ပျော်ရွှင်စရာ ရင်ခုန်သံ
<Unicode>
ပျော်ရွှင်စရာ ရင်ခုန်သံ
#Credit; M.N.H
ပူပြင်းလှတဲ့ ရာသီဥတုကို အံတုရင် ကျတော် အင်္ကျီချွတ်လိုက်သည်၊ မေမေ စိုက်ထားတဲ့ ပန်းပင်တွေကို နန္ဒ ရေလောင်မှ ဖြစ်တော့မည်၊ မနက်တိုင် မနက်တိုင် မေမေက သူကိုယ်တိုင်ရေလောင်းနေပေမဲ့ နေမကောင်းဖြစ်တာ ၁လလောက်ရှိနေပြီးမို့ ဖေဖေက ခြံထဲတောင်မဆင်းခိုင်း၊ သပ်ရပ်ပြီး သန့်ပြန်နေတဲ့ အိမ်လေကို မေမေက သူကိုယ်တိုင် အမြဲသန့်ရှင်းအောင်ထားတတ်သူ၊ ဖေဖေက မကြာခဏ လူငှား ဖြစ်ဖြစ် ခြံစောင့်ဖြစ်ဖြစ် ခေါ်ထားဖို့ ပြောပေမဲ့ ခေါင်းမာတဲ့ မေမေက သူများတွေလုပ်ပေတာဘယ်တော့မှ စိတ်တိုင်မကျ ခုတော့ စောင်တွေကို စက်နဲ့ လျော်လို့ရပေမဲ့ မစင်လို့ဆို၍ ကိုယ်တိုင်လျော်ကာ နေမကောင်းဖြစ်နေပြီး၊ ဖေဖေကတော့ မေမေကိုမနိုင်တဲ့ အတွက်တစ်ချက်လေးတောင်မဆူဘူး၊ ခုလဲ အပြင်က ပန်းပင်တွေရေလောင်းမလို့ လုပ်နေတာကို ကျတော်တွေ့တော့
"မေမေ ဘာလုပ်မလိုလဲ?"
"ဒီမှာလေ အပင်တွေ ရေမလောင်းတာကြာလို့ အရွက်တွေခြောက်ကုန်ပြီး သားရေ"
"ဆရာဝန်က အိမ်အလုပ်ပေးမလုပ်နဲ့ မှာထားတယ်မဟုတ်လား?" ဖေဖေ အလုပ်မသွားခင် ကျတော်ကိုအတန်တန်မှာထားခဲ့သည် အမေကိုအိမ်အလုပ်တွေမလုပ်ရန်၊ ထမင်းတွေ၊ဟင်းတွေတောင် ဖေဖေကိုယ်တိုင်ချက်သွားခဲ့တာ၊ မေမေစားဖို့ ဆန်ပြုတ်ကအစ၊ အိမ်အကူခေါ်ဖို့ရန်လဲပြောသွားခဲ့သည်၊
"ခဏပါ သာရယ်! မပင်ပန်းပါဘူး ပိုက်လေးနဲ့လောင်းရုံပါပဲ" တည်ငြိမ်တဲ့ အသံနဲ့
"အမေရယ် မပင်ပန်တာတော့ သိတာပေါ့၊ ရေတွေဆိုကုန်ရင် နေမကောင်ပြန်ဖြစ်နေမယ်" သူမက အေးအေးနေတတ်ပေမဲ့ ခေါင်မာတဲ့အတွက် တော်တော်ပြောဆိုရသည်၊
"ပေး...သားလောင်းပေမယ်" အေးချမ်းတဲ့ မျက်နှာလေးနဲ့ ပြန်ပြုံးပြပြီး၊ အိမ်ထဲဝင်သွားသည်၊
ကျတော်တို့ခြံက ဗဟန်းဘက် အိမ်ရာ၊ ပန်းပင်တွေရေးလောင်းရင်း တစ်ဖက်ခြံ အစပ်ရောက်တော့ သီချင်းလေ ညည်းရင် လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်နေတဲ့ ကိုဇက် ကို တွေ့လိုက်သည်၊ ခဏနေတော့
"အပင်တွေရေလောင်းနေတာလား? အန်တီကော ဒီရက်ပိုင်းမတွေဖူးနော်" ကိုဇက် ကျတော်ကို နှုတ်ဆက်သံ၊
"ဟုတ်တယ် ကိုဇက်၊ မေမေ နေမကောင်းလို့" ကိုဇက်က အသက် ၂၇ လောက်ရှိပြီး အင်ဂျင်နီယာ၊ ဘေးခြံကိုပြောင်းလာတာ ၄နှစ်ရှိပြီး၊ ကျတော်တို့ကတော့ နေလာတာ ကျတော်တသက်ပါပဲ၊
"အော်! မင်းကော စာမေးပွဲဖြေနိုင်လား?"
"ဖြေနိုင်တယ် အကို"
"D တွေမှန်းသေးလား?"
"မသိဘူး အားလုံတော့ဖြေခဲ့တာပဲ" နှစ်ဦးသာရယ်လျက်၊ မေမေခေါ်သံကြာတော့ ကျတော် နှုတ်ဆက်ပြီး ထွက်လာခဲ့တယ်၊
ဒီခြံကလေးက သစ်ပင်တော်တော်များများက ရန်ကုန်မြို့ရဲ့ ရာသီဥတုကို တွန်းလှန်ပေးနိုင်ဆုံး၊ ကျတော် ၁၀တန်း တစ်နှစ်လုံး ဖေဖေကော မေမေပါ တော်တော် ပင်ပန်းခဲ့သည်၊ မေမေက ပန်းပင်တွေချစ်တတ်သူမို့ သဇင်ပန်း၊ နှင်းဆီ၊ သစ်ခွ တစ်နေ့တစ်နေ့ အဲဒါတွေနှင့်သာအလုပ်ရှုပ်နေတတ်သည်၊ ခြံရှေ့ ခရေပင် ကတော့ မေမေ စရောက်တည်းက စိုက်ထားခဲ့တာ ခုဆို တစ်ချိန်လုံးပွင့်နေသည့်အတွက် ကျောင်းကနေပြန်လာရင် ခရေနံလေးက ကျတော် ကိုအမောပြေစေခဲ့သည်၊ အပင်တွေများပေမဲ့ မေမေက အိမ်မှာ အမြဲရှင်းတော့ ရှင်လင်းနေတာပဲ အမေက သူမရှင်နိုင်တဲ့အချိန်ဆို လမ်းထိပ်က ဆိုင်တန်းယားက ဒေါ်တုတ်ကို အကူအညီတောင်းတတ်တယ်၊ ဖေဖေက တော့ သူCompany အလုပ်နဲ့ မအားဘူး၊ ပိတ်ရက်တွေတောင် အလုပ်များတယ်၊ အဲအချိန်ဆို မေမေနဲ့ ကျတော် ဖေဖေCompany ကိုလိုက်သွားဖြစ်ပါတယ်။
"သားရေ ရေချိုးတော့ ဖေကြီးက Shoppingသွားမယ်၊ Computer သင်တန်းက တက်ရတော့မှာဆို?"
Computer သင်တန်းကို ကျတော်မတက်ချင်ဘူး၊ စာမေးပွဲပြီးတာသိပ်မကြာသေးတော့ သင်္ကြန် ပြီးလောက်မှ တက်ချင်တာ၊ ဖေဖေကမရ။ တက်ချင်နေတာက ရေကူးသင်တန်း၊ ကျောင်းကသူငယ်ချင်တွေဆို အရင်တွေကတည်းက တက်နေကြတာ၊ အောင်မိုးဆို နေတိုင်းသွားကူးကြတယ်၊ မေမေက ရေကူတာကိုမကြိုက်။
"အမေ! Computer သင်တန်းတက်ရင် ရေပေးကူမှာလား"
မေမေက မျက်စောင်းလေးထိုးပြီး
"ကဲဇာတ်လမ်းက စပြီး"
" မဟုတ်ပါဘူး အမေရယ် သားရေမကူတတ်သေးဘူး နောက်တစ်ပတ်ဆိုလဲ Computer သင်တန်းက စတော့မယ်၊ ပိတ်ရက်တွေပဲသွားသင်မှာပါ၊ လုပ်ပါမေမေရယ်"
ခေါင်းခါပြတယ်မေမေက
"သား! အချိန်တွေ မရှိဘူး ပိတ်ရက်တွေကအင်္ဂလိပ်စာ သင်တန်းတက်ရမယ်၊ ကဲ...ကဲ ...!မြန်မြန်လုပ်"
ကျတော်ကို အင်္ကျီထုတ်ပေးပြီး မေမေ အခန်းထဲက ထွက်သွားလိုက်တယ်။
မေမေပဲကျတော်ကိုနောက်ဆုံးအရှုံးပေးလိုက်ရပါတယ်၊Computer သင်တန်းတက်ပြီး၂ပတ်လောက်မှာ ကျတော်ကိုရေကူးသင်တန်းတက်ကို မေမေကိုယ်တိုင်ပဲ လိုက်အပ်ပေးတယ်၊ သင်တန်းဆရာက တခြားလူမဟုတ် ဘေးခြံက ကိုယ်တော်၊ မေမေက သူကိုတွေ့တော့ပျော်သွားပေမဲ့ ကျတော်က မပျော်နိုင်ဘူး၊ ကိုဇက်က စကားအရမ်းများသလို့ မေမေနှင့်လဲ အဆင်ပြေတဲ့သူ၊
" သား! ကိုဇက် ဒီမှာ ရေကူးတာလား?"
ကိုဇက် နာမည် အပြည့်အစုံက ကိုကိုဇက်တဲ့ ကျတော် ၆တန်းနှစ်ကတည်းက ဘေးအိမ်ကိုပြောင်လာတာ၊ သူတို့က ရခိုင်လူမျိုး(စစ်တွေက)၊ ရှမ်းလဲစပ်တယ်လို့တော့ပြောတာပဲ၊ မေမေက ရှမ်းအစစ်ဆိုတော့ သူအမေနဲ့တော်တော်ခင်ဖြစ်ပါတယ်
"မဟုတ်ဘူး အန်တီမီ၊ ကျတော်က ရေကူးသင်းပေတာပါ"
"သားကို အားကစာရုံမှာအလုပ်လုပ်တယ်ပဲ မထွေ ပြောပြလို့ သိထားတာ"
"ဒါက အချိန်ပိုင်းအလုပ်ပါ အန်တီ"
မေမေနဲ့ ကိုဇက်တို့ စကားတွေပြောရင်းကျန်ခဲ့တယ်၊ ကျတော်က ရေကူကန်နဲ့ တစ်ဖက်က အားကစားခန်မကို လျှောင်ကြည့်ဖြစ်တယ်၊ ခဏနေတော့မေမေ လာခေါ်တယ်၊
"အပ်ပြီးပြီးလားအမေ"
"အပ်ပြီးပြီး၊ မေမေက သားရေကူရင် ရေနစ်မှာဆိုးလို့ ၊ ကိုဇက်ရှိမှန်သိရင် အရင်ကတည်းကထားပါတယ်"
ကိုဇက် ကိုအားကိုပြီးကျေနပ်နေတဲ့ အမေကိုမြင်တော့ ကျတော် ဘာမှမပြောဖြစ်တော့ပါ။
ကွန်ပျူတာ သင်တန်းသို့ ပြန်ထွက်လာခဲ့သည်မှာ တချို့ရက်ေတွထက် ဒီနေမှ ၁နာရီလောက်စောပြီးရောက်လာခဲ့သည်၊ အခန်းတံခါးများလဲမဖွင့်သေး၊ မနက်က မေမေက စျေးသွာမယ်ဆို၍ ဖေဖေက စောစောထွက်လျှင် တလက်စတည်း လိုက်လာခဲ့ကာ ဝန်ထမ်းများတော့ရောက်နေေပမဲ့ နေရာအားလုံးမှာတော့ ဝန်ထမ်းများမဆုံသေးပါ၊ ၃ယောက်ထိုင်ခုံ၏၊ ခုံတန်းပေါ်မှာ မိမိထက်စောနေသော အကိုတစ်ယောက် သူဘေးမှာပဲ နန္ဒထိုင်နေလိုက်တော့သည်။
"မင်းဒီနေစောတယ်နော်! ခါတိုင်းအမြဲနောက်ကျတယ်မဟုတ်လား?"
ကျတော်က သူကိုမသိ သူက ကျတော်ကိုသိနေတော့ နည်းနည်းအံသြမိသွားသလိုဖြစ်မိသည်၊ Camputer သင်တန်းမှာက သင်တန်းသာအားလုံး၂၀လောက်သာရှိသည်၊ တစ်ပတ်ကို ၅ရက် ခြောက်လလောက် သင်ရမည့်သင်တန်း၊ အခြေခံက စပြီး တော်တော်တက်ပြီးလုပ်ငန်ခွင်ဝင်တဲ့ အထိ၊ ဖေဖေက သေခြာစုံစမ်းပြီးမှ သူကိုထာဖိုဆုံးဖြတ်လိုက်တာဖြစ်သည်၊ စာသင်နှစ်၏ ၃လလောက်ထိ ကျတော်မှာ အပေါင်းအသင် မရှိ၊ တစ်ဦးတည်းသာဖြစ်ပြီး ခင်မင်းပေါင်းသင်ရခက်ခဲသည့် ကျတော်အတွက် အပေါင်းအသင်းကို မထားဖြစ်ပါ၊
အခြေခံကျောင်မှာတက်ခဲ့ချိန်မှာတောင် ၁၀တန်သာဖြေပြီးခဲ့ပြီး သူငယ်ချင်းဆို၍ လေးယောက်လောက်သာ မှတ်မှတ်ရရ ခင်ဖြစ်ခဲ့သည်၊ ဒါတောင် ၁ယောက်က ၈တန်းမှာ ကျောင်းပြောင်သွားခဲ့သည်၊
"ဟုတ်တယ် အကို ကျတော် အချိန်မှားကြည့်မိလို့"
ကျတော်တိုတို တုတ်တုတ်သာ ဖြေလိုက်သည်၊
"အကိုကတော့ အမြဲစောစောလာတယ် နီးတော့ လမ်းပဲလျှောက်လာခဲ့တာ"
ရယ်လျက် ကျတော်က မမေးပဲ သူကပဲလာဖြေသည်၊
"နီးတော့အဆင်ပြေတာပေါ့"
ကျတော် သူကိုပြုံးပြပြီးပြန်ဖြေလိုက်သည်၊
"ဟိုNetworking နေ့က ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ"
သူပြောမှ ကျတော်ပြန်စဉ်စားမိသွားသည်၊ ရေကူသင်စနေ့တွေမို့ တစ်ကိုယ်လုံးကိုက်ခဲ့ပြီး သင်တန်းမှာ အမှားများစွာလုပ်ဖြစ်သွားတဲ့နေ့၊
"အဲနေက နေမကောင်လို့အကို"
ခဏနေတော့ အခန်းတံခါ ဖွင်တာနှင့် ကျတော်ပြုံးပြပြီး ဝင်သွားလိုက်တော့သည်။
ရေကူးတဲ့အလုပ်က ကြည့်ရတာလွယ်သလောက် တကယ်ခက်ခဲမှန် အခုတော့ သိသွားခဲ့ပြီး၊ ကိုဇက် ရေကူးသင်တန်းတွင် သူကိုအလေးထားသင်ပေးခဲ့သည်။ ကိုဇက်က အလုပ်နဲ့ လူမှုရေးကိုခွဲခြာတတ်သူဖြစ်နေခဲ့သည်ကို ရေကူသင်တဲ့ အချိန်မှ သိခဲ့ရတော့သည်။ ကိုဇက်ကို သူ အခုအချိန်တွေက စ၍ ပိုပြီးလေးစာလျက်ခင်မင်မိခဲ့တော့သည်မှာ အမှန်ပင်၊ ခါတိုင်းဘေအိမ်ကိုတချက်တောင်မကြည့်တတ်တဲ့ ကျတော် ခုဆို ကိုဇက်တို့အိမ်ဘက် အမြဲကြည့်ဖြစ်တယ်၊ မနက်စောစော ရေလောင်လျှင်ပင် သူခြံထဲ လေကျင့်ခန်းလုပ်လာမဲ့အချိန်ေတွကိုစောင့်နေမိခဲ့သည်။ ကိုဇက် လေ့ကျင်းခန်းလုပ်သည့် အချိန်ဆို အခန်းအတွင်းမှ ချောင်းကြည့်နေခဲ့သည်မှာနေစဉ်၊ ကိုဇက် ၏အပြုအမှုတွေကအစ သူအတုပင်ခိုခဲ့မိသည်။ အခန်အတွင်း ကိုဇက်လုပ်သည်လေကျင်ခန်းများကိုလဲမှတ်ထားလျက် လုပ်ဖြစ်ခဲ့သည်။ လှပသော ခန္ဓာကိုယ်၊ မြင့်မာသော အရပ်များက မိန်ကလေးများ ကိုဇက်အပေါ်သဘောကျသင်မှာ မဆန်ကြယ်တော့ ခုတော့ ယောက်ျားလေးတန်မဲ့ ကိုဇက် အားခိုကြည့်၍ မည်သည့်အရာကိုသဘောကြ ၍ ဘယ်အရာကိုများ မျော်လင့်မိနေသည်ကိုပင် ကိုယ့်ကို မသိတော့ပါ။
ညပိုင်းအမှိုက်ပစ်ရတဲ့ အလုပ်က ပုံမှန် နန္ဒ လုပ်နေကျအလုပ်၊ ည(၈)နာရီနောက်ပိုင်း သူအမှိုက်ပစ်တဲ့ အချိန်ေတွဆိုလျှင်၊ ကိုဇက်တို့အိမ်က အိမ်ဖော်ကောင်းမလေးနှင့် တွေဖြစ်သည်၊ အခေါ်အပြောတော့မရှိခဲ့ပေမဲ့ ပြုံပြ၍တော့ နှုတ်ဆက်ဖြစ်ခဲ့ကြသည်။ ဒီနေမှ တိုက်ဆိုင်လျက် အမှိုက်ထုတ်ကိုဆွဲပြီး အိမ်ထဲမှ ထွက်လာသော ကိုဇက် တွေ့လိုက်တော့ ကျတော်စက်ဘီးကို အမြန်လေးနင်းလိုက်သည်၊ ကိုဇက်၏ မနီးမဝေးအနေအထားလောက်အထိသို့ ရောက်တော့၊ အိမ်နေ အင်္ကျီ ဘောင်ဘီတို့လေနဲ့ တော်တော်ဆွဲဆောင်မှုရှိနေသော ကိုဇက် အားအထင်းသားတွေ့ရသည်။
"ကိုဇက် အမှိုက်ပစ် သွားမလို့လား?"
စက်ဘီးပေါ်ကနေ ကိုဇက် ကိုလှန်းနှုတ်ဆက်လိုက်သည်၊ အိမ်ရှေ မီးရောင်အောက်တွင် ကိုဇက် ကိုနှုတ်ဆက်လိုက်ပေမဲ့၊ အိမ်နေအင်္ကျီ စွပ်ကျယ် နှင့် အောက်က ဘောင်းဘီတို၊ ဘောင်ဘီးအောက်က ဖုဖောင်းနေသော အရာက ဘောင်းဘီအောင် အေမြှာင်းအတိုင်း၊ သူမျက်စိက ခိုးခိုးပြီးကြည့်မိသွားသည်။
"အော်! ညီငယ် နန္ဒ...ဟုတ်တယ် အမှိုက်သွားပစ်မလို့ကွ? မင်းကော ဘယ်သွားမလို့လဲ ဒီအချိန်ကြီး......"
"ကျတော်လဲ အမှိုက်ပစ်မလို့ပဲေလအကို လိုက်ခဲ့လေ စက်ဘီးနဲ့၊ ကျတော်အကိုကိုနိုင်ပါတယ် "
"ဟားးးး... အကိုက သူများစက်ဘီးပေါ်မလိုက်တတ်ဘူးကွ၊ မင်းခေါ်မယ်ဆို အကိုကိုပေးနင်းမလား?.. မင်းအဆင်ပြေမလား?"
"ရတယ်လေ...ရော့"
စက်ဘီးခေါင်းလက်ကိုင်လေးကို ကိုဇက်အားထိုပေးလိုက်သည်၊
"ညတိုင်အမှိုက်ပစ်နေကျလား?ညီငယ်က......" ကိုဇက်က ကျတော်ကိုမေးလာသည်။
"ဟုတ်တယ်...စက်ဘီးကိုဒီလိုအချိန် ညဖက် စီးပြီး လျှောက်သွားရတာသဘောကြလို့! ဒါနဲ့ ကိုဇက် အမှိုက်ပစ်တာမတွေ့ပါဘူး၊ ခါတိုင်ဆို ဟို... မနီလာ ပဲတွေ့နေကျပါ "
"ဟုတ်တယ်ညီ အိမ်မှာဘယ်သူမှမရှိဘူး.ခရီးသွာကြတာ....အခုလဲ အကိုတစ်ယောက်ပဲဆိုတော့ နီလာလဲ အိမ်ပြန်သွားပြီး၊ အဲဒါနဲ့ ကိုပဲထွက်ပစ်တာ"
ကိုဇက်စက်ဘီနင်းနေကျမဟုတ်တဲ့သည့် ပုံပေါက်သည်။ စက်ဘီး၏ ရှေ့ဘီးက ကိုးရိုကားယာ ပလာတာရိုက်နေတော့ သူစက်ဘီဖင်ထိုင်ခုံအား တင်းတင်းကိုင်ထားရေတာ့သည်၊
"အကိုက စက်ဘီးမနင်းဖြစ်တာ တော်တော်ကြာပြီး.. အဆင်ပြေရဲ့လား၊ ညီငယ်... ကိုယ်ခါးကို ဖက်ထားလိုက်လေ မင်း ကြောက်နေရင်လဲ "
နှစ်ခါမပြောရပါ နန္ဒ ထိုအခွင့်အရေးကို လက်လွတ်မခံတော့ပဲ ကိုဇက်၏ ခါးကိုကိုင်းထားလိုက်သည်။
"ညီ ရေကူတာ ဝါသနားပါတယ်နဲ့တူတယ် ခဏလေးတတ်တယ်၊ ညီငယ်က ဘယ်ဆိုးလို့လဲ မှတ်ဉာဏ်ပြေးတယ်"
"ဟုတ်လားအကို? အရင်နှစ်တွေ ကတည်းက တက်ချင်လို့ ပူဆာနေတာ မေမေကြောင့်လေ၊ လုံးဝမထားဘူး "
စကားတစ်ပြောပြောနှင့် အမှိုက်ပုံဆီသို့ ရောက်သွားခဲ့မှန်မသိ ရောက်သွားခဲ့ပြီး၊ အမှိုက်ပစ်ရသည့် နေရာက သိပ်မဝေး၊ ရောက်သွားခဲ့တော့ အမှိုက်ထုပ်ကို တူတူ ပစ်လိုက်သည်။
"စက်ဘီ မနင်းရတာကြာပြီး၊ မနည်းအကျင်ပြန်ယူရတယ် ညီရာ၊ အကို လျှောက်နင်းကြည့်ချင်တယ် အဆင်မလား? ညီငယ်ကော အချိန်ရရဲ့လား?" ကိုဇက်က ပြောလာတော့ သူပို၍သဘောကျသွားခဲ့သည်။ အခုလိုအချိန် စကားတစ်ပြောပြောနှင့်မို့ ပို၍ ရင်ခုန်လာခဲ့သည်။
"ရတယ်အကို နင်းချင်နင်းလေ၊ ဟိုဘက် အရှေလမ်းကသွား လမ်းလဲပိုကောင်းတယ်၊ လူလဲရှင်းတော့ အကိုနင်းတာ ပိုအဆင်ပြေမယ်ထင်တယ်... ကျတော်ဆိုလဲ အမြဲ အဲဒီလိုသွားနေကြ"
" ဟုတ်လား.... ဟားးးး သိတောင် အကိုလဲ အခုလိုလိုက်တာပေါ့ကွာ.. အကိုကို လာခေါ်တာမဟုတ်ဘူး"
ကျိုးတိုကျဲတဲ မီးရောင်အောက်၊ အလင်ရောင်ဖျော့ဖျော့ လရောင်းအောင်မှာ တိုးဝေ့လာတဲ့ လေတွေကိုသူခံစားလျုက်သည်။ ကိုဇင်ရဲ့ အနောက်မှ ထိုင်ကတဲ့အတွက် ကိုဇက်ထံမှ ပြန့်လွင့် လာသော ကိုယ်သင်းအနံလေးကို သူရှူရှိုက်လိုက်မိသည်။ တစ်ခါတစ်ရံဆို ကိုဇက်၏ ကျောပြင်ကို မထိတစ်ထိ ခိုးနမ်းမိသည်။ နန္ဒ သူကိုအားနားတာကြောင့် ခါးကိုမဖက်ထားပဲ စက်ဘီေရှ့ဖင်ထိုင်ခုံကိုသာ ကိုင်ဖြစ်ခဲ့သည်။
"အကို ကိုပဲဖက်ထားလိုက်ပါလား အဲလိုကိုင်ထားတာ ညီငယ် ဘယ်အဆင်မပြေမလဲ? "
မေ့ပြီး ထိုင်ခုံကိုကိုင်ထားတဲ့ ကျတော်လက်ကိုမယူပြီး သူခါးနားသို့ပို့လိုက်ေတာ့၊ နန္ဒလဲ အခွင်အရေအပြည့်ဖြင့် ကိုဇက်၏ ခါးကိုကိုင်ထားလိုက်တော့သည်။
"ညီငယ်မှာ ... ရည်စားမရှိဘူးလား? " ရုတ်တရက် မေးခွန်ကြောင့် နန္ဒ ဘာဖြေရမှန်မသိဖြစ်သွားခဲ့သည်။
"မရှိဘူး...အကိုကော"
သူစကားကိုသာထောက်ပြီးပြန်မေးမိသွားသည်။
"ရှိတယ်လဲ မဟုတ်....မရှိဘူးလဲမဟုတ်.... အတည်လဲမဟုတ်.... ဟားးးးးး"
" မယုံပါဘူးဗျာ... ကိုဇက်က ဒီလောက် ဘော်ဒီမိုက်တာ... အတည်တော့ရှိမှာပဲ"
"ဟားးးး.... ညီငယ်! အကိုခါးကိုဩေခာကိုင်ပါကွ အကိုယားတယ်"
သူခါးကို ရောရောရဲရဲဖက်ထားတဲ့ ကျတော်လက်ကိုကိုင်၍ အရှေ့သို့တင်းတင်းဖက်ရန် ဟန်ရွယ်ပေးသည်။
" ရည်စားတွေမထားပါနဲ့ကွာ.. မင်းကငယ်ပါသေးတယ်"
ဆရာကြီးစတိုင်လေသံနှင့် နန္ဒ သူခါးကိုသိုင်း၍ ဖတ်လိုက်မိတော့ သူကျောအနောက်မှာ ကျောပြင်ကို ဖွဖွလေးနမ်းလိုက်မိသည်။
"ကွီး......"
စက်ဘီး၏ ဘရိတ် ရုတ်တရက်ရပ်လိုက်တော့သူနည်းနည်းလန့်သွားသည်။
" ဘာဖြစ်လို့လဲအကို...."
" ဘာမှမဟုတ်ဘူး.... မျက်လုံးထဲအကောင်ဝင်သလိုဖြစ်သွားလို့အထုတော့ အဆင်ပြေပြီး!"
တော်ပါသေးသည် နန္ဒ၏ အနမ်းကို ကိုဇက် မမိလိုက်လို့။ ။
အိမ်ပြန်လမ်းသို့ နှစ်ဦးသားမပြန်ပဲ ခရီးမဲ့သို့ စက်ဘီးတစ်စီးဖြင့် ထွက်လာခဲ့သည်မှာ ပတ်ဝန်းကျင်ကိုပင်ဂရုမစိုက်၊
"ညီ.... "
"ဗျား....."
အသွားအလာမရှိ နူးညံသောအသံနှင့် ကိုဇက်၏ အခေါ်ကို နန္ဒ ပြန်ထူးလိုက်သည်။
" အကို... တစ်ခုခုဖြစ်နေပြီး..."
"ဗျား..အကို... ဘာဖြစ်လို့လဲအကို"
"အကိုယ့်ကို အထင်မသေးပါနဲ့ညီငယ်.... "
"ညီ... အကိုယ့်ကို ဘာအတွက်ဖြစ်ြဖစ်အထင်မသေးပါဘူး အကို"
ထိုစဉ်မှာပဲ ကိုဇက်က ဖက်ထားသောသူခါးပေါ်က လက်ကိုအောက်သို့ဖြည်းဖြည်းချင်းချလိုက်တော့၊
"အို....." ထောင်မတ်လာတဲ့ သူ၏တန်ဆာ၊ အတိအကျဆိုရလျှင်တော့ ကိုဇက်၏လီး၊
" အကို....အားကစားလုပ်တဲ့အချိန် ညီငယ် ကိုယ့်ကိုကြည့်နေတာတွေတယ်"
သူစကားသံတွေက ပုံမှန်မဟုတ်၊ သူမပြောနှင့် နန္ဒကိုယ်တိုင်ရင်ခုန်သံတွေကြားနေရပြီး၊ သူဘက်က ပေါ်ပေါ်တင်တင် သူတန်ဆာကို နန္ဒလက်နှင့် ထိတွေ့ခဲ့တာမဟုတ်တော့ နန္ဒလဲ မထိတထိလေးသာ အစပြုလိုက်မိတော့သည်။
"ဟုတ်... အကိုအားကစားလုပ်တာ စိတ်ဝင်စားလို့ပါ"
ကိုဇက်ရဲ့ ခါးကိုဖက်နေပေမဲ့ စက်ဘီးက ရုတ်တရက် ယိုင်ထိုးပြီး ဘရိတ်ဆွဲတတ်ည်အချိန်တိုင် သူပေါင်နား ကျတော်လက်က ရောက်ရောက်သွားတတ်သည်။ မထင်မှတ်ပဲရောက်သွားသည့်အချိန်ရှိသလို၊ သိသိနှင့် ထိုးထည့်လိုက်သည့်အချိန်တွေက ခပ်များများ၊ အခုတော့ နည်းနည်းရဲလာခဲ့ပြီး အလင်းရောင်ဖျောဖျော မှောင်မိုက်နေတဲ့ လမ်းမှာ ရင်ခုန်သံတွေ၊ နောက် စိုးရိမ်စိတ်တွေနှင့်ပြည့်နေခဲ့ပြီး၊ ရှေ့တိုးရအခက် နောက်ဆုပ်ရအခက်၊
"ကိုင်ချင် ရဲရဲကိုင်လိုက်လေ.... "
တုံတုံရီရီ အသံနဲ့ ပြောလာခဲ့သည်။ နန္ဒ ကိုင်ကြည့်လိုက်တော့ တော်တော်ကြီးတဲ့ လီး၊ ဘောင်းဘီတိုလေး အပြင်ဘက်ထိုးထွက်ရန် ရန်မူနေသည်။
" Wow! နည်းတာကြီးမဟုတ်ဘူး"
ကျတော်လက်နဲ့စုပ်ကိုင်ကြည့်လိုက်တော့ လက်ထဲ ပြည့်နေတဲ့အပြင် ထိုးထွက်နေသေးသည်၊
"ဟုတ်လို့လား...ညီငယ်ရာ! မင်းလဲ နောက်ဆို ဒီလိုပဲကြီးလာမှာ"
ကျတော်လဲဂွေးထုသလို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် ထုပေးလိုက်တော့
"ဟေ..ဟေ.. ဖြေဖြေ ကလေးလေး....စက်ဘီးမှောက်မယ်ကွ"
နှစ်ဦးသာရယ်လျက်၊
"မင်းလီးကော ကြီးလား"
သူကျတော်ကိုမေးတော့သည်။
"ဆီ နဲ့ ရေပါအကို.."
" တွေဖူးလား... အကိုထက်ကြီးတဲ့လီး?"
" ကျတော် သူငယ်ချင်းလီးတွေတော့ တွေ့ဖူးတယ် ဒါပေမဲ့ အကိုလောက်မကြီးဘူး"
"ကိုလီးကိုသေခြာကြည့်ချင်လား?... ညီငယ်လေး "
"ဟုတ် ကြည့်ချင်တယ်" နန္ဒလဲချက်ချင်းပြန်ဖြေလိုက်သည်၊
"ဒါဆို... အကိုတို့ အိမ်ထဲသွာရအောင်" စကားပြောပြောနှင့်မို့ ကိုဇက်အိမ်ရှေ့ရောက်မှန်းသိ အခုမှ သတိထားမိတော့သည်၊ အိမ်ထဲရောက်တော့ အောက်ထပ်က သူအခန်းထဲကိုဝင်သွားပြီး အခန်းတွင်း၌ဘေစဉ် တွင် သူနဲ့ အတူတူပဲ လက်ဆေးသည်။ ဆပ်ပြာပေနေတဲ့သူလက်က ကျတော်လက်ကို ကိုင်လိုက်ပြီး အတူတူဆေးဖြစ်ကြသည်။ ကျတော်သူကိုကြည့်လိုက်တော့ နှုတ်ခမ်းလေးကိုလာနမ်းတော့သည်။'အိုး...' ချိုသာလွန်းသည့် အနမ်းတွေဟာ အရာရာကိုပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီး၊ နှုတ်ခမ်းချင်းထိတွေခွင့်ရလိုက်တဲ့ ပထမဆုံးအနမ်းကို ကိုဇက် ကပေးလိမ်မယ်လို့ ကျတော်မထင်ခဲ့ပါ၊ လိုချင်မိခဲ့သည်မှာတော့ အရမ်း၊ အခုတော့ဆန္ဓပြည့်ခဲ့ပြီး၊
အိပ်ရာပေါ် တူတူထိုင်ပြီး ထောင်မတ်နေတဲ့ ကိုဇက်ရဲ့ လီးကို မီးအလင်းရောင်အောက်မှာ အထင်းသားပြတော့သည်။
"အိုး.... ကြီးလိုက်တာဗျာ" ဟန်မဆောင်နိုင်ပြောလိုက်မိသည်။ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ပုံမှန်လုံးပတ်၏ ၆လက်မကျော်ကျော်ထိုးထွက်နေသော ဒစ်ဖူးလေးက နီးရဲနေသည်။
"ညီ! Sex လုပ်ဖူးလား"
ခေါင်းခါပြလိုက်တယ်၊ တစ်ကယ်လည် ကျတော်မလုပ်ဖူးပါ၊ ကျောင်းတုန်းက သူငယ်ချင်တွေ လီး အကြီးအသေးပြိုင်တာလောက်ပဲ ရှိခဲ့ဖူးသည်၊
"ထုကော ထုရဲ့လားညီက"
"ထုတာပေါ့ အကိုရ တစ်ပတ်၂ရက်က အသာလေးပဲ"
ကျတော်ကိုကြည့်ပြီး ရယ်လျက်
"ငါ့ညီက သိပ်ကလေးဆန်တာပဲ..အကိုဆို ငါ့ညီအရွယ်ကနေ ခုထိ တစ်နေ့တစ်ကြိမ်က အနည်းဆုံးပဲ"
ကျတော်လက်က သူ လီးကို စုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ထုပေးလိုက်သည်။
"ညီ ထုပေးဖူးလား"
"ကျတော်လီးအရွယ်အစားပဲပြိုင်ကြတာ ဒီလိုတွေမလုပ်ဘူး"
"ကိုလီးလောက်ကြီးတဲ့သူေတွနဲ့ မတွေဖူးဘူးပေါ့... သူငယ်ချင်တွေကော မကြီးဖူးလား"
"ဟားးး……ဘယ်ကြီးမလဲအကိုရ! အပြောကောင်း.. အကိုလီးလိုလဲ မလှဘူး၊ အကိုလီးရဲဒစ်က ရဲနေတာပဲ" ကျတော်ပါးစပ်မှာ စတွေးတွေ စို့တက်ပြီး အာခေါင်တွေချောက်သွေလာေတာ့သည်။ ကျတော် သူကိုဘာမှမပြောတော့ပဲ မျက်လုံးကိုတင်းတင်းမှိတ်ပြီး ကိုဇက်လီးကို စုပ်လိုက်၏၊ စုပ်ချက်တွေက တဖြည်းဖြည်းရဲတင်လာတယ်၊ ကိုဇက် မျက်နှာကို ကို မဝံမရဲ တစ်ချက်ကြည့်လိုက်တော့ ခေါင်းကိုမော့ မျက်လုံးမှိက်ပြီး နှုတ်ခမ်းကိုတင်းတင်းကိုက်ထာေတာ့၊ ကျတော် လဲခဏရပ်လိုက်ေတာသည်။
"အား...ကောင်းလိုက်တာ ညီရာ၊ လုံးဝကိုပြည့်စုံတယ်"
ကျေနပ်တဲ့အသံနဲ့
"မင်းကို ကိုယ်အရမ်းချစ်သွားပြီး"
သူရဲလီး ထောင်မတ်နေတာလေးကိုဆက်ပြီးထုနေတုန်း ကျတော်နှုတ်ခမ်းကို လာနမ်းတယ်၊ ကုတင်ပေါ်မှာ နှစ်ယောက်သားထိုင်နေရာမှ သူပေါင်ပေါ် တက်ထိုင်ပြီး တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဆက်ပြီးနမ်းကြတယ်၊ အင်္ကျီတွေ အတူတကွဆွဲချွတ်(ကြမ်းတမ်းစွာ)ပြီး၊ ကျတော်ဘောင်းဘီကို ကိုဇက်ကပဲ ချွတ်ပေးပြီး ကျတော်လီးကိုလဲ စုပ်ပေးေတာ့၏၊ နောက်ပြီးကျတော်ခရေ၊ အတွေအကြုံမရှိတဲ့ ကျတော်အတွက် လူးလိပ်နေရတော့တာပဲ အရမ်းလဲကြိုက်မိသည်မှာငြင်းမရ၊ ကျတော်ခရေကို လျှာလေးနဲ့ ထိုးလိုက်တိုင်း အမျိုးအမည်မသိခံစားချက်က လိုအပ်တာထက် ထပ်ထပ်လိုချင်လာမိ၊
"အကို ညီ မခံနိုင်တော့ဘူး..ဗျာ...."
"ညီငယ်... အကို မင်းကိုလိုးလို့ရမလားကွာ"
"အို... အကိုရယ်.. ကျတော် မခံရဲဘူး"
နန္ဒ မခံရဲဘူးပြောလိုက်ပေမဲ့ လိုချင်သည်။ ထို ခံစားချက်ကိုတောင်းတနေမိသည်။ သို့ပေသည် ကြီးမာသည့်လီးကိုကြောက်သည်။
" ညီငယ်... မနာစေရဘူးဖြည်းဖြည်းပဲလုပ်မှာ... နာရင်ဆက်မလုပ်တော့ဘူးကွား"
"အား... အကိုရာ... ညီကြောက်တယ်"
"လုက်ပါကွာ... နာရင်ဆက်မလုပ်ဘူး......"
နန္ဒ စဉ်းစားနေမိသည်။ ကိုဇက်၏လီးကို ကိုင်လိုက်သည်။
" နော်... နော်လို့ ... ကြည့်ပါလားကွာ... မသနားဘူးလာသူကို..... ညီရဲ့ ဖုဘောင်းနေတဲ့ ဖင်းလေးကို ဆာနေတာ"
" အိုး... ကိုရယ်... ခက်တာပဲ"
"ခက်ပါဘူးကွာ... လွယ်စေရမယ်"
နန္ဒ တစ်ယောက် ကိုဇက်ရဲ့ လက်ထဲ အချိန်တော်တော်ကြာမခံပါ ခေါင်းလေးညိှတ်ပြလျက်။
"ဖြေးဖြေးလုပ်နော်.... "
"ခဏ...ညီငယ်အဆင်ပြေအောင်ကိုယ်ထပ်လုပ်ပေးဦးမယ်"
ပထမအတိုင်းခရေကို ထပ်၍ လျှာဖျားနှင့်ကလိသည်။
"အို..... ကောင်းတယ်... အိုး....ကျတော်ကို လိုးချင်ရင် လိုးလိုက်ပါဗျာ... လိုးလိုက်ပါတော့ဗျာ...အကို စိတ်တိုင်ကြလုပ်လိုက်ပါဗျာ" ကျတော်စိတ်ထဲ အထိန်အကွတ်မရှိ နုတ်ခမ်းက တောင်းတောင်းပန်ပန်၊ ကိုဇက် လီး ကျတော် ဖင်ထဲထိုးထည့်လိုက်တာကိုသိပြီး နာကျင်မှု သုခ အပြည့်နဲ့ ကျေနပ်အားရစွား၊
"အား...နားတယ်အကို...အား....အကိုဖြည်းဖြည်း" တဖြည်းဖြည်းချင်း စောင့်ပြီးထိုးထည့်လျက်၊ ကိုဇက်ရဲ ကျွမ်းကျင်မှုက သာကောင်းကျတော်ခင်ဗျာ မခွဲခွါချင်တော့၊နှုတ်ခမ်းက ငြင်းဆိုနေပေမဲ့ ကိုဇက်လီး ကျတော်ဖင်ထဲက ထွက်သွားမှာပဲစိုးရိမ်မိခဲ့တော့သည်။
" အဆင်ပြေရဲ့လား ညီငယ်" နာကျင်မှုရဲ့နောက်က အမည်မသိ နှူးညံတဲ့ခံစားချက်လေးပေါ်လာခဲ့သည်။
" ညီ.... နာနေလားဟင်...."
"အို... ဘယ်လိုများမေးလိုက်တာလဲကိုဇက်ရဲ့ နာတာပေါ့ သို့ပေမဲ့ ကြိုက်တယ်"
ထိုစဉ် ကိုဇက်က သူကိုမပြီး မှန်တင်ခုံရှေသို့ပို့သည်။
"ညီ အရှေက မှန်ကို ကြည့်လိုက်ပါဦး" မှန်ထဲမှာတွေ့ရတဲ့ ကျတော်ပုံက၊ သူလက်က ကျတော်ခါးကိုတင်းတင်းကိုင်လျက် ခန္ဒာကိုယ်ချင်ထိေနသည့်အပြင် ကိုဇက် ၏လီးက ကျတော် ဖင်ထဲမှာ၊
"ညီ မိုက်လား" မှန်ထဲမြင်နေရသည့်ကိုဇက်၏ လီးက သူဖင်ထဲတစ်ချက်ချင်း၊ သွေးစတွေလဲအပြည့်၊ ထိုအချိန်မှာတော့သူမကြောက်တော့ပါ။ ဖင်ထဲက ပြည့်နေသော လီးတုတ်တုတ်ကြီးကိုသာဂရုစိုက်လျက် ၊ feelingကိုလဲခံစားနေမိသည်။
"အားး.... ကောင်းတယ်ဗျာ... "
"ကောင်းရင် နောက်လဲခံမှာလား?"
"အင်း... ခံမှာ"
"တစ်ကယ်နော်... ညီငယ်"
အို ကတိတွေတောင်းနေပါလား?
"အရမ်းမိုက်တယ် အကို! ခံမှာ စိတ်ချ.... ခုလဲကျတော်ကို ကြမ်းကြမ်းလေ လုပ်ပေးပါလား? လုပ်လိုက်ပါလားဗျာ...."
ကျတော်တောင်ဆိုသမျှ ကိုဇက်ကလဲ အားရပါရ၊ တစ်ချက်ချင်း စောင့်လိုးတာမဟုတ်တော့ပဲ ကျတော်ဖင်ကွဲ လောက်အောင် အားရပါရ၊
"ဘောင်း..ဘောင်း...ဘောင်း..." တင်ပါနဲ့ သူရဲ ပေါင်ဆုံ ရိုက်သံက အခန်းတစ်ခုလုံးလုံလွှမ်းသွားလျက်၊ နောက်ပြီး ကျတော်အော်သံနှင့်အတူ ဒီတစ်ချက်တော့နောက်ဆုံး သူရဲ့အော်သံနဲ့အတူ အားးးညီငယ်ရယ် အားးးအားးးအကိုအရမ်းးးးအားးအရမ်းကောင်းနေpပြောရင်းးးကျနော့ဖင်ထဲကိုလရည်တွေ ဗြစ်..ဗြစ် နဲ့ပန်းထွက်လာခဲ့ပါတယ်.....
သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပြီးေနာက် အချိန်ကိုကြည့်လိုက်တော့ ၁၀နာရီထိုတော့မည်၊ ကျတော်မိဘတွေ စိတ်ပူမှာဆိုးတဲ့အတွက် ကျတော်အိမ်ပြန်ခဲ့တာ ကိုဇက်က အိမ်အထိလိုက်ပို့ခဲ့ပြီး၊ ကျတော်အတွက်ကြည်နူးစရာပထမဆုံးအတွေအကြုံ ကို လုံဝမေ့နိုင်မယ်မထင်ဘူး၊ ကိုဇက်ရဲ့ ချစ်ခင်စရာ မျက်နှာနဲ့ သူ၏ တန်ဆာအပြင် နှလုံးသာကိုကျတော်ပိုပြီးမြင်တွေခဲ့ရပြီး၊ ကြည်လင်လှတဲ့ နွေရာသီညလေးက လူနှစ်ယောက်ရင်ခုန်သံကို ပြောင်းလဲစေခဲ့တော့သည်။နောက်အချိန်တွေလဲ ခဏခဏနှင် ကိုဇက်နဲ့ နန္ဒရဲ တွေ့ဆုံမှုတွေက ပျော်ရွှင်စရာခံစားချက်တွေက မရိုးနိုင်အောင်ပင်......
---------------------------------------------
မှတ်ချက်။ ။ ထန်ပြီး ထုပါ.. အတုမယူပါနှင့်😁
<Zawgyi>
ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ရင္ခုန္သံ
#Credit; M.N.H
ပူျပင္းလွတဲ့ ရာသီဥတုကို အံတုရင္ က်ေတာ္ အကႌ်ခြၽတ္လိုက္သည္၊ ေမေမ စိုက္ထားတဲ့ ပန္းပင္ေတြကို နႏၵ ေရေလာင္မွ ျဖစ္ေတာ့မည္၊ မနက္တိုင္ မနက္တိုင္ ေမေမက သူကိုယ္တိုင္ေရေလာင္းေနေပမဲ့ ေနမေကာင္းျဖစ္တာ ၁လေလာက္ရွိေနၿပီးမို႔ ေဖေဖက ၿခံထဲေတာင္မဆင္းခိုင္း၊ သပ္ရပ္ၿပီး သန္႔ျပန္ေနတဲ့ အိမ္ေလကို ေမေမက သူကိုယ္တိုင္ အၿမဲသန္႔ရွင္းေအာင္ထားတတ္သူ၊ ေဖေဖက မၾကာခဏ လူငွား ျဖစ္ျဖစ္ ၿခံေစာင့္ျဖစ္ျဖစ္ ေခၚထားဖို႔ ေျပာေပမဲ့ ေခါင္းမာတဲ့ ေမေမက သူမ်ားေတြလုပ္ေပတာဘယ္ေတာ့မွ စိတ္တိုင္မက် ခုေတာ့ ေစာင္ေတြကို စက္နဲ႔ ေလ်ာ္လို႔ရေပမဲ့ မစင္လို႔ဆို၍ ကိုယ္တိုင္ေလ်ာ္ကာ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနၿပီး၊ ေဖေဖကေတာ့ ေမေမကိုမႏိုင္တဲ့ အတြက္တစ္ခ်က္ေလးေတာင္မဆူဘူး၊ ခုလဲ အျပင္က ပန္းပင္ေတြေရေလာင္းမလို႔ လုပ္ေနတာကို က်ေတာ္ေတြ႕ေတာ့
"ေမေမ ဘာလုပ္မလိုလဲ?"
"ဒီမွာေလ အပင္ေတြ ေရမေလာင္းတာၾကာလို႔ အရြက္ေတြေျခာက္ကုန္ၿပီး သားေရ"
"ဆရာဝန္က အိမ္အလုပ္ေပးမလုပ္နဲ႔ မွာထားတယ္မဟုတ္လား?" ေဖေဖ အလုပ္မသြားခင္ က်ေတာ္ကိုအတန္တန္မွာထားခဲ့သည္ အေမကိုအိမ္အလုပ္ေတြမလုပ္ရန္၊ ထမင္းေတြ၊ဟင္းေတြေတာင္ ေဖေဖကိုယ္တိုင္ခ်က္သြားခဲ့တာ၊ ေမေမစားဖို႔ ဆန္ျပဳတ္ကအစ၊ အိမ္အကူေခၚဖို႔ရန္လဲေျပာသြားခဲ့သည္၊
"ခဏပါ သာရယ္! မပင္ပန္းပါဘူး ပိုက္ေလးနဲ႔ေလာင္း႐ုံပါပဲ" တည္ၿငိမ္တဲ့ အသံနဲ႔
"အေမရယ္ မပင္ပန္တာေတာ့ သိတာေပါ႔၊ ေရေတြဆိုကုန္ရင္ ေနမေကာင္ျပန္ျဖစ္ေနမယ္" သူမက ေအးေအးေနတတ္ေပမဲ့ ေခါင္မာတဲ့အတြက္ ေတာ္ေတာ္ေျပာဆိုရသည္၊
"ေပး...သားေလာင္းေပမယ္" ေအးခ်မ္းတဲ့ မ်က္ႏွာေလးနဲ႔ ျပန္ၿပဳံးျပၿပီး၊ အိမ္ထဲဝင္သြားသည္၊
က်ေတာ္တို႔ၿခံက ဗဟန္းဘက္ အိမ္ရာ၊ ပန္းပင္ေတြေရးေလာင္းရင္း တစ္ဖက္ၿခံ အစပ္ေရာက္ေတာ့ သီခ်င္းေလ ညည္းရင္ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ေနတဲ့ ကိုဇက္ ကို ေတြ႕လိုက္သည္၊ ခဏေနေတာ့
"အပင္ေတြေရေလာင္းေနတာလား? အန္တီေကာ ဒီရက္ပိုင္းမေတြဖူးေနာ္" ကိုဇက္ က်ေတာ္ကို ႏႈတ္ဆက္သံ၊
"ဟုတ္တယ္ ကိုဇက္၊ ေမေမ ေနမေကာင္းလို႔" ကိုဇက္က အသက္ ၂၇ ေလာက္ရွိၿပီး အင္ဂ်င္နီယာ၊ ေဘးၿခံကိုေျပာင္းလာတာ ၄ႏွစ္ရွိၿပီး၊ က်ေတာ္တို႔ကေတာ့ ေနလာတာ က်ေတာ္တသက္ပါပဲ၊
"ေအာ္! မင္းေကာ စာေမးပြဲေျဖႏိုင္လား?"
"ေျဖႏိုင္တယ္ အကို"
"D ေတြမွန္းေသးလား?"
"မသိဘူး အားလုံေတာ့ေျဖခဲ့တာပဲ" ႏွစ္ဦးသာရယ္လ်က္၊ ေမေမေခၚသံၾကာေတာ့ က်ေတာ္ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ထြက္လာခဲ့တယ္၊
ဒီၿခံကေလးက သစ္ပင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ ရာသီဥတုကို တြန္းလွန္ေပးႏိုင္ဆုံး၊ က်ေတာ္ ၁၀တန္း တစ္ႏွစ္လုံး ေဖေဖေကာ ေမေမပါ ေတာ္ေတာ္ ပင္ပန္းခဲ့သည္၊ ေမေမက ပန္းပင္ေတြခ်စ္တတ္သူမို႔ သဇင္ပန္း၊ ႏွင္းဆီ၊ သစ္ခြ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ အဲဒါေတြႏွင့္သာအလုပ္ရႈပ္ေနတတ္သည္၊ ၿခံေရွ႕ ခေရပင္ ကေတာ့ ေမေမ စေရာက္တည္းက စိုက္ထားခဲ့တာ ခုဆို တစ္ခ်ိန္လုံးပြင့္ေနသည့္အတြက္ ေက်ာင္းကေနျပန္လာရင္ ခေရနံေလးက က်ေတာ္ ကိုအေမာေျပေစခဲ့သည္၊ အပင္ေတြမ်ားေပမဲ့ ေမေမက အိမ္မွာ အၿမဲရွင္းေတာ့ ရွင္လင္းေနတာပဲ အေမက သူမရွင္ႏိုင္တဲ့အခ်ိန္ဆို လမ္းထိပ္က ဆိုင္တန္းယားက ေဒၚတုတ္ကို အကူအညီေတာင္းတတ္တယ္၊ ေဖေဖက ေတာ့ သူCompany အလုပ္နဲ႔ မအားဘူး၊ ပိတ္ရက္ေတြေတာင္ အလုပ္မ်ားတယ္၊ အဲအခ်ိန္ဆို ေမေမနဲ႔ က်ေတာ္ ေဖေဖCompany ကိုလိုက္သြားျဖစ္ပါတယ္။
"သားေရ ေရခ်ိဳးေတာ့ ေဖႀကီးက Shoppingသြားမယ္၊ Computer သင္တန္းက တက္ရေတာ့မွာဆို?"
Computer သင္တန္းကို က်ေတာ္မတက္ခ်င္ဘူး၊ စာေမးပြဲၿပီးတာသိပ္မၾကာေသးေတာ့ သႀကၤန္ ၿပီးေလာက္မွ တက္ခ်င္တာ၊ ေဖေဖကမရ။ တက္ခ်င္ေနတာက ေရကူးသင္တန္း၊ ေက်ာင္းကသူငယ္ခ်င္ေတြဆို အရင္ေတြကတည္းက တက္ေနၾကတာ၊ ေအာင္မိုးဆို ေနတိုင္းသြားကူးၾကတယ္၊ ေမေမက ေရကူတာကိုမႀကိဳက္။
"အေမ! Computer သင္တန္းတက္ရင္ ေရေပးကူမွာလား"
ေမေမက မ်က္ေစာင္းေလးထိုးၿပီး
"ကဲဇာတ္လမ္းက စၿပီး"
" မဟုတ္ပါဘူး အေမရယ္ သားေရမကူတတ္ေသးဘူး ေနာက္တစ္ပတ္ဆိုလဲ Computer သင္တန္းက စေတာ့မယ္၊ ပိတ္ရက္ေတြပဲသြားသင္မွာပါ၊ လုပ္ပါေမေမရယ္"
ေခါင္းခါျပတယ္ေမေမက
"သား! အခ်ိန္ေတြ မရွိဘူး ပိတ္ရက္ေတြကအဂၤလိပ္စာ သင္တန္းတက္ရမယ္၊ ကဲ...ကဲ ...!ျမန္ျမန္လုပ္"
က်ေတာ္ကို အကႌ်ထုတ္ေပးၿပီး ေမေမ အခန္းထဲက ထြက္သြားလိုက္တယ္။
ေမေမပဲက်ေတာ္ကိုေနာက္ဆုံးအရႈံးေပးလိုက္ရပါတယ္၊Computer သင္တန္းတက္ၿပီး၂ပတ္ေလာက္မွာ က်ေတာ္ကိုေရကူးသင္တန္းတက္ကို ေမေမကိုယ္တိုင္ပဲ လိုက္အပ္ေပးတယ္၊ သင္တန္းဆရာက တျခားလူမဟုတ္ ေဘးၿခံက ကိုယ္ေတာ္၊ ေမေမက သူကိုေတြ႕ေတာ့ေပ်ာ္သြားေပမဲ့ က်ေတာ္က မေပ်ာ္ႏိုင္ဘူး၊ ကိုဇက္က စကားအရမ္းမ်ားသလို႔ ေမေမႏွင့္လဲ အဆင္ေျပတဲ့သူ၊
" သား! ကိုဇက္ ဒီမွာ ေရကူးတာလား?"
ကိုဇက္ နာမည္ အျပည့္အစုံက ကိုကိုဇက္တဲ့ က်ေတာ္ ၆တန္းႏွစ္ကတည္းက ေဘးအိမ္ကိုေျပာင္လာတာ၊ သူတို႔က ရခိုင္လူမ်ိဳး(စစ္ေတြက)၊ ရွမ္းလဲစပ္တယ္လို႔ေတာ့ေျပာတာပဲ၊ ေမေမက ရွမ္းအစစ္ဆိုေတာ့ သူအေမနဲ႔ေတာ္ေတာ္ခင္ျဖစ္ပါတယ္
"မဟုတ္ဘူး အန္တီမီ၊ က်ေတာ္က ေရကူးသင္းေပတာပါ"
"သားကို အားကစာ႐ုံမွာအလုပ္လုပ္တယ္ပဲ မေထြ ေျပာျပလို႔ သိထားတာ"
"ဒါက အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္ပါ အန္တီ"
ေမေမနဲ႔ ကိုဇက္တို႔ စကားေတြေျပာရင္းက်န္ခဲ့တယ္၊ က်ေတာ္က ေရကူကန္နဲ႔ တစ္ဖက္က အားကစားခန္မကို ေလွ်ာင္ၾကည့္ျဖစ္တယ္၊ ခဏေနေတာ့ေမေမ လာေခၚတယ္၊
"အပ္ၿပီးၿပီးလားအေမ"
"အပ္ၿပီးၿပီး၊ ေမေမက သားေရကူရင္ ေရနစ္မွာဆိုးလို႔ ၊ ကိုဇက္ရွိမွန္သိရင္ အရင္ကတည္းကထားပါတယ္"
ကိုဇက္ ကိုအားကိုၿပီးေက်နပ္ေနတဲ့ အေမကိုျမင္ေတာ့ က်ေတာ္ ဘာမွမေျပာျဖစ္ေတာ့ပါ။
ကြန္ပ်ဴတာ သင္တန္းသို႔ ျပန္ထြက္လာခဲ့သည္မွာ တခ်ိဳ႕ေရက္တြထက္ ဒီေနမွ ၁နာရီေလာက္ေစာၿပီးေရာက္လာခဲ့သည္၊ အခန္းတံခါးမ်ားလဲမဖြင့္ေသး၊ မနက္က ေမေမက ေစ်းသြာမယ္ဆို၍ ေဖေဖက ေစာေစာထြက္လွ်င္ တလက္စတည္း လိုက္လာခဲ့ကာ ဝန္ထမ္းမ်ားေတာ့ေရာက္ေေနပမဲ့ ေနရာအားလုံးမွာေတာ့ ဝန္ထမ္းမ်ားမဆုံေသးပါ၊ ၃ေယာက္ထိုင္ခုံ၏၊ ခုံတန္းေပၚမွာ မိမိထက္ေစာေနေသာ အကိုတစ္ေယာက္ သူေဘးမွာပဲ နႏၵထိုင္ေနလိုက္ေတာ့သည္။
"မင္းဒီေနေစာတယ္ေနာ္! ခါတိုင္းအၿမဲေနာက္က်တယ္မဟုတ္လား?"
က်ေတာ္က သူကိုမသိ သူက က်ေတာ္ကိုသိေနေတာ့ နည္းနည္းအံၾသမိသြားသလိုျဖစ္မိသည္၊ Camputer သင္တန္းမွာက သင္တန္းသာအားလုံး၂၀ေလာက္သာရွိသည္၊ တစ္ပတ္ကို ၅ရက္ ေျခာက္လေလာက္ သင္ရမည့္သင္တန္း၊ အေျခခံက စၿပီး ေတာ္ေတာ္တက္ၿပီးလုပ္ငန္ခြင္ဝင္တဲ့ အထိ၊ ေဖေဖက ေသျခာစုံစမ္းၿပီးမွ သူကိုထာဖိုဆုံးျဖတ္လိုက္တာျဖစ္သည္၊ စာသင္ႏွစ္၏ ၃လေလာက္ထိ က်ေတာ္မွာ အေပါင္းအသင္ မရွိ၊ တစ္ဦးတည္းသာျဖစ္ၿပီး ခင္မင္းေပါင္းသင္ရခက္ခဲသည့္ က်ေတာ္အတြက္ အေပါင္းအသင္းကို မထားျဖစ္ပါ၊
အေျခခံေက်ာင္မွာတက္ခဲ့ခ်ိန္မွာေတာင္ ၁၀တန္သာေျဖၿပီးခဲ့ၿပီး သူငယ္ခ်င္းဆို၍ ေလးေယာက္ေလာက္သာ မွတ္မွတ္ရရ ခင္ျဖစ္ခဲ့သည္၊ ဒါေတာင္ ၁ေယာက္က ၈တန္းမွာ ေက်ာင္းေျပာင္သြားခဲ့သည္၊
"ဟုတ္တယ္ အကို က်ေတာ္ အခ်ိန္မွားၾကည့္မိလို႔"
က်ေတာ္တိုတို တုတ္တုတ္သာ ေျဖလိုက္သည္၊
"အကိုကေတာ့ အၿမဲေစာေစာလာတယ္ နီးေတာ့ လမ္းပဲေလွ်ာက္လာခဲ့တာ"
ရယ္လ်က္ က်ေတာ္က မေမးပဲ သူကပဲလာေျဖသည္၊
"နီးေတာ့အဆင္ေျပတာေပါ႔"
က်ေတာ္ သူကိုၿပဳံးျပၿပီးျပန္ေျဖလိုက္သည္၊
"ဟိုNetworking ေန႔က ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ"
သူေျပာမွ က်ေတာ္ျပန္စဉ္စားမိသြားသည္၊ ေရကူသင္စေန႔ေတြမို႔ တစ္ကိုယ္လုံးကိုက္ခဲ့ၿပီး သင္တန္းမွာ အမွားမ်ားစြာလုပ္ျဖစ္သြားတဲ့ေန႔၊
"အဲေနက ေနမေကာင္လို႔အကို"
ခဏေနေတာ့ အခန္းတံခါ ဖြင္တာႏွင့္ က်ေတာ္ၿပဳံးျပၿပီး ဝင္သြားလိုက္ေတာ့သည္။
ေရကူးတဲ့အလုပ္က ၾကည့္ရတာလြယ္သေလာက္ တကယ္ခက္ခဲမွန္ အခုေတာ့ သိသြားခဲ့ၿပီး၊ ကိုဇက္ ေရကူးသင္တန္းတြင္ သူကိုအေလးထားသင္ေပးခဲ့သည္။ ကိုဇက္က အလုပ္နဲ႔ လူမႈေရးကိုခြဲျခာတတ္သူျဖစ္ေနခဲ့သည္ကို ေရကူသင္တဲ့ အခ်ိန္မွ သိခဲ့ရေတာ့သည္။ ကိုဇက္ကို သူ အခုအခ်ိန္ေတြက စ၍ ပိုၿပီးေလးစာလ်က္ခင္မင္မိခဲ့ေတာ့သည္မွာ အမွန္ပင္၊ ခါတိုင္းေဘအိမ္ကိုတခ်က္ေတာင္မၾကည့္တတ္တဲ့ က်ေတာ္ ခုဆို ကိုဇက္တို႔အိမ္ဘက္ အၿမဲၾကည့္ျဖစ္တယ္၊ မနက္ေစာေစာ ေရေလာင္လွ်င္ပင္ သူၿခံထဲ ေလက်င့္ခန္းလုပ္လာမဲ့အေခ်ိန္တြကိုေစာင့္ေနမိခဲ့သည္။ ကိုဇက္ ေလ့က်င္းခန္းလုပ္သည့္ အခ်ိန္ဆို အခန္းအတြင္းမွ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနခဲ့သည္မွာေနစဉ္၊ ကိုဇက္ ၏အျပဳအမႈေတြကအစ သူအတုပင္ခိုခဲ့မိသည္။ အခန္အတြင္း ကိုဇက္လုပ္သည္ေလက်င္ခန္းမ်ားကိုလဲမွတ္ထားလ်က္ လုပ္ျဖစ္ခဲ့သည္။ လွပေသာ ခႏၶာကိုယ္၊ ျမင့္မာေသာ အရပ္မ်ားက မိန္ကေလးမ်ား ကိုဇက္အေပၚသေဘာက်သင္မွာ မဆန္ၾကယ္ေတာ့ ခုေတာ့ ေယာက္ေက်ားလးတန္မဲ့ ကိုဇက္ အားခိုၾကည့္၍ မည္သည့္အရာကိုသေဘာၾက ၍ ဘယ္အရာကိုမ်ား ေမ်ာ္လင့္မိေနသည္ကိုပင္ ကိုယ့္ကို မသိေတာ့ပါ။
ညပိုင္းအမႈိက္ပစ္ရတဲ့ အလုပ္က ပုံမွန္ နႏၵ လုပ္ေနက်အလုပ္၊ ည(၈)နာရီေနာက္ပိုင္း သူအမႈိက္ပစ္တဲ့ အေခ်ိန္တြဆိုလွ်င္၊ ကိုဇက္တို႔အိမ္က အိမ္ေဖာ္ေကာင္းမေလးႏွင့္ ေတြျဖစ္သည္၊ အေခၚအေျပာေတာ့မရွိခဲ့ေပမဲ့ ၿပဳံျပ၍ေတာ့ ႏႈတ္ဆက္ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ ဒီေနမွ တိုက္ဆိုင္လ်က္ အမႈိက္ထုတ္ကိုဆြဲၿပီး အိမ္ထဲမွ ထြက္လာေသာ ကိုဇက္ ေတြ႕လိုက္ေတာ့ က်ေတာ္စက္ဘီးကို အျမန္ေလးနင္းလိုက္သည္၊ ကိုဇက္၏ မနီးမေဝးအေနအထားေလာက္အထိသို႔ ေရာက္ေတာ့၊ အိမ္ေန အကႌ် ေဘာင္ဘီတို႔ေလနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ဆြဲေဆာင္မႈရွိေနေသာ ကိုဇက္ အားအထင္းသားေတြ႕ရသည္။
"ကိုဇက္ အမႈိက္ပစ္ သြားမလို႔လား?"
စက္ဘီးေပၚကေန ကိုဇက္ ကိုလွန္းႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္၊ အိမ္ေရွ မီးေရာင္ေအာက္တြင္ ကိုဇက္ ကိုႏႈတ္ဆက္လိုက္ေပမဲ့၊ အိမ္ေနအကႌ် စြပ္က်ယ္ ႏွင့္ ေအာက္က ေဘာင္းဘီတို၊ ေဘာင္ဘီးေအာက္က ဖုေဖာင္းေနေသာ အရာက ေဘာင္းဘီေအာင္ ေအျမႇာင္းအတိုင္း၊ သူမ်က္စိက ခိုးခိုးၿပီးၾကည့္မိသြားသည္။
"ေအာ္! ညီငယ္ နႏၵ...ဟုတ္တယ္ အမႈိက္သြားပစ္မလို႔ကြ? မင္းေကာ ဘယ္သြားမလို႔လဲ ဒီအခ်ိန္ႀကီး......"
"က်ေတာ္လဲ အမႈိက္ပစ္မလို႔ေပဲလအကို လိုက္ခဲ့ေလ စက္ဘီးနဲ႔၊ က်ေတာ္အကိုကိုႏိုင္ပါတယ္ "
"ဟားးးး... အကိုက သူမ်ားစက္ဘီးေပၚမလိုက္တတ္ဘူးကြ၊ မင္းေခၚမယ္ဆို အကိုကိုေပးနင္းမလား?.. မင္းအဆင္ေျပမလား?"
"ရတယ္ေလ...ေရာ့"
စက္ဘီးေခါင္းလက္ကိုင္ေလးကို ကိုဇက္အားထိုေပးလိုက္သည္၊
"ညတိုင္အမႈိက္ပစ္ေနက်လား?ညီငယ္က......" ကိုဇက္က က်ေတာ္ကိုေမးလာသည္။
"ဟုတ္တယ္...စက္ဘီးကိုဒီလိုအခ်ိန္ ညဖက္ စီးၿပီး ေလွ်ာက္သြားရတာသေဘာၾကလို႔! ဒါနဲ႔ ကိုဇက္ အမႈိက္ပစ္တာမေတြ႕ပါဘူး၊ ခါတိုင္ဆို ဟို... မနီလာ ပဲေတြ႕ေနက်ပါ "
"ဟုတ္တယ္ညီ အိမ္မွာဘယ္သူမွမရွိဘူး.ခရီးသြာၾကတာ....အခုလဲ အကိုတစ္ေယာက္ပဲဆိုေတာ့ နီလာလဲ အိမ္ျပန္သြားၿပီး၊ အဲဒါနဲ႔ ကိုပဲထြက္ပစ္တာ"
ကိုဇက္စက္ဘီနင္းေနက်မဟုတ္တဲ့သည့္ ပုံေပါက္သည္။ စက္ဘီး၏ ေရွ႕ဘီးက ကိုး႐ိုကားယာ ပလာတာ႐ိုက္ေနေတာ့ သူစက္ဘီဖင္ထိုင္ခုံအား တင္းတင္းကိုင္ထားေရတာ့သည္၊
"အကိုက စက္ဘီးမနင္းျဖစ္တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီး.. အဆင္ေျပရဲ႕လား၊ ညီငယ္... ကိုယ္ခါးကို ဖက္ထားလိုက္ေလ မင္း ေၾကာက္ေနရင္လဲ "
ႏွစ္ခါမေျပာရပါ နႏၵ ထိုအခြင့္အေရးကို လက္လြတ္မခံေတာ့ပဲ ကိုဇက္၏ ခါးကိုကိုင္းထားလိုက္သည္။
"ညီ ေရကူတာ ဝါသနားပါတယ္နဲ႔တူတယ္ ခဏေလးတတ္တယ္၊ ညီငယ္က ဘယ္ဆိုးလို႔လဲ မွတ္ဉာဏ္ေျပးတယ္"
"ဟုတ္လားအကို? အရင္ႏွစ္ေတြ ကတည္းက တက္ခ်င္လို႔ ပူဆာေနတာ ေမေမေၾကာင့္ေလ၊ လုံးဝမထားဘူး "
စကားတစ္ေျပာေျပာႏွင့္ အမႈိက္ပုံဆီသို႔ ေရာက္သြားခဲ့မွန္မသိ ေရာက္သြားခဲ့ၿပီး၊ အမႈိက္ပစ္ရသည့္ ေနရာက သိပ္မေဝး၊ ေရာက္သြားခဲ့ေတာ့ အမႈိက္ထုပ္ကို တူတူ ပစ္လိုက္သည္။
"စက္ဘီ မနင္းရတာၾကာၿပီး၊ မနည္းအက်င္ျပန္ယူရတယ္ ညီရာ၊ အကို ေလွ်ာက္နင္းၾကည့္ခ်င္တယ္ အဆင္မလား? ညီငယ္ေကာ အခ်ိန္ရရဲ႕လား?" ကိုဇက္က ေျပာလာေတာ့ သူပို၍သေဘာက်သြားခဲ့သည္။ အခုလိုအခ်ိန္ စကားတစ္ေျပာေျပာႏွင့္မို႔ ပို၍ ရင္ခုန္လာခဲ့သည္။
"ရတယ္အကို နင္းခ်င္နင္းေလ၊ ဟိုဘက္ အေရွလမ္းကသြား လမ္းလဲပိုေကာင္းတယ္၊ လူလဲရွင္းေတာ့ အကိုနင္းတာ ပိုအဆင္ေျပမယ္ထင္တယ္... က်ေတာ္ဆိုလဲ အၿမဲ အဲဒီလိုသြားေနၾက"
" ဟုတ္လား.... ဟားးးး သိေတာင္ အကိုလဲ အခုလိုလိုက္တာေပါ႔ကြာ.. အကိုကို လာေခၚတာမဟုတ္ဘူး"
က်ိဳးတိုက်ဲတဲ မီးေရာင္ေအာက္၊ အလင္ေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ လေရာင္းေအာင္မွာ တိုးေဝ့လာတဲ့ ေလေတြကိုသူခံစားလ်ဳက္သည္။ ကိုဇင္ရဲ႕ အေနာက္မွ ထိုင္ကတဲ့အတြက္ ကိုဇက္ထံမွ ျပန္႔လြင့္ လာေသာ ကိုယ္သင္းအနံေလးကို သူ႐ွဴရႈိက္လိုက္မိသည္။ တစ္ခါတစ္ရံဆို ကိုဇက္၏ ေက်ာျပင္ကို မထိတစ္ထိ ခိုးနမ္းမိသည္။ နႏၵ သူကိုအားနားတာေၾကာင့္ ခါးကိုမဖက္ထားပဲ စက္ေဘီရွ႔ဖင္ထိုင္ခုံကိုသာ ကိုင္ျဖစ္ခဲ့သည္။
"အကို ကိုပဲဖက္ထားလိုက္ပါလား အဲလိုကိုင္ထားတာ ညီငယ္ ဘယ္အဆင္မေျပမလဲ? "
ေမ့ၿပီး ထိုင္ခုံကိုကိုင္ထားတဲ့ က်ေတာ္လက္ကိုမယူၿပီး သူခါးနားသို႔ပို႔ေလိုက္တာ့၊ နႏၵလဲ အခြင္အေရအျပည့္ျဖင့္ ကိုဇက္၏ ခါးကိုကိုင္ထားလိုက္ေတာ့သည္။
"ညီငယ္မွာ ... ရည္စားမရွိဘူးလား? " ႐ုတ္တရက္ ေမးခြန္ေၾကာင့္ နႏၵ ဘာေျဖရမွန္မသိျဖစ္သြားခဲ့သည္။
"မရွိဘူး...အကိုေကာ"
သူစကားကိုသာေထာက္ၿပီးျပန္ေမးမိသြားသည္။
"ရွိတယ္လဲ မဟုတ္....မရွိဘူးလဲမဟုတ္.... အတည္လဲမဟုတ္.... ဟားးးးးး"
" မယုံပါဘူးဗ်ာ... ကိုဇက္က ဒီေလာက္ ေဘာ္ဒီမိုက္တာ... အတည္ေတာ့ရွိမွာပဲ"
"ဟားးးး.... ညီငယ္! အကိုခါးကိုေဩခာကိုင္ပါကြ အကိုယားတယ္"
သူခါးကို ေရာေရာရဲရဲဖက္ထားတဲ့ က်ေတာ္လက္ကိုကိုင္၍ အေရွ႕သို႔တင္းတင္းဖက္ရန္ ဟန္ရြယ္ေပးသည္။
" ရည္စားေတြမထားပါနဲ႔ကြာ.. မင္းကငယ္ပါေသးတယ္"
ဆရာႀကီးစတိုင္ေလသံႏွင့္ နႏၵ သူခါးကိုသိုင္း၍ ဖတ္လိုက္မိေတာ့ သူေက်ာအေနာက္မွာ ေက်ာျပင္ကို ဖြဖြေလးနမ္းလိုက္မိသည္။
"ကြီး......"
စက္ဘီး၏ ဘရိတ္ ႐ုတ္တရက္ရပ္လိုက္ေတာ့သူနည္းနည္းလန္႔သြားသည္။
" ဘာျဖစ္လို႔လဲအကို...."
" ဘာမွမဟုတ္ဘူး.... မ်က္လုံးထဲအေကာင္ဝင္သလိုျဖစ္သြားလို႔အထုေတာ့ အဆင္ေျပၿပီး!"
ေတာ္ပါေသးသည္ နႏၵ၏ အနမ္းကို ကိုဇက္ မမိလိုက္လို႔။ ။
အိမ္ျပန္လမ္းသို႔ ႏွစ္ဦးသားမျပန္ပဲ ခရီးမဲ့သို႔ စက္ဘီးတစ္စီးျဖင့္ ထြက္လာခဲ့သည္မွာ ပတ္ဝန္းက်င္ကိုပင္ဂ႐ုမစိုက္၊
"ညီ.... "
"ဗ်ား....."
အသြားအလာမရွိ ႏူးညံေသာအသံႏွင့္ ကိုဇက္၏ အေခၚကို နႏၵ ျပန္ထူးလိုက္သည္။
" အကို... တစ္ခုခုျဖစ္ေနၿပီး..."
"ဗ်ား..အကို... ဘာျဖစ္လို႔လဲအကို"
"အကိုယ့္ကို အထင္မေသးပါနဲ႔ညီငယ္.... "
"ညီ... အကိုယ့္ကို ဘာအတြက္ျဖစ္ြဖစ္အထင္မေသးပါဘူး အကို"
ထိုစဉ္မွာပဲ ကိုဇက္က ဖက္ထားေသာသူခါးေပၚက လက္ကိုေအာက္သို႔ျဖည္းျဖည္းခ်င္းခ်လိုက္ေတာ့၊
"အို....." ေထာင္မတ္လာတဲ့ သူ၏တန္ဆာ၊ အတိအက်ဆိုရလွ်င္ေတာ့ ကိုဇက္၏လီး၊
" အကို....အားကစားလုပ္တဲ့အခ်ိန္ ညီငယ္ ကိုယ့္ကိုၾကည့္ေနတာေတြတယ္"
သူစကားသံေတြက ပုံမွန္မဟုတ္၊ သူမေျပာႏွင့္ နႏၵကိုယ္တိုင္ရင္ခုန္သံေတြၾကားေနရၿပီး၊ သူဘက္က ေပၚေပၚတင္တင္ သူတန္ဆာကို နႏၵလက္ႏွင့္ ထိေတြ႕ခဲ့တာမဟုတ္ေတာ့ နႏၵလဲ မထိတထိေလးသာ အစျပဳလိုက္မိေတာ့သည္။
"ဟုတ္... အကိုအားကစားလုပ္တာ စိတ္ဝင္စားလို႔ပါ"
ကိုဇက္ရဲ႕ ခါးကိုဖက္ေနေပမဲ့ စက္ဘီးက ႐ုတ္တရက္ ယိုင္ထိုးၿပီး ဘရိတ္ဆြဲတတ္ည္အခ်ိန္တိုင္ သူေပါင္နား က်ေတာ္လက္က ေရာက္ေရာက္သြားတတ္သည္။ မထင္မွတ္ပဲေရာက္သြားသည့္အခ်ိန္ရွိသလို၊ သိသိႏွင့္ ထိုးထည့္လိုက္သည့္အခ်ိန္ေတြက ခပ္မ်ားမ်ား၊ အခုေတာ့ နည္းနည္းရဲလာခဲ့ၿပီး အလင္းေရာင္ေဖ်ာေဖ်ာ ေမွာင္မိုက္ေနတဲ့ လမ္းမွာ ရင္ခုန္သံေတြ၊ ေနာက္ စိုးရိမ္စိတ္ေတြႏွင့္ျပည့္ေနခဲ့ၿပီး၊ ေရွ႕တိုးရအခက္ ေနာက္ဆုပ္ရအခက္၊
"ကိုင္ခ်င္ ရဲရဲကိုင္လိုက္ေလ.... "
တုံတုံရီရီ အသံနဲ႔ ေျပာလာခဲ့သည္။ နႏၵ ကိုင္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ႀကီးတဲ့ လီး၊ ေဘာင္းဘီတိုေလး အျပင္ဘက္ထိုးထြက္ရန္ ရန္မူေနသည္။
" Wow! နည္းတာႀကီးမဟုတ္ဘူး"
က်ေတာ္လက္နဲ႔စုပ္ကိုင္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လက္ထဲ ျပည့္ေနတဲ့အျပင္ ထိုးထြက္ေနေသးသည္၊
"ဟုတ္လို႔လား...ညီငယ္ရာ! မင္းလဲ ေနာက္ဆို ဒီလိုပဲႀကီးလာမွာ"
က်ေတာ္လဲေဂြးထုသလို ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ ထုေပးလိုက္ေတာ့
"ေဟ..ေဟ.. ေျဖေျဖ ကေလးေလး....စက္ဘီးေမွာက္မယ္ကြ"
ႏွစ္ဦးသာရယ္လ်က္၊
"မင္းလီးေကာ ႀကီးလား"
သူက်ေတာ္ကိုေမးေတာ့သည္။
"ဆီ နဲ႔ ေရပါအကို.."
" ေတြဖူးလား... အကိုထက္ႀကီးတဲ့လီး?"
" က်ေတာ္ သူငယ္ခ်င္းလီးေတြေတာ့ ေတြ႕ဖူးတယ္ ဒါေပမဲ့ အကိုေလာက္မႀကီးဘူး"
"ကိုလီးကိုေသျခာၾကည့္ခ်င္လား?... ညီငယ္ေလး "
"ဟုတ္ ၾကည့္ခ်င္တယ္" နႏၵလဲခ်က္ခ်င္းျပန္ေျဖလိုက္သည္၊
"ဒါဆို... အကိုတို႔ အိမ္ထဲသြာရေအာင္" စကားေျပာေျပာႏွင့္မို႔ ကိုဇက္အိမ္ေရွ႕ေရာက္မွန္းသိ အခုမွ သတိထားမိေတာ့သည္၊ အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့ ေအာက္ထပ္က သူအခန္းထဲကိုဝင္သြားၿပီး အခန္းတြင္း၌ေဘစဉ္ တြင္ သူနဲ႔ အတူတူပဲ လက္ေဆးသည္။ ဆပ္ျပာေပေနတဲ့သူလက္က က်ေတာ္လက္ကို ကိုင္လိုက္ၿပီး အတူတူေဆးျဖစ္ၾကသည္။ က်ေတာ္သူကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုလာနမ္းေတာ့သည္။'အိုး...' ခ်ိဳသာလြန္းသည့္ အနမ္းေတြဟာ အရာရာကိုေျပာင္းလဲသြားခဲ့ၿပီး၊ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းထိေတြခြင့္ရလိုက္တဲ့ ပထမဆုံးအနမ္းကို ကိုဇက္ ကေပးလိမ္မယ္လို႔ က်ေတာ္မထင္ခဲ့ပါ၊ လိုခ်င္မိခဲ့သည္မွာေတာ့ အရမ္း၊ အခုေတာ့ဆႏၶျပည့္ခဲ့ၿပီး၊
အိပ္ရာေပၚ တူတူထိုင္ၿပီး ေထာင္မတ္ေနတဲ့ ကိုဇက္ရဲ႕ လီးကို မီးအလင္းေရာင္ေအာက္မွာ အထင္းသားျပေတာ့သည္။
"အိုး.... ႀကီးလိုက္တာဗ်ာ" ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ေျပာလိုက္မိသည္။ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ပုံမွန္လုံးပတ္၏ ၆လက္မေက်ာ္ေက်ာ္ထိုးထြက္ေနေသာ ဒစ္ဖူးေလးက နီးရဲေနသည္။
"ညီ! Sex လုပ္ဖူးလား"
ေခါင္းခါျပလိုက္တယ္၊ တစ္ကယ္လည္ က်ေတာ္မလုပ္ဖူးပါ၊ ေက်ာင္းတုန္းက သူငယ္ခ်င္ေတြ လီး အႀကီးအေသးၿပိဳင္တာေလာက္ပဲ ရွိခဲ့ဖူးသည္၊
"ထုေကာ ထုရဲ႕လားညီက"
"ထုတာေပါ႔ အကိုရ တစ္ပတ္၂ရက္က အသာေလးပဲ"
က်ေတာ္ကိုၾကည့္ၿပီး ရယ္လ်က္
"ငါ႔ညီက သိပ္ကေလးဆန္တာပဲ..အကိုဆို ငါ႔ညီအရြယ္ကေန ခုထိ တစ္ေန႔တစ္ႀကိမ္က အနည္းဆုံးပဲ"
က်ေတာ္လက္က သူ လီးကို စုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ထုေပးလိုက္သည္။
"ညီ ထုေပးဖူးလား"
"က်ေတာ္လီးအရြယ္အစားပဲၿပိဳင္ၾကတာ ဒီလိုေတြမလုပ္ဘူး"
"ကိုလီးေလာက္ႀကီးတဲ့ေသူတြနဲ႔ မေတြဖူးဘူးေပါ႔... သူငယ္ခ်င္ေတြေကာ မႀကီးဖူးလား"
"ဟားးး……ဘယ္ႀကီးမလဲအကိုရ! အေျပာေကာင္း.. အကိုလီးလိုလဲ မလွဘူး၊ အကိုလီးရဲဒစ္က ရဲေနတာပဲ" က်ေတာ္ပါးစပ္မွာ စေတြးေတြ စို႔တက္ၿပီး အာေခါင္ေတြေခ်ာက္ေသြေလာတာ့သည္။ က်ေတာ္ သူကိုဘာမွမေျပာေတာ့ပဲ မ်က္လုံးကိုတင္းတင္းမွိတ္ၿပီး ကိုဇက္လီးကို စုပ္လိုက္၏၊ စုပ္ခ်က္ေတြက တျဖည္းျဖည္းရဲတင္လာတယ္၊ ကိုဇက္ မ်က္ႏွာကို ကို မဝံမရဲ တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေခါင္းကိုေမာ့ မ်က္လုံးမွိက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းကိုတင္းတင္းကိုက္ေထာတာ့၊ က်ေတာ္ လဲခဏရပ္ေလိုက္တာသည္။
"အား...ေကာင္းလိုက္တာ ညီရာ၊ လုံးဝကိုျပည့္စုံတယ္"
ေက်နပ္တဲ့အသံနဲ႔
"မင္းကို ကိုယ္အရမ္းခ်စ္သြားၿပီး"
သူရဲလီး ေထာင္မတ္ေနတာေလးကိုဆက္ၿပီးထုေနတုန္း က်ေတာ္ႏႈတ္ခမ္းကို လာနမ္းတယ္၊ ကုတင္ေပၚမွာ ႏွစ္ေယာက္သားထိုင္ေနရာမွ သူေပါင္ေပၚ တက္ထိုင္ၿပီး တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ဆက္ၿပီးနမ္းၾကတယ္၊ အကႌ်ေတြ အတူတကြဆြဲခြၽတ္(ၾကမ္းတမ္းစြာ)ၿပီး၊ က်ေတာ္ေဘာင္းဘီကို ကိုဇက္ကပဲ ခြၽတ္ေပးၿပီး က်ေတာ္လီးကိုလဲ စုပ္ေပးေတာ့၏၊ ေနာက္ၿပီးက်ေတာ္ခေရ၊ အေတြအႀကဳံမရွိတဲ့ က်ေတာ္အတြက္ လူးလိပ္ေနရေတာ့တာပဲ အရမ္းလဲႀကိဳက္မိသည္မွာျငင္းမရ၊ က်ေတာ္ခေရကို လွ်ာေလးနဲ႔ ထိုးလိုက္တိုင္း အမ်ိဳးအမည္မသိခံစားခ်က္က လိုအပ္တာထက္ ထပ္ထပ္လိုခ်င္လာမိ၊
"အကို ညီ မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး..ဗ်ာ...."
"ညီငယ္... အကို မင္းကိုလိုးလို႔ရမလားကြာ"
"အို... အကိုရယ္.. က်ေတာ္ မခံရဲဘူး"
နႏၵ မခံရဲဘူးေျပာလိုက္ေပမဲ့ လိုခ်င္သည္။ ထို ခံစားခ်က္ကိုေတာင္းတေနမိသည္။ သို႔ေပသည္ ႀကီးမာသည့္လီးကိုေၾကာက္သည္။
" ညီငယ္... မနာေစရဘူးျဖည္းျဖည္းပဲလုပ္မွာ... နာရင္ဆက္မလုပ္ေတာ့ဘူးကြား"
"အား... အကိုရာ... ညီေၾကာက္တယ္"
"လုက္ပါကြာ... နာရင္ဆက္မလုပ္ဘူး......"
နႏၵ စဉ္းစားေနမိသည္။ ကိုဇက္၏လီးကို ကိုင္လိုက္သည္။
" ေနာ္... ေနာ္လို႔ ... ၾကည့္ပါလားကြာ... မသနားဘူးလာသူကို..... ညီရဲ႕ ဖုေဘာင္းေနတဲ့ ဖင္းေလးကို ဆာေနတာ"
" အိုး... ကိုရယ္... ခက္တာပဲ"
"ခက္ပါဘူးကြာ... လြယ္ေစရမယ္"
နႏၵ တစ္ေယာက္ ကိုဇက္ရဲ႕ လက္ထဲ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာမခံပါ ေခါင္းေလးညိှတ္ျပလ်က္။
"ေျဖးေျဖးလုပ္ေနာ္.... "
"ခဏ...ညီငယ္အဆင္ေျပေအာင္ကိုယ္ထပ္လုပ္ေပးဦးမယ္"
ပထမအတိုင္းခေရကို ထပ္၍ လွ်ာဖ်ားႏွင့္ကလိသည္။
"အို..... ေကာင္းတယ္... အိုး....က်ေတာ္ကို လိုးခ်င္ရင္ လိုးလိုက္ပါဗ်ာ... လိုးလိုက္ပါေတာ့ဗ်ာ...အကို စိတ္တိုင္ၾကလုပ္လိုက္ပါဗ်ာ" က်ေတာ္စိတ္ထဲ အထိန္အကြတ္မရွိ ႏုတ္ခမ္းက ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္၊ ကိုဇက္ လီး က်ေတာ္ ဖင္ထဲထိုးထည့္လိုက္တာကိုသိၿပီး နာက်င္မႈ သုခ အျပည့္နဲ႔ ေက်နပ္အားရစြား၊
"အား...နားတယ္အကို...အား....အကိုျဖည္းျဖည္း" တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေစာင့္ၿပီးထိုးထည့္လ်က္၊ ကိုဇက္ရဲ ကြၽမ္းက်င္မႈက သာေကာင္းက်ေတာ္ခင္ဗ်ာ မခြဲခြါခ်င္ေတာ့၊ႏႈတ္ခမ္းက ျငင္းဆိုေနေပမဲ့ ကိုဇက္လီး က်ေတာ္ဖင္ထဲက ထြက္သြားမွာပဲစိုးရိမ္မိခဲ့ေတာ့သည္။
" အဆင္ေျပရဲ႕လား ညီငယ္" နာက်င္မႈရဲ႕ေနာက္က အမည္မသိ ႏွဴးညံတဲ့ခံစားခ်က္ေလးေပၚလာခဲ့သည္။
" ညီ.... နာေနလားဟင္...."
"အို... ဘယ္လိုမ်ားေမးလိုက္တာလဲကိုဇက္ရဲ႕ နာတာေပါ႔ သို႔ေပမဲ့ ႀကိဳက္တယ္"
ထိုစဉ္ ကိုဇက္က သူကိုမၿပီး မွန္တင္ခုံေရွသို႔ပို႔သည္။
"ညီ အေရွက မွန္ကို ၾကည့္လိုက္ပါဦး" မွန္ထဲမွာေတြ႕ရတဲ့ က်ေတာ္ပုံက၊ သူလက္က က်ေတာ္ခါးကိုတင္းတင္းကိုင္လ်က္ ခႏၵာကိုယ္ခ်င္ေထိနသည့္အျပင္ ကိုဇက္ ၏လီးက က်ေတာ္ ဖင္ထဲမွာ၊
"ညီ မိုက္လား" မွန္ထဲျမင္ေနရသည့္ကိုဇက္၏ လီးက သူဖင္ထဲတစ္ခ်က္ခ်င္း၊ ေသြးစေတြလဲအျပည့္၊ ထိုအခ်ိန္မှာေတာ့သူမေၾကာက္ေတာ့ပါ။ ဖင္ထဲက ျပည့္ေနေသာ လီးတုတ္တုတ္ႀကီးကိုသာဂ႐ုစိုက္လ်က္ ၊ feelingကိုလဲခံစားေနမိသည္။
"အားး.... ေကာင္းတယ္ဗ်ာ... "
"ေကာင္းရင္ ေနာက္လဲခံမွာလား?"
"အင္း... ခံမွာ"
"တစ္ကယ္ေနာ္... ညီငယ္"
အို ကတိေတြေတာင္းေနပါလား?
"အရမ္းမိုက္တယ္ အကို! ခံမွာ စိတ္ခ်.... ခုလဲက်ေတာ္ကို ၾကမ္းၾကမ္းေလ လုပ္ေပးပါလား? လုပ္လိုက္ပါလားဗ်ာ...."
က်ေတာ္ေတာင္ဆိုသမွ် ကိုဇက္ကလဲ အားရပါရ၊ တစ္ခ်က္ခ်င္း ေစာင့္လိုးတာမဟုတ္ေတာ့ပဲ က်ေတာ္ဖင္ကြဲ ေလာက္ေအာင္ အားရပါရ၊
"ေဘာင္း..ေဘာင္း...ေဘာင္း..." တင္ပါနဲ႔ သူရဲ ေပါင္ဆုံ ႐ိုက္သံက အခန္းတစ္ခုလုံးလုံလႊမ္းသြားလ်က္၊ ေနာက္ၿပီး က်ေတာ္ေအာ္သံႏွင့္အတူ ဒီတစ္ခ်က္ေတာ့ေနာက္ဆုံး သူရဲ႕ေအာ္သံနဲ႔အတူ အားးးညီငယ္ရယ္ အားးးအားးးအကိုအရမ္းးးးအားးအရမ္းေကာင္းေနpေျပာရင္းးးက်ေနာ႔ဖင္ထဲကိုလရည္ေတြ ျဗစ္..ျဗစ္ နဲ႔ပန္းထြက္လာခဲ့ပါတယ္.....
သန္႔ရွင္းေရး လုပ္ၿပီးေနာက္ အခ်ိန္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၁၀နာရီထိုေတာ့မည္၊ က်ေတာ္မိဘေတြ စိတ္ပူမွာဆိုးတဲ့အတြက္ က်ေတာ္အိမ္ျပန္ခဲ့တာ ကိုဇက္က အိမ္အထိလိုက္ပို႔ခဲ့ၿပီး၊ က်ေတာ္အတြက္ၾကည္ႏူးစရာပထမဆုံးအေတြအႀကဳံ ကို လုံဝေမ့ႏိုင္မယ္မထင္ဘူး၊ ကိုဇက္ရဲ႕ ခ်စ္ခင္စရာ မ်က္ႏွာနဲ႔ သူ၏ တန္ဆာအျပင္ ႏွလုံးသာကိုက်ေတာ္ပိုၿပီးျမင္ေတြခဲ့ရၿပီး၊ ၾကည္လင္လွတဲ့ ေႏြရာသီညေလးက လူႏွစ္ေယာက္ရင္ခုန္သံကို ေျပာင္းလဲေစခဲ့ေတာ့သည္။ေနာက္အခ်ိန္ေတြလဲ ခဏခဏႏွင္ ကိုဇက္နဲ႔ နႏၵရဲ ေတြ႕ဆုံမႈေတြက ေပ်ာ္ရႊင္စရာခံစားခ်က္ေတြက မ႐ိုးႏိုင္ေအာင္ပင္......
---------------------------------------------
မွတ္ခ်က္။ ။ ထန္ၿပီး ထုပါ.. အတုမယူပါႏွင့္😁
ပျော်ရွှင်စရာ ရင်ခုန်သံ
#Credit; M.N.H
ပူပြင်းလှတဲ့ ရာသီဥတုကို အံတုရင် ကျတော် အင်္ကျီချွတ်လိုက်သည်၊ မေမေ စိုက်ထားတဲ့ ပန်းပင်တွေကို နန္ဒ ရေလောင်မှ ဖြစ်တော့မည်၊ မနက်တိုင် မနက်တိုင် မေမေက သူကိုယ်တိုင်ရေလောင်းနေပေမဲ့ နေမကောင်းဖြစ်တာ ၁လလောက်ရှိနေပြီးမို့ ဖေဖေက ခြံထဲတောင်မဆင်းခိုင်း၊ သပ်ရပ်ပြီး သန့်ပြန်နေတဲ့ အိမ်လေကို မေမေက သူကိုယ်တိုင် အမြဲသန့်ရှင်းအောင်ထားတတ်သူ၊ ဖေဖေက မကြာခဏ လူငှား ဖြစ်ဖြစ် ခြံစောင့်ဖြစ်ဖြစ် ခေါ်ထားဖို့ ပြောပေမဲ့ ခေါင်းမာတဲ့ မေမေက သူများတွေလုပ်ပေတာဘယ်တော့မှ စိတ်တိုင်မကျ ခုတော့ စောင်တွေကို စက်နဲ့ လျော်လို့ရပေမဲ့ မစင်လို့ဆို၍ ကိုယ်တိုင်လျော်ကာ နေမကောင်းဖြစ်နေပြီး၊ ဖေဖေကတော့ မေမေကိုမနိုင်တဲ့ အတွက်တစ်ချက်လေးတောင်မဆူဘူး၊ ခုလဲ အပြင်က ပန်းပင်တွေရေလောင်းမလို့ လုပ်နေတာကို ကျတော်တွေ့တော့
"မေမေ ဘာလုပ်မလိုလဲ?"
"ဒီမှာလေ အပင်တွေ ရေမလောင်းတာကြာလို့ အရွက်တွေခြောက်ကုန်ပြီး သားရေ"
"ဆရာဝန်က အိမ်အလုပ်ပေးမလုပ်နဲ့ မှာထားတယ်မဟုတ်လား?" ဖေဖေ အလုပ်မသွားခင် ကျတော်ကိုအတန်တန်မှာထားခဲ့သည် အမေကိုအိမ်အလုပ်တွေမလုပ်ရန်၊ ထမင်းတွေ၊ဟင်းတွေတောင် ဖေဖေကိုယ်တိုင်ချက်သွားခဲ့တာ၊ မေမေစားဖို့ ဆန်ပြုတ်ကအစ၊ အိမ်အကူခေါ်ဖို့ရန်လဲပြောသွားခဲ့သည်၊
"ခဏပါ သာရယ်! မပင်ပန်းပါဘူး ပိုက်လေးနဲ့လောင်းရုံပါပဲ" တည်ငြိမ်တဲ့ အသံနဲ့
"အမေရယ် မပင်ပန်တာတော့ သိတာပေါ့၊ ရေတွေဆိုကုန်ရင် နေမကောင်ပြန်ဖြစ်နေမယ်" သူမက အေးအေးနေတတ်ပေမဲ့ ခေါင်မာတဲ့အတွက် တော်တော်ပြောဆိုရသည်၊
"ပေး...သားလောင်းပေမယ်" အေးချမ်းတဲ့ မျက်နှာလေးနဲ့ ပြန်ပြုံးပြပြီး၊ အိမ်ထဲဝင်သွားသည်၊
ကျတော်တို့ခြံက ဗဟန်းဘက် အိမ်ရာ၊ ပန်းပင်တွေရေးလောင်းရင်း တစ်ဖက်ခြံ အစပ်ရောက်တော့ သီချင်းလေ ညည်းရင် လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်နေတဲ့ ကိုဇက် ကို တွေ့လိုက်သည်၊ ခဏနေတော့
"အပင်တွေရေလောင်းနေတာလား? အန်တီကော ဒီရက်ပိုင်းမတွေဖူးနော်" ကိုဇက် ကျတော်ကို နှုတ်ဆက်သံ၊
"ဟုတ်တယ် ကိုဇက်၊ မေမေ နေမကောင်းလို့" ကိုဇက်က အသက် ၂၇ လောက်ရှိပြီး အင်ဂျင်နီယာ၊ ဘေးခြံကိုပြောင်းလာတာ ၄နှစ်ရှိပြီး၊ ကျတော်တို့ကတော့ နေလာတာ ကျတော်တသက်ပါပဲ၊
"အော်! မင်းကော စာမေးပွဲဖြေနိုင်လား?"
"ဖြေနိုင်တယ် အကို"
"D တွေမှန်းသေးလား?"
"မသိဘူး အားလုံတော့ဖြေခဲ့တာပဲ" နှစ်ဦးသာရယ်လျက်၊ မေမေခေါ်သံကြာတော့ ကျတော် နှုတ်ဆက်ပြီး ထွက်လာခဲ့တယ်၊
ဒီခြံကလေးက သစ်ပင်တော်တော်များများက ရန်ကုန်မြို့ရဲ့ ရာသီဥတုကို တွန်းလှန်ပေးနိုင်ဆုံး၊ ကျတော် ၁၀တန်း တစ်နှစ်လုံး ဖေဖေကော မေမေပါ တော်တော် ပင်ပန်းခဲ့သည်၊ မေမေက ပန်းပင်တွေချစ်တတ်သူမို့ သဇင်ပန်း၊ နှင်းဆီ၊ သစ်ခွ တစ်နေ့တစ်နေ့ အဲဒါတွေနှင့်သာအလုပ်ရှုပ်နေတတ်သည်၊ ခြံရှေ့ ခရေပင် ကတော့ မေမေ စရောက်တည်းက စိုက်ထားခဲ့တာ ခုဆို တစ်ချိန်လုံးပွင့်နေသည့်အတွက် ကျောင်းကနေပြန်လာရင် ခရေနံလေးက ကျတော် ကိုအမောပြေစေခဲ့သည်၊ အပင်တွေများပေမဲ့ မေမေက အိမ်မှာ အမြဲရှင်းတော့ ရှင်လင်းနေတာပဲ အမေက သူမရှင်နိုင်တဲ့အချိန်ဆို လမ်းထိပ်က ဆိုင်တန်းယားက ဒေါ်တုတ်ကို အကူအညီတောင်းတတ်တယ်၊ ဖေဖေက တော့ သူCompany အလုပ်နဲ့ မအားဘူး၊ ပိတ်ရက်တွေတောင် အလုပ်များတယ်၊ အဲအချိန်ဆို မေမေနဲ့ ကျတော် ဖေဖေCompany ကိုလိုက်သွားဖြစ်ပါတယ်။
"သားရေ ရေချိုးတော့ ဖေကြီးက Shoppingသွားမယ်၊ Computer သင်တန်းက တက်ရတော့မှာဆို?"
Computer သင်တန်းကို ကျတော်မတက်ချင်ဘူး၊ စာမေးပွဲပြီးတာသိပ်မကြာသေးတော့ သင်္ကြန် ပြီးလောက်မှ တက်ချင်တာ၊ ဖေဖေကမရ။ တက်ချင်နေတာက ရေကူးသင်တန်း၊ ကျောင်းကသူငယ်ချင်တွေဆို အရင်တွေကတည်းက တက်နေကြတာ၊ အောင်မိုးဆို နေတိုင်းသွားကူးကြတယ်၊ မေမေက ရေကူတာကိုမကြိုက်။
"အမေ! Computer သင်တန်းတက်ရင် ရေပေးကူမှာလား"
မေမေက မျက်စောင်းလေးထိုးပြီး
"ကဲဇာတ်လမ်းက စပြီး"
" မဟုတ်ပါဘူး အမေရယ် သားရေမကူတတ်သေးဘူး နောက်တစ်ပတ်ဆိုလဲ Computer သင်တန်းက စတော့မယ်၊ ပိတ်ရက်တွေပဲသွားသင်မှာပါ၊ လုပ်ပါမေမေရယ်"
ခေါင်းခါပြတယ်မေမေက
"သား! အချိန်တွေ မရှိဘူး ပိတ်ရက်တွေကအင်္ဂလိပ်စာ သင်တန်းတက်ရမယ်၊ ကဲ...ကဲ ...!မြန်မြန်လုပ်"
ကျတော်ကို အင်္ကျီထုတ်ပေးပြီး မေမေ အခန်းထဲက ထွက်သွားလိုက်တယ်။
မေမေပဲကျတော်ကိုနောက်ဆုံးအရှုံးပေးလိုက်ရပါတယ်၊Computer သင်တန်းတက်ပြီး၂ပတ်လောက်မှာ ကျတော်ကိုရေကူးသင်တန်းတက်ကို မေမေကိုယ်တိုင်ပဲ လိုက်အပ်ပေးတယ်၊ သင်တန်းဆရာက တခြားလူမဟုတ် ဘေးခြံက ကိုယ်တော်၊ မေမေက သူကိုတွေ့တော့ပျော်သွားပေမဲ့ ကျတော်က မပျော်နိုင်ဘူး၊ ကိုဇက်က စကားအရမ်းများသလို့ မေမေနှင့်လဲ အဆင်ပြေတဲ့သူ၊
" သား! ကိုဇက် ဒီမှာ ရေကူးတာလား?"
ကိုဇက် နာမည် အပြည့်အစုံက ကိုကိုဇက်တဲ့ ကျတော် ၆တန်းနှစ်ကတည်းက ဘေးအိမ်ကိုပြောင်လာတာ၊ သူတို့က ရခိုင်လူမျိုး(စစ်တွေက)၊ ရှမ်းလဲစပ်တယ်လို့တော့ပြောတာပဲ၊ မေမေက ရှမ်းအစစ်ဆိုတော့ သူအမေနဲ့တော်တော်ခင်ဖြစ်ပါတယ်
"မဟုတ်ဘူး အန်တီမီ၊ ကျတော်က ရေကူးသင်းပေတာပါ"
"သားကို အားကစာရုံမှာအလုပ်လုပ်တယ်ပဲ မထွေ ပြောပြလို့ သိထားတာ"
"ဒါက အချိန်ပိုင်းအလုပ်ပါ အန်တီ"
မေမေနဲ့ ကိုဇက်တို့ စကားတွေပြောရင်းကျန်ခဲ့တယ်၊ ကျတော်က ရေကူကန်နဲ့ တစ်ဖက်က အားကစားခန်မကို လျှောင်ကြည့်ဖြစ်တယ်၊ ခဏနေတော့မေမေ လာခေါ်တယ်၊
"အပ်ပြီးပြီးလားအမေ"
"အပ်ပြီးပြီး၊ မေမေက သားရေကူရင် ရေနစ်မှာဆိုးလို့ ၊ ကိုဇက်ရှိမှန်သိရင် အရင်ကတည်းကထားပါတယ်"
ကိုဇက် ကိုအားကိုပြီးကျေနပ်နေတဲ့ အမေကိုမြင်တော့ ကျတော် ဘာမှမပြောဖြစ်တော့ပါ။
ကွန်ပျူတာ သင်တန်းသို့ ပြန်ထွက်လာခဲ့သည်မှာ တချို့ရက်ေတွထက် ဒီနေမှ ၁နာရီလောက်စောပြီးရောက်လာခဲ့သည်၊ အခန်းတံခါးများလဲမဖွင့်သေး၊ မနက်က မေမေက စျေးသွာမယ်ဆို၍ ဖေဖေက စောစောထွက်လျှင် တလက်စတည်း လိုက်လာခဲ့ကာ ဝန်ထမ်းများတော့ရောက်နေေပမဲ့ နေရာအားလုံးမှာတော့ ဝန်ထမ်းများမဆုံသေးပါ၊ ၃ယောက်ထိုင်ခုံ၏၊ ခုံတန်းပေါ်မှာ မိမိထက်စောနေသော အကိုတစ်ယောက် သူဘေးမှာပဲ နန္ဒထိုင်နေလိုက်တော့သည်။
"မင်းဒီနေစောတယ်နော်! ခါတိုင်းအမြဲနောက်ကျတယ်မဟုတ်လား?"
ကျတော်က သူကိုမသိ သူက ကျတော်ကိုသိနေတော့ နည်းနည်းအံသြမိသွားသလိုဖြစ်မိသည်၊ Camputer သင်တန်းမှာက သင်တန်းသာအားလုံး၂၀လောက်သာရှိသည်၊ တစ်ပတ်ကို ၅ရက် ခြောက်လလောက် သင်ရမည့်သင်တန်း၊ အခြေခံက စပြီး တော်တော်တက်ပြီးလုပ်ငန်ခွင်ဝင်တဲ့ အထိ၊ ဖေဖေက သေခြာစုံစမ်းပြီးမှ သူကိုထာဖိုဆုံးဖြတ်လိုက်တာဖြစ်သည်၊ စာသင်နှစ်၏ ၃လလောက်ထိ ကျတော်မှာ အပေါင်းအသင် မရှိ၊ တစ်ဦးတည်းသာဖြစ်ပြီး ခင်မင်းပေါင်းသင်ရခက်ခဲသည့် ကျတော်အတွက် အပေါင်းအသင်းကို မထားဖြစ်ပါ၊
အခြေခံကျောင်မှာတက်ခဲ့ချိန်မှာတောင် ၁၀တန်သာဖြေပြီးခဲ့ပြီး သူငယ်ချင်းဆို၍ လေးယောက်လောက်သာ မှတ်မှတ်ရရ ခင်ဖြစ်ခဲ့သည်၊ ဒါတောင် ၁ယောက်က ၈တန်းမှာ ကျောင်းပြောင်သွားခဲ့သည်၊
"ဟုတ်တယ် အကို ကျတော် အချိန်မှားကြည့်မိလို့"
ကျတော်တိုတို တုတ်တုတ်သာ ဖြေလိုက်သည်၊
"အကိုကတော့ အမြဲစောစောလာတယ် နီးတော့ လမ်းပဲလျှောက်လာခဲ့တာ"
ရယ်လျက် ကျတော်က မမေးပဲ သူကပဲလာဖြေသည်၊
"နီးတော့အဆင်ပြေတာပေါ့"
ကျတော် သူကိုပြုံးပြပြီးပြန်ဖြေလိုက်သည်၊
"ဟိုNetworking နေ့က ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ"
သူပြောမှ ကျတော်ပြန်စဉ်စားမိသွားသည်၊ ရေကူသင်စနေ့တွေမို့ တစ်ကိုယ်လုံးကိုက်ခဲ့ပြီး သင်တန်းမှာ အမှားများစွာလုပ်ဖြစ်သွားတဲ့နေ့၊
"အဲနေက နေမကောင်လို့အကို"
ခဏနေတော့ အခန်းတံခါ ဖွင်တာနှင့် ကျတော်ပြုံးပြပြီး ဝင်သွားလိုက်တော့သည်။
ရေကူးတဲ့အလုပ်က ကြည့်ရတာလွယ်သလောက် တကယ်ခက်ခဲမှန် အခုတော့ သိသွားခဲ့ပြီး၊ ကိုဇက် ရေကူးသင်တန်းတွင် သူကိုအလေးထားသင်ပေးခဲ့သည်။ ကိုဇက်က အလုပ်နဲ့ လူမှုရေးကိုခွဲခြာတတ်သူဖြစ်နေခဲ့သည်ကို ရေကူသင်တဲ့ အချိန်မှ သိခဲ့ရတော့သည်။ ကိုဇက်ကို သူ အခုအချိန်တွေက စ၍ ပိုပြီးလေးစာလျက်ခင်မင်မိခဲ့တော့သည်မှာ အမှန်ပင်၊ ခါတိုင်းဘေအိမ်ကိုတချက်တောင်မကြည့်တတ်တဲ့ ကျတော် ခုဆို ကိုဇက်တို့အိမ်ဘက် အမြဲကြည့်ဖြစ်တယ်၊ မနက်စောစော ရေလောင်လျှင်ပင် သူခြံထဲ လေကျင့်ခန်းလုပ်လာမဲ့အချိန်ေတွကိုစောင့်နေမိခဲ့သည်။ ကိုဇက် လေ့ကျင်းခန်းလုပ်သည့် အချိန်ဆို အခန်းအတွင်းမှ ချောင်းကြည့်နေခဲ့သည်မှာနေစဉ်၊ ကိုဇက် ၏အပြုအမှုတွေကအစ သူအတုပင်ခိုခဲ့မိသည်။ အခန်အတွင်း ကိုဇက်လုပ်သည်လေကျင်ခန်းများကိုလဲမှတ်ထားလျက် လုပ်ဖြစ်ခဲ့သည်။ လှပသော ခန္ဓာကိုယ်၊ မြင့်မာသော အရပ်များက မိန်ကလေးများ ကိုဇက်အပေါ်သဘောကျသင်မှာ မဆန်ကြယ်တော့ ခုတော့ ယောက်ျားလေးတန်မဲ့ ကိုဇက် အားခိုကြည့်၍ မည်သည့်အရာကိုသဘောကြ ၍ ဘယ်အရာကိုများ မျော်လင့်မိနေသည်ကိုပင် ကိုယ့်ကို မသိတော့ပါ။
ညပိုင်းအမှိုက်ပစ်ရတဲ့ အလုပ်က ပုံမှန် နန္ဒ လုပ်နေကျအလုပ်၊ ည(၈)နာရီနောက်ပိုင်း သူအမှိုက်ပစ်တဲ့ အချိန်ေတွဆိုလျှင်၊ ကိုဇက်တို့အိမ်က အိမ်ဖော်ကောင်းမလေးနှင့် တွေဖြစ်သည်၊ အခေါ်အပြောတော့မရှိခဲ့ပေမဲ့ ပြုံပြ၍တော့ နှုတ်ဆက်ဖြစ်ခဲ့ကြသည်။ ဒီနေမှ တိုက်ဆိုင်လျက် အမှိုက်ထုတ်ကိုဆွဲပြီး အိမ်ထဲမှ ထွက်လာသော ကိုဇက် တွေ့လိုက်တော့ ကျတော်စက်ဘီးကို အမြန်လေးနင်းလိုက်သည်၊ ကိုဇက်၏ မနီးမဝေးအနေအထားလောက်အထိသို့ ရောက်တော့၊ အိမ်နေ အင်္ကျီ ဘောင်ဘီတို့လေနဲ့ တော်တော်ဆွဲဆောင်မှုရှိနေသော ကိုဇက် အားအထင်းသားတွေ့ရသည်။
"ကိုဇက် အမှိုက်ပစ် သွားမလို့လား?"
စက်ဘီးပေါ်ကနေ ကိုဇက် ကိုလှန်းနှုတ်ဆက်လိုက်သည်၊ အိမ်ရှေ မီးရောင်အောက်တွင် ကိုဇက် ကိုနှုတ်ဆက်လိုက်ပေမဲ့၊ အိမ်နေအင်္ကျီ စွပ်ကျယ် နှင့် အောက်က ဘောင်းဘီတို၊ ဘောင်ဘီးအောက်က ဖုဖောင်းနေသော အရာက ဘောင်းဘီအောင် အေမြှာင်းအတိုင်း၊ သူမျက်စိက ခိုးခိုးပြီးကြည့်မိသွားသည်။
"အော်! ညီငယ် နန္ဒ...ဟုတ်တယ် အမှိုက်သွားပစ်မလို့ကွ? မင်းကော ဘယ်သွားမလို့လဲ ဒီအချိန်ကြီး......"
"ကျတော်လဲ အမှိုက်ပစ်မလို့ပဲေလအကို လိုက်ခဲ့လေ စက်ဘီးနဲ့၊ ကျတော်အကိုကိုနိုင်ပါတယ် "
"ဟားးးး... အကိုက သူများစက်ဘီးပေါ်မလိုက်တတ်ဘူးကွ၊ မင်းခေါ်မယ်ဆို အကိုကိုပေးနင်းမလား?.. မင်းအဆင်ပြေမလား?"
"ရတယ်လေ...ရော့"
စက်ဘီးခေါင်းလက်ကိုင်လေးကို ကိုဇက်အားထိုပေးလိုက်သည်၊
"ညတိုင်အမှိုက်ပစ်နေကျလား?ညီငယ်က......" ကိုဇက်က ကျတော်ကိုမေးလာသည်။
"ဟုတ်တယ်...စက်ဘီးကိုဒီလိုအချိန် ညဖက် စီးပြီး လျှောက်သွားရတာသဘောကြလို့! ဒါနဲ့ ကိုဇက် အမှိုက်ပစ်တာမတွေ့ပါဘူး၊ ခါတိုင်ဆို ဟို... မနီလာ ပဲတွေ့နေကျပါ "
"ဟုတ်တယ်ညီ အိမ်မှာဘယ်သူမှမရှိဘူး.ခရီးသွာကြတာ....အခုလဲ အကိုတစ်ယောက်ပဲဆိုတော့ နီလာလဲ အိမ်ပြန်သွားပြီး၊ အဲဒါနဲ့ ကိုပဲထွက်ပစ်တာ"
ကိုဇက်စက်ဘီနင်းနေကျမဟုတ်တဲ့သည့် ပုံပေါက်သည်။ စက်ဘီး၏ ရှေ့ဘီးက ကိုးရိုကားယာ ပလာတာရိုက်နေတော့ သူစက်ဘီဖင်ထိုင်ခုံအား တင်းတင်းကိုင်ထားရေတာ့သည်၊
"အကိုက စက်ဘီးမနင်းဖြစ်တာ တော်တော်ကြာပြီး.. အဆင်ပြေရဲ့လား၊ ညီငယ်... ကိုယ်ခါးကို ဖက်ထားလိုက်လေ မင်း ကြောက်နေရင်လဲ "
နှစ်ခါမပြောရပါ နန္ဒ ထိုအခွင့်အရေးကို လက်လွတ်မခံတော့ပဲ ကိုဇက်၏ ခါးကိုကိုင်းထားလိုက်သည်။
"ညီ ရေကူတာ ဝါသနားပါတယ်နဲ့တူတယ် ခဏလေးတတ်တယ်၊ ညီငယ်က ဘယ်ဆိုးလို့လဲ မှတ်ဉာဏ်ပြေးတယ်"
"ဟုတ်လားအကို? အရင်နှစ်တွေ ကတည်းက တက်ချင်လို့ ပူဆာနေတာ မေမေကြောင့်လေ၊ လုံးဝမထားဘူး "
စကားတစ်ပြောပြောနှင့် အမှိုက်ပုံဆီသို့ ရောက်သွားခဲ့မှန်မသိ ရောက်သွားခဲ့ပြီး၊ အမှိုက်ပစ်ရသည့် နေရာက သိပ်မဝေး၊ ရောက်သွားခဲ့တော့ အမှိုက်ထုပ်ကို တူတူ ပစ်လိုက်သည်။
"စက်ဘီ မနင်းရတာကြာပြီး၊ မနည်းအကျင်ပြန်ယူရတယ် ညီရာ၊ အကို လျှောက်နင်းကြည့်ချင်တယ် အဆင်မလား? ညီငယ်ကော အချိန်ရရဲ့လား?" ကိုဇက်က ပြောလာတော့ သူပို၍သဘောကျသွားခဲ့သည်။ အခုလိုအချိန် စကားတစ်ပြောပြောနှင့်မို့ ပို၍ ရင်ခုန်လာခဲ့သည်။
"ရတယ်အကို နင်းချင်နင်းလေ၊ ဟိုဘက် အရှေလမ်းကသွား လမ်းလဲပိုကောင်းတယ်၊ လူလဲရှင်းတော့ အကိုနင်းတာ ပိုအဆင်ပြေမယ်ထင်တယ်... ကျတော်ဆိုလဲ အမြဲ အဲဒီလိုသွားနေကြ"
" ဟုတ်လား.... ဟားးးး သိတောင် အကိုလဲ အခုလိုလိုက်တာပေါ့ကွာ.. အကိုကို လာခေါ်တာမဟုတ်ဘူး"
ကျိုးတိုကျဲတဲ မီးရောင်အောက်၊ အလင်ရောင်ဖျော့ဖျော့ လရောင်းအောင်မှာ တိုးဝေ့လာတဲ့ လေတွေကိုသူခံစားလျုက်သည်။ ကိုဇင်ရဲ့ အနောက်မှ ထိုင်ကတဲ့အတွက် ကိုဇက်ထံမှ ပြန့်လွင့် လာသော ကိုယ်သင်းအနံလေးကို သူရှူရှိုက်လိုက်မိသည်။ တစ်ခါတစ်ရံဆို ကိုဇက်၏ ကျောပြင်ကို မထိတစ်ထိ ခိုးနမ်းမိသည်။ နန္ဒ သူကိုအားနားတာကြောင့် ခါးကိုမဖက်ထားပဲ စက်ဘီေရှ့ဖင်ထိုင်ခုံကိုသာ ကိုင်ဖြစ်ခဲ့သည်။
"အကို ကိုပဲဖက်ထားလိုက်ပါလား အဲလိုကိုင်ထားတာ ညီငယ် ဘယ်အဆင်မပြေမလဲ? "
မေ့ပြီး ထိုင်ခုံကိုကိုင်ထားတဲ့ ကျတော်လက်ကိုမယူပြီး သူခါးနားသို့ပို့လိုက်ေတာ့၊ နန္ဒလဲ အခွင်အရေအပြည့်ဖြင့် ကိုဇက်၏ ခါးကိုကိုင်ထားလိုက်တော့သည်။
"ညီငယ်မှာ ... ရည်စားမရှိဘူးလား? " ရုတ်တရက် မေးခွန်ကြောင့် နန္ဒ ဘာဖြေရမှန်မသိဖြစ်သွားခဲ့သည်။
"မရှိဘူး...အကိုကော"
သူစကားကိုသာထောက်ပြီးပြန်မေးမိသွားသည်။
"ရှိတယ်လဲ မဟုတ်....မရှိဘူးလဲမဟုတ်.... အတည်လဲမဟုတ်.... ဟားးးးးး"
" မယုံပါဘူးဗျာ... ကိုဇက်က ဒီလောက် ဘော်ဒီမိုက်တာ... အတည်တော့ရှိမှာပဲ"
"ဟားးးး.... ညီငယ်! အကိုခါးကိုဩေခာကိုင်ပါကွ အကိုယားတယ်"
သူခါးကို ရောရောရဲရဲဖက်ထားတဲ့ ကျတော်လက်ကိုကိုင်၍ အရှေ့သို့တင်းတင်းဖက်ရန် ဟန်ရွယ်ပေးသည်။
" ရည်စားတွေမထားပါနဲ့ကွာ.. မင်းကငယ်ပါသေးတယ်"
ဆရာကြီးစတိုင်လေသံနှင့် နန္ဒ သူခါးကိုသိုင်း၍ ဖတ်လိုက်မိတော့ သူကျောအနောက်မှာ ကျောပြင်ကို ဖွဖွလေးနမ်းလိုက်မိသည်။
"ကွီး......"
စက်ဘီး၏ ဘရိတ် ရုတ်တရက်ရပ်လိုက်တော့သူနည်းနည်းလန့်သွားသည်။
" ဘာဖြစ်လို့လဲအကို...."
" ဘာမှမဟုတ်ဘူး.... မျက်လုံးထဲအကောင်ဝင်သလိုဖြစ်သွားလို့အထုတော့ အဆင်ပြေပြီး!"
တော်ပါသေးသည် နန္ဒ၏ အနမ်းကို ကိုဇက် မမိလိုက်လို့။ ။
အိမ်ပြန်လမ်းသို့ နှစ်ဦးသားမပြန်ပဲ ခရီးမဲ့သို့ စက်ဘီးတစ်စီးဖြင့် ထွက်လာခဲ့သည်မှာ ပတ်ဝန်းကျင်ကိုပင်ဂရုမစိုက်၊
"ညီ.... "
"ဗျား....."
အသွားအလာမရှိ နူးညံသောအသံနှင့် ကိုဇက်၏ အခေါ်ကို နန္ဒ ပြန်ထူးလိုက်သည်။
" အကို... တစ်ခုခုဖြစ်နေပြီး..."
"ဗျား..အကို... ဘာဖြစ်လို့လဲအကို"
"အကိုယ့်ကို အထင်မသေးပါနဲ့ညီငယ်.... "
"ညီ... အကိုယ့်ကို ဘာအတွက်ဖြစ်ြဖစ်အထင်မသေးပါဘူး အကို"
ထိုစဉ်မှာပဲ ကိုဇက်က ဖက်ထားသောသူခါးပေါ်က လက်ကိုအောက်သို့ဖြည်းဖြည်းချင်းချလိုက်တော့၊
"အို....." ထောင်မတ်လာတဲ့ သူ၏တန်ဆာ၊ အတိအကျဆိုရလျှင်တော့ ကိုဇက်၏လီး၊
" အကို....အားကစားလုပ်တဲ့အချိန် ညီငယ် ကိုယ့်ကိုကြည့်နေတာတွေတယ်"
သူစကားသံတွေက ပုံမှန်မဟုတ်၊ သူမပြောနှင့် နန္ဒကိုယ်တိုင်ရင်ခုန်သံတွေကြားနေရပြီး၊ သူဘက်က ပေါ်ပေါ်တင်တင် သူတန်ဆာကို နန္ဒလက်နှင့် ထိတွေ့ခဲ့တာမဟုတ်တော့ နန္ဒလဲ မထိတထိလေးသာ အစပြုလိုက်မိတော့သည်။
"ဟုတ်... အကိုအားကစားလုပ်တာ စိတ်ဝင်စားလို့ပါ"
ကိုဇက်ရဲ့ ခါးကိုဖက်နေပေမဲ့ စက်ဘီးက ရုတ်တရက် ယိုင်ထိုးပြီး ဘရိတ်ဆွဲတတ်ည်အချိန်တိုင် သူပေါင်နား ကျတော်လက်က ရောက်ရောက်သွားတတ်သည်။ မထင်မှတ်ပဲရောက်သွားသည့်အချိန်ရှိသလို၊ သိသိနှင့် ထိုးထည့်လိုက်သည့်အချိန်တွေက ခပ်များများ၊ အခုတော့ နည်းနည်းရဲလာခဲ့ပြီး အလင်းရောင်ဖျောဖျော မှောင်မိုက်နေတဲ့ လမ်းမှာ ရင်ခုန်သံတွေ၊ နောက် စိုးရိမ်စိတ်တွေနှင့်ပြည့်နေခဲ့ပြီး၊ ရှေ့တိုးရအခက် နောက်ဆုပ်ရအခက်၊
"ကိုင်ချင် ရဲရဲကိုင်လိုက်လေ.... "
တုံတုံရီရီ အသံနဲ့ ပြောလာခဲ့သည်။ နန္ဒ ကိုင်ကြည့်လိုက်တော့ တော်တော်ကြီးတဲ့ လီး၊ ဘောင်းဘီတိုလေး အပြင်ဘက်ထိုးထွက်ရန် ရန်မူနေသည်။
" Wow! နည်းတာကြီးမဟုတ်ဘူး"
ကျတော်လက်နဲ့စုပ်ကိုင်ကြည့်လိုက်တော့ လက်ထဲ ပြည့်နေတဲ့အပြင် ထိုးထွက်နေသေးသည်၊
"ဟုတ်လို့လား...ညီငယ်ရာ! မင်းလဲ နောက်ဆို ဒီလိုပဲကြီးလာမှာ"
ကျတော်လဲဂွေးထုသလို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် ထုပေးလိုက်တော့
"ဟေ..ဟေ.. ဖြေဖြေ ကလေးလေး....စက်ဘီးမှောက်မယ်ကွ"
နှစ်ဦးသာရယ်လျက်၊
"မင်းလီးကော ကြီးလား"
သူကျတော်ကိုမေးတော့သည်။
"ဆီ နဲ့ ရေပါအကို.."
" တွေဖူးလား... အကိုထက်ကြီးတဲ့လီး?"
" ကျတော် သူငယ်ချင်းလီးတွေတော့ တွေ့ဖူးတယ် ဒါပေမဲ့ အကိုလောက်မကြီးဘူး"
"ကိုလီးကိုသေခြာကြည့်ချင်လား?... ညီငယ်လေး "
"ဟုတ် ကြည့်ချင်တယ်" နန္ဒလဲချက်ချင်းပြန်ဖြေလိုက်သည်၊
"ဒါဆို... အကိုတို့ အိမ်ထဲသွာရအောင်" စကားပြောပြောနှင့်မို့ ကိုဇက်အိမ်ရှေ့ရောက်မှန်းသိ အခုမှ သတိထားမိတော့သည်၊ အိမ်ထဲရောက်တော့ အောက်ထပ်က သူအခန်းထဲကိုဝင်သွားပြီး အခန်းတွင်း၌ဘေစဉ် တွင် သူနဲ့ အတူတူပဲ လက်ဆေးသည်။ ဆပ်ပြာပေနေတဲ့သူလက်က ကျတော်လက်ကို ကိုင်လိုက်ပြီး အတူတူဆေးဖြစ်ကြသည်။ ကျတော်သူကိုကြည့်လိုက်တော့ နှုတ်ခမ်းလေးကိုလာနမ်းတော့သည်။'အိုး...' ချိုသာလွန်းသည့် အနမ်းတွေဟာ အရာရာကိုပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီး၊ နှုတ်ခမ်းချင်းထိတွေခွင့်ရလိုက်တဲ့ ပထမဆုံးအနမ်းကို ကိုဇက် ကပေးလိမ်မယ်လို့ ကျတော်မထင်ခဲ့ပါ၊ လိုချင်မိခဲ့သည်မှာတော့ အရမ်း၊ အခုတော့ဆန္ဓပြည့်ခဲ့ပြီး၊
အိပ်ရာပေါ် တူတူထိုင်ပြီး ထောင်မတ်နေတဲ့ ကိုဇက်ရဲ့ လီးကို မီးအလင်းရောင်အောက်မှာ အထင်းသားပြတော့သည်။
"အိုး.... ကြီးလိုက်တာဗျာ" ဟန်မဆောင်နိုင်ပြောလိုက်မိသည်။ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ပုံမှန်လုံးပတ်၏ ၆လက်မကျော်ကျော်ထိုးထွက်နေသော ဒစ်ဖူးလေးက နီးရဲနေသည်။
"ညီ! Sex လုပ်ဖူးလား"
ခေါင်းခါပြလိုက်တယ်၊ တစ်ကယ်လည် ကျတော်မလုပ်ဖူးပါ၊ ကျောင်းတုန်းက သူငယ်ချင်တွေ လီး အကြီးအသေးပြိုင်တာလောက်ပဲ ရှိခဲ့ဖူးသည်၊
"ထုကော ထုရဲ့လားညီက"
"ထုတာပေါ့ အကိုရ တစ်ပတ်၂ရက်က အသာလေးပဲ"
ကျတော်ကိုကြည့်ပြီး ရယ်လျက်
"ငါ့ညီက သိပ်ကလေးဆန်တာပဲ..အကိုဆို ငါ့ညီအရွယ်ကနေ ခုထိ တစ်နေ့တစ်ကြိမ်က အနည်းဆုံးပဲ"
ကျတော်လက်က သူ လီးကို စုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ထုပေးလိုက်သည်။
"ညီ ထုပေးဖူးလား"
"ကျတော်လီးအရွယ်အစားပဲပြိုင်ကြတာ ဒီလိုတွေမလုပ်ဘူး"
"ကိုလီးလောက်ကြီးတဲ့သူေတွနဲ့ မတွေဖူးဘူးပေါ့... သူငယ်ချင်တွေကော မကြီးဖူးလား"
"ဟားးး……ဘယ်ကြီးမလဲအကိုရ! အပြောကောင်း.. အကိုလီးလိုလဲ မလှဘူး၊ အကိုလီးရဲဒစ်က ရဲနေတာပဲ" ကျတော်ပါးစပ်မှာ စတွေးတွေ စို့တက်ပြီး အာခေါင်တွေချောက်သွေလာေတာ့သည်။ ကျတော် သူကိုဘာမှမပြောတော့ပဲ မျက်လုံးကိုတင်းတင်းမှိတ်ပြီး ကိုဇက်လီးကို စုပ်လိုက်၏၊ စုပ်ချက်တွေက တဖြည်းဖြည်းရဲတင်လာတယ်၊ ကိုဇက် မျက်နှာကို ကို မဝံမရဲ တစ်ချက်ကြည့်လိုက်တော့ ခေါင်းကိုမော့ မျက်လုံးမှိက်ပြီး နှုတ်ခမ်းကိုတင်းတင်းကိုက်ထာေတာ့၊ ကျတော် လဲခဏရပ်လိုက်ေတာသည်။
"အား...ကောင်းလိုက်တာ ညီရာ၊ လုံးဝကိုပြည့်စုံတယ်"
ကျေနပ်တဲ့အသံနဲ့
"မင်းကို ကိုယ်အရမ်းချစ်သွားပြီး"
သူရဲလီး ထောင်မတ်နေတာလေးကိုဆက်ပြီးထုနေတုန်း ကျတော်နှုတ်ခမ်းကို လာနမ်းတယ်၊ ကုတင်ပေါ်မှာ နှစ်ယောက်သားထိုင်နေရာမှ သူပေါင်ပေါ် တက်ထိုင်ပြီး တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဆက်ပြီးနမ်းကြတယ်၊ အင်္ကျီတွေ အတူတကွဆွဲချွတ်(ကြမ်းတမ်းစွာ)ပြီး၊ ကျတော်ဘောင်းဘီကို ကိုဇက်ကပဲ ချွတ်ပေးပြီး ကျတော်လီးကိုလဲ စုပ်ပေးေတာ့၏၊ နောက်ပြီးကျတော်ခရေ၊ အတွေအကြုံမရှိတဲ့ ကျတော်အတွက် လူးလိပ်နေရတော့တာပဲ အရမ်းလဲကြိုက်မိသည်မှာငြင်းမရ၊ ကျတော်ခရေကို လျှာလေးနဲ့ ထိုးလိုက်တိုင်း အမျိုးအမည်မသိခံစားချက်က လိုအပ်တာထက် ထပ်ထပ်လိုချင်လာမိ၊
"အကို ညီ မခံနိုင်တော့ဘူး..ဗျာ...."
"ညီငယ်... အကို မင်းကိုလိုးလို့ရမလားကွာ"
"အို... အကိုရယ်.. ကျတော် မခံရဲဘူး"
နန္ဒ မခံရဲဘူးပြောလိုက်ပေမဲ့ လိုချင်သည်။ ထို ခံစားချက်ကိုတောင်းတနေမိသည်။ သို့ပေသည် ကြီးမာသည့်လီးကိုကြောက်သည်။
" ညီငယ်... မနာစေရဘူးဖြည်းဖြည်းပဲလုပ်မှာ... နာရင်ဆက်မလုပ်တော့ဘူးကွား"
"အား... အကိုရာ... ညီကြောက်တယ်"
"လုက်ပါကွာ... နာရင်ဆက်မလုပ်ဘူး......"
နန္ဒ စဉ်းစားနေမိသည်။ ကိုဇက်၏လီးကို ကိုင်လိုက်သည်။
" နော်... နော်လို့ ... ကြည့်ပါလားကွာ... မသနားဘူးလာသူကို..... ညီရဲ့ ဖုဘောင်းနေတဲ့ ဖင်းလေးကို ဆာနေတာ"
" အိုး... ကိုရယ်... ခက်တာပဲ"
"ခက်ပါဘူးကွာ... လွယ်စေရမယ်"
နန္ဒ တစ်ယောက် ကိုဇက်ရဲ့ လက်ထဲ အချိန်တော်တော်ကြာမခံပါ ခေါင်းလေးညိှတ်ပြလျက်။
"ဖြေးဖြေးလုပ်နော်.... "
"ခဏ...ညီငယ်အဆင်ပြေအောင်ကိုယ်ထပ်လုပ်ပေးဦးမယ်"
ပထမအတိုင်းခရေကို ထပ်၍ လျှာဖျားနှင့်ကလိသည်။
"အို..... ကောင်းတယ်... အိုး....ကျတော်ကို လိုးချင်ရင် လိုးလိုက်ပါဗျာ... လိုးလိုက်ပါတော့ဗျာ...အကို စိတ်တိုင်ကြလုပ်လိုက်ပါဗျာ" ကျတော်စိတ်ထဲ အထိန်အကွတ်မရှိ နုတ်ခမ်းက တောင်းတောင်းပန်ပန်၊ ကိုဇက် လီး ကျတော် ဖင်ထဲထိုးထည့်လိုက်တာကိုသိပြီး နာကျင်မှု သုခ အပြည့်နဲ့ ကျေနပ်အားရစွား၊
"အား...နားတယ်အကို...အား....အကိုဖြည်းဖြည်း" တဖြည်းဖြည်းချင်း စောင့်ပြီးထိုးထည့်လျက်၊ ကိုဇက်ရဲ ကျွမ်းကျင်မှုက သာကောင်းကျတော်ခင်ဗျာ မခွဲခွါချင်တော့၊နှုတ်ခမ်းက ငြင်းဆိုနေပေမဲ့ ကိုဇက်လီး ကျတော်ဖင်ထဲက ထွက်သွားမှာပဲစိုးရိမ်မိခဲ့တော့သည်။
" အဆင်ပြေရဲ့လား ညီငယ်" နာကျင်မှုရဲ့နောက်က အမည်မသိ နှူးညံတဲ့ခံစားချက်လေးပေါ်လာခဲ့သည်။
" ညီ.... နာနေလားဟင်...."
"အို... ဘယ်လိုများမေးလိုက်တာလဲကိုဇက်ရဲ့ နာတာပေါ့ သို့ပေမဲ့ ကြိုက်တယ်"
ထိုစဉ် ကိုဇက်က သူကိုမပြီး မှန်တင်ခုံရှေသို့ပို့သည်။
"ညီ အရှေက မှန်ကို ကြည့်လိုက်ပါဦး" မှန်ထဲမှာတွေ့ရတဲ့ ကျတော်ပုံက၊ သူလက်က ကျတော်ခါးကိုတင်းတင်းကိုင်လျက် ခန္ဒာကိုယ်ချင်ထိေနသည့်အပြင် ကိုဇက် ၏လီးက ကျတော် ဖင်ထဲမှာ၊
"ညီ မိုက်လား" မှန်ထဲမြင်နေရသည့်ကိုဇက်၏ လီးက သူဖင်ထဲတစ်ချက်ချင်း၊ သွေးစတွေလဲအပြည့်၊ ထိုအချိန်မှာတော့သူမကြောက်တော့ပါ။ ဖင်ထဲက ပြည့်နေသော လီးတုတ်တုတ်ကြီးကိုသာဂရုစိုက်လျက် ၊ feelingကိုလဲခံစားနေမိသည်။
"အားး.... ကောင်းတယ်ဗျာ... "
"ကောင်းရင် နောက်လဲခံမှာလား?"
"အင်း... ခံမှာ"
"တစ်ကယ်နော်... ညီငယ်"
အို ကတိတွေတောင်းနေပါလား?
"အရမ်းမိုက်တယ် အကို! ခံမှာ စိတ်ချ.... ခုလဲကျတော်ကို ကြမ်းကြမ်းလေ လုပ်ပေးပါလား? လုပ်လိုက်ပါလားဗျာ...."
ကျတော်တောင်ဆိုသမျှ ကိုဇက်ကလဲ အားရပါရ၊ တစ်ချက်ချင်း စောင့်လိုးတာမဟုတ်တော့ပဲ ကျတော်ဖင်ကွဲ လောက်အောင် အားရပါရ၊
"ဘောင်း..ဘောင်း...ဘောင်း..." တင်ပါနဲ့ သူရဲ ပေါင်ဆုံ ရိုက်သံက အခန်းတစ်ခုလုံးလုံလွှမ်းသွားလျက်၊ နောက်ပြီး ကျတော်အော်သံနှင့်အတူ ဒီတစ်ချက်တော့နောက်ဆုံး သူရဲ့အော်သံနဲ့အတူ အားးးညီငယ်ရယ် အားးးအားးးအကိုအရမ်းးးးအားးအရမ်းကောင်းနေpပြောရင်းးးကျနော့ဖင်ထဲကိုလရည်တွေ ဗြစ်..ဗြစ် နဲ့ပန်းထွက်လာခဲ့ပါတယ်.....
သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပြီးေနာက် အချိန်ကိုကြည့်လိုက်တော့ ၁၀နာရီထိုတော့မည်၊ ကျတော်မိဘတွေ စိတ်ပူမှာဆိုးတဲ့အတွက် ကျတော်အိမ်ပြန်ခဲ့တာ ကိုဇက်က အိမ်အထိလိုက်ပို့ခဲ့ပြီး၊ ကျတော်အတွက်ကြည်နူးစရာပထမဆုံးအတွေအကြုံ ကို လုံဝမေ့နိုင်မယ်မထင်ဘူး၊ ကိုဇက်ရဲ့ ချစ်ခင်စရာ မျက်နှာနဲ့ သူ၏ တန်ဆာအပြင် နှလုံးသာကိုကျတော်ပိုပြီးမြင်တွေခဲ့ရပြီး၊ ကြည်လင်လှတဲ့ နွေရာသီညလေးက လူနှစ်ယောက်ရင်ခုန်သံကို ပြောင်းလဲစေခဲ့တော့သည်။နောက်အချိန်တွေလဲ ခဏခဏနှင် ကိုဇက်နဲ့ နန္ဒရဲ တွေ့ဆုံမှုတွေက ပျော်ရွှင်စရာခံစားချက်တွေက မရိုးနိုင်အောင်ပင်......
---------------------------------------------
မှတ်ချက်။ ။ ထန်ပြီး ထုပါ.. အတုမယူပါနှင့်😁
<Zawgyi>
ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ရင္ခုန္သံ
#Credit; M.N.H
ပူျပင္းလွတဲ့ ရာသီဥတုကို အံတုရင္ က်ေတာ္ အကႌ်ခြၽတ္လိုက္သည္၊ ေမေမ စိုက္ထားတဲ့ ပန္းပင္ေတြကို နႏၵ ေရေလာင္မွ ျဖစ္ေတာ့မည္၊ မနက္တိုင္ မနက္တိုင္ ေမေမက သူကိုယ္တိုင္ေရေလာင္းေနေပမဲ့ ေနမေကာင္းျဖစ္တာ ၁လေလာက္ရွိေနၿပီးမို႔ ေဖေဖက ၿခံထဲေတာင္မဆင္းခိုင္း၊ သပ္ရပ္ၿပီး သန္႔ျပန္ေနတဲ့ အိမ္ေလကို ေမေမက သူကိုယ္တိုင္ အၿမဲသန္႔ရွင္းေအာင္ထားတတ္သူ၊ ေဖေဖက မၾကာခဏ လူငွား ျဖစ္ျဖစ္ ၿခံေစာင့္ျဖစ္ျဖစ္ ေခၚထားဖို႔ ေျပာေပမဲ့ ေခါင္းမာတဲ့ ေမေမက သူမ်ားေတြလုပ္ေပတာဘယ္ေတာ့မွ စိတ္တိုင္မက် ခုေတာ့ ေစာင္ေတြကို စက္နဲ႔ ေလ်ာ္လို႔ရေပမဲ့ မစင္လို႔ဆို၍ ကိုယ္တိုင္ေလ်ာ္ကာ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနၿပီး၊ ေဖေဖကေတာ့ ေမေမကိုမႏိုင္တဲ့ အတြက္တစ္ခ်က္ေလးေတာင္မဆူဘူး၊ ခုလဲ အျပင္က ပန္းပင္ေတြေရေလာင္းမလို႔ လုပ္ေနတာကို က်ေတာ္ေတြ႕ေတာ့
"ေမေမ ဘာလုပ္မလိုလဲ?"
"ဒီမွာေလ အပင္ေတြ ေရမေလာင္းတာၾကာလို႔ အရြက္ေတြေျခာက္ကုန္ၿပီး သားေရ"
"ဆရာဝန္က အိမ္အလုပ္ေပးမလုပ္နဲ႔ မွာထားတယ္မဟုတ္လား?" ေဖေဖ အလုပ္မသြားခင္ က်ေတာ္ကိုအတန္တန္မွာထားခဲ့သည္ အေမကိုအိမ္အလုပ္ေတြမလုပ္ရန္၊ ထမင္းေတြ၊ဟင္းေတြေတာင္ ေဖေဖကိုယ္တိုင္ခ်က္သြားခဲ့တာ၊ ေမေမစားဖို႔ ဆန္ျပဳတ္ကအစ၊ အိမ္အကူေခၚဖို႔ရန္လဲေျပာသြားခဲ့သည္၊
"ခဏပါ သာရယ္! မပင္ပန္းပါဘူး ပိုက္ေလးနဲ႔ေလာင္း႐ုံပါပဲ" တည္ၿငိမ္တဲ့ အသံနဲ႔
"အေမရယ္ မပင္ပန္တာေတာ့ သိတာေပါ႔၊ ေရေတြဆိုကုန္ရင္ ေနမေကာင္ျပန္ျဖစ္ေနမယ္" သူမက ေအးေအးေနတတ္ေပမဲ့ ေခါင္မာတဲ့အတြက္ ေတာ္ေတာ္ေျပာဆိုရသည္၊
"ေပး...သားေလာင္းေပမယ္" ေအးခ်မ္းတဲ့ မ်က္ႏွာေလးနဲ႔ ျပန္ၿပဳံးျပၿပီး၊ အိမ္ထဲဝင္သြားသည္၊
က်ေတာ္တို႔ၿခံက ဗဟန္းဘက္ အိမ္ရာ၊ ပန္းပင္ေတြေရးေလာင္းရင္း တစ္ဖက္ၿခံ အစပ္ေရာက္ေတာ့ သီခ်င္းေလ ညည္းရင္ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ေနတဲ့ ကိုဇက္ ကို ေတြ႕လိုက္သည္၊ ခဏေနေတာ့
"အပင္ေတြေရေလာင္းေနတာလား? အန္တီေကာ ဒီရက္ပိုင္းမေတြဖူးေနာ္" ကိုဇက္ က်ေတာ္ကို ႏႈတ္ဆက္သံ၊
"ဟုတ္တယ္ ကိုဇက္၊ ေမေမ ေနမေကာင္းလို႔" ကိုဇက္က အသက္ ၂၇ ေလာက္ရွိၿပီး အင္ဂ်င္နီယာ၊ ေဘးၿခံကိုေျပာင္းလာတာ ၄ႏွစ္ရွိၿပီး၊ က်ေတာ္တို႔ကေတာ့ ေနလာတာ က်ေတာ္တသက္ပါပဲ၊
"ေအာ္! မင္းေကာ စာေမးပြဲေျဖႏိုင္လား?"
"ေျဖႏိုင္တယ္ အကို"
"D ေတြမွန္းေသးလား?"
"မသိဘူး အားလုံေတာ့ေျဖခဲ့တာပဲ" ႏွစ္ဦးသာရယ္လ်က္၊ ေမေမေခၚသံၾကာေတာ့ က်ေတာ္ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ထြက္လာခဲ့တယ္၊
ဒီၿခံကေလးက သစ္ပင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ ရာသီဥတုကို တြန္းလွန္ေပးႏိုင္ဆုံး၊ က်ေတာ္ ၁၀တန္း တစ္ႏွစ္လုံး ေဖေဖေကာ ေမေမပါ ေတာ္ေတာ္ ပင္ပန္းခဲ့သည္၊ ေမေမက ပန္းပင္ေတြခ်စ္တတ္သူမို႔ သဇင္ပန္း၊ ႏွင္းဆီ၊ သစ္ခြ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ အဲဒါေတြႏွင့္သာအလုပ္ရႈပ္ေနတတ္သည္၊ ၿခံေရွ႕ ခေရပင္ ကေတာ့ ေမေမ စေရာက္တည္းက စိုက္ထားခဲ့တာ ခုဆို တစ္ခ်ိန္လုံးပြင့္ေနသည့္အတြက္ ေက်ာင္းကေနျပန္လာရင္ ခေရနံေလးက က်ေတာ္ ကိုအေမာေျပေစခဲ့သည္၊ အပင္ေတြမ်ားေပမဲ့ ေမေမက အိမ္မွာ အၿမဲရွင္းေတာ့ ရွင္လင္းေနတာပဲ အေမက သူမရွင္ႏိုင္တဲ့အခ်ိန္ဆို လမ္းထိပ္က ဆိုင္တန္းယားက ေဒၚတုတ္ကို အကူအညီေတာင္းတတ္တယ္၊ ေဖေဖက ေတာ့ သူCompany အလုပ္နဲ႔ မအားဘူး၊ ပိတ္ရက္ေတြေတာင္ အလုပ္မ်ားတယ္၊ အဲအခ်ိန္ဆို ေမေမနဲ႔ က်ေတာ္ ေဖေဖCompany ကိုလိုက္သြားျဖစ္ပါတယ္။
"သားေရ ေရခ်ိဳးေတာ့ ေဖႀကီးက Shoppingသြားမယ္၊ Computer သင္တန္းက တက္ရေတာ့မွာဆို?"
Computer သင္တန္းကို က်ေတာ္မတက္ခ်င္ဘူး၊ စာေမးပြဲၿပီးတာသိပ္မၾကာေသးေတာ့ သႀကၤန္ ၿပီးေလာက္မွ တက္ခ်င္တာ၊ ေဖေဖကမရ။ တက္ခ်င္ေနတာက ေရကူးသင္တန္း၊ ေက်ာင္းကသူငယ္ခ်င္ေတြဆို အရင္ေတြကတည္းက တက္ေနၾကတာ၊ ေအာင္မိုးဆို ေနတိုင္းသြားကူးၾကတယ္၊ ေမေမက ေရကူတာကိုမႀကိဳက္။
"အေမ! Computer သင္တန္းတက္ရင္ ေရေပးကူမွာလား"
ေမေမက မ်က္ေစာင္းေလးထိုးၿပီး
"ကဲဇာတ္လမ္းက စၿပီး"
" မဟုတ္ပါဘူး အေမရယ္ သားေရမကူတတ္ေသးဘူး ေနာက္တစ္ပတ္ဆိုလဲ Computer သင္တန္းက စေတာ့မယ္၊ ပိတ္ရက္ေတြပဲသြားသင္မွာပါ၊ လုပ္ပါေမေမရယ္"
ေခါင္းခါျပတယ္ေမေမက
"သား! အခ်ိန္ေတြ မရွိဘူး ပိတ္ရက္ေတြကအဂၤလိပ္စာ သင္တန္းတက္ရမယ္၊ ကဲ...ကဲ ...!ျမန္ျမန္လုပ္"
က်ေတာ္ကို အကႌ်ထုတ္ေပးၿပီး ေမေမ အခန္းထဲက ထြက္သြားလိုက္တယ္။
ေမေမပဲက်ေတာ္ကိုေနာက္ဆုံးအရႈံးေပးလိုက္ရပါတယ္၊Computer သင္တန္းတက္ၿပီး၂ပတ္ေလာက္မွာ က်ေတာ္ကိုေရကူးသင္တန္းတက္ကို ေမေမကိုယ္တိုင္ပဲ လိုက္အပ္ေပးတယ္၊ သင္တန္းဆရာက တျခားလူမဟုတ္ ေဘးၿခံက ကိုယ္ေတာ္၊ ေမေမက သူကိုေတြ႕ေတာ့ေပ်ာ္သြားေပမဲ့ က်ေတာ္က မေပ်ာ္ႏိုင္ဘူး၊ ကိုဇက္က စကားအရမ္းမ်ားသလို႔ ေမေမႏွင့္လဲ အဆင္ေျပတဲ့သူ၊
" သား! ကိုဇက္ ဒီမွာ ေရကူးတာလား?"
ကိုဇက္ နာမည္ အျပည့္အစုံက ကိုကိုဇက္တဲ့ က်ေတာ္ ၆တန္းႏွစ္ကတည္းက ေဘးအိမ္ကိုေျပာင္လာတာ၊ သူတို႔က ရခိုင္လူမ်ိဳး(စစ္ေတြက)၊ ရွမ္းလဲစပ္တယ္လို႔ေတာ့ေျပာတာပဲ၊ ေမေမက ရွမ္းအစစ္ဆိုေတာ့ သူအေမနဲ႔ေတာ္ေတာ္ခင္ျဖစ္ပါတယ္
"မဟုတ္ဘူး အန္တီမီ၊ က်ေတာ္က ေရကူးသင္းေပတာပါ"
"သားကို အားကစာ႐ုံမွာအလုပ္လုပ္တယ္ပဲ မေထြ ေျပာျပလို႔ သိထားတာ"
"ဒါက အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္ပါ အန္တီ"
ေမေမနဲ႔ ကိုဇက္တို႔ စကားေတြေျပာရင္းက်န္ခဲ့တယ္၊ က်ေတာ္က ေရကူကန္နဲ႔ တစ္ဖက္က အားကစားခန္မကို ေလွ်ာင္ၾကည့္ျဖစ္တယ္၊ ခဏေနေတာ့ေမေမ လာေခၚတယ္၊
"အပ္ၿပီးၿပီးလားအေမ"
"အပ္ၿပီးၿပီး၊ ေမေမက သားေရကူရင္ ေရနစ္မွာဆိုးလို႔ ၊ ကိုဇက္ရွိမွန္သိရင္ အရင္ကတည္းကထားပါတယ္"
ကိုဇက္ ကိုအားကိုၿပီးေက်နပ္ေနတဲ့ အေမကိုျမင္ေတာ့ က်ေတာ္ ဘာမွမေျပာျဖစ္ေတာ့ပါ။
ကြန္ပ်ဴတာ သင္တန္းသို႔ ျပန္ထြက္လာခဲ့သည္မွာ တခ်ိဳ႕ေရက္တြထက္ ဒီေနမွ ၁နာရီေလာက္ေစာၿပီးေရာက္လာခဲ့သည္၊ အခန္းတံခါးမ်ားလဲမဖြင့္ေသး၊ မနက္က ေမေမက ေစ်းသြာမယ္ဆို၍ ေဖေဖက ေစာေစာထြက္လွ်င္ တလက္စတည္း လိုက္လာခဲ့ကာ ဝန္ထမ္းမ်ားေတာ့ေရာက္ေေနပမဲ့ ေနရာအားလုံးမွာေတာ့ ဝန္ထမ္းမ်ားမဆုံေသးပါ၊ ၃ေယာက္ထိုင္ခုံ၏၊ ခုံတန္းေပၚမွာ မိမိထက္ေစာေနေသာ အကိုတစ္ေယာက္ သူေဘးမွာပဲ နႏၵထိုင္ေနလိုက္ေတာ့သည္။
"မင္းဒီေနေစာတယ္ေနာ္! ခါတိုင္းအၿမဲေနာက္က်တယ္မဟုတ္လား?"
က်ေတာ္က သူကိုမသိ သူက က်ေတာ္ကိုသိေနေတာ့ နည္းနည္းအံၾသမိသြားသလိုျဖစ္မိသည္၊ Camputer သင္တန္းမွာက သင္တန္းသာအားလုံး၂၀ေလာက္သာရွိသည္၊ တစ္ပတ္ကို ၅ရက္ ေျခာက္လေလာက္ သင္ရမည့္သင္တန္း၊ အေျခခံက စၿပီး ေတာ္ေတာ္တက္ၿပီးလုပ္ငန္ခြင္ဝင္တဲ့ အထိ၊ ေဖေဖက ေသျခာစုံစမ္းၿပီးမွ သူကိုထာဖိုဆုံးျဖတ္လိုက္တာျဖစ္သည္၊ စာသင္ႏွစ္၏ ၃လေလာက္ထိ က်ေတာ္မွာ အေပါင္းအသင္ မရွိ၊ တစ္ဦးတည္းသာျဖစ္ၿပီး ခင္မင္းေပါင္းသင္ရခက္ခဲသည့္ က်ေတာ္အတြက္ အေပါင္းအသင္းကို မထားျဖစ္ပါ၊
အေျခခံေက်ာင္မွာတက္ခဲ့ခ်ိန္မွာေတာင္ ၁၀တန္သာေျဖၿပီးခဲ့ၿပီး သူငယ္ခ်င္းဆို၍ ေလးေယာက္ေလာက္သာ မွတ္မွတ္ရရ ခင္ျဖစ္ခဲ့သည္၊ ဒါေတာင္ ၁ေယာက္က ၈တန္းမွာ ေက်ာင္းေျပာင္သြားခဲ့သည္၊
"ဟုတ္တယ္ အကို က်ေတာ္ အခ်ိန္မွားၾကည့္မိလို႔"
က်ေတာ္တိုတို တုတ္တုတ္သာ ေျဖလိုက္သည္၊
"အကိုကေတာ့ အၿမဲေစာေစာလာတယ္ နီးေတာ့ လမ္းပဲေလွ်ာက္လာခဲ့တာ"
ရယ္လ်က္ က်ေတာ္က မေမးပဲ သူကပဲလာေျဖသည္၊
"နီးေတာ့အဆင္ေျပတာေပါ႔"
က်ေတာ္ သူကိုၿပဳံးျပၿပီးျပန္ေျဖလိုက္သည္၊
"ဟိုNetworking ေန႔က ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ"
သူေျပာမွ က်ေတာ္ျပန္စဉ္စားမိသြားသည္၊ ေရကူသင္စေန႔ေတြမို႔ တစ္ကိုယ္လုံးကိုက္ခဲ့ၿပီး သင္တန္းမွာ အမွားမ်ားစြာလုပ္ျဖစ္သြားတဲ့ေန႔၊
"အဲေနက ေနမေကာင္လို႔အကို"
ခဏေနေတာ့ အခန္းတံခါ ဖြင္တာႏွင့္ က်ေတာ္ၿပဳံးျပၿပီး ဝင္သြားလိုက္ေတာ့သည္။
ေရကူးတဲ့အလုပ္က ၾကည့္ရတာလြယ္သေလာက္ တကယ္ခက္ခဲမွန္ အခုေတာ့ သိသြားခဲ့ၿပီး၊ ကိုဇက္ ေရကူးသင္တန္းတြင္ သူကိုအေလးထားသင္ေပးခဲ့သည္။ ကိုဇက္က အလုပ္နဲ႔ လူမႈေရးကိုခြဲျခာတတ္သူျဖစ္ေနခဲ့သည္ကို ေရကူသင္တဲ့ အခ်ိန္မွ သိခဲ့ရေတာ့သည္။ ကိုဇက္ကို သူ အခုအခ်ိန္ေတြက စ၍ ပိုၿပီးေလးစာလ်က္ခင္မင္မိခဲ့ေတာ့သည္မွာ အမွန္ပင္၊ ခါတိုင္းေဘအိမ္ကိုတခ်က္ေတာင္မၾကည့္တတ္တဲ့ က်ေတာ္ ခုဆို ကိုဇက္တို႔အိမ္ဘက္ အၿမဲၾကည့္ျဖစ္တယ္၊ မနက္ေစာေစာ ေရေလာင္လွ်င္ပင္ သူၿခံထဲ ေလက်င့္ခန္းလုပ္လာမဲ့အေခ်ိန္တြကိုေစာင့္ေနမိခဲ့သည္။ ကိုဇက္ ေလ့က်င္းခန္းလုပ္သည့္ အခ်ိန္ဆို အခန္းအတြင္းမွ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနခဲ့သည္မွာေနစဉ္၊ ကိုဇက္ ၏အျပဳအမႈေတြကအစ သူအတုပင္ခိုခဲ့မိသည္။ အခန္အတြင္း ကိုဇက္လုပ္သည္ေလက်င္ခန္းမ်ားကိုလဲမွတ္ထားလ်က္ လုပ္ျဖစ္ခဲ့သည္။ လွပေသာ ခႏၶာကိုယ္၊ ျမင့္မာေသာ အရပ္မ်ားက မိန္ကေလးမ်ား ကိုဇက္အေပၚသေဘာက်သင္မွာ မဆန္ၾကယ္ေတာ့ ခုေတာ့ ေယာက္ေက်ားလးတန္မဲ့ ကိုဇက္ အားခိုၾကည့္၍ မည္သည့္အရာကိုသေဘာၾက ၍ ဘယ္အရာကိုမ်ား ေမ်ာ္လင့္မိေနသည္ကိုပင္ ကိုယ့္ကို မသိေတာ့ပါ။
ညပိုင္းအမႈိက္ပစ္ရတဲ့ အလုပ္က ပုံမွန္ နႏၵ လုပ္ေနက်အလုပ္၊ ည(၈)နာရီေနာက္ပိုင္း သူအမႈိက္ပစ္တဲ့ အေခ်ိန္တြဆိုလွ်င္၊ ကိုဇက္တို႔အိမ္က အိမ္ေဖာ္ေကာင္းမေလးႏွင့္ ေတြျဖစ္သည္၊ အေခၚအေျပာေတာ့မရွိခဲ့ေပမဲ့ ၿပဳံျပ၍ေတာ့ ႏႈတ္ဆက္ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ ဒီေနမွ တိုက္ဆိုင္လ်က္ အမႈိက္ထုတ္ကိုဆြဲၿပီး အိမ္ထဲမွ ထြက္လာေသာ ကိုဇက္ ေတြ႕လိုက္ေတာ့ က်ေတာ္စက္ဘီးကို အျမန္ေလးနင္းလိုက္သည္၊ ကိုဇက္၏ မနီးမေဝးအေနအထားေလာက္အထိသို႔ ေရာက္ေတာ့၊ အိမ္ေန အကႌ် ေဘာင္ဘီတို႔ေလနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ဆြဲေဆာင္မႈရွိေနေသာ ကိုဇက္ အားအထင္းသားေတြ႕ရသည္။
"ကိုဇက္ အမႈိက္ပစ္ သြားမလို႔လား?"
စက္ဘီးေပၚကေန ကိုဇက္ ကိုလွန္းႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္၊ အိမ္ေရွ မီးေရာင္ေအာက္တြင္ ကိုဇက္ ကိုႏႈတ္ဆက္လိုက္ေပမဲ့၊ အိမ္ေနအကႌ် စြပ္က်ယ္ ႏွင့္ ေအာက္က ေဘာင္းဘီတို၊ ေဘာင္ဘီးေအာက္က ဖုေဖာင္းေနေသာ အရာက ေဘာင္းဘီေအာင္ ေအျမႇာင္းအတိုင္း၊ သူမ်က္စိက ခိုးခိုးၿပီးၾကည့္မိသြားသည္။
"ေအာ္! ညီငယ္ နႏၵ...ဟုတ္တယ္ အမႈိက္သြားပစ္မလို႔ကြ? မင္းေကာ ဘယ္သြားမလို႔လဲ ဒီအခ်ိန္ႀကီး......"
"က်ေတာ္လဲ အမႈိက္ပစ္မလို႔ေပဲလအကို လိုက္ခဲ့ေလ စက္ဘီးနဲ႔၊ က်ေတာ္အကိုကိုႏိုင္ပါတယ္ "
"ဟားးးး... အကိုက သူမ်ားစက္ဘီးေပၚမလိုက္တတ္ဘူးကြ၊ မင္းေခၚမယ္ဆို အကိုကိုေပးနင္းမလား?.. မင္းအဆင္ေျပမလား?"
"ရတယ္ေလ...ေရာ့"
စက္ဘီးေခါင္းလက္ကိုင္ေလးကို ကိုဇက္အားထိုေပးလိုက္သည္၊
"ညတိုင္အမႈိက္ပစ္ေနက်လား?ညီငယ္က......" ကိုဇက္က က်ေတာ္ကိုေမးလာသည္။
"ဟုတ္တယ္...စက္ဘီးကိုဒီလိုအခ်ိန္ ညဖက္ စီးၿပီး ေလွ်ာက္သြားရတာသေဘာၾကလို႔! ဒါနဲ႔ ကိုဇက္ အမႈိက္ပစ္တာမေတြ႕ပါဘူး၊ ခါတိုင္ဆို ဟို... မနီလာ ပဲေတြ႕ေနက်ပါ "
"ဟုတ္တယ္ညီ အိမ္မွာဘယ္သူမွမရွိဘူး.ခရီးသြာၾကတာ....အခုလဲ အကိုတစ္ေယာက္ပဲဆိုေတာ့ နီလာလဲ အိမ္ျပန္သြားၿပီး၊ အဲဒါနဲ႔ ကိုပဲထြက္ပစ္တာ"
ကိုဇက္စက္ဘီနင္းေနက်မဟုတ္တဲ့သည့္ ပုံေပါက္သည္။ စက္ဘီး၏ ေရွ႕ဘီးက ကိုး႐ိုကားယာ ပလာတာ႐ိုက္ေနေတာ့ သူစက္ဘီဖင္ထိုင္ခုံအား တင္းတင္းကိုင္ထားေရတာ့သည္၊
"အကိုက စက္ဘီးမနင္းျဖစ္တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီး.. အဆင္ေျပရဲ႕လား၊ ညီငယ္... ကိုယ္ခါးကို ဖက္ထားလိုက္ေလ မင္း ေၾကာက္ေနရင္လဲ "
ႏွစ္ခါမေျပာရပါ နႏၵ ထိုအခြင့္အေရးကို လက္လြတ္မခံေတာ့ပဲ ကိုဇက္၏ ခါးကိုကိုင္းထားလိုက္သည္။
"ညီ ေရကူတာ ဝါသနားပါတယ္နဲ႔တူတယ္ ခဏေလးတတ္တယ္၊ ညီငယ္က ဘယ္ဆိုးလို႔လဲ မွတ္ဉာဏ္ေျပးတယ္"
"ဟုတ္လားအကို? အရင္ႏွစ္ေတြ ကတည္းက တက္ခ်င္လို႔ ပူဆာေနတာ ေမေမေၾကာင့္ေလ၊ လုံးဝမထားဘူး "
စကားတစ္ေျပာေျပာႏွင့္ အမႈိက္ပုံဆီသို႔ ေရာက္သြားခဲ့မွန္မသိ ေရာက္သြားခဲ့ၿပီး၊ အမႈိက္ပစ္ရသည့္ ေနရာက သိပ္မေဝး၊ ေရာက္သြားခဲ့ေတာ့ အမႈိက္ထုပ္ကို တူတူ ပစ္လိုက္သည္။
"စက္ဘီ မနင္းရတာၾကာၿပီး၊ မနည္းအက်င္ျပန္ယူရတယ္ ညီရာ၊ အကို ေလွ်ာက္နင္းၾကည့္ခ်င္တယ္ အဆင္မလား? ညီငယ္ေကာ အခ်ိန္ရရဲ႕လား?" ကိုဇက္က ေျပာလာေတာ့ သူပို၍သေဘာက်သြားခဲ့သည္။ အခုလိုအခ်ိန္ စကားတစ္ေျပာေျပာႏွင့္မို႔ ပို၍ ရင္ခုန္လာခဲ့သည္။
"ရတယ္အကို နင္းခ်င္နင္းေလ၊ ဟိုဘက္ အေရွလမ္းကသြား လမ္းလဲပိုေကာင္းတယ္၊ လူလဲရွင္းေတာ့ အကိုနင္းတာ ပိုအဆင္ေျပမယ္ထင္တယ္... က်ေတာ္ဆိုလဲ အၿမဲ အဲဒီလိုသြားေနၾက"
" ဟုတ္လား.... ဟားးးး သိေတာင္ အကိုလဲ အခုလိုလိုက္တာေပါ႔ကြာ.. အကိုကို လာေခၚတာမဟုတ္ဘူး"
က်ိဳးတိုက်ဲတဲ မီးေရာင္ေအာက္၊ အလင္ေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ လေရာင္းေအာင္မွာ တိုးေဝ့လာတဲ့ ေလေတြကိုသူခံစားလ်ဳက္သည္။ ကိုဇင္ရဲ႕ အေနာက္မွ ထိုင္ကတဲ့အတြက္ ကိုဇက္ထံမွ ျပန္႔လြင့္ လာေသာ ကိုယ္သင္းအနံေလးကို သူ႐ွဴရႈိက္လိုက္မိသည္။ တစ္ခါတစ္ရံဆို ကိုဇက္၏ ေက်ာျပင္ကို မထိတစ္ထိ ခိုးနမ္းမိသည္။ နႏၵ သူကိုအားနားတာေၾကာင့္ ခါးကိုမဖက္ထားပဲ စက္ေဘီရွ႔ဖင္ထိုင္ခုံကိုသာ ကိုင္ျဖစ္ခဲ့သည္။
"အကို ကိုပဲဖက္ထားလိုက္ပါလား အဲလိုကိုင္ထားတာ ညီငယ္ ဘယ္အဆင္မေျပမလဲ? "
ေမ့ၿပီး ထိုင္ခုံကိုကိုင္ထားတဲ့ က်ေတာ္လက္ကိုမယူၿပီး သူခါးနားသို႔ပို႔ေလိုက္တာ့၊ နႏၵလဲ အခြင္အေရအျပည့္ျဖင့္ ကိုဇက္၏ ခါးကိုကိုင္ထားလိုက္ေတာ့သည္။
"ညီငယ္မွာ ... ရည္စားမရွိဘူးလား? " ႐ုတ္တရက္ ေမးခြန္ေၾကာင့္ နႏၵ ဘာေျဖရမွန္မသိျဖစ္သြားခဲ့သည္။
"မရွိဘူး...အကိုေကာ"
သူစကားကိုသာေထာက္ၿပီးျပန္ေမးမိသြားသည္။
"ရွိတယ္လဲ မဟုတ္....မရွိဘူးလဲမဟုတ္.... အတည္လဲမဟုတ္.... ဟားးးးးး"
" မယုံပါဘူးဗ်ာ... ကိုဇက္က ဒီေလာက္ ေဘာ္ဒီမိုက္တာ... အတည္ေတာ့ရွိမွာပဲ"
"ဟားးးး.... ညီငယ္! အကိုခါးကိုေဩခာကိုင္ပါကြ အကိုယားတယ္"
သူခါးကို ေရာေရာရဲရဲဖက္ထားတဲ့ က်ေတာ္လက္ကိုကိုင္၍ အေရွ႕သို႔တင္းတင္းဖက္ရန္ ဟန္ရြယ္ေပးသည္။
" ရည္စားေတြမထားပါနဲ႔ကြာ.. မင္းကငယ္ပါေသးတယ္"
ဆရာႀကီးစတိုင္ေလသံႏွင့္ နႏၵ သူခါးကိုသိုင္း၍ ဖတ္လိုက္မိေတာ့ သူေက်ာအေနာက္မွာ ေက်ာျပင္ကို ဖြဖြေလးနမ္းလိုက္မိသည္။
"ကြီး......"
စက္ဘီး၏ ဘရိတ္ ႐ုတ္တရက္ရပ္လိုက္ေတာ့သူနည္းနည္းလန္႔သြားသည္။
" ဘာျဖစ္လို႔လဲအကို...."
" ဘာမွမဟုတ္ဘူး.... မ်က္လုံးထဲအေကာင္ဝင္သလိုျဖစ္သြားလို႔အထုေတာ့ အဆင္ေျပၿပီး!"
ေတာ္ပါေသးသည္ နႏၵ၏ အနမ္းကို ကိုဇက္ မမိလိုက္လို႔။ ။
အိမ္ျပန္လမ္းသို႔ ႏွစ္ဦးသားမျပန္ပဲ ခရီးမဲ့သို႔ စက္ဘီးတစ္စီးျဖင့္ ထြက္လာခဲ့သည္မွာ ပတ္ဝန္းက်င္ကိုပင္ဂ႐ုမစိုက္၊
"ညီ.... "
"ဗ်ား....."
အသြားအလာမရွိ ႏူးညံေသာအသံႏွင့္ ကိုဇက္၏ အေခၚကို နႏၵ ျပန္ထူးလိုက္သည္။
" အကို... တစ္ခုခုျဖစ္ေနၿပီး..."
"ဗ်ား..အကို... ဘာျဖစ္လို႔လဲအကို"
"အကိုယ့္ကို အထင္မေသးပါနဲ႔ညီငယ္.... "
"ညီ... အကိုယ့္ကို ဘာအတြက္ျဖစ္ြဖစ္အထင္မေသးပါဘူး အကို"
ထိုစဉ္မွာပဲ ကိုဇက္က ဖက္ထားေသာသူခါးေပၚက လက္ကိုေအာက္သို႔ျဖည္းျဖည္းခ်င္းခ်လိုက္ေတာ့၊
"အို....." ေထာင္မတ္လာတဲ့ သူ၏တန္ဆာ၊ အတိအက်ဆိုရလွ်င္ေတာ့ ကိုဇက္၏လီး၊
" အကို....အားကစားလုပ္တဲ့အခ်ိန္ ညီငယ္ ကိုယ့္ကိုၾကည့္ေနတာေတြတယ္"
သူစကားသံေတြက ပုံမွန္မဟုတ္၊ သူမေျပာႏွင့္ နႏၵကိုယ္တိုင္ရင္ခုန္သံေတြၾကားေနရၿပီး၊ သူဘက္က ေပၚေပၚတင္တင္ သူတန္ဆာကို နႏၵလက္ႏွင့္ ထိေတြ႕ခဲ့တာမဟုတ္ေတာ့ နႏၵလဲ မထိတထိေလးသာ အစျပဳလိုက္မိေတာ့သည္။
"ဟုတ္... အကိုအားကစားလုပ္တာ စိတ္ဝင္စားလို႔ပါ"
ကိုဇက္ရဲ႕ ခါးကိုဖက္ေနေပမဲ့ စက္ဘီးက ႐ုတ္တရက္ ယိုင္ထိုးၿပီး ဘရိတ္ဆြဲတတ္ည္အခ်ိန္တိုင္ သူေပါင္နား က်ေတာ္လက္က ေရာက္ေရာက္သြားတတ္သည္။ မထင္မွတ္ပဲေရာက္သြားသည့္အခ်ိန္ရွိသလို၊ သိသိႏွင့္ ထိုးထည့္လိုက္သည့္အခ်ိန္ေတြက ခပ္မ်ားမ်ား၊ အခုေတာ့ နည္းနည္းရဲလာခဲ့ၿပီး အလင္းေရာင္ေဖ်ာေဖ်ာ ေမွာင္မိုက္ေနတဲ့ လမ္းမွာ ရင္ခုန္သံေတြ၊ ေနာက္ စိုးရိမ္စိတ္ေတြႏွင့္ျပည့္ေနခဲ့ၿပီး၊ ေရွ႕တိုးရအခက္ ေနာက္ဆုပ္ရအခက္၊
"ကိုင္ခ်င္ ရဲရဲကိုင္လိုက္ေလ.... "
တုံတုံရီရီ အသံနဲ႔ ေျပာလာခဲ့သည္။ နႏၵ ကိုင္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ႀကီးတဲ့ လီး၊ ေဘာင္းဘီတိုေလး အျပင္ဘက္ထိုးထြက္ရန္ ရန္မူေနသည္။
" Wow! နည္းတာႀကီးမဟုတ္ဘူး"
က်ေတာ္လက္နဲ႔စုပ္ကိုင္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လက္ထဲ ျပည့္ေနတဲ့အျပင္ ထိုးထြက္ေနေသးသည္၊
"ဟုတ္လို႔လား...ညီငယ္ရာ! မင္းလဲ ေနာက္ဆို ဒီလိုပဲႀကီးလာမွာ"
က်ေတာ္လဲေဂြးထုသလို ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ ထုေပးလိုက္ေတာ့
"ေဟ..ေဟ.. ေျဖေျဖ ကေလးေလး....စက္ဘီးေမွာက္မယ္ကြ"
ႏွစ္ဦးသာရယ္လ်က္၊
"မင္းလီးေကာ ႀကီးလား"
သူက်ေတာ္ကိုေမးေတာ့သည္။
"ဆီ နဲ႔ ေရပါအကို.."
" ေတြဖူးလား... အကိုထက္ႀကီးတဲ့လီး?"
" က်ေတာ္ သူငယ္ခ်င္းလီးေတြေတာ့ ေတြ႕ဖူးတယ္ ဒါေပမဲ့ အကိုေလာက္မႀကီးဘူး"
"ကိုလီးကိုေသျခာၾကည့္ခ်င္လား?... ညီငယ္ေလး "
"ဟုတ္ ၾကည့္ခ်င္တယ္" နႏၵလဲခ်က္ခ်င္းျပန္ေျဖလိုက္သည္၊
"ဒါဆို... အကိုတို႔ အိမ္ထဲသြာရေအာင္" စကားေျပာေျပာႏွင့္မို႔ ကိုဇက္အိမ္ေရွ႕ေရာက္မွန္းသိ အခုမွ သတိထားမိေတာ့သည္၊ အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့ ေအာက္ထပ္က သူအခန္းထဲကိုဝင္သြားၿပီး အခန္းတြင္း၌ေဘစဉ္ တြင္ သူနဲ႔ အတူတူပဲ လက္ေဆးသည္။ ဆပ္ျပာေပေနတဲ့သူလက္က က်ေတာ္လက္ကို ကိုင္လိုက္ၿပီး အတူတူေဆးျဖစ္ၾကသည္။ က်ေတာ္သူကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုလာနမ္းေတာ့သည္။'အိုး...' ခ်ိဳသာလြန္းသည့္ အနမ္းေတြဟာ အရာရာကိုေျပာင္းလဲသြားခဲ့ၿပီး၊ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းထိေတြခြင့္ရလိုက္တဲ့ ပထမဆုံးအနမ္းကို ကိုဇက္ ကေပးလိမ္မယ္လို႔ က်ေတာ္မထင္ခဲ့ပါ၊ လိုခ်င္မိခဲ့သည္မွာေတာ့ အရမ္း၊ အခုေတာ့ဆႏၶျပည့္ခဲ့ၿပီး၊
အိပ္ရာေပၚ တူတူထိုင္ၿပီး ေထာင္မတ္ေနတဲ့ ကိုဇက္ရဲ႕ လီးကို မီးအလင္းေရာင္ေအာက္မွာ အထင္းသားျပေတာ့သည္။
"အိုး.... ႀကီးလိုက္တာဗ်ာ" ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ေျပာလိုက္မိသည္။ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ပုံမွန္လုံးပတ္၏ ၆လက္မေက်ာ္ေက်ာ္ထိုးထြက္ေနေသာ ဒစ္ဖူးေလးက နီးရဲေနသည္။
"ညီ! Sex လုပ္ဖူးလား"
ေခါင္းခါျပလိုက္တယ္၊ တစ္ကယ္လည္ က်ေတာ္မလုပ္ဖူးပါ၊ ေက်ာင္းတုန္းက သူငယ္ခ်င္ေတြ လီး အႀကီးအေသးၿပိဳင္တာေလာက္ပဲ ရွိခဲ့ဖူးသည္၊
"ထုေကာ ထုရဲ႕လားညီက"
"ထုတာေပါ႔ အကိုရ တစ္ပတ္၂ရက္က အသာေလးပဲ"
က်ေတာ္ကိုၾကည့္ၿပီး ရယ္လ်က္
"ငါ႔ညီက သိပ္ကေလးဆန္တာပဲ..အကိုဆို ငါ႔ညီအရြယ္ကေန ခုထိ တစ္ေန႔တစ္ႀကိမ္က အနည္းဆုံးပဲ"
က်ေတာ္လက္က သူ လီးကို စုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ထုေပးလိုက္သည္။
"ညီ ထုေပးဖူးလား"
"က်ေတာ္လီးအရြယ္အစားပဲၿပိဳင္ၾကတာ ဒီလိုေတြမလုပ္ဘူး"
"ကိုလီးေလာက္ႀကီးတဲ့ေသူတြနဲ႔ မေတြဖူးဘူးေပါ႔... သူငယ္ခ်င္ေတြေကာ မႀကီးဖူးလား"
"ဟားးး……ဘယ္ႀကီးမလဲအကိုရ! အေျပာေကာင္း.. အကိုလီးလိုလဲ မလွဘူး၊ အကိုလီးရဲဒစ္က ရဲေနတာပဲ" က်ေတာ္ပါးစပ္မွာ စေတြးေတြ စို႔တက္ၿပီး အာေခါင္ေတြေခ်ာက္ေသြေလာတာ့သည္။ က်ေတာ္ သူကိုဘာမွမေျပာေတာ့ပဲ မ်က္လုံးကိုတင္းတင္းမွိတ္ၿပီး ကိုဇက္လီးကို စုပ္လိုက္၏၊ စုပ္ခ်က္ေတြက တျဖည္းျဖည္းရဲတင္လာတယ္၊ ကိုဇက္ မ်က္ႏွာကို ကို မဝံမရဲ တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေခါင္းကိုေမာ့ မ်က္လုံးမွိက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းကိုတင္းတင္းကိုက္ေထာတာ့၊ က်ေတာ္ လဲခဏရပ္ေလိုက္တာသည္။
"အား...ေကာင္းလိုက္တာ ညီရာ၊ လုံးဝကိုျပည့္စုံတယ္"
ေက်နပ္တဲ့အသံနဲ႔
"မင္းကို ကိုယ္အရမ္းခ်စ္သြားၿပီး"
သူရဲလီး ေထာင္မတ္ေနတာေလးကိုဆက္ၿပီးထုေနတုန္း က်ေတာ္ႏႈတ္ခမ္းကို လာနမ္းတယ္၊ ကုတင္ေပၚမွာ ႏွစ္ေယာက္သားထိုင္ေနရာမွ သူေပါင္ေပၚ တက္ထိုင္ၿပီး တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ဆက္ၿပီးနမ္းၾကတယ္၊ အကႌ်ေတြ အတူတကြဆြဲခြၽတ္(ၾကမ္းတမ္းစြာ)ၿပီး၊ က်ေတာ္ေဘာင္းဘီကို ကိုဇက္ကပဲ ခြၽတ္ေပးၿပီး က်ေတာ္လီးကိုလဲ စုပ္ေပးေတာ့၏၊ ေနာက္ၿပီးက်ေတာ္ခေရ၊ အေတြအႀကဳံမရွိတဲ့ က်ေတာ္အတြက္ လူးလိပ္ေနရေတာ့တာပဲ အရမ္းလဲႀကိဳက္မိသည္မွာျငင္းမရ၊ က်ေတာ္ခေရကို လွ်ာေလးနဲ႔ ထိုးလိုက္တိုင္း အမ်ိဳးအမည္မသိခံစားခ်က္က လိုအပ္တာထက္ ထပ္ထပ္လိုခ်င္လာမိ၊
"အကို ညီ မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး..ဗ်ာ...."
"ညီငယ္... အကို မင္းကိုလိုးလို႔ရမလားကြာ"
"အို... အကိုရယ္.. က်ေတာ္ မခံရဲဘူး"
နႏၵ မခံရဲဘူးေျပာလိုက္ေပမဲ့ လိုခ်င္သည္။ ထို ခံစားခ်က္ကိုေတာင္းတေနမိသည္။ သို႔ေပသည္ ႀကီးမာသည့္လီးကိုေၾကာက္သည္။
" ညီငယ္... မနာေစရဘူးျဖည္းျဖည္းပဲလုပ္မွာ... နာရင္ဆက္မလုပ္ေတာ့ဘူးကြား"
"အား... အကိုရာ... ညီေၾကာက္တယ္"
"လုက္ပါကြာ... နာရင္ဆက္မလုပ္ဘူး......"
နႏၵ စဉ္းစားေနမိသည္။ ကိုဇက္၏လီးကို ကိုင္လိုက္သည္။
" ေနာ္... ေနာ္လို႔ ... ၾကည့္ပါလားကြာ... မသနားဘူးလာသူကို..... ညီရဲ႕ ဖုေဘာင္းေနတဲ့ ဖင္းေလးကို ဆာေနတာ"
" အိုး... ကိုရယ္... ခက္တာပဲ"
"ခက္ပါဘူးကြာ... လြယ္ေစရမယ္"
နႏၵ တစ္ေယာက္ ကိုဇက္ရဲ႕ လက္ထဲ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာမခံပါ ေခါင္းေလးညိှတ္ျပလ်က္။
"ေျဖးေျဖးလုပ္ေနာ္.... "
"ခဏ...ညီငယ္အဆင္ေျပေအာင္ကိုယ္ထပ္လုပ္ေပးဦးမယ္"
ပထမအတိုင္းခေရကို ထပ္၍ လွ်ာဖ်ားႏွင့္ကလိသည္။
"အို..... ေကာင္းတယ္... အိုး....က်ေတာ္ကို လိုးခ်င္ရင္ လိုးလိုက္ပါဗ်ာ... လိုးလိုက္ပါေတာ့ဗ်ာ...အကို စိတ္တိုင္ၾကလုပ္လိုက္ပါဗ်ာ" က်ေတာ္စိတ္ထဲ အထိန္အကြတ္မရွိ ႏုတ္ခမ္းက ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္၊ ကိုဇက္ လီး က်ေတာ္ ဖင္ထဲထိုးထည့္လိုက္တာကိုသိၿပီး နာက်င္မႈ သုခ အျပည့္နဲ႔ ေက်နပ္အားရစြား၊
"အား...နားတယ္အကို...အား....အကိုျဖည္းျဖည္း" တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေစာင့္ၿပီးထိုးထည့္လ်က္၊ ကိုဇက္ရဲ ကြၽမ္းက်င္မႈက သာေကာင္းက်ေတာ္ခင္ဗ်ာ မခြဲခြါခ်င္ေတာ့၊ႏႈတ္ခမ္းက ျငင္းဆိုေနေပမဲ့ ကိုဇက္လီး က်ေတာ္ဖင္ထဲက ထြက္သြားမွာပဲစိုးရိမ္မိခဲ့ေတာ့သည္။
" အဆင္ေျပရဲ႕လား ညီငယ္" နာက်င္မႈရဲ႕ေနာက္က အမည္မသိ ႏွဴးညံတဲ့ခံစားခ်က္ေလးေပၚလာခဲ့သည္။
" ညီ.... နာေနလားဟင္...."
"အို... ဘယ္လိုမ်ားေမးလိုက္တာလဲကိုဇက္ရဲ႕ နာတာေပါ႔ သို႔ေပမဲ့ ႀကိဳက္တယ္"
ထိုစဉ္ ကိုဇက္က သူကိုမၿပီး မွန္တင္ခုံေရွသို႔ပို႔သည္။
"ညီ အေရွက မွန္ကို ၾကည့္လိုက္ပါဦး" မွန္ထဲမွာေတြ႕ရတဲ့ က်ေတာ္ပုံက၊ သူလက္က က်ေတာ္ခါးကိုတင္းတင္းကိုင္လ်က္ ခႏၵာကိုယ္ခ်င္ေထိနသည့္အျပင္ ကိုဇက္ ၏လီးက က်ေတာ္ ဖင္ထဲမွာ၊
"ညီ မိုက္လား" မွန္ထဲျမင္ေနရသည့္ကိုဇက္၏ လီးက သူဖင္ထဲတစ္ခ်က္ခ်င္း၊ ေသြးစေတြလဲအျပည့္၊ ထိုအခ်ိန္မှာေတာ့သူမေၾကာက္ေတာ့ပါ။ ဖင္ထဲက ျပည့္ေနေသာ လီးတုတ္တုတ္ႀကီးကိုသာဂ႐ုစိုက္လ်က္ ၊ feelingကိုလဲခံစားေနမိသည္။
"အားး.... ေကာင္းတယ္ဗ်ာ... "
"ေကာင္းရင္ ေနာက္လဲခံမွာလား?"
"အင္း... ခံမွာ"
"တစ္ကယ္ေနာ္... ညီငယ္"
အို ကတိေတြေတာင္းေနပါလား?
"အရမ္းမိုက္တယ္ အကို! ခံမွာ စိတ္ခ်.... ခုလဲက်ေတာ္ကို ၾကမ္းၾကမ္းေလ လုပ္ေပးပါလား? လုပ္လိုက္ပါလားဗ်ာ...."
က်ေတာ္ေတာင္ဆိုသမွ် ကိုဇက္ကလဲ အားရပါရ၊ တစ္ခ်က္ခ်င္း ေစာင့္လိုးတာမဟုတ္ေတာ့ပဲ က်ေတာ္ဖင္ကြဲ ေလာက္ေအာင္ အားရပါရ၊
"ေဘာင္း..ေဘာင္း...ေဘာင္း..." တင္ပါနဲ႔ သူရဲ ေပါင္ဆုံ ႐ိုက္သံက အခန္းတစ္ခုလုံးလုံလႊမ္းသြားလ်က္၊ ေနာက္ၿပီး က်ေတာ္ေအာ္သံႏွင့္အတူ ဒီတစ္ခ်က္ေတာ့ေနာက္ဆုံး သူရဲ႕ေအာ္သံနဲ႔အတူ အားးးညီငယ္ရယ္ အားးးအားးးအကိုအရမ္းးးးအားးအရမ္းေကာင္းေနpေျပာရင္းးးက်ေနာ႔ဖင္ထဲကိုလရည္ေတြ ျဗစ္..ျဗစ္ နဲ႔ပန္းထြက္လာခဲ့ပါတယ္.....
သန္႔ရွင္းေရး လုပ္ၿပီးေနာက္ အခ်ိန္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၁၀နာရီထိုေတာ့မည္၊ က်ေတာ္မိဘေတြ စိတ္ပူမွာဆိုးတဲ့အတြက္ က်ေတာ္အိမ္ျပန္ခဲ့တာ ကိုဇက္က အိမ္အထိလိုက္ပို႔ခဲ့ၿပီး၊ က်ေတာ္အတြက္ၾကည္ႏူးစရာပထမဆုံးအေတြအႀကဳံ ကို လုံဝေမ့ႏိုင္မယ္မထင္ဘူး၊ ကိုဇက္ရဲ႕ ခ်စ္ခင္စရာ မ်က္ႏွာနဲ႔ သူ၏ တန္ဆာအျပင္ ႏွလုံးသာကိုက်ေတာ္ပိုၿပီးျမင္ေတြခဲ့ရၿပီး၊ ၾကည္လင္လွတဲ့ ေႏြရာသီညေလးက လူႏွစ္ေယာက္ရင္ခုန္သံကို ေျပာင္းလဲေစခဲ့ေတာ့သည္။ေနာက္အခ်ိန္ေတြလဲ ခဏခဏႏွင္ ကိုဇက္နဲ႔ နႏၵရဲ ေတြ႕ဆုံမႈေတြက ေပ်ာ္ရႊင္စရာခံစားခ်က္ေတြက မ႐ိုးႏိုင္ေအာင္ပင္......
---------------------------------------------
မွတ္ခ်က္။ ။ ထန္ၿပီး ထုပါ.. အတုမယူပါႏွင့္😁
Comments
Post a Comment