သုံးပင်လိမ်တဲ့ ည အပိုင်း (၂၈)

<Unicode>


သုံးပင်လိမ်တဲ့ ည
အပိုင်း - ၂၈

#Credit;C.K.O

မြေအောက်ကမ္ဘာက 3 Some

ကျွန်တော်နှင့် ထက်မောင်မှာ အသက်ပင်၀၀မရှူရဲ.. အခန်းခြင်းကပ်လျှက် ကျွန်တော်တို့နားတွင် သူတို့အတွဲ ရောက်လာသဖြင့် စိတ်လည်းဝင်စားသလို အနည်းငယ်လည်း လူမိမှာကြောက်နေသည်။ ထက်မောင်က ကျွန်တော့်လက်ကို လမ်းပုတ်ကာ ဟိုဘက်အခန်း ကပ်လျက်နံရံကြား ခြောင်းကြည့်လို့ရရမည့် အပေါက်ကိုရှာတော့သည်။ တွေ့ပါပြီ.. အပေါက်ကလေးတစ်ခု.. ထက်မောင်အတွက်... ဟန်ကြသွားသည်။ ကျွန်တော့်အား ကြည့်ရန် နားနားကပ်ပြောသည်။ ကျွန်တော်လည်း ခြောင်းကြည့်လိုက်တော့ ။ ကိုဗလကြီးက အခန်းထဲရောက်သည်နှင့် လုံချည်ကို ချွတ်လိုက် သည် ရှပ်အကျီကို ကြယ်သီးများချွတ်ကာ လှုပ်ရှားမှုလွယ်အောင် ဟထားလိုက်သည်။ ကိုလူလတ်ကတော့ ပုဆိုးကို လည်ပင်းနှင့် လက်မောင်း ကျောတို့တွင် ကျောပိုးအိတ်လွယ်သလို လုပ်လိုက်သလို အကျီကိုလည်း ကြယ်သီးများချွတ်ကာ အပေါ်မတင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် နံရံကျောမီကာ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ကားယားခွရပ်ကာ လီးကိုကော့ပေးထားသော ကိုဗလကြီးရဲ့ပေါင်ကြားက လီးမဲမဲကြီးကို ကုန်းစုပ်ပါတော့သည်။

"အား.. အင်... အိုး.. ကောင်းတယ်.. ခပ်.. ပြင်း.. ပြင်းလေး.. စုပ်... ရှူး...."

ကိုဗလကြီးကတော့ ကိုလူလတ်ရဲ့ ကျွမ်းကျင်တပ်မက်မှုတွေနဲ့ မှုတ်ပေးမှုကိုအားပါးတရခံရ ဖီးလ်တက်နေတော့ သည်။ ကိုဗလကြီးကတော့ အားပါးတရ ပယ်ပယ်နယ်စုပ်နေသော ကိုလူလတ်ခေါင်းကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် တည့်ကိုင်ရင်း ကျန်လက်တစ်ဖက်က ခါးကိုထောက်ကာ ကိုလူလတ် ကုန်းမှုတ်သမျှကို ဖီးလ်အပြည့်ဖြင့် ခံနေပေတော့သည်။ စုပ်သံ မှုတ်သံ.. ညည်းသံများက တစ်ချက် ချက် ခပ်တိုးတိုး ထွက်နေတော့သည်။ ထက်မောင်ကလည်း.. သူကြည့်ချင်သဖြင့်.. ကျွန်တော်နားတိုးလာသဖြင့် ကျွန်တော်လည်း သဘောပေါက်ကာ အသာဖယ်ပေးလိုက်သည်။ အပေါက်ကလေးက ခြောင်းကြည့်ဖို့အတွက် တစ်ပေါက်တည်းဖောက်ထားတာကို နှစ်ယောက်ကြည့်ဖို့ မလွယ်ပါ။ ထို့ကြောင့် ကျွန်တော်ကအပြင်ဘကို တံခါးဟကာ အသာကြည့်ကြည့်တော့ တရုပ်ကလေးကလည်း ပတ်တာကြားက သေချာ ကိုဗလကြီးတို့အတွဲကို ကုန်းခြောင်းလိုက် သူ့လီးကို လက်ဖြင့် ဖိကိုင်လိုက် အပြင်ကို တစ်ချက်လှမ်းကြည့်လိုက်ဖြင့် အလုပ်ရှုပ်နေသည်။ ကျွန်တော်လည်း အသံမမြည်အောင် တံခါးကိုသေချာ ပြန်ပိတ် ဂျက်ထိုးပြီး.. ထက်မောင်ဘက်ကိုလှည့်ကြည့်တော့.. ထက်မောင်ကြည့်ရင်း ဂွင်းထုနေသည်ကို တွေ့ရသည်။ ကျွန်တော်လည်း ဟိုဘက်ခန်းက ညည်းသံတိုးတိုးကို ကြားရသဖြင့်.. ကြည့်ချင်လာပြန်သည်။ ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင် အလိုးခံဖူးပေမယ့်.. အတွေ့ကြုံများပေမယ့်.. စောစောကလို သုံးယောက်တစ်ပြိုင်တည်း မဖြစ်ဖူးသလို။ တစ်ယောက်ချင်းလိုတာလည်း မမြင်ဖူးပေ။ သူများလိုးတာမြင်တော့ ခံဖူးပေမယ့် ကြည့်ချင်ပြန်သည်။ ထို့ကြောင့် အပေါက်ကိုရှာပေမယ့် မတွေ့.. ထက်မောင်ကတော့ သူ့အာရုံက ဟိုရောက်နေသဖြင့် ကျွန်တော်ထံ သိပ်မရောက်..။ ကျွန်တော် အကြံတစ်ခုရသွားသည်။ ဟိုဘက်ခန်းနဲ့ ဒီဘက်အခန်းက မျက်နှာကျက်အထိတော့ ကာမထား လူတစ်ရပ်ကျော်ရုံ ကာထားပြီး မျက်နှာကျက်နှင့်က ခေါင်းတစ်လုံးနီးပါးလောက်လွတ်ထားသည်။ ဒီအတိုးင်း နံရံကိုကျော်မမြင်ရပေမယ့်.. ဘိုထိုင်အိမ်သာရှိသော ကျွန်တော်တို့အခန်းကတော့ ဘိုထိုင်ပေါ် အသာခြေထောက်ပြီး နံရံကို အားယူရင်တော့ရလောက်သည်။ ထို့ကြောင့် ကျွန်တော်လည်း ဘိုထိုင်အဖုံးပေါ်သို့ ဘိုထိုင်ကမှုတ်နှုတ်ခမ်းသားကို ခြေဖြင့်ထောက် နံရံကိုလက်ဖြင့် အားယူတက်လိုက်တော့ .. ကာထားတဲ့နံရံပေါ် လက်ကအားပြုမိသွားသဖြင့် ဘိုထိုင်ပေါ် အားကသိပ်မရောက်ဘဲ နံရံကို မှီအောင် ခုထားရုံသာရှိတော့သည်။ အပေါ်စီးမှ မြင်ကွင်းကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်းမြင်ရပေပြီ....

ကံကောင်းတာတစ်ချက်က လျှပ်စစ်မီးကို ချွေတာသည့်အနေဖြင့် မီးချောင်းကို မထွန်းထားဘဲ စပေါ့လိုက်လို ကပ်ပုံစံမီးကွေးများကိုသာ အပြင်မှာထွန်းထားသဖြင့် ကျွန်တော့်အရိပ်က သူတို့အပေါ်မကျသလို အိမ်သာထဲ အခန်းများတွင်တော့ လုံလောက်သော အလင်းရောင်သာရသဖြင့် အပြင်ကိုကြည့်ပါ ထင်ထင်ရှားရှားမြင်မေမယ့် အထဲကိုတော့ သေချာကပ်ကြည့်မှသာ အနည်းငယ်မြင်ရသည်။ အလင်းနည်းသောနေရာကနေ ကြည့်တာကြာသဖြင့် သေချာတော့မြင်ရသည် ဟိုဘက်အခန်းက ကိုဗလကြီးနဲ့ အတွဲကို ကျွန်တော်ကြည့်လိုက်ချိန်မှာတော့ နံရံကိုကပ်ထားကာ မက်တပ်ရပ်နေသူက ကိုဗလကြီးမဟုတ်တော့..။ ကိုလူလတ်ဖြစ်နေသည်။ အောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံး ဗလကျင်းထားကာ နို့အထိအဝတ်အစားမဲ့ကာ လည်ပင်းတွင်သာ ပုဆိုးနှင့် အဝတ်အစားစုနေသည်။ ကိုဗလကြီးက ကုန်းကာ ကိုလူလတ်နို့သီးများကို အားပါတရစို့နေသည်။

"ဟင့်.. ဟင့်.. ကောင်းတယ်.. စို့..စို့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း အ.အိ.."

ကိုလူလတ်ရဲ့ ညည်းသံသဲ့သဲ့နှင့်အတူ ကုန်းစုပ်နေသူ ကိုဗလကြီး လီးနဲ့ ကိုလူလတ်ရဲ့လီးက ထိပ်ချင်းရိုက်နေ သည်။ ထို့နောက် ကိုဗလကြီးက ကိုလူလတ်ကို နံရံဘက်သို့ မျက်နှာမူကာ ဖင်ကိုကုန်းစေသည်။ ကိုလူလတ်ရဲ့ ဝင်းဝါသော ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကို ထောင်သလိုအနေအထားလုပ်ကာ ဖင်သားများကို သူ့လက်ဖြင့်ဖြဲကာ တံတွေးထွေးထည့်လိုက်သည်။ လက်ဖြင့် ဖင်နှစ်လုံးကို အားပါးတရပွတ်ကာ သူ့လက်ချောင်းတွေဖြင့် အပေါက်ကို ချဲ့လိုးနေသည်။ ကိုလူလတ်ရဲ့ဖင်ကြီးမှာ ကော့ကော့တက်ကာ တယမ်းယမ်းဖြင့် ခံချင်နေပုံရသလို ပါးစပ်ကလည်း တဟင်းဟင်းဖြစ်နေသည်။ ကိုဗလကြီးက ယမ်းနေသော ကိုလူလတ်ဖင်ကို တစ်ချက်နှစ်ချက်လက်ဖြင့် ခပ်သာသာရိုက်လိုက်ပြီး မာတောင့်ကာ အကြောပြိုင်းပြိုင်းဖြင့် အောကားထဲက ကပ္ပလီလူထွားကြီးရဲ့လီးလို မဆံ့မပြဲဖြစ်နေသော သူ့လီးတုတ်တုတ်ရှည်ရှည် ဒစ်ပြဲကြီးကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ လက်တစ်ဖက်က နံရံကိုမှီကာ ဖင်လှည့်ကာ ကုန်းထားသော ကိုလူလတ်ဖင်ကို ဖြဲပြီး အသာထည့်လိုက် ထည့်လိုက်သည်။

"အား.အ. ဖြည်း..ဖြည်း.အားကျွတ်ကျွတ်.နာ.အင့်.အီး."

ကိုလူလတ်ရဲ့ ညည်းသံတိုးတိုးနဲ့အတူ လက်တစ်ဖက်ကို နံရံကိုထောက်ထားသလို လက်တစ်ဖက်က ကိုဗလကြီးရဲ့ ဗိုက်သားနဲ့ ပေါင်တွေ ခါးတွေ ဆီးခုံတွေကို အရှေ့မရောက်အောင် လက်ဖြင့်တွန်းထားသည်။ သို့သော် ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်နဲ့ အားကောင်းသန်မာလှသော ကိုဗလကြီးကို ကြာကြာတော့ တွန်းထားနိုင်မည်မဟုတ်။ ပြဲအာလန်နေသော ဒစ်ကြီးတစ်ဝက် ခရေထဲဝင်သွားတော့ ခရေအထိအတွေ့က သားကောင်ကို စားတော့မည့် သားရဲတစ်ကောင်လို ကိုဗလကြီးအား အစား မာန် အားမာန်တွေတက်ကာ တွန်းအားပေးနေသည်။ လူညိုထွား ကိုဗလကြီးမှာ ရှပ်အကျီကို ကြယ်သီးအကုန်ဖြုတ်ကာ ပုဆိုးနှင့်လိပ်ပြီး ကျောသိုင်းကာ ပုခုံးနဲ့ လွယ်ထားသဖြင့် အရှေ့ကော အနောက်ကောပါ ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်နေသည်။ ကြီးမားကျယ်ပြန့်သော ရင်အုပ်..ကြီးက နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်ဖြစ်နေသလို ဗိုက်သားမာဆယ်များနဲ့ တိုတိုကောက်ကောက် လမွေးကြဲကြဲအောက်က လီးချောင်းကြီးက မြင်းလီးကြီးအလား မဲပြောင်ကာ အကြောအပြိုင်းပြိုင်းနဲ့ ဒစ်ပြဲကြီးတစ်ဝက်က ကိုလူလတ် ဖင်ဖွေးဖွေးထဲမှာ မြုပ်ကာ လဉကြီးများက လရည်နွားလဉလို တွဲနေသည်။ ကြွက်သားများဖြင့် တင်းကာကြီးမားနေသော ပေါင်တံနှစ်ချောင်းကို ဖြဲကားရင်း လုံးဝန်းကောက်ချိတ်သော ဖင်သားညိုညိုပြောင်ပြောင်ကြီးက ခါးမှအားနဲ့တွဲကာ အသေလိုးနိုင်မည့်ပုံပင်။ ကိုလူလတ်ရဲ့မေးစေ့ကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ဆွဲလှည့်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းခြင်းဆွဲစုပ်ကာ နမ်းလိုက် စုပ်လိုက်ဖြင့် ကိုလူလတ်အား ဖီးလ်တင်နေသဖြင့် ကိုလူလတ် ပျော့ခွေလာသည်။ ဖွေးဝင်းသော ဖင်လုံးကောက်ကောက်ကို ကော့လာသည်။ နောက်ထပ် ကိုဗလကြီးရဲ့လက်က ကိုလူလတ်ရဲ့ ရင်အုပ်မို့မို့ရှိ နို့သီးခေါင်းလေးများအား ချေဆော့ပေးလိုက်သောအခါ....

" အ.. အင်း.. ဟင်း.. ဟင့်..ဟင့်.. "

ကိုလူလတ်တစ်ယောက် ဖီးလ်တွေတက်ကာ ဖင်ကိုကော့ကာကော့ကာပေးရင်း ကိုဗလကြီးရဲ့တင်တွေကို ဆွဲကိုင်ကာ သူ့ဘက်ကိုဆွဲယူလိုက်သည်။ အခြေအနေကို နား လည်သော ကိုဗလကြီးကလည်း အချိန်မဆွဲတော့ဘဲ .. သူ့ဖင်ကိုနောက်သို့ဆုတ်ကာ သေချာချိန်းပြီး ခါးအားကို အသုံးပြုပြီး ကိုလူလတ်ရဲ့ဖင်ထဲ သူ့လီးတန်းကြီးကို အဆုံးသွင်းလိုက်တော့သည်။ ကိုလူလတ် တစ်ချက်တွန့်ကာ ရုန်းပေမယ့် ကိုဗလကြီးရဲ့ ချုပ်အားကို မလှန်နိုင်ပေ။ ကိုလူလတ်ရဲ့ ဝင်းဝါသော ဖင်သားကြီးများနဲ့ ကိုဗလကြီးရဲ့ဆီးခုံ ပေါင်တံတို့ထိသွားသဖြင့် ကိုဗလကြီးရဲ့ အပြင်မှာကျန်နေသော လီးချောင်းကြီး အဆုံးဝင်သွားကြောင်း သိရသည်။ လဉကြီးများလည်း ကိုလူလတ်ဖင်ကို ရိုက်မိနေမှာမလွဲပေ။ အောက်က ချောင်းကြည့်နေသော ထက်မောင်တစ်ယောက် သူ့လီးကို ဂွင်းထုရင်း အပေါက်က ချောင်းကြည့်နေသဖြင့် သူက အောက်ပိုင်းကို ပိုမြင်ရပေမည်။ ထို့အတူ တံခါးပတ်တာကြားက ခြောင်းကြည့်နေသော တရုပ်လေးမှာလည်း လူလာ မလာ ခြောင်းလိုက် တံခါးပတ်တာ အဟကို ကုန်းခြောင်းလိုက် လုပ်နေရင်း အထဲမှ ပုံမှန် ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန်လိုးနေသော ကိုဗလကြီးနဲ့ ကိုလူလတ်တို့အတွဲကို ကြည့်ကာ စိတ်ထလာဟန်တူသည်။ သူ့ဘောင်းဘီခွခြားကို လက်ဖြင့်ဖိကိုင်လိုက် ဖိကိုင်လိုက်ဖြင့် သူ့လီးကို ဆွကစားနေသည်။ အထဲမှ ကိုလူလတ်မှာတော့ ကိုဗလကြီးရဲ့ လီးကြီးဖြင့် လိုးတာကို အလူးအလဲခံနေရသလို ကိုဗလကြီးမှာလည်း လိုးရင်း အားပါလာကာ တဖြည်းဖြည်းမြန်လာတော့သည်။

ကိုလူလတ်ရဲ့ ညည်းတွားသံတိုးတိုး.. ကိုဗလကြီးရဲ့ တရှူးရှူး တရှဲရှဲဖီးလ်တက်သံ လီးဉနဲ့ ဖင်ရိုက်သံ ဖင်နဲ့ ဆီးခုံ ပေါင်တို့ရိုက်သံတို့က တဖြည်းဖြည်းမြိုင်လာတော့သည်။ တပြွတ်ပြွတ်.. တဖွတ်ဖွတ်... တဖက်ဖက်နဲ့ မို့ ချောင်းကြည့်နေသော ထက်​မောင် တစ်ယောက်လည်း ဂွင်းထုတာ မြန်လာသလို.. အပြင်က တရုပ်လေးကလည်း မနေနိုင်တော့ဘဲ သူ့လီးကိုထုတ်ကာ ဂွင်းထုရင်း ခြောင်းနေသည်။ ကျွန်တော်လည်း စိတ်တွေထန်လာကာ ကြည့်ကောင်းကောင်းနဲ့ ကြည့်ရင်း ရုတ်တရက် လှေကားဆီမှ လူရိပ်က အပေါ်ကနေ ကြည့်နေသော ကျွန်တော်မြင်လိုက်သဖြင့် ရင်ထိတ်သွားသလို လူလည် တရုပ်ကလေးကလည်း မသ်ကာသဖြင့် လှည့်ကြည့်မိသဖြင့်.. တွေ့သွားကာ တံခါးနားကနေ အဝေးခွာကာ သေးပေါက်သော ကမုတ်နားသို့ ဆီးသွားသလို လုပ်နေလိုက်သည်။

အပေါ်က ယောက်ျားအချို့ သေးပေါက်သူ ပေါက်.. အိမ်သာတက်သူတက်သဖြင့် ခဏဆူညံသွားသဖြင့် ကိုဗလကြီးနဲ့ ကိုလူလတ်လိုးပွဲကလည်း ဖြည်းဖြည်းလေးနှဲ့လိုးသလို အသာငြိမ်ကာ မှိန်းနေကြသည်။ နှစ်ယောက်သား အရှိန်ရနေမှ လူကလာသဖြင့်... အရှိန်သတ်နေကြသည်။ လူတွေပြန်ထွက်သွားတော့မှ အရှိန်ပြန်တင်သလို တရုပ်ကလေးလည်း ခြောင်းရင်း ဂွင်းထုပြန် သည်။ ထက်မောင်ကတော့ လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဂွင်းထုရင်း ခြောင်းနေပြန်သည်။ ဒါပေမဲ့ သူမကြာခင်ပြီးတော့မယ်ဆိုတာ ကျွန်တော်သိသည် ငယ်ရွယ်ကာ စိတ်အားထက်သန်သူ အတွေ့အကြုံ မရှိသူမို့ သူ ကြာကြာထိန်းထားနိုင်မည် မဟုတ်..။ ဒါလည်းကောင်းသည်။ သူ့ရဲ့ထနေသော စိတ်တွေ လရည်ထွက်တာနဲ့ ငြိမ်သွားပေမည်။ ဒါမှလည်း မြေအောက်အိမ်သာမှ အမြန်ပြန်ထွက်နိုင်မည်ဖြစ်သည်။ ကျွန်တော်ကတော့ သူတို့လောက် စိတ်မထပေ။ အကြောင်းက အချိန်မရွေး လူမိနိုင်သည်မို့ ပိတ်မိသလိုဖြစ်မှာ စိုးသောစိတ်ကြောင့်ပင်။ ကိုဗလကြီးနဲ့ ကိုလူလတ်တို့ရဲ့ လိုးပွဲကလည်း ခပ်မြန်မြန်ပြီးသင့်ကြောင်း သူတို့သိမည်ထင်သည်။ ထို့ကြောင့် နှစ်ယောက်သား အား ကြိုးမာန်တက် လူလစ်တုန်း အသားကုန်လိုးကြပြန်တော့သည် ။

သူတို့ နှစ်ယောက်မပြီးခင်မှာပင် ထက်မောင်တစ်ယောက် သူ့လီးညိုညိုကြီးထဲမှ လရည်များ ပန်းထွက်ကာ ပြီးသွားသည်။ ထို့ကြောင့်.. ကျွန်တော် မျက်ရိပ်ပြကာ ဆေးကြောသန့်စင်ဖို့ အချက်ပေးလိုက်သည်။ ထက်မောင်လည်း သူ့လီးညိုညိုတုတ်တုတ်ကြီးကို ရေဆေးရင်း တစ်ရှူးစက္ကူဖြင့် ရေသုတ်ကာ အပြင်ထွက်ဖို့ပြင်တော့သည်။ ကျွန်တော်လည်း အပြင်ထွက်ဖို့ လူခြောင်းရင်း... ထက်မောင်ခြောင်းသောအပေါက်မှ ဟိုဘက် ကိုဗလကြီးတို့ လိုးသော အခန်းဘက်သို့ ခြောင်းကြည့်မိသည်။ ကိုဗလကြီးမှာ ခပ်မြန်မြန်ပွဲသိမ်းရန်အတွက် အားကုန်ထုတ်ကာ အဆုံးသွင်းလိုးသဖြင့် ချွေးတွေပြန်နေသလို ကိုလူလတ်မှာလည်း ခံလိုကောင်းလာလို့ထင်သည်။ ဖင်ကိုကော့ကော့်ပေးရင်း အလိုးခံနေသဖြင့် အတွဲညီနေသည်။ ခဏကြာတော့ ကိုဗလကြီးည်းသံနဲ့အတူ လိုးချက်တွေ ပိုမြန်လာသလို... ဖင်ခံရင်းထုနေသော ကိုလူလတ်လည်း ညည်းတွားကာ လရည်များထွက်လာတော့သည်။ ကိုလူလတ်ပြီးတော့ သိပ်မကြာခင်မှာပင် ကိုဗလကြီးလည်း တအင်းအင်း ညည်းညူကာ လီးကို အဆုံးထိဖင်ထဲလိုးသွင်းကာ ငြိမ်သွားတော့သည်။ နောက်ထပ်လူတွေလာကြပြန်သည်။ ဒုက္ခပဲ.. လူတွေအများကြီးဆင်းလာကြပြန်ပြီ..။ ငါတို့အပြင်ထွက်မယ်ဆိုမှ... ထက်မောင်နဲ့ ကျွန်တော် တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်ကြည့်ကာ အားလုံးအဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီမို့ ထွက်ဖို့ပြင်နေကြသည်။ တရုပ်ကလေး ဖီးလ်တက်ကာ ခြောင်းနေသဖြင့် လူတွေဝင်လာတာ နောက်ကျမှသိသွားသည်။ အမြန်ပြေးကာ သေးပေါက်တဲ့ ကမုတ်ခွက်ဆီပြေးပေမယ့် လူအချို့မြင်သွားလားမသိ။

အိမ်သာပေါ်ထပ်က ပိုက်ဆံကောက်သော လူလည်း ဆင်းလာကာ... ဟား.. ဘိုထိုင်မှာ မပါရဘူး ကိစ္စပြီးရင် မြန်မြန်ထွက် အပြင်မှာ လူတွေများနေပြီ... ကိစ္စပြီးရင် အပေါ်တက်ကြ အောက်မှာ ဘာလုပ်နေကြတာလဲ..။ ရဲခေါ်ရမလား.. ပွဲကြမ်းနေပြီ..။ ပြောပြောဆိုဆို.. အိမ်သာပိုက်ဆံကောက်သူက အပေါ်ကို တက်သွားသဖြင့် .. ကျွန်တော်နဲ့ ထက်မောင် ခေါင်းနပန်းကြီးသွားသည်။ အိမ်သာတစ်ခန်းထဲ လူနှစ်ယောက်ဝင်တာ သိလို့မဖြစ်။ လူအချို့က အခန်းထဲဝင်သွားသလို သေးပေါက်နေသော တရုပ်ကလေးလည်း အပေါ်ကို ပြေးတက်သွားသည်။ ဟိုဘက်အခန်းကိုကြည့်တော့လည်း .. ကိုဗလတို့အတွဲ အဝတ်အစားတွေဝတ်ကာ... အပြင်ထွက်ဖို့ ပြင်ဆင်နေကြသည်။ လူအချို့လည်း သေးပေါက်ပြီးသူထွက်သွားသဖြင့်.. အနည်းငယ်ရှင်းသွားသည်။ တစ်ယောက် နှစ်ယောက်သာ ကျန်တော့ သည်။ ထို့စဉ် ကိုဗလတို့အတွဲ အိမ်သာထဲက ခပ်မြန်မြန်တံခါးဖွင့်ကာ ထွက်လာသလို.. သူတို့တံခါးအတွဲကိုယူကာ ကျွန်တော်အရင်ထွက်လိုက်ပြီး နောက် ထက်မောင်လည်း လိုက်ထွက်လာသည်။ ကိုဗလကြီးတို့အတွဲ လူတွေအာရုံစိုက်နေသဖြင့် ကျွန်တော်တို့ကို သတိမထားမိခင် ကျွန်တော်အရင်ဆုံး အပေါ်ကို ခပ်သွက်သွက်တက်လာသည်။

ကျွန်တော်နောက်က ထက်မောင်ကလည်းခပ်သွက် သွက် အပေါ်ကို လိုက်တက်လာသည်။ ကျွန်တော်တို့ စာစစ်ဌာနကို အပြေးလေးသွားတော့သည်။ ကျွန်တော့်နောက်မှာ ထက်မောင် .. ကိုဗလကြီးတို့အတွဲကတော့ .. ဘယ်ဘက်ကိုပြေးတက်သွားလည်းမသိ။ စာစစ်ဌာနနားက လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ကို ကျွန်တော်ပြေးဝင်ကာ ထိုင်လိုက်သည်။ နှစ်ဉီးသား အဝေးကြီးကို အသည်းအသန်မပြေးပေမယ့်.. ဇောချွေးပြန်ကာ မောနေကြသည်။ စားပွဲထိုးလေးလာတော့ စပါကလင်နဲ့ ရေသန့်ကိုမှာကာ အမောဖြေကြသည်။ အမောပြေမှ ...

"ထက်မောင် .. လုပ်လိုက်ရင်အရမ်းဘဲ .. ကံကောင်းလို့ ဇွတ်.. "
"ဟီး.. ကြည့်လို့တော့ ကောင်းတယ်မဟုတ်လား"
" အေး စခန်းရောက်နေမှ... "

ကျွန်တော်ကို ရယ်ကျဲကျဲ စပ်ဖြီးဖြီးလုပ်ကာ အချိုသပ်နေသော ထက်မောင် ကျွန်တော့်စကားကြောင့် ဇက်က လေးပုသွားကာ မျက်နှာပိုးသေသွားသည်။လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှာ အမောဖြေပြီးမှ ပိုက်ဆံရှင်းတော့ ထက်မောင်က ရှင်းသည်။ ကျွန်တော်လည်း မငြင်းတော့..။ နေက်တော့ ထက်မောင်တွင်ပါသော စာရွက်စာတမ်းအချို့ကို မိတ္တူ ကူးကာ စာစစ်ဌာနသို့ သွားကာ လျှောက်လွှာယူ။ ဖြည့်.. တင်ကာ .. ခဏစောင့်ဆိုင်းနေမိသည်။

တော်တော်လေးကြာမှ ထက်မောင် အမှတ်စာရင်းထွက်လာသည်။ အမှတ်ကတော့ အနည်းလည်းမဟုတ် အများကြီးလည်းမဟုတ် သာမန်ပင်။ ရိုးရိုး ၀ိဇ္ဖာ၊ သိပ္ပံရှိ မေဂျာအမှတ်မြင့်ကိုတော့ မှီသည်။ အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းတွေတော့ မမှီလောက်။ သူလည်း စိတ်မပါမှန်းသိသည်။ အောင်လက်မှတ်ကိုတော့ နှစ်ပါတ်အကြာမှ ရမယ်ဆိုသဖြင့် ရက်ချိန်းယူကာ ပြန်လာကြသည်။ ထို့နောက် ဒဂုံတက္ကသိုလ်သို့ သွားသည့် ကားစီးရန် ဆူးလေဘက်လမ်းလျှောက်ကာ ကားစီးလိုက်သည်။ ထို့စဉ်က 203 နဲ့ 207 လိုင်းကား အခု အဓိပတိပုံစံ နှစ်စီးရှိသဖြင့် သွား လာရသည်မှာ နံနက်ပိုင်းဆို လူကြပ်နေသည်။ ဘီအမ်ကားများကို လိုင်းပေးမဆွဲသေးသဖြင့် .. လိုင်းကား အခုလိုသိပ်မများ။

ကားလာသဖြင့် နှစ်ယောက်သား လေဝင်လေထွက်ကောင်း သော နေရာယူကာ ခြေပစ်လက်ပစ်ထိုင်ကာ စီးရင်းလိုက်ပါသွားသည်။ မြို့ထဲကနေ ရန်ကင်းကျော်လာတော့ ရှူခင်းတွေ တစ်မျိုးပြောင်းလာသည်။ ထို့နောက် ဘေလီတံတားသို့ ရောက်သောအခါ ငမိုးရိပ်ချောင်းမှ လေများ တဖြူးဖြူးတိုက်ကာ အိမ်ငယ်လေးများ လုံး ချင်း တိုက်ကလေးများဖြင့် တိုက်နယ်မြို့လေးသို့ ရောက် လာသလို ခံစားရသည်။ လူလည်း ငိုက်လိုက် နိုးလိုက်ဖြင့် နှစ်ယောက်သား စီးလာကြသည်။
............................

ပြန်ဆုံတဲ့ညနေ

မဝတလမ်းဆုံကျော် ၇/၈ လမ်းဆုံနားရောက်တော့ လယ်ကွင်းများ ကျွဲများဖြင့် တောဘက်ကလယ်တောထဲရောက်သလို မြင်ကွင်းပြောင်းသွားကာချက်ပလက် ဗိုက်ပူအချို့ စက်ဘီးဆိုင်ကယ်အချို့နဲ့ဒဂုံမြို့သစ်အရှေ့ပိုင်း မြို့နယ်အဝင်သို့ရောက်လာသည်။ နေ့လည်ခင်း ဖြစ်သဖြင့် ကျောင်းတက်ချိန် ရောက်နေသောကြောင့် နံနက်ပိုင်းလို ကားက လူအပြည့်အကျပ် မရှိ။ ချောင်လည်ကာသက်တောင့် သက်သာဖြင့်စီးလာရပေသည် ။ ဒဂုံတက္ကသိုလ်နားနီးလေ လူမရှိလေဖြစ်လာသည်။ ဆောက်လက်စ တက္ကသိုလ်ရိပ်မွန်ဥယျာဥ်မြို့တော်ဆိုင်းဘုတ်ကိုကျော်တော့ ဒဂုံတက္ကသိုလ် မုဒ်ဝရောက်လာသည်။ ကားရပ်သောအခါဓာတ်ပုံရိုက်နေသောလူအချို့နဲ့ ပြီးလို့ တက်လာသူအချို့ကိုတင်ကာရေပန်း အဝိုင်း သို့ ဆက်ထွက်လာသည် ။ ဆင်းသူတက်သူ အချို့နဲ့ ရေပန်း အလှကိုငေးကြည့်ရင်း ဘွဲ့နှင်းသဘင်အဆောက်အဉီး မရောက်ခင်ရုံးရှေ့မှတ်တိုင်သို့ ဆင်းလာကြတော့သည်။ တော်သေးသည်ထမင်းစားချိန်မရောက် ခင်နာရီဝက်အလိုမို့ ကျောင်းသားရေးရာတွင်စုံစမ်းစရာရှိတာအမြန်စုံစမ်း တင်စရာရှိတဲ့ပုံစံတွေတင်ကာ ကိစ္စပြီး ချလံ ဖြတ်တော့ ထမင်းစားချိန်ကွက်တိဖြစ်သွားသည်။
ထို့ကြောင့်စိတ်အေးလက်အေးဖြင့်ကန်တင်းသို့ချီတက်ကာ ပင်လယ်ကဗ္ဗီးပင်တွေအောက်က စားပွဲဝိုင်းတွင်နေရာယူကာအမောဖြေပြီးစားချင်တာသောက်ချင်တာများ မှာယူစားသောက်ကာ ကျောင်းထဲကပြန်ထွက်လာကြတော့သည်။

ထက်မောင်ပါလာသဖြင့်ကျွန်တော်အိမ်သို့မဝင်တော့ပဲ အလုပ်ကိုသာတိုက်ရိုက်ပြန်ဖို့ဆုံးဖြတ်ကာကားပြောင်းစီးဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ ပထမလိုင်းကားဖြင့်ပြောင်းစီးရမည့်မှတ်တိုင်သို့ရောက်သောအခါလူစောင့်နေသောဓာတ်ဆန်း လို့ပဲ ခေါ်ရမလားမသိ အရင်ရွှေတိဂုံ လသာဘက်ပြေးသောမီးခြစ်ဆံ ကားလေးများရှိရာ ကားဂိတ်သို့ရောက်လာသည် ။ နေ့လည်ခင်းဖြစ်သဖြင့် မနက်ကစီးလာသောကားကြီးများ( မေတ္တာလှိုင်းကဲ့သို့ )က ထမင်း စား ချိန်မို့လို့လားမသိမတွေ့သဖြင့်အမြန်ကားမီးခြစ်ဆံလေးများကိုပင်ရွေးလိုက်လေသည် ။ စီးရတာသက်တောင့်သက်သာ မရှိပေမယ့်ကားက မြန်ချက်ကတော့ လက်လန်သည် ။ လူကလည်းအပြည့်၊ ကုန်လည်းအပြည့်ပင် ။နေကလည်းပူ လူကလည်းကားအပြည့်မို့မြို့အပြင်ကလေတဖြူးဖြူးလယ်ကွင်းပြင်အလယ်က ကားလမ်းပေါ်တွင် ခရီးသည်များမှာစကားပြောသူကပြောအိပ်ငိုက်သူငိုက်ဖြင့်လိုက်ပါလာသည်။

ကျွန်တော်နှင့် ထက်မောင်လည်း ဘေးတန်းတွင် နေရာရသဖြင့် စကားတလုံးနှစ်လုံးရောက်တတ်ရာရာပြောရင်းထမင်းဆိပ်တက်ကာငိုက်လိုက်နှိုးလိုက်ဖြင့်လိုက်ပါလာပါတော့သည်။ တချက်တချက်စပယ်ယာရဲ့လူခေါ်သံကားသံလေတိုးသံများ ကြားလိုက် ၊ အလယ်ကခုံပုလေးတွေပေါ်လူတွေ တက်လာလိုက် ဆင်းလာလိုက် နဲ့ကားကအရှိန်အပြည့်ဖြင့်ခရီးဆက်နေပေတော့သည် ။ ကျွန်တော်တို့ခရီးကလည်းခရီးအဆုံးနီးပါးဖြစ်သဖြင့်အေးအေးလူလူပင်လိုက်ပါလာတော့သည် ။ ဒီလိုနဲ့နေ့လည်နှစ်နာရီကျော်လောက်တော့ ကျွန်တော်တို့စားသောက်ဆိုင်ရှိရာခြံထိပ်နားက ဓာတ်ဆီဆိုင် မှတ်တိုင်သို့ ရောက်သဖြင့် ထက်မောင်နဲ့ကျွန်တော်ဆင်းလိုက် ကြ တော့သည်။ ဆင်းခါနီးလူကျပ်သဖြင့် တိုးအဆင်း ကားက မီးခြစ်ဆံလို သေးသေးလေး လူကအကျပ် မို့ဖင်ကုန်းအဆင်း အနောက်ကထလာသော ထက်မောင်ကို ဖင်ကုန်းထားပေးသလိုဖြစ်နေသည်။ မနက်ပိုင်းကတချီပြီးထားသဖြင့်အားပြန်ပြည့်လာသောသူ့လီးကလည်း ဂျင်းဘောင်းဘီ အောက်ကရုန်းကြွကာကျွန်တော့်ဖင်ကိုလာထောက်နေသည်။ သိပ်မသိသာပေမယ့်ထက်မောင်ရဲ့ရင်ဘတ်ကကျွန်တော့်ကျောနားကပ်နေသဖြင့် သူ့အသက်ရှုသံပြင်းပြင်း ၊ လေပူများရင်ခုန်သံများကို တချက်ချက် ကြားရသဖြင့် ထက်မောင်လီးတောင်ကာစိတ်နည်းနည်းထနေကြောင်းသိရပေသည် ။

သ်ု့သော်လည်းမတတ်နိုင်တဖက်လမ်းကူးတော့ထက်မောင်ကကျွန်တော့်လက်ကိုလာဆွဲသည်။ ကျွန်တော်မသိမသာ ရုန်းကာ ခြံထဲ လှမ်းဝင်တော့ သူက ကပ်လိုက်လာသည် ။ ကျွန်တော် အဆောင်ပေါ် တက်သည့် အထိ သူက ကပ်လိုက်လာသည် ။ အဆောင်ပေါ် ရောက်တော့မပြောမဆို ကျွန်တော့်အားနောက်ကနေသိုင်းဖက်ကာနမ်းပါတော့သည် ။ ပထမတော့ ကျွန်တော်ကြောင်နေကာ ငြိမ်နေမိသည် ။ နောက်မှသတိရပြီး ဒီအချိန် အဘ ပြန်လာတတ်သလို ကိုကျော်စိုးလည်း လာတတ် သည်ကိုသတိရကာ

"လွှတ်ပါထက်မောင်ရေ လူမြင်မယ်လွှတ် "
" အားနေပါဦး ချစ်ရာ မောင်ချစ်လို့ပါ ခဏလေးပဲ" "ထက်မောင် ရေ တို့ပြန်လာပြီဟေ့ "

တဖက်ခြံက ရွာဆော်ကျော်ကြီးက ကျွန်တော်တို့ ကားပေါ်က ဆင်းလာသည်ကို အိမ်က ပြန်လာရင်း လှမ်းမြင်လိုက်သည် ထင်သည် ။ ခြံထဲသို့ ခုန်ပေါက်ကာပြေးဝင်လာရင်း အော်လိုက်သဖြင့်နှစ်ဦးသားလူချင်းခွဲလိုက်သည်။ ရင်တွေကတော့ ခုန်နေဆဲ တုန်နေဆဲ ထက်မောင် ရဲ့ ကိုယ်နံ့ နှင့်အတူ ချွေးနံ့နွေးထွေးမှုစိုစွတ်မှုအထိအတွေ့အနမ်းများအပွေ့အဖက်များမပျောက်သွားသေးခင်မှာပင်..သူ့အစ်မ...ကိုငြိမ်း...အဘတို့ရောက်လာကြသည်။တော်သေးသည်။မြင်မသွားလို့...။ကောင်လေးကအသက်ငယ်ငယ်ဇွတ်တရွတ်လေး။ ထို့နောက် လမ်း တွင် ဝယ်လာသောမုန့်နဲ့လက်ဆောင် အချို့ကိုကိုငြိမ်းအားပေးလိုက်သည်။ အားလုံးခွဲပေးဖို့။ အဘအတွက်ကတော့သီးသန့်ဝယ်လာသောမုန့်ဖြင့်နောက်မှကန်တော့တော့မည်။ ခုတော့ခရီးပန်းတာရေထက်မောင်ကြောင့်ပါလူကအနားယူချင်နေသည်။ လူရော စိတ်ပါပင်ပန်းနေ သည် ။ ထို့ကြောင့်ခဏနားကာ ရေမိုးချိုးပြီး ဖျာပေါ်ခဏလှဲလိုက်တာ နှင့် မှေးခနဲအိပ်ပျော်သွားသည် ။ကျွန်တော်နိုးလာတော့ ညနေစောင်း ဆိုင်သိမ်းချိန် တောင်ရောက်နေပြီ။ ထို့ကြောင့်လန်းဆန်းသွားအောင်မျက်နှာသစ်ခြေလက်ဆေးနေတုန်း ကိုငြိမ်းက ထမင်းစားဖို့လာခေါ် သည် ။ ထုံးစံအတိုင်း ထမင်းစားသည့် မီးဖိုခန်းတွင်မမြင်ချင်သော ကိုမင်းမင်း၊ ကပ္ပလီ၊ ထက်မောင်၊ ကိုဇော်တို့ကိုမြင်ရ ပြုံးပြရ လုပ်ရှောင်ရနဲ့မှပိုစိတ်ကျဉ်းကျပ်လှသည်။
သူတို့ရဲ့မထိတ်တထိအကြည့်မျက်နှာပေး။အထာတွေပေးတော့ကြာရင်အလုပ်တစ်ခုလုံးသိသွားနိုင်သည်။

"ကိုငြိမ်း...အသက်ရှူ ရကြပ်တယ်။ဟိုနားကဒန်းနားသွားစားရရင်ကောင်းမယ်..."
"ချစ်က အဲဒီမှာ သွားစားချင်လို့လား...ရတယ်လေ..."

ကိုငြိမ်းကအားကိုးရသည်။ ချက်ချင်း ဟိုတစ်ညက ထက်မောင်တို့ ချိန်းတွေ့ကြသော ခြံထောင့်က ဒန်းအဖြူ ရောင် လေးနားသို့ ပလပ်စတစ်ခွေးခြေ နှစ်လုံးနဲ့ ဟင်းအချို့စားစရာ အချို့နဲ့ ရေခဲရေ တစ်ဗူးးတင်ကာသွားစားဖို့ပြင်တော့သည်။ နှစ်ယောက်သားဒန်းပေါ်ထိုင်ကာထမင်းစားကြရင်း...။

"ကိုငြိမ်းက...ညနေ...ငါ့ကောင်လေးဆီသွားမလို့အဖော်လိုက်ခဲ့ပေးနော်...ချစ်ဦး... "
"ဟုတ်...လိုက်ခဲ့မယ်လေ..."

ခုတလော ခြံထဲ အလုပ်ထဲရောက်တာနဲ့ စိတ်ကသိပ်မပျော်၊ တစ်ခုခုကိုစိုးရိမ်သလို၊အလိုမကျသလို၊မလွတ်လပ်သလိုဖြစ်နေသောကြောင့်အပြင်ထွက်ရမှာပျော်သွားသည်။ အတော်ပဲဖြစ်သွားသည်။ ထို့ကြောင့်ထမင်းစားသိမ်းပြီးအချိုတည်းဖို့ကျွန်တော်ဝယ်လာသောမုန့်အချို့နဲ့လက်ဆောင်အချို့ကိုကိုငြိမ်းကအိတ်တစ်လုံးထဲထည့်ယူလာကာ...နှစ်ယောက်သား ခြံအပြင်ဘက်သို့ထွက်လာခဲ့တော့သည်။

ခြံအပြင်ဒေါ်ပုမကုန်စုံဆိုင်ဘက်ကိုကူးကာဒေါ်ပုမနဲ့တွေ့ပြီးစကားလက်ဆုံခဏပြောကာနှုတ်ဆက်ပြီးသူတို့အိမ်ဘေးကတောတန်းလေးဘက်ရွာသွားရာလမ်းလေးကိုကွေ့လိုက်ကြသည်။ ဒေါ်ပုမတို့စျေးဆိုင်က ခြံထဲကအ လုပ်သမားတွေအတွက်စျေးဝယ်ယူရာစျေးလည်းဟုတ်လည်စရာအိမ်လည်းဟုတ်။ ညည နှင့် နေ့လည် ဘောလုံးပွဲအကြောင်းပြကာ၊ အိမ်အပေါ်ထပ် တွင်ဒေါ်ပုမတို့သားအမိ မတက်အောင် သူ့ယောက်ျား နဲ့သူ့မောင်တို့ကမှာထားပြီး အပေါ်တွင်ကာလသားကြိုက်၊ပုရိသအကြိုက်အောကားမျိုးစုံကိုအသံတိုးတိုးဖြင့်ဖွင့်ကြည့်နေကြ၊ခြံထဲက ကောင်လေး၊ကောင်ကြီး၊အစ်ကိုကြီး၊ ပုရိသအချို့လည်းအားပေးနေကြမို့သူတို့မိသားစုနဲ့ကအရမ်းရင်းနှီးနေကြသည်။ ဒေါ်ပုမတို့ ကလည်း အလိုက်သိသည်။ အ ပေါ် ထပ်လူစုံပြီလူစုပြီဆိုတာနဲ့သူလည်းစျေးရောင်းနေရလို့ အပေါ်မတက်သလိုလို၊ သူ့ကလေးတွေလည်းပေးမတတ်ဘဲ အပြင်ကိုပထုတ်ထားသည်။ အပေါ်မှာဘာလုပ်နေသည်ဘာကြည့်နေသည်ကိုသိပေမယ့်မစပ်စု၊မမေးမသိချင်ယောင်ဆောင်နေသည်။ ခြံထဲလူရှာပါကအောက်ကနေ ခုနစ်သံချီ အော်ခေါ်ပင်ပေးတတ်သည်။

သူတို့အိမ်ဆိုင်နှစ်ထပ်တိုက်ကိုကျော်လာတော့မီးဖိုခန်းအကူဖိုးကျော်တို့အိမ်ရှေ့ကိုဖြတ်ရသည်။လမ်းကလေးကမိုးကုန်ခါနီးဆိုပေမယ့်...မြက်ပင်၊ပန်းပင်တွေစိမ်းစိုနေသည်။ ထို့နောက် HEAD WAITER ကိုသာဝါးတို့လင်မယားနေသော အိမ်လေးကိုကျော်လာတော့ အုတ်ခြံစည်းရိုးတွေကာထားသော ကိုငြိမ်းတို့၊ ထက်မောင် နဲ့ကိုဇော် တို့အဆောင်နားသို့ရောက်လာသည်။ ထိုမှတဆင့် ဆက်သွားတော့ လယ်ကွက်အချို့နဲ့ စိုက်ခင်းများမျက် နှာချင်းဆိုင် ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာတော့ခရစ်ယာန်ဘုရားရှိခိုးကျောင်း နှင့် သီလရှင်ကျောင်းတို့ အလွန် တောတန်းလေး နဲ့ တောင်တန်းအချို့သာရှိတော့သည်။ ဆက်သွားပါက လယ်ကွင်းများကို ကျော်ပြီး ရွာတန်းလေးတွေ ဆီရောက်မည် ဖြစ်သည် ။ အဲ့လောက်ထိ တော့ သွားစရာမလိုပါ။

အောင်အောင်(ခေါ်)သီဟအောင် (ကိုငြိမ်းရဲ့Bffခေါ်မလား ဘာလား ) နေသော ခြံဝိုင်းလေးက ကိုငြိမ်းတို့အဆောင်နဲ့ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာမို့သိပ်မသွားလိုက်ရပါ။
တောလက်ဖက်ခြောက်ပင်များကိုခြံစည်းရိုး သဖွယ်စိုက်ကာ ခြံတံခါးများကိုဝါးများဖြင့် သေသေသပ်သပ် လုပ်ထားသောနေချင်စဖွယ် ခြံလေးပင်ဖြစ်သည်။ အိမ်ရှေ့မှာတော့ ကားပါသွားလို့ရသည့်လှည်းလမ်း နှင့်မြက်ပင်စိမ်းစိမ်းစိုစို၊ ကျွန်တော်တို့ခြံနှင့် သူတို့ခြံကြားတွင်တော့လက်ကွက်အချို့နှင့်တောင်ဘက်တွင်တော့မြို့သောက်ရေကန်နှင့်လယ်ကွက်အချို့၊မြောက်ဘက်တွင်တော့စောစောကလှည်းလမ်းလေး၊အရှေ့ဖက်တွင်တော့ကျွန်တော်တို့ဝင်လာရာကားလမ်းမနှင့်ကိုငြိမ်းတို့အဆောင်ရှိရာကျွန်တော်တို့အလုပ်လုပ်သောခြံ၊ အနောက်ဘက်တွင်တော့ တောအုပ်လေးနှင့်ဥယာဉ်ခြံအချို့ လူနေကျဲသောခြံဝန်းကြီးများနှင့်မို့လေကောင်းလေသန့်နှင့် ပတ်ဝန်းကျင်က နေချင်စဖွယ်ပင်။

ခြံထဲတွင်လည်း ဂျပန်နေကြာပုလေးများ ၊ဒေါင်းဖန်ဝါ ပန်းပင်၊ ရွှေဒဂ်ါးပန်း၊ စိန်ချယ်ပန်းပင်တို့က သေချာ
အကွက်ဖော်စိုက်ပျိုးထားသလို၊ လားရှိုးဘက်နှင့် တောင်ပေါ်တော်တော်များများတွင် ပေါက်သော တောင်ပေါ်နေကြာ ဝါဝါအရွက်ခပ်လတ်လတ် (ရိုးရိုးဆီထုတ်သော
နေကြာပွင့်လောက်တော့မကြီးပါ) ပန်းချုံများက ခြံထဲကို အလှဆင်ထားသလို။ခေါင်းရင်းတွင်လည်း ဉယျာဉ်ခြံ စားပင်များဖြစ်သော မာလကာ၊ သရက်၊ အုန်း၊ မရမ်း၊ နှင်းသီးပင်၊ ပိန္နဲပင်တို့ကလည်း စိမ်းစိုနေသည်။ ခြံနောက်ဘက်တွင်တော့ မုန်လာ၊ မုန်ညင်း၊ ကိုက်လန်၊ ချည်ပေါင်၊ ရုံးပဒေ စသော မီးဖိုချောင်သုံး စားပင်သီးပင်များကို အတန်းလိုက်စိုက်ထားသည်။

အိမ်ခြေရင်းနှင့် အရှေ့ဘက်တွင်တော့ ဘူးပင်၊ ဖရုံပင်များ၊ ဂေါ်ရခါးပင်၊ ခဝဲပင်များကို စင်ထိုးကာ အိမ်အဖီသဖွယ် ကုလားဖျင်းထိုး စိုက်ထားသဖြင့် သီဟအောင်တို့
ခြံလေးမှာ နေချင်စဖွယ် ဆိတ်ငြိမ်အေးချမ်းလှသည်။
အိမ်လေးမှာလည်း ဝါးနှင့် တောင်ထန်းကိုသာ အားပြုပြီး သံမသုံးဘဲ ဆောက်ထားသော ထရံကာ ဝါးတဲပုံစံလေးဖြစ်သဖြင့် အေးချမ်းပြီး ဝါးနံ့ သရက်နံ့တို့သင်းနေသည်။ အခင်းတော့ သစ်သားခင်းထားသည်။ အိမ်ကလေးက တကယ့် ကျေးလက်မြို့နှင့် အလှမ်းဝေးလှသော ကျေးရွာကအိမ်လေးလိုပင်။ သစ်ပင်ပန်းမန်များ၊ စားပင်များဖြင့် နေချင်စရာအတိပင်။ အေးချမ်းလှသည်။ညနေခင်း နေရောင်အောက်တွင် ကျေးလက် ပန်းချီကားတစ်ချပ်လိုဖြစ်နေသဖြင့် အနည်းငယ် ရှုပ်နေသော စိတ်တို့ပြေသွားသည်။

ကျွန်တော်တို့လာတာကို ကွပ်ပျစ်တွင် နှီးဖျာ၊ တောင်းယက်နေသော သီဟအောင်ရဲ့ အဖေနှင့်အမေက လှမ်းမြင်သဖြင့် လာခဲ့ဖို့အော်ခေါ်ကာ သီဟအောင်ရဲ့ညီမ နှစ်ယောက်အား ကျွန်တော်တို့အတွက် လက်ဖက်သုတ်၊ လက်ဖက်ရေကြမ်း၊ ထန်းလျက်ခဲတို့ဖြင့် ဧည့်ခံစေသည်။
သီဟအောင်အဖေကလည်း တောင်းယက်နေရာမှ ခြံထဲဆင်းကာ... သူ့သမီးတစ်ယောက်နှင့်အတူကျွန်တော်တို့ ပြန်ရင်ပေးဖို့ ပဲတောက်ရှည်၊ မုန်ညင်း၊ချဉ်ပေါင်၊မုန်လာ စသော အသီးအနှံများကို ခူးနေရသဖြင့်... အားနာရသည်။

ကိုငြိမ်းက ယူလာသော လက်ဆောင်များကို အိမ်ရှင်အားပေးရင်း... ကိုငြိမ်းနှင့် သီဟအောင် အမေတောင်းယက်နေရင်း ကွက်ပျစ်တွင် စကားပြောကလက်ဖက်စားလိုက် ရေနွေးကြမ်းသောက်လိုက် ထန်းလျက်စားလိုက်ဖြင့် စည်းစိမ်ရစ်နေသည်။သီဟအောင် အထက်တွင် အစ်ကိုတစ်ယောက်၊ အစ်မတစ်ယောက်အိမ်ထောင်ကျကာ အိမ်ခွဲနေကြကြောင်း ခုညီမနှစ်ယောက်မှ သီဟအောင် အောက်က ညီမများဖြစ်ကြောင်း တစ်ယောက်က အထက်တန်း၊ တစ်ယောက်က အလယ်တန်းရောက်ပြီဖြစ်ကြောင်း...။

သီဟအောင် အဖေနှင့် အမေက ခြံစိုက်ရင်း၊ ဝါးဖြင့်လုပ်သော လက်မှုပစ္စည်းများဖြစ်သည့် စကော၊တောင်း၊ ခြင်းတို့ကို ယက်လုပ်ကြောင်း၊ လက်ရာကောင်းသဖြင့် များများမှာကြပေမယ့်.... မှာသလောက် မလုပ်နိုင်ကြောင်း။ သီဟအောင်က အထက်တန်း ၉တန်းလောက်တွင်ကျောင်း ထွက်ကာ ညီမနှစ်ယောက် ကျောင်းစရိတ်ရှာရန် အိမ်အလုပ်ကူလုပ်ရင်း အခုမြို့ထဲ ဘက်သွားသော သူ့ဉီးလေးထောင်ထားသော ကားလိုင်းတွင် ယာဉ်အကူလုပ်ရင်း ကားမောင်း၊ ကားပြင် သင်နေကြောင်းသိရသည်။ကျွန်တော်တို့ ကိုငြိမ်းတို့ကို အလုပ်လုပ်ရင်း ဧည့်ခံရင် မိုးချုပ်လာသည်။

လျှပ်စစ်မီးယူထားသဖြင့် တဲအိမ်လေးထဲတွင် မီးရောင်များ လင်းနေသည်။မကြာမီ သီဟအောင် တစ်ယောက် လွယ်အိတ်လေးလွယ်ကာ ခြံထဲဝင်လာသည်။သူ့အလုပ်သိမ်းပြီး ပြန်လာသည်နှင့် ကိုငြိမ်းနှင့် ကျွန်တော်တို့
ရောက်နေသည်ကို တွေ့ရသဖြင့် အားရဝမ်းသာ နှုတ် ဆက်သည်။ ရေမိုးချိုး ထမင်းစားဖို့ပြင်ရန် ကိုငြိမ်းကပြောသဖြင့်... ရေချိုးဖို့ပြင်သည်။ သူ့အိမ်ကလည်းထမင်း စားဖို့ပြင်နေသည်။ ကြက်သားဗူးသီး ကာလသားချက်၊ ငပိရည်တို့စရာ၊ ချဉ်ပေါင်ရွက်နှင့် မုန်လာပင် ချဉ်ရည်ကျဲဟင်းချို၊ ငရုပ်သီးစိမ်း၊ ကြက်သွန်နီ၊ ပင်စိမ်းများများဖြင့် သုတ်ထားသော ပုဇွန်ချဉ်သုတ်၊ သခွားသီးနှင့် ခရမ်းကတော့သီးမီးဖုတ် စသော တောစာ အတို့အမြှုပ်စုံလင်သော ဟင်းပွဲက သရေကျစရာပင်။

ကျွန်တော်တို့ကို အတင်းဝင်စားဖို့ခေါ်နေသဖြင့် မနည်းငြင်းနေရသည်။ စားခဲ့ ပြီးပြီမို့ ဗိုက်က ပြည့်နေသည်။ ဟုတ် တယ်လေ ခုလေးတင်ပဲ လက်ဖက်သုတ် ပဲဆီရွှဲရွှဲချဉ်ငံစပ် ဂေါ်ဖီ ခရမ်းချဉ်သီးများ၊ ပုဇွန်ခြောက်ကောင်ကြီးများကို လက်ဖက်ရေကြမ်းနှင့် စားလိုက်သောက်လိုက် သည်မှာ မကြာသေးသဖြင့်... မစားနိုင်။ သူတို့ကလည်း အတင်းခေါ်နေသည်။ ထို့ကြောင့် ကိုငြိမ်းက ကျွန်တော့်လက်ကိုဆွဲကာ... ရေချိုးဖို့ သစ်သားပိုင်းနားသွားကာ အဝတ်အစားတွေချွတ်နေသော သီဟအောင်နားသို့ ဆွဲခေါ်လာတော့သည်။

သီဟအောင်က အသက်က ထက်မောင်ထက်ပင် တစ်နှစ်ကျော် ကျော်လောက်ငယ်ပေမယ့်..ထက်မောင် ထက်ပင် ဗလကြီးက မောင်ဗမာတစ်ယောက်နီးပါး လောက်ကြီးနေသည်။ အသားညိုညို ဆံပင်တိုတိုထောင်ထောင်နှင့်အရပ်ကတော့ ထက်မောင်လောက်ပင် ငါးပေ ခြောက်လောက် သာမြင့်ပေမယ့်.... ကိုယ်လုံးကြီးပြီးထွားကြိုင်းသဖြင့် မသိရင် ထက်မောင်ထက်ကြီးသည်ထင်ရသည်။မျက်နှာလေးကတော့ ကလေးရုပ်က သိပ်မပျောက်ချင်ပေမယ့်၊ မေးရိုးကားကား၊ မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်း ပြူးပြူး၊
နှာတံပေါ်ပေါ် နှုတ်ခမ်းထူထူနှင့်မို့ လူကြီးဆန်ကာ ထက်မောင်ထက်တော့ ပိုချော၊ ပိုခန့်ပုံရသည်။ ညိုတာချင်းအတူတူ ထက်မောင်က လူငယ် ကလေးနည်းနည်းဆန်ပေမယ့်၊ သီဟအောင်ကတော့ လူကြီးဆန်ကာ၊အေးဆေးတည်ငြိမ်သည့်ပုံပေါ်သည်။ လူကောင်ကြီး ဗလကိတ်သည် လည်းမပြောနဲ့လေ။ သူက အားရင်အားသလို မြို့ နယ် အားကာက ဖွင့်ထားသော ကာယဗလနှင့် အလေးမအသင်းတွင် အပျော်တမ်းကစားခဲ့သလို၊ ခြံအလုပ်၊ အိမ်အလုပ်အပြင်၊ ကားဘော်ဒီရုံတွင်လည်း အလုပ်ပေါင်းစုံ လုပ်ထားသဖြင့် သန်မာထွားကြိုင်းလှသည်။

လက်မောင်းများ၊ ပေါင်တံများမှာ ကြွက်သားများဖြင့် ဖုထစ်နေသလို၊ ရင်အုပ်ကြီးမှာ သူ့ကျောပြင်လို ကားနေပြီး မို့မောက်ကာ ရင်အုပ်မောက်ပြီး ခါးသိမ်ကာ၊ ဖင်လည်းကောက်သည်၊ ဗိုက်သားမာဆယ်ဆစ်ပက်တွေလည်း လေးလုံးလောက်ကို ညီညီစွာထွက်သဖြင့်.(သူ့ပုံစံကြည့်ရသည်မှာ ကိုကျော်စိုး ငယ်ငယ်ကပုံစံ ကိုကျော်စိုး ငယ်ငယ်လေးလားလို့ မဆီမဆိုင် ပြေးသတိရမိလိုက်သည်။ကိုကျော်စိုးကတော့ အားလုံးထက်သာတာက အရပ်နှင့် အထိအတွေ့ကျွမ်းကျင်မှု၊ ကိုယ်လုံး၊ ဗလရုပ် ရည် ပြေပြစ်ကာ ယောက်ျားပီသ ခန့်ချောမှုကိုတော့ ခုတွေ့ ဖူးသည့်လူတွေမယှဉ်နိုင်)ပြောရရင်တော့ လူငယ်ညိုထွား ဗလကြီး သီဟအောင်ကို ကိုငြိမ်းကြိုက်လည်း ကြိုက်ချင်စရာပင်။ရှာလည်းရှာတတ်ပေတယ် ကိုငြိမ်းရယ် အသက်ငယ်ငယ်ယောကျ်ားပီသ ချောမောတဲ့
သီဟအောင်ဆိုတဲ့ လူညိုထွားလေးကို။

တော်သေးသည် ကိုကျော်စိုးကိုတော့ သူရှာတွေ့ကာ.. မဉီးသွားလို့...ဖြစ်နိုင်သည်က ကိုကျော်စိုးက ကိုငြိမ်းကို စိတ်မဝင်စားတာလည်းဖြစ်သလို ကိုငြိမ်းကလည်း အိမ်ထောင်သည်မို့ ရှောင်တာလည်း ပါမည်။ ကျွန်တော်သာ မရှောင်ပဲ ဖောက်ပြန်နေမိတာ။ကျွန်တော်အတွေးလွန်ကာ စဉ်းစားရင်း ကိုငြိမ်းနဲ့ သီဟအောင်စကားပြောသံအချို့ ကြားမှ သတိဝင်လာသည်။ ကိုငြိမ်းက အခုတော့ ရည်းစားနဲ့တွေ့သလို စိတ်မချနိုင်သလို အလုပ်အကြောင်း၊ ကျန်းမာရေးအကြောင်းတွေ မှာတမ်းဖွဲ့စကားသီနေသလို လက်ကလည်း သီဟအောင် လက် မောင်းအိုးကြီးကို ကိုင်လိုက်၊ ဂုတ်သားတွေ ထိလိုက်၊ ရင်အုပ်ကြီးထိလိုက်ဖြစ် ခြံထောင့် ရေချိုးသည့် သစ်သားစည်အနီးတွင် အလုပ်ပြန်လာသော ယောက်ျားကို ရေ ချိုး ဖို့ ဆပ်ပြာယူပေး၊ရေလည်းယူပေးနေသော ရုပ်ရှင်ကားထဲက မင်းသမီးလိုဖြစ်နေသည်။

သီဟအောင်ကတော့ အေးဆေးတည်ငြိမ်သူမို့ ဘာမျှစကား သိပ်မပြောပေမယ့် ပါးချိုင့်လေးပေါ်အောင်
ပြုံးလိုက် တအင်းအင်းလုပ်လိုက်နဲ့ တစ်ချက်ချက် ရှက်သလိုဖြစ်နေကာ တစ်ခါတစ်လေ ကျွန်တော့ကို ကိုငြိမ်းအလစ်တွင် ခိုးခိုးကြည့်သော အကြည့်စူးစူးတို့အား လှမ်းမြင်ရသဖြင့် ကျွန်တော် ကြက်သီးထကာ ရင်ခုန်သွားသည်။ မဖြစ်... ကိုငြိမ်း BF ကို စနှိုက်ကျော်လို့ ဘယ်လိုမှမဖြစ်။ အမှန်တိုင်းဆိုရသော် သီဟအောင်ပုံစံက ကြိုက် ဖို့ကောင်းပေမယ့် ကိုကျော်စိုးလောက်တော့ ရင် ခုန်ကာချစ်ဖို့တော့မဖြစ်နိုင်တာ ကိုယ့်ကိုယ်သိနေသည်။
ကိုငြိမ်းက သီဟအောင်ကို ပုဝါယူကာ ရေသုတ်ပေးရင်း
ထမင်းစားဖို့ခေါ်လာသည်။

သီဟအောင်နှင့် ကိုငြိမ်း အတူယှဉ်လျှောက်လာမှ ကိုငြိမ်းက သီဟအောင်ထက် အရပ်အနည်းငယ် ကိုငြိမ်းကမြင့်သည်။ သီဟအောင်ကတော့ ကျွန်တော့်ထက် တစ်လက်မကျော် နှစ်လက်မလောက်တော့မြင့်ကာ လူကောင်ထွားသဖြင့်....ကျွန်တော်က အငယ်လိုဖြစ်နေသည်။ ကိုငြိမ်းလည်း အသားဖြူတဲ့အထဲပါပေမယ့် အသက်အရွယ်က စကားပြောတာလား၊ မျိုးရိုးကြောင့်လား မသိ ။ ကျွန် တော်လိုတော့ တင်းတင်းရင်းရင်းနှင့် ဝင်းဝင်းဝါဝါမရှိလှ
သလို ဆံပင်ကလည်း အနည်းငယ်ပါးကာ ထိပ်ပြောင်ချင်သလို နဖူးက ပြောင်ချင်နေသည်။ လူကောင်ကြီးတယ်ဆိုပေမယ့် ပြည့်သည်ပဲပြောရမလား ပိန်ပိန်ပါးပါး မဟုတ်၊ ဗိုက်နည်းနည်း ပူချင်နေသည်။

ကျွန်တော့်လို ရင်အုပ်မောက်မောက်၊ ခါးသေးသေး၊ တင်လုံးလုံးကားကားနှင့်မဟုတ် အချိုးသိပ်မကျပါ။ ဒါပေမယ့် ပေါင်တံ လက်မောင်းတွေ တင်တွေက ကြီးသည့်က
ကိုငြိမ်းက ကျွန်တော့်လို ကျစ်ကျစ်လစ်လစ် ကြွက်သားပေါ်ရုံမဟုတ် အဆီပြည့်သလို အိအိဖောင်းဖောင်းဖြစ်နေသည်။ဘာဘဲပြောပြော ကိုငြိမ်းက အသက်၃၀ ကျော်လို့ မထင်ရအောင်တောင် ခန့်ပြီးအရွယ်တင်သည်။ သူတို့နှစ်ယောက်ကိုကြည့်ကာ အိမ်ဘက်သို့ ကျွန်တော်ရှေ့ ကနေ ဉီးဆောင်ပြန်လာသည်။ စောစောကလည်း သူတို့နှင့် နီးနီးကပ်ကပ်ရယ်တော့ ရပ်ကြည့်နေတာမဟုတ်၊ ခြံထဲ လှည့်ပတ်ကြည့်ရင်း မသိမသာ သူတို့အတွဲကို အကဲ ခတ် ကြည့်ချင်းဖြစ်သည်။ ကိုငြိမ်းနှင့် သီဟအောင် အ ပြင် သူ့မိသားစုတွေကလည်း ကျွန်တော်နှင့် ကိုငြိမ်းတို့အတွဲ ကို ဂရုမစိုက်ထမင်းပွဲပြင်နေသလို၊ မြင်နေကြ ရိုးနေသော မြင်ကွင်းပမာ သာဖြစ်နေသည်။ တောသူတောင် သားတွေမို့ ရိုးသားကြသည်။

ကျွန်တော် ကိုငြိမ်းတို့ အရှေ့ကသာ သွားနေရသည် နောက် က ကျောမလုံ ကြက်သီးထချင်သလိုလို ယား သလိုလို ဖြစ်နေသည်။ နောက်က တစ်ယောက်ယောက်က စိုက်ကြည့်နေသလိုခံစားရသည်။


ဆက်ရန် အပိုင်း - ၂၉
--------------------------------------------

မှတ်ချက်။ ။ ထန်ပြီး ထုပါ.. အတုမယူပါနှင့်
😁

<Zawgyi>


သုံးပင္လိမ္တဲ့ ည
အပိုင္း - ၂၈

#Credit;C.K.O

ေျမေအာက္ကမၻာက 3 Some

ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ ထက္ေမာင္မွာ အသက္ပင္၀၀မ႐ွဴရဲ.. အခန္းျခင္းကပ္လွ်က္ ကြၽန္ေတာ္တို႔နားတြင္ သူတို႔အတြဲ ေရာက္လာသျဖင့္ စိတ္လည္းဝင္စားသလို အနည္းငယ္လည္း လူမိမွာေၾကာက္ေနသည္။ ထက္ေမာင္က ကြၽန္ေတာ့္လက္ကို လမ္းပုတ္ကာ ဟိုဘက္အခန္း ကပ္လ်က္နံရံၾကား ေျခာင္းၾကည့္လို႔ရရမည့္ အေပါက္ကိုရွာေတာ့သည္။ ေတြ႕ပါၿပီ.. အေပါက္ကေလးတစ္ခု.. ထက္ေမာင္အတြက္... ဟန္ၾကသြားသည္။ ကြၽန္ေတာ့္အား ၾကည့္ရန္ နားနားကပ္ေျပာသည္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ေျခာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ။ ကိုဗလႀကီးက အခန္းထဲေရာက္သည္ႏွင့္ လုံခ်ည္ကို ခြၽတ္လိုက္ သည္ ရွပ္အက်ီကို ၾကယ္သီးမ်ားခြၽတ္ကာ လႈပ္ရွားမႈလြယ္ေအာင္ ဟထားလိုက္သည္။ ကိုလူလတ္ကေတာ့ ပုဆိုးကို လည္ပင္းႏွင့္ လက္ေမာင္း ေက်ာတို႔တြင္ ေက်ာပိုးအိတ္လြယ္သလို လုပ္လိုက္သလို အက်ီကိုလည္း ၾကယ္သီးမ်ားခြၽတ္ကာ အေပၚမတင္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ နံရံေက်ာမီကာ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို ကားယားခြရပ္ကာ လီးကိုေကာ့ေပးထားေသာ ကိုဗလႀကီးရဲ႕ေပါင္ၾကားက လီးမဲမဲႀကီးကို ကုန္းစုပ္ပါေတာ့သည္။

"အား.. အင္... အိုး.. ေကာင္းတယ္.. ခပ္.. ျပင္း.. ျပင္းေလး.. စုပ္... ႐ွဴး...."

ကိုဗလႀကီးကေတာ့ ကိုလူလတ္ရဲ႕ ကြၽမ္းက်င္တပ္မက္မႈေတြနဲ႔ မႈတ္ေပးမႈကိုအားပါးတရခံရ ဖီးလ္တက္ေနေတာ့ သည္။ ကိုဗလႀကီးကေတာ့ အားပါးတရ ပယ္ပယ္နယ္စုပ္ေနေသာ ကိုလူလတ္ေခါင္းကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ တည့္ကိုင္ရင္း က်န္လက္တစ္ဖက္က ခါးကိုေထာက္ကာ ကိုလူလတ္ ကုန္းမႈတ္သမွ်ကို ဖီးလ္အျပည့္ျဖင့္ ခံေနေပေတာ့သည္။ စုပ္သံ မႈတ္သံ.. ညည္းသံမ်ားက တစ္ခ်က္ ခ်က္ ခပ္တိုးတိုး ထြက္ေနေတာ့သည္။ ထက္ေမာင္ကလည္း.. သူၾကည့္ခ်င္သျဖင့္.. ကြၽန္ေတာ္နားတိုးလာသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္လည္း သေဘာေပါက္ကာ အသာဖယ္ေပးလိုက္သည္။ အေပါက္ကေလးက ေျခာင္းၾကည့္ဖို႔အတြက္ တစ္ေပါက္တည္းေဖာက္ထားတာကို ႏွစ္ေယာက္ၾကည့္ဖို႔ မလြယ္ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ကအျပင္ဘကို တံခါးဟကာ အသာၾကည့္ၾကည့္ေတာ့ တ႐ုပ္ကေလးကလည္း ပတ္တာၾကားက ေသခ်ာ ကိုဗလႀကီးတို႔အတြဲကို ကုန္းေျခာင္းလိုက္ သူ့လီးကို လက္ျဖင့္ ဖိကိုင္လိုက္ အျပင္ကို တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္ျဖင့္ အလုပ္ရႈပ္ေနသည္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း အသံမျမည္ေအာင္ တံခါးကိုေသခ်ာ ျပန္ပိတ္ ဂ်က္ထိုးၿပီး.. ထက္ေမာင္ဘက္ကိုလွည့္ၾကည့္ေတာ့.. ထက္ေမာင္ၾကည့္ရင္း ဂြင္းထုေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ဟိုဘက္ခန္းက ညည္းသံတိုးတိုးကို ၾကားရသျဖင့္.. ၾကည့္ခ်င္လာျပန္သည္။ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ အလိုးခံဖူးေပမယ့္.. အေတြ႕ႀကဳံမ်ားေပမယ့္.. ေစာေစာကလို သုံးေယာက္တစ္ၿပိဳင္တည္း မျဖစ္ဖူးသလို။ တစ္ေယာက္ခ်င္းလိုတာလည္း မျမင္ဖူးေပ။ သူမ်ားလိုးတာျမင္ေတာ့ ခံဖူးေပမယ့္ ၾကည့္ခ်င္ျပန္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အေပါက္ကိုရွာေပမယ့္ မေတြ႕.. ထက္ေမာင္ကေတာ့ သူ့အာ႐ုံက ဟိုေရာက္ေနသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္ထံ သိပ္မေရာက္..။ ကြၽန္ေတာ္ အႀကံတစ္ခုရသြားသည္။ ဟိုဘက္ခန္းနဲ႔ ဒီဘက္အခန္းက မ်က္ႏွာက်က္အထိေတာ့ ကာမထား လူတစ္ရပ္ေက်ာ္႐ုံ ကာထားၿပီး မ်က္ႏွာက်က္ႏွင့္က ေခါင္းတစ္လုံးနီးပါးေလာက္လြတ္ထားသည္။ ဒီအတိုးင္း နံရံကိုေက်ာ္မျမင္ရေပမယ့္.. ဘိုထိုင္အိမ္သာရွိေသာ ကြၽန္ေတာ္တို႔အခန္းကေတာ့ ဘိုထိုင္ေပၚ အသာေျခေထာက္ၿပီး နံရံကို အားယူရင္ေတာ့ရေလာက္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္လည္း ဘိုထိုင္အဖုံးေပၚသို႔ ဘိုထိုင္ကမႈတ္ႏႈတ္ခမ္းသားကို ေျချဖင့္ေထာက္ နံရံကိုလက္ျဖင့္ အားယူတက္လိုက္ေတာ့ .. ကာထားတဲ့နံရံေပၚ လက္ကအားျပဳမိသြားသျဖင့္ ဘိုထိုင္ေပၚ အားကသိပ္မေရာက္ဘဲ နံရံကို မွီေအာင္ ခုထား႐ုံသာရွိေတာ့သည္။ အေပၚစီးမွ ျမင္ကြင္းကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္းျမင္ရေပၿပီ....

ကံေကာင္းတာတစ္ခ်က္က လွ်ပ္စစ္မီးကို ေခြၽတာသည့္အေနျဖင့္ မီးေခ်ာင္းကို မထြန္းထားဘဲ စေပါ႔လိုက္လို ကပ္ပုံစံမီးေကြးမ်ားကိုသာ အျပင္မွာထြန္းထားသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ့္အရိပ္က သူတို႔အေပၚမက်သလို အိမ္သာထဲ အခန္းမ်ားတြင္ေတာ့ လုံေလာက္ေသာ အလင္းေရာင္သာရသျဖင့္ အျပင္ကိုၾကည့္ပါ ထင္ထင္ရွားရွားျမင္ေမမယ့္ အထဲကိုေတာ့ ေသခ်ာကပ္ၾကည့္မွသာ အနည္းငယ္ျမင္ရသည္။ အလင္းနည္းေသာေနရာကေန ၾကည့္တာၾကာသျဖင့္ ေသခ်ာေတာ့ျမင္ရသည္ ဟိုဘက္အခန္းက ကိုဗလႀကီးနဲ႔ အတြဲကို ကြၽန္ေတာ္ၾကည့္လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ နံရံကိုကပ္ထားကာ မက္တပ္ရပ္ေနသူက ကိုဗလႀကီးမဟုတ္ေတာ့..။ ကိုလူလတ္ျဖစ္ေနသည္။ ေအာက္ပိုင္းတစ္ခုလုံး ဗလက်င္းထားကာ ႏို႔အထိအဝတ္အစားမဲ့ကာ လည္ပင္းတြင္သာ ပုဆိုးႏွင့္ အဝတ္အစားစုေနသည္။ ကိုဗလႀကီးက ကုန္းကာ ကိုလူလတ္ႏို႔သီးမ်ားကို အားပါတရစို႔ေနသည္။

"ဟင့္.. ဟင့္.. ေကာင္းတယ္.. စို႔..စို႔ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း အ.အိ.."

ကိုလူလတ္ရဲ႕ ညည္းသံသဲ့သဲ့ႏွင့္အတူ ကုန္းစုပ္ေနသူ ကိုဗလႀကီး လီးနဲ႔ ကိုလူလတ္ရဲ႕လီးက ထိပ္ခ်င္း႐ိုက္ေန သည္။ ထို႔ေနာက္ ကိုဗလႀကီးက ကိုလူလတ္ကို နံရံဘက္သို႔ မ်က္ႏွာမူကာ ဖင္ကိုကုန္းေစသည္။ ကိုလူလတ္ရဲ႕ ဝင္းဝါေသာ ဖင္ႀကီးႏွစ္လုံးကို ေထာင္သလိုအေနအထားလုပ္ကာ ဖင္သားမ်ားကို သူ့လက္ျဖင့္ၿဖဲကာ တံေတြးေထြးထည့္လိုက္သည္။ လက္ျဖင့္ ဖင္ႏွစ္လုံးကို အားပါးတရပြတ္ကာ သူ့လက္ေခ်ာင္းေတြျဖင့္ အေပါက္ကို ခ်ဲ႕လိုးေနသည္။ ကိုလူလတ္ရဲ႕ဖင္ႀကီးမွာ ေကာ့ေကာ့တက္ကာ တယမ္းယမ္းျဖင့္ ခံခ်င္ေနပုံရသလို ပါးစပ္ကလည္း တဟင္းဟင္းျဖစ္ေနသည္။ ကိုဗလႀကီးက ယမ္းေနေသာ ကိုလူလတ္ဖင္ကို တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္လက္ျဖင့္ ခပ္သာသာ႐ိုက္လိုက္ၿပီး မာေတာင့္ကာ အေၾကာၿပိဳင္းၿပိဳင္းျဖင့္ ေအာကားထဲက ကပၸလီလူထြားႀကီးရဲ႕လီးလို မဆံ့မၿပဲျဖစ္ေနေသာ သူ့လီးတုတ္တုတ္ရွည္ရွည္ ဒစ္ၿပဲႀကီးကို လက္ျဖင့္ကိုင္ကာ လက္တစ္ဖက္က နံရံကိုမွီကာ ဖင္လွည့္ကာ ကုန္းထားေသာ ကိုလူလတ္ဖင္ကို ၿဖဲၿပီး အသာထည့္လိုက္ ထည့္လိုက္သည္။

"အား.အ. ျဖည္း..ျဖည္း.အားကြၽတ္ကြၽတ္.နာ.အင့္.အီး."

ကိုလူလတ္ရဲ႕ ညည္းသံတိုးတိုးနဲ႔အတူ လက္တစ္ဖက္ကို နံရံကိုေထာက္ထားသလို လက္တစ္ဖက္က ကိုဗလႀကီးရဲ႕ ဗိုက္သားနဲ႔ ေပါင္ေတြ ခါးေတြ ဆီးခုံေတြကို အေရွ႕မေရာက္ေအာင္ လက္ျဖင့္တြန္းထားသည္။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္လုံးကိုယ္ထည္နဲ႔ အားေကာင္းသန္မာလွေသာ ကိုဗလႀကီးကို ၾကာၾကာေတာ့ တြန္းထားႏိုင္မည္မဟုတ္။ ၿပဲအာလန္ေနေသာ ဒစ္ႀကီးတစ္ဝက္ ခေရထဲဝင္သြားေတာ့ ခေရအထိအေတြ႕က သားေကာင္ကို စားေတာ့မည့္ သားရဲတစ္ေကာင္လို ကိုဗလႀကီးအား အစား မာန္ အားမာန္ေတြတက္ကာ တြန္းအားေပးေနသည္။ လူညိဳထြား ကိုဗလႀကီးမွာ ရွပ္အက်ီကို ၾကယ္သီးအကုန္ျဖဳတ္ကာ ပုဆိုးႏွင့္လိပ္ၿပီး ေက်ာသိုင္းကာ ပုခုံးနဲ႔ လြယ္ထားသျဖင့္ အေရွ႕ေကာ အေနာက္ေကာပါ ကိုယ္လုံးတီးျဖစ္ေနသည္။ ႀကီးမားက်ယ္ျပန္႔ေသာ ရင္အုပ္..ႀကီးက နိမ့္လိုက္ျမင့္လိုက္ျဖစ္ေနသလို ဗိုက္သားမာဆယ္မ်ားနဲ႔ တိုတိုေကာက္ေကာက္ လေမြးႀကဲႀကဲေအာက္က လီးေခ်ာင္းႀကီးက ျမင္းလီးႀကီးအလား မဲေျပာင္ကာ အေၾကာအၿပိဳင္းၿပိဳင္းနဲ႔ ဒစ္ၿပဲႀကီးတစ္ဝက္က ကိုလူလတ္ ဖင္ေဖြးေဖြးထဲမွာ ျမဳပ္ကာ လဉႀကီးမ်ားက လရည္ႏြားလဉလို တြဲေနသည္။ ႂကြက္သားမ်ားျဖင့္ တင္းကာႀကီးမားေနေသာ ေပါင္တံႏွစ္ေခ်ာင္းကို ၿဖဲကားရင္း လုံးဝန္းေကာက္ခ်ိတ္ေသာ ဖင္သားညိဳညိဳေျပာင္ေျပာင္ႀကီးက ခါးမွအားနဲ႔တြဲကာ အေသလိုးႏိုင္မည့္ပုံပင္။ ကိုလူလတ္ရဲ႕ေမးေစ့ကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ကိုင္ကာ ဆြဲလွည့္လိုက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းျခင္းဆြဲစုပ္ကာ နမ္းလိုက္ စုပ္လိုက္ျဖင့္ ကိုလူလတ္အား ဖီးလ္တင္ေနသျဖင့္ ကိုလူလတ္ ေပ်ာ့ေခြလာသည္။ ေဖြးဝင္းေသာ ဖင္လုံးေကာက္ေကာက္ကို ေကာ့လာသည္။ ေနာက္ထပ္ ကိုဗလႀကီးရဲ႕လက္က ကိုလူလတ္ရဲ႕ ရင္အုပ္မို႔မို႔ရွိ ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ားအား ေခ်ေဆာ့ေပးလိုက္ေသာအခါ....

" အ.. အင္း.. ဟင္း.. ဟင့္..ဟင့္.. "

ကိုလူလတ္တစ္ေယာက္ ဖီးလ္ေတြတက္ကာ ဖင္ကိုေကာ့ကာေကာ့ကာေပးရင္း ကိုဗလႀကီးရဲ႕တင္ေတြကို ဆြဲကိုင္ကာ သူ့ဘက္ကိုဆြဲယူလိုက္သည္။ အေျခအေနကို နား လည္ေသာ ကိုဗလႀကီးကလည္း အခ်ိန္မဆြဲေတာ့ဘဲ .. သူ့ဖင္ကိုေနာက္သို႔ဆုတ္ကာ ေသခ်ာခ်ိန္းၿပီး ခါးအားကို အသုံးျပဳၿပီး ကိုလူလတ္ရဲ႕ဖင္ထဲ သူ့လီးတန္းႀကီးကို အဆုံးသြင္းလိုက္ေတာ့သည္။ ကိုလူလတ္ တစ္ခ်က္တြန္႔ကာ ႐ုန္းေပမယ့္ ကိုဗလႀကီးရဲ႕ ခ်ဳပ္အားကို မလွန္ႏိုင္ေပ။ ကိုလူလတ္ရဲ႕ ဝင္းဝါေသာ ဖင္သားႀကီးမ်ားနဲ႔ ကိုဗလႀကီးရဲ႕ဆီးခုံ ေပါင္တံတို႔ထိသြားသျဖင့္ ကိုဗလႀကီးရဲ႕ အျပင္မွာက်န္ေနေသာ လီးေခ်ာင္းႀကီး အဆုံးဝင္သြားေၾကာင္း သိရသည္။ လဉႀကီးမ်ားလည္း ကိုလူလတ္ဖင္ကို ႐ိုက္မိေနမွာမလြဲေပ။ ေအာက္က ေခ်ာင္းၾကည့္ေနေသာ ထက္ေမာင္တစ္ေယာက္ သူ့လီးကို ဂြင္းထုရင္း အေပါက္က ေခ်ာင္းၾကည့္ေနသျဖင့္ သူက ေအာက္ပိုင္းကို ပိုျမင္ရေပမည္။ ထို႔အတူ တံခါးပတ္တာၾကားက ေျခာင္းၾကည့္ေနေသာ တ႐ုပ္ေလးမွာလည္း လူလာ မလာ ေျခာင္းလိုက္ တံခါးပတ္တာ အဟကို ကုန္းေျခာင္းလိုက္ လုပ္ေနရင္း အထဲမွ ပုံမွန္ ျဖည္းျဖည္းမွန္မွန္လိုးေနေသာ ကိုဗလႀကီးနဲ႔ ကိုလူလတ္တို႔အတြဲကို ၾကည့္ကာ စိတ္ထလာဟန္တူသည္။ သူ့ေဘာင္းဘီခြျခားကို လက္ျဖင့္ဖိကိုင္လိုက္ ဖိကိုင္လိုက္ျဖင့္ သူ့လီးကို ဆြကစားေနသည္။ အထဲမွ ကိုလူလတ္မွာေတာ့ ကိုဗလႀကီးရဲ႕ လီးႀကီးျဖင့္ လိုးတာကို အလူးအလဲခံေနရသလို ကိုဗလႀကီးမွာလည္း လိုးရင္း အားပါလာကာ တျဖည္းျဖည္းျမန္လာေတာ့သည္။

ကိုလူလတ္ရဲ႕ ညည္းတြားသံတိုးတိုး.. ကိုဗလႀကီးရဲ႕ တ႐ွဴး႐ွဴး တရွဲရွဲဖီးလ္တက္သံ လီးဉနဲ႔ ဖင္႐ိုက္သံ ဖင္နဲ႔ ဆီးခုံ ေပါင္တို႔႐ိုက္သံတို႔က တျဖည္းျဖည္းၿမိဳင္လာေတာ့သည္။ တႁပြတ္ႁပြတ္.. တဖြတ္ဖြတ္... တဖက္ဖက္နဲ႔ မို႔ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနေသာ ထက္​ေမာင္ တစ္ေယာက္လည္း ဂြင္းထုတာ ျမန္လာသလို.. အျပင္က တ႐ုပ္ေလးကလည္း မေနႏိုင္ေတာ့ဘဲ သူ့လီးကိုထုတ္ကာ ဂြင္းထုရင္း ေျခာင္းေနသည္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း စိတ္ေတြထန္လာကာ ၾကည့္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ၾကည့္ရင္း ႐ုတ္တရက္ ေလွကားဆီမွ လူရိပ္က အေပၚကေန ၾကည့္ေနေသာ ကြၽန္ေတာ္ျမင္လိုက္သျဖင့္ ရင္ထိတ္သြားသလို လူလည္ တ႐ုပ္ကေလးကလည္း မသ္ကာသျဖင့္ လွည့္ၾကည့္မိသျဖင့္.. ေတြ႕သြားကာ တံခါးနားကေန အေဝးခြာကာ ေသးေပါက္ေသာ ကမုတ္နားသို႔ ဆီးသြားသလို လုပ္ေနလိုက္သည္။

အေပၚက ေယာက္က်ားအခ်ိဳ႕ ေသးေပါက္သူ ေပါက္.. အိမ္သာတက္သူတက္သျဖင့္ ခဏဆူညံသြားသျဖင့္ ကိုဗလႀကီးနဲ႔ ကိုလူလတ္လိုးပြဲကလည္း ျဖည္းျဖည္းေလးႏွဲ႔လိုးသလို အသာၿငိမ္ကာ မွိန္းေနၾကသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား အရွိန္ရေနမွ လူကလာသျဖင့္... အရွိန္သတ္ေနၾကသည္။ လူေတြျပန္ထြက္သြားေတာ့မွ အရွိန္ျပန္တင္သလို တ႐ုပ္ကေလးလည္း ေျခာင္းရင္း ဂြင္းထုျပန္ သည္။ ထက္ေမာင္ကေတာ့ လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ဂြင္းထုရင္း ေျခာင္းေနျပန္သည္။ ဒါေပမဲ့ သူမၾကာခင္ၿပီးေတာ့မယ္ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္သိသည္ ငယ္ရြယ္ကာ စိတ္အားထက္သန္သူ အေတြ႕အႀကဳံ မရွိသူမို႔ သူ ၾကာၾကာထိန္းထားႏိုင္မည္ မဟုတ္..။ ဒါလည္းေကာင္းသည္။ သူ့ရဲ႕ထေနေသာ စိတ္ေတြ လရည္ထြက္တာနဲ႔ ၿငိမ္သြားေပမည္။ ဒါမွလည္း ေျမေအာက္အိမ္သာမွ အျမန္ျပန္ထြက္ႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ သူတို႔ေလာက္ စိတ္မထေပ။ အေၾကာင္းက အခ်ိန္မေရြး လူမိႏိုင္သည္မို႔ ပိတ္မိသလိုျဖစ္မွာ စိုးေသာစိတ္ေၾကာင့္ပင္။ ကိုဗလႀကီးနဲ႔ ကိုလူလတ္တို႔ရဲ႕ လိုးပြဲကလည္း ခပ္ျမန္ျမန္ၿပီးသင့္ေၾကာင္း သူတို႔သိမည္ထင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္သား အား ႀကိဳးမာန္တက္ လူလစ္တုန္း အသားကုန္လိုးၾကျပန္ေတာ့သည္ ။

သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္မၿပီးခင္မွာပင္ ထက္ေမာင္တစ္ေယာက္ သူ့လီးညိဳညိဳႀကီးထဲမွ လရည္မ်ား ပန္းထြက္ကာ ၿပီးသြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္.. ကြၽန္ေတာ္ မ်က္ရိပ္ျပကာ ေဆးေၾကာသန္႔စင္ဖို႔ အခ်က္ေပးလိုက္သည္။ ထက္ေမာင္လည္း သူ့လီးညိဳညိဳတုတ္တုတ္ႀကီးကို ေရေဆးရင္း တစ္႐ွဴးစကၠဴျဖင့္ ေရသုတ္ကာ အျပင္ထြက္ဖို႔ျပင္ေတာ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း အျပင္ထြက္ဖို႔ လူေျခာင္းရင္း... ထက္ေမာင္ေျခာင္းေသာအေပါက္မွ ဟိုဘက္ ကိုဗလႀကီးတို႔ လိုးေသာ အခန္းဘက္သို႔ ေျခာင္းၾကည့္မိသည္။ ကိုဗလႀကီးမွာ ခပ္ျမန္ျမန္ပြဲသိမ္းရန္အတြက္ အားကုန္ထုတ္ကာ အဆုံးသြင္းလိုးသျဖင့္ ေခြၽးေတြျပန္ေနသလို ကိုလူလတ္မွာလည္း ခံလိုေကာင္းလာလို႔ထင္သည္။ ဖင္ကိုေကာ့ေကာ့္ေပးရင္း အလိုးခံေနသျဖင့္ အတြဲညီေနသည္။ ခဏၾကာေတာ့ ကိုဗလႀကီးည္းသံနဲ႔အတူ လိုးခ်က္ေတြ ပိုျမန္လာသလို... ဖင္ခံရင္းထုေနေသာ ကိုလူလတ္လည္း ညည္းတြားကာ လရည္မ်ားထြက္လာေတာ့သည္။ ကိုလူလတ္ၿပီးေတာ့ သိပ္မၾကာခင္မွာပင္ ကိုဗလႀကီးလည္း တအင္းအင္း ညည္းညဴကာ လီးကို အဆုံးထိဖင္ထဲလိုးသြင္းကာ ၿငိမ္သြားေတာ့သည္။ ေနာက္ထပ္လူေတြလာၾကျပန္သည္။ ဒုကၡပဲ.. လူေတြအမ်ားႀကီးဆင္းလာၾကျပန္ၿပီ..။ ငါတို႔အျပင္ထြက္မယ္ဆိုမွ... ထက္ေမာင္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ကာ အားလုံးအဆင္သင့္ျဖစ္ေနၿပီမို႔ ထြက္ဖို႔ျပင္ေနၾကသည္။ တ႐ုပ္ကေလး ဖီးလ္တက္ကာ ေျခာင္းေနသျဖင့္ လူေတြဝင္လာတာ ေနာက္က်မွသိသြားသည္။ အျမန္ေျပးကာ ေသးေပါက္တဲ့ ကမုတ္ခြက္ဆီေျပးေပမယ့္ လူအခ်ိဳ႕ျမင္သြားလားမသိ။

အိမ္သာေပၚထပ္က ပိုက္ဆံေကာက္ေသာ လူလည္း ဆင္းလာကာ... ဟား.. ဘိုထိုင္မွာ မပါရဘူး ကိစၥၿပီးရင္ ျမန္ျမန္ထြက္ အျပင္မွာ လူေတြမ်ားေနၿပီ... ကိစၥၿပီးရင္ အေပၚတက္ၾက ေအာက္မွာ ဘာလုပ္ေနၾကတာလဲ..။ ရဲေခၚရမလား.. ပြဲၾကမ္းေနၿပီ..။ ေျပာေျပာဆိုဆို.. အိမ္သာပိုက္ဆံေကာက္သူက အေပၚကို တက္သြားသျဖင့္ .. ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ထက္ေမာင္ ေခါင္းနပန္းႀကီးသြားသည္။ အိမ္သာတစ္ခန္းထဲ လူႏွစ္ေယာက္ဝင္တာ သိလို႔မျဖစ္။ လူအခ်ိဳ႕က အခန္းထဲဝင္သြားသလို ေသးေပါက္ေနေသာ တ႐ုပ္ကေလးလည္း အေပၚကို ေျပးတက္သြားသည္။ ဟိုဘက္အခန္းကိုၾကည့္ေတာ့လည္း .. ကိုဗလတို႔အတြဲ အဝတ္အစားေတြဝတ္ကာ... အျပင္ထြက္ဖို႔ ျပင္ဆင္ေနၾကသည္။ လူအခ်ိဳ႕လည္း ေသးေပါက္ၿပီးသူထြက္သြားသျဖင့္.. အနည္းငယ္ရွင္းသြားသည္။ တစ္ေယာက္ ႏွစ္ေယာက္သာ က်န္ေတာ့ သည္။ ထို႔စဉ္ ကိုဗလတို႔အတြဲ အိမ္သာထဲက ခပ္ျမန္ျမန္တံခါးဖြင့္ကာ ထြက္လာသလို.. သူတို႔တံခါးအတြဲကိုယူကာ ကြၽန္ေတာ္အရင္ထြက္လိုက္ၿပီး ေနာက္ ထက္ေမာင္လည္း လိုက္ထြက္လာသည္။ ကိုဗလႀကီးတို႔အတြဲ လူေတြအာ႐ုံစိုက္ေနသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို သတိမထားမိခင္ ကြၽန္ေတာ္အရင္ဆုံး အေပၚကို ခပ္သြက္သြက္တက္လာသည္။

ကြၽန္ေတာ္ေနာက္က ထက္ေမာင္ကလည္းခပ္သြက္ သြက္ အေပၚကို လိုက္တက္လာသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ စာစစ္ဌာနကို အေျပးေလးသြားေတာ့သည္။ ကြၽန္ေတာ့္ေနာက္မွာ ထက္ေမာင္ .. ကိုဗလႀကီးတို႔အတြဲကေတာ့ .. ဘယ္ဘက္ကိုေျပးတက္သြားလည္းမသိ။ စာစစ္ဌာနနားက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကို ကြၽန္ေတာ္ေျပးဝင္ကာ ထိုင္လိုက္သည္။ ႏွစ္ဉီးသား အေဝးႀကီးကို အသည္းအသန္မေျပးေပမယ့္.. ေဇာေခြၽးျပန္ကာ ေမာေနၾကသည္။ စားပြဲထိုးေလးလာေတာ့ စပါကလင္နဲ႔ ေရသန္႔ကိုမွာကာ အေမာေျဖၾကသည္။ အေမာေျပမွ ...

"ထက္ေမာင္ .. လုပ္လိုက္ရင္အရမ္းဘဲ .. ကံေကာင္းလို႔ ဇြတ္.. "
"ဟီး.. ၾကည့္လို႔ေတာ့ ေကာင္းတယ္မဟုတ္လား"
" ေအး စခန္းေရာက္ေနမွ... "

ကြၽန္ေတာ္ကို ရယ္က်ဲက်ဲ စပ္ၿဖီးၿဖီးလုပ္ကာ အခ်ိဳသပ္ေနေသာ ထက္ေမာင္ ကြၽန္ေတာ့္စကားေၾကာင့္ ဇက္က ေလးပုသြားကာ မ်က္ႏွာပိုးေသသြားသည္။လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ အေမာေျဖၿပီးမွ ပိုက္ဆံရွင္းေတာ့ ထက္ေမာင္က ရွင္းသည္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း မျငင္းေတာ့..။ ေနက္ေတာ့ ထက္ေမာင္တြင္ပါေသာ စာရြက္စာတမ္းအခ်ိဳ႕ကို မိတၱဴ ကူးကာ စာစစ္ဌာနသို႔ သြားကာ ေလွ်ာက္လႊာယူ။ ျဖည့္.. တင္ကာ .. ခဏေစာင့္ဆိုင္းေနမိသည္။

ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာမွ ထက္ေမာင္ အမွတ္စာရင္းထြက္လာသည္။ အမွတ္ကေတာ့ အနည္းလည္းမဟုတ္ အမ်ားႀကီးလည္းမဟုတ္ သာမန္ပင္။ ႐ိုး႐ိုး ၀ိဇၹာ၊ သိပၸံရွိ ေမဂ်ာအမွတ္ျမင့္ကိုေတာ့ မွီသည္။ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းေတြေတာ့ မမွီေလာက္။ သူလည္း စိတ္မပါမွန္းသိသည္။ ေအာင္လက္မွတ္ကိုေတာ့ ႏွစ္ပါတ္အၾကာမွ ရမယ္ဆိုသျဖင့္ ရက္ခ်ိန္းယူကာ ျပန္လာၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ ဒဂုံတကၠသိုလ္သို႔ သြားသည့္ ကားစီးရန္ ဆူးေလဘက္လမ္းေလွ်ာက္ကာ ကားစီးလိုက္သည္။ ထို႔စဉ္က 203 နဲ႔ 207 လိုင္းကား အခု အဓိပတိပုံစံ ႏွစ္စီးရွိသျဖင့္ သြား လာရသည္မွာ နံနက္ပိုင္းဆို လူၾကပ္ေနသည္။ ဘီအမ္ကားမ်ားကို လိုင္းေပးမဆြဲေသးသျဖင့္ .. လိုင္းကား အခုလိုသိပ္မမ်ား။

ကားလာသျဖင့္ ႏွစ္ေယာက္သား ေလဝင္ေလထြက္ေကာင္း ေသာ ေနရာယူကာ ေျခပစ္လက္ပစ္ထိုင္ကာ စီးရင္းလိုက္ပါသြားသည္။ ၿမိဳ႕ထဲကေန ရန္ကင္းေက်ာ္လာေတာ့ ႐ွဴခင္းေတြ တစ္မ်ိဳးေျပာင္းလာသည္။ ထို႔ေနာက္ ေဘလီတံတားသို႔ ေရာက္ေသာအခါ ငမိုးရိပ္ေခ်ာင္းမွ ေလမ်ား တျဖဴးျဖဴးတိုက္ကာ အိမ္ငယ္ေလးမ်ား လုံး ခ်င္း တိုက္ကေလးမ်ားျဖင့္ တိုက္နယ္ၿမိဳ႕ေလးသို႔ ေရာက္ လာသလို ခံစားရသည္။ လူလည္း ငိုက္လိုက္ ႏိုးလိုက္ျဖင့္ ႏွစ္ေယာက္သား စီးလာၾကသည္။
............................

ျပန္ဆုံတဲ့ညေန

မဝတလမ္းဆုံေက်ာ္ ၇/၈ လမ္းဆုံနားေရာက္ေတာ့ လယ္ကြင္းမ်ား ကြၽဲမ်ားျဖင့္ ေတာဘက္ကလယ္ေတာထဲေရာက္သလို ျမင္ကြင္းေျပာင္းသြားကာခ်က္ပလက္ ဗိုက္ပူအခ်ိဳ႕ စက္ဘီးဆိုင္ကယ္အခ်ိဳ႕နဲ႔ဒဂုံၿမိဳ႕သစ္အေရွ႕ပိုင္း ၿမိဳ႕နယ္အဝင္သို႔ေရာက္လာသည္။ ေန႔လည္ခင္း ျဖစ္သျဖင့္ ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္ ေရာက္ေနေသာေၾကာင့္ နံနက္ပိုင္းလို ကားက လူအျပည့္အက်ပ္ မရွိ။ ေခ်ာင္လည္ကာသက္ေတာင့္ သက္သာျဖင့္စီးလာရေပသည္ ။ ဒဂုံတကၠသိုလ္နားနီးေလ လူမရွိေလျဖစ္လာသည္။ ေဆာက္လက္စ တကၠသိုလ္ရိပ္မြန္ဥယ်ာဥ္ၿမိဳ႕ေတာ္ဆိုင္းဘုတ္ကိုေက်ာ္ေတာ့ ဒဂုံတကၠသိုလ္ မုဒ္ဝေရာက္လာသည္။ ကားရပ္ေသာအခါဓာတ္ပုံ႐ိုက္ေနေသာလူအခ်ိဳ႕နဲ႔ ၿပီးလို႔ တက္လာသူအခ်ိဳ႕ကိုတင္ကာေရပန္း အဝိုင္း သို႔ ဆက္ထြက္လာသည္ ။ ဆင္းသူတက္သူ အခ်ိဳ႕နဲ႔ ေရပန္း အလွကိုေငးၾကည့္ရင္း ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္အေဆာက္အဉီး မေရာက္ခင္႐ုံးေရွ႕မွတ္တိုင္သို႔ ဆင္းလာၾကေတာ့သည္။ ေတာ္ေသးသည္ထမင္းစားခ်ိန္မေရာက္ ခင္နာရီဝက္အလိုမို႔ ေက်ာင္းသားေရးရာတြင္စုံစမ္းစရာရွိတာအျမန္စုံစမ္း တင္စရာရွိတဲ့ပုံစံေတြတင္ကာ ကိစၥၿပီး ခ်လံ ျဖတ္ေတာ့ ထမင္းစားခ်ိန္ကြက္တိျဖစ္သြားသည္။
ထို႔ေၾကာင့္စိတ္ေအးလက္ေအးျဖင့္ကန္တင္းသို႔ခ်ီတက္ကာ ပင္လယ္ကဗၺီးပင္ေတြေအာက္က စားပြဲဝိုင္းတြင္ေနရာယူကာအေမာေျဖၿပီးစားခ်င္တာေသာက္ခ်င္တာမ်ား မွာယူစားေသာက္ကာ ေက်ာင္းထဲကျပန္ထြက္လာၾကေတာ့သည္။

ထက္ေမာင္ပါလာသျဖင့္ကြၽန္ေတာ္အိမ္သို႔မဝင္ေတာ့ပဲ အလုပ္ကိုသာတိုက္႐ိုက္ျပန္ဖို႔ဆုံးျဖတ္ကာကားေျပာင္းစီးဖို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။ ပထမလိုင္းကားျဖင့္ေျပာင္းစီးရမည့္မွတ္တိုင္သို႔ေရာက္ေသာအခါလူေစာင့္ေနေသာဓာတ္ဆန္း လို႔ပဲ ေခၚရမလားမသိ အရင္ေရႊတိဂုံ လသာဘက္ေျပးေသာမီးျခစ္ဆံ ကားေလးမ်ားရွိရာ ကားဂိတ္သို႔ေရာက္လာသည္ ။ ေန႔လည္ခင္းျဖစ္သျဖင့္ မနက္ကစီးလာေသာကားႀကီးမ်ား( ေမတၱာလႈိင္းကဲ့သို႔ )က ထမင္း စား ခ်ိန္မို႔လို႔လားမသိမေတြ႕သျဖင့္အျမန္ကားမီးျခစ္ဆံေလးမ်ားကိုပင္ေရြးလိုက္ေလသည္ ။ စီးရတာသက္ေတာင့္သက္သာ မရွိေပမယ့္ကားက ျမန္ခ်က္ကေတာ့ လက္လန္သည္ ။ လူကလည္းအျပည့္၊ ကုန္လည္းအျပည့္ပင္ ။ေနကလည္းပူ လူကလည္းကားအျပည့္မို႔ၿမိဳ႕အျပင္ကေလတျဖဴးျဖဴးလယ္ကြင္းျပင္အလယ္က ကားလမ္းေပၚတြင္ ခရီးသည္မ်ားမွာစကားေျပာသူကေျပာအိပ္ငိုက္သူငိုက္ျဖင့္လိုက္ပါလာသည္။

ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ ထက္ေမာင္လည္း ေဘးတန္းတြင္ ေနရာရသျဖင့္ စကားတလုံးႏွစ္လုံးေရာက္တတ္ရာရာေျပာရင္းထမင္းဆိပ္တက္ကာငိုက္လိုက္ႏႈိးလိုက္ျဖင့္လိုက္ပါလာပါေတာ့သည္။ တခ်က္တခ်က္စပယ္ယာရဲ႕လူေခၚသံကားသံေလတိုးသံမ်ား ၾကားလိုက္ ၊ အလယ္ကခုံပုေလးေတြေပၚလူေတြ တက္လာလိုက္ ဆင္းလာလိုက္ နဲ႔ကားကအရွိန္အျပည့္ျဖင့္ခရီးဆက္ေနေပေတာ့သည္ ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ခရီးကလည္းခရီးအဆုံးနီးပါးျဖစ္သျဖင့္ေအးေအးလူလူပင္လိုက္ပါလာေတာ့သည္ ။ ဒီလိုနဲ႔ေန႔လည္ႏွစ္နာရီေက်ာ္ေလာက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔စားေသာက္ဆိုင္ရွိရာၿခံထိပ္နားက ဓာတ္ဆီဆိုင္ မွတ္တိုင္သို႔ ေရာက္သျဖင့္ ထက္ေမာင္နဲ႔ကြၽန္ေတာ္ဆင္းလိုက္ ၾက ေတာ့သည္။ ဆင္းခါနီးလူက်ပ္သျဖင့္ တိုးအဆင္း ကားက မီးျခစ္ဆံလို ေသးေသးေလး လူကအက်ပ္ မို႔ဖင္ကုန္းအဆင္း အေနာက္ကထလာေသာ ထက္ေမာင္ကို ဖင္ကုန္းထားေပးသလိုျဖစ္ေနသည္။ မနက္ပိုင္းကတခ်ီၿပီးထားသျဖင့္အားျပန္ျပည့္လာေသာသူ့လီးကလည္း ဂ်င္းေဘာင္းဘီ ေအာက္က႐ုန္းႂကြကာကြၽန္ေတာ့္ဖင္ကိုလာေထာက္ေနသည္။ သိပ္မသိသာေပမယ့္ထက္ေမာင္ရဲ႕ရင္ဘတ္ကကြၽန္ေတာ့္ေက်ာနားကပ္ေနသျဖင့္ သူ့အသက္ရႈသံျပင္းျပင္း ၊ ေလပူမ်ားရင္ခုန္သံမ်ားကို တခ်က္ခ်က္ ၾကားရသျဖင့္ ထက္ေမာင္လီးေတာင္ကာစိတ္နည္းနည္းထေနေၾကာင္းသိရေပသည္ ။

သ္ု႔ေသာ္လည္းမတတ္ႏိုင္တဖက္လမ္းကူးေတာ့ထက္ေမာင္ကကြၽန္ေတာ့္လက္ကိုလာဆြဲသည္။ ကြၽန္ေတာ္မသိမသာ ႐ုန္းကာ ၿခံထဲ လွမ္းဝင္ေတာ့ သူက ကပ္လိုက္လာသည္ ။ ကြၽန္ေတာ္ အေဆာင္ေပၚ တက္သည့္ အထိ သူက ကပ္လိုက္လာသည္ ။ အေဆာင္ေပၚ ေရာက္ေတာ့မေျပာမဆို ကြၽန္ေတာ့္အားေနာက္ကေနသိုင္းဖက္ကာနမ္းပါေတာ့သည္ ။ ပထမေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ေၾကာင္ေနကာ ၿငိမ္ေနမိသည္ ။ ေနာက္မွသတိရၿပီး ဒီအခ်ိန္ အဘ ျပန္လာတတ္သလို ကိုေက်ာ္စိုးလည္း လာတတ္ သည္ကိုသတိရကာ

"လႊတ္ပါထက္ေမာင္ေရ လူျမင္မယ္လႊတ္ "
" အားေနပါဦး ခ်စ္ရာ ေမာင္ခ်စ္လို႔ပါ ခဏေလးပဲ" "ထက္ေမာင္ ေရ တို႔ျပန္လာၿပီေဟ့ "

တဖက္ၿခံက ရြာေဆာ္ေက်ာ္ႀကီးက ကြၽန္ေတာ္တို႔ ကားေပၚက ဆင္းလာသည္ကို အိမ္က ျပန္လာရင္း လွမ္းျမင္လိုက္သည္ ထင္သည္ ။ ၿခံထဲသို႔ ခုန္ေပါက္ကာေျပးဝင္လာရင္း ေအာ္လိုက္သျဖင့္ႏွစ္ဦးသားလူခ်င္းခြဲလိုက္သည္။ ရင္ေတြကေတာ့ ခုန္ေနဆဲ တုန္ေနဆဲ ထက္ေမာင္ ရဲ႕ ကိုယ္နံ႔ ႏွင့္အတူ ေခြၽးနံ႔ေႏြးေထြးမႈစိုစြတ္မႈအထိအေတြ႕အနမ္းမ်ားအေပြ႕အဖက္မ်ားမေပ်ာက္သြားေသးခင္မွာပင္..သူ့အစ္မ...ကိုၿငိမ္း...အဘတို႔ေရာက္လာၾကသည္။ေတာ္ေသးသည္။ျမင္မသြားလို႔...။ေကာင္ေလးကအသက္ငယ္ငယ္ဇြတ္တရြတ္ေလး။ ထို႔ေနာက္ လမ္း တြင္ ဝယ္လာေသာမုန္႔နဲ႔လက္ေဆာင္ အခ်ိဳ႕ကိုကိုၿငိမ္းအားေပးလိုက္သည္။ အားလုံးခြဲေပးဖို႔။ အဘအတြက္ကေတာ့သီးသန္႔ဝယ္လာေသာမုန္႔ျဖင့္ေနာက္မွကန္ေတာ့ေတာ့မည္။ ခုေတာ့ခရီးပန္းတာေရထက္ေမာင္ေၾကာင့္ပါလူကအနားယူခ်င္ေနသည္။ လူေရာ စိတ္ပါပင္ပန္းေန သည္ ။ ထို႔ေၾကာင့္ခဏနားကာ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး ဖ်ာေပၚခဏလွဲလိုက္တာ ႏွင့္ ေမွးခနဲအိပ္ေပ်ာ္သြားသည္ ။ကြၽန္ေတာ္ႏိုးလာေတာ့ ညေနေစာင္း ဆိုင္သိမ္းခ်ိန္ ေတာင္ေရာက္ေနၿပီ။ ထို႔ေၾကာင့္လန္းဆန္းသြားေအာင္မ်က္ႏွာသစ္ေျခလက္ေဆးေနတုန္း ကိုၿငိမ္းက ထမင္းစားဖို႔လာေခၚ သည္ ။ ထုံးစံအတိုင္း ထမင္းစားသည့္ မီးဖိုခန္းတြင္မျမင္ခ်င္ေသာ ကိုမင္းမင္း၊ ကပၸလီ၊ ထက္ေမာင္၊ ကိုေဇာ္တို႔ကိုျမင္ရ ၿပဳံးျပရ လုပ္ေရွာင္ရနဲ႔မွပိုစိတ္က်ဉ္းက်ပ္လွသည္။
သူတို႔ရဲ႕မထိတ္တထိအၾကည့္မ်က္ႏွာေပး။အထာေတြေပးေတာ့ၾကာရင္အလုပ္တစ္ခုလုံးသိသြားႏိုင္သည္။

"ကိုၿငိမ္း...အသက္႐ွဴ ရၾကပ္တယ္။ဟိုနားကဒန္းနားသြားစားရရင္ေကာင္းမယ္..."
"ခ်စ္က အဲဒီမွာ သြားစားခ်င္လို႔လား...ရတယ္ေလ..."

ကိုၿငိမ္းကအားကိုးရသည္။ ခ်က္ခ်င္း ဟိုတစ္ညက ထက္ေမာင္တို႔ ခ်ိန္းေတြ႕ၾကေသာ ၿခံေထာင့္က ဒန္းအျဖဴ ေရာင္ ေလးနားသို႔ ပလပ္စတစ္ေခြးေျခ ႏွစ္လုံးနဲ႔ ဟင္းအခ်ိဳ႕စားစရာ အခ်ိဳ႕နဲ႔ ေရခဲေရ တစ္ဗူးးတင္ကာသြားစားဖို႔ျပင္ေတာ့သည္။ ႏွစ္ေယာက္သားဒန္းေပၚထိုင္ကာထမင္းစားၾကရင္း...။

"ကိုၿငိမ္းက...ညေန...ငါ႔ေကာင္ေလးဆီသြားမလို႔အေဖာ္လိုက္ခဲ့ေပးေနာ္...ခ်စ္ဦး... "
"ဟုတ္...လိုက္ခဲ့မယ္ေလ..."

ခုတေလာ ၿခံထဲ အလုပ္ထဲေရာက္တာနဲ႔ စိတ္ကသိပ္မေပ်ာ္၊ တစ္ခုခုကိုစိုးရိမ္သလို၊အလိုမက်သလို၊မလြတ္လပ္သလိုျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္အျပင္ထြက္ရမွာေပ်ာ္သြားသည္။ အေတာ္ပဲျဖစ္သြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ထမင္းစားသိမ္းၿပီးအခ်ိဳတည္းဖို႔ကြၽန္ေတာ္ဝယ္လာေသာမုန္႔အခ်ိဳ႕နဲ႔လက္ေဆာင္အခ်ိဳ႕ကိုကိုၿငိမ္းကအိတ္တစ္လုံးထဲထည့္ယူလာကာ...ႏွစ္ေယာက္သား ၿခံအျပင္ဘက္သို႔ထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္။

ၿခံအျပင္ေဒၚပုမကုန္စုံဆိုင္ဘက္ကိုကူးကာေဒၚပုမနဲ႔ေတြ႕ၿပီးစကားလက္ဆုံခဏေျပာကာႏႈတ္ဆက္ၿပီးသူတို႔အိမ္ေဘးကေတာတန္းေလးဘက္ရြာသြားရာလမ္းေလးကိုေကြ႕လိုက္ၾကသည္။ ေဒၚပုမတို႔ေစ်းဆိုင္က ၿခံထဲကအ လုပ္သမားေတြအတြက္ေစ်းဝယ္ယူရာေစ်းလည္းဟုတ္လည္စရာအိမ္လည္းဟုတ္။ ညည ႏွင့္ ေန႔လည္ ေဘာလုံးပြဲအေၾကာင္းျပကာ၊ အိမ္အေပၚထပ္ တြင္ေဒၚပုမတို႔သားအမိ မတက္ေအာင္ သူ့ေယာက္က်ား နဲ႔သူ့ေမာင္တို႔ကမွာထားၿပီး အေပၚတြင္ကာလသားႀကိဳက္၊ပုရိသအႀကိဳက္ေအာကားမ်ိဳးစုံကိုအသံတိုးတိုးျဖင့္ဖြင့္ၾကည့္ေနၾက၊ၿခံထဲက ေကာင္ေလး၊ေကာင္ႀကီး၊အစ္ကိုႀကီး၊ ပုရိသအခ်ိဳ႕လည္းအားေပးေနၾကမို႔သူတို႔မိသားစုနဲ႔ကအရမ္းရင္းႏွီးေနၾကသည္။ ေဒၚပုမတို႔ ကလည္း အလိုက္သိသည္။ အ ေပၚ ထပ္လူစုံၿပီလူစုၿပီဆိုတာနဲ႔သူလည္းေစ်းေရာင္းေနရလို႔ အေပၚမတက္သလိုလို၊ သူ့ကေလးေတြလည္းေပးမတတ္ဘဲ အျပင္ကိုပထုတ္ထားသည္။ အေပၚမွာဘာလုပ္ေနသည္ဘာၾကည့္ေနသည္ကိုသိေပမယ့္မစပ္စု၊မေမးမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနသည္။ ၿခံထဲလူရွာပါကေအာက္ကေန ခုနစ္သံခ်ီ ေအာ္ေခၚပင္ေပးတတ္သည္။

သူတို႔အိမ္ဆိုင္ႏွစ္ထပ္တိုက္ကိုေက်ာ္လာေတာ့မီးဖိုခန္းအကူဖိုးေက်ာ္တို႔အိမ္ေရွ႕ကိုျဖတ္ရသည္။လမ္းကေလးကမိုးကုန္ခါနီးဆိုေပမယ့္...ျမက္ပင္၊ပန္းပင္ေတြစိမ္းစိုေနသည္။ ထို႔ေနာက္ HEAD WAITER ကိုသာဝါးတို႔လင္မယားေနေသာ အိမ္ေလးကိုေက်ာ္လာေတာ့ အုတ္ၿခံစည္း႐ိုးေတြကာထားေသာ ကိုၿငိမ္းတို႔၊ ထက္ေမာင္ နဲ႔ကိုေဇာ္ တို႔အေဆာင္နားသို႔ေရာက္လာသည္။ ထိုမွတဆင့္ ဆက္သြားေတာ့ လယ္ကြက္အခ်ိဳ႕နဲ႔ စိုက္ခင္းမ်ားမ်က္ ႏွာခ်င္းဆိုင္ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာေတာ့ခရစ္ယာန္ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္း ႏွင့္ သီလရွင္ေက်ာင္းတို႔ အလြန္ ေတာတန္းေလး နဲ႔ ေတာင္တန္းအခ်ိဳ႕သာရွိေတာ့သည္။ ဆက္သြားပါက လယ္ကြင္းမ်ားကို ေက်ာ္ၿပီး ရြာတန္းေလးေတြ ဆီေရာက္မည္ ျဖစ္သည္ ။ အဲ့ေလာက္ထိ ေတာ့ သြားစရာမလိုပါ။

ေအာင္ေအာင္(ေခၚ)သီဟေအာင္ (ကိုၿငိမ္းရဲ႕Bffေခၚမလား ဘာလား ) ေနေသာ ၿခံဝိုင္းေလးက ကိုၿငိမ္းတို႔အေဆာင္နဲ႔ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာမို႔သိပ္မသြားလိုက္ရပါ။
ေတာလက္ဖက္ေျခာက္ပင္မ်ားကိုၿခံစည္း႐ိုး သဖြယ္စိုက္ကာ ၿခံတံခါးမ်ားကိုဝါးမ်ားျဖင့္ ေသေသသပ္သပ္ လုပ္ထားေသာေနခ်င္စဖြယ္ ၿခံေလးပင္ျဖစ္သည္။ အိမ္ေရွ႕မွာေတာ့ ကားပါသြားလို႔ရသည့္လွည္းလမ္း ႏွင့္ျမက္ပင္စိမ္းစိမ္းစိုစို၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ၿခံႏွင့္ သူတို႔ၿခံၾကားတြင္ေတာ့လက္ကြက္အခ်ိဳ႕ႏွင့္ေတာင္ဘက္တြင္ေတာ့ၿမိဳ႕ေသာက္ေရကန္ႏွင့္လယ္ကြက္အခ်ိဳ႕၊ေျမာက္ဘက္တြင္ေတာ့ေစာေစာကလွည္းလမ္းေလး၊အေရွ႕ဖက္တြင္ေတာ့ကြၽန္ေတာ္တို႔ဝင္လာရာကားလမ္းမႏွင့္ကိုၿငိမ္းတို႔အေဆာင္ရွိရာကြၽန္ေတာ္တို႔အလုပ္လုပ္ေသာၿခံ၊ အေနာက္ဘက္တြင္ေတာ့ ေတာအုပ္ေလးႏွင့္ဥယာဉ္ၿခံအခ်ိဳ႕ လူေနက်ဲေသာၿခံဝန္းႀကီးမ်ားႏွင့္မို႔ေလေကာင္းေလသန္႔ႏွင့္ ပတ္ဝန္းက်င္က ေနခ်င္စဖြယ္ပင္။

ၿခံထဲတြင္လည္း ဂ်ပန္ေနၾကာပုေလးမ်ား ၊ေဒါင္းဖန္ဝါ ပန္းပင္၊ ေရႊဒဂ္ါးပန္း၊ စိန္ခ်ယ္ပန္းပင္တို႔က ေသခ်ာ
အကြက္ေဖာ္စိုက္ပ်ိဳးထားသလို၊ လားရႈိးဘက္ႏွင့္ ေတာင္ေပၚေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ ေပါက္ေသာ ေတာင္ေပၚေနၾကာ ဝါဝါအရြက္ခပ္လတ္လတ္ (႐ိုး႐ိုးဆီထုတ္ေသာ
ေနၾကာပြင့္ေလာက္ေတာ့မႀကီးပါ) ပန္းခ်ဳံမ်ားက ၿခံထဲကို အလွဆင္ထားသလို။ေခါင္းရင္းတြင္လည္း ဉယ်ာဉ္ၿခံ စားပင္မ်ားျဖစ္ေသာ မာလကာ၊ သရက္၊ အုန္း၊ မရမ္း၊ ႏွင္းသီးပင္၊ ပိႏၷဲပင္တို႔ကလည္း စိမ္းစိုေနသည္။ ၿခံေနာက္ဘက္တြင္ေတာ့ မုန္လာ၊ မုန္ညင္း၊ ကိုက္လန္၊ ခ်ည္ေပါင္၊ ႐ုံးပေဒ စေသာ မီးဖိုေခ်ာင္သုံး စားပင္သီးပင္မ်ားကို အတန္းလိုက္စိုက္ထားသည္။

အိမ္ေျခရင္းႏွင့္ အေရွ႕ဘက္တြင္ေတာ့ ဘူးပင္၊ ဖ႐ုံပင္မ်ား၊ ေဂၚရခါးပင္၊ ခဝဲပင္မ်ားကို စင္ထိုးကာ အိမ္အဖီသဖြယ္ ကုလားဖ်င္းထိုး စိုက္ထားသျဖင့္ သီဟေအာင္တို႔
ၿခံေလးမွာ ေနခ်င္စဖြယ္ ဆိတ္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းလွသည္။
အိမ္ေလးမွာလည္း ဝါးႏွင့္ ေတာင္ထန္းကိုသာ အားျပဳၿပီး သံမသုံးဘဲ ေဆာက္ထားေသာ ထရံကာ ဝါးတဲပုံစံေလးျဖစ္သျဖင့္ ေအးခ်မ္းၿပီး ဝါးနံ႔ သရက္နံ႔တို႔သင္းေနသည္။ အခင္းေတာ့ သစ္သားခင္းထားသည္။ အိမ္ကေလးက တကယ့္ ေက်းလက္ၿမိဳ႕ႏွင့္ အလွမ္းေဝးလွေသာ ေက်းရြာကအိမ္ေလးလိုပင္။ သစ္ပင္ပန္းမန္မ်ား၊ စားပင္မ်ားျဖင့္ ေနခ်င္စရာအတိပင္။ ေအးခ်မ္းလွသည္။ညေနခင္း ေနေရာင္ေအာက္တြင္ ေက်းလက္ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္လိုျဖစ္ေနသျဖင့္ အနည္းငယ္ ရႈပ္ေနေသာ စိတ္တို႔ေျပသြားသည္။

ကြၽန္ေတာ္တို႔လာတာကို ကြပ္ပ်စ္တြင္ ႏွီးဖ်ာ၊ ေတာင္းယက္ေနေသာ သီဟေအာင္ရဲ႕ အေဖႏွင့္အေမက လွမ္းျမင္သျဖင့္ လာခဲ့ဖို႔ေအာ္ေခၚကာ သီဟေအာင္ရဲ႕ညီမ ႏွစ္ေယာက္အား ကြၽန္ေတာ္တို႔အတြက္ လက္ဖက္သုတ္၊ လက္ဖက္ေရၾကမ္း၊ ထန္းလ်က္ခဲတို႔ျဖင့္ ဧည့္ခံေစသည္။
သီဟေအာင္အေဖကလည္း ေတာင္းယက္ေနရာမွ ၿခံထဲဆင္းကာ... သူ့သမီးတစ္ေယာက္ႏွင့္အတူကြၽန္ေတာ္တို႔ ျပန္ရင္ေပးဖို႔ ပဲေတာက္ရွည္၊ မုန္ညင္း၊ခ်ဉ္ေပါင္၊မုန္လာ စေသာ အသီးအႏွံမ်ားကို ခူးေနရသျဖင့္... အားနာရသည္။

ကိုၿငိမ္းက ယူလာေသာ လက္ေဆာင္မ်ားကို အိမ္ရွင္အားေပးရင္း... ကိုၿငိမ္းႏွင့္ သီဟေအာင္ အေမေတာင္းယက္ေနရင္း ကြက္ပ်စ္တြင္ စကားေျပာကလက္ဖက္စားလိုက္ ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္လိုက္ ထန္းလ်က္စားလိုက္ျဖင့္ စည္းစိမ္ရစ္ေနသည္။သီဟေအာင္ အထက္တြင္ အစ္ကိုတစ္ေယာက္၊ အစ္မတစ္ေယာက္အိမ္ေထာင္က်ကာ အိမ္ခြဲေနၾကေၾကာင္း ခုညီမႏွစ္ေယာက္မွ သီဟေအာင္ ေအာက္က ညီမမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း တစ္ေယာက္က အထက္တန္း၊ တစ္ေယာက္က အလယ္တန္းေရာက္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း...။

သီဟေအာင္ အေဖႏွင့္ အေမက ၿခံစိုက္ရင္း၊ ဝါးျဖင့္လုပ္ေသာ လက္မႈပစၥည္းမ်ားျဖစ္သည့္ စေကာ၊ေတာင္း၊ ျခင္းတို႔ကို ယက္လုပ္ေၾကာင္း၊ လက္ရာေကာင္းသျဖင့္ မ်ားမ်ားမွာၾကေပမယ့္.... မွာသေလာက္ မလုပ္ႏိုင္ေၾကာင္း။ သီဟေအာင္က အထက္တန္း ၉တန္းေလာက္တြင္ေက်ာင္း ထြက္ကာ ညီမႏွစ္ေယာက္ ေက်ာင္းစရိတ္ရွာရန္ အိမ္အလုပ္ကူလုပ္ရင္း အခုၿမိဳ႕ထဲ ဘက္သြားေသာ သူ့ဉီးေလးေထာင္ထားေသာ ကားလိုင္းတြင္ ယာဉ္အကူလုပ္ရင္း ကားေမာင္း၊ ကားျပင္ သင္ေနေၾကာင္းသိရသည္။ကြၽန္ေတာ္တို႔ ကိုၿငိမ္းတို႔ကို အလုပ္လုပ္ရင္း ဧည့္ခံရင္ မိုးခ်ဳပ္လာသည္။

လွ်ပ္စစ္မီးယူထားသျဖင့္ တဲအိမ္ေလးထဲတြင္ မီးေရာင္မ်ား လင္းေနသည္။မၾကာမီ သီဟေအာင္ တစ္ေယာက္ လြယ္အိတ္ေလးလြယ္ကာ ၿခံထဲဝင္လာသည္။သူ့အလုပ္သိမ္းၿပီး ျပန္လာသည္ႏွင့္ ကိုၿငိမ္းႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔
ေရာက္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသျဖင့္ အားရဝမ္းသာ ႏႈတ္ ဆက္သည္။ ေရမိုးခ်ိဳး ထမင္းစားဖို႔ျပင္ရန္ ကိုၿငိမ္းကေျပာသျဖင့္... ေရခ်ိဳးဖို႔ျပင္သည္။ သူ့အိမ္ကလည္းထမင္း စားဖို႔ျပင္ေနသည္။ ၾကက္သားဗူးသီး ကာလသားခ်က္၊ ငပိရည္တို႔စရာ၊ ခ်ဉ္ေပါင္ရြက္ႏွင့္ မုန္လာပင္ ခ်ဉ္ရည္က်ဲဟင္းခ်ိဳ၊ င႐ုပ္သီးစိမ္း၊ ၾကက္သြန္နီ၊ ပင္စိမ္းမ်ားမ်ားျဖင့္ သုတ္ထားေသာ ပုဇြန္ခ်ဉ္သုတ္၊ သခြားသီးႏွင့္ ခရမ္းကေတာ့သီးမီးဖုတ္ စေသာ ေတာစာ အတို႔အျမႇဳပ္စုံလင္ေသာ ဟင္းပြဲက သေရက်စရာပင္။

ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို အတင္းဝင္စားဖို႔ေခၚေနသျဖင့္ မနည္းျငင္းေနရသည္။ စားခဲ့ ၿပီးၿပီမို႔ ဗိုက္က ျပည့္ေနသည္။ ဟုတ္ တယ္ေလ ခုေလးတင္ပဲ လက္ဖက္သုတ္ ပဲဆီရႊဲရႊဲခ်ဉ္ငံစပ္ ေဂၚဖီ ခရမ္းခ်ဉ္သီးမ်ား၊ ပုဇြန္ေျခာက္ေကာင္ႀကီးမ်ားကို လက္ဖက္ေရၾကမ္းႏွင့္ စားလိုက္ေသာက္လိုက္ သည္မွာ မၾကာေသးသျဖင့္... မစားႏိုင္။ သူတို႔ကလည္း အတင္းေခၚေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကိုၿငိမ္းက ကြၽန္ေတာ့္လက္ကိုဆြဲကာ... ေရခ်ိဳးဖို႔ သစ္သားပိုင္းနားသြားကာ အဝတ္အစားေတြခြၽတ္ေနေသာ သီဟေအာင္နားသို႔ ဆြဲေခၚလာေတာ့သည္။

သီဟေအာင္က အသက္က ထက္ေမာင္ထက္ပင္ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ ေက်ာ္ေလာက္ငယ္ေပမယ့္..ထက္ေမာင္ ထက္ပင္ ဗလႀကီးက ေမာင္ဗမာတစ္ေယာက္နီးပါး ေလာက္ႀကီးေနသည္။ အသားညိဳညိဳ ဆံပင္တိုတိုေထာင္ေထာင္ႏွင့္အရပ္ကေတာ့ ထက္ေမာင္ေလာက္ပင္ ငါးေပ ေျခာက္ေလာက္ သာျမင့္ေပမယ့္.... ကိုယ္လုံးႀကီးၿပီးထြားႀကိဳင္းသျဖင့္ မသိရင္ ထက္ေမာင္ထက္ႀကီးသည္ထင္ရသည္။မ်က္ႏွာေလးကေတာ့ ကေလး႐ုပ္က သိပ္မေပ်ာက္ခ်င္ေပမယ့္၊ ေမး႐ိုးကားကား၊ မ်က္လုံးဝိုင္းဝိုင္း ျပဴးျပဴး၊
ႏွာတံေပၚေပၚ ႏႈတ္ခမ္းထူထူႏွင့္မို႔ လူႀကီးဆန္ကာ ထက္ေမာင္ထက္ေတာ့ ပိုေခ်ာ၊ ပိုခန္႔ပုံရသည္။ ညိဳတာခ်င္းအတူတူ ထက္ေမာင္က လူငယ္ ကေလးနည္းနည္းဆန္ေပမယ့္၊ သီဟေအာင္ကေတာ့ လူႀကီးဆန္ကာ၊ေအးေဆးတည္ၿငိမ္သည့္ပုံေပၚသည္။ လူေကာင္ႀကီး ဗလကိတ္သည္ လည္းမေျပာနဲ႔ေလ။ သူက အားရင္အားသလို ၿမိဳ႕ နယ္ အားကာက ဖြင့္ထားေသာ ကာယဗလႏွင့္ အေလးမအသင္းတြင္ အေပ်ာ္တမ္းကစားခဲ့သလို၊ ၿခံအလုပ္၊ အိမ္အလုပ္အျပင္၊ ကားေဘာ္ဒီ႐ုံတြင္လည္း အလုပ္ေပါင္းစုံ လုပ္ထားသျဖင့္ သန္မာထြားႀကိဳင္းလွသည္။

လက္ေမာင္းမ်ား၊ ေပါင္တံမ်ားမွာ ႂကြက္သားမ်ားျဖင့္ ဖုထစ္ေနသလို၊ ရင္အုပ္ႀကီးမွာ သူ့ေက်ာျပင္လို ကားေနၿပီး မို႔ေမာက္ကာ ရင္အုပ္ေမာက္ၿပီး ခါးသိမ္ကာ၊ ဖင္လည္းေကာက္သည္၊ ဗိုက္သားမာဆယ္ဆစ္ပက္ေတြလည္း ေလးလုံးေလာက္ကို ညီညီစြာထြက္သျဖင့္.(သူ့ပုံစံၾကည့္ရသည္မွာ ကိုေက်ာ္စိုး ငယ္ငယ္ကပုံစံ ကိုေက်ာ္စိုး ငယ္ငယ္ေလးလားလို႔ မဆီမဆိုင္ ေျပးသတိရမိလိုက္သည္။ကိုေက်ာ္စိုးကေတာ့ အားလုံးထက္သာတာက အရပ္ႏွင့္ အထိအေတြ႕ကြၽမ္းက်င္မႈ၊ ကိုယ္လုံး၊ ဗလ႐ုပ္ ရည္ ေျပျပစ္ကာ ေယာက္က်ားပီသ ခန္႔ေခ်ာမႈကိုေတာ့ ခုေတြ႕ ဖူးသည့္လူေတြမယွဉ္ႏိုင္)ေျပာရရင္ေတာ့ လူငယ္ညိဳထြား ဗလႀကီး သီဟေအာင္ကို ကိုၿငိမ္းႀကိဳက္လည္း ႀကိဳက္ခ်င္စရာပင္။ရွာလည္းရွာတတ္ေပတယ္ ကိုၿငိမ္းရယ္ အသက္ငယ္ငယ္ေယာက်္ားပီသ ေခ်ာေမာတဲ့
သီဟေအာင္ဆိုတဲ့ လူညိဳထြားေလးကို။

ေတာ္ေသးသည္ ကိုေက်ာ္စိုးကိုေတာ့ သူရွာေတြ႕ကာ.. မဉီးသြားလို႔...ျဖစ္ႏိုင္သည္က ကိုေက်ာ္စိုးက ကိုၿငိမ္းကို စိတ္မဝင္စားတာလည္းျဖစ္သလို ကိုၿငိမ္းကလည္း အိမ္ေထာင္သည္မို႔ ေရွာင္တာလည္း ပါမည္။ ကြၽန္ေတာ္သာ မေရွာင္ပဲ ေဖာက္ျပန္ေနမိတာ။ကြၽန္ေတာ္အေတြးလြန္ကာ စဉ္းစားရင္း ကိုၿငိမ္းနဲ႔ သီဟေအာင္စကားေျပာသံအခ်ိဳ႕ ၾကားမွ သတိဝင္လာသည္။ ကိုၿငိမ္းက အခုေတာ့ ရည္းစားနဲ႔ေတြ႕သလို စိတ္မခ်ႏိုင္သလို အလုပ္အေၾကာင္း၊ က်န္းမာေရးအေၾကာင္းေတြ မွာတမ္းဖြဲ႕စကားသီေနသလို လက္ကလည္း သီဟေအာင္ လက္ ေမာင္းအိုးႀကီးကို ကိုင္လိုက္၊ ဂုတ္သားေတြ ထိလိုက္၊ ရင္အုပ္ႀကီးထိလိုက္ျဖစ္ ၿခံေထာင့္ ေရခ်ိဳးသည့္ သစ္သားစည္အနီးတြင္ အလုပ္ျပန္လာေသာ ေယာက္က်ားကိဳ ေရ ခ်ိဳး ဖို႔ ဆပ္ျပာယူေပး၊ေရလည္းယူေပးေနေသာ ႐ုပ္ရွင္ကားထဲက မင္းသမီးလိုျဖစ္ေနသည္။

သီဟေအာင္ကေတာ့ ေအးေဆးတည္ၿငိမ္သူမို႔ ဘာမွ်စကား သိပ္မေျပာေပမယ့္ ပါးခ်ိဳင့္ေလးေပၚေအာင္
ၿပဳံးလိုက္ တအင္းအင္းလုပ္လိုက္နဲ႔ တစ္ခ်က္ခ်က္ ရွက္သလိုျဖစ္ေနကာ တစ္ခါတစ္ေလ ကြၽန္ေတာ့ကို ကိုၿငိမ္းအလစ္တြင္ ခိုးခိုးၾကည့္ေသာ အၾကည့္စူးစူးတို႔အား လွမ္းျမင္ရသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္ ၾကက္သီးထကာ ရင္ခုန္သြားသည္။ မျဖစ္... ကိုၿငိမ္း BF ကို စႏႈိက္ေက်ာ္လို႔ ဘယ္လိုမွမျဖစ္။ အမွန္တိုင္းဆိုရေသာ္ သီဟေအာင္ပုံစံက ႀကိဳက္ ဖို႔ေကာင္းေပမယ့္ ကိုေက်ာ္စိုးေလာက္ေတာ့ ရင္ ခုန္ကာခ်စ္ဖို႔ေတာ့မျဖစ္ႏိုင္တာ ကိုယ့္ကိုယ္သိေနသည္။
ကိုၿငိမ္းက သီဟေအာင္ကို ပုဝါယူကာ ေရသုတ္ေပးရင္း
ထမင္းစားဖို႔ေခၚလာသည္။

သီဟေအာင္ႏွင့္ ကိုၿငိမ္း အတူယွဉ္ေလွ်ာက္လာမွ ကိုၿငိမ္းက သီဟေအာင္ထက္ အရပ္အနည္းငယ္ ကိုၿငိမ္းကျမင့္သည္။ သီဟေအာင္ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ထက္ တစ္လက္မေက်ာ္ ႏွစ္လက္မေလာက္ေတာ့ျမင့္ကာ လူေကာင္ထြားသျဖင့္....ကြၽန္ေတာ္က အငယ္လိုျဖစ္ေနသည္။ ကိုၿငိမ္းလည္း အသားျဖဴတဲ့အထဲပါေပမယ့္ အသက္အရြယ္က စကားေျပာတာလား၊ မ်ိဳး႐ိုးေၾကာင့္လား မသိ ။ ကြၽန္ ေတာ္လိုေတာ့ တင္းတင္းရင္းရင္းႏွင့္ ဝင္းဝင္းဝါဝါမရွိလွ
သလို ဆံပင္ကလည္း အနည္းငယ္ပါးကာ ထိပ္ေျပာင္ခ်င္သလို နဖူးက ေျပာင္ခ်င္ေနသည္။ လူေကာင္ႀကီးတယ္ဆိုေပမယ့္ ျပည့္သည္ပဲေျပာရမလား ပိန္ပိန္ပါးပါး မဟုတ္၊ ဗိုက္နည္းနည္း ပူခ်င္ေနသည္။

ကြၽန္ေတာ့္လို ရင္အုပ္ေမာက္ေမာက္၊ ခါးေသးေသး၊ တင္လုံးလုံးကားကားႏွင့္မဟုတ္ အခ်ိဳးသိပ္မက်ပါ။ ဒါေပမယ့္ ေပါင္တံ လက္ေမာင္းေတြ တင္ေတြက ႀကီးသည့္က
ကိုၿငိမ္းက ကြၽန္ေတာ့္လို က်စ္က်စ္လစ္လစ္ ႂကြက္သားေပၚ႐ုံမဟုတ္ အဆီျပည့္သလို အိအိေဖာင္းေဖာင္းျဖစ္ေနသည္။ဘာဘဲေျပာေျပာ ကိုၿငိမ္းက အသက္၃၀ ေက်ာ္လို႔ မထင္ရေအာင္ေတာင္ ခန္႔ၿပီးအရြယ္တင္သည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ကာ အိမ္ဘက္သို႔ ကြၽန္ေတာ္ေရွ႕ ကေန ဉီးေဆာင္ျပန္လာသည္။ ေစာေစာကလည္း သူတို႔ႏွင့္ နီးနီးကပ္ကပ္ရယ္ေတာ့ ရပ္ၾကည့္ေနတာမဟုတ္၊ ၿခံထဲ လွည့္ပတ္ၾကည့္ရင္း မသိမသာ သူတို႔အတြဲကို အကဲ ခတ္ ၾကည့္ခ်င္းျဖစ္သည္။ ကိုၿငိမ္းႏွင့္ သီဟေအာင္ အ ျပင္ သူ့မိသားစုေတြကလည္း ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ ကိုၿငိမ္းတို႔အတြဲ ကို ဂ႐ုမစိုက္ထမင္းပြဲျပင္ေနသလို၊ ျမင္ေနၾက ႐ိုးေနေသာ ျမင္ကြင္းပမာ သာျဖစ္ေနသည္။ ေတာသူေတာင္ သားေတြမို႔ ႐ိုးသားၾကသည္။

ကြၽန္ေတာ္ ကိုၿငိမ္းတို႔ အေရွ႕ကသာ သြားေနရသည္ ေနာက္ က ေက်ာမလုံ ၾကက္သီးထခ်င္သလိုလို ယား သလိုလို ျဖစ္ေနသည္။ ေနာက္က တစ္ေယာက္ေယာက္က စိုက္ၾကည့္ေနသလိုခံစားရသည္။


ဆက္ရန္ အပိုင္း - ၂၉
--------------------------------------------

မွတ္ခ်က္။ ။ ထန္ၿပီး ထုပါ.. အတုမယူပါႏွင့္
😁