သုံးပင်လိမ်တဲ့ ညအပိုင်း(၇)
<Unicode>
သုံးပင်လိမ်တဲ့ည
အပိုင်း - ၇
#Credit;C.K.O
မင်းသားလေးလို့ မှတ်ထင်ထားပါတယ်
မိုးလင်းတော့ သူ့အတွက် နံနက်စာ မုန့်၀ယ်ခါ သူ့အတွက်အိမ်မှာ ဘယ်သူမှမမြင်အောင် စောစောစီးစီး
ပန်းကန်ထဲ ပြင်ပေးခဲ့သည်။ ထို့နောက် ကျနွ်တော် ရေမိုးချိုး ကျနွ်တော့်အ၀တ်ရော သူ့အ၀တ်ပါလျှော်ကာ နံနက်စာ စားသောက်ရန်နှင့် အလုပ်၀င်ရန် ထွက်ခဲ့သည်။
အလုပ်တွေများနေသဖြင့် နေ့လယ် ထမင်းကိုနောက်ကျမှ စားပြီး အိမ်ကိုပြန်လာတော့ သူ့အားမတွေ့ရပေ။ သူ ဘယ်များသွားနေပါလိမ့်။ ထို့နောက် ကားတစ်စီးဖြင့် နိုင်ငံခြားသားများရောက်လာသဖြင့် ကျွန်တော်လည်း အလုပ်ကိုအပြေးထွက်ကာ လုပ်စရာရှိတာလုပ်ခဲ့သည်။ ညနေစောင်းခါနီး မျက်နှာသစ်ရန်အိမ်ဘက်ရှိ အုတ်ရေ ကန်သို့ပြန်လာကာမျက်နှာသစ်ပြီး tip money အချို့အား ကြွက်လျှောက်ရှိ ဘီရိုထဲသို့ထည့်ကာ ထားပြီး အ၀တ်ခြောက် များအား ရုပ်သိမ်းကာ အလုပ်ကိုပြန်ခဲ့သည်။
ညနေပြန်လာတာနောက်ကျတော့ ကိုမင်းမင်းနှင့် ကပ္ပလီတို့ အတူတူ ရေမိုးချိုးပြီး အ၀တ်အစား သစ်တွေနဲ့ ခြံပြင်တံခါးကိုလျှောက်သွားတာ မြင်လိုက်ရသည်။ကျွန်တော်လည်း လှမ်းမခေါ်တော့ဘဲ။ ရေမိုးချိုးကာ အ၀တ်အစားလဲ ပြီး ဒီနေ့ tip money တွေ ထပ်ရသဖြင့် မနက်က ဗီရိုလေးထဲ ထည့်ခဲ့သော ပိုက်ဆံနှင့်ပေါင်းပြီး အိမ်အတွက်နဲ့ ကျွန်တော်သုံးဖို့ ပြီးတော့ ကိုမင်းမင်း အတွက် အ၀တ်အစားတစ်စုံ အမှတ်တရ၀ယ်ပေးဖို့ စိတ်ကူးကာ ဖွင့်လိုက်သည်။ သို့သော် ပိုက်ဆံတွေက မရှိတော့သလို ကျွန်တော်သုံးနေကျ ရေမွှေးပုလင်းတွေလည်း အဖုံးပွင့်ကာ အထဲက ပစ္စည်းတွေလည်း ဖရိုဖရဲနဲ့ ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ ဘယ်သူယူသွားတာလဲ။
ဒါမှမဟုတ် ငါပဲ အထားမှားတာလား ပြန်စဉ်းစားကာ နေရာအနှံ့ရှာမိသည်။ မတွေ့သည့်အဆုံး ကိုယ်ပဲအထားမှားတာ ကျပျောက်တာလို့ပဲစိတ်ဖြေလိုက်သည်။ သည်အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ ငါ့ပစ္စည်းတွေကို စပ်စပ်စုစု သုံးတတ်တာမရှိ။ ယူတာမရှိပါဘူး အရင်က ဘာထားထား မပျောက်ဖူးပေမယ့် ခု အ၀တ်တန်းက စွပ်ကျယ် အဖြူရောင်လေးကလည်းမရှိတော့။ စဉ်းစားနေတုန်း ။ ရေချိုးသော အုတ်ကန် ဘက်ဆီက မီးဖိုမှ ဓားကိုင်ဆရာ ကုညိုရဲ့အသံကို ကြားလိုက် ရသည်။
“တောက် …….နေ့လယ်က ပူလို့ရေလာချိုးတုန်း လျှော်ထားတဲ့ ငါ့အတွင်းခံ အနက်ရောင်လေး ခွေးချီတာလည်း မဖြစ်နိုင်ဘူး ။ ဘယ်သူ ကောက်ပစ်လိုက်လဲ လေတိုက်ရင်လည်း ချုံပေါ်ပဲတင်မှာ။ ဘယ်ရောက်မှန်းမသိဘူး။ ဘယ်သူများ မှား၀တ်တာလဲမသိဘူး”
ကျွန်တော် အပြင်ကိုထွက်သွားပြီး အသားညိုညို ဆံပင်ကောက်ကောက် အရပ်က ကျွန်တော်နဲ့အတူတူ
ပဲရှိကာ စိတ်ဆတ်တတ်သော ကိုညိုအား
“ ကိုညို့ကို သူများနောက်တာထင်တယ်ဗျ။ ဒါမှမဟုတ် နေ့လယ်က လေတိုက်တုန်း အောက်ကျနေတာကို
ခွေးများ ချီသွားသလားမသိဘူး။ ညီလေး တွေ့ရင် ရှာထားပေးမယ် နေ့လယ်က အစ်ကိုလှမ်းထားတာ ညီလေး မြင်လိုက်တာပဲ “
“ အေး….အေး… ရတယ် ..ညီလေး…ကိစ္စမရှိဘူး.”
ကိုညိုထွက်သွားတော့မှာ အတွင်းခံဘောင်းဘီ ကိစ္စက ခေါင်းထဲရောက်လာတော့ ကျွန်တော် ဟိုနေ့က
လှန်းထားတဲ့ ကျနွ်တော့ အတွင်းခံ အနီလေးလည်း ကိုမင်းမင်း ယူ၀တ်ကာ ရေချိုးမှ အ၀တ်လျှော်ဖို့ ထည့်တဲ့ ရေပုံးထဲ လာထည့်တာကိုမြင်လို့ မပြောချင်ပေမယ့် အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ယူ၀တ်တာတော့မကြိုက် သဖြင့် မရှိရင် အသစ်၀ယ်ပေးမည်။ ၀တ်ထားပီးသား ကိုလည်း လျှော်ပေးပါမယ်လို့ပြောထားတာ။ သူ….ကိုမင်းမင်းပဲ မှား၀တ်သွားသလား မသိ။
စိတ်ထဲထင့်ခနဲ့ဖြစ်ကာ သက်ပြင်းချမိသည်။ ထုံးစံ အတိုင်း ထိုညက မိုးတွေရွာကာ ကျွန်တော်တစ်ယောက် တည်း အိမ်မှာ ကိုမင်းမင်းကို မျှော်နေမိပေမယ့် ရောက်မလာခဲ့ပါ။ ကိုကျော်စိုးလည်း ရေလာမချိုး ညစဉ် သူနဲ့ချစ်ရည်လူးကာ ချစ်စခန်းဖွင့်နေကျလို ဖြစ်ခဲ့တာ သိပ်မကြာပေမယ့် လူက အချိန်ရောက်တိုင်း တစ်ခုခုလို နေသလိုခံစားရကာ လိင်ဆက်ဆံလိုစိတ်ရော စိတ်ပူတာ ရော အားငယ် အထီးကျန်တာရော ခံစားချက်များပြည့်နှက်ကာ ကိုမင်းမင်းရဲ့ မီးပူးတိုက်ပြီး သား အင်္ကျီလေး ကို သာရင်ဘတ်ပေါ် တင်ပြီး အိပ်ပျော်သွားခဲ့ သည်။
မနက်မိုးလင်းတော့ ကိုမင်းမင်းပြန်မရောက်လာသဖြင့် စိတ်ထဲပူသွားကာ ခြံအနှံ့ မသိမသာလိုက်ရှာမိသည်။ waiter အဆောင် မီးဖိုခန်း အုန်းခြံထဲက ရေကန်ကြီးအနီးတွင် ကာရာအိုကေအခန်းအဖြစ် အရင်က ထားတားသော ဘန်ဂလိုပုံစံ စတေကာ အနက်တပ်ထားသောအခန်း နောက်ဆုံး ကပ္ပလီတို့နေရာ သံပုရာခြံ ဘက်သို့ ကူးလာမိသည်။ ကျွန်တော် ကိုမင်းမင်းကို ပေးထားသော အင်္ကျီနဲ့ ကပ္ပလီကိုတွေ့တော့အံ့သြသွားမိသည်။
“ မင်းမင်းကိုလာရှာတာလား။ ဟဲ- ဟဲ ညက သူ ဟိုဘက်ရွာ နားက စော်တစ်ပွေဆီ သွားကြောင်တာ နောက်ကျလို့ မိုးမိသွားတာ ငါလည်း အတူတူ သွားတာ….. စိတ်ပူနေတယ်ပေါ့….ဟီး..ဟီး…. မင်းမင်း….ဒီမှာ မင်းအချစ်လေး….ညက မင်းပြန်မအိပ်လို့ လိုက်ရှာနေတယ်….ထတွေ့လိုက်ဦး…..”
ကျွန်တော့်နားကိုပင် မယုံနိုင်ဖြစ်သွားသည်။ ဒါဆို သူညတိုင်း ကျွန်တော့်ဆီမလာဖြစ်တာ နောက်ကျတာ သည် ရွာသူ သူ့ချစ်သူရှိတဲ့နေရာဆီသွားနေတာပေါ့….ဒါဆို….ငါက သူ့အတွက် ဘာလဲ ကျွန်တော် မျက်နှာ မပျက်အောင်ထိန်း ထားရင်း တဲအထဲ ၀င်ကြည့်တော့…ကိုမင်းမင်းတစ်ယောက် အိမ်မှုန်စုံမွှားဖြင့် ပုဆိုးမနိုင် ပုဝါမနိုင်ထလာသည်။ မိုးမိလို့လဲ ထားတာထင်သည်။ မျက်လုံးတွေနီရဲကာ ကိုယ်တွေလည်းပူနေသည်။ သူ့ကို တွဲကာ အိမ်ဘက်သို့ ခေါ်လာပြီး။ ရေပတ်တိုက်ပေးကာ အ၀တ်အစားလဲပေးလိုက် သည်။ နွေးထွေးအောင် အိမ်ယာထဲပို့ပေးပြီး အဖျားသက်သာစေရန် ဆေးနဲ့ ဆေးမသောက်မီ စားဖို့ ကိတ်မုန့်နဲ့ ကော်ဖီမိတ် သွား၀ယ်ကာ တိုက်လိုက်သည်။ သူဖျား နေသဖြင့် သည်နေ့ အလုပ်မလုပ်နိုင်မှာသေချာသည်။
နေလယ် သူ့အတွက် ဆေးအချို့နဲ့ ကြာဆံပြုတ်လုပ်ကာ လာပို့တော့ ကပ္ပလီပါရောက်နေသည်။
‘’ အယ်… မင်းမင်းတို့များ ကံကောင်းပါ့ ….ငါတောင်နေမကောင်းဖြစ်ချင်တယ်။ ပြုစုမယ့်လူ ကလည်းရှိ။
ချစ်ရမယ်လူကလည်း သွားစရာရှိတာ သွား. ဟဲ .ဟဲ.”
‘’ ဟေ့ကောင်…. နာချင်လို့..”
ကိုမင်းမင်းလှမ်း အော်လိုက်လို့ ကပ္ပလီတစ်ယောက် အပိုးသတ်ပေမယ့် မျက်လုံးတွေက ကျွန်တော့်ကို ကြည့်နေ သည်။
“ညနေ ဆေးခန်းသွားမယ် ကိုမင်းမင်း….ခုတော့ နားလိုက်ဦး….”
ကျွန်တော် ထိုသို့ပြောကာ အလုပ်သို့ပြန်လာခဲ့သည်။ ညနေ အလုပ်စောစောသိမ်းကာ အိမ်ကိုပြန်လာပီ ကိုမင်းမင်းအား ညနေစာ ကြက်သားဆန်ပြုတ်ကိုယူလာပီး တိုက်ကာ ရေပတ်တိုက် သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးပြီး ဆေးခန်းကိုဆိုက်ကားဖြင့်သွားခဲ့သည်။ဆရာ၀န်က ဆေးထိုးပြီး ဆေးသုံးခွက်စာပေးလိုက်သည်။ ဆေးဖိုးကို ကျွန်တော်ပဲ ရှင်းပေးလိုက်သည်။ ညဘက်နှင့် နံနက်သူစားဖို့ အိုဗာတင်း အထုတ်တွေ မိုင်လိုအထုတ်တွေ မုန့်တွေဝယ်ပြီး ခြံရှေ့ ဆိုက် ကားရပ်သော အခါ ဆိုက်ကားခ ရှင်းပြီး သူ့အားတွဲကာ အိမ်ပေါ်တက်ခဲ့သည်။
ကျွန်တော် ဘယ်မှမသွားဖြစ်တော့ အိမ်မှာ ကိုမင်းမင်းအား ပြုစုကာ ဆေးပုံမှန်တိုက်နေရသည်။ အလုပ်ကတစ်ဖက်နှင့်မို့ အချိန်ရရင် ရသလို အိမ်ကိုသာပြန်ပြေးပြီး ဆေးတိုက်ရသည်။ သူတော်တော် သက်သာလာပြီး မနက်ဖန်ဆို အလုပ်ပြန်ဆင်းနိုင်တော့မည်။ ကျွန်တော် ၀မ်းသာမိသည်။ သည်လိုနှင့် သူလို ချင်တာ ရှိရင်လာတောင်းရုံမက ကပ္ပလီအတွက်ဆိုကာ အင်္ကျီ ချိတ်တွေကို ယူသွားလေသည်။ သုံးလေး ခုမို့ ကျွန်တော်လည်းမပြောတော့ပေ။ သူကိုကျွေးသော မုန့်တွေအား ကပ္ပလီကို ခွဲကျွေးပေမယ့် သူစေတနာရှိလို့ ကျွေးတာပဲ စားပါစေ။ ငါလည်း ကိုယ့်ရှေ့မှာ ခုတလော အိမ်လာလာကပ်နေသော ကပ္ပလီကို ကြည့်မရပေမယ့် ကိုမင်းမင်းကိုပဲ ၀ယ်ကျွေးပြီး သူ့ကိုမကျွေးတော့ မကောင်းပါဘူး ဆိုကာ ခွဲပေးမလို့ပဲလေလို တွေး မိကာ စိတ် လျော့လိုက်သည်။
အဖျားပျောက်တဲ့ညကပဲ အိမ်ပြန်အိပ်ကာ နောက် နေ့ကစပြီး ကပ္ပလီတို့ တဲမှာသာ ကိုမင်းမင်းတစ်ယောက် အနေများသလို ။ ညဘက်လည်း ထုံးစံအတိုင်း ထိုနေရာမှာသာ ပြန်အိပ်သည်ထင်သည် ။ ညတိုင်း သူ့ကို
မျှော်ပေမယ့် မလာ။ လူသာမလာပေမယ့် လျှော်စရာ အ၀တ်တွေ ၊ ပြသနာတွေကရောက်လာတတ်သည်။။ waiter တွေ လာလှမ်းတဲ့ အ၀တ်တွေ အဆိုးဆုံး အတွင်းခံတွေယူ၀တ်တာ ၊ကျွန်တော့် နံရံကပ် ဘီရို သေးသေးလေးထဲ သူတို့လာထားတတ်သော ပိုက်ဆံအချို့၊ အလှကုန်ပစ္စည်းအချို့ ယူသုံးတာတွေကများလာသည်။
ဟိုဘက် မြို့ပြင်က ကွမ်းယာရောင်းသောရွာခံမိန်းကလေးတစ်ယောက်အား သူနှင့်ကပ္ပလီတို့ အပြိုင် ပိုးပန်း ကာ လူပျိုလှည့်သည့်သတင်းကလည်း ကျွန်တော့်နားထဲရောက်လာသည်။ အဘိုးပြန်ရောက်တော့ ကိုမင်းမင်း အိမ်မှာဘာကြောင့်မအိပ်လည်းမေးတော့ ကျွန် တော် လည်းမသိကြောင်း ပဲပြောရသည်။ ရန်ဖြစ်တာမဟုတ်ကြောင်း သူ ကပ္ပလီတို့တဲမှာသာအိပ်ကြောင်းပြောရတော့သည်။ အဘိုးက ခေါ်ခိုင်းတော့ ကျွန်တော် သွားခေါ်ရသည်။ သူကလည်း ကျွန်တော့်ကို ရှောင်နေသည်။ ကျွန်တော် နေ့လယ်ဘက် သူတို့ခြံကိုသွားတော့ အိမ်ပြန်အိပ်ဖို့ အိမ်မှာပြန်လာနေဖို့ ကိုမင်းမင်းကိုခေါ်ကြည့်ပေမယ့် သူက ခေါင်းခါကာ မပြန်တော့ဘူးလို့ပြောသည်။ ဘာကြောင့်လဲလို့ကျွန်တော်က မေးတော့။
“ မပြောချင်ဘူး…. မင်းနဲ့ နေတာက စိတ်ကျဉ်းကျပ်တယ်။… ည..ည..မင်းကိုလုပ်ရတာ…အားကုန်တယ်….. အာ့ကြောင့် ငါနေမကောင်းဖြစ်တာ….မင်း ဘာသာ မင်း နေပါ… ငါ စိတ်ညစ်နေတယ်… “
“ကျွန်တော် ဘာများလုပ်လို့လဲဗျာ။ ကျွန်တော်နဲ့ ပြန်လာနေပါ။ အဘိုးကလည်း ခေါ်နေတယ်။ ကိုမင်းမင်း မကြိုက် တာရှိရင် ပြင်ပါ့မယ်ဗျ။ လာပါ.. “
ကျွန်တော် ၀မ်းနည်းသွားမိသည်။ သူ မလိုက်ချင် လိုက်ချင်နဲ့ အဘိုးခေါ်ခိုင်းတယ်ဆိုလို့ လိုက်လာခဲ့သည်။ ကျွန်တော် လည်း အိမ်ပေါ်သို့ လိုက်မတက်တော့ပါ။
အိမ်ပေါ်မှာ သူအဘိုးနဲ့ စကားပြောပြီး ပြန်ဆင်းလာတာကိုတွေ့မိသည်။ နေ့လယ် အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အဘိုးက-
“ မင်းမင်းက သည်အိမ်မှာနေရတာ စိတ်ကျဉ်းကျပ်လို့တဲ့ ။ သူက ပေါက်လွတ်ပဲစား ညဘက်ထွက်နေတာ ငါသိသားပဲ။ မအိပ်လည်းနေပေါ့ကွာ။ ငါက သည်မှာ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေရအောင် ခေါ်ထားတာ တော်တန် ရုံမခေါ်ဘူး။ ညဘက် မိန်းမထွက်ပီး ဖွန်ကြောင်တာ ခြံကျော်တတ်တာဆိုတော့ သူ့ဘာသာသူ မလုံမလဲဖြစ်တာ နေမှာပါ ကပ္ပလီနဲ့က ပေါင်းလို့ရမှာပေါ့။ စည်းလွတ် ဝါးလွတ်တွေကို…”
သည်လိုနဲ့ ကိုမင်းမင်းတစ်ယောက် ကျနွ်တော်နဲ့ သူလိုချင်တာရှိမှ လာတွေ့တော့သည်။ ကျနွ်တော့်ကို ခပ်ရှောင်ရှောင်လုပ်လာသည်။ ကျနွ်တော် တော်တော်စိတ်မကောင်းခဲ့ ဘူး ။ ညဘက် သည်လိုအချိန် သူနဲ့အိပ်ခါနီးတိုင်း အတူတူချစ်ခဲ့တဲ့ အချိန်တွေကို သတိရမိသလို။ တည်ငြိမ်နေတဲ့ တဏှာစိတ်တွေကို သူက အချိန်မှန် နှိုးဆွကာ အကျင့်ဖြစ်အောင်လုပ်ပီး ခုကျွန်တော်လိုတော့မှာ ကျွန်တော့်ကို စွန့်ပစ်သွားသလိုခံစားရသည်။ သူ့ကို လူချင်းတွေ့ ကာ စကားပြောပြီးရှင်းချင်ပေမယ့် သူကလာမတွေ့။ ကျွန်တော့်ဆီ ရေပင်လာမချိုးတော့။
တစ်နေ့ နေ့လယ် သူ့အိမ်ယာထုပ်အား ကပ္ပလီဖြင့်လာယူသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ညဘက် ကျွန်တော်
အရူးတစ်ယောက်လို ၀မ်းနည်းကာ ခိုးပြီးငိုမိ သတိရမိသည်။ သူနဲ့ ကပ္ပလီ က တစ်တွဲတွဲ နေ့ခင်းဘက် ကျွန်တော်မရှိချိန် အိမ်မှာလာအိပ်နေကြ။ ပြီးတော့ ကပ္ပလီကို ကျွန်တော့်ဘက် တွန်းပို့နေသလား အောက့်မေ့ရသည်။ ဥပမာ- သူဆေးလိပ်သောက်ချင်လည်း ကိုယ်တိုင် ပိုက်ဆံလာမတောင်းတော့ ကပ္ပလီကို လွှတ်သည်။ ကပ္ပလီ ကို မကောင်းပြောရင် သူမကြိုက်ပေ။ ကျွန်တော်နဲ့တွေ့ တိုင်း စကားနည်းနည်းပဲပြော ကာ ရှောင်တတ်သည်။ သူနဲ့ ကျွန်တော့်ကြားက ကပ္ပလီက အဆက်အသွယ်တစ်ခုဖြစ်နေတော့သည်။
လူက သူနဲ့အတူတူမနေရတဲ့ညတွေများလာသလို သူအလိုးမခံရသဖြင့်လည်း စိတ်တွေက ထကြွကာ နေမထိ ထိုင်မသာဖြစ်နေသည် အချိန်ရောက်တိုင်းပင်။ သူမိန်းကလေးရည်းစား ရနေကြောင်း ကပ္ပလီကတဆင့်သိရသည်။ ကျွန်တော်က ယောက်ျားလေးတစ်ယောက်ပဲ မိန်းမ မှ မဟုတ်တာ သူမကြိုက်တာ မဆန်းပေမယ့်။ ကျွန်တော်ကတော့ သူ့ကိုကြိုက်နေတာ ဆန်းနေသည်။ ပိုဝေးမှ အရမ်းလွမ်းတတ်ချစ်တတ်သလိုဖြစ်နေသည်။ သူဘာဖြစ် လို့ ကျနွ်တော့်ကို သည်လိုလုပ်ရတာလဲ ကျွန်တော်သူ့အပေါ် ကောင်းအောင်နေခဲ့တယ်။သူအစကတည်းက မိန်းကလေးရည်းစားထားမယ်ဆို ကျွန်တော့်ကိုအပျော်သဘောနဲ သည်လို လိုးခဲ့တာလား။ သူ မလုပ်သင့်ပေ။ ထားပါတော့ ကျွန်တော်ကလည်း စိတ်ပါလို့ဖြစ်ခ့တာပဲလေ ။
သည်မနက် စျေးသွားတော့ သူ့အတွက် အနက်ရောင် T-shirt နဲ့ ဂျင်းအတိုလေးကို သဘောကျကာ
၀ယ်ပီး ကပ္ပလီကတဆင့် သူ့ကိုပေးလိုက်သည်။ သူလက်ခံသည်တဲ့။ ညနေ ကျွန်တော် သူနေတဲ့ တဲရှိရာ သံပုရာခြံကို လာဖို့ သူကိုယ်တိုင် နေ့လယ် ထမင်းစားရင်းလာပြောသည်။ ထိုနေ့ပင် မင်းမင်းအတွက်ပြသနာ တက်တဲ့နေ့ ဖြစ်ခဲ့လေသည်။ကျနွ်တော်မုန်းသော သူများအတွင်းခံတွေ ယူ၀တ်တာ မင်းမင်းဖြစ်မှန်း။ သူများအသုံး အဆောင်တွေ ယူသုံးတာ။ ပိုက်ဆံတွေ တွေ့ရင်ယူတာ ။ အဆိုးဆုံးက အဘိုး ပိုက်ဆံ အချို့ကိုပင်မက ဖိနပ်အသစ်ကိုပင် ညဘက် ခိုးစီးတာကို အဘိုးကိုယ်တိုင် သိသွားယုံမက အ၀တ်ချိတ်တွေကို ခိုးယူသုံးတာပါ မိတော့ ခေါ်ယူဆုံး မကာ နောက်တစ်ခါဆို အလုပ်ထုတ်ကာ ခြံထဲက ထွက်ရမယ်ဖြစ်ကြောင်းပြောပြီး သူ့အ၀တ်အစားများကိုပါ အိမ်မှာ လာမထားရန်ပြောကာ ကျွန်တော့်အား သူ့အ၀တ်ထုတ်ပေးလိုက်သည်။ ကျွန်တော်စိတ်မကောင်းပေမယ့် ဘာမှမတတ်နိုင်ပါ။ သူ့ကို လူတိုင်းက ချဉ်နေကြသည်လေ သူ့အကျင့် တွေကို သိသွားတာကိုး။ ကျွန်တော်သာ မပြတ်နိုင်တာ။ အဘိုးက အိမ်ကို မလာရန်ပင် ပြောထားတော့သည်။
“ မင်း ဟိုတစ်ခါ ပိုက်ဆံပျောက်တာ။ ဘောင်းဘီပျောက်ကတည်းက ငါစုံစမ်းနေတာ ငါ့အိမ်မှာ တစ်ခါမှသည်လိုမဖြစ်ဖူးဘူး သည်ကောင်လာမှဖြစ်တာ။ ငါခရီးသွားတုန်း ဘာဖြစ်နေတာလဲဆိုတာငါစုံစမ်းခိုင်းတော့ သည်ကောင် ခိုးတာ။ ဝှက်တာ။ အကျင့်မကောင်းတာသိရတယ်။ မနေ့က ကပ္ပလီပြောမှ သည်ကောင်က အရင်က ဘူတာကြီးဘက် ထမင်း ဆိုင်မှာ ထမင်းချက်လုပ်တုန်းက သည်လိုပဲခိုးတတ်တာတို့ ။ အခြောက်မတွေ မိန်းမပျက်တွေနဲ့ လိုးတာ သိရတယ် ရုပ်ကလေး သနားကမားနဲ့ အကျင့်က မကောင်းဘူး။ ဟိုနေ့က မင်းကို ဘာလို့လာပြန်မအိပ်တာလဲ မေးဖို့ ခေါ်ခိုင်းကတည်းက ငါသူ့ကို သတိပေးထားပြီးပြီ ဒါပေမယ့် သည် ကောင် က အင်း ဆိုပီး လုပ်ချင်တာလုပ်နေတယ်။ သတိထားပါ ပိုက်ဆံတွေ ပစ္စည်းတွေကို ရော မင်းနံရံကပ်ဗီရိုကိုလည်း သော့ခတ်ထားတော့…”
အဘိုး တော်တော် ဒေါသထွက်နေသည်။
ကပ္ပလီက ဘာလို့ဖော်ကောင်လုပ်တာလဲ သူလည်း မင်းမင်းနဲ့ ပေါင်းနေတာပဲဟာ။ အဘိုးပြောသလိုဆို မင်းမင်းက တော်တော်ဆိုးတာပဲ ။ ငါ့နဲ့ ကိုမင်းမင်းအကြောင်းတွေ အဘိုး မသိလောက်ပါဘူး ။ သိများသိသွားသလား မသိဘူး။ ဘုရား…ဘုရား ကျွန်တော် သက်ပြင်းချကာ… သော့အားလှမ်းယူလိုက်မိသည်။ သည်ညမိုးမရွာပေမယ့် လသာသည်။
10 နာရီအထိ မအိပ်သေးဘဲ သံပုရာခြံဘက်ကိုထွက်လာမိသည်။ မင်းမင်း ပြန်ရောက်ပီလားမသိ။ ခြံထဲမှာရော တဲမှာရော ဘယ်သူမှမရှိပေ။ တစ်အောင့်လောက်ကြာတော့ ခြံအပြင်ဘက်ကနေ ကိုမင်းမင်း သံပုရာခြံဘက် ကူးလာတာမြင်လိုက်ရတော့ ကျွန်တောဝမ်းသာသွားသည်။ ကျွန်တော် ၀ယ်ပေးထားသော T-Shirt အင်္ကျီ အနက် ဂျင်းဘောင်းဘီနဲ့ လိုက်ဖက်နေသော ကိုမင်းမင်းကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ ကျွန်တော့်စိတ်ထဲ ပျော်သွားသည်။ သူ့အား ပြေးဖက်လိုက်မိသည်။သူကတော့ ကိုယ်လုံးကိုတောင့်ကာ အလိုက်သင့် ကျွန်တော့်အား ပြန်ဖက်ထားလိုက်သည်။
တံလျပ်ကိုရေထင်
မတွေ့တာကြာတော့ သူနည်းနည်းပိန်သွားပေမယ့် အရင်လို ကြည့်လို့ကောင်းနေဆဲပါ။ ဘာပဲပြောပြော
ကျွန်တော် သူ့ကို အပြစ်မမြင်ဘဲ ချစ်နေဆဲပါ။ သူ့ကို လူကောင်းဖြစ်အောင် ပြန်လည် ပြုပြင်ရေးရမယ်လို့
စိတ်ထဲက စဉ်းစားနေမိသည်။
“ ကိုမင်းမင်း….ကျွန်တော် …အရမ်း…. သတိရနေတာ…. နည်းနည်းပိန်သွားတယ်နော် ခု ဟိုကောင်မလေး ဆီက ပြန်လာတာမဟုတ်လား…”
ကျွန်တော် မေးလိုက်တော့သူက-
“ဟုတ်တယ်…..မင်း အဘိုးကိုချွန်လိုက်တာလား ငါမိန်းကလေးရည်းစားထားပီး မင်းကို ညဘက်လာ
မလိုးတော့… မင်း ဘာသဘောလဲ….ငါ့ကို မနှောက်ယှက်နဲ့တော့ မင်းဘာသာ အခြားတစ်ယောက် ရှာနေတော့”
“ဟာ… မဟုတ်ဘူး… ကျွန်တော်ဘာမှမသိဘူး …. အဘိုးကိုဘာမှလည်းမပြောဘူး။ သိရင်တောင် မပြောဘူး အဘိုး အိမ်ကနေ နှင်ချမှာစိုးလို့…ကိုမင်းမင်းကို မခွဲနိုင်လို့… တကယ်ပါ ကျနွ်တော့်ကိုယုံပါ…ကျွန်တော့်ကို ပစ်မထားပါနဲ့ဗျ.. အစ်ကို မိန်းကလေးနဲ့ ချစ်သူဖြစ်ရင်ဖြစ်ပါ… ယူချင်ယူပါ….
ကျ….နော့…ကို.တော့ ….. သူနဲ့ မယူခင်အထိ သည်လိုရှောင်မနေပါနဲ……ဗျ”
ငိုသံပါသလိုဖြစ်လာကာ မျက်ရည်တို့ဝဲလာသဖြင့် မနည်းထိန်းထားလိုက်သည်။
ကျွန်တော်ပြောရင်း သူ့ရင်ဘတ်ထဲခေါင်းတိုး ၀င်ကာ သူ့အား တင်းကျပ်စွာ ဖက်ထားလိုက်ပြီး မျက်ရည်
မထွက်အောင် ကြိုးစားနေသည်။ ကျွန်တော် ဘယ်လိမှ ခံနိုင်ရည်မရှိတော့ပါဘူး ။ အထီးကျန်စွာနေခဲ့ပေမယ့် သူနဲ့တွေ့ပြီး အတူတူမအိပ်ရတဲ့ ညတွေကို ကျနွ်တော် ကြောက်နေတယ်။
ကျွန်တော်သူ့ကို အဆုံးအရှုံးမခံနိုင် ပါဘူး။ သူ့ကို ကျွန်တော်ချစ်တယ်။သူ့အတွက်
ကျွန်တော်တတ်နိုင်တာလုပ်ပေးမယ်။ သူတစ်ချက်တွေဝေသွားကာ သက်ပြင်းတစ်ချက်မှုတ်ထုတ်ကာ
ကျွန်တော့်ခေါင်းကို ပုတ်နေရင်းကနေ ကျောပြင်ကို ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။
ထိုမှတဆင့် ကျွန်တော်တင်ပါးပေါ်သို့ သူ့လက်တွေရောက်လာကာ ခဏ တုန့်ဆိုင်းသွားကာ ပြီးတော့
အောက်ရှိ တင်ပါးလုံးလုံး ကျစ်ကျစ်တင်းတင်းလေးဆီရောက်လာကာ ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။
သူ့အသက်ရှူသံတွေမြန်လာ သလို ကျွန်တော်လည်း မြန်လာသည်။
သူ့အား မော့ကြည့်လိုက်ပြီး သူ့ပါးအား ကျွန်တော် အငမ်းမရ ဘယ်ပြန် ညာပြန်နမ်းလိုက်သည်။
သူ့လည်ပင်းတွေ ကို အနမ်းမိုးစွေမိသည်။ ကျွန်တော်သူ့ကို အရမ်းလွမ်းနေတာလေ။
အရမ်းသတိရနေတာ။ အရမ်းနေချင်နေတာသူနဲ့။ ခုတော့ သူ့ကိုတွေ့ လိုက်ရတော့
အရမ်း၀မ်းသာမိတယ်။ရင်ချင်းအပ်ကာ ဖက်ထားမိသဖြင့် သူ့လီးကလည်းကျွန်တော့်
ပေါင်ကိုတောင်ပြီးလာထောင့်တာ ကို ခံစားလိုက်မိသဖြင့် မီးပွင့်သွားတော့သည်။ တဏှာမီးတွေ
နှစ်ယောက်လုံးပွင့်သွားတာပါ။ သူလည်း လိုးချင်နေတာသိတာပေါ့ ကျွန်တော်လည်း ငတ်နေတာ
ကြာတော့ ခံချင်ပီလေ။ ဒါပေမယ့်…. သံပုရာခြံထဲမှာ… တဲထဲ၀င်တုန်း လူပြန်လာလို့မိနေမှအခက်လေ။
သူကျွန်တော် ဖက်ထားတာ ရုန်းချင်ပေမယ့် လိုးလည်းလိုးချင်တယ်ဆိုတာ ကျွန်တော်သိတယ်။ သူ
အိုက်တင်မခံနိုင်တော့….
“ မင်း… ညစာစားချင်နေတယ် ….မဟုတ်လား…..ကျွေးမယ်…. ပြီးရင်ပြန်တော့….. သည်နေရာမှာပဲ
ကျွေးလိုက်မယ်…လူမလာခင်…..လုပ်… လီးအရင်စုပ်ပေးကွာ…အ…ရှီး…”
သူ အကိုင်အတွယ်တွေက ကြမ်းလာသည်။ ကျွန်တော့် စွပ်ကျယ်ကို ဆွဲပြီး မတင်ကာ ချွတ်လိုက်သည်။
ဘောလုံးကန်တဲ့ဘောင်းဘီအနက်လေးကို ပေါင်လယ်ထိ ဆွဲချွတ်ချကာ ဖင်သားများကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်
ကြမ်း ကြမ်းတမ်းတမ်းနယ်နေသည်။ ကျွန်တော် ကိုယ်လုံးလေးကော့ကာ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို
စုပ်လိုက်သည်။ သူက ပြန်မစုပ်ပါ။
“ …ကို…မင်း…အရမ်းစိမ်းကားတာပဲ….ရပါတယ်….စားတာတော့ စားချင်တယ်….လူမိကုန်မယ်… အိမ်ကို
လိုက်ခဲ့လေ…”
“ ကျွတ်… မင်းကလည်း…. သည်မှာပဲ ကျွေးမယ်…… မစားချင်လည်းနေ…..ငါပြန်အိပ်တော့မယ်…..
တော်ပြီ….”
“ဟာ….. အလိုတော့… မလုပ်ပါနဲ့….ကိုမင်း….ကိုမင်းသဘောပါ….”
ကျွန်တော်ပြောရင်း သူ့ကျောပြင်ကိုပွတ်သပ်ပေးရင်း ဂျင်းဘောင်းဘီအောက်က ဖုဖောင်းနေသော
သူ့ လီးကြီးကို ပွတ်သပ်ရင်း ချိတ်ကိုဖြုတ်၊ ဇစ်ကိုဆွဲချကာ အပြင်သို့လီးကိုဆွဲထုတ်ပြီး ဂွင်းထုသလို
ထုပေးနေသည်။ သူစိတ်ပြောင်းသွားရင် ညစာ ငတ်နေမယ်။
သူက ကျွန်တော့် သဘောတူချက်ရတာနဲ့ ကျွန်တော့် ခေါင်းကိုဖိကာ သူ့ပေါင်ခြံသို့ ပို့နေသည်။
ကျွန်တော်ကလည်း မစားရတာကြာပီဆိုပေမယ့် သူ့မျက်နှာလေးကို ကော့ပြီးနမ်းကာ သူ့ T-Shirt ကို
အပေါ်ကိုပင့်ကာ ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ သံပုရာပင်ပေါ်ချိတ်လိုက်သည် ကျွန်တော့် စွပ်ကျယ်ရော။
တဲထဲမှာ သွားအလိုးခံလို့ ၀င်ပေါက်တစ်ပေါက်သာရှိသော တဲက လူ၀င်ရင်တန်းခနဲမိနိုင်သည်။ လကလည်း
သာနေသဖြင့် သံပုရာခြံထဲမှာကလည်း မြေကြီးက မာသည်။ ထို့ကြောင့် အပင်အနည်းငယ်ကွယ်ကာ
ဒေါင့်ကြနေသော မြို့သောက်ရေကန်ခြံစည်းရိုးနဲ့ သံပုရာခြံဘက်ကိုကူးသော သဲသောင်ပြင်
အုန်းပင်တန်းသို့ ကိုမင်းမင်းကိုလက်ဆွဲခေါ်လာလိုက်သည်။ လူကလည်း ခံချင်နေပီလေ။ သူလည်း
လိုးချင်ပေမယ့် အိုက်တင်ခံ နေတာသိသားပဲ။
သဲပြင်ပေါ်ရောက်တော့ သူက ကျွန်တော့်အားနောက်ကနေ သူ့လီးဖြင့်ထောက်ကာ ဖက်ထားပြီး
နို့သီးလေးများ ကို ပွတ်နေသည်။
ထို့နောက် ကျနွ်တော် သူ့ရှေ့တွင် ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်သည်။ သူ့လီးလေးအား အနမ်းတွေ
ပေးလိုက်သည်။ ကိုယ်က ချစ်တော့ မရွံမရှာ မရှက်တော့ပေ။ သူ့ဂျင်းဘောင်းဘီအတိုကို ကျွန်တော်
အောက်သို့ ဆွဲချပြီး ငေါက်ခနဲတောင်နေသော သူ့လီးကြီးအား လျှာဖျားဖြင့် ကလိပြီး အငမ်းမရ
ပါစပ်ထဲအကုန်ထည့်ကာ စုပ်လိုက်မှုတ်လိုက်ဖြင့် သူကြိုက်သော အမေရိကန်မှုတ်နည်းအတိုင်း
မှုတ်ပေးနေတော့သည်။ သူလည်း တရှီးရှိး တအအ ဖြင့် ဖီးတွေတက်ကာ လီးကို ကျွန်တော့်ခေါင်းကို ဖိပြီး
အာခေါင်အဆုံးအာခေါင်ထိထောက်အောင် လိုးသွင်းပါတော့သည်။
ကျွန်တော် တံတွေးတွေပင်မျိုမချနိုင် အသက်ပင်ရှူမ၀.. တအွန့်အွန့် တအင့်အင့် တပွမ်ပွမ်…တအုအု ဖြင့်
အသံတွေမြည်ကာ သူကောင်းအောင် မျက်ရည်တွေဝဲကာ ပျို့အံချင်သောစိတ်ကို ချိုးနှီမ်ကာ
စိတ်ပါလက်ပါ မှုတ်ပေးနေသည်။ သူ့လီးဥတွေကို လ ည်း တစ်လုံးချင်းငုံကာ စုပ်ပေးလိုက်တော့ သူအ ခနဲ
အော်ကာ ကော့ကော့တက်သွားသည်။ တတ်သလောက် မှတ်သလောက် သူ့လီးချောင်းကိုလည်း
ဘေးတိုက်တွေ အပေါ် အောက် ပါးစပ်ကထုတ်လိုက် ဘေးကလျှက်လိုက် စုပ်လိုက်လုပ်ပေးနေသည်။
သူ့ အတွက်ကတော့ ငရုတ်သီးစပ်သလို တအီးအီး တရှူးရှူးဖြင့် အသံတွေမြည်လိုက် ခေါင်းကိုမော့လိုက်
ခါးကေိုကော့လိုက် ခေါင်းကိုကိုင်ကာ လီးကိုညှောင့်လိုက်ဖြင့် လောကစည်းစိမ်ကို
ကန်ရေပြင်ပေါ်တိုက်ခတ် လာသော လေနုအေးလေးဖြင့် စည်းစိမ်အပြည့်ခံစားနေတော့သည်။
“…မြန်မြန်လိုးမှဖြစ်မယ်….မင်း… ငါထွက်ကုန်တော့မယ်…. အီး…အ….အင်… ဖင်လေးဘက်ထောက်
ကုန်းပေး…”
ဆိုကာ ကျွန်တော့်ပါးစပ်ထဲက တံတွေးများဖြင့် စွတ်စိုနေသော သူ့လီးချောင်းကြီးကို ပလွတ်ခနဲ ဖြုတ်ကာ
လက်ကလည်း ကျွန်တော့်ကို တွန်းလှဲလိုက်သည်။ထိုအချိန်မှသာ ရေကန်ဘက်က တိုက် လာသော
လေနုအေးကို တ၀ရှူရှိက်ကာ အမောဖြေမိသည်။ကျွန်တော်မငြင်းပါ လေးဘက်ထောက်ကုန်းလိုက်ကာ
ဖင်ကို သူ့ ဘက်သို့ကော့ပေးထား ပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ကားပေးထားလိုက်သည်။ ကျွန်တော်
ခံချင်တယ်။ သူပျော်ရင် သူကျေနပ်ရင် ကျွန်တာ့်ကို ခါးခါးသီးသီး ပစ် မထားခဲ့နိုင်ပါဘူးလို့တွေးကာ
သူ့အတွက် အကောင်းဆုံးလုပ်ပေးချင်သည်သာရှိသည်။
သူလည်း သူ့ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်သလို ကျွန်တော့်ဘောင်းဘီကိုလည်း ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။
ခုတော့ နှစ်ယောက်စလုံး အပေါ်ပိုင်းသာမက အောက်ပိုင်းပါ ဗလာဖြစ်သွားတော့သည်။ လေနုအေးက
တိုးသဖြင့် ကြက်သီးပင်ထသွားသည်။
ထုံးစံအတိုင်း သူက တံတွေးများဖြင့် ကျွန်တော့်ခရေ၀အား ရွှဲနေအောင် ဆွတ်တော့သည်။ ပြီးတော့
ကျွန်တော် ဖြဲထားသော ခြေနှစ်ချောင်းထဲ၀င် ကျွန်တော့ဖင်နောက် ဒူးထောက်က မာတောင်နေသော
သူ့လီးကို အရင်းက နေ ထိန်းကိုင်ပြီး ကျွန်တော့်ခါးကို လက်တစ်ဖက်ကကိုင်ကာ
ဖိသွင်းလိုက်ပါတော့သည်။ဇွက်ခနဲ လီးတစ်၀က်လောက်က ခရေကိုထိုးခွဲကာ၀င်သွားတော့သည်။ အ ခနဲ
တစ်ချက်တော့ တိုးတိုးအော်မိသည်။ ပြီးတော့ သူမာန်ထသံ တဟင်းဟင်းကို
ကြားလိုက်ရသည်။နောက်အဆုံး ထိ ဖိဆောင့်သွင်းလိုက်တော့သည် ဒုတ်ခနဲ လီးအရင်းထိဖင်သားကိုလာထိသလို သူ့ဆီးခုံ မွေးများကလည်း စူးခနဲ လာထောက်သည်။
နောက်တော့သူက တစ်၀က်လောက်ပြန်ပြီးနောက်ဆုတ်ကာ ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန် လိုးညှောင့်သွင်းတော့သည်။
သဲပြင်မှာ ကျနွ်တော်လေးဘက်ထောက်ထားသဖြင့် ခြေလက်တို့ သဲတောထဲ ကျွံကုန်သည်။ လူနှစ်ယောက်
၀ိတ်ကိုး။ သဲပေါ်မှာမို့ တော်သေးတယ် မြေမာမှာဆိုကျွန်တော် လက်တွေ ဒူးတွေနာနေလောက်ပြီ။
သူလည်း တဖြည်းဖြည်း အရှိန်ရလာကာ မြန်မြန်မှန်မှန်အရှိန်တိုးလိုးပါတော့သည်။
ကျွန်တော်လည်း ငတ်နေသဖြင့် စိတ်ကလည်းအရမ်းခံချင်နေတာကတစ်ကြောင်း
ကောင်းကောင်းကော့ကာ ဖင်ထိုး ပြီး ခံနေတော့သည်။ သူလည်း ဖီးတွေတက်က ညဘက်တွင်တအင့်အင့်
တဘတ်ဘတ် သူ့လီးဥနဲ့ ပေါင် ဆီးခုံ တို့ ကျွန်တော့်တင်ပါးကို လာရိုက်သံဆောင့်သံ သူဖီးတက်သံ ဖြင့်
ညည်းသံ တစ်ချက်ချက် အောင့်သဖြင့် ကျွန်တော်ညည်းသံ ကောင်းလာသဖြင့် တအင်းအင်းညည်းသံတို့သာ ခပ်အုပ်အုပ်လွှမ်းမိုးနေတော့သည်။
လသာသော သဲပြင်ပေါ် လေးဘက်ထောက်လိုးနေသည့်မြင်ကွင်းကို ကိုမင်းမင်းနဲ့ ပေါင်းကာ
တိတ်တဆိတ်ခြောင်းနေသော ကပ္ပလီတစ်ယောက် ဖီးလ်တွေစွတ်တက်ပြီး ဂွင်းထုကာ ကွယ်ရာက
ခြောင်းနေမှန်းကို ထိုစဉ်က ကျွန်တော် လေးဘက်ထောက်ဖင်ကုန်းထားသဖြင့် မသိခဲ့ပါ။ ထိုမသိ လိုက်မှုက
နောင်တစ်ချိန် ကပ္ပလီ၏ အကျပ်ကိုင် ခြိမ်းခြောက်မှုကို ခံရမှ ကိုမင်းမင်းနဲ့ ကပ္ပလီတို့ တိုင်ပင်ကာ
ကျွန်တော့်အား ထောင်ခြောက်ဆင်ခဲ့ကြောင်းကို နောက်ကျမှသိရလေတော့သည်။
သူလိုးအားတွေ တရှိန်တက်လာပြီး ချွေးတွေစို့လာသည်။ ကျွန်တော်လည်း တော်တော်ကောင်းနေသဖြင့်
ဖင်ကို ကော့ကာ အရှေ့ကို လဲမကျအောင် ခြေတွေလက်တွေ ယိုင်ပြီး လဲမကျအောင်ထိန်းကာခံနေမိသည်။
ဆေးလိပ်ကြိုက်သော ကိုမင်းမင်းကတော့ဖြင့် ကြာကြာသိပ်မလိုးနိုင်တော့ပါ သူမောလာကာ အသက်
ရှူသံတွေ မြန် လာပြီး သူမပြီးချင်ပေမယ့် ပြီးရတော့မည့်အခြေအနေတွင်
“ …အ…အ.. ငါ…ပြီးလည်း…ပြီးချင်ပြီ….မောလို့ သည်လိုပဲ .ခဏ စိမ်…ထားမယ်…နားမယ်နော်…”
ကျွန်တာ် ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ သူက လီးကိုတဆုံးသွင်းကာ ခဏ အမောဖြေနေတော့သည်။
ကျွန်တော့ ဖင်သားဖြူဖြူတင်းတင်းများကို လရောင်အောက်တွင် ကြည့်ပြီး စိတ်ထလာက
တဖြန်းဖြန်းရိုက်နေသည်။
စပ်ဖျင်းဖျင်းဖြစ်ပေမယ့် သူ့စိတ်ကြိုက်လုပ်ပါစေ သူပျော်ရင်ပြီးတာပဲလေဆိုကာ ကျွန်တော်ငြိမ်နေမိသည်။
ထိုအသံက ကပ္ပလီကို အချက်ပေးသံဖြစ်ကြောင်းနောက်မှသိရသည်။
ထို့နောက် သူ့လီးကို ပြန်ထုတ်ကာ အသားကုန်ကြုံးလိုး ပါတော့သည်။ ကျွန်တော်လည်း ခြေလက်တို့ပင်
မမြဲ ချင်တော့ အသားကုန်ကုန်း ခံနေရသည်။ အောင့်လည်းအောင့် ကောင်းလည်းကောင်းနေသည်။
အချက် 50 ကျော်ခပ်မြန်မြန်လိုးပြီးတော့ သူ့လီး ကိုကမန်းကတန်း ဗွက်ခနဲ ခရေ၀ကနေ ဆွဲထုတ်ကာ
ကျွန်တော့် ဖင်နှင့် ကျောကုန်းပေါ်သို့ သူ့လီးရည် ပူပူပျစ်ပျစ်များကို တလဟောပန်းပစ်လိုက်တော့သည်။
ပါးစပ်ကလည်း တအားအား ညည်းကာ သူ ကျွန်တော့်ကျောကုန်းပေါ် မှောက်ကာ မှီလိုက်ပါတော့သည်။
ဆက်ရန် အပိုင်း - ၈
---------------------------------------------
မှတ်ချက်။ ။ ထန်ပြီး ထုပါ.. အတုမယူပါနှင့်😁
<Zawgyi>
သုံးပင္လိမ္တဲ့ည
အပိုင္း - ၇
#Credit;C.K.O
မင္းသားေလးလို႔ မွတ္ထင္ထားပါတယ္
မိုးလင္းေတာ့ သူ့အတြက္ နံနက္စာ မုန္႔၀ယ္ခါ သူ့အတြက္အိမ္မွာ ဘယ္သူမွမျမင္ေအာင္ ေစာေစာစီးစီး
ပန္းကန္ထဲ ျပင္ေပးခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ က်ႏြ္ေတာ္ ေရမိုးခ်ိဳး က်ႏြ္ေတာ့္အ၀တ္ေရာ သူ့အ၀တ္ပါေလွ်ာ္ကာ နံနက္စာ စားေသာက္ရန္ႏွင့္ အလုပ္၀င္ရန္ ထြက္ခဲ့သည္။
အလုပ္ေတြမ်ားေနသျဖင့္ ေန႔လယ္ ထမင္းကိုေနာက္က်မွ စားၿပီး အိမ္ကိုျပန္လာေတာ့ သူ့အားမေတြ႕ရေပ။ သူ ဘယ္မ်ားသြားေနပါလိမ့္။ ထို႔ေနာက္ ကားတစ္စီးျဖင့္ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားေရာက္လာသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္လည္း အလုပ္ကိုအေျပးထြက္ကာ လုပ္စရာရွိတာလုပ္ခဲ့သည္။ ညေနေစာင္းခါနီး မ်က္ႏွာသစ္ရန္အိမ္ဘက္ရွိ အုတ္ေရ ကန္သို႔ျပန္လာကာမ်က္ႏွာသစ္ၿပီး tip money အခ်ိဳ႕အား ႂကြက္ေလွ်ာက္ရွိ ဘီ႐ိုထဲသို႔ထည့္ကာ ထားၿပီး အ၀တ္ေျခာက္ မ်ားအား ႐ုပ္သိမ္းကာ အလုပ္ကိုျပန္ခဲ့သည္။
ညေနျပန္လာတာေနာက္က်ေတာ့ ကိုမင္းမင္းႏွင့္ ကပၸလီတို႔ အတူတူ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး အ၀တ္အစား သစ္ေတြနဲ႔ ၿခံျပင္တံခါးကိုေလွ်ာက္သြားတာ ျမင္လိုက္ရသည္။ကြၽန္ေတာ္လည္း လွမ္းမေခၚေတာ့ဘဲ။ ေရမိုးခ်ိဳးကာ အ၀တ္အစားလဲ ၿပီး ဒီေန႔ tip money ေတြ ထပ္ရသျဖင့္ မနက္က ဗီ႐ိုေလးထဲ ထည့္ခဲ့ေသာ ပိုက္ဆံႏွင့္ေပါင္းၿပီး အိမ္အတြက္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ္သုံးဖို႔ ၿပီးေတာ့ ကိုမင္းမင္း အတြက္ အ၀တ္အစားတစ္စုံ အမွတ္တရ၀ယ္ေပးဖို႔ စိတ္ကူးကာ ဖြင့္လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ ပိုက္ဆံေတြက မရွိေတာ့သလို ကြၽန္ေတာ္သုံးေနက် ေရေမႊးပုလင္းေတြလည္း အဖုံးပြင့္ကာ အထဲက ပစၥည္းေတြလည္း ဖ႐ိုဖရဲနဲ႔ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ ဘယ္သူယူသြားတာလဲ။
ဒါမွမဟုတ္ ငါပဲ အထားမွားတာလား ျပန္စဉ္းစားကာ ေနရာအႏွံ႔ရွာမိသည္။ မေတြ႕သည့္အဆုံး ကိုယ္ပဲအထားမွားတာ က်ေပ်ာက္တာလို႔ပဲစိတ္ေျဖလိုက္သည္။ သည္အိမ္မွာ ဘယ္သူမွ ငါ႔ပစၥည္းေတြကို စပ္စပ္စုစု သုံးတတ္တာမရွိ။ ယူတာမရွိပါဘူး အရင္က ဘာထားထား မေပ်ာက္ဖူးေပမယ့္ ခု အ၀တ္တန္းက စြပ္က်ယ္ အျဖဴေရာင္ေလးကလည္းမရွိေတာ့။ စဉ္းစားေနတုန္း ။ ေရခ်ိဳးေသာ အုတ္ကန္ ဘက္ဆီက မီးဖိုမွ ဓားကိုင္ဆရာ ကုညိဳရဲ႕အသံကို ၾကားလိုက္ ရသည္။
“ေတာက္ …….ေန႔လယ္က ပူလို႔ေရလာခ်ိဳးတုန္း ေလွ်ာ္ထားတဲ့ ငါ႔အတြင္းခံ အနက္ေရာင္ေလး ေခြးခ်ီတာလည္း မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ။ ဘယ္သူ ေကာက္ပစ္လိုက္လဲ ေလတိုက္ရင္လည္း ခ်ဳံေပၚပဲတင္မွာ။ ဘယ္ေရာက္မွန္းမသိဘူး။ ဘယ္သူမ်ား မွား၀တ္တာလဲမသိဘူး”
ကြၽန္ေတာ္ အျပင္ကိုထြက္သြားၿပီး အသားညိဳညိဳ ဆံပင္ေကာက္ေကာက္ အရပ္က ကြၽန္ေတာ္နဲ႔အတူတူ
ပဲရွိကာ စိတ္ဆတ္တတ္ေသာ ကိုညိဳအား
“ ကိုညိဳ႕ကို သူမ်ားေနာက္တာထင္တယ္ဗ်။ ဒါမွမဟုတ္ ေန႔လယ္က ေလတိုက္တုန္း ေအာက္က်ေနတာကို
ေခြးမ်ား ခ်ီသြားသလားမသိဘူး။ ညီေလး ေတြ႕ရင္ ရွာထားေပးမယ္ ေန႔လယ္က အစ္ကိုလွမ္းထားတာ ညီေလး ျမင္လိုက္တာပဲ “
“ ေအး….ေအး… ရတယ္ ..ညီေလး…ကိစၥမရွိဘူး.”
ကိုညိဳထြက္သြားေတာ့မွာ အတြင္းခံေဘာင္းဘီ ကိစၥက ေခါင္းထဲေရာက္လာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ဟိုေန႔က
လွန္းထားတဲ့ က်ႏြ္ေတာ့ အတြင္းခံ အနီေလးလည္း ကိုမင္းမင္း ယူ၀တ္ကာ ေရခ်ိဳးမွ အ၀တ္ေလွ်ာ္ဖို႔ ထည့္တဲ့ ေရပုံးထဲ လာထည့္တာကိုျမင္လို႔ မေျပာခ်င္ေပမယ့္ အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို ယူ၀တ္တာေတာ့မႀကိဳက္ သျဖင့္ မရွိရင္ အသစ္၀ယ္ေပးမည္။ ၀တ္ထားပီးသား ကိုလည္း ေလွ်ာ္ေပးပါမယ္လို႔ေျပာထားတာ။ သူ….ကိုမင္းမင္းပဲ မွား၀တ္သြားသလား မသိ။
စိတ္ထဲထင့္ခနဲ႔ျဖစ္ကာ သက္ျပင္းခ်မိသည္။ ထုံးစံ အတိုင္း ထိုညက မိုးေတြရြာကာ ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္ တည္း အိမ္မွာ ကိုမင္းမင္းကို ေမွ်ာ္ေနမိေပမယ့္ ေရာက္မလာခဲ့ပါ။ ကိုေက်ာ္စိုးလည္း ေရလာမခ်ိဳး ညစဉ္ သူနဲ႔ခ်စ္ရည္လူးကာ ခ်စ္စခန္းဖြင့္ေနက်လို ျဖစ္ခဲ့တာ သိပ္မၾကာေပမယ့္ လူက အခ်ိန္ေရာက္တိုင္း တစ္ခုခုလို ေနသလိုခံစားရကာ လိင္ဆက္ဆံလိုစိတ္ေရာ စိတ္ပူတာ ေရာ အားငယ္ အထီးက်န္တာေရာ ခံစားခ်က္မ်ားျပည့္ႏွက္ကာ ကိုမင္းမင္းရဲ႕ မီးပူးတိုက္ၿပီး သား အကႌ်ေလး ကို သာရင္ဘတ္ေပၚ တင္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ သည္။
မနက္မိုးလင္းေတာ့ ကိုမင္းမင္းျပန္မေရာက္လာသျဖင့္ စိတ္ထဲပူသြားကာ ၿခံအႏွံ႔ မသိမသာလိုက္ရွာမိသည္။ waiter အေဆာင္ မီးဖိုခန္း အုန္းၿခံထဲက ေရကန္ႀကီးအနီးတြင္ ကာရာအိုေကအခန္းအျဖစ္ အရင္က ထားတားေသာ ဘန္ဂလိုပုံစံ စေတကာ အနက္တပ္ထားေသာအခန္း ေနာက္ဆုံး ကပၸလီတို႔ေနရာ သံပုရာၿခံ ဘက္သို႔ ကူးလာမိသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ကိုမင္းမင္းကို ေပးထားေသာ အကႌ်နဲ႔ ကပၸလီကိုေတြ႕ေတာ့အံ့ၾသသြားမိသည္။
“ မင္းမင္းကိုလာရွာတာလား။ ဟဲ- ဟဲ ညက သူ ဟိုဘက္ရြာ နားက ေစာ္တစ္ေပြဆီ သြားေၾကာင္တာ ေနာက္က်လို႔ မိုးမိသြားတာ ငါလည္း အတူတူ သြားတာ….. စိတ္ပူေနတယ္ေပါ႔….ဟီး..ဟီး…. မင္းမင္း….ဒီမွာ မင္းအခ်စ္ေလး….ညက မင္းျပန္မအိပ္လို႔ လိုက္ရွာေနတယ္….ထေတြ႕လိုက္ဦး…..”
ကြၽန္ေတာ့္နားကိုပင္ မယုံႏိုင္ျဖစ္သြားသည္။ ဒါဆို သူညတိုင္း ကြၽန္ေတာ့္ဆီမလာျဖစ္တာ ေနာက္က်တာ သည္ ရြာသူ သူ့ခ်စ္သူရွိတဲ့ေနရာဆီသြားေနတာေပါ႔….ဒါဆို….ငါက သူ့အတြက္ ဘာလဲ ကြၽန္ေတာ္ မ်က္ႏွာ မပ်က္ေအာင္ထိန္း ထားရင္း တဲအထဲ ၀င္ၾကည့္ေတာ့…ကိုမင္းမင္းတစ္ေယာက္ အိမ္မႈန္စုံမႊားျဖင့္ ပုဆိုးမႏိုင္ ပုဝါမႏိုင္ထလာသည္။ မိုးမိလို႔လဲ ထားတာထင္သည္။ မ်က္လုံးေတြနီရဲကာ ကိုယ္ေတြလည္းပူေနသည္။ သူ့ကို တြဲကာ အိမ္ဘက္သို႔ ေခၚလာၿပီး။ ေရပတ္တိုက္ေပးကာ အ၀တ္အစားလဲေပးလိုက္ သည္။ ေႏြးေထြးေအာင္ အိမ္ယာထဲပို႔ေပးၿပီး အဖ်ားသက္သာေစရန္ ေဆးနဲ႔ ေဆးမေသာက္မီ စားဖို႔ ကိတ္မုန္႔နဲ႔ ေကာ္ဖီမိတ္ သြား၀ယ္ကာ တိုက္လိုက္သည္။ သူဖ်ား ေနသျဖင့္ သည္ေန႔ အလုပ္မလုပ္ႏိုင္မွာေသခ်ာသည္။
ေနလယ္ သူ့အတြက္ ေဆးအခ်ိဳ႕နဲ႔ ၾကာဆံျပဳတ္လုပ္ကာ လာပို႔ေတာ့ ကပၸလီပါေရာက္ေနသည္။
‘’ အယ္… မင္းမင္းတို႔မ်ား ကံေကာင္းပါ႔ ….ငါေတာင္ေနမေကာင္းျဖစ္ခ်င္တယ္။ ျပဳစုမယ့္လူ ကလည္းရွိ။
ခ်စ္ရမယ္လူကလည္း သြားစရာရွိတာ သြား. ဟဲ .ဟဲ.”
‘’ ေဟ့ေကာင္…. နာခ်င္လို႔..”
ကိုမင္းမင္းလွမ္း ေအာ္လိုက္လို႔ ကပၸလီတစ္ေယာက္ အပိုးသတ္ေပမယ့္ မ်က္လုံးေတြက ကြၽန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ေန သည္။
“ညေန ေဆးခန္းသြားမယ္ ကိုမင္းမင္း….ခုေတာ့ နားလိုက္ဦး….”
ကြၽန္ေတာ္ ထိုသို႔ေျပာကာ အလုပ္သို႔ျပန္လာခဲ့သည္။ ညေန အလုပ္ေစာေစာသိမ္းကာ အိမ္ကိုျပန္လာပီ ကိုမင္းမင္းအား ညေနစာ ၾကက္သားဆန္ျပဳတ္ကိုယူလာပီး တိုက္ကာ ေရပတ္တိုက္ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ေပးၿပီး ေဆးခန္းကိုဆိုက္ကားျဖင့္သြားခဲ့သည္။ဆရာ၀န္က ေဆးထိုးၿပီး ေဆးသုံးခြက္စာေပးလိုက္သည္။ ေဆးဖိုးကို ကြၽန္ေတာ္ပဲ ရွင္းေပးလိုက္သည္။ ညဘက္ႏွင့္ နံနက္သူစားဖို႔ အိုဗာတင္း အထုတ္ေတြ မိုင္လိုအထုတ္ေတြ မုန္႔ေတြဝယ္ၿပီး ၿခံေရွ႕ ဆိုက္ ကားရပ္ေသာ အခါ ဆိုက္ကားခ ရွင္းၿပီး သူ့အားတြဲကာ အိမ္ေပၚတက္ခဲ့သည္။
ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္မွမသြားျဖစ္ေတာ့ အိမ္မွာ ကိုမင္းမင္းအား ျပဳစုကာ ေဆးပုံမွန္တိုက္ေနရသည္။ အလုပ္ကတစ္ဖက္ႏွင့္မို႔ အခ်ိန္ရရင္ ရသလို အိမ္ကိုသာျပန္ေျပးၿပီး ေဆးတိုက္ရသည္။ သူေတာ္ေတာ္ သက္သာလာၿပီး မနက္ဖန္ဆို အလုပ္ျပန္ဆင္းႏိုင္ေတာ့မည္။ ကြၽန္ေတာ္ ၀မ္းသာမိသည္။ သည္လိုႏွင့္ သူလို ခ်င္တာ ရွိရင္လာေတာင္း႐ုံမက ကပၸလီအတြက္ဆိုကာ အကႌ် ခ်ိတ္ေတြကို ယူသြားေလသည္။ သုံးေလး ခုမို႔ ကြၽန္ေတာ္လည္းမေျပာေတာ့ေပ။ သူကိုေကြၽးေသာ မုန္႔ေတြအား ကပၸလီကို ခြဲေကြၽးေပမယ့္ သူေစတနာရွိလို႔ ေကြၽးတာပဲ စားပါေစ။ ငါလည္း ကိုယ့္ေရွ႕မွာ ခုတေလာ အိမ္လာလာကပ္ေနေသာ ကပၸလီကို ၾကည့္မရေပမယ့္ ကိုမင္းမင္းကိုပဲ ၀ယ္ေကြၽးၿပီး သူ့ကိုမေကြၽးေတာ့ မေကာင္းပါဘူး ဆိုကာ ခြဲေပးမလို႔ပဲေလလို ေတြး မိကာ စိတ္ ေလ်ာ့လိုက္သည္။
အဖ်ားေပ်ာက္တဲ့ညကပဲ အိမ္ျပန္အိပ္ကာ ေနာက္ ေန႔ကစၿပီး ကပၸလီတို႔ တဲမွာသာ ကိုမင္းမင္းတစ္ေယာက္ အေနမ်ားသလို ။ ညဘက္လည္း ထုံးစံအတိုင္း ထိုေနရာမွာသာ ျပန္အိပ္သည္ထင္သည္ ။ ညတိုင္း သူ့ကို
ေမွ်ာ္ေပမယ့္ မလာ။ လူသာမလာေပမယ့္ ေလွ်ာ္စရာ အ၀တ္ေတြ ၊ ျပသနာေတြကေရာက္လာတတ္သည္။။ waiter ေတြ လာလွမ္းတဲ့ အ၀တ္ေတြ အဆိုးဆုံး အတြင္းခံေတြယူ၀တ္တာ ၊ကြၽန္ေတာ့္ နံရံကပ္ ဘီ႐ို ေသးေသးေလးထဲ သူတို႔လာထားတတ္ေသာ ပိုက္ဆံအခ်ိဳ႕၊ အလွကုန္ပစၥည္းအခ်ိဳ႕ ယူသုံးတာေတြကမ်ားလာသည္။
ဟိုဘက္ ၿမိဳ႕ျပင္က ကြမ္းယာေရာင္းေသာရြာခံမိန္းကေလးတစ္ေယာက္အား သူႏွင့္ကပၸလီတို႔ အၿပိဳင္ ပိုးပန္း ကာ လူပ်ိဳလွည့္သည့္သတင္းကလည္း ကြၽန္ေတာ့္နားထဲေရာက္လာသည္။ အဘိုးျပန္ေရာက္ေတာ့ ကိုမင္းမင္း အိမ္မွာဘာေၾကာင့္မအိပ္လည္းေမးေတာ့ ကြၽန္ ေတာ္ လည္းမသိေၾကာင္း ပဲေျပာရသည္။ ရန္ျဖစ္တာမဟုတ္ေၾကာင္း သူ ကပၸလီတို႔တဲမွာသာအိပ္ေၾကာင္းေျပာရေတာ့သည္။ အဘိုးက ေခၚခိုင္းေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ သြားေခၚရသည္။ သူကလည္း ကြၽန္ေတာ့္ကို ေရွာင္ေနသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ေန႔လယ္ဘက္ သူတို႔ၿခံကိုသြားေတာ့ အိမ္ျပန္အိပ္ဖို႔ အိမ္မွာျပန္လာေနဖို႔ ကိုမင္းမင္းကိုေခၚၾကည့္ေပမယ့္ သူက ေခါင္းခါကာ မျပန္ေတာ့ဘူးလို႔ေျပာသည္။ ဘာေၾကာင့္လဲလို႔ကြၽန္ေတာ္က ေမးေတာ့။
“ မေျပာခ်င္ဘူး…. မင္းနဲ႔ ေနတာက စိတ္က်ဉ္းက်ပ္တယ္။… ည..ည..မင္းကိုလုပ္ရတာ…အားကုန္တယ္….. အာ့ေၾကာင့္ ငါေနမေကာင္းျဖစ္တာ….မင္း ဘာသာ မင္း ေနပါ… ငါ စိတ္ညစ္ေနတယ္… “
“ကြၽန္ေတာ္ ဘာမ်ားလုပ္လို႔လဲဗ်ာ။ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ျပန္လာေနပါ။ အဘိုးကလည္း ေခၚေနတယ္။ ကိုမင္းမင္း မႀကိဳက္ တာရွိရင္ ျပင္ပါ႔မယ္ဗ်။ လာပါ.. “
ကြၽန္ေတာ္ ၀မ္းနည္းသြားမိသည္။ သူ မလိုက္ခ်င္ လိုက္ခ်င္နဲ႔ အဘိုးေခၚခိုင္းတယ္ဆိုလို႔ လိုက္လာခဲ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္ လည္း အိမ္ေပၚသို႔ လိုက္မတက္ေတာ့ပါ။
အိမ္ေပၚမွာ သူအဘိုးနဲ႔ စကားေျပာၿပီး ျပန္ဆင္းလာတာကိုေတြ႕မိသည္။ ေန႔လယ္ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အဘိုးက-
“ မင္းမင္းက သည္အိမ္မွာေနရတာ စိတ္က်ဉ္းက်ပ္လို႔တဲ့ ။ သူက ေပါက္လြတ္ပဲစား ညဘက္ထြက္ေနတာ ငါသိသားပဲ။ မအိပ္လည္းေနေပါ႔ကြာ။ ငါက သည္မွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနရေအာင္ ေခၚထားတာ ေတာ္တန္ ႐ုံမေခၚဘူး။ ညဘက္ မိန္းမထြက္ပီး ဖြန္ေၾကာင္တာ ၿခံေက်ာ္တတ္တာဆိုေတာ့ သူ့ဘာသာသူ မလုံမလဲျဖစ္တာ ေနမွာပါ ကပၸလီနဲ႔က ေပါင္းလို႔ရမွာေပါ႔။ စည္းလြတ္ ဝါးလြတ္ေတြကို…”
သည္လိုနဲ႔ ကိုမင္းမင္းတစ္ေယာက္ က်ႏြ္ေတာ္နဲ႔ သူလိုခ်င္တာရွိမွ လာေတြ႕ေတာ့သည္။ က်ႏြ္ေတာ့္ကို ခပ္ေရွာင္ေရွာင္လုပ္လာသည္။ က်ႏြ္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္စိတ္မေကာင္းခဲ့ ဘူး ။ ညဘက္ သည္လိုအခ်ိန္ သူနဲ႔အိပ္ခါနီးတိုင္း အတူတူခ်စ္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြကို သတိရမိသလို။ တည္ၿငိမ္ေနတဲ့ တဏွာစိတ္ေတြကို သူက အခ်ိန္မွန္ ႏႈိးဆြကာ အက်င့္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ပီး ခုကြၽန္ေတာ္လိုေတာ့မွာ ကြၽန္ေတာ့္ကို စြန္႔ပစ္သြားသလိုခံစားရသည္။ သူ့ကို လူခ်င္းေတြ႕ ကာ စကားေျပာၿပီးရွင္းခ်င္ေပမယ့္ သူကလာမေတြ႕။ ကြၽန္ေတာ့္ဆီ ေရပင္လာမခ်ိဳးေတာ့။
တစ္ေန႔ ေန႔လယ္ သူ့အိမ္ယာထုပ္အား ကပၸလီျဖင့္လာယူသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။ညဘက္ ကြၽန္ေတာ္
အ႐ူးတစ္ေယာက္လို ၀မ္းနည္းကာ ခိုးၿပီးငိုမိ သတိရမိသည္။ သူနဲ႔ ကပၸလီ က တစ္တြဲတြဲ ေန႔ခင္းဘက္ ကြၽန္ေတာ္မရွိခ်ိန္ အိမ္မွာလာအိပ္ေနၾက။ ၿပီးေတာ့ ကပၸလီကို ကြၽန္ေတာ့္ဘက္ တြန္းပို႔ေနသလား ေအာက့္ေမ့ရသည္။ ဥပမာ- သူေဆးလိပ္ေသာက္ခ်င္လည္း ကိုယ္တိုင္ ပိုက္ဆံလာမေတာင္းေတာ့ ကပၸလီကို လႊတ္သည္။ ကပၸလီ ကို မေကာင္းေျပာရင္ သူမႀကိဳက္ေပ။ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ေတြ႕ တိုင္း စကားနည္းနည္းပဲေျပာ ကာ ေရွာင္တတ္သည္။ သူနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ၾကားက ကပၸလီက အဆက္အသြယ္တစ္ခုျဖစ္ေနေတာ့သည္။
လူက သူနဲ႔အတူတူမေနရတဲ့ညေတြမ်ားလာသလို သူအလိုးမခံရသျဖင့္လည္း စိတ္ေတြက ထႂကြကာ ေနမထိ ထိုင္မသာျဖစ္ေနသည္ အခ်ိန္ေရာက္တိုင္းပင္။ သူမိန္းကေလးရည္းစား ရေနေၾကာင္း ကပၸလီကတဆင့္သိရသည္။ ကြၽန္ေတာ္က ေယာက္ေက်ားလးတစ္ေယာက္ပဲ မိန္းမ မွ မဟုတ္တာ သူမႀကိဳက္တာ မဆန္းေပမယ့္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ သူ့ကိုႀကိဳက္ေနတာ ဆန္းေနသည္။ ပိုေဝးမွ အရမ္းလြမ္းတတ္ခ်စ္တတ္သလိုျဖစ္ေနသည္။ သူဘာျဖစ္ လို႔ က်ႏြ္ေတာ့္ကို သည္လိုလုပ္ရတာလဲ ကြၽန္ေတာ္သူ့အေပၚ ေကာင္းေအာင္ေနခဲ့တယ္။သူအစကတည္းက မိန္းကေလးရည္းစားထားမယ္ဆို ကြၽန္ေတာ့္ကိုအေပ်ာ္သေဘာနဲ သည္လို လိုးခဲ့တာလား။ သူ မလုပ္သင့္ေပ။ ထားပါေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း စိတ္ပါလို႔ျဖစ္ခ့တာပဲေလ ။
သည္မနက္ ေစ်းသြားေတာ့ သူ့အတြက္ အနက္ေရာင္ T-shirt နဲ႔ ဂ်င္းအတိုေလးကို သေဘာက်ကာ
၀ယ္ပီး ကပၸလီကတဆင့္ သူ့ကိုေပးလိုက္သည္။ သူလက္ခံသည္တဲ့။ ညေန ကြၽန္ေတာ္ သူေနတဲ့ တဲရွိရာ သံပုရာၿခံကို လာဖို႔ သူကိုယ္တိုင္ ေန႔လယ္ ထမင္းစားရင္းလာေျပာသည္။ ထိုေန႔ပင္ မင္းမင္းအတြက္ျပသနာ တက္တဲ့ေန႔ ျဖစ္ခဲ့ေလသည္။က်ႏြ္ေတာ္မုန္းေသာ သူမ်ားအတြင္းခံေတြ ယူ၀တ္တာ မင္းမင္းျဖစ္မွန္း။ သူမ်ားအသုံး အေဆာင္ေတြ ယူသုံးတာ။ ပိုက္ဆံေတြ ေတြ႕ရင္ယူတာ ။ အဆိုးဆုံးက အဘိုး ပိုက္ဆံ အခ်ိဳ႕ကိုပင္မက ဖိနပ္အသစ္ကိုပင္ ညဘက္ ခိုးစီးတာကို အဘိုးကိုယ္တိုင္ သိသြားယုံမက အ၀တ္ခ်ိတ္ေတြကို ခိုးယူသုံးတာပါ မိေတာ့ ေခၚယူဆုံး မကာ ေနာက္တစ္ခါဆို အလုပ္ထုတ္ကာ ၿခံထဲက ထြက္ရမယ္ျဖစ္ေၾကာင္းေျပာၿပီး သူ့အ၀တ္အစားမ်ားကိုပါ အိမ္မွာ လာမထားရန္ေျပာကာ ကြၽန္ေတာ့္အား သူ့အ၀တ္ထုတ္ေပးလိုက္သည္။ ကြၽန္ေတာ္စိတ္မေကာင္းေပမယ့္ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ပါ။ သူ့ကို လူတိုင္းက ခ်ဉ္ေနၾကသည္ေလ သူ့အက်င့္ ေတြကို သိသြားတာကိုး။ ကြၽန္ေတာ္သာ မျပတ္ႏိုင္တာ။ အဘိုးက အိမ္ကို မလာရန္ပင္ ေျပာထားေတာ့သည္။
“ မင္း ဟိုတစ္ခါ ပိုက္ဆံေပ်ာက္တာ။ ေဘာင္းဘီေပ်ာက္ကတည္းက ငါစုံစမ္းေနတာ ငါ႔အိမ္မွာ တစ္ခါမွသည္လိုမျဖစ္ဖူးဘူး သည္ေကာင္လာမွျဖစ္တာ။ ငါခရီးသြားတုန္း ဘာျဖစ္ေနတာလဲဆိုတာငါစုံစမ္းခိုင္းေတာ့ သည္ေကာင္ ခိုးတာ။ ဝွက္တာ။ အက်င့္မေကာင္းတာသိရတယ္။ မေန႔က ကပၸလီေျပာမွ သည္ေကာင္က အရင္က ဘူတာႀကီးဘက္ ထမင္း ဆိုင္မွာ ထမင္းခ်က္လုပ္တုန္းက သည္လိုပဲခိုးတတ္တာတို႔ ။ အေျခာက္မေတြ မိန္းမပ်က္ေတြနဲ႔ လိုးတာ သိရတယ္ ႐ုပ္ကေလး သနားကမားနဲ႔ အက်င့္က မေကာင္းဘူး။ ဟိုေန႔က မင္းကို ဘာလို႔လာျပန္မအိပ္တာလဲ ေမးဖို႔ ေခၚခိုင္းကတည္းက ငါသူ့ကို သတိေပးထားၿပီးၿပီ ဒါေပမယ့္ သည္ ေကာင္ က အင္း ဆိုပီး လုပ္ခ်င္တာလုပ္ေနတယ္။ သတိထားပါ ပိုက္ဆံေတြ ပစၥည္းေတြကို ေရာ မင္းနံရံကပ္ဗီ႐ိုကိုလည္း ေသာ့ခတ္ထားေတာ့…”
အဘိုး ေတာ္ေတာ္ ေဒါသထြက္ေနသည္။
ကပၸလီက ဘာလို႔ေဖာ္ေကာင္လုပ္တာလဲ သူလည္း မင္းမင္းနဲ႔ ေပါင္းေနတာပဲဟာ။ အဘိုးေျပာသလိုဆို မင္းမင္းက ေတာ္ေတာ္ဆိုးတာပဲ ။ ငါ႔နဲ႔ ကိုမင္းမင္းအေၾကာင္းေတြ အဘိုး မသိေလာက္ပါဘူး ။ သိမ်ားသိသြားသလား မသိဘူး။ ဘုရား…ဘုရား ကြၽန္ေတာ္ သက္ျပင္းခ်ကာ… ေသာ့အားလွမ္းယူလိုက္မိသည္။ သည္ညမိုးမရြာေပမယ့္ လသာသည္။
10 နာရီအထိ မအိပ္ေသးဘဲ သံပုရာၿခံဘက္ကိုထြက္လာမိသည္။ မင္းမင္း ျပန္ေရာက္ပီလားမသိ။ ၿခံထဲမွာေရာ တဲမွာေရာ ဘယ္သူမွမရွိေပ။ တစ္ေအာင့္ေလာက္ၾကာေတာ့ ၿခံအျပင္ဘက္ကေန ကိုမင္းမင္း သံပုရာၿခံဘက္ ကူးလာတာျမင္လိုက္ရေတာ့ ကြၽန္ေတာဝမ္းသာသြားသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ၀ယ္ေပးထားေသာ T-Shirt အကႌ် အနက္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီနဲ႔ လိုက္ဖက္ေနေသာ ကိုမင္းမင္းကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ထဲ ေပ်ာ္သြားသည္။ သူ့အား ေျပးဖက္လိုက္မိသည္။သူကေတာ့ ကိုယ္လုံးကိုေတာင့္ကာ အလိုက္သင့္ ကြၽန္ေတာ့္အား ျပန္ဖက္ထားလိုက္သည္။
တံလ်ပ္ကိုေရထင္
မေတြ႕တာၾကာေတာ့ သူနည္းနည္းပိန္သြားေပမယ့္ အရင္လို ၾကည့္လို႔ေကာင္းေနဆဲပါ။ ဘာပဲေျပာေျပာ
ကြၽန္ေတာ္ သူ့ကို အျပစ္မျမင္ဘဲ ခ်စ္ေနဆဲပါ။ သူ့ကို လူေကာင္းျဖစ္ေအာင္ ျပန္လည္ ျပဳျပင္ေရးရမယ္လို႔
စိတ္ထဲက စဉ္းစားေနမိသည္။
“ ကိုမင္းမင္း….ကြၽန္ေတာ္ …အရမ္း…. သတိရေနတာ…. နည္းနည္းပိန္သြားတယ္ေနာ္ ခု ဟိုေကာင္မေလး ဆီက ျပန္လာတာမဟုတ္လား…”
ကြၽန္ေတာ္ ေမးလိုက္ေတာ့သူက-
“ဟုတ္တယ္…..မင္း အဘိုးကိုခြၽန္လိုက္တာလား ငါမိန္းကေလးရည္းစားထားပီး မင္းကို ညဘက္လာ
မလိုးေတာ့… မင္း ဘာသေဘာလဲ….ငါ႔ကို မေႏွာက္ယွက္နဲ႔ေတာ့ မင္းဘာသာ အျခားတစ္ေယာက္ ရွာေနေတာ့”
“ဟာ… မဟုတ္ဘူး… ကြၽန္ေတာ္ဘာမွမသိဘူး …. အဘိုးကိုဘာမွလည္းမေျပာဘူး။ သိရင္ေတာင္ မေျပာဘူး အဘိုး အိမ္ကေန ႏွင္ခ်မွာစိုးလို႔…ကိုမင္းမင္းကို မခြဲႏိုင္လို႔… တကယ္ပါ က်ႏြ္ေတာ့္ကိုယုံပါ…ကြၽန္ေတာ့္ကို ပစ္မထားပါနဲ႔ဗ်.. အစ္ကို မိန္းကေလးနဲ႔ ခ်စ္သူျဖစ္ရင္ျဖစ္ပါ… ယူခ်င္ယူပါ….
က်….ေနာ႔…ကို.ေတာ့ ….. သူနဲ႔ မယူခင္အထိ သည္လိုေရွာင္မေနပါနဲ……ဗ်”
ငိုသံပါသလိုျဖစ္လာကာ မ်က္ရည္တို႔ဝဲလာသျဖင့္ မနည္းထိန္းထားလိုက္သည္။
ကြၽန္ေတာ္ေျပာရင္း သူ့ရင္ဘတ္ထဲေခါင္းတိုး ၀င္ကာ သူ့အား တင္းက်ပ္စြာ ဖက္ထားလိုက္ၿပီး မ်က္ရည္
မထြက္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္လိမွ ခံႏိုင္ရည္မရွိေတာ့ပါဘူး ။ အထီးက်န္စြာေနခဲ့ေပမယ့္ သူနဲ႔ေတြ႕ၿပီး အတူတူမအိပ္ရတဲ့ ညေတြကို က်ႏြ္ေတာ္ ေၾကာက္ေနတယ္။
ကြၽန္ေတာ္သူ့ကို အဆုံးအရႈံးမခံႏိုင္ ပါဘူး။ သူ့ကို ကြၽန္ေတာ္ခ်စ္တယ္။သူ့အတြက္
ကြၽန္ေတာ္တတ္ႏိုင္တာလုပ္ေပးမယ္။ သူတစ္ခ်က္ေတြေဝသြားကာ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္မႈတ္ထုတ္ကာ
ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းကို ပုတ္ေနရင္းကေန ေက်ာျပင္ကို ပြတ္သပ္ေပးေနသည္။
ထိုမွတဆင့္ ကြၽန္ေတာ္တင္ပါးေပၚသို႔ သူ့လက္ေတြေရာက္လာကာ ခဏ တုန္႔ဆိုင္းသြားကာ ၿပီးေတာ့
ေအာက္ရွိ တင္ပါးလုံးလုံး က်စ္က်စ္တင္းတင္းေလးဆီေရာက္လာကာ ပြတ္သပ္ေပးေနသည္။
သူ့အသက္႐ွဴသံေတြျမန္လာ သလို ကြၽန္ေတာ္လည္း ျမန္လာသည္။
သူ့အား ေမာ့ၾကည့္လိုက္ၿပီး သူ့ပါးအား ကြၽန္ေတာ္ အငမ္းမရ ဘယ္ျပန္ ညာျပန္နမ္းလိုက္သည္။
သူ့လည္ပင္းေတြ ကို အနမ္းမိုးေစြမိသည္။ ကြၽန္ေတာ္သူ့ကို အရမ္းလြမ္းေနတာေလ။
အရမ္းသတိရေနတာ။ အရမ္းေနခ်င္ေနတာသူနဲ႔။ ခုေတာ့ သူ့ကိုေတြ႕ လိုက္ရေတာ့
အရမ္း၀မ္းသာမိတယ္။ရင္ခ်င္းအပ္ကာ ဖက္ထားမိသျဖင့္ သူ့လီးကလည္းကြၽန္ေတာ့္
ေပါင္ကိုေတာင္ၿပီးလာေထာင့္တာ ကို ခံစားလိုက္မိသျဖင့္ မီးပြင့္သြားေတာ့သည္။ တဏွာမီးေတြ
ႏွစ္ေယာက္လုံးပြင့္သြားတာပါ။ သူလည္း လိုးခ်င္ေနတာသိတာေပါ႔ ကြၽန္ေတာ္လည္း ငတ္ေနတာ
ၾကာေတာ့ ခံခ်င္ပီေလ။ ဒါေပမယ့္…. သံပုရာၿခံထဲမွာ… တဲထဲ၀င္တုန္း လူျပန္လာလို႔မိေနမွအခက္ေလ။
သူကြၽန္ေတာ္ ဖက္ထားတာ ႐ုန္းခ်င္ေပမယ့္ လိုးလည္းလိုးခ်င္တယ္ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္သိတယ္။ သူ
အိုက္တင္မခံႏိုင္ေတာ့….
“ မင္း… ညစာစားခ်င္ေနတယ္ ….မဟုတ္လား…..ေကြၽးမယ္…. ၿပီးရင္ျပန္ေတာ့….. သည္ေနရာမွာပဲ
ေကြၽးလိုက္မယ္…လူမလာခင္…..လုပ္… လီးအရင္စုပ္ေပးကြာ…အ…ရွီး…”
သူ အကိုင္အတြယ္ေတြက ၾကမ္းလာသည္။ ကြၽန္ေတာ့္ စြပ္က်ယ္ကို ဆြဲၿပီး မတင္ကာ ခြၽတ္လိုက္သည္။
ေဘာလုံးကန္တဲ့ေဘာင္းဘီအနက္ေလးကို ေပါင္လယ္ထိ ဆြဲခြၽတ္ခ်ကာ ဖင္သားမ်ားကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္
ၾကမ္း ၾကမ္းတမ္းတမ္းနယ္ေနသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ကိုယ္လုံးေလးေကာ့ကာ သူ့ႏႈတ္ခမ္းေတြကို
စုပ္လိုက္သည္။ သူက ျပန္မစုပ္ပါ။
“ …ကို…မင္း…အရမ္းစိမ္းကားတာပဲ….ရပါတယ္….စားတာေတာ့ စားခ်င္တယ္….လူမိကုန္မယ္… အိမ္ကို
လိုက္ခဲ့ေလ…”
“ ကြၽတ္… မင္းကလည္း…. သည္မွာပဲ ေကြၽးမယ္…… မစားခ်င္လည္းေန…..ငါျပန္အိပ္ေတာ့မယ္…..
ေတာ္ၿပီ….”
“ဟာ….. အလိုေတာ့… မလုပ္ပါနဲ႔….ကိုမင္း….ကိုမင္းသေဘာပါ….”
ကြၽန္ေတာ္ေျပာရင္း သူ့ေက်ာျပင္ကိုပြတ္သပ္ေပးရင္း ဂ်င္းေဘာင္းဘီေအာက္က ဖုေဖာင္းေနေသာ
သူ့ လီးႀကီးကို ပြတ္သပ္ရင္း ခ်ိတ္ကိုျဖဳတ္၊ ဇစ္ကိုဆြဲခ်ကာ အျပင္သို႔လီးကိုဆြဲထုတ္ၿပီး ဂြင္းထုသလို
ထုေပးေနသည္။ သူစိတ္ေျပာင္းသြားရင္ ညစာ ငတ္ေနမယ္။
သူက ကြၽန္ေတာ့္ သေဘာတူခ်က္ရတာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ ေခါင္းကိုဖိကာ သူ့ေပါင္ၿခံသို႔ ပို႔ေနသည္။
ကြၽန္ေတာ္ကလည္း မစားရတာၾကာပီဆိုေပမယ့္ သူ့မ်က္ႏွာေလးကို ေကာ့ၿပီးနမ္းကာ သူ့ T-Shirt ကို
အေပၚကိုပင့္ကာ ဆြဲခြၽတ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ သံပုရာပင္ေပၚခ်ိတ္လိုက္သည္ ကြၽန္ေတာ့္ စြပ္က်ယ္ေရာ။
တဲထဲမွာ သြားအလိုးခံလို႔ ၀င္ေပါက္တစ္ေပါက္သာရွိေသာ တဲက လူ၀င္ရင္တန္းခနဲမိႏိုင္သည္။ လကလည္း
သာေနသျဖင့္ သံပုရာၿခံထဲမွာကလည္း ေျမႀကီးက မာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အပင္အနည္းငယ္ကြယ္ကာ
ေဒါင့္ၾကေနေသာ ၿမိဳ႕ေသာက္ေရကန္ၿခံစည္း႐ိုးနဲ႔ သံပုရာၿခံဘက္ကိုကူးေသာ သဲေသာင္ျပင္
အုန္းပင္တန္းသို႔ ကိုမင္းမင္းကိုလက္ဆြဲေခၚလာလိုက္သည္။ လူကလည္း ခံခ်င္ေနပီေလ။ သူလည္း
လိုးခ်င္ေပမယ့္ အိုက္တင္ခံ ေနတာသိသားပဲ။
သဲျပင္ေပၚေရာက္ေတာ့ သူက ကြၽန္ေတာ့္အားေနာက္ကေန သူ့လီးျဖင့္ေထာက္ကာ ဖက္ထားၿပီး
ႏို႔သီးေလးမ်ား ကို ပြတ္ေနသည္။
ထို႔ေနာက္ က်ႏြ္ေတာ္ သူ့ေရွ႕တြင္ ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ သူ့လီးေလးအား အနမ္းေတြ
ေပးလိုက္သည္။ ကိုယ္က ခ်စ္ေတာ့ မရြံမရွာ မရွက္ေတာ့ေပ။ သူ့ဂ်င္းေဘာင္းဘီအတိုကို ကြၽန္ေတာ္
ေအာက္သို႔ ဆြဲခ်ၿပီး ေငါက္ခနဲေတာင္ေနေသာ သူ့လီးႀကီးအား လွ်ာဖ်ားျဖင့္ ကလိၿပီး အငမ္းမရ
ပါစပ္ထဲအကုန္ထည့္ကာ စုပ္လိုက္မႈတ္လိုက္ျဖင့္ သူႀကိဳက္ေသာ အေမရိကန္မႈတ္နည္းအတိုင္း
မႈတ္ေပးေနေတာ့သည္။ သူလည္း တရွီးရွိး တအအ ျဖင့္ ဖီးေတြတက္ကာ လီးကို ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းကို ဖိၿပီး
အာေခါင္အဆုံးအာေခါင္ထိေထာက္ေအာင္ လိုးသြင္းပါေတာ့သည္။
ကြၽန္ေတာ္ တံေတြးေတြပင္မ်ိဳမခ်ႏိုင္ အသက္ပင္႐ွဴမ၀.. တအြန္႔အြန္႔ တအင့္အင့္ တပြမ္ပြမ္…တအုအု ျဖင့္
အသံေတြျမည္ကာ သူေကာင္းေအာင္ မ်က္ရည္ေတြဝဲကာ ပ်ိဳ႕အံခ်င္ေသာစိတ္ကို ခ်ိဳးႏွီမ္ကာ
စိတ္ပါလက္ပါ မႈတ္ေပးေနသည္။ သူ့လီးဥေတြကို လ ည္း တစ္လုံးခ်င္းငုံကာ စုပ္ေပးလိုက္ေတာ့ သူအ ခနဲ
ေအာ္ကာ ေကာ့ေကာ့တက္သြားသည္။ တတ္သေလာက္ မွတ္သေလာက္ သူ့လီးေခ်ာင္းကိုလည္း
ေဘးတိုက္ေတြ အေပၚ ေအာက္ ပါးစပ္ကထုတ္လိုက္ ေဘးကလွ်က္လိုက္ စုပ္လိုက္လုပ္ေပးေနသည္။
သူ့ အတြက္ကေတာ့ င႐ုတ္သီးစပ္သလို တအီးအီး တ႐ွဴး႐ွဴးျဖင့္ အသံေတြျမည္လိုက္ ေခါင္းကိုေမာ့လိုက္
ခါးေကိုေကာ့လိုက္ ေခါင္းကိုကိုင္ကာ လီးကိုေညႇာင့္လိုက္ျဖင့္ ေလာကစည္းစိမ္ကို
ကန္ေရျပင္ေပၚတိုက္ခတ္ လာေသာ ေလႏုေအးေလးျဖင့္ စည္းစိမ္အျပည့္ခံစားေနေတာ့သည္။
“…ျမန္ျမန္လိုးမွျဖစ္မယ္….မင္း… ငါထြက္ကုန္ေတာ့မယ္…. အီး…အ….အင္… ဖင္ေလးဘက္ေထာက္
ကုန္းေပး…”
ဆိုကာ ကြၽန္ေတာ့္ပါးစပ္ထဲက တံေတြးမ်ားျဖင့္ စြတ္စိုေနေသာ သူ့လီးေခ်ာင္းႀကီးကို ပလြတ္ခနဲ ျဖဳတ္ကာ
လက္ကလည္း ကြၽန္ေတာ့္ကို တြန္းလွဲလိုက္သည္။ထိုအခ်ိန္မွသာ ေရကန္ဘက္က တိုက္ လာေသာ
ေလႏုေအးကို တ၀႐ွဴရွိက္ကာ အေမာေျဖမိသည္။ကြၽန္ေတာ္မျငင္းပါ ေလးဘက္ေထာက္ကုန္းလိုက္ကာ
ဖင္ကို သူ့ ဘက္သို႔ေကာ့ေပးထား ၿပီး ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ကားေပးထားလိုက္သည္။ ကြၽန္ေတာ္
ခံခ်င္တယ္။ သူေပ်ာ္ရင္ သူေက်နပ္ရင္ ကြၽန္တာ့္ကို ခါးခါးသီးသီး ပစ္ မထားခဲ့ႏိုင္ပါဘူးလို႔ေတြးကာ
သူ့အတြက္ အေကာင္းဆုံးလုပ္ေပးခ်င္သည္သာရွိသည္။
သူလည္း သူ့ေဘာင္းဘီကို ဆြဲခြၽတ္လိုက္သလို ကြၽန္ေတာ့္ေဘာင္းဘီကိုလည္း ခြၽတ္ပစ္လိုက္သည္။
ခုေတာ့ ႏွစ္ေယာက္စလုံး အေပၚပိုင္းသာမက ေအာက္ပိုင္းပါ ဗလာျဖစ္သြားေတာ့သည္။ ေလႏုေအးက
တိုးသျဖင့္ ၾကက္သီးပင္ထသြားသည္။
ထုံးစံအတိုင္း သူက တံေတြးမ်ားျဖင့္ ကြၽန္ေတာ့္ခေရ၀အား ရႊဲေနေအာင္ ဆြတ္ေတာ့သည္။ ၿပီးေတာ့
ကြၽန္ေတာ္ ၿဖဲထားေသာ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းထဲ၀င္ ကြၽန္ေတာ့ဖင္ေနာက္ ဒူးေထာက္က မာေတာင္ေနေသာ
သူ့လီးကို အရင္းက ေန ထိန္းကိုင္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ခါးကို လက္တစ္ဖက္ကကိုင္ကာ
ဖိသြင္းလိုက္ပါေတာ့သည္။ဇြက္ခနဲ လီးတစ္၀က္ေလာက္က ခေရကိုထိုးခြဲကာ၀င္သြားေတာ့သည္။ အ ခနဲ
တစ္ခ်က္ေတာ့ တိုးတိုးေအာ္မိသည္။ ၿပီးေတာ့ သူမာန္ထသံ တဟင္းဟင္းကို
ၾကားလိုက္ရသည္။ေနာက္အဆုံး ထိ ဖိေဆာင့္သြင္းလိုက္ေတာ့သည္ ဒုတ္ခနဲ လီးအရင္းထိဖင္သားကိုလာထိသလို သူ့ဆီးခုံ ေမြးမ်ားကလည္း စူးခနဲ လာေထာက္သည္။
ေနာက္ေတာ့သူက တစ္၀က္ေလာက္ျပန္ၿပီးေနာက္ဆုတ္ကာ ျဖည္းျဖည္းမွန္မွန္ လိုးေညႇာင့္သြင္းေတာ့သည္။
သဲျပင္မွာ က်ႏြ္ေတာ္ေလးဘက္ေထာက္ထားသျဖင့္ ေျခလက္တို႔ သဲေတာထဲ ကြၽံကုန္သည္။ လူႏွစ္ေယာက္
၀ိတ္ကိုး။ သဲေပၚမွာမို႔ ေတာ္ေသးတယ္ ေျမမာမွာဆိုကြၽန္ေတာ္ လက္ေတြ ဒူးေတြနာေနေလာက္ၿပီ။
သူလည္း တျဖည္းျဖည္း အရွိန္ရလာကာ ျမန္ျမန္မွန္မွန္အရွိန္တိုးလိုးပါေတာ့သည္။
ကြၽန္ေတာ္လည္း ငတ္ေနသျဖင့္ စိတ္ကလည္းအရမ္းခံခ်င္ေနတာကတစ္ေၾကာင္း
ေကာင္းေကာင္းေကာ့ကာ ဖင္ထိုး ၿပီး ခံေနေတာ့သည္။ သူလည္း ဖီးေတြတက္က ညဘက္တြင္တအင့္အင့္
တဘတ္ဘတ္ သူ့လီးဥနဲ႔ ေပါင္ ဆီးခုံ တို႔ ကြၽန္ေတာ့္တင္ပါးကို လာ႐ိုက္သံေဆာင့္သံ သူဖီးတက္သံ ျဖင့္
ညည္းသံ တစ္ခ်က္ခ်က္ ေအာင့္သျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္ညည္းသံ ေကာင္းလာသျဖင့္ တအင္းအင္းညည္းသံတို႔သာ ခပ္အုပ္အုပ္လႊမ္းမိုးေနေတာ့သည္။
လသာေသာ သဲျပင္ေပၚ ေလးဘက္ေထာက္လိုးေနသည့္ျမင္ကြင္းကို ကိုမင္းမင္းနဲ႔ ေပါင္းကာ
တိတ္တဆိတ္ေျခာင္းေနေသာ ကပၸလီတစ္ေယာက္ ဖီးလ္ေတြစြတ္တက္ၿပီး ဂြင္းထုကာ ကြယ္ရာက
ေျခာင္းေနမွန္းကို ထိုစဉ္က ကြၽန္ေတာ္ ေလးဘက္ေထာက္ဖင္ကုန္းထားသျဖင့္ မသိခဲ့ပါ။ ထိုမသိ လိုက္မႈက
ေနာင္တစ္ခ်ိန္ ကပၸလီ၏ အက်ပ္ကိုင္ ၿခိမ္းေျခာက္မႈကို ခံရမွ ကိုမင္းမင္းနဲ႔ ကပၸလီတို႔ တိုင္ပင္ကာ
ကြၽန္ေတာ့္အား ေထာင္ေျခာက္ဆင္ခဲ့ေၾကာင္းကို ေနာက္က်မွသိရေလေတာ့သည္။
သူလိုးအားေတြ တရွိန္တက္လာၿပီး ေခြၽးေတြစို႔လာသည္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ေတာ္ေတာ္ေကာင္းေနသျဖင့္
ဖင္ကို ေကာ့ကာ အေရွ႕ကို လဲမက်ေအာင္ ေျခေတြလက္ေတြ ယိုင္ၿပီး လဲမက်ေအာင္ထိန္းကာခံေနမိသည္။
ေဆးလိပ္ႀကိဳက္ေသာ ကိုမင္းမင္းကေတာ့ျဖင့္ ၾကာၾကာသိပ္မလိုးႏိုင္ေတာ့ပါ သူေမာလာကာ အသက္
႐ွဴသံေတြ ျမန္ လာၿပီး သူမၿပီးခ်င္ေပမယ့္ ၿပီးရေတာ့မည့္အေျခအေနတြင္
“ …အ…အ.. ငါ…ၿပီးလည္း…ၿပီးခ်င္ၿပီ….ေမာလို႔ သည္လိုပဲ .ခဏ စိမ္…ထားမယ္…နားမယ္ေနာ္…”
ကြၽန္တာ္ ေခါင္းညိတ္လိုက္သည္။ သူက လီးကိုတဆုံးသြင္းကာ ခဏ အေမာေျဖေနေတာ့သည္။
ကြၽန္ေတာ့ ဖင္သားျဖဴျဖဴတင္းတင္းမ်ားကို လေရာင္ေအာက္တြင္ ၾကည့္ၿပီး စိတ္ထလာက
တျဖန္းျဖန္း႐ိုက္ေနသည္။
စပ္ဖ်င္းဖ်င္းျဖစ္ေပမယ့္ သူ့စိတ္ႀကိဳက္လုပ္ပါေစ သူေပ်ာ္ရင္ၿပီးတာပဲေလဆိုကာ ကြၽန္ေတာ္ၿငိမ္ေနမိသည္။
ထိုအသံက ကပၸလီကို အခ်က္ေပးသံျဖစ္ေၾကာင္းေနာက္မွသိရသည္။
ထို႔ေနာက္ သူ့လီးကို ျပန္ထုတ္ကာ အသားကုန္ႀကဳံးလိုး ပါေတာ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ေျခလက္တို႔ပင္
မၿမဲ ခ်င္ေတာ့ အသားကုန္ကုန္း ခံေနရသည္။ ေအာင့္လည္းေအာင့္ ေကာင္းလည္းေကာင္းေနသည္။
အခ်က္ 50 ေက်ာ္ခပ္ျမန္ျမန္လိုးၿပီးေတာ့ သူ့လီး ကိုကမန္းကတန္း ဗြက္ခနဲ ခေရ၀ကေန ဆြဲထုတ္ကာ
ကြၽန္ေတာ့္ ဖင္ႏွင့္ ေက်ာကုန္းေပၚသို႔ သူ့လီးရည္ ပူပူပ်စ္ပ်စ္မ်ားကို တလေဟာပန္းပစ္လိုက္ေတာ့သည္။
ပါးစပ္ကလည္း တအားအား ညည္းကာ သူ ကြၽန္ေတာ့္ေက်ာကုန္းေပၚ ေမွာက္ကာ မွီလိုက္ပါေတာ့သည္။
ဆက္ရန္ အပိုင္း - ၈
---------------------------------------------
မွတ္ခ်က္။ ။ ထန္ၿပီး ထုပါ.. အတုမယူပါႏွင့္😁
သုံးပင်လိမ်တဲ့ည
အပိုင်း - ၇
#Credit;C.K.O
မင်းသားလေးလို့ မှတ်ထင်ထားပါတယ်
မိုးလင်းတော့ သူ့အတွက် နံနက်စာ မုန့်၀ယ်ခါ သူ့အတွက်အိမ်မှာ ဘယ်သူမှမမြင်အောင် စောစောစီးစီး
ပန်းကန်ထဲ ပြင်ပေးခဲ့သည်။ ထို့နောက် ကျနွ်တော် ရေမိုးချိုး ကျနွ်တော့်အ၀တ်ရော သူ့အ၀တ်ပါလျှော်ကာ နံနက်စာ စားသောက်ရန်နှင့် အလုပ်၀င်ရန် ထွက်ခဲ့သည်။
အလုပ်တွေများနေသဖြင့် နေ့လယ် ထမင်းကိုနောက်ကျမှ စားပြီး အိမ်ကိုပြန်လာတော့ သူ့အားမတွေ့ရပေ။ သူ ဘယ်များသွားနေပါလိမ့်။ ထို့နောက် ကားတစ်စီးဖြင့် နိုင်ငံခြားသားများရောက်လာသဖြင့် ကျွန်တော်လည်း အလုပ်ကိုအပြေးထွက်ကာ လုပ်စရာရှိတာလုပ်ခဲ့သည်။ ညနေစောင်းခါနီး မျက်နှာသစ်ရန်အိမ်ဘက်ရှိ အုတ်ရေ ကန်သို့ပြန်လာကာမျက်နှာသစ်ပြီး tip money အချို့အား ကြွက်လျှောက်ရှိ ဘီရိုထဲသို့ထည့်ကာ ထားပြီး အ၀တ်ခြောက် များအား ရုပ်သိမ်းကာ အလုပ်ကိုပြန်ခဲ့သည်။
ညနေပြန်လာတာနောက်ကျတော့ ကိုမင်းမင်းနှင့် ကပ္ပလီတို့ အတူတူ ရေမိုးချိုးပြီး အ၀တ်အစား သစ်တွေနဲ့ ခြံပြင်တံခါးကိုလျှောက်သွားတာ မြင်လိုက်ရသည်။ကျွန်တော်လည်း လှမ်းမခေါ်တော့ဘဲ။ ရေမိုးချိုးကာ အ၀တ်အစားလဲ ပြီး ဒီနေ့ tip money တွေ ထပ်ရသဖြင့် မနက်က ဗီရိုလေးထဲ ထည့်ခဲ့သော ပိုက်ဆံနှင့်ပေါင်းပြီး အိမ်အတွက်နဲ့ ကျွန်တော်သုံးဖို့ ပြီးတော့ ကိုမင်းမင်း အတွက် အ၀တ်အစားတစ်စုံ အမှတ်တရ၀ယ်ပေးဖို့ စိတ်ကူးကာ ဖွင့်လိုက်သည်။ သို့သော် ပိုက်ဆံတွေက မရှိတော့သလို ကျွန်တော်သုံးနေကျ ရေမွှေးပုလင်းတွေလည်း အဖုံးပွင့်ကာ အထဲက ပစ္စည်းတွေလည်း ဖရိုဖရဲနဲ့ ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ ဘယ်သူယူသွားတာလဲ။
ဒါမှမဟုတ် ငါပဲ အထားမှားတာလား ပြန်စဉ်းစားကာ နေရာအနှံ့ရှာမိသည်။ မတွေ့သည့်အဆုံး ကိုယ်ပဲအထားမှားတာ ကျပျောက်တာလို့ပဲစိတ်ဖြေလိုက်သည်။ သည်အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ ငါ့ပစ္စည်းတွေကို စပ်စပ်စုစု သုံးတတ်တာမရှိ။ ယူတာမရှိပါဘူး အရင်က ဘာထားထား မပျောက်ဖူးပေမယ့် ခု အ၀တ်တန်းက စွပ်ကျယ် အဖြူရောင်လေးကလည်းမရှိတော့။ စဉ်းစားနေတုန်း ။ ရေချိုးသော အုတ်ကန် ဘက်ဆီက မီးဖိုမှ ဓားကိုင်ဆရာ ကုညိုရဲ့အသံကို ကြားလိုက် ရသည်။
“တောက် …….နေ့လယ်က ပူလို့ရေလာချိုးတုန်း လျှော်ထားတဲ့ ငါ့အတွင်းခံ အနက်ရောင်လေး ခွေးချီတာလည်း မဖြစ်နိုင်ဘူး ။ ဘယ်သူ ကောက်ပစ်လိုက်လဲ လေတိုက်ရင်လည်း ချုံပေါ်ပဲတင်မှာ။ ဘယ်ရောက်မှန်းမသိဘူး။ ဘယ်သူများ မှား၀တ်တာလဲမသိဘူး”
ကျွန်တော် အပြင်ကိုထွက်သွားပြီး အသားညိုညို ဆံပင်ကောက်ကောက် အရပ်က ကျွန်တော်နဲ့အတူတူ
ပဲရှိကာ စိတ်ဆတ်တတ်သော ကိုညိုအား
“ ကိုညို့ကို သူများနောက်တာထင်တယ်ဗျ။ ဒါမှမဟုတ် နေ့လယ်က လေတိုက်တုန်း အောက်ကျနေတာကို
ခွေးများ ချီသွားသလားမသိဘူး။ ညီလေး တွေ့ရင် ရှာထားပေးမယ် နေ့လယ်က အစ်ကိုလှမ်းထားတာ ညီလေး မြင်လိုက်တာပဲ “
“ အေး….အေး… ရတယ် ..ညီလေး…ကိစ္စမရှိဘူး.”
ကိုညိုထွက်သွားတော့မှာ အတွင်းခံဘောင်းဘီ ကိစ္စက ခေါင်းထဲရောက်လာတော့ ကျွန်တော် ဟိုနေ့က
လှန်းထားတဲ့ ကျနွ်တော့ အတွင်းခံ အနီလေးလည်း ကိုမင်းမင်း ယူ၀တ်ကာ ရေချိုးမှ အ၀တ်လျှော်ဖို့ ထည့်တဲ့ ရေပုံးထဲ လာထည့်တာကိုမြင်လို့ မပြောချင်ပေမယ့် အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ယူ၀တ်တာတော့မကြိုက် သဖြင့် မရှိရင် အသစ်၀ယ်ပေးမည်။ ၀တ်ထားပီးသား ကိုလည်း လျှော်ပေးပါမယ်လို့ပြောထားတာ။ သူ….ကိုမင်းမင်းပဲ မှား၀တ်သွားသလား မသိ။
စိတ်ထဲထင့်ခနဲ့ဖြစ်ကာ သက်ပြင်းချမိသည်။ ထုံးစံ အတိုင်း ထိုညက မိုးတွေရွာကာ ကျွန်တော်တစ်ယောက် တည်း အိမ်မှာ ကိုမင်းမင်းကို မျှော်နေမိပေမယ့် ရောက်မလာခဲ့ပါ။ ကိုကျော်စိုးလည်း ရေလာမချိုး ညစဉ် သူနဲ့ချစ်ရည်လူးကာ ချစ်စခန်းဖွင့်နေကျလို ဖြစ်ခဲ့တာ သိပ်မကြာပေမယ့် လူက အချိန်ရောက်တိုင်း တစ်ခုခုလို နေသလိုခံစားရကာ လိင်ဆက်ဆံလိုစိတ်ရော စိတ်ပူတာ ရော အားငယ် အထီးကျန်တာရော ခံစားချက်များပြည့်နှက်ကာ ကိုမင်းမင်းရဲ့ မီးပူးတိုက်ပြီး သား အင်္ကျီလေး ကို သာရင်ဘတ်ပေါ် တင်ပြီး အိပ်ပျော်သွားခဲ့ သည်။
မနက်မိုးလင်းတော့ ကိုမင်းမင်းပြန်မရောက်လာသဖြင့် စိတ်ထဲပူသွားကာ ခြံအနှံ့ မသိမသာလိုက်ရှာမိသည်။ waiter အဆောင် မီးဖိုခန်း အုန်းခြံထဲက ရေကန်ကြီးအနီးတွင် ကာရာအိုကေအခန်းအဖြစ် အရင်က ထားတားသော ဘန်ဂလိုပုံစံ စတေကာ အနက်တပ်ထားသောအခန်း နောက်ဆုံး ကပ္ပလီတို့နေရာ သံပုရာခြံ ဘက်သို့ ကူးလာမိသည်။ ကျွန်တော် ကိုမင်းမင်းကို ပေးထားသော အင်္ကျီနဲ့ ကပ္ပလီကိုတွေ့တော့အံ့သြသွားမိသည်။
“ မင်းမင်းကိုလာရှာတာလား။ ဟဲ- ဟဲ ညက သူ ဟိုဘက်ရွာ နားက စော်တစ်ပွေဆီ သွားကြောင်တာ နောက်ကျလို့ မိုးမိသွားတာ ငါလည်း အတူတူ သွားတာ….. စိတ်ပူနေတယ်ပေါ့….ဟီး..ဟီး…. မင်းမင်း….ဒီမှာ မင်းအချစ်လေး….ညက မင်းပြန်မအိပ်လို့ လိုက်ရှာနေတယ်….ထတွေ့လိုက်ဦး…..”
ကျွန်တော့်နားကိုပင် မယုံနိုင်ဖြစ်သွားသည်။ ဒါဆို သူညတိုင်း ကျွန်တော့်ဆီမလာဖြစ်တာ နောက်ကျတာ သည် ရွာသူ သူ့ချစ်သူရှိတဲ့နေရာဆီသွားနေတာပေါ့….ဒါဆို….ငါက သူ့အတွက် ဘာလဲ ကျွန်တော် မျက်နှာ မပျက်အောင်ထိန်း ထားရင်း တဲအထဲ ၀င်ကြည့်တော့…ကိုမင်းမင်းတစ်ယောက် အိမ်မှုန်စုံမွှားဖြင့် ပုဆိုးမနိုင် ပုဝါမနိုင်ထလာသည်။ မိုးမိလို့လဲ ထားတာထင်သည်။ မျက်လုံးတွေနီရဲကာ ကိုယ်တွေလည်းပူနေသည်။ သူ့ကို တွဲကာ အိမ်ဘက်သို့ ခေါ်လာပြီး။ ရေပတ်တိုက်ပေးကာ အ၀တ်အစားလဲပေးလိုက် သည်။ နွေးထွေးအောင် အိမ်ယာထဲပို့ပေးပြီး အဖျားသက်သာစေရန် ဆေးနဲ့ ဆေးမသောက်မီ စားဖို့ ကိတ်မုန့်နဲ့ ကော်ဖီမိတ် သွား၀ယ်ကာ တိုက်လိုက်သည်။ သူဖျား နေသဖြင့် သည်နေ့ အလုပ်မလုပ်နိုင်မှာသေချာသည်။
နေလယ် သူ့အတွက် ဆေးအချို့နဲ့ ကြာဆံပြုတ်လုပ်ကာ လာပို့တော့ ကပ္ပလီပါရောက်နေသည်။
‘’ အယ်… မင်းမင်းတို့များ ကံကောင်းပါ့ ….ငါတောင်နေမကောင်းဖြစ်ချင်တယ်။ ပြုစုမယ့်လူ ကလည်းရှိ။
ချစ်ရမယ်လူကလည်း သွားစရာရှိတာ သွား. ဟဲ .ဟဲ.”
‘’ ဟေ့ကောင်…. နာချင်လို့..”
ကိုမင်းမင်းလှမ်း အော်လိုက်လို့ ကပ္ပလီတစ်ယောက် အပိုးသတ်ပေမယ့် မျက်လုံးတွေက ကျွန်တော့်ကို ကြည့်နေ သည်။
“ညနေ ဆေးခန်းသွားမယ် ကိုမင်းမင်း….ခုတော့ နားလိုက်ဦး….”
ကျွန်တော် ထိုသို့ပြောကာ အလုပ်သို့ပြန်လာခဲ့သည်။ ညနေ အလုပ်စောစောသိမ်းကာ အိမ်ကိုပြန်လာပီ ကိုမင်းမင်းအား ညနေစာ ကြက်သားဆန်ပြုတ်ကိုယူလာပီး တိုက်ကာ ရေပတ်တိုက် သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးပြီး ဆေးခန်းကိုဆိုက်ကားဖြင့်သွားခဲ့သည်။ဆရာ၀န်က ဆေးထိုးပြီး ဆေးသုံးခွက်စာပေးလိုက်သည်။ ဆေးဖိုးကို ကျွန်တော်ပဲ ရှင်းပေးလိုက်သည်။ ညဘက်နှင့် နံနက်သူစားဖို့ အိုဗာတင်း အထုတ်တွေ မိုင်လိုအထုတ်တွေ မုန့်တွေဝယ်ပြီး ခြံရှေ့ ဆိုက် ကားရပ်သော အခါ ဆိုက်ကားခ ရှင်းပြီး သူ့အားတွဲကာ အိမ်ပေါ်တက်ခဲ့သည်။
ကျွန်တော် ဘယ်မှမသွားဖြစ်တော့ အိမ်မှာ ကိုမင်းမင်းအား ပြုစုကာ ဆေးပုံမှန်တိုက်နေရသည်။ အလုပ်ကတစ်ဖက်နှင့်မို့ အချိန်ရရင် ရသလို အိမ်ကိုသာပြန်ပြေးပြီး ဆေးတိုက်ရသည်။ သူတော်တော် သက်သာလာပြီး မနက်ဖန်ဆို အလုပ်ပြန်ဆင်းနိုင်တော့မည်။ ကျွန်တော် ၀မ်းသာမိသည်။ သည်လိုနှင့် သူလို ချင်တာ ရှိရင်လာတောင်းရုံမက ကပ္ပလီအတွက်ဆိုကာ အင်္ကျီ ချိတ်တွေကို ယူသွားလေသည်။ သုံးလေး ခုမို့ ကျွန်တော်လည်းမပြောတော့ပေ။ သူကိုကျွေးသော မုန့်တွေအား ကပ္ပလီကို ခွဲကျွေးပေမယ့် သူစေတနာရှိလို့ ကျွေးတာပဲ စားပါစေ။ ငါလည်း ကိုယ့်ရှေ့မှာ ခုတလော အိမ်လာလာကပ်နေသော ကပ္ပလီကို ကြည့်မရပေမယ့် ကိုမင်းမင်းကိုပဲ ၀ယ်ကျွေးပြီး သူ့ကိုမကျွေးတော့ မကောင်းပါဘူး ဆိုကာ ခွဲပေးမလို့ပဲလေလို တွေး မိကာ စိတ် လျော့လိုက်သည်။
အဖျားပျောက်တဲ့ညကပဲ အိမ်ပြန်အိပ်ကာ နောက် နေ့ကစပြီး ကပ္ပလီတို့ တဲမှာသာ ကိုမင်းမင်းတစ်ယောက် အနေများသလို ။ ညဘက်လည်း ထုံးစံအတိုင်း ထိုနေရာမှာသာ ပြန်အိပ်သည်ထင်သည် ။ ညတိုင်း သူ့ကို
မျှော်ပေမယ့် မလာ။ လူသာမလာပေမယ့် လျှော်စရာ အ၀တ်တွေ ၊ ပြသနာတွေကရောက်လာတတ်သည်။။ waiter တွေ လာလှမ်းတဲ့ အ၀တ်တွေ အဆိုးဆုံး အတွင်းခံတွေယူ၀တ်တာ ၊ကျွန်တော့် နံရံကပ် ဘီရို သေးသေးလေးထဲ သူတို့လာထားတတ်သော ပိုက်ဆံအချို့၊ အလှကုန်ပစ္စည်းအချို့ ယူသုံးတာတွေကများလာသည်။
ဟိုဘက် မြို့ပြင်က ကွမ်းယာရောင်းသောရွာခံမိန်းကလေးတစ်ယောက်အား သူနှင့်ကပ္ပလီတို့ အပြိုင် ပိုးပန်း ကာ လူပျိုလှည့်သည့်သတင်းကလည်း ကျွန်တော့်နားထဲရောက်လာသည်။ အဘိုးပြန်ရောက်တော့ ကိုမင်းမင်း အိမ်မှာဘာကြောင့်မအိပ်လည်းမေးတော့ ကျွန် တော် လည်းမသိကြောင်း ပဲပြောရသည်။ ရန်ဖြစ်တာမဟုတ်ကြောင်း သူ ကပ္ပလီတို့တဲမှာသာအိပ်ကြောင်းပြောရတော့သည်။ အဘိုးက ခေါ်ခိုင်းတော့ ကျွန်တော် သွားခေါ်ရသည်။ သူကလည်း ကျွန်တော့်ကို ရှောင်နေသည်။ ကျွန်တော် နေ့လယ်ဘက် သူတို့ခြံကိုသွားတော့ အိမ်ပြန်အိပ်ဖို့ အိမ်မှာပြန်လာနေဖို့ ကိုမင်းမင်းကိုခေါ်ကြည့်ပေမယ့် သူက ခေါင်းခါကာ မပြန်တော့ဘူးလို့ပြောသည်။ ဘာကြောင့်လဲလို့ကျွန်တော်က မေးတော့။
“ မပြောချင်ဘူး…. မင်းနဲ့ နေတာက စိတ်ကျဉ်းကျပ်တယ်။… ည..ည..မင်းကိုလုပ်ရတာ…အားကုန်တယ်….. အာ့ကြောင့် ငါနေမကောင်းဖြစ်တာ….မင်း ဘာသာ မင်း နေပါ… ငါ စိတ်ညစ်နေတယ်… “
“ကျွန်တော် ဘာများလုပ်လို့လဲဗျာ။ ကျွန်တော်နဲ့ ပြန်လာနေပါ။ အဘိုးကလည်း ခေါ်နေတယ်။ ကိုမင်းမင်း မကြိုက် တာရှိရင် ပြင်ပါ့မယ်ဗျ။ လာပါ.. “
ကျွန်တော် ၀မ်းနည်းသွားမိသည်။ သူ မလိုက်ချင် လိုက်ချင်နဲ့ အဘိုးခေါ်ခိုင်းတယ်ဆိုလို့ လိုက်လာခဲ့သည်။ ကျွန်တော် လည်း အိမ်ပေါ်သို့ လိုက်မတက်တော့ပါ။
အိမ်ပေါ်မှာ သူအဘိုးနဲ့ စကားပြောပြီး ပြန်ဆင်းလာတာကိုတွေ့မိသည်။ နေ့လယ် အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အဘိုးက-
“ မင်းမင်းက သည်အိမ်မှာနေရတာ စိတ်ကျဉ်းကျပ်လို့တဲ့ ။ သူက ပေါက်လွတ်ပဲစား ညဘက်ထွက်နေတာ ငါသိသားပဲ။ မအိပ်လည်းနေပေါ့ကွာ။ ငါက သည်မှာ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေရအောင် ခေါ်ထားတာ တော်တန် ရုံမခေါ်ဘူး။ ညဘက် မိန်းမထွက်ပီး ဖွန်ကြောင်တာ ခြံကျော်တတ်တာဆိုတော့ သူ့ဘာသာသူ မလုံမလဲဖြစ်တာ နေမှာပါ ကပ္ပလီနဲ့က ပေါင်းလို့ရမှာပေါ့။ စည်းလွတ် ဝါးလွတ်တွေကို…”
သည်လိုနဲ့ ကိုမင်းမင်းတစ်ယောက် ကျနွ်တော်နဲ့ သူလိုချင်တာရှိမှ လာတွေ့တော့သည်။ ကျနွ်တော့်ကို ခပ်ရှောင်ရှောင်လုပ်လာသည်။ ကျနွ်တော် တော်တော်စိတ်မကောင်းခဲ့ ဘူး ။ ညဘက် သည်လိုအချိန် သူနဲ့အိပ်ခါနီးတိုင်း အတူတူချစ်ခဲ့တဲ့ အချိန်တွေကို သတိရမိသလို။ တည်ငြိမ်နေတဲ့ တဏှာစိတ်တွေကို သူက အချိန်မှန် နှိုးဆွကာ အကျင့်ဖြစ်အောင်လုပ်ပီး ခုကျွန်တော်လိုတော့မှာ ကျွန်တော့်ကို စွန့်ပစ်သွားသလိုခံစားရသည်။ သူ့ကို လူချင်းတွေ့ ကာ စကားပြောပြီးရှင်းချင်ပေမယ့် သူကလာမတွေ့။ ကျွန်တော့်ဆီ ရေပင်လာမချိုးတော့။
တစ်နေ့ နေ့လယ် သူ့အိမ်ယာထုပ်အား ကပ္ပလီဖြင့်လာယူသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ညဘက် ကျွန်တော်
အရူးတစ်ယောက်လို ၀မ်းနည်းကာ ခိုးပြီးငိုမိ သတိရမိသည်။ သူနဲ့ ကပ္ပလီ က တစ်တွဲတွဲ နေ့ခင်းဘက် ကျွန်တော်မရှိချိန် အိမ်မှာလာအိပ်နေကြ။ ပြီးတော့ ကပ္ပလီကို ကျွန်တော့်ဘက် တွန်းပို့နေသလား အောက့်မေ့ရသည်။ ဥပမာ- သူဆေးလိပ်သောက်ချင်လည်း ကိုယ်တိုင် ပိုက်ဆံလာမတောင်းတော့ ကပ္ပလီကို လွှတ်သည်။ ကပ္ပလီ ကို မကောင်းပြောရင် သူမကြိုက်ပေ။ ကျွန်တော်နဲ့တွေ့ တိုင်း စကားနည်းနည်းပဲပြော ကာ ရှောင်တတ်သည်။ သူနဲ့ ကျွန်တော့်ကြားက ကပ္ပလီက အဆက်အသွယ်တစ်ခုဖြစ်နေတော့သည်။
လူက သူနဲ့အတူတူမနေရတဲ့ညတွေများလာသလို သူအလိုးမခံရသဖြင့်လည်း စိတ်တွေက ထကြွကာ နေမထိ ထိုင်မသာဖြစ်နေသည် အချိန်ရောက်တိုင်းပင်။ သူမိန်းကလေးရည်းစား ရနေကြောင်း ကပ္ပလီကတဆင့်သိရသည်။ ကျွန်တော်က ယောက်ျားလေးတစ်ယောက်ပဲ မိန်းမ မှ မဟုတ်တာ သူမကြိုက်တာ မဆန်းပေမယ့်။ ကျွန်တော်ကတော့ သူ့ကိုကြိုက်နေတာ ဆန်းနေသည်။ ပိုဝေးမှ အရမ်းလွမ်းတတ်ချစ်တတ်သလိုဖြစ်နေသည်။ သူဘာဖြစ် လို့ ကျနွ်တော့်ကို သည်လိုလုပ်ရတာလဲ ကျွန်တော်သူ့အပေါ် ကောင်းအောင်နေခဲ့တယ်။သူအစကတည်းက မိန်းကလေးရည်းစားထားမယ်ဆို ကျွန်တော့်ကိုအပျော်သဘောနဲ သည်လို လိုးခဲ့တာလား။ သူ မလုပ်သင့်ပေ။ ထားပါတော့ ကျွန်တော်ကလည်း စိတ်ပါလို့ဖြစ်ခ့တာပဲလေ ။
သည်မနက် စျေးသွားတော့ သူ့အတွက် အနက်ရောင် T-shirt နဲ့ ဂျင်းအတိုလေးကို သဘောကျကာ
၀ယ်ပီး ကပ္ပလီကတဆင့် သူ့ကိုပေးလိုက်သည်။ သူလက်ခံသည်တဲ့။ ညနေ ကျွန်တော် သူနေတဲ့ တဲရှိရာ သံပုရာခြံကို လာဖို့ သူကိုယ်တိုင် နေ့လယ် ထမင်းစားရင်းလာပြောသည်။ ထိုနေ့ပင် မင်းမင်းအတွက်ပြသနာ တက်တဲ့နေ့ ဖြစ်ခဲ့လေသည်။ကျနွ်တော်မုန်းသော သူများအတွင်းခံတွေ ယူ၀တ်တာ မင်းမင်းဖြစ်မှန်း။ သူများအသုံး အဆောင်တွေ ယူသုံးတာ။ ပိုက်ဆံတွေ တွေ့ရင်ယူတာ ။ အဆိုးဆုံးက အဘိုး ပိုက်ဆံ အချို့ကိုပင်မက ဖိနပ်အသစ်ကိုပင် ညဘက် ခိုးစီးတာကို အဘိုးကိုယ်တိုင် သိသွားယုံမက အ၀တ်ချိတ်တွေကို ခိုးယူသုံးတာပါ မိတော့ ခေါ်ယူဆုံး မကာ နောက်တစ်ခါဆို အလုပ်ထုတ်ကာ ခြံထဲက ထွက်ရမယ်ဖြစ်ကြောင်းပြောပြီး သူ့အ၀တ်အစားများကိုပါ အိမ်မှာ လာမထားရန်ပြောကာ ကျွန်တော့်အား သူ့အ၀တ်ထုတ်ပေးလိုက်သည်။ ကျွန်တော်စိတ်မကောင်းပေမယ့် ဘာမှမတတ်နိုင်ပါ။ သူ့ကို လူတိုင်းက ချဉ်နေကြသည်လေ သူ့အကျင့် တွေကို သိသွားတာကိုး။ ကျွန်တော်သာ မပြတ်နိုင်တာ။ အဘိုးက အိမ်ကို မလာရန်ပင် ပြောထားတော့သည်။
“ မင်း ဟိုတစ်ခါ ပိုက်ဆံပျောက်တာ။ ဘောင်းဘီပျောက်ကတည်းက ငါစုံစမ်းနေတာ ငါ့အိမ်မှာ တစ်ခါမှသည်လိုမဖြစ်ဖူးဘူး သည်ကောင်လာမှဖြစ်တာ။ ငါခရီးသွားတုန်း ဘာဖြစ်နေတာလဲဆိုတာငါစုံစမ်းခိုင်းတော့ သည်ကောင် ခိုးတာ။ ဝှက်တာ။ အကျင့်မကောင်းတာသိရတယ်။ မနေ့က ကပ္ပလီပြောမှ သည်ကောင်က အရင်က ဘူတာကြီးဘက် ထမင်း ဆိုင်မှာ ထမင်းချက်လုပ်တုန်းက သည်လိုပဲခိုးတတ်တာတို့ ။ အခြောက်မတွေ မိန်းမပျက်တွေနဲ့ လိုးတာ သိရတယ် ရုပ်ကလေး သနားကမားနဲ့ အကျင့်က မကောင်းဘူး။ ဟိုနေ့က မင်းကို ဘာလို့လာပြန်မအိပ်တာလဲ မေးဖို့ ခေါ်ခိုင်းကတည်းက ငါသူ့ကို သတိပေးထားပြီးပြီ ဒါပေမယ့် သည် ကောင် က အင်း ဆိုပီး လုပ်ချင်တာလုပ်နေတယ်။ သတိထားပါ ပိုက်ဆံတွေ ပစ္စည်းတွေကို ရော မင်းနံရံကပ်ဗီရိုကိုလည်း သော့ခတ်ထားတော့…”
အဘိုး တော်တော် ဒေါသထွက်နေသည်။
ကပ္ပလီက ဘာလို့ဖော်ကောင်လုပ်တာလဲ သူလည်း မင်းမင်းနဲ့ ပေါင်းနေတာပဲဟာ။ အဘိုးပြောသလိုဆို မင်းမင်းက တော်တော်ဆိုးတာပဲ ။ ငါ့နဲ့ ကိုမင်းမင်းအကြောင်းတွေ အဘိုး မသိလောက်ပါဘူး ။ သိများသိသွားသလား မသိဘူး။ ဘုရား…ဘုရား ကျွန်တော် သက်ပြင်းချကာ… သော့အားလှမ်းယူလိုက်မိသည်။ သည်ညမိုးမရွာပေမယ့် လသာသည်။
10 နာရီအထိ မအိပ်သေးဘဲ သံပုရာခြံဘက်ကိုထွက်လာမိသည်။ မင်းမင်း ပြန်ရောက်ပီလားမသိ။ ခြံထဲမှာရော တဲမှာရော ဘယ်သူမှမရှိပေ။ တစ်အောင့်လောက်ကြာတော့ ခြံအပြင်ဘက်ကနေ ကိုမင်းမင်း သံပုရာခြံဘက် ကူးလာတာမြင်လိုက်ရတော့ ကျွန်တောဝမ်းသာသွားသည်။ ကျွန်တော် ၀ယ်ပေးထားသော T-Shirt အင်္ကျီ အနက် ဂျင်းဘောင်းဘီနဲ့ လိုက်ဖက်နေသော ကိုမင်းမင်းကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ ကျွန်တော့်စိတ်ထဲ ပျော်သွားသည်။ သူ့အား ပြေးဖက်လိုက်မိသည်။သူကတော့ ကိုယ်လုံးကိုတောင့်ကာ အလိုက်သင့် ကျွန်တော့်အား ပြန်ဖက်ထားလိုက်သည်။
တံလျပ်ကိုရေထင်
မတွေ့တာကြာတော့ သူနည်းနည်းပိန်သွားပေမယ့် အရင်လို ကြည့်လို့ကောင်းနေဆဲပါ။ ဘာပဲပြောပြော
ကျွန်တော် သူ့ကို အပြစ်မမြင်ဘဲ ချစ်နေဆဲပါ။ သူ့ကို လူကောင်းဖြစ်အောင် ပြန်လည် ပြုပြင်ရေးရမယ်လို့
စိတ်ထဲက စဉ်းစားနေမိသည်။
“ ကိုမင်းမင်း….ကျွန်တော် …အရမ်း…. သတိရနေတာ…. နည်းနည်းပိန်သွားတယ်နော် ခု ဟိုကောင်မလေး ဆီက ပြန်လာတာမဟုတ်လား…”
ကျွန်တော် မေးလိုက်တော့သူက-
“ဟုတ်တယ်…..မင်း အဘိုးကိုချွန်လိုက်တာလား ငါမိန်းကလေးရည်းစားထားပီး မင်းကို ညဘက်လာ
မလိုးတော့… မင်း ဘာသဘောလဲ….ငါ့ကို မနှောက်ယှက်နဲ့တော့ မင်းဘာသာ အခြားတစ်ယောက် ရှာနေတော့”
“ဟာ… မဟုတ်ဘူး… ကျွန်တော်ဘာမှမသိဘူး …. အဘိုးကိုဘာမှလည်းမပြောဘူး။ သိရင်တောင် မပြောဘူး အဘိုး အိမ်ကနေ နှင်ချမှာစိုးလို့…ကိုမင်းမင်းကို မခွဲနိုင်လို့… တကယ်ပါ ကျနွ်တော့်ကိုယုံပါ…ကျွန်တော့်ကို ပစ်မထားပါနဲ့ဗျ.. အစ်ကို မိန်းကလေးနဲ့ ချစ်သူဖြစ်ရင်ဖြစ်ပါ… ယူချင်ယူပါ….
ကျ….နော့…ကို.တော့ ….. သူနဲ့ မယူခင်အထိ သည်လိုရှောင်မနေပါနဲ……ဗျ”
ငိုသံပါသလိုဖြစ်လာကာ မျက်ရည်တို့ဝဲလာသဖြင့် မနည်းထိန်းထားလိုက်သည်။
ကျွန်တော်ပြောရင်း သူ့ရင်ဘတ်ထဲခေါင်းတိုး ၀င်ကာ သူ့အား တင်းကျပ်စွာ ဖက်ထားလိုက်ပြီး မျက်ရည်
မထွက်အောင် ကြိုးစားနေသည်။ ကျွန်တော် ဘယ်လိမှ ခံနိုင်ရည်မရှိတော့ပါဘူး ။ အထီးကျန်စွာနေခဲ့ပေမယ့် သူနဲ့တွေ့ပြီး အတူတူမအိပ်ရတဲ့ ညတွေကို ကျနွ်တော် ကြောက်နေတယ်။
ကျွန်တော်သူ့ကို အဆုံးအရှုံးမခံနိုင် ပါဘူး။ သူ့ကို ကျွန်တော်ချစ်တယ်။သူ့အတွက်
ကျွန်တော်တတ်နိုင်တာလုပ်ပေးမယ်။ သူတစ်ချက်တွေဝေသွားကာ သက်ပြင်းတစ်ချက်မှုတ်ထုတ်ကာ
ကျွန်တော့်ခေါင်းကို ပုတ်နေရင်းကနေ ကျောပြင်ကို ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။
ထိုမှတဆင့် ကျွန်တော်တင်ပါးပေါ်သို့ သူ့လက်တွေရောက်လာကာ ခဏ တုန့်ဆိုင်းသွားကာ ပြီးတော့
အောက်ရှိ တင်ပါးလုံးလုံး ကျစ်ကျစ်တင်းတင်းလေးဆီရောက်လာကာ ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။
သူ့အသက်ရှူသံတွေမြန်လာ သလို ကျွန်တော်လည်း မြန်လာသည်။
သူ့အား မော့ကြည့်လိုက်ပြီး သူ့ပါးအား ကျွန်တော် အငမ်းမရ ဘယ်ပြန် ညာပြန်နမ်းလိုက်သည်။
သူ့လည်ပင်းတွေ ကို အနမ်းမိုးစွေမိသည်။ ကျွန်တော်သူ့ကို အရမ်းလွမ်းနေတာလေ။
အရမ်းသတိရနေတာ။ အရမ်းနေချင်နေတာသူနဲ့။ ခုတော့ သူ့ကိုတွေ့ လိုက်ရတော့
အရမ်း၀မ်းသာမိတယ်။ရင်ချင်းအပ်ကာ ဖက်ထားမိသဖြင့် သူ့လီးကလည်းကျွန်တော့်
ပေါင်ကိုတောင်ပြီးလာထောင့်တာ ကို ခံစားလိုက်မိသဖြင့် မီးပွင့်သွားတော့သည်။ တဏှာမီးတွေ
နှစ်ယောက်လုံးပွင့်သွားတာပါ။ သူလည်း လိုးချင်နေတာသိတာပေါ့ ကျွန်တော်လည်း ငတ်နေတာ
ကြာတော့ ခံချင်ပီလေ။ ဒါပေမယ့်…. သံပုရာခြံထဲမှာ… တဲထဲ၀င်တုန်း လူပြန်လာလို့မိနေမှအခက်လေ။
သူကျွန်တော် ဖက်ထားတာ ရုန်းချင်ပေမယ့် လိုးလည်းလိုးချင်တယ်ဆိုတာ ကျွန်တော်သိတယ်။ သူ
အိုက်တင်မခံနိုင်တော့….
“ မင်း… ညစာစားချင်နေတယ် ….မဟုတ်လား…..ကျွေးမယ်…. ပြီးရင်ပြန်တော့….. သည်နေရာမှာပဲ
ကျွေးလိုက်မယ်…လူမလာခင်…..လုပ်… လီးအရင်စုပ်ပေးကွာ…အ…ရှီး…”
သူ အကိုင်အတွယ်တွေက ကြမ်းလာသည်။ ကျွန်တော့် စွပ်ကျယ်ကို ဆွဲပြီး မတင်ကာ ချွတ်လိုက်သည်။
ဘောလုံးကန်တဲ့ဘောင်းဘီအနက်လေးကို ပေါင်လယ်ထိ ဆွဲချွတ်ချကာ ဖင်သားများကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်
ကြမ်း ကြမ်းတမ်းတမ်းနယ်နေသည်။ ကျွန်တော် ကိုယ်လုံးလေးကော့ကာ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို
စုပ်လိုက်သည်။ သူက ပြန်မစုပ်ပါ။
“ …ကို…မင်း…အရမ်းစိမ်းကားတာပဲ….ရပါတယ်….စားတာတော့ စားချင်တယ်….လူမိကုန်မယ်… အိမ်ကို
လိုက်ခဲ့လေ…”
“ ကျွတ်… မင်းကလည်း…. သည်မှာပဲ ကျွေးမယ်…… မစားချင်လည်းနေ…..ငါပြန်အိပ်တော့မယ်…..
တော်ပြီ….”
“ဟာ….. အလိုတော့… မလုပ်ပါနဲ့….ကိုမင်း….ကိုမင်းသဘောပါ….”
ကျွန်တော်ပြောရင်း သူ့ကျောပြင်ကိုပွတ်သပ်ပေးရင်း ဂျင်းဘောင်းဘီအောက်က ဖုဖောင်းနေသော
သူ့ လီးကြီးကို ပွတ်သပ်ရင်း ချိတ်ကိုဖြုတ်၊ ဇစ်ကိုဆွဲချကာ အပြင်သို့လီးကိုဆွဲထုတ်ပြီး ဂွင်းထုသလို
ထုပေးနေသည်။ သူစိတ်ပြောင်းသွားရင် ညစာ ငတ်နေမယ်။
သူက ကျွန်တော့် သဘောတူချက်ရတာနဲ့ ကျွန်တော့် ခေါင်းကိုဖိကာ သူ့ပေါင်ခြံသို့ ပို့နေသည်။
ကျွန်တော်ကလည်း မစားရတာကြာပီဆိုပေမယ့် သူ့မျက်နှာလေးကို ကော့ပြီးနမ်းကာ သူ့ T-Shirt ကို
အပေါ်ကိုပင့်ကာ ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ သံပုရာပင်ပေါ်ချိတ်လိုက်သည် ကျွန်တော့် စွပ်ကျယ်ရော။
တဲထဲမှာ သွားအလိုးခံလို့ ၀င်ပေါက်တစ်ပေါက်သာရှိသော တဲက လူ၀င်ရင်တန်းခနဲမိနိုင်သည်။ လကလည်း
သာနေသဖြင့် သံပုရာခြံထဲမှာကလည်း မြေကြီးက မာသည်။ ထို့ကြောင့် အပင်အနည်းငယ်ကွယ်ကာ
ဒေါင့်ကြနေသော မြို့သောက်ရေကန်ခြံစည်းရိုးနဲ့ သံပုရာခြံဘက်ကိုကူးသော သဲသောင်ပြင်
အုန်းပင်တန်းသို့ ကိုမင်းမင်းကိုလက်ဆွဲခေါ်လာလိုက်သည်။ လူကလည်း ခံချင်နေပီလေ။ သူလည်း
လိုးချင်ပေမယ့် အိုက်တင်ခံ နေတာသိသားပဲ။
သဲပြင်ပေါ်ရောက်တော့ သူက ကျွန်တော့်အားနောက်ကနေ သူ့လီးဖြင့်ထောက်ကာ ဖက်ထားပြီး
နို့သီးလေးများ ကို ပွတ်နေသည်။
ထို့နောက် ကျနွ်တော် သူ့ရှေ့တွင် ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်သည်။ သူ့လီးလေးအား အနမ်းတွေ
ပေးလိုက်သည်။ ကိုယ်က ချစ်တော့ မရွံမရှာ မရှက်တော့ပေ။ သူ့ဂျင်းဘောင်းဘီအတိုကို ကျွန်တော်
အောက်သို့ ဆွဲချပြီး ငေါက်ခနဲတောင်နေသော သူ့လီးကြီးအား လျှာဖျားဖြင့် ကလိပြီး အငမ်းမရ
ပါစပ်ထဲအကုန်ထည့်ကာ စုပ်လိုက်မှုတ်လိုက်ဖြင့် သူကြိုက်သော အမေရိကန်မှုတ်နည်းအတိုင်း
မှုတ်ပေးနေတော့သည်။ သူလည်း တရှီးရှိး တအအ ဖြင့် ဖီးတွေတက်ကာ လီးကို ကျွန်တော့်ခေါင်းကို ဖိပြီး
အာခေါင်အဆုံးအာခေါင်ထိထောက်အောင် လိုးသွင်းပါတော့သည်။
ကျွန်တော် တံတွေးတွေပင်မျိုမချနိုင် အသက်ပင်ရှူမ၀.. တအွန့်အွန့် တအင့်အင့် တပွမ်ပွမ်…တအုအု ဖြင့်
အသံတွေမြည်ကာ သူကောင်းအောင် မျက်ရည်တွေဝဲကာ ပျို့အံချင်သောစိတ်ကို ချိုးနှီမ်ကာ
စိတ်ပါလက်ပါ မှုတ်ပေးနေသည်။ သူ့လီးဥတွေကို လ ည်း တစ်လုံးချင်းငုံကာ စုပ်ပေးလိုက်တော့ သူအ ခနဲ
အော်ကာ ကော့ကော့တက်သွားသည်။ တတ်သလောက် မှတ်သလောက် သူ့လီးချောင်းကိုလည်း
ဘေးတိုက်တွေ အပေါ် အောက် ပါးစပ်ကထုတ်လိုက် ဘေးကလျှက်လိုက် စုပ်လိုက်လုပ်ပေးနေသည်။
သူ့ အတွက်ကတော့ ငရုတ်သီးစပ်သလို တအီးအီး တရှူးရှူးဖြင့် အသံတွေမြည်လိုက် ခေါင်းကိုမော့လိုက်
ခါးကေိုကော့လိုက် ခေါင်းကိုကိုင်ကာ လီးကိုညှောင့်လိုက်ဖြင့် လောကစည်းစိမ်ကို
ကန်ရေပြင်ပေါ်တိုက်ခတ် လာသော လေနုအေးလေးဖြင့် စည်းစိမ်အပြည့်ခံစားနေတော့သည်။
“…မြန်မြန်လိုးမှဖြစ်မယ်….မင်း… ငါထွက်ကုန်တော့မယ်…. အီး…အ….အင်… ဖင်လေးဘက်ထောက်
ကုန်းပေး…”
ဆိုကာ ကျွန်တော့်ပါးစပ်ထဲက တံတွေးများဖြင့် စွတ်စိုနေသော သူ့လီးချောင်းကြီးကို ပလွတ်ခနဲ ဖြုတ်ကာ
လက်ကလည်း ကျွန်တော့်ကို တွန်းလှဲလိုက်သည်။ထိုအချိန်မှသာ ရေကန်ဘက်က တိုက် လာသော
လေနုအေးကို တ၀ရှူရှိက်ကာ အမောဖြေမိသည်။ကျွန်တော်မငြင်းပါ လေးဘက်ထောက်ကုန်းလိုက်ကာ
ဖင်ကို သူ့ ဘက်သို့ကော့ပေးထား ပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ကားပေးထားလိုက်သည်။ ကျွန်တော်
ခံချင်တယ်။ သူပျော်ရင် သူကျေနပ်ရင် ကျွန်တာ့်ကို ခါးခါးသီးသီး ပစ် မထားခဲ့နိုင်ပါဘူးလို့တွေးကာ
သူ့အတွက် အကောင်းဆုံးလုပ်ပေးချင်သည်သာရှိသည်။
သူလည်း သူ့ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်သလို ကျွန်တော့်ဘောင်းဘီကိုလည်း ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။
ခုတော့ နှစ်ယောက်စလုံး အပေါ်ပိုင်းသာမက အောက်ပိုင်းပါ ဗလာဖြစ်သွားတော့သည်။ လေနုအေးက
တိုးသဖြင့် ကြက်သီးပင်ထသွားသည်။
ထုံးစံအတိုင်း သူက တံတွေးများဖြင့် ကျွန်တော့်ခရေ၀အား ရွှဲနေအောင် ဆွတ်တော့သည်။ ပြီးတော့
ကျွန်တော် ဖြဲထားသော ခြေနှစ်ချောင်းထဲ၀င် ကျွန်တော့ဖင်နောက် ဒူးထောက်က မာတောင်နေသော
သူ့လီးကို အရင်းက နေ ထိန်းကိုင်ပြီး ကျွန်တော့်ခါးကို လက်တစ်ဖက်ကကိုင်ကာ
ဖိသွင်းလိုက်ပါတော့သည်။ဇွက်ခနဲ လီးတစ်၀က်လောက်က ခရေကိုထိုးခွဲကာ၀င်သွားတော့သည်။ အ ခနဲ
တစ်ချက်တော့ တိုးတိုးအော်မိသည်။ ပြီးတော့ သူမာန်ထသံ တဟင်းဟင်းကို
ကြားလိုက်ရသည်။နောက်အဆုံး ထိ ဖိဆောင့်သွင်းလိုက်တော့သည် ဒုတ်ခနဲ လီးအရင်းထိဖင်သားကိုလာထိသလို သူ့ဆီးခုံ မွေးများကလည်း စူးခနဲ လာထောက်သည်။
နောက်တော့သူက တစ်၀က်လောက်ပြန်ပြီးနောက်ဆုတ်ကာ ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန် လိုးညှောင့်သွင်းတော့သည်။
သဲပြင်မှာ ကျနွ်တော်လေးဘက်ထောက်ထားသဖြင့် ခြေလက်တို့ သဲတောထဲ ကျွံကုန်သည်။ လူနှစ်ယောက်
၀ိတ်ကိုး။ သဲပေါ်မှာမို့ တော်သေးတယ် မြေမာမှာဆိုကျွန်တော် လက်တွေ ဒူးတွေနာနေလောက်ပြီ။
သူလည်း တဖြည်းဖြည်း အရှိန်ရလာကာ မြန်မြန်မှန်မှန်အရှိန်တိုးလိုးပါတော့သည်။
ကျွန်တော်လည်း ငတ်နေသဖြင့် စိတ်ကလည်းအရမ်းခံချင်နေတာကတစ်ကြောင်း
ကောင်းကောင်းကော့ကာ ဖင်ထိုး ပြီး ခံနေတော့သည်။ သူလည်း ဖီးတွေတက်က ညဘက်တွင်တအင့်အင့်
တဘတ်ဘတ် သူ့လီးဥနဲ့ ပေါင် ဆီးခုံ တို့ ကျွန်တော့်တင်ပါးကို လာရိုက်သံဆောင့်သံ သူဖီးတက်သံ ဖြင့်
ညည်းသံ တစ်ချက်ချက် အောင့်သဖြင့် ကျွန်တော်ညည်းသံ ကောင်းလာသဖြင့် တအင်းအင်းညည်းသံတို့သာ ခပ်အုပ်အုပ်လွှမ်းမိုးနေတော့သည်။
လသာသော သဲပြင်ပေါ် လေးဘက်ထောက်လိုးနေသည့်မြင်ကွင်းကို ကိုမင်းမင်းနဲ့ ပေါင်းကာ
တိတ်တဆိတ်ခြောင်းနေသော ကပ္ပလီတစ်ယောက် ဖီးလ်တွေစွတ်တက်ပြီး ဂွင်းထုကာ ကွယ်ရာက
ခြောင်းနေမှန်းကို ထိုစဉ်က ကျွန်တော် လေးဘက်ထောက်ဖင်ကုန်းထားသဖြင့် မသိခဲ့ပါ။ ထိုမသိ လိုက်မှုက
နောင်တစ်ချိန် ကပ္ပလီ၏ အကျပ်ကိုင် ခြိမ်းခြောက်မှုကို ခံရမှ ကိုမင်းမင်းနဲ့ ကပ္ပလီတို့ တိုင်ပင်ကာ
ကျွန်တော့်အား ထောင်ခြောက်ဆင်ခဲ့ကြောင်းကို နောက်ကျမှသိရလေတော့သည်။
သူလိုးအားတွေ တရှိန်တက်လာပြီး ချွေးတွေစို့လာသည်။ ကျွန်တော်လည်း တော်တော်ကောင်းနေသဖြင့်
ဖင်ကို ကော့ကာ အရှေ့ကို လဲမကျအောင် ခြေတွေလက်တွေ ယိုင်ပြီး လဲမကျအောင်ထိန်းကာခံနေမိသည်။
ဆေးလိပ်ကြိုက်သော ကိုမင်းမင်းကတော့ဖြင့် ကြာကြာသိပ်မလိုးနိုင်တော့ပါ သူမောလာကာ အသက်
ရှူသံတွေ မြန် လာပြီး သူမပြီးချင်ပေမယ့် ပြီးရတော့မည့်အခြေအနေတွင်
“ …အ…အ.. ငါ…ပြီးလည်း…ပြီးချင်ပြီ….မောလို့ သည်လိုပဲ .ခဏ စိမ်…ထားမယ်…နားမယ်နော်…”
ကျွန်တာ် ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ သူက လီးကိုတဆုံးသွင်းကာ ခဏ အမောဖြေနေတော့သည်။
ကျွန်တော့ ဖင်သားဖြူဖြူတင်းတင်းများကို လရောင်အောက်တွင် ကြည့်ပြီး စိတ်ထလာက
တဖြန်းဖြန်းရိုက်နေသည်။
စပ်ဖျင်းဖျင်းဖြစ်ပေမယ့် သူ့စိတ်ကြိုက်လုပ်ပါစေ သူပျော်ရင်ပြီးတာပဲလေဆိုကာ ကျွန်တော်ငြိမ်နေမိသည်။
ထိုအသံက ကပ္ပလီကို အချက်ပေးသံဖြစ်ကြောင်းနောက်မှသိရသည်။
ထို့နောက် သူ့လီးကို ပြန်ထုတ်ကာ အသားကုန်ကြုံးလိုး ပါတော့သည်။ ကျွန်တော်လည်း ခြေလက်တို့ပင်
မမြဲ ချင်တော့ အသားကုန်ကုန်း ခံနေရသည်။ အောင့်လည်းအောင့် ကောင်းလည်းကောင်းနေသည်။
အချက် 50 ကျော်ခပ်မြန်မြန်လိုးပြီးတော့ သူ့လီး ကိုကမန်းကတန်း ဗွက်ခနဲ ခရေ၀ကနေ ဆွဲထုတ်ကာ
ကျွန်တော့် ဖင်နှင့် ကျောကုန်းပေါ်သို့ သူ့လီးရည် ပူပူပျစ်ပျစ်များကို တလဟောပန်းပစ်လိုက်တော့သည်။
ပါးစပ်ကလည်း တအားအား ညည်းကာ သူ ကျွန်တော့်ကျောကုန်းပေါ် မှောက်ကာ မှီလိုက်ပါတော့သည်။
ဆက်ရန် အပိုင်း - ၈
---------------------------------------------
မှတ်ချက်။ ။ ထန်ပြီး ထုပါ.. အတုမယူပါနှင့်😁
<Zawgyi>
သုံးပင္လိမ္တဲ့ည
အပိုင္း - ၇
#Credit;C.K.O
မင္းသားေလးလို႔ မွတ္ထင္ထားပါတယ္
မိုးလင္းေတာ့ သူ့အတြက္ နံနက္စာ မုန္႔၀ယ္ခါ သူ့အတြက္အိမ္မွာ ဘယ္သူမွမျမင္ေအာင္ ေစာေစာစီးစီး
ပန္းကန္ထဲ ျပင္ေပးခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ က်ႏြ္ေတာ္ ေရမိုးခ်ိဳး က်ႏြ္ေတာ့္အ၀တ္ေရာ သူ့အ၀တ္ပါေလွ်ာ္ကာ နံနက္စာ စားေသာက္ရန္ႏွင့္ အလုပ္၀င္ရန္ ထြက္ခဲ့သည္။
အလုပ္ေတြမ်ားေနသျဖင့္ ေန႔လယ္ ထမင္းကိုေနာက္က်မွ စားၿပီး အိမ္ကိုျပန္လာေတာ့ သူ့အားမေတြ႕ရေပ။ သူ ဘယ္မ်ားသြားေနပါလိမ့္။ ထို႔ေနာက္ ကားတစ္စီးျဖင့္ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားေရာက္လာသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္လည္း အလုပ္ကိုအေျပးထြက္ကာ လုပ္စရာရွိတာလုပ္ခဲ့သည္။ ညေနေစာင္းခါနီး မ်က္ႏွာသစ္ရန္အိမ္ဘက္ရွိ အုတ္ေရ ကန္သို႔ျပန္လာကာမ်က္ႏွာသစ္ၿပီး tip money အခ်ိဳ႕အား ႂကြက္ေလွ်ာက္ရွိ ဘီ႐ိုထဲသို႔ထည့္ကာ ထားၿပီး အ၀တ္ေျခာက္ မ်ားအား ႐ုပ္သိမ္းကာ အလုပ္ကိုျပန္ခဲ့သည္။
ညေနျပန္လာတာေနာက္က်ေတာ့ ကိုမင္းမင္းႏွင့္ ကပၸလီတို႔ အတူတူ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး အ၀တ္အစား သစ္ေတြနဲ႔ ၿခံျပင္တံခါးကိုေလွ်ာက္သြားတာ ျမင္လိုက္ရသည္။ကြၽန္ေတာ္လည္း လွမ္းမေခၚေတာ့ဘဲ။ ေရမိုးခ်ိဳးကာ အ၀တ္အစားလဲ ၿပီး ဒီေန႔ tip money ေတြ ထပ္ရသျဖင့္ မနက္က ဗီ႐ိုေလးထဲ ထည့္ခဲ့ေသာ ပိုက္ဆံႏွင့္ေပါင္းၿပီး အိမ္အတြက္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ္သုံးဖို႔ ၿပီးေတာ့ ကိုမင္းမင္း အတြက္ အ၀တ္အစားတစ္စုံ အမွတ္တရ၀ယ္ေပးဖို႔ စိတ္ကူးကာ ဖြင့္လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ ပိုက္ဆံေတြက မရွိေတာ့သလို ကြၽန္ေတာ္သုံးေနက် ေရေမႊးပုလင္းေတြလည္း အဖုံးပြင့္ကာ အထဲက ပစၥည္းေတြလည္း ဖ႐ိုဖရဲနဲ႔ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ ဘယ္သူယူသြားတာလဲ။
ဒါမွမဟုတ္ ငါပဲ အထားမွားတာလား ျပန္စဉ္းစားကာ ေနရာအႏွံ႔ရွာမိသည္။ မေတြ႕သည့္အဆုံး ကိုယ္ပဲအထားမွားတာ က်ေပ်ာက္တာလို႔ပဲစိတ္ေျဖလိုက္သည္။ သည္အိမ္မွာ ဘယ္သူမွ ငါ႔ပစၥည္းေတြကို စပ္စပ္စုစု သုံးတတ္တာမရွိ။ ယူတာမရွိပါဘူး အရင္က ဘာထားထား မေပ်ာက္ဖူးေပမယ့္ ခု အ၀တ္တန္းက စြပ္က်ယ္ အျဖဴေရာင္ေလးကလည္းမရွိေတာ့။ စဉ္းစားေနတုန္း ။ ေရခ်ိဳးေသာ အုတ္ကန္ ဘက္ဆီက မီးဖိုမွ ဓားကိုင္ဆရာ ကုညိဳရဲ႕အသံကို ၾကားလိုက္ ရသည္။
“ေတာက္ …….ေန႔လယ္က ပူလို႔ေရလာခ်ိဳးတုန္း ေလွ်ာ္ထားတဲ့ ငါ႔အတြင္းခံ အနက္ေရာင္ေလး ေခြးခ်ီတာလည္း မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ။ ဘယ္သူ ေကာက္ပစ္လိုက္လဲ ေလတိုက္ရင္လည္း ခ်ဳံေပၚပဲတင္မွာ။ ဘယ္ေရာက္မွန္းမသိဘူး။ ဘယ္သူမ်ား မွား၀တ္တာလဲမသိဘူး”
ကြၽန္ေတာ္ အျပင္ကိုထြက္သြားၿပီး အသားညိဳညိဳ ဆံပင္ေကာက္ေကာက္ အရပ္က ကြၽန္ေတာ္နဲ႔အတူတူ
ပဲရွိကာ စိတ္ဆတ္တတ္ေသာ ကိုညိဳအား
“ ကိုညိဳ႕ကို သူမ်ားေနာက္တာထင္တယ္ဗ်။ ဒါမွမဟုတ္ ေန႔လယ္က ေလတိုက္တုန္း ေအာက္က်ေနတာကို
ေခြးမ်ား ခ်ီသြားသလားမသိဘူး။ ညီေလး ေတြ႕ရင္ ရွာထားေပးမယ္ ေန႔လယ္က အစ္ကိုလွမ္းထားတာ ညီေလး ျမင္လိုက္တာပဲ “
“ ေအး….ေအး… ရတယ္ ..ညီေလး…ကိစၥမရွိဘူး.”
ကိုညိဳထြက္သြားေတာ့မွာ အတြင္းခံေဘာင္းဘီ ကိစၥက ေခါင္းထဲေရာက္လာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ဟိုေန႔က
လွန္းထားတဲ့ က်ႏြ္ေတာ့ အတြင္းခံ အနီေလးလည္း ကိုမင္းမင္း ယူ၀တ္ကာ ေရခ်ိဳးမွ အ၀တ္ေလွ်ာ္ဖို႔ ထည့္တဲ့ ေရပုံးထဲ လာထည့္တာကိုျမင္လို႔ မေျပာခ်င္ေပမယ့္ အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို ယူ၀တ္တာေတာ့မႀကိဳက္ သျဖင့္ မရွိရင္ အသစ္၀ယ္ေပးမည္။ ၀တ္ထားပီးသား ကိုလည္း ေလွ်ာ္ေပးပါမယ္လို႔ေျပာထားတာ။ သူ….ကိုမင္းမင္းပဲ မွား၀တ္သြားသလား မသိ။
စိတ္ထဲထင့္ခနဲ႔ျဖစ္ကာ သက္ျပင္းခ်မိသည္။ ထုံးစံ အတိုင္း ထိုညက မိုးေတြရြာကာ ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္ တည္း အိမ္မွာ ကိုမင္းမင္းကို ေမွ်ာ္ေနမိေပမယ့္ ေရာက္မလာခဲ့ပါ။ ကိုေက်ာ္စိုးလည္း ေရလာမခ်ိဳး ညစဉ္ သူနဲ႔ခ်စ္ရည္လူးကာ ခ်စ္စခန္းဖြင့္ေနက်လို ျဖစ္ခဲ့တာ သိပ္မၾကာေပမယ့္ လူက အခ်ိန္ေရာက္တိုင္း တစ္ခုခုလို ေနသလိုခံစားရကာ လိင္ဆက္ဆံလိုစိတ္ေရာ စိတ္ပူတာ ေရာ အားငယ္ အထီးက်န္တာေရာ ခံစားခ်က္မ်ားျပည့္ႏွက္ကာ ကိုမင္းမင္းရဲ႕ မီးပူးတိုက္ၿပီး သား အကႌ်ေလး ကို သာရင္ဘတ္ေပၚ တင္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ သည္။
မနက္မိုးလင္းေတာ့ ကိုမင္းမင္းျပန္မေရာက္လာသျဖင့္ စိတ္ထဲပူသြားကာ ၿခံအႏွံ႔ မသိမသာလိုက္ရွာမိသည္။ waiter အေဆာင္ မီးဖိုခန္း အုန္းၿခံထဲက ေရကန္ႀကီးအနီးတြင္ ကာရာအိုေကအခန္းအျဖစ္ အရင္က ထားတားေသာ ဘန္ဂလိုပုံစံ စေတကာ အနက္တပ္ထားေသာအခန္း ေနာက္ဆုံး ကပၸလီတို႔ေနရာ သံပုရာၿခံ ဘက္သို႔ ကူးလာမိသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ကိုမင္းမင္းကို ေပးထားေသာ အကႌ်နဲ႔ ကပၸလီကိုေတြ႕ေတာ့အံ့ၾသသြားမိသည္။
“ မင္းမင္းကိုလာရွာတာလား။ ဟဲ- ဟဲ ညက သူ ဟိုဘက္ရြာ နားက ေစာ္တစ္ေပြဆီ သြားေၾကာင္တာ ေနာက္က်လို႔ မိုးမိသြားတာ ငါလည္း အတူတူ သြားတာ….. စိတ္ပူေနတယ္ေပါ႔….ဟီး..ဟီး…. မင္းမင္း….ဒီမွာ မင္းအခ်စ္ေလး….ညက မင္းျပန္မအိပ္လို႔ လိုက္ရွာေနတယ္….ထေတြ႕လိုက္ဦး…..”
ကြၽန္ေတာ့္နားကိုပင္ မယုံႏိုင္ျဖစ္သြားသည္။ ဒါဆို သူညတိုင္း ကြၽန္ေတာ့္ဆီမလာျဖစ္တာ ေနာက္က်တာ သည္ ရြာသူ သူ့ခ်စ္သူရွိတဲ့ေနရာဆီသြားေနတာေပါ႔….ဒါဆို….ငါက သူ့အတြက္ ဘာလဲ ကြၽန္ေတာ္ မ်က္ႏွာ မပ်က္ေအာင္ထိန္း ထားရင္း တဲအထဲ ၀င္ၾကည့္ေတာ့…ကိုမင္းမင္းတစ္ေယာက္ အိမ္မႈန္စုံမႊားျဖင့္ ပုဆိုးမႏိုင္ ပုဝါမႏိုင္ထလာသည္။ မိုးမိလို႔လဲ ထားတာထင္သည္။ မ်က္လုံးေတြနီရဲကာ ကိုယ္ေတြလည္းပူေနသည္။ သူ့ကို တြဲကာ အိမ္ဘက္သို႔ ေခၚလာၿပီး။ ေရပတ္တိုက္ေပးကာ အ၀တ္အစားလဲေပးလိုက္ သည္။ ေႏြးေထြးေအာင္ အိမ္ယာထဲပို႔ေပးၿပီး အဖ်ားသက္သာေစရန္ ေဆးနဲ႔ ေဆးမေသာက္မီ စားဖို႔ ကိတ္မုန္႔နဲ႔ ေကာ္ဖီမိတ္ သြား၀ယ္ကာ တိုက္လိုက္သည္။ သူဖ်ား ေနသျဖင့္ သည္ေန႔ အလုပ္မလုပ္ႏိုင္မွာေသခ်ာသည္။
ေနလယ္ သူ့အတြက္ ေဆးအခ်ိဳ႕နဲ႔ ၾကာဆံျပဳတ္လုပ္ကာ လာပို႔ေတာ့ ကပၸလီပါေရာက္ေနသည္။
‘’ အယ္… မင္းမင္းတို႔မ်ား ကံေကာင္းပါ႔ ….ငါေတာင္ေနမေကာင္းျဖစ္ခ်င္တယ္။ ျပဳစုမယ့္လူ ကလည္းရွိ။
ခ်စ္ရမယ္လူကလည္း သြားစရာရွိတာ သြား. ဟဲ .ဟဲ.”
‘’ ေဟ့ေကာင္…. နာခ်င္လို႔..”
ကိုမင္းမင္းလွမ္း ေအာ္လိုက္လို႔ ကပၸလီတစ္ေယာက္ အပိုးသတ္ေပမယ့္ မ်က္လုံးေတြက ကြၽန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ေန သည္။
“ညေန ေဆးခန္းသြားမယ္ ကိုမင္းမင္း….ခုေတာ့ နားလိုက္ဦး….”
ကြၽန္ေတာ္ ထိုသို႔ေျပာကာ အလုပ္သို႔ျပန္လာခဲ့သည္။ ညေန အလုပ္ေစာေစာသိမ္းကာ အိမ္ကိုျပန္လာပီ ကိုမင္းမင္းအား ညေနစာ ၾကက္သားဆန္ျပဳတ္ကိုယူလာပီး တိုက္ကာ ေရပတ္တိုက္ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ေပးၿပီး ေဆးခန္းကိုဆိုက္ကားျဖင့္သြားခဲ့သည္။ဆရာ၀န္က ေဆးထိုးၿပီး ေဆးသုံးခြက္စာေပးလိုက္သည္။ ေဆးဖိုးကို ကြၽန္ေတာ္ပဲ ရွင္းေပးလိုက္သည္။ ညဘက္ႏွင့္ နံနက္သူစားဖို႔ အိုဗာတင္း အထုတ္ေတြ မိုင္လိုအထုတ္ေတြ မုန္႔ေတြဝယ္ၿပီး ၿခံေရွ႕ ဆိုက္ ကားရပ္ေသာ အခါ ဆိုက္ကားခ ရွင္းၿပီး သူ့အားတြဲကာ အိမ္ေပၚတက္ခဲ့သည္။
ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္မွမသြားျဖစ္ေတာ့ အိမ္မွာ ကိုမင္းမင္းအား ျပဳစုကာ ေဆးပုံမွန္တိုက္ေနရသည္။ အလုပ္ကတစ္ဖက္ႏွင့္မို႔ အခ်ိန္ရရင္ ရသလို အိမ္ကိုသာျပန္ေျပးၿပီး ေဆးတိုက္ရသည္။ သူေတာ္ေတာ္ သက္သာလာၿပီး မနက္ဖန္ဆို အလုပ္ျပန္ဆင္းႏိုင္ေတာ့မည္။ ကြၽန္ေတာ္ ၀မ္းသာမိသည္။ သည္လိုႏွင့္ သူလို ခ်င္တာ ရွိရင္လာေတာင္း႐ုံမက ကပၸလီအတြက္ဆိုကာ အကႌ် ခ်ိတ္ေတြကို ယူသြားေလသည္။ သုံးေလး ခုမို႔ ကြၽန္ေတာ္လည္းမေျပာေတာ့ေပ။ သူကိုေကြၽးေသာ မုန္႔ေတြအား ကပၸလီကို ခြဲေကြၽးေပမယ့္ သူေစတနာရွိလို႔ ေကြၽးတာပဲ စားပါေစ။ ငါလည္း ကိုယ့္ေရွ႕မွာ ခုတေလာ အိမ္လာလာကပ္ေနေသာ ကပၸလီကို ၾကည့္မရေပမယ့္ ကိုမင္းမင္းကိုပဲ ၀ယ္ေကြၽးၿပီး သူ့ကိုမေကြၽးေတာ့ မေကာင္းပါဘူး ဆိုကာ ခြဲေပးမလို႔ပဲေလလို ေတြး မိကာ စိတ္ ေလ်ာ့လိုက္သည္။
အဖ်ားေပ်ာက္တဲ့ညကပဲ အိမ္ျပန္အိပ္ကာ ေနာက္ ေန႔ကစၿပီး ကပၸလီတို႔ တဲမွာသာ ကိုမင္းမင္းတစ္ေယာက္ အေနမ်ားသလို ။ ညဘက္လည္း ထုံးစံအတိုင္း ထိုေနရာမွာသာ ျပန္အိပ္သည္ထင္သည္ ။ ညတိုင္း သူ့ကို
ေမွ်ာ္ေပမယ့္ မလာ။ လူသာမလာေပမယ့္ ေလွ်ာ္စရာ အ၀တ္ေတြ ၊ ျပသနာေတြကေရာက္လာတတ္သည္။။ waiter ေတြ လာလွမ္းတဲ့ အ၀တ္ေတြ အဆိုးဆုံး အတြင္းခံေတြယူ၀တ္တာ ၊ကြၽန္ေတာ့္ နံရံကပ္ ဘီ႐ို ေသးေသးေလးထဲ သူတို႔လာထားတတ္ေသာ ပိုက္ဆံအခ်ိဳ႕၊ အလွကုန္ပစၥည္းအခ်ိဳ႕ ယူသုံးတာေတြကမ်ားလာသည္။
ဟိုဘက္ ၿမိဳ႕ျပင္က ကြမ္းယာေရာင္းေသာရြာခံမိန္းကေလးတစ္ေယာက္အား သူႏွင့္ကပၸလီတို႔ အၿပိဳင္ ပိုးပန္း ကာ လူပ်ိဳလွည့္သည့္သတင္းကလည္း ကြၽန္ေတာ့္နားထဲေရာက္လာသည္။ အဘိုးျပန္ေရာက္ေတာ့ ကိုမင္းမင္း အိမ္မွာဘာေၾကာင့္မအိပ္လည္းေမးေတာ့ ကြၽန္ ေတာ္ လည္းမသိေၾကာင္း ပဲေျပာရသည္။ ရန္ျဖစ္တာမဟုတ္ေၾကာင္း သူ ကပၸလီတို႔တဲမွာသာအိပ္ေၾကာင္းေျပာရေတာ့သည္။ အဘိုးက ေခၚခိုင္းေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ သြားေခၚရသည္။ သူကလည္း ကြၽန္ေတာ့္ကို ေရွာင္ေနသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ေန႔လယ္ဘက္ သူတို႔ၿခံကိုသြားေတာ့ အိမ္ျပန္အိပ္ဖို႔ အိမ္မွာျပန္လာေနဖို႔ ကိုမင္းမင္းကိုေခၚၾကည့္ေပမယ့္ သူက ေခါင္းခါကာ မျပန္ေတာ့ဘူးလို႔ေျပာသည္။ ဘာေၾကာင့္လဲလို႔ကြၽန္ေတာ္က ေမးေတာ့။
“ မေျပာခ်င္ဘူး…. မင္းနဲ႔ ေနတာက စိတ္က်ဉ္းက်ပ္တယ္။… ည..ည..မင္းကိုလုပ္ရတာ…အားကုန္တယ္….. အာ့ေၾကာင့္ ငါေနမေကာင္းျဖစ္တာ….မင္း ဘာသာ မင္း ေနပါ… ငါ စိတ္ညစ္ေနတယ္… “
“ကြၽန္ေတာ္ ဘာမ်ားလုပ္လို႔လဲဗ်ာ။ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ျပန္လာေနပါ။ အဘိုးကလည္း ေခၚေနတယ္။ ကိုမင္းမင္း မႀကိဳက္ တာရွိရင္ ျပင္ပါ႔မယ္ဗ်။ လာပါ.. “
ကြၽန္ေတာ္ ၀မ္းနည္းသြားမိသည္။ သူ မလိုက္ခ်င္ လိုက္ခ်င္နဲ႔ အဘိုးေခၚခိုင္းတယ္ဆိုလို႔ လိုက္လာခဲ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္ လည္း အိမ္ေပၚသို႔ လိုက္မတက္ေတာ့ပါ။
အိမ္ေပၚမွာ သူအဘိုးနဲ႔ စကားေျပာၿပီး ျပန္ဆင္းလာတာကိုေတြ႕မိသည္။ ေန႔လယ္ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အဘိုးက-
“ မင္းမင္းက သည္အိမ္မွာေနရတာ စိတ္က်ဉ္းက်ပ္လို႔တဲ့ ။ သူက ေပါက္လြတ္ပဲစား ညဘက္ထြက္ေနတာ ငါသိသားပဲ။ မအိပ္လည္းေနေပါ႔ကြာ။ ငါက သည္မွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနရေအာင္ ေခၚထားတာ ေတာ္တန္ ႐ုံမေခၚဘူး။ ညဘက္ မိန္းမထြက္ပီး ဖြန္ေၾကာင္တာ ၿခံေက်ာ္တတ္တာဆိုေတာ့ သူ့ဘာသာသူ မလုံမလဲျဖစ္တာ ေနမွာပါ ကပၸလီနဲ႔က ေပါင္းလို႔ရမွာေပါ႔။ စည္းလြတ္ ဝါးလြတ္ေတြကို…”
သည္လိုနဲ႔ ကိုမင္းမင္းတစ္ေယာက္ က်ႏြ္ေတာ္နဲ႔ သူလိုခ်င္တာရွိမွ လာေတြ႕ေတာ့သည္။ က်ႏြ္ေတာ့္ကို ခပ္ေရွာင္ေရွာင္လုပ္လာသည္။ က်ႏြ္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္စိတ္မေကာင္းခဲ့ ဘူး ။ ညဘက္ သည္လိုအခ်ိန္ သူနဲ႔အိပ္ခါနီးတိုင္း အတူတူခ်စ္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြကို သတိရမိသလို။ တည္ၿငိမ္ေနတဲ့ တဏွာစိတ္ေတြကို သူက အခ်ိန္မွန္ ႏႈိးဆြကာ အက်င့္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ပီး ခုကြၽန္ေတာ္လိုေတာ့မွာ ကြၽန္ေတာ့္ကို စြန္႔ပစ္သြားသလိုခံစားရသည္။ သူ့ကို လူခ်င္းေတြ႕ ကာ စကားေျပာၿပီးရွင္းခ်င္ေပမယ့္ သူကလာမေတြ႕။ ကြၽန္ေတာ့္ဆီ ေရပင္လာမခ်ိဳးေတာ့။
တစ္ေန႔ ေန႔လယ္ သူ့အိမ္ယာထုပ္အား ကပၸလီျဖင့္လာယူသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။ညဘက္ ကြၽန္ေတာ္
အ႐ူးတစ္ေယာက္လို ၀မ္းနည္းကာ ခိုးၿပီးငိုမိ သတိရမိသည္။ သူနဲ႔ ကပၸလီ က တစ္တြဲတြဲ ေန႔ခင္းဘက္ ကြၽန္ေတာ္မရွိခ်ိန္ အိမ္မွာလာအိပ္ေနၾက။ ၿပီးေတာ့ ကပၸလီကို ကြၽန္ေတာ့္ဘက္ တြန္းပို႔ေနသလား ေအာက့္ေမ့ရသည္။ ဥပမာ- သူေဆးလိပ္ေသာက္ခ်င္လည္း ကိုယ္တိုင္ ပိုက္ဆံလာမေတာင္းေတာ့ ကပၸလီကို လႊတ္သည္။ ကပၸလီ ကို မေကာင္းေျပာရင္ သူမႀကိဳက္ေပ။ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ေတြ႕ တိုင္း စကားနည္းနည္းပဲေျပာ ကာ ေရွာင္တတ္သည္။ သူနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ၾကားက ကပၸလီက အဆက္အသြယ္တစ္ခုျဖစ္ေနေတာ့သည္။
လူက သူနဲ႔အတူတူမေနရတဲ့ညေတြမ်ားလာသလို သူအလိုးမခံရသျဖင့္လည္း စိတ္ေတြက ထႂကြကာ ေနမထိ ထိုင္မသာျဖစ္ေနသည္ အခ်ိန္ေရာက္တိုင္းပင္။ သူမိန္းကေလးရည္းစား ရေနေၾကာင္း ကပၸလီကတဆင့္သိရသည္။ ကြၽန္ေတာ္က ေယာက္ေက်ားလးတစ္ေယာက္ပဲ မိန္းမ မွ မဟုတ္တာ သူမႀကိဳက္တာ မဆန္းေပမယ့္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ သူ့ကိုႀကိဳက္ေနတာ ဆန္းေနသည္။ ပိုေဝးမွ အရမ္းလြမ္းတတ္ခ်စ္တတ္သလိုျဖစ္ေနသည္။ သူဘာျဖစ္ လို႔ က်ႏြ္ေတာ့္ကို သည္လိုလုပ္ရတာလဲ ကြၽန္ေတာ္သူ့အေပၚ ေကာင္းေအာင္ေနခဲ့တယ္။သူအစကတည္းက မိန္းကေလးရည္းစားထားမယ္ဆို ကြၽန္ေတာ့္ကိုအေပ်ာ္သေဘာနဲ သည္လို လိုးခဲ့တာလား။ သူ မလုပ္သင့္ေပ။ ထားပါေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း စိတ္ပါလို႔ျဖစ္ခ့တာပဲေလ ။
သည္မနက္ ေစ်းသြားေတာ့ သူ့အတြက္ အနက္ေရာင္ T-shirt နဲ႔ ဂ်င္းအတိုေလးကို သေဘာက်ကာ
၀ယ္ပီး ကပၸလီကတဆင့္ သူ့ကိုေပးလိုက္သည္။ သူလက္ခံသည္တဲ့။ ညေန ကြၽန္ေတာ္ သူေနတဲ့ တဲရွိရာ သံပုရာၿခံကို လာဖို႔ သူကိုယ္တိုင္ ေန႔လယ္ ထမင္းစားရင္းလာေျပာသည္။ ထိုေန႔ပင္ မင္းမင္းအတြက္ျပသနာ တက္တဲ့ေန႔ ျဖစ္ခဲ့ေလသည္။က်ႏြ္ေတာ္မုန္းေသာ သူမ်ားအတြင္းခံေတြ ယူ၀တ္တာ မင္းမင္းျဖစ္မွန္း။ သူမ်ားအသုံး အေဆာင္ေတြ ယူသုံးတာ။ ပိုက္ဆံေတြ ေတြ႕ရင္ယူတာ ။ အဆိုးဆုံးက အဘိုး ပိုက္ဆံ အခ်ိဳ႕ကိုပင္မက ဖိနပ္အသစ္ကိုပင္ ညဘက္ ခိုးစီးတာကို အဘိုးကိုယ္တိုင္ သိသြားယုံမက အ၀တ္ခ်ိတ္ေတြကို ခိုးယူသုံးတာပါ မိေတာ့ ေခၚယူဆုံး မကာ ေနာက္တစ္ခါဆို အလုပ္ထုတ္ကာ ၿခံထဲက ထြက္ရမယ္ျဖစ္ေၾကာင္းေျပာၿပီး သူ့အ၀တ္အစားမ်ားကိုပါ အိမ္မွာ လာမထားရန္ေျပာကာ ကြၽန္ေတာ့္အား သူ့အ၀တ္ထုတ္ေပးလိုက္သည္။ ကြၽန္ေတာ္စိတ္မေကာင္းေပမယ့္ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ပါ။ သူ့ကို လူတိုင္းက ခ်ဉ္ေနၾကသည္ေလ သူ့အက်င့္ ေတြကို သိသြားတာကိုး။ ကြၽန္ေတာ္သာ မျပတ္ႏိုင္တာ။ အဘိုးက အိမ္ကို မလာရန္ပင္ ေျပာထားေတာ့သည္။
“ မင္း ဟိုတစ္ခါ ပိုက္ဆံေပ်ာက္တာ။ ေဘာင္းဘီေပ်ာက္ကတည္းက ငါစုံစမ္းေနတာ ငါ႔အိမ္မွာ တစ္ခါမွသည္လိုမျဖစ္ဖူးဘူး သည္ေကာင္လာမွျဖစ္တာ။ ငါခရီးသြားတုန္း ဘာျဖစ္ေနတာလဲဆိုတာငါစုံစမ္းခိုင္းေတာ့ သည္ေကာင္ ခိုးတာ။ ဝွက္တာ။ အက်င့္မေကာင္းတာသိရတယ္။ မေန႔က ကပၸလီေျပာမွ သည္ေကာင္က အရင္က ဘူတာႀကီးဘက္ ထမင္း ဆိုင္မွာ ထမင္းခ်က္လုပ္တုန္းက သည္လိုပဲခိုးတတ္တာတို႔ ။ အေျခာက္မေတြ မိန္းမပ်က္ေတြနဲ႔ လိုးတာ သိရတယ္ ႐ုပ္ကေလး သနားကမားနဲ႔ အက်င့္က မေကာင္းဘူး။ ဟိုေန႔က မင္းကို ဘာလို႔လာျပန္မအိပ္တာလဲ ေမးဖို႔ ေခၚခိုင္းကတည္းက ငါသူ့ကို သတိေပးထားၿပီးၿပီ ဒါေပမယ့္ သည္ ေကာင္ က အင္း ဆိုပီး လုပ္ခ်င္တာလုပ္ေနတယ္။ သတိထားပါ ပိုက္ဆံေတြ ပစၥည္းေတြကို ေရာ မင္းနံရံကပ္ဗီ႐ိုကိုလည္း ေသာ့ခတ္ထားေတာ့…”
အဘိုး ေတာ္ေတာ္ ေဒါသထြက္ေနသည္။
ကပၸလီက ဘာလို႔ေဖာ္ေကာင္လုပ္တာလဲ သူလည္း မင္းမင္းနဲ႔ ေပါင္းေနတာပဲဟာ။ အဘိုးေျပာသလိုဆို မင္းမင္းက ေတာ္ေတာ္ဆိုးတာပဲ ။ ငါ႔နဲ႔ ကိုမင္းမင္းအေၾကာင္းေတြ အဘိုး မသိေလာက္ပါဘူး ။ သိမ်ားသိသြားသလား မသိဘူး။ ဘုရား…ဘုရား ကြၽန္ေတာ္ သက္ျပင္းခ်ကာ… ေသာ့အားလွမ္းယူလိုက္မိသည္။ သည္ညမိုးမရြာေပမယ့္ လသာသည္။
10 နာရီအထိ မအိပ္ေသးဘဲ သံပုရာၿခံဘက္ကိုထြက္လာမိသည္။ မင္းမင္း ျပန္ေရာက္ပီလားမသိ။ ၿခံထဲမွာေရာ တဲမွာေရာ ဘယ္သူမွမရွိေပ။ တစ္ေအာင့္ေလာက္ၾကာေတာ့ ၿခံအျပင္ဘက္ကေန ကိုမင္းမင္း သံပုရာၿခံဘက္ ကူးလာတာျမင္လိုက္ရေတာ့ ကြၽန္ေတာဝမ္းသာသြားသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ၀ယ္ေပးထားေသာ T-Shirt အကႌ် အနက္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီနဲ႔ လိုက္ဖက္ေနေသာ ကိုမင္းမင္းကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ထဲ ေပ်ာ္သြားသည္။ သူ့အား ေျပးဖက္လိုက္မိသည္။သူကေတာ့ ကိုယ္လုံးကိုေတာင့္ကာ အလိုက္သင့္ ကြၽန္ေတာ့္အား ျပန္ဖက္ထားလိုက္သည္။
တံလ်ပ္ကိုေရထင္
မေတြ႕တာၾကာေတာ့ သူနည္းနည္းပိန္သြားေပမယ့္ အရင္လို ၾကည့္လို႔ေကာင္းေနဆဲပါ။ ဘာပဲေျပာေျပာ
ကြၽန္ေတာ္ သူ့ကို အျပစ္မျမင္ဘဲ ခ်စ္ေနဆဲပါ။ သူ့ကို လူေကာင္းျဖစ္ေအာင္ ျပန္လည္ ျပဳျပင္ေရးရမယ္လို႔
စိတ္ထဲက စဉ္းစားေနမိသည္။
“ ကိုမင္းမင္း….ကြၽန္ေတာ္ …အရမ္း…. သတိရေနတာ…. နည္းနည္းပိန္သြားတယ္ေနာ္ ခု ဟိုေကာင္မေလး ဆီက ျပန္လာတာမဟုတ္လား…”
ကြၽန္ေတာ္ ေမးလိုက္ေတာ့သူက-
“ဟုတ္တယ္…..မင္း အဘိုးကိုခြၽန္လိုက္တာလား ငါမိန္းကေလးရည္းစားထားပီး မင္းကို ညဘက္လာ
မလိုးေတာ့… မင္း ဘာသေဘာလဲ….ငါ႔ကို မေႏွာက္ယွက္နဲ႔ေတာ့ မင္းဘာသာ အျခားတစ္ေယာက္ ရွာေနေတာ့”
“ဟာ… မဟုတ္ဘူး… ကြၽန္ေတာ္ဘာမွမသိဘူး …. အဘိုးကိုဘာမွလည္းမေျပာဘူး။ သိရင္ေတာင္ မေျပာဘူး အဘိုး အိမ္ကေန ႏွင္ခ်မွာစိုးလို႔…ကိုမင္းမင္းကို မခြဲႏိုင္လို႔… တကယ္ပါ က်ႏြ္ေတာ့္ကိုယုံပါ…ကြၽန္ေတာ့္ကို ပစ္မထားပါနဲ႔ဗ်.. အစ္ကို မိန္းကေလးနဲ႔ ခ်စ္သူျဖစ္ရင္ျဖစ္ပါ… ယူခ်င္ယူပါ….
က်….ေနာ႔…ကို.ေတာ့ ….. သူနဲ႔ မယူခင္အထိ သည္လိုေရွာင္မေနပါနဲ……ဗ်”
ငိုသံပါသလိုျဖစ္လာကာ မ်က္ရည္တို႔ဝဲလာသျဖင့္ မနည္းထိန္းထားလိုက္သည္။
ကြၽန္ေတာ္ေျပာရင္း သူ့ရင္ဘတ္ထဲေခါင္းတိုး ၀င္ကာ သူ့အား တင္းက်ပ္စြာ ဖက္ထားလိုက္ၿပီး မ်က္ရည္
မထြက္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္လိမွ ခံႏိုင္ရည္မရွိေတာ့ပါဘူး ။ အထီးက်န္စြာေနခဲ့ေပမယ့္ သူနဲ႔ေတြ႕ၿပီး အတူတူမအိပ္ရတဲ့ ညေတြကို က်ႏြ္ေတာ္ ေၾကာက္ေနတယ္။
ကြၽန္ေတာ္သူ့ကို အဆုံးအရႈံးမခံႏိုင္ ပါဘူး။ သူ့ကို ကြၽန္ေတာ္ခ်စ္တယ္။သူ့အတြက္
ကြၽန္ေတာ္တတ္ႏိုင္တာလုပ္ေပးမယ္။ သူတစ္ခ်က္ေတြေဝသြားကာ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္မႈတ္ထုတ္ကာ
ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းကို ပုတ္ေနရင္းကေန ေက်ာျပင္ကို ပြတ္သပ္ေပးေနသည္။
ထိုမွတဆင့္ ကြၽန္ေတာ္တင္ပါးေပၚသို႔ သူ့လက္ေတြေရာက္လာကာ ခဏ တုန္႔ဆိုင္းသြားကာ ၿပီးေတာ့
ေအာက္ရွိ တင္ပါးလုံးလုံး က်စ္က်စ္တင္းတင္းေလးဆီေရာက္လာကာ ပြတ္သပ္ေပးေနသည္။
သူ့အသက္႐ွဴသံေတြျမန္လာ သလို ကြၽန္ေတာ္လည္း ျမန္လာသည္။
သူ့အား ေမာ့ၾကည့္လိုက္ၿပီး သူ့ပါးအား ကြၽန္ေတာ္ အငမ္းမရ ဘယ္ျပန္ ညာျပန္နမ္းလိုက္သည္။
သူ့လည္ပင္းေတြ ကို အနမ္းမိုးေစြမိသည္။ ကြၽန္ေတာ္သူ့ကို အရမ္းလြမ္းေနတာေလ။
အရမ္းသတိရေနတာ။ အရမ္းေနခ်င္ေနတာသူနဲ႔။ ခုေတာ့ သူ့ကိုေတြ႕ လိုက္ရေတာ့
အရမ္း၀မ္းသာမိတယ္။ရင္ခ်င္းအပ္ကာ ဖက္ထားမိသျဖင့္ သူ့လီးကလည္းကြၽန္ေတာ့္
ေပါင္ကိုေတာင္ၿပီးလာေထာင့္တာ ကို ခံစားလိုက္မိသျဖင့္ မီးပြင့္သြားေတာ့သည္။ တဏွာမီးေတြ
ႏွစ္ေယာက္လုံးပြင့္သြားတာပါ။ သူလည္း လိုးခ်င္ေနတာသိတာေပါ႔ ကြၽန္ေတာ္လည္း ငတ္ေနတာ
ၾကာေတာ့ ခံခ်င္ပီေလ။ ဒါေပမယ့္…. သံပုရာၿခံထဲမွာ… တဲထဲ၀င္တုန္း လူျပန္လာလို႔မိေနမွအခက္ေလ။
သူကြၽန္ေတာ္ ဖက္ထားတာ ႐ုန္းခ်င္ေပမယ့္ လိုးလည္းလိုးခ်င္တယ္ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္သိတယ္။ သူ
အိုက္တင္မခံႏိုင္ေတာ့….
“ မင္း… ညစာစားခ်င္ေနတယ္ ….မဟုတ္လား…..ေကြၽးမယ္…. ၿပီးရင္ျပန္ေတာ့….. သည္ေနရာမွာပဲ
ေကြၽးလိုက္မယ္…လူမလာခင္…..လုပ္… လီးအရင္စုပ္ေပးကြာ…အ…ရွီး…”
သူ အကိုင္အတြယ္ေတြက ၾကမ္းလာသည္။ ကြၽန္ေတာ့္ စြပ္က်ယ္ကို ဆြဲၿပီး မတင္ကာ ခြၽတ္လိုက္သည္။
ေဘာလုံးကန္တဲ့ေဘာင္းဘီအနက္ေလးကို ေပါင္လယ္ထိ ဆြဲခြၽတ္ခ်ကာ ဖင္သားမ်ားကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္
ၾကမ္း ၾကမ္းတမ္းတမ္းနယ္ေနသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ကိုယ္လုံးေလးေကာ့ကာ သူ့ႏႈတ္ခမ္းေတြကို
စုပ္လိုက္သည္။ သူက ျပန္မစုပ္ပါ။
“ …ကို…မင္း…အရမ္းစိမ္းကားတာပဲ….ရပါတယ္….စားတာေတာ့ စားခ်င္တယ္….လူမိကုန္မယ္… အိမ္ကို
လိုက္ခဲ့ေလ…”
“ ကြၽတ္… မင္းကလည္း…. သည္မွာပဲ ေကြၽးမယ္…… မစားခ်င္လည္းေန…..ငါျပန္အိပ္ေတာ့မယ္…..
ေတာ္ၿပီ….”
“ဟာ….. အလိုေတာ့… မလုပ္ပါနဲ႔….ကိုမင္း….ကိုမင္းသေဘာပါ….”
ကြၽန္ေတာ္ေျပာရင္း သူ့ေက်ာျပင္ကိုပြတ္သပ္ေပးရင္း ဂ်င္းေဘာင္းဘီေအာက္က ဖုေဖာင္းေနေသာ
သူ့ လီးႀကီးကို ပြတ္သပ္ရင္း ခ်ိတ္ကိုျဖဳတ္၊ ဇစ္ကိုဆြဲခ်ကာ အျပင္သို႔လီးကိုဆြဲထုတ္ၿပီး ဂြင္းထုသလို
ထုေပးေနသည္။ သူစိတ္ေျပာင္းသြားရင္ ညစာ ငတ္ေနမယ္။
သူက ကြၽန္ေတာ့္ သေဘာတူခ်က္ရတာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ ေခါင္းကိုဖိကာ သူ့ေပါင္ၿခံသို႔ ပို႔ေနသည္။
ကြၽန္ေတာ္ကလည္း မစားရတာၾကာပီဆိုေပမယ့္ သူ့မ်က္ႏွာေလးကို ေကာ့ၿပီးနမ္းကာ သူ့ T-Shirt ကို
အေပၚကိုပင့္ကာ ဆြဲခြၽတ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ သံပုရာပင္ေပၚခ်ိတ္လိုက္သည္ ကြၽန္ေတာ့္ စြပ္က်ယ္ေရာ။
တဲထဲမွာ သြားအလိုးခံလို႔ ၀င္ေပါက္တစ္ေပါက္သာရွိေသာ တဲက လူ၀င္ရင္တန္းခနဲမိႏိုင္သည္။ လကလည္း
သာေနသျဖင့္ သံပုရာၿခံထဲမွာကလည္း ေျမႀကီးက မာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အပင္အနည္းငယ္ကြယ္ကာ
ေဒါင့္ၾကေနေသာ ၿမိဳ႕ေသာက္ေရကန္ၿခံစည္း႐ိုးနဲ႔ သံပုရာၿခံဘက္ကိုကူးေသာ သဲေသာင္ျပင္
အုန္းပင္တန္းသို႔ ကိုမင္းမင္းကိုလက္ဆြဲေခၚလာလိုက္သည္။ လူကလည္း ခံခ်င္ေနပီေလ။ သူလည္း
လိုးခ်င္ေပမယ့္ အိုက္တင္ခံ ေနတာသိသားပဲ။
သဲျပင္ေပၚေရာက္ေတာ့ သူက ကြၽန္ေတာ့္အားေနာက္ကေန သူ့လီးျဖင့္ေထာက္ကာ ဖက္ထားၿပီး
ႏို႔သီးေလးမ်ား ကို ပြတ္ေနသည္။
ထို႔ေနာက္ က်ႏြ္ေတာ္ သူ့ေရွ႕တြင္ ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ သူ့လီးေလးအား အနမ္းေတြ
ေပးလိုက္သည္။ ကိုယ္က ခ်စ္ေတာ့ မရြံမရွာ မရွက္ေတာ့ေပ။ သူ့ဂ်င္းေဘာင္းဘီအတိုကို ကြၽန္ေတာ္
ေအာက္သို႔ ဆြဲခ်ၿပီး ေငါက္ခနဲေတာင္ေနေသာ သူ့လီးႀကီးအား လွ်ာဖ်ားျဖင့္ ကလိၿပီး အငမ္းမရ
ပါစပ္ထဲအကုန္ထည့္ကာ စုပ္လိုက္မႈတ္လိုက္ျဖင့္ သူႀကိဳက္ေသာ အေမရိကန္မႈတ္နည္းအတိုင္း
မႈတ္ေပးေနေတာ့သည္။ သူလည္း တရွီးရွိး တအအ ျဖင့္ ဖီးေတြတက္ကာ လီးကို ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းကို ဖိၿပီး
အာေခါင္အဆုံးအာေခါင္ထိေထာက္ေအာင္ လိုးသြင္းပါေတာ့သည္။
ကြၽန္ေတာ္ တံေတြးေတြပင္မ်ိဳမခ်ႏိုင္ အသက္ပင္႐ွဴမ၀.. တအြန္႔အြန္႔ တအင့္အင့္ တပြမ္ပြမ္…တအုအု ျဖင့္
အသံေတြျမည္ကာ သူေကာင္းေအာင္ မ်က္ရည္ေတြဝဲကာ ပ်ိဳ႕အံခ်င္ေသာစိတ္ကို ခ်ိဳးႏွီမ္ကာ
စိတ္ပါလက္ပါ မႈတ္ေပးေနသည္။ သူ့လီးဥေတြကို လ ည္း တစ္လုံးခ်င္းငုံကာ စုပ္ေပးလိုက္ေတာ့ သူအ ခနဲ
ေအာ္ကာ ေကာ့ေကာ့တက္သြားသည္။ တတ္သေလာက္ မွတ္သေလာက္ သူ့လီးေခ်ာင္းကိုလည္း
ေဘးတိုက္ေတြ အေပၚ ေအာက္ ပါးစပ္ကထုတ္လိုက္ ေဘးကလွ်က္လိုက္ စုပ္လိုက္လုပ္ေပးေနသည္။
သူ့ အတြက္ကေတာ့ င႐ုတ္သီးစပ္သလို တအီးအီး တ႐ွဴး႐ွဴးျဖင့္ အသံေတြျမည္လိုက္ ေခါင္းကိုေမာ့လိုက္
ခါးေကိုေကာ့လိုက္ ေခါင္းကိုကိုင္ကာ လီးကိုေညႇာင့္လိုက္ျဖင့္ ေလာကစည္းစိမ္ကို
ကန္ေရျပင္ေပၚတိုက္ခတ္ လာေသာ ေလႏုေအးေလးျဖင့္ စည္းစိမ္အျပည့္ခံစားေနေတာ့သည္။
“…ျမန္ျမန္လိုးမွျဖစ္မယ္….မင္း… ငါထြက္ကုန္ေတာ့မယ္…. အီး…အ….အင္… ဖင္ေလးဘက္ေထာက္
ကုန္းေပး…”
ဆိုကာ ကြၽန္ေတာ့္ပါးစပ္ထဲက တံေတြးမ်ားျဖင့္ စြတ္စိုေနေသာ သူ့လီးေခ်ာင္းႀကီးကို ပလြတ္ခနဲ ျဖဳတ္ကာ
လက္ကလည္း ကြၽန္ေတာ့္ကို တြန္းလွဲလိုက္သည္။ထိုအခ်ိန္မွသာ ေရကန္ဘက္က တိုက္ လာေသာ
ေလႏုေအးကို တ၀႐ွဴရွိက္ကာ အေမာေျဖမိသည္။ကြၽန္ေတာ္မျငင္းပါ ေလးဘက္ေထာက္ကုန္းလိုက္ကာ
ဖင္ကို သူ့ ဘက္သို႔ေကာ့ေပးထား ၿပီး ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ကားေပးထားလိုက္သည္။ ကြၽန္ေတာ္
ခံခ်င္တယ္။ သူေပ်ာ္ရင္ သူေက်နပ္ရင္ ကြၽန္တာ့္ကို ခါးခါးသီးသီး ပစ္ မထားခဲ့ႏိုင္ပါဘူးလို႔ေတြးကာ
သူ့အတြက္ အေကာင္းဆုံးလုပ္ေပးခ်င္သည္သာရွိသည္။
သူလည္း သူ့ေဘာင္းဘီကို ဆြဲခြၽတ္လိုက္သလို ကြၽန္ေတာ့္ေဘာင္းဘီကိုလည္း ခြၽတ္ပစ္လိုက္သည္။
ခုေတာ့ ႏွစ္ေယာက္စလုံး အေပၚပိုင္းသာမက ေအာက္ပိုင္းပါ ဗလာျဖစ္သြားေတာ့သည္။ ေလႏုေအးက
တိုးသျဖင့္ ၾကက္သီးပင္ထသြားသည္။
ထုံးစံအတိုင္း သူက တံေတြးမ်ားျဖင့္ ကြၽန္ေတာ့္ခေရ၀အား ရႊဲေနေအာင္ ဆြတ္ေတာ့သည္။ ၿပီးေတာ့
ကြၽန္ေတာ္ ၿဖဲထားေသာ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းထဲ၀င္ ကြၽန္ေတာ့ဖင္ေနာက္ ဒူးေထာက္က မာေတာင္ေနေသာ
သူ့လီးကို အရင္းက ေန ထိန္းကိုင္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ခါးကို လက္တစ္ဖက္ကကိုင္ကာ
ဖိသြင္းလိုက္ပါေတာ့သည္။ဇြက္ခနဲ လီးတစ္၀က္ေလာက္က ခေရကိုထိုးခြဲကာ၀င္သြားေတာ့သည္။ အ ခနဲ
တစ္ခ်က္ေတာ့ တိုးတိုးေအာ္မိသည္။ ၿပီးေတာ့ သူမာန္ထသံ တဟင္းဟင္းကို
ၾကားလိုက္ရသည္။ေနာက္အဆုံး ထိ ဖိေဆာင့္သြင္းလိုက္ေတာ့သည္ ဒုတ္ခနဲ လီးအရင္းထိဖင္သားကိုလာထိသလို သူ့ဆီးခုံ ေမြးမ်ားကလည္း စူးခနဲ လာေထာက္သည္။
ေနာက္ေတာ့သူက တစ္၀က္ေလာက္ျပန္ၿပီးေနာက္ဆုတ္ကာ ျဖည္းျဖည္းမွန္မွန္ လိုးေညႇာင့္သြင္းေတာ့သည္။
သဲျပင္မွာ က်ႏြ္ေတာ္ေလးဘက္ေထာက္ထားသျဖင့္ ေျခလက္တို႔ သဲေတာထဲ ကြၽံကုန္သည္။ လူႏွစ္ေယာက္
၀ိတ္ကိုး။ သဲေပၚမွာမို႔ ေတာ္ေသးတယ္ ေျမမာမွာဆိုကြၽန္ေတာ္ လက္ေတြ ဒူးေတြနာေနေလာက္ၿပီ။
သူလည္း တျဖည္းျဖည္း အရွိန္ရလာကာ ျမန္ျမန္မွန္မွန္အရွိန္တိုးလိုးပါေတာ့သည္။
ကြၽန္ေတာ္လည္း ငတ္ေနသျဖင့္ စိတ္ကလည္းအရမ္းခံခ်င္ေနတာကတစ္ေၾကာင္း
ေကာင္းေကာင္းေကာ့ကာ ဖင္ထိုး ၿပီး ခံေနေတာ့သည္။ သူလည္း ဖီးေတြတက္က ညဘက္တြင္တအင့္အင့္
တဘတ္ဘတ္ သူ့လီးဥနဲ႔ ေပါင္ ဆီးခုံ တို႔ ကြၽန္ေတာ့္တင္ပါးကို လာ႐ိုက္သံေဆာင့္သံ သူဖီးတက္သံ ျဖင့္
ညည္းသံ တစ္ခ်က္ခ်က္ ေအာင့္သျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္ညည္းသံ ေကာင္းလာသျဖင့္ တအင္းအင္းညည္းသံတို႔သာ ခပ္အုပ္အုပ္လႊမ္းမိုးေနေတာ့သည္။
လသာေသာ သဲျပင္ေပၚ ေလးဘက္ေထာက္လိုးေနသည့္ျမင္ကြင္းကို ကိုမင္းမင္းနဲ႔ ေပါင္းကာ
တိတ္တဆိတ္ေျခာင္းေနေသာ ကပၸလီတစ္ေယာက္ ဖီးလ္ေတြစြတ္တက္ၿပီး ဂြင္းထုကာ ကြယ္ရာက
ေျခာင္းေနမွန္းကို ထိုစဉ္က ကြၽန္ေတာ္ ေလးဘက္ေထာက္ဖင္ကုန္းထားသျဖင့္ မသိခဲ့ပါ။ ထိုမသိ လိုက္မႈက
ေနာင္တစ္ခ်ိန္ ကပၸလီ၏ အက်ပ္ကိုင္ ၿခိမ္းေျခာက္မႈကို ခံရမွ ကိုမင္းမင္းနဲ႔ ကပၸလီတို႔ တိုင္ပင္ကာ
ကြၽန္ေတာ့္အား ေထာင္ေျခာက္ဆင္ခဲ့ေၾကာင္းကို ေနာက္က်မွသိရေလေတာ့သည္။
သူလိုးအားေတြ တရွိန္တက္လာၿပီး ေခြၽးေတြစို႔လာသည္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ေတာ္ေတာ္ေကာင္းေနသျဖင့္
ဖင္ကို ေကာ့ကာ အေရွ႕ကို လဲမက်ေအာင္ ေျခေတြလက္ေတြ ယိုင္ၿပီး လဲမက်ေအာင္ထိန္းကာခံေနမိသည္။
ေဆးလိပ္ႀကိဳက္ေသာ ကိုမင္းမင္းကေတာ့ျဖင့္ ၾကာၾကာသိပ္မလိုးႏိုင္ေတာ့ပါ သူေမာလာကာ အသက္
႐ွဴသံေတြ ျမန္ လာၿပီး သူမၿပီးခ်င္ေပမယ့္ ၿပီးရေတာ့မည့္အေျခအေနတြင္
“ …အ…အ.. ငါ…ၿပီးလည္း…ၿပီးခ်င္ၿပီ….ေမာလို႔ သည္လိုပဲ .ခဏ စိမ္…ထားမယ္…နားမယ္ေနာ္…”
ကြၽန္တာ္ ေခါင္းညိတ္လိုက္သည္။ သူက လီးကိုတဆုံးသြင္းကာ ခဏ အေမာေျဖေနေတာ့သည္။
ကြၽန္ေတာ့ ဖင္သားျဖဴျဖဴတင္းတင္းမ်ားကို လေရာင္ေအာက္တြင္ ၾကည့္ၿပီး စိတ္ထလာက
တျဖန္းျဖန္း႐ိုက္ေနသည္။
စပ္ဖ်င္းဖ်င္းျဖစ္ေပမယ့္ သူ့စိတ္ႀကိဳက္လုပ္ပါေစ သူေပ်ာ္ရင္ၿပီးတာပဲေလဆိုကာ ကြၽန္ေတာ္ၿငိမ္ေနမိသည္။
ထိုအသံက ကပၸလီကို အခ်က္ေပးသံျဖစ္ေၾကာင္းေနာက္မွသိရသည္။
ထို႔ေနာက္ သူ့လီးကို ျပန္ထုတ္ကာ အသားကုန္ႀကဳံးလိုး ပါေတာ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ေျခလက္တို႔ပင္
မၿမဲ ခ်င္ေတာ့ အသားကုန္ကုန္း ခံေနရသည္။ ေအာင့္လည္းေအာင့္ ေကာင္းလည္းေကာင္းေနသည္။
အခ်က္ 50 ေက်ာ္ခပ္ျမန္ျမန္လိုးၿပီးေတာ့ သူ့လီး ကိုကမန္းကတန္း ဗြက္ခနဲ ခေရ၀ကေန ဆြဲထုတ္ကာ
ကြၽန္ေတာ့္ ဖင္ႏွင့္ ေက်ာကုန္းေပၚသို႔ သူ့လီးရည္ ပူပူပ်စ္ပ်စ္မ်ားကို တလေဟာပန္းပစ္လိုက္ေတာ့သည္။
ပါးစပ္ကလည္း တအားအား ညည္းကာ သူ ကြၽန္ေတာ့္ေက်ာကုန္းေပၚ ေမွာက္ကာ မွီလိုက္ပါေတာ့သည္။
ဆက္ရန္ အပိုင္း - ၈
---------------------------------------------
မွတ္ခ်က္။ ။ ထန္ၿပီး ထုပါ.. အတုမယူပါႏွင့္😁
Comments
Post a Comment