သုံးပင်လိမ်တဲ့ ည အပိုင်း(၂၁)
<Unicode>
သုံးပင်လိမ်တဲ့ ည
အပိုင်း - ၂၁
#Credit;C.K.O
ငိုနေမယ် မိုးသည်းထဲမှာ
ကပ္ပလီရဲ့ အကြမ်းပတမ်းမုဒိန်းကျင့်သလို လိုးတာတစ်မျိုးကောင်းပေမယ့်။ ကိုကျော်စိုး လိုးတာကိုတော့မမီ ပါ။အကြောင်းက ကိုကျော်စိုးလိုးပါက သူပြီးသလို ကျွန် တော်ပါ ပြိုင်တူပြီးကာ ကာမဆန္ဒတွေ ပြည့်ကာကျေနပ် သွားရသည်ကများသည်။ ခုတော့ ကပ္ပလီက သူသာ အစွမ်းကုန် ဇိမ်ခံကာ ကောင်းသလို ပြီးအောင်လိုးသွားပေမယ့် ကျနွ်တော်က စိတ်ပြန်ပါကာ စိတ်ထပြီး မပြီးသေးဘဲ ကျန်နေသေးသလို စိတ်ထဲကလည်း နောင်တရသလို ၀မ်းနည်သလို ကိုကျော်စိုးကို သစ္စာဖောက်ကာ
စည်းမစောင့်သူတစ်ယောက် ဖြစ်မှန်းမသိဖြစ်နေသည်ကို မကျေနပ်ဖြစ်နေသည်။
စိတ်ထဲတွင် အလိုမကျမှု၊ ၀မ်းနည်းမှု၊ အားငယ်မှုတို့နဲ့ ကာမစိတ်တို့ ရောထွေးကာ ကျွန်တော် ငိုချလိုက်တော့ သည်။ အသံတိတ်ငိုနေမိသောကြောင့် ကျွန်တော့်တစ်ကိုယ်လုံး အနည်းငယ်တုန်ခါနေမည်ထင်သည်။ ကပ္ပလီကတော့ မူးမူးဖြင့် ကျွန်တော့်ကျောပေါ် မှောက်လျက် ဇိမ်ယူမှိန်းနေလေတော့သည်။ ရုတ်တရက် လေပြင်းများနှင့် မိုးပေါက်များကျလာသောကြောင့် ကပ္ပလီတစ်ယောက် ရိုင်တိရိုင်တိုင် ဖြင့် ကမန်းကတန်းထကာ ပုဆိုးကောက်၀တ်ပြီး တဲထဲသို့ ပြေး၀င်တော့သည်။ ပြင်းထန်သော မိုးပေါက်များက အ၀တ်အစားမဲ့ကာ သဲပြင်ပေါ်တွင် မှောက်လျက် ငိုနေသော ကျွန်တော့်အပေါ် အရှိန်ပြင်းစွာဖြင့် တဖျောင်းဖျောင်း ကျဆင်းလာတော့သည်။
၀မ်းနည်းခြင်း၊ နောင်တရခြင်း တို့ဖြင့် ပူနွေး လိမ့်ဆင်းနေသောမျက်ရည်တို့က အေးမြသော မိုးရေတို့နဲ့ ရောကာ သဲပြင်ပေါ်သို့ လိမ့်ဆင်းသွားလေတော့သည်။
မည်မျှကြာအောင် မိုးရေထဲငိုနေမိသည်မသိ ပခုံးပေါ်သို့ နွေးထွေးသော လက်တစ်စုံက လာဆွဲထူလိုက် မှ သတိ ၀င်လာတော့သည်။
အိုး…
စိုစွတ်ပြီး အလွန်ရင်နှီးသည့် ရင်ခွင်တစ်ခုကိုရောက်နေကြောင်း အထိတွေ့ရသိရသည်။ မျက်ရည်နှင့် မိုးတိုကြောင့် ရော ဝိုးတဝါးအလင်းရောင်ကြောင့်ပါ ဘယ်သူမှန်း ရုတ်တရက် သဲကွဲစွာ မမြင်ရ။ အလိုက်သင့် သူ့ကိုပြန်ဖက်လိုက်ပြီးမှ စိတိတို့စုစည်းလိုက်တော…။
"ဟင်… ကို… မင်း… မင်း…."
ဟုတ်ပါသည်။
တစ်ချိန်က ကျွန်တော့်ရဲ့အချစ်ဦး ကိုမင်းမင်း ပင်။သူက ကျွန်တော့်တစ်ကိုယ်လုံးကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းကာ ဖက်ထားသည်။ပူနွေးသော သူ့ကိုယ်ငွေ့က ကျွန်တော့်အားနွေးထွေးစေသည်။ ကျွန်တော့်ပါးစပ်အား လက်ညှိုးတစ်ချောင်းဖြင့် ဖိကာ အသံမထွက်ရန် အချက်ပြလျက်..
ကျွန်တော့အား တဲခေါင်းရင်းက ရေချိုးသော နေရာသစ် သားစည်ပိုင်းနားသို့ တွဲခေါ်သွားသည်။ ကျွန်တော့်ကိုယ်လုံးတွင် အ၀တ်မရှိ ၀တ်လစ်စလစ်နဲ့ မို့ အနည်းငယ်ရှက်မိသော်လည်း။ ကိုမင်းမင်း အတွက်က တော့ မထူးဆန်းတော့ပါ။
သူက ကျနွ်တော့်ရဲ့ အချစ်ဦးဖြစ်ခဲ့သလို ခရေကို ပါကင်ဖွင့်ခဲ့သူလည်းဖြစ်ခဲ့သူ ၊ သူနဲ့ မကွဲခင် မကြာခဏ အတူ တူ အိပ်ကာ ချစ်ပွဲ၀င်ဖူးသူဖြစ်သောကြောင့် သူ့အတွက် ကျွန်တော်ရဲ့ ၀တ်လစ်စလစ် ပုံစံက အရမ်းမထူးဆန်းတော့ပါ။ ဒါပေမယ့် သူအသက်ရှူသံ တစ်ချက် ချက်ပြင်းနေသလို တံတွေးကို သုံးလေးခါမျိုချသံတော့ ကျွန် တော် သတိပြုမိသည်။
"လွှတ်..ပါ.. ကျွန်တော်… ပြန်တော့မယ်…"
မိုးရေတွေစိုကာ ချမ်းတုန်လာသော ကိုယ်လုံးကို သူသတိ မပြုမိအောင် ထိန်းရင်း ပြောမိသလို ရုန်းထွက်မိသည်။
"အ..၀တ်..မ..ပါဘဲ… ပြန်မလို့လား…မင်းနှုတ်ခမ်းတွေတောင် ပြာနေပြီလားမသိဘူး... မိုးတိတ်မှ..ပြန်…..ဖျားနေမယ်…"
အိုး.. ဟုတ်ပါရဲ့ ..ငါ.. အ၀တ်တွေမှ မရှိတာဘဲ…
ကိုကျော်စိုးလိုးတုန်းက သဲပြင်ပေါ်ချွတ်ထားခဲ့တာ. ခုဆို…မိုးရေတွေ စိုပြီး သဲတွေနဲ့ုံးနေလောက်ရောပေါ့…
ရေးချိုးဖို့ခင်းထားသော ကျောက်ပြားနဲ့ စည်ပိုင်းနားရောက်တော့… ကိုမင်းမင်းက စိုရွှဲနေကာ သူ့ကိုယ်တွင်ကပ်နေသော တီရှပ်အနက်ရောင်နဲ့ ခပ်တိုတို ၀တ်ထားသော သူပုဆိုးကို ကမန်းကတန်းချွတ်လိုက်သည်။
အိုး…၀ိုးတဝါးအလင်း ရောင်အောက်တွင် အရင်လို ကြည့်ကောင်းနေဆဲ ကြွက်သားများဖြင့်.အချိုးအဆစ်ကျသော သူ့ ၀တ်လစ်စလစ် ကိုယ်ခန္ဓာကိုယ် ကို မြင်လိုက်ရသည်။
အရပ်က 5 ပေ 8 လက်မနဲ့ လိုက်သော ခန္ဓာကုယိ်ကို အမှတ်တမဲ့ ငေးကြည့်နေမိသည်။ ဒါပေမယ့် ကိုကျော်စိုး အရပ်အမောင်းနဲ့ body ကိုတော့ ယှဉ်လို့မရပါ။
စိတ်ထဲက မသင့်တော်ဘူးထင်ကာ မျက်လွှာချကာအကြည့် လွှဲလိုက်သည်။ သူက သူ့ကိုယ်သူ ဆပ်ပြာတိုက်ကာရေလောင်းချိုးရင်း ကျွန်တော့်လက်ကိုဆွဲကာ ကျွန်တော့်ခေါင်းပေါ်ကနေ ရေလောင်းချလိုက်သည်။
အား..ဟင်…
ရုတ်တရက်လန့်သွားမိကာ သတိဝင်ပြီး လှည့်အထွက်…
သူက လှမ်းအဆွဲ… သူ့ရင်ခွင်ထဲသို့ ရောက်သွားသည်။
" မင်းတစ်ကိုယ်လုံး သဲတွေနဲ့ ညစ်ပတ်နေတာ ရေချိုးမှပေါ့… ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်း "
ပြောပြောဆိုဆို သူက ဆပ်ပြာများကို ခေါင်းကအစ မျက်နှာ လည်ပင်း နောက်… ရင်ဘတ်…ဟင့်…ထိုမှ တဆင့် မို့မောက်နေသော ရင်အုံဆီသို့ အားပါးတရ ပွတ်တိုက်လိုက်သဖြင့် ကြက်သီးများထကာ နို့သီးခေါင်းလေးများပင် စူတက်လာတော့သည်။ စိတ်ထဲ ရှိန်းတိန်း ဖိန်းတိန်းဖြစ်သွားသည်။ သူက မသိသလို သိသလို နဲ့ ထိုနေရာအား လက်ဖြင့် သေချာဆပ်ပြာတိုက်ရင်း ပွတ်ချေသလို
လုပ်နေသဖြင့်.. ကျွန်တော့်စိတ်တွေက ရိုးတိုးရွတဖြစ်လာသည်။
"မြန်မြန်ရေလောင်းပါ ရပြီ ချမ်းလာပြီ"
လို့ ပြောလိုက်ရသည်။မလွယ်ပါ။ ကြာရင် ကျွန်တော့်ကိုယ် ကျွန်တော် မထိန်းနိုင်ဖြစ်တော့မည်။ မျက်နှာကို ဆပ်ပြာတိုက်ထားသဖြင့် မျက်စိမှိတ်ကာ အော်ပြောပေမယ့်.. သူ့လက်တွေက အောက်ပိုင်းကို လျောဆင်းကာ..
အို.. ဟင့်… ကျွန်တော့်ရဲ့ လုံးကျစ် စွင့်ကားသော အိုးလေးအား ဆပ်ပြာတိုက်ပေးနေပြန်တော့.. ရတယ်… ရေလောင်းပေး ကျန်တာ ကျွန်တော့်ဘာသာလုပ်လိုက်မယ်… ကျွန်တော့် လည်ဂုတ်အား လေပူတစ်ချက် တိုက်ခတ်သွားသလို…ကျွန်တော့်ကိုယ်လုံးလေးအား. သူ့ရင်ခွင်ထဲသို့ ဆွဲသွင်းကာ ဖက်ထားလိုက်တော့သည်။
ကျွန်တော်လည်း အစက ကြောင်တောင်တောင်ဖြစ်ကာ ငြိမ်နေမိရာမှ… ပူနွေးမာတောင်သော မာတောင်တောင်အချောင်းတစ်ခုက ကျွန်တော့်ရဲ့ ဆပ်ပြာတို့ဖြင့် ချောနေသော တင်ပါးသားများအား ချော်ထောက်ကာ ဖိတိုးလာသဖြင့်… ဓာတ်လိုက်သလို တုန်တက်သွားကာ ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်းခုန်လာတော့သည်။မဖြစ်တော့ဘူး… ကြာရင် ငါတော့…ကျွန်တော်ရုန်းကန်လေ သူက မလျှော့တော့ပါ။
"လွှတ်….လွတ်ပါ.. ကို.. မင်း… မင်း…"
"Sorry… ငါ စိတ်တွေလွတ်သွားလို့….ပြီးပါပြီ လာ ရေလောင်းမယ်…"
ရေကို သူနှင့် ကျွန်တော့်အပေါ်သို့ လောင်းချလိုက်တော့သည်။ ရေချိုးခြင်း ပြီးသွားတော့..သူက ကျွန်တော့်လက်ကိုဆွဲကာ…
"မိုးတိတ်မှပြန်… တဲမှာ ခဏနေဦး… ပုဆိုးပေးမယ်…"
ထိုသို့ပြောကာ တံတွေး များကို မျိုချ ကျွန်တော့်ကိုယ်လုံးဆီအကြည့်တို့ကို ဖယ်ပြီး တဲပေါ်သို့ ကျွန်တော့်ကိုခေါ် သည်။ နှစ်ဦးစလုံး ရေစိုကာ ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်နေပါသော်လည်း ကိုမင်းမင်းရဲ့ လီးကြီးက ချက်ချင်းမပျော့သေးဘဲ အနည်း ငယ်ထောင်ကာ တလှုပ်လှုပ်နဲ့ တက်သွားတာကို တဲအောက်က ကြည့်ရင်း ကျွန်တော် ဒူးတွေက ညွှတ်ချင်လာတော့သည်။ ငါ… တော်တော်..ပဲ..နှာထနေတာလား… ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ…ခုနေ ပြန်သွားရင်ကောင်းမယ်… ကိုယ့်ကိုယ်ကို မကျေမနပ် စိတ်ထဲကပြောနေမိသည်။ သူက တဲထဲအရင်၀င်ကာ လုံချည်အဟောင်းတစ်ထည်ကောက်စွတ်ပြီး ပြန်ထွက်လာကာ.. မိုးရေထဲ အအေးပတ်သေချင်လို့လား လာ ၀င်ခဲ့…ပြောပြောဆိုဆို ကြောင်တောင်တောင်ဖြစ်နေသော ကျွန်တော့်ကို တဲပေါ်ဆွဲတင်ကာ သူသုတ်ပီးသား မျက်နှာသုတ်ပုဝါဖြင့် ခေါင်းအစ တစ်ကိုယ်လုံးကို သုတ်ပေးတော့သည်။
ကျွန်တော် စိတ်အညှို့ခံရသောလူလိုဖြစ်နေသည်။ သူ့ဆီက မရတာကြာသော ကြင်နာမှုများနဲ့ ကျွန်တော့်ရဲ့ ကာမစိတ် ဖွဲမီးတို့က လူကို အသိစိတ် မ၀င်တစ်ချက် ၀င်တစ်ချက် ဖြစ်နေစေသည်။ ကျွန်တော့်နှာခေါင်းတွင် ဆပ်ပြာ မွှေးနံ့နဲ့ မရတာကြာပြီဖြစ်သော သူ့ကိုယ်နံ့တို့ကလူကို
အိပ်မွေ့ချထားသလိုဖြစ်နေသည်။သူပေးသော လုံချည်အဟောင်းတစ်ထည်ကို ကောက်၀တ်လိုက်တော့သည်။
တဲအပေါက်၀ နားမှာ ကပ္ပလီတစ်ယောက်ကတော့ဖြင့် တခေါခေါဖြင့် အိပ်မောကျနေသည်ကို မီးရောင်အောက်တွင်မြင်ရသည်။
" ဒီကောင် ခြင်ထောင်တောင် မထောင်နိုင်တော့ဘူး သေတာ… ငါလိုးမသား…"
ဆဲဆိုကာ ကိုမင်းမင်းက တဲတံခါးကို ပြန်ပိတ်လိုက်သည်။
"ဟင်း…"
"မိုးပက်မှာစိုးလိုး ခဏ ပိတ်လိုက်မယ်…"
ကပ္ပလီကို သူက စစ်ခြင်ထောင်တစ်ခုထောင်ပေးလိုက်သည်။ မိုးစဲဖို့အတွက် စောင့်နေတုန်း.. ကျွန်တော့်ရှေ့ကို ချောကလက်ဖျော်ရည် နှစ်ခွက်ရောက်လာသည်။ ချော ကလက်အနံ့ မွှေးမွှေးလေးက ပါးစပ်ထဲက တံတွေးတွေကို ပြန်မျိုချသည့်အထိ ဆွဲဆောင်နေသည်။ သူ ဘယ် တုန်း က ဒါမျိုး တွေ လုပ်တတ်သွားတာလဲ။
"သောက်လေ… ဘာကြည့်နေတာလဲ… ပူနွေးနေတုန်း …. အချမ်းပြေအောင်…အင်္ကျီတော့ သေတ္တာ့ထဲ နှိုက်ရမှာပျင်းလို့ ငါမ၀တ်တော့ဘူး မင်းလည်း မင်းအိမ်ပြန်ရောက် မှ ၀တ်တော့…."
နှစ်ယောက်သား ပုဆိုးအဟောင်း ခပ်နွမ်းနွမ်းကိုယ်စီ၀တ်ကာ…သူ ချပေးသော ချောကလက်ဖျော်ရည်ကို တငုံယူသောက်လိုက်သည်။သူလည်း သောက်နေသည်။တစ်ချိန်က အိမ်မှာ အတူအိပ်ချိန် သူနေကောင်းခါစ ပြန်လာတုန်း အတူတူသောက်ရင်း ချစ်ပွဲ၀င်ခဲ့တာတွေပြန်လည် မြင်ယောင်လာသည်။ စိတ်ထဲ မသင့်တော်ကြောင်းအသိ ၀င်တော့ ရှက်မိကာ သူ့ကို ကြည့်မိတော့…ကျွန်တော့်တစ်ကိုယ်လုံး အား ပြင်းအားများသော အကြည့်တို့ဖြင့် စိုက်ကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
" အို… "
ကျွန်တော် မနေတတ်သလိုဖြစ်ကာ မျက်လွှာချရင်း…
"ကို…မင်း… မင်း…"
"အင်း…ပြော… "
" ဟို.. ဘယ်ချိန်ခြံထဲ…ပြန်ရောက်ပြီး .ဘာ..ဘာ..တွေ… မြင်…မြင်.."
" အ.ကုန်..မြင်..တယ်.."
" ဗျာ…"
" မဗျာနဲ့.. မင်းက အစထဲက ကပ္ပလီ ကို ချစ်တယ် လက် ခံတယ် ငါ့ကျတော့ ပြန်လက်မခံချင်ဘူး.. မဟုတ်လား.."
ကျွန်တော်.. ဘယ်လို မျက်နှာထားရမှန်းမသိ… သူ့ကိုလည်း မကြည့်ရဲပေမယ်…အရဲ စွန့်ကြည့်လိုက်ပြီး…
"ကို..မင်း…မင်း ထင်သလို.. မဟုတ်ပါ..ဘူး..ကျွန်တော်…က…က..ပ္ပလီကို… ပြန်.. လက်ခံတာ.. မဟုတ်ဘူး… သူက…..အ..တင်း…"
"သြော်… သူ…က. အတင်း ဟုတ်လား. … အာ့တာဆို.. မင်းက အိမ်မှမနေဘဲ.. ခြံထဲဘာလာလုပ်တာလဲ…"
ကျွန်တော် ရုတ်တရက် ၀မ်းနည်းကာ ရင်ထဲ ဆို့တက်လာပြီး အမြင်အာရုံတို့ ဝေ၀ါးလာသည်။ ခေါင်းငုံ့ကာ ချော ကလက် ဖျော်ရည်ကို သာအေးအောင် ကြည့်နေမိတော့ သည်။
"ငါမိုးရွာတော့မယ်ထင်လို့ ပြန်ပြေးလာတုန်း ဟိုကောင် မင်းကိုချုပ်ပြီး လုပ်နေတာတွေ့တယ်။ အစက တော့ မင်းတို့ အလိုတူ အလိုပါချိန်းတွေတာထင်ပြီး ငါရှောင်သွားမလို့"
သူ့ အသံကအနည်းငယ် ကျယ်လောင်လာသလို ဖြစ်လာသဖြင့်..
"တိုးတိုး.. ကပ္ပလီကြားသွားမယ်။ နိုးလာမှဖြင့်…"
သူ့က ကပ္ပလီကို မကြည့်ကျွန်တော့်အား မဲ့ပြုံးကာ။
"မပူ ပါနဲ့... ဒီကောင်က အိပ်ပြီဆို ဆင်အော်တာတောင် မနိုးဘူး... ဒီကောင် ကြားလည်း ငါဂရုမစိုက်ဘူး...မိုးရွာ လာလို့ ငါရှောင်သွားမလို့လုပ်ရင်း ပြန်လှည့်လာတော့…. အေးလေ… ငါက.. မင်းမချစ်နိုင် .လက်မခံနိုင်တော့တဲ့လူဘဲ..မင်းနဲ့… ငါနဲ့..က မဆိုင်တော့ဘူးဆိုတော့…
စိတ်ထဲ မထားနေနဲ့တော့… ဘာမှမဖြစ်ဘူး "
ပြောပြောဆို သူက ကဲလားပုံစံ တဲပြတင်းပေါက် ဝါးတောင့်ကို အနည်းငယ်မြှင့်ကာ အပြင်မိုးအခြေအနေကို
ကြည့်လိုက်သည်။ အပြင်မှာက မိုးရော လေရော သဲထန်နေသည်။ မိုးကတော့ ကောင်းတုန်းပဲ မစဲသေးဘူး။ သူ က ချောကလက်ဖျော်ရည်ကို အကုန်မော့သောက်ကာ ခြေရင်းဘက် တဲထောင့်နား ချထားလိုက်ပြီး
"မင်းသောက်ပြီးရင်း အဲ့နားချထားလိုက်…ငါ အိပ်ယာခင်းလုကိ ဉ်ီးမယ်…"
ပြောပြောဆိုဆို အခန်းထောင့်တစ်နေရာတွင် ဖျာခင်းကာ ခေါင်းအုံးချ စောင်တစ်ထည်ချပြီး ပိတ်ခြင်ထောင် အဖြူရောင်ကို သူထောင်နေသည်။ ခဏနေတော့ သူ အိပ်ချင်လာကြောင်း တစ်ချက်သန်းလိုက်သည်။နာရီ ကိုကြည့်တော့ ည တစ်ချက်ထိုးနေပြီလေ။ ထိုအချိန်ထိ သူနဲ့ ကျွန်တော် စကားမပြောမိ။ ကျွန်တော်က သူမြင်သွားသော ကျွန်တော့်အဖြစ်နဲ့ ကိုကျော်စိုးအပေါ်သစ္စာဖောက်သလိုဖြစ်သွားသောအဖြစ်တို့ကြောင့် စိတ်ညစ်ကာ ဘာမျှ မပြောချင်တော့.။သူက ကျွန်တော် စိတ်ဆိုးသွားတယ်ထင်လို့လားမသိ စကားဆက်မပြောပေမယ့်။
" ငါ.. အိပ်ချင်နေပြီး "
အိပ်တော့မယ်… မင်းပြန်ရင် တံခါးစေ့သွား။ ကျွန်တော့်အား အဓိပ္ပါယ်တစ်မျိုးပါသော အကြည့်စူးစူးဖြင့်ကြည့်ကာ ပုဆိုးကြားမှထောင်နေသောသူ့လီးကို အသာပြန်ဖိပြီး ထသွားသည်။ သွားတိုက်ပြီး သူ့ခြင်ထောင်ထဲ ၀င်သွားသည်။ တခေါခေါအိပ်နေသော ကပ္ပလီနဲ့ အခန်းထောင့် ခြင်ထောင်ထဲ သူ၀င်သွားသည်။ ကျွန်တော်လည်း ချောကလက်ဖျော်ရည်ကို တဖြည်းဖြည်းသောက်ကာ။ အချိန်ဖြုန်းနေသည်။
အချိန်က နာရီ၀က်ကျော်သည်အထိ မိုးနဲ့ လေကစဲဖို့နေနေသာသာ ပိုလို့သာ သဲလာတော့သည်။ ပတ်၀န်းကျင်တစ်ခုလုံးလဲ မိုးသံ.. လေသံတို့ဖြင့်…ကျွန်တော်လည်း ကုန်သွားသော ချောကလက်ဖျော်ရည်ခွက်ကို သူ့ ထားခဲ့သော ခွက်နားယှဉ်ထားလိုက်ပြီး.. ရေအိုးထဲကရေဖြင့် ပလုပ်ကျင်းကာ.. ပြန်ထိုင်ရင်း အနည်းငယ် ချမ်းလာသလိုဖြစ်လာသဖြင့် လက်ပိုက်ကာ ခပ်ကွေးကွေး ကုပ်ကုပ်ထိုင်နေမိသည်။ မျက်စိတို့က မှေးခနဲဖြစ်ကာ အိပ်ချင်သလိုဖြစ်ကာ လူက ငိုက်လာသည်။ ထိုစဥ် ခြင်ထောင်ထဲမှ ကိုမင်းအသံထွက်လာသည်။
"မိုးကလည်း ပိုသဲလာတယ်.. ဒီပုံတိုင်းဆိုကြာရင် မင်း အအေးပတ်မယ်…ထီးကလည်း ငါတို့ဆီမှ တစ်ချောင်းမှမရှိဘူး…မင်း.. ငါ့ကို စိတ်မဆိုးရင်… ငါ့ခြင်ထောင်ထဲမှာ ခဏလာလှဲနေ….မိုးတိတ်ရင် ငါနှိုးမယ်.."
" ရပါတယ်…အိပ်ပါ…"
" စိတ်ချ… ငါ.. မင်းကို လက်ဖျားနဲ့တောင် သဘောမတူရင် ဘာမျှမလုပ်ဘူး…လာ…"
ကျွန်တော် စိတ်ထဲလပှ်ခနဲဖြစ်သွားပေမယ့်.. မူနေလိုက်သည်။
"မင်း…တော်တော်.. ခေါင်းမာတာပဲ။ငါက.. မင်းဖျားနာမှာစိုးလို့ပြောတာ…"
သူမနေနိုင်တော့..ခြင်ထောင်ထဲက ထွက်လာပြီး ကျွန်တော့်အားလာဆွဲခေါ်တော့ သည်။သူ့လက်တွေကလည်း ပူနွေးနေသည်။ ခါတိုင်း ချောကလက်တို့ ကော်ဖီတို့သောက်ပြီးရင် လူက မျက်စိကြောင်ကာ လန်းနေသလိုဖြစ်နေပေမယ်.ခုတော့ လူက ပူနွေးကာ ကတုန်ကရင်ဖြစ်ပြီး မူးသလိုလို အိပ်ချင်သလိုလိုဖြစ်နေသည်။
ဒါကြောင့် .. ကျွန်တော် မငြင်းတော့ဘဲ ခဏဘဲ လှဲလိုက်ရင်ကောင်းသွားမှာပါ။ သူလည်း ငါနဲ့ ကပ္ပလီတို လိုးတာမြင်ထားတော့ ငါ့ကို ရွံနေမှာပဲ ..ငါ စိတ်မပါရင် မဖြစ်ပါဘူး.. လူက စိတ်လျော့လိုက်ကာ သူ့ခြင်ထောင်ထဲ လိုက်၀င်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
ဆက်ရန် အပိုင်း - ၂၂
---------------------------------------------
မှတ်ချက်။ ။ ထန်ပြီး ထုပါ.. အတုမယူပါနှင့်😁
<Zawgyi>
သုံးပင္လိမ္တဲ့ ည
အပိုင္း - ၂၁
#Credit;C.K.O
ငိုေနမယ္ မိုးသည္းထဲမွာ
ကပၸလီရဲ႕ အၾကမ္းပတမ္းမုဒိန္းက်င့္သလို လိုးတာတစ္မ်ိဳးေကာင္းေပမယ့္။ ကိုေက်ာ္စိုး လိုးတာကိုေတာ့မမီ ပါ။အေၾကာင္းက ကိုေက်ာ္စိုးလိုးပါက သူၿပီးသလို ကြၽန္ ေတာ္ပါ ၿပိဳင္တူၿပီးကာ ကာမဆႏၵေတြ ျပည့္ကာေက်နပ္ သြားရသည္ကမ်ားသည္။ ခုေတာ့ ကပၸလီက သူသာ အစြမ္းကုန္ ဇိမ္ခံကာ ေကာင္းသလို ၿပီးေအာင္လိုးသြားေပမယ့္ က်ႏြ္ေတာ္က စိတ္ျပန္ပါကာ စိတ္ထၿပီး မၿပီးေသးဘဲ က်န္ေနေသးသလို စိတ္ထဲကလည္း ေနာင္တရသလို ၀မ္းနည္သလို ကိုေက်ာ္စိုးကို သစၥာေဖာက္ကာ
စည္းမေစာင့္သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္မွန္းမသိျဖစ္ေနသည္ကို မေက်နပ္ျဖစ္ေနသည္။
စိတ္ထဲတြင္ အလိုမက်မႈ၊ ၀မ္းနည္းမႈ၊ အားငယ္မႈတို႔နဲ႔ ကာမစိတ္တို႔ ေရာေထြးကာ ကြၽန္ေတာ္ ငိုခ်လိုက္ေတာ့ သည္။ အသံတိတ္ငိုေနမိေသာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္တစ္ကိုယ္လုံး အနည္းငယ္တုန္ခါေနမည္ထင္သည္။ ကပၸလီကေတာ့ မူးမူးျဖင့္ ကြၽန္ေတာ့္ေက်ာေပၚ ေမွာက္လ်က္ ဇိမ္ယူမွိန္းေနေလေတာ့သည္။ ႐ုတ္တရက္ ေလျပင္းမ်ားႏွင့္ မိုးေပါက္မ်ားက်လာေသာေၾကာင့္ ကပၸလီတစ္ေယာက္ ႐ိုင္တိ႐ိုင္တိုင္ ျဖင့္ ကမန္းကတန္းထကာ ပုဆိုးေကာက္၀တ္ၿပီး တဲထဲသို႔ ေျပး၀င္ေတာ့သည္။ ျပင္းထန္ေသာ မိုးေပါက္မ်ားက အ၀တ္အစားမဲ့ကာ သဲျပင္ေပၚတြင္ ေမွာက္လ်က္ ငိုေနေသာ ကြၽန္ေတာ့္အေပၚ အရွိန္ျပင္းစြာျဖင့္ တေဖ်ာင္းေဖ်ာင္း က်ဆင္းလာေတာ့သည္။
၀မ္းနည္းျခင္း၊ ေနာင္တရျခင္း တို႔ျဖင့္ ပူေႏြး လိမ့္ဆင္းေနေသာမ်က္ရည္တို႔က ေအးျမေသာ မိုးေရတို႔နဲ႔ ေရာကာ သဲျပင္ေပၚသို႔ လိမ့္ဆင္းသြားေလေတာ့သည္။
မည္မွ်ၾကာေအာင္ မိုးေရထဲငိုေနမိသည္မသိ ပခုံးေပၚသို႔ ေႏြးေထြးေသာ လက္တစ္စုံက လာဆြဲထူလိုက္ မွ သတိ ၀င္လာေတာ့သည္။
အိုး…
စိုစြတ္ၿပီး အလြန္ရင္ႏွီးသည့္ ရင္ခြင္တစ္ခုကိုေရာက္ေနေၾကာင္း အထိေတြ႕ရသိရသည္။ မ်က္ရည္ႏွင့္ မိုးတိုေၾကာင့္ ေရာ ဝိုးတဝါးအလင္းေရာင္ေၾကာင့္ပါ ဘယ္သူမွန္း ႐ုတ္တရက္ သဲကြဲစြာ မျမင္ရ။ အလိုက္သင့္ သူ့ကိုျပန္ဖက္လိုက္ၿပီးမွ စိတိတို႔စုစည္းလိုက္ေတာ…။
"ဟင္… ကို… မင္း… မင္း…."
ဟုတ္ပါသည္။
တစ္ခ်ိန္က ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕အခ်စ္ဦး ကိုမင္းမင္း ပင္။သူက ကြၽန္ေတာ့္တစ္ကိုယ္လုံးကို သူ့ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲသြင္းကာ ဖက္ထားသည္။ပူေႏြးေသာ သူ့ကိုယ္ေငြ႕က ကြၽန္ေတာ့္အားေႏြးေထြးေစသည္။ ကြၽန္ေတာ့္ပါးစပ္အား လက္ညႇိဳးတစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ ဖိကာ အသံမထြက္ရန္ အခ်က္ျပလ်က္..
ကြၽန္ေတာ့အား တဲေခါင္းရင္းက ေရခ်ိဳးေသာ ေနရာသစ္ သားစည္ပိုင္းနားသို႔ တြဲေခၚသြားသည္။ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္လုံးတြင္ အ၀တ္မရွိ ၀တ္လစ္စလစ္နဲ႔ မို႔ အနည္းငယ္ရွက္မိေသာ္လည္း။ ကိုမင္းမင္း အတြက္က ေတာ့ မထူးဆန္းေတာ့ပါ။
သူက က်ႏြ္ေတာ့္ရဲ႕ အခ်စ္ဦးျဖစ္ခဲ့သလို ခေရကို ပါကင္ဖြင့္ခဲ့သူလည္းျဖစ္ခဲ့သူ ၊ သူနဲ႔ မကြဲခင္ မၾကာခဏ အတူ တူ အိပ္ကာ ခ်စ္ပြဲ၀င္ဖူးသူျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူ့အတြက္ ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ ၀တ္လစ္စလစ္ ပုံစံက အရမ္းမထူးဆန္းေတာ့ပါ။ ဒါေပမယ့္ သူအသက္႐ွဴသံ တစ္ခ်က္ ခ်က္ျပင္းေနသလို တံေတြးကို သုံးေလးခါမ်ိဳခ်သံေတာ့ ကြၽန္ ေတာ္ သတိျပဳမိသည္။
"လႊတ္..ပါ.. ကြၽန္ေတာ္… ျပန္ေတာ့မယ္…"
မိုးေရေတြစိုကာ ခ်မ္းတုန္လာေသာ ကိုယ္လုံးကို သူသတိ မျပဳမိေအာင္ ထိန္းရင္း ေျပာမိသလို ႐ုန္းထြက္မိသည္။
"အ..၀တ္..မ..ပါဘဲ… ျပန္မလို႔လား…မင္းႏႈတ္ခမ္းေတြေတာင္ ျပာေနၿပီလားမသိဘူး... မိုးတိတ္မွ..ျပန္…..ဖ်ားေနမယ္…"
အိုး.. ဟုတ္ပါရဲ႕ ..ငါ.. အ၀တ္ေတြမွ မရွိတာဘဲ…
ကိုေက်ာ္စိုးလိုးတုန္းက သဲျပင္ေပၚခြၽတ္ထားခဲ့တာ. ခုဆို…မိုးေရေတြ စိုၿပီး သဲေတြနဲ႔ုံးေနေလာက္ေရာေပါ႔…
ေရးခ်ိဳးဖို႔ခင္းထားေသာ ေက်ာက္ျပားနဲ႔ စည္ပိုင္းနားေရာက္ေတာ့… ကိုမင္းမင္းက စိုရႊဲေနကာ သူ့ကိုယ္တြင္ကပ္ေနေသာ တီရွပ္အနက္ေရာင္နဲ႔ ခပ္တိုတို ၀တ္ထားေသာ သူပုဆိုးကို ကမန္းကတန္းခြၽတ္လိုက္သည္။
အိုး…၀ိုးတဝါးအလင္း ေရာင္ေအာက္တြင္ အရင္လို ၾကည့္ေကာင္းေနဆဲ ႂကြက္သားမ်ားျဖင့္.အခ်ိဳးအဆစ္က်ေသာ သူ့ ၀တ္လစ္စလစ္ ကိုယ္ခႏၶာကိုယ္ ကို ျမင္လိုက္ရသည္။
အရပ္က 5 ေပ 8 လက္မနဲ႔ လိုက္ေသာ ခႏၶာကုယိ္ကို အမွတ္တမဲ့ ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ ဒါေပမယ့္ ကိုေက်ာ္စိုး အရပ္အေမာင္းနဲ႔ body ကိုေတာ့ ယွဉ္လို႔မရပါ။
စိတ္ထဲက မသင့္ေတာ္ဘူးထင္ကာ မ်က္လႊာခ်ကာအၾကည့္ လႊဲလိုက္သည္။ သူက သူ့ကိုယ္သူ ဆပ္ျပာတိုက္ကာေရေလာင္းခ်ိဳးရင္း ကြၽန္ေတာ့္လက္ကိုဆြဲကာ ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းေပၚကေန ေရေလာင္းခ်လိုက္သည္။
အား..ဟင္…
႐ုတ္တရက္လန္႔သြားမိကာ သတိဝင္ၿပီး လွည့္အထြက္…
သူက လွမ္းအဆြဲ… သူ့ရင္ခြင္ထဲသို႔ ေရာက္သြားသည္။
" မင္းတစ္ကိုယ္လုံး သဲေတြနဲ႔ ညစ္ပတ္ေနတာ ေရခ်ိဳးမွေပါ႔… ၿငိမ္ၿငိမ္ေနစမ္း "
ေျပာေျပာဆိုဆို သူက ဆပ္ျပာမ်ားကို ေခါင္းကအစ မ်က္ႏွာ လည္ပင္း ေနာက္… ရင္ဘတ္…ဟင့္…ထိုမွ တဆင့္ မို႔ေမာက္ေနေသာ ရင္အုံဆီသို႔ အားပါးတရ ပြတ္တိုက္လိုက္သျဖင့္ ၾကက္သီးမ်ားထကာ ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ားပင္ စူတက္လာေတာ့သည္။ စိတ္ထဲ ရွိန္းတိန္း ဖိန္းတိန္းျဖစ္သြားသည္။ သူက မသိသလို သိသလို နဲ႔ ထိုေနရာအား လက္ျဖင့္ ေသခ်ာဆပ္ျပာတိုက္ရင္း ပြတ္ေခ်သလို
လုပ္ေနသျဖင့္.. ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ေတြက ႐ိုးတိုးရြတျဖစ္လာသည္။
"ျမန္ျမန္ေရေလာင္းပါ ရၿပီ ခ်မ္းလာၿပီ"
လို႔ ေျပာလိုက္ရသည္။မလြယ္ပါ။ ၾကာရင္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ ကြၽန္ေတာ္ မထိန္းႏိုင္ျဖစ္ေတာ့မည္။ မ်က္ႏွာကို ဆပ္ျပာတိုက္ထားသျဖင့္ မ်က္စိမွိတ္ကာ ေအာ္ေျပာေပမယ့္.. သူ့လက္ေတြက ေအာက္ပိုင္းကို ေလ်ာဆင္းကာ..
အို.. ဟင့္… ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ လုံးက်စ္ စြင့္ကားေသာ အိုးေလးအား ဆပ္ျပာတိုက္ေပးေနျပန္ေတာ့.. ရတယ္… ေရေလာင္းေပး က်န္တာ ကြၽန္ေတာ့္ဘာသာလုပ္လိုက္မယ္… ကြၽန္ေတာ့္ လည္ဂုတ္အား ေလပူတစ္ခ်က္ တိုက္ခတ္သြားသလို…ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္လုံးေလးအား. သူ့ရင္ခြင္ထဲသို႔ ဆြဲသြင္းကာ ဖက္ထားလိုက္ေတာ့သည္။
ကြၽန္ေတာ္လည္း အစက ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ကာ ၿငိမ္ေနမိရာမွ… ပူေႏြးမာေတာင္ေသာ မာေတာင္ေတာင္အေခ်ာင္းတစ္ခုက ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ဆပ္ျပာတို႔ျဖင့္ ေခ်ာေနေသာ တင္ပါးသားမ်ားအား ေခ်ာ္ေထာက္ကာ ဖိတိုးလာသျဖင့္… ဓာတ္လိုက္သလို တုန္တက္သြားကာ ရင္ေတြ တဒိန္းဒိန္းခုန္လာေတာ့သည္။မျဖစ္ေတာ့ဘူး… ၾကာရင္ ငါေတာ့…ကြၽန္ေတာ္႐ုန္းကန္ေလ သူက မေလွ်ာ့ေတာ့ပါ။
"လႊတ္….လြတ္ပါ.. ကို.. မင္း… မင္း…"
"Sorry… ငါ စိတ္ေတြလြတ္သြားလို႔….ၿပီးပါၿပီ လာ ေရေလာင္းမယ္…"
ေရကို သူႏွင့္ ကြၽန္ေတာ့္အေပၚသို႔ ေလာင္းခ်လိုက္ေတာ့သည္။ ေရခ်ိဳးျခင္း ၿပီးသြားေတာ့..သူက ကြၽန္ေတာ့္လက္ကိုဆြဲကာ…
"မိုးတိတ္မွျပန္… တဲမွာ ခဏေနဦး… ပုဆိုးေပးမယ္…"
ထိုသို႔ေျပာကာ တံေတြး မ်ားကို မ်ိဳခ် ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္လုံးဆီအၾကည့္တို႔ကို ဖယ္ၿပီး တဲေပၚသို႔ ကြၽန္ေတာ့္ကိုေခၚ သည္။ ႏွစ္ဦးစလုံး ေရစိုကာ ကိုယ္လုံးတီးျဖစ္ေနပါေသာ္လည္း ကိုမင္းမင္းရဲ႕ လီးႀကီးက ခ်က္ခ်င္းမေပ်ာ့ေသးဘဲ အနည္း ငယ္ေထာင္ကာ တလႈပ္လႈပ္နဲ႔ တက္သြားတာကို တဲေအာက္က ၾကည့္ရင္း ကြၽန္ေတာ္ ဒူးေတြက ၫႊတ္ခ်င္လာေတာ့သည္။ ငါ… ေတာ္ေတာ္..ပဲ..ႏွာထေနတာလား… ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ…ခုေန ျပန္သြားရင္ေကာင္းမယ္… ကိုယ့္ကိုယ္ကို မေက်မနပ္ စိတ္ထဲကေျပာေနမိသည္။ သူက တဲထဲအရင္၀င္ကာ လုံခ်ည္အေဟာင္းတစ္ထည္ေကာက္စြတ္ၿပီး ျပန္ထြက္လာကာ.. မိုးေရထဲ အေအးပတ္ေသခ်င္လို႔လား လာ ၀င္ခဲ့…ေျပာေျပာဆိုဆို ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ေနေသာ ကြၽန္ေတာ့္ကို တဲေပၚဆြဲတင္ကာ သူသုတ္ပီးသား မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါျဖင့္ ေခါင္းအစ တစ္ကိုယ္လုံးကို သုတ္ေပးေတာ့သည္။
ကြၽန္ေတာ္ စိတ္အညႇိဳ႕ခံရေသာလူလိုျဖစ္ေနသည္။ သူ့ဆီက မရတာၾကာေသာ ၾကင္နာမႈမ်ားနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ကာမစိတ္ ဖြဲမီးတို႔က လူကို အသိစိတ္ မ၀င္တစ္ခ်က္ ၀င္တစ္ခ်က္ ျဖစ္ေနေစသည္။ ကြၽန္ေတာ့္ႏွာေခါင္းတြင္ ဆပ္ျပာ ေမႊးနံ႔နဲ႔ မရတာၾကာၿပီျဖစ္ေသာ သူ့ကိုယ္နံ႔တို႔ကလူကို
အိပ္ေမြ႕ခ်ထားသလိုျဖစ္ေနသည္။သူေပးေသာ လုံခ်ည္အေဟာင္းတစ္ထည္ကို ေကာက္၀တ္လိုက္ေတာ့သည္။
တဲအေပါက္၀ နားမွာ ကပၸလီတစ္ေယာက္ကေတာ့ျဖင့္ တေခါေခါျဖင့္ အိပ္ေမာက်ေနသည္ကို မီးေရာင္ေအာက္တြင္ျမင္ရသည္။
" ဒီေကာင္ ျခင္ေထာင္ေတာင္ မေထာင္ႏိုင္ေတာ့ဘူး ေသတာ… ငါလိုးမသား…"
ဆဲဆိုကာ ကိုမင္းမင္းက တဲတံခါးကို ျပန္ပိတ္လိုက္သည္။
"ဟင္း…"
"မိုးပက္မွာစိုးလိုး ခဏ ပိတ္လိုက္မယ္…"
ကပၸလီကို သူက စစ္ျခင္ေထာင္တစ္ခုေထာင္ေပးလိုက္သည္။ မိုးစဲဖို႔အတြက္ ေစာင့္ေနတုန္း.. ကြၽန္ေတာ့္ေရွ႕ကို ေခ်ာကလက္ေဖ်ာ္ရည္ ႏွစ္ခြက္ေရာက္လာသည္။ ေခ်ာ ကလက္အနံ႔ ေမႊးေမႊးေလးက ပါးစပ္ထဲက တံေတြးေတြကို ျပန္မ်ိဳခ်သည့္အထိ ဆြဲေဆာင္ေနသည္။ သူ ဘယ္ တုန္း က ဒါမ်ိဳး ေတြ လုပ္တတ္သြားတာလဲ။
"ေသာက္ေလ… ဘာၾကည့္ေနတာလဲ… ပူေႏြးေနတုန္း …. အခ်မ္းေျပေအာင္…အကႌ်ေတာ့ ေသတၱာ့ထဲ ႏႈိက္ရမွာပ်င္းလို႔ ငါမ၀တ္ေတာ့ဘူး မင္းလည္း မင္းအိမ္ျပန္ေရာက္ မွ ၀တ္ေတာ့…."
ႏွစ္ေယာက္သား ပုဆိုးအေဟာင္း ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းကိုယ္စီ၀တ္ကာ…သူ ခ်ေပးေသာ ေခ်ာကလက္ေဖ်ာ္ရည္ကို တငုံယူေသာက္လိုက္သည္။သူလည္း ေသာက္ေနသည္။တစ္ခ်ိန္က အိမ္မွာ အတူအိပ္ခ်ိန္ သူေနေကာင္းခါစ ျပန္လာတုန္း အတူတူေသာက္ရင္း ခ်စ္ပြဲ၀င္ခဲ့တာေတြျပန္လည္ ျမင္ေယာင္လာသည္။ စိတ္ထဲ မသင့္ေတာ္ေၾကာင္းအသိ ၀င္ေတာ့ ရွက္မိကာ သူ့ကို ၾကည့္မိေတာ့…ကြၽန္ေတာ့္တစ္ကိုယ္လုံး အား ျပင္းအားမ်ားေသာ အၾကည့္တို႔ျဖင့္ စိုက္ၾကည့္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။
" အို… "
ကြၽန္ေတာ္ မေနတတ္သလိုျဖစ္ကာ မ်က္လႊာခ်ရင္း…
"ကို…မင္း… မင္း…"
"အင္း…ေျပာ… "
" ဟို.. ဘယ္ခ်ိန္ၿခံထဲ…ျပန္ေရာက္ၿပီး .ဘာ..ဘာ..ေတြ… ျမင္…ျမင္.."
" အ.ကုန္..ျမင္..တယ္.."
" ဗ်ာ…"
" မဗ်ာနဲ႔.. မင္းက အစထဲက ကပၸလီ ကို ခ်စ္တယ္ လက္ ခံတယ္ ငါ႔က်ေတာ့ ျပန္လက္မခံခ်င္ဘူး.. မဟုတ္လား.."
ကြၽန္ေတာ္.. ဘယ္လို မ်က္ႏွာထားရမွန္းမသိ… သူ့ကိုလည္း မၾကည့္ရဲေပမယ္…အရဲ စြန္႔ၾကည့္လိုက္ၿပီး…
"ကို..မင္း…မင္း ထင္သလို.. မဟုတ္ပါ..ဘူး..ကြၽန္ေတာ္…က…က..ပၸလီကို… ျပန္.. လက္ခံတာ.. မဟုတ္ဘူး… သူက…..အ..တင္း…"
"ေၾသာ္… သူ…က. အတင္း ဟုတ္လား. … အာ့တာဆို.. မင္းက အိမ္မွမေနဘဲ.. ၿခံထဲဘာလာလုပ္တာလဲ…"
ကြၽန္ေတာ္ ႐ုတ္တရက္ ၀မ္းနည္းကာ ရင္ထဲ ဆို႔တက္လာၿပီး အျမင္အာ႐ုံတို႔ ေဝ၀ါးလာသည္။ ေခါင္းငုံ႔ကာ ေခ်ာ ကလက္ ေဖ်ာ္ရည္ကို သာေအးေအာင္ ၾကည့္ေနမိေတာ့ သည္။
"ငါမိုးရြာေတာ့မယ္ထင္လို႔ ျပန္ေျပးလာတုန္း ဟိုေကာင္ မင္းကိုခ်ဳပ္ၿပီး လုပ္ေနတာေတြ႕တယ္။ အစက ေတာ့ မင္းတို႔ အလိုတူ အလိုပါခ်ိန္းေတြတာထင္ၿပီး ငါေရွာင္သြားမလို႔"
သူ့ အသံကအနည္းငယ္ က်ယ္ေလာင္လာသလို ျဖစ္လာသျဖင့္..
"တိုးတိုး.. ကပၸလီၾကားသြားမယ္။ ႏိုးလာမွျဖင့္…"
သူ့က ကပၸလီကို မၾကည့္ကြၽန္ေတာ့္အား မဲ့ၿပဳံးကာ။
"မပူ ပါနဲ႔... ဒီေကာင္က အိပ္ၿပီဆို ဆင္ေအာ္တာေတာင္ မႏိုးဘူး... ဒီေကာင္ ၾကားလည္း ငါဂ႐ုမစိုက္ဘူး...မိုးရြာ လာလို႔ ငါေရွာင္သြားမလို႔လုပ္ရင္း ျပန္လွည့္လာေတာ့…. ေအးေလ… ငါက.. မင္းမခ်စ္ႏိုင္ .လက္မခံႏိုင္ေတာ့တဲ့လူဘဲ..မင္းနဲ႔… ငါနဲ႔..က မဆိုင္ေတာ့ဘူးဆိုေတာ့…
စိတ္ထဲ မထားေနနဲ႔ေတာ့… ဘာမွမျဖစ္ဘူး "
ေျပာေျပာဆို သူက ကဲလားပုံစံ တဲျပတင္းေပါက္ ဝါးေတာင့္ကို အနည္းငယ္ျမႇင့္ကာ အျပင္မိုးအေျခအေနကို
ၾကည့္လိုက္သည္။ အျပင္မွာက မိုးေရာ ေလေရာ သဲထန္ေနသည္။ မိုးကေတာ့ ေကာင္းတုန္းပဲ မစဲေသးဘူး။ သူ က ေခ်ာကလက္ေဖ်ာ္ရည္ကို အကုန္ေမာ့ေသာက္ကာ ေျခရင္းဘက္ တဲေထာင့္နား ခ်ထားလိုက္ၿပီး
"မင္းေသာက္ၿပီးရင္း အဲ့နားခ်ထားလိုက္…ငါ အိပ္ယာခင္းလုကိ ဉ္ီးမယ္…"
ေျပာေျပာဆိုဆို အခန္းေထာင့္တစ္ေနရာတြင္ ဖ်ာခင္းကာ ေခါင္းအုံးခ် ေစာင္တစ္ထည္ခ်ၿပီး ပိတ္ျခင္ေထာင္ အျဖဴေရာင္ကို သူေထာင္ေနသည္။ ခဏေနေတာ့ သူ အိပ္ခ်င္လာေၾကာင္း တစ္ခ်က္သန္းလိုက္သည္။နာရီ ကိုၾကည့္ေတာ့ ည တစ္ခ်က္ထိုးေနၿပီေလ။ ထိုအခ်ိန္ထိ သူနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ စကားမေျပာမိ။ ကြၽန္ေတာ္က သူျမင္သြားေသာ ကြၽန္ေတာ့္အျဖစ္နဲ႔ ကိုေက်ာ္စိုးအေပၚသစၥာေဖာက္သလိုျဖစ္သြားေသာအျဖစ္တို႔ေၾကာင့္ စိတ္ညစ္ကာ ဘာမွ် မေျပာခ်င္ေတာ့.။သူက ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ဆိုးသြားတယ္ထင္လို႔လားမသိ စကားဆက္မေျပာေပမယ့္။
" ငါ.. အိပ္ခ်င္ေနၿပီး "
အိပ္ေတာ့မယ္… မင္းျပန္ရင္ တံခါးေစ့သြား။ ကြၽန္ေတာ့္အား အဓိပၸါယ္တစ္မ်ိဳးပါေသာ အၾကည့္စူးစူးျဖင့္ၾကည့္ကာ ပုဆိုးၾကားမွေထာင္ေနေသာသူ့လီးကို အသာျပန္ဖိၿပီး ထသြားသည္။ သြားတိုက္ၿပီး သူ့ျခင္ေထာင္ထဲ ၀င္သြားသည္။ တေခါေခါအိပ္ေနေသာ ကပၸလီနဲ႔ အခန္းေထာင့္ ျခင္ေထာင္ထဲ သူ၀င္သြားသည္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ေခ်ာကလက္ေဖ်ာ္ရည္ကို တျဖည္းျဖည္းေသာက္ကာ။ အခ်ိန္ျဖဳန္းေနသည္။
အခ်ိန္က နာရီ၀က္ေက်ာ္သည္အထိ မိုးနဲ႔ ေလကစဲဖို႔ေနေနသာသာ ပိုလို႔သာ သဲလာေတာ့သည္။ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလုံးလဲ မိုးသံ.. ေလသံတို႔ျဖင့္…ကြၽန္ေတာ္လည္း ကုန္သြားေသာ ေခ်ာကလက္ေဖ်ာ္ရည္ခြက္ကို သူ့ ထားခဲ့ေသာ ခြက္နားယွဉ္ထားလိုက္ၿပီး.. ေရအိုးထဲကေရျဖင့္ ပလုပ္က်င္းကာ.. ျပန္ထိုင္ရင္း အနည္းငယ္ ခ်မ္းလာသလိုျဖစ္လာသျဖင့္ လက္ပိုက္ကာ ခပ္ေကြးေကြး ကုပ္ကုပ္ထိုင္ေနမိသည္။ မ်က္စိတို႔က ေမွးခနဲျဖစ္ကာ အိပ္ခ်င္သလိုျဖစ္ကာ လူက ငိုက္လာသည္။ ထိုစဥ္ ျခင္ေထာင္ထဲမွ ကိုမင္းအသံထြက္လာသည္။
"မိုးကလည္း ပိုသဲလာတယ္.. ဒီပုံတိုင္းဆိုၾကာရင္ မင္း အေအးပတ္မယ္…ထီးကလည္း ငါတို႔ဆီမွ တစ္ေခ်ာင္းမွမရွိဘူး…မင္း.. ငါ႔ကို စိတ္မဆိုးရင္… ငါ႔ျခင္ေထာင္ထဲမွာ ခဏလာလွဲေန….မိုးတိတ္ရင္ ငါႏႈိးမယ္.."
" ရပါတယ္…အိပ္ပါ…"
" စိတ္ခ်… ငါ.. မင္းကို လက္ဖ်ားနဲ႔ေတာင္ သေဘာမတူရင္ ဘာမွ်မလုပ္ဘူး…လာ…"
ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ထဲလပွ္ခနဲျဖစ္သြားေပမယ့္.. မူေနလိုက္သည္။
"မင္း…ေတာ္ေတာ္.. ေခါင္းမာတာပဲ။ငါက.. မင္းဖ်ားနာမွာစိုးလို႔ေျပာတာ…"
သူမေနႏိုင္ေတာ့..ျခင္ေထာင္ထဲက ထြက္လာၿပီး ကြၽန္ေတာ့္အားလာဆြဲေခၚေတာ့ သည္။သူ့လက္ေတြကလည္း ပူေႏြးေနသည္။ ခါတိုင္း ေခ်ာကလက္တို႔ ေကာ္ဖီတို႔ေသာက္ၿပီးရင္ လူက မ်က္စိေၾကာင္ကာ လန္းေနသလိုျဖစ္ေနေပမယ္.ခုေတာ့ လူက ပူေႏြးကာ ကတုန္ကရင္ျဖစ္ၿပီး မူးသလိုလို အိပ္ခ်င္သလိုလိုျဖစ္ေနသည္။
ဒါေၾကာင့္ .. ကြၽန္ေတာ္ မျငင္းေတာ့ဘဲ ခဏဘဲ လွဲလိုက္ရင္ေကာင္းသြားမွာပါ။ သူလည္း ငါနဲ႔ ကပၸလီတို လိုးတာျမင္ထားေတာ့ ငါ႔ကို ရြံေနမွာပဲ ..ငါ စိတ္မပါရင္ မျဖစ္ပါဘူး.. လူက စိတ္ေလ်ာ့လိုက္ကာ သူ့ျခင္ေထာင္ထဲ လိုက္၀င္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။
ဆက္ရန္ အပိုင္း - ၂၂
---------------------------------------------
မွတ္ခ်က္။ ။ ထန္ၿပီး ထုပါ.. အတုမယူပါႏွင့္😁
သုံးပင်လိမ်တဲ့ ည
အပိုင်း - ၂၁
#Credit;C.K.O
ငိုနေမယ် မိုးသည်းထဲမှာ
ကပ္ပလီရဲ့ အကြမ်းပတမ်းမုဒိန်းကျင့်သလို လိုးတာတစ်မျိုးကောင်းပေမယ့်။ ကိုကျော်စိုး လိုးတာကိုတော့မမီ ပါ။အကြောင်းက ကိုကျော်စိုးလိုးပါက သူပြီးသလို ကျွန် တော်ပါ ပြိုင်တူပြီးကာ ကာမဆန္ဒတွေ ပြည့်ကာကျေနပ် သွားရသည်ကများသည်။ ခုတော့ ကပ္ပလီက သူသာ အစွမ်းကုန် ဇိမ်ခံကာ ကောင်းသလို ပြီးအောင်လိုးသွားပေမယ့် ကျနွ်တော်က စိတ်ပြန်ပါကာ စိတ်ထပြီး မပြီးသေးဘဲ ကျန်နေသေးသလို စိတ်ထဲကလည်း နောင်တရသလို ၀မ်းနည်သလို ကိုကျော်စိုးကို သစ္စာဖောက်ကာ
စည်းမစောင့်သူတစ်ယောက် ဖြစ်မှန်းမသိဖြစ်နေသည်ကို မကျေနပ်ဖြစ်နေသည်။
စိတ်ထဲတွင် အလိုမကျမှု၊ ၀မ်းနည်းမှု၊ အားငယ်မှုတို့နဲ့ ကာမစိတ်တို့ ရောထွေးကာ ကျွန်တော် ငိုချလိုက်တော့ သည်။ အသံတိတ်ငိုနေမိသောကြောင့် ကျွန်တော့်တစ်ကိုယ်လုံး အနည်းငယ်တုန်ခါနေမည်ထင်သည်။ ကပ္ပလီကတော့ မူးမူးဖြင့် ကျွန်တော့်ကျောပေါ် မှောက်လျက် ဇိမ်ယူမှိန်းနေလေတော့သည်။ ရုတ်တရက် လေပြင်းများနှင့် မိုးပေါက်များကျလာသောကြောင့် ကပ္ပလီတစ်ယောက် ရိုင်တိရိုင်တိုင် ဖြင့် ကမန်းကတန်းထကာ ပုဆိုးကောက်၀တ်ပြီး တဲထဲသို့ ပြေး၀င်တော့သည်။ ပြင်းထန်သော မိုးပေါက်များက အ၀တ်အစားမဲ့ကာ သဲပြင်ပေါ်တွင် မှောက်လျက် ငိုနေသော ကျွန်တော့်အပေါ် အရှိန်ပြင်းစွာဖြင့် တဖျောင်းဖျောင်း ကျဆင်းလာတော့သည်။
၀မ်းနည်းခြင်း၊ နောင်တရခြင်း တို့ဖြင့် ပူနွေး လိမ့်ဆင်းနေသောမျက်ရည်တို့က အေးမြသော မိုးရေတို့နဲ့ ရောကာ သဲပြင်ပေါ်သို့ လိမ့်ဆင်းသွားလေတော့သည်။
မည်မျှကြာအောင် မိုးရေထဲငိုနေမိသည်မသိ ပခုံးပေါ်သို့ နွေးထွေးသော လက်တစ်စုံက လာဆွဲထူလိုက် မှ သတိ ၀င်လာတော့သည်။
အိုး…
စိုစွတ်ပြီး အလွန်ရင်နှီးသည့် ရင်ခွင်တစ်ခုကိုရောက်နေကြောင်း အထိတွေ့ရသိရသည်။ မျက်ရည်နှင့် မိုးတိုကြောင့် ရော ဝိုးတဝါးအလင်းရောင်ကြောင့်ပါ ဘယ်သူမှန်း ရုတ်တရက် သဲကွဲစွာ မမြင်ရ။ အလိုက်သင့် သူ့ကိုပြန်ဖက်လိုက်ပြီးမှ စိတိတို့စုစည်းလိုက်တော…။
"ဟင်… ကို… မင်း… မင်း…."
ဟုတ်ပါသည်။
တစ်ချိန်က ကျွန်တော့်ရဲ့အချစ်ဦး ကိုမင်းမင်း ပင်။သူက ကျွန်တော့်တစ်ကိုယ်လုံးကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းကာ ဖက်ထားသည်။ပူနွေးသော သူ့ကိုယ်ငွေ့က ကျွန်တော့်အားနွေးထွေးစေသည်။ ကျွန်တော့်ပါးစပ်အား လက်ညှိုးတစ်ချောင်းဖြင့် ဖိကာ အသံမထွက်ရန် အချက်ပြလျက်..
ကျွန်တော့အား တဲခေါင်းရင်းက ရေချိုးသော နေရာသစ် သားစည်ပိုင်းနားသို့ တွဲခေါ်သွားသည်။ ကျွန်တော့်ကိုယ်လုံးတွင် အ၀တ်မရှိ ၀တ်လစ်စလစ်နဲ့ မို့ အနည်းငယ်ရှက်မိသော်လည်း။ ကိုမင်းမင်း အတွက်က တော့ မထူးဆန်းတော့ပါ။
သူက ကျနွ်တော့်ရဲ့ အချစ်ဦးဖြစ်ခဲ့သလို ခရေကို ပါကင်ဖွင့်ခဲ့သူလည်းဖြစ်ခဲ့သူ ၊ သူနဲ့ မကွဲခင် မကြာခဏ အတူ တူ အိပ်ကာ ချစ်ပွဲ၀င်ဖူးသူဖြစ်သောကြောင့် သူ့အတွက် ကျွန်တော်ရဲ့ ၀တ်လစ်စလစ် ပုံစံက အရမ်းမထူးဆန်းတော့ပါ။ ဒါပေမယ့် သူအသက်ရှူသံ တစ်ချက် ချက်ပြင်းနေသလို တံတွေးကို သုံးလေးခါမျိုချသံတော့ ကျွန် တော် သတိပြုမိသည်။
"လွှတ်..ပါ.. ကျွန်တော်… ပြန်တော့မယ်…"
မိုးရေတွေစိုကာ ချမ်းတုန်လာသော ကိုယ်လုံးကို သူသတိ မပြုမိအောင် ထိန်းရင်း ပြောမိသလို ရုန်းထွက်မိသည်။
"အ..၀တ်..မ..ပါဘဲ… ပြန်မလို့လား…မင်းနှုတ်ခမ်းတွေတောင် ပြာနေပြီလားမသိဘူး... မိုးတိတ်မှ..ပြန်…..ဖျားနေမယ်…"
အိုး.. ဟုတ်ပါရဲ့ ..ငါ.. အ၀တ်တွေမှ မရှိတာဘဲ…
ကိုကျော်စိုးလိုးတုန်းက သဲပြင်ပေါ်ချွတ်ထားခဲ့တာ. ခုဆို…မိုးရေတွေ စိုပြီး သဲတွေနဲ့ုံးနေလောက်ရောပေါ့…
ရေးချိုးဖို့ခင်းထားသော ကျောက်ပြားနဲ့ စည်ပိုင်းနားရောက်တော့… ကိုမင်းမင်းက စိုရွှဲနေကာ သူ့ကိုယ်တွင်ကပ်နေသော တီရှပ်အနက်ရောင်နဲ့ ခပ်တိုတို ၀တ်ထားသော သူပုဆိုးကို ကမန်းကတန်းချွတ်လိုက်သည်။
အိုး…၀ိုးတဝါးအလင်း ရောင်အောက်တွင် အရင်လို ကြည့်ကောင်းနေဆဲ ကြွက်သားများဖြင့်.အချိုးအဆစ်ကျသော သူ့ ၀တ်လစ်စလစ် ကိုယ်ခန္ဓာကိုယ် ကို မြင်လိုက်ရသည်။
အရပ်က 5 ပေ 8 လက်မနဲ့ လိုက်သော ခန္ဓာကုယိ်ကို အမှတ်တမဲ့ ငေးကြည့်နေမိသည်။ ဒါပေမယ့် ကိုကျော်စိုး အရပ်အမောင်းနဲ့ body ကိုတော့ ယှဉ်လို့မရပါ။
စိတ်ထဲက မသင့်တော်ဘူးထင်ကာ မျက်လွှာချကာအကြည့် လွှဲလိုက်သည်။ သူက သူ့ကိုယ်သူ ဆပ်ပြာတိုက်ကာရေလောင်းချိုးရင်း ကျွန်တော့်လက်ကိုဆွဲကာ ကျွန်တော့်ခေါင်းပေါ်ကနေ ရေလောင်းချလိုက်သည်။
အား..ဟင်…
ရုတ်တရက်လန့်သွားမိကာ သတိဝင်ပြီး လှည့်အထွက်…
သူက လှမ်းအဆွဲ… သူ့ရင်ခွင်ထဲသို့ ရောက်သွားသည်။
" မင်းတစ်ကိုယ်လုံး သဲတွေနဲ့ ညစ်ပတ်နေတာ ရေချိုးမှပေါ့… ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်း "
ပြောပြောဆိုဆို သူက ဆပ်ပြာများကို ခေါင်းကအစ မျက်နှာ လည်ပင်း နောက်… ရင်ဘတ်…ဟင့်…ထိုမှ တဆင့် မို့မောက်နေသော ရင်အုံဆီသို့ အားပါးတရ ပွတ်တိုက်လိုက်သဖြင့် ကြက်သီးများထကာ နို့သီးခေါင်းလေးများပင် စူတက်လာတော့သည်။ စိတ်ထဲ ရှိန်းတိန်း ဖိန်းတိန်းဖြစ်သွားသည်။ သူက မသိသလို သိသလို နဲ့ ထိုနေရာအား လက်ဖြင့် သေချာဆပ်ပြာတိုက်ရင်း ပွတ်ချေသလို
လုပ်နေသဖြင့်.. ကျွန်တော့်စိတ်တွေက ရိုးတိုးရွတဖြစ်လာသည်။
"မြန်မြန်ရေလောင်းပါ ရပြီ ချမ်းလာပြီ"
လို့ ပြောလိုက်ရသည်။မလွယ်ပါ။ ကြာရင် ကျွန်တော့်ကိုယ် ကျွန်တော် မထိန်းနိုင်ဖြစ်တော့မည်။ မျက်နှာကို ဆပ်ပြာတိုက်ထားသဖြင့် မျက်စိမှိတ်ကာ အော်ပြောပေမယ့်.. သူ့လက်တွေက အောက်ပိုင်းကို လျောဆင်းကာ..
အို.. ဟင့်… ကျွန်တော့်ရဲ့ လုံးကျစ် စွင့်ကားသော အိုးလေးအား ဆပ်ပြာတိုက်ပေးနေပြန်တော့.. ရတယ်… ရေလောင်းပေး ကျန်တာ ကျွန်တော့်ဘာသာလုပ်လိုက်မယ်… ကျွန်တော့် လည်ဂုတ်အား လေပူတစ်ချက် တိုက်ခတ်သွားသလို…ကျွန်တော့်ကိုယ်လုံးလေးအား. သူ့ရင်ခွင်ထဲသို့ ဆွဲသွင်းကာ ဖက်ထားလိုက်တော့သည်။
ကျွန်တော်လည်း အစက ကြောင်တောင်တောင်ဖြစ်ကာ ငြိမ်နေမိရာမှ… ပူနွေးမာတောင်သော မာတောင်တောင်အချောင်းတစ်ခုက ကျွန်တော့်ရဲ့ ဆပ်ပြာတို့ဖြင့် ချောနေသော တင်ပါးသားများအား ချော်ထောက်ကာ ဖိတိုးလာသဖြင့်… ဓာတ်လိုက်သလို တုန်တက်သွားကာ ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်းခုန်လာတော့သည်။မဖြစ်တော့ဘူး… ကြာရင် ငါတော့…ကျွန်တော်ရုန်းကန်လေ သူက မလျှော့တော့ပါ။
"လွှတ်….လွတ်ပါ.. ကို.. မင်း… မင်း…"
"Sorry… ငါ စိတ်တွေလွတ်သွားလို့….ပြီးပါပြီ လာ ရေလောင်းမယ်…"
ရေကို သူနှင့် ကျွန်တော့်အပေါ်သို့ လောင်းချလိုက်တော့သည်။ ရေချိုးခြင်း ပြီးသွားတော့..သူက ကျွန်တော့်လက်ကိုဆွဲကာ…
"မိုးတိတ်မှပြန်… တဲမှာ ခဏနေဦး… ပုဆိုးပေးမယ်…"
ထိုသို့ပြောကာ တံတွေး များကို မျိုချ ကျွန်တော့်ကိုယ်လုံးဆီအကြည့်တို့ကို ဖယ်ပြီး တဲပေါ်သို့ ကျွန်တော့်ကိုခေါ် သည်။ နှစ်ဦးစလုံး ရေစိုကာ ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်နေပါသော်လည်း ကိုမင်းမင်းရဲ့ လီးကြီးက ချက်ချင်းမပျော့သေးဘဲ အနည်း ငယ်ထောင်ကာ တလှုပ်လှုပ်နဲ့ တက်သွားတာကို တဲအောက်က ကြည့်ရင်း ကျွန်တော် ဒူးတွေက ညွှတ်ချင်လာတော့သည်။ ငါ… တော်တော်..ပဲ..နှာထနေတာလား… ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ…ခုနေ ပြန်သွားရင်ကောင်းမယ်… ကိုယ့်ကိုယ်ကို မကျေမနပ် စိတ်ထဲကပြောနေမိသည်။ သူက တဲထဲအရင်၀င်ကာ လုံချည်အဟောင်းတစ်ထည်ကောက်စွတ်ပြီး ပြန်ထွက်လာကာ.. မိုးရေထဲ အအေးပတ်သေချင်လို့လား လာ ၀င်ခဲ့…ပြောပြောဆိုဆို ကြောင်တောင်တောင်ဖြစ်နေသော ကျွန်တော့်ကို တဲပေါ်ဆွဲတင်ကာ သူသုတ်ပီးသား မျက်နှာသုတ်ပုဝါဖြင့် ခေါင်းအစ တစ်ကိုယ်လုံးကို သုတ်ပေးတော့သည်။
ကျွန်တော် စိတ်အညှို့ခံရသောလူလိုဖြစ်နေသည်။ သူ့ဆီက မရတာကြာသော ကြင်နာမှုများနဲ့ ကျွန်တော့်ရဲ့ ကာမစိတ် ဖွဲမီးတို့က လူကို အသိစိတ် မ၀င်တစ်ချက် ၀င်တစ်ချက် ဖြစ်နေစေသည်။ ကျွန်တော့်နှာခေါင်းတွင် ဆပ်ပြာ မွှေးနံ့နဲ့ မရတာကြာပြီဖြစ်သော သူ့ကိုယ်နံ့တို့ကလူကို
အိပ်မွေ့ချထားသလိုဖြစ်နေသည်။သူပေးသော လုံချည်အဟောင်းတစ်ထည်ကို ကောက်၀တ်လိုက်တော့သည်။
တဲအပေါက်၀ နားမှာ ကပ္ပလီတစ်ယောက်ကတော့ဖြင့် တခေါခေါဖြင့် အိပ်မောကျနေသည်ကို မီးရောင်အောက်တွင်မြင်ရသည်။
" ဒီကောင် ခြင်ထောင်တောင် မထောင်နိုင်တော့ဘူး သေတာ… ငါလိုးမသား…"
ဆဲဆိုကာ ကိုမင်းမင်းက တဲတံခါးကို ပြန်ပိတ်လိုက်သည်။
"ဟင်း…"
"မိုးပက်မှာစိုးလိုး ခဏ ပိတ်လိုက်မယ်…"
ကပ္ပလီကို သူက စစ်ခြင်ထောင်တစ်ခုထောင်ပေးလိုက်သည်။ မိုးစဲဖို့အတွက် စောင့်နေတုန်း.. ကျွန်တော့်ရှေ့ကို ချောကလက်ဖျော်ရည် နှစ်ခွက်ရောက်လာသည်။ ချော ကလက်အနံ့ မွှေးမွှေးလေးက ပါးစပ်ထဲက တံတွေးတွေကို ပြန်မျိုချသည့်အထိ ဆွဲဆောင်နေသည်။ သူ ဘယ် တုန်း က ဒါမျိုး တွေ လုပ်တတ်သွားတာလဲ။
"သောက်လေ… ဘာကြည့်နေတာလဲ… ပူနွေးနေတုန်း …. အချမ်းပြေအောင်…အင်္ကျီတော့ သေတ္တာ့ထဲ နှိုက်ရမှာပျင်းလို့ ငါမ၀တ်တော့ဘူး မင်းလည်း မင်းအိမ်ပြန်ရောက် မှ ၀တ်တော့…."
နှစ်ယောက်သား ပုဆိုးအဟောင်း ခပ်နွမ်းနွမ်းကိုယ်စီ၀တ်ကာ…သူ ချပေးသော ချောကလက်ဖျော်ရည်ကို တငုံယူသောက်လိုက်သည်။သူလည်း သောက်နေသည်။တစ်ချိန်က အိမ်မှာ အတူအိပ်ချိန် သူနေကောင်းခါစ ပြန်လာတုန်း အတူတူသောက်ရင်း ချစ်ပွဲ၀င်ခဲ့တာတွေပြန်လည် မြင်ယောင်လာသည်။ စိတ်ထဲ မသင့်တော်ကြောင်းအသိ ၀င်တော့ ရှက်မိကာ သူ့ကို ကြည့်မိတော့…ကျွန်တော့်တစ်ကိုယ်လုံး အား ပြင်းအားများသော အကြည့်တို့ဖြင့် စိုက်ကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
" အို… "
ကျွန်တော် မနေတတ်သလိုဖြစ်ကာ မျက်လွှာချရင်း…
"ကို…မင်း… မင်း…"
"အင်း…ပြော… "
" ဟို.. ဘယ်ချိန်ခြံထဲ…ပြန်ရောက်ပြီး .ဘာ..ဘာ..တွေ… မြင်…မြင်.."
" အ.ကုန်..မြင်..တယ်.."
" ဗျာ…"
" မဗျာနဲ့.. မင်းက အစထဲက ကပ္ပလီ ကို ချစ်တယ် လက် ခံတယ် ငါ့ကျတော့ ပြန်လက်မခံချင်ဘူး.. မဟုတ်လား.."
ကျွန်တော်.. ဘယ်လို မျက်နှာထားရမှန်းမသိ… သူ့ကိုလည်း မကြည့်ရဲပေမယ်…အရဲ စွန့်ကြည့်လိုက်ပြီး…
"ကို..မင်း…မင်း ထင်သလို.. မဟုတ်ပါ..ဘူး..ကျွန်တော်…က…က..ပ္ပလီကို… ပြန်.. လက်ခံတာ.. မဟုတ်ဘူး… သူက…..အ..တင်း…"
"သြော်… သူ…က. အတင်း ဟုတ်လား. … အာ့တာဆို.. မင်းက အိမ်မှမနေဘဲ.. ခြံထဲဘာလာလုပ်တာလဲ…"
ကျွန်တော် ရုတ်တရက် ၀မ်းနည်းကာ ရင်ထဲ ဆို့တက်လာပြီး အမြင်အာရုံတို့ ဝေ၀ါးလာသည်။ ခေါင်းငုံ့ကာ ချော ကလက် ဖျော်ရည်ကို သာအေးအောင် ကြည့်နေမိတော့ သည်။
"ငါမိုးရွာတော့မယ်ထင်လို့ ပြန်ပြေးလာတုန်း ဟိုကောင် မင်းကိုချုပ်ပြီး လုပ်နေတာတွေ့တယ်။ အစက တော့ မင်းတို့ အလိုတူ အလိုပါချိန်းတွေတာထင်ပြီး ငါရှောင်သွားမလို့"
သူ့ အသံကအနည်းငယ် ကျယ်လောင်လာသလို ဖြစ်လာသဖြင့်..
"တိုးတိုး.. ကပ္ပလီကြားသွားမယ်။ နိုးလာမှဖြင့်…"
သူ့က ကပ္ပလီကို မကြည့်ကျွန်တော့်အား မဲ့ပြုံးကာ။
"မပူ ပါနဲ့... ဒီကောင်က အိပ်ပြီဆို ဆင်အော်တာတောင် မနိုးဘူး... ဒီကောင် ကြားလည်း ငါဂရုမစိုက်ဘူး...မိုးရွာ လာလို့ ငါရှောင်သွားမလို့လုပ်ရင်း ပြန်လှည့်လာတော့…. အေးလေ… ငါက.. မင်းမချစ်နိုင် .လက်မခံနိုင်တော့တဲ့လူဘဲ..မင်းနဲ့… ငါနဲ့..က မဆိုင်တော့ဘူးဆိုတော့…
စိတ်ထဲ မထားနေနဲ့တော့… ဘာမှမဖြစ်ဘူး "
ပြောပြောဆို သူက ကဲလားပုံစံ တဲပြတင်းပေါက် ဝါးတောင့်ကို အနည်းငယ်မြှင့်ကာ အပြင်မိုးအခြေအနေကို
ကြည့်လိုက်သည်။ အပြင်မှာက မိုးရော လေရော သဲထန်နေသည်။ မိုးကတော့ ကောင်းတုန်းပဲ မစဲသေးဘူး။ သူ က ချောကလက်ဖျော်ရည်ကို အကုန်မော့သောက်ကာ ခြေရင်းဘက် တဲထောင့်နား ချထားလိုက်ပြီး
"မင်းသောက်ပြီးရင်း အဲ့နားချထားလိုက်…ငါ အိပ်ယာခင်းလုကိ ဉ်ီးမယ်…"
ပြောပြောဆိုဆို အခန်းထောင့်တစ်နေရာတွင် ဖျာခင်းကာ ခေါင်းအုံးချ စောင်တစ်ထည်ချပြီး ပိတ်ခြင်ထောင် အဖြူရောင်ကို သူထောင်နေသည်။ ခဏနေတော့ သူ အိပ်ချင်လာကြောင်း တစ်ချက်သန်းလိုက်သည်။နာရီ ကိုကြည့်တော့ ည တစ်ချက်ထိုးနေပြီလေ။ ထိုအချိန်ထိ သူနဲ့ ကျွန်တော် စကားမပြောမိ။ ကျွန်တော်က သူမြင်သွားသော ကျွန်တော့်အဖြစ်နဲ့ ကိုကျော်စိုးအပေါ်သစ္စာဖောက်သလိုဖြစ်သွားသောအဖြစ်တို့ကြောင့် စိတ်ညစ်ကာ ဘာမျှ မပြောချင်တော့.။သူက ကျွန်တော် စိတ်ဆိုးသွားတယ်ထင်လို့လားမသိ စကားဆက်မပြောပေမယ့်။
" ငါ.. အိပ်ချင်နေပြီး "
အိပ်တော့မယ်… မင်းပြန်ရင် တံခါးစေ့သွား။ ကျွန်တော့်အား အဓိပ္ပါယ်တစ်မျိုးပါသော အကြည့်စူးစူးဖြင့်ကြည့်ကာ ပုဆိုးကြားမှထောင်နေသောသူ့လီးကို အသာပြန်ဖိပြီး ထသွားသည်။ သွားတိုက်ပြီး သူ့ခြင်ထောင်ထဲ ၀င်သွားသည်။ တခေါခေါအိပ်နေသော ကပ္ပလီနဲ့ အခန်းထောင့် ခြင်ထောင်ထဲ သူ၀င်သွားသည်။ ကျွန်တော်လည်း ချောကလက်ဖျော်ရည်ကို တဖြည်းဖြည်းသောက်ကာ။ အချိန်ဖြုန်းနေသည်။
အချိန်က နာရီ၀က်ကျော်သည်အထိ မိုးနဲ့ လေကစဲဖို့နေနေသာသာ ပိုလို့သာ သဲလာတော့သည်။ ပတ်၀န်းကျင်တစ်ခုလုံးလဲ မိုးသံ.. လေသံတို့ဖြင့်…ကျွန်တော်လည်း ကုန်သွားသော ချောကလက်ဖျော်ရည်ခွက်ကို သူ့ ထားခဲ့သော ခွက်နားယှဉ်ထားလိုက်ပြီး.. ရေအိုးထဲကရေဖြင့် ပလုပ်ကျင်းကာ.. ပြန်ထိုင်ရင်း အနည်းငယ် ချမ်းလာသလိုဖြစ်လာသဖြင့် လက်ပိုက်ကာ ခပ်ကွေးကွေး ကုပ်ကုပ်ထိုင်နေမိသည်။ မျက်စိတို့က မှေးခနဲဖြစ်ကာ အိပ်ချင်သလိုဖြစ်ကာ လူက ငိုက်လာသည်။ ထိုစဥ် ခြင်ထောင်ထဲမှ ကိုမင်းအသံထွက်လာသည်။
"မိုးကလည်း ပိုသဲလာတယ်.. ဒီပုံတိုင်းဆိုကြာရင် မင်း အအေးပတ်မယ်…ထီးကလည်း ငါတို့ဆီမှ တစ်ချောင်းမှမရှိဘူး…မင်း.. ငါ့ကို စိတ်မဆိုးရင်… ငါ့ခြင်ထောင်ထဲမှာ ခဏလာလှဲနေ….မိုးတိတ်ရင် ငါနှိုးမယ်.."
" ရပါတယ်…အိပ်ပါ…"
" စိတ်ချ… ငါ.. မင်းကို လက်ဖျားနဲ့တောင် သဘောမတူရင် ဘာမျှမလုပ်ဘူး…လာ…"
ကျွန်တော် စိတ်ထဲလပှ်ခနဲဖြစ်သွားပေမယ့်.. မူနေလိုက်သည်။
"မင်း…တော်တော်.. ခေါင်းမာတာပဲ။ငါက.. မင်းဖျားနာမှာစိုးလို့ပြောတာ…"
သူမနေနိုင်တော့..ခြင်ထောင်ထဲက ထွက်လာပြီး ကျွန်တော့်အားလာဆွဲခေါ်တော့ သည်။သူ့လက်တွေကလည်း ပူနွေးနေသည်။ ခါတိုင်း ချောကလက်တို့ ကော်ဖီတို့သောက်ပြီးရင် လူက မျက်စိကြောင်ကာ လန်းနေသလိုဖြစ်နေပေမယ်.ခုတော့ လူက ပူနွေးကာ ကတုန်ကရင်ဖြစ်ပြီး မူးသလိုလို အိပ်ချင်သလိုလိုဖြစ်နေသည်။
ဒါကြောင့် .. ကျွန်တော် မငြင်းတော့ဘဲ ခဏဘဲ လှဲလိုက်ရင်ကောင်းသွားမှာပါ။ သူလည်း ငါနဲ့ ကပ္ပလီတို လိုးတာမြင်ထားတော့ ငါ့ကို ရွံနေမှာပဲ ..ငါ စိတ်မပါရင် မဖြစ်ပါဘူး.. လူက စိတ်လျော့လိုက်ကာ သူ့ခြင်ထောင်ထဲ လိုက်၀င်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
ဆက်ရန် အပိုင်း - ၂၂
---------------------------------------------
မှတ်ချက်။ ။ ထန်ပြီး ထုပါ.. အတုမယူပါနှင့်😁
<Zawgyi>
သုံးပင္လိမ္တဲ့ ည
အပိုင္း - ၂၁
#Credit;C.K.O
ငိုေနမယ္ မိုးသည္းထဲမွာ
ကပၸလီရဲ႕ အၾကမ္းပတမ္းမုဒိန္းက်င့္သလို လိုးတာတစ္မ်ိဳးေကာင္းေပမယ့္။ ကိုေက်ာ္စိုး လိုးတာကိုေတာ့မမီ ပါ။အေၾကာင္းက ကိုေက်ာ္စိုးလိုးပါက သူၿပီးသလို ကြၽန္ ေတာ္ပါ ၿပိဳင္တူၿပီးကာ ကာမဆႏၵေတြ ျပည့္ကာေက်နပ္ သြားရသည္ကမ်ားသည္။ ခုေတာ့ ကပၸလီက သူသာ အစြမ္းကုန္ ဇိမ္ခံကာ ေကာင္းသလို ၿပီးေအာင္လိုးသြားေပမယ့္ က်ႏြ္ေတာ္က စိတ္ျပန္ပါကာ စိတ္ထၿပီး မၿပီးေသးဘဲ က်န္ေနေသးသလို စိတ္ထဲကလည္း ေနာင္တရသလို ၀မ္းနည္သလို ကိုေက်ာ္စိုးကို သစၥာေဖာက္ကာ
စည္းမေစာင့္သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္မွန္းမသိျဖစ္ေနသည္ကို မေက်နပ္ျဖစ္ေနသည္။
စိတ္ထဲတြင္ အလိုမက်မႈ၊ ၀မ္းနည္းမႈ၊ အားငယ္မႈတို႔နဲ႔ ကာမစိတ္တို႔ ေရာေထြးကာ ကြၽန္ေတာ္ ငိုခ်လိုက္ေတာ့ သည္။ အသံတိတ္ငိုေနမိေသာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္တစ္ကိုယ္လုံး အနည္းငယ္တုန္ခါေနမည္ထင္သည္။ ကပၸလီကေတာ့ မူးမူးျဖင့္ ကြၽန္ေတာ့္ေက်ာေပၚ ေမွာက္လ်က္ ဇိမ္ယူမွိန္းေနေလေတာ့သည္။ ႐ုတ္တရက္ ေလျပင္းမ်ားႏွင့္ မိုးေပါက္မ်ားက်လာေသာေၾကာင့္ ကပၸလီတစ္ေယာက္ ႐ိုင္တိ႐ိုင္တိုင္ ျဖင့္ ကမန္းကတန္းထကာ ပုဆိုးေကာက္၀တ္ၿပီး တဲထဲသို႔ ေျပး၀င္ေတာ့သည္။ ျပင္းထန္ေသာ မိုးေပါက္မ်ားက အ၀တ္အစားမဲ့ကာ သဲျပင္ေပၚတြင္ ေမွာက္လ်က္ ငိုေနေသာ ကြၽန္ေတာ့္အေပၚ အရွိန္ျပင္းစြာျဖင့္ တေဖ်ာင္းေဖ်ာင္း က်ဆင္းလာေတာ့သည္။
၀မ္းနည္းျခင္း၊ ေနာင္တရျခင္း တို႔ျဖင့္ ပူေႏြး လိမ့္ဆင္းေနေသာမ်က္ရည္တို႔က ေအးျမေသာ မိုးေရတို႔နဲ႔ ေရာကာ သဲျပင္ေပၚသို႔ လိမ့္ဆင္းသြားေလေတာ့သည္။
မည္မွ်ၾကာေအာင္ မိုးေရထဲငိုေနမိသည္မသိ ပခုံးေပၚသို႔ ေႏြးေထြးေသာ လက္တစ္စုံက လာဆြဲထူလိုက္ မွ သတိ ၀င္လာေတာ့သည္။
အိုး…
စိုစြတ္ၿပီး အလြန္ရင္ႏွီးသည့္ ရင္ခြင္တစ္ခုကိုေရာက္ေနေၾကာင္း အထိေတြ႕ရသိရသည္။ မ်က္ရည္ႏွင့္ မိုးတိုေၾကာင့္ ေရာ ဝိုးတဝါးအလင္းေရာင္ေၾကာင့္ပါ ဘယ္သူမွန္း ႐ုတ္တရက္ သဲကြဲစြာ မျမင္ရ။ အလိုက္သင့္ သူ့ကိုျပန္ဖက္လိုက္ၿပီးမွ စိတိတို႔စုစည္းလိုက္ေတာ…။
"ဟင္… ကို… မင္း… မင္း…."
ဟုတ္ပါသည္။
တစ္ခ်ိန္က ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕အခ်စ္ဦး ကိုမင္းမင္း ပင္။သူက ကြၽန္ေတာ့္တစ္ကိုယ္လုံးကို သူ့ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲသြင္းကာ ဖက္ထားသည္။ပူေႏြးေသာ သူ့ကိုယ္ေငြ႕က ကြၽန္ေတာ့္အားေႏြးေထြးေစသည္။ ကြၽန္ေတာ့္ပါးစပ္အား လက္ညႇိဳးတစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ ဖိကာ အသံမထြက္ရန္ အခ်က္ျပလ်က္..
ကြၽန္ေတာ့အား တဲေခါင္းရင္းက ေရခ်ိဳးေသာ ေနရာသစ္ သားစည္ပိုင္းနားသို႔ တြဲေခၚသြားသည္။ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္လုံးတြင္ အ၀တ္မရွိ ၀တ္လစ္စလစ္နဲ႔ မို႔ အနည္းငယ္ရွက္မိေသာ္လည္း။ ကိုမင္းမင္း အတြက္က ေတာ့ မထူးဆန္းေတာ့ပါ။
သူက က်ႏြ္ေတာ့္ရဲ႕ အခ်စ္ဦးျဖစ္ခဲ့သလို ခေရကို ပါကင္ဖြင့္ခဲ့သူလည္းျဖစ္ခဲ့သူ ၊ သူနဲ႔ မကြဲခင္ မၾကာခဏ အတူ တူ အိပ္ကာ ခ်စ္ပြဲ၀င္ဖူးသူျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူ့အတြက္ ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ ၀တ္လစ္စလစ္ ပုံစံက အရမ္းမထူးဆန္းေတာ့ပါ။ ဒါေပမယ့္ သူအသက္႐ွဴသံ တစ္ခ်က္ ခ်က္ျပင္းေနသလို တံေတြးကို သုံးေလးခါမ်ိဳခ်သံေတာ့ ကြၽန္ ေတာ္ သတိျပဳမိသည္။
"လႊတ္..ပါ.. ကြၽန္ေတာ္… ျပန္ေတာ့မယ္…"
မိုးေရေတြစိုကာ ခ်မ္းတုန္လာေသာ ကိုယ္လုံးကို သူသတိ မျပဳမိေအာင္ ထိန္းရင္း ေျပာမိသလို ႐ုန္းထြက္မိသည္။
"အ..၀တ္..မ..ပါဘဲ… ျပန္မလို႔လား…မင္းႏႈတ္ခမ္းေတြေတာင္ ျပာေနၿပီလားမသိဘူး... မိုးတိတ္မွ..ျပန္…..ဖ်ားေနမယ္…"
အိုး.. ဟုတ္ပါရဲ႕ ..ငါ.. အ၀တ္ေတြမွ မရွိတာဘဲ…
ကိုေက်ာ္စိုးလိုးတုန္းက သဲျပင္ေပၚခြၽတ္ထားခဲ့တာ. ခုဆို…မိုးေရေတြ စိုၿပီး သဲေတြနဲ႔ုံးေနေလာက္ေရာေပါ႔…
ေရးခ်ိဳးဖို႔ခင္းထားေသာ ေက်ာက္ျပားနဲ႔ စည္ပိုင္းနားေရာက္ေတာ့… ကိုမင္းမင္းက စိုရႊဲေနကာ သူ့ကိုယ္တြင္ကပ္ေနေသာ တီရွပ္အနက္ေရာင္နဲ႔ ခပ္တိုတို ၀တ္ထားေသာ သူပုဆိုးကို ကမန္းကတန္းခြၽတ္လိုက္သည္။
အိုး…၀ိုးတဝါးအလင္း ေရာင္ေအာက္တြင္ အရင္လို ၾကည့္ေကာင္းေနဆဲ ႂကြက္သားမ်ားျဖင့္.အခ်ိဳးအဆစ္က်ေသာ သူ့ ၀တ္လစ္စလစ္ ကိုယ္ခႏၶာကိုယ္ ကို ျမင္လိုက္ရသည္။
အရပ္က 5 ေပ 8 လက္မနဲ႔ လိုက္ေသာ ခႏၶာကုယိ္ကို အမွတ္တမဲ့ ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ ဒါေပမယ့္ ကိုေက်ာ္စိုး အရပ္အေမာင္းနဲ႔ body ကိုေတာ့ ယွဉ္လို႔မရပါ။
စိတ္ထဲက မသင့္ေတာ္ဘူးထင္ကာ မ်က္လႊာခ်ကာအၾကည့္ လႊဲလိုက္သည္။ သူက သူ့ကိုယ္သူ ဆပ္ျပာတိုက္ကာေရေလာင္းခ်ိဳးရင္း ကြၽန္ေတာ့္လက္ကိုဆြဲကာ ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းေပၚကေန ေရေလာင္းခ်လိုက္သည္။
အား..ဟင္…
႐ုတ္တရက္လန္႔သြားမိကာ သတိဝင္ၿပီး လွည့္အထြက္…
သူက လွမ္းအဆြဲ… သူ့ရင္ခြင္ထဲသို႔ ေရာက္သြားသည္။
" မင္းတစ္ကိုယ္လုံး သဲေတြနဲ႔ ညစ္ပတ္ေနတာ ေရခ်ိဳးမွေပါ႔… ၿငိမ္ၿငိမ္ေနစမ္း "
ေျပာေျပာဆိုဆို သူက ဆပ္ျပာမ်ားကို ေခါင္းကအစ မ်က္ႏွာ လည္ပင္း ေနာက္… ရင္ဘတ္…ဟင့္…ထိုမွ တဆင့္ မို႔ေမာက္ေနေသာ ရင္အုံဆီသို႔ အားပါးတရ ပြတ္တိုက္လိုက္သျဖင့္ ၾကက္သီးမ်ားထကာ ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ားပင္ စူတက္လာေတာ့သည္။ စိတ္ထဲ ရွိန္းတိန္း ဖိန္းတိန္းျဖစ္သြားသည္။ သူက မသိသလို သိသလို နဲ႔ ထိုေနရာအား လက္ျဖင့္ ေသခ်ာဆပ္ျပာတိုက္ရင္း ပြတ္ေခ်သလို
လုပ္ေနသျဖင့္.. ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ေတြက ႐ိုးတိုးရြတျဖစ္လာသည္။
"ျမန္ျမန္ေရေလာင္းပါ ရၿပီ ခ်မ္းလာၿပီ"
လို႔ ေျပာလိုက္ရသည္။မလြယ္ပါ။ ၾကာရင္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ ကြၽန္ေတာ္ မထိန္းႏိုင္ျဖစ္ေတာ့မည္။ မ်က္ႏွာကို ဆပ္ျပာတိုက္ထားသျဖင့္ မ်က္စိမွိတ္ကာ ေအာ္ေျပာေပမယ့္.. သူ့လက္ေတြက ေအာက္ပိုင္းကို ေလ်ာဆင္းကာ..
အို.. ဟင့္… ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ လုံးက်စ္ စြင့္ကားေသာ အိုးေလးအား ဆပ္ျပာတိုက္ေပးေနျပန္ေတာ့.. ရတယ္… ေရေလာင္းေပး က်န္တာ ကြၽန္ေတာ့္ဘာသာလုပ္လိုက္မယ္… ကြၽန္ေတာ့္ လည္ဂုတ္အား ေလပူတစ္ခ်က္ တိုက္ခတ္သြားသလို…ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္လုံးေလးအား. သူ့ရင္ခြင္ထဲသို႔ ဆြဲသြင္းကာ ဖက္ထားလိုက္ေတာ့သည္။
ကြၽန္ေတာ္လည္း အစက ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ကာ ၿငိမ္ေနမိရာမွ… ပူေႏြးမာေတာင္ေသာ မာေတာင္ေတာင္အေခ်ာင္းတစ္ခုက ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ဆပ္ျပာတို႔ျဖင့္ ေခ်ာေနေသာ တင္ပါးသားမ်ားအား ေခ်ာ္ေထာက္ကာ ဖိတိုးလာသျဖင့္… ဓာတ္လိုက္သလို တုန္တက္သြားကာ ရင္ေတြ တဒိန္းဒိန္းခုန္လာေတာ့သည္။မျဖစ္ေတာ့ဘူး… ၾကာရင္ ငါေတာ့…ကြၽန္ေတာ္႐ုန္းကန္ေလ သူက မေလွ်ာ့ေတာ့ပါ။
"လႊတ္….လြတ္ပါ.. ကို.. မင္း… မင္း…"
"Sorry… ငါ စိတ္ေတြလြတ္သြားလို႔….ၿပီးပါၿပီ လာ ေရေလာင္းမယ္…"
ေရကို သူႏွင့္ ကြၽန္ေတာ့္အေပၚသို႔ ေလာင္းခ်လိုက္ေတာ့သည္။ ေရခ်ိဳးျခင္း ၿပီးသြားေတာ့..သူက ကြၽန္ေတာ့္လက္ကိုဆြဲကာ…
"မိုးတိတ္မွျပန္… တဲမွာ ခဏေနဦး… ပုဆိုးေပးမယ္…"
ထိုသို႔ေျပာကာ တံေတြး မ်ားကို မ်ိဳခ် ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္လုံးဆီအၾကည့္တို႔ကို ဖယ္ၿပီး တဲေပၚသို႔ ကြၽန္ေတာ့္ကိုေခၚ သည္။ ႏွစ္ဦးစလုံး ေရစိုကာ ကိုယ္လုံးတီးျဖစ္ေနပါေသာ္လည္း ကိုမင္းမင္းရဲ႕ လီးႀကီးက ခ်က္ခ်င္းမေပ်ာ့ေသးဘဲ အနည္း ငယ္ေထာင္ကာ တလႈပ္လႈပ္နဲ႔ တက္သြားတာကို တဲေအာက္က ၾကည့္ရင္း ကြၽန္ေတာ္ ဒူးေတြက ၫႊတ္ခ်င္လာေတာ့သည္။ ငါ… ေတာ္ေတာ္..ပဲ..ႏွာထေနတာလား… ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ…ခုေန ျပန္သြားရင္ေကာင္းမယ္… ကိုယ့္ကိုယ္ကို မေက်မနပ္ စိတ္ထဲကေျပာေနမိသည္။ သူက တဲထဲအရင္၀င္ကာ လုံခ်ည္အေဟာင္းတစ္ထည္ေကာက္စြတ္ၿပီး ျပန္ထြက္လာကာ.. မိုးေရထဲ အေအးပတ္ေသခ်င္လို႔လား လာ ၀င္ခဲ့…ေျပာေျပာဆိုဆို ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ေနေသာ ကြၽန္ေတာ့္ကို တဲေပၚဆြဲတင္ကာ သူသုတ္ပီးသား မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါျဖင့္ ေခါင္းအစ တစ္ကိုယ္လုံးကို သုတ္ေပးေတာ့သည္။
ကြၽန္ေတာ္ စိတ္အညႇိဳ႕ခံရေသာလူလိုျဖစ္ေနသည္။ သူ့ဆီက မရတာၾကာေသာ ၾကင္နာမႈမ်ားနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ကာမစိတ္ ဖြဲမီးတို႔က လူကို အသိစိတ္ မ၀င္တစ္ခ်က္ ၀င္တစ္ခ်က္ ျဖစ္ေနေစသည္။ ကြၽန္ေတာ့္ႏွာေခါင္းတြင္ ဆပ္ျပာ ေမႊးနံ႔နဲ႔ မရတာၾကာၿပီျဖစ္ေသာ သူ့ကိုယ္နံ႔တို႔ကလူကို
အိပ္ေမြ႕ခ်ထားသလိုျဖစ္ေနသည္။သူေပးေသာ လုံခ်ည္အေဟာင္းတစ္ထည္ကို ေကာက္၀တ္လိုက္ေတာ့သည္။
တဲအေပါက္၀ နားမွာ ကပၸလီတစ္ေယာက္ကေတာ့ျဖင့္ တေခါေခါျဖင့္ အိပ္ေမာက်ေနသည္ကို မီးေရာင္ေအာက္တြင္ျမင္ရသည္။
" ဒီေကာင္ ျခင္ေထာင္ေတာင္ မေထာင္ႏိုင္ေတာ့ဘူး ေသတာ… ငါလိုးမသား…"
ဆဲဆိုကာ ကိုမင္းမင္းက တဲတံခါးကို ျပန္ပိတ္လိုက္သည္။
"ဟင္း…"
"မိုးပက္မွာစိုးလိုး ခဏ ပိတ္လိုက္မယ္…"
ကပၸလီကို သူက စစ္ျခင္ေထာင္တစ္ခုေထာင္ေပးလိုက္သည္။ မိုးစဲဖို႔အတြက္ ေစာင့္ေနတုန္း.. ကြၽန္ေတာ့္ေရွ႕ကို ေခ်ာကလက္ေဖ်ာ္ရည္ ႏွစ္ခြက္ေရာက္လာသည္။ ေခ်ာ ကလက္အနံ႔ ေမႊးေမႊးေလးက ပါးစပ္ထဲက တံေတြးေတြကို ျပန္မ်ိဳခ်သည့္အထိ ဆြဲေဆာင္ေနသည္။ သူ ဘယ္ တုန္း က ဒါမ်ိဳး ေတြ လုပ္တတ္သြားတာလဲ။
"ေသာက္ေလ… ဘာၾကည့္ေနတာလဲ… ပူေႏြးေနတုန္း …. အခ်မ္းေျပေအာင္…အကႌ်ေတာ့ ေသတၱာ့ထဲ ႏႈိက္ရမွာပ်င္းလို႔ ငါမ၀တ္ေတာ့ဘူး မင္းလည္း မင္းအိမ္ျပန္ေရာက္ မွ ၀တ္ေတာ့…."
ႏွစ္ေယာက္သား ပုဆိုးအေဟာင္း ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းကိုယ္စီ၀တ္ကာ…သူ ခ်ေပးေသာ ေခ်ာကလက္ေဖ်ာ္ရည္ကို တငုံယူေသာက္လိုက္သည္။သူလည္း ေသာက္ေနသည္။တစ္ခ်ိန္က အိမ္မွာ အတူအိပ္ခ်ိန္ သူေနေကာင္းခါစ ျပန္လာတုန္း အတူတူေသာက္ရင္း ခ်စ္ပြဲ၀င္ခဲ့တာေတြျပန္လည္ ျမင္ေယာင္လာသည္။ စိတ္ထဲ မသင့္ေတာ္ေၾကာင္းအသိ ၀င္ေတာ့ ရွက္မိကာ သူ့ကို ၾကည့္မိေတာ့…ကြၽန္ေတာ့္တစ္ကိုယ္လုံး အား ျပင္းအားမ်ားေသာ အၾကည့္တို႔ျဖင့္ စိုက္ၾကည့္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။
" အို… "
ကြၽန္ေတာ္ မေနတတ္သလိုျဖစ္ကာ မ်က္လႊာခ်ရင္း…
"ကို…မင္း… မင္း…"
"အင္း…ေျပာ… "
" ဟို.. ဘယ္ခ်ိန္ၿခံထဲ…ျပန္ေရာက္ၿပီး .ဘာ..ဘာ..ေတြ… ျမင္…ျမင္.."
" အ.ကုန္..ျမင္..တယ္.."
" ဗ်ာ…"
" မဗ်ာနဲ႔.. မင္းက အစထဲက ကပၸလီ ကို ခ်စ္တယ္ လက္ ခံတယ္ ငါ႔က်ေတာ့ ျပန္လက္မခံခ်င္ဘူး.. မဟုတ္လား.."
ကြၽန္ေတာ္.. ဘယ္လို မ်က္ႏွာထားရမွန္းမသိ… သူ့ကိုလည္း မၾကည့္ရဲေပမယ္…အရဲ စြန္႔ၾကည့္လိုက္ၿပီး…
"ကို..မင္း…မင္း ထင္သလို.. မဟုတ္ပါ..ဘူး..ကြၽန္ေတာ္…က…က..ပၸလီကို… ျပန္.. လက္ခံတာ.. မဟုတ္ဘူး… သူက…..အ..တင္း…"
"ေၾသာ္… သူ…က. အတင္း ဟုတ္လား. … အာ့တာဆို.. မင္းက အိမ္မွမေနဘဲ.. ၿခံထဲဘာလာလုပ္တာလဲ…"
ကြၽန္ေတာ္ ႐ုတ္တရက္ ၀မ္းနည္းကာ ရင္ထဲ ဆို႔တက္လာၿပီး အျမင္အာ႐ုံတို႔ ေဝ၀ါးလာသည္။ ေခါင္းငုံ႔ကာ ေခ်ာ ကလက္ ေဖ်ာ္ရည္ကို သာေအးေအာင္ ၾကည့္ေနမိေတာ့ သည္။
"ငါမိုးရြာေတာ့မယ္ထင္လို႔ ျပန္ေျပးလာတုန္း ဟိုေကာင္ မင္းကိုခ်ဳပ္ၿပီး လုပ္ေနတာေတြ႕တယ္။ အစက ေတာ့ မင္းတို႔ အလိုတူ အလိုပါခ်ိန္းေတြတာထင္ၿပီး ငါေရွာင္သြားမလို႔"
သူ့ အသံကအနည္းငယ္ က်ယ္ေလာင္လာသလို ျဖစ္လာသျဖင့္..
"တိုးတိုး.. ကပၸလီၾကားသြားမယ္။ ႏိုးလာမွျဖင့္…"
သူ့က ကပၸလီကို မၾကည့္ကြၽန္ေတာ့္အား မဲ့ၿပဳံးကာ။
"မပူ ပါနဲ႔... ဒီေကာင္က အိပ္ၿပီဆို ဆင္ေအာ္တာေတာင္ မႏိုးဘူး... ဒီေကာင္ ၾကားလည္း ငါဂ႐ုမစိုက္ဘူး...မိုးရြာ လာလို႔ ငါေရွာင္သြားမလို႔လုပ္ရင္း ျပန္လွည့္လာေတာ့…. ေအးေလ… ငါက.. မင္းမခ်စ္ႏိုင္ .လက္မခံႏိုင္ေတာ့တဲ့လူဘဲ..မင္းနဲ႔… ငါနဲ႔..က မဆိုင္ေတာ့ဘူးဆိုေတာ့…
စိတ္ထဲ မထားေနနဲ႔ေတာ့… ဘာမွမျဖစ္ဘူး "
ေျပာေျပာဆို သူက ကဲလားပုံစံ တဲျပတင္းေပါက္ ဝါးေတာင့္ကို အနည္းငယ္ျမႇင့္ကာ အျပင္မိုးအေျခအေနကို
ၾကည့္လိုက္သည္။ အျပင္မွာက မိုးေရာ ေလေရာ သဲထန္ေနသည္။ မိုးကေတာ့ ေကာင္းတုန္းပဲ မစဲေသးဘူး။ သူ က ေခ်ာကလက္ေဖ်ာ္ရည္ကို အကုန္ေမာ့ေသာက္ကာ ေျခရင္းဘက္ တဲေထာင့္နား ခ်ထားလိုက္ၿပီး
"မင္းေသာက္ၿပီးရင္း အဲ့နားခ်ထားလိုက္…ငါ အိပ္ယာခင္းလုကိ ဉ္ီးမယ္…"
ေျပာေျပာဆိုဆို အခန္းေထာင့္တစ္ေနရာတြင္ ဖ်ာခင္းကာ ေခါင္းအုံးခ် ေစာင္တစ္ထည္ခ်ၿပီး ပိတ္ျခင္ေထာင္ အျဖဴေရာင္ကို သူေထာင္ေနသည္။ ခဏေနေတာ့ သူ အိပ္ခ်င္လာေၾကာင္း တစ္ခ်က္သန္းလိုက္သည္။နာရီ ကိုၾကည့္ေတာ့ ည တစ္ခ်က္ထိုးေနၿပီေလ။ ထိုအခ်ိန္ထိ သူနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ စကားမေျပာမိ။ ကြၽန္ေတာ္က သူျမင္သြားေသာ ကြၽန္ေတာ့္အျဖစ္နဲ႔ ကိုေက်ာ္စိုးအေပၚသစၥာေဖာက္သလိုျဖစ္သြားေသာအျဖစ္တို႔ေၾကာင့္ စိတ္ညစ္ကာ ဘာမွ် မေျပာခ်င္ေတာ့.။သူက ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ဆိုးသြားတယ္ထင္လို႔လားမသိ စကားဆက္မေျပာေပမယ့္။
" ငါ.. အိပ္ခ်င္ေနၿပီး "
အိပ္ေတာ့မယ္… မင္းျပန္ရင္ တံခါးေစ့သြား။ ကြၽန္ေတာ့္အား အဓိပၸါယ္တစ္မ်ိဳးပါေသာ အၾကည့္စူးစူးျဖင့္ၾကည့္ကာ ပုဆိုးၾကားမွေထာင္ေနေသာသူ့လီးကို အသာျပန္ဖိၿပီး ထသြားသည္။ သြားတိုက္ၿပီး သူ့ျခင္ေထာင္ထဲ ၀င္သြားသည္။ တေခါေခါအိပ္ေနေသာ ကပၸလီနဲ႔ အခန္းေထာင့္ ျခင္ေထာင္ထဲ သူ၀င္သြားသည္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ေခ်ာကလက္ေဖ်ာ္ရည္ကို တျဖည္းျဖည္းေသာက္ကာ။ အခ်ိန္ျဖဳန္းေနသည္။
အခ်ိန္က နာရီ၀က္ေက်ာ္သည္အထိ မိုးနဲ႔ ေလကစဲဖို႔ေနေနသာသာ ပိုလို႔သာ သဲလာေတာ့သည္။ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလုံးလဲ မိုးသံ.. ေလသံတို႔ျဖင့္…ကြၽန္ေတာ္လည္း ကုန္သြားေသာ ေခ်ာကလက္ေဖ်ာ္ရည္ခြက္ကို သူ့ ထားခဲ့ေသာ ခြက္နားယွဉ္ထားလိုက္ၿပီး.. ေရအိုးထဲကေရျဖင့္ ပလုပ္က်င္းကာ.. ျပန္ထိုင္ရင္း အနည္းငယ္ ခ်မ္းလာသလိုျဖစ္လာသျဖင့္ လက္ပိုက္ကာ ခပ္ေကြးေကြး ကုပ္ကုပ္ထိုင္ေနမိသည္။ မ်က္စိတို႔က ေမွးခနဲျဖစ္ကာ အိပ္ခ်င္သလိုျဖစ္ကာ လူက ငိုက္လာသည္။ ထိုစဥ္ ျခင္ေထာင္ထဲမွ ကိုမင္းအသံထြက္လာသည္။
"မိုးကလည္း ပိုသဲလာတယ္.. ဒီပုံတိုင္းဆိုၾကာရင္ မင္း အေအးပတ္မယ္…ထီးကလည္း ငါတို႔ဆီမွ တစ္ေခ်ာင္းမွမရွိဘူး…မင္း.. ငါ႔ကို စိတ္မဆိုးရင္… ငါ႔ျခင္ေထာင္ထဲမွာ ခဏလာလွဲေန….မိုးတိတ္ရင္ ငါႏႈိးမယ္.."
" ရပါတယ္…အိပ္ပါ…"
" စိတ္ခ်… ငါ.. မင္းကို လက္ဖ်ားနဲ႔ေတာင္ သေဘာမတူရင္ ဘာမွ်မလုပ္ဘူး…လာ…"
ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ထဲလပွ္ခနဲျဖစ္သြားေပမယ့္.. မူေနလိုက္သည္။
"မင္း…ေတာ္ေတာ္.. ေခါင္းမာတာပဲ။ငါက.. မင္းဖ်ားနာမွာစိုးလို႔ေျပာတာ…"
သူမေနႏိုင္ေတာ့..ျခင္ေထာင္ထဲက ထြက္လာၿပီး ကြၽန္ေတာ့္အားလာဆြဲေခၚေတာ့ သည္။သူ့လက္ေတြကလည္း ပူေႏြးေနသည္။ ခါတိုင္း ေခ်ာကလက္တို႔ ေကာ္ဖီတို႔ေသာက္ၿပီးရင္ လူက မ်က္စိေၾကာင္ကာ လန္းေနသလိုျဖစ္ေနေပမယ္.ခုေတာ့ လူက ပူေႏြးကာ ကတုန္ကရင္ျဖစ္ၿပီး မူးသလိုလို အိပ္ခ်င္သလိုလိုျဖစ္ေနသည္။
ဒါေၾကာင့္ .. ကြၽန္ေတာ္ မျငင္းေတာ့ဘဲ ခဏဘဲ လွဲလိုက္ရင္ေကာင္းသြားမွာပါ။ သူလည္း ငါနဲ႔ ကပၸလီတို လိုးတာျမင္ထားေတာ့ ငါ႔ကို ရြံေနမွာပဲ ..ငါ စိတ္မပါရင္ မျဖစ္ပါဘူး.. လူက စိတ္ေလ်ာ့လိုက္ကာ သူ့ျခင္ေထာင္ထဲ လိုက္၀င္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။
ဆက္ရန္ အပိုင္း - ၂၂
---------------------------------------------
မွတ္ခ်က္။ ။ ထန္ၿပီး ထုပါ.. အတုမယူပါႏွင့္😁
Comments
Post a Comment