတာ မလိုးဘူး ဘယ်လိုလူမှန်းမသိ ဒီမှာ နေရခက်နေပြီ..သုံးခွန်းမြောက်အမေးမှာတော့...

"အင်း ...ကို ...သဘော...လုပ်ပါ..လိုး ..လိုး ..တော့ ... ညီ .. နေ..ချင်ပြီ"
"အာ .. ဘာနေချင်တာလဲ အလိုးခံချင်တာလား သေချာပြော.."
" အင်း .. လိုး .. ပါ..ခံ..ချင်..တယ်.. "

သူကျေနပ်စွာ ပြုံးလိုက်ပြီး ကျွန်တော့် နှုတ်ခမ်းလေးအား ငုံလိုက်ကာ လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ကျွန်တော့်ခရေအား ဖြဲရင်း ကျန်လက်တစ်ဖက်က ကျွန်တော့် ခရေနှုတ်ခမ်းနဲ့ လဥကြားနေရာကို လာထောင့်နေသော သူ့လီးတန်းကြီးကို ဆွဲကိုင်ကာ အပေါက်တည့်အောင် ချိန်လိုက်ချိန်မှာတော့ ...

" လာကြဟေ့ .. ဘောလုံးကန်မယ် ... ပြီးရင် ..အရက်ဝိုင်းဖွဲ့မယ်.. ဟာ .. စောသေးတယ် .. အရင်ဖဲရိုက်မယ်... ပြီးမှ"
" .. ဟင် "
"... ဟာ"

ကျွန်တော်နဲ့ ကိုကျော်စိုးတို့ နှစ်ဦးသား တပြိုင်ထဲ အာမေဋိတ် သံတွေထွက်ကာ တန့်သွားသည်။


ဆက်ရန် အပိုင်း - ၃၀
--------------------------------------------

မှတ်ချက်။ ။ ထန်ပြီး ထုပါ.. အတုမယူပါနှင့်😁

<Zawgyi>


သုံးပင္လိမ္တဲ့ ည
အပိုင္း - ၂၉

#Credit;C.K.O

ခ်စ္ဝဲလည္

တကယ္ဆို ကြၽန္ေတာ္လည္း သီဟေအာင္ကို တစ္ခါတစ္ေလ မ်က္မွန္းတန္းမိသလို ျမင္ဖူး ေတြ႕ဖူးၿပဳံးျပဖူးေပမယ့္။ စကားေတာ့ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးမေျပာျဖစ္သလို.. က်ႏြ္ေတာ္ေရာက္ခါစကလည္း သီဟေအာင္က ကေလးသာ သာေလးပင္ထင္မိသည္။ အခုလို တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ ႏွစ္ ႏွစ္နီးပါးမွာ ထြားလာလိုက္တာ လူႀကီးတစ္ေယာက္ လိုျဖစ္ လာသည့္ အခ်ိန္တြင္ေတာ့ သူလည္း သူ့အလုပ္နဲ႔မို ၿခံထဲနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔အလုပ္ကိုလာဖို႔ေနေနသာသာ သူ့ကို သူ့အေဒၚ ေဒၚပုမတို႔ ေစ်းဆိုင္နားပင္ ခဏ တစ္ျဖဳတ္မ်က္ ႏွာခ်င္းဆိုင္ မေတြ႕ ျဖစ္ၾကသည္ကမ်ားသည္။

ေနာက္ၿပီး က်ႏြ္ေတာ္က ကိုယ့္ထက္ငယ္တဲ့ လူေတြကို သိပ္စိတ္မ၀င္စားတာလည္းပါသည္။ ထမင္းဝိုင္းက ျပင္ထားၿပီမို႔ အနံ႔ ေတြနဲ႔တင္ သေရက်ခ်င္လာသည္။ဟင္းေတြက ေတာဟင္းဆိုေပမယ့္ စားေကာင္းမည့္ပုံစံပင္။
အတင္းလက္ဆြဲကာ သီဟေအာင္တို႔ မိဘေတြက ကြၽန္ေတာ့္ကိုေခၚေနသျဖင့္.. အားနာကာ.. ထမင္းေတာ့
မစားႏိုင္ေတာ့ဘူး.. ပုစြန္ခ်ဉ္သုတ္နဲ႔.. ၾကက္သား၊ ဗူးသီးကာလသား ခ်က္၊ ခ်ဉ္ေပါင္ပင္ေပါက္နဲ႔ မုန္လာပင္ေပါက္ ခ်ဉ္ငံေရက်ဲ ကိုေတာ့ သီးသန္႔ ေႂကြပန္းကန္လုံးထဲထည့္ကာ ေသာက္လိုက္ ၊ သူတို႔ေက်နပ္ေအာင္ ဟင္းႏွင့္ အသုတ္ကို တစ္ဇြန္းဆီစားလိုက္ျဖင့္ ကိုၿငိမ္းတို႔ ဆီ ေရာက္ေနေသာ စိတ္တို႔က သီဟေအာင္တို႔ရဲ႕ ေႏြးေထြး႐ိုးသားေသာ ႐ိုးရွင္းသည့္ ထမင္းစားပြဲဆီ ေရာက္သြားသည္။

ထိုေနာက္တငြ္ေတာ့ သီဟေအာင္က ကိုၿငိမ္းေပးေသာ စြတ္က်ယ္အျဖဴကို ပခုံးေပၚတင္ ပုဆိုးတစ္ထည္ေကာက္ ဝတ္ကာ ကိုၿငိမ္း ေပးေသာ စတီးဇလုံအျပည့္ ထမင္းပန္ကန္ကိုယူကာ ကြၽန္ေတာ္နားလာထိုင္လိုက္သည္။ ကိုၿငိမ္းကလည္း ဟင္းေတြကို သီဟေအာင္ဆီထည့္ေပးလိုက္ သူလည္းျမည္းစမ္းစားလိုက္ျဖင့္အလုပ္ရွပ္သြားသည္။ သီဟေအာင္ကေတာ့ လက္သီးဆုပ္အျပည့္ ထမင္းႏွင့္ဟင္းမ်ားကို ဇလုံထဲအားရပါးရစားေနေတာ့ သည္။ ေတာ္ေတာ္စားႏိုင္သည့္ သီဟေအာင္ပင္..

တို႔စရာ ငပိရည္ တို႔စရာမ်ားကို ဇလုံထဲထည့္ကာ ေရာနယ္ရင္းၿမိန္ရည္ ရွက္ရွည္စားေနသည္မွာ အားရစရာပင္။ သူအေမကေတာ့ ဒီေကာင္ စားရင္ ဆန္ႏို႔ဆီဖူးတစ္ လုံး ခ်က္က တစ္ေယာက္ထဲအသားေလးတဲ့။ ငင့္ စားႏိုင္လိုက္တာ။ ကိုၿငိမ္းကေတာ့ သီဟေအာင္ မိသားစု
ႏွင့္ စကားလက္ဆုံၾကေနသည္။ သူအိမ္က အိမ္သားေတြ ေရာ သီဟေအာင္ပါ ကြၽန္ေတာ့္အေပၚ စိမ္းမေနဘဲ ေဖာ္ေရြ ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္မွာ တစိမ္သက္ သက္ေတာ့ ျဖစ္မေနပါ။ သူတို႔ၾကားတြင္ ။ ထမင္းစားၿပီးေတာ့.. သူတို႔ထမင္းဝိုင္းကို ကိုၿငိမ္းနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္က အျမန္ၿပီးေအာင္ ကူသိမ္းေပးေပမယ့္အသိမ္းမခံ.။

ထိုေၾကာင့္ က်ႏြ္ေတာ္နဲ႔ ကိုၿငိမ္းက ကြၽန္ေတာ္ ၀ယ္လာေသာ မုန္႔နဲ႔ စားစရာအခ်ိဳ႕ကို အထုပ္ထဲကေနခြဲယူခိုင္းကာ သူကိုယ္တိုင္ အခ်ိဳပြဲျပင္ေပးရင္းလသာသာျဖင့္ အိမ္ေရွ႕ကြပ္ပ်စ္ေပၚတြင္ လက္ဖက္သုတ္၊ ေရေႏြးၾကမ္း မုန္႔မ်ိဳးစုံျဖင့္ အခ်ိဳပြဲစာ့းရင္း ေရာက္တတ္ရာရာ အလာပ သလာပ စကားစျမည္ေျပာေနၾကသည္။ခဏၾကာေတာ့ သီဟေအာင္ ညီမႏွစ္ေယာက္ စာက်က္ေတာ့မယ္ဆိုကာ အခန္းထဲ၀င္သြားၾကသလို သီဟေအာင္ မိဘေတြလည္း မုန္႔စားရင္း လုပ္လက္စ ေတာင္းယက္၊ႏွီးထိုးသည့္အလုပ္တို႔ကိုလုပ္ေနၾကရင္း ကိုၿငိမ္းတို႔ႏွင့္ စကားလက္ဆုံၾကေနၾကသည္။

ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ တစ္ခ်က္ခ်က္မွ ကိုၿငိမ္း ႏွင့္ဝင္ေျပာရင္း ေကာင္းကင္က သာေနေသာလမင္းကို ေငးၾကည့္ကာ ေရွ႕ဆက္ေလွ်ာက္ရမည့္ ကြၽန္ေတာ့္ဘ၀ လမ္း ေၾကာင္း နဲ႔ မိသားစုအေျခအေနဆီစိတ္ေရာက္ေနေတာ့သည္။ ေတာ္ေတာ္ေလး ညည့္နက္လာေတာ့ အိမ္ျပန္ဖို႔ ႏႈတ္ဆက္ရင္း ျပန္ဖို႔ျပင္ၾကသည္။ျပန္ခါနီး ကိုၿငိမ္းက သူ့ေယာကၡမေလာင္း ႏွစ္ေယာက္အတြက္ လက္ ေဆာင္ေတြကို ဘယ္ခ်ိန္သုံးရန္ဘယ္မွာသုံးရန္ မွာတမ္းေႁခြေနသလို ကြၽန္ေတာ္ယူလာေသာ လက္ေဆာင္မ်ားကိုလည္း ကြၽန္ေတာ္၀ယ္လာတာဆိုကာ ကြၽန္ေတာ့္ကိုပါ ဆြဲထည့္ကာ ေပးေနသည္။ ၀မ္းသာအားရ ေက်းဇူးတင္စကားလာေျပာေသာ သီဟေအာင္နဲ႔ သူ့မိသားစုေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ပင္ ေနရထိုင္ရက်ပ္လာကာ မေနတတ္ေတာ့။
တကယ္ဆို ကိုၿငိမ္း က သူအတြက္မပါလာရင္ ေညာ္တတ္လြန္းလို႔ ကြၽန္ေတာ္က ကိုၿငိမ္း အတြက္၀ယ္လာတာပါ။ သီဟေအာင္တို႔အိမ္ကို သြားမည္လည္းမသိ၊ အိမ္လည္းမသိ၊ သီဟေအာင္တို႔နဲ႔လည္း အဆက္အသြယ္ သိပ္ရွိတာမဟုတ္ဆိုေတာ့ သီးသန္႔၀ယ္လာတာမဟုတ္။
လက္ေဆာင္ပစၥည္း စားစရာအျပင္ ကိုၿငိမ္းက သူ့အ တြက္ က်ႏြ္ေတာ္လက္ေဆာင္၀ယ္လာ ေပးေသာ တီရွပ္ အကႌ် ခရမ္းေရာင္ေလးကိုပါ ကြၽန္ေတာ္က သီဟေအာင္တို႔ အိမ္အတြက္ ၿမိဳ႕အျပန္အထူးလက္ေဆာင္ေပးတာမို႔ သူကလည္း လိုက္ဖက္ေအာင္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီအတိုတစ္ထည္ပါ လက္ေဆာင္ထပ္ေပးေၾကာင္း ေလာကြတ္ေခ်ာ္ေနသည္။ဟိုမိသားစုကေတာ့ ေက်းဇူးေတြတင္ကာ အားနာေနၾကသည္။ ေနာက္ကို လက္ေဆာင္မပါလည္း လာလည္ပါ ဆိုကာ ေျပာရင္း လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ခူးထားေသာ မနက္ ေစ်းပို႔ရန္ သူတို႔ ၿခံထြက္ အသီးအႏွံမ်ားကို အတင္းလက္ေဆာင္ျပန္ေပးေနသျဖင့္.. အားနာနာ ျဖင့္ယူခဲ့ရသည္။ အမွန္ ထိုအသီးအႏွံမ်ားက က်ႏြ္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ထမင္းဟင္းခ်က္စားသူမဟုတ္ သျဖင့္ မလိုအပ္လွေပ။ သူတို႔ ေစ်းထဲတြင္ ေရာင္းပါက အိမ္အသုံးစရိတ္ရမည့္ ပစၥည္းမ်ားမို႔ မယူခ်င္လို႔ အားနာလို႔ ျငင္းလိုက္သည္။ ဒါေပမယ့္ ကိုၿငိမ္းကပါ ယူလိုက္ပါဆိုကာအတင္းထိုးထည့္သျဖင့္ ကြၽန္ေတာ့္မွာ ၿခံထြက္အသီး အႏွံေတြ တေပြ႕တပိုက္နဲ႔ ။

ဒါႀကဳိမင္ေတာ့ သီဟေအာင္အေမနဲ႔ အေဖက သီဟေအာင္ကို က်ႏြ္ေတာ္တို႔ၿခံထဲထိ အသီးအႏွံေတြ လိုက္ပို႔လိုက္ဆိုသျဖင့္.. ေရးခ်ိဳးပီးထဲက ဗလျပကာ စြပ္က်ယ္မ၀တ္ေသာ လုံခ်ည္တိုတို အေဟာင္းတစ္ထည္ ၀တ္ေသာ သီဟေအာင္က ကြၽန္ေတာ့္လက္ထဲက အသီအႏွံ အရြက္ေတြကို အတင္းလွမ္းယူကာ က်ႏြ္ေတာ္တို႔ကို ျပန္ပို႔ရန္ လိုက္ပါလာခဲ့ေတာ့သည္။ သူတို႔မိသားစုကို ျမင္ရ သျဖင့္က်ႏြ္ေတာ္လည္း အိမ္ကိုလြမ္းသလိုလို ျဖစ္လာေတာ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္က ေရွ႕ကသြားသလို ကိုၿငိမ္းနဲ႔ သီဟေအာင္ကလည္းကြၽန္ေတာ့္ေနာက္ကေနသီဟေအာင္
ပခုံးေပၚ ကိုၿငိမ္းကလက္တင္ၿပီး လိုက္လာၾကသည္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ၿခံေထာင့္နားက ဝါး႐ုံေတာနားက လမ္းေဘးတြင္ဝါးလုံး မ်ားျဖင့္ လုပ္ထားေသာ ခရီးသြားမ်ားနားေနရန္ ထိုင္ခုံတန္းလ်ားေလးနားေရာက္ေတာ့ က္ုၿငိမ္းက…

"ခြၽတ္.. ခြၽတ္… ခ်စ္ဦးေရ ခဏ နားမယ္ေဟ့.လာပါဟာ"

သူကေျပာေျပာဆိုဆို သီဟေအာင္ကိုတြဲကာ.. ဝါးခုံတန္း လ်ားေလးေပၚ ထိုင္လိုက္သည္။ သီဟေအာင္ေဘး တြင္ ၿခံထြက္ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ အသီး အႏွံမ်ားကိုခ်ထားလိုက္သည္။ကြၽန္ေတာ္လည္း ခ်ထားေသာ အရြက္အသီးထုပ္နားသို႔ ျပန္လွည့္ကာ ကိုၿငိမ္းဘာေျပာမလဲလို႔ေစာင့္ ေနမိသည္။ ေကာင္းကင္တြင္ ၾကယ္ေရာင္အခ်ိဳ႕နဲ႔ လ ေရာင္ အနည္းငယ္က ဝိုးတဝါးအလင္းေရာင္ျဖင့္လွည္း လမ္းမကိုျမင္ရ႐ုံသာ၊ သို႔ေသာ္ ဝါး႐ုံေတာက ထိုင္ခုံေပၚလူရွိမရွိကေတာ့ ေသခ်ာအနီးကပ္လာၾကည့္ပါမွ ျမင္ရေပမည္။ ရြာဘက္၊ ေတာတန္းဘက္ႏွင့္ ကားလမ္းမကို ဆက္ထားေသာ ေတာလမ္းေလးျဖစ္သျဖင့္ ညအခ်ိန္
လူေျခတိတ္ကာ.. လူသြားျပတ္လွသည္။ အနီးအပါးေနသူ တစ္ဦးတစ္ေလေလာက္သာ ဒီအခ်ိန္ ဒီလမ္းကို ေလွ်ာက္ကာ သြားလာၾကသည့္အခ်ိန္ျဖစ္ေလသည္။

ကိုၿငိမ္းက သီဟေမာင္ကို အားပါးတရဖက္ကာ သီဟေမာင္ရဲ႕ ႂကြက္သားမ်ားျဖင့္ သန္မာေသာ လက္ေမာင္းမ်ားကို ဖ်စ္ညႇစ္လိုက္ ဗိုက္သား စစ္ပက္မ်ားကို လက္ျဖင့္သပ္လိုက္ ပုဆိုးတိုတို၀တ္ထားေပမယ့္ တင္းရင္းျပည့္မာေနေသာ ေပါင္သားမ်ားကို ပြတ္သပ္လိုက္လုပ္ေနသည္ကို ၀ိုးတဝါးၾကယ္ေရာင္ျဖင့္ အနီးကပ္ေသခ်ာၾကည့္မွ ျမင္ရေပသည္။

"ဟဲ့…ခ်စ္..ဦး.. ဘာလုပ္ေနတာလဲ.. အနားမွာလာထိုင္ေလ..ရွက္မေနနက္.. ငါတို႔က ရွက္ရမယ့္လူေတြမွ မဟုတ္ တာ အဆင္းသိ ..အတြင္းသိေတြကို. .. အနားမွာလာထိုင္ၿပီး တစ္ခ်က္ခ်က္ လူလာ မလာ ၾကည့္ၿပီးေျပာေပးဟာ "
"ဟုတ္.. "

လို႔သာေျပာၿပီး ထိုင္ေနလိုက္သည္။ကိုၿငိမ္းကေျပာေျပာ ဆိုဆို သီဟေအာင္ပါးေလးမ်ား ႏွာေခါင္းေလးမ်ားကို လက္ျဖင့္ ဖ်စ္ညႇစ္ကာ က်ီစယ္လိုက္ေနၿပီး..

"ေအာင္ကလည္းကြာ .. ရွက္မေနပါနဲ႔ ကိုၿငိမ္းေျပာပီးဘီဘဲ ခ်စ္ဦးနဲ႔က စိတ္ခ်ရပါတယ္ကြာ …"

သီဟေအာင္မ်က္ႏွာက ရွက္ေနလား ၿပဳံးေနလားဘယ္ လို ေနလဲေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း ေသခ်ာမျမင္ရသလို ေသခ်ာလည္း မၾကည့္မိပါ။ ခုလို ေပၚတင္ႀကီးဆိုေတာ့လည္း ရွက္တဲ့စိတ္ကေတာ့ သီဟေအာင္ မေျပာနဲ႔ က်ႏြ္ေတာ္လည္း အနည္းငယ္ရွက္သလိုျဖစ္ေနသည္။ကိုၿငိမ္း ကေတာ့ ႀကိဳက္မရွက္ ငတ္မရွက္ ငိုက္မရွက္ျဖစ္ေနလို႔လား မသိ.. အတင္း သီဟေအာင္ကိုပြတ္သပ္ကာ ပူးကပ္ေနသည္။ ညရဲ႕လူေျခတိတ္ အေမွာင္ကလည္း သူ့ကို ရဲေဆးမ်ားတင္ေနတာလား သီဟေအာင္ရဲ႕ အ၀တ္ဗလာ
ကိုယ္ခႏၵာနဲ႔ သန္မာ ႏုပ်ိဳမႈတို႔ကပဲ သူ့ကိုဆြဲတဆာင္ေနတာလားမသိ။

"ဟင္း… ခ်စ္ဖို႔.. အရမ္းေကာင္းတာပဲ… ေအာင္ရယ္…အားကိုး ခ်င္စရာ လက္ေမာင္းေတြနဲ႔ ဒီရင္အုပ္ႀကီးကို ထုခ်င္လိုက္ထွာ.. အသည္းယားတယ္သိလား."

တိုးတိုးနဲ႔ ေျပာလိုက္.. ဆြဲဖက္လိုက္ လက္သီးဆုပ္ဖြဖြ ျဖင့္ထုလိုက္နဲ႔ ညဳေနေသာ ကိုၿငိမ္းက က်ႏြ္ေတာ့္
မ်က္စိတြင္ေတာ့ ကေလးကလားဆန္ေပမယ့္.. သီဟေအာင္ကေတာ့ ဘယ္လိုေနလဲမသိ..အလိုက္သင့္ေနေပးေနသလိုပုံစံနဲ႔ သိပ္စိတ္မပါကာ ကြၽန္ေတာ့္ဘက္ကို တစ္ခ်က္ခ်က္ၾကည့္ေနမွန္း အလိုလို မၾကည့္ဘဲနဲ႔သိေန သည္။

"ေအာင္ကလည္းကြာ .. ဘာေတြ ျဖစ္တာလဲ… ဒီမွာျဖင့္ခ်စ္လိုက္ရ၊ လြမ္းလိုက္ရလို႔.. မေနႏိုင္လို႔အေဖာ္ေခၚလာေတြ႕တာကို.. ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးနဲ႔.. အရမ္းစိမ္းတာပဲ ကဲ"

ထုလိုက္ တာလိုက္ ညဳလိုက္နဲ႔မို က်ႏြ္ေတာ္လည္း အေန ခက္လာလို႔.. ကိုၿငိမ္းရဲ႕ ခဏေနေတာ့ သီဟေအာင္ရဲ႕ ရင္ခြင္က်ယ္ႀကီးထဲ ကိုၿငိမ္းတစ္ေယာက္တိုး၀င္ကာ
သီဟေအာင္ရဲ႕ ဂုတ္ကို ရီးေလးခိုကာ ေပါင္ေပၚကိုယ္တေစာင္းျဖင့္ အခ်စ္မိုးေတြသဲေနျပန္သည္။သီဟေအာင္က ကိုၿငိမ္း ထက္ အရပ္ပုေပမယ့္ အားခြန္ဗလသန္လို႔သာ ကိုၿငိမ္းကိုယ္လုံး ႀကီးကို ထိန္းထားႏိုင္ျခင္းျဖစ္ သည္။ သီဟေအာင္က အလိုက္သင့္ထိန္းကာ ဖက္ထားေပးသျဖင့္ က္ုၿငိမ္းလည္း အတင့္ရဲလာကာသီဟေအာင္ရဲ႕ ေပါင္သားမ်ားကို ပြတ္သပ္လိုက္ ရင္ဘတ္ရွိ ႏို႔အုံမ်ားကို ပြတ္သပ္လိုက္ ထိုမွတဆင့္ မ်က္ႏွာခ်င္း အပ္ကာ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းေတ့ၿပီး အငမ္းမရ နမ္းစုပ္ေနသည္။ကြၽန္ ေတာ္လည္း မ်က္ႏွာပူသျဖင့္… မ်က္ႏွာလႊဲထားလိုက္သလို.. ရင္ထဲတြင္လည္း .. ေရငတ္သလို.. လွပ္လာသည္။ ထိုစဥ္ ကိုသာဝါးတို႔ အိမ္ဘက္ဆီက ဓာတ္မီးအေရာင္တစ္ခ်က္ ၀င္းလာသျဖင့္…ကြၽန္ေတာ့္က..

"ကိုၿငိမ္း… ဟို႔မွာ လူလာေနတယ္… မီးေရာင္ေတြ႕တယ္.."

ကိုၿငိမ္းတို႔ လူခ်င္းနည္းနည္းခြာထိုင္လိုက္သည္။ မီးေရာင္ က ကိုသာဝါးတို႔ အိမ္ထဲ၀င္သြားသည္။ထိုအခါမွ ကြၽန္ေတာ္တို႔ မသိမသာ သက္ျပင္းခိုးခ်လိုက္ၾကသလို ကြၽန္ေတာ္လည္း အႀကံတစ္ခ်က္ရသြားသည္။ဒီအတိုင္းေနလို႔ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း မေနတတ္သလို စိတ္ေတြလည္း လႈပ္ရွားေနသည္။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ သူတို႔ဘာသာျဖစ္ခ်င္တိုင္းျဖစ္ႏိုင္ေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ရွိေနသျဖင့္ ကိုၿငိမ္းကေတာ့ ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ အားက်ေအာင္တမင္လုပ္ျပေနသလားမွတ္ရေပမယ္.. ဟိုတစ္ေယာက္ခမ်ာမွာေတာ့ တစ္ခ်က္ခ်က္ အလိုက္သင့္ေနရာမွ က်ႏြ္ေတာ့္ဘက္ လွမ္းလွမ္းၾကည့္ေနသည္မို႔ အားနာလာသည္။ အႀကံတစ္ခုရသြားကာ… ကြၽန္ေတာ္ ထရပ္လိုက္ပီးး..

"အား.. ကို.. ၿငိမ္း…"
"ဟဲ့.. ဘာျဖစ္လို႔လဲ. လူလာလို႔လား.."
"ဟုတ္ဘူး အစားေတြမ်ားလို႔ ..ဗိုက္…နာ..လာလို႔.. အိမ္သာ..တက္…"
"ဟင္း .. အေရးအေၾကာင္း အားကိုးရမလားမွတ္တယ္အရာေပၚေနျပန္ပီး အာ့ဆိုလည္း သြား ၾကမယ္ ထ "

သီဟေဇာ္ကိုပါ အေဖာ္ေခၚထခိုင္းေနသျဖင့္…

"ဟား.. ကိုၿငိမ္းကလည္း.. ကြၽန္ေတာ္ ဒီအရြက္၊ အသီးထုတ္ယူၿပီး ေရွ႕ကေျပးႏွင့္မယ္ ကိုၿငိမ္းတို႔ ေအးေဆး လိုက္လာၾက.. ဒါပဲေနာ္… ေတာ္ၾကာ… လမ္းေပၚ.."
"ေအး.. အာ့ဆိုလည္း သေဘာ.."

ကြၽန္ေတာ္လည္း အထုပ္ကို မကာ ေရွ႕ ကမေျပး႐ုံတမည္ ခပ္သြက္သြက္ေလးထြက္လာခဲ့ ေတာ့သည္။ ၾကာရင္ ကြၽန္ေတာ္လည္း စိတ္ပါလာက ေျဖေပးမယ့္သူမရွိကာ ဒုကၡမ်ားလာႏိုင္သလို.. သီဟေအာင္နဲ႔ ကိုၿငိမ္းကိုလည္း အားနာလာသည္။ အေမွာင္ထဲ တြင္ ကို​ၿငိမ္းတို႔ကိုထားခဲ့ၿပီး.. ၿခံထဲဘက္သို႔ေျပးလာခဲ့သည္။ ကိုသာဝါးတို႔ အိမ္ေရွ႕ မွာေတာ့ တံခါးပိတ္ကာ အျခားအိမ္ဘက္ကမီးေရာင္ေတြေၾကာင့္ သူတို႔တဲ ျပတင္းေပါက္မွ အရိပ္ႏွစ္ခုကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။

ကိုသာဝါးနဲ႔ သူ့မိန္းမပဲျဖစ္မွာ ေဗဒင္ေမးစရာမလိုပါ။
ဘာလုပ္ေနတာ သိေပမယ့္.. ၾကည့္ခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ ခဏ ရပ္ၾကည့္လိုက္သည္။ ဒီအခ်ိန္ ဒီနားကို လူသြား လူလာမရွိေတာ့သေလာက္နည္းခ်ိန္ျဖစ္ေနသည္က တစ္ေၾကာင္း.. သူတို႔ကို သူတို႔ မီးမွိတ္ကာ ဝါးလုံးမ်ားနဲ႔ လိုက္ ကာခ်ထားျခင္း​ေၾကာင့္ ​ဘယ္သူမွ မျမင္ႏိုင္ထင္ေနၾကလားမသိ..လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ေယာက္က်ားကေအာက္ မိန္းမကအေပၚ ထုံးစံအတိုင္း ထိုင္ထလုပ္ေနၾကသည္ေလ..။ ဟင္း… ကိုသာဝါးတို႔ကေတာ့.. ထန္သလား သန္သလားမေမးနဲ႔ သူ့မိန္းမကလည္း စိတ္ႀကီးလိုက္တာလို႔ သာ စိတ္ထဲ မွတ္ခ်က္ခ်ကာ ဆက္ေလွ်ာက္လာေတာ့.. ကိုေက်ာ္စိုးတို႔ အိမ္ဘက္ကို ၾကည့္မိသည္။ သတိရေပမယ့္ ခုတေလာ အဆက္အသြယ္ျပတ္ေနမိသည္။ မီးေရာင္ေတာ့ ေတြ႕ရသည္။ သူတို႔လင္မယား ညစာ စားေနတာလား ခ်စ္ေနတာလား ကေလးထိန္းေနတာလားမသိ.. တစ္ခုခုေပါ႔..။ စိတ္ကို ျဖတ္ကာ ဆက္ေလွ်ာက္ခဲ့သည္။

ၿခံတံခါး၀ ဖြင့္ထားသျဖင့္.. အသာလွမ္း၀င္လိုက္သည္ ထို႔ေနာက္ အေဆာင္ဘက္သြားကာ အုတ္ကန္ေဘာင္တြင္ အထုပ္ကိုခဏတင္ထားၿပီး အေဆာင္ေပၚတက္ကာ ၿခံတံခါးပိတ္ဖို႔ ေသာ့ကိုယူလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ အထုပ္ကိုျပန္ယူကာ ၿခံထိပ္ထြက္ လာေတာ့ စိတ္ထဲတြင္ ကိုေက်ာ္စိုး ကို သတိရကာေတြ႕ခ်င္လာသည္။ ၿခံတံခါးေရွ႕က အုတ္ခုံေလးကိုျမင္ေတာ့.. သူနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ ပထမဆုံး ၿမိဳ႕ထဲဘက္ေလွ်ာက္လည္ခဲ့သလို အျပန္ အုတ္ခုံေပၚတြင္ ကြၽန္ေတာ့္အားခ်စ္ေရးဆိုၿပီး သူ့လီးႀကီးကို ကိုင္ေပး ခဲ့ဖူးသည္ကို သတိရမိသည္။ ခုေနခါမ်ား ကိုေက်ာ္စိုး ေရလာခ်ိဳးရင္ ေကာင္းမယ္… လူက sex မျဖစ္ရတာၾကာေတာ့လည္း ေတာင့္တလာသလို.. ေစာေစာကျမင္ ကြင္းေတြကလည္း စိတ္ကိုႏိုးထလာေစသည္မို႔…..။

ခဏ ၾကာေတာ့ ကိုၿငိမ္း တို႔ စုံတြဲ ေရာက္လာကာ တစ္ဦးကို တစ္ဦးဖက္ၿပီး ႏႈတ္ဆက္ကာ သီဟေအာင္ျပန္ထြက္သြားသည္။

"ကမ.. နိကိစၥၿပီးဘီလား.."
"အင္း.. ပီးဘီ…"
"နင္ဆိုသည္မွာလည္း အေရးအေၾကာင္းဆို အားမကိုးရဘူး.."
"အင္း… အစားမ်ားသြားလို႔ပါ… "
"ေအးပါ..ထားပါေတာ့.."
"ဘယ္လိုလဲ ငါ႔ေကာင္ေလးက မမိုက္ဘူးလား..မေခ်ာဘူးလား.. မခန္႔ဘူးလား.."
"အင္း… မိုက္ပါတယ္…ေကာင္းပါတယ္.."
"ငါ… ေသခ်ာေရြးထားတာ… သု႔မိသားစုပါ ေသခ်ာသိမ္းသြင္းထားတာ.."
"ေအာ္… အင္း.."
"သူ့ မိဘေတြနဲ႔ ညီမေတြက ႐ိုးၾကေတာ့ မသိဘူး ႐ိုး႐ိုး ခင္ေနတာပဲထင္ေနၾကတာ.."
"ဟုတ္လား.. သီဟေအာင္ကေကာ.."
"သူက ..အစကေတာ့ အ႐ိုင္းေလးေပါ႔.. ေနာက္ေတာ့.. ဒီအရြယ္ဆိုတာက စူးစမ္းခ်င္တယ္ေလ..ေနာက္ၿပီး … ဂ႐ုစိုက္တာခံခ်င္တယ္… လွခ်င္တယ္… ယာဉ္အကူလုပ္ေနေတာ့လည္းနည္းနည္းပါးပါးေတာ့ သိမွာေပါ႔… ငါကလည္း.. သူလိုခ်င္တာကို ေပးေနတာဆိုေတာ့.. . မျငင္းရဲဘူး..။ ငါ .ဒါဆို. .ဒါပဲ… ဒါေပမယ့္…ငါတို႔က ေစာေစာကလိုအေျခအေနမ်ိဳးပါပဲ.. ဒီထက္..အဆင့္မတက္ၾကေသးပါဘူး… ေနာက္မွ .. ၾကည့္က်က္လုပ္ရမွာေပါ႔…ဟာ..ဒါနဲ႔ . ကမစုတ္.. နိကို ငါက အရွက္မရွိ လင္ေခၚႂကြားတာမဟုတ္ဘူး..။ နိငါတို႔အတြဲကို အားက်ၿပီး ဟို
ႏွစ္ေကာင္ထဲက တစ္ေယာက္ကို ျမန္ျမန္ေရြးေအာင္ျပတာ.. ကမ.. နီက.. ခု..ဘယ္သု႔ကိုေရြးထားပီးဘီလဲ
… ကိုေဇာ္လား.. ထက္ေမာင္လား.."
"အင္း…. ဘယ္သု႔ကိုမွ မေရြးေသးပါဘူး… နည္းနည္း အိမ္အေျခအေနနဲ႔ အလုပ္အကိုင္က မၿမဲေသးေတာ့
စိတ္က အဲ့ဘက္သိပ္မပါဘူးျဖစ္ေနတယ္.."
ျဖစ္ရမယ္. ထားပါေတာ့.. ဒါေပမယ့္ … ရည္းစားထားၾကည့္ပါလား… စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္…။ငါဆို.ခုေပ်ာ္သလိုလို.. ေက်နပ္သလိုလိုနဲ႔..မဆိုးဘူး"
"အင္းပါ႔"
"ေျပာလိုက္ရင္ စိတ္မပါတပါ မေျပာခ်င္ဘူး.."

ေျပာဆိုရင္း ကိုၿငိမ္းတို႔ တိုက္ဆီေရာက္ေတာ့ ပါလာေသာ အထုပ္ကို စားပြဲေပၚတင္ေပးရင္း အိပ္ခ်င္လို႔
ဆိုကာ ကိုၿငိမ္းကို ႏႈတ္ဆက္ျပန္လာခဲ့သည္။အမွန္ေတာ့ ကိုေက်ာ္စိုးကို ေတြ႕လို ေတြ႕ညား စိတ္ကူးသလို တိုက္ထဲ TV ၀င္ၾကည့္ပါကလည္း ထက္ေမာင္နဲ႔..ကိုေဇာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ကို ထပ္ေတြ႕ ကာ အျပန္ဇာတ္လမ္းေတြရႈပ္ေနမွာကိုစိတ္ရႈပ္လာသျဖင့္လည္းပါသည္။ အမွန္ေတာ့ သူတို႔ကို ျငင္းစရာမရွိေပမယ့္… ခ်စ္တယ္လို႔ေတာ့ေျပာမရ…သလို sex ကိစၥေတာင္းပါကလည္း ျပတ္ျပတ္သားသား ျငင္းႏိုင္တဲ့ အင္အား ကြၽန္ေတာ့္မွာမရွိေသာေၾကာင့္ပါ။အေဆာင္ကိုျပန္ေရာက္ေတာ့.. ေျခလက္ေဆးကာ ကိုေက်ာ္စိုးလာမလား ေမွ်ာ္ေနမိသည္။ ေတာ္ေတာ္ေလးညည္းနက္ေတာ့.. ျပတင္းတံခါးကို ပိတ္လိုက္မိသည္။

မပိတ္လို႔မျဖစ္…ေတာ္ၾကာ ကပၸလီ၊ ကိုမင္းမင္း တစ္ေယာက္ ေယာက္ ကြၽန္ေတာ့္အခန္းထဲေရာက္လာမွ
ျပသနာ.. အဘက သူတို႔ကို မလာေစနဲ႔လို႔ ေျပာထားေတာ့ သိသြားရင္အခက္…။ ကြၽန္ေတာ့္ဘဝေရွ႕ေရးနဲ႔ဆက္လုပ္ရမယ့္ အစီအစဉ္ေတြကို စဉ္းစားလိုက္၊
ကိုေက်ာ္စိုးတို႔.. မင္းမင္း၊ ကပၸလီတို႔အေၾကာင္းေတြးလိုက္၊ ကိုေဇာ္၊ ထက္ေမာင္အေၾကာင္း စဉ္းစားလိုက္..
တစ္ခ်က္ခ်က္ခိုးခိုးၿပီးစိုက္ၾကည့္ေသာ သီဟေအာင္အၾကည့္ေတြကို အဓိပၸါယ္ ေဖာ္လိုက္ ဖြင့္ထြားကာ
ေယာက္က်ားပီသလာေသာ သူ့အေၾကာင္းေတြးလိုက္ နဲ႔အိပ္ယာထဲမွာ လူးလိမ့္ရင္း ထိုေယာက္ေက်ားတွအေၾကာင္းေတြးမိေတာ့.. ေသြးသားတို႔ကလည္း ထလာကာ.. ကိုေက်ာ္စိုးကို အဆက္ျဖတ္သလို ေရွာင္ေနမိတာကို ေနာင္တ ရသလို ျဖစ္ကာ ျပန္ဆက္ဖို႔လည္း အားမရွိ။

ကိုယ့္မာနေၾကာင့္ေရာ သူ့က ကေလးအေဖ.. မိန္းမနဲ႔.. သူ့ မိန္းမရိပ္မိလို႔မျဖစ္။ သူ့ကိုမေမွ်ာ္ပဲေစာေစာကလို TV ၾကည့္ကာ အျပန္ထက္ေမာင္ျဖစ္ျဖစ္ ကိုေဇာ္ျဖစ္ ျဖစ္ အတူ ျပန္ကာ တစ္ေနရာရာမွာသူတို႔ဆႏၵရွိပါက sex ျဖစ္လိုက္ ရင္ ငါလည္း ဆႏၵေတြ ျပည့္ သူတို႔လည္း
ေကာင္းမလား..စဉ္းစားမိျပန္ေတာ့လည္း မျဖစ္ပါဘူး ေတာ္ၾကာ လူမိရင္ ငါ႔ကို အေပါစားထင္ေနပါ႔မယ္..။ သီဟေအာင္က ငါ႔ကို ႀကိဳက္ေနလားမသိ.. သူ့အၾကည့္ေတြက တပ္မက္မႈေတြ ႏွစ္သက္မႈေတြပါေနသလို.. ျပန္ခါနီး ငါ႔ကို ႏႈတ္ဆက္ေနေသးတယ္.. ခုခ်ိန္ သူလည္း
အိမ္ျပန္မယ္မထင္.. ေဒၚပုမတို႔ ဆိုင္အေပၚထပ္ ေအာကားကို ၾကည့္ေနႏိုင္သည္။ ငါ..ၿခံျပင္ခိုးထြက္ၿပီးေစ်း၀ယ္သလို အိပ္မေပ်ာ္သလို တစ္ခုခုက်ခဲ့လို႔ ျပန္ရွာသလို ထြက္ၿပီး သူနဲ႔ေတြ႕ ၾကည့္လိုက္ပါက သူက ဘာေတြ ေျပာကာ ဘာေတြလုပ္မလဲ.. အား …စိတ္ထိန္း … မျဖစ္သင့္ဘူး… ငါနဲ႔ ကိုၿငိမ္းၾကား ျပသနာတက္သလို သူလည္းျပသနာတက္မယ္… အိပ္ေတာ့ကြာ..ဘာေတြစဉ္းစားေနလဲ… စိတ္ညစ္တယ္… အဲ့ေလာက္ စိတ္ေတြ​ေထြေနလဲ… မနက္ ၿမိဳ႕၀င္မုတ္ဦးနားဘက္စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး မုန္႔စားမယ္.. ကံေကာ္ပင္ေတြရွိေသာေတာင္ကုန္းေလးေပၚတက္ပီး ေရွးေဟာင္းဘုရားဖူးမယ္.. အာ့မွစိတ္မၿငိမ္လည္း နံနက္ ေစာေစာ ဆိုက္ကား
အုံနာဆီ ဆိုက္ကားလာယူတဲ့ ကိုေက်ာ္စိုးနဲ႔ ေတြ႕လိုေတြ႕ ညား ေပါ႔.. ေတြ႕ေတာ့လည္း အလြမ္းေျပ စကားေလးဘာေလးေျပာမယ္.. စိတ္ေတြကို ခ်ဳပ္ကာ အိပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားရင္း …..အိပ္စက္ခ်င္းဆီသို႔ဦးတည္လိုက္ပါသည္။

အဆာေျပ နံနက္စာ

ျဖတ္ကနဲ႔ႏိုးလာေတာ့ အဘ ဘုရားရွိခိုးေနသံကို ၾကားရသည္။ ညကေတာ္ေတာ္နဲ႔ အိပ္မရေပမယ့္..မနက္လည္း ေစာေစာႏိုး လာေနသည္မို႔ ျပန္အိပ္ဖို႔လည္းဆႏၵမရွိ.. ထို႔ေၾကာင့္ အိပ္ယာထ အိပ္ယာသိမ္းကာ မ်က္ႏွာသစ္ၿပီး လုပ္စရာရွိတာ လုပ္ၿပီးေတာ့... ဘုရားရွိခိုးၿပီးေသာ အဘအား လမ္းေလွ်ာက္ထြက္မလို႔ေျပာကာ ေသာ့ယူၿပီး ၿခံတံခါးပိတ္ကာ ၿခံထဲပစ္ထည့္ခဲ့သည္။ မၾကာခင္ အဘလည္း ေစ်းထဲဘက္သြားမွာမို႔.. သူလည္း ေသာ့ကိုယူဖြင့္ေနၾကမို႔ အေထြအထူးေျပာစရာမလိုေပ။ ညက စိတ္ကူးထားတဲ့အတိုင္း လမ္းေလွ်ာက္ကာ... ၿမိဳ႕အဝင္ဆိုင္းပုဒ္ကို ေက်ာ္ကာ ၿမိဳ႕ျပင္က ေတာအုပ္ေတာင္ကုန္းေလးေပၚက ေရွးေဟာင္းေစတီအား သြားဖူးကာ စိတ္ၿငိမ္ေအာင္ထိုင္ၿပီး ျပန္ဆင္းလာေတာ့ စိတ္က ေတာ္ေတာ္ေလး ထိန္းႏိုင္သြားသည္။ နံနက္ခင္း မိုးသက္ေလႏုေအးကို အားပါးတရ႐ွဴရင္း ၿမိဳ႕အဝင္ ဆိုင္းပုဒ္နားေရာက္ေတာ့ဟင္းးးး ကိုေက်ာ္စိုး... ဟုတ္ပါသည္။ အနည္းငယ္ မ်က္ ႏွာညိဳးေနသလို ျဖစ္ေနသည္ မွလြဲလို႔.ေရမိုးခ်ိဳး ဖီးလိမ္းထားသျဖင့္ သန္႔ျပန္႔ေနသည္။ နံနက္ေစာေစာမို႔ လိုင္း ကား အခ်ိဳ႕က ေတာ္ေတာ္ၾကာမွ လမ္းေပၚ ျဖတ္သြားသည္မွလြဲ၍ လမ္းေပၚသူနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္သာမ်က္ႏွာ ခ်င္းဆိုင္ေတြ႕ကာ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ အသက္မဲ့ေနသည္။

"ညီ..ခ်စ္... သတိရေနတာ.. မေတြ႕တာၾကာၿပီ... ေနေကာင္းလား.. "
"ဟုတ္..ကို..ကိုေက်ာ္စိုး.. ေကာင္းပါတယ္.. ကို.. ေကာ အဆင္ေျပလား.. ေျပတယ္လို႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး.. ဒီလိုပါပဲ... ကိုယ္တို႔ စကားေအးေဆး.. ခဏေျပာရေအာင္ခဏ ဒီနားမွာ ေစာင့္ေနပါ႔လား"

ေစာေစာကၿငိမ္ေနေသာ စိတ္ေတြကလည္း ကိုေက်ာ္စိုးရဲ႕ အၾကည့္စကားနဲ႔ ညႇိဳ႕ဓာတ္တြင္ အရည္ေပ်ာ္ကာ ဒူးေတြလည္း မခိုင္ခ်င္ျဖစ္ကာ.. အလိုလို သေဘာတူလိုက္ရသည္။ သူ ခရစ္ယာန္ ဘုရားေက်ာင္းသြားေသာ လမ္းဘက္ကို ခပ္ျမန္ျမန္ ေလးေလွ်ာက္သြားေနတာကို မ်က္စိတဆုံး က်ယ္ျပန္႔ႀကီးမားေသာ သူ့ေက်ာျပင္အား ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ ခဏၾကာေတာ့ ဆိုက္ကားတစ္စီးႏွင့္ သူ ကြၽန္ေတာ္နား ေရာက္လာသည္။

"တက္.. ေလ.. ညီ .. ခ်စ္.. "

ကြၽန္ေတာ္လည္း စိတ္ညႇိဳ႕ခံထားရသလို တက္လိုက္သည္။ သူက ဆိုက္ကားကို ကြၽမ္းက်င္စြာ နင္းရင္း ၿမိဳ႕စြန္ဘက္ကို ဆက္သြားသည္။ ေဘာလုံးကြင္းနားသို႔ေကြ႕ကာ လူေနက်ဲေသာ ေနရာအခ်ိဳ႕ကိုေက်ာ္ၿပီး.. ေဘာလုံးကြင္းနဲ႔ လူေနအိမ္ေတြနား ဆိုက္ကားကိုရပ္ကာ ေသာ့ခတ္ရင္း..

"ညီ.. ဆင္းေလ.. "

ဆိုကာ ကြၽန္ေတာ့္လက္ကေလးအား လွမ္းဆြဲလိုက္သည္။ ကြၽန္ေတာ့္ရင္ေတြ တလွပ္လွပ္ခုန္သြားကာ တုန္ တုန္ရင္ရင္ျဖင့္ မနည္းထိန္းကာ ဆင္းလိုက္သည္။ ထို႔ ေနာက္ သူက

"ညီ.. ဘာျဖစ္လို႔ တုန္ေနတာလဲ... ဘာ.. ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး .. နည္းနည္းေအးလို႔ထင္တယ္.. နံနက္ပိုင္းက..." "ေႏြးေအာင္လုပ္ေပးမယ္ မၾကာခင္ မပူနဲ႔.. ဟင္း... ဟင္း.. "

ပါးခ်ိဳင့္ေပၚေအာင္ ၿပဳံးရင္း အဓိပၸာယ္ပါပါ သူကဆိုသျဖင့္... ကြၽန္ေတာ္ ၾကက္သီးမ်ားထသြားသည္။ သူဘာလုပ္ခ်င္ေနတာလဲ.. ကြၽန္ေတာ္ ဘာျဖစ္ခ်င္ေနတာလဲဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္သိသည္။ ငတ္ေနၾကသည္မွာ ၾကာေနေသာ သူမို႔ ... ေတာင့္တလွသည္။ သူကေတာ့ မိန္းမရွိေနတာပဲေလ... ခပ္လွမ္းလွမ္းေဝးသည့္ သစ္ပင္ ခ်ဳံပင္မ်ား ထူထပ္သည့္ဘက္သို႔ ၫႊန္ျပကာ..

"အဲ့သစ္ပင္ႀကီးေအာက္ ခ်ဳံေတြထဲ အစ္ကို အရင္ဝင္မယ္. ခဏၾကာမွ .. ညီ.. လူရွိမရွိ ၾကည့္ၿပီး လူရွင္းမွ လိုက္ဝင္ခဲ့ေနာ္... "
"ဟုတ္.. "

သူဝင္သြားေသာ ေနရာကို ေသခ်ာၾကည့္ကာ မွတ္ထားၿပီး.. ခဏၾကာေတာ့ လူရွင္းမရွင္းၾကည့္ကာ လူရွင္းမွ ကြၽန္ေတာ္လည္း သတိထားကာ လိုက္ဝင္သြားသည္။ သစ္ပင္ႀကီးေအာက္ ခ်ဳံကိုၿဖဲလိုက္ေတာ့ .. ေတာအုပ္ဘက္သြားေသာ လူတစ္ေယာက္စာ လမ္းေၾကာင္းေလးတစ္ခုက လမ္းမျဖစ္တစ္ျဖစ္ အမွတ္တမဲ့ ၾကည့္ပါက လမ္းေဟာင္းတစ္ခုလိုပင္... ကြၽန္ေတာ္လည္း စိတ္လႈပ္ရွားစြာ ျဖင့္ လွမ္းဝင္ခဲ့သည္။ ခုထိေတာ့ ကိုေက်ာ္စိုး အရိပ္အေရာင္မေတြ႕ရေသးေပ.. ဟုတ္မွ ဟုတ္ပါ႔မလား... လမ္းမွားၿပီလားလို႔ ေအာင့္ေမ့ေပမယ့္... ဆက္သြားရင္းတိုးရင္းျဖင့္.. ခပ္က်ဲက်ဲေတာခ်ဳံပင္ေတြအနားက လူရိပ္တစ္ခုကို လွမ္းျမင္ရၿပီး ခြၽတ္ခြၽတ္ဆိုကာ အသံျပဳသျဖင့္ ကိုေက်ာ္စိုးမွန္းသိကာ ေပ်ာ္သြားသည္။ သူက ျဖည္းျဖည္းေလးေလွ်ာက္ရင္း ကြၽန္ေတာ့္ကို ေစာင့္ကာသြားသည္။ ေတာ္ေတာ္ေလးသြားမိေသာ ေတာအုပ္အလယ္က ခ်ဳံေတာေလး ေနာက္မွာကား ေတာင္ကုန္းမ်ားဝိုင္းထားသလိုျဖစ္ေနေသာ ေနရာျဖစ္ေနမွန္း သတိထားမိသည္။ မၾကာခင္ ကိုေက်ာ္စိုးကို ျမင္ကြင္းက ေပ်ာက္ကြယ္သြားေအာင္ ျမရာပင္နဲ႔ ခ်ဳံေတြက ပိတ္သြားသည္။ ဒါေပမယ့္ အပင္ေတြက လူတစ္ရပ္ေက်ာ္ေက်ာ္ပဲျမင့္သျဖင့္ ေအာက္ေျခနားထိေတာ့ ရွင္းေနသည္။ ေရွ႕မွာ လမ္းပိတ္သလို ခ်ဳံပုတ္ပိတ္ပိတ္တစ္ခုက ကန္႔လန္႔ျဖစ္ ကာ လမ္းတစ္ခုက ေဘးကေန ျဖတ္သြားသျဖင့္.. ထိုလမ္းကိုေလွ်ာက္မလို႔ အျဖတ္.. အား.... ခ်ဳံပုတ္ထဲက လက္တစ္စုံက ကြၽန္ေတာ့္ကို လွမ္းဆြဲလိုက္သျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္ ေၾကာက္အားလန္႔အား ေအာ္ကာ ခ်ဳံပုတ္ထူထူထဲေရာက္သြားသည္။ လက္တစ္ဖက္က ကြၽန္ေတာ့္ပါးစပ္ကို လွမ္းပိတ္လိုက္သျဖင့္ အသံက သိပ္မထြက္သလို က်န္လက္တစ္ဖက္ကလည္း ဆြဲဖက္ထားသျဖင့္ ... ေရေမႊးနံသင္းေနေသာ ရင္ခြင္က်ယ္တစ္ခုထဲေရာက္သြားသည္။ ကြၽန္ေတာ္ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့.. ကိုေက်ာ္စိုးျဖစ္ေနသည္။

"လန္႔လိုက္တာဗ်ာ... "
"လန္႔သြားလား.. ခ်စ္.. Sorry ကြာ.."
" အင္း လန္႔တာေပါ႔ ဒီေနရာမွာ ဘာလုပ္ဖို႔ေခၚတာလဲဘာေျပာခ်င္လို႔လဲ ေႁမြပါးကင္းပါး ေၾကာက္ဖူးလား "

ကြၽန္ေတာ္မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ ေမးခြန္းေတြ ေမးပစ္လိုက္သည္။

" အား. ခ်စ္ကလည္း.. ဒါ..ကိုယ္တို႔ဘိေလ.. ဘာေႁမြ၊ ဘာကင္းမွ မရွိဘူး။ လာ.. ေသခ်ာၾကည့္"

ဆိုကာ..ကြၽန္ေတာ္လက္ကိုဖက္ကာ ဆြဲေခၚၿပီး သူ့ေက်ာ္ေနာက္က ေနာက္ထပ္ ျမရာပင္ခ်ဳံပုတ္တစ္ခုအား လက္ျဖင့္ဆြဲဖြင့္လိုက္ေတာ့... ဟင္း..... အထဲမွာ တဲေလးတစ္လုံး ဝါးကြပ္ပ်စ္တစ္ခုနဲ႔ ဖ်ာတစ္ခ်က္၊ ႀကိမ္နဲ႔လည္းလုပ္ထားေသာ ေခါင္းအုံးေလးႏွစ္လုံး၊ ဖဲထုပ္တစ္ခုနဲ႔ ေသာက္ေရသန္႔ဗူးမ်ား၊ တစ္႐ွဴးလိပ္ထည့္ထားေသာ အိတ္မ်ားကို ေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ အံ့ၾအသြားသည္။ တဲေလးမွာ ဖက္မိုး,.. ဖက္ကာ၊ ဝါးတိုင္ေထာင္ ဝါးခင္းဆိုေပမယ့္ ခိုင္ခိုင္ခန္႔ခန္႔ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေလးပင္၊ ကိုေက်ာ္စိုးက ကြၽန္ေတာ့္ကို ဆြဲဖက္ရင္း ထိုကြပ္ပ်စ္ေလးေပၚ အတူတူထိုင္ကာ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ကို မႈတ္ထုတ္လိုက္ရင္း ကြၽန္ေတာ့္ပါးေလးအား ဖြဖြနမ္းေလသည္။ သူ့အနမ္းရဲ႕ အထိအေတြ႕ဆြဲေဆာင္မႈေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္လည္း မနမ္းရတာ ၾကာၿပီျဖစ္ေသာ ကိုေက်ာ္စိုးပါးအားျပန္ လည္ နမ္းရင္း စိတ္ေတြလႊတ္လိုက္မိေတာ့သည္။ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ပါေစေတာ့ မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘူးေလ။ ႏွစ္ဦးသား အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ အလြမ္းသယ္ကာ နမ္းၾကဖက္ၾကရင္း..

"ကို႔.. ခ်စ္နဲ႔.. အတူတူ ေနခ်င္ၿပီကြာ.. ကိုယ္တို႔.. တစ္ေနရာမွာ အတူတူေနၾကရေအာင္ေနာ္... "

မထင္မွတ္ေသာ စကားကို ၾကားလိုက္ရသျဖင့္.. ရင္ထဲတစ္မ်ိဳးျဖစ္သြားသည္။ ဝမ္းသာခ်င္သလိုလိုေတာ့ ျဖစ္မိသား..။ ဒါေပမယ့္ ေသခ်ာစဉ္းစားၾကည့္ေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္။

" အာ့ဆို... ကို႔ .. မိန္းမနဲ႔.. ကေလးေကာ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ.."

ပါးစပ္က လႊတ္ခနဲ႔ ေမးမိလိုက္သည္။ မထူးေတာ့ဘူးေလ။ အာ့တာက အဓိကပဲ.. က်န္တာက ညႇိယူလို႔ ရေပမယ့္. ဒါကေတာ့ အဓိကျပႆနာပင္။

"အာ့တာက .. ဟို.. ဒီလို.. လုပ္မယ္ေလ.. ကို .. အျခား.. နယ္တစ္ခုမွာ အလုပ္တစ္ခုခုလုပ္မယ္.. ဥပမာ.. အလုပ္ေကာင္းၿပီး ဝင္ေငြပိုရတဲ့ေနရာမွာ ၿမိဳ႕ထဲျဖစ္ျဖစ္... နယ္ ဆိုဒ္တစ္ခုျဖစ္ျဖစ္ေပါ႔..။ အဲလိုေျပာၿပီး..လစဥ္ေထာက္ ပံ့ မွာေပါ႔..။ ဒါက လြယ္ပါတယ္..။ ေနာက္ၾကည့္ ရွင္းလိုက္ရပါတယ္.."
" ဟူး....အာ့တာက အစ္ကိုေျပာသေလာက္ မလြယ္ပါဘူး။ အစ္ကို႔ မိန္းမက အစ္ကို႔ကို အရမ္းခ်စ္တာ။ သူက လႊတ္မွာမဟုတ္ဘူး။ ေနာက္ၿပီး ခဏ အဆင္ေျပေပမယ့္.. ေနာက္ပိုင္းေရွရည္မွာ အဆင္ေျပခ်င္မွ ေျပမယ္.."
"ဘာလဲ.. ခ်စ္က.. ကိုယ့္ကို... မခ်စ္ေတာ့တာလား.. ကိုယ္နဲ႔ မေနခ်င္ေတာ့တာလား။ ေအးေလ.. ခုေတာ့ ထက္ေမာင္တို႔.. ငေဇာ္တို႔ တြင္မကဘူး ဟိုေန႔က သီဟေအာင္တို႔ ရွိေနပီဆိုေတာ့လည္း ကိုယ္က အိုပယ္ျဖစ္ၿပီေပါ႔ေလ.. ရပါတယ္... မင္းသေဘာပါ "
"အား.... မဟုတ္ေသးဘူးေလ.. သူတို႔နဲ႔ဘာမွမဆိုင္ဘူး.. သူတို႔က သက္သက္ သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ေပါ႔"
"မယုံပါဘူး.. ဘယ္လိုသက္ေသျပမလဲ.. ဟင္း.. ဟင္း.." "ကိုေနာ္...."
"တကယ္ေျပာတာ.. ကိုစိတ္မခ်ေတာ့ဘူး... ခ်စ္ကို... ကဲ.. လာကြာ.."
"အိုး.. ကို ...အ.."

ကြၽန္ေတာ့္ တစ္ကိုယ္လုံးကို ကိုေက်ာ္စိုးက ေစြ႕ခနဲ႔ေပြ႕ခ်ီ လိုက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းအစုံအား ဖိကပ္ကာ စုပ္ယူလိုက္သျဖင့္.. ကြၽန္ေတာ္ဘာမွ် ျပန္မေျပာႏိုင္ေတာ့..။ ထုံးစံအတိုင္း သူျပဳသမွ်ႏုဖို႔သာ ျပင္ထားေတာ့သည္။ သူလည္း ဆႏၵရွိသလိုလုပ္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း သူနဲ႔ မေတြ႕တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာသျဖင့္ ဆာသလိုလိုရွိေနသည္။ ေၾသာ္. ေသာက္ေလ ေသာက္ေလ ငတ္မေျပပါလား..။ ပြဲဆက္ ေတြမ်ားတုန္းကေတာ့ ... ႐ိုးသလိုလိုနဲ႔ နည္းသြားေတာ့လည္း ေတာင့္တမိသား။ ႏွစ္ဦးသား ပတ္ဝန္းက်င္ကို ေမ့ကာ အနမ္းမိုးေတြ ေစြရြာေနၾကသည္။ ကိုေက်ာ္စိုးရဲ႕ ဗလႀကီးနဲ႔ အရပ္က ကြၽန္ေတာ့္ကို လိုသလို ထိန္း ကစားႏိုင္ေတာ့ အေလးသမားတစ္ေယာက္လို အားအင္အျပည့္ျဖင့္ စပါးႀကီးေႁမြတစ္ေကာင္ပမာ သူ့အၾကည့္ပုံစံေတြက ႐ုန္းမထြက္ႏိုင္ေအာင္ ညႇိဳ႕ထားသလိုခြန္အားဗလျဖင့္ သန္မာလွေသာ သူ့လက္ေမာင္းမ်ားက သူ့ရင္ခြင္ထဲမွ ထြက္မရေအာင္ ရစ္ပတ္ဖြဲ႕ေႏွာင္ခ်ဳပ္ကိုင္ထားေလေတာ့သည္။ အငမ္းမရ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ဖက္ရင္း နမ္းလိုက္ ႏႈတ္ခမ္းျခင္းစုပ္လိုက္သျဖင့္တျဖည္း ျဖည္း အရွိန္တက္လာကာ ကြၽန္ေတာ့ေက်ာေလးအား ပြတ္သပ္ေနရင္း မွ တျဖည္းျဖည္း ကြၽန္ေတာ့္တင္ပါးေလးဆီ ေလ်ာဆင္းရင္း ပြတ္သပ္ဆုပ္နယ္ကာ အားက စား ေဘာင္းဘီအတိုေလးအား တင္ပါးတစ္ဝက္ေပၚေအာင္ ေလ်ာ့ခ်လိုက္သျဖင့္ ေစာေစာစီးစီး ညဘက္က ဝတ္အိပ္ထားေသာေၾကာင့္ ခပ္ေလ်ာ့ေလ်ာ့နဲ႔ အတြင္းခံမဝတ္ထားေသာ ကြၽန္ေတာ့္တင္ပါး လုံးလုံးတင္းတင္းထြားထြား ေလးမ်ား ေဖြးခနဲ႔.. ေပၚလာကာ ေအးခနဲ႔ ပူခနဲ႔ ခပ္ရွရွ ခံစားလိုက္ရသည္။ သူ့လက္ဖဝါး ၾကမ္းၾကမ္းႀကီးမ်ားက အားပါးတရ ဖိအုပ္ပြတ္နယ္ျခင္းကိုေပါ႔..

"အ.. အင္း..ကို. "
"ဟား...႐ွဴး..တင္းၿပီးလုံးေနတုန္းဘဲ..ကို... မလိုးတာၾကာလည္း အရင္အတိုင္းဘဲ လိုးတဲ့အခ်ိန္တုန္းကလိုပဲ ခ်စ္တင္ေတြဖင္ေတြက အရမ္း မိုက္တုန္းပဲကြာ.."
"အား .. အင့္.. အိုး .. ကို. အ."

ေျပာလည္းေျပာ ကြၽန္ေတာ့္ တီရွပ္အက်ီ ပါးပါးေလးကို ဆြဲလွန္ကာ ကြၽန္ေတာ့္ႏို႔ေတြကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္သူက ဖိေခ်ေဆာ့ကစားရင္း ကုန္းၿပီးစို႔ေပးေတာ့..

"အ .. အင္း ..အိ.. ကို..ရယ္..အ .. "

အခ်ိန္ၾကာၾကာ ထိန္းသိမ္းခဲ့ေသာ ကာမလိင္စိတ္မ်ားက တာက်ိဳးေလၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္ေကာ့ေပးရင္း သူ့ဆံပင္ေတြကို ပြတ္သပ္ေပးရင္း ညည္းညဴမိသလို လက္တစ္ဖက္ကလည္း သူ့ေပါင္ၿခံက ႏိုင္ငံျခားစံခ်ိန္မီ မမာ မေပ်ာ့အေနျဖင့္ ပုဆိုး ေအာက္ကေန လႈပ္ေနေသာ လီးရွည္ႀကီးကို ပုဆိုး ေအာက္က လက္လွ်ိဳကာ လွမ္းကိုင္ရင္း ေရွ႕ေနာက္ ေဆာ့ကစားေပးမိေတာ့သည္။ ခ်က္ခ်င္းပင္ ကြၽန္ေတာ့္လက္ထဲတြင္ သူ့လီးႀကီးက ကြၽန္ေတာ့္ လက္ ေကာက္ဝတ္ထက္ပင္ ႀကီးလာသလို.. ပူေႏြးမာေတာင္ကာ အေၾကာၿပိဳင္းၿပိဳင္းျဖင့္ တယမ္းယမ္းျဖစ္ကာ လရည္ၾကည္တို႔ပင္ စိမ့္လာသည္။ ကြၽန္ေတာ့္မွာလည္း အ ေရွ႕ပိုင္းေဘာင္းဘီအုပ္ထားလို႔သာ ကြၽန္ေတာ့္ ညီဘြားကို ခ်ဳပ္ထားသလိုျဖစ္ေပမယ့္ ေဘာင္းဘီေအာက္ကဖုကာ အရည္ၾကည္တို႔က ေဘာင္းဘီနား တစ္စစ တက္စို႔လာသည္။ အမွန္ပင္ ကြၽန္ေတာ္ခံခ်င္ေနပီဆိုေတာ့ ေျပာဖို႔မလိုသလို ကိုေက်ာ္စိုးလည္း လိုးခ်င္ေနတာကိုေတာ့ မေမးလည္း သိေနသည္။ ကိုေက်ာ္စိုးရဲ႕ လည္ဂုတ္ကို လွမ္းဖက္ကာ သူ့ရွပ္အက်ီ က်ယ္သီးမ်ားကို တစ္လုံခ်င္း ျမန္ျမန္ခြၽတ္လိုက္ေတာ့ မို႔ေမာက္ေသာ ရင္အုပ္နဲ႔ စစ္ပက္ဗိုက္သား အလုံးမ်ားက ဘြားခနဲ႔ေပၚလာသလို.. ေအာက္က ယမ္းေနေသာ လီးႀကီးကို ပိုၿပီးျမင္ရ ကိုင္ရေအာင္ လုံခ်ည္ကို မတင္ေပးလိုက္မိသည္။

ကြၽန္ေတာ့္အရပ္ 5 ေပ 5 လက္မ နဲ႔ 6 ေပ 4 လက္မ ျမင့္ေသာ ကိုေက်ာ္စိုးအရပ္နဲ႔ လိုက္ဖက္လွေသာ ဗလတို႔မွာ အေဖနဲ႔သားလို ဆိုက္တူ အရပ္တူမဟုတ္သျဖင့္ ကြၽန္ေတာ့္မွာ ေျခဖ်ားေထာက္ေနရသလို ကိုေက်ာ္စိုးခဗ်ာမွာလည္း ခါးကုန္းေနရသျဖင့္ သိပ္အဆင္မေျပလွ..။ ထို႔ေၾကာင့္.. ကိုေက်ာ္စိုးက ျဖတ္ကနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ခါးကို ေပြ႕ခ်ီလိုက္သျဖင့္ အလိုက္သင့္ ခါးကိုေကာ့ေပးကာ သူ့ခါးတြင္ ကြၽန္ေတာ့္ေပါင္ႏွင့္ ေျခသလုံးတို႔ညႇပ္ကာ ခြပီး သူ့ဂုတ္သားမ်ာကို လက္ျဖင့္ အသာထိန္းၿပီး ခိုထားလိုက္ေတာ့သည္။ ပညာသားပါပါ ကြၽမ္းက်င္စြာ ခ်ီမမႈေၾကာင့္ ဖင္တစ္ဝက္ခြၽတ္ ထားေသာ ေဘာင္းဘီမွ တင္ပါးေအာက္သို႔ ဆက္ခြၽတ္သလိုျဖစ္သြားကာ ကြၽန္ေတာ့္တင္ပါးႀကီးတစ္ခုလုံး ေဖြးခနဲ႔ေပၚသြားသလို သူ့ကို ခြလွ်က္ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ သူ့ခါးကို ခ်ိတ္ထားသျဖင့္ လုံးလုံးတင္းတင္း တင္းပါးႀကီးမ်ားကို ကားထားသလိုျဖစ္ကာ ခေရေလးကို သူ့လီးႀကီးခ်ိန္ထားဖို႔ ခပ္ဟဟ အေနအေထားေလးျဖစ္သြားေတာ့သည္။ အမွန္တကယ္ဆို စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ သူနဲ႔ ေတြ႕လိုေတြ႕ညား ထြက္လာခဲ့ပီး မထင္မွတ္ဘဲ ႏွစ္ဦးလုံးဆုံကာ ခုလိုေတြ ျဖစ္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။

သူလည္း စိတ္ေတြထေနသလို ကြၽန္ေတာ္လည္း စိတ္ေတြပါေနသျဖင့္.. ကြၽန္ေတာ့္လည္း သူ့ရွပ္အက်ီ ၾကယ္သီးမ်ားကို တစ္လုံးခ်င္း ခပ္ျမန္ျမန္ေလး ျဖဳတ္လိုက္သျဖင့္ မို႔ေမာက္ေနေသာ သူ့ရင္အုပ္ႀကီးနဲ႔ ဝမ္းဗိုက္ဗယ္ရီလုံးတြက ဘြားကနဲ႔ ေပၚလာသည္။ သူကလည္း ကြၽန္ေတာ္ဝတ္ထားေသာ တီရွပ္ကို ေခါင္းကေန မခြၽတ္လိုက္သျဖင့္ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ဝင္းဝါေသာ ရင္အုပ္နဲ႔ သူ့မ်က္ႏွာနား ကပ္ေပးလ်က္သား ေသးသိမ္ေသာခါးကို ေကာ့ေပးမိလ်က္ အေနအထားျဖင့္ အေပၚပိုင္း အဝတ္မဲ့သြားသည့္ ကြၽန္ေတာ့္တီရွပ္ေလးမွာေတာ့ ဝါးကပ္ပ်စ္ရွိရာ တဲေလးေပၚတြင္ ပုံလ်က္သား.. ကြၽန္ေတာ္ဆြဲခြၽတ္လိုက္သျဖင့္ ကြၽတ္သြားေသာ လုံခ်ည္ကို သူကဖမ္းယူကာ ကြၽန္ေတာ္တီရွပ္ေပၚ ပစ္တင္လိုက္သည္။ ကြၽန္ေတာ့္မွာ ေဘာလုံးေဘာင္းဘီတိုေရွ႕က ကြၽန္ေတာ့္ညီဘြားေလးကို လုံးစုကာ ဖုံးထားသလို အုပ္ေနၿပီး ေနာက္ဘက္ဖင္က ေဟာင္းေလာင္းေျပာင္ေနသလို ေဘာင္းဘီက ေပါင္အလယ္ေလာက္မွ ေျခႏွစ္ဖက္ကို စုခ်ဳပ္ထားသလိုျဖစ္ေနသျဖင့္ ေပါင္ကို မကားႏိုင္ဘဲ ကိုေက်ာ္စိုးရဲ႕ V Shape ေပၚေနေသာ ဆီးခုံးအေပၚက ခါးလယ္တြင္ ခြကာ ေျခေထာက္ခြၽတ္လ်က္ အေနအထားျဖစ္ေနသည္။
သူ့ စိတ္ႀကိဳက္အေနအထားကို စိတ္ႀကိဳက္ျပဳျပင္ၿပီးမွ ကိုေက်ာ္စိုးက သူ့မ်က္ႏွာႏွင့္ နီးေသာ ကြၽန္ေတာ့္ရင္အုပ္ရွိ မာတင္းကာစူေနေသာ ႏို႔သီးေလးမ်ားကို လွ်ာဖ်ားမ်ားျဖင့္ ေဆာ့ကစားေလေတာ့သည္။

" အား.. ဟင့္...အင့္.. ကို ... အိ.. "

ကြၽန္ေတာ္ ျပဳတ္မက်ေအာင္ သူ့လည္တိုင္နဲ႔ ဂုတ္သားေတြကို ဖက္တြယ္ရင္း ခါးေကာ့ကာ ညည္းေနမိသည္။ သူကလည္း ကြၽန္ေတာ္ ႐ုန္းၿပီး ျပဳတ္မက်ေအာင္ ထိန္းကိုင္ထားႏိုင္သည္။ ထို႔ေနာက္ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းေတာ့တာ နမ္းၾကရင္ ထုံးစံအတိုင္း သူ့လွ်ာႀကီး ကြၽန္ေတာ့္ ႏႈတ္ခမ္းၾကားထဲထိုးထည့္ကာ ကစားၾက စုပ္ၾကရင္း အရွိန္ ပိုတက္လာေတာ့ ... သူ့လက္တစ္ဖက္ကို တံေတြးမ်ားဆြတ္ကား ကြၽန္ေတာ့္တင္းလုံးေနေသာ ဖင္လုံးႀကီးအား လွမ္းကိုင္ရင္း ခေရကို စမ္းလို႔ တံေတြးဆြတ္လိုက္ေတာ့သည္။ ၿပီးေတာ့ ဟခ်င္သလိုျဖစ္ေနေသာ ခေရေပါက္ေလးအား တံေတြးေတြ ဆြတ္ထားေသာ သူ့လက္ဖဝါးျဖင့္ သုတ္လိုက္သလို တံေတြးမ်ားျဖင့္ ရြဲစိုေနေသာ သူ့ လက္ညႇိဳးႀကီးျဖင့္ ကြၽန္ေတာ့္ ခေရေပါက္ေလးအား လက္ညႇိဳးျဖင့္ေတာ့ကာ ခေရေပါက္အား ကလိေနေတာ့သည္။

"အား .. အ ... ကို .. ကို.. ဟင့္ ...အင့္ ... "

မခံတာ ၾကာၿပီျဖစ္ေသာ ခေရေလးက ရင္းႏွီးေနၾက သူ့လက္ညႇိဳးႀကီးေၾကာင့္ တင္ပါးေလးအေကာ့တြင္ ဟစိစိေလးျဖစ္သြားသည္။ စူပြပြျဖင့္ သူ့လက္ညႇိဳးႀကီးအဝင္ကို ဟေပးလိုက္မိသလို ျပန္အထုတ္တြင္လည္း လြတ္ထြက္သြားမွာ စိုးသည့္အလား ညႇပ္ဆြဲထားမိသည္။ သန္မာတုတ္ခိုင္ကာ ႀကီးမားေသာ လက္ညႇိဳးႀကီးမို႔ နာသလို ေအာင့္သလို ေထာင့္သလိုနဲ႔ ခံရခက္ေပမယ့္ ခံခ်င္စိတ္ မ်ားေနေတာ့ အဲဒီအရသာကိုပင္ ေကာင္းသလိုျဖစ္ကာ ဖီးလ္ေတြတက္လာသည္။ သူ့ လက္ညႇိဳးတစ္ေခ်ာင္းလုံး ခရထဲဝင္သြားေတာ့ ....

"အ .. အိုး ... အင့္ ... အိ .. ကို .. ဟင္း ... "

လီးငတ္ေနတာၾကာၿပီမို႔ ခေရေလးက ျပန္က်ဉ္းေနသည္မို႔ သူ့လက္ေခ်ာင္းေတြ တစ္ေခ်ာင္းၿပီး တစ္ေခ်ာင္း ထိုးထည့္ကာ ခေရခ်ဲ႕ေပးေတာ့ .. လူလည္း တြန္႔တြန္႔လူးေနသလို ပါးစပ္ကလည္း ထိန္းထားတဲ့ၾကားက အသံေလးမ်ား ထြက္လာသည္။ ကိုေက်ာ္စိုးလည္း ကြၽန္ေတာ့္ခေရကို သူ့လက္ေခ်ာင္းမ်ားျဖင့္ ထိုးကစားရသည္မွာ ေတာ္ ေတာ္ေလး ဖီးလ္ေတြ႕လာသည္။ သူလီးႀကီးကလည္း လိုးရန္အေနအထားး အသင့္သို႔ ေရာက္လာေၾကာင္း တစ္ခ်က္ခ်က္ ခေရနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ လဥၾကားေနရာကို လာေထာင့္ေနေတာ့သည္။ ပူပူေႏြးေႏြး စိုစိုစိစိ မာေတာင့္ေတာင့္အထိအေတြ႕က သူလိုးဖို႔ အသင့္ျဖစ္ေနသလို... ေဘာင္းဘီအုပ္ေနေသာ ကြၽန္ေတာ့္လီးမွာလည္း မာေတာင္ကာ သူ့ဗိုက္ ဗယ္ရီသားလုံးေတြနဲ႔ ထိမိသျဖင့္ ပြတ္ေပးသလိုျဖစ္ေနကာ မာေတာင္ၿပီး လရည္ၾကည္တို႔လဲထြက္ကုန္သည္။ ကြၽန္ေတာ့္ပုံစံက သူလိုးရင္ခံႏိုင္မယ့္ အေနအထားေရာက္ေနသည္။ ဒါကိုသူလည္းသိသည္။ ပိုၿပီး မီးေလာင္ရာ ေလပင့္လိုက္သည့္က ...

" အား .. ညီ ... ခ်စ္.. ခေရေလးက .. ကို႔လီးအလိုးခံတာမၾကာလို႔လားမသိဘူး လက္နဲ႔ထိုးတာေတာင္စီးၿပီး က်ပ္ေနတာပဲ.. ဟင္း ... လိုးလိုက္ရရင္ေတာ့ျဖင့္ ..ရွယ္ပဲ... ကို..လိုးခ်င္ၿပီကြာ .. ေပးလိုးမယ္ မဟုတ္လား..."

ဟင္း .... ဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳး ဘယ္သူက ျငင္းဆန္ေနေတာ့မွာလည္း .. ျပဳသမွ်ႏု႐ုံမက ခံခ်င္စိတ္ေတြကလည္း မတရားျပင္းထန္ေနေတာ့တာေလ .. သူ့စကားက ကြၽန္ေတာ့ဆီက အေျဖမရမခ်င္း မလိုးဘူးပုံစံျဖင့္ မၾကားတၾကား နားနားကပ္ကာ ႏွစ္ခါေလာက္ေမးေနေတာ့သည္။ လိုးစရာရွိတာ မလိုးဘူး ဘယ္လိုလူမွန္းမသိ ဒီမွာ ေနရခက္ေနၿပီ..သုံးခြန္းေျမာက္အေမးမွာေတာ့...

"အင္း ...ကို ...သေဘာ...လုပ္ပါ..လိုး ..လိုး ..ေတာ့ ... ညီ .. ေန..ခ်င္ၿပီ"
"အာ .. ဘာေနခ်င္တာလဲ အလိုးခံခ်င္တာလား ေသခ်ာေျပာ.."
" အင္း .. လိုး .. ပါ..ခံ..ခ်င္..တယ္.. "

သူေက်နပ္စြာ ၿပဳံးလိုက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ ႏႈတ္ခမ္းေလးအား ငုံလိုက္ကာ လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ကြၽန္ေတာ့္ခေရအား ၿဖဲရင္း က်န္လက္တစ္ဖက္က ကြၽန္ေတာ့္ ခေရႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ လဥၾကားေနရာကို လာေထာင့္ေနေသာ သူ့လီးတန္းႀကီးကို ဆြဲကိုင္ကာ အေပါက္တည့္ေအာင္ ခ်ိန္လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ...

" လာၾကေဟ့ .. ေဘာလုံးကန္မယ္ ... ၿပီးရင္ ..အရက္ဝိုင္းဖြဲ႕မယ္.. ဟာ .. ေစာေသးတယ္ .. အရင္ဖဲ႐ိုက္မယ္... ၿပီးမွ"
" .. ဟင္ "
"... ဟာ"

ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ကိုေက်ာ္စိုးတို႔ ႏွစ္ဦးသား တၿပိဳင္ထဲ အာေမဋိတ္ သံေတြထြက္ကာ တန္႔သြားသည္။


ဆက္ရန္ အပိုင္း - ၃၀
--------------------------------------------

မွတ္ခ်က္။ ။ ထန္ၿပီး ထုပါ.. အတုမယူပါႏွင့္😁