ရောင်နီလာမဲ့အလင်းတန်း အပိုင်း-၂(ဇာတ်သိမ်း)
<Unicode>
ရောင်နီလာမဲ့အလင်းတန်း
အပိုင်း - ၂(ဇာတ်သိမ်း)
#Credit ; M.Y.S
~~~~~~~~
မိုးစက်ဦးလည်း လက်ထဲပါတဲ့ ငွေသောင်းဂဏန်း လေးနဲ့ လွယ်အိတ်တစ်လုံးလွယ်ပြီး ထွက်လာလိုက်တာ.... ဘယ်သွားလို့သွားရမှန်းမသိ ......ရွာကနေ ကားလမ်းမပေါ်သို့ သုတ်ခြေတင် ပြေးကာ တွေ့တဲ့ ရန်ကုန်-ပဲဲခူး ကားကို ဆက်စီးလာလေသည်......လှည်းကူးရောက်တော့ ကားကဘီးပေါက်လေတော့.... ybs 37စီးလာလိုက်တော့ ကမ်းနားလမ်း အထိ ရောက်လာလေရာ..... တစ်ခါမှ မရောက်ဖူးတော့ ဘယ်သွားလို့သွားရမှန်းမသိ..... ဗိုလ်တစ်ထောင်ဘုရား ကသိပ်မဝေးဟု ကြားတော့ ဘုရားသို့သွားရန် ကားလမ်းကူး ဖို့ ရွယ်လိုက်စဥ်.....
" ကျွီ ....ကျွိ ဟာ...ဘယ်လိုလမ်းကူးနေတာလည်းကွ.... ဒါကားနော် တိုက်ရင်သေတက်တယ် "
မိုးစက်ကလည်းတစ်ခွန်းမခံ ပြန်ပြောလေသည်....
" အောင်မာ ကျုပ်က ခြေထောက်နဲ့ လျှောက်နေရတာဗျ ခင်ဗျားက ကိုယ်ပိုင်ကားစီးနေတာ သေချာကြည့်ပေါ့ဗျ...."
မိုးစက်လည်း ရန်ပြန်တွေ့လိုက်ပြီး ပါးစပ်က ပွစိ ပွစိပြောနေလေတော့ ..
" ကဲပါ ပွစိ ပွစိ လုပ်မနေနဲ့ ဘယ်နားနာသွားသေးလည်း .....လာ ကျွတော် ဆေးခန်းလိုက်ပို့ပေးမယ်.... "
" မလိုပါဘူး ကိုယ့်ဖာသာ သွားမယ် "
မိုးစက်ဦးလည်း မာန ကြီး တစ်ခွဲသားနဲ့ပြောလိုက်ပြီးမှ ဒူးက အတော်လေးနာနေတော့ ပြန်လဲကျသွားလေသည်....
" အားး အ့ ဒူးကနာလိုကျတာ.."
" ကဲပါဗျာ မာနကြီးမနေပါနဲ့ ထလည်းမထနိုင်ပဲနဲ့ကို.... ဆေးခန်းသွားရအောင်ပါ"
မိုးစက်ဦးလည်း တကယ်နာနေသဖြင့် ငြင်းမနေတော့ဘဲ ခေါ်ရာသို့လိုကိသွားလေတော့သည်.... ဆေးခန်းသို့ရောက်တော့ လည်း အဆစ်လွဲကာ ပွန်းပဲ့တဲ့နေရာတွေကို ဆေးထည့် ပတ်တီးစည်းကာ ပြန်လညခဲ့လေသည်.....
" ကဲ ကျွတော် ဘယ်ကို လိုက်ပို့ပေးရမလည်း အိမ်ကဘယ်မှာလည်း"
" ငါ့မှာအိမ်မရှိဘူး ငါက ပဲခူးတိုင်းရဲ့ အစွန် ရွာလေးမှာ နေတာ ပြသနာတစ်ခုဖြစ်လို့ ထွက်ပြေးလာတာ....ငါ့ကို လမ်းဘေးမှာပဲ ချပေးခဲ့ "
" အာ အဲ့လိုတော့ ဘယ်ဖြစ်မလည်း ခင်ဗျားက အခု ဒဏ်ရာကြီးနဲ့ ကျုပ်နဲ့လည်း မကင်းဘူးဆိုတော့ တာဝန်ရှိတယ်..... ဒီလိုလုပ်ဗျာ..... ကျုပ်ပိုင်တဲ့ ဆန်ပွဲရုံလုပ်ငန်းရှိတယ်.... အဲ့ဒီက ဝန်ထမ်းလိုင်းခန်းမှာ နေပေါ့ လောလောဆယ်..... ဒဏ်ရာသက်သာလို့ အလုပ်လုပ်ချင်လဲ ရတယ်လေ...... "
" အင်း အဲ့လိုပဲ လုပ်ရတော့မှာပေါ့..... သြော် ဒါနဲ့ မင်းနာမည် ဘယ်လိုခေါ်လည်း.... ငါ့နာမည်က. မိုးစက်ဦး"
" ကျွတော့်နာမည်.... မင်းပိုင်ခ...."
ဝန်ထမ်းလိုင်းခန်း ရောက်တော့ ဝန်ထမ်းတွေနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးကာ ပြုစုပေးရန် မှာထားပြီး မင်းပိုင်ခ. ပြန်သွားလေတော့သည်.........
" ကဲ ကျွတော်ပြန်အုံးမယ်.... ကိုမိုးစက်... ကျွတော် အကုန်လုံးကို မှာထားခဲ့တယ်.... လိုအပ်တာ ခိုင်းလို့ရတယ်နော် "
" ကျေးဇူးတင်ပါတယ်နော် "
" ရပါတယ်ဗျာ ကျွတော့်ကားနဲ့ တိုက်မိတာပဲ ဒီလောက်တော့ လုပ်ပေးရမှာပေါ့"
မင်းပိုင်ခ လည်း ပြန်သွားရော မိုးစက်အနားကို လူတွေ အုံခါကာ ဟိုမေးဒီမေး မိတ်ဆက်ကြ စကားပြောကြနဲ့ ဝန်ထမ်း အတော်များ များနဲ့ ခင်သွားလေတော့သည်.....အခန်းငယ်လေးတွေ ကန့်ထားရသည်ဖြစ်လေရာ..... မိုးစက်နဲ့ အတူနေမဲ့ အဖော်က. မိုးစက်နဲ့ အသက် ရွယ်တူ စိုးလွင် ဖြစ်လေသည်..... စိုးလွင်က အသားက ညိုတာထက်နဲနဲ ပိုသော အသားအရေရှိကာ...... ခန္ဓာကို ကျစ်လစ်ကာ.... ကုလားမင်းသားလိုပုံစံမျိုး ဖြစ်လေသည်......
" ကိုစိုးလွင် တို့ ဒီမှာ လုပ်တာ တစ်နေ့ဘယ်လောက်ရလည်း.... "
" အင်း ၈ထောင် တစ်သောင်းတော့ ရပါတယ်..... ကိုယ့်ဟာကို ဝယ်စား အခြားအပိုဝယ်တာနဲ့ဆိုတော့ သိပ်တော့မကျန်ဘူး "
" အဲ့တော့ နယ်မှာ ကျန်ခဲ့တဲ့ မိဘတွေကို ဘယိထောက်ပံ့ပေးနိုင်မလည်းနော် "
" ဒီလိုပဲ အဆင်ပြေအောင် လုပ်ရတာပါပဲ ဗျာ..... ကျွတော်တို့မှာ အခြားအလုပ်ရှိသေးတယ်လေ.... ဒီလိုင်းခန်းထဲက အားလုံးနီးပါးလုပ်ကြတယ်.... နေ့တိုင်းတော့မဟုတ်ဘူးပေါ့.... "
" ဘာအလုပ်လည်း ကျွတော်လည်းလုပ်ချင်တယ် "
" အင်း မိုးစက် နေကောင်းတော့ သင်လည်းသင်ပေးမယ်..... ခေါ်လည်းသွားမယ်...ဟုတ်ပြီလား "
ဒီလိုနဲ့ပဲ ၂ပတ်လောက်ကြာတော့ မိုးစက်လည်း အကောင်း ပကတိ ဖြစ်နေလေပြီ ........ အလုပ်သိမ်းလို့ ညနေခင်း အဆောင်ပြန်လာ ရေမိုးချိုး ထမင်းစားနေတဲ့ စိုးလွင် အနားမှာ ထိုင်ကာ.....
" ကိုစိုးလွင် ကျွတော့်ကို အလုပ်အတွက်သင်ပေးမယ်ဆို"
" မနောက်ပါနဲ့ဗျာ ဆန်ပွဲရုံမှာ ဆန်အိတ်ထမ်းရတာကို ဘယ်သူက အရေးတကြီး သင်ကြလို့လည်း.... အကိုလေး ပိုင်ခကလည်း ခွင့်ပြုထားတာပဲ မို့လား"
"ဟာ အဲ့ဒါက အချိန်မရွေး လုပ်လို့ရတယ်..အကုန်လုံး အပိုရအောင် လုပ်ကြတာဆို"
" သြော် အဲ့ဒါလားးး... ဟုတ်ပြီ ဒီည သင်ပေးမယ် "
မိုးစက်လည်း ည၉နာရီ ကျော် အိပ်ရာဝင်ခဲ့လေသည်.... စိုးလွင်က ညတိုင်း အောင်ခံ ဘောင်းဘီနဲ့ အိပ်လေ့ရှိတာမို့ မိုးစက်အတွက် မထူးဆန်းပေးမဲ့.... ယခုညမှာ စိုးလွင်က အောက်ခံပါချွတ်နေတာမို့...
" ကိုစိုးလွင် အောက်ခံချွတ်အိပ်မလို့လား"
" အင်းလေ...မိုးစက်ကို သင်ပေးမလို့ "
မိုးစက်လည်းဘာမှန်းတော့ မသိသေးပေမဲ့ ငြိမ်ပြီးကြည့်နေလိုက်လေသည်..... အိပ်ရာထဲလည်း ဝင်လာရော .......စိုးလွင်က မိုးစက်ဦးကို.... ခန္ဓာကိုယ် အနှံ့ နမ်းရှိုက်ကာ.... ပွတ်သပ်ပြီး.....မိုးစက်ရဲ့ လီးကို ကိုင်ကာ စွပေးလေသည်..... မိုးစက်လည်း.... ဘာလုပ်တာလည်းဟု မေးဖို့ပင် ခွန်အားမရှိတော့လောက်အောင်ကောင်းနေပြီ ဖြစ်လေရာ.... စိုးလွင်ရဲ့ အနမ်းတွေကို ပြန်လည် တုံ့ပြန် လာလေသည်..... စိုးလွင်လည်း..... မိုးစက်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့ပွတ်သပ်ကာ .....အောက်သို့ တဖြည်းဖြည်း လျှော သွားပြီး.....မိုးစက်ရဲ့ လီးကို ကိုင်ကာ စုပ်ပေးလေသည်.....
" ပြွတ် ပလွတ် ပြွစ် "
" အားး ရှီးး အင်းး ဟင်းး ကောင်းလိုက်တာ ကိုစိုးလွင်ရာ "
စိုးလွင် အလုပ်ဘာဆိုတာတော့ မိုးစက်မသိသေးပေမဲ့... လီးအစုပ်ခံရတာတော့ အတော်လေးကောင်းနေ ပြီ ဖြစ်လေသည်...
" မိုးစက် ကျွတော့်ကိုလည်း ပြန်စုပ်ပေး"
မိုးစက်လည်း ကာမအရှိန်က တက်နေပြီ ဖြစ်လေရာ.... စိုးလွင်ရဲ့ လီးကို စုပ်ပေးလိုက်လေသည်....
" ပြွတ် ပလွတ် ပြွတ် ပြွတ်ပြွတ် "
ခနကြာတော့ စိုးလွင် လည်း မိုးစက်၏ လီးကို စုပ်ပေးနေရာမှထလိုက်ပြီးးး မိုးစက်ရဲ့....နို့တွေကို စို့ကာ လီးကိုလည်း ဖင်ကြားထဲသို့ ထည့်ကာ နေရာယူလိုက်လေသည်......
" အကို ထည့်လိုက်တော့မယ်နော် "
" ဗြစ် ဗျိ ဗျစ် "
" အားး ဟားးး အ့ အ့ အင်း လီးက အဆုံးထိကို တန်းဝင်သွားတာပဲ ကိုစိုးလွင်ရာ"
စိုးလွင်လည်းတစ်ချက်ချင်း ဇိမ်ဆွဲလိုးပေးနေလေရာ..... အရသာက. မိုးစက်အတွက် ကောင်းနေလေတော့သည်....
" အားး ဟားး လိုး လိုးပါ ကိုစိုးလွင်ရာ ဖိဖိ ပြီးလိုးးးး.....စိုးလွင်လည်းး တရစပ်ကို လိုးလေရာ..... အချက်၂၀လောက် လိုးအပြီးမှာတော့ ... လီးထဲမှ လရည်တွေက ပန်းထွက်ကာ ပြီးသွားလေတော့သည်.....
" အားးး အ့ လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ မိုးစက်ရယ် "
နောက်ရက်တွင်...မိုးစက်က အလုပ်ကို လုပ်ချင်ပြီ ဖြစ်သော်လည်းးး...မင်းပိုင်ခ က ဖုန်းဆက်ပြီး အလုပ်မခိုင်းရန် ပြောထားသောကြောင့် ဘာမှ မလုပ်ရပေ..
မင်းပိုင်ခလည်း နေ့လည်ခင်း ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးရန်နောင် ၏ ကုမ္ပဏီ ကနေပြန်အလာ လမ်းကြုံလို့ ပွဲရုံကို ဝင်စစ်ဆေးရင်း .....မိုးစက်၏ အခြေအနေ ကြည့်ရန် ဝန်ထမ်းနေတဲ့ အိမ်သို့ လာလေရာ..... အလုပ်သမားအားလုံးက......နယ်က ဆန်အိတ်တွေ ရောက်သဖြင့် ချနေလေရာ... ဘယ်သူမှ မရှိပေ..... မိုးစက်လည်း သူတစ်ယောက်တည်း ရှိသောကြောင့် ဘာမှ မဝတ်ဘဲ အိမ်အနောက်က ရေချိုးကန်တွင် ချိုးနေလေရာ.......
" ဟာ....ကိုမိုးစက် ရေချိုးနေတာပါလား....ဘာမှလည်းမပါဘူး"
မင်းပိုင်ခ လည်း ဝတ်လစ်စလစ်နဲ့ မိုးစက်ကို တွေ့လိုက်ရတော့. ...ဘာဖြစ်မှန်းမသိ အမည်မသိ ခံစားချက်တစ်ခုကို ခံစားလိုက်ရလေသည်....
~~~~~~~~~~
မင်းပိုင်ခလည်း ဟန်မပျက် အရှေ့သို့ထွက်ကာ ထိုင်နေလိုက်သည်...ခနနေတော့ မိုးစက်လည်း ရေချိုးပြီး ပြန်ရောက်လာလေသည်......
" ဟာ ခင်ဗျားရောက်နေတာကိုး ...ကြာပြီလားရောက်နေတာ"
" မကြာသေးပါဘူး.... ဒါနဲ့ ကျွတော့်နာမည်မင်းပိုင်ခ ပါနော်..... ခင်ဗျားမဟုတ်ပါဘူး"
" ကျွတော်က ဘယ်လို ခေါ်ရမှန်းမသိလို်ပါ..... အသက်ကရော "
" ကျွတော့်အသက် ၂၂ ပါ "
" ကျွတော်က. ၂၆ဆိုတော့ မင်းပိုင်ခ ကို ညီလို့ခေါ်မယ် နော်..... "
" အင်းကျွတော်ကလည်း အကိုလို့ခေါ်မယ်.. ဒါနဲ့ ဒဏ်ရာတွေ သက်သာရဲ့လား အကိုရ...ကျတော်လည်း မအားလို့ စိတ်ပူနေတာ"
" သက်သာနေပါပြီ ညီရ.... အကို အလုပ်လုပ်တော့မယ်နော် နောက်ရက်ဆိုရင် "
" ဒီအလုပ်က တအားပင်ပန်းတာ..... ဒီလိုလုပ်ပါလား ဒီမှာနေတဲ့သူတွေက နယ်ကလာကြတာများတယ်....ပွဲရုံကလည်းဖွင့်ကစဆိုတော့ အစားအသောက်ကို သူတို့ဖာသာ စီစဥ်ပြီး စားခိုင်းတာ...... အကိုချက်တက်တယ်ဆိုရင် ...စားဖိုမှုးလုပ်ပေးလေ... သူတို့တစ်လ ရတဲ့အတိုင်းပေးပါ့မယ်... okလားးး"
" အင်း ရပါတယ် "
"ဟင်းတော့ကောင်း ကောင်းလေးချက်နော်.. ကျွတော် နောက်ဆို နေ့တိုင်းလာတော့မှာ.. "
ပြောသည့်အတိုင်းပင် နောက်များတွင်လည်း မင်းပိုင်ခ နေ့စဥ်ဆိုသလို လာလေရာ...... အလုပ်သမားများကပင် အံ့သြရလေသည်...... အလုပ်သမားတွေ နေ့လည်စာစားရန် ရောက်လာကြလေသည်....
" မိုးစက်ရေ တို့တွေ ထမင်းစားတော့မယ်ဟေ့ "
" အဆင်သင့်ပါပဲဗျာ စားပါ"
ထမင်းစားရင်းမိုးစက်ကို စပ်စုကြနေလေသည်......
" မိုးစက် အခုတစ်လော အကိုလေး ပိုင်ခ. နေ့တိုင်းလာနေတယ်နော်... အဲ့ဒါဘာကြောင့်လည်းဗျ မိုးစက်သိလား "
" အာ ကျွတော်က ဘယ်သိမလည်းဗျ"
" သိပါဘူး ကွာ အကိုလေးပိုင်ခ က မင်းကိုဆို ပိုပြီး အရေးပေးနေသလားလို့ "
မိုးစက်လည်း သတိထားမိသဖြင့် ဘာမှန်းတော့မသိသေးတာကြောင့် ငြိမ်နေလိုက်လေသည်....... ညနေခင်း ထမင်းစားသောက်ပြီးကြတော့.... စိုးလွင်နဲ့ လိုက်သွားရန် မိုးစက် ဆုံးဖြတ်ထားသည်......
" မိုးစက်ရေ ပြီးပြီလား သွားစို့ "
စိုးလွင်နဲ့ မိုးစက်လည်း ကားဂိတ်တစ်ခုထဲမှာ ရပ်နေလေသည်..... စိုးလွင်ကတော့ ဖုန်းတစ်လုံးနဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေလေသည်....
ထိုအချိန်တွင်..... မင်းပိုင်ခ က မထင်မှတ်ဘဲ ပေါ်လာလေသည်....
" ဒါက ဘာလုပ်နေကြတာလည်း "
" အကိုလေး ပိုင်ခ. ဟိုဟို ကျွတော်တို့ မုန့်သွားစားကြ မလို့" l
" ခင်ဗျားလာညာမနေနဲ့ ကိုစိုးလွင် ကျုပ်အကုန်သိတယ်... ခင်ဗျားတို့ဘာလုပ်တယ်ဆိုတာ... ကျုပ်နဲ့မဆိုင်လို့ ကျုပ်မပြောတာ ....အခုက. အကိုမိုးစက် ကဘာမှ သိတာမဟုတ်ဘူး... အကိုမိုးစက်ကို ကျုပ်ကခေါ်လာတာ.... ကျုပ်မှာတာဝန်ရှိတယ်.... .....နောက်ဆို အဲ့လို လုံးဝမလုပ်ပါနဲ့.... လာကိုမိုးစက် ကားပေါ်တက်"
မင်းပိုင်ခ လည်း မိုးစက်ဦး၏ လက်ကို ဆွဲကာ ကားပေါ်သို့တင်ကာ ခေါ်သွားပြီး လူရှင်းတဲ့ တစ်နေရာ အရောက် ကားရပ်လိုက်လေသည်.........
" သူတို့ ဘာလုပ်တယ် ဆိုတာ ကိုမိုးစက် သိလို့လား "
" မသိဘူးလေ..... သူက ရောက်တော့သိမှာပေါ့ လို့ ပြောတာ "
" ဟာကွာ တောက်.... သူတို့ လုပ်တာ ယောက်ကျ်ားဖာသယ် အလုပ်ဗျ.... ကျုပ်ပေးတဲ့ လစာမလောက်လို့ သူတို့ဖာသာ အပိုဝင်ငွေ ရှာကြတာ.....အကို့ကို ဖာဇာတ်သွင်းနေကြတာ... သိရဲ့လားး"
မင်းပိုင်ခ. ဒေါသကထွက်နေလေတော့ မိုးစက်၏ ပုခုံးကို လှုပ်ကာ ပြောနေတော့ မိုးစက် ငိုလေသည်......
" အင့် အီး ဟီး အကိုမှ မသိတာကို ကွာ ....ညီက ဆူနေတာပဲ "
" ဟာာ...ကျုပ်ဆူတာက ခင်ဗျား ဒုက္ခဖြစ်မှာ စိုးလို့လေ ......ကဲကဲ ဟုပ်ပြီ အဲ့ဒါဆိုလည်း..... မဆူတော့ဘူး "
မိုးစက်ရဲ့ မျက်ရည်တွေကို မင်းပိုင်ခ သုတ်ပေးလိုက် လေသည်....... ထို့နောက် လမိုက်ည၏ အမှောင် က နီးကပ်လွန်းနေတဲ့ နှုတ်ခမ်း နှစ်စုံကို ပိုပြီး ပူးကပ်သွားစေအောင် တွန်းအားပေးနေသလားတော့မသိပါ.......... မင်းပိုင်ခ. ....မိုးစက်၏ နှုခမမ်းတွေကို နမ်းယူလိုက်သည်.......
" ပြွတ် ပလွတ် ပြွတ် ပြစ် "
နမ်းနေရင်းနဲ့ပင် ခန္ဓာကိုယ်က အဝတ်တွေကို အပြန်အလှန် ချွတ်ပြစ်နေကြလေသည်....... ကားရဲ့ ထိုင်ခုံကို မှီချလိုက်ပြီး မိုးစက်၏ နို့တွေကို စို့ကာ စုပ်ချေပေးနေလေသည်.....
" အားး အင်းး ဟင်းး အင်းးး "
မိုးစက်က နို့စို့ရင် ဖိလ်းတက်သူမို့ ဟန်မဆောင်နိုင်လောက်အောင် ငြီးမိသည်.......
မင်းပိုင်ခ. လည်း တစ်ဆင့်ချင်း အောက်သို့ လျှောကာ သူမြင်ဖူးခဲ့တဲ့ မိုးစက်၏ လီးကို အားရပါးရကိုင်ကာ စုပ်ပေးနေလေသည်..
" ပြွတ် ပလွတ် ပြစ် ပြွတ် ပလွတ် "
" အားး ဟားး အားးးး ကောင်းလိုက်တာ ညီရာ... အား စုပ်ပေး စုပ်စုပ် "
ပိုင်ခလည်း အတော်ကြာကြာထိ စုပ်နေလိုက်ပြီး ခနနေတော့....... လီးစုပ်တာကို ရပ်လိုက်ပြီး..... ပက်လက်အိပ်နေတဲ့ မိုးစက်၏ ပါးစပ်ထဲသို့ သူ့ရဲ့ 7လက်မ ရှိတဲ့ လီးကို ထည့်ကာ ခါးကိုအားပြုပြီး ဆောင့်လိုးလေသည်....
" ပလွတ် ပြစ် ပြွတ် " .
" အု အွန့် အု အားး အွန့် "
ပိုင်ခ၏ လီးကလည်း မိုးစက်နဲ့ သိပ်မကွာ လှဘဲ ပိုင်ခကတောင်နဲနဲ ပိုတုတ်တာမို့ လီးကို မနဲငုံကာ စုပ်နေရာသည်....
ခနနေတော့ ပိုင်ခလည်း.....လီးကိုချွတ်လိုက်ပြီး မိုးစက်ဦးကို မှောက်ခိုင်းလိုက်ပြီး သူ့လီးကို ထိုးထည့်ကာ ဖြေးဖြေးချင်းလိုးပေးနေလေသည်........
" အ့ အားးး ဟားးအ့ အ့ အားးးးး "
"နာလို့လား ကိုမိုးစက် "
"ရတယ် မနာဘူး လိုးလိုး.... ထပ်ထည့်.... ဖိဖိပြီးလိုး အင်းး အားးး ကောင်းလိုက်တာ.... ပိုင်ခရယ်...... လီးကကြီးပြီး လိုးတက်လိုက်တာ "
" အားးးးးး ရှိးးးးးးး ကောင်းလိုက်တာ ကိုမိုးစက်ရာဖင်က ကျပ်နေတာပဲ "
မင်းပိုင်ခလည်း တရစပ် ဆောင့်ဆောင့် လိုးလေရာ ၁၀မိနစ်လောက် လိုးပြီးတော့ မိုးစက်ရဲ့ ဖင်ထဲကို လီးထည့်ကာ.........လရည်တွေ ပန်ထည့်လိုက်ကာ လီးကိုစိမ်ပြီး မှောက်အိပ်လိုက်လေတော့သည်........
" အားးး လိုးလို့ ကောင်းလိုက်တာ ကိုမိုးစက်ရာ..... ကျွတော် အကို့ကို ချစ်မိနေတာ သိလား "
"ဒီလိုပါပဲ ပိုင်ခရယ် လိုးနေတုန်းတော့ ဒီလိုပဲ ပြောကြတာပါပဲ... ။"
" ဟာ မဟုတ်ဘူးနော် အခုလို လိုးရလို့ ချစ်တာ မဟုတ်ဘူး...... ကျွတော် အကို့ကို ပြန်လာကြည့်တဲ့နေ့ အကိုရေချိုးပြီးခါစ ပုံလေးကို မြင်ပြီးထဲက. ကျွတော်ချစ်မိသွားတာ..... ကျွတော့်အချစ်ကို ယုံတယ်မို့လားဟင် "
" ယုံအောင် သတ်သေပြရင် ယုံပေးမှာပေါ့ "
မင်းပိုင်ခလည်း မိုးစက်ဦးကို ဆွဲလှည့်လိုက်ကာ ပတ်လက်အိပ်ခိုင်းလိုက်ပြီး..... ထောင်ပြီး မတ်နေတဲ့ မိုးစက်ရဲ့ လီးကို ပိုင်ခလည်း သူ့ရဲ့ ဖင်နဲ့ တေ့ကာ ထိုင်ချ လိုက်လေ သည်......
" အားး ဟားး ကောင်းလိုက်တာ ပိုင်ခရယ်..... နာနေမှာပေါ့ ....အကို့ကို အဲ့လိုနည်းနဲ့ သတ်သေပြဖို့မလိုပါဘူးကွာ အကိုကနောက်လိုက်တာပါ....... "
" ကျွန်တော် ကိုယ်ချင်းစာပါတယ်.... အကိုလည်း ယောက်ကျ်ားပဲလေ..... လီးကလည်း ကျွတော်နဲ့ အရွယ်သိပ်ကွာတာ မဟုတ်ဘူး.....အကိုလည်း လိုးချင်နေမှာပဲ"
" ပိုင်ခရယ် မင်းရဲ့ အချစ်တွေကို အကိုယုံပါပြီ."
ပြောလည်း ပြော ခါးကိုကိုင်ကာ လီးနဲ့ ဆောင့်ပြီးလည်း လိုးတော့ လေသည်.................. ......................
ကားထဲမှ ချစ်သူနှစ်ဦး၏ ချစ်ရည်လူးသံတွေက. ကြည်နူးဖွယ် .......
" အားး အ့ အ့ အ့ လိုးတော့ အကို ....ညီ ခံနိုင်နေပြီ "
" အားးးရှီးးး အင့် အားး ညီနာရင်ပြောနော် အကိုက အရမ်းလိုးလို့ကောင်းနေတာ "
" ရတယ် အကို မနာတော့ဘူး ညီခံနိုင်နေပြီ... လိုးသာလိုးတော့"
မိုးစက်ဦးလည်း အချက် ၂၀လောက် ဆောင့်လိုးပြီးတော့ မင်းပိုင်ခရဲ့ ဖင်ထဲမှာပဲ လရည်ကို ထုတ်ပလိုက်သည်......
မင်းပိုင်ခက. မိုးစက်ဦးရဲ့ လီးပေါ်မှာ ထိုင်ရက်သားနဲ့ပင် ပြောလေသည်......
" ညီတို့ အသွေးအသားချင်း ဖလှယ်ပြီးကြပြီ...... ဘယ်တော့မှ လက်တွဲမဖြုတ်ဘဲ ထာဝရ ချစ်သွားကြမယ်နော်"
~~~~~~~~~~
"အကို အဲ့ဒီ ဝန်ထမ်းတန်းလျားမှာ မနေနဲ့တော့နော်...ညီနဲ့အတူတူ အိမ်မှာလိုက်နေတော့နော်... အိမ်မှာက ခြံစောင့်ဦးလေးကြီးပဲရှိတာ....ထမင်းဟင်းချက်ပေးမဲ့ အဒေါ်ကြီးက ရွာက သူ့သမီး မီးဖွားလို့ ပြန်သွားတာ.. ဘယ်တော့မှ ပြန်လာမလည်း မသိဘူး.... လောလောဆယ်တော့ ဖေဖေ့ရှေ့မှာ ခနတော့ ဒီလိုနေပေးပါအုံးနော်....ညီတဖြေးဖြေးတော့ ပြောဖို့ ကျိုးစားပါ့မယ်.."
" ရပါတယ် ညီရာ အကို့ကို အားမနာပါနဲ့... အကိုနေတက်ပါတယ်..... ညီနဲ့အတူတူနေရဖို့... သံယောဇဥ်တွေ ဒီ့ထက် ပိုခိုင်မြဲစေဖို့ အကိုတို့ကျိုးစားကြရမှာပေါ့..... "
နောက်ရက်တွင်...မိုးစက်ဦးရဲ့ အနဲငယ်သော အထုတ် တွေနဲ့အတူတူ...မိုးစက်ဦးကိုပါ တစ်ပါးတည်း လာခေါ်သွားလေတော့သည်...... အိမ်သို့လည်းရောက်ရော မင်းပိုင်ခက သူ့၏ အဖေ ဦးမင်းသိန်းကျော်နဲ့ မိတ်ဆက်ပေးလေသည်....
" ဒယ်ဒီ ဒါကသားခေါ်လာတဲ့ ဝန်ထမ်းအသစ်....ဒေါ်စိုး နေရာမှာလုပ်ဖို့ "
" အေးပါကွာ သားအတွက် အဆင်ပြေတယ်ဆို ပြီးတာပါပဲ... ငါ့သားခေါ်လာမှ တော့ စိတ်ချ ရမှာပါ..... "
မင်းပိုင်ခလည်း ဖအေဖြစ်သူက ခွင့်ပြုသဖြင့် မီးဖိုခန်းနဲ့နီးတဲ့ အခန်းတစ်ခုထဲမှာ နေရာပေးလိုက်လေသည်....
" ကို လောလောဆယ် ဒီမှာနေအုံးနော်.... နောက်တော့ ညီနဲ့အတူတူ အမြဲတမ်းနေနိုင်အောင် ကိုကျိုးစားပါ့မယ်...... "
ဒီလိုနဲ့ မိုးစက်လည်း မနက်ခင်းစာ နှင့် ညနေစာကို နေ့တိုင်းပြင်ပေးရလေသည်.... နေ့လည်စာကိုတော့ ကြုံသလိုသာ အပြင်မှာ စားကြလေတော့ အထူးတလည်ချက်ပေးဖို့မလို....
" ဦးတို့လည်း မောင်မိုးစက်ရဲ့ လက်ရာကို စားပြီး အခြားလက်ရာ မစားချင်တော့ဘူးဟေ့....ဒေါ်စိုး ချက်တာထက်တောင် ကောင်းသေးတယ်.... "
" အဲ့လိုဆို နေ့လည်စာပါ လာစားပါလားဦးရ ကျွတော် ဒီ့ထက်ကောင်းအောင်ချက် ကျွေးပါ့မယ် "
" စားချင်တာပေါ့ကွာ ဦးရဲ့ အလုပ်တွေက ဦးမရှိလို့ မဖြစ်သေးဘူးကွ... မင်းညီ ပိုင်ခကဒါတောင် တစ်ချို့တစ်ဝက် လုပ်ပေးနေလို့.......မောင်မိုးစက် တစ်ခါတည်းဝင်စားလိုက်လေ လာပါ ကွ... "
" ဟုတ်သားပဲ ကိုရ တစ်ခါတည်းစားပါလားလာပါ "
"နေ ပါစေ ကိုပြီးမှ စားတော့မယ် "
" အာမရပါဘူးဗျာ လာစား ဆိုစားနော် "
မင်းပိုင်ခမှာ အ ပြင်မှာ လူကြီးဆန်ရသလောက် အိမ်မှာတော့ ခလေးဆိုးလေးပါပဲ.... တကယ်လည်း ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ ဖခင်၏ လုပ်ငန်းတွေကို ဦးဆောင်နေရသူ ခလေးသာသာ အရွယ်........နောက်ဆုံးတော့လည်း....မိုးစက် ထမင်းဝိုင်းသို့ဝင်ကာ အတူတူ စားရလေတော့သည်.......
......တစ်ရက်တော့ မင်းပိုင်ခ အလုပ်က ပြန်လာတာ အတော်လေး မိုးချုပ် နေလေသည်.... အရက်တွေကလည်းမူးလာလေသည်.... ဦးမင်းသိန်းကျော်ကတော့ စောစော စီးစီး အိပ်သွားလေတော့သည်....
" ဟာညီ ပိုင်ခ. သတိထားအုံးလေကွာ.... အရက်တွေသောက်လာတာကိုးးး နံစော်နေတာပဲကွာ "
" အေ့... အချစ်ဆုံး .. ညီမမူးသေးဝူး.....ညီသောက်အုံးမှာ... အေ့ "
" လာပါ ညီရာ... အိပ်ရ အောင်နော် ကိုအခန်းထဲလိုက်ပို့ပေးမယ် "
အခန်းထဲရောက်တော့.... ပိုင်ခကို ကုတင်ပေါ်သို့ တင်လိုက်ပြီး...... ဖိနပ်ချွတ် ...အဝတ်တွေလဲပေးပြီး.... ပြန်လှည့်အ ထွက်......
" ဟာ ညီလွှတ်လေ ကို့ကို... ညီမူးနေတာ..... အိပ်တော့နော်.... ဦးလေးလည်း ဟိုဘက်ခန်းမှာ အိပ်နေတာ..... နိုးသွားလို့ သိသွားရင်မကောင်းဘူး"
မိုးစက်၏ ပြောစကားကို နားမထောင်ဘဲ ပိုင်ခမှာ မိုးစက်၏ လည်ပင်းနှင့် နှုတ်ခမ်းတွေကိုနမ်းကာ..... အငမ်းမရ....ကြမ်းရှရှ အနမ်းတွေကို ပေးနေလေသည်...
" အ့ ညီ နောက်နေ့မှ လုပ်ကွာ... ခုအိပ်တော့ နော် ကိုသွားပါရစေ"
" မရဝူး ဗျာ ခုပဲ လိုးမှာ ထန်နေပြီ ကိုရ.... ဒီမှာလည်းကိုင်ကြည့်အုံး "
ပိုင်ခ ၏ လီးမှာ တောင်နေတာမှ သံချောင်း အရှုံးပေးရလေသည်.....မိုးစက်လည်း ယောက်ကျားချင်း ဖြစ်သည့်အတွက် ထုလိုက်မှ တောင်တာ ကျမည်ကို သိနေသည့်အတွက်.....ပိုင်ခ၏ ပုဆိုးကို လှန်ကာ လီးကိုကိုင်ပြီး စုပ်ပေးလိုက်လေသည်...
" ပြွတ် ပလွတ် ပြွတ် ပြစ် "
" ပြွတ် ပြစ် ပလွတ်"
" အားးး ဟားးးး အငှးးးး "
မူးနေသော်လည်း အသွေးအသားက. ထူးကဲသည့်အရသာကို ခံစားမိနေသောကြောင့် ပိုင်ခ ငြီးနေမိလေသည်......
ခနနေတော့ မိုးစက်လည်း ပိုင်ခ၏အပေါ်သို့ ခွထိုင်လိုက်လေရာ ပိုင်ခ၏ လီးနဲ့တေ့ပြီး ထိုင်ချလိုက်လေသည်..
" ဗြစ် ဗရစ် ဗြွတ် ဗြစ် ဗြီ"
"အ့ အားး အ့ အားးး "
မိုးစက်လည်း ခပ်တိုးတိုးသာ ငြီးနေပြီး ခပ်မြန်မြန် ပင် စောင့်ချပေးနေလေသည်....
ချစ်ရသူ ပိုင်ခ အမြန်ကျေနပ်အောင် ဆောင့်လိုးလိုး ပေးနေရသော်လည်း မိုးစက်ကိုတိုင်လည်း .....ကောင်းနေပြီဖြစ်၍ ......တစ်ချက်ချင်းကို မနားတမ်း ဖိကာ ဆောင့်ချပေးနေလေသည်....
" အ့ အားးး အားးး ကောင်းလိုက်တာ ညီရာ..... အားး ညီ့ကို အကို ရူးမတက်ချစ်မိနေပါပြီ.... ညီ့ရဲ့ အချစ်တွေကို ကို အသိအမှတ်ပြုပါပြီ..... အ့ အားးးအ့ "
မူးနေသောကြောင့် ပိုင်ခလည်း အတော်နဲ့ မပြီး ဘဲ ၄၅မိနစ်လောက်နေတော့မှ အကြောတွေ တောင့်တင်းလာပြီး မိုးစက်၏ ဖင်ထဲသို့ လရည်တွေက များပြားစွာ ဝင်လာလေတော့သည်......
မိုးစက်လည်း ထန်နေပြီဖြစ်လေရာ..... ပိုင်ခ၏ မျက်နှာနားမှာ လီးကိုကိုင်ကာ ဂွင်းထုလိုက်ပြီး... ခနနေတော့ ထွက်လာတဲ့ လရည်တွေကို ပိုင်ခရဲ့ ပါးစပ်ဖြဲကာ... ထည့်ပြီး အခန်းသို့ပြန်ကာ အိပ်နေလေတော့သည်........
မိုးစက်ဦး ...ပိုင်ခအခန်းထဲက အထွက် လူရိပ်လိုလို ရိပ်ခနဲ တေ့်လိုက်သည်... သို့ပေမဲ့ ကြောင်ပြေးသွားတာပဲဟု တွေးကာ နေလိုက်လေသည်....
မနက်မိုးလင်းတော့......
" သား ပိုင်ခ. ဒယ်ဒီ ပြောစရာရှိတယ် သားကို အပြင်ထွက်ရင် ဆိုင်တစ်ဆိုင်ဆိုင် ကို ဝင်လိုက် "
" အိမ်မှာ ပြောလို့မရဘူးလား ဒယ်ဒီရ"
" မရဘူးကွ ရောက်တော့ပြောပြမယ် "
ဒီလိုနဲ့ အအေးဆိုင်မှာ ထိုင်လိုက်လေသည်..
" ဒယ်ဒီပြောလေ "
" အေး ဒယ်ဒီ တိုတိုနဲ့ လိုရင်းပဲ ပြောမယ်.... သားနဲ့မောင်မိုးစက်ညက ဖြစ်နေတာ ဒယ်ဒီတွေ့လိုက်တယ်..... သားတို့က ဘာတွေလည်း.....သားမှန်မှန်ဖြေပါ... ဒယ်ဒီက... ခေတ်အမြင်ရှိတဲ့ အဖေပါကွ ငါ့သားရွေးချယ်တာကို ဒယ်ဒီ ခွင့်ပြုပေးမှာပါ.."
" ဒယ်ဒီ ထင်တာ မှန်ပါတယ်..... သားနဲ့ အကိုနဲ့က. ချစ်သူတွေပါ... သားတို့ကို မခွဲပါနဲ့နော်........ "
"မခွဲပါဘူးသားရယ်.... ဒါပေမဲ့ ...ဥပဒေက တရားမဝင်တဲ့အတွက်....ဒယ်ဒီ့ ရှေ့နေကို ခေါ်ပြီး..... အိမ်မှာပဲ အသိအမှတ်ပြုပွဲလေးလုပ်ရင်ကောင်းမယ်.... သားသူငယ်ချင်းတွေနဲ့.... သားရဲ့ လုပ်ငန်းပါတနာတွေကြားမှာ သား တရားဝင်ချပြပြီး နေရဲရဲ့လား "
"ဝမ်းသာလိုက်တာ ဒယ်ဒီရာ.... သားတို့ မခွဲမခွာ ချစ်သွားပါ့မယ် "
ပိုင်ခလည်း ဦးမင်းသိန်းကျော်ကိုဖက်ကာ ဝမ်းသာမျက်ရည်တွေကျနေလေတော့သည်.....
ဒီလိုနဲ့ ရှေ့နေရှေ့မှာ လက်မှတ်ထိုးပြီး... ဦးမင်းသိန်းကျော်ကို ကန်တော့လေသည်....
" ကဲ ဒီလင်နဲ့ ဒီမယား...... အဲဟုတ်သေးပါဘူး...... ယောက်ကျားနှစ်ယောက်ဆိုတော့.... ဒီလင်နဲ့ ဒီလင် အိုအောင်မင်းအောင် ပေါင်းရပါစေကွာ ".....
ညဘက် ဧည့်ခံပွဲ ခြံထဲမှာပင် ပြုလုပ်လေရာ.... အနောက်တိုင်းဝတ်စုံ အဖြူကို ဆင်တူဝတ်ထားလေရာ.... မြင့်မားသောအရပ် ...ချောမောသော ရုပ်ရည်များနှင့် လိုက်ဖက်စွာ....... ချစ်ရသူနှစ်ဦးမှာလည်း ပျော်မြူးနေကြသည်.....
" ကဲ congratulations. ကိုမင်းသိန်းကျော် ခင်ဗျားက သားမွေးပြီး သားမက်ရတာ နဲတဲ့ကုသိုလ် လားဗျ "
"ကံပေါ့ဗျာ စီမံလာတော့လည်း အလိုက်သင့်ပေါ့.... ကဲ ချီးယားး...သောက်ဦးဗျာ"
မင်းပိုင်ခ. ဖအေဖြစ်သူကိုကြည့်ပြီး စိတ်မကောင်းတော့ဖြစ်မိသည်....သူလည်းရှက်ရှာမှာပဲလေ... သို့ပေမဲ့ အပြုံးတွေဝေဆာအောင် ပြုံးကာ ရဲရဲရင့်ရင့်နဲ့ ဧည့်ခံနိုင်လေသည်..... ကျေးဇူးပါ ဒယ်ဒီရယ်..... ဟု တီးတိုးရေရွတ်မိလေသည်.......... ..........
" ပျော်လား ကို "
" ပျော်တာပေါ့ ညီရ. အကို့မှာ ဒီလိုနေ့မျိုး ရောက်လာပါ့မလားလို့ စိုးရိမ်လိုက်ရတာ "
ဒီလိုနဲ့ ဧည့်ခံပွဲအပြီး ပင်ပန်းနေသဖြင့် နှစ်ဦးလုံး ရေချိုးကာ.... မဂ်လာ ကုတင် ပေါ်သို့ ချစ်ရည်လူးရန် အဆင်သင့်ဖြစ်နေလေပြီ...........
" ပြွတ် ပြွတ် ပြစ် ပြွတ် "
"အား ကိုရာ နို့စို့တာ ကောင်းလိုက်တာ ညီလေ ကိုနို့စို့ပေးတာ ကိုအရမ်းကြိုက်တယ်... အားးဟားး အင်းး"
မိုးစက်လည်း..... ပိုင်ခ ရဲ့ ချက်နဲ့ ဗိုက်သားတစ်လျေဗာက်ကို နမ်းကာ...... ပိုင်ခရဲ့ လမွှေး အုံကြီးကို နမ်းအိတော့လည်း.... ယစ်မူးစွာ နမ်းရိုက်မိသည်....
" အားး ညီ့လမွှေး အနံ့ကမွှေးလိုက်တာကွာ..... ကို့ကို ပိုပြီး ထန်စေတယ် "
မိုးစက်ဦးလည်း ပိုင်ခ၏ လီးကို ပိုင်ကာ အားပါးတရ စုပ်ပေးနေမိသည်...... မဂ်လာဦးည ဖြစ်၍လားမသိ.... အစုပ်ခံရသူရော.... စုပ်ပေးသူပါ..... အကောင်းကြီး ကောင်းနေလေသည်........
" ပလွတ် ပြွတ် ပြစ် ပြွတ် " .
"အားးးဟားးး အ့ အားးး ကောင်းတယ်ကိုရာ စုပ် ပေး ဟုတ်ပြီ စုပ် ပေး "
ခနနေတော့ မိုးစက်က မင်းပိုင်ခကို ပေါင်နှစ်ချောင်း ထောင်ဖြဲကာ လီးနဲ့တေ့ကာ ဆောင့်လိုးလေတော့သည်...
" ဗြိ ဗြစ် ဗရစ် ဗြစ် "
"ဖက် ဖက် ဖွတ် ဖက် "
" အားးး အ့ အားဟားးးး ကောင်းလိုက်တာ ကိုရာ..... ကို့လီးဝင်လာပြီ ညီ့ဖင်ထဲ "
မိုးစက်လည်း ချစ်ရသူ၏ အော်သံကြောင့် ဖီးပိုတက်ကာ....... တရစပ် ဆောင့်လိုးလေတော့သည်........
ခနနေတော့........ လရည်တွေက ပိုင်ခရဲ့ ဖင်ထဲမှာ ပြည့်လျှံစွာ နေရာယူနေသည်...
ပိုင်ခလည်း မိုးစက်၏ ပါးစပ်ထဲကို လီးထည့်ကာ......... ဆောင့်ဆောင့်လိုးပြီး သုတ်ရည်ကို ထုတ်လိုက်လေသည်.....
" ညီ ပြီးပြီလား ကို့ကို မလိုးတော့ဘူးလား...."
"ဒီညက မဂ်လာဦးညမို့လို့ ကို့ကိုအရမ်းချစ်လို့ ယောက်ျားနေရာပေးလိုက်တာ..နောက်နေ့တွေဆို အလွတ်မပေးဘူးနော် ပြန်လိုးမှာကို့ကို"
" ဟုတ်ပါပြီဗျာ....အဲ့ဒါကြောင့် ကိုက ဟောဒီ ချစ်သူလေးကို ချစ်ရတာ "
မနက်ရောက်တော့..... မနက်စာကို မိုးစက်ကပဲ စောစောထပြင်ပေးလေရာ....
" သားရေဒယ်ဒီတို့တော့ထမင်းချက် တစ်ယောက် ခေါ်မှ ဖြစ်မယ်ဟေ့ မောင်မိုးစက်က မိသားစုဖြစ်နေပြီဆိုတော့ ဒါတွေ ခိုင်းလို့မသင့်တော်ဘူး "
" ရပါတယ်ဦးရယ်.... ကျွတော်လည်းအားနေတာပဲဟာကို "
ထိုစဥ် ...ဦးမင်းသိန်းကျော်က မိုးစက်ဦးရဲ့ လက်က လက်စွပ်လေးကို အာရုံရောက်သွားပြီး...........
" နေ နေပါအုံး မောင်မိုးစက်ရဲ့ ဒီလက်စွပ်လေးက. ဘယ်ကရတာလည်းကွ "
" သြော် ဒါက မေမေ မသေခင်ကပေးခဲ့တာ... ကျွတော့်အဖေ အရင်းက ပေးခဲ့တာတဲ့.... ဖေဖေတို့ကကျွတော့်ကို မွေးပြီး ပဲခူးတိုင်းထဲက ရွာလေးတစ်ရွာမှာ ထားခဲ့ကြတာ.... လာခေါ်မယ်ပြောပြီးလာမခေါ်ခဲ့ပါဘူး...... အမှန်တော့ မေမေ့ကို..... ဒီလက်စွပ်ပေးခဲ့တဲ့ ကျွတော့်အဖေ က လက်စွပ်ကို ရောင်းပြီး သုံးခိုင်းတာ.... မေမေက တစ်ချိန်အသုံးလိုလာမှာပဲဆိုပြီး....... သိမ်းထားပြီး မသေခင်ပေးသွားခဲ့တာ ...."
မိုးစက်ပြောနေစဥ်မှာပင် ဦးမင်းသိန်းကျော်၏ မျက်ဝန်းမှ မျက်ရည်တွေက ကျနေလေသည်......
" သားး သားးး ဖေဖေ့သားကို ပြန်တွေ့ပြီ "
မင်းပိုင်ခက နားမလည်စွာ မေးလိုက်သည်.
" ဒယ်ဒီ ဘာတွေလည်းသားဘာမှ နားမလည်တော့ဘူးးး.." .
" ဒယ်ဒီ ရှင်းပြပါ့မယ်...... လွန်ခဲ့တဲ့ ၂၆နှစ်က ပဲခူးတိုင်းက ရွာတစ်ရွာမှာ ဟောဒီ မိုးစက်လေးရဲ့ အမေနဲ့ အဖေက. တောင်ငူက သူ့အမေရဲ့ မွေးနေ့ကို အသွား... လမ်းမှာဗိုက်နာလို့ မွေးခဲ့ရတယ်.... မိခင်ဖြစ်သူက.... မိးတွင်းထဲမှာဆုံးသွားတယ်.... ဒယ်ဒီလည်းပြန်လာခေါ်မယ်ပြောပြီးထားခဲ့လိုက်တာ ....နောက်တော့ ပြန်သွားခေါ်တော့ ရွာမီးလောင်လို့ ပြေးကြတာ ဘယ်တွေရောက်မှန်းမသိဘူးလို့ ပြောလို့ လက်လျှော့ပြီးပြန်လာခဲ့ရတယ်..... ဒီမှာလေ သားရဲ့ သားလက်စွပ်နဲ့.....ဖေဖေ့လက်စွပ် အတူတူပဲ...... သားလက်မှာဝတ်ထားတာက..... သားအမေရဲ့ လက်စွပ်ပေါ့ "
" ဖေဖေ ရာ သားမှ မတွေ့ရတော့ဘူးလို့ထင်ထားတာ....... "
သားအဖ နှစ်ယောက် အလွမ်းသယ်နေ ကြစဥ် မင်းပိုင်ခကတော့ ငိုပြီး ပြေးထွက်သွားလေသည်....
" ဒါ ဒါဆို သားက. အကိုနဲ့ ..... ဟင့်အင်း သားရှက်တယ်.... အီးးးဟီးးး ဟီးးး"
" ဟာ သားငယ် လုပ် လုပ်ပါအုံး သားကြီးရ. လိုက်ရအောင် "
" ညီ ညီ နေအုံးးး "
မင်းပိုင်ခမှာ ကန်တော်ကြီးထဲထိ မောင်းလာပြီး ကားကို တစ်နေရာမှ ရပ်ကာ ငိုနေလေတော့သည်.....
" အီး ဟီးး ဟီး ငါ့ ငါ့ဘဝက ဘယ်လိုလည်းကွာ.....ငါ့အချစ်ဆုံး ချစ်သူက ငည့အကိုတဲ့လားးကွာ.... "
ထိုစဥ် ဦးမင်းသိန်းကျော်နဲ့ မိုးစက်ဦးတို့ပါရောက်လာလေရာ.....
" သားငယ်ရာ... ဒါငိုစရာမှ မဟုတ်တာ.... ဝမ်းသာစရာလေ "
" ဒယ်ဒီ သားတို့ရ ခွေးမျိုးတွေ ဖြစ်ကုန်ပြီလေ "
" မဖြစ်ပါဘူးသားရယ်..... အဖေတူပေမဲ့ အမေကွဲပါသေးတယ်..... တစ်မအေစီ မွေးမှတော့ တွေးလိုက်ရင် ဘာမှ အတော်လည်း ရနေတာပဲလေ .....အခု သားတို့ အခြေအနေကရော နောက်ပြန်လှည့်လို့ရတော့လို့လား "
" ဟုတ်ပါတယ် ညီရာ..... ကို့ကို ညီက အကိုအရင်းလိုမြင်နေလို့လား"
" အဲ့လိုတော့ မမြင်ပါဘူး.... ရုတ်တစ်ရက် သိလိုက်ရတော့ စိတ်လှုပ်ရှားသွားလို့ပါ "
" ကဲပါ ဒယ်ဒီ့မှာ သားနှစ်ယောက်ရတာ အရမ်းပျော်တယ်ကွာ လာ ပြန်ကြစို့......
........
နောက်ရက်တွင်.....မိုးစက်ဦးက...... သူ့ရွာသို့ ခနပြန်ချင်တယ် ပြောသဖြင့် မင်းပိုင်ခက လိုက်ပို့ရလေသည်....
ရွာသို့ရောက်တော့...... ဖိုးဝ က အပြေးအလွှား လာကြိုလေသည်....
" မိုးစက် နေနိုင်လိုက်တာကွာ.... ခုမှ ပြန်လာတယ် မင်းကွာ "
မိုးစက်အနောက်က. မင်းပိုင်ခကို တွေ့တော့...
" သူက ကော ဘယ်သူလည်းကွ "
" ဒါက ငါ့ချစ်သူ ငါတို့ လက်ထပ်ပြီးကြပြီ"
ဖိုးဝ၏ မျက်နှာ ကွက်ခနဲ ပျက်သွားသော်လည်း ဟန်ဆောင်အပြုံးဖြင့် ဧည့်ခံလေသည်....
" အေးအေးး လာကြ ကွာ လာညီလေး"
" ငါ သာဒွန်း ကိစ္စသိချင်လို့ကွ "
" အေး သာဒွန်း ကတော့ သနားစရာပါကွာ...... မင်းကိုတော့ အတော်ချစ်ရှာတာကွ...... သူမသေဘူးကွ မင်းပုလင်းနဲ့ရိုက်ခဲ့တာ..... သူရဲကိုလည်းမတိုင်ခဲ့ဘူး....ငါ့ကို မဒိန်းကျင့်တဲ့ကိစ္စကြောင့် မင်းက သူ့တပည့်တွေကို အချင်းချင်း ပြန်လိုးခိုင်းခဲ့တာလေ....အဲ့ဒါကို သူ့တပည့်တွေက ငြိုးထားပြီး.....အင်းထဲကို လှေနဲ့ လိုက်စစ်နေတုန်း လှော်တက်နဲ့ ရိုက်ချ သတ်ပြစ်တာကွ...... အဲ့ကောင်တွေလည်း နယ်စပ်ကို ပြေးကြတာ ဘယ်ရောက်မှန်းတောင်မသိဘူး..... သူမသေခင်ရက်ပိုင်းအလိုထိ..... မင်းရွာက ထွက်သွားရတာ သူ့ကြောင့်ဆိုပြီး.... သူက အရမ်းပူဆွေးနေခဲ့ရတာ..... တစ်ရွာလုံးကမုန်းတာခံရတဲ့ သာဒွန်းကို အကုန်လုံးကလည်း သနားကြပေါ့ကွာ..... နောက်ဆုံးတော့ အချစ်ကြမ်းသမားကြီး.... ခေတ်သစ်မင်းဒသကြီး ကိုသာဒွန်း... သေသွားတာ ဘယ်သူမှ မသိလိုက်ကြပါဘူးကွာ"
မိုးစက်လည်း အဖေဖြစ်သူက အရက်သောက်လို့ဆုံး....အကိုနှစ်ယောက်ကလည်း အဖမ်းခံရနဲ့ ကြားရနဲ့ အမဂ်လာသတင်းတွေကြောင့် ......ညပင်မအိပ်တော့ပဲ နေ့ချင်းပင် ရန်ကုန်သို့ ပြန်လာခဲ့လေတော့သည်......
.....ကားအနောက်ကနေ မိုးစက်တို့ ကားဝေးသွားသည်အထိ လက်ပြကာကျန်ခဲ့လေတော့သည်... သံယောဇဥ် လက်ကျန် မျက်ရည်တွေနဲ့ ဖိုးဝကတော့ တစ်နေ့နေ့တော့ မိုးစက်နဲ့သူ၏ ဇာတ်ပေါင်းခန်းက ရောက်လာမည်ဟု မျှော်လင့်ခဲ့တာ ခုတော့ .....ပျက်စီးခဲ့လေပြီ.....
" ကို့ ဘဝမှာ အမုန်းဆုံး လူတွေ ဖြစ်ပေမဲ့.... သူတို့အခုလို ဇာတ်သိမ်းခဲ့ကြတော့လည်း ကိုစိတ်မကောင်းဘူး ညီရာ"
" ကိုရယ် ဘာမှ စိတ်မကောင်း မဖြစ်နဲ့.... သေသူကလည်းနောက်ဘဝမှာဘဝသစ်နဲ့ ပျော်နိုင်မှာဖြစ်သလို....ထောင်ထဲက အကိုတွေလည်း ပြန်လွတ်လာရင် ဘဝအသစ်နဲ့ သင်ခန်းစာတွေရပြီး လိမ်မာလာမှာပါ..... ကိုဖိုးဝလည်း... အချိန်တန်ရင် သင့်တော်တဲ့သူတွေ့မှာပါကိုရ..... အငိုပြီးရင် အရီအပြူံးတွေလာရစမြဲပါကိုရယ်....လောလောဆယ်သူတို့ကို.... ရောင်နီလာတော့မဲ့ အလင်းတန်းလေးတွေလို့ တင်စားကြရင် မကောင်းဘူးလားးး"
" ညီက အရမ်းစကားတက်တာပဲ "
" အဲ့ဒါကို့ရဲ့ အချစ်တွေကြောင့်လေ"
ပြီးပါပြီ..........
---------------------------------------------
မှတ်ချက်။ ။ ထန်ပြီး ထုပါ.. အတုမယူပါနှင့်😁
<Zawgyi>
ေရာင္နီလာမဲ့အလင္းတန္း
အပိုင္း - ၂(ဇာတ္သိမ္း)
#Credit ; M.Y.S
~~~~~~~~
မိုးစက္ဦးလည္း လက္ထဲပါတဲ့ ေငြေသာင္းဂဏန္း ေလးနဲ႔ လြယ္အိတ္တစ္လုံးလြယ္ၿပီး ထြက္လာလိုက္တာ.... ဘယ္သြားလို႔သြားရမွန္းမသိ ......ရြာကေန ကားလမ္းမေပၚသို႔ သုတ္ေျခတင္ ေျပးကာ ေတြ႕တဲ့ ရန္ကုန္-ပဲဲခူး ကားကို ဆက္စီးလာေလသည္......လွည္းကူးေရာက္ေတာ့ ကားကဘီးေပါက္ေလေတာ့.... ybs 37စီးလာလိုက္ေတာ့ ကမ္းနားလမ္း အထိ ေရာက္လာေလရာ..... တစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးေတာ့ ဘယ္သြားလို႔သြားရမွန္းမသိ..... ဗိုလ္တစ္ေထာင္ဘုရား ကသိပ္မေဝးဟု ၾကားေတာ့ ဘုရားသို႔သြားရန္ ကားလမ္းကူး ဖို႔ ရြယ္လိုက္စဥ္.....
" ကြၽီ ....ကြၽိ ဟာ...ဘယ္လိုလမ္းကူးေနတာလည္းကြ.... ဒါကားေနာ္ တိုက္ရင္ေသတက္တယ္ "
မိုးစက္ကလည္းတစ္ခြန္းမခံ ျပန္ေျပာေလသည္....
" ေအာင္မာ က်ဳပ္က ေျခေထာက္နဲ႔ ေလွ်ာက္ေနရတာဗ် ခင္ဗ်ားက ကိုယ္ပိုင္ကားစီးေနတာ ေသခ်ာၾကည့္ေပါ႔ဗ်...."
မိုးစက္လည္း ရန္ျပန္ေတြ႕လိုက္ၿပီး ပါးစပ္က ပြစိ ပြစိေျပာေနေလေတာ့ ..
" ကဲပါ ပြစိ ပြစိ လုပ္မေနနဲ႔ ဘယ္နားနာသြားေသးလည္း .....လာ ကြၽေတာ္ ေဆးခန္းလိုက္ပို႔ေပးမယ္.... "
" မလိုပါဘူး ကိုယ့္ဖာသာ သြားမယ္ "
မိုးစက္ဦးလည္း မာန ႀကီး တစ္ခြဲသားနဲ႔ေျပာလိုက္ၿပီးမွ ဒူးက အေတာ္ေလးနာေနေတာ့ ျပန္လဲက်သြားေလသည္....
" အားး အ့ ဒူးကနာလိုက်တာ.."
" ကဲပါဗ်ာ မာနႀကီးမေနပါနဲ႔ ထလည္းမထႏိုင္ပဲနဲ႔ကို.... ေဆးခန္းသြားရေအာင္ပါ"
မိုးစက္ဦးလည္း တကယ္နာေနသျဖင့္ ျငင္းမေနေတာ့ဘဲ ေခၚရာသို႔လိုကိသြားေလေတာ့သည္.... ေဆးခန္းသို႔ေရာက္ေတာ့ လည္း အဆစ္လြဲကာ ပြန္းပဲ့တဲ့ေနရာေတြကို ေဆးထည့္ ပတ္တီးစည္းကာ ျပန္လညခဲ့ေလသည္.....
" ကဲ ကြၽေတာ္ ဘယ္ကို လိုက္ပို႔ေပးရမလည္း အိမ္ကဘယ္မွာလည္း"
" ငါ႔မွာအိမ္မရွိဘူး ငါက ပဲခူးတိုင္းရဲ႕ အစြန္ ရြာေလးမွာ ေနတာ ျပသနာတစ္ခုျဖစ္လို႔ ထြက္ေျပးလာတာ....ငါ႔ကို လမ္းေဘးမွာပဲ ခ်ေပးခဲ့ "
" အာ အဲ့လိုေတာ့ ဘယ္ျဖစ္မလည္း ခင္ဗ်ားက အခု ဒဏ္ရာႀကီးနဲ႔ က်ဳပ္နဲ႔လည္း မကင္းဘူးဆိုေတာ့ တာဝန္ရွိတယ္..... ဒီလိုလုပ္ဗ်ာ..... က်ဳပ္ပိုင္တဲ့ ဆန္ပြဲ႐ုံလုပ္ငန္းရွိတယ္.... အဲ့ဒီက ဝန္ထမ္းလိုင္းခန္းမွာ ေနေပါ႔ ေလာေလာဆယ္..... ဒဏ္ရာသက္သာလို႔ အလုပ္လုပ္ခ်င္လဲ ရတယ္ေလ...... "
" အင္း အဲ့လိုပဲ လုပ္ရေတာ့မွာေပါ႔..... ေၾသာ္ ဒါနဲ႔ မင္းနာမည္ ဘယ္လိုေခၚလည္း.... ငါ႔နာမည္က. မိုးစက္ဦး"
" ကြၽေတာ့္နာမည္.... မင္းပိုင္ခ...."
ဝန္ထမ္းလိုင္းခန္း ေရာက္ေတာ့ ဝန္ထမ္းေတြနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးကာ ျပဳစုေပးရန္ မွာထားၿပီး မင္းပိုင္ခ. ျပန္သြားေလေတာ့သည္.........
" ကဲ ကြၽေတာ္ျပန္အုံးမယ္.... ကိုမိုးစက္... ကြၽေတာ္ အကုန္လုံးကို မွာထားခဲ့တယ္.... လိုအပ္တာ ခိုင္းလို႔ရတယ္ေနာ္ "
" ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေနာ္ "
" ရပါတယ္ဗ်ာ ကြၽေတာ့္ကားနဲ႔ တိုက္မိတာပဲ ဒီေလာက္ေတာ့ လုပ္ေပးရမွာေပါ႔"
မင္းပိုင္ခ လည္း ျပန္သြားေရာ မိုးစက္အနားကို လူေတြ အုံခါကာ ဟိုေမးဒီေမး မိတ္ဆက္ၾက စကားေျပာၾကနဲ႔ ဝန္ထမ္း အေတာ္မ်ား မ်ားနဲ႔ ခင္သြားေလေတာ့သည္.....အခန္းငယ္ေလးေတြ ကန္႔ထားရသည္ျဖစ္ေလရာ..... မိုးစက္နဲ႔ အတူေနမဲ့ အေဖာ္က. မိုးစက္နဲ႔ အသက္ ရြယ္တူ စိုးလြင္ ျဖစ္ေလသည္..... စိုးလြင္က အသားက ညိဳတာထက္နဲနဲ ပိုေသာ အသားအေရရွိကာ...... ခႏၶာကို က်စ္လစ္ကာ.... ကုလားမင္းသားလိုပုံစံမ်ိဳး ျဖစ္ေလသည္......
" ကိုစိုးလြင္ တို႔ ဒီမွာ လုပ္တာ တစ္ေန႔ဘယ္ေလာက္ရလည္း.... "
" အင္း ၈ေထာင္ တစ္ေသာင္းေတာ့ ရပါတယ္..... ကိုယ့္ဟာကို ဝယ္စား အျခားအပိုဝယ္တာနဲ႔ဆိုေတာ့ သိပ္ေတာ့မက်န္ဘူး "
" အဲ့ေတာ့ နယ္မွာ က်န္ခဲ့တဲ့ မိဘေတြကို ဘယိေထာက္ပံ့ေပးႏိုင္မလည္းေနာ္ "
" ဒီလိုပဲ အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္ရတာပါပဲ ဗ်ာ..... ကြၽေတာ္တို႔မွာ အျခားအလုပ္ရွိေသးတယ္ေလ.... ဒီလိုင္းခန္းထဲက အားလုံးနီးပါးလုပ္ၾကတယ္.... ေန႔တိုင္းေတာ့မဟုတ္ဘူးေပါ႔.... "
" ဘာအလုပ္လည္း ကြၽေတာ္လည္းလုပ္ခ်င္တယ္ "
" အင္း မိုးစက္ ေနေကာင္းေတာ့ သင္လည္းသင္ေပးမယ္..... ေခၚလည္းသြားမယ္...ဟုတ္ၿပီလား "
ဒီလိုနဲ႔ပဲ ၂ပတ္ေလာက္ၾကာေတာ့ မိုးစက္လည္း အေကာင္း ပကတိ ျဖစ္ေနေလၿပီ ........ အလုပ္သိမ္းလို႔ ညေနခင္း အေဆာင္ျပန္လာ ေရမိုးခ်ိဳး ထမင္းစားေနတဲ့ စိုးလြင္ အနားမွာ ထိုင္ကာ.....
" ကိုစိုးလြင္ ကြၽေတာ့္ကို အလုပ္အတြက္သင္ေပးမယ္ဆို"
" မေနာက္ပါနဲ႔ဗ်ာ ဆန္ပြဲ႐ုံမွာ ဆန္အိတ္ထမ္းရတာကို ဘယ္သူက အေရးတႀကီး သင္ၾကလို႔လည္း.... အကိုေလး ပိုင္ခကလည္း ခြင့္ျပဳထားတာပဲ မို႔လား"
"ဟာ အဲ့ဒါက အခ်ိန္မေရြး လုပ္လို႔ရတယ္..အကုန္လုံး အပိုရေအာင္ လုပ္ၾကတာဆို"
" ေၾသာ္ အဲ့ဒါလားးး... ဟုတ္ၿပီ ဒီည သင္ေပးမယ္ "
မိုးစက္လည္း ည၉နာရီ ေက်ာ္ အိပ္ရာဝင္ခဲ့ေလသည္.... စိုးလြင္က ညတိုင္း ေအာင္ခံ ေဘာင္းဘီနဲ႔ အိပ္ေလ့ရွိတာမို႔ မိုးစက္အတြက္ မထူးဆန္းေပးမဲ့.... ယခုညမွာ စိုးလြင္က ေအာက္ခံပါခြၽတ္ေနတာမို႔...
" ကိုစိုးလြင္ ေအာက္ခံခြၽတ္အိပ္မလို႔လား"
" အင္းေလ...မိုးစက္ကို သင္ေပးမလို႔ "
မိုးစက္လည္းဘာမွန္းေတာ့ မသိေသးေပမဲ့ ၿငိမ္ၿပီးၾကည့္ေနလိုက္ေလသည္..... အိပ္ရာထဲလည္း ဝင္လာေရာ .......စိုးလြင္က မိုးစက္ဦးကို.... ခႏၶာကိုယ္ အႏွံ႔ နမ္းရႈိက္ကာ.... ပြတ္သပ္ၿပီး.....မိုးစက္ရဲ႕ လီးကို ကိုင္ကာ စြေပးေလသည္..... မိုးစက္လည္း.... ဘာလုပ္တာလည္းဟု ေမးဖို႔ပင္ ခြန္အားမရွိေတာ့ေလာက္ေအာင္ေကာင္းေနၿပီ ျဖစ္ေလရာ.... စိုးလြင္ရဲ႕ အနမ္းေတြကို ျပန္လည္ တုံ႔ျပန္ လာေလသည္..... စိုးလြင္လည္း..... မိုးစက္ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္အႏွံ႔ပြတ္သပ္ကာ .....ေအာက္သို႔ တျဖည္းျဖည္း ေလွ်ာ သြားၿပီး.....မိုးစက္ရဲ႕ လီးကို ကိုင္ကာ စုပ္ေပးေလသည္.....
" ႁပြတ္ ပလြတ္ ႁပြစ္ "
" အားး ရွီးး အင္းး ဟင္းး ေကာင္းလိုက္တာ ကိုစိုးလြင္ရာ "
စိုးလြင္ အလုပ္ဘာဆိုတာေတာ့ မိုးစက္မသိေသးေပမဲ့... လီးအစုပ္ခံရတာေတာ့ အေတာ္ေလးေကာင္းေန ၿပီ ျဖစ္ေလသည္...
" မိုးစက္ ကြၽေတာ့္ကိုလည္း ျပန္စုပ္ေပး"
မိုးစက္လည္း ကာမအရွိန္က တက္ေနၿပီ ျဖစ္ေလရာ.... စိုးလြင္ရဲ႕ လီးကို စုပ္ေပးလိုက္ေလသည္....
" ႁပြတ္ ပလြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္ႁပြတ္ "
ခနၾကာေတာ့ စိုးလြင္ လည္း မိုးစက္၏ လီးကို စုပ္ေပးေနရာမွထလိုက္ၿပီးးး မိုးစက္ရဲ႕....ႏို႔ေတြကို စို႔ကာ လီးကိုလည္း ဖင္ၾကားထဲသို႔ ထည့္ကာ ေနရာယူလိုက္ေလသည္......
" အကို ထည့္လိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္ "
" ျဗစ္ ဗ်ိ ဗ်စ္ "
" အားး ဟားးး အ့ အ့ အင္း လီးက အဆုံးထိကို တန္းဝင္သြားတာပဲ ကိုစိုးလြင္ရာ"
စိုးလြင္လည္းတစ္ခ်က္ခ်င္း ဇိမ္ဆြဲလိုးေပးေနေလရာ..... အရသာက. မိုးစက္အတြက္ ေကာင္းေနေလေတာ့သည္....
" အားး ဟားး လိုး လိုးပါ ကိုစိုးလြင္ရာ ဖိဖိ ၿပီးလိုးးးး.....စိုးလြင္လည္းး တရစပ္ကို လိုးေလရာ..... အခ်က္၂၀ေလာက္ လိုးအၿပီးမွာေတာ့ ... လီးထဲမွ လရည္ေတြက ပန္းထြက္ကာ ၿပီးသြားေလေတာ့သည္.....
" အားးး အ့ လိုးလို႔ေကာင္းလိုက္တာ မိုးစက္ရယ္ "
ေနာက္ရက္တြင္...မိုးစက္က အလုပ္ကို လုပ္ခ်င္ၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္းးး...မင္းပိုင္ခ က ဖုန္းဆက္ၿပီး အလုပ္မခိုင္းရန္ ေျပာထားေသာေၾကာင့္ ဘာမွ မလုပ္ရေပ..
မင္းပိုင္ခလည္း ေန႔လည္ခင္း ဖခင္ျဖစ္သူ ဦးရန္ေနာင္ ၏ ကုမၸဏီ ကေနျပန္အလာ လမ္းႀကဳံလို႔ ပြဲ႐ုံကို ဝင္စစ္ေဆးရင္း .....မိုးစက္၏ အေျခအေန ၾကည့္ရန္ ဝန္ထမ္းေနတဲ့ အိမ္သို႔ လာေလရာ..... အလုပ္သမားအားလုံးက......နယ္က ဆန္အိတ္ေတြ ေရာက္သျဖင့္ ခ်ေနေလရာ... ဘယ္သူမွ မရွိေပ..... မိုးစက္လည္း သူတစ္ေယာက္တည္း ရွိေသာေၾကာင့္ ဘာမွ မဝတ္ဘဲ အိမ္အေနာက္က ေရခ်ိဳးကန္တြင္ ခ်ိဳးေနေလရာ.......
" ဟာ....ကိုမိုးစက္ ေရခ်ိဳးေနတာပါလား....ဘာမွလည္းမပါဘူး"
မင္းပိုင္ခ လည္း ဝတ္လစ္စလစ္နဲ႔ မိုးစက္ကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့. ...ဘာျဖစ္မွန္းမသိ အမည္မသိ ခံစားခ်က္တစ္ခုကို ခံစားလိုက္ရေလသည္....
~~~~~~~~~~
မင္းပိုင္ခလည္း ဟန္မပ်က္ အေရွ႕သို႔ထြက္ကာ ထိုင္ေနလိုက္သည္...ခနေနေတာ့ မိုးစက္လည္း ေရခ်ိဳးၿပီး ျပန္ေရာက္လာေလသည္......
" ဟာ ခင္ဗ်ားေရာက္ေနတာကိုး ...ၾကာၿပီလားေရာက္ေနတာ"
" မၾကာေသးပါဘူး.... ဒါနဲ႔ ကြၽေတာ့္နာမည္မင္းပိုင္ခ ပါေနာ္..... ခင္ဗ်ားမဟုတ္ပါဘူး"
" ကြၽေတာ္က ဘယ္လို ေခၚရမွန္းမသိလို္ပါ..... အသက္ကေရာ "
" ကြၽေတာ့္အသက္ ၂၂ ပါ "
" ကြၽေတာ္က. ၂၆ဆိုေတာ့ မင္းပိုင္ခ ကို ညီလို႔ေခၚမယ္ ေနာ္..... "
" အင္းကြၽေတာ္ကလည္း အကိုလို႔ေခၚမယ္.. ဒါနဲ႔ ဒဏ္ရာေတြ သက္သာရဲ႕လား အကိုရ...က်ေတာ္လည္း မအားလို႔ စိတ္ပူေနတာ"
" သက္သာေနပါၿပီ ညီရ.... အကို အလုပ္လုပ္ေတာ့မယ္ေနာ္ ေနာက္ရက္ဆိုရင္ "
" ဒီအလုပ္က တအားပင္ပန္းတာ..... ဒီလိုလုပ္ပါလား ဒီမွာေနတဲ့သူေတြက နယ္ကလာၾကတာမ်ားတယ္....ပြဲ႐ုံကလည္းဖြင့္ကစဆိုေတာ့ အစားအေသာက္ကို သူတို႔ဖာသာ စီစဥ္ၿပီး စားခိုင္းတာ...... အကိုခ်က္တက္တယ္ဆိုရင္ ...စားဖိုမႈးလုပ္ေပးေလ... သူတို႔တစ္လ ရတဲ့အတိုင္းေပးပါ႔မယ္... okလားးး"
" အင္း ရပါတယ္ "
"ဟင္းေတာ့ေကာင္း ေကာင္းေလးခ်က္ေနာ္.. ကြၽေတာ္ ေနာက္ဆို ေန႔တိုင္းလာေတာ့မွာ.. "
ေျပာသည့္အတိုင္းပင္ ေနာက္မ်ားတြင္လည္း မင္းပိုင္ခ ေန႔စဥ္ဆိုသလို လာေလရာ...... အလုပ္သမားမ်ားကပင္ အံ့ၾသရေလသည္...... အလုပ္သမားေတြ ေန႔လည္စာစားရန္ ေရာက္လာၾကေလသည္....
" မိုးစက္ေရ တို႔ေတြ ထမင္းစားေတာ့မယ္ေဟ့ "
" အဆင္သင့္ပါပဲဗ်ာ စားပါ"
ထမင္းစားရင္းမိုးစက္ကို စပ္စုၾကေနေလသည္......
" မိုးစက္ အခုတစ္ေလာ အကိုေလး ပိုင္ခ. ေန႔တိုင္းလာေနတယ္ေနာ္... အဲ့ဒါဘာေၾကာင့္လည္းဗ် မိုးစက္သိလား "
" အာ ကြၽေတာ္က ဘယ္သိမလည္းဗ်"
" သိပါဘူး ကြာ အကိုေလးပိုင္ခ က မင္းကိုဆို ပိုၿပီး အေရးေပးေနသလားလို႔ "
မိုးစက္လည္း သတိထားမိသျဖင့္ ဘာမွန္းေတာ့မသိေသးတာေၾကာင့္ ၿငိမ္ေနလိုက္ေလသည္....... ညေနခင္း ထမင္းစားေသာက္ၿပီးၾကေတာ့.... စိုးလြင္နဲ႔ လိုက္သြားရန္ မိုးစက္ ဆုံးျဖတ္ထားသည္......
" မိုးစက္ေရ ၿပီးၿပီလား သြားစို႔ "
စိုးလြင္နဲ႔ မိုးစက္လည္း ကားဂိတ္တစ္ခုထဲမွာ ရပ္ေနေလသည္..... စိုးလြင္ကေတာ့ ဖုန္းတစ္လုံးနဲ႔ အလုပ္ရႈပ္ေနေလသည္....
ထိုအခ်ိန္တြင္..... မင္းပိုင္ခ က မထင္မွတ္ဘဲ ေပၚလာေလသည္....
" ဒါက ဘာလုပ္ေနၾကတာလည္း "
" အကိုေလး ပိုင္ခ. ဟိုဟို ကြၽေတာ္တို႔ မုန္႔သြားစားၾက မလို႔" l
" ခင္ဗ်ားလာညာမေနနဲ႔ ကိုစိုးလြင္ က်ဳပ္အကုန္သိတယ္... ခင္ဗ်ားတို႔ဘာလုပ္တယ္ဆိုတာ... က်ဳပ္နဲ႔မဆိုင္လို႔ က်ဳပ္မေျပာတာ ....အခုက. အကိုမိုးစက္ ကဘာမွ သိတာမဟုတ္ဘူး... အကိုမိုးစက္ကို က်ဳပ္ကေခၚလာတာ.... က်ဳပ္မွာတာဝန္ရွိတယ္.... .....ေနာက္ဆို အဲ့လို လုံးဝမလုပ္ပါနဲ႔.... လာကိုမိုးစက္ ကားေပၚတက္"
မင္းပိုင္ခ လည္း မိုးစက္ဦး၏ လက္ကို ဆြဲကာ ကားေပၚသို႔တင္ကာ ေခၚသြားၿပီး လူရွင္းတဲ့ တစ္ေနရာ အေရာက္ ကားရပ္လိုက္ေလသည္.........
" သူတို႔ ဘာလုပ္တယ္ ဆိုတာ ကိုမိုးစက္ သိလို႔လား "
" မသိဘူးေလ..... သူက ေရာက္ေတာ့သိမွာေပါ႔ လို႔ ေျပာတာ "
" ဟာကြာ ေတာက္.... သူတို႔ လုပ္တာ ေယာက္က်္ားဖာသယ္ အလုပ္ဗ်.... က်ဳပ္ေပးတဲ့ လစာမေလာက္လို႔ သူတို႔ဖာသာ အပိုဝင္ေငြ ရွာၾကတာ.....အကို႔ကို ဖာဇာတ္သြင္းေနၾကတာ... သိရဲ႕လားး"
မင္းပိုင္ခ. ေဒါသကထြက္ေနေလေတာ့ မိုးစက္၏ ပုခုံးကို လႈပ္ကာ ေျပာေနေတာ့ မိုးစက္ ငိုေလသည္......
" အင့္ အီး ဟီး အကိုမွ မသိတာကို ကြာ ....ညီက ဆူေနတာပဲ "
" ဟာာ...က်ဳပ္ဆူတာက ခင္ဗ်ား ဒုကၡျဖစ္မွာ စိုးလို႔ေလ ......ကဲကဲ ဟုပ္ၿပီ အဲ့ဒါဆိုလည္း..... မဆူေတာ့ဘူး "
မိုးစက္ရဲ႕ မ်က္ရည္ေတြကို မင္းပိုင္ခ သုတ္ေပးလိုက္ ေလသည္....... ထို႔ေနာက္ လမိုက္ည၏ အေမွာင္ က နီးကပ္လြန္းေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္း ႏွစ္စုံကို ပိုၿပီး ပူးကပ္သြားေစေအာင္ တြန္းအားေပးေနသလားေတာ့မသိပါ.......... မင္းပိုင္ခ. ....မိုးစက္၏ ႏႈခမမ္းေတြကို နမ္းယူလိုက္သည္.......
" ႁပြတ္ ပလြတ္ ႁပြတ္ ျပစ္ "
နမ္းေနရင္းနဲ႔ပင္ ခႏၶာကိုယ္က အဝတ္ေတြကို အျပန္အလွန္ ခြၽတ္ျပစ္ေနၾကေလသည္....... ကားရဲ႕ ထိုင္ခုံကို မွီခ်လိုက္ၿပီး မိုးစက္၏ ႏို႔ေတြကို စို႔ကာ စုပ္ေခ်ေပးေနေလသည္.....
" အားး အင္းး ဟင္းး အင္းးး "
မိုးစက္က ႏို႔စို႔ရင္ ဖိလ္းတက္သူမို႔ ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ၿငီးမိသည္.......
မင္းပိုင္ခ. လည္း တစ္ဆင့္ခ်င္း ေအာက္သို႔ ေလွ်ာကာ သူျမင္ဖူးခဲ့တဲ့ မိုးစက္၏ လီးကို အားရပါးရကိုင္ကာ စုပ္ေပးေနေလသည္..
" ႁပြတ္ ပလြတ္ ျပစ္ ႁပြတ္ ပလြတ္ "
" အားး ဟားး အားးးး ေကာင္းလိုက္တာ ညီရာ... အား စုပ္ေပး စုပ္စုပ္ "
ပိုင္ခလည္း အေတာ္ၾကာၾကာထိ စုပ္ေနလိုက္ၿပီး ခနေနေတာ့....... လီးစုပ္တာကို ရပ္လိုက္ၿပီး..... ပက္လက္အိပ္ေနတဲ့ မိုးစက္၏ ပါးစပ္ထဲသို႔ သူ့ရဲ႕ 7လက္မ ရွိတဲ့ လီးကို ထည့္ကာ ခါးကိုအားျပဳၿပီး ေဆာင့္လိုးေလသည္....
" ပလြတ္ ျပစ္ ႁပြတ္ " .
" အု အြန္႔ အု အားး အြန္႔ "
ပိုင္ခ၏ လီးကလည္း မိုးစက္နဲ႔ သိပ္မကြာ လွဘဲ ပိုင္ခကေတာင္နဲနဲ ပိုတုတ္တာမို႔ လီးကို မနဲငုံကာ စုပ္ေနရာသည္....
ခနေနေတာ့ ပိုင္ခလည္း.....လီးကိုခြၽတ္လိုက္ၿပီး မိုးစက္ဦးကို ေမွာက္ခိုင္းလိုက္ၿပီး သူ့လီးကို ထိုးထည့္ကာ ေျဖးေျဖးခ်င္းလိုးေပးေနေလသည္........
" အ့ အားးး ဟားးအ့ အ့ အားးးးး "
"နာလို႔လား ကိုမိုးစက္ "
"ရတယ္ မနာဘူး လိုးလိုး.... ထပ္ထည့္.... ဖိဖိၿပီးလိုး အင္းး အားးး ေကာင္းလိုက္တာ.... ပိုင္ခရယ္...... လီးကႀကီးၿပီး လိုးတက္လိုက္တာ "
" အားးးးးး ရွိးးးးးးး ေကာင္းလိုက္တာ ကိုမိုးစက္ရာဖင္က က်ပ္ေနတာပဲ "
မင္းပိုင္ခလည္း တရစပ္ ေဆာင့္ေဆာင့္ လိုးေလရာ ၁၀မိနစ္ေလာက္ လိုးၿပီးေတာ့ မိုးစက္ရဲ႕ ဖင္ထဲကို လီးထည့္ကာ.........လရည္ေတြ ပန္ထည့္လိုက္ကာ လီးကိုစိမ္ၿပီး ေမွာက္အိပ္လိုက္ေလေတာ့သည္........
" အားးး လိုးလို႔ ေကာင္းလိုက္တာ ကိုမိုးစက္ရာ..... ကြၽေတာ္ အကို႔ကို ခ်စ္မိေနတာ သိလား "
"ဒီလိုပါပဲ ပိုင္ခရယ္ လိုးေနတုန္းေတာ့ ဒီလိုပဲ ေျပာၾကတာပါပဲ... ။"
" ဟာ မဟုတ္ဘူးေနာ္ အခုလို လိုးရလို႔ ခ်စ္တာ မဟုတ္ဘူး...... ကြၽေတာ္ အကို႔ကို ျပန္လာၾကည့္တဲ့ေန႔ အကိုေရခ်ိဳးၿပီးခါစ ပုံေလးကို ျမင္ၿပီးထဲက. ကြၽေတာ္ခ်စ္မိသြားတာ..... ကြၽေတာ့္အခ်စ္ကို ယုံတယ္မို႔လားဟင္ "
" ယုံေအာင္ သတ္ေသျပရင္ ယုံေပးမွာေပါ႔ "
မင္းပိုင္ခလည္း မိုးစက္ဦးကို ဆြဲလွည့္လိုက္ကာ ပတ္လက္အိပ္ခိုင္းလိုက္ၿပီး..... ေထာင္ၿပီး မတ္ေနတဲ့ မိုးစက္ရဲ႕ လီးကို ပိုင္ခလည္း သူ့ရဲ႕ ဖင္နဲ႔ ေတ့ကာ ထိုင္ခ် လိုက္ေလ သည္......
" အားး ဟားး ေကာင္းလိုက္တာ ပိုင္ခရယ္..... နာေနမွာေပါ႔ ....အကို႔ကို အဲ့လိုနည္းနဲ႔ သတ္ေသျပဖို႔မလိုပါဘူးကြာ အကိုကေနာက္လိုက္တာပါ....... "
" ကြၽန္ေတာ္ ကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္.... အကိုလည္း ေယာက္က်္ားပဲေလ..... လီးကလည္း ကြၽေတာ္နဲ႔ အရြယ္သိပ္ကြာတာ မဟုတ္ဘူး.....အကိုလည္း လိုးခ်င္ေနမွာပဲ"
" ပိုင္ခရယ္ မင္းရဲ႕ အခ်စ္ေတြကို အကိုယုံပါၿပီ."
ေျပာလည္း ေျပာ ခါးကိုကိုင္ကာ လီးနဲ႔ ေဆာင့္ၿပီးလည္း လိုးေတာ့ ေလသည္.................. ......................
ကားထဲမွ ခ်စ္သူႏွစ္ဦး၏ ခ်စ္ရည္လူးသံေတြက. ၾကည္ႏူးဖြယ္ .......
" အားး အ့ အ့ အ့ လိုးေတာ့ အကို ....ညီ ခံႏိုင္ေနၿပီ "
" အားးးရွီးးး အင့္ အားး ညီနာရင္ေျပာေနာ္ အကိုက အရမ္းလိုးလို႔ေကာင္းေနတာ "
" ရတယ္ အကို မနာေတာ့ဘူး ညီခံႏိုင္ေနၿပီ... လိုးသာလိုးေတာ့"
မိုးစက္ဦးလည္း အခ်က္ ၂၀ေလာက္ ေဆာင့္လိုးၿပီးေတာ့ မင္းပိုင္ခရဲ႕ ဖင္ထဲမွာပဲ လရည္ကို ထုတ္ပလိုက္သည္......
မင္းပိုင္ခက. မိုးစက္ဦးရဲ႕ လီးေပၚမွာ ထိုင္ရက္သားနဲ႔ပင္ ေျပာေလသည္......
" ညီတို႔ အေသြးအသားခ်င္း ဖလွယ္ၿပီးၾကၿပီ...... ဘယ္ေတာ့မွ လက္တြဲမျဖဳတ္ဘဲ ထာဝရ ခ်စ္သြားၾကမယ္ေနာ္"
~~~~~~~~~~
"အကို အဲ့ဒီ ဝန္ထမ္းတန္းလ်ားမွာ မေနနဲ႔ေတာ့ေနာ္...ညီနဲ႔အတူတူ အိမ္မွာလိုက္ေနေတာ့ေနာ္... အိမ္မွာက ၿခံေစာင့္ဦးေလးႀကီးပဲရွိတာ....ထမင္းဟင္းခ်က္ေပးမဲ့ အေဒၚႀကီးက ရြာက သူ့သမီး မီးဖြားလို႔ ျပန္သြားတာ.. ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္လာမလည္း မသိဘူး.... ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ေဖေဖ့ေရွ႕မွာ ခနေတာ့ ဒီလိုေနေပးပါအုံးေနာ္....ညီတေျဖးေျဖးေတာ့ ေျပာဖို႔ က်ိဳးစားပါ႔မယ္.."
" ရပါတယ္ ညီရာ အကို႔ကို အားမနာပါနဲ႔... အကိုေနတက္ပါတယ္..... ညီနဲ႔အတူတူေနရဖို႔... သံေယာဇဥ္ေတြ ဒီ့ထက္ ပိုခိုင္ၿမဲေစဖို႔ အကိုတို႔က်ိဳးစားၾကရမွာေပါ႔..... "
ေနာက္ရက္တြင္...မိုးစက္ဦးရဲ႕ အနဲငယ္ေသာ အထုတ္ ေတြနဲ႔အတူတူ...မိုးစက္ဦးကိုပါ တစ္ပါးတည္း လာေခၚသြားေလေတာ့သည္...... အိမ္သို႔လည္းေရာက္ေရာ မင္းပိုင္ခက သူ့၏ အေဖ ဦးမင္းသိန္းေက်ာ္နဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးေလသည္....
" ဒယ္ဒီ ဒါကသားေခၚလာတဲ့ ဝန္ထမ္းအသစ္....ေဒၚစိုး ေနရာမွာလုပ္ဖို႔ "
" ေအးပါကြာ သားအတြက္ အဆင္ေျပတယ္ဆို ၿပီးတာပါပဲ... ငါ႔သားေခၚလာမွ ေတာ့ စိတ္ခ် ရမွာပါ..... "
မင္းပိုင္ခလည္း ဖေအျဖစ္သူက ခြင့္ျပဳသျဖင့္ မီးဖိုခန္းနဲ႔နီးတဲ့ အခန္းတစ္ခုထဲမွာ ေနရာေပးလိုက္ေလသည္....
" ကို ေလာေလာဆယ္ ဒီမွာေနအုံးေနာ္.... ေနာက္ေတာ့ ညီနဲ႔အတူတူ အၿမဲတမ္းေနႏိုင္ေအာင္ ကိုက်ိဳးစားပါ႔မယ္...... "
ဒီလိုနဲ႔ မိုးစက္လည္း မနက္ခင္းစာ ႏွင့္ ညေနစာကို ေန႔တိုင္းျပင္ေပးရေလသည္.... ေန႔လည္စာကိုေတာ့ ႀကဳံသလိုသာ အျပင္မွာ စားၾကေလေတာ့ အထူးတလည္ခ်က္ေပးဖို႔မလို....
" ဦးတို႔လည္း ေမာင္မိုးစက္ရဲ႕ လက္ရာကို စားၿပီး အျခားလက္ရာ မစားခ်င္ေတာ့ဘူးေဟ့....ေဒၚစိုး ခ်က္တာထက္ေတာင္ ေကာင္းေသးတယ္.... "
" အဲ့လိုဆို ေန႔လည္စာပါ လာစားပါလားဦးရ ကြၽေတာ္ ဒီ့ထက္ေကာင္းေအာင္ခ်က္ ေကြၽးပါ႔မယ္ "
" စားခ်င္တာေပါ႔ကြာ ဦးရဲ႕ အလုပ္ေတြက ဦးမရွိလို႔ မျဖစ္ေသးဘူးကြ... မင္းညီ ပိုင္ခကဒါေတာင္ တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ဝက္ လုပ္ေပးေနလို႔.......ေမာင္မိုးစက္ တစ္ခါတည္းဝင္စားလိုက္ေလ လာပါ ကြ... "
" ဟုတ္သားပဲ ကိုရ တစ္ခါတည္းစားပါလားလာပါ "
"ေန ပါေစ ကိုၿပီးမွ စားေတာ့မယ္ "
" အာမရပါဘူးဗ်ာ လာစား ဆိုစားေနာ္ "
မင္းပိုင္ခမွာ အ ျပင္မွာ လူႀကီးဆန္ရသေလာက္ အိမ္မွာေတာ့ ခေလးဆိုးေလးပါပဲ.... တကယ္လည္း ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ ဖခင္၏ လုပ္ငန္းေတြကို ဦးေဆာင္ေနရသူ ခေလးသာသာ အရြယ္........ေနာက္ဆုံးေတာ့လည္း....မိုးစက္ ထမင္းဝိုင္းသို႔ဝင္ကာ အတူတူ စားရေလေတာ့သည္.......
......တစ္ရက္ေတာ့ မင္းပိုင္ခ အလုပ္က ျပန္လာတာ အေတာ္ေလး မိုးခ်ဳပ္ ေနေလသည္.... အရက္ေတြကလည္းမူးလာေလသည္.... ဦးမင္းသိန္းေက်ာ္ကေတာ့ ေစာေစာ စီးစီး အိပ္သြားေလေတာ့သည္....
" ဟာညီ ပိုင္ခ. သတိထားအုံးေလကြာ.... အရက္ေတြေသာက္လာတာကိုးးး နံေစာ္ေနတာပဲကြာ "
" ေအ့... အခ်စ္ဆုံး .. ညီမမူးေသးဝူး.....ညီေသာက္အုံးမွာ... ေအ့ "
" လာပါ ညီရာ... အိပ္ရ ေအာင္ေနာ္ ကိုအခန္းထဲလိုက္ပို႔ေပးမယ္ "
အခန္းထဲေရာက္ေတာ့.... ပိုင္ခကို ကုတင္ေပၚသို႔ တင္လိုက္ၿပီး...... ဖိနပ္ခြၽတ္ ...အဝတ္ေတြလဲေပးၿပီး.... ျပန္လွည့္အ ထြက္......
" ဟာ ညီလႊတ္ေလ ကို႔ကို... ညီမူးေနတာ..... အိပ္ေတာ့ေနာ္.... ဦးေလးလည္း ဟိုဘက္ခန္းမွာ အိပ္ေနတာ..... ႏိုးသြားလို႔ သိသြားရင္မေကာင္းဘူး"
မိုးစက္၏ ေျပာစကားကို နားမေထာင္ဘဲ ပိုင္ခမွာ မိုးစက္၏ လည္ပင္းႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုနမ္းကာ..... အငမ္းမရ....ၾကမ္းရွရွ အနမ္းေတြကို ေပးေနေလသည္...
" အ့ ညီ ေနာက္ေန႔မွ လုပ္ကြာ... ခုအိပ္ေတာ့ ေနာ္ ကိုသြားပါရေစ"
" မရဝူး ဗ်ာ ခုပဲ လိုးမွာ ထန္ေနၿပီ ကိုရ.... ဒီမွာလည္းကိုင္ၾကည့္အုံး "
ပိုင္ခ ၏ လီးမွာ ေတာင္ေနတာမွ သံေခ်ာင္း အရႈံးေပးရေလသည္.....မိုးစက္လည္း ေယာက္်ားခ်င္း ျဖစ္သည့္အတြက္ ထုလိုက္မွ ေတာင္တာ က်မည္ကို သိေနသည့္အတြက္.....ပိုင္ခ၏ ပုဆိုးကို လွန္ကာ လီးကိုကိုင္ၿပီး စုပ္ေပးလိုက္ေလသည္...
" ႁပြတ္ ပလြတ္ ႁပြတ္ ျပစ္ "
" ႁပြတ္ ျပစ္ ပလြတ္"
" အားးး ဟားးးး အငွးးးး "
မူးေနေသာ္လည္း အေသြးအသားက. ထူးကဲသည့္အရသာကို ခံစားမိေနေသာေၾကာင့္ ပိုင္ခ ၿငီးေနမိေလသည္......
ခနေနေတာ့ မိုးစက္လည္း ပိုင္ခ၏အေပၚသို႔ ခြထိုင္လိုက္ေလရာ ပိုင္ခ၏ လီးနဲ႔ေတ့ၿပီး ထိုင္ခ်လိုက္ေလသည္..
" ျဗစ္ ဗရစ္ ႁဗြတ္ ျဗစ္ ၿဗီ"
"အ့ အားး အ့ အားးး "
မိုးစက္လည္း ခပ္တိုးတိုးသာ ၿငီးေနၿပီး ခပ္ျမန္ျမန္ ပင္ ေစာင့္ခ်ေပးေနေလသည္....
ခ်စ္ရသူ ပိုင္ခ အျမန္ေက်နပ္ေအာင္ ေဆာင့္လိုးလိုး ေပးေနရေသာ္လည္း မိုးစက္ကိုတိုင္လည္း .....ေကာင္းေနၿပီျဖစ္၍ ......တစ္ခ်က္ခ်င္းကို မနားတမ္း ဖိကာ ေဆာင့္ခ်ေပးေနေလသည္....
" အ့ အားးး အားးး ေကာင္းလိုက္တာ ညီရာ..... အားး ညီ့ကို အကို ႐ူးမတက္ခ်စ္မိေနပါၿပီ.... ညီ့ရဲ႕ အခ်စ္ေတြကို ကို အသိအမွတ္ျပဳပါၿပီ..... အ့ အားးးအ့ "
မူးေနေသာေၾကာင့္ ပိုင္ခလည္း အေတာ္နဲ႔ မၿပီး ဘဲ ၄၅မိနစ္ေလာက္ေနေတာ့မွ အေၾကာေတြ ေတာင့္တင္းလာၿပီး မိုးစက္၏ ဖင္ထဲသို႔ လရည္ေတြက မ်ားျပားစြာ ဝင္လာေလေတာ့သည္......
မိုးစက္လည္း ထန္ေနၿပီျဖစ္ေလရာ..... ပိုင္ခ၏ မ်က္ႏွာနားမွာ လီးကိုကိုင္ကာ ဂြင္းထုလိုက္ၿပီး... ခနေနေတာ့ ထြက္လာတဲ့ လရည္ေတြကို ပိုင္ခရဲ႕ ပါးစပ္ၿဖဲကာ... ထည့္ၿပီး အခန္းသို႔ျပန္ကာ အိပ္ေနေလေတာ့သည္........
မိုးစက္ဦး ...ပိုင္ခအခန္းထဲက အထြက္ လူရိပ္လိုလို ရိပ္ခနဲ ေတ့္လိုက္သည္... သို႔ေပမဲ့ ေၾကာင္ေျပးသြားတာပဲဟု ေတြးကာ ေနလိုက္ေလသည္....
မနက္မိုးလင္းေတာ့......
" သား ပိုင္ခ. ဒယ္ဒီ ေျပာစရာရွိတယ္ သားကို အျပင္ထြက္ရင္ ဆိုင္တစ္ဆိုင္ဆိုင္ ကို ဝင္လိုက္ "
" အိမ္မွာ ေျပာလို႔မရဘူးလား ဒယ္ဒီရ"
" မရဘူးကြ ေရာက္ေတာ့ေျပာျပမယ္ "
ဒီလိုနဲ႔ အေအးဆိုင္မွာ ထိုင္လိုက္ေလသည္..
" ဒယ္ဒီေျပာေလ "
" ေအး ဒယ္ဒီ တိုတိုနဲ႔ လိုရင္းပဲ ေျပာမယ္.... သားနဲ႔ေမာင္မိုးစက္ညက ျဖစ္ေနတာ ဒယ္ဒီေတြ႕လိုက္တယ္..... သားတို႔က ဘာေတြလည္း.....သားမွန္မွန္ေျဖပါ... ဒယ္ဒီက... ေခတ္အျမင္ရွိတဲ့ အေဖပါကြ ငါ႔သားေရြးခ်ယ္တာကို ဒယ္ဒီ ခြင့္ျပဳေပးမွာပါ.."
" ဒယ္ဒီ ထင္တာ မွန္ပါတယ္..... သားနဲ႔ အကိုနဲ႔က. ခ်စ္သူေတြပါ... သားတို႔ကို မခြဲပါနဲ႔ေနာ္........ "
"မခြဲပါဘူးသားရယ္.... ဒါေပမဲ့ ...ဥပေဒက တရားမဝင္တဲ့အတြက္....ဒယ္ဒီ့ ေရွ႕ေနကို ေခၚၿပီး..... အိမ္မွာပဲ အသိအမွတ္ျပဳပြဲေလးလုပ္ရင္ေကာင္းမယ္.... သားသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔.... သားရဲ႕ လုပ္ငန္းပါတနာေတြၾကားမွာ သား တရားဝင္ခ်ျပၿပီး ေနရဲရဲ႕လား "
"ဝမ္းသာလိုက္တာ ဒယ္ဒီရာ.... သားတို႔ မခြဲမခြာ ခ်စ္သြားပါ႔မယ္ "
ပိုင္ခလည္း ဦးမင္းသိန္းေက်ာ္ကိုဖက္ကာ ဝမ္းသာမ်က္ရည္ေတြက်ေနေလေတာ့သည္.....
ဒီလိုနဲ႔ ေရွ႕ေနေရွ႕မွာ လက္မွတ္ထိုးၿပီး... ဦးမင္းသိန္းေက်ာ္ကို ကန္ေတာ့ေလသည္....
" ကဲ ဒီလင္နဲ႔ ဒီမယား...... အဲဟုတ္ေသးပါဘူး...... ေယာက္်ားႏွစ္ေယာက္ဆိုေတာ့.... ဒီလင္နဲ႔ ဒီလင္ အိုေအာင္မင္းေအာင္ ေပါင္းရပါေစကြာ ".....
ညဘက္ ဧည့္ခံပြဲ ၿခံထဲမွာပင္ ျပဳလုပ္ေလရာ.... အေနာက္တိုင္းဝတ္စုံ အျဖဴကို ဆင္တူဝတ္ထားေလရာ.... ျမင့္မားေသာအရပ္ ...ေခ်ာေမာေသာ ႐ုပ္ရည္မ်ားႏွင့္ လိုက္ဖက္စြာ....... ခ်စ္ရသူႏွစ္ဦးမွာလည္း ေပ်ာ္ျမဴးေနၾကသည္.....
" ကဲ congratulations. ကိုမင္းသိန္းေက်ာ္ ခင္ဗ်ားက သားေမြးၿပီး သားမက္ရတာ နဲတဲ့ကုသိုလ္ လားဗ် "
"ကံေပါ႔ဗ်ာ စီမံလာေတာ့လည္း အလိုက္သင့္ေပါ႔.... ကဲ ခ်ီးယားး...ေသာက္ဦးဗ်ာ"
မင္းပိုင္ခ. ဖေအျဖစ္သူကိုၾကည့္ၿပီး စိတ္မေကာင္းေတာ့ျဖစ္မိသည္....သူလည္းရွက္ရွာမွာပဲေလ... သို႔ေပမဲ့ အၿပဳံးေတြေဝဆာေအာင္ ၿပဳံးကာ ရဲရဲရင့္ရင့္နဲ႔ ဧည့္ခံႏိုင္ေလသည္..... ေက်းဇူးပါ ဒယ္ဒီရယ္..... ဟု တီးတိုးေရရြတ္မိေလသည္.......... ..........
" ေပ်ာ္လား ကို "
" ေပ်ာ္တာေပါ႔ ညီရ. အကို႔မွာ ဒီလိုေန႔မ်ိဳး ေရာက္လာပါ႔မလားလို႔ စိုးရိမ္လိုက္ရတာ "
ဒီလိုနဲ႔ ဧည့္ခံပြဲအၿပီး ပင္ပန္းေနသျဖင့္ ႏွစ္ဦးလုံး ေရခ်ိဳးကာ.... မဂ္လာ ကုတင္ ေပၚသို႔ ခ်စ္ရည္လူးရန္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနေလၿပီ...........
" ႁပြတ္ ႁပြတ္ ျပစ္ ႁပြတ္ "
"အား ကိုရာ ႏို႔စို႔တာ ေကာင္းလိုက္တာ ညီေလ ကိုႏို႔စို႔ေပးတာ ကိုအရမ္းႀကိဳက္တယ္... အားးဟားး အင္းး"
မိုးစက္လည္း..... ပိုင္ခ ရဲ႕ ခ်က္နဲ႔ ဗိုက္သားတစ္ေလ်ဗာက္ကို နမ္းကာ...... ပိုင္ခရဲ႕ လေမႊး အုံႀကီးကို နမ္းအိေတာ့လည္း.... ယစ္မူးစြာ နမ္း႐ိုက္မိသည္....
" အားး ညီ့လေမႊး အနံ႔ကေမႊးလိုက္တာကြာ..... ကို႔ကို ပိုၿပီး ထန္ေစတယ္ "
မိုးစက္ဦးလည္း ပိုင္ခ၏ လီးကို ပိုင္ကာ အားပါးတရ စုပ္ေပးေနမိသည္...... မဂ္လာဦးည ျဖစ္၍လားမသိ.... အစုပ္ခံရသူေရာ.... စုပ္ေပးသူပါ..... အေကာင္းႀကီး ေကာင္းေနေလသည္........
" ပလြတ္ ႁပြတ္ ျပစ္ ႁပြတ္ " .
"အားးးဟားးး အ့ အားးး ေကာင္းတယ္ကိုရာ စုပ္ ေပး ဟုတ္ၿပီ စုပ္ ေပး "
ခနေနေတာ့ မိုးစက္က မင္းပိုင္ခကို ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္း ေထာင္ၿဖဲကာ လီးနဲ႔ေတ့ကာ ေဆာင့္လိုးေလေတာ့သည္...
" ၿဗိ ျဗစ္ ဗရစ္ ျဗစ္ "
"ဖက္ ဖက္ ဖြတ္ ဖက္ "
" အားးး အ့ အားဟားးးး ေကာင္းလိုက္တာ ကိုရာ..... ကို႔လီးဝင္လာၿပီ ညီ့ဖင္ထဲ "
မိုးစက္လည္း ခ်စ္ရသူ၏ ေအာ္သံေၾကာင့္ ဖီးပိုတက္ကာ....... တရစပ္ ေဆာင့္လိုးေလေတာ့သည္........
ခနေနေတာ့........ လရည္ေတြက ပိုင္ခရဲ႕ ဖင္ထဲမွာ ျပည့္လွ်ံစြာ ေနရာယူေနသည္...
ပိုင္ခလည္း မိုးစက္၏ ပါးစပ္ထဲကို လီးထည့္ကာ......... ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးၿပီး သုတ္ရည္ကို ထုတ္လိုက္ေလသည္.....
" ညီ ၿပီးၿပီလား ကို႔ကို မလိုးေတာ့ဘူးလား...."
"ဒီညက မဂ္လာဦးညမို႔လို႔ ကို႔ကိုအရမ္းခ်စ္လို႔ ေယာက္ေက်ားနရာေပးလိုက္တာ..ေနာက္ေန႔ေတြဆို အလြတ္မေပးဘူးေနာ္ ျပန္လိုးမွာကို႔ကို"
" ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ....အဲ့ဒါေၾကာင့္ ကိုက ေဟာဒီ ခ်စ္သူေလးကို ခ်စ္ရတာ "
မနက္ေရာက္ေတာ့..... မနက္စာကို မိုးစက္ကပဲ ေစာေစာထျပင္ေပးေလရာ....
" သားေရဒယ္ဒီတို႔ေတာ့ထမင္းခ်က္ တစ္ေယာက္ ေခၚမွ ျဖစ္မယ္ေဟ့ ေမာင္မိုးစက္က မိသားစုျဖစ္ေနၿပီဆိုေတာ့ ဒါေတြ ခိုင္းလို႔မသင့္ေတာ္ဘူး "
" ရပါတယ္ဦးရယ္.... ကြၽေတာ္လည္းအားေနတာပဲဟာကို "
ထိုစဥ္ ...ဦးမင္းသိန္းေက်ာ္က မိုးစက္ဦးရဲ႕ လက္က လက္စြပ္ေလးကို အာ႐ုံေရာက္သြားၿပီး...........
" ေန ေနပါအုံး ေမာင္မိုးစက္ရဲ႕ ဒီလက္စြပ္ေလးက. ဘယ္ကရတာလည္းကြ "
" ေၾသာ္ ဒါက ေမေမ မေသခင္ကေပးခဲ့တာ... ကြၽေတာ့္အေဖ အရင္းက ေပးခဲ့တာတဲ့.... ေဖေဖတို႔ကကြၽေတာ့္ကို ေမြးၿပီး ပဲခူးတိုင္းထဲက ရြာေလးတစ္ရြာမွာ ထားခဲ့ၾကတာ.... လာေခၚမယ္ေျပာၿပီးလာမေခၚခဲ့ပါဘူး...... အမွန္ေတာ့ ေမေမ့ကို..... ဒီလက္စြပ္ေပးခဲ့တဲ့ ကြၽေတာ့္အေဖ က လက္စြပ္ကို ေရာင္းၿပီး သုံးခိုင္းတာ.... ေမေမက တစ္ခ်ိန္အသုံးလိုလာမွာပဲဆိုၿပီး....... သိမ္းထားၿပီး မေသခင္ေပးသြားခဲ့တာ ...."
မိုးစက္ေျပာေနစဥ္မွာပင္ ဦးမင္းသိန္းေက်ာ္၏ မ်က္ဝန္းမွ မ်က္ရည္ေတြက က်ေနေလသည္......
" သားး သားးး ေဖေဖ့သားကို ျပန္ေတြ႕ၿပီ "
မင္းပိုင္ခက နားမလည္စြာ ေမးလိုက္သည္.
" ဒယ္ဒီ ဘာေတြလည္းသားဘာမွ နားမလည္ေတာ့ဘူးးး.." .
" ဒယ္ဒီ ရွင္းျပပါ႔မယ္...... လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၆ႏွစ္က ပဲခူးတိုင္းက ရြာတစ္ရြာမွာ ေဟာဒီ မိုးစက္ေလးရဲ႕ အေမနဲ႔ အေဖက. ေတာင္ငူက သူ့အေမရဲ႕ ေမြးေန႔ကို အသြား... လမ္းမွာဗိုက္နာလို႔ ေမြးခဲ့ရတယ္.... မိခင္ျဖစ္သူက.... မိးတြင္းထဲမွာဆုံးသြားတယ္.... ဒယ္ဒီလည္းျပန္လာေခၚမယ္ေျပာၿပီးထားခဲ့လိုက္တာ ....ေနာက္ေတာ့ ျပန္သြားေခၚေတာ့ ရြာမီးေလာင္လို႔ ေျပးၾကတာ ဘယ္ေတြေရာက္မွန္းမသိဘူးလို႔ ေျပာလို႔ လက္ေလွ်ာ့ၿပီးျပန္လာခဲ့ရတယ္..... ဒီမွာေလ သားရဲ႕ သားလက္စြပ္နဲ႔.....ေဖေဖ့လက္စြပ္ အတူတူပဲ...... သားလက္မွာဝတ္ထားတာက..... သားအေမရဲ႕ လက္စြပ္ေပါ႔ "
" ေဖေဖ ရာ သားမွ မေတြ႕ရေတာ့ဘူးလို႔ထင္ထားတာ....... "
သားအဖ ႏွစ္ေယာက္ အလြမ္းသယ္ေန ၾကစဥ္ မင္းပိုင္ခကေတာ့ ငိုၿပီး ေျပးထြက္သြားေလသည္....
" ဒါ ဒါဆို သားက. အကိုနဲ႔ ..... ဟင့္အင္း သားရွက္တယ္.... အီးးးဟီးးး ဟီးးး"
" ဟာ သားငယ္ လုပ္ လုပ္ပါအုံး သားႀကီးရ. လိုက္ရေအာင္ "
" ညီ ညီ ေနအုံးးး "
မင္းပိုင္ခမွာ ကန္ေတာ္ႀကီးထဲထိ ေမာင္းလာၿပီး ကားကို တစ္ေနရာမွ ရပ္ကာ ငိုေနေလေတာ့သည္.....
" အီး ဟီးး ဟီး ငါ႔ ငါ႔ဘဝက ဘယ္လိုလည္းကြာ.....ငါ႔အခ်စ္ဆုံး ခ်စ္သူက ငည့အကိုတဲ့လားးကြာ.... "
ထိုစဥ္ ဦးမင္းသိန္းေက်ာ္နဲ႔ မိုးစက္ဦးတို႔ပါေရာက္လာေလရာ.....
" သားငယ္ရာ... ဒါငိုစရာမွ မဟုတ္တာ.... ဝမ္းသာစရာေလ "
" ဒယ္ဒီ သားတို႔ရ ေခြးမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ကုန္ၿပီေလ "
" မျဖစ္ပါဘူးသားရယ္..... အေဖတူေပမဲ့ အေမကြဲပါေသးတယ္..... တစ္မေအစီ ေမြးမွေတာ့ ေတြးလိုက္ရင္ ဘာမွ အေတာ္လည္း ရေနတာပဲေလ .....အခု သားတို႔ အေျခအေနကေရာ ေနာက္ျပန္လွည့္လို႔ရေတာ့လို႔လား "
" ဟုတ္ပါတယ္ ညီရာ..... ကို႔ကို ညီက အကိုအရင္းလိုျမင္ေနလို႔လား"
" အဲ့လိုေတာ့ မျမင္ပါဘူး.... ႐ုတ္တစ္ရက္ သိလိုက္ရေတာ့ စိတ္လႈပ္ရွားသြားလို႔ပါ "
" ကဲပါ ဒယ္ဒီ့မွာ သားႏွစ္ေယာက္ရတာ အရမ္းေပ်ာ္တယ္ကြာ လာ ျပန္ၾကစို႔......
........
ေနာက္ရက္တြင္.....မိုးစက္ဦးက...... သူ့ရြာသို႔ ခနျပန္ခ်င္တယ္ ေျပာသျဖင့္ မင္းပိုင္ခက လိုက္ပို႔ရေလသည္....
ရြာသို႔ေရာက္ေတာ့...... ဖိုးဝ က အေျပးအလႊား လာႀကိဳေလသည္....
" မိုးစက္ ေနႏိုင္လိုက္တာကြာ.... ခုမွ ျပန္လာတယ္ မင္းကြာ "
မိုးစက္အေနာက္က. မင္းပိုင္ခကို ေတြ႕ေတာ့...
" သူက ေကာ ဘယ္သူလည္းကြ "
" ဒါက ငါ႔ခ်စ္သူ ငါတို႔ လက္ထပ္ၿပီးၾကၿပီ"
ဖိုးဝ၏ မ်က္ႏွာ ကြက္ခနဲ ပ်က္သြားေသာ္လည္း ဟန္ေဆာင္အၿပဳံးျဖင့္ ဧည့္ခံေလသည္....
" ေအးေအးး လာၾက ကြာ လာညီေလး"
" ငါ သာဒြန္း ကိစၥသိခ်င္လို႔ကြ "
" ေအး သာဒြန္း ကေတာ့ သနားစရာပါကြာ...... မင္းကိုေတာ့ အေတာ္ခ်စ္ရွာတာကြ...... သူမေသဘူးကြ မင္းပုလင္းနဲ႔႐ိုက္ခဲ့တာ..... သူရဲကိုလည္းမတိုင္ခဲ့ဘူး....ငါ႔ကို မဒိန္းက်င့္တဲ့ကိစၥေၾကာင့္ မင္းက သူ့တပည့္ေတြကို အခ်င္းခ်င္း ျပန္လိုးခိုင္းခဲ့တာေလ....အဲ့ဒါကို သူ့တပည့္ေတြက ၿငိဳးထားၿပီး.....အင္းထဲကို ေလွနဲ႔ လိုက္စစ္ေနတုန္း ေလွာ္တက္နဲ႔ ႐ိုက္ခ် သတ္ျပစ္တာကြ...... အဲ့ေကာင္ေတြလည္း နယ္စပ္ကို ေျပးၾကတာ ဘယ္ေရာက္မွန္းေတာင္မသိဘူး..... သူမေသခင္ရက္ပိုင္းအလိုထိ..... မင္းရြာက ထြက္သြားရတာ သူ့ေၾကာင့္ဆိုၿပီး.... သူက အရမ္းပူေဆြးေနခဲ့ရတာ..... တစ္ရြာလုံးကမုန္းတာခံရတဲ့ သာဒြန္းကို အကုန္လုံးကလည္း သနားၾကေပါ႔ကြာ..... ေနာက္ဆုံးေတာ့ အခ်စ္ၾကမ္းသမားႀကီး.... ေခတ္သစ္မင္းဒသႀကီး ကိုသာဒြန္း... ေသသြားတာ ဘယ္သူမွ မသိလိုက္ၾကပါဘူးကြာ"
မိုးစက္လည္း အေဖျဖစ္သူက အရက္ေသာက္လို႔ဆုံး....အကိုႏွစ္ေယာက္ကလည္း အဖမ္းခံရနဲ႔ ၾကားရနဲ႔ အမဂ္လာသတင္းေတြေၾကာင့္ ......ညပင္မအိပ္ေတာ့ပဲ ေန႔ခ်င္းပင္ ရန္ကုန္သို႔ ျပန္လာခဲ့ေလေတာ့သည္......
.....ကားအေနာက္ကေန မိုးစက္တို႔ ကားေဝးသြားသည္အထိ လက္ျပကာက်န္ခဲ့ေလေတာ့သည္... သံေယာဇဥ္ လက္က်န္ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ဖိုးဝကေတာ့ တစ္ေန႔ေန႔ေတာ့ မိုးစက္နဲ႔သူ၏ ဇာတ္ေပါင္းခန္းက ေရာက္လာမည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တာ ခုေတာ့ .....ပ်က္စီးခဲ့ေလၿပီ.....
" ကို႔ ဘဝမွာ အမုန္းဆုံး လူေတြ ျဖစ္ေပမဲ့.... သူတို႔အခုလို ဇာတ္သိမ္းခဲ့ၾကေတာ့လည္း ကိုစိတ္မေကာင္းဘူး ညီရာ"
" ကိုရယ္ ဘာမွ စိတ္မေကာင္း မျဖစ္နဲ႔.... ေသသူကလည္းေနာက္ဘဝမွာဘဝသစ္နဲ႔ ေပ်ာ္ႏိုင္မွာျဖစ္သလို....ေထာင္ထဲက အကိုေတြလည္း ျပန္လြတ္လာရင္ ဘဝအသစ္နဲ႔ သင္ခန္းစာေတြရၿပီး လိမ္မာလာမွာပါ..... ကိုဖိုးဝလည္း... အခ်ိန္တန္ရင္ သင့္ေတာ္တဲ့သူေတြ႕မွာပါကိုရ..... အငိုၿပီးရင္ အရီအၿပဴံးေတြလာရစၿမဲပါကိုရယ္....ေလာေလာဆယ္သူတို႔ကို.... ေရာင္နီလာေတာ့မဲ့ အလင္းတန္းေလးေတြလို႔ တင္စားၾကရင္ မေကာင္းဘူးလားးး"
" ညီက အရမ္းစကားတက္တာပဲ "
" အဲ့ဒါကို႔ရဲ႕ အခ်စ္ေတြေၾကာင့္ေလ"
ၿပီးပါၿပီ..........
---------------------------------------------
မွတ္ခ်က္။ ။ ထန္ၿပီး ထုပါ.. အတုမယူပါႏွင့္😁
ရောင်နီလာမဲ့အလင်းတန်း
အပိုင်း - ၂(ဇာတ်သိမ်း)
#Credit ; M.Y.S
~~~~~~~~
မိုးစက်ဦးလည်း လက်ထဲပါတဲ့ ငွေသောင်းဂဏန်း လေးနဲ့ လွယ်အိတ်တစ်လုံးလွယ်ပြီး ထွက်လာလိုက်တာ.... ဘယ်သွားလို့သွားရမှန်းမသိ ......ရွာကနေ ကားလမ်းမပေါ်သို့ သုတ်ခြေတင် ပြေးကာ တွေ့တဲ့ ရန်ကုန်-ပဲဲခူး ကားကို ဆက်စီးလာလေသည်......လှည်းကူးရောက်တော့ ကားကဘီးပေါက်လေတော့.... ybs 37စီးလာလိုက်တော့ ကမ်းနားလမ်း အထိ ရောက်လာလေရာ..... တစ်ခါမှ မရောက်ဖူးတော့ ဘယ်သွားလို့သွားရမှန်းမသိ..... ဗိုလ်တစ်ထောင်ဘုရား ကသိပ်မဝေးဟု ကြားတော့ ဘုရားသို့သွားရန် ကားလမ်းကူး ဖို့ ရွယ်လိုက်စဥ်.....
" ကျွီ ....ကျွိ ဟာ...ဘယ်လိုလမ်းကူးနေတာလည်းကွ.... ဒါကားနော် တိုက်ရင်သေတက်တယ် "
မိုးစက်ကလည်းတစ်ခွန်းမခံ ပြန်ပြောလေသည်....
" အောင်မာ ကျုပ်က ခြေထောက်နဲ့ လျှောက်နေရတာဗျ ခင်ဗျားက ကိုယ်ပိုင်ကားစီးနေတာ သေချာကြည့်ပေါ့ဗျ...."
မိုးစက်လည်း ရန်ပြန်တွေ့လိုက်ပြီး ပါးစပ်က ပွစိ ပွစိပြောနေလေတော့ ..
" ကဲပါ ပွစိ ပွစိ လုပ်မနေနဲ့ ဘယ်နားနာသွားသေးလည်း .....လာ ကျွတော် ဆေးခန်းလိုက်ပို့ပေးမယ်.... "
" မလိုပါဘူး ကိုယ့်ဖာသာ သွားမယ် "
မိုးစက်ဦးလည်း မာန ကြီး တစ်ခွဲသားနဲ့ပြောလိုက်ပြီးမှ ဒူးက အတော်လေးနာနေတော့ ပြန်လဲကျသွားလေသည်....
" အားး အ့ ဒူးကနာလိုကျတာ.."
" ကဲပါဗျာ မာနကြီးမနေပါနဲ့ ထလည်းမထနိုင်ပဲနဲ့ကို.... ဆေးခန်းသွားရအောင်ပါ"
မိုးစက်ဦးလည်း တကယ်နာနေသဖြင့် ငြင်းမနေတော့ဘဲ ခေါ်ရာသို့လိုကိသွားလေတော့သည်.... ဆေးခန်းသို့ရောက်တော့ လည်း အဆစ်လွဲကာ ပွန်းပဲ့တဲ့နေရာတွေကို ဆေးထည့် ပတ်တီးစည်းကာ ပြန်လညခဲ့လေသည်.....
" ကဲ ကျွတော် ဘယ်ကို လိုက်ပို့ပေးရမလည်း အိမ်ကဘယ်မှာလည်း"
" ငါ့မှာအိမ်မရှိဘူး ငါက ပဲခူးတိုင်းရဲ့ အစွန် ရွာလေးမှာ နေတာ ပြသနာတစ်ခုဖြစ်လို့ ထွက်ပြေးလာတာ....ငါ့ကို လမ်းဘေးမှာပဲ ချပေးခဲ့ "
" အာ အဲ့လိုတော့ ဘယ်ဖြစ်မလည်း ခင်ဗျားက အခု ဒဏ်ရာကြီးနဲ့ ကျုပ်နဲ့လည်း မကင်းဘူးဆိုတော့ တာဝန်ရှိတယ်..... ဒီလိုလုပ်ဗျာ..... ကျုပ်ပိုင်တဲ့ ဆန်ပွဲရုံလုပ်ငန်းရှိတယ်.... အဲ့ဒီက ဝန်ထမ်းလိုင်းခန်းမှာ နေပေါ့ လောလောဆယ်..... ဒဏ်ရာသက်သာလို့ အလုပ်လုပ်ချင်လဲ ရတယ်လေ...... "
" အင်း အဲ့လိုပဲ လုပ်ရတော့မှာပေါ့..... သြော် ဒါနဲ့ မင်းနာမည် ဘယ်လိုခေါ်လည်း.... ငါ့နာမည်က. မိုးစက်ဦး"
" ကျွတော့်နာမည်.... မင်းပိုင်ခ...."
ဝန်ထမ်းလိုင်းခန်း ရောက်တော့ ဝန်ထမ်းတွေနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးကာ ပြုစုပေးရန် မှာထားပြီး မင်းပိုင်ခ. ပြန်သွားလေတော့သည်.........
" ကဲ ကျွတော်ပြန်အုံးမယ်.... ကိုမိုးစက်... ကျွတော် အကုန်လုံးကို မှာထားခဲ့တယ်.... လိုအပ်တာ ခိုင်းလို့ရတယ်နော် "
" ကျေးဇူးတင်ပါတယ်နော် "
" ရပါတယ်ဗျာ ကျွတော့်ကားနဲ့ တိုက်မိတာပဲ ဒီလောက်တော့ လုပ်ပေးရမှာပေါ့"
မင်းပိုင်ခ လည်း ပြန်သွားရော မိုးစက်အနားကို လူတွေ အုံခါကာ ဟိုမေးဒီမေး မိတ်ဆက်ကြ စကားပြောကြနဲ့ ဝန်ထမ်း အတော်များ များနဲ့ ခင်သွားလေတော့သည်.....အခန်းငယ်လေးတွေ ကန့်ထားရသည်ဖြစ်လေရာ..... မိုးစက်နဲ့ အတူနေမဲ့ အဖော်က. မိုးစက်နဲ့ အသက် ရွယ်တူ စိုးလွင် ဖြစ်လေသည်..... စိုးလွင်က အသားက ညိုတာထက်နဲနဲ ပိုသော အသားအရေရှိကာ...... ခန္ဓာကို ကျစ်လစ်ကာ.... ကုလားမင်းသားလိုပုံစံမျိုး ဖြစ်လေသည်......
" ကိုစိုးလွင် တို့ ဒီမှာ လုပ်တာ တစ်နေ့ဘယ်လောက်ရလည်း.... "
" အင်း ၈ထောင် တစ်သောင်းတော့ ရပါတယ်..... ကိုယ့်ဟာကို ဝယ်စား အခြားအပိုဝယ်တာနဲ့ဆိုတော့ သိပ်တော့မကျန်ဘူး "
" အဲ့တော့ နယ်မှာ ကျန်ခဲ့တဲ့ မိဘတွေကို ဘယိထောက်ပံ့ပေးနိုင်မလည်းနော် "
" ဒီလိုပဲ အဆင်ပြေအောင် လုပ်ရတာပါပဲ ဗျာ..... ကျွတော်တို့မှာ အခြားအလုပ်ရှိသေးတယ်လေ.... ဒီလိုင်းခန်းထဲက အားလုံးနီးပါးလုပ်ကြတယ်.... နေ့တိုင်းတော့မဟုတ်ဘူးပေါ့.... "
" ဘာအလုပ်လည်း ကျွတော်လည်းလုပ်ချင်တယ် "
" အင်း မိုးစက် နေကောင်းတော့ သင်လည်းသင်ပေးမယ်..... ခေါ်လည်းသွားမယ်...ဟုတ်ပြီလား "
ဒီလိုနဲ့ပဲ ၂ပတ်လောက်ကြာတော့ မိုးစက်လည်း အကောင်း ပကတိ ဖြစ်နေလေပြီ ........ အလုပ်သိမ်းလို့ ညနေခင်း အဆောင်ပြန်လာ ရေမိုးချိုး ထမင်းစားနေတဲ့ စိုးလွင် အနားမှာ ထိုင်ကာ.....
" ကိုစိုးလွင် ကျွတော့်ကို အလုပ်အတွက်သင်ပေးမယ်ဆို"
" မနောက်ပါနဲ့ဗျာ ဆန်ပွဲရုံမှာ ဆန်အိတ်ထမ်းရတာကို ဘယ်သူက အရေးတကြီး သင်ကြလို့လည်း.... အကိုလေး ပိုင်ခကလည်း ခွင့်ပြုထားတာပဲ မို့လား"
"ဟာ အဲ့ဒါက အချိန်မရွေး လုပ်လို့ရတယ်..အကုန်လုံး အပိုရအောင် လုပ်ကြတာဆို"
" သြော် အဲ့ဒါလားးး... ဟုတ်ပြီ ဒီည သင်ပေးမယ် "
မိုးစက်လည်း ည၉နာရီ ကျော် အိပ်ရာဝင်ခဲ့လေသည်.... စိုးလွင်က ညတိုင်း အောင်ခံ ဘောင်းဘီနဲ့ အိပ်လေ့ရှိတာမို့ မိုးစက်အတွက် မထူးဆန်းပေးမဲ့.... ယခုညမှာ စိုးလွင်က အောက်ခံပါချွတ်နေတာမို့...
" ကိုစိုးလွင် အောက်ခံချွတ်အိပ်မလို့လား"
" အင်းလေ...မိုးစက်ကို သင်ပေးမလို့ "
မိုးစက်လည်းဘာမှန်းတော့ မသိသေးပေမဲ့ ငြိမ်ပြီးကြည့်နေလိုက်လေသည်..... အိပ်ရာထဲလည်း ဝင်လာရော .......စိုးလွင်က မိုးစက်ဦးကို.... ခန္ဓာကိုယ် အနှံ့ နမ်းရှိုက်ကာ.... ပွတ်သပ်ပြီး.....မိုးစက်ရဲ့ လီးကို ကိုင်ကာ စွပေးလေသည်..... မိုးစက်လည်း.... ဘာလုပ်တာလည်းဟု မေးဖို့ပင် ခွန်အားမရှိတော့လောက်အောင်ကောင်းနေပြီ ဖြစ်လေရာ.... စိုးလွင်ရဲ့ အနမ်းတွေကို ပြန်လည် တုံ့ပြန် လာလေသည်..... စိုးလွင်လည်း..... မိုးစက်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့ပွတ်သပ်ကာ .....အောက်သို့ တဖြည်းဖြည်း လျှော သွားပြီး.....မိုးစက်ရဲ့ လီးကို ကိုင်ကာ စုပ်ပေးလေသည်.....
" ပြွတ် ပလွတ် ပြွစ် "
" အားး ရှီးး အင်းး ဟင်းး ကောင်းလိုက်တာ ကိုစိုးလွင်ရာ "
စိုးလွင် အလုပ်ဘာဆိုတာတော့ မိုးစက်မသိသေးပေမဲ့... လီးအစုပ်ခံရတာတော့ အတော်လေးကောင်းနေ ပြီ ဖြစ်လေသည်...
" မိုးစက် ကျွတော့်ကိုလည်း ပြန်စုပ်ပေး"
မိုးစက်လည်း ကာမအရှိန်က တက်နေပြီ ဖြစ်လေရာ.... စိုးလွင်ရဲ့ လီးကို စုပ်ပေးလိုက်လေသည်....
" ပြွတ် ပလွတ် ပြွတ် ပြွတ်ပြွတ် "
ခနကြာတော့ စိုးလွင် လည်း မိုးစက်၏ လီးကို စုပ်ပေးနေရာမှထလိုက်ပြီးးး မိုးစက်ရဲ့....နို့တွေကို စို့ကာ လီးကိုလည်း ဖင်ကြားထဲသို့ ထည့်ကာ နေရာယူလိုက်လေသည်......
" အကို ထည့်လိုက်တော့မယ်နော် "
" ဗြစ် ဗျိ ဗျစ် "
" အားး ဟားးး အ့ အ့ အင်း လီးက အဆုံးထိကို တန်းဝင်သွားတာပဲ ကိုစိုးလွင်ရာ"
စိုးလွင်လည်းတစ်ချက်ချင်း ဇိမ်ဆွဲလိုးပေးနေလေရာ..... အရသာက. မိုးစက်အတွက် ကောင်းနေလေတော့သည်....
" အားး ဟားး လိုး လိုးပါ ကိုစိုးလွင်ရာ ဖိဖိ ပြီးလိုးးးး.....စိုးလွင်လည်းး တရစပ်ကို လိုးလေရာ..... အချက်၂၀လောက် လိုးအပြီးမှာတော့ ... လီးထဲမှ လရည်တွေက ပန်းထွက်ကာ ပြီးသွားလေတော့သည်.....
" အားးး အ့ လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ မိုးစက်ရယ် "
နောက်ရက်တွင်...မိုးစက်က အလုပ်ကို လုပ်ချင်ပြီ ဖြစ်သော်လည်းးး...မင်းပိုင်ခ က ဖုန်းဆက်ပြီး အလုပ်မခိုင်းရန် ပြောထားသောကြောင့် ဘာမှ မလုပ်ရပေ..
မင်းပိုင်ခလည်း နေ့လည်ခင်း ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးရန်နောင် ၏ ကုမ္ပဏီ ကနေပြန်အလာ လမ်းကြုံလို့ ပွဲရုံကို ဝင်စစ်ဆေးရင်း .....မိုးစက်၏ အခြေအနေ ကြည့်ရန် ဝန်ထမ်းနေတဲ့ အိမ်သို့ လာလေရာ..... အလုပ်သမားအားလုံးက......နယ်က ဆန်အိတ်တွေ ရောက်သဖြင့် ချနေလေရာ... ဘယ်သူမှ မရှိပေ..... မိုးစက်လည်း သူတစ်ယောက်တည်း ရှိသောကြောင့် ဘာမှ မဝတ်ဘဲ အိမ်အနောက်က ရေချိုးကန်တွင် ချိုးနေလေရာ.......
" ဟာ....ကိုမိုးစက် ရေချိုးနေတာပါလား....ဘာမှလည်းမပါဘူး"
မင်းပိုင်ခ လည်း ဝတ်လစ်စလစ်နဲ့ မိုးစက်ကို တွေ့လိုက်ရတော့. ...ဘာဖြစ်မှန်းမသိ အမည်မသိ ခံစားချက်တစ်ခုကို ခံစားလိုက်ရလေသည်....
~~~~~~~~~~
မင်းပိုင်ခလည်း ဟန်မပျက် အရှေ့သို့ထွက်ကာ ထိုင်နေလိုက်သည်...ခနနေတော့ မိုးစက်လည်း ရေချိုးပြီး ပြန်ရောက်လာလေသည်......
" ဟာ ခင်ဗျားရောက်နေတာကိုး ...ကြာပြီလားရောက်နေတာ"
" မကြာသေးပါဘူး.... ဒါနဲ့ ကျွတော့်နာမည်မင်းပိုင်ခ ပါနော်..... ခင်ဗျားမဟုတ်ပါဘူး"
" ကျွတော်က ဘယ်လို ခေါ်ရမှန်းမသိလို်ပါ..... အသက်ကရော "
" ကျွတော့်အသက် ၂၂ ပါ "
" ကျွတော်က. ၂၆ဆိုတော့ မင်းပိုင်ခ ကို ညီလို့ခေါ်မယ် နော်..... "
" အင်းကျွတော်ကလည်း အကိုလို့ခေါ်မယ်.. ဒါနဲ့ ဒဏ်ရာတွေ သက်သာရဲ့လား အကိုရ...ကျတော်လည်း မအားလို့ စိတ်ပူနေတာ"
" သက်သာနေပါပြီ ညီရ.... အကို အလုပ်လုပ်တော့မယ်နော် နောက်ရက်ဆိုရင် "
" ဒီအလုပ်က တအားပင်ပန်းတာ..... ဒီလိုလုပ်ပါလား ဒီမှာနေတဲ့သူတွေက နယ်ကလာကြတာများတယ်....ပွဲရုံကလည်းဖွင့်ကစဆိုတော့ အစားအသောက်ကို သူတို့ဖာသာ စီစဥ်ပြီး စားခိုင်းတာ...... အကိုချက်တက်တယ်ဆိုရင် ...စားဖိုမှုးလုပ်ပေးလေ... သူတို့တစ်လ ရတဲ့အတိုင်းပေးပါ့မယ်... okလားးး"
" အင်း ရပါတယ် "
"ဟင်းတော့ကောင်း ကောင်းလေးချက်နော်.. ကျွတော် နောက်ဆို နေ့တိုင်းလာတော့မှာ.. "
ပြောသည့်အတိုင်းပင် နောက်များတွင်လည်း မင်းပိုင်ခ နေ့စဥ်ဆိုသလို လာလေရာ...... အလုပ်သမားများကပင် အံ့သြရလေသည်...... အလုပ်သမားတွေ နေ့လည်စာစားရန် ရောက်လာကြလေသည်....
" မိုးစက်ရေ တို့တွေ ထမင်းစားတော့မယ်ဟေ့ "
" အဆင်သင့်ပါပဲဗျာ စားပါ"
ထမင်းစားရင်းမိုးစက်ကို စပ်စုကြနေလေသည်......
" မိုးစက် အခုတစ်လော အကိုလေး ပိုင်ခ. နေ့တိုင်းလာနေတယ်နော်... အဲ့ဒါဘာကြောင့်လည်းဗျ မိုးစက်သိလား "
" အာ ကျွတော်က ဘယ်သိမလည်းဗျ"
" သိပါဘူး ကွာ အကိုလေးပိုင်ခ က မင်းကိုဆို ပိုပြီး အရေးပေးနေသလားလို့ "
မိုးစက်လည်း သတိထားမိသဖြင့် ဘာမှန်းတော့မသိသေးတာကြောင့် ငြိမ်နေလိုက်လေသည်....... ညနေခင်း ထမင်းစားသောက်ပြီးကြတော့.... စိုးလွင်နဲ့ လိုက်သွားရန် မိုးစက် ဆုံးဖြတ်ထားသည်......
" မိုးစက်ရေ ပြီးပြီလား သွားစို့ "
စိုးလွင်နဲ့ မိုးစက်လည်း ကားဂိတ်တစ်ခုထဲမှာ ရပ်နေလေသည်..... စိုးလွင်ကတော့ ဖုန်းတစ်လုံးနဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေလေသည်....
ထိုအချိန်တွင်..... မင်းပိုင်ခ က မထင်မှတ်ဘဲ ပေါ်လာလေသည်....
" ဒါက ဘာလုပ်နေကြတာလည်း "
" အကိုလေး ပိုင်ခ. ဟိုဟို ကျွတော်တို့ မုန့်သွားစားကြ မလို့" l
" ခင်ဗျားလာညာမနေနဲ့ ကိုစိုးလွင် ကျုပ်အကုန်သိတယ်... ခင်ဗျားတို့ဘာလုပ်တယ်ဆိုတာ... ကျုပ်နဲ့မဆိုင်လို့ ကျုပ်မပြောတာ ....အခုက. အကိုမိုးစက် ကဘာမှ သိတာမဟုတ်ဘူး... အကိုမိုးစက်ကို ကျုပ်ကခေါ်လာတာ.... ကျုပ်မှာတာဝန်ရှိတယ်.... .....နောက်ဆို အဲ့လို လုံးဝမလုပ်ပါနဲ့.... လာကိုမိုးစက် ကားပေါ်တက်"
မင်းပိုင်ခ လည်း မိုးစက်ဦး၏ လက်ကို ဆွဲကာ ကားပေါ်သို့တင်ကာ ခေါ်သွားပြီး လူရှင်းတဲ့ တစ်နေရာ အရောက် ကားရပ်လိုက်လေသည်.........
" သူတို့ ဘာလုပ်တယ် ဆိုတာ ကိုမိုးစက် သိလို့လား "
" မသိဘူးလေ..... သူက ရောက်တော့သိမှာပေါ့ လို့ ပြောတာ "
" ဟာကွာ တောက်.... သူတို့ လုပ်တာ ယောက်ကျ်ားဖာသယ် အလုပ်ဗျ.... ကျုပ်ပေးတဲ့ လစာမလောက်လို့ သူတို့ဖာသာ အပိုဝင်ငွေ ရှာကြတာ.....အကို့ကို ဖာဇာတ်သွင်းနေကြတာ... သိရဲ့လားး"
မင်းပိုင်ခ. ဒေါသကထွက်နေလေတော့ မိုးစက်၏ ပုခုံးကို လှုပ်ကာ ပြောနေတော့ မိုးစက် ငိုလေသည်......
" အင့် အီး ဟီး အကိုမှ မသိတာကို ကွာ ....ညီက ဆူနေတာပဲ "
" ဟာာ...ကျုပ်ဆူတာက ခင်ဗျား ဒုက္ခဖြစ်မှာ စိုးလို့လေ ......ကဲကဲ ဟုပ်ပြီ အဲ့ဒါဆိုလည်း..... မဆူတော့ဘူး "
မိုးစက်ရဲ့ မျက်ရည်တွေကို မင်းပိုင်ခ သုတ်ပေးလိုက် လေသည်....... ထို့နောက် လမိုက်ည၏ အမှောင် က နီးကပ်လွန်းနေတဲ့ နှုတ်ခမ်း နှစ်စုံကို ပိုပြီး ပူးကပ်သွားစေအောင် တွန်းအားပေးနေသလားတော့မသိပါ.......... မင်းပိုင်ခ. ....မိုးစက်၏ နှုခမမ်းတွေကို နမ်းယူလိုက်သည်.......
" ပြွတ် ပလွတ် ပြွတ် ပြစ် "
နမ်းနေရင်းနဲ့ပင် ခန္ဓာကိုယ်က အဝတ်တွေကို အပြန်အလှန် ချွတ်ပြစ်နေကြလေသည်....... ကားရဲ့ ထိုင်ခုံကို မှီချလိုက်ပြီး မိုးစက်၏ နို့တွေကို စို့ကာ စုပ်ချေပေးနေလေသည်.....
" အားး အင်းး ဟင်းး အင်းးး "
မိုးစက်က နို့စို့ရင် ဖိလ်းတက်သူမို့ ဟန်မဆောင်နိုင်လောက်အောင် ငြီးမိသည်.......
မင်းပိုင်ခ. လည်း တစ်ဆင့်ချင်း အောက်သို့ လျှောကာ သူမြင်ဖူးခဲ့တဲ့ မိုးစက်၏ လီးကို အားရပါးရကိုင်ကာ စုပ်ပေးနေလေသည်..
" ပြွတ် ပလွတ် ပြစ် ပြွတ် ပလွတ် "
" အားး ဟားး အားးးး ကောင်းလိုက်တာ ညီရာ... အား စုပ်ပေး စုပ်စုပ် "
ပိုင်ခလည်း အတော်ကြာကြာထိ စုပ်နေလိုက်ပြီး ခနနေတော့....... လီးစုပ်တာကို ရပ်လိုက်ပြီး..... ပက်လက်အိပ်နေတဲ့ မိုးစက်၏ ပါးစပ်ထဲသို့ သူ့ရဲ့ 7လက်မ ရှိတဲ့ လီးကို ထည့်ကာ ခါးကိုအားပြုပြီး ဆောင့်လိုးလေသည်....
" ပလွတ် ပြစ် ပြွတ် " .
" အု အွန့် အု အားး အွန့် "
ပိုင်ခ၏ လီးကလည်း မိုးစက်နဲ့ သိပ်မကွာ လှဘဲ ပိုင်ခကတောင်နဲနဲ ပိုတုတ်တာမို့ လီးကို မနဲငုံကာ စုပ်နေရာသည်....
ခနနေတော့ ပိုင်ခလည်း.....လီးကိုချွတ်လိုက်ပြီး မိုးစက်ဦးကို မှောက်ခိုင်းလိုက်ပြီး သူ့လီးကို ထိုးထည့်ကာ ဖြေးဖြေးချင်းလိုးပေးနေလေသည်........
" အ့ အားးး ဟားးအ့ အ့ အားးးးး "
"နာလို့လား ကိုမိုးစက် "
"ရတယ် မနာဘူး လိုးလိုး.... ထပ်ထည့်.... ဖိဖိပြီးလိုး အင်းး အားးး ကောင်းလိုက်တာ.... ပိုင်ခရယ်...... လီးကကြီးပြီး လိုးတက်လိုက်တာ "
" အားးးးးး ရှိးးးးးးး ကောင်းလိုက်တာ ကိုမိုးစက်ရာဖင်က ကျပ်နေတာပဲ "
မင်းပိုင်ခလည်း တရစပ် ဆောင့်ဆောင့် လိုးလေရာ ၁၀မိနစ်လောက် လိုးပြီးတော့ မိုးစက်ရဲ့ ဖင်ထဲကို လီးထည့်ကာ.........လရည်တွေ ပန်ထည့်လိုက်ကာ လီးကိုစိမ်ပြီး မှောက်အိပ်လိုက်လေတော့သည်........
" အားးး လိုးလို့ ကောင်းလိုက်တာ ကိုမိုးစက်ရာ..... ကျွတော် အကို့ကို ချစ်မိနေတာ သိလား "
"ဒီလိုပါပဲ ပိုင်ခရယ် လိုးနေတုန်းတော့ ဒီလိုပဲ ပြောကြတာပါပဲ... ။"
" ဟာ မဟုတ်ဘူးနော် အခုလို လိုးရလို့ ချစ်တာ မဟုတ်ဘူး...... ကျွတော် အကို့ကို ပြန်လာကြည့်တဲ့နေ့ အကိုရေချိုးပြီးခါစ ပုံလေးကို မြင်ပြီးထဲက. ကျွတော်ချစ်မိသွားတာ..... ကျွတော့်အချစ်ကို ယုံတယ်မို့လားဟင် "
" ယုံအောင် သတ်သေပြရင် ယုံပေးမှာပေါ့ "
မင်းပိုင်ခလည်း မိုးစက်ဦးကို ဆွဲလှည့်လိုက်ကာ ပတ်လက်အိပ်ခိုင်းလိုက်ပြီး..... ထောင်ပြီး မတ်နေတဲ့ မိုးစက်ရဲ့ လီးကို ပိုင်ခလည်း သူ့ရဲ့ ဖင်နဲ့ တေ့ကာ ထိုင်ချ လိုက်လေ သည်......
" အားး ဟားး ကောင်းလိုက်တာ ပိုင်ခရယ်..... နာနေမှာပေါ့ ....အကို့ကို အဲ့လိုနည်းနဲ့ သတ်သေပြဖို့မလိုပါဘူးကွာ အကိုကနောက်လိုက်တာပါ....... "
" ကျွန်တော် ကိုယ်ချင်းစာပါတယ်.... အကိုလည်း ယောက်ကျ်ားပဲလေ..... လီးကလည်း ကျွတော်နဲ့ အရွယ်သိပ်ကွာတာ မဟုတ်ဘူး.....အကိုလည်း လိုးချင်နေမှာပဲ"
" ပိုင်ခရယ် မင်းရဲ့ အချစ်တွေကို အကိုယုံပါပြီ."
ပြောလည်း ပြော ခါးကိုကိုင်ကာ လီးနဲ့ ဆောင့်ပြီးလည်း လိုးတော့ လေသည်.................. ......................
ကားထဲမှ ချစ်သူနှစ်ဦး၏ ချစ်ရည်လူးသံတွေက. ကြည်နူးဖွယ် .......
" အားး အ့ အ့ အ့ လိုးတော့ အကို ....ညီ ခံနိုင်နေပြီ "
" အားးးရှီးးး အင့် အားး ညီနာရင်ပြောနော် အကိုက အရမ်းလိုးလို့ကောင်းနေတာ "
" ရတယ် အကို မနာတော့ဘူး ညီခံနိုင်နေပြီ... လိုးသာလိုးတော့"
မိုးစက်ဦးလည်း အချက် ၂၀လောက် ဆောင့်လိုးပြီးတော့ မင်းပိုင်ခရဲ့ ဖင်ထဲမှာပဲ လရည်ကို ထုတ်ပလိုက်သည်......
မင်းပိုင်ခက. မိုးစက်ဦးရဲ့ လီးပေါ်မှာ ထိုင်ရက်သားနဲ့ပင် ပြောလေသည်......
" ညီတို့ အသွေးအသားချင်း ဖလှယ်ပြီးကြပြီ...... ဘယ်တော့မှ လက်တွဲမဖြုတ်ဘဲ ထာဝရ ချစ်သွားကြမယ်နော်"
~~~~~~~~~~
"အကို အဲ့ဒီ ဝန်ထမ်းတန်းလျားမှာ မနေနဲ့တော့နော်...ညီနဲ့အတူတူ အိမ်မှာလိုက်နေတော့နော်... အိမ်မှာက ခြံစောင့်ဦးလေးကြီးပဲရှိတာ....ထမင်းဟင်းချက်ပေးမဲ့ အဒေါ်ကြီးက ရွာက သူ့သမီး မီးဖွားလို့ ပြန်သွားတာ.. ဘယ်တော့မှ ပြန်လာမလည်း မသိဘူး.... လောလောဆယ်တော့ ဖေဖေ့ရှေ့မှာ ခနတော့ ဒီလိုနေပေးပါအုံးနော်....ညီတဖြေးဖြေးတော့ ပြောဖို့ ကျိုးစားပါ့မယ်.."
" ရပါတယ် ညီရာ အကို့ကို အားမနာပါနဲ့... အကိုနေတက်ပါတယ်..... ညီနဲ့အတူတူနေရဖို့... သံယောဇဥ်တွေ ဒီ့ထက် ပိုခိုင်မြဲစေဖို့ အကိုတို့ကျိုးစားကြရမှာပေါ့..... "
နောက်ရက်တွင်...မိုးစက်ဦးရဲ့ အနဲငယ်သော အထုတ် တွေနဲ့အတူတူ...မိုးစက်ဦးကိုပါ တစ်ပါးတည်း လာခေါ်သွားလေတော့သည်...... အိမ်သို့လည်းရောက်ရော မင်းပိုင်ခက သူ့၏ အဖေ ဦးမင်းသိန်းကျော်နဲ့ မိတ်ဆက်ပေးလေသည်....
" ဒယ်ဒီ ဒါကသားခေါ်လာတဲ့ ဝန်ထမ်းအသစ်....ဒေါ်စိုး နေရာမှာလုပ်ဖို့ "
" အေးပါကွာ သားအတွက် အဆင်ပြေတယ်ဆို ပြီးတာပါပဲ... ငါ့သားခေါ်လာမှ တော့ စိတ်ချ ရမှာပါ..... "
မင်းပိုင်ခလည်း ဖအေဖြစ်သူက ခွင့်ပြုသဖြင့် မီးဖိုခန်းနဲ့နီးတဲ့ အခန်းတစ်ခုထဲမှာ နေရာပေးလိုက်လေသည်....
" ကို လောလောဆယ် ဒီမှာနေအုံးနော်.... နောက်တော့ ညီနဲ့အတူတူ အမြဲတမ်းနေနိုင်အောင် ကိုကျိုးစားပါ့မယ်...... "
ဒီလိုနဲ့ မိုးစက်လည်း မနက်ခင်းစာ နှင့် ညနေစာကို နေ့တိုင်းပြင်ပေးရလေသည်.... နေ့လည်စာကိုတော့ ကြုံသလိုသာ အပြင်မှာ စားကြလေတော့ အထူးတလည်ချက်ပေးဖို့မလို....
" ဦးတို့လည်း မောင်မိုးစက်ရဲ့ လက်ရာကို စားပြီး အခြားလက်ရာ မစားချင်တော့ဘူးဟေ့....ဒေါ်စိုး ချက်တာထက်တောင် ကောင်းသေးတယ်.... "
" အဲ့လိုဆို နေ့လည်စာပါ လာစားပါလားဦးရ ကျွတော် ဒီ့ထက်ကောင်းအောင်ချက် ကျွေးပါ့မယ် "
" စားချင်တာပေါ့ကွာ ဦးရဲ့ အလုပ်တွေက ဦးမရှိလို့ မဖြစ်သေးဘူးကွ... မင်းညီ ပိုင်ခကဒါတောင် တစ်ချို့တစ်ဝက် လုပ်ပေးနေလို့.......မောင်မိုးစက် တစ်ခါတည်းဝင်စားလိုက်လေ လာပါ ကွ... "
" ဟုတ်သားပဲ ကိုရ တစ်ခါတည်းစားပါလားလာပါ "
"နေ ပါစေ ကိုပြီးမှ စားတော့မယ် "
" အာမရပါဘူးဗျာ လာစား ဆိုစားနော် "
မင်းပိုင်ခမှာ အ ပြင်မှာ လူကြီးဆန်ရသလောက် အိမ်မှာတော့ ခလေးဆိုးလေးပါပဲ.... တကယ်လည်း ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ ဖခင်၏ လုပ်ငန်းတွေကို ဦးဆောင်နေရသူ ခလေးသာသာ အရွယ်........နောက်ဆုံးတော့လည်း....မိုးစက် ထမင်းဝိုင်းသို့ဝင်ကာ အတူတူ စားရလေတော့သည်.......
......တစ်ရက်တော့ မင်းပိုင်ခ အလုပ်က ပြန်လာတာ အတော်လေး မိုးချုပ် နေလေသည်.... အရက်တွေကလည်းမူးလာလေသည်.... ဦးမင်းသိန်းကျော်ကတော့ စောစော စီးစီး အိပ်သွားလေတော့သည်....
" ဟာညီ ပိုင်ခ. သတိထားအုံးလေကွာ.... အရက်တွေသောက်လာတာကိုးးး နံစော်နေတာပဲကွာ "
" အေ့... အချစ်ဆုံး .. ညီမမူးသေးဝူး.....ညီသောက်အုံးမှာ... အေ့ "
" လာပါ ညီရာ... အိပ်ရ အောင်နော် ကိုအခန်းထဲလိုက်ပို့ပေးမယ် "
အခန်းထဲရောက်တော့.... ပိုင်ခကို ကုတင်ပေါ်သို့ တင်လိုက်ပြီး...... ဖိနပ်ချွတ် ...အဝတ်တွေလဲပေးပြီး.... ပြန်လှည့်အ ထွက်......
" ဟာ ညီလွှတ်လေ ကို့ကို... ညီမူးနေတာ..... အိပ်တော့နော်.... ဦးလေးလည်း ဟိုဘက်ခန်းမှာ အိပ်နေတာ..... နိုးသွားလို့ သိသွားရင်မကောင်းဘူး"
မိုးစက်၏ ပြောစကားကို နားမထောင်ဘဲ ပိုင်ခမှာ မိုးစက်၏ လည်ပင်းနှင့် နှုတ်ခမ်းတွေကိုနမ်းကာ..... အငမ်းမရ....ကြမ်းရှရှ အနမ်းတွေကို ပေးနေလေသည်...
" အ့ ညီ နောက်နေ့မှ လုပ်ကွာ... ခုအိပ်တော့ နော် ကိုသွားပါရစေ"
" မရဝူး ဗျာ ခုပဲ လိုးမှာ ထန်နေပြီ ကိုရ.... ဒီမှာလည်းကိုင်ကြည့်အုံး "
ပိုင်ခ ၏ လီးမှာ တောင်နေတာမှ သံချောင်း အရှုံးပေးရလေသည်.....မိုးစက်လည်း ယောက်ကျားချင်း ဖြစ်သည့်အတွက် ထုလိုက်မှ တောင်တာ ကျမည်ကို သိနေသည့်အတွက်.....ပိုင်ခ၏ ပုဆိုးကို လှန်ကာ လီးကိုကိုင်ပြီး စုပ်ပေးလိုက်လေသည်...
" ပြွတ် ပလွတ် ပြွတ် ပြစ် "
" ပြွတ် ပြစ် ပလွတ်"
" အားးး ဟားးးး အငှးးးး "
မူးနေသော်လည်း အသွေးအသားက. ထူးကဲသည့်အရသာကို ခံစားမိနေသောကြောင့် ပိုင်ခ ငြီးနေမိလေသည်......
ခနနေတော့ မိုးစက်လည်း ပိုင်ခ၏အပေါ်သို့ ခွထိုင်လိုက်လေရာ ပိုင်ခ၏ လီးနဲ့တေ့ပြီး ထိုင်ချလိုက်လေသည်..
" ဗြစ် ဗရစ် ဗြွတ် ဗြစ် ဗြီ"
"အ့ အားး အ့ အားးး "
မိုးစက်လည်း ခပ်တိုးတိုးသာ ငြီးနေပြီး ခပ်မြန်မြန် ပင် စောင့်ချပေးနေလေသည်....
ချစ်ရသူ ပိုင်ခ အမြန်ကျေနပ်အောင် ဆောင့်လိုးလိုး ပေးနေရသော်လည်း မိုးစက်ကိုတိုင်လည်း .....ကောင်းနေပြီဖြစ်၍ ......တစ်ချက်ချင်းကို မနားတမ်း ဖိကာ ဆောင့်ချပေးနေလေသည်....
" အ့ အားးး အားးး ကောင်းလိုက်တာ ညီရာ..... အားး ညီ့ကို အကို ရူးမတက်ချစ်မိနေပါပြီ.... ညီ့ရဲ့ အချစ်တွေကို ကို အသိအမှတ်ပြုပါပြီ..... အ့ အားးးအ့ "
မူးနေသောကြောင့် ပိုင်ခလည်း အတော်နဲ့ မပြီး ဘဲ ၄၅မိနစ်လောက်နေတော့မှ အကြောတွေ တောင့်တင်းလာပြီး မိုးစက်၏ ဖင်ထဲသို့ လရည်တွေက များပြားစွာ ဝင်လာလေတော့သည်......
မိုးစက်လည်း ထန်နေပြီဖြစ်လေရာ..... ပိုင်ခ၏ မျက်နှာနားမှာ လီးကိုကိုင်ကာ ဂွင်းထုလိုက်ပြီး... ခနနေတော့ ထွက်လာတဲ့ လရည်တွေကို ပိုင်ခရဲ့ ပါးစပ်ဖြဲကာ... ထည့်ပြီး အခန်းသို့ပြန်ကာ အိပ်နေလေတော့သည်........
မိုးစက်ဦး ...ပိုင်ခအခန်းထဲက အထွက် လူရိပ်လိုလို ရိပ်ခနဲ တေ့်လိုက်သည်... သို့ပေမဲ့ ကြောင်ပြေးသွားတာပဲဟု တွေးကာ နေလိုက်လေသည်....
မနက်မိုးလင်းတော့......
" သား ပိုင်ခ. ဒယ်ဒီ ပြောစရာရှိတယ် သားကို အပြင်ထွက်ရင် ဆိုင်တစ်ဆိုင်ဆိုင် ကို ဝင်လိုက် "
" အိမ်မှာ ပြောလို့မရဘူးလား ဒယ်ဒီရ"
" မရဘူးကွ ရောက်တော့ပြောပြမယ် "
ဒီလိုနဲ့ အအေးဆိုင်မှာ ထိုင်လိုက်လေသည်..
" ဒယ်ဒီပြောလေ "
" အေး ဒယ်ဒီ တိုတိုနဲ့ လိုရင်းပဲ ပြောမယ်.... သားနဲ့မောင်မိုးစက်ညက ဖြစ်နေတာ ဒယ်ဒီတွေ့လိုက်တယ်..... သားတို့က ဘာတွေလည်း.....သားမှန်မှန်ဖြေပါ... ဒယ်ဒီက... ခေတ်အမြင်ရှိတဲ့ အဖေပါကွ ငါ့သားရွေးချယ်တာကို ဒယ်ဒီ ခွင့်ပြုပေးမှာပါ.."
" ဒယ်ဒီ ထင်တာ မှန်ပါတယ်..... သားနဲ့ အကိုနဲ့က. ချစ်သူတွေပါ... သားတို့ကို မခွဲပါနဲ့နော်........ "
"မခွဲပါဘူးသားရယ်.... ဒါပေမဲ့ ...ဥပဒေက တရားမဝင်တဲ့အတွက်....ဒယ်ဒီ့ ရှေ့နေကို ခေါ်ပြီး..... အိမ်မှာပဲ အသိအမှတ်ပြုပွဲလေးလုပ်ရင်ကောင်းမယ်.... သားသူငယ်ချင်းတွေနဲ့.... သားရဲ့ လုပ်ငန်းပါတနာတွေကြားမှာ သား တရားဝင်ချပြပြီး နေရဲရဲ့လား "
"ဝမ်းသာလိုက်တာ ဒယ်ဒီရာ.... သားတို့ မခွဲမခွာ ချစ်သွားပါ့မယ် "
ပိုင်ခလည်း ဦးမင်းသိန်းကျော်ကိုဖက်ကာ ဝမ်းသာမျက်ရည်တွေကျနေလေတော့သည်.....
ဒီလိုနဲ့ ရှေ့နေရှေ့မှာ လက်မှတ်ထိုးပြီး... ဦးမင်းသိန်းကျော်ကို ကန်တော့လေသည်....
" ကဲ ဒီလင်နဲ့ ဒီမယား...... အဲဟုတ်သေးပါဘူး...... ယောက်ကျားနှစ်ယောက်ဆိုတော့.... ဒီလင်နဲ့ ဒီလင် အိုအောင်မင်းအောင် ပေါင်းရပါစေကွာ ".....
ညဘက် ဧည့်ခံပွဲ ခြံထဲမှာပင် ပြုလုပ်လေရာ.... အနောက်တိုင်းဝတ်စုံ အဖြူကို ဆင်တူဝတ်ထားလေရာ.... မြင့်မားသောအရပ် ...ချောမောသော ရုပ်ရည်များနှင့် လိုက်ဖက်စွာ....... ချစ်ရသူနှစ်ဦးမှာလည်း ပျော်မြူးနေကြသည်.....
" ကဲ congratulations. ကိုမင်းသိန်းကျော် ခင်ဗျားက သားမွေးပြီး သားမက်ရတာ နဲတဲ့ကုသိုလ် လားဗျ "
"ကံပေါ့ဗျာ စီမံလာတော့လည်း အလိုက်သင့်ပေါ့.... ကဲ ချီးယားး...သောက်ဦးဗျာ"
မင်းပိုင်ခ. ဖအေဖြစ်သူကိုကြည့်ပြီး စိတ်မကောင်းတော့ဖြစ်မိသည်....သူလည်းရှက်ရှာမှာပဲလေ... သို့ပေမဲ့ အပြုံးတွေဝေဆာအောင် ပြုံးကာ ရဲရဲရင့်ရင့်နဲ့ ဧည့်ခံနိုင်လေသည်..... ကျေးဇူးပါ ဒယ်ဒီရယ်..... ဟု တီးတိုးရေရွတ်မိလေသည်.......... ..........
" ပျော်လား ကို "
" ပျော်တာပေါ့ ညီရ. အကို့မှာ ဒီလိုနေ့မျိုး ရောက်လာပါ့မလားလို့ စိုးရိမ်လိုက်ရတာ "
ဒီလိုနဲ့ ဧည့်ခံပွဲအပြီး ပင်ပန်းနေသဖြင့် နှစ်ဦးလုံး ရေချိုးကာ.... မဂ်လာ ကုတင် ပေါ်သို့ ချစ်ရည်လူးရန် အဆင်သင့်ဖြစ်နေလေပြီ...........
" ပြွတ် ပြွတ် ပြစ် ပြွတ် "
"အား ကိုရာ နို့စို့တာ ကောင်းလိုက်တာ ညီလေ ကိုနို့စို့ပေးတာ ကိုအရမ်းကြိုက်တယ်... အားးဟားး အင်းး"
မိုးစက်လည်း..... ပိုင်ခ ရဲ့ ချက်နဲ့ ဗိုက်သားတစ်လျေဗာက်ကို နမ်းကာ...... ပိုင်ခရဲ့ လမွှေး အုံကြီးကို နမ်းအိတော့လည်း.... ယစ်မူးစွာ နမ်းရိုက်မိသည်....
" အားး ညီ့လမွှေး အနံ့ကမွှေးလိုက်တာကွာ..... ကို့ကို ပိုပြီး ထန်စေတယ် "
မိုးစက်ဦးလည်း ပိုင်ခ၏ လီးကို ပိုင်ကာ အားပါးတရ စုပ်ပေးနေမိသည်...... မဂ်လာဦးည ဖြစ်၍လားမသိ.... အစုပ်ခံရသူရော.... စုပ်ပေးသူပါ..... အကောင်းကြီး ကောင်းနေလေသည်........
" ပလွတ် ပြွတ် ပြစ် ပြွတ် " .
"အားးးဟားးး အ့ အားးး ကောင်းတယ်ကိုရာ စုပ် ပေး ဟုတ်ပြီ စုပ် ပေး "
ခနနေတော့ မိုးစက်က မင်းပိုင်ခကို ပေါင်နှစ်ချောင်း ထောင်ဖြဲကာ လီးနဲ့တေ့ကာ ဆောင့်လိုးလေတော့သည်...
" ဗြိ ဗြစ် ဗရစ် ဗြစ် "
"ဖက် ဖက် ဖွတ် ဖက် "
" အားးး အ့ အားဟားးးး ကောင်းလိုက်တာ ကိုရာ..... ကို့လီးဝင်လာပြီ ညီ့ဖင်ထဲ "
မိုးစက်လည်း ချစ်ရသူ၏ အော်သံကြောင့် ဖီးပိုတက်ကာ....... တရစပ် ဆောင့်လိုးလေတော့သည်........
ခနနေတော့........ လရည်တွေက ပိုင်ခရဲ့ ဖင်ထဲမှာ ပြည့်လျှံစွာ နေရာယူနေသည်...
ပိုင်ခလည်း မိုးစက်၏ ပါးစပ်ထဲကို လီးထည့်ကာ......... ဆောင့်ဆောင့်လိုးပြီး သုတ်ရည်ကို ထုတ်လိုက်လေသည်.....
" ညီ ပြီးပြီလား ကို့ကို မလိုးတော့ဘူးလား...."
"ဒီညက မဂ်လာဦးညမို့လို့ ကို့ကိုအရမ်းချစ်လို့ ယောက်ျားနေရာပေးလိုက်တာ..နောက်နေ့တွေဆို အလွတ်မပေးဘူးနော် ပြန်လိုးမှာကို့ကို"
" ဟုတ်ပါပြီဗျာ....အဲ့ဒါကြောင့် ကိုက ဟောဒီ ချစ်သူလေးကို ချစ်ရတာ "
မနက်ရောက်တော့..... မနက်စာကို မိုးစက်ကပဲ စောစောထပြင်ပေးလေရာ....
" သားရေဒယ်ဒီတို့တော့ထမင်းချက် တစ်ယောက် ခေါ်မှ ဖြစ်မယ်ဟေ့ မောင်မိုးစက်က မိသားစုဖြစ်နေပြီဆိုတော့ ဒါတွေ ခိုင်းလို့မသင့်တော်ဘူး "
" ရပါတယ်ဦးရယ်.... ကျွတော်လည်းအားနေတာပဲဟာကို "
ထိုစဥ် ...ဦးမင်းသိန်းကျော်က မိုးစက်ဦးရဲ့ လက်က လက်စွပ်လေးကို အာရုံရောက်သွားပြီး...........
" နေ နေပါအုံး မောင်မိုးစက်ရဲ့ ဒီလက်စွပ်လေးက. ဘယ်ကရတာလည်းကွ "
" သြော် ဒါက မေမေ မသေခင်ကပေးခဲ့တာ... ကျွတော့်အဖေ အရင်းက ပေးခဲ့တာတဲ့.... ဖေဖေတို့ကကျွတော့်ကို မွေးပြီး ပဲခူးတိုင်းထဲက ရွာလေးတစ်ရွာမှာ ထားခဲ့ကြတာ.... လာခေါ်မယ်ပြောပြီးလာမခေါ်ခဲ့ပါဘူး...... အမှန်တော့ မေမေ့ကို..... ဒီလက်စွပ်ပေးခဲ့တဲ့ ကျွတော့်အဖေ က လက်စွပ်ကို ရောင်းပြီး သုံးခိုင်းတာ.... မေမေက တစ်ချိန်အသုံးလိုလာမှာပဲဆိုပြီး....... သိမ်းထားပြီး မသေခင်ပေးသွားခဲ့တာ ...."
မိုးစက်ပြောနေစဥ်မှာပင် ဦးမင်းသိန်းကျော်၏ မျက်ဝန်းမှ မျက်ရည်တွေက ကျနေလေသည်......
" သားး သားးး ဖေဖေ့သားကို ပြန်တွေ့ပြီ "
မင်းပိုင်ခက နားမလည်စွာ မေးလိုက်သည်.
" ဒယ်ဒီ ဘာတွေလည်းသားဘာမှ နားမလည်တော့ဘူးးး.." .
" ဒယ်ဒီ ရှင်းပြပါ့မယ်...... လွန်ခဲ့တဲ့ ၂၆နှစ်က ပဲခူးတိုင်းက ရွာတစ်ရွာမှာ ဟောဒီ မိုးစက်လေးရဲ့ အမေနဲ့ အဖေက. တောင်ငူက သူ့အမေရဲ့ မွေးနေ့ကို အသွား... လမ်းမှာဗိုက်နာလို့ မွေးခဲ့ရတယ်.... မိခင်ဖြစ်သူက.... မိးတွင်းထဲမှာဆုံးသွားတယ်.... ဒယ်ဒီလည်းပြန်လာခေါ်မယ်ပြောပြီးထားခဲ့လိုက်တာ ....နောက်တော့ ပြန်သွားခေါ်တော့ ရွာမီးလောင်လို့ ပြေးကြတာ ဘယ်တွေရောက်မှန်းမသိဘူးလို့ ပြောလို့ လက်လျှော့ပြီးပြန်လာခဲ့ရတယ်..... ဒီမှာလေ သားရဲ့ သားလက်စွပ်နဲ့.....ဖေဖေ့လက်စွပ် အတူတူပဲ...... သားလက်မှာဝတ်ထားတာက..... သားအမေရဲ့ လက်စွပ်ပေါ့ "
" ဖေဖေ ရာ သားမှ မတွေ့ရတော့ဘူးလို့ထင်ထားတာ....... "
သားအဖ နှစ်ယောက် အလွမ်းသယ်နေ ကြစဥ် မင်းပိုင်ခကတော့ ငိုပြီး ပြေးထွက်သွားလေသည်....
" ဒါ ဒါဆို သားက. အကိုနဲ့ ..... ဟင့်အင်း သားရှက်တယ်.... အီးးးဟီးးး ဟီးးး"
" ဟာ သားငယ် လုပ် လုပ်ပါအုံး သားကြီးရ. လိုက်ရအောင် "
" ညီ ညီ နေအုံးးး "
မင်းပိုင်ခမှာ ကန်တော်ကြီးထဲထိ မောင်းလာပြီး ကားကို တစ်နေရာမှ ရပ်ကာ ငိုနေလေတော့သည်.....
" အီး ဟီးး ဟီး ငါ့ ငါ့ဘဝက ဘယ်လိုလည်းကွာ.....ငါ့အချစ်ဆုံး ချစ်သူက ငည့အကိုတဲ့လားးကွာ.... "
ထိုစဥ် ဦးမင်းသိန်းကျော်နဲ့ မိုးစက်ဦးတို့ပါရောက်လာလေရာ.....
" သားငယ်ရာ... ဒါငိုစရာမှ မဟုတ်တာ.... ဝမ်းသာစရာလေ "
" ဒယ်ဒီ သားတို့ရ ခွေးမျိုးတွေ ဖြစ်ကုန်ပြီလေ "
" မဖြစ်ပါဘူးသားရယ်..... အဖေတူပေမဲ့ အမေကွဲပါသေးတယ်..... တစ်မအေစီ မွေးမှတော့ တွေးလိုက်ရင် ဘာမှ အတော်လည်း ရနေတာပဲလေ .....အခု သားတို့ အခြေအနေကရော နောက်ပြန်လှည့်လို့ရတော့လို့လား "
" ဟုတ်ပါတယ် ညီရာ..... ကို့ကို ညီက အကိုအရင်းလိုမြင်နေလို့လား"
" အဲ့လိုတော့ မမြင်ပါဘူး.... ရုတ်တစ်ရက် သိလိုက်ရတော့ စိတ်လှုပ်ရှားသွားလို့ပါ "
" ကဲပါ ဒယ်ဒီ့မှာ သားနှစ်ယောက်ရတာ အရမ်းပျော်တယ်ကွာ လာ ပြန်ကြစို့......
........
နောက်ရက်တွင်.....မိုးစက်ဦးက...... သူ့ရွာသို့ ခနပြန်ချင်တယ် ပြောသဖြင့် မင်းပိုင်ခက လိုက်ပို့ရလေသည်....
ရွာသို့ရောက်တော့...... ဖိုးဝ က အပြေးအလွှား လာကြိုလေသည်....
" မိုးစက် နေနိုင်လိုက်တာကွာ.... ခုမှ ပြန်လာတယ် မင်းကွာ "
မိုးစက်အနောက်က. မင်းပိုင်ခကို တွေ့တော့...
" သူက ကော ဘယ်သူလည်းကွ "
" ဒါက ငါ့ချစ်သူ ငါတို့ လက်ထပ်ပြီးကြပြီ"
ဖိုးဝ၏ မျက်နှာ ကွက်ခနဲ ပျက်သွားသော်လည်း ဟန်ဆောင်အပြုံးဖြင့် ဧည့်ခံလေသည်....
" အေးအေးး လာကြ ကွာ လာညီလေး"
" ငါ သာဒွန်း ကိစ္စသိချင်လို့ကွ "
" အေး သာဒွန်း ကတော့ သနားစရာပါကွာ...... မင်းကိုတော့ အတော်ချစ်ရှာတာကွ...... သူမသေဘူးကွ မင်းပုလင်းနဲ့ရိုက်ခဲ့တာ..... သူရဲကိုလည်းမတိုင်ခဲ့ဘူး....ငါ့ကို မဒိန်းကျင့်တဲ့ကိစ္စကြောင့် မင်းက သူ့တပည့်တွေကို အချင်းချင်း ပြန်လိုးခိုင်းခဲ့တာလေ....အဲ့ဒါကို သူ့တပည့်တွေက ငြိုးထားပြီး.....အင်းထဲကို လှေနဲ့ လိုက်စစ်နေတုန်း လှော်တက်နဲ့ ရိုက်ချ သတ်ပြစ်တာကွ...... အဲ့ကောင်တွေလည်း နယ်စပ်ကို ပြေးကြတာ ဘယ်ရောက်မှန်းတောင်မသိဘူး..... သူမသေခင်ရက်ပိုင်းအလိုထိ..... မင်းရွာက ထွက်သွားရတာ သူ့ကြောင့်ဆိုပြီး.... သူက အရမ်းပူဆွေးနေခဲ့ရတာ..... တစ်ရွာလုံးကမုန်းတာခံရတဲ့ သာဒွန်းကို အကုန်လုံးကလည်း သနားကြပေါ့ကွာ..... နောက်ဆုံးတော့ အချစ်ကြမ်းသမားကြီး.... ခေတ်သစ်မင်းဒသကြီး ကိုသာဒွန်း... သေသွားတာ ဘယ်သူမှ မသိလိုက်ကြပါဘူးကွာ"
မိုးစက်လည်း အဖေဖြစ်သူက အရက်သောက်လို့ဆုံး....အကိုနှစ်ယောက်ကလည်း အဖမ်းခံရနဲ့ ကြားရနဲ့ အမဂ်လာသတင်းတွေကြောင့် ......ညပင်မအိပ်တော့ပဲ နေ့ချင်းပင် ရန်ကုန်သို့ ပြန်လာခဲ့လေတော့သည်......
.....ကားအနောက်ကနေ မိုးစက်တို့ ကားဝေးသွားသည်အထိ လက်ပြကာကျန်ခဲ့လေတော့သည်... သံယောဇဥ် လက်ကျန် မျက်ရည်တွေနဲ့ ဖိုးဝကတော့ တစ်နေ့နေ့တော့ မိုးစက်နဲ့သူ၏ ဇာတ်ပေါင်းခန်းက ရောက်လာမည်ဟု မျှော်လင့်ခဲ့တာ ခုတော့ .....ပျက်စီးခဲ့လေပြီ.....
" ကို့ ဘဝမှာ အမုန်းဆုံး လူတွေ ဖြစ်ပေမဲ့.... သူတို့အခုလို ဇာတ်သိမ်းခဲ့ကြတော့လည်း ကိုစိတ်မကောင်းဘူး ညီရာ"
" ကိုရယ် ဘာမှ စိတ်မကောင်း မဖြစ်နဲ့.... သေသူကလည်းနောက်ဘဝမှာဘဝသစ်နဲ့ ပျော်နိုင်မှာဖြစ်သလို....ထောင်ထဲက အကိုတွေလည်း ပြန်လွတ်လာရင် ဘဝအသစ်နဲ့ သင်ခန်းစာတွေရပြီး လိမ်မာလာမှာပါ..... ကိုဖိုးဝလည်း... အချိန်တန်ရင် သင့်တော်တဲ့သူတွေ့မှာပါကိုရ..... အငိုပြီးရင် အရီအပြူံးတွေလာရစမြဲပါကိုရယ်....လောလောဆယ်သူတို့ကို.... ရောင်နီလာတော့မဲ့ အလင်းတန်းလေးတွေလို့ တင်စားကြရင် မကောင်းဘူးလားးး"
" ညီက အရမ်းစကားတက်တာပဲ "
" အဲ့ဒါကို့ရဲ့ အချစ်တွေကြောင့်လေ"
ပြီးပါပြီ..........
---------------------------------------------
မှတ်ချက်။ ။ ထန်ပြီး ထုပါ.. အတုမယူပါနှင့်😁
<Zawgyi>
ေရာင္နီလာမဲ့အလင္းတန္း
အပိုင္း - ၂(ဇာတ္သိမ္း)
#Credit ; M.Y.S
~~~~~~~~
မိုးစက္ဦးလည္း လက္ထဲပါတဲ့ ေငြေသာင္းဂဏန္း ေလးနဲ႔ လြယ္အိတ္တစ္လုံးလြယ္ၿပီး ထြက္လာလိုက္တာ.... ဘယ္သြားလို႔သြားရမွန္းမသိ ......ရြာကေန ကားလမ္းမေပၚသို႔ သုတ္ေျခတင္ ေျပးကာ ေတြ႕တဲ့ ရန္ကုန္-ပဲဲခူး ကားကို ဆက္စီးလာေလသည္......လွည္းကူးေရာက္ေတာ့ ကားကဘီးေပါက္ေလေတာ့.... ybs 37စီးလာလိုက္ေတာ့ ကမ္းနားလမ္း အထိ ေရာက္လာေလရာ..... တစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးေတာ့ ဘယ္သြားလို႔သြားရမွန္းမသိ..... ဗိုလ္တစ္ေထာင္ဘုရား ကသိပ္မေဝးဟု ၾကားေတာ့ ဘုရားသို႔သြားရန္ ကားလမ္းကူး ဖို႔ ရြယ္လိုက္စဥ္.....
" ကြၽီ ....ကြၽိ ဟာ...ဘယ္လိုလမ္းကူးေနတာလည္းကြ.... ဒါကားေနာ္ တိုက္ရင္ေသတက္တယ္ "
မိုးစက္ကလည္းတစ္ခြန္းမခံ ျပန္ေျပာေလသည္....
" ေအာင္မာ က်ဳပ္က ေျခေထာက္နဲ႔ ေလွ်ာက္ေနရတာဗ် ခင္ဗ်ားက ကိုယ္ပိုင္ကားစီးေနတာ ေသခ်ာၾကည့္ေပါ႔ဗ်...."
မိုးစက္လည္း ရန္ျပန္ေတြ႕လိုက္ၿပီး ပါးစပ္က ပြစိ ပြစိေျပာေနေလေတာ့ ..
" ကဲပါ ပြစိ ပြစိ လုပ္မေနနဲ႔ ဘယ္နားနာသြားေသးလည္း .....လာ ကြၽေတာ္ ေဆးခန္းလိုက္ပို႔ေပးမယ္.... "
" မလိုပါဘူး ကိုယ့္ဖာသာ သြားမယ္ "
မိုးစက္ဦးလည္း မာန ႀကီး တစ္ခြဲသားနဲ႔ေျပာလိုက္ၿပီးမွ ဒူးက အေတာ္ေလးနာေနေတာ့ ျပန္လဲက်သြားေလသည္....
" အားး အ့ ဒူးကနာလိုက်တာ.."
" ကဲပါဗ်ာ မာနႀကီးမေနပါနဲ႔ ထလည္းမထႏိုင္ပဲနဲ႔ကို.... ေဆးခန္းသြားရေအာင္ပါ"
မိုးစက္ဦးလည္း တကယ္နာေနသျဖင့္ ျငင္းမေနေတာ့ဘဲ ေခၚရာသို႔လိုကိသြားေလေတာ့သည္.... ေဆးခန္းသို႔ေရာက္ေတာ့ လည္း အဆစ္လြဲကာ ပြန္းပဲ့တဲ့ေနရာေတြကို ေဆးထည့္ ပတ္တီးစည္းကာ ျပန္လညခဲ့ေလသည္.....
" ကဲ ကြၽေတာ္ ဘယ္ကို လိုက္ပို႔ေပးရမလည္း အိမ္ကဘယ္မွာလည္း"
" ငါ႔မွာအိမ္မရွိဘူး ငါက ပဲခူးတိုင္းရဲ႕ အစြန္ ရြာေလးမွာ ေနတာ ျပသနာတစ္ခုျဖစ္လို႔ ထြက္ေျပးလာတာ....ငါ႔ကို လမ္းေဘးမွာပဲ ခ်ေပးခဲ့ "
" အာ အဲ့လိုေတာ့ ဘယ္ျဖစ္မလည္း ခင္ဗ်ားက အခု ဒဏ္ရာႀကီးနဲ႔ က်ဳပ္နဲ႔လည္း မကင္းဘူးဆိုေတာ့ တာဝန္ရွိတယ္..... ဒီလိုလုပ္ဗ်ာ..... က်ဳပ္ပိုင္တဲ့ ဆန္ပြဲ႐ုံလုပ္ငန္းရွိတယ္.... အဲ့ဒီက ဝန္ထမ္းလိုင္းခန္းမွာ ေနေပါ႔ ေလာေလာဆယ္..... ဒဏ္ရာသက္သာလို႔ အလုပ္လုပ္ခ်င္လဲ ရတယ္ေလ...... "
" အင္း အဲ့လိုပဲ လုပ္ရေတာ့မွာေပါ႔..... ေၾသာ္ ဒါနဲ႔ မင္းနာမည္ ဘယ္လိုေခၚလည္း.... ငါ႔နာမည္က. မိုးစက္ဦး"
" ကြၽေတာ့္နာမည္.... မင္းပိုင္ခ...."
ဝန္ထမ္းလိုင္းခန္း ေရာက္ေတာ့ ဝန္ထမ္းေတြနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးကာ ျပဳစုေပးရန္ မွာထားၿပီး မင္းပိုင္ခ. ျပန္သြားေလေတာ့သည္.........
" ကဲ ကြၽေတာ္ျပန္အုံးမယ္.... ကိုမိုးစက္... ကြၽေတာ္ အကုန္လုံးကို မွာထားခဲ့တယ္.... လိုအပ္တာ ခိုင္းလို႔ရတယ္ေနာ္ "
" ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေနာ္ "
" ရပါတယ္ဗ်ာ ကြၽေတာ့္ကားနဲ႔ တိုက္မိတာပဲ ဒီေလာက္ေတာ့ လုပ္ေပးရမွာေပါ႔"
မင္းပိုင္ခ လည္း ျပန္သြားေရာ မိုးစက္အနားကို လူေတြ အုံခါကာ ဟိုေမးဒီေမး မိတ္ဆက္ၾက စကားေျပာၾကနဲ႔ ဝန္ထမ္း အေတာ္မ်ား မ်ားနဲ႔ ခင္သြားေလေတာ့သည္.....အခန္းငယ္ေလးေတြ ကန္႔ထားရသည္ျဖစ္ေလရာ..... မိုးစက္နဲ႔ အတူေနမဲ့ အေဖာ္က. မိုးစက္နဲ႔ အသက္ ရြယ္တူ စိုးလြင္ ျဖစ္ေလသည္..... စိုးလြင္က အသားက ညိဳတာထက္နဲနဲ ပိုေသာ အသားအေရရွိကာ...... ခႏၶာကို က်စ္လစ္ကာ.... ကုလားမင္းသားလိုပုံစံမ်ိဳး ျဖစ္ေလသည္......
" ကိုစိုးလြင္ တို႔ ဒီမွာ လုပ္တာ တစ္ေန႔ဘယ္ေလာက္ရလည္း.... "
" အင္း ၈ေထာင္ တစ္ေသာင္းေတာ့ ရပါတယ္..... ကိုယ့္ဟာကို ဝယ္စား အျခားအပိုဝယ္တာနဲ႔ဆိုေတာ့ သိပ္ေတာ့မက်န္ဘူး "
" အဲ့ေတာ့ နယ္မွာ က်န္ခဲ့တဲ့ မိဘေတြကို ဘယိေထာက္ပံ့ေပးႏိုင္မလည္းေနာ္ "
" ဒီလိုပဲ အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္ရတာပါပဲ ဗ်ာ..... ကြၽေတာ္တို႔မွာ အျခားအလုပ္ရွိေသးတယ္ေလ.... ဒီလိုင္းခန္းထဲက အားလုံးနီးပါးလုပ္ၾကတယ္.... ေန႔တိုင္းေတာ့မဟုတ္ဘူးေပါ႔.... "
" ဘာအလုပ္လည္း ကြၽေတာ္လည္းလုပ္ခ်င္တယ္ "
" အင္း မိုးစက္ ေနေကာင္းေတာ့ သင္လည္းသင္ေပးမယ္..... ေခၚလည္းသြားမယ္...ဟုတ္ၿပီလား "
ဒီလိုနဲ႔ပဲ ၂ပတ္ေလာက္ၾကာေတာ့ မိုးစက္လည္း အေကာင္း ပကတိ ျဖစ္ေနေလၿပီ ........ အလုပ္သိမ္းလို႔ ညေနခင္း အေဆာင္ျပန္လာ ေရမိုးခ်ိဳး ထမင္းစားေနတဲ့ စိုးလြင္ အနားမွာ ထိုင္ကာ.....
" ကိုစိုးလြင္ ကြၽေတာ့္ကို အလုပ္အတြက္သင္ေပးမယ္ဆို"
" မေနာက္ပါနဲ႔ဗ်ာ ဆန္ပြဲ႐ုံမွာ ဆန္အိတ္ထမ္းရတာကို ဘယ္သူက အေရးတႀကီး သင္ၾကလို႔လည္း.... အကိုေလး ပိုင္ခကလည္း ခြင့္ျပဳထားတာပဲ မို႔လား"
"ဟာ အဲ့ဒါက အခ်ိန္မေရြး လုပ္လို႔ရတယ္..အကုန္လုံး အပိုရေအာင္ လုပ္ၾကတာဆို"
" ေၾသာ္ အဲ့ဒါလားးး... ဟုတ္ၿပီ ဒီည သင္ေပးမယ္ "
မိုးစက္လည္း ည၉နာရီ ေက်ာ္ အိပ္ရာဝင္ခဲ့ေလသည္.... စိုးလြင္က ညတိုင္း ေအာင္ခံ ေဘာင္းဘီနဲ႔ အိပ္ေလ့ရွိတာမို႔ မိုးစက္အတြက္ မထူးဆန္းေပးမဲ့.... ယခုညမွာ စိုးလြင္က ေအာက္ခံပါခြၽတ္ေနတာမို႔...
" ကိုစိုးလြင္ ေအာက္ခံခြၽတ္အိပ္မလို႔လား"
" အင္းေလ...မိုးစက္ကို သင္ေပးမလို႔ "
မိုးစက္လည္းဘာမွန္းေတာ့ မသိေသးေပမဲ့ ၿငိမ္ၿပီးၾကည့္ေနလိုက္ေလသည္..... အိပ္ရာထဲလည္း ဝင္လာေရာ .......စိုးလြင္က မိုးစက္ဦးကို.... ခႏၶာကိုယ္ အႏွံ႔ နမ္းရႈိက္ကာ.... ပြတ္သပ္ၿပီး.....မိုးစက္ရဲ႕ လီးကို ကိုင္ကာ စြေပးေလသည္..... မိုးစက္လည္း.... ဘာလုပ္တာလည္းဟု ေမးဖို႔ပင္ ခြန္အားမရွိေတာ့ေလာက္ေအာင္ေကာင္းေနၿပီ ျဖစ္ေလရာ.... စိုးလြင္ရဲ႕ အနမ္းေတြကို ျပန္လည္ တုံ႔ျပန္ လာေလသည္..... စိုးလြင္လည္း..... မိုးစက္ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္အႏွံ႔ပြတ္သပ္ကာ .....ေအာက္သို႔ တျဖည္းျဖည္း ေလွ်ာ သြားၿပီး.....မိုးစက္ရဲ႕ လီးကို ကိုင္ကာ စုပ္ေပးေလသည္.....
" ႁပြတ္ ပလြတ္ ႁပြစ္ "
" အားး ရွီးး အင္းး ဟင္းး ေကာင္းလိုက္တာ ကိုစိုးလြင္ရာ "
စိုးလြင္ အလုပ္ဘာဆိုတာေတာ့ မိုးစက္မသိေသးေပမဲ့... လီးအစုပ္ခံရတာေတာ့ အေတာ္ေလးေကာင္းေန ၿပီ ျဖစ္ေလသည္...
" မိုးစက္ ကြၽေတာ့္ကိုလည္း ျပန္စုပ္ေပး"
မိုးစက္လည္း ကာမအရွိန္က တက္ေနၿပီ ျဖစ္ေလရာ.... စိုးလြင္ရဲ႕ လီးကို စုပ္ေပးလိုက္ေလသည္....
" ႁပြတ္ ပလြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္ႁပြတ္ "
ခနၾကာေတာ့ စိုးလြင္ လည္း မိုးစက္၏ လီးကို စုပ္ေပးေနရာမွထလိုက္ၿပီးးး မိုးစက္ရဲ႕....ႏို႔ေတြကို စို႔ကာ လီးကိုလည္း ဖင္ၾကားထဲသို႔ ထည့္ကာ ေနရာယူလိုက္ေလသည္......
" အကို ထည့္လိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္ "
" ျဗစ္ ဗ်ိ ဗ်စ္ "
" အားး ဟားးး အ့ အ့ အင္း လီးက အဆုံးထိကို တန္းဝင္သြားတာပဲ ကိုစိုးလြင္ရာ"
စိုးလြင္လည္းတစ္ခ်က္ခ်င္း ဇိမ္ဆြဲလိုးေပးေနေလရာ..... အရသာက. မိုးစက္အတြက္ ေကာင္းေနေလေတာ့သည္....
" အားး ဟားး လိုး လိုးပါ ကိုစိုးလြင္ရာ ဖိဖိ ၿပီးလိုးးးး.....စိုးလြင္လည္းး တရစပ္ကို လိုးေလရာ..... အခ်က္၂၀ေလာက္ လိုးအၿပီးမွာေတာ့ ... လီးထဲမွ လရည္ေတြက ပန္းထြက္ကာ ၿပီးသြားေလေတာ့သည္.....
" အားးး အ့ လိုးလို႔ေကာင္းလိုက္တာ မိုးစက္ရယ္ "
ေနာက္ရက္တြင္...မိုးစက္က အလုပ္ကို လုပ္ခ်င္ၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္းးး...မင္းပိုင္ခ က ဖုန္းဆက္ၿပီး အလုပ္မခိုင္းရန္ ေျပာထားေသာေၾကာင့္ ဘာမွ မလုပ္ရေပ..
မင္းပိုင္ခလည္း ေန႔လည္ခင္း ဖခင္ျဖစ္သူ ဦးရန္ေနာင္ ၏ ကုမၸဏီ ကေနျပန္အလာ လမ္းႀကဳံလို႔ ပြဲ႐ုံကို ဝင္စစ္ေဆးရင္း .....မိုးစက္၏ အေျခအေန ၾကည့္ရန္ ဝန္ထမ္းေနတဲ့ အိမ္သို႔ လာေလရာ..... အလုပ္သမားအားလုံးက......နယ္က ဆန္အိတ္ေတြ ေရာက္သျဖင့္ ခ်ေနေလရာ... ဘယ္သူမွ မရွိေပ..... မိုးစက္လည္း သူတစ္ေယာက္တည္း ရွိေသာေၾကာင့္ ဘာမွ မဝတ္ဘဲ အိမ္အေနာက္က ေရခ်ိဳးကန္တြင္ ခ်ိဳးေနေလရာ.......
" ဟာ....ကိုမိုးစက္ ေရခ်ိဳးေနတာပါလား....ဘာမွလည္းမပါဘူး"
မင္းပိုင္ခ လည္း ဝတ္လစ္စလစ္နဲ႔ မိုးစက္ကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့. ...ဘာျဖစ္မွန္းမသိ အမည္မသိ ခံစားခ်က္တစ္ခုကို ခံစားလိုက္ရေလသည္....
~~~~~~~~~~
မင္းပိုင္ခလည္း ဟန္မပ်က္ အေရွ႕သို႔ထြက္ကာ ထိုင္ေနလိုက္သည္...ခနေနေတာ့ မိုးစက္လည္း ေရခ်ိဳးၿပီး ျပန္ေရာက္လာေလသည္......
" ဟာ ခင္ဗ်ားေရာက္ေနတာကိုး ...ၾကာၿပီလားေရာက္ေနတာ"
" မၾကာေသးပါဘူး.... ဒါနဲ႔ ကြၽေတာ့္နာမည္မင္းပိုင္ခ ပါေနာ္..... ခင္ဗ်ားမဟုတ္ပါဘူး"
" ကြၽေတာ္က ဘယ္လို ေခၚရမွန္းမသိလို္ပါ..... အသက္ကေရာ "
" ကြၽေတာ့္အသက္ ၂၂ ပါ "
" ကြၽေတာ္က. ၂၆ဆိုေတာ့ မင္းပိုင္ခ ကို ညီလို႔ေခၚမယ္ ေနာ္..... "
" အင္းကြၽေတာ္ကလည္း အကိုလို႔ေခၚမယ္.. ဒါနဲ႔ ဒဏ္ရာေတြ သက္သာရဲ႕လား အကိုရ...က်ေတာ္လည္း မအားလို႔ စိတ္ပူေနတာ"
" သက္သာေနပါၿပီ ညီရ.... အကို အလုပ္လုပ္ေတာ့မယ္ေနာ္ ေနာက္ရက္ဆိုရင္ "
" ဒီအလုပ္က တအားပင္ပန္းတာ..... ဒီလိုလုပ္ပါလား ဒီမွာေနတဲ့သူေတြက နယ္ကလာၾကတာမ်ားတယ္....ပြဲ႐ုံကလည္းဖြင့္ကစဆိုေတာ့ အစားအေသာက္ကို သူတို႔ဖာသာ စီစဥ္ၿပီး စားခိုင္းတာ...... အကိုခ်က္တက္တယ္ဆိုရင္ ...စားဖိုမႈးလုပ္ေပးေလ... သူတို႔တစ္လ ရတဲ့အတိုင္းေပးပါ႔မယ္... okလားးး"
" အင္း ရပါတယ္ "
"ဟင္းေတာ့ေကာင္း ေကာင္းေလးခ်က္ေနာ္.. ကြၽေတာ္ ေနာက္ဆို ေန႔တိုင္းလာေတာ့မွာ.. "
ေျပာသည့္အတိုင္းပင္ ေနာက္မ်ားတြင္လည္း မင္းပိုင္ခ ေန႔စဥ္ဆိုသလို လာေလရာ...... အလုပ္သမားမ်ားကပင္ အံ့ၾသရေလသည္...... အလုပ္သမားေတြ ေန႔လည္စာစားရန္ ေရာက္လာၾကေလသည္....
" မိုးစက္ေရ တို႔ေတြ ထမင္းစားေတာ့မယ္ေဟ့ "
" အဆင္သင့္ပါပဲဗ်ာ စားပါ"
ထမင္းစားရင္းမိုးစက္ကို စပ္စုၾကေနေလသည္......
" မိုးစက္ အခုတစ္ေလာ အကိုေလး ပိုင္ခ. ေန႔တိုင္းလာေနတယ္ေနာ္... အဲ့ဒါဘာေၾကာင့္လည္းဗ် မိုးစက္သိလား "
" အာ ကြၽေတာ္က ဘယ္သိမလည္းဗ်"
" သိပါဘူး ကြာ အကိုေလးပိုင္ခ က မင္းကိုဆို ပိုၿပီး အေရးေပးေနသလားလို႔ "
မိုးစက္လည္း သတိထားမိသျဖင့္ ဘာမွန္းေတာ့မသိေသးတာေၾကာင့္ ၿငိမ္ေနလိုက္ေလသည္....... ညေနခင္း ထမင္းစားေသာက္ၿပီးၾကေတာ့.... စိုးလြင္နဲ႔ လိုက္သြားရန္ မိုးစက္ ဆုံးျဖတ္ထားသည္......
" မိုးစက္ေရ ၿပီးၿပီလား သြားစို႔ "
စိုးလြင္နဲ႔ မိုးစက္လည္း ကားဂိတ္တစ္ခုထဲမွာ ရပ္ေနေလသည္..... စိုးလြင္ကေတာ့ ဖုန္းတစ္လုံးနဲ႔ အလုပ္ရႈပ္ေနေလသည္....
ထိုအခ်ိန္တြင္..... မင္းပိုင္ခ က မထင္မွတ္ဘဲ ေပၚလာေလသည္....
" ဒါက ဘာလုပ္ေနၾကတာလည္း "
" အကိုေလး ပိုင္ခ. ဟိုဟို ကြၽေတာ္တို႔ မုန္႔သြားစားၾက မလို႔" l
" ခင္ဗ်ားလာညာမေနနဲ႔ ကိုစိုးလြင္ က်ဳပ္အကုန္သိတယ္... ခင္ဗ်ားတို႔ဘာလုပ္တယ္ဆိုတာ... က်ဳပ္နဲ႔မဆိုင္လို႔ က်ဳပ္မေျပာတာ ....အခုက. အကိုမိုးစက္ ကဘာမွ သိတာမဟုတ္ဘူး... အကိုမိုးစက္ကို က်ဳပ္ကေခၚလာတာ.... က်ဳပ္မွာတာဝန္ရွိတယ္.... .....ေနာက္ဆို အဲ့လို လုံးဝမလုပ္ပါနဲ႔.... လာကိုမိုးစက္ ကားေပၚတက္"
မင္းပိုင္ခ လည္း မိုးစက္ဦး၏ လက္ကို ဆြဲကာ ကားေပၚသို႔တင္ကာ ေခၚသြားၿပီး လူရွင္းတဲ့ တစ္ေနရာ အေရာက္ ကားရပ္လိုက္ေလသည္.........
" သူတို႔ ဘာလုပ္တယ္ ဆိုတာ ကိုမိုးစက္ သိလို႔လား "
" မသိဘူးေလ..... သူက ေရာက္ေတာ့သိမွာေပါ႔ လို႔ ေျပာတာ "
" ဟာကြာ ေတာက္.... သူတို႔ လုပ္တာ ေယာက္က်္ားဖာသယ္ အလုပ္ဗ်.... က်ဳပ္ေပးတဲ့ လစာမေလာက္လို႔ သူတို႔ဖာသာ အပိုဝင္ေငြ ရွာၾကတာ.....အကို႔ကို ဖာဇာတ္သြင္းေနၾကတာ... သိရဲ႕လားး"
မင္းပိုင္ခ. ေဒါသကထြက္ေနေလေတာ့ မိုးစက္၏ ပုခုံးကို လႈပ္ကာ ေျပာေနေတာ့ မိုးစက္ ငိုေလသည္......
" အင့္ အီး ဟီး အကိုမွ မသိတာကို ကြာ ....ညီက ဆူေနတာပဲ "
" ဟာာ...က်ဳပ္ဆူတာက ခင္ဗ်ား ဒုကၡျဖစ္မွာ စိုးလို႔ေလ ......ကဲကဲ ဟုပ္ၿပီ အဲ့ဒါဆိုလည္း..... မဆူေတာ့ဘူး "
မိုးစက္ရဲ႕ မ်က္ရည္ေတြကို မင္းပိုင္ခ သုတ္ေပးလိုက္ ေလသည္....... ထို႔ေနာက္ လမိုက္ည၏ အေမွာင္ က နီးကပ္လြန္းေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္း ႏွစ္စုံကို ပိုၿပီး ပူးကပ္သြားေစေအာင္ တြန္းအားေပးေနသလားေတာ့မသိပါ.......... မင္းပိုင္ခ. ....မိုးစက္၏ ႏႈခမမ္းေတြကို နမ္းယူလိုက္သည္.......
" ႁပြတ္ ပလြတ္ ႁပြတ္ ျပစ္ "
နမ္းေနရင္းနဲ႔ပင္ ခႏၶာကိုယ္က အဝတ္ေတြကို အျပန္အလွန္ ခြၽတ္ျပစ္ေနၾကေလသည္....... ကားရဲ႕ ထိုင္ခုံကို မွီခ်လိုက္ၿပီး မိုးစက္၏ ႏို႔ေတြကို စို႔ကာ စုပ္ေခ်ေပးေနေလသည္.....
" အားး အင္းး ဟင္းး အင္းးး "
မိုးစက္က ႏို႔စို႔ရင္ ဖိလ္းတက္သူမို႔ ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ၿငီးမိသည္.......
မင္းပိုင္ခ. လည္း တစ္ဆင့္ခ်င္း ေအာက္သို႔ ေလွ်ာကာ သူျမင္ဖူးခဲ့တဲ့ မိုးစက္၏ လီးကို အားရပါးရကိုင္ကာ စုပ္ေပးေနေလသည္..
" ႁပြတ္ ပလြတ္ ျပစ္ ႁပြတ္ ပလြတ္ "
" အားး ဟားး အားးးး ေကာင္းလိုက္တာ ညီရာ... အား စုပ္ေပး စုပ္စုပ္ "
ပိုင္ခလည္း အေတာ္ၾကာၾကာထိ စုပ္ေနလိုက္ၿပီး ခနေနေတာ့....... လီးစုပ္တာကို ရပ္လိုက္ၿပီး..... ပက္လက္အိပ္ေနတဲ့ မိုးစက္၏ ပါးစပ္ထဲသို႔ သူ့ရဲ႕ 7လက္မ ရွိတဲ့ လီးကို ထည့္ကာ ခါးကိုအားျပဳၿပီး ေဆာင့္လိုးေလသည္....
" ပလြတ္ ျပစ္ ႁပြတ္ " .
" အု အြန္႔ အု အားး အြန္႔ "
ပိုင္ခ၏ လီးကလည္း မိုးစက္နဲ႔ သိပ္မကြာ လွဘဲ ပိုင္ခကေတာင္နဲနဲ ပိုတုတ္တာမို႔ လီးကို မနဲငုံကာ စုပ္ေနရာသည္....
ခနေနေတာ့ ပိုင္ခလည္း.....လီးကိုခြၽတ္လိုက္ၿပီး မိုးစက္ဦးကို ေမွာက္ခိုင္းလိုက္ၿပီး သူ့လီးကို ထိုးထည့္ကာ ေျဖးေျဖးခ်င္းလိုးေပးေနေလသည္........
" အ့ အားးး ဟားးအ့ အ့ အားးးးး "
"နာလို႔လား ကိုမိုးစက္ "
"ရတယ္ မနာဘူး လိုးလိုး.... ထပ္ထည့္.... ဖိဖိၿပီးလိုး အင္းး အားးး ေကာင္းလိုက္တာ.... ပိုင္ခရယ္...... လီးကႀကီးၿပီး လိုးတက္လိုက္တာ "
" အားးးးးး ရွိးးးးးးး ေကာင္းလိုက္တာ ကိုမိုးစက္ရာဖင္က က်ပ္ေနတာပဲ "
မင္းပိုင္ခလည္း တရစပ္ ေဆာင့္ေဆာင့္ လိုးေလရာ ၁၀မိနစ္ေလာက္ လိုးၿပီးေတာ့ မိုးစက္ရဲ႕ ဖင္ထဲကို လီးထည့္ကာ.........လရည္ေတြ ပန္ထည့္လိုက္ကာ လီးကိုစိမ္ၿပီး ေမွာက္အိပ္လိုက္ေလေတာ့သည္........
" အားးး လိုးလို႔ ေကာင္းလိုက္တာ ကိုမိုးစက္ရာ..... ကြၽေတာ္ အကို႔ကို ခ်စ္မိေနတာ သိလား "
"ဒီလိုပါပဲ ပိုင္ခရယ္ လိုးေနတုန္းေတာ့ ဒီလိုပဲ ေျပာၾကတာပါပဲ... ။"
" ဟာ မဟုတ္ဘူးေနာ္ အခုလို လိုးရလို႔ ခ်စ္တာ မဟုတ္ဘူး...... ကြၽေတာ္ အကို႔ကို ျပန္လာၾကည့္တဲ့ေန႔ အကိုေရခ်ိဳးၿပီးခါစ ပုံေလးကို ျမင္ၿပီးထဲက. ကြၽေတာ္ခ်စ္မိသြားတာ..... ကြၽေတာ့္အခ်စ္ကို ယုံတယ္မို႔လားဟင္ "
" ယုံေအာင္ သတ္ေသျပရင္ ယုံေပးမွာေပါ႔ "
မင္းပိုင္ခလည္း မိုးစက္ဦးကို ဆြဲလွည့္လိုက္ကာ ပတ္လက္အိပ္ခိုင္းလိုက္ၿပီး..... ေထာင္ၿပီး မတ္ေနတဲ့ မိုးစက္ရဲ႕ လီးကို ပိုင္ခလည္း သူ့ရဲ႕ ဖင္နဲ႔ ေတ့ကာ ထိုင္ခ် လိုက္ေလ သည္......
" အားး ဟားး ေကာင္းလိုက္တာ ပိုင္ခရယ္..... နာေနမွာေပါ႔ ....အကို႔ကို အဲ့လိုနည္းနဲ႔ သတ္ေသျပဖို႔မလိုပါဘူးကြာ အကိုကေနာက္လိုက္တာပါ....... "
" ကြၽန္ေတာ္ ကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္.... အကိုလည္း ေယာက္က်္ားပဲေလ..... လီးကလည္း ကြၽေတာ္နဲ႔ အရြယ္သိပ္ကြာတာ မဟုတ္ဘူး.....အကိုလည္း လိုးခ်င္ေနမွာပဲ"
" ပိုင္ခရယ္ မင္းရဲ႕ အခ်စ္ေတြကို အကိုယုံပါၿပီ."
ေျပာလည္း ေျပာ ခါးကိုကိုင္ကာ လီးနဲ႔ ေဆာင့္ၿပီးလည္း လိုးေတာ့ ေလသည္.................. ......................
ကားထဲမွ ခ်စ္သူႏွစ္ဦး၏ ခ်စ္ရည္လူးသံေတြက. ၾကည္ႏူးဖြယ္ .......
" အားး အ့ အ့ အ့ လိုးေတာ့ အကို ....ညီ ခံႏိုင္ေနၿပီ "
" အားးးရွီးးး အင့္ အားး ညီနာရင္ေျပာေနာ္ အကိုက အရမ္းလိုးလို႔ေကာင္းေနတာ "
" ရတယ္ အကို မနာေတာ့ဘူး ညီခံႏိုင္ေနၿပီ... လိုးသာလိုးေတာ့"
မိုးစက္ဦးလည္း အခ်က္ ၂၀ေလာက္ ေဆာင့္လိုးၿပီးေတာ့ မင္းပိုင္ခရဲ႕ ဖင္ထဲမွာပဲ လရည္ကို ထုတ္ပလိုက္သည္......
မင္းပိုင္ခက. မိုးစက္ဦးရဲ႕ လီးေပၚမွာ ထိုင္ရက္သားနဲ႔ပင္ ေျပာေလသည္......
" ညီတို႔ အေသြးအသားခ်င္း ဖလွယ္ၿပီးၾကၿပီ...... ဘယ္ေတာ့မွ လက္တြဲမျဖဳတ္ဘဲ ထာဝရ ခ်စ္သြားၾကမယ္ေနာ္"
~~~~~~~~~~
"အကို အဲ့ဒီ ဝန္ထမ္းတန္းလ်ားမွာ မေနနဲ႔ေတာ့ေနာ္...ညီနဲ႔အတူတူ အိမ္မွာလိုက္ေနေတာ့ေနာ္... အိမ္မွာက ၿခံေစာင့္ဦးေလးႀကီးပဲရွိတာ....ထမင္းဟင္းခ်က္ေပးမဲ့ အေဒၚႀကီးက ရြာက သူ့သမီး မီးဖြားလို႔ ျပန္သြားတာ.. ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္လာမလည္း မသိဘူး.... ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ေဖေဖ့ေရွ႕မွာ ခနေတာ့ ဒီလိုေနေပးပါအုံးေနာ္....ညီတေျဖးေျဖးေတာ့ ေျပာဖို႔ က်ိဳးစားပါ႔မယ္.."
" ရပါတယ္ ညီရာ အကို႔ကို အားမနာပါနဲ႔... အကိုေနတက္ပါတယ္..... ညီနဲ႔အတူတူေနရဖို႔... သံေယာဇဥ္ေတြ ဒီ့ထက္ ပိုခိုင္ၿမဲေစဖို႔ အကိုတို႔က်ိဳးစားၾကရမွာေပါ႔..... "
ေနာက္ရက္တြင္...မိုးစက္ဦးရဲ႕ အနဲငယ္ေသာ အထုတ္ ေတြနဲ႔အတူတူ...မိုးစက္ဦးကိုပါ တစ္ပါးတည္း လာေခၚသြားေလေတာ့သည္...... အိမ္သို႔လည္းေရာက္ေရာ မင္းပိုင္ခက သူ့၏ အေဖ ဦးမင္းသိန္းေက်ာ္နဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးေလသည္....
" ဒယ္ဒီ ဒါကသားေခၚလာတဲ့ ဝန္ထမ္းအသစ္....ေဒၚစိုး ေနရာမွာလုပ္ဖို႔ "
" ေအးပါကြာ သားအတြက္ အဆင္ေျပတယ္ဆို ၿပီးတာပါပဲ... ငါ႔သားေခၚလာမွ ေတာ့ စိတ္ခ် ရမွာပါ..... "
မင္းပိုင္ခလည္း ဖေအျဖစ္သူက ခြင့္ျပဳသျဖင့္ မီးဖိုခန္းနဲ႔နီးတဲ့ အခန္းတစ္ခုထဲမွာ ေနရာေပးလိုက္ေလသည္....
" ကို ေလာေလာဆယ္ ဒီမွာေနအုံးေနာ္.... ေနာက္ေတာ့ ညီနဲ႔အတူတူ အၿမဲတမ္းေနႏိုင္ေအာင္ ကိုက်ိဳးစားပါ႔မယ္...... "
ဒီလိုနဲ႔ မိုးစက္လည္း မနက္ခင္းစာ ႏွင့္ ညေနစာကို ေန႔တိုင္းျပင္ေပးရေလသည္.... ေန႔လည္စာကိုေတာ့ ႀကဳံသလိုသာ အျပင္မွာ စားၾကေလေတာ့ အထူးတလည္ခ်က္ေပးဖို႔မလို....
" ဦးတို႔လည္း ေမာင္မိုးစက္ရဲ႕ လက္ရာကို စားၿပီး အျခားလက္ရာ မစားခ်င္ေတာ့ဘူးေဟ့....ေဒၚစိုး ခ်က္တာထက္ေတာင္ ေကာင္းေသးတယ္.... "
" အဲ့လိုဆို ေန႔လည္စာပါ လာစားပါလားဦးရ ကြၽေတာ္ ဒီ့ထက္ေကာင္းေအာင္ခ်က္ ေကြၽးပါ႔မယ္ "
" စားခ်င္တာေပါ႔ကြာ ဦးရဲ႕ အလုပ္ေတြက ဦးမရွိလို႔ မျဖစ္ေသးဘူးကြ... မင္းညီ ပိုင္ခကဒါေတာင္ တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ဝက္ လုပ္ေပးေနလို႔.......ေမာင္မိုးစက္ တစ္ခါတည္းဝင္စားလိုက္ေလ လာပါ ကြ... "
" ဟုတ္သားပဲ ကိုရ တစ္ခါတည္းစားပါလားလာပါ "
"ေန ပါေစ ကိုၿပီးမွ စားေတာ့မယ္ "
" အာမရပါဘူးဗ်ာ လာစား ဆိုစားေနာ္ "
မင္းပိုင္ခမွာ အ ျပင္မွာ လူႀကီးဆန္ရသေလာက္ အိမ္မွာေတာ့ ခေလးဆိုးေလးပါပဲ.... တကယ္လည္း ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ ဖခင္၏ လုပ္ငန္းေတြကို ဦးေဆာင္ေနရသူ ခေလးသာသာ အရြယ္........ေနာက္ဆုံးေတာ့လည္း....မိုးစက္ ထမင္းဝိုင္းသို႔ဝင္ကာ အတူတူ စားရေလေတာ့သည္.......
......တစ္ရက္ေတာ့ မင္းပိုင္ခ အလုပ္က ျပန္လာတာ အေတာ္ေလး မိုးခ်ဳပ္ ေနေလသည္.... အရက္ေတြကလည္းမူးလာေလသည္.... ဦးမင္းသိန္းေက်ာ္ကေတာ့ ေစာေစာ စီးစီး အိပ္သြားေလေတာ့သည္....
" ဟာညီ ပိုင္ခ. သတိထားအုံးေလကြာ.... အရက္ေတြေသာက္လာတာကိုးးး နံေစာ္ေနတာပဲကြာ "
" ေအ့... အခ်စ္ဆုံး .. ညီမမူးေသးဝူး.....ညီေသာက္အုံးမွာ... ေအ့ "
" လာပါ ညီရာ... အိပ္ရ ေအာင္ေနာ္ ကိုအခန္းထဲလိုက္ပို႔ေပးမယ္ "
အခန္းထဲေရာက္ေတာ့.... ပိုင္ခကို ကုတင္ေပၚသို႔ တင္လိုက္ၿပီး...... ဖိနပ္ခြၽတ္ ...အဝတ္ေတြလဲေပးၿပီး.... ျပန္လွည့္အ ထြက္......
" ဟာ ညီလႊတ္ေလ ကို႔ကို... ညီမူးေနတာ..... အိပ္ေတာ့ေနာ္.... ဦးေလးလည္း ဟိုဘက္ခန္းမွာ အိပ္ေနတာ..... ႏိုးသြားလို႔ သိသြားရင္မေကာင္းဘူး"
မိုးစက္၏ ေျပာစကားကို နားမေထာင္ဘဲ ပိုင္ခမွာ မိုးစက္၏ လည္ပင္းႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုနမ္းကာ..... အငမ္းမရ....ၾကမ္းရွရွ အနမ္းေတြကို ေပးေနေလသည္...
" အ့ ညီ ေနာက္ေန႔မွ လုပ္ကြာ... ခုအိပ္ေတာ့ ေနာ္ ကိုသြားပါရေစ"
" မရဝူး ဗ်ာ ခုပဲ လိုးမွာ ထန္ေနၿပီ ကိုရ.... ဒီမွာလည္းကိုင္ၾကည့္အုံး "
ပိုင္ခ ၏ လီးမွာ ေတာင္ေနတာမွ သံေခ်ာင္း အရႈံးေပးရေလသည္.....မိုးစက္လည္း ေယာက္်ားခ်င္း ျဖစ္သည့္အတြက္ ထုလိုက္မွ ေတာင္တာ က်မည္ကို သိေနသည့္အတြက္.....ပိုင္ခ၏ ပုဆိုးကို လွန္ကာ လီးကိုကိုင္ၿပီး စုပ္ေပးလိုက္ေလသည္...
" ႁပြတ္ ပလြတ္ ႁပြတ္ ျပစ္ "
" ႁပြတ္ ျပစ္ ပလြတ္"
" အားးး ဟားးးး အငွးးးး "
မူးေနေသာ္လည္း အေသြးအသားက. ထူးကဲသည့္အရသာကို ခံစားမိေနေသာေၾကာင့္ ပိုင္ခ ၿငီးေနမိေလသည္......
ခနေနေတာ့ မိုးစက္လည္း ပိုင္ခ၏အေပၚသို႔ ခြထိုင္လိုက္ေလရာ ပိုင္ခ၏ လီးနဲ႔ေတ့ၿပီး ထိုင္ခ်လိုက္ေလသည္..
" ျဗစ္ ဗရစ္ ႁဗြတ္ ျဗစ္ ၿဗီ"
"အ့ အားး အ့ အားးး "
မိုးစက္လည္း ခပ္တိုးတိုးသာ ၿငီးေနၿပီး ခပ္ျမန္ျမန္ ပင္ ေစာင့္ခ်ေပးေနေလသည္....
ခ်စ္ရသူ ပိုင္ခ အျမန္ေက်နပ္ေအာင္ ေဆာင့္လိုးလိုး ေပးေနရေသာ္လည္း မိုးစက္ကိုတိုင္လည္း .....ေကာင္းေနၿပီျဖစ္၍ ......တစ္ခ်က္ခ်င္းကို မနားတမ္း ဖိကာ ေဆာင့္ခ်ေပးေနေလသည္....
" အ့ အားးး အားးး ေကာင္းလိုက္တာ ညီရာ..... အားး ညီ့ကို အကို ႐ူးမတက္ခ်စ္မိေနပါၿပီ.... ညီ့ရဲ႕ အခ်စ္ေတြကို ကို အသိအမွတ္ျပဳပါၿပီ..... အ့ အားးးအ့ "
မူးေနေသာေၾကာင့္ ပိုင္ခလည္း အေတာ္နဲ႔ မၿပီး ဘဲ ၄၅မိနစ္ေလာက္ေနေတာ့မွ အေၾကာေတြ ေတာင့္တင္းလာၿပီး မိုးစက္၏ ဖင္ထဲသို႔ လရည္ေတြက မ်ားျပားစြာ ဝင္လာေလေတာ့သည္......
မိုးစက္လည္း ထန္ေနၿပီျဖစ္ေလရာ..... ပိုင္ခ၏ မ်က္ႏွာနားမွာ လီးကိုကိုင္ကာ ဂြင္းထုလိုက္ၿပီး... ခနေနေတာ့ ထြက္လာတဲ့ လရည္ေတြကို ပိုင္ခရဲ႕ ပါးစပ္ၿဖဲကာ... ထည့္ၿပီး အခန္းသို႔ျပန္ကာ အိပ္ေနေလေတာ့သည္........
မိုးစက္ဦး ...ပိုင္ခအခန္းထဲက အထြက္ လူရိပ္လိုလို ရိပ္ခနဲ ေတ့္လိုက္သည္... သို႔ေပမဲ့ ေၾကာင္ေျပးသြားတာပဲဟု ေတြးကာ ေနလိုက္ေလသည္....
မနက္မိုးလင္းေတာ့......
" သား ပိုင္ခ. ဒယ္ဒီ ေျပာစရာရွိတယ္ သားကို အျပင္ထြက္ရင္ ဆိုင္တစ္ဆိုင္ဆိုင္ ကို ဝင္လိုက္ "
" အိမ္မွာ ေျပာလို႔မရဘူးလား ဒယ္ဒီရ"
" မရဘူးကြ ေရာက္ေတာ့ေျပာျပမယ္ "
ဒီလိုနဲ႔ အေအးဆိုင္မွာ ထိုင္လိုက္ေလသည္..
" ဒယ္ဒီေျပာေလ "
" ေအး ဒယ္ဒီ တိုတိုနဲ႔ လိုရင္းပဲ ေျပာမယ္.... သားနဲ႔ေမာင္မိုးစက္ညက ျဖစ္ေနတာ ဒယ္ဒီေတြ႕လိုက္တယ္..... သားတို႔က ဘာေတြလည္း.....သားမွန္မွန္ေျဖပါ... ဒယ္ဒီက... ေခတ္အျမင္ရွိတဲ့ အေဖပါကြ ငါ႔သားေရြးခ်ယ္တာကို ဒယ္ဒီ ခြင့္ျပဳေပးမွာပါ.."
" ဒယ္ဒီ ထင္တာ မွန္ပါတယ္..... သားနဲ႔ အကိုနဲ႔က. ခ်စ္သူေတြပါ... သားတို႔ကို မခြဲပါနဲ႔ေနာ္........ "
"မခြဲပါဘူးသားရယ္.... ဒါေပမဲ့ ...ဥပေဒက တရားမဝင္တဲ့အတြက္....ဒယ္ဒီ့ ေရွ႕ေနကို ေခၚၿပီး..... အိမ္မွာပဲ အသိအမွတ္ျပဳပြဲေလးလုပ္ရင္ေကာင္းမယ္.... သားသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔.... သားရဲ႕ လုပ္ငန္းပါတနာေတြၾကားမွာ သား တရားဝင္ခ်ျပၿပီး ေနရဲရဲ႕လား "
"ဝမ္းသာလိုက္တာ ဒယ္ဒီရာ.... သားတို႔ မခြဲမခြာ ခ်စ္သြားပါ႔မယ္ "
ပိုင္ခလည္း ဦးမင္းသိန္းေက်ာ္ကိုဖက္ကာ ဝမ္းသာမ်က္ရည္ေတြက်ေနေလေတာ့သည္.....
ဒီလိုနဲ႔ ေရွ႕ေနေရွ႕မွာ လက္မွတ္ထိုးၿပီး... ဦးမင္းသိန္းေက်ာ္ကို ကန္ေတာ့ေလသည္....
" ကဲ ဒီလင္နဲ႔ ဒီမယား...... အဲဟုတ္ေသးပါဘူး...... ေယာက္်ားႏွစ္ေယာက္ဆိုေတာ့.... ဒီလင္နဲ႔ ဒီလင္ အိုေအာင္မင္းေအာင္ ေပါင္းရပါေစကြာ ".....
ညဘက္ ဧည့္ခံပြဲ ၿခံထဲမွာပင္ ျပဳလုပ္ေလရာ.... အေနာက္တိုင္းဝတ္စုံ အျဖဴကို ဆင္တူဝတ္ထားေလရာ.... ျမင့္မားေသာအရပ္ ...ေခ်ာေမာေသာ ႐ုပ္ရည္မ်ားႏွင့္ လိုက္ဖက္စြာ....... ခ်စ္ရသူႏွစ္ဦးမွာလည္း ေပ်ာ္ျမဴးေနၾကသည္.....
" ကဲ congratulations. ကိုမင္းသိန္းေက်ာ္ ခင္ဗ်ားက သားေမြးၿပီး သားမက္ရတာ နဲတဲ့ကုသိုလ္ လားဗ် "
"ကံေပါ႔ဗ်ာ စီမံလာေတာ့လည္း အလိုက္သင့္ေပါ႔.... ကဲ ခ်ီးယားး...ေသာက္ဦးဗ်ာ"
မင္းပိုင္ခ. ဖေအျဖစ္သူကိုၾကည့္ၿပီး စိတ္မေကာင္းေတာ့ျဖစ္မိသည္....သူလည္းရွက္ရွာမွာပဲေလ... သို႔ေပမဲ့ အၿပဳံးေတြေဝဆာေအာင္ ၿပဳံးကာ ရဲရဲရင့္ရင့္နဲ႔ ဧည့္ခံႏိုင္ေလသည္..... ေက်းဇူးပါ ဒယ္ဒီရယ္..... ဟု တီးတိုးေရရြတ္မိေလသည္.......... ..........
" ေပ်ာ္လား ကို "
" ေပ်ာ္တာေပါ႔ ညီရ. အကို႔မွာ ဒီလိုေန႔မ်ိဳး ေရာက္လာပါ႔မလားလို႔ စိုးရိမ္လိုက္ရတာ "
ဒီလိုနဲ႔ ဧည့္ခံပြဲအၿပီး ပင္ပန္းေနသျဖင့္ ႏွစ္ဦးလုံး ေရခ်ိဳးကာ.... မဂ္လာ ကုတင္ ေပၚသို႔ ခ်စ္ရည္လူးရန္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနေလၿပီ...........
" ႁပြတ္ ႁပြတ္ ျပစ္ ႁပြတ္ "
"အား ကိုရာ ႏို႔စို႔တာ ေကာင္းလိုက္တာ ညီေလ ကိုႏို႔စို႔ေပးတာ ကိုအရမ္းႀကိဳက္တယ္... အားးဟားး အင္းး"
မိုးစက္လည္း..... ပိုင္ခ ရဲ႕ ခ်က္နဲ႔ ဗိုက္သားတစ္ေလ်ဗာက္ကို နမ္းကာ...... ပိုင္ခရဲ႕ လေမႊး အုံႀကီးကို နမ္းအိေတာ့လည္း.... ယစ္မူးစြာ နမ္း႐ိုက္မိသည္....
" အားး ညီ့လေမႊး အနံ႔ကေမႊးလိုက္တာကြာ..... ကို႔ကို ပိုၿပီး ထန္ေစတယ္ "
မိုးစက္ဦးလည္း ပိုင္ခ၏ လီးကို ပိုင္ကာ အားပါးတရ စုပ္ေပးေနမိသည္...... မဂ္လာဦးည ျဖစ္၍လားမသိ.... အစုပ္ခံရသူေရာ.... စုပ္ေပးသူပါ..... အေကာင္းႀကီး ေကာင္းေနေလသည္........
" ပလြတ္ ႁပြတ္ ျပစ္ ႁပြတ္ " .
"အားးးဟားးး အ့ အားးး ေကာင္းတယ္ကိုရာ စုပ္ ေပး ဟုတ္ၿပီ စုပ္ ေပး "
ခနေနေတာ့ မိုးစက္က မင္းပိုင္ခကို ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္း ေထာင္ၿဖဲကာ လီးနဲ႔ေတ့ကာ ေဆာင့္လိုးေလေတာ့သည္...
" ၿဗိ ျဗစ္ ဗရစ္ ျဗစ္ "
"ဖက္ ဖက္ ဖြတ္ ဖက္ "
" အားးး အ့ အားဟားးးး ေကာင္းလိုက္တာ ကိုရာ..... ကို႔လီးဝင္လာၿပီ ညီ့ဖင္ထဲ "
မိုးစက္လည္း ခ်စ္ရသူ၏ ေအာ္သံေၾကာင့္ ဖီးပိုတက္ကာ....... တရစပ္ ေဆာင့္လိုးေလေတာ့သည္........
ခနေနေတာ့........ လရည္ေတြက ပိုင္ခရဲ႕ ဖင္ထဲမွာ ျပည့္လွ်ံစြာ ေနရာယူေနသည္...
ပိုင္ခလည္း မိုးစက္၏ ပါးစပ္ထဲကို လီးထည့္ကာ......... ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးၿပီး သုတ္ရည္ကို ထုတ္လိုက္ေလသည္.....
" ညီ ၿပီးၿပီလား ကို႔ကို မလိုးေတာ့ဘူးလား...."
"ဒီညက မဂ္လာဦးညမို႔လို႔ ကို႔ကိုအရမ္းခ်စ္လို႔ ေယာက္ေက်ားနရာေပးလိုက္တာ..ေနာက္ေန႔ေတြဆို အလြတ္မေပးဘူးေနာ္ ျပန္လိုးမွာကို႔ကို"
" ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ....အဲ့ဒါေၾကာင့္ ကိုက ေဟာဒီ ခ်စ္သူေလးကို ခ်စ္ရတာ "
မနက္ေရာက္ေတာ့..... မနက္စာကို မိုးစက္ကပဲ ေစာေစာထျပင္ေပးေလရာ....
" သားေရဒယ္ဒီတို႔ေတာ့ထမင္းခ်က္ တစ္ေယာက္ ေခၚမွ ျဖစ္မယ္ေဟ့ ေမာင္မိုးစက္က မိသားစုျဖစ္ေနၿပီဆိုေတာ့ ဒါေတြ ခိုင္းလို႔မသင့္ေတာ္ဘူး "
" ရပါတယ္ဦးရယ္.... ကြၽေတာ္လည္းအားေနတာပဲဟာကို "
ထိုစဥ္ ...ဦးမင္းသိန္းေက်ာ္က မိုးစက္ဦးရဲ႕ လက္က လက္စြပ္ေလးကို အာ႐ုံေရာက္သြားၿပီး...........
" ေန ေနပါအုံး ေမာင္မိုးစက္ရဲ႕ ဒီလက္စြပ္ေလးက. ဘယ္ကရတာလည္းကြ "
" ေၾသာ္ ဒါက ေမေမ မေသခင္ကေပးခဲ့တာ... ကြၽေတာ့္အေဖ အရင္းက ေပးခဲ့တာတဲ့.... ေဖေဖတို႔ကကြၽေတာ့္ကို ေမြးၿပီး ပဲခူးတိုင္းထဲက ရြာေလးတစ္ရြာမွာ ထားခဲ့ၾကတာ.... လာေခၚမယ္ေျပာၿပီးလာမေခၚခဲ့ပါဘူး...... အမွန္ေတာ့ ေမေမ့ကို..... ဒီလက္စြပ္ေပးခဲ့တဲ့ ကြၽေတာ့္အေဖ က လက္စြပ္ကို ေရာင္းၿပီး သုံးခိုင္းတာ.... ေမေမက တစ္ခ်ိန္အသုံးလိုလာမွာပဲဆိုၿပီး....... သိမ္းထားၿပီး မေသခင္ေပးသြားခဲ့တာ ...."
မိုးစက္ေျပာေနစဥ္မွာပင္ ဦးမင္းသိန္းေက်ာ္၏ မ်က္ဝန္းမွ မ်က္ရည္ေတြက က်ေနေလသည္......
" သားး သားးး ေဖေဖ့သားကို ျပန္ေတြ႕ၿပီ "
မင္းပိုင္ခက နားမလည္စြာ ေမးလိုက္သည္.
" ဒယ္ဒီ ဘာေတြလည္းသားဘာမွ နားမလည္ေတာ့ဘူးးး.." .
" ဒယ္ဒီ ရွင္းျပပါ႔မယ္...... လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၆ႏွစ္က ပဲခူးတိုင္းက ရြာတစ္ရြာမွာ ေဟာဒီ မိုးစက္ေလးရဲ႕ အေမနဲ႔ အေဖက. ေတာင္ငူက သူ့အေမရဲ႕ ေမြးေန႔ကို အသြား... လမ္းမွာဗိုက္နာလို႔ ေမြးခဲ့ရတယ္.... မိခင္ျဖစ္သူက.... မိးတြင္းထဲမွာဆုံးသြားတယ္.... ဒယ္ဒီလည္းျပန္လာေခၚမယ္ေျပာၿပီးထားခဲ့လိုက္တာ ....ေနာက္ေတာ့ ျပန္သြားေခၚေတာ့ ရြာမီးေလာင္လို႔ ေျပးၾကတာ ဘယ္ေတြေရာက္မွန္းမသိဘူးလို႔ ေျပာလို႔ လက္ေလွ်ာ့ၿပီးျပန္လာခဲ့ရတယ္..... ဒီမွာေလ သားရဲ႕ သားလက္စြပ္နဲ႔.....ေဖေဖ့လက္စြပ္ အတူတူပဲ...... သားလက္မွာဝတ္ထားတာက..... သားအေမရဲ႕ လက္စြပ္ေပါ႔ "
" ေဖေဖ ရာ သားမွ မေတြ႕ရေတာ့ဘူးလို႔ထင္ထားတာ....... "
သားအဖ ႏွစ္ေယာက္ အလြမ္းသယ္ေန ၾကစဥ္ မင္းပိုင္ခကေတာ့ ငိုၿပီး ေျပးထြက္သြားေလသည္....
" ဒါ ဒါဆို သားက. အကိုနဲ႔ ..... ဟင့္အင္း သားရွက္တယ္.... အီးးးဟီးးး ဟီးးး"
" ဟာ သားငယ္ လုပ္ လုပ္ပါအုံး သားႀကီးရ. လိုက္ရေအာင္ "
" ညီ ညီ ေနအုံးးး "
မင္းပိုင္ခမွာ ကန္ေတာ္ႀကီးထဲထိ ေမာင္းလာၿပီး ကားကို တစ္ေနရာမွ ရပ္ကာ ငိုေနေလေတာ့သည္.....
" အီး ဟီးး ဟီး ငါ႔ ငါ႔ဘဝက ဘယ္လိုလည္းကြာ.....ငါ႔အခ်စ္ဆုံး ခ်စ္သူက ငည့အကိုတဲ့လားးကြာ.... "
ထိုစဥ္ ဦးမင္းသိန္းေက်ာ္နဲ႔ မိုးစက္ဦးတို႔ပါေရာက္လာေလရာ.....
" သားငယ္ရာ... ဒါငိုစရာမွ မဟုတ္တာ.... ဝမ္းသာစရာေလ "
" ဒယ္ဒီ သားတို႔ရ ေခြးမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ကုန္ၿပီေလ "
" မျဖစ္ပါဘူးသားရယ္..... အေဖတူေပမဲ့ အေမကြဲပါေသးတယ္..... တစ္မေအစီ ေမြးမွေတာ့ ေတြးလိုက္ရင္ ဘာမွ အေတာ္လည္း ရေနတာပဲေလ .....အခု သားတို႔ အေျခအေနကေရာ ေနာက္ျပန္လွည့္လို႔ရေတာ့လို႔လား "
" ဟုတ္ပါတယ္ ညီရာ..... ကို႔ကို ညီက အကိုအရင္းလိုျမင္ေနလို႔လား"
" အဲ့လိုေတာ့ မျမင္ပါဘူး.... ႐ုတ္တစ္ရက္ သိလိုက္ရေတာ့ စိတ္လႈပ္ရွားသြားလို႔ပါ "
" ကဲပါ ဒယ္ဒီ့မွာ သားႏွစ္ေယာက္ရတာ အရမ္းေပ်ာ္တယ္ကြာ လာ ျပန္ၾကစို႔......
........
ေနာက္ရက္တြင္.....မိုးစက္ဦးက...... သူ့ရြာသို႔ ခနျပန္ခ်င္တယ္ ေျပာသျဖင့္ မင္းပိုင္ခက လိုက္ပို႔ရေလသည္....
ရြာသို႔ေရာက္ေတာ့...... ဖိုးဝ က အေျပးအလႊား လာႀကိဳေလသည္....
" မိုးစက္ ေနႏိုင္လိုက္တာကြာ.... ခုမွ ျပန္လာတယ္ မင္းကြာ "
မိုးစက္အေနာက္က. မင္းပိုင္ခကို ေတြ႕ေတာ့...
" သူက ေကာ ဘယ္သူလည္းကြ "
" ဒါက ငါ႔ခ်စ္သူ ငါတို႔ လက္ထပ္ၿပီးၾကၿပီ"
ဖိုးဝ၏ မ်က္ႏွာ ကြက္ခနဲ ပ်က္သြားေသာ္လည္း ဟန္ေဆာင္အၿပဳံးျဖင့္ ဧည့္ခံေလသည္....
" ေအးေအးး လာၾက ကြာ လာညီေလး"
" ငါ သာဒြန္း ကိစၥသိခ်င္လို႔ကြ "
" ေအး သာဒြန္း ကေတာ့ သနားစရာပါကြာ...... မင္းကိုေတာ့ အေတာ္ခ်စ္ရွာတာကြ...... သူမေသဘူးကြ မင္းပုလင္းနဲ႔႐ိုက္ခဲ့တာ..... သူရဲကိုလည္းမတိုင္ခဲ့ဘူး....ငါ႔ကို မဒိန္းက်င့္တဲ့ကိစၥေၾကာင့္ မင္းက သူ့တပည့္ေတြကို အခ်င္းခ်င္း ျပန္လိုးခိုင္းခဲ့တာေလ....အဲ့ဒါကို သူ့တပည့္ေတြက ၿငိဳးထားၿပီး.....အင္းထဲကို ေလွနဲ႔ လိုက္စစ္ေနတုန္း ေလွာ္တက္နဲ႔ ႐ိုက္ခ် သတ္ျပစ္တာကြ...... အဲ့ေကာင္ေတြလည္း နယ္စပ္ကို ေျပးၾကတာ ဘယ္ေရာက္မွန္းေတာင္မသိဘူး..... သူမေသခင္ရက္ပိုင္းအလိုထိ..... မင္းရြာက ထြက္သြားရတာ သူ့ေၾကာင့္ဆိုၿပီး.... သူက အရမ္းပူေဆြးေနခဲ့ရတာ..... တစ္ရြာလုံးကမုန္းတာခံရတဲ့ သာဒြန္းကို အကုန္လုံးကလည္း သနားၾကေပါ႔ကြာ..... ေနာက္ဆုံးေတာ့ အခ်စ္ၾကမ္းသမားႀကီး.... ေခတ္သစ္မင္းဒသႀကီး ကိုသာဒြန္း... ေသသြားတာ ဘယ္သူမွ မသိလိုက္ၾကပါဘူးကြာ"
မိုးစက္လည္း အေဖျဖစ္သူက အရက္ေသာက္လို႔ဆုံး....အကိုႏွစ္ေယာက္ကလည္း အဖမ္းခံရနဲ႔ ၾကားရနဲ႔ အမဂ္လာသတင္းေတြေၾကာင့္ ......ညပင္မအိပ္ေတာ့ပဲ ေန႔ခ်င္းပင္ ရန္ကုန္သို႔ ျပန္လာခဲ့ေလေတာ့သည္......
.....ကားအေနာက္ကေန မိုးစက္တို႔ ကားေဝးသြားသည္အထိ လက္ျပကာက်န္ခဲ့ေလေတာ့သည္... သံေယာဇဥ္ လက္က်န္ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ဖိုးဝကေတာ့ တစ္ေန႔ေန႔ေတာ့ မိုးစက္နဲ႔သူ၏ ဇာတ္ေပါင္းခန္းက ေရာက္လာမည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တာ ခုေတာ့ .....ပ်က္စီးခဲ့ေလၿပီ.....
" ကို႔ ဘဝမွာ အမုန္းဆုံး လူေတြ ျဖစ္ေပမဲ့.... သူတို႔အခုလို ဇာတ္သိမ္းခဲ့ၾကေတာ့လည္း ကိုစိတ္မေကာင္းဘူး ညီရာ"
" ကိုရယ္ ဘာမွ စိတ္မေကာင္း မျဖစ္နဲ႔.... ေသသူကလည္းေနာက္ဘဝမွာဘဝသစ္နဲ႔ ေပ်ာ္ႏိုင္မွာျဖစ္သလို....ေထာင္ထဲက အကိုေတြလည္း ျပန္လြတ္လာရင္ ဘဝအသစ္နဲ႔ သင္ခန္းစာေတြရၿပီး လိမ္မာလာမွာပါ..... ကိုဖိုးဝလည္း... အခ်ိန္တန္ရင္ သင့္ေတာ္တဲ့သူေတြ႕မွာပါကိုရ..... အငိုၿပီးရင္ အရီအၿပဴံးေတြလာရစၿမဲပါကိုရယ္....ေလာေလာဆယ္သူတို႔ကို.... ေရာင္နီလာေတာ့မဲ့ အလင္းတန္းေလးေတြလို႔ တင္စားၾကရင္ မေကာင္းဘူးလားးး"
" ညီက အရမ္းစကားတက္တာပဲ "
" အဲ့ဒါကို႔ရဲ႕ အခ်စ္ေတြေၾကာင့္ေလ"
ၿပီးပါၿပီ..........
---------------------------------------------
မွတ္ခ်က္။ ။ ထန္ၿပီး ထုပါ.. အတုမယူပါႏွင့္😁
Comments
Post a Comment