သုံးပင်လိမ်တဲ့ ည အပိုင်း(၂၃)
<Unicode>
သုံးပင်လိမ်တဲ့ ည
အပိုင်း - ၂၃
#Credit;C.K.O
မိုးလင်းသွားချိန်
ထိုညက မောမောနဲ့ကော ကျေနပ်မှုတို့ဖြင့် အိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်။ ဘာကိုဘာမျှမသိတော့ ……..အိပ်မက်ထဲတွင်တော့ ကိုကျော်စိုးနဲ့ကျွန်တော် ပြန်တွေ့ပြီး အားပါးတရလိုးပွဲဆင်ကြ သည်။ ခံစားချက်တွေက အပြင်မှာလို ထိတွေ့ခံစားနေရသဖြင့် ကျွန်တော်လန့်နိုးလာ တော့……
မလိုးရတာကြာပြီဖြစ်သော ကိုမင်းမင်းက အခွင့်အရေးရတုန်း အတိုးချဘေး တစောင်းလေး ဆွဲလိုးနေပါတော့ သည်။ ကျွန်တော်လည်း ကောင်းနေသဖြင့် ဖင်ကို ကော့ပေး ကာ သူ့ကို ပြန်ဖက်ရင်း မိုးလင်းခါနီး ဒုတိယအကြိမ်အလိုးခံလိုက်ပါတော့သည်။ နှစ်ဦးစလုံး တဖွတ်ဖွတ်တဖတ်ဖတ်ဖြင့် ကျေနပ်မှုအထွဋ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားပြီး သူ့လရည်များကို တစက်ခြင်း ကျွန်တော့ခရေထဲပန်းကာ စိမ်နေတော့သည်။ ဝေလီဝေလင်း အချိန်….ကပ္ပလီ မနိုးခင် ကျွန်တော်ပြန်ဖို့အချိန်သင့်ကြောင်း သိကာ…ပြန်ဖို့ပြင်လေသည်။ ကိုမင်းမင်းက သံပုရာခြံဝထိ လိုက် ပို့ သည်။ အပြန် ကွမ်းသီးပင်တန်းရှိသော လမ်းက အုန်းခြံထဲတွင် အကြော်ဆရာ ကိုကျော်ကြီးနဲ့ တိုးမိတော့လိပ် ပြာ မလုံမလဲဖြင့် ပြုံးပြကာ ကျွန်တော့် အဆောင်ရှိရာသို့ သုတ်ခြေတင်ခဲ့ပါတော့သည်။
ကိုကျော်ကြီးကတော့ ထူးဆန်း နေမည်သာ ။ ကျွန်တော်သံပုရာခြံမှာ တညထဲ လူသုံးယောက်နဲ့ လေးခါတိတိ အ လိုး ခံပြီး ပြန်လာတာကို မရိပ်မိသဖြင့်…..စောစောစီးစီးအပေါ်ပိုင်း ဗလာဖြင့် ပုဆိုးနွမ်းလေးဝတ်ကာ ပြန်လာသည်ကို ပဟေဠိဆန်ဆန်တွေးနေမလား။ ထူးဆန်းနေမလား မသိပေမယ့်….. ရိုးရိုးသားသား သွားသောက်ပြီး ပြန်လာတယ်ထင်မှာကိုတော့ ရှင်းပြစရာလိုမည် မထင်ပါ။ လူလည်း ပေါင်တွေကွကာ ညောင်းချိပြီး အားကုန်နေပြီဖြစ်သဖြင့်….ထို့နေ့က အလုပ် မဆင်းနိုင်တော့ဘဲ….မိုးအေးအေးမှာ အခန်းထဲကွေးကာ အနားယူနေမိတော့သည်။ မနက်စာ လည်း သွားမစားတော့ဘဲ……ဟိုဘက်ကုလားလမ်းက ဒေါ်တုတ်ကြီးကြာဇံကြီး (အုန်းနို့ ခေါက်ဆွဲကို နန်းကြီးဖတ်ဖြင့် ထည့်စားရသော ဘဲဥ၊ ရှောက်ရွက်တို့ဖြင့် ထည့်ကာ အီအီ ဆိမ့်ဆိမ့်ကို ချဉ်ငံစပ်ဖြစ်အောင်ပြင်ပြီး အကြော်နဲ့ ၂ ပွဲတီးကာ ကော်ဖီတခွက်သောက်ပြီး အိပ်ယာထဲလှဲရင်း…..ညက အဖြစ်အပျက်များကို စဉ်းစားကာ…..စိတ်တွေထလိုက်၊ စိတ်တွေ ရှုပ်လိုက်ဖြင့် စဉ်းစားခန်းဝင်နေလေတော့သည်။
ဇာတ်လမ်းတွေ ရှုပ်ကုန်ပြီလေ။ ဘယ်လိုရှင်း ရမလဲ။ ကပ္ပလီ ကလည်း ကျွန်တော့်ကို မနက်ကတောင် ထမင်းစားဖို့လာခေါ်ရင်း သူ ကျနော်နဲ့ထပ်တွေ့ချင်တဲ့အကြောင်း…ကျတော့်ကို ကြိုက်တဲ့အကြောင်းနဲ့ သူနဲ့ ထပ်တွေ့ရင် ကိုကျော်စိုးနဲ့ ချစ်သူဖြစ်တာကိုကော…အလိုးခံခဲ့တာကော…ကိုမင်းမင်းနဲ့ ချစ်သူဖြစ်ခဲ့တာ ကိုကော ဘယ်သူမှ သူတို့ညီအကိုနှစ်ယောက်လုံးမသိအောင် လုပ်ပေးမယ်ဆိုတာကို သွယ်ဝိုက်သောနည်းဖြင့်ခြိမ်းခြောက်အကြပ်ကိုင်သလို မြူဆွယ်သလို ပြောသွား ပြန် သည်။ ကျွန်တော်ကတော့ ဘယ်သူမပြု မိမိမှုပဲလေ စဉ်းစားမယ်လို့ အလိမ္မာနည်းနဲ့ လတ်တ လော ဖြေရှင်းလိုက်တော့သည်။ မတတ်နိုင် စိတ်ရှုပ်ရတဲ့အထဲ တဏှာ ရူး ကပ္ပလီက တမျိုး….သူလည်း မိန်းမပွေသလို….သူ့ရွာတွင် မိန်းမရှိတာဘဲ…..ကွဲသလို …ပေါင်းသလို လုပ်နေတာ…..မသိရင်ခက်…။
ပြီးတော့…ကိုမင်းမင်း…ကျွန်တော့်ကို မနက်က သူလိုးပြီး ကျွန်တော်ပြန်တော့ လိုက်ပို့ရင်း….သူနောင်တရတဲ့အကြောင်း…ကျွန်တော့်ကို လက်လွှတ် မခံနိုင်ကြောင်းကျွန်တော့်ကို ပြန်ရဖို့ သူကြိုးစားမယ်ဆိုတဲ့အကြောင်း…ကပ္ပလီနဲ့ ရှင်းရှင်း နေဖို့နဲ့ သူမရှိချိန် သံပုရာခြံဘက် မလာရန်နဲ့ ကပ္ပလီကို ရှောင်ရန်ကိုပါနှစ်သိမ့်သလိုလို ကျွန်တော့်ကို တန်ဖိုးထားသလိုလိုနဲ့ အမိန့်ပေးသလိုပြောကာ ကျွန်တော့လက်ကို ဖျစ်ညှစ် ရင်း ကျွန်တော့်ကိုမျှော်လင့် ချက်ဖြင့် မျက်စိတဆုံးကြည့်ကာ ပြောခဲ့ပြန်သည်။
ချစ်သူလို လင်မယားလို နေဖြစ်ခဲ့သော ကျွန်တော် စနှိုက်ကြော်သည်ဘဲ ထားပါတော့….ကိုကျော်စိုး …ကျွန်တော့်အချစ်ဆုံးကကော..ညက အဖြစ်အပျက်တွေကို သိသွားရင် ခွင့်လွှတ်မလား..။ ကပ္ပလီနဲ့ ထိုးကြမလား..။ ဒါက ပြဿနာမဟုတ်သော်လည်း ညီအရင်း ကိုမင်းမင်းနဲ့က ….မယားလုပွဲ မဟုတ်တဲ့…..ဘုရား…ဘုရား…ထိုးကြကြိတ်ကြ ရန်ဖြစ်ကြရင်…မဖြစ်… စဉ်းစားရင်း စိတ်တွေလေးလာကာ…ကျွန်တော် တခုခုဆုံးဖြတ်ရတော့မှာပါ။ တယောက်ကို ရွေးချယ်ရတော့မှာပေါ့။ သုံးယောက်လုံးနဲ့တော့ မဖြစ်နိုင် ဖြစ်နိုင်ရင်တောင် ပိုရှုပ်ထွေး လာဖို့ဘဲ ရှိတယ်။ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက်ကလည်း တည့်ကြတာ မဟုတ်။ မိန်းကလေး တစ်ယောက်ကို အပြိုင်ကြိုက်ပြီး လုတာကမှ ကြားကောင်းဦးမယ်။ ပါရာစီတမော ၂ လုံး နဲ့ ဘာမီတွန် ၁ လုံးကို ရေအေးအေးဖြင့် သောက်ကာ စောင်ခြုံရင်း အိပ်ဖို့ကြိုးစားကာ ….တဖြည်းဖြည်း မျက်လုံးများ မှေးရင်း ကျွန်တော်ဘာမှမသိတော့
အိပ်မက်ထဲတွင်တော့ ထိုသုံးယောက်နဲ့ ကျွန်တော် နေ့လည် ထမင်းစားချိန်ရောက်တော့လည်း…ကျွန်တော် ကန်တင်းမှာ ထမင်းသွားမစားဖြစ်။ မနက်က ဝယ်ထားသော ခေါက်ဆွဲခြောက်ထုပ်ကိုသာ အဆောင်မှာ ရေနွေးနဲ့ တည်ရင်း ဖြစ်သလိုပင် စားလိုက်သည်။ ခြေလက် ဆေးရင်း.. လန်းသွားအောင် အဆောင်နားကနေ ခြံဝဘက် လမ်းလျှောက်ရင်း ညနေစားဖို့ ကြာဆံတို့ ဘာတို့ ဝယ်ကာ ရေခဲထုပ်တထုပ်ကို ပါးစပ်က စုပ်ရင်း အ ဆောင် သို့ ပြန်လာကာ …မနက်က အကြောင်းကို ထပ်စဉ်းစားရင်း အိပ်ယာထဲပြန်လှဲ နေလိုက်တော့သည်။ မှေးခနဲ တစ်ချက်အိပ်ပျော်သွားကာ…ညနေစောင်းခါနီးမှ…ပြန်နိုးလာတော့သည်။ နာရီကြည့်တော့ ၃ နာရီခွဲ…။ ခေါ်သံကြားလို့ ကြည့်လိုက်တော့… ကိုငြိမ်း…
"မင်းနေမကောင်းဘူးဆို… သက်သာလား…ဒီနေ့ အလုပ်လည်း ပါးတယ်။ တစ်ဝိုင်းဘဲဝင်တယ်။လူများပေမယ့် ပိုက်ဆံ က သိပ်မရဘူး။ အလုပ်များနေလို့ မလာဖြစ်တာအညောင်းမိနေမယ်…မှန်း.. ကိုယ်လည်း မပူပါဘူး ပြောပြော ဆိုဆို..ကျွန်တော့် နဖူးကို စမ်းရင်း သူက…စိတ်ညစ်စရာ ဘာတွေ ရှိလဲ..ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း..ရင်ဖွင့်စမ်းပါ အချင်း ချင်းတွေဘဲ..မင်းရုပ်က ရည်းစားပူမိသလို… လင်ပူမိသလို ဖြစ်နေတာ.. "
ကျွန်တော် ဟင်ခနဲဖြစ်ကာ ထိသွားသလို ရယ်လည်း ရယ်ချင်သွားသည်။ သူမှန်းပြောတာ မှန်သွားလို့လေ။
ကျွန်တော် ကိုကျော်စိုးတို့ သုံးယောက်နဲ့ ဖြစ်ခဲ့သည်ကိုသာ သူသိရပါက…..ဟင်း…. သက်ပြင်းတစ်ချက်ကို မသိမသာ ခိုးချရင်း..
" အင်း… စိတ်ညစ်စရာကိစ္စ နည်းနည်းရှိလို့ပါ။ ပြီးတော့ ညက စောင်မခြုံဘဲ အိပ်မိတော့ အအေးပတ်ချင်သလို ဖြစ်သွားတာ ဖျားတာတော့ မဖျားပါဘူး။ အခုသက်သာပါပြီ…"
"အေး…ပျော်ပျော်နေသေခဲ… မော်တော်နေရေထဲ.. စိတ်ညစ်စရာတွေ သိပ်မတွေးနဲ့ စိတ်ပိုရှုပ်ပြီး အမှားတွေ လုပ်မိတတ်တယ်။ လာ…. ရေချိုးရအောင် ဒါမှ လန်းသွားမှာ..။ ပြီးရင် အမိုးတို့ခြံထဲ အလည်သွားပြီး.. ice coffee သောက်ရင်း လဖက်သုပ်စားရအောင် လာ.."
ကျွန်တော်လည်း အဆောင်မှာ တစ်ယောက်ထဲ ရှိတုန်း ကိုငြိမ်း လာခေါ်တာနဲ့ အတော်ပဲဖြစ်သွားသည်။မဟုတ်ရင် ကိုမင်းမင်းနဲ့ ကပ္ပလီ၊ ကိုကျော်စိုးနဲ့ ဆုံကာ နားပူနားဆာနဲ့ ညက အဖြစ်တွေကြောင့် စိတ်ရှုပ်နေမိမှာသေချာသည်။ ကိုငြိမ်းနဲ့အတူ ရေချိုးရင်း သူယူလာသော သစ်ခွပန်းနံ့ဆပ်ပြာနဲ့ ကန်ထဲက ရေအေးအေးတို့က လူကို လန်းဆန်းစေသည်။ သူအဆောင်ပြန်တုန်း ကျွန်တော်လည်း လုံချည်တထည်နဲ့ T-shirt တစ်ထည်ကောက်စွပ်လိုက်သည်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီတော့ ဝတ်မနေတော့ ညနေဘက် အပြင်သွားတာ ကရင်မကြီး အမိုးတို့ ခြံမို့….ကိုငြိမ်းလည်း ကျတော့်လိုပင် T-shirt တစ်ထည် ပုဆိုးတထည်နဲ့ ဆံပင်တွေသေချာဖီးကာ ရေ မွှေး နံ့တွေသင်းနေအောင် စွတ်ပြီး သနပ်ခါးတွေ ခပ်ရေးလိမ်းလာကာ super ice-coffee နဲ့ one tea နို့ဆီထုပ်တွေဝယ်ရန် ကျွန်တော့်ကို လာခေါ်သည်။
"ဟာ…မင်း မျက်နှာကလည်း ဘာမှ လိမ်းမလာဘူးလားမျက်နှာပြောင်နဲ့ ဒါပေမယ့် ကြည့်ကောင်းပါတယ်"
"ကိုငြိမ်းကလည်း သနပ်ခါး ပျင်းလို့ လိမ်းမလာတာ"
" အရင်တစ်ခါ ငါဝယ်ပေးထားတဲ့ apple cream cake လေး လူးလိုက် မင်းမျက်နှာ ပိုဝင်းသွားပြီး လှနေမှာ လာပါ ငပျင်းရယ် လာ. လာ..ငါဘဲ လိမ်းပေးမယ်"
ဆိုကာ သူက ကျွန်တော့်မျက်နှာကို လိမ်းပေးသည်။ ဆံပင်လည်း မဖီးဘူး…ဒါပေမယ့် မင်းဆံပင်က လှိုင်းတွန့်နေတာ သဘာဝအတိုင်း လှပါတယ်..။ လာ..လာ…စျေးသွားမယ်။ ညနေစာ စားပြီးရင် သွားမယ်..။ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် ခြံထိပ်ကို ထွက်ပြီး တစ်ခြံကျော်က ဒေါ်ပုမကုန်စုံဆိုင်မှာ လိုအပ် တာဝယ်ကာ ခြံရှေ့ စွယ်တော်ပင်ရှိသော အုတ်ခုံဘေးရောက်တော့…
"ဟား.. စွယ်တော်ရွက် တွေတောင် နုနေပြီး…မင်းကြိုက်တဲ့ စွယ်တော်နဲ့ ဆူးပုတ်ဟင်းချိုချက်မယ်…မနက်ဖြန်မှ ခူးတော့မယ်.."
စိမ်းနုရောင်စွယ်တော်ရွက်ကလေးများက မျက်စိကပသာဒ စိမ်းစို လှပနေ တော့သည်။ ကိုငြိမ်းနဲ့အတူ canteenကို ရောက်တော့ အခြားအလုပ်သမားတွေလည်း ရေချိုး ပြန်တဲ့သူနဲ့ ထမင်းစားလာတဲ့သူတချို့တော့ ရောက်နေသည်။ ကျွန်တော်ကတော့ ထမင်း မစားချင်သောကြောင့် ယူလာသော ကြာဇံထုပ်ကိုသာ ပုဂံထဲထည့်ပြီး ရေနွေးလောင်းဖို့ ပြင်တော့..
" ဟဲ့..ထမင်းမစားဘူးလား..ပေးစမ်း..ကြာဇံကို အာ့လို ရေနွေးနဲ့အသင့်ဖျော်တော့ မနူးမနပ်နဲ့ ဘယ်စားကောင်းမလဲ..ငါလုပ်ပေးမယ်…အဲ့မှာ ထိုင်နေ.."
ပြောပြောဆိုဆို ကိုငြိမ်း က ကျွန်တော်ရေနွေးထည့်ဖို့ ပြင်နေသော ကြာဇံပန်းကန်ကို လှမ်းယူကာ ထွက်သွားသည်။ ကိုငြိမ်း မီးဖိုဘက် ထွက်သွားတော့ ကိုမင်းမင်းနဲ့ တခြားတစ်ယောက် ထမင်းစားဖို့ canteen ထဲ ဝင်လာကာ ကျွန်တော့်နားကို ကပ်လာသည်။ နေမကောင်းဘူးလား… ခပ်တိုးတိုးလှမ်း မေးသည်။ ကျွန်တော် ခေါင်း ညိတ် ပြလိုက်သည်။ ထပ်တွေ့ရအောင်လေ..။ "ည..ကျ..လာ..ခဲ့.. မယ်လေ.."
" မလာပါနဲ့…"
"ဟင်..ဘာ..ဖြစ်.."
" မင်းမင်းရေ….ဖယ်တော့…ထမင်းက ဟိုမှာ သွားယူရမှာ…ငါ..ဒီမှာသူနဲ့အတူတူစားမယ်"
သဘောကောင်းပေမယ့် နှုတ်ကြမ်း၊ အာကြမ်း၊ လျှာကြမ်းကာ မထင်ရင် မထင်သလို ပြောတတ်သော ကိုငြိမ်းကို သူလန့်သည်။ ခပ်ကုပ်ကုပ် နဲ့ သူထွက်သွားကာ ကျွန်တော်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် အခြားစားပွဲဘက် ထိုင်ပြီး ထမင်းကို ပါးစပ်က စားရင်း ကျွန်တော့ကို မျက် တောင် မခတ်တမ်း ပြူးကြည့်နေသည်။ အနေခက်လှ ပါဘိ။ သနားရမလိုလို။
"ရော့..ငိုင်မနေနဲ့..စား..ငါရှယ်လုပ်လာတယ် "
"ဟင်… အများကြီး အားနာစရာ…"
ကြွေပန်းကန်လုံးကြီးကြီးထဲမှာတော့ ကြာဇံအပြင် မုန်ညင်းလတ်လတ် ဆတ်ဆတ်ငုံးဥ ၃ လုံး၊ ပဲပြား၊ ကြွက်နားရွက်မှို၊ ပန်းပွင့်ခြောက်၊ ယိုးဒယားဟင်းချိုတို့ ၁၂ မျိုး ဟင်းချိုတို့တွင် ထည့်သော ငါးဖယ်ဖတ်များ၊ ခါဂျက်ဥအနီရောင်များ၊ နံနံပင်နဲ့ ငရုတ်ကောင်း မှုန့်တွေ ဖြူးလာသည်။ အနံ့က သရေကျဖွယ်ရာ ဖွယ်ဖွယ်ရာရာပြင်ဆင် ပေးလာသဖြင့် ကိုငြိမ်းကို အားနာသွားသည်။ သူက ဒီ ဆိုင် ဒီခြံရဲ့ လူယုံလို ဖြစ်နေသဖြင့် သူ့ခြေသူ့လက် သူထည့်ယူပိုင်ခွင့်ရှိသည်။ ငရုတ်သီးစိမ်းအနီ အစိမ်းများကို ပါးပါးလှီးကာ ကြက်သွန်ဖြူကို အကွင်းလိုက်လှီးပြီး ပဲငံပြာရည်အကြည် ရှာလကာရည်တို့ဖြင့် လုပ်ထားသော ဘိတ်ချဉ်က ပန်းကန်လေးဖြင့် ခပ်လာသေးသည်။
"များလိုက်တာ ကိုငြိမ်း ကျွန်တော်မကုန်ဘူး ကူသောက် ပေး "
"အားရှိအောင် များများစားတာ မဟုတ်ဘူး။ ကုန်အောင်သောက်"
" အင်းပါ.."
ကျွန်တော် လည်း ကိုငြိမ်းထမင်းဇလုံထဲ လှမ်းကြည့်တော့….canteen ထမင်းဟင်းအပြင် ဘာမျှအပို ဟင်းမရှိပေ။ ထို့ကြောင့် ပန်းကန်လုံးတစ်လုံးထဲ ငုံးဥတစ်လုံးနဲ့ ကြာဇံဟင်းရည်ကို သူအတွက် ခွဲပေးလိုက်သည်။
"မကုန်တော့လည်း ငါသောက်ရတာပေါ့ အာ့ကြောင့် မင်းက မဝတာ ငါ့ကတော့ အစားဆို ဘာလာလာ ခိခိ"
ကျွန်တော်ထည့်ပေးသော ကြဇံဟင်းရည် ကို သောက်လိုက် ထမင်းကို မြိန်ရှက်စွာ စားနေသော သူ့ပုံစံကို ကျွန်တော်တွေ့တော့ စိတ်ညစ်တာတွေ သက်သာသွားသည်။ သူတကူးတက လုပ်ပေးသော ကြာဇံပြုတ်က အနံ့ အရသာတော်တော်ကောင်းသဖြင့် ကျွန်တော်လည်း ခံတွင်းတွေ့ကာ ချွေးတရွှဲရွှဲဖြင့် အကုန် အားပေးလိုက်သည်။ ထမင်းစားပြီးလို့ ပန်းကန်ဆေးရန် ကိုငြိမ်းထသွားသည်။
"အပြင်မှာစောင့်နေ…ငါထွက်လာခဲ့မယ်"
ကပ္ပလီတစ်ယောက် ထမင်းစားဖို့အလာ ကိုငြိမ်းကို မြင်တော့ ကျွန်တော့်ဆီ မလာတော့ဘဲ တခြားတဖက်မှာ သွားထိုင်ပေမယ့်… ကျွန်တော် မြင်အောင် မျက်စိတစ်ဖက်မှိတ်ပြလိုက်သေးသည်။ ဒါကို ကိုမင်းမင်း မြင်တော့ သူ့ထမင်း ဇလုံကို ခုံနဲ့ ဆောင့်ချလိုက်သလို လုပ်သည်။ စိတ်ရှုပ်ရပါလား ငါတော့ ကြာရင် ဒီသုံးယောက် နဲ့တော့ မလွယ်…။ တစ်ခုခု လုပ်ရတော့မည်။ စားပွဲမှထကာ ပန်းကန်ဆေးရန် ဘေစင်သို့ ထ အသွား….။
"ချွတ်…ချွတ်…ပြွတ်..ပြွတ်.."
ဖြင့် ကပ္ပလီက အထာတွေပေးနေပြန်သည်။ ကိုမင်းမင်း ကလည်း ကျွန်တော့်နောက် ကပ်လိုက်ကာ ပန်းကန်ဆေးဖို့ မျက်နှာထားတင်းတင်းဖြင့် ကပ် လိုက်လာသည်။ သူ ဘာမှမပြောခင် ကိုငြိမ်းက အထုပ်တွေဆွဲပြီး အိမ်ထဲက ထွက်လာတော့ သည်။ တော်သေးသည်။ လာ…သွားကြမယ်။ ကိုငြိမ်း လက်ထဲက ရေခဲထုပ်ကို လှမ်းယူရင်း ခြံထိပ်ကို နှစ်ယောက်သားထွက်လာသည်။ လမ်းတွင် ကိုငြိမ်းက
"မင်းမင်းနဲ့ ကပ္ပလီက မင်း ကို စိတ်ဝင်စားနေသလိုပဲနော်။ ကမ..ညည်း..သူတို့ကို အခွင့်အရေးမပေးနဲ့..၂ ယောက်လုံးက ချူစားမယ့် ဟာတွေ…သိလား.."
"အင်းပါ….ကိုငြိမ်း.."
" အေး…အခုလို…အပျိုရည်မပျက် အေးဆေးပဲနေ…။ မနေနိုင်ရင်တော့…ငါ့အဆောင်က ပါကျဲ(ကိုဇော်)နဲ့ ထက်မောင်တို့က လည်း မင်းကို စိတ်ဝင်စားနေတာ ငါသိတယ်။ မင်းနဲ့ လိုက်တယ်။ ကြိုက်တဲ့ တစ်ယောက်ပြော…ငါ စပ်ပေးမယ်။ သိလား…ခိခိ.."
ဟင်း….သက်ပြင်း…တစ်ချက်ခိုးချမိ သည်။
"ဘာလဲ …ကမ…ညည်းက ကြေးများနေတာလား။စိတ် ကူး မလွဲနဲ့ ၂ ယောက်လုံးက အလန်းစားတွ နော်။ ရုပ် ရည်ရော ပစ္စည်းပါ စပါယ်ရှယ်တွေ အကျင့်နဲ့ စိတ် ကောင်းလည်း ရှိတယ်။ ငါနဲ့တော့ ဟိုလိုမဖြစ်သေးပါဘူး။ လက်နဲ့ဘဲ ဆော့ပေးထားတာ။ ငါ့ကို သူတို့ကြောက်လို့သာ ငြိမ်ခံတာ..။ ပါကျဲ (ကိုဇော်) ဆိုလည်း ဂျူးစပ်ထားတော့ အသားဖြူဖြူ ဗလတောင့်တောင့် ရုပ်က နိုင်ငံခြားသားရုပ် ယောကျာ်းပီသတယ်။ အရပ်ကလည်း ရှည်တယ်။ လီးကလည်း ကြီးပြီး ရှည်တယ်။ ငါက သူနဲ့ ပိုပြီး သဘောတူတယ်…ညည်းကို…။ ထက်မောင်က တော့ မင်းထက်တော့ သုံးလက်မလောက် မြင့်တယ်။ အရပ်က အသားညိုညို ဗလတောင့်တောင့်နဲ့ အကြမ်းဆင်လေးပဲ။ သူ့လီးကလည်း ပါကျဲလောက် မရှည်ပေမယ့် တုတ်တယ်လေ။ သူကတော့ နည်းနည်းကလေးဆန်တယ်။ လူကောင်သာကြီးပြီး အသက်က ငယ်သေးတာကိုး။ ငါ့စကားကိုလည်း နားထောင်တယ်။ ၂ ယောက်လုံး မင်းစိတ်ဝင်စားရင်ပြော ငါအောင်သွယ်လုပ်ပေးမယ်။ ဟိဟိ ငါက အောင်သွယ်လုပ်ရတာ ဝါသနာပါတယ်"
ဪ ကိုငြိမ်းရယ် ကျွန်တော်က ကိုငြိမ်းထင်သလို ဖြူစင်တဲ့သူ မဟုတ်တော့ပါဘူး။ ကိုငြိမ်း ကြည့်မရတဲ့ ကိုမင်းမင်းနဲ့ ကပ္ပလီတို့အပြင် အိမ်ထောင်သည် ကိုကျော်စိုးနဲ့ပါ အလိုးခံပြီးလို့ ညီ့ခရေလည်း ပါကင်မဟုတ်တော့ပါဘူး…ဟနေပါပြီ စိတ်ထဲတွင်သာ ပြောနေမိသည်။ သူအ လွန်တန်ဖိုးထားသော အလွန်ချစ်သော သူ့သူငယ်ချင်း ကျွန်တော်က မရိုးသားတော့တာ အလိုးခံဖူးပြီးသား သူကြည့်မရတဲ့သူတွေနဲ့ဖြစ်နေတာသာ သူ့ပြောလိုက်ပါက ကျွန်တော့်ကို ခေါင်းခေါက်မလား ဒေါသထွက်ကာ ပြစ်တင်ဆဲဆိုမှာတော့ သေချာသည်။ သူလည်း စိတ်ညစ်ရမယ်လေ။ သူ့ယုံကြည်မှုကိုလည်း ကိုက လိမ်ညာနေသလိုဖြစ်နေသည်။
" ဟဲ့…ဘာတွေစဉ်းစားနေတာလဲ..။ ငါမေးတာ..ဖြေဦး..။ဟိုဟာက ငါလက်သပ်မွေးထားတာတဲ့ ငါ့သားတွေ..လူယဉ်အောင်…နင်က ငါ့အချစ်ဆုံး သမီးလိုဘဲ။ ငါက စိတ်ချရလို့ ပြောပြတာ"
"အင်း…ဟုတ်။ …ကို..ငြိမ်း…ဟိုနှစ်ယောက်စလုံးက ချောပါတယ်..။ မိုက်ပါတယ်..။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော် ဘာကို ရွေးရမလဲ…မသိဘူး…"
"အယ့်…လောဘကြီးရန်ကော။ အင်း…ငါစီစဉ် ပေးမယ်" "ဟုတ်…"
ဟုတ်လိုက်သည်။ သူတို့ကို ကျွန်တော်ကြိုက်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကိုငြိမ်း လက်သပ်မွေးထားမှန်း မသိ။ သာမန်ယောကျာ်းတွေလိုဘဲ မိန်းမစိတ်ဝင်စားကာ Homo ဆို မုန်းမယ်ထင်လို့ မစရဲဘူး..။ သူတို့ ကျွန်တော့်ကို စပေမယ့် သာမန်ခင်လို့ စတာပဲထင်တာ။ ခုတော့ နောက်ကျသွားပြီလေ။ ကိုငြိမ်းကို ဟုတ်ကဲ့လို့ မပြောရင်လည်း ဟိုမေး ဒီမေး….ဟိုစစ် ဒီစစ်နဲ့ ဟိုသုံးယောက်နဲ့ ကျွန်တော့် အကြောင်းပေါ်ကုန်တော့မယ်။
"ငါက ငါတို့ အဆောင်နောက်က အသားညိုညိုနဲ့ ကားစပါယ်ယာ လိုက်နေတဲ့ အောင်အောင်ကို ပိုသဘောကျတယ်။ ပါကျဲထက် ထက်မောင်တို့ထက် ယောက္ခမတွေက ရိုးပြီး ဆင်းရဲတော့ သနားချစ်ပေါ့ဟာ..။ သူက ကိုဇော်လောက် အရပ်မရှည်ပေမယ့် ထက်မောင်ထက်တော့ နည်းနည်းပိုမြင့်တယ်။ ငါနဲ့တော့ နည်းနည်းလေးပဲ နိမ့်တယ်။ body ကတော့ အကိတ်ကြီး နော်။ လက်မောင်းတွေ ပေါင်တွေ တင်တွေ ရင်အုပ်တွေဆို မောင်ဗမာအတိုင်းဘဲ။ အသက် ကလည်း မင်းထက် နည်းနည်းပဲ ကြီးတာ။ သူနဲ့တော့ ဟိုလိုလင်မယားလို မနေရသေးပါဘူး။ ဒါပေမယ့်….ချစ်သူလိုတော့ နေတယ်"
" ဟင်…ဘယ်လို သွက်လှချည်လား"
"ကဲ….ငနာလေး။ တွေးလိုက်ရင် ဒါဘဲ.."
ဒေါက်ခနဲ မနာအောင် ကျွန်တော့်ခေါင်းကို သူက ခေါက်လိုက်သည်။ ပေါက်ကရတွေ တွေးမနေနဲ့။ နမ်းတာ ဖက်တာ အထိအတွေ့လောက်ပဲ ရှိတာပြောတာ..။ နောက်မှ နင်နဲ့ မိတ်ဆက်ပေးမယ်။ စကားတပြောပြောနဲ့ ထွက်လာတာ သိပ်မကြာခင်မှာဘဲ အမိုးတို့ခြံထဲ ရောက်လာသည်။ အမိုးက ကရင်အဖွားကြီးပါ။ သူ့သားသမီးတွေက နယ်မှာ အလုပ်လုပ်နေသဖြင့် ခြံထဲတွင် ခြံစိုက်စားကာ အလုပ်သမားနဲ့ သူ့တူမအချို့နဲ့ တူအချို့သာ နေ့လယ်နေ့ခင်း ရှိတတ်သည်။ညနေတော့ အပြင်သွားကြ ဘာကြနဲ့ ညဘက်မှသာ ညလာ အိပ်ပေးတတ်သည်။ အဖော်မဲ့နေသူ ပီပီ ဧည့်သည် မျှော်တတ်သည်။
"သားတို့ လာကြ …အမိုး လဖက်သုပ်ပေးမယ်။ လာ..လာ ကွပ်ပျစ်မှာ ထိုင်"
ကွပ်ပစ်ပေါ် ရေနွေးကြမ်းသောက်ဖို့ ပြောကာ လဖက်သုပ်ဖို့ အိမ်ထဲဝင်သွားသည်။ ကျွန်တော်နဲ့ ကိုငြိမ်းလည်း ခဏ ထိုင်ကာ လဖက်ရည်ကြမ်းကို သောက်ရင်း…ကိုငြိမ်းယူလာသော super ice-coffee ကို ဖျော်ရန် အမိုး အိမ်မီးဖိုထဲ လိုက်ဝင်ခဲ့သည်။
"ဟဲ့..ကောင်လေးတွေ…ထိုင်နေကြတာ မဟုတ်ဘူး"
" ရပါတယ် ….အမိုး….ice-coffee အမိုးကို ဖျော်တိုက်ချင်လို့ "
"အားနာစရာ…အေ"
ပြောပြောဆိုဆို ဖန်ခွက်များကို ပြင်…ကာ စတီးကိုင်းခွက်အဖုံးပါသော တစ်ခုထဲကို ice-coffee ကို ဖောက် ထည့် ရေအေးထည့်…သကြားအနည်းငယ်နဲ့ နို့ဆီထည့်ကာ မွှေလိုက်ပြီး ပျော်လာတော့ အသင့်ယူလာသော ရေခဲတုံးများကို အနေတော်ထည့်ကာ ကွပ်ပစ်ပေါ်သို့ ယူလာကြတော့ သည်..။ အမိုးကလည်း နှပ်ထားသော လဖက်ကို ကျွန်တော်တို့ကြိုက်သလောက် ပုဇွန် ခြောက်နိုင်းခြင်း၊ ကြက်သွန်ဖြူ ငရုတ်သီးစိမ်း၊ ဂေါ်ဖီ၊ ခရမ်းချဉ်တို့ကို မြေပဲဆီရွှဲရွှဲ အကြော်စုံ တို့ဖြင့် နယ်ဖတ်သုတ်ကာ ဇွန်းတွေတပ်ပြီး ထွက်လာသည်။ အမိုးတို့ခြံက တောင် ကုန်း လေး လို ဖြစ်နေတော့ ခြံနောက်ဘက် ရေ လှောင် ကန်ကြီးကို ကျွန်တော်တို့ ခြံထက် ပိုမြင်ရ သည်။
သစ်သားအိမ်လေးရှေ့က ကွပ်ပစ်ပေါ်တွင် ဒေါင်းဖန်ဝါနဲ့ ကြက်မောက် စိန်ခြယ် ပန်းများ စိုက်ခင်းကို ကျော်လို့ ညနေရေသောက်ဆင်း အစာရှာရမှ အိပ်တန်းပြန် နေသော ငှက်တို့နဲ့ ညနေခင်းက သာယာလှသည်။ စကားလေးပြောလိုက်….လဖက်စားလိုက် ရေနွေး ကြမ်းသောက်လိုက်နဲ့ စိတ်ညစ်စရာ စိတ်ရှုပ်စရာတို့ အဝေးရောက်နေတော့သည်။ နောက်ဆုံး ကိုငြိမ်းလက်စွမ်းပြထားသော အမိုးကြိုက်သော ice-coffee ချိုဆိမ့်အေးလေးနဲ့ အဆုံးသတ် ကာ ပြန်ခဲ့ကြသည်။ အပြန်….ကိုငြိမ်းက….
"ကမ..ငါပြောထားတာ မမေ့နဲ့နော်"
"ဘာကိုလဲ… "
"တယ်…ငါလုပ်လိုက်ရ…ကိုဇော်နဲ့ ထက်မောင်..လေ.." "အင်း ကိုငြိမ်း သဘောပါ… ကျွန်တော် တော့ ရွေးရခက်တယ်။ သူတို့ကိုတော့ ပေါ်တင်မပြောပါနဲ့…ရှက်တယ် "
ကိုယ့်အကြောင်းနဲ့ ကိုယ်မို့ မကြိုက်ပါဘူး မချစ်ပါဘူး စိတ်မဝင်စားပါဘူး ငြင်းနေရင်…ဟိုနှစ်ကောင်နဲ့ ဖြစ်နေလား ချစ်သူရှိနေလား မေးတော့ စစ်တော့မှာမို့ သူ့စိတ်ကြိုက် ရေလိုက် ငါးလိုက် စိတ်ဝင်စားချင်ယောင်ဆောင်လိုက်သည်။
"အင်း….အာ့ဆို…ငါဖန်ပေးမယ်။ ည လာခဲ့အုန်း ….TV လာမကြည့်တာကြာပီ…ကမ…အား မိုးရွာတာနဲ့ အိပ်ပျော်သွားလို့ပါ "
"ဟုတ်လား.. ဟိုညက ငါ နင့်အဆောင်လာခေါ်တော့..မရှိဘူး.."
ဟိုက်…မရှိတာ ဟုတ်ဘူး သူခေါ်တာ ကြား တယ်…။ ကိုကျော်စိုးနဲ့ လိုးနေတာ သူမမြင်လို့ ဖျား…..ဖျား…စိတ်ထဲ ဘုရားတမိသည်။ ကိုငြိမ်းက အတွေ့အကြုံရင့် သဘာရင့်သလို လည်သည်။ လူကဲခတ်တော်သလို စပ်စုတတ် သည်။ သူ့ကို ကြာကြာလိမ်ရသည်မှာ သတိထားနေရသည်။ ဘယ်တော့ ပေါ်ကုန်မလဲလို့…။
"အိမ်သာထဲ ရောက်နေလို့….နောက်ပြီး ရေခဲစက်က ရေမောင်းတာ အသံရောနေတော့ ခေါ် သလား..မခေါ်သလား..သိပ်မသည်းကွဲ လို့…ပြီးတော့ လာကြည့်တော့ မတွေ့တော့ဘူး လေ….လာခါနီး မိုးကဖွဲလာတော့…ပျင်းတာနဲ့ မလာတော့တာ…ဒီညလာမယ်.."
" ပြီးရော… ကမ…see you…"
ကျွန်တော် အဆောင်ပြန်ရောက်တော့….ည ခုနှစ်နာရီကျော်နေပြီ။ ခြံတံခါးကို ၈ နာရီထိုးခါနီး ပိတ်ဖို့ ထွက်လာကာ ပိတ်လိုက်ပြီး TV ကြည့်ဖို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ ကျွန်တော် ရောက်တော့ ကိုငြိမ်းနဲ့ ထက်မောင်၊ ကိုဇော်တို့လည်း ရောက်နေသည်။ ကိုငြိမ်းက ကျွန်တော့်ကို ထက်မောင်နဲ့ ကိုဇော်အကြား တွန်းပို့သဖြင့် သူတို့ကြားမှာ ထိုင်နေရသည်။ စိတ်ထဲတွင်တော့ ရှက်သလိုလို..ရင်ခုန်သလိုလို..စိတ်လှုပ်ရှားတာတော့ အမှန်… ဘာဖြစ်မယ် ..ဘာလုပ်မယ်ဆိုတာ အတွေ့အကြုံအရ သိတာပဲလေ။ ဒါပေမယ့် ခပ်တည်တည်နဲ့ စကား ရောဖော ရေလိုက်ငါးလိုက်တော့လိုက်သည်။ ပြန်ခါနီးမိုးက စလာတော့ … ကျွန်တော် ထီးမ ပါခဲ့မှန်းသိရသည်။ ကိုငြိမ်းက ထီးတချောင်းထုတ်ပေးကာ ကျွန်တော့်ကို မျက်စိမှိတ်ပြပြီး ထက်မောင်…လိုက်ပို့လိုက်လေ….ပြီး ထီးပြန်ယူခဲ့လေ.."
ခက်ပြီ…နီနေသော အဆောင်က ခြံထိပ်နားဆိုတော့ နည်းနည်းဝေးသည်။ ဒါကြောင့် …ကျွန်တော်လည်း ငြင်းမနေတော့ဘဲ….ပြန်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ သူ နှင်နေတာကို..။ အိမ်အပြင် sunshade နားက မီးရောင်အောက်တွင် အသားညိုတာနဲ့ ဆန့်ကျင်ဘက် shirt အင်္ကျီအဖြူနဲ့ ကချင်ပုဆိုးဝတ်ထားသော ထက်မောင်က ကျွန်တော့်ကို ရွှန်းရွှန်းစားစား စိုက်ကြည့်နေသည်။ အပြင်မှာ မိုးတွေလေတွေကလည်း ထန်နေသည်။ သူ့အကြည့်တွေကို ကျွန်တော်ရင်မဆိုင်ရဲသဖြင့် အကြည့်လွှဲလိုက်သည်။
" အစ်ကို..သွားမယ်လာ…"
ဆိုသဖြင့် ကျွန်တော်လည်း သူနဲ့ ထီးအတူ ဆောင်းကာ ထွက်ခဲ့သည်။ ခေါက်ထီးမဲလေးက လူကောင် ထွားသော ထက်မောင်နဲ့ ကျွန်တော့်ကို မိုးမစိုအောင် အကာအကွယ်အလုံအလောက်မပေး လမ်းတဝက်လောက်အရောက် မှောင်နေသော ကျွဲကောပင်တွေကြားထဲ ဖြတ်လျှောက် လာတော့….သူက..အသံတုန်တုန်ဖြင့်….
"အစ်ကို ကျွန်တော့်နားတိုးလေ…မိုးစိုတော့မယ်… "
ဆိုကာ ကျွန်တော့်ပုခုံးကို သူ့လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲယူကာ သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်တော့ သည်။
...,..........,.........
အောင်သွယ်ည
ကျွန်တော့်ထက်အရပ် နည်းနည်းပိုမြင့်နေသဖြင့် သူ့နှာခေါင်းက ထွက်သက်ဝင်သက် လေပူတို့သည် ကျွန်တော့်နားထင်နားကို နွေးခနဲ့ လာထိသလို... သူ့ရင်ဘတ်ကလည်း တဒုန်းဒုန်းခုန်နေမှန်းသိရသည်။ ယောက်ျားတွေရဲ့အတွေ့အထိကိုခံစားဖူးပေမယ့်... ရိုးမသွားဘဲ... သွေးကြွတက်သော ကျွန်တော်ပဲလေ... လက်တွေ ခြေတွေအေးသွားတာပေါ့.. စိတ်တွေလှုပ်ရှားပီလေ။ အမှောင်ထဲ သူ့ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးထဲ ရောက်နေသလို သန်မာသော ကြွက်သားများဖြင့် သူ့လက်မောင်းညိုညိုကြီးကလည်း သိုင်းဖက်ထားသဖြင့်... လူက အသက်ရှူမ၀..... "အစ်ကို့ ကိုယ်လုံးလေးက ဖက်လို့ကောင်းတယ်နော်..... လက် ကလေးတွေကလည်း နူးအိနေတာပဲ...။ အသားအရည်လည်း လှတယ်။ ကိုယ်လုံးနဲ့အရပ်ကလည်း ကြည့်ကောင်းတယ် "
သူက စကားတွေ တလက်စက်ပြောလာသည်။ ကျွန်တော် အင်းတစ်လုံးပဲ လုပ်နေသည်။ ဒီလိုနဲ့ အဆောင်ရောက်တော့ .. အဘကတော့ အိပ်ပျော်နေပီလေ။ ကျွန်တော်တို့ ၂ယောက်စလုံးလည်း ချမ်းအေးနေပီ... ရေတွေရွှဲလို့...။ အာ့တာနဲ့ သဘက်နဲ့ရေသုတ်ရင်း ... အဝတ်တွေလဲရသည်။ ကျွန်တော်လည်း သူကအရှေ့မှာပင် အဝတ်တွေချွတ် ပုဆိုးကြမ်း တစ်ထည် ကောက်စွပ်ကာ ရေစိုအဝတ်တွေကို ရေပုံးထဲထည့်ရင်း... သူ့ကိုလှမ်းကြည့်တော့... ကျွန်တော်ကို စိုက်ကြည့်နေသည်။ ပြီးတော့ သူလည်ချောင်းမှ တံတွေးမျိုချလိုက်တာကို မြင်လိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် ကျွန်တော်လည်း ချက်ဆို သဘောပေါက်ပီးသားဆိုတော့.... သူဘာဖြစ်နေတာလဲဆိုတာ သိနေသည်။ ကျွန်တော်သာလက်ဆော့ပြီး ရေလာမြောင်းပေးပါက... သူကတော့ စီးလာမည်သာ။ ကျွန်တော့်စိတ်တွေ ဂယောက်ဂယက်ထလာတာကို သူမသိအောင် ဟန်ဆောင်ရင်း..
"ထက်မောင်... မိုးစဲမှပြန်ပါ့လား... ရလား... "
လောကွတ်ချော်ကာ.. ပြောလိုက်တော့.. ထက်မောင် အငြင်းပါ။
အပေါ်ပိုင်း အဝတ်မရှိပဲ ဖွေးဝင်းနေသော အသားအရည် မို့မောက်နေသော ကျွန်တော့်ရင်အုပ်။ ဘယ်လီအနည်းငယ်ထွက်ကာ အဆီပိုမရှိ ကျဉ်းနေသောခါးနဲ့ လိုက်ဖက်သော ပုဆိုးအောက်က စွင့်ကားပြီး လုံးတင်းနေသော ကျွန်တော့်ကောက်ကြောင်းကိုသာ သူ အငမ်းမရ ငေးကြည့်နေသည်။ ကျွန်တော် မနေတတ်တော့... သူလည်းရွှဲစိုနေသဖြင့်... အာ့ဆိုလည်း... ဒီမှာ .. ကျွန်တော့်ပုဆိုးဟောင်းနဲ့ T-Shirt လဲဝတ်ထားလိုက် မနက်မှ ရေစိုအဝတ်တွေ လာယူလေ။ ပုဆိုးကို ကျွန်တော်ပေးလိုက်တော့ .....။ သူက လှမ်းယူရင်း ခုံပေါ်တင်ကာ သူ့အကျီတွေကို ချွတ်လိုက်သည်။ အိုး... ငယ်သာ ငယ်ပေမယ့် လေ့ကျင့်ထားသလို ညိုမောင်း စိုပြေသော အသားအရည်နဲ့ လိုက်ဖက်စွာ ..... မို့မောက်သောရင်အုပ်နဲ့ လိုက်ဖက်သော လက်မောင်းကြွက်သားများ ဝမ်းဗိုက်ကြွက်သားများကို ရင်ခုန်စွာ လှမ်းမြင်နေရသည်။ တဆက်တည်း သူက ရေစိုလုံချည်ကို ချွတ်ချလိုက်တော့ .... ကြီးမားသော ပေါင်သားများအလည် အတွင်းခံဘောင်းဘီအောက်က အသားပို အဖုကြီးကလည်း သူ လူသာငယ်တာ လီးကတော့ အကိတ်ထဲမှာပါကြောင်း သိသာလှသည်။ ကျွန်တော် အမှတ်မထင် ငေးကြည့်နေတာကို သူရိပ်မိမှာစိုးသဖြင့် ဆက်မကြည့်တော့.. ဆက်ကြည့်ရင် ကျွန်တော့်ညီဘွားကလည်း ထိန်းမရအောင် မာလာတော့မည်။ ရေစိုအဝတ်တွေကို သူပုံးထဲကုန်းထည့်လိုက်တော့ သူ့ဖင်တွေကလည်း ပြားကပ်မနေပဲ ညှောင့်အားကောင်းမည့်ပုံ တင်းလုံနေသည်မှာ ရင်ခုန်စရာပင်။ သူက ပုဆိုးကြမ်းကို ဝတ်လိုက်ပြီး... သဘက်ဖြင့် ရေစိုနေသော သူ့ကိုယ်လုံးကိုပွတ်ရင်း....
"အစ်ကိုကော ရေစိုနဲ့ဖျားနေမယ်... မသုပ်ဖူးလား..." "နေပါစေ.. မင်းပီးမှ ငါသုပ်လိုက်ပါ့မယ် ငါ့ကော်ဖီဖျော်လိုက်ဦးမယ်... အချမ်းပြေသွားအောင် မင်းလည်းသောက်သွား.."
လို့ပြောပြီး သူ့ရှေ့က လှမ်းထွက်ကာ ကော်ဖီဖျော်ဖို့ပြင်နေတော့သည်။ ဒါမှလည်း ထကြွနေသော စိတ်တွေ ငြိမ်မှာလေ။ ဒါကို သူက အလိုက်မသိတာလား.... စကားစတာလားမသိ...
"အစ်ကိုက ညဘက်အတွင်းခံဘောင်းဘီလည်း မဝတ်ဘူးနော်... အစ်ကို့ ကိုယ်လုံးက တော်တော်လှတယ် အသားအရေကော... မိန်းကလေးဆို ရှယ်ပဲဗျ...." "အဆောင်မှာဆိုတော့ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေချင်လို့ မဝတ်တာ။ ပြီးတော့ ရေစိုနေရင်နေတတ်ဘူးလေ... ကျေးဇူးပါ....ကော်ဖီတိုက်မှာပါ"
လက်တွေတုန်လာသည်။ သူက ကျွန်တော်နောက်ကနေ ရေသုတ်ရင်း ကျွန်တော့်ကို အသေအချာကြည့်ပြောနေတာ။
"အင်း.. ကျွန်တော်ကတော့ ခုရေစိုပေမယ့် ချွတ်လဲလိုက်ရင် ကျွန်တော့်ဟာက မငြိမ်ဘူး အမြဲထနေတော့.... မချွတ်တော့ဘူး။ အိပ်မှပဲ ချွတ်တော့မယ်... ဟဲ..ဟဲ.."
ကော်ဖီ ၂ခွက်ဖျော်ပီး စားပွဲပေါ်ကုန်းတင်နေတုန်း ရုတ်တရက်သူက ကျွန်တော့်နောက်ကနေ လာရပ်ပြီး....
"အစ်ကို ကျွန်တော်ရေသုတ်ပေးမယ်... ငြိမ်ငြိမ်နေ"
ဆိုကာ နောက်ကနေ လာရပ်ပြီးသုတ်တော့သည်။
"အား.. နေပါစေ.. ညီ... အစ်ကို့ဘာ အစ်ကိုသုတ်ပါ့မယ်... လာ.. ကော်ဖီသောက်... "
"ငြိမ်ငြိမ်လေးနေ ဒီမှာသုတ်ပေးနေတာ.. ချုပ်ထားလိုက်မှာနော်... ဟင်း...."
ကျွန်တော့်နားကပ်ပြီး သူ ရေသုတ်ပေးရင်း ကျွန်တော့်ဂုတ်နား သူ့ရဲ့ ထွက်သက်ဝင်သက် ပြင်းပြင်းတွေက နွေးထွေးစိုစွတ်စွာ လာရိုက်ခတ်သဖြင့် ကြက်သီးထသွားရသည်။ မလွယ်တဲ့ ကောင်လေးပဲ.... အို... ကျွန်တော့်ကို ရေသုတ်ပေးသလိုနဲ့ နောက်ကနေချုပ်ကာ သူ့ပေါင်ကြားထဲက လီးကြီးက ပုဆိုးအောက် အတွင်းခံအောက်ကနေ ထိန်းမနိုင် သိမ်းမနိုင် ရုန်းကန်ကာ တစ်ချက်ချက် ကောက်ချိတ်လုံးဝန်းကာ မာတင်းနေသော ကျွန်တော့်ဖင်သားများကို မထိတထိ လာထိနေတော့... ဟင်.. သိတဲ့အတိုင်း ဒီကလည်း လီးနဲ့ထိမိရင် ဘယ်လိုမှ မနေတတ်တော့... ရုန်းကန်ရှောင်ရှားမယ်ထင်သလား ဝေးသေးတယ်... နဂိုကမှ ထနေတဲ့ စိတ်ရိုင်းတွေက ထိန်းမရတော့..... အလိုလို သူ့လီးဘက်ကို ဖင်ကကော့ပေးနေမိသည်။ သူ့လက်တွေက ကျွန်တော့်ပခုံး ရုတ်တလျှောက် မျက်နှာသုတ်ပဝါကနေ ဖိပွတ်သုတ်ရင်း လက်မောင်း ပြီးတော့ ကျွန်တော်ချိုင်းကနေ လျှိုကာ အိုး.... ကျွန်တော့် ရင်အုံကို ဖိကာ ပွတ်သုတ်ရင်း သူ့လက်တွေက ကျွန်တော့်နို့သီးလေးများကို လာဆော့နေတော့...... ဟင့်... အ.. အင်း.. ကျွန်တော့ကာမခလုတ်တွေကို သူလာဖွင့်နေပီ... လူလည်း ဒူးတွေချောင်ကာ ပြော့ခွေလာသလိုဖြစ်လာပြီး မထိန်းနိုင်တော့....
"အစ်ကို... ကျွန်တော်... အစ်ကို့ကိုကြိုက်တယ်... ဟို... ချစ်....တယ်..."
" ဟင်..."
သူပြောချင်တာပြောသွားကာ ကျွန်တော့်ပါးလေး တစ်ဖက်အား နမ်းပြီးပြန်ထွက်သွားသော ထက်မောင်ရဲ့ ကျောပြင်ကို ငေးကြည့်ရင်း သက်ပြင်းရှည်တစ်ခုကို နွမ်းလျမောပန်းစွာ ချလိုက်မိတော့သည်။
ဆက်ရန် အပိုင်း - ၂၄
---------------------------------------------
မှတ်ချက်။ ။ ထန်ပြီး ထုပါ.. အတုမယူပါနှင့်😁
<Zawgyi>
သုံးပင္လိမ္တဲ့ ည
အပိုင္း - ၂၃
#Credit;C.K.O
မိုးလင္းသြားခ်ိန္
ထိုညက ေမာေမာနဲ႔ေကာ ေက်နပ္မႈတို႔ျဖင့္ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္။ ဘာကိုဘာမွ်မသိေတာ့ ……..အိပ္မက္ထဲတြင္ေတာ့ ကိုေက်ာ္စိုးနဲ႔ကြၽန္ေတာ္ ျပန္ေတြ႕ၿပီး အားပါးတရလိုးပြဲဆင္ၾက သည္။ ခံစားခ်က္ေတြက အျပင္မွာလို ထိေတြ႕ခံစားေနရသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္လန္႔ႏိုးလာ ေတာ့……
မလိုးရတာၾကာၿပီျဖစ္ေသာ ကိုမင္းမင္းက အခြင့္အေရးရတုန္း အတိုးခ်ေဘး တေစာင္းေလး ဆြဲလိုးေနပါေတာ့ သည္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ေကာင္းေနသျဖင့္ ဖင္ကို ေကာ့ေပး ကာ သူ့ကို ျပန္ဖက္ရင္း မိုးလင္းခါနီး ဒုတိယအႀကိမ္အလိုးခံလိုက္ပါေတာ့သည္။ ႏွစ္ဦးစလုံး တဖြတ္ဖြတ္တဖတ္ဖတ္ျဖင့္ ေက်နပ္မႈအထြဋ္အထိပ္သို႔ ေရာက္သြားၿပီး သူ့လရည္မ်ားကို တစက္ျခင္း ကြၽန္ေတာ့ခေရထဲပန္းကာ စိမ္ေနေတာ့သည္။ ေဝလီေဝလင္း အခ်ိန္….ကပၸလီ မႏိုးခင္ ကြၽန္ေတာ္ျပန္ဖို႔အခ်ိန္သင့္ေၾကာင္း သိကာ…ျပန္ဖို႔ျပင္ေလသည္။ ကိုမင္းမင္းက သံပုရာၿခံဝထိ လိုက္ ပို႔ သည္။ အျပန္ ကြမ္းသီးပင္တန္းရွိေသာ လမ္းက အုန္းၿခံထဲတြင္ အေၾကာ္ဆရာ ကိုေက်ာ္ႀကီးနဲ႔ တိုးမိေတာ့လိပ္ ျပာ မလုံမလဲျဖင့္ ၿပဳံးျပကာ ကြၽန္ေတာ့္ အေဆာင္ရွိရာသို႔ သုတ္ေျခတင္ခဲ့ပါေတာ့သည္။
ကိုေက်ာ္ႀကီးကေတာ့ ထူးဆန္း ေနမည္သာ ။ ကြၽန္ေတာ္သံပုရာၿခံမွာ တညထဲ လူသုံးေယာက္နဲ႔ ေလးခါတိတိ အ လိုး ခံၿပီး ျပန္လာတာကို မရိပ္မိသျဖင့္…..ေစာေစာစီးစီးအေပၚပိုင္း ဗလာျဖင့္ ပုဆိုးႏြမ္းေလးဝတ္ကာ ျပန္လာသည္ကို ပေဟဠိဆန္ဆန္ေတြးေနမလား။ ထူးဆန္းေနမလား မသိေပမယ့္….. ႐ိုး႐ိုးသားသား သြားေသာက္ၿပီး ျပန္လာတယ္ထင္မွာကိုေတာ့ ရွင္းျပစရာလိုမည္ မထင္ပါ။ လူလည္း ေပါင္ေတြကြကာ ေညာင္းခ်ိၿပီး အားကုန္ေနၿပီျဖစ္သျဖင့္….ထို႔ေန႔က အလုပ္ မဆင္းႏိုင္ေတာ့ဘဲ….မိုးေအးေအးမွာ အခန္းထဲေကြးကာ အနားယူေနမိေတာ့သည္။ မနက္စာ လည္း သြားမစားေတာ့ဘဲ……ဟိုဘက္ကုလားလမ္းက ေဒၚတုတ္ႀကီးၾကာဇံႀကီး (အုန္းႏို႔ ေခါက္ဆြဲကို နန္းႀကီးဖတ္ျဖင့္ ထည့္စားရေသာ ဘဲဥ၊ ေရွာက္ရြက္တို႔ျဖင့္ ထည့္ကာ အီအီ ဆိမ့္ဆိမ့္ကို ခ်ဉ္ငံစပ္ျဖစ္ေအာင္ျပင္ၿပီး အေၾကာ္နဲ႔ ၂ ပြဲတီးကာ ေကာ္ဖီတခြက္ေသာက္ၿပီး အိပ္ယာထဲလွဲရင္း…..ညက အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို စဉ္းစားကာ…..စိတ္ေတြထလိုက္၊ စိတ္ေတြ ရႈပ္လိုက္ျဖင့္ စဉ္းစားခန္းဝင္ေနေလေတာ့သည္။
ဇာတ္လမ္းေတြ ရႈပ္ကုန္ၿပီေလ။ ဘယ္လိုရွင္း ရမလဲ။ ကပၸလီ ကလည္း ကြၽန္ေတာ့္ကို မနက္ကေတာင္ ထမင္းစားဖို႔လာေခၚရင္း သူ က်ေနာ္နဲ႔ထပ္ေတြ႕ခ်င္တဲ့အေၾကာင္း…က်ေတာ့္ကို ႀကိဳက္တဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ သူနဲ႔ ထပ္ေတြ႕ရင္ ကိုေက်ာ္စိုးနဲ႔ ခ်စ္သူျဖစ္တာကိုေကာ…အလိုးခံခဲ့တာေကာ…ကိုမင္းမင္းနဲ႔ ခ်စ္သူျဖစ္ခဲ့တာ ကိုေကာ ဘယ္သူမွ သူတို႔ညီအကိုႏွစ္ေယာက္လုံးမသိေအာင္ လုပ္ေပးမယ္ဆိုတာကို သြယ္ဝိုက္ေသာနည္းျဖင့္ၿခိမ္းေျခာက္အၾကပ္ကိုင္သလို ျမဴဆြယ္သလို ေျပာသြား ျပန္ သည္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ဘယ္သူမျပဳ မိမိမႈပဲေလ စဉ္းစားမယ္လို႔ အလိမၼာနည္းနဲ႔ လတ္တ ေလာ ေျဖရွင္းလိုက္ေတာ့သည္။ မတတ္ႏိုင္ စိတ္ရႈပ္ရတဲ့အထဲ တဏွာ ႐ူး ကပၸလီက တမ်ိဳး….သူလည္း မိန္းမေပြသလို….သူ့ရြာတြင္ မိန္းမရွိတာဘဲ…..ကြဲသလို …ေပါင္းသလို လုပ္ေနတာ…..မသိရင္ခက္…။
ၿပီးေတာ့…ကိုမင္းမင္း…ကြၽန္ေတာ့္ကို မနက္က သူလိုးၿပီး ကြၽန္ေတာ္ျပန္ေတာ့ လိုက္ပို႔ရင္း….သူေနာင္တရတဲ့အေၾကာင္း…ကြၽန္ေတာ့္ကို လက္လႊတ္ မခံႏိုင္ေၾကာင္းကြၽန္ေတာ့္ကို ျပန္ရဖို႔ သူႀကိဳးစားမယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း…ကပၸလီနဲ႔ ရွင္းရွင္း ေနဖို႔နဲ႔ သူမရွိခ်ိန္ သံပုရာၿခံဘက္ မလာရန္နဲ႔ ကပၸလီကို ေရွာင္ရန္ကိုပါႏွစ္သိမ့္သလိုလို ကြၽန္ေတာ့္ကို တန္ဖိုးထားသလိုလိုနဲ႔ အမိန္႔ေပးသလိုေျပာကာ ကြၽန္ေတာ့လက္ကို ဖ်စ္ညႇစ္ ရင္း ကြၽန္ေတာ့္ကိုေမွ်ာ္လင့္ ခ်က္ျဖင့္ မ်က္စိတဆုံးၾကည့္ကာ ေျပာခဲ့ျပန္သည္။
ခ်စ္သူလို လင္မယားလို ေနျဖစ္ခဲ့ေသာ ကြၽန္ေတာ္ စႏႈိက္ေၾကာ္သည္ဘဲ ထားပါေတာ့….ကိုေက်ာ္စိုး …ကြၽန္ေတာ့္အခ်စ္ဆုံးကေကာ..ညက အျဖစ္အပ်က္ေတြကို သိသြားရင္ ခြင့္လႊတ္မလား..။ ကပၸလီနဲ႔ ထိုးၾကမလား..။ ဒါက ျပႆနာမဟုတ္ေသာ္လည္း ညီအရင္း ကိုမင္းမင္းနဲ႔က ….မယားလုပြဲ မဟုတ္တဲ့…..ဘုရား…ဘုရား…ထိုးၾကႀကိတ္ၾက ရန္ျဖစ္ၾကရင္…မျဖစ္… စဉ္းစားရင္း စိတ္ေတြေလးလာကာ…ကြၽန္ေတာ္ တခုခုဆုံးျဖတ္ရေတာ့မွာပါ။ တေယာက္ကို ေရြးခ်ယ္ရေတာ့မွာေပါ႔။ သုံးေယာက္လုံးနဲ႔ေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ေတာင္ ပိုရႈပ္ေထြး လာဖို႔ဘဲ ရွိတယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ကလည္း တည့္ၾကတာ မဟုတ္။ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ကို အၿပိဳင္ႀကိဳက္ၿပီး လုတာကမွ ၾကားေကာင္းဦးမယ္။ ပါရာစီတေမာ ၂ လုံး နဲ႔ ဘာမီတြန္ ၁ လုံးကို ေရေအးေအးျဖင့္ ေသာက္ကာ ေစာင္ၿခဳံရင္း အိပ္ဖို႔ႀကိဳးစားကာ ….တျဖည္းျဖည္း မ်က္လုံးမ်ား ေမွးရင္း ကြၽန္ေတာ္ဘာမွမသိေတာ့
အိပ္မက္ထဲတြင္ေတာ့ ထိုသုံးေယာက္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ ေန႔လည္ ထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္ေတာ့လည္း…ကြၽန္ေတာ္ ကန္တင္းမွာ ထမင္းသြားမစားျဖစ္။ မနက္က ဝယ္ထားေသာ ေခါက္ဆြဲေျခာက္ထုပ္ကိုသာ အေဆာင္မွာ ေရေႏြးနဲ႔ တည္ရင္း ျဖစ္သလိုပင္ စားလိုက္သည္။ ေျခလက္ ေဆးရင္း.. လန္းသြားေအာင္ အေဆာင္နားကေန ၿခံဝဘက္ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ညေနစားဖို႔ ၾကာဆံတို႔ ဘာတို႔ ဝယ္ကာ ေရခဲထုပ္တထုပ္ကို ပါးစပ္က စုပ္ရင္း အ ေဆာင္ သို႔ ျပန္လာကာ …မနက္က အေၾကာင္းကို ထပ္စဉ္းစားရင္း အိပ္ယာထဲျပန္လွဲ ေနလိုက္ေတာ့သည္။ ေမွးခနဲ တစ္ခ်က္အိပ္ေပ်ာ္သြားကာ…ညေနေစာင္းခါနီးမွ…ျပန္ႏိုးလာေတာ့သည္။ နာရီၾကည့္ေတာ့ ၃ နာရီခြဲ…။ ေခၚသံၾကားလို႔ ၾကည့္လိုက္ေတာ့… ကိုၿငိမ္း…
"မင္းေနမေကာင္းဘူးဆို… သက္သာလား…ဒီေန႔ အလုပ္လည္း ပါးတယ္။ တစ္ဝိုင္းဘဲဝင္တယ္။လူမ်ားေပမယ့္ ပိုက္ဆံ က သိပ္မရဘူး။ အလုပ္မ်ားေနလို႔ မလာျဖစ္တာအေညာင္းမိေနမယ္…မွန္း.. ကိုယ္လည္း မပူပါဘူး ေျပာေျပာ ဆိုဆို..ကြၽန္ေတာ့္ နဖူးကို စမ္းရင္း သူက…စိတ္ညစ္စရာ ဘာေတြ ရွိလဲ..ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း..ရင္ဖြင့္စမ္းပါ အခ်င္း ခ်င္းေတြဘဲ..မင္း႐ုပ္က ရည္းစားပူမိသလို… လင္ပူမိသလို ျဖစ္ေနတာ.. "
ကြၽန္ေတာ္ ဟင္ခနဲျဖစ္ကာ ထိသြားသလို ရယ္လည္း ရယ္ခ်င္သြားသည္။ သူမွန္းေျပာတာ မွန္သြားလို႔ေလ။
ကြၽန္ေတာ္ ကိုေက်ာ္စိုးတို႔ သုံးေယာက္နဲ႔ ျဖစ္ခဲ့သည္ကိုသာ သူသိရပါက…..ဟင္း…. သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ကို မသိမသာ ခိုးခ်ရင္း..
" အင္း… စိတ္ညစ္စရာကိစၥ နည္းနည္းရွိလို႔ပါ။ ၿပီးေတာ့ ညက ေစာင္မၿခဳံဘဲ အိပ္မိေတာ့ အေအးပတ္ခ်င္သလို ျဖစ္သြားတာ ဖ်ားတာေတာ့ မဖ်ားပါဘူး။ အခုသက္သာပါၿပီ…"
"ေအး…ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနေသခဲ… ေမာ္ေတာ္ေနေရထဲ.. စိတ္ညစ္စရာေတြ သိပ္မေတြးနဲ႔ စိတ္ပိုရႈပ္ၿပီး အမွားေတြ လုပ္မိတတ္တယ္။ လာ…. ေရခ်ိဳးရေအာင္ ဒါမွ လန္းသြားမွာ..။ ၿပီးရင္ အမိုးတို႔ၿခံထဲ အလည္သြားၿပီး.. ice coffee ေသာက္ရင္း လဖက္သုပ္စားရေအာင္ လာ.."
ကြၽန္ေတာ္လည္း အေဆာင္မွာ တစ္ေယာက္ထဲ ရွိတုန္း ကိုၿငိမ္း လာေခၚတာနဲ႔ အေတာ္ပဲျဖစ္သြားသည္။မဟုတ္ရင္ ကိုမင္းမင္းနဲ႔ ကပၸလီ၊ ကိုေက်ာ္စိုးနဲ႔ ဆုံကာ နားပူနားဆာနဲ႔ ညက အျဖစ္ေတြေၾကာင့္ စိတ္ရႈပ္ေနမိမွာေသခ်ာသည္။ ကိုၿငိမ္းနဲ႔အတူ ေရခ်ိဳးရင္း သူယူလာေသာ သစ္ခြပန္းနံ႔ဆပ္ျပာနဲ႔ ကန္ထဲက ေရေအးေအးတို႔က လူကို လန္းဆန္းေစသည္။ သူအေဆာင္ျပန္တုန္း ကြၽန္ေတာ္လည္း လုံခ်ည္တထည္နဲ႔ T-shirt တစ္ထည္ေကာက္စြပ္လိုက္သည္။ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေတာ့ ဝတ္မေနေတာ့ ညေနဘက္ အျပင္သြားတာ ကရင္မႀကီး အမိုးတို႔ ၿခံမို႔….ကိုၿငိမ္းလည္း က်ေတာ့္လိုပင္ T-shirt တစ္ထည္ ပုဆိုးတထည္နဲ႔ ဆံပင္ေတြေသခ်ာဖီးကာ ေရ ေမႊး နံ႔ေတြသင္းေနေအာင္ စြတ္ၿပီး သနပ္ခါးေတြ ခပ္ေရးလိမ္းလာကာ super ice-coffee နဲ႔ one tea ႏို႔ဆီထုပ္ေတြဝယ္ရန္ ကြၽန္ေတာ့္ကို လာေခၚသည္။
"ဟာ…မင္း မ်က္ႏွာကလည္း ဘာမွ လိမ္းမလာဘူးလားမ်က္ႏွာေျပာင္နဲ႔ ဒါေပမယ့္ ၾကည့္ေကာင္းပါတယ္"
"ကိုၿငိမ္းကလည္း သနပ္ခါး ပ်င္းလို႔ လိမ္းမလာတာ"
" အရင္တစ္ခါ ငါဝယ္ေပးထားတဲ့ apple cream cake ေလး လူးလိုက္ မင္းမ်က္ႏွာ ပိုဝင္းသြားၿပီး လွေနမွာ လာပါ ငပ်င္းရယ္ လာ. လာ..ငါဘဲ လိမ္းေပးမယ္"
ဆိုကာ သူက ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကို လိမ္းေပးသည္။ ဆံပင္လည္း မဖီးဘူး…ဒါေပမယ့္ မင္းဆံပင္က လႈိင္းတြန္႔ေနတာ သဘာဝအတိုင္း လွပါတယ္..။ လာ..လာ…ေစ်းသြားမယ္။ ညေနစာ စားၿပီးရင္ သြားမယ္..။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ၿခံထိပ္ကို ထြက္ၿပီး တစ္ၿခံေက်ာ္က ေဒၚပုမကုန္စုံဆိုင္မွာ လိုအပ္ တာဝယ္ကာ ၿခံေရွ႕ စြယ္ေတာ္ပင္ရွိေသာ အုတ္ခုံေဘးေရာက္ေတာ့…
"ဟား.. စြယ္ေတာ္ရြက္ ေတြေတာင္ ႏုေနၿပီး…မင္းႀကိဳက္တဲ့ စြယ္ေတာ္နဲ႔ ဆူးပုတ္ဟင္းခ်ိဳခ်က္မယ္…မနက္ျဖန္မွ ခူးေတာ့မယ္.."
စိမ္းႏုေရာင္စြယ္ေတာ္ရြက္ကေလးမ်ားက မ်က္စိကပသာဒ စိမ္းစို လွပေန ေတာ့သည္။ ကိုၿငိမ္းနဲ႔အတူ canteenကို ေရာက္ေတာ့ အျခားအလုပ္သမားေတြလည္း ေရခ်ိဳး ျပန္တဲ့သူနဲ႔ ထမင္းစားလာတဲ့သူတခ်ိဳ႕ေတာ့ ေရာက္ေနသည္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ထမင္း မစားခ်င္ေသာေၾကာင့္ ယူလာေသာ ၾကာဇံထုပ္ကိုသာ ပုဂံထဲထည့္ၿပီး ေရေႏြးေလာင္းဖို႔ ျပင္ေတာ့..
" ဟဲ့..ထမင္းမစားဘူးလား..ေပးစမ္း..ၾကာဇံကို အာ့လို ေရေႏြးနဲ႔အသင့္ေဖ်ာ္ေတာ့ မႏူးမနပ္နဲ႔ ဘယ္စားေကာင္းမလဲ..ငါလုပ္ေပးမယ္…အဲ့မွာ ထိုင္ေန.."
ေျပာေျပာဆိုဆို ကိုၿငိမ္း က ကြၽန္ေတာ္ေရေႏြးထည့္ဖို႔ ျပင္ေနေသာ ၾကာဇံပန္းကန္ကို လွမ္းယူကာ ထြက္သြားသည္။ ကိုၿငိမ္း မီးဖိုဘက္ ထြက္သြားေတာ့ ကိုမင္းမင္းနဲ႔ တျခားတစ္ေယာက္ ထမင္းစားဖို႔ canteen ထဲ ဝင္လာကာ ကြၽန္ေတာ့္နားကို ကပ္လာသည္။ ေနမေကာင္းဘူးလား… ခပ္တိုးတိုးလွမ္း ေမးသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ေခါင္း ညိတ္ ျပလိုက္သည္။ ထပ္ေတြ႕ရေအာင္ေလ..။ "ည..က်..လာ..ခဲ့.. မယ္ေလ.."
" မလာပါနဲ႔…"
"ဟင္..ဘာ..ျဖစ္.."
" မင္းမင္းေရ….ဖယ္ေတာ့…ထမင္းက ဟိုမွာ သြားယူရမွာ…ငါ..ဒီမွာသူနဲ႔အတူတူစားမယ္"
သေဘာေကာင္းေပမယ့္ ႏႈတ္ၾကမ္း၊ အာၾကမ္း၊ လွ်ာၾကမ္းကာ မထင္ရင္ မထင္သလို ေျပာတတ္ေသာ ကိုၿငိမ္းကို သူလန္႔သည္။ ခပ္ကုပ္ကုပ္ နဲ႔ သူထြက္သြားကာ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ အျခားစားပြဲဘက္ ထိုင္ၿပီး ထမင္းကို ပါးစပ္က စားရင္း ကြၽန္ေတာ့ကို မ်က္ ေတာင္ မခတ္တမ္း ျပဴးၾကည့္ေနသည္။ အေနခက္လွ ပါဘိ။ သနားရမလိုလို။
"ေရာ့..ငိုင္မေနနဲ႔..စား..ငါရွယ္လုပ္လာတယ္ "
"ဟင္… အမ်ားႀကီး အားနာစရာ…"
ေႂကြပန္းကန္လုံးႀကီးႀကီးထဲမွာေတာ့ ၾကာဇံအျပင္ မုန္ညင္းလတ္လတ္ ဆတ္ဆတ္ငုံးဥ ၃ လုံး၊ ပဲျပား၊ ႂကြက္နားရြက္မႈိ၊ ပန္းပြင့္ေျခာက္၊ ယိုးဒယားဟင္းခ်ိဳတို႔ ၁၂ မ်ိဳး ဟင္းခ်ိဳတို႔တြင္ ထည့္ေသာ ငါးဖယ္ဖတ္မ်ား၊ ခါဂ်က္ဥအနီေရာင္မ်ား၊ နံနံပင္နဲ႔ င႐ုတ္ေကာင္း မႈန္႔ေတြ ျဖဴးလာသည္။ အနံ႔က သေရက်ဖြယ္ရာ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာျပင္ဆင္ ေပးလာသျဖင့္ ကိုၿငိမ္းကို အားနာသြားသည္။ သူက ဒီ ဆိုင္ ဒီၿခံရဲ႕ လူယုံလို ျဖစ္ေနသျဖင့္ သူ့ေျခသူ့လက္ သူထည့္ယူပိုင္ခြင့္ရွိသည္။ င႐ုတ္သီးစိမ္းအနီ အစိမ္းမ်ားကို ပါးပါးလွီးကာ ၾကက္သြန္ျဖဴကို အကြင္းလိုက္လွီးၿပီး ပဲငံျပာရည္အၾကည္ ရွာလကာရည္တို႔ျဖင့္ လုပ္ထားေသာ ဘိတ္ခ်ဉ္က ပန္းကန္ေလးျဖင့္ ခပ္လာေသးသည္။
"မ်ားလိုက္တာ ကိုၿငိမ္း ကြၽန္ေတာ္မကုန္ဘူး ကူေသာက္ ေပး "
"အားရွိေအာင္ မ်ားမ်ားစားတာ မဟုတ္ဘူး။ ကုန္ေအာင္ေသာက္"
" အင္းပါ.."
ကြၽန္ေတာ္ လည္း ကိုၿငိမ္းထမင္းဇလုံထဲ လွမ္းၾကည့္ေတာ့….canteen ထမင္းဟင္းအျပင္ ဘာမွ်အပို ဟင္းမရွိေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ပန္းကန္လုံးတစ္လုံးထဲ ငုံးဥတစ္လုံးနဲ႔ ၾကာဇံဟင္းရည္ကို သူအတြက္ ခြဲေပးလိုက္သည္။
"မကုန္ေတာ့လည္း ငါေသာက္ရတာေပါ႔ အာ့ေၾကာင့္ မင္းက မဝတာ ငါ႔ကေတာ့ အစားဆို ဘာလာလာ ခိခိ"
ကြၽန္ေတာ္ထည့္ေပးေသာ ၾကဇံဟင္းရည္ ကို ေသာက္လိုက္ ထမင္းကို ၿမိန္ရွက္စြာ စားေနေသာ သူ့ပုံစံကို ကြၽန္ေတာ္ေတြ႕ေတာ့ စိတ္ညစ္တာေတြ သက္သာသြားသည္။ သူတကူးတက လုပ္ေပးေသာ ၾကာဇံျပဳတ္က အနံ႔ အရသာေတာ္ေတာ္ေကာင္းသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္လည္း ခံတြင္းေတြ႕ကာ ေခြၽးတရႊဲရႊဲျဖင့္ အကုန္ အားေပးလိုက္သည္။ ထမင္းစားၿပီးလို႔ ပန္းကန္ေဆးရန္ ကိုၿငိမ္းထသြားသည္။
"အျပင္မွာေစာင့္ေန…ငါထြက္လာခဲ့မယ္"
ကပၸလီတစ္ေယာက္ ထမင္းစားဖို႔အလာ ကိုၿငိမ္းကို ျမင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ဆီ မလာေတာ့ဘဲ တျခားတဖက္မွာ သြားထိုင္ေပမယ့္… ကြၽန္ေတာ္ ျမင္ေအာင္ မ်က္စိတစ္ဖက္မွိတ္ျပလိုက္ေသးသည္။ ဒါကို ကိုမင္းမင္း ျမင္ေတာ့ သူ့ထမင္း ဇလုံကို ခုံနဲ႔ ေဆာင့္ခ်လိုက္သလို လုပ္သည္။ စိတ္ရႈပ္ရပါလား ငါေတာ့ ၾကာရင္ ဒီသုံးေယာက္ နဲ႔ေတာ့ မလြယ္…။ တစ္ခုခု လုပ္ရေတာ့မည္။ စားပြဲမွထကာ ပန္းကန္ေဆးရန္ ေဘစင္သို႔ ထ အသြား….။
"ခြၽတ္…ခြၽတ္…ႁပြတ္..ႁပြတ္.."
ျဖင့္ ကပၸလီက အထာေတြေပးေနျပန္သည္။ ကိုမင္းမင္း ကလည္း ကြၽန္ေတာ့္ေနာက္ ကပ္လိုက္ကာ ပန္းကန္ေဆးဖို႔ မ်က္ႏွာထားတင္းတင္းျဖင့္ ကပ္ လိုက္လာသည္။ သူ ဘာမွမေျပာခင္ ကိုၿငိမ္းက အထုပ္ေတြဆြဲၿပီး အိမ္ထဲက ထြက္လာေတာ့ သည္။ ေတာ္ေသးသည္။ လာ…သြားၾကမယ္။ ကိုၿငိမ္း လက္ထဲက ေရခဲထုပ္ကို လွမ္းယူရင္း ၿခံထိပ္ကို ႏွစ္ေယာက္သားထြက္လာသည္။ လမ္းတြင္ ကိုၿငိမ္းက
"မင္းမင္းနဲ႔ ကပၸလီက မင္း ကို စိတ္ဝင္စားေနသလိုပဲေနာ္။ ကမ..ညည္း..သူတို႔ကို အခြင့္အေရးမေပးနဲ႔..၂ ေယာက္လုံးက ခ်ဴစားမယ့္ ဟာေတြ…သိလား.."
"အင္းပါ….ကိုၿငိမ္း.."
" ေအး…အခုလို…အပ်ိဳရည္မပ်က္ ေအးေဆးပဲေန…။ မေနႏိုင္ရင္ေတာ့…ငါ႔အေဆာင္က ပါက်ဲ(ကိုေဇာ္)နဲ႔ ထက္ေမာင္တို႔က လည္း မင္းကို စိတ္ဝင္စားေနတာ ငါသိတယ္။ မင္းနဲ႔ လိုက္တယ္။ ႀကိဳက္တဲ့ တစ္ေယာက္ေျပာ…ငါ စပ္ေပးမယ္။ သိလား…ခိခိ.."
ဟင္း….သက္ျပင္း…တစ္ခ်က္ခိုးခ်မိ သည္။
"ဘာလဲ …ကမ…ညည္းက ေၾကးမ်ားေနတာလား။စိတ္ ကူး မလြဲနဲ႔ ၂ ေယာက္လုံးက အလန္းစားတြ ေနာ္။ ႐ုပ္ ရည္ေရာ ပစၥည္းပါ စပါယ္ရွယ္ေတြ အက်င့္နဲ႔ စိတ္ ေကာင္းလည္း ရွိတယ္။ ငါနဲ႔ေတာ့ ဟိုလိုမျဖစ္ေသးပါဘူး။ လက္နဲ႔ဘဲ ေဆာ့ေပးထားတာ။ ငါ႔ကို သူတို႔ေၾကာက္လို႔သာ ၿငိမ္ခံတာ..။ ပါက်ဲ (ကိုေဇာ္) ဆိုလည္း ဂ်ဴးစပ္ထားေတာ့ အသားျဖဴျဖဴ ဗလေတာင့္ေတာင့္ ႐ုပ္က ႏိုင္ငံျခားသား႐ုပ္ ေယာက်ာ္းပီသတယ္။ အရပ္ကလည္း ရွည္တယ္။ လီးကလည္း ႀကီးၿပီး ရွည္တယ္။ ငါက သူနဲ႔ ပိုၿပီး သေဘာတူတယ္…ညည္းကို…။ ထက္ေမာင္က ေတာ့ မင္းထက္ေတာ့ သုံးလက္မေလာက္ ျမင့္တယ္။ အရပ္က အသားညိဳညိဳ ဗလေတာင့္ေတာင့္နဲ႔ အၾကမ္းဆင္ေလးပဲ။ သူ့လီးကလည္း ပါက်ဲေလာက္ မရွည္ေပမယ့္ တုတ္တယ္ေလ။ သူကေတာ့ နည္းနည္းကေလးဆန္တယ္။ လူေကာင္သာႀကီးၿပီး အသက္က ငယ္ေသးတာကိုး။ ငါ႔စကားကိုလည္း နားေထာင္တယ္။ ၂ ေယာက္လုံး မင္းစိတ္ဝင္စားရင္ေျပာ ငါေအာင္သြယ္လုပ္ေပးမယ္။ ဟိဟိ ငါက ေအာင္သြယ္လုပ္ရတာ ဝါသနာပါတယ္"
ဪ ကိုၿငိမ္းရယ္ ကြၽန္ေတာ္က ကိုၿငိမ္းထင္သလို ျဖဴစင္တဲ့သူ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ကိုၿငိမ္း ၾကည့္မရတဲ့ ကိုမင္းမင္းနဲ႔ ကပၸလီတို႔အျပင္ အိမ္ေထာင္သည္ ကိုေက်ာ္စိုးနဲ႔ပါ အလိုးခံၿပီးလို႔ ညီ့ခေရလည္း ပါကင္မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး…ဟေနပါၿပီ စိတ္ထဲတြင္သာ ေျပာေနမိသည္။ သူအ လြန္တန္ဖိုးထားေသာ အလြန္ခ်စ္ေသာ သူ့သူငယ္ခ်င္း ကြၽန္ေတာ္က မ႐ိုးသားေတာ့တာ အလိုးခံဖူးၿပီးသား သူၾကည့္မရတဲ့သူေတြနဲ႔ျဖစ္ေနတာသာ သူ့ေျပာလိုက္ပါက ကြၽန္ေတာ့္ကို ေခါင္းေခါက္မလား ေဒါသထြက္ကာ ျပစ္တင္ဆဲဆိုမွာေတာ့ ေသခ်ာသည္။ သူလည္း စိတ္ညစ္ရမယ္ေလ။ သူ့ယုံၾကည္မႈကိုလည္း ကိုက လိမ္ညာေနသလိုျဖစ္ေနသည္။
" ဟဲ့…ဘာေတြစဉ္းစားေနတာလဲ..။ ငါေမးတာ..ေျဖဦး..။ဟိုဟာက ငါလက္သပ္ေမြးထားတာတဲ့ ငါ႔သားေတြ..လူယဉ္ေအာင္…နင္က ငါ႔အခ်စ္ဆုံး သမီးလိုဘဲ။ ငါက စိတ္ခ်ရလို႔ ေျပာျပတာ"
"အင္း…ဟုတ္။ …ကို..ၿငိမ္း…ဟိုႏွစ္ေယာက္စလုံးက ေခ်ာပါတယ္..။ မိုက္ပါတယ္..။ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ ဘာကို ေရြးရမလဲ…မသိဘူး…"
"အယ့္…ေလာဘႀကီးရန္ေကာ။ အင္း…ငါစီစဉ္ ေပးမယ္" "ဟုတ္…"
ဟုတ္လိုက္သည္။ သူတို႔ကို ကြၽန္ေတာ္ႀကိဳက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုၿငိမ္း လက္သပ္ေမြးထားမွန္း မသိ။ သာမန္ေယာက်ာ္းေတြလိုဘဲ မိန္းမစိတ္ဝင္စားကာ Homo ဆို မုန္းမယ္ထင္လို႔ မစရဲဘူး..။ သူတို႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို စေပမယ့္ သာမန္ခင္လို႔ စတာပဲထင္တာ။ ခုေတာ့ ေနာက္က်သြားၿပီေလ။ ကိုၿငိမ္းကို ဟုတ္ကဲ့လို႔ မေျပာရင္လည္း ဟိုေမး ဒီေမး….ဟိုစစ္ ဒီစစ္နဲ႔ ဟိုသုံးေယာက္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ အေၾကာင္းေပၚကုန္ေတာ့မယ္။
"ငါက ငါတို႔ အေဆာင္ေနာက္က အသားညိဳညိဳနဲ႔ ကားစပါယ္ယာ လိုက္ေနတဲ့ ေအာင္ေအာင္ကို ပိုသေဘာက်တယ္။ ပါက်ဲထက္ ထက္ေမာင္တို႔ထက္ ေယာကၡမေတြက ႐ိုးၿပီး ဆင္းရဲေတာ့ သနားခ်စ္ေပါ႔ဟာ..။ သူက ကိုေဇာ္ေလာက္ အရပ္မရွည္ေပမယ့္ ထက္ေမာင္ထက္ေတာ့ နည္းနည္းပိုျမင့္တယ္။ ငါနဲ႔ေတာ့ နည္းနည္းေလးပဲ နိမ့္တယ္။ body ကေတာ့ အကိတ္ႀကီး ေနာ္။ လက္ေမာင္းေတြ ေပါင္ေတြ တင္ေတြ ရင္အုပ္ေတြဆို ေမာင္ဗမာအတိုင္းဘဲ။ အသက္ ကလည္း မင္းထက္ နည္းနည္းပဲ ႀကီးတာ။ သူနဲ႔ေတာ့ ဟိုလိုလင္မယားလို မေနရေသးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္….ခ်စ္သူလိုေတာ့ ေနတယ္"
" ဟင္…ဘယ္လို သြက္လွခ်ည္လား"
"ကဲ….ငနာေလး။ ေတြးလိုက္ရင္ ဒါဘဲ.."
ေဒါက္ခနဲ မနာေအာင္ ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းကို သူက ေခါက္လိုက္သည္။ ေပါက္ကရေတြ ေတြးမေနနဲ႔။ နမ္းတာ ဖက္တာ အထိအေတြ႕ေလာက္ပဲ ရွိတာေျပာတာ..။ ေနာက္မွ နင္နဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးမယ္။ စကားတေျပာေျပာနဲ႔ ထြက္လာတာ သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ အမိုးတို႔ၿခံထဲ ေရာက္လာသည္။ အမိုးက ကရင္အဖြားႀကီးပါ။ သူ့သားသမီးေတြက နယ္မွာ အလုပ္လုပ္ေနသျဖင့္ ၿခံထဲတြင္ ၿခံစိုက္စားကာ အလုပ္သမားနဲ႔ သူ့တူမအခ်ိဳ႕နဲ႔ တူအခ်ိဳ႕သာ ေန႔လယ္ေန႔ခင္း ရွိတတ္သည္။ညေနေတာ့ အျပင္သြားၾက ဘာၾကနဲ႔ ညဘက္မွသာ ညလာ အိပ္ေပးတတ္သည္။ အေဖာ္မဲ့ေနသူ ပီပီ ဧည့္သည္ ေမွ်ာ္တတ္သည္။
"သားတို႔ လာၾက …အမိုး လဖက္သုပ္ေပးမယ္။ လာ..လာ ကြပ္ပ်စ္မွာ ထိုင္"
ကြပ္ပစ္ေပၚ ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္ဖို႔ ေျပာကာ လဖက္သုပ္ဖို႔ အိမ္ထဲဝင္သြားသည္။ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ကိုၿငိမ္းလည္း ခဏ ထိုင္ကာ လဖက္ရည္ၾကမ္းကို ေသာက္ရင္း…ကိုၿငိမ္းယူလာေသာ super ice-coffee ကို ေဖ်ာ္ရန္ အမိုး အိမ္မီးဖိုထဲ လိုက္ဝင္ခဲ့သည္။
"ဟဲ့..ေကာင္ေလးေတြ…ထိုင္ေနၾကတာ မဟုတ္ဘူး"
" ရပါတယ္ ….အမိုး….ice-coffee အမိုးကို ေဖ်ာ္တိုက္ခ်င္လို႔ "
"အားနာစရာ…ေအ"
ေျပာေျပာဆိုဆို ဖန္ခြက္မ်ားကို ျပင္…ကာ စတီးကိုင္းခြက္အဖုံးပါေသာ တစ္ခုထဲကို ice-coffee ကို ေဖာက္ ထည့္ ေရေအးထည့္…သၾကားအနည္းငယ္နဲ႔ ႏို႔ဆီထည့္ကာ ေမႊလိုက္ၿပီး ေပ်ာ္လာေတာ့ အသင့္ယူလာေသာ ေရခဲတုံးမ်ားကို အေနေတာ္ထည့္ကာ ကြပ္ပစ္ေပၚသို႔ ယူလာၾကေတာ့ သည္..။ အမိုးကလည္း ႏွပ္ထားေသာ လဖက္ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ႀကိဳက္သေလာက္ ပုဇြန္ ေျခာက္ႏိုင္းျခင္း၊ ၾကက္သြန္ျဖဴ င႐ုတ္သီးစိမ္း၊ ေဂၚဖီ၊ ခရမ္းခ်ဉ္တို႔ကို ေျမပဲဆီရႊဲရႊဲ အေၾကာ္စုံ တို႔ျဖင့္ နယ္ဖတ္သုတ္ကာ ဇြန္းေတြတပ္ၿပီး ထြက္လာသည္။ အမိုးတို႔ၿခံက ေတာင္ ကုန္း ေလး လို ျဖစ္ေနေတာ့ ၿခံေနာက္ဘက္ ေရ ေလွာင္ ကန္ႀကီးကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ၿခံထက္ ပိုျမင္ရ သည္။
သစ္သားအိမ္ေလးေရွ႕က ကြပ္ပစ္ေပၚတြင္ ေဒါင္းဖန္ဝါနဲ႔ ၾကက္ေမာက္ စိန္ျခယ္ ပန္းမ်ား စိုက္ခင္းကို ေက်ာ္လို႔ ညေနေရေသာက္ဆင္း အစာရွာရမွ အိပ္တန္းျပန္ ေနေသာ ငွက္တို႔နဲ႔ ညေနခင္းက သာယာလွသည္။ စကားေလးေျပာလိုက္….လဖက္စားလိုက္ ေရေႏြး ၾကမ္းေသာက္လိုက္နဲ႔ စိတ္ညစ္စရာ စိတ္ရႈပ္စရာတို႔ အေဝးေရာက္ေနေတာ့သည္။ ေနာက္ဆုံး ကိုၿငိမ္းလက္စြမ္းျပထားေသာ အမိုးႀကိဳက္ေသာ ice-coffee ခ်ိဳဆိမ့္ေအးေလးနဲ႔ အဆုံးသတ္ ကာ ျပန္ခဲ့ၾကသည္။ အျပန္….ကိုၿငိမ္းက….
"ကမ..ငါေျပာထားတာ မေမ့နဲ႔ေနာ္"
"ဘာကိုလဲ… "
"တယ္…ငါလုပ္လိုက္ရ…ကိုေဇာ္နဲ႔ ထက္ေမာင္..ေလ.." "အင္း ကိုၿငိမ္း သေဘာပါ… ကြၽန္ေတာ္ ေတာ့ ေရြးရခက္တယ္။ သူတို႔ကိုေတာ့ ေပၚတင္မေျပာပါနဲ႔…ရွက္တယ္ "
ကိုယ့္အေၾကာင္းနဲ႔ ကိုယ္မို႔ မႀကိဳက္ပါဘူး မခ်စ္ပါဘူး စိတ္မဝင္စားပါဘူး ျငင္းေနရင္…ဟိုႏွစ္ေကာင္နဲ႔ ျဖစ္ေနလား ခ်စ္သူရွိေနလား ေမးေတာ့ စစ္ေတာ့မွာမို႔ သူ့စိတ္ႀကိဳက္ ေရလိုက္ ငါးလိုက္ စိတ္ဝင္စားခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္သည္။
"အင္း….အာ့ဆို…ငါဖန္ေပးမယ္။ ည လာခဲ့အုန္း ….TV လာမၾကည့္တာၾကာပီ…ကမ…အား မိုးရြာတာနဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္သြားလို႔ပါ "
"ဟုတ္လား.. ဟိုညက ငါ နင့္အေဆာင္လာေခၚေတာ့..မရွိဘူး.."
ဟိုက္…မရွိတာ ဟုတ္ဘူး သူေခၚတာ ၾကား တယ္…။ ကိုေက်ာ္စိုးနဲ႔ လိုးေနတာ သူမျမင္လို႔ ဖ်ား…..ဖ်ား…စိတ္ထဲ ဘုရားတမိသည္။ ကိုၿငိမ္းက အေတြ႕အႀကဳံရင့္ သဘာရင့္သလို လည္သည္။ လူကဲခတ္ေတာ္သလို စပ္စုတတ္ သည္။ သူ့ကို ၾကာၾကာလိမ္ရသည္မွာ သတိထားေနရသည္။ ဘယ္ေတာ့ ေပၚကုန္မလဲလို႔…။
"အိမ္သာထဲ ေရာက္ေနလို႔….ေနာက္ၿပီး ေရခဲစက္က ေရေမာင္းတာ အသံေရာေနေတာ့ ေခၚ သလား..မေခၚသလား..သိပ္မသည္းကြဲ လို႔…ၿပီးေတာ့ လာၾကည့္ေတာ့ မေတြ႕ေတာ့ဘူး ေလ….လာခါနီး မိုးကဖြဲလာေတာ့…ပ်င္းတာနဲ႔ မလာေတာ့တာ…ဒီညလာမယ္.."
" ၿပီးေရာ… ကမ…see you…"
ကြၽန္ေတာ္ အေဆာင္ျပန္ေရာက္ေတာ့….ည ခုႏွစ္နာရီေက်ာ္ေနၿပီ။ ၿခံတံခါးကို ၈ နာရီထိုးခါနီး ပိတ္ဖို႔ ထြက္လာကာ ပိတ္လိုက္ၿပီး TV ၾကည့္ဖို႔ ထြက္လာခဲ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္ ေရာက္ေတာ့ ကိုၿငိမ္းနဲ႔ ထက္ေမာင္၊ ကိုေဇာ္တို႔လည္း ေရာက္ေနသည္။ ကိုၿငိမ္းက ကြၽန္ေတာ့္ကို ထက္ေမာင္နဲ႔ ကိုေဇာ္အၾကား တြန္းပို႔သျဖင့္ သူတို႔ၾကားမွာ ထိုင္ေနရသည္။ စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ ရွက္သလိုလို..ရင္ခုန္သလိုလို..စိတ္လႈပ္ရွားတာေတာ့ အမွန္… ဘာျဖစ္မယ္ ..ဘာလုပ္မယ္ဆိုတာ အေတြ႕အႀကဳံအရ သိတာပဲေလ။ ဒါေပမယ့္ ခပ္တည္တည္နဲ႔ စကား ေရာေဖာ ေရလိုက္ငါးလိုက္ေတာ့လိုက္သည္။ ျပန္ခါနီးမိုးက စလာေတာ့ … ကြၽန္ေတာ္ ထီးမ ပါခဲ့မွန္းသိရသည္။ ကိုၿငိမ္းက ထီးတေခ်ာင္းထုတ္ေပးကာ ကြၽန္ေတာ့္ကို မ်က္စိမွိတ္ျပၿပီး ထက္ေမာင္…လိုက္ပို႔လိုက္ေလ….ၿပီး ထီးျပန္ယူခဲ့ေလ.."
ခက္ၿပီ…နီေနေသာ အေဆာင္က ၿခံထိပ္နားဆိုေတာ့ နည္းနည္းေဝးသည္။ ဒါေၾကာင့္ …ကြၽန္ေတာ္လည္း ျငင္းမေနေတာ့ဘဲ….ျပန္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။ သူ ႏွင္ေနတာကို..။ အိမ္အျပင္ sunshade နားက မီးေရာင္ေအာက္တြင္ အသားညိဳတာနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ shirt အကႌ်အျဖဴနဲ႔ ကခ်င္ပုဆိုးဝတ္ထားေသာ ထက္ေမာင္က ကြၽန္ေတာ့္ကို ရႊန္းရႊန္းစားစား စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ အျပင္မွာ မိုးေတြေလေတြကလည္း ထန္ေနသည္။ သူ့အၾကည့္ေတြကို ကြၽန္ေတာ္ရင္မဆိုင္ရဲသျဖင့္ အၾကည့္လႊဲလိုက္သည္။
" အစ္ကို..သြားမယ္လာ…"
ဆိုသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္လည္း သူနဲ႔ ထီးအတူ ေဆာင္းကာ ထြက္ခဲ့သည္။ ေခါက္ထီးမဲေလးက လူေကာင္ ထြားေသာ ထက္ေမာင္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို မိုးမစိုေအာင္ အကာအကြယ္အလုံအေလာက္မေပး လမ္းတဝက္ေလာက္အေရာက္ ေမွာင္ေနေသာ ကြၽဲေကာပင္ေတြၾကားထဲ ျဖတ္ေလွ်ာက္ လာေတာ့….သူက..အသံတုန္တုန္ျဖင့္….
"အစ္ကို ကြၽန္ေတာ့္နားတိုးေလ…မိုးစိုေတာ့မယ္… "
ဆိုကာ ကြၽန္ေတာ့္ပုခုံးကို သူ့လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ဆြဲယူကာ သူ့ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲသြင္းလိုက္ေတာ့ သည္။
...,..........,.........
ေအာင္သြယ္ည
ကြၽန္ေတာ့္ထက္အရပ္ နည္းနည္းပိုျမင့္ေနသျဖင့္ သူ့ႏွာေခါင္းက ထြက္သက္ဝင္သက္ ေလပူတို႔သည္ ကြၽန္ေတာ့္နားထင္နားကို ေႏြးခနဲ႔ လာထိသလို... သူ့ရင္ဘတ္ကလည္း တဒုန္းဒုန္းခုန္ေနမွန္းသိရသည္။ ေယာက္ေက်ားတွရဲ႕အေတြ႕အထိကိုခံစားဖူးေပမယ့္... ႐ိုးမသြားဘဲ... ေသြးႂကြတက္ေသာ ကြၽန္ေတာ္ပဲေလ... လက္ေတြ ေျခေတြေအးသြားတာေပါ႔.. စိတ္ေတြလႈပ္ရွားပီေလ။ အေမွာင္ထဲ သူ့ရင္ခြင္က်ယ္ႀကီးထဲ ေရာက္ေနသလို သန္မာေသာ ႂကြက္သားမ်ားျဖင့္ သူ့လက္ေမာင္းညိဳညိဳႀကီးကလည္း သိုင္းဖက္ထားသျဖင့္... လူက အသက္႐ွဴမ၀..... "အစ္ကို႔ ကိုယ္လုံးေလးက ဖက္လို႔ေကာင္းတယ္ေနာ္..... လက္ ကေလးေတြကလည္း ႏူးအိေနတာပဲ...။ အသားအရည္လည္း လွတယ္။ ကိုယ္လုံးနဲ႔အရပ္ကလည္း ၾကည့္ေကာင္းတယ္ "
သူက စကားေတြ တလက္စက္ေျပာလာသည္။ ကြၽန္ေတာ္ အင္းတစ္လုံးပဲ လုပ္ေနသည္။ ဒီလိုနဲ႔ အေဆာင္ေရာက္ေတာ့ .. အဘကေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္ေနပီေလ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ၂ေယာက္စလုံးလည္း ခ်မ္းေအးေနပီ... ေရေတြရႊဲလို႔...။ အာ့တာနဲ႔ သဘက္နဲ႔ေရသုတ္ရင္း ... အဝတ္ေတြလဲရသည္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း သူကအေရွ႕မွာပင္ အဝတ္ေတြခြၽတ္ ပုဆိုးၾကမ္း တစ္ထည္ ေကာက္စြပ္ကာ ေရစိုအဝတ္ေတြကို ေရပုံးထဲထည့္ရင္း... သူ့ကိုလွမ္းၾကည့္ေတာ့... ကြၽန္ေတာ္ကို စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ ၿပီးေတာ့ သူလည္ေခ်ာင္းမွ တံေတြးမ်ိဳခ်လိုက္တာကို ျမင္လိုက္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္လည္း ခ်က္ဆို သေဘာေပါက္ပီးသားဆိုေတာ့.... သူဘာျဖစ္ေနတာလဲဆိုတာ သိေနသည္။ ကြၽန္ေတာ္သာလက္ေဆာ့ၿပီး ေရလာေျမာင္းေပးပါက... သူကေတာ့ စီးလာမည္သာ။ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ေတြ ဂေယာက္ဂယက္ထလာတာကို သူမသိေအာင္ ဟန္ေဆာင္ရင္း..
"ထက္ေမာင္... မိုးစဲမွျပန္ပါ႔လား... ရလား... "
ေလာကြတ္ေခ်ာ္ကာ.. ေျပာလိုက္ေတာ့.. ထက္ေမာင္ အျငင္းပါ။
အေပၚပိုင္း အဝတ္မရွိပဲ ေဖြးဝင္းေနေသာ အသားအရည္ မို႔ေမာက္ေနေသာ ကြၽန္ေတာ့္ရင္အုပ္။ ဘယ္လီအနည္းငယ္ထြက္ကာ အဆီပိုမရွိ က်ဉ္းေနေသာခါးနဲ႔ လိုက္ဖက္ေသာ ပုဆိုးေအာက္က စြင့္ကားၿပီး လုံးတင္းေနေသာ ကြၽန္ေတာ့္ေကာက္ေၾကာင္းကိုသာ သူ အငမ္းမရ ေငးၾကည့္ေနသည္။ ကြၽန္ေတာ္ မေနတတ္ေတာ့... သူလည္းရႊဲစိုေနသျဖင့္... အာ့ဆိုလည္း... ဒီမွာ .. ကြၽန္ေတာ့္ပုဆိုးေဟာင္းနဲ႔ T-Shirt လဲဝတ္ထားလိုက္ မနက္မွ ေရစိုအဝတ္ေတြ လာယူေလ။ ပုဆိုးကို ကြၽန္ေတာ္ေပးလိုက္ေတာ့ .....။ သူက လွမ္းယူရင္း ခုံေပၚတင္ကာ သူ့အက်ီေတြကို ခြၽတ္လိုက္သည္။ အိုး... ငယ္သာ ငယ္ေပမယ့္ ေလ့က်င့္ထားသလို ညိဳေမာင္း စိုေျပေသာ အသားအရည္နဲ႔ လိုက္ဖက္စြာ ..... မို႔ေမာက္ေသာရင္အုပ္နဲ႔ လိုက္ဖက္ေသာ လက္ေမာင္းႂကြက္သားမ်ား ဝမ္းဗိုက္ႂကြက္သားမ်ားကို ရင္ခုန္စြာ လွမ္းျမင္ေနရသည္။ တဆက္တည္း သူက ေရစိုလုံခ်ည္ကို ခြၽတ္ခ်လိုက္ေတာ့ .... ႀကီးမားေသာ ေပါင္သားမ်ားအလည္ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေအာက္က အသားပို အဖုႀကီးကလည္း သူ လူသာငယ္တာ လီးကေတာ့ အကိတ္ထဲမွာပါေၾကာင္း သိသာလွသည္။ ကြၽန္ေတာ္ အမွတ္မထင္ ေငးၾကည့္ေနတာကို သူရိပ္မိမွာစိုးသျဖင့္ ဆက္မၾကည့္ေတာ့.. ဆက္ၾကည့္ရင္ ကြၽန္ေတာ့္ညီဘြားကလည္း ထိန္းမရေအာင္ မာလာေတာ့မည္။ ေရစိုအဝတ္ေတြကို သူပုံးထဲကုန္းထည့္လိုက္ေတာ့ သူ့ဖင္ေတြကလည္း ျပားကပ္မေနပဲ ေညႇာင့္အားေကာင္းမည့္ပုံ တင္းလုံေနသည္မွာ ရင္ခုန္စရာပင္။ သူက ပုဆိုးၾကမ္းကို ဝတ္လိုက္ၿပီး... သဘက္ျဖင့္ ေရစိုေနေသာ သူ့ကိုယ္လုံးကိုပြတ္ရင္း....
"အစ္ကိုေကာ ေရစိုနဲ႔ဖ်ားေနမယ္... မသုပ္ဖူးလား..." "ေနပါေစ.. မင္းပီးမွ ငါသုပ္လိုက္ပါ႔မယ္ ငါ႔ေကာ္ဖီေဖ်ာ္လိုက္ဦးမယ္... အခ်မ္းေျပသြားေအာင္ မင္းလည္းေသာက္သြား.."
လို႔ေျပာၿပီး သူ့ေရွ႕က လွမ္းထြက္ကာ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ဖို႔ျပင္ေနေတာ့သည္။ ဒါမွလည္း ထႂကြေနေသာ စိတ္ေတြ ၿငိမ္မွာေလ။ ဒါကို သူက အလိုက္မသိတာလား.... စကားစတာလားမသိ...
"အစ္ကိုက ညဘက္အတြင္းခံေဘာင္းဘီလည္း မဝတ္ဘူးေနာ္... အစ္ကို႔ ကိုယ္လုံးက ေတာ္ေတာ္လွတယ္ အသားအေရေကာ... မိန္းကေလးဆို ရွယ္ပဲဗ်...." "အေဆာင္မွာဆိုေတာ့ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနခ်င္လို႔ မဝတ္တာ။ ၿပီးေတာ့ ေရစိုေနရင္ေနတတ္ဘူးေလ... ေက်းဇူးပါ....ေကာ္ဖီတိုက္မွာပါ"
လက္ေတြတုန္လာသည္။ သူက ကြၽန္ေတာ္ေနာက္ကေန ေရသုတ္ရင္း ကြၽန္ေတာ့္ကို အေသအခ်ာၾကည့္ေျပာေနတာ။
"အင္း.. ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ခုေရစိုေပမယ့္ ခြၽတ္လဲလိုက္ရင္ ကြၽန္ေတာ့္ဟာက မၿငိမ္ဘူး အၿမဲထေနေတာ့.... မခြၽတ္ေတာ့ဘူး။ အိပ္မွပဲ ခြၽတ္ေတာ့မယ္... ဟဲ..ဟဲ.."
ေကာ္ဖီ ၂ခြက္ေဖ်ာ္ပီး စားပြဲေပၚကုန္းတင္ေနတုန္း ႐ုတ္တရက္သူက ကြၽန္ေတာ့္ေနာက္ကေန လာရပ္ၿပီး....
"အစ္ကို ကြၽန္ေတာ္ေရသုတ္ေပးမယ္... ၿငိမ္ၿငိမ္ေန"
ဆိုကာ ေနာက္ကေန လာရပ္ၿပီးသုတ္ေတာ့သည္။
"အား.. ေနပါေစ.. ညီ... အစ္ကို႔ဘာ အစ္ကိုသုတ္ပါ႔မယ္... လာ.. ေကာ္ဖီေသာက္... "
"ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေန ဒီမွာသုတ္ေပးေနတာ.. ခ်ဳပ္ထားလိုက္မွာေနာ္... ဟင္း...."
ကြၽန္ေတာ့္နားကပ္ၿပီး သူ ေရသုတ္ေပးရင္း ကြၽန္ေတာ့္ဂုတ္နား သူ့ရဲ႕ ထြက္သက္ဝင္သက္ ျပင္းျပင္းေတြက ေႏြးေထြးစိုစြတ္စြာ လာ႐ိုက္ခတ္သျဖင့္ ၾကက္သီးထသြားရသည္။ မလြယ္တဲ့ ေကာင္ေလးပဲ.... အို... ကြၽန္ေတာ့္ကို ေရသုတ္ေပးသလိုနဲ႔ ေနာက္ကေနခ်ဳပ္ကာ သူ့ေပါင္ၾကားထဲက လီးႀကီးက ပုဆိုးေအာက္ အတြင္းခံေအာက္ကေန ထိန္းမႏိုင္ သိမ္းမႏိုင္ ႐ုန္းကန္ကာ တစ္ခ်က္ခ်က္ ေကာက္ခ်ိတ္လုံးဝန္းကာ မာတင္းေနေသာ ကြၽန္ေတာ့္ဖင္သားမ်ားကို မထိတထိ လာထိေနေတာ့... ဟင္.. သိတဲ့အတိုင္း ဒီကလည္း လီးနဲ႔ထိမိရင္ ဘယ္လိုမွ မေနတတ္ေတာ့... ႐ုန္းကန္ေရွာင္ရွားမယ္ထင္သလား ေဝးေသးတယ္... နဂိုကမွ ထေနတဲ့ စိတ္႐ိုင္းေတြက ထိန္းမရေတာ့..... အလိုလို သူ့လီးဘက္ကို ဖင္ကေကာ့ေပးေနမိသည္။ သူ့လက္ေတြက ကြၽန္ေတာ့္ပခုံး ႐ုတ္တေလွ်ာက္ မ်က္ႏွာသုတ္ပဝါကေန ဖိပြတ္သုတ္ရင္း လက္ေမာင္း ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ခ်ိဳင္းကေန လွ်ိဳကာ အိုး.... ကြၽန္ေတာ့္ ရင္အုံကို ဖိကာ ပြတ္သုတ္ရင္း သူ့လက္ေတြက ကြၽန္ေတာ့္ႏို႔သီးေလးမ်ားကို လာေဆာ့ေနေတာ့...... ဟင့္... အ.. အင္း.. ကြၽန္ေတာ့ကာမခလုတ္ေတြကို သူလာဖြင့္ေနပီ... လူလည္း ဒူးေတြေခ်ာင္ကာ ေျပာ့ေခြလာသလိုျဖစ္လာၿပီး မထိန္းႏိုင္ေတာ့....
"အစ္ကို... ကြၽန္ေတာ္... အစ္ကို႔ကိုႀကိဳက္တယ္... ဟို... ခ်စ္....တယ္..."
" ဟင္..."
သူေျပာခ်င္တာေျပာသြားကာ ကြၽန္ေတာ့္ပါးေလး တစ္ဖက္အား နမ္းၿပီးျပန္ထြက္သြားေသာ ထက္ေမာင္ရဲ႕ ေက်ာျပင္ကို ေငးၾကည့္ရင္း သက္ျပင္းရွည္တစ္ခုကို ႏြမ္းလ်ေမာပန္းစြာ ခ်လိုက္မိေတာ့သည္။
ဆက္ရန္ အပိုင္း - ၂၄
---------------------------------------------
မွတ္ခ်က္။ ။ ထန္ၿပီး ထုပါ.. အတုမယူပါႏွင့္😁
သုံးပင်လိမ်တဲ့ ည
အပိုင်း - ၂၃
#Credit;C.K.O
မိုးလင်းသွားချိန်
ထိုညက မောမောနဲ့ကော ကျေနပ်မှုတို့ဖြင့် အိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်။ ဘာကိုဘာမျှမသိတော့ ……..အိပ်မက်ထဲတွင်တော့ ကိုကျော်စိုးနဲ့ကျွန်တော် ပြန်တွေ့ပြီး အားပါးတရလိုးပွဲဆင်ကြ သည်။ ခံစားချက်တွေက အပြင်မှာလို ထိတွေ့ခံစားနေရသဖြင့် ကျွန်တော်လန့်နိုးလာ တော့……
မလိုးရတာကြာပြီဖြစ်သော ကိုမင်းမင်းက အခွင့်အရေးရတုန်း အတိုးချဘေး တစောင်းလေး ဆွဲလိုးနေပါတော့ သည်။ ကျွန်တော်လည်း ကောင်းနေသဖြင့် ဖင်ကို ကော့ပေး ကာ သူ့ကို ပြန်ဖက်ရင်း မိုးလင်းခါနီး ဒုတိယအကြိမ်အလိုးခံလိုက်ပါတော့သည်။ နှစ်ဦးစလုံး တဖွတ်ဖွတ်တဖတ်ဖတ်ဖြင့် ကျေနပ်မှုအထွဋ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားပြီး သူ့လရည်များကို တစက်ခြင်း ကျွန်တော့ခရေထဲပန်းကာ စိမ်နေတော့သည်။ ဝေလီဝေလင်း အချိန်….ကပ္ပလီ မနိုးခင် ကျွန်တော်ပြန်ဖို့အချိန်သင့်ကြောင်း သိကာ…ပြန်ဖို့ပြင်လေသည်။ ကိုမင်းမင်းက သံပုရာခြံဝထိ လိုက် ပို့ သည်။ အပြန် ကွမ်းသီးပင်တန်းရှိသော လမ်းက အုန်းခြံထဲတွင် အကြော်ဆရာ ကိုကျော်ကြီးနဲ့ တိုးမိတော့လိပ် ပြာ မလုံမလဲဖြင့် ပြုံးပြကာ ကျွန်တော့် အဆောင်ရှိရာသို့ သုတ်ခြေတင်ခဲ့ပါတော့သည်။
ကိုကျော်ကြီးကတော့ ထူးဆန်း နေမည်သာ ။ ကျွန်တော်သံပုရာခြံမှာ တညထဲ လူသုံးယောက်နဲ့ လေးခါတိတိ အ လိုး ခံပြီး ပြန်လာတာကို မရိပ်မိသဖြင့်…..စောစောစီးစီးအပေါ်ပိုင်း ဗလာဖြင့် ပုဆိုးနွမ်းလေးဝတ်ကာ ပြန်လာသည်ကို ပဟေဠိဆန်ဆန်တွေးနေမလား။ ထူးဆန်းနေမလား မသိပေမယ့်….. ရိုးရိုးသားသား သွားသောက်ပြီး ပြန်လာတယ်ထင်မှာကိုတော့ ရှင်းပြစရာလိုမည် မထင်ပါ။ လူလည်း ပေါင်တွေကွကာ ညောင်းချိပြီး အားကုန်နေပြီဖြစ်သဖြင့်….ထို့နေ့က အလုပ် မဆင်းနိုင်တော့ဘဲ….မိုးအေးအေးမှာ အခန်းထဲကွေးကာ အနားယူနေမိတော့သည်။ မနက်စာ လည်း သွားမစားတော့ဘဲ……ဟိုဘက်ကုလားလမ်းက ဒေါ်တုတ်ကြီးကြာဇံကြီး (အုန်းနို့ ခေါက်ဆွဲကို နန်းကြီးဖတ်ဖြင့် ထည့်စားရသော ဘဲဥ၊ ရှောက်ရွက်တို့ဖြင့် ထည့်ကာ အီအီ ဆိမ့်ဆိမ့်ကို ချဉ်ငံစပ်ဖြစ်အောင်ပြင်ပြီး အကြော်နဲ့ ၂ ပွဲတီးကာ ကော်ဖီတခွက်သောက်ပြီး အိပ်ယာထဲလှဲရင်း…..ညက အဖြစ်အပျက်များကို စဉ်းစားကာ…..စိတ်တွေထလိုက်၊ စိတ်တွေ ရှုပ်လိုက်ဖြင့် စဉ်းစားခန်းဝင်နေလေတော့သည်။
ဇာတ်လမ်းတွေ ရှုပ်ကုန်ပြီလေ။ ဘယ်လိုရှင်း ရမလဲ။ ကပ္ပလီ ကလည်း ကျွန်တော့်ကို မနက်ကတောင် ထမင်းစားဖို့လာခေါ်ရင်း သူ ကျနော်နဲ့ထပ်တွေ့ချင်တဲ့အကြောင်း…ကျတော့်ကို ကြိုက်တဲ့အကြောင်းနဲ့ သူနဲ့ ထပ်တွေ့ရင် ကိုကျော်စိုးနဲ့ ချစ်သူဖြစ်တာကိုကော…အလိုးခံခဲ့တာကော…ကိုမင်းမင်းနဲ့ ချစ်သူဖြစ်ခဲ့တာ ကိုကော ဘယ်သူမှ သူတို့ညီအကိုနှစ်ယောက်လုံးမသိအောင် လုပ်ပေးမယ်ဆိုတာကို သွယ်ဝိုက်သောနည်းဖြင့်ခြိမ်းခြောက်အကြပ်ကိုင်သလို မြူဆွယ်သလို ပြောသွား ပြန် သည်။ ကျွန်တော်ကတော့ ဘယ်သူမပြု မိမိမှုပဲလေ စဉ်းစားမယ်လို့ အလိမ္မာနည်းနဲ့ လတ်တ လော ဖြေရှင်းလိုက်တော့သည်။ မတတ်နိုင် စိတ်ရှုပ်ရတဲ့အထဲ တဏှာ ရူး ကပ္ပလီက တမျိုး….သူလည်း မိန်းမပွေသလို….သူ့ရွာတွင် မိန်းမရှိတာဘဲ…..ကွဲသလို …ပေါင်းသလို လုပ်နေတာ…..မသိရင်ခက်…။
ပြီးတော့…ကိုမင်းမင်း…ကျွန်တော့်ကို မနက်က သူလိုးပြီး ကျွန်တော်ပြန်တော့ လိုက်ပို့ရင်း….သူနောင်တရတဲ့အကြောင်း…ကျွန်တော့်ကို လက်လွှတ် မခံနိုင်ကြောင်းကျွန်တော့်ကို ပြန်ရဖို့ သူကြိုးစားမယ်ဆိုတဲ့အကြောင်း…ကပ္ပလီနဲ့ ရှင်းရှင်း နေဖို့နဲ့ သူမရှိချိန် သံပုရာခြံဘက် မလာရန်နဲ့ ကပ္ပလီကို ရှောင်ရန်ကိုပါနှစ်သိမ့်သလိုလို ကျွန်တော့်ကို တန်ဖိုးထားသလိုလိုနဲ့ အမိန့်ပေးသလိုပြောကာ ကျွန်တော့လက်ကို ဖျစ်ညှစ် ရင်း ကျွန်တော့်ကိုမျှော်လင့် ချက်ဖြင့် မျက်စိတဆုံးကြည့်ကာ ပြောခဲ့ပြန်သည်။
ချစ်သူလို လင်မယားလို နေဖြစ်ခဲ့သော ကျွန်တော် စနှိုက်ကြော်သည်ဘဲ ထားပါတော့….ကိုကျော်စိုး …ကျွန်တော့်အချစ်ဆုံးကကော..ညက အဖြစ်အပျက်တွေကို သိသွားရင် ခွင့်လွှတ်မလား..။ ကပ္ပလီနဲ့ ထိုးကြမလား..။ ဒါက ပြဿနာမဟုတ်သော်လည်း ညီအရင်း ကိုမင်းမင်းနဲ့က ….မယားလုပွဲ မဟုတ်တဲ့…..ဘုရား…ဘုရား…ထိုးကြကြိတ်ကြ ရန်ဖြစ်ကြရင်…မဖြစ်… စဉ်းစားရင်း စိတ်တွေလေးလာကာ…ကျွန်တော် တခုခုဆုံးဖြတ်ရတော့မှာပါ။ တယောက်ကို ရွေးချယ်ရတော့မှာပေါ့။ သုံးယောက်လုံးနဲ့တော့ မဖြစ်နိုင် ဖြစ်နိုင်ရင်တောင် ပိုရှုပ်ထွေး လာဖို့ဘဲ ရှိတယ်။ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက်ကလည်း တည့်ကြတာ မဟုတ်။ မိန်းကလေး တစ်ယောက်ကို အပြိုင်ကြိုက်ပြီး လုတာကမှ ကြားကောင်းဦးမယ်။ ပါရာစီတမော ၂ လုံး နဲ့ ဘာမီတွန် ၁ လုံးကို ရေအေးအေးဖြင့် သောက်ကာ စောင်ခြုံရင်း အိပ်ဖို့ကြိုးစားကာ ….တဖြည်းဖြည်း မျက်လုံးများ မှေးရင်း ကျွန်တော်ဘာမှမသိတော့
အိပ်မက်ထဲတွင်တော့ ထိုသုံးယောက်နဲ့ ကျွန်တော် နေ့လည် ထမင်းစားချိန်ရောက်တော့လည်း…ကျွန်တော် ကန်တင်းမှာ ထမင်းသွားမစားဖြစ်။ မနက်က ဝယ်ထားသော ခေါက်ဆွဲခြောက်ထုပ်ကိုသာ အဆောင်မှာ ရေနွေးနဲ့ တည်ရင်း ဖြစ်သလိုပင် စားလိုက်သည်။ ခြေလက် ဆေးရင်း.. လန်းသွားအောင် အဆောင်နားကနေ ခြံဝဘက် လမ်းလျှောက်ရင်း ညနေစားဖို့ ကြာဆံတို့ ဘာတို့ ဝယ်ကာ ရေခဲထုပ်တထုပ်ကို ပါးစပ်က စုပ်ရင်း အ ဆောင် သို့ ပြန်လာကာ …မနက်က အကြောင်းကို ထပ်စဉ်းစားရင်း အိပ်ယာထဲပြန်လှဲ နေလိုက်တော့သည်။ မှေးခနဲ တစ်ချက်အိပ်ပျော်သွားကာ…ညနေစောင်းခါနီးမှ…ပြန်နိုးလာတော့သည်။ နာရီကြည့်တော့ ၃ နာရီခွဲ…။ ခေါ်သံကြားလို့ ကြည့်လိုက်တော့… ကိုငြိမ်း…
"မင်းနေမကောင်းဘူးဆို… သက်သာလား…ဒီနေ့ အလုပ်လည်း ပါးတယ်။ တစ်ဝိုင်းဘဲဝင်တယ်။လူများပေမယ့် ပိုက်ဆံ က သိပ်မရဘူး။ အလုပ်များနေလို့ မလာဖြစ်တာအညောင်းမိနေမယ်…မှန်း.. ကိုယ်လည်း မပူပါဘူး ပြောပြော ဆိုဆို..ကျွန်တော့် နဖူးကို စမ်းရင်း သူက…စိတ်ညစ်စရာ ဘာတွေ ရှိလဲ..ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း..ရင်ဖွင့်စမ်းပါ အချင်း ချင်းတွေဘဲ..မင်းရုပ်က ရည်းစားပူမိသလို… လင်ပူမိသလို ဖြစ်နေတာ.. "
ကျွန်တော် ဟင်ခနဲဖြစ်ကာ ထိသွားသလို ရယ်လည်း ရယ်ချင်သွားသည်။ သူမှန်းပြောတာ မှန်သွားလို့လေ။
ကျွန်တော် ကိုကျော်စိုးတို့ သုံးယောက်နဲ့ ဖြစ်ခဲ့သည်ကိုသာ သူသိရပါက…..ဟင်း…. သက်ပြင်းတစ်ချက်ကို မသိမသာ ခိုးချရင်း..
" အင်း… စိတ်ညစ်စရာကိစ္စ နည်းနည်းရှိလို့ပါ။ ပြီးတော့ ညက စောင်မခြုံဘဲ အိပ်မိတော့ အအေးပတ်ချင်သလို ဖြစ်သွားတာ ဖျားတာတော့ မဖျားပါဘူး။ အခုသက်သာပါပြီ…"
"အေး…ပျော်ပျော်နေသေခဲ… မော်တော်နေရေထဲ.. စိတ်ညစ်စရာတွေ သိပ်မတွေးနဲ့ စိတ်ပိုရှုပ်ပြီး အမှားတွေ လုပ်မိတတ်တယ်။ လာ…. ရေချိုးရအောင် ဒါမှ လန်းသွားမှာ..။ ပြီးရင် အမိုးတို့ခြံထဲ အလည်သွားပြီး.. ice coffee သောက်ရင်း လဖက်သုပ်စားရအောင် လာ.."
ကျွန်တော်လည်း အဆောင်မှာ တစ်ယောက်ထဲ ရှိတုန်း ကိုငြိမ်း လာခေါ်တာနဲ့ အတော်ပဲဖြစ်သွားသည်။မဟုတ်ရင် ကိုမင်းမင်းနဲ့ ကပ္ပလီ၊ ကိုကျော်စိုးနဲ့ ဆုံကာ နားပူနားဆာနဲ့ ညက အဖြစ်တွေကြောင့် စိတ်ရှုပ်နေမိမှာသေချာသည်။ ကိုငြိမ်းနဲ့အတူ ရေချိုးရင်း သူယူလာသော သစ်ခွပန်းနံ့ဆပ်ပြာနဲ့ ကန်ထဲက ရေအေးအေးတို့က လူကို လန်းဆန်းစေသည်။ သူအဆောင်ပြန်တုန်း ကျွန်တော်လည်း လုံချည်တထည်နဲ့ T-shirt တစ်ထည်ကောက်စွပ်လိုက်သည်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီတော့ ဝတ်မနေတော့ ညနေဘက် အပြင်သွားတာ ကရင်မကြီး အမိုးတို့ ခြံမို့….ကိုငြိမ်းလည်း ကျတော့်လိုပင် T-shirt တစ်ထည် ပုဆိုးတထည်နဲ့ ဆံပင်တွေသေချာဖီးကာ ရေ မွှေး နံ့တွေသင်းနေအောင် စွတ်ပြီး သနပ်ခါးတွေ ခပ်ရေးလိမ်းလာကာ super ice-coffee နဲ့ one tea နို့ဆီထုပ်တွေဝယ်ရန် ကျွန်တော့်ကို လာခေါ်သည်။
"ဟာ…မင်း မျက်နှာကလည်း ဘာမှ လိမ်းမလာဘူးလားမျက်နှာပြောင်နဲ့ ဒါပေမယ့် ကြည့်ကောင်းပါတယ်"
"ကိုငြိမ်းကလည်း သနပ်ခါး ပျင်းလို့ လိမ်းမလာတာ"
" အရင်တစ်ခါ ငါဝယ်ပေးထားတဲ့ apple cream cake လေး လူးလိုက် မင်းမျက်နှာ ပိုဝင်းသွားပြီး လှနေမှာ လာပါ ငပျင်းရယ် လာ. လာ..ငါဘဲ လိမ်းပေးမယ်"
ဆိုကာ သူက ကျွန်တော့်မျက်နှာကို လိမ်းပေးသည်။ ဆံပင်လည်း မဖီးဘူး…ဒါပေမယ့် မင်းဆံပင်က လှိုင်းတွန့်နေတာ သဘာဝအတိုင်း လှပါတယ်..။ လာ..လာ…စျေးသွားမယ်။ ညနေစာ စားပြီးရင် သွားမယ်..။ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် ခြံထိပ်ကို ထွက်ပြီး တစ်ခြံကျော်က ဒေါ်ပုမကုန်စုံဆိုင်မှာ လိုအပ် တာဝယ်ကာ ခြံရှေ့ စွယ်တော်ပင်ရှိသော အုတ်ခုံဘေးရောက်တော့…
"ဟား.. စွယ်တော်ရွက် တွေတောင် နုနေပြီး…မင်းကြိုက်တဲ့ စွယ်တော်နဲ့ ဆူးပုတ်ဟင်းချိုချက်မယ်…မနက်ဖြန်မှ ခူးတော့မယ်.."
စိမ်းနုရောင်စွယ်တော်ရွက်ကလေးများက မျက်စိကပသာဒ စိမ်းစို လှပနေ တော့သည်။ ကိုငြိမ်းနဲ့အတူ canteenကို ရောက်တော့ အခြားအလုပ်သမားတွေလည်း ရေချိုး ပြန်တဲ့သူနဲ့ ထမင်းစားလာတဲ့သူတချို့တော့ ရောက်နေသည်။ ကျွန်တော်ကတော့ ထမင်း မစားချင်သောကြောင့် ယူလာသော ကြာဇံထုပ်ကိုသာ ပုဂံထဲထည့်ပြီး ရေနွေးလောင်းဖို့ ပြင်တော့..
" ဟဲ့..ထမင်းမစားဘူးလား..ပေးစမ်း..ကြာဇံကို အာ့လို ရေနွေးနဲ့အသင့်ဖျော်တော့ မနူးမနပ်နဲ့ ဘယ်စားကောင်းမလဲ..ငါလုပ်ပေးမယ်…အဲ့မှာ ထိုင်နေ.."
ပြောပြောဆိုဆို ကိုငြိမ်း က ကျွန်တော်ရေနွေးထည့်ဖို့ ပြင်နေသော ကြာဇံပန်းကန်ကို လှမ်းယူကာ ထွက်သွားသည်။ ကိုငြိမ်း မီးဖိုဘက် ထွက်သွားတော့ ကိုမင်းမင်းနဲ့ တခြားတစ်ယောက် ထမင်းစားဖို့ canteen ထဲ ဝင်လာကာ ကျွန်တော့်နားကို ကပ်လာသည်။ နေမကောင်းဘူးလား… ခပ်တိုးတိုးလှမ်း မေးသည်။ ကျွန်တော် ခေါင်း ညိတ် ပြလိုက်သည်။ ထပ်တွေ့ရအောင်လေ..။ "ည..ကျ..လာ..ခဲ့.. မယ်လေ.."
" မလာပါနဲ့…"
"ဟင်..ဘာ..ဖြစ်.."
" မင်းမင်းရေ….ဖယ်တော့…ထမင်းက ဟိုမှာ သွားယူရမှာ…ငါ..ဒီမှာသူနဲ့အတူတူစားမယ်"
သဘောကောင်းပေမယ့် နှုတ်ကြမ်း၊ အာကြမ်း၊ လျှာကြမ်းကာ မထင်ရင် မထင်သလို ပြောတတ်သော ကိုငြိမ်းကို သူလန့်သည်။ ခပ်ကုပ်ကုပ် နဲ့ သူထွက်သွားကာ ကျွန်တော်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် အခြားစားပွဲဘက် ထိုင်ပြီး ထမင်းကို ပါးစပ်က စားရင်း ကျွန်တော့ကို မျက် တောင် မခတ်တမ်း ပြူးကြည့်နေသည်။ အနေခက်လှ ပါဘိ။ သနားရမလိုလို။
"ရော့..ငိုင်မနေနဲ့..စား..ငါရှယ်လုပ်လာတယ် "
"ဟင်… အများကြီး အားနာစရာ…"
ကြွေပန်းကန်လုံးကြီးကြီးထဲမှာတော့ ကြာဇံအပြင် မုန်ညင်းလတ်လတ် ဆတ်ဆတ်ငုံးဥ ၃ လုံး၊ ပဲပြား၊ ကြွက်နားရွက်မှို၊ ပန်းပွင့်ခြောက်၊ ယိုးဒယားဟင်းချိုတို့ ၁၂ မျိုး ဟင်းချိုတို့တွင် ထည့်သော ငါးဖယ်ဖတ်များ၊ ခါဂျက်ဥအနီရောင်များ၊ နံနံပင်နဲ့ ငရုတ်ကောင်း မှုန့်တွေ ဖြူးလာသည်။ အနံ့က သရေကျဖွယ်ရာ ဖွယ်ဖွယ်ရာရာပြင်ဆင် ပေးလာသဖြင့် ကိုငြိမ်းကို အားနာသွားသည်။ သူက ဒီ ဆိုင် ဒီခြံရဲ့ လူယုံလို ဖြစ်နေသဖြင့် သူ့ခြေသူ့လက် သူထည့်ယူပိုင်ခွင့်ရှိသည်။ ငရုတ်သီးစိမ်းအနီ အစိမ်းများကို ပါးပါးလှီးကာ ကြက်သွန်ဖြူကို အကွင်းလိုက်လှီးပြီး ပဲငံပြာရည်အကြည် ရှာလကာရည်တို့ဖြင့် လုပ်ထားသော ဘိတ်ချဉ်က ပန်းကန်လေးဖြင့် ခပ်လာသေးသည်။
"များလိုက်တာ ကိုငြိမ်း ကျွန်တော်မကုန်ဘူး ကူသောက် ပေး "
"အားရှိအောင် များများစားတာ မဟုတ်ဘူး။ ကုန်အောင်သောက်"
" အင်းပါ.."
ကျွန်တော် လည်း ကိုငြိမ်းထမင်းဇလုံထဲ လှမ်းကြည့်တော့….canteen ထမင်းဟင်းအပြင် ဘာမျှအပို ဟင်းမရှိပေ။ ထို့ကြောင့် ပန်းကန်လုံးတစ်လုံးထဲ ငုံးဥတစ်လုံးနဲ့ ကြာဇံဟင်းရည်ကို သူအတွက် ခွဲပေးလိုက်သည်။
"မကုန်တော့လည်း ငါသောက်ရတာပေါ့ အာ့ကြောင့် မင်းက မဝတာ ငါ့ကတော့ အစားဆို ဘာလာလာ ခိခိ"
ကျွန်တော်ထည့်ပေးသော ကြဇံဟင်းရည် ကို သောက်လိုက် ထမင်းကို မြိန်ရှက်စွာ စားနေသော သူ့ပုံစံကို ကျွန်တော်တွေ့တော့ စိတ်ညစ်တာတွေ သက်သာသွားသည်။ သူတကူးတက လုပ်ပေးသော ကြာဇံပြုတ်က အနံ့ အရသာတော်တော်ကောင်းသဖြင့် ကျွန်တော်လည်း ခံတွင်းတွေ့ကာ ချွေးတရွှဲရွှဲဖြင့် အကုန် အားပေးလိုက်သည်။ ထမင်းစားပြီးလို့ ပန်းကန်ဆေးရန် ကိုငြိမ်းထသွားသည်။
"အပြင်မှာစောင့်နေ…ငါထွက်လာခဲ့မယ်"
ကပ္ပလီတစ်ယောက် ထမင်းစားဖို့အလာ ကိုငြိမ်းကို မြင်တော့ ကျွန်တော့်ဆီ မလာတော့ဘဲ တခြားတဖက်မှာ သွားထိုင်ပေမယ့်… ကျွန်တော် မြင်အောင် မျက်စိတစ်ဖက်မှိတ်ပြလိုက်သေးသည်။ ဒါကို ကိုမင်းမင်း မြင်တော့ သူ့ထမင်း ဇလုံကို ခုံနဲ့ ဆောင့်ချလိုက်သလို လုပ်သည်။ စိတ်ရှုပ်ရပါလား ငါတော့ ကြာရင် ဒီသုံးယောက် နဲ့တော့ မလွယ်…။ တစ်ခုခု လုပ်ရတော့မည်။ စားပွဲမှထကာ ပန်းကန်ဆေးရန် ဘေစင်သို့ ထ အသွား….။
"ချွတ်…ချွတ်…ပြွတ်..ပြွတ်.."
ဖြင့် ကပ္ပလီက အထာတွေပေးနေပြန်သည်။ ကိုမင်းမင်း ကလည်း ကျွန်တော့်နောက် ကပ်လိုက်ကာ ပန်းကန်ဆေးဖို့ မျက်နှာထားတင်းတင်းဖြင့် ကပ် လိုက်လာသည်။ သူ ဘာမှမပြောခင် ကိုငြိမ်းက အထုပ်တွေဆွဲပြီး အိမ်ထဲက ထွက်လာတော့ သည်။ တော်သေးသည်။ လာ…သွားကြမယ်။ ကိုငြိမ်း လက်ထဲက ရေခဲထုပ်ကို လှမ်းယူရင်း ခြံထိပ်ကို နှစ်ယောက်သားထွက်လာသည်။ လမ်းတွင် ကိုငြိမ်းက
"မင်းမင်းနဲ့ ကပ္ပလီက မင်း ကို စိတ်ဝင်စားနေသလိုပဲနော်။ ကမ..ညည်း..သူတို့ကို အခွင့်အရေးမပေးနဲ့..၂ ယောက်လုံးက ချူစားမယ့် ဟာတွေ…သိလား.."
"အင်းပါ….ကိုငြိမ်း.."
" အေး…အခုလို…အပျိုရည်မပျက် အေးဆေးပဲနေ…။ မနေနိုင်ရင်တော့…ငါ့အဆောင်က ပါကျဲ(ကိုဇော်)နဲ့ ထက်မောင်တို့က လည်း မင်းကို စိတ်ဝင်စားနေတာ ငါသိတယ်။ မင်းနဲ့ လိုက်တယ်။ ကြိုက်တဲ့ တစ်ယောက်ပြော…ငါ စပ်ပေးမယ်။ သိလား…ခိခိ.."
ဟင်း….သက်ပြင်း…တစ်ချက်ခိုးချမိ သည်။
"ဘာလဲ …ကမ…ညည်းက ကြေးများနေတာလား။စိတ် ကူး မလွဲနဲ့ ၂ ယောက်လုံးက အလန်းစားတွ နော်။ ရုပ် ရည်ရော ပစ္စည်းပါ စပါယ်ရှယ်တွေ အကျင့်နဲ့ စိတ် ကောင်းလည်း ရှိတယ်။ ငါနဲ့တော့ ဟိုလိုမဖြစ်သေးပါဘူး။ လက်နဲ့ဘဲ ဆော့ပေးထားတာ။ ငါ့ကို သူတို့ကြောက်လို့သာ ငြိမ်ခံတာ..။ ပါကျဲ (ကိုဇော်) ဆိုလည်း ဂျူးစပ်ထားတော့ အသားဖြူဖြူ ဗလတောင့်တောင့် ရုပ်က နိုင်ငံခြားသားရုပ် ယောကျာ်းပီသတယ်။ အရပ်ကလည်း ရှည်တယ်။ လီးကလည်း ကြီးပြီး ရှည်တယ်။ ငါက သူနဲ့ ပိုပြီး သဘောတူတယ်…ညည်းကို…။ ထက်မောင်က တော့ မင်းထက်တော့ သုံးလက်မလောက် မြင့်တယ်။ အရပ်က အသားညိုညို ဗလတောင့်တောင့်နဲ့ အကြမ်းဆင်လေးပဲ။ သူ့လီးကလည်း ပါကျဲလောက် မရှည်ပေမယ့် တုတ်တယ်လေ။ သူကတော့ နည်းနည်းကလေးဆန်တယ်။ လူကောင်သာကြီးပြီး အသက်က ငယ်သေးတာကိုး။ ငါ့စကားကိုလည်း နားထောင်တယ်။ ၂ ယောက်လုံး မင်းစိတ်ဝင်စားရင်ပြော ငါအောင်သွယ်လုပ်ပေးမယ်။ ဟိဟိ ငါက အောင်သွယ်လုပ်ရတာ ဝါသနာပါတယ်"
ဪ ကိုငြိမ်းရယ် ကျွန်တော်က ကိုငြိမ်းထင်သလို ဖြူစင်တဲ့သူ မဟုတ်တော့ပါဘူး။ ကိုငြိမ်း ကြည့်မရတဲ့ ကိုမင်းမင်းနဲ့ ကပ္ပလီတို့အပြင် အိမ်ထောင်သည် ကိုကျော်စိုးနဲ့ပါ အလိုးခံပြီးလို့ ညီ့ခရေလည်း ပါကင်မဟုတ်တော့ပါဘူး…ဟနေပါပြီ စိတ်ထဲတွင်သာ ပြောနေမိသည်။ သူအ လွန်တန်ဖိုးထားသော အလွန်ချစ်သော သူ့သူငယ်ချင်း ကျွန်တော်က မရိုးသားတော့တာ အလိုးခံဖူးပြီးသား သူကြည့်မရတဲ့သူတွေနဲ့ဖြစ်နေတာသာ သူ့ပြောလိုက်ပါက ကျွန်တော့်ကို ခေါင်းခေါက်မလား ဒေါသထွက်ကာ ပြစ်တင်ဆဲဆိုမှာတော့ သေချာသည်။ သူလည်း စိတ်ညစ်ရမယ်လေ။ သူ့ယုံကြည်မှုကိုလည်း ကိုက လိမ်ညာနေသလိုဖြစ်နေသည်။
" ဟဲ့…ဘာတွေစဉ်းစားနေတာလဲ..။ ငါမေးတာ..ဖြေဦး..။ဟိုဟာက ငါလက်သပ်မွေးထားတာတဲ့ ငါ့သားတွေ..လူယဉ်အောင်…နင်က ငါ့အချစ်ဆုံး သမီးလိုဘဲ။ ငါက စိတ်ချရလို့ ပြောပြတာ"
"အင်း…ဟုတ်။ …ကို..ငြိမ်း…ဟိုနှစ်ယောက်စလုံးက ချောပါတယ်..။ မိုက်ပါတယ်..။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော် ဘာကို ရွေးရမလဲ…မသိဘူး…"
"အယ့်…လောဘကြီးရန်ကော။ အင်း…ငါစီစဉ် ပေးမယ်" "ဟုတ်…"
ဟုတ်လိုက်သည်။ သူတို့ကို ကျွန်တော်ကြိုက်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကိုငြိမ်း လက်သပ်မွေးထားမှန်း မသိ။ သာမန်ယောကျာ်းတွေလိုဘဲ မိန်းမစိတ်ဝင်စားကာ Homo ဆို မုန်းမယ်ထင်လို့ မစရဲဘူး..။ သူတို့ ကျွန်တော့်ကို စပေမယ့် သာမန်ခင်လို့ စတာပဲထင်တာ။ ခုတော့ နောက်ကျသွားပြီလေ။ ကိုငြိမ်းကို ဟုတ်ကဲ့လို့ မပြောရင်လည်း ဟိုမေး ဒီမေး….ဟိုစစ် ဒီစစ်နဲ့ ဟိုသုံးယောက်နဲ့ ကျွန်တော့် အကြောင်းပေါ်ကုန်တော့မယ်။
"ငါက ငါတို့ အဆောင်နောက်က အသားညိုညိုနဲ့ ကားစပါယ်ယာ လိုက်နေတဲ့ အောင်အောင်ကို ပိုသဘောကျတယ်။ ပါကျဲထက် ထက်မောင်တို့ထက် ယောက္ခမတွေက ရိုးပြီး ဆင်းရဲတော့ သနားချစ်ပေါ့ဟာ..။ သူက ကိုဇော်လောက် အရပ်မရှည်ပေမယ့် ထက်မောင်ထက်တော့ နည်းနည်းပိုမြင့်တယ်။ ငါနဲ့တော့ နည်းနည်းလေးပဲ နိမ့်တယ်။ body ကတော့ အကိတ်ကြီး နော်။ လက်မောင်းတွေ ပေါင်တွေ တင်တွေ ရင်အုပ်တွေဆို မောင်ဗမာအတိုင်းဘဲ။ အသက် ကလည်း မင်းထက် နည်းနည်းပဲ ကြီးတာ။ သူနဲ့တော့ ဟိုလိုလင်မယားလို မနေရသေးပါဘူး။ ဒါပေမယ့်….ချစ်သူလိုတော့ နေတယ်"
" ဟင်…ဘယ်လို သွက်လှချည်လား"
"ကဲ….ငနာလေး။ တွေးလိုက်ရင် ဒါဘဲ.."
ဒေါက်ခနဲ မနာအောင် ကျွန်တော့်ခေါင်းကို သူက ခေါက်လိုက်သည်။ ပေါက်ကရတွေ တွေးမနေနဲ့။ နမ်းတာ ဖက်တာ အထိအတွေ့လောက်ပဲ ရှိတာပြောတာ..။ နောက်မှ နင်နဲ့ မိတ်ဆက်ပေးမယ်။ စကားတပြောပြောနဲ့ ထွက်လာတာ သိပ်မကြာခင်မှာဘဲ အမိုးတို့ခြံထဲ ရောက်လာသည်။ အမိုးက ကရင်အဖွားကြီးပါ။ သူ့သားသမီးတွေက နယ်မှာ အလုပ်လုပ်နေသဖြင့် ခြံထဲတွင် ခြံစိုက်စားကာ အလုပ်သမားနဲ့ သူ့တူမအချို့နဲ့ တူအချို့သာ နေ့လယ်နေ့ခင်း ရှိတတ်သည်။ညနေတော့ အပြင်သွားကြ ဘာကြနဲ့ ညဘက်မှသာ ညလာ အိပ်ပေးတတ်သည်။ အဖော်မဲ့နေသူ ပီပီ ဧည့်သည် မျှော်တတ်သည်။
"သားတို့ လာကြ …အမိုး လဖက်သုပ်ပေးမယ်။ လာ..လာ ကွပ်ပျစ်မှာ ထိုင်"
ကွပ်ပစ်ပေါ် ရေနွေးကြမ်းသောက်ဖို့ ပြောကာ လဖက်သုပ်ဖို့ အိမ်ထဲဝင်သွားသည်။ ကျွန်တော်နဲ့ ကိုငြိမ်းလည်း ခဏ ထိုင်ကာ လဖက်ရည်ကြမ်းကို သောက်ရင်း…ကိုငြိမ်းယူလာသော super ice-coffee ကို ဖျော်ရန် အမိုး အိမ်မီးဖိုထဲ လိုက်ဝင်ခဲ့သည်။
"ဟဲ့..ကောင်လေးတွေ…ထိုင်နေကြတာ မဟုတ်ဘူး"
" ရပါတယ် ….အမိုး….ice-coffee အမိုးကို ဖျော်တိုက်ချင်လို့ "
"အားနာစရာ…အေ"
ပြောပြောဆိုဆို ဖန်ခွက်များကို ပြင်…ကာ စတီးကိုင်းခွက်အဖုံးပါသော တစ်ခုထဲကို ice-coffee ကို ဖောက် ထည့် ရေအေးထည့်…သကြားအနည်းငယ်နဲ့ နို့ဆီထည့်ကာ မွှေလိုက်ပြီး ပျော်လာတော့ အသင့်ယူလာသော ရေခဲတုံးများကို အနေတော်ထည့်ကာ ကွပ်ပစ်ပေါ်သို့ ယူလာကြတော့ သည်..။ အမိုးကလည်း နှပ်ထားသော လဖက်ကို ကျွန်တော်တို့ကြိုက်သလောက် ပုဇွန် ခြောက်နိုင်းခြင်း၊ ကြက်သွန်ဖြူ ငရုတ်သီးစိမ်း၊ ဂေါ်ဖီ၊ ခရမ်းချဉ်တို့ကို မြေပဲဆီရွှဲရွှဲ အကြော်စုံ တို့ဖြင့် နယ်ဖတ်သုတ်ကာ ဇွန်းတွေတပ်ပြီး ထွက်လာသည်။ အမိုးတို့ခြံက တောင် ကုန်း လေး လို ဖြစ်နေတော့ ခြံနောက်ဘက် ရေ လှောင် ကန်ကြီးကို ကျွန်တော်တို့ ခြံထက် ပိုမြင်ရ သည်။
သစ်သားအိမ်လေးရှေ့က ကွပ်ပစ်ပေါ်တွင် ဒေါင်းဖန်ဝါနဲ့ ကြက်မောက် စိန်ခြယ် ပန်းများ စိုက်ခင်းကို ကျော်လို့ ညနေရေသောက်ဆင်း အစာရှာရမှ အိပ်တန်းပြန် နေသော ငှက်တို့နဲ့ ညနေခင်းက သာယာလှသည်။ စကားလေးပြောလိုက်….လဖက်စားလိုက် ရေနွေး ကြမ်းသောက်လိုက်နဲ့ စိတ်ညစ်စရာ စိတ်ရှုပ်စရာတို့ အဝေးရောက်နေတော့သည်။ နောက်ဆုံး ကိုငြိမ်းလက်စွမ်းပြထားသော အမိုးကြိုက်သော ice-coffee ချိုဆိမ့်အေးလေးနဲ့ အဆုံးသတ် ကာ ပြန်ခဲ့ကြသည်။ အပြန်….ကိုငြိမ်းက….
"ကမ..ငါပြောထားတာ မမေ့နဲ့နော်"
"ဘာကိုလဲ… "
"တယ်…ငါလုပ်လိုက်ရ…ကိုဇော်နဲ့ ထက်မောင်..လေ.." "အင်း ကိုငြိမ်း သဘောပါ… ကျွန်တော် တော့ ရွေးရခက်တယ်။ သူတို့ကိုတော့ ပေါ်တင်မပြောပါနဲ့…ရှက်တယ် "
ကိုယ့်အကြောင်းနဲ့ ကိုယ်မို့ မကြိုက်ပါဘူး မချစ်ပါဘူး စိတ်မဝင်စားပါဘူး ငြင်းနေရင်…ဟိုနှစ်ကောင်နဲ့ ဖြစ်နေလား ချစ်သူရှိနေလား မေးတော့ စစ်တော့မှာမို့ သူ့စိတ်ကြိုက် ရေလိုက် ငါးလိုက် စိတ်ဝင်စားချင်ယောင်ဆောင်လိုက်သည်။
"အင်း….အာ့ဆို…ငါဖန်ပေးမယ်။ ည လာခဲ့အုန်း ….TV လာမကြည့်တာကြာပီ…ကမ…အား မိုးရွာတာနဲ့ အိပ်ပျော်သွားလို့ပါ "
"ဟုတ်လား.. ဟိုညက ငါ နင့်အဆောင်လာခေါ်တော့..မရှိဘူး.."
ဟိုက်…မရှိတာ ဟုတ်ဘူး သူခေါ်တာ ကြား တယ်…။ ကိုကျော်စိုးနဲ့ လိုးနေတာ သူမမြင်လို့ ဖျား…..ဖျား…စိတ်ထဲ ဘုရားတမိသည်။ ကိုငြိမ်းက အတွေ့အကြုံရင့် သဘာရင့်သလို လည်သည်။ လူကဲခတ်တော်သလို စပ်စုတတ် သည်။ သူ့ကို ကြာကြာလိမ်ရသည်မှာ သတိထားနေရသည်။ ဘယ်တော့ ပေါ်ကုန်မလဲလို့…။
"အိမ်သာထဲ ရောက်နေလို့….နောက်ပြီး ရေခဲစက်က ရေမောင်းတာ အသံရောနေတော့ ခေါ် သလား..မခေါ်သလား..သိပ်မသည်းကွဲ လို့…ပြီးတော့ လာကြည့်တော့ မတွေ့တော့ဘူး လေ….လာခါနီး မိုးကဖွဲလာတော့…ပျင်းတာနဲ့ မလာတော့တာ…ဒီညလာမယ်.."
" ပြီးရော… ကမ…see you…"
ကျွန်တော် အဆောင်ပြန်ရောက်တော့….ည ခုနှစ်နာရီကျော်နေပြီ။ ခြံတံခါးကို ၈ နာရီထိုးခါနီး ပိတ်ဖို့ ထွက်လာကာ ပိတ်လိုက်ပြီး TV ကြည့်ဖို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ ကျွန်တော် ရောက်တော့ ကိုငြိမ်းနဲ့ ထက်မောင်၊ ကိုဇော်တို့လည်း ရောက်နေသည်။ ကိုငြိမ်းက ကျွန်တော့်ကို ထက်မောင်နဲ့ ကိုဇော်အကြား တွန်းပို့သဖြင့် သူတို့ကြားမှာ ထိုင်နေရသည်။ စိတ်ထဲတွင်တော့ ရှက်သလိုလို..ရင်ခုန်သလိုလို..စိတ်လှုပ်ရှားတာတော့ အမှန်… ဘာဖြစ်မယ် ..ဘာလုပ်မယ်ဆိုတာ အတွေ့အကြုံအရ သိတာပဲလေ။ ဒါပေမယ့် ခပ်တည်တည်နဲ့ စကား ရောဖော ရေလိုက်ငါးလိုက်တော့လိုက်သည်။ ပြန်ခါနီးမိုးက စလာတော့ … ကျွန်တော် ထီးမ ပါခဲ့မှန်းသိရသည်။ ကိုငြိမ်းက ထီးတချောင်းထုတ်ပေးကာ ကျွန်တော့်ကို မျက်စိမှိတ်ပြပြီး ထက်မောင်…လိုက်ပို့လိုက်လေ….ပြီး ထီးပြန်ယူခဲ့လေ.."
ခက်ပြီ…နီနေသော အဆောင်က ခြံထိပ်နားဆိုတော့ နည်းနည်းဝေးသည်။ ဒါကြောင့် …ကျွန်တော်လည်း ငြင်းမနေတော့ဘဲ….ပြန်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ သူ နှင်နေတာကို..။ အိမ်အပြင် sunshade နားက မီးရောင်အောက်တွင် အသားညိုတာနဲ့ ဆန့်ကျင်ဘက် shirt အင်္ကျီအဖြူနဲ့ ကချင်ပုဆိုးဝတ်ထားသော ထက်မောင်က ကျွန်တော့်ကို ရွှန်းရွှန်းစားစား စိုက်ကြည့်နေသည်။ အပြင်မှာ မိုးတွေလေတွေကလည်း ထန်နေသည်။ သူ့အကြည့်တွေကို ကျွန်တော်ရင်မဆိုင်ရဲသဖြင့် အကြည့်လွှဲလိုက်သည်။
" အစ်ကို..သွားမယ်လာ…"
ဆိုသဖြင့် ကျွန်တော်လည်း သူနဲ့ ထီးအတူ ဆောင်းကာ ထွက်ခဲ့သည်။ ခေါက်ထီးမဲလေးက လူကောင် ထွားသော ထက်မောင်နဲ့ ကျွန်တော့်ကို မိုးမစိုအောင် အကာအကွယ်အလုံအလောက်မပေး လမ်းတဝက်လောက်အရောက် မှောင်နေသော ကျွဲကောပင်တွေကြားထဲ ဖြတ်လျှောက် လာတော့….သူက..အသံတုန်တုန်ဖြင့်….
"အစ်ကို ကျွန်တော့်နားတိုးလေ…မိုးစိုတော့မယ်… "
ဆိုကာ ကျွန်တော့်ပုခုံးကို သူ့လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲယူကာ သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်တော့ သည်။
...,..........,.........
အောင်သွယ်ည
ကျွန်တော့်ထက်အရပ် နည်းနည်းပိုမြင့်နေသဖြင့် သူ့နှာခေါင်းက ထွက်သက်ဝင်သက် လေပူတို့သည် ကျွန်တော့်နားထင်နားကို နွေးခနဲ့ လာထိသလို... သူ့ရင်ဘတ်ကလည်း တဒုန်းဒုန်းခုန်နေမှန်းသိရသည်။ ယောက်ျားတွေရဲ့အတွေ့အထိကိုခံစားဖူးပေမယ့်... ရိုးမသွားဘဲ... သွေးကြွတက်သော ကျွန်တော်ပဲလေ... လက်တွေ ခြေတွေအေးသွားတာပေါ့.. စိတ်တွေလှုပ်ရှားပီလေ။ အမှောင်ထဲ သူ့ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးထဲ ရောက်နေသလို သန်မာသော ကြွက်သားများဖြင့် သူ့လက်မောင်းညိုညိုကြီးကလည်း သိုင်းဖက်ထားသဖြင့်... လူက အသက်ရှူမ၀..... "အစ်ကို့ ကိုယ်လုံးလေးက ဖက်လို့ကောင်းတယ်နော်..... လက် ကလေးတွေကလည်း နူးအိနေတာပဲ...။ အသားအရည်လည်း လှတယ်။ ကိုယ်လုံးနဲ့အရပ်ကလည်း ကြည့်ကောင်းတယ် "
သူက စကားတွေ တလက်စက်ပြောလာသည်။ ကျွန်တော် အင်းတစ်လုံးပဲ လုပ်နေသည်။ ဒီလိုနဲ့ အဆောင်ရောက်တော့ .. အဘကတော့ အိပ်ပျော်နေပီလေ။ ကျွန်တော်တို့ ၂ယောက်စလုံးလည်း ချမ်းအေးနေပီ... ရေတွေရွှဲလို့...။ အာ့တာနဲ့ သဘက်နဲ့ရေသုတ်ရင်း ... အဝတ်တွေလဲရသည်။ ကျွန်တော်လည်း သူကအရှေ့မှာပင် အဝတ်တွေချွတ် ပုဆိုးကြမ်း တစ်ထည် ကောက်စွပ်ကာ ရေစိုအဝတ်တွေကို ရေပုံးထဲထည့်ရင်း... သူ့ကိုလှမ်းကြည့်တော့... ကျွန်တော်ကို စိုက်ကြည့်နေသည်။ ပြီးတော့ သူလည်ချောင်းမှ တံတွေးမျိုချလိုက်တာကို မြင်လိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် ကျွန်တော်လည်း ချက်ဆို သဘောပေါက်ပီးသားဆိုတော့.... သူဘာဖြစ်နေတာလဲဆိုတာ သိနေသည်။ ကျွန်တော်သာလက်ဆော့ပြီး ရေလာမြောင်းပေးပါက... သူကတော့ စီးလာမည်သာ။ ကျွန်တော့်စိတ်တွေ ဂယောက်ဂယက်ထလာတာကို သူမသိအောင် ဟန်ဆောင်ရင်း..
"ထက်မောင်... မိုးစဲမှပြန်ပါ့လား... ရလား... "
လောကွတ်ချော်ကာ.. ပြောလိုက်တော့.. ထက်မောင် အငြင်းပါ။
အပေါ်ပိုင်း အဝတ်မရှိပဲ ဖွေးဝင်းနေသော အသားအရည် မို့မောက်နေသော ကျွန်တော့်ရင်အုပ်။ ဘယ်လီအနည်းငယ်ထွက်ကာ အဆီပိုမရှိ ကျဉ်းနေသောခါးနဲ့ လိုက်ဖက်သော ပုဆိုးအောက်က စွင့်ကားပြီး လုံးတင်းနေသော ကျွန်တော့်ကောက်ကြောင်းကိုသာ သူ အငမ်းမရ ငေးကြည့်နေသည်။ ကျွန်တော် မနေတတ်တော့... သူလည်းရွှဲစိုနေသဖြင့်... အာ့ဆိုလည်း... ဒီမှာ .. ကျွန်တော့်ပုဆိုးဟောင်းနဲ့ T-Shirt လဲဝတ်ထားလိုက် မနက်မှ ရေစိုအဝတ်တွေ လာယူလေ။ ပုဆိုးကို ကျွန်တော်ပေးလိုက်တော့ .....။ သူက လှမ်းယူရင်း ခုံပေါ်တင်ကာ သူ့အကျီတွေကို ချွတ်လိုက်သည်။ အိုး... ငယ်သာ ငယ်ပေမယ့် လေ့ကျင့်ထားသလို ညိုမောင်း စိုပြေသော အသားအရည်နဲ့ လိုက်ဖက်စွာ ..... မို့မောက်သောရင်အုပ်နဲ့ လိုက်ဖက်သော လက်မောင်းကြွက်သားများ ဝမ်းဗိုက်ကြွက်သားများကို ရင်ခုန်စွာ လှမ်းမြင်နေရသည်။ တဆက်တည်း သူက ရေစိုလုံချည်ကို ချွတ်ချလိုက်တော့ .... ကြီးမားသော ပေါင်သားများအလည် အတွင်းခံဘောင်းဘီအောက်က အသားပို အဖုကြီးကလည်း သူ လူသာငယ်တာ လီးကတော့ အကိတ်ထဲမှာပါကြောင်း သိသာလှသည်။ ကျွန်တော် အမှတ်မထင် ငေးကြည့်နေတာကို သူရိပ်မိမှာစိုးသဖြင့် ဆက်မကြည့်တော့.. ဆက်ကြည့်ရင် ကျွန်တော့်ညီဘွားကလည်း ထိန်းမရအောင် မာလာတော့မည်။ ရေစိုအဝတ်တွေကို သူပုံးထဲကုန်းထည့်လိုက်တော့ သူ့ဖင်တွေကလည်း ပြားကပ်မနေပဲ ညှောင့်အားကောင်းမည့်ပုံ တင်းလုံနေသည်မှာ ရင်ခုန်စရာပင်။ သူက ပုဆိုးကြမ်းကို ဝတ်လိုက်ပြီး... သဘက်ဖြင့် ရေစိုနေသော သူ့ကိုယ်လုံးကိုပွတ်ရင်း....
"အစ်ကိုကော ရေစိုနဲ့ဖျားနေမယ်... မသုပ်ဖူးလား..." "နေပါစေ.. မင်းပီးမှ ငါသုပ်လိုက်ပါ့မယ် ငါ့ကော်ဖီဖျော်လိုက်ဦးမယ်... အချမ်းပြေသွားအောင် မင်းလည်းသောက်သွား.."
လို့ပြောပြီး သူ့ရှေ့က လှမ်းထွက်ကာ ကော်ဖီဖျော်ဖို့ပြင်နေတော့သည်။ ဒါမှလည်း ထကြွနေသော စိတ်တွေ ငြိမ်မှာလေ။ ဒါကို သူက အလိုက်မသိတာလား.... စကားစတာလားမသိ...
"အစ်ကိုက ညဘက်အတွင်းခံဘောင်းဘီလည်း မဝတ်ဘူးနော်... အစ်ကို့ ကိုယ်လုံးက တော်တော်လှတယ် အသားအရေကော... မိန်းကလေးဆို ရှယ်ပဲဗျ...." "အဆောင်မှာဆိုတော့ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေချင်လို့ မဝတ်တာ။ ပြီးတော့ ရေစိုနေရင်နေတတ်ဘူးလေ... ကျေးဇူးပါ....ကော်ဖီတိုက်မှာပါ"
လက်တွေတုန်လာသည်။ သူက ကျွန်တော်နောက်ကနေ ရေသုတ်ရင်း ကျွန်တော့်ကို အသေအချာကြည့်ပြောနေတာ။
"အင်း.. ကျွန်တော်ကတော့ ခုရေစိုပေမယ့် ချွတ်လဲလိုက်ရင် ကျွန်တော့်ဟာက မငြိမ်ဘူး အမြဲထနေတော့.... မချွတ်တော့ဘူး။ အိပ်မှပဲ ချွတ်တော့မယ်... ဟဲ..ဟဲ.."
ကော်ဖီ ၂ခွက်ဖျော်ပီး စားပွဲပေါ်ကုန်းတင်နေတုန်း ရုတ်တရက်သူက ကျွန်တော့်နောက်ကနေ လာရပ်ပြီး....
"အစ်ကို ကျွန်တော်ရေသုတ်ပေးမယ်... ငြိမ်ငြိမ်နေ"
ဆိုကာ နောက်ကနေ လာရပ်ပြီးသုတ်တော့သည်။
"အား.. နေပါစေ.. ညီ... အစ်ကို့ဘာ အစ်ကိုသုတ်ပါ့မယ်... လာ.. ကော်ဖီသောက်... "
"ငြိမ်ငြိမ်လေးနေ ဒီမှာသုတ်ပေးနေတာ.. ချုပ်ထားလိုက်မှာနော်... ဟင်း...."
ကျွန်တော့်နားကပ်ပြီး သူ ရေသုတ်ပေးရင်း ကျွန်တော့်ဂုတ်နား သူ့ရဲ့ ထွက်သက်ဝင်သက် ပြင်းပြင်းတွေက နွေးထွေးစိုစွတ်စွာ လာရိုက်ခတ်သဖြင့် ကြက်သီးထသွားရသည်။ မလွယ်တဲ့ ကောင်လေးပဲ.... အို... ကျွန်တော့်ကို ရေသုတ်ပေးသလိုနဲ့ နောက်ကနေချုပ်ကာ သူ့ပေါင်ကြားထဲက လီးကြီးက ပုဆိုးအောက် အတွင်းခံအောက်ကနေ ထိန်းမနိုင် သိမ်းမနိုင် ရုန်းကန်ကာ တစ်ချက်ချက် ကောက်ချိတ်လုံးဝန်းကာ မာတင်းနေသော ကျွန်တော့်ဖင်သားများကို မထိတထိ လာထိနေတော့... ဟင်.. သိတဲ့အတိုင်း ဒီကလည်း လီးနဲ့ထိမိရင် ဘယ်လိုမှ မနေတတ်တော့... ရုန်းကန်ရှောင်ရှားမယ်ထင်သလား ဝေးသေးတယ်... နဂိုကမှ ထနေတဲ့ စိတ်ရိုင်းတွေက ထိန်းမရတော့..... အလိုလို သူ့လီးဘက်ကို ဖင်ကကော့ပေးနေမိသည်။ သူ့လက်တွေက ကျွန်တော့်ပခုံး ရုတ်တလျှောက် မျက်နှာသုတ်ပဝါကနေ ဖိပွတ်သုတ်ရင်း လက်မောင်း ပြီးတော့ ကျွန်တော်ချိုင်းကနေ လျှိုကာ အိုး.... ကျွန်တော့် ရင်အုံကို ဖိကာ ပွတ်သုတ်ရင်း သူ့လက်တွေက ကျွန်တော့်နို့သီးလေးများကို လာဆော့နေတော့...... ဟင့်... အ.. အင်း.. ကျွန်တော့ကာမခလုတ်တွေကို သူလာဖွင့်နေပီ... လူလည်း ဒူးတွေချောင်ကာ ပြော့ခွေလာသလိုဖြစ်လာပြီး မထိန်းနိုင်တော့....
"အစ်ကို... ကျွန်တော်... အစ်ကို့ကိုကြိုက်တယ်... ဟို... ချစ်....တယ်..."
" ဟင်..."
သူပြောချင်တာပြောသွားကာ ကျွန်တော့်ပါးလေး တစ်ဖက်အား နမ်းပြီးပြန်ထွက်သွားသော ထက်မောင်ရဲ့ ကျောပြင်ကို ငေးကြည့်ရင်း သက်ပြင်းရှည်တစ်ခုကို နွမ်းလျမောပန်းစွာ ချလိုက်မိတော့သည်။
ဆက်ရန် အပိုင်း - ၂၄
---------------------------------------------
မှတ်ချက်။ ။ ထန်ပြီး ထုပါ.. အတုမယူပါနှင့်😁
<Zawgyi>
သုံးပင္လိမ္တဲ့ ည
အပိုင္း - ၂၃
#Credit;C.K.O
မိုးလင္းသြားခ်ိန္
ထိုညက ေမာေမာနဲ႔ေကာ ေက်နပ္မႈတို႔ျဖင့္ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္။ ဘာကိုဘာမွ်မသိေတာ့ ……..အိပ္မက္ထဲတြင္ေတာ့ ကိုေက်ာ္စိုးနဲ႔ကြၽန္ေတာ္ ျပန္ေတြ႕ၿပီး အားပါးတရလိုးပြဲဆင္ၾက သည္။ ခံစားခ်က္ေတြက အျပင္မွာလို ထိေတြ႕ခံစားေနရသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္လန္႔ႏိုးလာ ေတာ့……
မလိုးရတာၾကာၿပီျဖစ္ေသာ ကိုမင္းမင္းက အခြင့္အေရးရတုန္း အတိုးခ်ေဘး တေစာင္းေလး ဆြဲလိုးေနပါေတာ့ သည္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ေကာင္းေနသျဖင့္ ဖင္ကို ေကာ့ေပး ကာ သူ့ကို ျပန္ဖက္ရင္း မိုးလင္းခါနီး ဒုတိယအႀကိမ္အလိုးခံလိုက္ပါေတာ့သည္။ ႏွစ္ဦးစလုံး တဖြတ္ဖြတ္တဖတ္ဖတ္ျဖင့္ ေက်နပ္မႈအထြဋ္အထိပ္သို႔ ေရာက္သြားၿပီး သူ့လရည္မ်ားကို တစက္ျခင္း ကြၽန္ေတာ့ခေရထဲပန္းကာ စိမ္ေနေတာ့သည္။ ေဝလီေဝလင္း အခ်ိန္….ကပၸလီ မႏိုးခင္ ကြၽန္ေတာ္ျပန္ဖို႔အခ်ိန္သင့္ေၾကာင္း သိကာ…ျပန္ဖို႔ျပင္ေလသည္။ ကိုမင္းမင္းက သံပုရာၿခံဝထိ လိုက္ ပို႔ သည္။ အျပန္ ကြမ္းသီးပင္တန္းရွိေသာ လမ္းက အုန္းၿခံထဲတြင္ အေၾကာ္ဆရာ ကိုေက်ာ္ႀကီးနဲ႔ တိုးမိေတာ့လိပ္ ျပာ မလုံမလဲျဖင့္ ၿပဳံးျပကာ ကြၽန္ေတာ့္ အေဆာင္ရွိရာသို႔ သုတ္ေျခတင္ခဲ့ပါေတာ့သည္။
ကိုေက်ာ္ႀကီးကေတာ့ ထူးဆန္း ေနမည္သာ ။ ကြၽန္ေတာ္သံပုရာၿခံမွာ တညထဲ လူသုံးေယာက္နဲ႔ ေလးခါတိတိ အ လိုး ခံၿပီး ျပန္လာတာကို မရိပ္မိသျဖင့္…..ေစာေစာစီးစီးအေပၚပိုင္း ဗလာျဖင့္ ပုဆိုးႏြမ္းေလးဝတ္ကာ ျပန္လာသည္ကို ပေဟဠိဆန္ဆန္ေတြးေနမလား။ ထူးဆန္းေနမလား မသိေပမယ့္….. ႐ိုး႐ိုးသားသား သြားေသာက္ၿပီး ျပန္လာတယ္ထင္မွာကိုေတာ့ ရွင္းျပစရာလိုမည္ မထင္ပါ။ လူလည္း ေပါင္ေတြကြကာ ေညာင္းခ်ိၿပီး အားကုန္ေနၿပီျဖစ္သျဖင့္….ထို႔ေန႔က အလုပ္ မဆင္းႏိုင္ေတာ့ဘဲ….မိုးေအးေအးမွာ အခန္းထဲေကြးကာ အနားယူေနမိေတာ့သည္။ မနက္စာ လည္း သြားမစားေတာ့ဘဲ……ဟိုဘက္ကုလားလမ္းက ေဒၚတုတ္ႀကီးၾကာဇံႀကီး (အုန္းႏို႔ ေခါက္ဆြဲကို နန္းႀကီးဖတ္ျဖင့္ ထည့္စားရေသာ ဘဲဥ၊ ေရွာက္ရြက္တို႔ျဖင့္ ထည့္ကာ အီအီ ဆိမ့္ဆိမ့္ကို ခ်ဉ္ငံစပ္ျဖစ္ေအာင္ျပင္ၿပီး အေၾကာ္နဲ႔ ၂ ပြဲတီးကာ ေကာ္ဖီတခြက္ေသာက္ၿပီး အိပ္ယာထဲလွဲရင္း…..ညက အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို စဉ္းစားကာ…..စိတ္ေတြထလိုက္၊ စိတ္ေတြ ရႈပ္လိုက္ျဖင့္ စဉ္းစားခန္းဝင္ေနေလေတာ့သည္။
ဇာတ္လမ္းေတြ ရႈပ္ကုန္ၿပီေလ။ ဘယ္လိုရွင္း ရမလဲ။ ကပၸလီ ကလည္း ကြၽန္ေတာ့္ကို မနက္ကေတာင္ ထမင္းစားဖို႔လာေခၚရင္း သူ က်ေနာ္နဲ႔ထပ္ေတြ႕ခ်င္တဲ့အေၾကာင္း…က်ေတာ့္ကို ႀကိဳက္တဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ သူနဲ႔ ထပ္ေတြ႕ရင္ ကိုေက်ာ္စိုးနဲ႔ ခ်စ္သူျဖစ္တာကိုေကာ…အလိုးခံခဲ့တာေကာ…ကိုမင္းမင္းနဲ႔ ခ်စ္သူျဖစ္ခဲ့တာ ကိုေကာ ဘယ္သူမွ သူတို႔ညီအကိုႏွစ္ေယာက္လုံးမသိေအာင္ လုပ္ေပးမယ္ဆိုတာကို သြယ္ဝိုက္ေသာနည္းျဖင့္ၿခိမ္းေျခာက္အၾကပ္ကိုင္သလို ျမဴဆြယ္သလို ေျပာသြား ျပန္ သည္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ဘယ္သူမျပဳ မိမိမႈပဲေလ စဉ္းစားမယ္လို႔ အလိမၼာနည္းနဲ႔ လတ္တ ေလာ ေျဖရွင္းလိုက္ေတာ့သည္။ မတတ္ႏိုင္ စိတ္ရႈပ္ရတဲ့အထဲ တဏွာ ႐ူး ကပၸလီက တမ်ိဳး….သူလည္း မိန္းမေပြသလို….သူ့ရြာတြင္ မိန္းမရွိတာဘဲ…..ကြဲသလို …ေပါင္းသလို လုပ္ေနတာ…..မသိရင္ခက္…။
ၿပီးေတာ့…ကိုမင္းမင္း…ကြၽန္ေတာ့္ကို မနက္က သူလိုးၿပီး ကြၽန္ေတာ္ျပန္ေတာ့ လိုက္ပို႔ရင္း….သူေနာင္တရတဲ့အေၾကာင္း…ကြၽန္ေတာ့္ကို လက္လႊတ္ မခံႏိုင္ေၾကာင္းကြၽန္ေတာ့္ကို ျပန္ရဖို႔ သူႀကိဳးစားမယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း…ကပၸလီနဲ႔ ရွင္းရွင္း ေနဖို႔နဲ႔ သူမရွိခ်ိန္ သံပုရာၿခံဘက္ မလာရန္နဲ႔ ကပၸလီကို ေရွာင္ရန္ကိုပါႏွစ္သိမ့္သလိုလို ကြၽန္ေတာ့္ကို တန္ဖိုးထားသလိုလိုနဲ႔ အမိန္႔ေပးသလိုေျပာကာ ကြၽန္ေတာ့လက္ကို ဖ်စ္ညႇစ္ ရင္း ကြၽန္ေတာ့္ကိုေမွ်ာ္လင့္ ခ်က္ျဖင့္ မ်က္စိတဆုံးၾကည့္ကာ ေျပာခဲ့ျပန္သည္။
ခ်စ္သူလို လင္မယားလို ေနျဖစ္ခဲ့ေသာ ကြၽန္ေတာ္ စႏႈိက္ေၾကာ္သည္ဘဲ ထားပါေတာ့….ကိုေက်ာ္စိုး …ကြၽန္ေတာ့္အခ်စ္ဆုံးကေကာ..ညက အျဖစ္အပ်က္ေတြကို သိသြားရင္ ခြင့္လႊတ္မလား..။ ကပၸလီနဲ႔ ထိုးၾကမလား..။ ဒါက ျပႆနာမဟုတ္ေသာ္လည္း ညီအရင္း ကိုမင္းမင္းနဲ႔က ….မယားလုပြဲ မဟုတ္တဲ့…..ဘုရား…ဘုရား…ထိုးၾကႀကိတ္ၾက ရန္ျဖစ္ၾကရင္…မျဖစ္… စဉ္းစားရင္း စိတ္ေတြေလးလာကာ…ကြၽန္ေတာ္ တခုခုဆုံးျဖတ္ရေတာ့မွာပါ။ တေယာက္ကို ေရြးခ်ယ္ရေတာ့မွာေပါ႔။ သုံးေယာက္လုံးနဲ႔ေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ေတာင္ ပိုရႈပ္ေထြး လာဖို႔ဘဲ ရွိတယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ကလည္း တည့္ၾကတာ မဟုတ္။ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ကို အၿပိဳင္ႀကိဳက္ၿပီး လုတာကမွ ၾကားေကာင္းဦးမယ္။ ပါရာစီတေမာ ၂ လုံး နဲ႔ ဘာမီတြန္ ၁ လုံးကို ေရေအးေအးျဖင့္ ေသာက္ကာ ေစာင္ၿခဳံရင္း အိပ္ဖို႔ႀကိဳးစားကာ ….တျဖည္းျဖည္း မ်က္လုံးမ်ား ေမွးရင္း ကြၽန္ေတာ္ဘာမွမသိေတာ့
အိပ္မက္ထဲတြင္ေတာ့ ထိုသုံးေယာက္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ ေန႔လည္ ထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္ေတာ့လည္း…ကြၽန္ေတာ္ ကန္တင္းမွာ ထမင္းသြားမစားျဖစ္။ မနက္က ဝယ္ထားေသာ ေခါက္ဆြဲေျခာက္ထုပ္ကိုသာ အေဆာင္မွာ ေရေႏြးနဲ႔ တည္ရင္း ျဖစ္သလိုပင္ စားလိုက္သည္။ ေျခလက္ ေဆးရင္း.. လန္းသြားေအာင္ အေဆာင္နားကေန ၿခံဝဘက္ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ညေနစားဖို႔ ၾကာဆံတို႔ ဘာတို႔ ဝယ္ကာ ေရခဲထုပ္တထုပ္ကို ပါးစပ္က စုပ္ရင္း အ ေဆာင္ သို႔ ျပန္လာကာ …မနက္က အေၾကာင္းကို ထပ္စဉ္းစားရင္း အိပ္ယာထဲျပန္လွဲ ေနလိုက္ေတာ့သည္။ ေမွးခနဲ တစ္ခ်က္အိပ္ေပ်ာ္သြားကာ…ညေနေစာင္းခါနီးမွ…ျပန္ႏိုးလာေတာ့သည္။ နာရီၾကည့္ေတာ့ ၃ နာရီခြဲ…။ ေခၚသံၾကားလို႔ ၾကည့္လိုက္ေတာ့… ကိုၿငိမ္း…
"မင္းေနမေကာင္းဘူးဆို… သက္သာလား…ဒီေန႔ အလုပ္လည္း ပါးတယ္။ တစ္ဝိုင္းဘဲဝင္တယ္။လူမ်ားေပမယ့္ ပိုက္ဆံ က သိပ္မရဘူး။ အလုပ္မ်ားေနလို႔ မလာျဖစ္တာအေညာင္းမိေနမယ္…မွန္း.. ကိုယ္လည္း မပူပါဘူး ေျပာေျပာ ဆိုဆို..ကြၽန္ေတာ့္ နဖူးကို စမ္းရင္း သူက…စိတ္ညစ္စရာ ဘာေတြ ရွိလဲ..ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း..ရင္ဖြင့္စမ္းပါ အခ်င္း ခ်င္းေတြဘဲ..မင္း႐ုပ္က ရည္းစားပူမိသလို… လင္ပူမိသလို ျဖစ္ေနတာ.. "
ကြၽန္ေတာ္ ဟင္ခနဲျဖစ္ကာ ထိသြားသလို ရယ္လည္း ရယ္ခ်င္သြားသည္။ သူမွန္းေျပာတာ မွန္သြားလို႔ေလ။
ကြၽန္ေတာ္ ကိုေက်ာ္စိုးတို႔ သုံးေယာက္နဲ႔ ျဖစ္ခဲ့သည္ကိုသာ သူသိရပါက…..ဟင္း…. သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ကို မသိမသာ ခိုးခ်ရင္း..
" အင္း… စိတ္ညစ္စရာကိစၥ နည္းနည္းရွိလို႔ပါ။ ၿပီးေတာ့ ညက ေစာင္မၿခဳံဘဲ အိပ္မိေတာ့ အေအးပတ္ခ်င္သလို ျဖစ္သြားတာ ဖ်ားတာေတာ့ မဖ်ားပါဘူး။ အခုသက္သာပါၿပီ…"
"ေအး…ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနေသခဲ… ေမာ္ေတာ္ေနေရထဲ.. စိတ္ညစ္စရာေတြ သိပ္မေတြးနဲ႔ စိတ္ပိုရႈပ္ၿပီး အမွားေတြ လုပ္မိတတ္တယ္။ လာ…. ေရခ်ိဳးရေအာင္ ဒါမွ လန္းသြားမွာ..။ ၿပီးရင္ အမိုးတို႔ၿခံထဲ အလည္သြားၿပီး.. ice coffee ေသာက္ရင္း လဖက္သုပ္စားရေအာင္ လာ.."
ကြၽန္ေတာ္လည္း အေဆာင္မွာ တစ္ေယာက္ထဲ ရွိတုန္း ကိုၿငိမ္း လာေခၚတာနဲ႔ အေတာ္ပဲျဖစ္သြားသည္။မဟုတ္ရင္ ကိုမင္းမင္းနဲ႔ ကပၸလီ၊ ကိုေက်ာ္စိုးနဲ႔ ဆုံကာ နားပူနားဆာနဲ႔ ညက အျဖစ္ေတြေၾကာင့္ စိတ္ရႈပ္ေနမိမွာေသခ်ာသည္။ ကိုၿငိမ္းနဲ႔အတူ ေရခ်ိဳးရင္း သူယူလာေသာ သစ္ခြပန္းနံ႔ဆပ္ျပာနဲ႔ ကန္ထဲက ေရေအးေအးတို႔က လူကို လန္းဆန္းေစသည္။ သူအေဆာင္ျပန္တုန္း ကြၽန္ေတာ္လည္း လုံခ်ည္တထည္နဲ႔ T-shirt တစ္ထည္ေကာက္စြပ္လိုက္သည္။ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေတာ့ ဝတ္မေနေတာ့ ညေနဘက္ အျပင္သြားတာ ကရင္မႀကီး အမိုးတို႔ ၿခံမို႔….ကိုၿငိမ္းလည္း က်ေတာ့္လိုပင္ T-shirt တစ္ထည္ ပုဆိုးတထည္နဲ႔ ဆံပင္ေတြေသခ်ာဖီးကာ ေရ ေမႊး နံ႔ေတြသင္းေနေအာင္ စြတ္ၿပီး သနပ္ခါးေတြ ခပ္ေရးလိမ္းလာကာ super ice-coffee နဲ႔ one tea ႏို႔ဆီထုပ္ေတြဝယ္ရန္ ကြၽန္ေတာ့္ကို လာေခၚသည္။
"ဟာ…မင္း မ်က္ႏွာကလည္း ဘာမွ လိမ္းမလာဘူးလားမ်က္ႏွာေျပာင္နဲ႔ ဒါေပမယ့္ ၾကည့္ေကာင္းပါတယ္"
"ကိုၿငိမ္းကလည္း သနပ္ခါး ပ်င္းလို႔ လိမ္းမလာတာ"
" အရင္တစ္ခါ ငါဝယ္ေပးထားတဲ့ apple cream cake ေလး လူးလိုက္ မင္းမ်က္ႏွာ ပိုဝင္းသြားၿပီး လွေနမွာ လာပါ ငပ်င္းရယ္ လာ. လာ..ငါဘဲ လိမ္းေပးမယ္"
ဆိုကာ သူက ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကို လိမ္းေပးသည္။ ဆံပင္လည္း မဖီးဘူး…ဒါေပမယ့္ မင္းဆံပင္က လႈိင္းတြန္႔ေနတာ သဘာဝအတိုင္း လွပါတယ္..။ လာ..လာ…ေစ်းသြားမယ္။ ညေနစာ စားၿပီးရင္ သြားမယ္..။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ၿခံထိပ္ကို ထြက္ၿပီး တစ္ၿခံေက်ာ္က ေဒၚပုမကုန္စုံဆိုင္မွာ လိုအပ္ တာဝယ္ကာ ၿခံေရွ႕ စြယ္ေတာ္ပင္ရွိေသာ အုတ္ခုံေဘးေရာက္ေတာ့…
"ဟား.. စြယ္ေတာ္ရြက္ ေတြေတာင္ ႏုေနၿပီး…မင္းႀကိဳက္တဲ့ စြယ္ေတာ္နဲ႔ ဆူးပုတ္ဟင္းခ်ိဳခ်က္မယ္…မနက္ျဖန္မွ ခူးေတာ့မယ္.."
စိမ္းႏုေရာင္စြယ္ေတာ္ရြက္ကေလးမ်ားက မ်က္စိကပသာဒ စိမ္းစို လွပေန ေတာ့သည္။ ကိုၿငိမ္းနဲ႔အတူ canteenကို ေရာက္ေတာ့ အျခားအလုပ္သမားေတြလည္း ေရခ်ိဳး ျပန္တဲ့သူနဲ႔ ထမင္းစားလာတဲ့သူတခ်ိဳ႕ေတာ့ ေရာက္ေနသည္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ထမင္း မစားခ်င္ေသာေၾကာင့္ ယူလာေသာ ၾကာဇံထုပ္ကိုသာ ပုဂံထဲထည့္ၿပီး ေရေႏြးေလာင္းဖို႔ ျပင္ေတာ့..
" ဟဲ့..ထမင္းမစားဘူးလား..ေပးစမ္း..ၾကာဇံကို အာ့လို ေရေႏြးနဲ႔အသင့္ေဖ်ာ္ေတာ့ မႏူးမနပ္နဲ႔ ဘယ္စားေကာင္းမလဲ..ငါလုပ္ေပးမယ္…အဲ့မွာ ထိုင္ေန.."
ေျပာေျပာဆိုဆို ကိုၿငိမ္း က ကြၽန္ေတာ္ေရေႏြးထည့္ဖို႔ ျပင္ေနေသာ ၾကာဇံပန္းကန္ကို လွမ္းယူကာ ထြက္သြားသည္။ ကိုၿငိမ္း မီးဖိုဘက္ ထြက္သြားေတာ့ ကိုမင္းမင္းနဲ႔ တျခားတစ္ေယာက္ ထမင္းစားဖို႔ canteen ထဲ ဝင္လာကာ ကြၽန္ေတာ့္နားကို ကပ္လာသည္။ ေနမေကာင္းဘူးလား… ခပ္တိုးတိုးလွမ္း ေမးသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ေခါင္း ညိတ္ ျပလိုက္သည္။ ထပ္ေတြ႕ရေအာင္ေလ..။ "ည..က်..လာ..ခဲ့.. မယ္ေလ.."
" မလာပါနဲ႔…"
"ဟင္..ဘာ..ျဖစ္.."
" မင္းမင္းေရ….ဖယ္ေတာ့…ထမင္းက ဟိုမွာ သြားယူရမွာ…ငါ..ဒီမွာသူနဲ႔အတူတူစားမယ္"
သေဘာေကာင္းေပမယ့္ ႏႈတ္ၾကမ္း၊ အာၾကမ္း၊ လွ်ာၾကမ္းကာ မထင္ရင္ မထင္သလို ေျပာတတ္ေသာ ကိုၿငိမ္းကို သူလန္႔သည္။ ခပ္ကုပ္ကုပ္ နဲ႔ သူထြက္သြားကာ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ အျခားစားပြဲဘက္ ထိုင္ၿပီး ထမင္းကို ပါးစပ္က စားရင္း ကြၽန္ေတာ့ကို မ်က္ ေတာင္ မခတ္တမ္း ျပဴးၾကည့္ေနသည္။ အေနခက္လွ ပါဘိ။ သနားရမလိုလို။
"ေရာ့..ငိုင္မေနနဲ႔..စား..ငါရွယ္လုပ္လာတယ္ "
"ဟင္… အမ်ားႀကီး အားနာစရာ…"
ေႂကြပန္းကန္လုံးႀကီးႀကီးထဲမွာေတာ့ ၾကာဇံအျပင္ မုန္ညင္းလတ္လတ္ ဆတ္ဆတ္ငုံးဥ ၃ လုံး၊ ပဲျပား၊ ႂကြက္နားရြက္မႈိ၊ ပန္းပြင့္ေျခာက္၊ ယိုးဒယားဟင္းခ်ိဳတို႔ ၁၂ မ်ိဳး ဟင္းခ်ိဳတို႔တြင္ ထည့္ေသာ ငါးဖယ္ဖတ္မ်ား၊ ခါဂ်က္ဥအနီေရာင္မ်ား၊ နံနံပင္နဲ႔ င႐ုတ္ေကာင္း မႈန္႔ေတြ ျဖဴးလာသည္။ အနံ႔က သေရက်ဖြယ္ရာ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာျပင္ဆင္ ေပးလာသျဖင့္ ကိုၿငိမ္းကို အားနာသြားသည္။ သူက ဒီ ဆိုင္ ဒီၿခံရဲ႕ လူယုံလို ျဖစ္ေနသျဖင့္ သူ့ေျခသူ့လက္ သူထည့္ယူပိုင္ခြင့္ရွိသည္။ င႐ုတ္သီးစိမ္းအနီ အစိမ္းမ်ားကို ပါးပါးလွီးကာ ၾကက္သြန္ျဖဴကို အကြင္းလိုက္လွီးၿပီး ပဲငံျပာရည္အၾကည္ ရွာလကာရည္တို႔ျဖင့္ လုပ္ထားေသာ ဘိတ္ခ်ဉ္က ပန္းကန္ေလးျဖင့္ ခပ္လာေသးသည္။
"မ်ားလိုက္တာ ကိုၿငိမ္း ကြၽန္ေတာ္မကုန္ဘူး ကူေသာက္ ေပး "
"အားရွိေအာင္ မ်ားမ်ားစားတာ မဟုတ္ဘူး။ ကုန္ေအာင္ေသာက္"
" အင္းပါ.."
ကြၽန္ေတာ္ လည္း ကိုၿငိမ္းထမင္းဇလုံထဲ လွမ္းၾကည့္ေတာ့….canteen ထမင္းဟင္းအျပင္ ဘာမွ်အပို ဟင္းမရွိေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ပန္းကန္လုံးတစ္လုံးထဲ ငုံးဥတစ္လုံးနဲ႔ ၾကာဇံဟင္းရည္ကို သူအတြက္ ခြဲေပးလိုက္သည္။
"မကုန္ေတာ့လည္း ငါေသာက္ရတာေပါ႔ အာ့ေၾကာင့္ မင္းက မဝတာ ငါ႔ကေတာ့ အစားဆို ဘာလာလာ ခိခိ"
ကြၽန္ေတာ္ထည့္ေပးေသာ ၾကဇံဟင္းရည္ ကို ေသာက္လိုက္ ထမင္းကို ၿမိန္ရွက္စြာ စားေနေသာ သူ့ပုံစံကို ကြၽန္ေတာ္ေတြ႕ေတာ့ စိတ္ညစ္တာေတြ သက္သာသြားသည္။ သူတကူးတက လုပ္ေပးေသာ ၾကာဇံျပဳတ္က အနံ႔ အရသာေတာ္ေတာ္ေကာင္းသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္လည္း ခံတြင္းေတြ႕ကာ ေခြၽးတရႊဲရႊဲျဖင့္ အကုန္ အားေပးလိုက္သည္။ ထမင္းစားၿပီးလို႔ ပန္းကန္ေဆးရန္ ကိုၿငိမ္းထသြားသည္။
"အျပင္မွာေစာင့္ေန…ငါထြက္လာခဲ့မယ္"
ကပၸလီတစ္ေယာက္ ထမင္းစားဖို႔အလာ ကိုၿငိမ္းကို ျမင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ဆီ မလာေတာ့ဘဲ တျခားတဖက္မွာ သြားထိုင္ေပမယ့္… ကြၽန္ေတာ္ ျမင္ေအာင္ မ်က္စိတစ္ဖက္မွိတ္ျပလိုက္ေသးသည္။ ဒါကို ကိုမင္းမင္း ျမင္ေတာ့ သူ့ထမင္း ဇလုံကို ခုံနဲ႔ ေဆာင့္ခ်လိုက္သလို လုပ္သည္။ စိတ္ရႈပ္ရပါလား ငါေတာ့ ၾကာရင္ ဒီသုံးေယာက္ နဲ႔ေတာ့ မလြယ္…။ တစ္ခုခု လုပ္ရေတာ့မည္။ စားပြဲမွထကာ ပန္းကန္ေဆးရန္ ေဘစင္သို႔ ထ အသြား….။
"ခြၽတ္…ခြၽတ္…ႁပြတ္..ႁပြတ္.."
ျဖင့္ ကပၸလီက အထာေတြေပးေနျပန္သည္။ ကိုမင္းမင္း ကလည္း ကြၽန္ေတာ့္ေနာက္ ကပ္လိုက္ကာ ပန္းကန္ေဆးဖို႔ မ်က္ႏွာထားတင္းတင္းျဖင့္ ကပ္ လိုက္လာသည္။ သူ ဘာမွမေျပာခင္ ကိုၿငိမ္းက အထုပ္ေတြဆြဲၿပီး အိမ္ထဲက ထြက္လာေတာ့ သည္။ ေတာ္ေသးသည္။ လာ…သြားၾကမယ္။ ကိုၿငိမ္း လက္ထဲက ေရခဲထုပ္ကို လွမ္းယူရင္း ၿခံထိပ္ကို ႏွစ္ေယာက္သားထြက္လာသည္။ လမ္းတြင္ ကိုၿငိမ္းက
"မင္းမင္းနဲ႔ ကပၸလီက မင္း ကို စိတ္ဝင္စားေနသလိုပဲေနာ္။ ကမ..ညည္း..သူတို႔ကို အခြင့္အေရးမေပးနဲ႔..၂ ေယာက္လုံးက ခ်ဴစားမယ့္ ဟာေတြ…သိလား.."
"အင္းပါ….ကိုၿငိမ္း.."
" ေအး…အခုလို…အပ်ိဳရည္မပ်က္ ေအးေဆးပဲေန…။ မေနႏိုင္ရင္ေတာ့…ငါ႔အေဆာင္က ပါက်ဲ(ကိုေဇာ္)နဲ႔ ထက္ေမာင္တို႔က လည္း မင္းကို စိတ္ဝင္စားေနတာ ငါသိတယ္။ မင္းနဲ႔ လိုက္တယ္။ ႀကိဳက္တဲ့ တစ္ေယာက္ေျပာ…ငါ စပ္ေပးမယ္။ သိလား…ခိခိ.."
ဟင္း….သက္ျပင္း…တစ္ခ်က္ခိုးခ်မိ သည္။
"ဘာလဲ …ကမ…ညည္းက ေၾကးမ်ားေနတာလား။စိတ္ ကူး မလြဲနဲ႔ ၂ ေယာက္လုံးက အလန္းစားတြ ေနာ္။ ႐ုပ္ ရည္ေရာ ပစၥည္းပါ စပါယ္ရွယ္ေတြ အက်င့္နဲ႔ စိတ္ ေကာင္းလည္း ရွိတယ္။ ငါနဲ႔ေတာ့ ဟိုလိုမျဖစ္ေသးပါဘူး။ လက္နဲ႔ဘဲ ေဆာ့ေပးထားတာ။ ငါ႔ကို သူတို႔ေၾကာက္လို႔သာ ၿငိမ္ခံတာ..။ ပါက်ဲ (ကိုေဇာ္) ဆိုလည္း ဂ်ဴးစပ္ထားေတာ့ အသားျဖဴျဖဴ ဗလေတာင့္ေတာင့္ ႐ုပ္က ႏိုင္ငံျခားသား႐ုပ္ ေယာက်ာ္းပီသတယ္။ အရပ္ကလည္း ရွည္တယ္။ လီးကလည္း ႀကီးၿပီး ရွည္တယ္။ ငါက သူနဲ႔ ပိုၿပီး သေဘာတူတယ္…ညည္းကို…။ ထက္ေမာင္က ေတာ့ မင္းထက္ေတာ့ သုံးလက္မေလာက္ ျမင့္တယ္။ အရပ္က အသားညိဳညိဳ ဗလေတာင့္ေတာင့္နဲ႔ အၾကမ္းဆင္ေလးပဲ။ သူ့လီးကလည္း ပါက်ဲေလာက္ မရွည္ေပမယ့္ တုတ္တယ္ေလ။ သူကေတာ့ နည္းနည္းကေလးဆန္တယ္။ လူေကာင္သာႀကီးၿပီး အသက္က ငယ္ေသးတာကိုး။ ငါ႔စကားကိုလည္း နားေထာင္တယ္။ ၂ ေယာက္လုံး မင္းစိတ္ဝင္စားရင္ေျပာ ငါေအာင္သြယ္လုပ္ေပးမယ္။ ဟိဟိ ငါက ေအာင္သြယ္လုပ္ရတာ ဝါသနာပါတယ္"
ဪ ကိုၿငိမ္းရယ္ ကြၽန္ေတာ္က ကိုၿငိမ္းထင္သလို ျဖဴစင္တဲ့သူ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ကိုၿငိမ္း ၾကည့္မရတဲ့ ကိုမင္းမင္းနဲ႔ ကပၸလီတို႔အျပင္ အိမ္ေထာင္သည္ ကိုေက်ာ္စိုးနဲ႔ပါ အလိုးခံၿပီးလို႔ ညီ့ခေရလည္း ပါကင္မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး…ဟေနပါၿပီ စိတ္ထဲတြင္သာ ေျပာေနမိသည္။ သူအ လြန္တန္ဖိုးထားေသာ အလြန္ခ်စ္ေသာ သူ့သူငယ္ခ်င္း ကြၽန္ေတာ္က မ႐ိုးသားေတာ့တာ အလိုးခံဖူးၿပီးသား သူၾကည့္မရတဲ့သူေတြနဲ႔ျဖစ္ေနတာသာ သူ့ေျပာလိုက္ပါက ကြၽန္ေတာ့္ကို ေခါင္းေခါက္မလား ေဒါသထြက္ကာ ျပစ္တင္ဆဲဆိုမွာေတာ့ ေသခ်ာသည္။ သူလည္း စိတ္ညစ္ရမယ္ေလ။ သူ့ယုံၾကည္မႈကိုလည္း ကိုက လိမ္ညာေနသလိုျဖစ္ေနသည္။
" ဟဲ့…ဘာေတြစဉ္းစားေနတာလဲ..။ ငါေမးတာ..ေျဖဦး..။ဟိုဟာက ငါလက္သပ္ေမြးထားတာတဲ့ ငါ႔သားေတြ..လူယဉ္ေအာင္…နင္က ငါ႔အခ်စ္ဆုံး သမီးလိုဘဲ။ ငါက စိတ္ခ်ရလို႔ ေျပာျပတာ"
"အင္း…ဟုတ္။ …ကို..ၿငိမ္း…ဟိုႏွစ္ေယာက္စလုံးက ေခ်ာပါတယ္..။ မိုက္ပါတယ္..။ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ ဘာကို ေရြးရမလဲ…မသိဘူး…"
"အယ့္…ေလာဘႀကီးရန္ေကာ။ အင္း…ငါစီစဉ္ ေပးမယ္" "ဟုတ္…"
ဟုတ္လိုက္သည္။ သူတို႔ကို ကြၽန္ေတာ္ႀကိဳက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုၿငိမ္း လက္သပ္ေမြးထားမွန္း မသိ။ သာမန္ေယာက်ာ္းေတြလိုဘဲ မိန္းမစိတ္ဝင္စားကာ Homo ဆို မုန္းမယ္ထင္လို႔ မစရဲဘူး..။ သူတို႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို စေပမယ့္ သာမန္ခင္လို႔ စတာပဲထင္တာ။ ခုေတာ့ ေနာက္က်သြားၿပီေလ။ ကိုၿငိမ္းကို ဟုတ္ကဲ့လို႔ မေျပာရင္လည္း ဟိုေမး ဒီေမး….ဟိုစစ္ ဒီစစ္နဲ႔ ဟိုသုံးေယာက္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ အေၾကာင္းေပၚကုန္ေတာ့မယ္။
"ငါက ငါတို႔ အေဆာင္ေနာက္က အသားညိဳညိဳနဲ႔ ကားစပါယ္ယာ လိုက္ေနတဲ့ ေအာင္ေအာင္ကို ပိုသေဘာက်တယ္။ ပါက်ဲထက္ ထက္ေမာင္တို႔ထက္ ေယာကၡမေတြက ႐ိုးၿပီး ဆင္းရဲေတာ့ သနားခ်စ္ေပါ႔ဟာ..။ သူက ကိုေဇာ္ေလာက္ အရပ္မရွည္ေပမယ့္ ထက္ေမာင္ထက္ေတာ့ နည္းနည္းပိုျမင့္တယ္။ ငါနဲ႔ေတာ့ နည္းနည္းေလးပဲ နိမ့္တယ္။ body ကေတာ့ အကိတ္ႀကီး ေနာ္။ လက္ေမာင္းေတြ ေပါင္ေတြ တင္ေတြ ရင္အုပ္ေတြဆို ေမာင္ဗမာအတိုင္းဘဲ။ အသက္ ကလည္း မင္းထက္ နည္းနည္းပဲ ႀကီးတာ။ သူနဲ႔ေတာ့ ဟိုလိုလင္မယားလို မေနရေသးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္….ခ်စ္သူလိုေတာ့ ေနတယ္"
" ဟင္…ဘယ္လို သြက္လွခ်ည္လား"
"ကဲ….ငနာေလး။ ေတြးလိုက္ရင္ ဒါဘဲ.."
ေဒါက္ခနဲ မနာေအာင္ ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းကို သူက ေခါက္လိုက္သည္။ ေပါက္ကရေတြ ေတြးမေနနဲ႔။ နမ္းတာ ဖက္တာ အထိအေတြ႕ေလာက္ပဲ ရွိတာေျပာတာ..။ ေနာက္မွ နင္နဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးမယ္။ စကားတေျပာေျပာနဲ႔ ထြက္လာတာ သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ အမိုးတို႔ၿခံထဲ ေရာက္လာသည္။ အမိုးက ကရင္အဖြားႀကီးပါ။ သူ့သားသမီးေတြက နယ္မွာ အလုပ္လုပ္ေနသျဖင့္ ၿခံထဲတြင္ ၿခံစိုက္စားကာ အလုပ္သမားနဲ႔ သူ့တူမအခ်ိဳ႕နဲ႔ တူအခ်ိဳ႕သာ ေန႔လယ္ေန႔ခင္း ရွိတတ္သည္။ညေနေတာ့ အျပင္သြားၾက ဘာၾကနဲ႔ ညဘက္မွသာ ညလာ အိပ္ေပးတတ္သည္။ အေဖာ္မဲ့ေနသူ ပီပီ ဧည့္သည္ ေမွ်ာ္တတ္သည္။
"သားတို႔ လာၾက …အမိုး လဖက္သုပ္ေပးမယ္။ လာ..လာ ကြပ္ပ်စ္မွာ ထိုင္"
ကြပ္ပစ္ေပၚ ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္ဖို႔ ေျပာကာ လဖက္သုပ္ဖို႔ အိမ္ထဲဝင္သြားသည္။ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ကိုၿငိမ္းလည္း ခဏ ထိုင္ကာ လဖက္ရည္ၾကမ္းကို ေသာက္ရင္း…ကိုၿငိမ္းယူလာေသာ super ice-coffee ကို ေဖ်ာ္ရန္ အမိုး အိမ္မီးဖိုထဲ လိုက္ဝင္ခဲ့သည္။
"ဟဲ့..ေကာင္ေလးေတြ…ထိုင္ေနၾကတာ မဟုတ္ဘူး"
" ရပါတယ္ ….အမိုး….ice-coffee အမိုးကို ေဖ်ာ္တိုက္ခ်င္လို႔ "
"အားနာစရာ…ေအ"
ေျပာေျပာဆိုဆို ဖန္ခြက္မ်ားကို ျပင္…ကာ စတီးကိုင္းခြက္အဖုံးပါေသာ တစ္ခုထဲကို ice-coffee ကို ေဖာက္ ထည့္ ေရေအးထည့္…သၾကားအနည္းငယ္နဲ႔ ႏို႔ဆီထည့္ကာ ေမႊလိုက္ၿပီး ေပ်ာ္လာေတာ့ အသင့္ယူလာေသာ ေရခဲတုံးမ်ားကို အေနေတာ္ထည့္ကာ ကြပ္ပစ္ေပၚသို႔ ယူလာၾကေတာ့ သည္..။ အမိုးကလည္း ႏွပ္ထားေသာ လဖက္ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ႀကိဳက္သေလာက္ ပုဇြန္ ေျခာက္ႏိုင္းျခင္း၊ ၾကက္သြန္ျဖဴ င႐ုတ္သီးစိမ္း၊ ေဂၚဖီ၊ ခရမ္းခ်ဉ္တို႔ကို ေျမပဲဆီရႊဲရႊဲ အေၾကာ္စုံ တို႔ျဖင့္ နယ္ဖတ္သုတ္ကာ ဇြန္းေတြတပ္ၿပီး ထြက္လာသည္။ အမိုးတို႔ၿခံက ေတာင္ ကုန္း ေလး လို ျဖစ္ေနေတာ့ ၿခံေနာက္ဘက္ ေရ ေလွာင္ ကန္ႀကီးကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ၿခံထက္ ပိုျမင္ရ သည္။
သစ္သားအိမ္ေလးေရွ႕က ကြပ္ပစ္ေပၚတြင္ ေဒါင္းဖန္ဝါနဲ႔ ၾကက္ေမာက္ စိန္ျခယ္ ပန္းမ်ား စိုက္ခင္းကို ေက်ာ္လို႔ ညေနေရေသာက္ဆင္း အစာရွာရမွ အိပ္တန္းျပန္ ေနေသာ ငွက္တို႔နဲ႔ ညေနခင္းက သာယာလွသည္။ စကားေလးေျပာလိုက္….လဖက္စားလိုက္ ေရေႏြး ၾကမ္းေသာက္လိုက္နဲ႔ စိတ္ညစ္စရာ စိတ္ရႈပ္စရာတို႔ အေဝးေရာက္ေနေတာ့သည္။ ေနာက္ဆုံး ကိုၿငိမ္းလက္စြမ္းျပထားေသာ အမိုးႀကိဳက္ေသာ ice-coffee ခ်ိဳဆိမ့္ေအးေလးနဲ႔ အဆုံးသတ္ ကာ ျပန္ခဲ့ၾကသည္။ အျပန္….ကိုၿငိမ္းက….
"ကမ..ငါေျပာထားတာ မေမ့နဲ႔ေနာ္"
"ဘာကိုလဲ… "
"တယ္…ငါလုပ္လိုက္ရ…ကိုေဇာ္နဲ႔ ထက္ေမာင္..ေလ.." "အင္း ကိုၿငိမ္း သေဘာပါ… ကြၽန္ေတာ္ ေတာ့ ေရြးရခက္တယ္။ သူတို႔ကိုေတာ့ ေပၚတင္မေျပာပါနဲ႔…ရွက္တယ္ "
ကိုယ့္အေၾကာင္းနဲ႔ ကိုယ္မို႔ မႀကိဳက္ပါဘူး မခ်စ္ပါဘူး စိတ္မဝင္စားပါဘူး ျငင္းေနရင္…ဟိုႏွစ္ေကာင္နဲ႔ ျဖစ္ေနလား ခ်စ္သူရွိေနလား ေမးေတာ့ စစ္ေတာ့မွာမို႔ သူ့စိတ္ႀကိဳက္ ေရလိုက္ ငါးလိုက္ စိတ္ဝင္စားခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္သည္။
"အင္း….အာ့ဆို…ငါဖန္ေပးမယ္။ ည လာခဲ့အုန္း ….TV လာမၾကည့္တာၾကာပီ…ကမ…အား မိုးရြာတာနဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္သြားလို႔ပါ "
"ဟုတ္လား.. ဟိုညက ငါ နင့္အေဆာင္လာေခၚေတာ့..မရွိဘူး.."
ဟိုက္…မရွိတာ ဟုတ္ဘူး သူေခၚတာ ၾကား တယ္…။ ကိုေက်ာ္စိုးနဲ႔ လိုးေနတာ သူမျမင္လို႔ ဖ်ား…..ဖ်ား…စိတ္ထဲ ဘုရားတမိသည္။ ကိုၿငိမ္းက အေတြ႕အႀကဳံရင့္ သဘာရင့္သလို လည္သည္။ လူကဲခတ္ေတာ္သလို စပ္စုတတ္ သည္။ သူ့ကို ၾကာၾကာလိမ္ရသည္မွာ သတိထားေနရသည္။ ဘယ္ေတာ့ ေပၚကုန္မလဲလို႔…။
"အိမ္သာထဲ ေရာက္ေနလို႔….ေနာက္ၿပီး ေရခဲစက္က ေရေမာင္းတာ အသံေရာေနေတာ့ ေခၚ သလား..မေခၚသလား..သိပ္မသည္းကြဲ လို႔…ၿပီးေတာ့ လာၾကည့္ေတာ့ မေတြ႕ေတာ့ဘူး ေလ….လာခါနီး မိုးကဖြဲလာေတာ့…ပ်င္းတာနဲ႔ မလာေတာ့တာ…ဒီညလာမယ္.."
" ၿပီးေရာ… ကမ…see you…"
ကြၽန္ေတာ္ အေဆာင္ျပန္ေရာက္ေတာ့….ည ခုႏွစ္နာရီေက်ာ္ေနၿပီ။ ၿခံတံခါးကို ၈ နာရီထိုးခါနီး ပိတ္ဖို႔ ထြက္လာကာ ပိတ္လိုက္ၿပီး TV ၾကည့္ဖို႔ ထြက္လာခဲ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္ ေရာက္ေတာ့ ကိုၿငိမ္းနဲ႔ ထက္ေမာင္၊ ကိုေဇာ္တို႔လည္း ေရာက္ေနသည္။ ကိုၿငိမ္းက ကြၽန္ေတာ့္ကို ထက္ေမာင္နဲ႔ ကိုေဇာ္အၾကား တြန္းပို႔သျဖင့္ သူတို႔ၾကားမွာ ထိုင္ေနရသည္။ စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ ရွက္သလိုလို..ရင္ခုန္သလိုလို..စိတ္လႈပ္ရွားတာေတာ့ အမွန္… ဘာျဖစ္မယ္ ..ဘာလုပ္မယ္ဆိုတာ အေတြ႕အႀကဳံအရ သိတာပဲေလ။ ဒါေပမယ့္ ခပ္တည္တည္နဲ႔ စကား ေရာေဖာ ေရလိုက္ငါးလိုက္ေတာ့လိုက္သည္။ ျပန္ခါနီးမိုးက စလာေတာ့ … ကြၽန္ေတာ္ ထီးမ ပါခဲ့မွန္းသိရသည္။ ကိုၿငိမ္းက ထီးတေခ်ာင္းထုတ္ေပးကာ ကြၽန္ေတာ့္ကို မ်က္စိမွိတ္ျပၿပီး ထက္ေမာင္…လိုက္ပို႔လိုက္ေလ….ၿပီး ထီးျပန္ယူခဲ့ေလ.."
ခက္ၿပီ…နီေနေသာ အေဆာင္က ၿခံထိပ္နားဆိုေတာ့ နည္းနည္းေဝးသည္။ ဒါေၾကာင့္ …ကြၽန္ေတာ္လည္း ျငင္းမေနေတာ့ဘဲ….ျပန္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။ သူ ႏွင္ေနတာကို..။ အိမ္အျပင္ sunshade နားက မီးေရာင္ေအာက္တြင္ အသားညိဳတာနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ shirt အကႌ်အျဖဴနဲ႔ ကခ်င္ပုဆိုးဝတ္ထားေသာ ထက္ေမာင္က ကြၽန္ေတာ့္ကို ရႊန္းရႊန္းစားစား စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ အျပင္မွာ မိုးေတြေလေတြကလည္း ထန္ေနသည္။ သူ့အၾကည့္ေတြကို ကြၽန္ေတာ္ရင္မဆိုင္ရဲသျဖင့္ အၾကည့္လႊဲလိုက္သည္။
" အစ္ကို..သြားမယ္လာ…"
ဆိုသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္လည္း သူနဲ႔ ထီးအတူ ေဆာင္းကာ ထြက္ခဲ့သည္။ ေခါက္ထီးမဲေလးက လူေကာင္ ထြားေသာ ထက္ေမာင္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို မိုးမစိုေအာင္ အကာအကြယ္အလုံအေလာက္မေပး လမ္းတဝက္ေလာက္အေရာက္ ေမွာင္ေနေသာ ကြၽဲေကာပင္ေတြၾကားထဲ ျဖတ္ေလွ်ာက္ လာေတာ့….သူက..အသံတုန္တုန္ျဖင့္….
"အစ္ကို ကြၽန္ေတာ့္နားတိုးေလ…မိုးစိုေတာ့မယ္… "
ဆိုကာ ကြၽန္ေတာ့္ပုခုံးကို သူ့လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ဆြဲယူကာ သူ့ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲသြင္းလိုက္ေတာ့ သည္။
...,..........,.........
ေအာင္သြယ္ည
ကြၽန္ေတာ့္ထက္အရပ္ နည္းနည္းပိုျမင့္ေနသျဖင့္ သူ့ႏွာေခါင္းက ထြက္သက္ဝင္သက္ ေလပူတို႔သည္ ကြၽန္ေတာ့္နားထင္နားကို ေႏြးခနဲ႔ လာထိသလို... သူ့ရင္ဘတ္ကလည္း တဒုန္းဒုန္းခုန္ေနမွန္းသိရသည္။ ေယာက္ေက်ားတွရဲ႕အေတြ႕အထိကိုခံစားဖူးေပမယ့္... ႐ိုးမသြားဘဲ... ေသြးႂကြတက္ေသာ ကြၽန္ေတာ္ပဲေလ... လက္ေတြ ေျခေတြေအးသြားတာေပါ႔.. စိတ္ေတြလႈပ္ရွားပီေလ။ အေမွာင္ထဲ သူ့ရင္ခြင္က်ယ္ႀကီးထဲ ေရာက္ေနသလို သန္မာေသာ ႂကြက္သားမ်ားျဖင့္ သူ့လက္ေမာင္းညိဳညိဳႀကီးကလည္း သိုင္းဖက္ထားသျဖင့္... လူက အသက္႐ွဴမ၀..... "အစ္ကို႔ ကိုယ္လုံးေလးက ဖက္လို႔ေကာင္းတယ္ေနာ္..... လက္ ကေလးေတြကလည္း ႏူးအိေနတာပဲ...။ အသားအရည္လည္း လွတယ္။ ကိုယ္လုံးနဲ႔အရပ္ကလည္း ၾကည့္ေကာင္းတယ္ "
သူက စကားေတြ တလက္စက္ေျပာလာသည္။ ကြၽန္ေတာ္ အင္းတစ္လုံးပဲ လုပ္ေနသည္။ ဒီလိုနဲ႔ အေဆာင္ေရာက္ေတာ့ .. အဘကေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္ေနပီေလ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ၂ေယာက္စလုံးလည္း ခ်မ္းေအးေနပီ... ေရေတြရႊဲလို႔...။ အာ့တာနဲ႔ သဘက္နဲ႔ေရသုတ္ရင္း ... အဝတ္ေတြလဲရသည္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း သူကအေရွ႕မွာပင္ အဝတ္ေတြခြၽတ္ ပုဆိုးၾကမ္း တစ္ထည္ ေကာက္စြပ္ကာ ေရစိုအဝတ္ေတြကို ေရပုံးထဲထည့္ရင္း... သူ့ကိုလွမ္းၾကည့္ေတာ့... ကြၽန္ေတာ္ကို စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ ၿပီးေတာ့ သူလည္ေခ်ာင္းမွ တံေတြးမ်ိဳခ်လိုက္တာကို ျမင္လိုက္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္လည္း ခ်က္ဆို သေဘာေပါက္ပီးသားဆိုေတာ့.... သူဘာျဖစ္ေနတာလဲဆိုတာ သိေနသည္။ ကြၽန္ေတာ္သာလက္ေဆာ့ၿပီး ေရလာေျမာင္းေပးပါက... သူကေတာ့ စီးလာမည္သာ။ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ေတြ ဂေယာက္ဂယက္ထလာတာကို သူမသိေအာင္ ဟန္ေဆာင္ရင္း..
"ထက္ေမာင္... မိုးစဲမွျပန္ပါ႔လား... ရလား... "
ေလာကြတ္ေခ်ာ္ကာ.. ေျပာလိုက္ေတာ့.. ထက္ေမာင္ အျငင္းပါ။
အေပၚပိုင္း အဝတ္မရွိပဲ ေဖြးဝင္းေနေသာ အသားအရည္ မို႔ေမာက္ေနေသာ ကြၽန္ေတာ့္ရင္အုပ္။ ဘယ္လီအနည္းငယ္ထြက္ကာ အဆီပိုမရွိ က်ဉ္းေနေသာခါးနဲ႔ လိုက္ဖက္ေသာ ပုဆိုးေအာက္က စြင့္ကားၿပီး လုံးတင္းေနေသာ ကြၽန္ေတာ့္ေကာက္ေၾကာင္းကိုသာ သူ အငမ္းမရ ေငးၾကည့္ေနသည္။ ကြၽန္ေတာ္ မေနတတ္ေတာ့... သူလည္းရႊဲစိုေနသျဖင့္... အာ့ဆိုလည္း... ဒီမွာ .. ကြၽန္ေတာ့္ပုဆိုးေဟာင္းနဲ႔ T-Shirt လဲဝတ္ထားလိုက္ မနက္မွ ေရစိုအဝတ္ေတြ လာယူေလ။ ပုဆိုးကို ကြၽန္ေတာ္ေပးလိုက္ေတာ့ .....။ သူက လွမ္းယူရင္း ခုံေပၚတင္ကာ သူ့အက်ီေတြကို ခြၽတ္လိုက္သည္။ အိုး... ငယ္သာ ငယ္ေပမယ့္ ေလ့က်င့္ထားသလို ညိဳေမာင္း စိုေျပေသာ အသားအရည္နဲ႔ လိုက္ဖက္စြာ ..... မို႔ေမာက္ေသာရင္အုပ္နဲ႔ လိုက္ဖက္ေသာ လက္ေမာင္းႂကြက္သားမ်ား ဝမ္းဗိုက္ႂကြက္သားမ်ားကို ရင္ခုန္စြာ လွမ္းျမင္ေနရသည္။ တဆက္တည္း သူက ေရစိုလုံခ်ည္ကို ခြၽတ္ခ်လိုက္ေတာ့ .... ႀကီးမားေသာ ေပါင္သားမ်ားအလည္ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေအာက္က အသားပို အဖုႀကီးကလည္း သူ လူသာငယ္တာ လီးကေတာ့ အကိတ္ထဲမွာပါေၾကာင္း သိသာလွသည္။ ကြၽန္ေတာ္ အမွတ္မထင္ ေငးၾကည့္ေနတာကို သူရိပ္မိမွာစိုးသျဖင့္ ဆက္မၾကည့္ေတာ့.. ဆက္ၾကည့္ရင္ ကြၽန္ေတာ့္ညီဘြားကလည္း ထိန္းမရေအာင္ မာလာေတာ့မည္။ ေရစိုအဝတ္ေတြကို သူပုံးထဲကုန္းထည့္လိုက္ေတာ့ သူ့ဖင္ေတြကလည္း ျပားကပ္မေနပဲ ေညႇာင့္အားေကာင္းမည့္ပုံ တင္းလုံေနသည္မွာ ရင္ခုန္စရာပင္။ သူက ပုဆိုးၾကမ္းကို ဝတ္လိုက္ၿပီး... သဘက္ျဖင့္ ေရစိုေနေသာ သူ့ကိုယ္လုံးကိုပြတ္ရင္း....
"အစ္ကိုေကာ ေရစိုနဲ႔ဖ်ားေနမယ္... မသုပ္ဖူးလား..." "ေနပါေစ.. မင္းပီးမွ ငါသုပ္လိုက္ပါ႔မယ္ ငါ႔ေကာ္ဖီေဖ်ာ္လိုက္ဦးမယ္... အခ်မ္းေျပသြားေအာင္ မင္းလည္းေသာက္သြား.."
လို႔ေျပာၿပီး သူ့ေရွ႕က လွမ္းထြက္ကာ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ဖို႔ျပင္ေနေတာ့သည္။ ဒါမွလည္း ထႂကြေနေသာ စိတ္ေတြ ၿငိမ္မွာေလ။ ဒါကို သူက အလိုက္မသိတာလား.... စကားစတာလားမသိ...
"အစ္ကိုက ညဘက္အတြင္းခံေဘာင္းဘီလည္း မဝတ္ဘူးေနာ္... အစ္ကို႔ ကိုယ္လုံးက ေတာ္ေတာ္လွတယ္ အသားအေရေကာ... မိန္းကေလးဆို ရွယ္ပဲဗ်...." "အေဆာင္မွာဆိုေတာ့ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနခ်င္လို႔ မဝတ္တာ။ ၿပီးေတာ့ ေရစိုေနရင္ေနတတ္ဘူးေလ... ေက်းဇူးပါ....ေကာ္ဖီတိုက္မွာပါ"
လက္ေတြတုန္လာသည္။ သူက ကြၽန္ေတာ္ေနာက္ကေန ေရသုတ္ရင္း ကြၽန္ေတာ့္ကို အေသအခ်ာၾကည့္ေျပာေနတာ။
"အင္း.. ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ခုေရစိုေပမယ့္ ခြၽတ္လဲလိုက္ရင္ ကြၽန္ေတာ့္ဟာက မၿငိမ္ဘူး အၿမဲထေနေတာ့.... မခြၽတ္ေတာ့ဘူး။ အိပ္မွပဲ ခြၽတ္ေတာ့မယ္... ဟဲ..ဟဲ.."
ေကာ္ဖီ ၂ခြက္ေဖ်ာ္ပီး စားပြဲေပၚကုန္းတင္ေနတုန္း ႐ုတ္တရက္သူက ကြၽန္ေတာ့္ေနာက္ကေန လာရပ္ၿပီး....
"အစ္ကို ကြၽန္ေတာ္ေရသုတ္ေပးမယ္... ၿငိမ္ၿငိမ္ေန"
ဆိုကာ ေနာက္ကေန လာရပ္ၿပီးသုတ္ေတာ့သည္။
"အား.. ေနပါေစ.. ညီ... အစ္ကို႔ဘာ အစ္ကိုသုတ္ပါ႔မယ္... လာ.. ေကာ္ဖီေသာက္... "
"ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေန ဒီမွာသုတ္ေပးေနတာ.. ခ်ဳပ္ထားလိုက္မွာေနာ္... ဟင္း...."
ကြၽန္ေတာ့္နားကပ္ၿပီး သူ ေရသုတ္ေပးရင္း ကြၽန္ေတာ့္ဂုတ္နား သူ့ရဲ႕ ထြက္သက္ဝင္သက္ ျပင္းျပင္းေတြက ေႏြးေထြးစိုစြတ္စြာ လာ႐ိုက္ခတ္သျဖင့္ ၾကက္သီးထသြားရသည္။ မလြယ္တဲ့ ေကာင္ေလးပဲ.... အို... ကြၽန္ေတာ့္ကို ေရသုတ္ေပးသလိုနဲ႔ ေနာက္ကေနခ်ဳပ္ကာ သူ့ေပါင္ၾကားထဲက လီးႀကီးက ပုဆိုးေအာက္ အတြင္းခံေအာက္ကေန ထိန္းမႏိုင္ သိမ္းမႏိုင္ ႐ုန္းကန္ကာ တစ္ခ်က္ခ်က္ ေကာက္ခ်ိတ္လုံးဝန္းကာ မာတင္းေနေသာ ကြၽန္ေတာ့္ဖင္သားမ်ားကို မထိတထိ လာထိေနေတာ့... ဟင္.. သိတဲ့အတိုင္း ဒီကလည္း လီးနဲ႔ထိမိရင္ ဘယ္လိုမွ မေနတတ္ေတာ့... ႐ုန္းကန္ေရွာင္ရွားမယ္ထင္သလား ေဝးေသးတယ္... နဂိုကမွ ထေနတဲ့ စိတ္႐ိုင္းေတြက ထိန္းမရေတာ့..... အလိုလို သူ့လီးဘက္ကို ဖင္ကေကာ့ေပးေနမိသည္။ သူ့လက္ေတြက ကြၽန္ေတာ့္ပခုံး ႐ုတ္တေလွ်ာက္ မ်က္ႏွာသုတ္ပဝါကေန ဖိပြတ္သုတ္ရင္း လက္ေမာင္း ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ခ်ိဳင္းကေန လွ်ိဳကာ အိုး.... ကြၽန္ေတာ့္ ရင္အုံကို ဖိကာ ပြတ္သုတ္ရင္း သူ့လက္ေတြက ကြၽန္ေတာ့္ႏို႔သီးေလးမ်ားကို လာေဆာ့ေနေတာ့...... ဟင့္... အ.. အင္း.. ကြၽန္ေတာ့ကာမခလုတ္ေတြကို သူလာဖြင့္ေနပီ... လူလည္း ဒူးေတြေခ်ာင္ကာ ေျပာ့ေခြလာသလိုျဖစ္လာၿပီး မထိန္းႏိုင္ေတာ့....
"အစ္ကို... ကြၽန္ေတာ္... အစ္ကို႔ကိုႀကိဳက္တယ္... ဟို... ခ်စ္....တယ္..."
" ဟင္..."
သူေျပာခ်င္တာေျပာသြားကာ ကြၽန္ေတာ့္ပါးေလး တစ္ဖက္အား နမ္းၿပီးျပန္ထြက္သြားေသာ ထက္ေမာင္ရဲ႕ ေက်ာျပင္ကို ေငးၾကည့္ရင္း သက္ျပင္းရွည္တစ္ခုကို ႏြမ္းလ်ေမာပန္းစြာ ခ်လိုက္မိေတာ့သည္။
ဆက္ရန္ အပိုင္း - ၂၄
---------------------------------------------
မွတ္ခ်က္။ ။ ထန္ၿပီး ထုပါ.. အတုမယူပါႏွင့္😁
Comments
Post a Comment