လက်မဆော့နဲ့ညီလေးရယ်

<Unicode>
လက် မဆော့နဲ့ ညီလေးရယ် *စ ဆုံး *
*********************************************crd..Z.N

နှင်းငွေရည်တို့ ခြုံသိုင်းနေတဲ့ မနက်ခင်း တခုမှာ

"ဟဲ့ သားကြီး ကောင်းကောင်းသွားစမ်းကွာ "

ဇွဲနောင် တယောက် နွားလှည်းမောင်းပြီး ဦးညိုရဲ့
လယ်တလင်းဆီကို ထွက်လာခဲ့သည် ရာသီစက်ဝန်းတို့
သုံးပတ်လည်ပြီးတော့ ကျော်မင်းလည်း မိန်းမ ရသွားပြီ
ဇွဲနောင်သာ ယောင်ချာချာ

"ဟေ့ ငါ့တူ ဇွဲနောင် ဘယ်လဲကွ"
"ဟုတ် လေးမောင် ဦးညို တော ဒီနှစ် အဲဆီမှာ
တလင်းသိမ်းထိ နေရမှာဗျ"
"အေးကွာ တခုလောက် ကူစမ်းပါ"
"ပြော လေးမောင် ကျနော် ဘာလုပ်ပေးရမလဲ"
"အိမ်ပေါ် ဝဲနေတဲ့ သစ်ကိုင်းလေး ခုတ်ချင်လို့ကွာ"
"ရတယ်လေ ဓားပေး "

နွားလှည်း ခဏရပ်ပြီး ပုဆိုးတိုတိုပြင်ဝတ်ခါ သစ်ပင်ပေါ်
တက်လိုက်တော့ ဒုတ်ပြ ခဲပြ ဖြစ်ကုန်သည်
တော်သေးတယ် ဘယ်သူမှ မရှိလို့

" ဒုတ် ဒုတ် ဒုတ် ဒုတ် ဂျွတ် ဂျွတ် ဖြောင်းးးးဝုန်းးးး"
"လေးမောင် ရပြီလား ဘယ်ကိုင်း ခုတ်အုံးမလဲ"
"အေးအေး ရပြီ ငါ့တူ ဆင်းခဲ့တော့"  "ဟုတ် "
"ဒါဆို ကျနော် သွားတော့မယ်"

သစ်ပင်ခုတ်ပေးပြီး နွားလှည်းမောင်းကာဦးညိုတလင်း
ရောက်လာခဲ့သည်
"ဇွဲနောင် ရေ "
"ဗျာ့ "  "ဒီနေ့ ကောင်းလှိုင်းရိုက်တွေ လာမယ် အဲဒါ
မင်း ကြည့် စီထားလိုက်တော့ ပြီးရင် အုံ ပါ တခါထည်း
ဆောက်ထား  ညနေကျရင် မင်းအတွက် အဝတ်စားနဲ့
စောင်ထုပ် ပို့ခိုင်းလိုက်မယ်"
"ဟုတ် ဦးညို ညနေစာ ထမင်းပါ တခါထည်း ပို့ပေးနော်"
"အေးပါကွာ ငါသိပါတယ်ဟ မင်း ဂျော်ကီ ဖဲ့အုံးမလား"
"ဟာဗျာ ကျနော်မှ မသောက်တာ စားစရာ မုံ့ များများ
ထည့်ပေးလိုက်"
"အေးပါကွာ ငါက စတာပါဟ "

ဒီလိုနဲ့ တနေကုန် ကောက်လှိုင်းတိုက်လိုက်
စီလိုက်နဲ့ ဇွဲနောင် ပင်ပန်းသွားသည်
ညနေစောင်း မှောင်ရီပျိုးချိန် ရောက်လာတော့

"ဗျို့  ကိုကြီးဇွဲနောင် "
"ဟေ့းးဘယ်သူလဲကွ "   "ကျနော် ဖိုးသန့်"
"အေးး လာငါ့ညီ ဘာလဲကွ "
"ဘကြီးညိုက ထမင်းထုပ်နဲ့ စောင်ထုပ် ပို့ခိုင်းလို့ဗျ"
"အေးးအေးးညီလေး ထားခဲ့လိုက်"
"ကိုကြီးဇွဲနောင် "   "ဘာလဲဟ "
"ကျနော်ရော တလင်းအိပ်ချင်လို့ ရလား"
"အိပ်တာက ရပါတယ် မင်းအိမ်ကို ပြောခဲ့လား"
"အိမ်က ရတယ် အေးဆေး "  "ပြီးတာပဲ "

ဖိုးသန့် ဆိုတာ ဇွဲနောင်တို့ တအိမ်ကျော်က ကလေး
ခုမှ လူပျိုပေါက် ၁၆ ၁၇ အရွယ် အသားခပ်လတ်လတ်
ဒေါင်ကောင်းကောင်းနဲ့ ယောက်ျားပီသတဲ့ရုပ်မျိုး
ရေချိုး ထမင်းစားပြီးတော့ ည ၈ နာရီ ကျော်သွားသည်
ဆောင်းတွင်းမို့ ချမ်းတာမပြောနဲ့တော့

"ဟျောင် ဖိုးသန့် ချမ်းတယ်ကွာ အုံထဲဝင် ကွေးစို့"
"ဟုတ် "
အပေါ့အပါး သွားပြီး နှစ်ယောက်သား အိပ်ယာထဲမှာ
ဇိမ်နဲ့ နှပ်နေလိုက်သည်

"ကိုကြီးဇွဲနောင် မေးစရာ ရှိလို့ "
"မေး ဘာမေးမှာလဲ "
"ဟို ဗျာ  ဟိုးးဟိုးးးး "
"ဟ မင်းက တဟိုဟိုနဲ့ ဘာဖြစ်တာလဲဟ"
"ဟာ ကျနော် ရှက်လို့ဗျ " "ဘာဖြစ်လို့လဲဟ"
"ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး ဟို ဒစ်ပြုတ်တယ်ဆိုတာ ဘာကို
ပြောတာလဲလို့ ပါ"
"အမလေးကွာ ဘာများလဲလို့ "
"အဲဒါ ကိုကြီး သိလား "
"ဟ သိတာပေါ့ကွ မင်းက သိချင်တာလား"  "အင်း"
"ခု မင်း ဘာဖြစ်နေလို့လဲ"
"ကျနော် ဂွင်းထု တာ နာနေလို့ဗျ" "ပြစမ်း မင်းလီး"

ဖိုးသန့်က ရှက်ရှက်နဲ့ ပုဆိုးကို လှန်ပြလိုက်တော့
ဟုတ်တယ် ဒစ်က မပွင့်သေး ငုံနေတာ လက်နဲ့ကိုင်ပြီး
ဖိချလိုက်တော့
"အားးးနာတယ်ဗျ"
"နာမှာပေါ့ကွ မင်းက ငါလိုမှ မပြုတ်သေးတာ"
"ကိုကြီးဟာ ပြပါ့လား ကျနော်ကြည့်ချင်လို့"
"အေး ပြတော့ပြမယ် မင်းလျှောက်မပြောနဲ့"
"ဟုတ်ပါဗျ "  "ကဲကြည့်"

ဇွဲနောင်က ပုဆိုးကို ဖြေပြလိုက်တော့ ဖိုးသန့်က
ကိုင်ကြည့် ဖြဲကြည့် အားရအောင် ကြည့်သည်

"မိုက်တယ်နော် ကျနော်လည်း အဲလို ဖြစ်ချင်တာ"
"ဖြစ်ချင်ရင် ထုတိုင်း နဲနဲချင်း ဖိဖြဲချ ပြုတ်လိမ့်မယ်
ကဲ အိပ်တော့မယ်ကွာ "
"ကိုကြီးကလဲ အစောကြီး ရှိသေးတာ"
"ဟ စောလည်း မတတ်နိူင်ဘူး ငါက ပင်ပန်းထားတာ
မင်း မအိပ်ချင်သေးရင် မုန့်စား ငါတော့အိပ်တောမယ့်"

ဇွဲနောင်က မျက်စိမှိမ်းနေချိန် ဖိုးသန့်လက်က ဇွဲနောင်
လီးကိုအုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်လိုက်တော့လီးကခေါင်းထောင်
ထလာသည်  မဖြစ်တော့ သည်အတိုင်းသာဆို ဒီည
အိပ်ရဖို့ မလွယ်
" အားးကိုင်လို့ ကောင်းတယ်ဗျ ကိုကြီးလီးကြီးက
အကြီးကြီးပဲ အားရစရာကြီးဗျာ"
"ဖိုးသန့် အိပ်တော့ကွာ ငါပင်ပန်းနေပြီ"

ပြောပြီး ဇွဲနောင်ကတော့ ပင်ပန်းထားတဲ့ အရှိန်ကြောင့်
ခဏနဲ့ အိပ်ပျော်သွားသည် အိပ်လို့မပျော်တာဖိုးသန့်
မနက်တုန်းက တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ သစ်ပင်ခုတ်သံကြောင့်
နိူးလို့ ကြည့်လိုက်တော့ ကိုကြီးဇွဲနောင် ပုဆိုးတိုတိုနဲ့
သစ်ကိုင်းပေါ် ခြေ တဖက်တင်ပြီး ခုတ်နေတာ
မြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းက အားကျစရာ အမြင့်ပေါ်က
နေပြီးတော့ သစ်ပင်ချိုင်နေတာ ဒုတ်ပြ ခဲပြနဲ့ ဒစ်ကြီးက
ပြုတ်ပြီးရဲနေတာ ဖိုးသန့် စိတ်ဝင်စားသွားသည်
ဒါကြောင့် ဦးညိုက ထမင်းပို့ခိုင်းတော့ မငြင်းခဲ့တာ
ခုလည်း ကိုကြီးဇွဲနောင်က အိပ်ပျော်နေတုန်း ဖိုးသန့်
ကြည့်ချင်နေတဲ့ ကိုကြီးလီးကို ကိုင်ဖို့မဝံ့ရဲ
နိူးသွားမှ အငေါက်ခံရမှာ ကြောက်သည် ဒါပေမယ့်
တခူးခူးတခေါခေါနဲ့ အိပ်နေတာ ဆင်းနင်းသွားတောင်
သိမှာ မဟုတ် ဒါကြောင့် အရဲစွန့်ပြီး ကိုကြီးရဲ့ပုဆိုး
ခါးပုံစကို ဖြေလိုက်တော့ လမွှေးမဲမဲ များက အူခဲလို့
ပေါ်ထွက်လာသည် တဖြည်းဖြည်းချင်း အသာလေး
ဖြေချလိုက်ရာ ခွေနေတဲ့ လီးက ပေါ်လာသည်

စိတ်ဝင်တစားနဲ့ ဒစ်ကြီးကို ဖြဲကြည့်လိုက်လမွှေးတွေ
ပွတ်လိုက်နဲ့ ဆော့နေတော့ လီးကြီးက ပြန်လည်
ထောင်မတ်လာသည် သွေးကြောများကယှက်ဖြာနေပြီး
ဒစ်ကြီးက ရဲနေတော့ ဖိုးသန့်စိတ်တွေ မရိုးမယွ
ဖြစ်လာပြီး အားနဲ့ကိုင်ကာ အထက်အောက်ဆော့ကစားပေးနေလိုက်သည်
(ဟူးးးး ကိုင်လို့ကောင်းလိုက်တာကွာ ကိုယ့်လီးကိုယ်
ကိုင်ရတာတောင် ဒီလောက် ဖီးလ် မလာဘူး ဟားးး)
ဇွဲနောင် လီးကို ကိုင်ရင်း ဖိုးသန့်စိတ်တွေထိန်းမရတော့

"ပြွတ်  ပလွတ် ပြွတ် ပြွစ် ပြွတ်"

ခေါင်းငုံ့ပြီး အားရပါးရ စုပ်ပစ်လိုက်တော့တယ်
ဟုတ်တယ် ဇာတ်ကားတွေထဲမှာဖိုးသန့် ကြည့်ဖူးတယ်
အစုပ်ခံရတဲ့သူက ဘယ်လိုနေလဲတော့ မသိ
ဖိုးသန့်ကတော့ စုပ်လို့ကောင်းနေတာ ပါးစပ်ထဲကကို
မထုတ်ချင်တော့ ကိုကြီး နိူးမှာလည်း စိုးရသေး

ဇွဲနောင်လည်း နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အ်ိပ်ပျော်သွားတာ
ဘယ်လောက် ကြာသွားလဲ မသိတော့လီးတချောင်းလုံး
အာခံတွင်း အပူငွေ့ကြောင့် နိူးထလာခဲ့သည်

မျက်စိကို အသာဖွင့်ကြည့်တော့ ဖိုးသန့်က သူ့လီးကို
အားရပါးရ စုပ်နေတာ တဲအုံအမိုးကြားက ကျလာတဲ့
လရောင်ကြောင့် မသဲမကွဲ မြင်နေရတာ
ဖိုးသန့် ရှက်သွားမှာ စိုးလို့ အသာ ငြိမ်နေလိုက်သည်
ကောင်းတာကတော့ မပြောနဲ့ အကြောထဲစိမ့်နေအောင်
ကောင်းတာ မထိန်းနိုင်တဲ့ အဆုံး လရည်တွေကို ဖိုးသန့်
ပါးစပ်ထဲ ပန်းထုတ်လိုက်သည်

" ဗျစ် ဗျစ် ဗျစ် "
"ဝူ့  ဝေါ့ ဖူးးးထွီးးးး ဟားးးးးးး"
ကိုကြီးဇွဲနောင် လရေတွေက ပါးစပ်ထဲ တဝက်တပြက်
ဝင်ကုန်တော့ ဖိုးသန့် ကမမ်းကတမ်း နောက်ဆုက်ပြီး
ပါးစပ်ထဲ ရှိတာတွေ ထွေးထုတ်လိုက်သည်
"ဟားးးးးး"
***********************************************

မနက်လင်းတော့ ဖိုးသန့်က သူမဟုတ်သလိုပဲ

"ကိုကြီး ကျနော် ပြန်တော့မယ် ဗျ "
"အေးးအေးး မင်း  ညကျရင် လာအုံးမှာလား"
"အခြေအနေရဗျာ မသိသေးဘူး"
"အေးပါကွာ ဖြေးဖြေးပြန် "   "ဟုတ် ကိုကြီး "

ဇွဲနောင်လည်း သူ သိနေတာ မပြောရက်ပါ
ညီလေး ရှက်သွားမှာ စိုးလို့ ဒီအတိုင်းအသာနေ
နေလိုက်သည်
( အင်းးဒီကောင် ည မလာလောက်တော့ဘူးထင်တယ်)

ဇွဲနောင် ကြာကြာ မတွေးအားပါ အလုပ်သမားများ
ရောက်လာတော့တနေ့တာလုပ်ငန်းခွင်ကိုဖြတ်သန်းရင်
း အချိန်တွေ ကုန်လာခဲ့ပြီ 

"ဇွဲနောင်ရေ တော်နေကျရင် ထမင်းပို့ လာလိမ့်မယ်"
"ဟုတ် ဦးညို ဒါလေး လက်စ သပ်လိုက်အုံးမယ်"
ပြောပြီး နောက်ဆုံးကောက်လှိုင်းတန်း ပုံလိုက်သည်
ရေချိုးပြီးတော့ နေဝင် သွားပြီ

"ဗျို့ ကိုကြီးဇွဲနောင် "  "ဟေးးးးးးလာခဲ့ကွ"
"ရီးလေး ထမင်းထုပ်တာ နောက်ကျနေလို့ဗျ"

ဖိုးသန့်က ပြောရင်းအနားရောက်လာတော့

"ရော့ဗျ ဆာနေပြီလား"
"ဟ  ဆာတာပေါ့ကွ နေတောင် ဝင်နေပြီဟာ"

ပြောရင်း ဆာဆာနဲ့ ပါလာတဲ့ထမင်းထုပ်ကို စားရင်း
"မင်းလည်း စားလေကွာ"
"တော်ပြီ စားလာခဲ့ပြီးသား ကိုကြီးသာ ဝအောင်စား"

ပြောပြီး ဖိုးသန့်က အုံထဲ ဝင်အိပ်နေလိုက်သည်
ဇွဲနောင်လည်း စားပြီးတော့ အုံထဲ ဝင်လိုက်တော့
ဖိုးသန့်က ကျောပေးအိပ်နေတာ နောက်ကနေ အသာ
ဝင်အိပ်ပြီး ခြေတဖက်နဲ့ ခွကာ သိုင်းဖက်လိုက်သည်

"ညီလေး အိပ်ပြီလားး"
"အိပ်သေးပါဘူးဗျာ ကိုကြီး ဖယ်ဗျာ လေးတယ်"

ဇွဲနောင်အသာဖယ်ရင်း ပက်လက်လှန်အိပ်နေတော့

"ကိုကြီး လီးက မိုက်တယ်နော် အကြီးကြီးပဲ"
"ဟာ မင်းဘယ်လို သိတာလဲ"
"သိတာပေါ့ဗျ မနေ့ညက ကိုင်ကြည့်တာ ပြောတော့
ပင်ပန်းတယ်လေးဘာလေးနဲ့ လီးကဖြင့် ထောင်လို့"
"ထောင်မှာပေါ့ကွ မင်းက အာဘွားပေးတာကိုး"
"ဗျာ ကိုကြီးသိတယ်ပေါ့ ဟုတ်လား ဟာ
ရှက်တာဗျာ"
ပြောပြီး ဖိုးသန့်က မျက်နှာနဲ့ခေါင်းအုံး အပ်လိုက်ပြီး
ငြိမ်နေတာ
"ညီလေးကလည်း မရှက်ပါနဲ့ကွာ ကိုကြီးစိတ်မဆိုးပါဘူး
"ဟာဗျာ ကိုကြီးဘယ်သူ့မှလျှောက်မပြောပါနဲ့ဗျာ"
"အေးပါကွာ မပြောပါဘူး ခုလည်း စုပ်ပေးအုံး"

ပြောရင်း ဖိုးသန့် လက်ကိုဆွဲယူကာ လီးပေါ် တင်ပေးပြီး
ပါးလေးကို နမ်းလိုက်သည် ဖိုးသန့်က အလိုက်သင့်
လှုပ်ရှားပေးပြီးကုန်းထကာဇွဲနောင်လီးကိုစုပ်လိုက်သည်

"အားးးးးကောင်းတယ်ကွာ စုပ် စုပ်ထား ဟားးးး"
"ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပလွတ် "

ဒီနေ့တော ့ခိုးစုပ်ရတာမဟုတ်တော့ ဖိုးသန့်က
စိတ်ကြိုက် ကို စုပ်တော့တာ ဇွဲနောင်ကလည်း ငြီးရင်း
ဖိုးသန့် ဖင်ကို ဆုပ်ချေလိုက်သည်

"ညီလေး ဟိုဖက်လှည့်ကွာ ကိုကြီးကောင်းအောင်
လုပ်ပေးမယ်"

၂ ခါ မပြောလိုက်ရ ဖိုးသန့်က သူ့ကို ကျောပေးပြီး
အိပ်လိုက်သည် ဖိုးသန့် ခေါင်းအောက်ကို သူ့ရဲ့
ဘယ်လက် ထိုးပေးပြီး ခေါင်းအုံးစေလ်ိုက်သည်
ညာလက်နဲ့ ရင်ဘတ်တလျှောက်ပွတ်ပေးတော့
ငြီးသံလေး ထွက်လာသည်
နောက် ဖိုးသန့်လီးကိုကိုင်ပြီး ထုပေးလိုက်သည်
"အားးးဟားးးး ကောင်းတယ်ဗျ ရှီးးးး"
"ညီလေး ကိုကြီး ဖင်လိုးကြည့်မယ် ရလား"
"ဟာ ကိုကြီးကလဲ မဖြစ်နိူင်တာဗျာ"
"ဖြစ်ပါတယ်ကွ မင်းသာ အသာကြိတ်ခံ ကိုကြီး
ရအောင် လိုးပေးမယ်"
"တအားတော့ မလိုးနဲ့နော် နာမှာကြောက်တယ်ဗျ"
"အေးပါ မင်းနာတယ်ဆို ကိုကြီး ဆက်မလိုးဘူး"

ပြောပြီး လီးကိုတတွေးဆွတ်ခါ ဖိုးသန့် ဖင်ဝကို အသာ
တေ့လိုက်ပြီး  အားနဲ့ ဆက်ခနဲ့ သွင်းလိုက်တော့
"အားးးဟားးနာတယ်ဗျ"
"အေးကွာ ညီလေး ရှေကို ဒူး ကွေးလိုက်"
ိဖိုးသန့်က ကွေးလိုက်တော့ ဖင်လေးက စူထွက်လာပြီး
ဟ လာချိန်
"ညီလေး နဲနဲလေး နာမယ်နော် ခဏ အောင့်ခံ"
"ဟုတ်"
လီးကို ပြန်တေ့ပြီး ညှောင့်ထိုးလေး ထိုးလိုက်တော့
"အားဟားးးကိုကြီး ဘယ်လိုကြီးလဲ မသိဘူး"
"နေလို့ကောင်းလား "  "ကောင်းတော့ကောင်းတယ်
တမျိုးကြီးပဲဗျ "
ဇွဲနောင် သိလိုက်ပြီ ဒီကောင် ဖီးလ် တက်နေပြီ
ဘယ်လက်နဲ့ဖိုးသန့်ပါးစပ်ကို အသာပွတ်ပြီး ပိတ်ကာ
ညာလက်က သူ့လီးကို ထုပေးရင်း အားထည့်ပြီး
ခါးကော့လိုက်တော့
"အားးးဝု ဝါး့း ဝေါ့းး"  "ဗျစ် ဗျစ် ဗြိ ဗျစ် ဘွတ်"
"အားးးးရှီးးးးကောင်းတာကွာ မိုက်တယ်
စီးကျပ်နေတာပဲ ဟားးးးး"

လီးတဆုံး ဝင်သွားပြီး ဖိုးသန့်တယောက် မချိမဆန့်နဲ့
ဖင်ထဲမှာ တစ်ဆို့ကြီးနဲ့ အနေရ ခက်လိုက်တာ
အသဲခိုက်မတတ် နာကျင်ပြီး မျက်ရည်ချောင်းလေး
စီးဆင်းသွားသည် ဇွဲနောင် လက်ကို ဖြေလိုက်တော့
"အားးးနာတယ်ဗျ တော်ပြီ ကိုကြီး ပြန်ထုတ်ပေးတော့
ဟီးးးဟီးးးဟီးး"
"ညီလေးကလည်း ဒီတခါထဲပဲ နာမှာ နောက်ဆို
မနာတော့ဘူး  ခဏးးးးလေးငြိမ်နေလိုက်"
ပြောပြီး လီးကို  ခဏ စိမ်ပေးထားလိုက်သည်
လက်ကတော့ ဂွင်းထုမပျက် ပါးလေးကိုနမ်းလိုက်နဲ့
ခန ကြာတော့ ဖိုးသန့် ငြိမ်သွားသည်

"ညီလေး ကိုကြီး လိုးကြည့်မယ်နော် " "ဟုတ်"

လီးကို အသာဆွဲထုတ်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း သွင်းတော့

"ဟားးးးဘယ်လိုလဲ မသိဘူးဗျာ တမျိုးပဲ ဟားးးးး"

ဖိုးသန့် မျက်လုံးမှိတ်ပြီး ပါးစပ် ဟ ကာ ငြီးမိသည်

"ပလွတ် ပြွက် ဗျစ် ဗြိ ဗြွတ် ဘွတ်"

လိုးသံ လီးသံတွေ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သောသောညံမျှ
ထွက်လာသည် အသက်ရှူသံတွေလည်း ပြင်းလာပြီ
ဇွဲနောင်လည်း အားနဲ့ဆောင့်ကာ အသကုန် ကြုံးပြီ

"ဘွတ် ဘွတ် ဖြောက်ဖြောက် ဟားးးးးးး"
"အားးးကိုကြီး တအားမကြိတ်နဲ့ အထဲက နာတယ်ဗျ"
"အေးးး ကောင်းလို့ပါကွ မင်းရော ကောင်းလား"
"ဟုတ် ကောင်းလည်းကောင်းတယ် နာလည်းနာတယ်
လိုးဗျာ ကိုကြီးလီး အတုတ်ကြီးနဲ့ အားရပါးရလိုး
ကျနော်ကတော့ ကြိုက်တယ်"
"အေး ကောင်းရင် လာပြီ "

"ဘတ်ဘတ် ဖြောင်းဖြောင်း ဘွတ်ဘွတ်"
ဆောင်းညလယ်မှာ  လိုးပွဲက ကြမ်းလာတော့ ဖိုးသန့်
တယောက် ကော့ပြန်နေတော့တာ

"ညီလေး လေးဘက်ကုန်းကွာ အပြီးလိုးတော့မယ်"

ဖိုးသန့် လေးဘက်ကုန်းတော့ လီးကိုတေ့ ဆောင့်ပြီး
လိုးလိုက်တော့
"အားးးဟားးကိုကြီး ဖြည်းဖြည်းလိုးပါ နာတယ်ဗျ"
ဇွဲနောင် လီးကို ကြည့်လိုက်တော့ ဟုတ်သားပဲ
သူ့လီးမှာ အနီရောင်လေးတွေ ပေနေသည်
ဒါပေမယ့် မရတော့ သူ ထန်နေပြီ
'ဖြောင်းးးဖြောင်းးးဖြောင်းးး ဘွတ် ဗျိ  ဗြစ်  ပလွတ်"

အားနဲ့ လိုးရင်း ဖိုးသန့်လီးကို ကိုင်ကာထုပေးတော့

"အားးးရှီးးးးးးကောင်းတယ်ဗျာ  ဟားးးးးးး"
ဖိုးသန့်တယောက် ငြီးတွားရင်းခေါင်းငိုက်စိုက်ကျကာ
ဝပ်သွားပြီး မှိမ်းခံနေသည်    "ဘွတ် ဘွတ်ဘွက်
"အားးးးးအားးးးးးအားးးးနာတယ်ဗျ"
"အားးးးးအားးးးးကောင်းတယ်ကွာ ပြီးတော့မယ် ခန
လောက် အောင့်ခံ ကွာ ယားးးး"
"ဖောင်းဖောင်းး ဗျစ် ဗျစ် ဗျစ် "
ဇွဲနောင် လီးတချောင်းလုံး ကျင်တက်လာကာ
ထိန်းမရတော့ လရည်တွေ တဗျစ်ဗျစ်နဲ့ ပန်းထည့်လိုက်သည်

"အားးးးပြီးပြီ   အားအားးအားး"
"အားးးးကျနော်လည်း ပြီးပြီဗျ အားးအားးအား"
ဇွဲနောင်ရဲ့ လက်မှာရော အိပ်ယာပေါ်မှာပါ ဖိုးသန့်ရဲ့
လရည်တွေ ရွှဲကုန်သည်
နှစ်ယောက်သား အထပ်လိုက် အိပ်ယာပေါ်မှာ
အမော ဆိုက်နေကြသည်

"အားးးးဖင်ထဲကို ကျိန်းစပ်နေတာပဲ နာလိုက်တာ"
"မင်းက လက်ဆော့တာကိုးကွ ခုဘယ်လိုလဲ
ကောင်းလား "
"တော်ပါဗျာ ကျနော်လီးဒစ်က မပြုတ်ခင် ဖင်အရင်
ပြုတ်သွားပြီ ဒစ်ပြုတ်အောင်တော့လုပ်မပေးဘူး"
"ဟားးးး မပူနဲ့ညီလေး ဒစ်လည်းပြုတ်စေရမယ်
ဖင်လည်း ပြုတ်စေရမယ် မင်းကောင်းတယ်မို့လား"
"ဒစ်ပြုတ် မပြုတ်တော့ မသိဘူး တော်ကြာမှ ဗိုက်
ကြီးနေမယ်"
"နားထား ဒီ တဆောင်းတွင်းလုံး လိုးတောင်
ဗိုက်မကြီးဘူးကွ အေးဆေးသာခံ"
"အေးတာမအေးတာ မသိဘူးဗျာ ကျနော်တော့ချမ်းပြီ"
"ချမ်းရင်လာလေ ကိုကြီးဖက်ထားပေးမှာပေါ့ကွာ"

ပြောပြီးဖိုးသန့်ကို ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းပြီး ဖက်ထားကာ

"ညီလေး မနက်လင်ခါနီး တချီနော်"
"ဟာဗျာ နောက်မှ ဒီမှာသေတော့မယ်"
"အိုးး မသေရပါဘူးဗျာ ကိုကြီးက သေအောင်
ဘယ်လုပ်ပါ့မလဲ ကောင်းအောင်ပဲ လုပ်ပေးမှာ
ဟားးးဟားးဟားး"
ဇွဲနောင်ရဲ့ ရယ်မောသံက အုံလေးထဲမှာ
ဖုံးလွှမ်းသွားတော့သည်

ပြီးပါပြီ
*******************************

<Zawgyi>
လက္ မေဆာ့နဲ႔ ညီေလးရယ္ *စ ဆုံး *
*********************************************crd..Z.N

ႏွင္းေငြရည္တို႔ ၿခဳံသိုင္းေနတဲ့ မနက္ခင္း တခုမွာ

"ဟဲ့ သားႀကီး ေကာင္းေကာင္းသြားစမ္းကြာ "

ဇြဲေနာင္ တေယာက္ ႏြားလွည္းေမာင္းၿပီး ဦးညိဳရဲ႕
လယ္တလင္းဆီကို ထြက္လာခဲ့သည္ ရာသီစက္ဝန္းတို႔
သုံးပတ္လည္ၿပီးေတာ့ ေက်ာ္မင္းလည္း မိန္းမ ရသြားၿပီ
ဇြဲေနာင္သာ ေယာင္ခ်ာခ်ာ

"ေဟ့ ငါ႔တူ ဇြဲေနာင္ ဘယ္လဲကြ"
"ဟုတ္ ေလးေမာင္ ဦးညိဳ ေတာ ဒီႏွစ္ အဲဆီမွာ
တလင္းသိမ္းထိ ေနရမွာဗ်"
"ေအးကြာ တခုေလာက္ ကူစမ္းပါ"
"ေျပာ ေလးေမာင္ က်ေနာ္ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ"
"အိမ္ေပၚ ဝဲေနတဲ့ သစ္ကိုင္းေလး ခုတ္ခ်င္လို႔ကြာ"
"ရတယ္ေလ ဓားေပး "

ႏြားလွည္း ခဏရပ္ၿပီး ပုဆိုးတိုတိုျပင္ဝတ္ခါ သစ္ပင္ေပၚ
တက္လိုက္ေတာ့ ဒုတ္ျပ ခဲျပ ျဖစ္ကုန္သည္
ေတာ္ေသးတယ္ ဘယ္သူမွ မရွိလို႔

" ဒုတ္ ဒုတ္ ဒုတ္ ဒုတ္ ဂြၽတ္ ဂြၽတ္ ေျဖာင္းးးးဝုန္းးးး"
"ေလးေမာင္ ရၿပီလား ဘယ္ကိုင္း ခုတ္အုံးမလဲ"
"ေအးေအး ရၿပီ ငါ႔တူ ဆင္းခဲ့ေတာ့"  "ဟုတ္ "
"ဒါဆို က်ေနာ္ သြားေတာ့မယ္"

သစ္ပင္ခုတ္ေပးၿပီး ႏြားလွည္းေမာင္းကာဦးညိဳတလင္း
ေရာက္လာခဲ့သည္
"ဇြဲေနာင္ ေရ "
"ဗ်ာ့ "  "ဒီေန႔ ေကာင္းလႈိင္း႐ိုက္ေတြ လာမယ္ အဲဒါ
မင္း ၾကည့္ စီထားလိုက္ေတာ့ ၿပီးရင္ အုံ ပါ တခါထည္း
ေဆာက္ထား  ညေနက်ရင္ မင္းအတြက္ အဝတ္စားနဲ႔
ေစာင္ထုပ္ ပို႔ခိုင္းလိုက္မယ္"
"ဟုတ္ ဦးညိဳ ညေနစာ ထမင္းပါ တခါထည္း ပို႔ေပးေနာ္"
"ေအးပါကြာ ငါသိပါတယ္ဟ မင္း ေဂ်ာ္ကီ ဖဲ့အုံးမလား"
"ဟာဗ်ာ က်ေနာ္မွ မေသာက္တာ စားစရာ မုံ႔ မ်ားမ်ား
ထည့္ေပးလိုက္"
"ေအးပါကြာ ငါက စတာပါဟ "

ဒီလိုနဲ႔ တေနကုန္ ေကာက္လႈိင္းတိုက္လိုက္
စီလိုက္နဲ႔ ဇြဲေနာင္ ပင္ပန္းသြားသည္
ညေနေစာင္း ေမွာင္ရီပ်ိဳးခ်ိန္ ေရာက္လာေတာ့

"ဗ်ိဳ႕  ကိုႀကီးဇြဲေနာင္ "
"ေဟ့းးဘယ္သူလဲကြ "   "က်ေနာ္ ဖိုးသန္႔"
"ေအးး လာငါ႔ညီ ဘာလဲကြ "
"ဘႀကီးညိဳက ထမင္းထုပ္နဲ႔ ေစာင္ထုပ္ ပို႔ခိုင္းလို႔ဗ်"
"ေအးးေအးးညီေလး ထားခဲ့လိုက္"
"ကိုႀကီးဇြဲေနာင္ "   "ဘာလဲဟ "
"က်ေနာ္ေရာ တလင္းအိပ္ခ်င္လို႔ ရလား"
"အိပ္တာက ရပါတယ္ မင္းအိမ္ကို ေျပာခဲ့လား"
"အိမ္က ရတယ္ ေအးေဆး "  "ၿပီးတာပဲ "

ဖိုးသန္႔ ဆိုတာ ဇြဲေနာင္တို႔ တအိမ္ေက်ာ္က ကေလး
ခုမွ လူပ်ိဳေပါက္ ၁၆ ၁၇ အရြယ္ အသားခပ္လတ္လတ္
ေဒါင္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေယာက္က်ားပီသတဲ့႐ုပ္မ်ိဳး
ေရခ်ိဳး ထမင္းစားၿပီးေတာ့ ည ၈ နာရီ ေက်ာ္သြားသည္
ေဆာင္းတြင္းမို႔ ခ်မ္းတာမေျပာနဲ႔ေတာ့

"ေဟ်ာင္ ဖိုးသန္႔ ခ်မ္းတယ္ကြာ အုံထဲဝင္ ေကြးစို႔"
"ဟုတ္ "
အေပါ႔အပါး သြားၿပီး ႏွစ္ေယာက္သား အိပ္ယာထဲမွာ
ဇိမ္နဲ႔ ႏွပ္ေနလိုက္သည္

"ကိုႀကီးဇြဲေနာင္ ေမးစရာ ရွိလို႔ "
"ေမး ဘာေမးမွာလဲ "
"ဟို ဗ်ာ  ဟိုးးဟိုးးးး "
"ဟ မင္းက တဟိုဟိုနဲ႔ ဘာျဖစ္တာလဲဟ"
"ဟာ က်ေနာ္ ရွက္လို႔ဗ် " "ဘာျဖစ္လို႔လဲဟ"
"ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး ဟို ဒစ္ျပဳတ္တယ္ဆိုတာ ဘာကို
ေျပာတာလဲလို႔ ပါ"
"အမေလးကြာ ဘာမ်ားလဲလို႔ "
"အဲဒါ ကိုႀကီး သိလား "
"ဟ သိတာေပါ႔ကြ မင္းက သိခ်င္တာလား"  "အင္း"
"ခု မင္း ဘာျဖစ္ေနလို႔လဲ"
"က်ေနာ္ ဂြင္းထု တာ နာေနလို႔ဗ်" "ျပစမ္း မင္းလီး"

ဖိုးသန္႔က ရွက္ရွက္နဲ႔ ပုဆိုးကို လွန္ျပလိုက္ေတာ့
ဟုတ္တယ္ ဒစ္က မပြင့္ေသး ငုံေနတာ လက္နဲ႔ကိုင္ၿပီး
ဖိခ်လိုက္ေတာ့
"အားးးနာတယ္ဗ်"
"နာမွာေပါ႔ကြ မင္းက ငါလိုမွ မျပဳတ္ေသးတာ"
"ကိုႀကီးဟာ ျပပါ႔လား က်ေနာ္ၾကည့္ခ်င္လို႔"
"ေအး ျပေတာ့ျပမယ္ မင္းေလွ်ာက္မေျပာနဲ႔"
"ဟုတ္ပါဗ် "  "ကဲၾကည့္"

ဇြဲေနာင္က ပုဆိုးကို ေျဖျပလိုက္ေတာ့ ဖိုးသန္႔က
ကိုင္ၾကည့္ ၿဖဲၾကည့္ အားရေအာင္ ၾကည့္သည္

"မိုက္တယ္ေနာ္ က်ေနာ္လည္း အဲလို ျဖစ္ခ်င္တာ"
"ျဖစ္ခ်င္ရင္ ထုတိုင္း နဲနဲခ်င္း ဖိၿဖဲခ် ျပဳတ္လိမ့္မယ္
ကဲ အိပ္ေတာ့မယ္ကြာ "
"ကိုႀကီးကလဲ အေစာႀကီး ရွိေသးတာ"
"ဟ ေစာလည္း မတတ္နိူင္ဘူး ငါက ပင္ပန္းထားတာ
မင္း မအိပ္ခ်င္ေသးရင္ မုန္႔စား ငါေတာ့အိပ္ေတာမယ့္"

ဇြဲေနာင္က မ်က္စိမွိမ္းေနခ်ိန္ ဖိုးသန္႔လက္က ဇြဲေနာင္
လီးကိုအုပ္ကိုင္ပြတ္သပ္လိုက္ေတာ့လီးကေခါင္းေထာင္
ထလာသည္  မျဖစ္ေတာ့ သည္အတိုင္းသာဆို ဒီည
အိပ္ရဖို႔ မလြယ္
" အားးကိုင္လို႔ ေကာင္းတယ္ဗ် ကိုႀကီးလီးႀကီးက
အႀကီးႀကီးပဲ အားရစရာႀကီးဗ်ာ"
"ဖိုးသန္႔ အိပ္ေတာ့ကြာ ငါပင္ပန္းေနၿပီ"

ေျပာၿပီး ဇြဲေနာင္ကေတာ့ ပင္ပန္းထားတဲ့ အရွိန္ေၾကာင့္
ခဏနဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္ အိပ္လို႔မေပ်ာ္တာဖိုးသန္႔
မနက္တုန္းက တဒုတ္ဒုတ္နဲ႔ သစ္ပင္ခုတ္သံေၾကာင့္
နိူးလို႔ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုႀကီးဇြဲေနာင္ ပုဆိုးတိုတိုနဲ႔
သစ္ကိုင္းေပၚ ေျခ တဖက္တင္ၿပီး ခုတ္ေနတာ
ျမင္လိုက္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းက အားက်စရာ အျမင့္ေပၚက
ေနၿပီးေတာ့ သစ္ပင္ခ်ိဳင္ေနတာ ဒုတ္ျပ ခဲျပနဲ႔ ဒစ္ႀကီးက
ျပဳတ္ၿပီးရဲေနတာ ဖိုးသန္႔ စိတ္ဝင္စားသြားသည္
ဒါေၾကာင့္ ဦးညိဳက ထမင္းပို႔ခိုင္းေတာ့ မျငင္းခဲ့တာ
ခုလည္း ကိုႀကီးဇြဲေနာင္က အိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္း ဖိုးသန္႔
ၾကည့္ခ်င္ေနတဲ့ ကိုႀကီးလီးကို ကိုင္ဖို႔မဝံ့ရဲ
နိူးသြားမွ အေငါက္ခံရမွာ ေၾကာက္သည္ ဒါေပမယ့္
တခူးခူးတေခါေခါနဲ႔ အိပ္ေနတာ ဆင္းနင္းသြားေတာင္
သိမွာ မဟုတ္ ဒါေၾကာင့္ အရဲစြန္႔ၿပီး ကိုႀကီးရဲ႕ပုဆိုး
ခါးပုံစကို ေျဖလိုက္ေတာ့ လေမႊးမဲမဲ မ်ားက အူခဲလို႔
ေပၚထြက္လာသည္ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း အသာေလး
ေျဖခ်လိုက္ရာ ေခြေနတဲ့ လီးက ေပၚလာသည္

စိတ္ဝင္တစားနဲ႔ ဒစ္ႀကီးကို ၿဖဲၾကည့္လိုက္လေမႊးေတြ
ပြတ္လိုက္နဲ႔ ေဆာ့ေနေတာ့ လီးႀကီးက ျပန္လည္
ေထာင္မတ္လာသည္ ေသြးေၾကာမ်ားကယွက္ျဖာေနၿပီး
ဒစ္ႀကီးက ရဲေနေတာ့ ဖိုးသန္႔စိတ္ေတြ မ႐ိုးမယြ
ျဖစ္လာၿပီး အားနဲ႔ကိုင္ကာ အထက္ေအာက္ေဆာ့ကစားေပးေနလိုက္သည္
(ဟူးးးး ကိုင္လို႔ေကာင္းလိုက္တာကြာ ကိုယ့္လီးကိုယ္
ကိုင္ရတာေတာင္ ဒီေလာက္ ဖီးလ္ မလာဘူး ဟားးး)
ဇြဲေနာင္ လီးကို ကိုင္ရင္း ဖိုးသန္႔စိတ္ေတြထိန္းမရေတာ့

"ႁပြတ္  ပလြတ္ ႁပြတ္ ႁပြစ္ ႁပြတ္"

ေခါင္းငုံ႔ၿပီး အားရပါးရ စုပ္ပစ္လိုက္ေတာ့တယ္
ဟုတ္တယ္ ဇာတ္ကားေတြထဲမွာဖိုးသန္႔ ၾကည့္ဖူးတယ္
အစုပ္ခံရတဲ့သူက ဘယ္လိုေနလဲေတာ့ မသိ
ဖိုးသန္႔ကေတာ့ စုပ္လို႔ေကာင္းေနတာ ပါးစပ္ထဲကကို
မထုတ္ခ်င္ေတာ့ ကိုႀကီး နိူးမွာလည္း စိုးရေသး

ဇြဲေနာင္လည္း ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အ္ိပ္ေပ်ာ္သြားတာ
ဘယ္ေလာက္ ၾကာသြားလဲ မသိေတာ့လီးတေခ်ာင္းလုံး
အာခံတြင္း အပူေငြ႕ေၾကာင့္ နိူးထလာခဲ့သည္

မ်က္စိကို အသာဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ ဖိုးသန္႔က သူ့လီးကို
အားရပါးရ စုပ္ေနတာ တဲအုံအမိုးၾကားက က်လာတဲ့
လေရာင္ေၾကာင့္ မသဲမကြဲ ျမင္ေနရတာ
ဖိုးသန္႔ ရွက္သြားမွာ စိုးလို႔ အသာ ၿငိမ္ေနလိုက္သည္
ေကာင္းတာကေတာ့ မေျပာနဲ႔ အေၾကာထဲစိမ့္ေနေအာင္
ေကာင္းတာ မထိန္းႏိုင္တဲ့ အဆုံး လရည္ေတြကို ဖိုးသန္႔
ပါးစပ္ထဲ ပန္းထုတ္လိုက္သည္

" ဗ်စ္ ဗ်စ္ ဗ်စ္ "
"ဝူ့  ေဝါ႔ ဖူးးးထြီးးးး ဟားးးးးးး"
ကိုႀကီးဇြဲေနာင္ လေရေတြက ပါးစပ္ထဲ တဝက္တျပက္
ဝင္ကုန္ေတာ့ ဖိုးသန္႔ ကမမ္းကတမ္း ေနာက္ဆုက္ၿပီး
ပါးစပ္ထဲ ရွိတာေတြ ေထြးထုတ္လိုက္သည္
"ဟားးးးးး"
***********************************************

မနက္လင္းေတာ့ ဖိုးသန္႔က သူမဟုတ္သလိုပဲ

"ကိုႀကီး က်ေနာ္ ျပန္ေတာ့မယ္ ဗ် "
"ေအးးေအးး မင္း  ညက်ရင္ လာအုံးမွာလား"
"အေျခအေနရဗ်ာ မသိေသးဘူး"
"ေအးပါကြာ ေျဖးေျဖးျပန္ "   "ဟုတ္ ကိုႀကီး "

ဇြဲေနာင္လည္း သူ သိေနတာ မေျပာရက္ပါ
ညီေလး ရွက္သြားမွာ စိုးလို႔ ဒီအတိုင္းအသာေန
ေနလိုက္သည္
( အင္းးဒီေကာင္ ည မလာေလာက္ေတာ့ဘူးထင္တယ္)

ဇြဲေနာင္ ၾကာၾကာ မေတြးအားပါ အလုပ္သမားမ်ား
ေရာက္လာေတာ့တေန႔တာလုပ္ငန္းခြင္ကိုျဖတ္သန္းရင္
း အခ်ိန္ေတြ ကုန္လာခဲ့ၿပီ 

"ဇြဲေနာင္ေရ ေတာ္ေနက်ရင္ ထမင္းပို႔ လာလိမ့္မယ္"
"ဟုတ္ ဦးညိဳ ဒါေလး လက္စ သပ္လိုက္အုံးမယ္"
ေျပာၿပီး ေနာက္ဆုံးေကာက္လႈိင္းတန္း ပုံလိုက္သည္
ေရခ်ိဳးၿပီးေတာ့ ေနဝင္ သြားၿပီ

"ဗ်ိဳ႕ ကိုႀကီးဇြဲေနာင္ "  "ေဟးးးးးးလာခဲ့ကြ"
"ရီးေလး ထမင္းထုပ္တာ ေနာက္က်ေနလို႔ဗ်"

ဖိုးသန္႔က ေျပာရင္းအနားေရာက္လာေတာ့

"ေရာ့ဗ် ဆာေနၿပီလား"
"ဟ  ဆာတာေပါ႔ကြ ေနေတာင္ ဝင္ေနၿပီဟာ"

ေျပာရင္း ဆာဆာနဲ႔ ပါလာတဲ့ထမင္းထုပ္ကို စားရင္း
"မင္းလည္း စားေလကြာ"
"ေတာ္ၿပီ စားလာခဲ့ၿပီးသား ကိုႀကီးသာ ဝေအာင္စား"

ေျပာၿပီး ဖိုးသန္႔က အုံထဲ ဝင္အိပ္ေနလိုက္သည္
ဇြဲေနာင္လည္း စားၿပီးေတာ့ အုံထဲ ဝင္လိုက္ေတာ့
ဖိုးသန္႔က ေက်ာေပးအိပ္ေနတာ ေနာက္ကေန အသာ
ဝင္အိပ္ၿပီး ေျခတဖက္နဲ႔ ခြကာ သိုင္းဖက္လိုက္သည္

"ညီေလး အိပ္ၿပီလားး"
"အိပ္ေသးပါဘူးဗ်ာ ကိုႀကီး ဖယ္ဗ်ာ ေလးတယ္"

ဇြဲေနာင္အသာဖယ္ရင္း ပက္လက္လွန္အိပ္ေနေတာ့

"ကိုႀကီး လီးက မိုက္တယ္ေနာ္ အႀကီးႀကီးပဲ"
"ဟာ မင္းဘယ္လို သိတာလဲ"
"သိတာေပါ႔ဗ် မေန႔ညက ကိုင္ၾကည့္တာ ေျပာေတာ့
ပင္ပန္းတယ္ေလးဘာေလးနဲ႔ လီးကျဖင့္ ေထာင္လို႔"
"ေထာင္မွာေပါ႔ကြ မင္းက အာဘြားေပးတာကိုး"
"ဗ်ာ ကိုႀကီးသိတယ္ေပါ႔ ဟုတ္လား ဟာ
ရွက္တာဗ်ာ"
ေျပာၿပီး ဖိုးသန္႔က မ်က္ႏွာနဲ႔ေခါင္းအုံး အပ္လိုက္ၿပီး
ၿငိမ္ေနတာ
"ညီေလးကလည္း မရွက္ပါနဲ႔ကြာ ကိုႀကီးစိတ္မဆိုးပါဘူး
"ဟာဗ်ာ ကိုႀကီးဘယ္သူ့မွေလွ်ာက္မေျပာပါနဲ႔ဗ်ာ"
"ေအးပါကြာ မေျပာပါဘူး ခုလည္း စုပ္ေပးအုံး"

ေျပာရင္း ဖိုးသန္႔ လက္ကိုဆြဲယူကာ လီးေပၚ တင္ေပးၿပီး
ပါးေလးကို နမ္းလိုက္သည္ ဖိုးသန္႔က အလိုက္သင့္
လႈပ္ရွားေပးၿပီးကုန္းထကာဇြဲေနာင္လီးကိုစုပ္လိုက္သည္

"အားးးးးေကာင္းတယ္ကြာ စုပ္ စုပ္ထား ဟားးးး"
"ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္ ပလြတ္ "

ဒီေန႔ေတာ ့ခိုးစုပ္ရတာမဟုတ္ေတာ့ ဖိုးသန္႔က
စိတ္ႀကိဳက္ ကို စုပ္ေတာ့တာ ဇြဲေနာင္ကလည္း ၿငီးရင္း
ဖိုးသန္႔ ဖင္ကို ဆုပ္ေခ်လိုက္သည္

"ညီေလး ဟိုဖက္လွည့္ကြာ ကိုႀကီးေကာင္းေအာင္
လုပ္ေပးမယ္"

၂ ခါ မေျပာလိုက္ရ ဖိုးသန္႔က သူ့ကို ေက်ာေပးၿပီး
အိပ္လိုက္သည္ ဖိုးသန္႔ ေခါင္းေအာက္ကို သူ့ရဲ႕
ဘယ္လက္ ထိုးေပးၿပီး ေခါင္းအုံးေစလ္ိုက္သည္
ညာလက္နဲ႔ ရင္ဘတ္တေလွ်ာက္ပြတ္ေပးေတာ့
ၿငီးသံေလး ထြက္လာသည္
ေနာက္ ဖိုးသန္႔လီးကိုကိုင္ၿပီး ထုေပးလိုက္သည္
"အားးးဟားးးး ေကာင္းတယ္ဗ် ရွီးးးး"
"ညီေလး ကိုႀကီး ဖင္လိုးၾကည့္မယ္ ရလား"
"ဟာ ကိုႀကီးကလဲ မျဖစ္နိူင္တာဗ်ာ"
"ျဖစ္ပါတယ္ကြ မင္းသာ အသာႀကိတ္ခံ ကိုႀကီး
ရေအာင္ လိုးေပးမယ္"
"တအားေတာ့ မလိုးနဲ႔ေနာ္ နာမွာေၾကာက္တယ္ဗ်"
"ေအးပါ မင္းနာတယ္ဆို ကိုႀကီး ဆက္မလိုးဘူး"

ေျပာၿပီး လီးကိုတေတြးဆြတ္ခါ ဖိုးသန္႔ ဖင္ဝကို အသာ
ေတ့လိုက္ၿပီး  အားနဲ႔ ဆက္ခနဲ႔ သြင္းလိုက္ေတာ့
"အားးးဟားးနာတယ္ဗ်"
"ေအးကြာ ညီေလး ေရွကို ဒူး ေကြးလိုက္"
ိဖိုးသန္႔က ေကြးလိုက္ေတာ့ ဖင္ေလးက စူထြက္လာၿပီး
ဟ လာခ်ိန္
"ညီေလး နဲနဲေလး နာမယ္ေနာ္ ခဏ ေအာင့္ခံ"
"ဟုတ္"
လီးကို ျပန္ေတ့ၿပီး ေညႇာင့္ထိုးေလး ထိုးလိုက္ေတာ့
"အားဟားးးကိုႀကီး ဘယ္လိုႀကီးလဲ မသိဘူး"
"ေနလို႔ေကာင္းလား "  "ေကာင္းေတာ့ေကာင္းတယ္
တမ်ိဳးႀကီးပဲဗ် "
ဇြဲေနာင္ သိလိုက္ၿပီ ဒီေကာင္ ဖီးလ္ တက္ေနၿပီ
ဘယ္လက္နဲ႔ဖိုးသန္႔ပါးစပ္ကို အသာပြတ္ၿပီး ပိတ္ကာ
ညာလက္က သူ့လီးကို ထုေပးရင္း အားထည့္ၿပီး
ခါးေကာ့လိုက္ေတာ့
"အားးးဝု ဝါး့း ေဝါ႔းး"  "ဗ်စ္ ဗ်စ္ ၿဗိ ဗ်စ္ ဘြတ္"
"အားးးးရွီးးးးေကာင္းတာကြာ မိုက္တယ္
စီးက်ပ္ေနတာပဲ ဟားးးးး"

လီးတဆုံး ဝင္သြားၿပီး ဖိုးသန္႔တေယာက္ မခ်ိမဆန္႔နဲ႔
ဖင္ထဲမွာ တစ္ဆို႔ႀကီးနဲ႔ အေနရ ခက္လိုက္တာ
အသဲခိုက္မတတ္ နာက်င္ၿပီး မ်က္ရည္ေခ်ာင္းေလး
စီးဆင္းသြားသည္ ဇြဲေနာင္ လက္ကို ေျဖလိုက္ေတာ့
"အားးးနာတယ္ဗ် ေတာ္ၿပီ ကိုႀကီး ျပန္ထုတ္ေပးေတာ့
ဟီးးးဟီးးးဟီးး"
"ညီေလးကလည္း ဒီတခါထဲပဲ နာမွာ ေနာက္ဆို
မနာေတာ့ဘူး  ခဏးးးးေလးၿငိမ္ေနလိုက္"
ေျပာၿပီး လီးကို  ခဏ စိမ္ေပးထားလိုက္သည္
လက္ကေတာ့ ဂြင္းထုမပ်က္ ပါးေလးကိုနမ္းလိုက္နဲ႔
ခန ၾကာေတာ့ ဖိုးသန္႔ ၿငိမ္သြားသည္

"ညီေလး ကိုႀကီး လိုးၾကည့္မယ္ေနာ္ " "ဟုတ္"

လီးကို အသာဆြဲထုတ္ၿပီး ျဖည္းျဖည္းခ်င္း သြင္းေတာ့

"ဟားးးးဘယ္လိုလဲ မသိဘူးဗ်ာ တမ်ိဳးပဲ ဟားးးးး"

ဖိုးသန္႔ မ်က္လုံးမွိတ္ၿပီး ပါးစပ္ ဟ ကာ ၿငီးမိသည္

"ပလြတ္ ႁပြက္ ဗ်စ္ ၿဗိ ႁဗြတ္ ဘြတ္"

လိုးသံ လီးသံေတြ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေသာေသာညံမွ်
ထြက္လာသည္ အသက္႐ွဴသံေတြလည္း ျပင္းလာၿပီ
ဇြဲေနာင္လည္း အားနဲ႔ေဆာင့္ကာ အသကုန္ ႀကဳံးၿပီ

"ဘြတ္ ဘြတ္ ေျဖာက္ေျဖာက္ ဟားးးးးးး"
"အားးးကိုႀကီး တအားမႀကိတ္နဲ႔ အထဲက နာတယ္ဗ်"
"ေအးးး ေကာင္းလို႔ပါကြ မင္းေရာ ေကာင္းလား"
"ဟုတ္ ေကာင္းလည္းေကာင္းတယ္ နာလည္းနာတယ္
လိုးဗ်ာ ကိုႀကီးလီး အတုတ္ႀကီးနဲ႔ အားရပါးရလိုး
က်ေနာ္ကေတာ့ ႀကိဳက္တယ္"
"ေအး ေကာင္းရင္ လာၿပီ "

"ဘတ္ဘတ္ ေျဖာင္းေျဖာင္း ဘြတ္ဘြတ္"
ေဆာင္းညလယ္မွာ  လိုးပြဲက ၾကမ္းလာေတာ့ ဖိုးသန္႔
တေယာက္ ေကာ့ျပန္ေနေတာ့တာ

"ညီေလး ေလးဘက္ကုန္းကြာ အၿပီးလိုးေတာ့မယ္"

ဖိုးသန္႔ ေလးဘက္ကုန္းေတာ့ လီးကိုေတ့ ေဆာင့္ၿပီး
လိုးလိုက္ေတာ့
"အားးးဟားးကိုႀကီး ျဖည္းျဖည္းလိုးပါ နာတယ္ဗ်"
ဇြဲေနာင္ လီးကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဟုတ္သားပဲ
သူ့လီးမွာ အနီေရာင္ေလးေတြ ေပေနသည္
ဒါေပမယ့္ မရေတာ့ သူ ထန္ေနၿပီ
'ေျဖာင္းးးေျဖာင္းးးေျဖာင္းးး ဘြတ္ ဗ်ိ  ျဗစ္  ပလြတ္"

အားနဲ႔ လိုးရင္း ဖိုးသန္႔လီးကို ကိုင္ကာထုေပးေတာ့

"အားးးရွီးးးးးးေကာင္းတယ္ဗ်ာ  ဟားးးးးးး"
ဖိုးသန္႔တေယာက္ ၿငီးတြားရင္းေခါင္းငိုက္စိုက္က်ကာ
ဝပ္သြားၿပီး မွိမ္းခံေနသည္    "ဘြတ္ ဘြတ္ဘြက္
"အားးးးးအားးးးးးအားးးးနာတယ္ဗ်"
"အားးးးးအားးးးးေကာင္းတယ္ကြာ ၿပီးေတာ့မယ္ ခန
ေလာက္ ေအာင့္ခံ ကြာ ယားးးး"
"ေဖာင္းေဖာင္းး ဗ်စ္ ဗ်စ္ ဗ်စ္ "
ဇြဲေနာင္ လီးတေခ်ာင္းလုံး က်င္တက္လာကာ
ထိန္းမရေတာ့ လရည္ေတြ တဗ်စ္ဗ်စ္နဲ႔ ပန္းထည့္လိုက္သည္

"အားးးးၿပီးၿပီ   အားအားးအားး"
"အားးးးက်ေနာ္လည္း ၿပီးၿပီဗ် အားးအားးအား"
ဇြဲေနာင္ရဲ႕ လက္မွာေရာ အိပ္ယာေပၚမွာပါ ဖိုးသန္႔ရဲ႕
လရည္ေတြ ရႊဲကုန္သည္
ႏွစ္ေယာက္သား အထပ္လိုက္ အိပ္ယာေပၚမွာ
အေမာ ဆိုက္ေနၾကသည္

"အားးးးဖင္ထဲကို က်ိန္းစပ္ေနတာပဲ နာလိုက္တာ"
"မင္းက လက္ေဆာ့တာကိုးကြ ခုဘယ္လိုလဲ
ေကာင္းလား "
"ေတာ္ပါဗ်ာ က်ေနာ္လီးဒစ္က မျပဳတ္ခင္ ဖင္အရင္
ျပဳတ္သြားၿပီ ဒစ္ျပဳတ္ေအာင္ေတာ့လုပ္မေပးဘူး"
"ဟားးးး မပူနဲ႔ညီေလး ဒစ္လည္းျပဳတ္ေစရမယ္
ဖင္လည္း ျပဳတ္ေစရမယ္ မင္းေကာင္းတယ္မို႔လား"
"ဒစ္ျပဳတ္ မျပဳတ္ေတာ့ မသိဘူး ေတာ္ၾကာမွ ဗိုက္
ႀကီးေနမယ္"
"နားထား ဒီ တေဆာင္းတြင္းလုံး လိုးေတာင္
ဗိုက္မႀကီးဘူးကြ ေအးေဆးသာခံ"
"ေအးတာမေအးတာ မသိဘူးဗ်ာ က်ေနာ္ေတာ့ခ်မ္းၿပီ"
"ခ်မ္းရင္လာေလ ကိုႀကီးဖက္ထားေပးမွာေပါ႔ကြာ"

ေျပာၿပီးဖိုးသန္႔ကို ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲသြင္းၿပီး ဖက္ထားကာ

"ညီေလး မနက္လင္ခါနီး တခ်ီေနာ္"
"ဟာဗ်ာ ေနာက္မွ ဒီမွာေသေတာ့မယ္"
"အိုးး မေသရပါဘူးဗ်ာ ကိုႀကီးက ေသေအာင္
ဘယ္လုပ္ပါ႔မလဲ ေကာင္းေအာင္ပဲ လုပ္ေပးမွာ
ဟားးးဟားးဟားး"
ဇြဲေနာင္ရဲ႕ ရယ္ေမာသံက အုံေလးထဲမွာ
ဖုံးလႊမ္းသြားေတာ့သည္

ၿပီးပါၿပီ
*******************************