သုံးပင်လိမ်တဲ့ ည အပိုင်း(၃၀)

<Unicode>


သုံးပင်လိမ်တဲ့ ည
အပိုင်း - ၃၀

#Credit.C.K.O

သည်ယုန်မြင်လို့ သည်ချုံထွင်

ဒုက္ခတော့ ရောက်ပြီထင်တယ်...။ ဒီနေ့ စနေနေ့လေ .. ကျောင်းပိတ်ရက်၊ ရုံးပိတ်တော့ ဘောလုံးကွင်းထဲ လူစောစောလာကစားကြပြီပေါ့ ... အာ့တာက အကြောင်းမဟုတ် .. ဖဲရိုက်မယ် .. ဆိုတော့ ... အမှန်တော့ ... ကိုကျော်စိုး ကျွန်တော့်ကို ခေါ်လာသော မြယာပင် ချုံထဲက ဖက်မိုးဝါးတဲသေးသေးလေးက ကိုကျော်စိုးပြောချက်အရ သူတို့ ဖဲရိုက်ဖို့အတွက် သီးသန့် ဆောက်ထားတာဖြစ်သလို၊ အရက်ဝိုင်းလည်း လုပ်တတ်သည်။ ထို့ကြောင့် တဲလေးအတွင်းမှာ တောင်ထန်းဖျာ အဟောင်းတစ်ချပ်ခင်းထားသလို ခေါင်းရင်းနားမှာ ရေသန့်ဘူး အနောက် .. ပိုက်ခေါင်းတပ်တစ်လုံးနဲ့ ရေခွက်။ တစ်ရှူးလိမ်များထည့်ထားသော ပလပ်စတစ်အိတ်နဲ့ ဖဲချပ်များ ထုပ်ထားသော ပလပ်စတစ်အိတ်အကြည်တစ်ခု .. ပြီးတော့ အခြေ အနေ ကောင်းရင် သူတို့ဖာခေါ်ချကြသည်မို့ အသုံးမပြုရသေးသော ကွန်ဒုံးအချို့အား တင်ထားသလို ခပ် လှမ်း လှမ်းမှာ အသုံးပြုပြီးသော ကွန်ဒုံးများကို ပစ်ထားသည်။ အမှန်တော့ ဒါက ကိုကျော်စိုးတို့လို ဝါသနာတူများ အရက် သောက်၊ ဖဲရိုက်၊ ဖာခေါ်ချရာ ဖိတစ်ခုဆိုလည်း မမှား ..။

ခက်တာက နှစ်ယောက်သား လူရှင်းသည်မို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် တွေ့ရအောင် နီးနီးနားနား ဒီနေရာကိုလာမှ ... ဘောလုံးကန်ကာ အရက်သောက်မည့် ကာလသား လူငယ်လူရွယ်တွေကလည်း ကျောင်းပိတ် ရက် ရုံးပိတ်ရက်မို့ ဘောလုံးကန်ရင် သူတို့လည်း သောက်စားကြမည်ဆိုတော့...။ အခြားမှာလည်း ကိုကျော်စိုးတို့လို ဘိလေးတွေရှိချင်ရှိမည်။ ကျွန်တော်တို့ရောက်နေသော ကိုကျော်စိုးတို့ ဘိကိုလည်း သိချင်သိမည်။ သေချာတာတော့ ဘောလုံးကစားပြီးပါက အရက်သောက်တာတော့ ထားတော့ ဖဲရိုက်မည်ဆိုပါက ရဲမဖမ်းအောင် ဒီတောအုပ် ချုံတောထဲ လူမမြင်ကွယ်ရာမှာ လာရိုက်မှာ သေချာသည်။

ထို့ကြောင့် ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်မှာ တက်နေသော ဖီးလ်တွေက တောက်နေသောမီးကို ရေဖျန်းသလိုဖြစ်သွားသည်။ ထို့ကြောင့် ကိုကျော်စိုးလည်း ကျွန်တော့်ကို လိုးဖို့ချီထားရာမှ အောက်သို့ဖြည်းဖြည်းချင်းလျော့ချပေး လိုက်သလို ကျွန်တော်လည်း သူ့လည်ဂုတ်ကို ဖက်ထားသော လက်တွေကို ဖြေလျော့ကာ အလိုက်သင့် မြေ ကြီးပေါ်ရပ်လိုက်မိသည်။ ရုတ်တရက်မို့ လုပ်မိလုပ်ရာလုပ် လိုက်ပေမယ့် နဂိုအနေအထားအတိုင်းအဝတ်အ စားတို့က ပြန်မဝတ်ကာ နှစ်ဦးလုံး ဒီအတိုင်းပင်ဖြစ်နေ သည်။ မီးကို ရေဖြန်းပါက မီးတောက်အားနည်းပါက ချက်ချင်းငြိမ်းချင် ငြိမ်းပေမယ့်... မီးတောက်အားကြီးပါက ငြိမ်းရိုးထုံးစံမရှိ... ထို့ကြောင့် .. စားခါနီးမှ အနှောက်အယှက် အသံအချို့ကြောင့် တန့်သွားပေမယ့် ... ခံချင်စိတ် လိုးချင်စိတ်တို့က လုံး၀ပျောက်သွားသည်တော့မဟုတ်။

"လာပါ .. ညီ..ချစ်.. မြန်မြန်လေး ...လုပ်ရအောင် .. သူတို့မလာခင်... "

သူ့ဘက်ကတော့ ဟုတ်တာပေါ့ ရှပ်အကျီ ကြယ်သီးပဲ ဟထားကာ ပုဆိုးကို လက်လမ်းမှိတဲ့ တဲပေါ်တင်ထားတော့ လူလာလည်း ကောက်ဝတ်လိုက်ရုံ.. နောက်ဆုံးတန်း လန်း မိရင်တောင် သူက လိုးတဲ့သူမို့ သိက္ခာက ဖင်ခံတဲ့လူလောက် ကျမည်မထင်..။ ကျွန်တော်သာ တီရှပ်က ခပ်လှမ်းလှမ်း .. ဘောလုံးကန်တဲ့ အားကစားဘောင်းဘီကလည်း လိပ်ကာ ဖင်ပေါ်ပြီး ရှေ့က ကျွန်တော့်လီးကိုပဲ အုပ်ထားသလိုဖြစ်နေတာ..။ ခံပြီဆို ကျွန်တော်က လူလာလည်းသိမှာမဟုတ်... ကိုမင်းမင်းလိုးလို့ ခံခဲ့တုန်းကကော..။ ကိုကျော်စိုးလိုးလို့ ခံတုန်းကပါ ကပ္ပလီခိုးကြည့်တာ မမြင်ခဲ့တော့ ကပ္ပလီအတွက် ဂွင်ဖြစ်သွားခဲ့ရတာလေ.. တစ်ခါခဲမှန်ဖူးတဲ့ စာသူငယ်မို့ ကြောက်နေမိ သည်။ ဖြစ်ချင်တာတစ်ခု ကြောက်တာတစ်ခုမို့ ကိုကျော်စိုးရဲ့အဆိုကို မဝံ့မရဲ ငြင်းမိလိုက်သည်။

"ဖြစ်ပါ့မလား.. အစ်ကို .. ညီ ..ကြောက်တယ်.. နောက်..မှ ..လုပ် ကြရအောင်..နော်"
"ဟာ ..ညီကလည်း..လုပ်ပါကွာ..ကို .. မနေနိုင်တော့ဘူး .. အရမ်း တင်းနေပြီ ..ညီထဲထည့်ပြီး.. ပြီးအောင်လိုက်လျောလိုက်မှ ကို..ဒီနေ့အလုပ်လုပ်..လုပ်လို့ရမှာ.. နော်..ညီ..ချစ်.. ဟင်း.."
"မဖြစ်ဘူး..အစ်ကို..ညီ..ကြောက်တယ်.. လူမိမှာ..." "အား..မမိ..ပါဘူး..လုပ်ပါကွာ.."
"ညီ တောင်းပန်ပါတယ်။ ညကျမှတွေ့မယ်လေ ... နော်
ညီ အကိုပြီးတဲ့အထိနေပေးပါ့မယ် "
"ည အကိုလာနိုင်မယ်မထင်ဘူး ကလေးကတစ်ဖက်နဲ့ မိန်းမနဲ့ကလေးကို ထားသွားရင် မိန်းမက ပြောဦးမယ် လုပ်ပါကွာ"

ကျွန်တော်ဘာမှမပြောတော့ ခေါင်းပဲ ခါပြနေမိသည်။

"သြော် .. အကိုနားလည်ပါပြီ ညီကအကို့ကိုမချစ်ဘူးပဲ
အေးလေ ထက်မောင်တို့ ကိုဇော်တို့ရှိနေတာကို နောက် ပြီး သီဟအောင်ဆိုတဲ့ဘဲလေးကလည်း မဆိုးဘူးနော်မင်းကို စိတ်ဝင်စားနေတယ်ထင်တယ်...မင်းခြံထဲ အဝင် အထွက်ကို ဒေါ်ပုမဆိုင်ကနေ တစ်ခါတစ်ခါလှမ်းငေးနေတယ်..မင်းကအခုတော့ပြည့်စုံနေတော့ ငါ့ကိုလှန်ပြီပေါ့လေ ရပါတယ် "
"ဘာ.. ကိုကျော်စိုး ကျွန်တော့်ကို မဟုတ်ကဟုတ်ကလာမစွပ်စွဲနဲ့ ထက်မောင်၊ ကိုဇော်တို့က ကိုငြိမ်းကြောင့် အ လိုက် အထိုက်ဆက်ဆံနေတာ။ ပြီးတော့ အလုပ်သဘောအရ အလုပ်အတူတွဲလုပ်နေတာ။ ကိုဇော်ဆို အလုပ်မှာ သူက Superviser မဆိုင်တာတွေမပြောပါနဲ့ ပြီးတော့ သီဟအောင် ဘာဖြစ်နေလည်း ကျွန်တော်မသိဘူး သူ့မှာလည်း ရည်းစားရှိတယ် ။ အကိုသာ .."
" ငါကဘာဖြစ်နေလို့လည်း ငါ့မိန်းမနဲ့ ကလေးဆီမှာနေတယ် နောက်မင်းဆီမှာနေတယ်။ ငါမင်းနဲ တွေ့ပြီးမှ ဖာသည်လည်းခေါ်မချဘူး။ နောက်မိန်းမလည်း မပွေဘူး။ မင်းသာ..."
" တော်တော့အကို ကျွန်တော့်ကို မယုံချင်လည်းနေ။ ကျွန်တော်အကို့ ကိုဘယ်လောက်ချစ်လဲဆိုတာသက် သေ ပြမယ် ။ အခုအကိုလုပ်ချင်လုပ်ညီနေပေးမယ် "

ကျွန်တော်အဲလိုပြောကာ သူ့ကိုကျောပေးရင်း ရပ်လိုက်သည်။ ကိုကျော်စိုးမျက်နှာဘယ်လိုဖြစ်သွားသလဲမသိ။
ခဏကြာတော့ ကျွန်တော့နောက်ကျောကနေ သန်မာသောသူ့လက်တွေနဲ့သိုင်းဖက်ကာ ...

" ချစ်ကလည်း စိတ်မဆိုးပါနဲ့ကွာ အကိုက ချစ်လို့သဝန် တိုပြီးပြောမိတာပါ။ လာပါပျော်ပျော်နေရအောင် "

သူကပြောပြောဆိုဆို ကျွန်တော့်ပါးကို ငုံ့ကာနောက်ကနေနမ်းပြီး မျက်နှာကို လက်ဖြင့် သူ့ဖက်ဆွဲလှည့်ကာနှုတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်ပါတော့သည်။ တဖြည်းဖြည်းအရှိန်တက်လာကာ သူ့လက်မောင်းတွေကို ပြန်ကိုင်ရင်း ခြေ ဖျားထောက်ကာ သူ့လည်တိုင်နဲ့ လည်ဂုတ်တွေကိုနောက် ပြန်သိုင်းဖက်ပေးမိတော့ သူ့လက်တွေကလည်း လက်မြှောက်လုနီးပါးဖြစ်နေသော ကျွန်တော့်ကြောင့် ပိုပေါ်ကာလွတ်လပ်နေသော ရင်အုံမို့မို့ရှိ နို့သီးခေါင်းစူစူလေးများကို ပွတ်သပ်ဆုတ်ချေလို့။ အသက်ရှုသံတွေပြင်း လာကာ သူ့သန်မာသောလက်တစ်ဖက်က ကျွန်တော့ ခါးကျဉ်ကျဉ်လေးကို လှမ်းဖက်ဆွဲကာ ခါးကော့သောပုံစံဖြစ်အောင် ပြင်ရင်း လုံးတင်းကောက်ချိတ်နေသော ကျွန်တော့်တင်သားများကို သူ့ပေါင်ရင်းနှင့်ထိအောင် ဆွဲယူလိုက်သည်။ စောစောကရန်ဖြစ်ထားလို့လားမသိ သူ့တောင်နေသောလီးကလည်း စောစောကလို မာတောင်ကာ မထောင်နေတော့ဘဲ အောက်ငိုက်စိုက်ကာ မပျော့မမာအနေအထားဖြစ်ကြောင်း ကျွန်တော့်ခါးအောက်နားက တင်သားပေါ်မှ ထိမိမှ သတိထားမိသည်။ သို့သော်လည်း သူ့လီးကြီးအထိအတွေ့ က မတောင်ပေမယ့် ကျွန်တော့်တင်သားများကို အထိအတွေ့တစ်မျိုးဖြင့် မရိုးမရွဖြစ်စေသည်။

"ခဏကြာတော့ ညီ.. အကိုသိပ်မတောင်တော့ဘူး စိတ်လှုပ်ရှားသွားလို့လားမသိဘူး...ညီလေးလက်ကလေးနဲ့ကိုင်ပြီး ဆွပေးပါလား "

ကျွန်တော်မငြင်းနိုင်ပါ နောက်ပြန်လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ သူ့လီးကြီးကို လက်ဖြင့်ပွတ်သပ်ကာ ဂွင်းတိုက်လိုက်လုပ်ပေးနေသည်။45 Degree တောင်လာကာ မာလာသည်။ ဒါပေမယ့် ဘောလုံးကန်နေသော အသံတွေကြောင့်လား အခြားဆီစိတ်ရောက်နေလို့လား စိတ်ကစောစောကလို သူသိပ်စိတ်မပါလို့လား ၊ မိန်းမနဲ့လိုးထားလို့လားမသိ အပြည့်တောင်သည်တော့မဟုတ် တစ်ချက်တစ်ချက်ပြန်ကျချင်နေသည်။

"အား .... အကို့လီးကလည်း ခါတိုင်းလိုမမာဘူး"
"ဟုတ်တယ်ညီ ညီနဲ့ လို့မလို့အားမွေးထားပေမယ့် မတွေ့ဖြစ်တော့ မထိန်းနိုင်လို့ ညက မိန်းမကို နှစ်ချီဆွဲထားတာ စောစောကအဆင်ပြေတုန်းလိုးလိုက်ရင် ရတယ်
အခုချက်ချင်းပြန်မတောင်နိုင်တော့ဘူး စိတ်ကသိပ်မပါသလိုဖြစ်သွားလို့ အကိုတောင်းပန်ပါတယ်"
"ရပါတယ်။ ညီနားလည်ပါတယ်"

ခက်တာက သူထနေချိန်တုန်းက ကျွန်တော်ကြောက်စိတ်ကြောင့် စိတ်မပါကာ ငြင်းဆန်ခဲ့ပေမယ့် ခုသူစိတ်သိပ်မလာတော့မှ ကျွန်တော်ကစိတ်တွေ အရမ်းထကြွ နေသည်။ သူကလာပြီး နှုးနှပ်ထားတော့ ကျွန်တော့ညီဘွားပြန်တောင်နေပြီလေ။ မထူးတော့

"အစ်ကို အာ့ဆိုလည်း အားပြည့်အောင် နေလိုက် ပင် ပန်း တာတွေသိပ်မလုပ်နဲ့ ညီ့ကို မလုပ်နဲ့တော့...ညီပဲ..."

ပြောပြောဆိုဆို ကျွန်တော်ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုကို ချလိုက်သလို သူ့ရှေ ့ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ချလိုက်သည်။ သူ့လီးနဲ့ ကျွန်တော့်မျက်နှာတန်းမိစေသော အနေ အထား ပါးစပ်နဲ့မိရုံအနေအထားအထိ ထိုင်ချလိုက်ပြီး လက်တစ်ဖက်က မာပြီးအောက်စိုက်ချင်သလိုဖြစ်နေသော သူ့လီးတန်ရှည်ကြီးကို ကိုင်ကာ ကျန်လက်တစ်ဖက်က အောက်သို့တွဲကျနေသော လဥကြီးနှစ်လုံးကို ဆုပ်ချေရင်း ပါးစပ်ကို အသာဟကာ သူ့ကွမ်းသီးခေါင်းထိပ်ကို အသာ လျှာဖြင့် လျက်လိုက်သည်။

"မ ... လုပ်... ပါ... နဲ့....တော့.... ည.... ညီ... အ... အား... အင်း... ညီ "

ကိုကျော်စိုးတစ်ယောက် ကော့တက်သွားသလို လက်တစ်ဖက်ကလည်း ကျွန်တော့်ပါးလေးကို ပွတ်သပ်ရင်း ကျန်လက်တစ်ဖက်က ကျွန်တော့ခေါင်းကို ထိန်းထားလိုက်သည်။ ကြီးမားသော သူ့လီးချောင်းထိပ် ကွမ်းသီးခေါင်းကြီး ကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် ဖိကာ ဒစ်အဆုံးအထိ ငုံကာ လျှာဖြင့်ကစား ပေးလိုက်သည်။

"အား.. အိ... အင့် ... ရှုး... ညီ... ကောင်းတယ် "

သေချာ ကွမ်းသီးခေါင်းရော ဒစ်ကြားကိုပါ လျှာဖြင့်ကစားကာ စုပ်လိုက် မှုတ်လိုက် လုပ်ပေးလိုက်တော့ ကိုကျော်စိုးတစ်ယောက် ဖင်ကြီးနှစ်လုံးစုကာ ပေါင်တွေကားပြီး ခါးပါကော့တက်သလို လည်ပင်းနဲ့ မျက်နှာလည်း မော့တက်ကာ ညည်းညူမိတော့သည်။ ၈လက်မ ကျော်ရှည်သော သူ့လီးချောင်းကြီးတစ်လျှောက် အစုန်အဆန် လျှက်လိုက်စုပ်လိုက်မှုတ်ပေးလိုက်တော့ တအ.. အ တအိအိ.. တစ်ရှုးရှုးဖြစ်ကာ ခါးကော့ရင်း ကျွန်တော့်ခေါင်းကို ထိန်းကိုင်ကာ သူ့လီးချောင်းကြီး တစ်ဆုံးဝင်အောင် ညှောင့်ထည့်လိုက်တော့သည်။

"အ.. အင့်...ဖရှုး.... အဟွတ်"

ဒီလိုရှည်လျှားကြီးမားသော သူ့လီးကြီးကပါးစပ်အပြည့်အလျှံ ဖြစ်နေတာကို သူကညှောင့် လိုးသဖြင့် လီးတံကြီးတစ်ခုလုံးကျွန်တော့ အာခေါင်ဆုံးအထိ ဒုတ်ကနဲ တိုးဝင်သွားတော့သည်။သူလဥကြီးနှစ်လုံးကလည်း မေးစေ့ကိုလာရိုက်တော့သည်။ မျက်ရည်များထိန်းထားသည့်ကြားက ဝဲသွားသလို အသက်ရှုမဝဖြစ်ကာ ချောင်းပင်ဆိုးတော့သည်။

"ဆောရီးညီ... ကိုယ်စိတ်မထိန်းနိုင်ဖြစ်သွားတယ်"

ကျွန် တော်သူ့လီးချောင်းကို ပြန်ထုတ်လိုက်ကာ ဘာမှပြန်မပြောတော့ဘဲ ဆက်မငုံတော့ဘဲ သူ့လီးကို ဘေး တိုက် နှုတ်ခမ်းဖြင့် ဖိ၊ လျှာဖြင့် လျက်ကာ ပုလွေတ်မှုတ်သလို လုပ်ပေးတော့

"အ.. အ.. ဟင်း.. အင်း"

စိတ်ကြိုက် စုပ်လျက်ပြီးတော့ ဆီးခုံပေါ်တင် အမွှေးတိုတိုကောက်ကောက်ကျဲကျဲသာအနည်းငယ်ရှိပေမယ့် ဥတွင်တော့ ညိုပြောင်ရှင်းနေသည်မို့ သူ့ဥကြီးများကို
အငမ်းမရ အားပါးတရ တစ်လုံးချင်းဆီ စုပ်ယူလိုက်တော့

"အား.. ကျွတ်ကျွတ်... ညီ .. ဖြည်းဖြည်း"

သူ့ညည်းညူသံက ကျွန်တော့်ကို ပိုစိတ်ထစေသလို ကျွန်တော့်ခေါင်းကို တွန်းသလိုလုပ်နေသော သူ့လက်က အားမပါသဖြင့် သူ့ရဲ့ ကြွက်သားတွေအမြှောင်းတိုင်းဖြင့် သန်ချင်တိုင်းသန်မာချင်တိုင်းမာနေသောသူ့ပေါင်နှစ်ဖက်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အသားကုန်ကျုံးဖက်ကာ စိတ်ကြိုက် ချုပ်သလိုလုပ်ပြီး သူ့ဥကို တစ်လုံးချင်း ပါးစပ်ထဲမဆန့်မပြဲထည့်ကာ စုပ်နေမိတော့သည်။တအင့်အင့် ညည်းညူရုန်းကန်ပေမယ့် အထိအတွေ့အသစ်ကိုမူ သူမလွန်ဆန်နိုင်ပါ။ သူ့ရုန်းကန်မှုကအားပျော့လွန်းလှသည်။ နောက်တော့ သူ့ညည်းညူသံများ အားမပါသော တွန်းကန်မှုများကြောင့် ကျွန်တော်လည်း ပိုစိတ်ထန်လာကာ လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ကျွန်တော့်မျက်နှာ်နားဝဲရိုက်နေသော သူ့လီးချောင်းကို အရင်းမှ ထိန်းကိုင်ကာကျန်လက်တစ်ဖက်က တောင်နေသော ကျွန်တော့်ညီဘွား အား ဘောင်းဘီကြားမှဆွဲထုတ်ကာ ရှေ့တိုးနောက်ငင် ဂွင်းထုကစားရင်း သူ့လီးကြီးအား တဖြည်းဖြည်း အဆုံးထိရောက်အောင်
နှုတ်ခမ်းနဲ့ထိန်းရင်း ရှေ့တိုးနောက်ငင်ထပ်မှုတ်ပါတော့ သည်။သူလည်း ဓါတ်လိုက်သလို တွန့်တက်ကာ တရှုးရှုး.. တအအဖြစ်ရင်း စိတ်ပါကာ လီးဖြင့် ညှောင့်လိုးသလို လုပ်ပေးနေသည်။

ကျွန်တော်လက်ဖြင့် ထိန်းထားလို့သာ အာခေါင်ထိလာမထိုးပေမယ့် တစ်ချက်တစ်ချက်သူ အားမရဖြစ်ကာ ကျွန်တော့်လက်ကို တွန်းဖယ်ကာ ညှောင့်လိုးသလို လုပ်သလို ကျွန်တော့်ခေါင်းကိုလည်း ထိန်းကိုင်ကာ ရှေ့တိုး နောက်ငင် သူ့လီးကို စုပ်ခိုင်းမှုတ်ခိုင်းတာတွေက မြန်လာတော့သည်။တစ်ချက်တစ်ချက် သူ့လီးရင်းကို ကိုင်ထားသောလက်တွေအပြုတ်မှာ သူမြန်မြန်ပြီးအောင် သူလဥတွေကို လက်ဖြင့်ကစားလိုက် သူ့ပေါင်သားတွေကို ပွတ်လိုက်လုပ်ရင်းမြန်လာသော သူ့ဆောင့်ချက်ညှောင့်ချက် တွေ ကြောင့် အားခေါင်ထိုးမိမှုနည်းအောင် ကြိုးစားရင်း တောင်နေသော ကျနော့် လီးကိုလည်း ခပ်မြန်မြန် ဂွင်းထုကာ နှစ်ဦးစလုံး မြန်မြန်ပြီးအောင် ကြိုးစားလုပ်တော့ သိပ်မကြာခင်အချိန်အတွင်းမှာပင် ကျွန်တော့်ရဲ့ ကြိုးစားမှုက အရာထင်လာသည်။

သူ့တစ်ကိုယ်လုံးချွေးတွေပျံလာသလို ကျွန်တော်လည်း ချွေးတွေရွှဲကာ စိတ်တွေအသားကုန် ထန်ကာ အားပါး တရ စုပ်ယူမှုတ်ပေးမှု လျှာကို ကစားမှုတွေ ကြောင့် သူ့ဆောင့်ချက်တွေမြန်လာကာ တစ်ကိုယ်လုံးတုန်တက် ပြီးနောက်ဆုံး ကျွန်တော့်ခေါင်းအား တွန်းထုတ်လိုက်သည်။
သို့သော်ကျွန်တော်ကသူ့ပေါင်ကြီးနှစ်ချောင်းကို ဖက်ထားသဖြင့် အဆုံးထိ သူ့လီးကျွတ်မသွားဘဲ ကွမ်းသီးခေါင်းလောက်ပါစပ်ထဲ အကျန်မှာတော့

"အား.. အ. အင့်..အီး.. ဟီး...ရှုး...အ.အအ. အား ထွက်ပြီ.. အင့်.."

သူ့ညီးညူသံနှင့်အတူ ဥနှစ်လုံးကျုံ့တက်ကာ အကျောဆွဲသလိုဖြစ် ပြီး လရည်ပျစ်ပျစ်အချို့ ကျွန်တော့် ပါးစပ်မှတစ်ဆင့် နှုတ်ခမ်း၊ ပါး၊ ရင်ဘတ် ပေါ်လျှံကျကာ ပေကုန် စင်ကုန် တော့သည်။ ကျွန်တော်လည်း လရည်ပေနေသော လျှာဖြင့်ပင် သူ့ကွမ်းသီးခေါင်းများကို လျှာဖြင့် ထပ်ကစားလိုက်နှုတ်ခမ်းအစုံဖြင့် ဖိမှုတ်လိုက် လုပ်ပေးနေတော့

"အ.. အ.. ညီ.. တော်ပါတော့ ကိုယ်.. ထိပ်တွေကျိန်းနေပြီ မခံနိုင်တော့ဘူး"

သူအဲလိုပြောချိန်မှာ ကျွန်တော့် လီးထိပ်က လရည်တွေလည်းဂွင်းထုရင်းက ပန်းထွကာ် မြေကြီးပေါ်မှာရော သူ့ခြေသလုံးပေါ်သို့ပါ စင်ကုန်တော့သည်။ နှစ်ဦးသား
ခဏ အနားယူအမောဖြေအပြီးမှာ ပေနေတာတွေ ရေ ဆေး တာဆေး ၊ တစ်ရှုးနဲ့သုတ်တာသုတ်ပြီး အဝတ် အ စား တွေပြန်ဝတ်ကာ အနမ်းတွေချွေရင်းက

"ညီ.. သိပ်ချစ်တယ်ကွာ . ညီ့ကိုလည်းယုံသွားပြီ ကိုယ်တို့အတူနေရအောင် ကြိုးစားကြမယ်နော်"

ကျွန်တော်ခေါင်းညိမ့်လိုက်ကာ သူ့ခါးကိုဖက်ပြီး မြယာချုံတောတွေကနေ ထွက်လာခဲ့ကြတော့သည်။
...,....,............

တံခါးစေ့ထားပါတယ်

ထိုနေ့က ကျနွ်တော်မပြေးရဘဲ လေ့ကျင့်ခန်းမလုပ်ရဘဲ ချွေး တွေရွဲကာ ပြန်ခဲ့ရပေမယ့် စိတ်ထဲတော့ ကျေနပ်မိ သည်။ ဒါပေမယ့် အဆုံးထိကျေနပ်တာ မဟုတ် တစ်ခုခုလိုနေတာတော့ အမှန်ပင် ...ဘာလိုနေမှန်းလည်းမသိပါ။

ထိုနေ့က ကိုကျော်စိုးကို အားပါးတရမှုတ်ပြီးလို့ ကျွန်တော့် စိတ်တွေ ငြိမ်သွား ခဲ့ပြီ ထင်ခဲ့သော်လည်း ဖွဲမီး လိုပင် အပြင်က ငြိမ်းနေပေမယ့် အထဲမှာ လှိုက်လောင်နေမှန်း နောင်မှ သိခဲ့ရလေသည်။ ကံဆိုးသည်လား ကံ ကောင်းသည်လားမသိတော့ အဲ့သည်ည ကိုကျော်စိုးနဲ့ အဆင်ပြေရင်တွေ့မယ်..ဆိုပြီးချိန်းခဲ့ပေမယ့် ကပ္ပလီတစ်ယောက် ပြဿနာတက်လို့ မတွေ့လိုက်ရပေ။ ဒါလည်း တစ်မျိုးကောင်းပါတယ်..။

ပြဿနာက ရိုးရိုးမဟုတ်ပါ။ သုတ်ကြောင် တဏှာရူး ကပ္ပလီက အပေါက်မြင်တိုင်း လုပ်နေသူဆိုတာ ကိုမင်း မင်းပြောခဲ့တုန်းက အမှတ်မထင်ကြားခဲ့ပေမယ့်။။ ခုတော့ လက်တွေ့ဖြစ်သည်။ ထုံးစံအတိုင်း ဒေါ်ပုမတို့ ဆိုင်နား မရောက်ခင် ကျွန်တော်တို့ခြံ တစ်ခြံကျော်နားက အရက်ဆိုင်မှာ အရက်သောက်ရင်း ဟိုဘက်ကားလမ်းမှတ်တိုင်နားက ဓာတ်ဆီဆိုင် တွင် လူကြီးလိုလို ဘာလိုလိုနဲ့ န.၀.တ ခေတ်တုန်းက အတငွ်းရေးမှူးဆိုပြီး TV star ဘဘ တစ်ယောက်ရဲ့ အမျိုးဆိုတော့ မိုးကျရွှေကိုယ်ဘာမျှလုပ်စရာမလို လစာယူ ဝေစုယူနေတဲ့ အသက် လေးဆယ်ကျော် ခပ်၀၀ အပွင့်မ ကြီးတစ်ယောက်က
(တစ်ချိန်က ခြံထဲ ရေလာချိုးရင်း ကိုကျော်စိုးကိုမြင်တော့ စားရရင် အရသာအရမ်းရှိမှာပဲ ဘယ်လောက်အမ်းရ အမ်းရ ပြောခဲ့သည်။) အရက်ဆိုင်တွင် ကပ္ပလီနဲ့တွေ့ကာ တစ်ဝိုင်းထဲ ထိုင် ဒကာခံရင်း ဇာတ်လမ်းစကြသည် ဆိုတာပဲ..။

ဆိုင်ထဲမှာတော့ မဟုတ်.. သောက်ရင်း၊ စားရင်း.. အမ်းရင်း အရှိန်တွေမြင့်ကာ မထိန်းနိုင်ကြဘဲ.. ဆိုင်နောက်ဖက်ဝါးရုံတောနား သေးပေါက်ရင်း အဲ့မှာတင် အပွင့်မ ၀၀ပြည့်ပြည့် ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းကြီးက အရပ်ပုပေမယ့် ဗလတောင့်က အကြမ်းဆင် အကျစ်လေး ကပ္ပလီကို လီးကိုင် ဂွင်းထုပေးရင်း ဝိုးတဝါး မီးလုံးရောင် ဝါကျင်ကျင်အောင် တဏှာတွေထရင်း အားပါးတရမှုတ်ပေးနေတာ မူးမူးနဲ့ နှစ်ယောက်လုံးကောင်းကာ အရက်ဆိုင်အိမ်သာနားမှန်းမသိ လူသွားလူလာရှိလားမသိ လောက ကြီးကို မေ့နေတော့တုန်း အရက်ဆိုင်နောက်ဘက် ဝါးရုံတောနားက အိမ်သာဘက်ကို လာတဲ့ ဒေါ်ပုမရဲ့ အစ်မ ဒေါ်အာကျယ်နဲ့တဲ့တဲ့ တိုးတော့ ကိုယ်ကျိုးတွေနဲကုန်တာပေါ့..

နံမည်နဲ့လိုက်အောင် စွာကျယ်အာကျယ် ဒေါ်အာကျယ်က ရပ်ကွပ်မောင်းလေ..ချက်ချင်း ကို အနီးတဝိုက် မကောင်းသတင်းပြန့်သွားပြီလေ…ဝေဖန်သံတွေကလည်း ညံစီနေတော့တာ.. အကောင်းတော့မဟုတ်..ကဲ့ရဲ့
ရှုတ်ချသံ တွေ လေ..ဆီဆိုင်က အပွင့်မက တော့.. သူ့အတွက်မထူးဆန်းသလို..ပိုက်ဆံအရှိန် လူကြီးအမျိုးအရှိန်မို့ သူ့အားပေါ်တင်မပြောရဲကြသလို.. အသက်ကလည်းကြီး… နောက်ပြီး ပေနေကြ လက်နှီး၀တ်တစ်ခု ထပ်ပေလည်း မပေါ်လွင်တော့တာဖြစ်မယ်…။

အာ့ကြောင့် သူ့အကြောင်း သိပ်ဂယက်မထ စားနေကြကြောင်ဖားမို့ အသာထား ပြောစရာဖြစ်တာက ကပ္ပလီပင် ကျားကျားယားယား.. စော်ပွေသူဟုထင်ထားသူက အခုလို အပွင့်မတစ်ယောက်နဲ့ ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်နေတာကတော့ ပြောစရာဖြစ်သလို.အဲ့လောက်တောင် ဖြစ်ရလား။ အရှက်မရှိဘူးလား။ မထိန်းသိမ်းဘူးလား..။
ဟိုအပွင့်မကလည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ် သူငယ်ထောင်ပြီး လူမြင်ကယွ်ရာမကုန်းဘူးလား။ ရွံဖိုကောင်းတယ်..။ ယောက်ျားဖြစ်ရဲ့သားနဲ့ မိန်းမတွေဒီလောက်ပေါတာ အဲ့အခြောက်မ နဲ့မှ ဖြစ်ရလား။ အဲ့သည့် ယောက်ျားချင်း ကြို့က်.. ဖင်ခံ၊ လီးစုပ်တဲ့ ကောင်တွေ ယောက်ျားဘ၀ရတာကို အမြင့်ကနေခုန်ဆင်းတယ်.. ဒူးရင်းသီးမော်တာတပ်ထည့်ပီး ဆုံးမရမယ်..။ ခွေး လောက်မှ အရှက်မရှိ
အသိညဏ်မရှိကြပါလား.။ အဲ့လောက်တောင် တဏှာကြီးကြတာလား၊ အရှက်အကြောက်မရှိတော့ဘူးလား ဝေဖန်သံများက တစ်ပါတ်လောက်ထိ ပွက်လောရိုက်သွားသလို.. မူးရင် ဘာကိုမှ ဂရုမစိုက်ကာ ဏှာထတတ်သော ကပ္ပလီတစ်ယောက် အထိနာလေပြီ။

ဝေဖန်သံ.. ပြစ်တင်ရှုပ်ချသံများက နားနဲ့မဆံ့အောင်ကြားရသည်။ အခြောက်တောင် အလွတ်မပေးတဲ့သူ
အပေါက်မြင်တိုင်းထိုးချင်သူ၊ ခံတဲ့ အပွင့်မကလည်း ကိုယ့်သားအရွယ်ကိုမှ.. အေးလေ ဘ၀အဆက်ဆက်သူများ သားမယားဖျက်ဆီးခဲ့လို ဖင်ခံလီးစုပ်တဲ့ အခြာက်မဖြစ်နေတာပဲ။ ငတ်နေတော့ ခံမှာပေါ့။…အရက်မူးတုန်း ဖြစ်တာဆိုတော့… ဘယ် လေးစားမှုရှိပါ့မလဲ။
အာ့တာ အသာထား သူတို့နှစ်ယောက်ကြောင့် လိင်တူစိတ်ဝင်စားတဲ့ သူတွေကို လူတွေ ပိုသတိထားမိသွားသလို အရင်က မမြင်ဖူး မကြားဖူး မသိတဲ့လူတွေတောင် သိကုန်ကြားကုန်အောင် ပြောစရာ၊ ကဲ့ရဲ့စရာဖြစ်အောင် လုပ်သလိုဖြစ်သွားသည်။

အမလေး.. ငါသာ အဲ့လို လိင်တူ တွေနေ မှန်းသိရင် … အိုး.. မ​တွေးရဲတော့ ဘူး ကပ္ပလီ ပါးစပ်က မူးရင်ကျွဲခိုး ပေါ်သလို ပေါ်တတ်လို့ အဲ့ကျေးဇူးကြောင့် ကိုကျော်စိုးနဲ့ ဆုံခဲ့ချစ်ခဲ့ရသည်ကို ကျေးဇူးတင်ရမလို..ဒါပေမယ့်. .. အခုလို လူသိရှင်ကြားဖြစ်ရင် … မတွေးရဲစရာ .. တစ်ခြံလုံး ဒီပတ်၀န်းကျင်တွင်သာမက အဘက တဆင့် ..အိမ်က မိဘတွေပါသိကုန်လို့တော့ .. မဖြစ်ဘူး.. ငါဆင်ခြင်မှဖြစ်မယ်.. သူတို့နဲ့ ထပ်မပါတ်သတ်တာကောင်းမယ်.. ဝေးဝေးရှောင်နိုင်သလောက် ရှောင်ရမယ်… ငါ့ဘ၀မှာ
ရည်မှန်းချက်တွေရှိတယ်… ဒီကိစ္စနဲ့ အရှက်တကွဲ အကျိုးနည်းဖြစ်လို့ မဖြစ်ဘူး… ငါ..တစ်ခုခုတော့လုပ်ရမယ်..

ကျွန်တော်ကို ပတ်သက်ခြင်သူတွေနဲ့ ရှောင်နေမိသည်။
ကံကောင်းသည့်အချက်က.. ပိတ်ရက်တစ်ရက် အိမ်အပြန်.. အိမ်နားမှာ computer သင်တန်းတစ်ခုအသစ်လာဖွင့်သည်။ဆယ်တန်းအောင်ထဲက ဝါသနာပါပေမယ့် ပိုက်ဆံမရှိ အလုပ်မရှိ.. ရတဲ့အလုပ် ကုန်းရုံးလုပ်နေရသဖြင့်မတတ်နိုင်ပေမယ့်. ခုတော့ တက်မှဖြစ်မယ်.. မတတ်ဘဲ အခြားကျွန်တော်လုပ်လိုသော အလုပ်တို့ လျှောက်သော်လည်း ခန့်မည်မဟုတ်။ သင်တန်းအချိန်၊ သင်တန်းကြေးကို စုံစမ်းကြည့်တော့ အဆင်ပြေသဖြင့်..တတ်ဖို ဆုံးဖြတ်ကာ ညနေပိုင်း အလုပ်ဆင်းချိန် နဲ့ ပိတ်ရပ်တစ်ရက်ပေါင်းကာ ညပိုင်း အိမ်ပြန်အိပ်ရင်း တက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ကာ အပ်လိုက်သည်။

အာ့တာမှ တစ်ခါတစ်ခါကြွလာတဲ့ ကျနွ်တော့်စိတ်တွေကို ထိန်းနိုင်မှာဖြစ်သလို.. ဒီမှာနေတဲ့ အချိန် သူတို့နဲ့ တွေ့ချိန်တွေ ပါ နည်းသွားပေမည်။ နောက် ဒီခြံထဲမှာ waiter ဘ၀နဲ့ ကြာကြာနေလို့ တိုးတက်မည်မဟုတ် အပြင် လောကကိုပါ လေ့လာကာတိုးတက်ရာ တိုးတက်ကြောင်းရှာရပေမည်။ ကျွန်တော်နဲ့ သင့်တော်မယ့် အခြားအလုပ်တစ်ခုလည်း သင်တန်းတက်ရင်း ရှာဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ အစကတော့ ကိုငြိမ်းနဲ့ အဘက သိပ်မကြိုက်ပေမယ့်.. နောက်တော့ .. ကျနွ်တော့်ရဲ့ အကြောင်းပြချက်နဲ့ ရည်ရွယ်ချက်ကို ရှင်းပြတော့ လက်ခံကာ အဘနဲ့ ကိုငြိမ်းက သူဌေးနဲ့ မန်နေဂျာဆီမှာ ညနေပိုင်း စောပြန်ခွင့်နဲ့ သင်တန်းတက်ဖို့ ခွင့်ပေးရန် အသိပေး ခွင့်တောင်းပေးကြသည်။ကိုငြိမ်းကတော့..

"နင်က သင်တန်းတွေတက်ပြီး မြို့ပြန်အလုပ်လုပ်မယ်.. ငါတို့ကိုထားခဲ့တော့မယ်ပေါ့.. ငါ..တစ်ယောက်ထဲ
အဖော်မဲ့ပြီး လွမ်းနေရတော့မှာ.."
"တစ်ယောက်ထဲမဟုတ်ပါဘူး သီဟဇော်ရှိတယ်လေ…"
"စကမ.. အကောင်းပြောတာ.. အခုသင်တန်းတတ်တော့.. ညဘက် စကားပြောဖော် လမ်းလျှောက်ဖော်မရှိတော့ဘူးလေ.. နင်သင်တန်းပြီး. အလုပ်ရတော့လည်း အလုပ်ထွက်မယ်အခြားအလုပ်ပြောင်းတော့မယ်ဆိုတော့… ထားပါတော့လေ .. ဒါက နိဘ၀တိုးတက်လမ်း နင်ရှာတာပဲ..။ ဘာပဲပြောပြော ငါသတိရတယ်… လွမ်းနေမယ်.. ဖုန်းဆက်.. အဆက်အသွယ် ......လုပ်နော်…"
"အင်းပါ..ကိုငြိမ်းကလည်း .. အလုပ်က ချက်ချင်းမထွက်သေးပါဘူး သင်တန်းက နှစ်လအနည်းဆုံးတက်ရဦးမှာ..။ အေးဆေးပေါ့.."
"အေးပါ..ဟာ "

အဲ့လို ဆိုတော့ လည်း စိတ်မကောင်းမိ.. စိတ်ထဲ ၀မ်းနည်းသလိုလို..။ ဒါပေမယ့် မတတ်နိုင်ဘူးလေ..။
သေချာစဉ်းစားကြည့်တော့လည်း ငါဒီမှာ တစ်သက်လုံးနေမှာ waiter လုပ်မှာမှမဟုတ်တာ..ပြီးတော့ ဒီhomo ဘဝရောက်ခဲ့တာကလည်း ဒီဘ၀ကို နှစ်သက်လွန်းလို့ ကြိုက်လွန်းလို့ ရည်မှန်းချက်ထားပြီး ရွေးချယ်ခဲ့တာလည်းမဟုတ် မထင်မှတ်ဘဲ ရောက်ရှိကာ ပြန်ထွက်ဖို့ခက်တဲ့ နွံတစ်ခုလိုပါပဲ။ လာပတ်သက်တဲ့ ယောက်ျားတွေကိုလည်း ယုံကြည့်လို့ရမယ့် အစားတွေမဟုတ်..။ သူတို့ဆန္ဒပြည့်ရင် လှည့်ကြည့်မယ်လို့များ ထင်ပါသလား....။ ဝေးစွခြောက်ပါး စားရရင်တစ်မျိုး မစားရရင် မကောင်းပြောမယ်..။

ဒီကြားထဲ ကပ္ပလီလိုလူမျိုးက အာခြောင်ကာ မစားရတဲ့ စပျစ်သီးချဉ်မယ် ကိုမင်းမင်းလည်း ဘာထူးသလဲ အတူ တူပဲ ရက်ရက်စက်စက် သူများလက်ထဲ ကစားစရာတစ်ခုလို ပေးပစ်ခဲ့တာ..။ သူအလိုရှိချိန် ပြန်ဆော့ချင်တယ်..။ တာ၀န်ယူမှုမရှိ.. ကိုကျော်စိုးကော သူ့မိန်းမနဲ့ ကလေးနဲ့ ထားပြီး ကျွန်တော်နဲ့ အတူတူနေမယ် ဒီနေရာကနေ သွားမယ် ဘ၀သစ်စမယ်ပြောတယ်.။ သူ့အုံနာခတောင် တစ်ခါတစ်လေ ကျွန်တော် ကူညီနေရသေးတာ..။ သူက ကျွန်တော့်ကို လုပ်ကျွေးမှာထက် ကျွန်တော်က ရှာကျွေးရမှာကများတယ်..။ မပေးနိုင် မကျွေးနိုင် ပြဿနာတက်မယ့်နေ့ လမ်းခွဲမယ့်နေ့ပဲဖြစ်မှာပါ။ ဒီလို စဉ်းစား တွေး တောလို့ သူတို့ ကိုအားကိုးချင်လို့ သူတို့လုပ်စာ စားချင်လို့ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် မရပ်တည်ချင်လို့တော့ မဟုတ်။
ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် အားကိုး ပြီး ကိုယ့်ထမင်းကိုယ်ရှာစားလာသူတစ်ယောက်ပါ။

ပါတ်သကခဲ့ဖူးတဲ့ ဘယ်ယောက်ျားကိုမှ မပူဆာခဲ့သလို မတောင်းခဲ့။ ပေးလည်း မပေးခဲ့ကြပါ။ ဆိုလိုချင်တာက ရယူမယ်ဆိုတဲ့ စိတ်မကူးခဲ့ပါ။ ဒါပေမယ့် အသိအမှတ်ပြုတာတော့ ခံချင်မိသည်။ ပေးဆပ်ရတာတွေက မိန်းက လေး တွေနဲ့ယှဉ်ရင် နည်းမယ်တော့ မထင်ပါ။ မိန်းက လေးတွေက တွဲသွား တွဲလာလုပ်လို့ လူသိရှင်ကြားနေလို့ရတယ်။ ပြသနာမရှိ ကိုယ်တွေက လူရာမ၀င်ခိုးကြောင် ခိုးဝှက်။ ပိုးကြေးပန်းကြေးလား မိန်းကလေးတွေလိုရဖို့နေနေသာသာ.. ကိုယ်ကတောင် ပြန်ပေးနေရသလို..
အမ်းတယ်ဆိုတဲ့ ဝေါဟာရကိုယ်တွေ အတွက်.ဖြစ်လို့နေသည်။ အထူးသဖြင့် ဖင်ခံတဲ့ လိင်တူချစ်သူတွေအ တွက်ပေါ့။ ခံတယ်ဆိုကတည်းက ဘယ်ယောက်ျားကမှ ယောက်ျားမာန၊ စအိုအနာခံပြီး၊ သိက္ခာအကျခံ အောက် ကျခံပြီး ခံဖို့ စဉ်းစားမှာမဟုတ်။။ ကိုယ့်မှာပါတဲ့ လီးတန်နဲ့သာ အရသာရှိရှိ လိုးထည့်ဖို့ သဘာ၀အတိုင်းနေဖို့သာ စဉ်းစားကြပေမည်။ ထိုသူတွေထက် ပိုချစ်လို့ ပိုမြတ်နိုးလို့ ( တစ်ခါတစ်လေတော့ ရှိပါတယ် တဏှာအားကြီးလို့ ယွလို့ ပေါ့ ထားပါတော့) ပြောချင်တာကတော့ ဘယ်ယောက်ျားလေးမှ အဲ့လိုနေဖို့ကို စိတ်ထဲရှိတောင် အပြင်မှာနေဖို့ မဝံ့မရဲဖြစ်နေမယ်ဆိုတာပါပဲ။

သားမှတ်မှတ် မယားမှတ်မှတ် ပေါင်းဖို့နေနေသာသာ စားလို့ ဝရင် ခြူလို့ ၀ရင် ပစ်ထားခဲ့တာပဲမို့။ဘယ်လိုပင် စဉ်းစား စဉ်းစား နာဖို့ကြီးသာ..။ ခက်တာကလည်း ဒီလောကထဲရောက်ပြီး ပြန်ထွက်ဖို့က ခက်နေပြန်..။ အညှိရှိရာ ယင်အုံဆိုသလို ..စားချင်တဲ့ ကြောင်ဖား ကြီးများကလည်း အပြင်မှာသာ သိက္ခာနဲ့ ဟန်နဲ့ ကွယ်ရာ နှိုက်မြည်းဖို့ ၀န်မလေး။ ဘယ်သူကမှလည်း မိန်းကလေးတွေလို မုဒိန်းကျင့်ပါတယ်လို့ တရားမစွဲသလို၊ ငွေလည်းမညစ်ကြ။ ခံတဲ့လူတွေကလည်း အစပိုင်း သဘောမတူပေမယ့်နောက်ပိုင်းတော့ စိတ်တူကိုယ်ပါမို့ မဆုံးနိုင်သော
Homo သံသရာ…။အဆုံးကတော့.. ယောက်ျားတန်မဲ့ ဖင်ခံတဲ့အခြောက်တွေ၊ ကြာကူလီတွေ၊ အရင်ဘ၀က သူများ သားမယားစော်ကားဖျက်ဆီးသူတွေ၊ရောဂါပိုးများကုန်ကူးသူတွေ၊AIDS ကူးစက် ဖို့ ပိုးသည်ဆောင်တဲ့ ကူးစက်ဖို့ တံတားကူးပေးနေတဲ့ ဟာတွေ ...အိုးးးး…… စုံလို့ စုံလို့… တစ်စက်ကလေးမှ ကောင်းကွက်မရှိပါ။

သေချာစဉ်းစားကြည့်ပါဦး ဖာသည်မတွေကကောမကူးနိုင်ဘူးလား။ မိန်းအင်္ဂါကကော မကူးဘူးလားဖင်ခံတဲ့ လူဆီကပဲကူးတာလား။ ဖင်ခံတဲ့လူကပဲ ရောဂါပင်မ လိုလို.. အဲ့ဖင်ကို ငတ်တုန်း အငမ်းမရ အလကားရ ကုန်းတွယ်ပြီး ရောဂါထားခဲ့သူတွေက ဘယ်သူတွေလဲ….။ စဉ်းစားရင်း အသက်ရှူတောင်ကျပ်တယ်…။ ဆက်မစဉ်းစားရဲတော့…။ ထို့ကြောင့် ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုကို ခိုင်ခိုင်မာမာချကာ လုပ်စရာရှိတာသာ ဆက်လုပ်နေတော့သည်။
ထုံးစံအတိုင်း အလုပ်နဲ့ သင်တန်းကို အလျင်မှီအောင်ကူးနေမိကာ ကပ္ပလီကိစ္စကို မေ့ထားခဲ့သည်။

ကပ္ပလီလည်း တော်တော်အပိုးကျိုးကာ ကုပ်သွားသည်။
ဒီကြားထဲ ခြံထဲက ကိုငြိမ်း၊ ထက်မောင်၊ ကိုဇော်တို့နဲ့ကအလုပ်သဘောအရ ဆက်ဆံရှိပေမယ့် လိုတာထက်ပိုမရောခဲ့ပေ။ ဒါပေမယ့် ကိုဇော်နဲ့ ထက်မောင်ကတော့.. လက်မလျော့ စသလို နောက်သလို လစ်ရင် လစ်သလို ရိသဲ့သဲ့ နဲ့ ထိကပါး ရိကပါး လုပ်ကာသူတို့လိုချင်တာကို တောင်းတုန်း ပူဆာတုန်း ပါ။ ကိုမင်းမင်းကတော့ ကပ္ပလီကိစ္စကြောင့် တော်တော်လေးလန့်သွားတယ်ထင်တယ်.. အရင်လို ပေါ်တင်တစ်မျိုး ကွယ်ရာတစ်မျိုးလာလာ မကြောင်တော့.. သို့ပေမယ့်ပေါ့လေ ယွကျား.. (ယွလည်း
ယွ ကျားလည်းကျားမို့) ဆိုတာမျိုးက ဇနဲ့လေ.အလကား ရတဲ့ရေလည်း မသောက်ချင်တောင် ခြေဆေးချင်ကြတာပဲ..။ အလကားရနည်းလား ဆိုတာမျိုးတေကွ လည်း ရှိသေးတော့..။ ရရင်တော့ ယူချင်တာပေါ့ဆိုတာမျိုးကအများသား။

ကိုမင်းမင်းအစ်ကို ကျွန်တော့်အချစ်ဆုံး ကိုကျော်စိုးကတော့ သားကျွေး မှု၊ မယားကျွေး မှုနဲ့ နဂိုမအားတဲ့ကြား.. ကပ္ပလီသတင်းကြားတော့ အနေအထိုင် ဆင်ခြင်လာတာလား မိန်းမရိပ်မိမှာစိုးတာလား၊ ဝါရှောင်တာလားမသိ ရေတောင် ကျွန်တော်ရှိချိန်လာ မချိုးတာများလာသည်။ ထို့အတူ ကျနွ်တော်လည်း ဘာထူးလည်း နဂိုထဲကခဲမှန်ဖူးတဲ့စာသူငယ်လေ ကိုယ့်မှာ ကျောထောက်နောက် ခံ ဘာမှမရှိ လှည့်ကြည့်လို့ အားကိုးစရာ မှမရှိတာ ကိုယ်ဖြစ် ကိုယ်ခံမို့.. ဘ၀ကိုကခံစရာချည်းပဲလေ..။ သူတို့ထက် ပိုပြီးအနေအထိုင်ဆင်ခြင်ရတာပေါ့..။

ကိုယ့်ရည်မှန်းချက်ကို ကိုယ်ပို ဂရုစိုက်လုပ်ရတာလေ။
အခြေအနေတွေက အေးခဲ့သလိုဖြစ်သွားတယ်ထင်ပေမယ့်…။ အညှီရှိရာ ယင်အုံတာလား။။ ပန်းရှိရာ ပျား၊ ပိတုန်းတို့ဝဲတာလား မပြောတတ်တော့..။ ကျွန်တော် သတိမထားမိတဲ့ လူနဲ့ ဆုံဖို့က ဖြစ်လာတော့သည်။ထို သူကတော့ ဘယ်သူရှိရမှာလည် ဆုပ်လည်းစူး စားလည်းရူးရမယ့်အနေအထား နဲ့. ကိုယ့်ရွာမှာ ကြက်ဖ ၊ သူများရွာမှ ကြက်မ လိုနေရမယ်ဆိုတဲ့စကားမျိုးနဲ့ ပြောင်းပြန်ဖြစ်လာသူ ကိုငြိမ်းရဲ့ ချစ်သူပဲဆိုရမည်လား၊ ယောက်ျားလေး သူငယ်ချင်းပဲဆိုရမလား… ဗလမောင် သီဟအောင်ပင် ဖြစ်ပေတော့သည်။

သူနဲ့က ကျွန်တော် သင်တန်းတက်မည့်ရက် အိမ်အပြန် သူ့ဦးလေးကားတွင် ယာဉ်အကူ(စပါယ်ယာ) လုပ်ရင်း တစ်ခါတစ်လေ ကား၀င်မောင်းရင်းနဲ့ ဒီနယ်မြို့လေးနဲ့ ရန်ကုန် အသွားအပြန် သူလုပ် နေတာကို သတိမထားမိဘဲ လမ်းမှာ ဆုံခဲ့ ကြုံခဲ့ကာ အရင်ကထက် ပိုရင်းနှီးမိခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ သူက ကိုယ့်ကို ဘယ်တုန်းထကဲ စိတ်၀င်စားနေမှန်း မသိခဲ့ သိရအောင်လည်း အခြေအနေမပေးခဲ့ပါ။ ခက်တာက လူလောကကြီးမှာ ကိုယ်ကလိုချင်ရင် ရချင်မှ ရပေမယ့် မလိုချင်တာ့ရင် ပေးမည့်သူများက
တန်းစီနေသည်က သဘာ၀ပင်။ ထားပါတော့ သူနဲ့က သင်တန်းတက်ဖို့ အိမ်အပြန် လမ်းကြုံလို့ ကားကြုံလို့ ဆုံသည်ဘဲထား.. နောက်မှ သူက တမင်တကာ ဆုံအောင်လိုက်နေမှန်းသိရတော့သည်။

ကျွန်တော် သင်တန်းနဲ့အိမ် .. အိမ်နဲ့ အလုပ် ပင်ပန်းနေလို့ သတိမထားမိလိုက်သော ကိစ္စတစ်ခုက ထင်သည့်အတိုင်းဖြစ်လာခဲ့သည်။ အာ့တာတော့ ကပ္ပလီတစ်ယောက် ပြီးခဲ့တဲ့ ပြသနာကြောင့်အလုပ်ထုတ်ခံရတာလား။ အလုပ်က ထွက်သွားတာလားမသိ။ တစ်ရက်နှစ်ရက်ကြာမှ သူအလုပ်မှာ မတွေ့တော့မှာ အလုပ်သမားအချင်းချင်း သတင်းတွေထွက်လာတာက ရှက်လို့ထွက်သွားသည်တဲ့။ အဘကို မသိမသာ မေးကြည့်တော့…

"အား.. ဒီကောင်က ယောက်ျားချင်းချင်းဖင်လိုးတ့အဲ ကောင်။ အခြောက်မတွေလည်းမရှောင် ဘာမရှောင်
လီးမှုတ်ခံ ဖင်ချတဲ့ ကောင် ရံဖို့ကောင်းတယ်…သူ့ ဘာသာ သူမထွက်လည်း ငါက ထုတ်ချင်နေတာ…
အလကားကောင်…"

ဆိုတဲ့ စကားကိုသာ ကြားရသည်။ ကြည့်မရပေမယ့်.. စိတ်တော့မကောင်းသလို..၊ အဘ ပြောစကားကြောင့် … ဘုရားတကာ ငါ့ကိုများစောင်းပြောနေသလား.. င့ါအကြောင်းတွေများ သိသွားသလား။။ ဆိုပြီးမျက်လုံးပြူးမိကာဆက်မမေးတော့..။ တစ်မျိုးလည်းကောင်းတယ် ကပ္ပလီက အာချောင်တော့ သူမရှိတော့ ငါ့အကြောင်း လူသိအောင်ပြောမယ့်လူရန်က အေးတာပေါ့လို့သာ စိတ်ဖြေလိုက်ရပါတော့သည်။

ကြောင်ကြာကြာ ရေမငုတ်နိုင်ဘူးဆိုတဲ့စကားက…
ကိုမင်းမင်း၊ ကိုကျော်စိုး၊ ထက်မောင်၊ ကိုဇော်.. နောက်အသစ်တိုးလာတဲ့.. သီဟအောင်တို့အတွက်များ
ပြောခဲ့တာလား.. ဘယ်ဟုတ်မလည်း ကျွန်တော့အတွက်ပါ မှန်ခဲ့လေသည်။ ကပ္ပလီကိစ္စ ဂယက်က အားလုံးကို ငြိမ်သက်သွားစေခ့တာ လပိုင်းမျှတော့ရှိမည်။။
နောက်တော့ မေ့မေ့ပျောက်ပျောက်ဖြစ်ကာ အရင်လို ပြန်ဖြစ်ခဲ့လေသည်။အထူးသဖြင့် အလုပ်ထဲမှာဆို ကိုမင်းမင်းက အနေဝေးက စဖို့အလှမ်းမသာပေမယ့်.. လစ်ရင်လစ်သလိုအဝေး ကနေ အရင်လို ပြန်နေဖို့ စလာသလို…အနီးဆုံးရန်သူဖြစ်တဲ့ ထက်မောင်…၊ ကိုဇော်တို့ကလည်း ကိုငြိမ်းအားကိုးနဲ့ မထိတထိနဲ့ တိုးလာကြသည်။ အရင်လို နေ့ည ရက်ဆက် အလုပ်မှာမရှိလို့ သူတို့နဲ့ တွေ့ချိန် လျော့သွားပေမယ်.. အဲ့လျော့သွားသောအချိန်နဲ့ ကပ္ပလီနေရာကို အစားထိုးလာသူကတော့..ကိုငြိမ်းရဲ့ ချစ်သူ သီဟအောင်ပင် မဟုတ်ပါလား..။


ဆက်ရန် အပိုင်း - ၃၁

---------------------------------------------

မှတ်ချက်။ ။ ထန်ပြီး ထုပါ.. အတုမယူပါနှင့်
😁

<Zawgyi>


သုံးပင္လိမ္တဲ့ ည
အပိုင္း - ၃၀

#Credit.C.K.O

သည္ယုန္ျမင္လို႔ သည္ခ်ဳံထြင္

ဒုကၡေတာ့ ေရာက္ၿပီထင္တယ္...။ ဒီေန႔ စေနေန႔ေလ .. ေက်ာင္းပိတ္ရက္၊ ႐ုံးပိတ္ေတာ့ ေဘာလုံးကြင္းထဲ လူေစာေစာလာကစားၾကၿပီေပါ႔ ... အာ့တာက အေၾကာင္းမဟုတ္ .. ဖဲ႐ိုက္မယ္ .. ဆိုေတာ့ ... အမွန္ေတာ့ ... ကိုေက်ာ္စိုး ကြၽန္ေတာ့္ကို ေခၚလာေသာ ျမယာပင္ ခ်ဳံထဲက ဖက္မိုးဝါးတဲေသးေသးေလးက ကိုေက်ာ္စိုးေျပာခ်က္အရ သူတို႔ ဖဲ႐ိုက္ဖို႔အတြက္ သီးသန္႔ ေဆာက္ထားတာျဖစ္သလို၊ အရက္ဝိုင္းလည္း လုပ္တတ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တဲေလးအတြင္းမွာ ေတာင္ထန္းဖ်ာ အေဟာင္းတစ္ခ်ပ္ခင္းထားသလို ေခါင္းရင္းနားမွာ ေရသန္႔ဘူး အေနာက္ .. ပိုက္ေခါင္းတပ္တစ္လုံးနဲ႔ ေရခြက္။ တစ္႐ွဴးလိမ္မ်ားထည့္ထားေသာ ပလပ္စတစ္အိတ္နဲ႔ ဖဲခ်ပ္မ်ား ထုပ္ထားေသာ ပလပ္စတစ္အိတ္အၾကည္တစ္ခု .. ၿပီးေတာ့ အေျခ အေန ေကာင္းရင္ သူတို႔ဖာေခၚခ်ၾကသည္မို႔ အသုံးမျပဳရေသးေသာ ကြန္ဒုံးအခ်ိဳ႕အား တင္ထားသလို ခပ္ လွမ္း လွမ္းမွာ အသုံးျပဳၿပီးေသာ ကြန္ဒုံးမ်ားကို ပစ္ထားသည္။ အမွန္ေတာ့ ဒါက ကိုေက်ာ္စိုးတို႔လို ဝါသနာတူမ်ား အရက္ ေသာက္၊ ဖဲ႐ိုက္၊ ဖာေခၚခ်ရာ ဖိတစ္ခုဆိုလည္း မမွား ..။

ခက္တာက ႏွစ္ေယာက္သား လူရွင္းသည္မို႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေတြ႕ရေအာင္ နီးနီးနားနား ဒီေနရာကိုလာမွ ... ေဘာလုံးကန္ကာ အရက္ေသာက္မည့္ ကာလသား လူငယ္လူရြယ္ေတြကလည္း ေက်ာင္းပိတ္ ရက္ ႐ုံးပိတ္ရက္မို႔ ေဘာလုံးကန္ရင္ သူတို႔လည္း ေသာက္စားၾကမည္ဆိုေတာ့...။ အျခားမွာလည္း ကိုေက်ာ္စိုးတို႔လို ဘိေလးေတြရွိခ်င္ရွိမည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေရာက္ေနေသာ ကိုေက်ာ္စိုးတို႔ ဘိကိုလည္း သိခ်င္သိမည္။ ေသခ်ာတာေတာ့ ေဘာလုံးကစားၿပီးပါက အရက္ေသာက္တာေတာ့ ထားေတာ့ ဖဲ႐ိုက္မည္ဆိုပါက ရဲမဖမ္းေအာင္ ဒီေတာအုပ္ ခ်ဳံေတာထဲ လူမျမင္ကြယ္ရာမွာ လာ႐ိုက္မွာ ေသခ်ာသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္မွာ တက္ေနေသာ ဖီးလ္ေတြက ေတာက္ေနေသာမီးကို ေရဖ်န္းသလိုျဖစ္သြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကိုေက်ာ္စိုးလည္း ကြၽန္ေတာ့္ကို လိုးဖို႔ခ်ီထားရာမွ ေအာက္သို႔ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေလ်ာ့ခ်ေပး လိုက္သလို ကြၽန္ေတာ္လည္း သူ့လည္ဂုတ္ကို ဖက္ထားေသာ လက္ေတြကို ေျဖေလ်ာ့ကာ အလိုက္သင့္ ေျမ ႀကီးေပၚရပ္လိုက္မိသည္။ ႐ုတ္တရက္မို႔ လုပ္မိလုပ္ရာလုပ္ လိုက္ေပမယ့္ နဂိုအေနအထားအတိုင္းအဝတ္အ စားတို႔က ျပန္မဝတ္ကာ ႏွစ္ဦးလုံး ဒီအတိုင္းပင္ျဖစ္ေန သည္။ မီးကို ေရျဖန္းပါက မီးေတာက္အားနည္းပါက ခ်က္ခ်င္းၿငိမ္းခ်င္ ၿငိမ္းေပမယ့္... မီးေတာက္အားႀကီးပါက ၿငိမ္း႐ိုးထုံးစံမရွိ... ထို႔ေၾကာင့္ .. စားခါနီးမွ အေႏွာက္အယွက္ အသံအခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ တန္႔သြားေပမယ့္ ... ခံခ်င္စိတ္ လိုးခ်င္စိတ္တို႔က လုံး၀ေပ်ာက္သြားသည္ေတာ့မဟုတ္။

"လာပါ .. ညီ..ခ်စ္.. ျမန္ျမန္ေလး ...လုပ္ရေအာင္ .. သူတို႔မလာခင္... "

သူ့ဘက္ကေတာ့ ဟုတ္တာေပါ႔ ရွပ္အက်ီ ၾကယ္သီးပဲ ဟထားကာ ပုဆိုးကို လက္လမ္းမွိတဲ့ တဲေပၚတင္ထားေတာ့ လူလာလည္း ေကာက္ဝတ္လိုက္႐ုံ.. ေနာက္ဆုံးတန္း လန္း မိရင္ေတာင္ သူက လိုးတဲ့သူမို႔ သိကၡာက ဖင္ခံတဲ့လူေလာက္ က်မည္မထင္..။ ကြၽန္ေတာ္သာ တီရွပ္က ခပ္လွမ္းလွမ္း .. ေဘာလုံးကန္တဲ့ အားကစားေဘာင္းဘီကလည္း လိပ္ကာ ဖင္ေပၚၿပီး ေရွ႕က ကြၽန္ေတာ့္လီးကိုပဲ အုပ္ထားသလိုျဖစ္ေနတာ..။ ခံၿပီဆို ကြၽန္ေတာ္က လူလာလည္းသိမွာမဟုတ္... ကိုမင္းမင္းလိုးလို႔ ခံခဲ့တုန္းကေကာ..။ ကိုေက်ာ္စိုးလိုးလို႔ ခံတုန္းကပါ ကပၸလီခိုးၾကည့္တာ မျမင္ခဲ့ေတာ့ ကပၸလီအတြက္ ဂြင္ျဖစ္သြားခဲ့ရတာေလ.. တစ္ခါခဲမွန္ဖူးတဲ့ စာသူငယ္မို႔ ေၾကာက္ေနမိ သည္။ ျဖစ္ခ်င္တာတစ္ခု ေၾကာက္တာတစ္ခုမို႔ ကိုေက်ာ္စိုးရဲ႕အဆိုကို မဝံ့မရဲ ျငင္းမိလိုက္သည္။

"ျဖစ္ပါ႔မလား.. အစ္ကို .. ညီ ..ေၾကာက္တယ္.. ေနာက္..မွ ..လုပ္ ၾကရေအာင္..ေနာ္"
"ဟာ ..ညီကလည္း..လုပ္ပါကြာ..ကို .. မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး .. အရမ္း တင္းေနၿပီ ..ညီထဲထည့္ၿပီး.. ၿပီးေအာင္လိုက္ေလ်ာလိုက္မွ ကို..ဒီေန႔အလုပ္လုပ္..လုပ္လို႔ရမွာ.. ေနာ္..ညီ..ခ်စ္.. ဟင္း.."
"မျဖစ္ဘူး..အစ္ကို..ညီ..ေၾကာက္တယ္.. လူမိမွာ..." "အား..မမိ..ပါဘူး..လုပ္ပါကြာ.."
"ညီ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ညက်မွေတြ႕မယ္ေလ ... ေနာ္
ညီ အကိုၿပီးတဲ့အထိေနေပးပါ႔မယ္ "
"ည အကိုလာႏိုင္မယ္မထင္ဘူး ကေလးကတစ္ဖက္နဲ႔ မိန္းမနဲ႔ကေလးကို ထားသြားရင္ မိန္းမက ေျပာဦးမယ္ လုပ္ပါကြာ"

ကြၽန္ေတာ္ဘာမွမေျပာေတာ့ ေခါင္းပဲ ခါျပေနမိသည္။

"ေၾသာ္ .. အကိုနားလည္ပါၿပီ ညီကအကို႔ကိုမခ်စ္ဘူးပဲ
ေအးေလ ထက္ေမာင္တို႔ ကိုေဇာ္တို႔ရွိေနတာကို ေနာက္ ၿပီး သီဟေအာင္ဆိုတဲ့ဘဲေလးကလည္း မဆိုးဘူးေနာ္မင္းကို စိတ္ဝင္စားေနတယ္ထင္တယ္...မင္းၿခံထဲ အဝင္ အထြက္ကို ေဒၚပုမဆိုင္ကေန တစ္ခါတစ္ခါလွမ္းေငးေနတယ္..မင္းကအခုေတာ့ျပည့္စုံေနေတာ့ ငါ႔ကိုလွန္ၿပီေပါ႔ေလ ရပါတယ္ "
"ဘာ.. ကိုေက်ာ္စိုး ကြၽန္ေတာ့္ကို မဟုတ္ကဟုတ္ကလာမစြပ္စြဲနဲ႔ ထက္ေမာင္၊ ကိုေဇာ္တို႔က ကိုၿငိမ္းေၾကာင့္ အ လိုက္ အထိုက္ဆက္ဆံေနတာ။ ၿပီးေတာ့ အလုပ္သေဘာအရ အလုပ္အတူတြဲလုပ္ေနတာ။ ကိုေဇာ္ဆို အလုပ္မွာ သူက Superviser မဆိုင္တာေတြမေျပာပါနဲ႔ ၿပီးေတာ့ သီဟေအာင္ ဘာျဖစ္ေနလည္း ကြၽန္ေတာ္မသိဘူး သူ့မွာလည္း ရည္းစားရွိတယ္ ။ အကိုသာ .."
" ငါကဘာျဖစ္ေနလို႔လည္း ငါ႔မိန္းမနဲ႔ ကေလးဆီမွာေနတယ္ ေနာက္မင္းဆီမွာေနတယ္။ ငါမင္းနဲ ေတြ႕ၿပီးမွ ဖာသည္လည္းေခၚမခ်ဘူး။ ေနာက္မိန္းမလည္း မေပြဘူး။ မင္းသာ..."
" ေတာ္ေတာ့အကို ကြၽန္ေတာ့္ကို မယုံခ်င္လည္းေန။ ကြၽန္ေတာ္အကို႔ ကိုဘယ္ေလာက္ခ်စ္လဲဆိုတာသက္ ေသ ျပမယ္ ။ အခုအကိုလုပ္ခ်င္လုပ္ညီေနေပးမယ္ "

ကြၽန္ေတာ္အဲလိုေျပာကာ သူ့ကိုေက်ာေပးရင္း ရပ္လိုက္သည္။ ကိုေက်ာ္စိုးမ်က္ႏွာဘယ္လိုျဖစ္သြားသလဲမသိ။
ခဏၾကာေတာ့ ကြၽန္ေတာ့ေနာက္ေက်ာကေန သန္မာေသာသူ့လက္ေတြနဲ႔သိုင္းဖက္ကာ ...

" ခ်စ္ကလည္း စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ကြာ အကိုက ခ်စ္လို႔သဝန္ တိုၿပီးေျပာမိတာပါ။ လာပါေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနရေအာင္ "

သူကေျပာေျပာဆိုဆို ကြၽန္ေတာ့္ပါးကို ငုံ႔ကာေနာက္ကေနနမ္းၿပီး မ်က္ႏွာကို လက္ျဖင့္ သူ့ဖက္ဆြဲလွည့္ကာႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ေတ့စုပ္ပါေတာ့သည္။ တျဖည္းျဖည္းအရွိန္တက္လာကာ သူ့လက္ေမာင္းေတြကို ျပန္ကိုင္ရင္း ေျခ ဖ်ားေထာက္ကာ သူ့လည္တိုင္နဲ႔ လည္ဂုတ္ေတြကိုေနာက္ ျပန္သိုင္းဖက္ေပးမိေတာ့ သူ့လက္ေတြကလည္း လက္ေျမႇာက္လုနီးပါးျဖစ္ေနေသာ ကြၽန္ေတာ့္ေၾကာင့္ ပိုေပၚကာလြတ္လပ္ေနေသာ ရင္အုံမို႔မို႔ရွိ ႏို႔သီးေခါင္းစူစူေလးမ်ားကို ပြတ္သပ္ဆုတ္ေခ်လို႔။ အသက္ရႈသံေတြျပင္း လာကာ သူ့သန္မာေသာလက္တစ္ဖက္က ကြၽန္ေတာ့ ခါးက်ဉ္က်ဉ္ေလးကို လွမ္းဖက္ဆြဲကာ ခါးေကာ့ေသာပုံစံျဖစ္ေအာင္ ျပင္ရင္း လုံးတင္းေကာက္ခ်ိတ္ေနေသာ ကြၽန္ေတာ့္တင္သားမ်ားကို သူ့ေပါင္ရင္းႏွင့္ထိေအာင္ ဆြဲယူလိုက္သည္။ ေစာေစာကရန္ျဖစ္ထားလို႔လားမသိ သူ့ေတာင္ေနေသာလီးကလည္း ေစာေစာကလို မာေတာင္ကာ မေထာင္ေနေတာ့ဘဲ ေအာက္ငိုက္စိုက္ကာ မေပ်ာ့မမာအေနအထားျဖစ္ေၾကာင္း ကြၽန္ေတာ့္ခါးေအာက္နားက တင္သားေပၚမွ ထိမိမွ သတိထားမိသည္။ သို႔ေသာ္လည္း သူ့လီးႀကီးအထိအေတြ႕ က မေတာင္ေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္တင္သားမ်ားကို အထိအေတြ႕တစ္မ်ိဳးျဖင့္ မ႐ိုးမရြျဖစ္ေစသည္။

"ခဏၾကာေတာ့ ညီ.. အကိုသိပ္မေတာင္ေတာ့ဘူး စိတ္လႈပ္ရွားသြားလို႔လားမသိဘူး...ညီေလးလက္ကေလးနဲ႔ကိုင္ၿပီး ဆြေပးပါလား "

ကြၽန္ေတာ္မျငင္းႏိုင္ပါ ေနာက္ျပန္လက္ျဖင့္ကိုင္ကာ သူ့လီးႀကီးကို လက္ျဖင့္ပြတ္သပ္ကာ ဂြင္းတိုက္လိုက္လုပ္ေပးေနသည္။45 Degree ေတာင္လာကာ မာလာသည္။ ဒါေပမယ့္ ေဘာလုံးကန္ေနေသာ အသံေတြေၾကာင့္လား အျခားဆီစိတ္ေရာက္ေနလို႔လား စိတ္ကေစာေစာကလို သူသိပ္စိတ္မပါလို႔လား ၊ မိန္းမနဲ႔လိုးထားလို႔လားမသိ အျပည့္ေတာင္သည္ေတာ့မဟုတ္ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ျပန္က်ခ်င္ေနသည္။

"အား .... အကို႔လီးကလည္း ခါတိုင္းလိုမမာဘူး"
"ဟုတ္တယ္ညီ ညီနဲ႔ လို႔မလို႔အားေမြးထားေပမယ့္ မေတြ႕ျဖစ္ေတာ့ မထိန္းႏိုင္လို႔ ညက မိန္းမကို ႏွစ္ခ်ီဆြဲထားတာ ေစာေစာကအဆင္ေျပတုန္းလိုးလိုက္ရင္ ရတယ္
အခုခ်က္ခ်င္းျပန္မေတာင္ႏိုင္ေတာ့ဘူး စိတ္ကသိပ္မပါသလိုျဖစ္သြားလို႔ အကိုေတာင္းပန္ပါတယ္"
"ရပါတယ္။ ညီနားလည္ပါတယ္"

ခက္တာက သူထေနခ်ိန္တုန္းက ကြၽန္ေတာ္ေၾကာက္စိတ္ေၾကာင့္ စိတ္မပါကာ ျငင္းဆန္ခဲ့ေပမယ့္ ခုသူစိတ္သိပ္မလာေတာ့မွ ကြၽန္ေတာ္ကစိတ္ေတြ အရမ္းထႂကြ ေနသည္။ သူကလာၿပီး ႏႈးႏွပ္ထားေတာ့ ကြၽန္ေတာ့ညီဘြားျပန္ေတာင္ေနၿပီေလ။ မထူးေတာ့

"အစ္ကို အာ့ဆိုလည္း အားျပည့္ေအာင္ ေနလိုက္ ပင္ ပန္း တာေတြသိပ္မလုပ္နဲ႔ ညီ့ကို မလုပ္နဲ႔ေတာ့...ညီပဲ..."

ေျပာေျပာဆိုဆို ကြၽန္ေတာ္ဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကို ခ်လိုက္သလို သူ့ေရွ ့ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ သူ့လီးနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာတန္းမိေစေသာ အေန အထား ပါးစပ္နဲ႔မိ႐ုံအေနအထားအထိ ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး လက္တစ္ဖက္က မာၿပီးေအာက္စိုက္ခ်င္သလိုျဖစ္ေနေသာ သူ့လီးတန္ရွည္ႀကီးကို ကိုင္ကာ က်န္လက္တစ္ဖက္က ေအာက္သို႔တြဲက်ေနေသာ လဥႀကီးႏွစ္လုံးကို ဆုပ္ေခ်ရင္း ပါးစပ္ကို အသာဟကာ သူ့ကြမ္းသီးေခါင္းထိပ္ကို အသာ လွ်ာျဖင့္ လ်က္လိုက္သည္။

"မ ... လုပ္... ပါ... နဲ႔....ေတာ့.... ည.... ညီ... အ... အား... အင္း... ညီ "

ကိုေက်ာ္စိုးတစ္ေယာက္ ေကာ့တက္သြားသလို လက္တစ္ဖက္ကလည္း ကြၽန္ေတာ့္ပါးေလးကို ပြတ္သပ္ရင္း က်န္လက္တစ္ဖက္က ကြၽန္ေတာ့ေခါင္းကို ထိန္းထားလိုက္သည္။ ႀကီးမားေသာ သူ့လီးေခ်ာင္းထိပ္ ကြမ္းသီးေခါင္းႀကီး ကို ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ ဖိကာ ဒစ္အဆုံးအထိ ငုံကာ လွ်ာျဖင့္ကစား ေပးလိုက္သည္။

"အား.. အိ... အင့္ ... ရႈး... ညီ... ေကာင္းတယ္ "

ေသခ်ာ ကြမ္းသီးေခါင္းေရာ ဒစ္ၾကားကိုပါ လွ်ာျဖင့္ကစားကာ စုပ္လိုက္ မႈတ္လိုက္ လုပ္ေပးလိုက္ေတာ့ ကိုေက်ာ္စိုးတစ္ေယာက္ ဖင္ႀကီးႏွစ္လုံးစုကာ ေပါင္ေတြကားၿပီး ခါးပါေကာ့တက္သလို လည္ပင္းနဲ႔ မ်က္ႏွာလည္း ေမာ့တက္ကာ ညည္းညဴမိေတာ့သည္။ ၈လက္မ ေက်ာ္ရွည္ေသာ သူ့လီးေခ်ာင္းႀကီးတစ္ေလွ်ာက္ အစုန္အဆန္ လွ်က္လိုက္စုပ္လိုက္မႈတ္ေပးလိုက္ေတာ့ တအ.. အ တအိအိ.. တစ္ရႈးရႈးျဖစ္ကာ ခါးေကာ့ရင္း ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းကို ထိန္းကိုင္ကာ သူ့လီးေခ်ာင္းႀကီး တစ္ဆုံးဝင္ေအာင္ ေညႇာင့္ထည့္လိုက္ေတာ့သည္။

"အ.. အင့္...ဖရႈး.... အဟြတ္"

ဒီလိုရွည္လွ်ားႀကီးမားေသာ သူ့လီးႀကီးကပါးစပ္အျပည့္အလွ်ံ ျဖစ္ေနတာကို သူကေညႇာင့္ လိုးသျဖင့္ လီးတံႀကီးတစ္ခုလုံးကြၽန္ေတာ့ အာေခါင္ဆုံးအထိ ဒုတ္ကနဲ တိုးဝင္သြားေတာ့သည္။သူလဥႀကီးႏွစ္လုံးကလည္း ေမးေစ့ကိုလာ႐ိုက္ေတာ့သည္။ မ်က္ရည္မ်ားထိန္းထားသည့္ၾကားက ဝဲသြားသလို အသက္ရႈမဝျဖစ္ကာ ေခ်ာင္းပင္ဆိုးေတာ့သည္။

"ေဆာရီးညီ... ကိုယ္စိတ္မထိန္းႏိုင္ျဖစ္သြားတယ္"

ကြၽန္ ေတာ္သူ့လီးေခ်ာင္းကို ျပန္ထုတ္လိုက္ကာ ဘာမွျပန္မေျပာေတာ့ဘဲ ဆက္မငုံေတာ့ဘဲ သူ့လီးကို ေဘး တိုက္ ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ ဖိ၊ လွ်ာျဖင့္ လ်က္ကာ ပုေလြတ္မႈတ္သလို လုပ္ေပးေတာ့

"အ.. အ.. ဟင္း.. အင္း"

စိတ္ႀကိဳက္ စုပ္လ်က္ၿပီးေတာ့ ဆီးခုံေပၚတင္ အေမႊးတိုတိုေကာက္ေကာက္က်ဲက်ဲသာအနည္းငယ္ရွိေပမယ့္ ဥတြင္ေတာ့ ညိဳေျပာင္ရွင္းေနသည္မို႔ သူ့ဥႀကီးမ်ားကို
အငမ္းမရ အားပါးတရ တစ္လုံးခ်င္းဆီ စုပ္ယူလိုက္ေတာ့

"အား.. ကြၽတ္ကြၽတ္... ညီ .. ျဖည္းျဖည္း"

သူ့ညည္းညဴသံက ကြၽန္ေတာ့္ကို ပိုစိတ္ထေစသလို ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းကို တြန္းသလိုလုပ္ေနေသာ သူ့လက္က အားမပါသျဖင့္ သူ့ရဲ႕ ႂကြက္သားေတြအေျမႇာင္းတိုင္းျဖင့္ သန္ခ်င္တိုင္းသန္မာခ်င္တိုင္းမာေနေသာသူ့ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ အသားကုန္က်ဳံးဖက္ကာ စိတ္ႀကိဳက္ ခ်ဳပ္သလိုလုပ္ၿပီး သူ့ဥကို တစ္လုံးခ်င္း ပါးစပ္ထဲမဆန္႔မၿပဲထည့္ကာ စုပ္ေနမိေတာ့သည္။တအင့္အင့္ ညည္းညဴ႐ုန္းကန္ေပမယ့္ အထိအေတြ႕အသစ္ကိုမူ သူမလြန္ဆန္ႏိုင္ပါ။ သူ့႐ုန္းကန္မႈကအားေပ်ာ့လြန္းလွသည္။ ေနာက္ေတာ့ သူ့ညည္းညဴသံမ်ား အားမပါေသာ တြန္းကန္မႈမ်ားေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္လည္း ပိုစိတ္ထန္လာကာ လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာ္နားဝဲ႐ိုက္ေနေသာ သူ့လီးေခ်ာင္းကို အရင္းမွ ထိန္းကိုင္ကာက်န္လက္တစ္ဖက္က ေတာင္ေနေသာ ကြၽန္ေတာ့္ညီဘြား အား ေဘာင္းဘီၾကားမွဆြဲထုတ္ကာ ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ ဂြင္းထုကစားရင္း သူ့လီးႀကီးအား တျဖည္းျဖည္း အဆုံးထိေရာက္ေအာင္
ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ထိန္းရင္း ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ထပ္မႈတ္ပါေတာ့ သည္။သူလည္း ဓါတ္လိုက္သလို တြန္႔တက္ကာ တရႈးရႈး.. တအအျဖစ္ရင္း စိတ္ပါကာ လီးျဖင့္ ေညႇာင့္လိုးသလို လုပ္ေပးေနသည္။

ကြၽန္ေတာ္လက္ျဖင့္ ထိန္းထားလို႔သာ အာေခါင္ထိလာမထိုးေပမယ့္ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္သူ အားမရျဖစ္ကာ ကြၽန္ေတာ့္လက္ကို တြန္းဖယ္ကာ ေညႇာင့္လိုးသလို လုပ္သလို ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းကိုလည္း ထိန္းကိုင္ကာ ေရွ႕တိုး ေနာက္ငင္ သူ့လီးကို စုပ္ခိုင္းမႈတ္ခိုင္းတာေတြက ျမန္လာေတာ့သည္။တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ သူ့လီးရင္းကို ကိုင္ထားေသာလက္ေတြအျပဳတ္မွာ သူျမန္ျမန္ၿပီးေအာင္ သူလဥေတြကို လက္ျဖင့္ကစားလိုက္ သူ့ေပါင္သားေတြကို ပြတ္လိုက္လုပ္ရင္းျမန္လာေသာ သူ့ေဆာင့္ခ်က္ေညႇာင့္ခ်က္ ေတြ ေၾကာင့္ အားေခါင္ထိုးမိမႈနည္းေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း ေတာင္ေနေသာ က်ေနာ့္ လီးကိုလည္း ခပ္ျမန္ျမန္ ဂြင္းထုကာ ႏွစ္ဦးစလုံး ျမန္ျမန္ၿပီးေအာင္ ႀကိဳးစားလုပ္ေတာ့ သိပ္မၾကာခင္အခ်ိန္အတြင္းမွာပင္ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ႀကိဳးစားမႈက အရာထင္လာသည္။

သူ့တစ္ကိုယ္လုံးေခြၽးေတြပ်ံလာသလို ကြၽန္ေတာ္လည္း ေခြၽးေတြရႊဲကာ စိတ္ေတြအသားကုန္ ထန္ကာ အားပါး တရ စုပ္ယူမႈတ္ေပးမႈ လွ်ာကို ကစားမႈေတြ ေၾကာင့္ သူ့ေဆာင့္ခ်က္ေတြျမန္လာကာ တစ္ကိုယ္လုံးတုန္တက္ ၿပီးေနာက္ဆုံး ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းအား တြန္းထုတ္လိုက္သည္။
သို႔ေသက္ြၽန္ေတာ္ကသူ့ေပါင္ႀကီးႏွစ္ေခ်ာင္းကို ဖက္ထားသျဖင့္ အဆုံးထိ သူ့လီးကြၽတ္မသြားဘဲ ကြမ္းသီးေခါင္းေလာက္ပါစပ္ထဲ အက်န္မွာေတာ့

"အား.. အ. အင့္..အီး.. ဟီး...ရႈး...အ.အအ. အား ထြက္ၿပီ.. အင့္.."

သူ့ညီးညဴသံႏွင့္အတူ ဥႏွစ္လုံးက်ဳံ႕တက္ကာ အေက်ာဆြဲသလိုျဖစ္ ၿပီး လရည္ပ်စ္ပ်စ္အခ်ိဳ႕ ကြၽန္ေတာ့္ ပါးစပ္မွတစ္ဆင့္ ႏႈတ္ခမ္း၊ ပါး၊ ရင္ဘတ္ ေပၚလွ်ံက်ကာ ေပကုန္ စင္ကုန္ ေတာ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း လရည္ေပေနေသာ လွ်ာျဖင့္ပင္ သူ့ကြမ္းသီးေခါင္းမ်ားကို လွ်ာျဖင့္ ထပ္ကစားလိုက္ႏႈတ္ခမ္းအစုံျဖင့္ ဖိမႈတ္လိုက္ လုပ္ေပးေနေတာ့

"အ.. အ.. ညီ.. ေတာ္ပါေတာ့ ကိုယ္.. ထိပ္ေတြက်ိန္းေနၿပီ မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး"

သူအဲလိုေျပာခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ့္ လီးထိပ္က လရည္ေတြလည္းဂြင္းထုရင္းက ပန္းထြကာ္ ေျမႀကီးေပၚမွာေရာ သူ့ေျခသလုံးေပၚသို႔ပါ စင္ကုန္ေတာ့သည္။ ႏွစ္ဦးသား
ခဏ အနားယူအေမာေျဖအၿပီးမွာ ေပေနတာေတြ ေရ ေဆး တာေဆး ၊ တစ္ရႈးနဲ႔သုတ္တာသုတ္ၿပီး အဝတ္ အ စား ေတြျပန္ဝတ္ကာ အနမ္းေတြေခြၽရင္းက

"ညီ.. သိပ္ခ်စ္တယ္ကြာ . ညီ့ကိုလည္းယုံသြားၿပီ ကိုယ္တို႔အတူေနရေအာင္ ႀကိဳးစားၾကမယ္ေနာ္"

ကြၽန္ေတာ္ေခါင္းညိမ့္လိုက္ကာ သူ့ခါးကိုဖက္ၿပီး ျမယာခ်ဳံေတာေတြကေန ထြက္လာခဲ့ၾကေတာ့သည္။
...,....,............

တံခါးေစ့ထားပါတယ္

ထိုေန႔က က်ႏြ္ေတာ္မေျပးရဘဲ ေလ့က်င့္ခန္းမလုပ္ရဘဲ ေခြၽး ေတြရြဲကာ ျပန္ခဲ့ရေပမယ့္ စိတ္ထဲေတာ့ ေက်နပ္မိ သည္။ ဒါေပမယ့္ အဆုံးထိေက်နပ္တာ မဟုတ္ တစ္ခုခုလိုေနတာေတာ့ အမွန္ပင္ ...ဘာလိုေနမွန္းလည္းမသိပါ။

ထိုေန႔က ကိုေက်ာ္စိုးကို အားပါးတရမႈတ္ၿပီးလို႔ ကြၽန္ေတာ့္ စိတ္ေတြ ၿငိမ္သြား ခဲ့ၿပီ ထင္ခဲ့ေသာ္လည္း ဖြဲမီး လိုပင္ အျပင္က ၿငိမ္းေနေပမယ့္ အထဲမွာ လႈိက္ေလာင္ေနမွန္း ေနာင္မွ သိခဲ့ရေလသည္။ ကံဆိုးသည္လား ကံ ေကာင္းသည္လားမသိေတာ့ အဲ့သည္ည ကိုေက်ာ္စိုးနဲ႔ အဆင္ေျပရင္ေတြ႕မယ္..ဆိုၿပီးခ်ိန္းခဲ့ေပမယ့္ ကပၸလီတစ္ေယာက္ ျပႆနာတက္လို႔ မေတြ႕လိုက္ရေပ။ ဒါလည္း တစ္မ်ိဳးေကာင္းပါတယ္..။

ျပႆနာက ႐ိုး႐ိုးမဟုတ္ပါ။ သုတ္ေၾကာင္ တဏွာ႐ူး ကပၸလီက အေပါက္ျမင္တိုင္း လုပ္ေနသူဆိုတာ ကိုမင္း မင္းေျပာခဲ့တုန္းက အမွတ္မထင္ၾကားခဲ့ေပမယ့္။။ ခုေတာ့ လက္ေတြ႕ျဖစ္သည္။ ထုံးစံအတိုင္း ေဒၚပုမတို႔ ဆိုင္နား မေရာက္ခင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ၿခံ တစ္ၿခံေက်ာ္နားက အရက္ဆိုင္မွာ အရက္ေသာက္ရင္း ဟိုဘက္ကားလမ္းမွတ္တိုင္နားက ဓာတ္ဆီဆိုင္ တြင္ လူႀကီးလိုလို ဘာလိုလိုနဲ႔ န.၀.တ ေခတ္တုန္းက အတငြ္းေရးမွဴးဆိုၿပီး TV star ဘဘ တစ္ေယာက္ရဲ႕ အမ်ိဳးဆိုေတာ့ မိုးက်ေရႊကိုယ္ဘာမွ်လုပ္စရာမလို လစာယူ ေဝစုယူေနတဲ့ အသက္ ေလးဆယ္ေက်ာ္ ခပ္၀၀ အပြင့္မ ႀကီးတစ္ေယာက္က
(တစ္ခ်ိန္က ၿခံထဲ ေရလာခ်ိဳးရင္း ကိုေက်ာ္စိုးကိုျမင္ေတာ့ စားရရင္ အရသာအရမ္းရွိမွာပဲ ဘယ္ေလာက္အမ္းရ အမ္းရ ေျပာခဲ့သည္။) အရက္ဆိုင္တြင္ ကပၸလီနဲ႔ေတြ႕ကာ တစ္ဝိုင္းထဲ ထိုင္ ဒကာခံရင္း ဇာတ္လမ္းစၾကသည္ ဆိုတာပဲ..။

ဆိုင္ထဲမွာေတာ့ မဟုတ္.. ေသာက္ရင္း၊ စားရင္း.. အမ္းရင္း အရွိန္ေတြျမင့္ကာ မထိန္းႏိုင္ၾကဘဲ.. ဆိုင္ေနာက္ဖက္ဝါး႐ုံေတာနား ေသးေပါက္ရင္း အဲ့မွာတင္ အပြင့္မ ၀၀ျပည့္ျပည့္ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းႀကီးက အရပ္ပုေပမယ့္ ဗလေတာင့္က အၾကမ္းဆင္ အက်စ္ေလး ကပၸလီကို လီးကိုင္ ဂြင္းထုေပးရင္း ဝိုးတဝါး မီးလုံးေရာင္ ဝါက်င္က်င္ေအာင္ တဏွာေတြထရင္း အားပါးတရမႈတ္ေပးေနတာ မူးမူးနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္လုံးေကာင္းကာ အရက္ဆိုင္အိမ္သာနားမွန္းမသိ လူသြားလူလာရွိလားမသိ ေလာက ႀကီးကို ေမ့ေနေတာ့တုန္း အရက္ဆိုင္ေနာက္ဘက္ ဝါး႐ုံေတာနားက အိမ္သာဘက္ကို လာတဲ့ ေဒၚပုမရဲ႕ အစ္မ ေဒၚအာက်ယ္နဲ႔တဲ့တဲ့ တိုးေတာ့ ကိုယ္က်ိဳးေတြနဲကုန္တာေပါ႔..

နံမည္နဲ႔လိုက္ေအာင္ စြာက်ယ္အာက်ယ္ ေဒၚအာက်ယ္က ရပ္ကြပ္ေမာင္းေလ..ခ်က္ခ်င္း ကို အနီးတဝိုက္ မေကာင္းသတင္းျပန္႔သြားၿပီေလ…ေဝဖန္သံေတြကလည္း ညံစီေနေတာ့တာ.. အေကာင္းေတာ့မဟုတ္..ကဲ့ရဲ႕
ရႈတ္ခ်သံ ေတြ ေလ..ဆီဆိုင္က အပြင့္မက ေတာ့.. သူ့အတြက္မထူးဆန္းသလို..ပိုက္ဆံအရွိန္ လူႀကီးအမ်ိဳးအရွိန္မို႔ သူ့အားေပၚတင္မေျပာရဲၾကသလို.. အသက္ကလည္းႀကီး… ေနာက္ၿပီး ေပေနၾက လက္ႏွီး၀တ္တစ္ခု ထပ္ေပလည္း မေပၚလြင္ေတာ့တာျဖစ္မယ္…။

အာ့ေၾကာင့္ သူ့အေၾကာင္း သိပ္ဂယက္မထ စားေနၾကေၾကာင္ဖားမို႔ အသာထား ေျပာစရာျဖစ္တာက ကပၸလီပင္ က်ားက်ားယားယား.. ေစာ္ေပြသူဟုထင္ထားသူက အခုလို အပြင့္မတစ္ေယာက္နဲ႔ ျဖစ္ခ်င္တိုင္းျဖစ္ေနတာကေတာ့ ေျပာစရာျဖစ္သလို.အဲ့ေလာက္ေတာင္ ျဖစ္ရလား။ အရွက္မရွိဘူးလား။ မထိန္းသိမ္းဘူးလား..။
ဟိုအပြင့္မကလည္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ သူငယ္ေထာင္ၿပီး လူျမင္ကယြ္ရာမကုန္းဘူးလား။ ရြံဖိုေကာင္းတယ္..။ ေယာက္က်ားဖြစ္ရဲ႕သားနဲ႔ မိန္းမေတြဒီေလာက္ေပါတာ အဲ့အေျခာက္မ နဲ႔မွ ျဖစ္ရလား။ အဲ့သည့္ ေယာက္က်ားချင္း ႀကိဳ႕က္.. ဖင္ခံ၊ လီးစုပ္တဲ့ ေကာင္ေတြ ေယာက္က်ားဘ၀ရတာကို အျမင့္ကေနခုန္ဆင္းတယ္.. ဒူးရင္းသီးေမာ္တာတပ္ထည့္ပီး ဆုံးမရမယ္..။ ေခြး ေလာက္မွ အရွက္မရွိ
အသိညဏ္မရွိၾကပါလား.။ အဲ့ေလာက္ေတာင္ တဏွာႀကီးၾကတာလား၊ အရွက္အေၾကာက္မရွိေတာ့ဘူးလား ေဝဖန္သံမ်ားက တစ္ပါတ္ေလာက္ထိ ပြက္ေလာ႐ိုက္သြားသလို.. မူးရင္ ဘာကိုမွ ဂ႐ုမစိုက္ကာ ဏွာထတတ္ေသာ ကပၸလီတစ္ေယာက္ အထိနာေလၿပီ။

ေဝဖန္သံ.. ျပစ္တင္ရႈပ္ခ်သံမ်ားက နားနဲ႔မဆံ့ေအာင္ၾကားရသည္။ အေျခာက္ေတာင္ အလြတ္မေပးတဲ့သူ
အေပါက္ျမင္တိုင္းထိုးခ်င္သူ၊ ခံတဲ့ အပြင့္မကလည္း ကိုယ့္သားအရြယ္ကိုမွ.. ေအးေလ ဘ၀အဆက္ဆက္သူမ်ား သားမယားဖ်က္ဆီးခဲ့လို ဖင္ခံလီးစုပ္တဲ့ အျခာက္မျဖစ္ေနတာပဲ။ ငတ္ေနေတာ့ ခံမွာေပါ႔။…အရက္မူးတုန္း ျဖစ္တာဆိုေတာ့… ဘယ္ ေလးစားမႈရွိပါ႔မလဲ။
အာ့တာ အသာထား သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ေၾကာင့္ လိင္တူစိတ္ဝင္စားတဲ့ သူေတြကို လူေတြ ပိုသတိထားမိသြားသလို အရင္က မျမင္ဖူး မၾကားဖူး မသိတဲ့လူေတြေတာင္ သိကုန္ၾကားကုန္ေအာင္ ေျပာစရာ၊ ကဲ့ရဲ႕စရာျဖစ္ေအာင္ လုပ္သလိုျဖစ္သြားသည္။

အမေလး.. ငါသာ အဲ့လို လိင္တူ ေတြေန မွန္းသိရင္ … အိုး.. မ​ေတြးရဲေတာ့ ဘူး ကပၸလီ ပါးစပ္က မူးရင္ကြၽဲခိုး ေပၚသလို ေပၚတတ္လို႔ အဲ့ေက်းဇူးေၾကာင့္ ကိုေက်ာ္စိုးနဲ႔ ဆုံခဲ့ခ်စ္ခဲ့ရသည္ကို ေက်းဇူးတင္ရမလို..ဒါေပမယ့္. .. အခုလို လူသိရွင္ၾကားျဖစ္ရင္ … မေတြးရဲစရာ .. တစ္ၿခံလုံး ဒီပတ္၀န္းက်င္တြင္သာမက အဘက တဆင့္ ..အိမ္က မိဘေတြပါသိကုန္လို႔ေတာ့ .. မျဖစ္ဘူး.. ငါဆင္ျခင္မွျဖစ္မယ္.. သူတို႔နဲ႔ ထပ္မပါတ္သတ္တာေကာင္းမယ္.. ေဝးေဝးေရွာင္ႏိုင္သေလာက္ ေရွာင္ရမယ္… ငါ႔ဘ၀မွာ
ရည္မွန္းခ်က္ေတြရွိတယ္… ဒီကိစၥနဲ႔ အရွက္တကြဲ အက်ိဳးနည္းျဖစ္လို႔ မျဖစ္ဘူး… ငါ..တစ္ခုခုေတာ့လုပ္ရမယ္..

ကြၽန္ေတာ္ကို ပတ္သက္ျခင္သူေတြနဲ႔ ေရွာင္ေနမိသည္။
ကံေကာင္းသည့္အခ်က္က.. ပိတ္ရက္တစ္ရက္ အိမ္အျပန္.. အိမ္နားမွာ computer သင္တန္းတစ္ခုအသစ္လာဖြင့္သည္။ဆယ္တန္းေအာင္ထဲက ဝါသနာပါေပမယ့္ ပိုက္ဆံမရွိ အလုပ္မရွိ.. ရတဲ့အလုပ္ ကုန္း႐ုံးလုပ္ေနရသျဖင့္မတတ္ႏိုင္ေပမယ့္. ခုေတာ့ တက္မွျဖစ္မယ္.. မတတ္ဘဲ အျခားကြၽန္ေတာ္လုပ္လိုေသာ အလုပ္တို႔ ေလွ်ာက္ေသာ္လည္း ခန္႔မည္မဟုတ္။ သင္တန္းအခ်ိန္၊ သင္တန္းေၾကးကို စုံစမ္းၾကည့္ေတာ့ အဆင္ေျပသျဖင့္..တတ္ဖို ဆုံးျဖတ္ကာ ညေနပိုင္း အလုပ္ဆင္းခ်ိန္ နဲ႔ ပိတ္ရပ္တစ္ရက္ေပါင္းကာ ညပိုင္း အိမ္ျပန္အိပ္ရင္း တက္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္ကာ အပ္လိုက္သည္။

အာ့တာမွ တစ္ခါတစ္ခါႂကြလာတဲ့ က်ႏြ္ေတာ့္စိတ္ေတြကို ထိန္းႏိုင္မွာျဖစ္သလို.. ဒီမွာေနတဲ့ အခ်ိန္ သူတို႔နဲ႔ ေတြ႕ခ်ိန္ေတြ ပါ နည္းသြားေပမည္။ ေနာက္ ဒီၿခံထဲမွာ waiter ဘ၀နဲ႔ ၾကာၾကာေနလို႔ တိုးတက္မည္မဟုတ္ အျပင္ ေလာကကိုပါ ေလ့လာကာတိုးတက္ရာ တိုးတက္ေၾကာင္းရွာရေပမည္။ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ သင့္ေတာ္မယ့္ အျခားအလုပ္တစ္ခုလည္း သင္တန္းတက္ရင္း ရွာဖို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။ အစကေတာ့ ကိုၿငိမ္းနဲ႔ အဘက သိပ္မႀကိဳက္ေပမယ့္.. ေနာက္ေတာ့ .. က်ႏြ္ေတာ့္ရဲ႕ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ရွင္းျပေတာ့ လက္ခံကာ အဘနဲ႔ ကိုၿငိမ္းက သူေဌးနဲ႔ မန္ေနဂ်ာဆီမွာ ညေနပိုင္း ေစာျပန္ခြင့္နဲ႔ သင္တန္းတက္ဖို႔ ခြင့္ေပးရန္ အသိေပး ခြင့္ေတာင္းေပးၾကသည္။ကိုၿငိမ္းကေတာ့..

"နင္က သင္တန္းေတြတက္ၿပီး ၿမိဳ႕ျပန္အလုပ္လုပ္မယ္.. ငါတို႔ကိုထားခဲ့ေတာ့မယ္ေပါ႔.. ငါ..တစ္ေယာက္ထဲ
အေဖာ္မဲ့ၿပီး လြမ္းေနရေတာ့မွာ.."
"တစ္ေယာက္ထဲမဟုတ္ပါဘူး သီဟေဇာ္ရွိတယ္ေလ…"
"စကမ.. အေကာင္းေျပာတာ.. အခုသင္တန္းတတ္ေတာ့.. ညဘက္ စကားေျပာေဖာ္ လမ္းေလွ်ာက္ေဖာ္မရွိေတာ့ဘူးေလ.. နင္သင္တန္းၿပီး. အလုပ္ရေတာ့လည္း အလုပ္ထြက္မယ္အျခားအလုပ္ေျပာင္းေတာ့မယ္ဆိုေတာ့… ထားပါေတာ့ေလ .. ဒါက နိဘ၀တိုးတက္လမ္း နင္ရွာတာပဲ..။ ဘာပဲေျပာေျပာ ငါသတိရတယ္… လြမ္းေနမယ္.. ဖုန္းဆက္.. အဆက္အသြယ္ ......လုပ္ေနာ္…"
"အင္းပါ..ကိုၿငိမ္းကလည္း .. အလုပ္က ခ်က္ခ်င္းမထြက္ေသးပါဘူး သင္တန္းက ႏွစ္လအနည္းဆုံးတက္ရဦးမွာ..။ ေအးေဆးေပါ႔.."
"ေအးပါ..ဟာ "

အဲ့လို ဆိုေတာ့ လည္း စိတ္မေကာင္းမိ.. စိတ္ထဲ ၀မ္းနည္းသလိုလို..။ ဒါေပမယ့္ မတတ္ႏိုင္ဘူးေလ..။
ေသခ်ာစဉ္းစားၾကည့္ေတာ့လည္း ငါဒီမွာ တစ္သက္လုံးေနမွာ waiter လုပ္မွာမွမဟုတ္တာ..ၿပီးေတာ့ ဒီhomo ဘဝေရာက္ခဲ့တာကလည္း ဒီဘ၀ကို ႏွစ္သက္လြန္းလို႔ ႀကိဳက္လြန္းလို႔ ရည္မွန္းခ်က္ထားၿပီး ေရြးခ်ယ္ခဲ့တာလည္းမဟုတ္ မထင္မွတ္ဘဲ ေရာက္ရွိကာ ျပန္ထြက္ဖို႔ခက္တဲ့ ႏြံတစ္ခုလိုပါပဲ။ လာပတ္သက္တဲ့ ေယာက္ေက်ားတွကိုလည္း ယုံၾကည့္လို႔ရမယ့္ အစားေတြမဟုတ္..။ သူတို႔ဆႏၵျပည့္ရင္ လွည့္ၾကည့္မယ္လို႔မ်ား ထင္ပါသလား....။ ေဝးစြေျခာက္ပါး စားရရင္တစ္မ်ိဳး မစားရရင္ မေကာင္းေျပာမယ္..။

ဒီၾကားထဲ ကပၸလီလိုလူမ်ိဳးက အာေျခာင္ကာ မစားရတဲ့ စပ်စ္သီးခ်ဉ္မယ္ ကိုမင္းမင္းလည္း ဘာထူးသလဲ အတူ တူပဲ ရက္ရက္စက္စက္ သူမ်ားလက္ထဲ ကစားစရာတစ္ခုလို ေပးပစ္ခဲ့တာ..။ သူအလိုရွိခ်ိန္ ျပန္ေဆာ့ခ်င္တယ္..။ တာ၀န္ယူမႈမရွိ.. ကိုေက်ာ္စိုးေကာ သူ့မိန္းမနဲ႔ ကေလးနဲ႔ ထားၿပီး ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ အတူတူေနမယ္ ဒီေနရာကေန သြားမယ္ ဘ၀သစ္စမယ္ေျပာတယ္.။ သူ့အုံနာခေတာင္ တစ္ခါတစ္ေလ ကြၽန္ေတာ္ ကူညီေနရေသးတာ..။ သူက ကြၽန္ေတာ့္ကို လုပ္ေကြၽးမွာထက္ ကြၽန္ေတာ္က ရွာေကြၽးရမွာကမ်ားတယ္..။ မေပးႏိုင္ မေကြၽးႏိုင္ ျပႆနာတက္မယ့္ေန႔ လမ္းခြဲမယ့္ေန႔ပဲျဖစ္မွာပါ။ ဒီလို စဉ္းစား ေတြး ေတာလို႔ သူတို႔ ကိုအားကိုးခ်င္လို႔ သူတို႔လုပ္စာ စားခ်င္လို႔ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ မရပ္တည္ခ်င္လို႔ေတာ့ မဟုတ္။
ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ အားကိုး ၿပီး ကိုယ့္ထမင္းကိုယ္ရွာစားလာသူတစ္ေယာက္ပါ။

ပါတ္သကခဲ့ဖူးတဲ့ ဘယ္ေယာက္က်ားကိဳမွ မပူဆာခဲ့သလို မေတာင္းခဲ့။ ေပးလည္း မေပးခဲ့ၾကပါ။ ဆိုလိုခ်င္တာက ရယူမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္မကူးခဲ့ပါ။ ဒါေပမယ့္ အသိအမွတ္ျပဳတာေတာ့ ခံခ်င္မိသည္။ ေပးဆပ္ရတာေတြက မိန္းက ေလး ေတြနဲ႔ယွဉ္ရင္ နည္းမယ္ေတာ့ မထင္ပါ။ မိန္းက ေလးေတြက တြဲသြား တြဲလာလုပ္လို႔ လူသိရွင္ၾကားေနလို႔ရတယ္။ ျပသနာမရွိ ကိုယ္ေတြက လူရာမ၀င္ခိုးေၾကာင္ ခိုးဝွက္။ ပိုးေၾကးပန္းေၾကးလား မိန္းကေလးေတြလိုရဖို႔ေနေနသာသာ.. ကိုယ္ကေတာင္ ျပန္ေပးေနရသလို..
အမ္းတယ္ဆိုတဲ့ ေဝါဟာရကိုယ္ေတြ အတြက္.ျဖစ္လို႔ေနသည္။ အထူးသျဖင့္ ဖင္ခံတဲ့ လိင္တူခ်စ္သူေတြအ တြက္ေပါ႔။ ခံတယ္ဆိုကတည္းက ဘယ္ေယာက္က်ားကမွ ေယာက္က်ားမာန၊ စအိုအနာခံၿပီး၊ သိကၡာအက်ခံ ေအာက္ က်ခံၿပီး ခံဖို႔ စဉ္းစားမွာမဟုတ္။။ ကိုယ့္မွာပါတဲ့ လီးတန္နဲ႔သာ အရသာရွိရွိ လိုးထည့္ဖို႔ သဘာ၀အတိုင္းေနဖို႔သာ စဉ္းစားၾကေပမည္။ ထိုသူေတြထက္ ပိုခ်စ္လို႔ ပိုျမတ္ႏိုးလို႔ ( တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ ရွိပါတယ္ တဏွာအားႀကီးလို႔ ယြလို႔ ေပါ႔ ထားပါေတာ့) ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ဘယ္ေယာက္ေက်ားလးမွ အဲ့လိုေနဖို႔ကို စိတ္ထဲရွိေတာင္ အျပင္မွာေနဖို႔ မဝံ့မရဲျဖစ္ေနမယ္ဆိုတာပါပဲ။

သားမွတ္မွတ္ မယားမွတ္မွတ္ ေပါင္းဖို႔ေနေနသာသာ စားလို႔ ဝရင္ ျခဴလို႔ ၀ရင္ ပစ္ထားခဲ့တာပဲမို႔။ဘယ္လိုပင္ စဉ္းစား စဉ္းစား နာဖို႔ႀကီးသာ..။ ခက္တာကလည္း ဒီေလာကထဲေရာက္ၿပီး ျပန္ထြက္ဖို႔က ခက္ေနျပန္..။ အညႇိရွိရာ ယင္အုံဆိုသလို ..စားခ်င္တဲ့ ေၾကာင္ဖား ႀကီးမ်ားကလည္း အျပင္မွာသာ သိကၡာနဲ႔ ဟန္နဲ႔ ကြယ္ရာ ႏႈိက္ျမည္းဖို႔ ၀န္မေလး။ ဘယ္သူကမွလည္း မိန္းကေလးေတြလို မုဒိန္းက်င့္ပါတယ္လို႔ တရားမစြဲသလို၊ ေငြလည္းမညစ္ၾက။ ခံတဲ့လူေတြကလည္း အစပိုင္း သေဘာမတူေပမယ့္ေနာက္ပိုင္းေတာ့ စိတ္တူကိုယ္ပါမို႔ မဆုံးႏိုင္ေသာ
Homo သံသရာ…။အဆုံးကေတာ့.. ေယာက္က်ားတန္မဲ့ ဖင္ခံတဲ့အေျခာက္ေတြ၊ ၾကာကူလီေတြ၊ အရင္ဘ၀က သူမ်ား သားမယားေစာ္ကားဖ်က္ဆီးသူေတြ၊ေရာဂါပိုးမ်ားကုန္ကူးသူေတြ၊AIDS ကူးစက္ ဖို႔ ပိုးသည္ေဆာင္တဲ့ ကူးစက္ဖို႔ တံတားကူးေပးေနတဲ့ ဟာေတြ ...အိုးးးး…… စုံလို႔ စုံလို႔… တစ္စက္ကေလးမွ ေကာင္းကြက္မရွိပါ။

ေသခ်ာစဉ္းစားၾကည့္ပါဦး ဖာသည္မေတြကေကာမကူးႏိုင္ဘူးလား။ မိန္းအဂၤါကေကာ မကူးဘူးလားဖင္ခံတဲ့ လူဆီကပဲကူးတာလား။ ဖင္ခံတဲ့လူကပဲ ေရာဂါပင္မ လိုလို.. အဲ့ဖင္ကို ငတ္တုန္း အငမ္းမရ အလကားရ ကုန္းတြယ္ၿပီး ေရာဂါထားခဲ့သူေတြက ဘယ္သူေတြလဲ….။ စဉ္းစားရင္း အသက္႐ွဴေတာင္က်ပ္တယ္…။ ဆက္မစဉ္းစားရဲေတာ့…။ ထို႔ေၾကာင့္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကို ခိုင္ခိုင္မာမာခ်ကာ လုပ္စရာရွိတာသာ ဆက္လုပ္ေနေတာ့သည္။
ထုံးစံအတိုင္း အလုပ္နဲ႔ သင္တန္းကို အလ်င္မွီေအာင္ကူးေနမိကာ ကပၸလီကိစၥကို ေမ့ထားခဲ့သည္။

ကပၸလီလည္း ေတာ္ေတာ္အပိုးက်ိဳးကာ ကုပ္သြားသည္။
ဒီၾကားထဲ ၿခံထဲက ကိုၿငိမ္း၊ ထက္ေမာင္၊ ကိုေဇာ္တို႔နဲ႔ကအလုပ္သေဘာအရ ဆက္ဆံရွိေပမယ့္ လိုတာထက္ပိုမေရာခဲ့ေပ။ ဒါေပမယ့္ ကိုေဇာ္နဲ႔ ထက္ေမာင္ကေတာ့.. လက္မေလ်ာ့ စသလို ေနာက္သလို လစ္ရင္ လစ္သလို ရိသဲ့သဲ့ နဲ႔ ထိကပါး ရိကပါး လုပ္ကာသူတို႔လိုခ်င္တာကို ေတာင္းတုန္း ပူဆာတုန္း ပါ။ ကိုမင္းမင္းကေတာ့ ကပၸလီကိစၥေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္ေလးလန္႔သြားတယ္ထင္တယ္.. အရင္လို ေပၚတင္တစ္မ်ိဳး ကြယ္ရာတစ္မ်ိဳးလာလာ မေၾကာင္ေတာ့.. သို႔ေပမယ့္ေပါ႔ေလ ယြက်ား.. (ယြလည္း
ယြ က်ားလည္းက်ားမို႔) ဆိုတာမ်ိဳးက ဇနဲ႔ေလ.အလကား ရတဲ့ေရလည္း မေသာက္ခ်င္ေတာင္ ေျခေဆးခ်င္ၾကတာပဲ..။ အလကားရနည္းလား ဆိုတာမ်ိဳးေတကြ လည္း ရွိေသးေတာ့..။ ရရင္ေတာ့ ယူခ်င္တာေပါ႔ဆိုတာမ်ိဳးကအမ်ားသား။

ကိုမင္းမင္းအစ္ကို ကြၽန္ေတာ့္အခ်စ္ဆုံး ကိုေက်ာ္စိုးကေတာ့ သားေကြၽး မႈ၊ မယားေကြၽး မႈနဲ႔ နဂိုမအားတဲ့ၾကား.. ကပၸလီသတင္းၾကားေတာ့ အေနအထိုင္ ဆင္ျခင္လာတာလား မိန္းမရိပ္မိမွာစိုးတာလား၊ ဝါေရွာင္တာလားမသိ ေရေတာင္ ကြၽန္ေတာ္ရွိခ်ိန္လာ မခ်ိဳးတာမ်ားလာသည္။ ထို႔အတူ က်ႏြ္ေတာ္လည္း ဘာထူးလည္း နဂိုထဲကခဲမွန္ဖူးတဲ့စာသူငယ္ေလ ကိုယ့္မွာ ေက်ာေထာက္ေနာက္ ခံ ဘာမွမရွိ လွည့္ၾကည့္လို႔ အားကိုးစရာ မွမရွိတာ ကိုယ္ျဖစ္ ကိုယ္ခံမို႔.. ဘ၀ကိုကခံစရာခ်ည္းပဲေလ..။ သူတို႔ထက္ ပိုၿပီးအေနအထိုင္ဆင္ျခင္ရတာေပါ႔..။

ကိုယ့္ရည္မွန္းခ်က္ကို ကိုယ္ပို ဂ႐ုစိုက္လုပ္ရတာေလ။
အေျခအေနေတြက ေအးခဲ့သလိုျဖစ္သြားတယ္ထင္ေပမယ့္…။ အညႇီရွိရာ ယင္အုံတာလား။။ ပန္းရွိရာ ပ်ား၊ ပိတုန္းတို႔ဝဲတာလား မေျပာတတ္ေတာ့..။ ကြၽန္ေတာ္ သတိမထားမိတဲ့ လူနဲ႔ ဆုံဖို႔က ျဖစ္လာေတာ့သည္။ထို သူကေတာ့ ဘယ္သူရွိရမွာလည္ ဆုပ္လည္းစူး စားလည္း႐ူးရမယ့္အေနအထား နဲ႔. ကိုယ့္ရြာမွာ ၾကက္ဖ ၊ သူမ်ားရြာမွ ၾကက္မ လိုေနရမယ္ဆိုတဲ့စကားမ်ိဳးနဲ႔ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္လာသူ ကိုၿငိမ္းရဲ႕ ခ်စ္သူပဲဆိုရမည္လား၊ ေယာက္ေက်ားလး သူငယ္ခ်င္းပဲဆိုရမလား… ဗလေမာင္ သီဟေအာင္ပင္ ျဖစ္ေပေတာ့သည္။

သူနဲ႔က ကြၽန္ေတာ္ သင္တန္းတက္မည့္ရက္ အိမ္အျပန္ သူ့ဦးေလးကားတြင္ ယာဉ္အကူ(စပါယ္ယာ) လုပ္ရင္း တစ္ခါတစ္ေလ ကား၀င္ေမာင္းရင္းနဲ႔ ဒီနယ္ၿမိဳ႕ေလးနဲ႔ ရန္ကုန္ အသြားအျပန္ သူလုပ္ ေနတာကို သတိမထားမိဘဲ လမ္းမွာ ဆုံခဲ့ ႀကဳံခဲ့ကာ အရင္ကထက္ ပိုရင္းႏွီးမိခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သူက ကိုယ့္ကို ဘယ္တုန္းထကဲ စိတ္၀င္စားေနမွန္း မသိခဲ့ သိရေအာင္လည္း အေျခအေနမေပးခဲ့ပါ။ ခက္တာက လူေလာကႀကီးမွာ ကိုယ္ကလိုခ်င္ရင္ ရခ်င္မွ ရေပမယ့္ မလိုခ်င္တာ့ရင္ ေပးမည့္သူမ်ားက
တန္းစီေနသည္က သဘာ၀ပင္။ ထားပါေတာ့ သူနဲ႔က သင္တန္းတက္ဖို႔ အိမ္အျပန္ လမ္းႀကဳံလို႔ ကားႀကဳံလို႔ ဆုံသည္ဘဲထား.. ေနာက္မွ သူက တမင္တကာ ဆုံေအာင္လိုက္ေနမွန္းသိရေတာ့သည္။

ကြၽန္ေတာ္ သင္တန္းနဲ႔အိမ္ .. အိမ္နဲ႔ အလုပ္ ပင္ပန္းေနလို႔ သတိမထားမိလိုက္ေသာ ကိစၥတစ္ခုက ထင္သည့္အတိုင္းျဖစ္လာခဲ့သည္။ အာ့တာေတာ့ ကပၸလီတစ္ေယာက္ ၿပီးခဲ့တဲ့ ျပသနာေၾကာင့္အလုပ္ထုတ္ခံရတာလား။ အလုပ္က ထြက္သြားတာလားမသိ။ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ၾကာမွ သူအလုပ္မွာ မေတြ႕ေတာ့မွာ အလုပ္သမားအခ်င္းခ်င္း သတင္းေတြထြက္လာတာက ရွက္လို႔ထြက္သြားသည္တဲ့။ အဘကို မသိမသာ ေမးၾကည့္ေတာ့…

"အား.. ဒီေကာင္က ေယာက္က်ားချင္းခ်င္းဖင္လိုးတ့အဲ ေကာင္။ အေျခာက္မေတြလည္းမေရွာင္ ဘာမေရွာင္
လီးမႈတ္ခံ ဖင္ခ်တဲ့ ေကာင္ ရံဖို႔ေကာင္းတယ္…သူ့ ဘာသာ သူမထြက္လည္း ငါက ထုတ္ခ်င္ေနတာ…
အလကားေကာင္…"

ဆိုတဲ့ စကားကိုသာ ၾကားရသည္။ ၾကည့္မရေပမယ့္.. စိတ္ေတာ့မေကာင္းသလို..၊ အဘ ေျပာစကားေၾကာင့္ … ဘုရားတကာ ငါ႔ကိုမ်ားေစာင္းေျပာေနသလား.. င့ါအေၾကာင္းေတြမ်ား သိသြားသလား။။ ဆိုၿပီးမ်က္လုံးျပဴးမိကာဆက္မေမးေတာ့..။ တစ္မ်ိဳးလည္းေကာင္းတယ္ ကပၸလီက အာေခ်ာင္ေတာ့ သူမရွိေတာ့ ငါ႔အေၾကာင္း လူသိေအာင္ေျပာမယ့္လူရန္က ေအးတာေပါ႔လို႔သာ စိတ္ေျဖလိုက္ရပါေတာ့သည္။

ေၾကာင္ၾကာၾကာ ေရမငုတ္ႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့စကားက…
ကိုမင္းမင္း၊ ကိုေက်ာ္စိုး၊ ထက္ေမာင္၊ ကိုေဇာ္.. ေနာက္အသစ္တိုးလာတဲ့.. သီဟေအာင္တို႔အတြက္မ်ား
ေျပာခဲ့တာလား.. ဘယ္ဟုတ္မလည္း ကြၽန္ေတာ့အတြက္ပါ မွန္ခဲ့ေလသည္။ ကပၸလီကိစၥ ဂယက္က အားလုံးကို ၿငိမ္သက္သြားေစခ့တာ လပိုင္းမွ်ေတာ့ရွိမည္။။
ေနာက္ေတာ့ ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ျဖစ္ကာ အရင္လို ျပန္ျဖစ္ခဲ့ေလသည္။အထူးသျဖင့္ အလုပ္ထဲမွာဆို ကိုမင္းမင္းက အေနေဝးက စဖို႔အလွမ္းမသာေပမယ့္.. လစ္ရင္လစ္သလိုအေဝး ကေန အရင္လို ျပန္ေနဖို႔ စလာသလို…အနီးဆုံးရန္သူျဖစ္တဲ့ ထက္ေမာင္…၊ ကိုေဇာ္တို႔ကလည္း ကိုၿငိမ္းအားကိုးနဲ႔ မထိတထိနဲ႔ တိုးလာၾကသည္။ အရင္လို ေန႔ည ရက္ဆက္ အလုပ္မွာမရွိလို႔ သူတို႔နဲ႔ ေတြ႕ခ်ိန္ ေလ်ာ့သြားေပမယ္.. အဲ့ေလ်ာ့သြားေသာအခ်ိန္နဲ႔ ကပၸလီေနရာကို အစားထိုးလာသူကေတာ့..ကိုၿငိမ္းရဲ႕ ခ်စ္သူ သီဟေအာင္ပင္ မဟုတ္ပါလား..။


ဆက္ရန္ အပိုင္း - ၃၁

---------------------------------------------

မွတ္ခ်က္။ ။ ထန္ၿပီး ထုပါ.. အတုမယူပါႏွင့္
😁