မိုးသည်းည အပိုင်း-၄(ဇာတ်သိမ်း)
<Unicode>
မိုးသည်းည
အပိုင်း - ၄ ဇာတ်သိမ်း
#Credit ; K.C.T
==============
အသာလေးတံခါးဖွင့်ပြီးကြည့်လိုက်တော့ကုတင်ပေါ်မှာအိပ်နေတဲ့ကိုကြီးမနိုးသေးပေ။ပုဆိုးကပြေနေပြီးကိုကြီးလီးကြီးတဝက်ပေါ်နေတယ်။ချက်ကနေအမွှေးတွေကလှချက်လီးတဝိုက်ကအမွှေးတွေကကောက်မနေဘဲဖြောင့်ဆင်းနေတော့ကြည့်ကောင်းနေတယ်။ကိုကြီးနဲ့sexဖြစ်ပြီးပေမယ့်သေချာအဲ့လိုမကြည့်ဘူးတော့ငယ်လေးရင်တွေခုန်လာပြီးကိုကြီးဘေးကုတင်ပေါ်အသာတတ်ပြီးကိုကြီးအားမနိုးသေးဘဲပြေနေတဲ့ပုဆိုးအားအသာလေးအောက်ထိဆွဲလိုက်တယ်။ကြည့်စမ်းဂွေးဥနှစ်လုံးကလဲရဲပြီးတွဲကျနေတယ်။လီးကလဲပျော့ကျနေတာတောင်နည်းတဲ့အရှည်မဟုတ်အကျောစိမ်းတွေမြင်နေရတယ်ဥတွေဘေးကျနေတဲ့လီးထိပ်ကဒစ်ဖုံးနေတော့ရဲနေတဲ့ထိပ်အကွဲလေးသာမြင်နေရတယ်။
"ဟိတ်!မိပြီ "
"အမလေး!ဟာကွာလန့်တာကိုကြီးကလဲနိုးနေတာငြိမ်နေတယ်"
"ငယ်လေး!ကရောဘာကြည့်နေလဲအဲ့ဒါဆို"
"တော်ပြီ!ကိုကြီး နဲ့မခေါ်ဘူး"
မိုးခေါင်ငယ်လေးအားသိုင်းဖတ်လိုက်ပြီး
"မလုပ်ပါနဲ့ငယ်ရယ်ကိုကြီးရှူ းလိမ့်မယ်"
"မခေါ်ဘူးဗျာနိုးနေရက်နဲ့"
"သိဘူးလေးငယ်ဘာလာလုပ်လဲမှိန်းနေတာပါ"
"သားတို့ရေထမင်းစားမယ်ဆင်းခဲ့တော့"
"ဟုတ်မားမား"
"လာထငယ်အန်တီနဲ့ဦးစောင့်နေတာအားနာစရာ"
"မစားတော့ဘူးကိုကြီးဘဲသွားတော့"
"ဟာကွာ!ငယ်မပါဘဲအောက်ဆင်းသွားရင်ကိုကြီးဘယ်လိုစားဝင်မလဲနော်ချစ်လာပါ"
"ဟဲဟဲ! ဒါဆိုထမင်းခန်းထိကျောပိုးခေါ်"
"အေးပါငယ်ရာပိုးပါ့မယ်ထ တတ်တော့"
မိုးခေါင်ကုတင်ပေါ်ကဆင်းပြီးပုဆိုးသေချာဝတ်ပြီးကုတင်ပေါ်ထိုင်လိုက်တယ်။
"တတ်ငယ်!သေချာဖတ်ထားနော်"
"ဟုတ်ကိုကြီး"
မိုးခေါင်ငယ်လေးအားကျောပိုးပြီးအောက်ထပ်ထမင်းစားခန်းဆင်းလာလိုက်တယ်။
ထမင်းစားခန်းကနေလှမ်းမြင်လိုက်တဲ့မြင်ကွင်းကြောင့်ဦးဟိန်းကျော်နဲ့ဒေါ်ခင်ရတနာဟိန်းပိတီအပြုံးနဲ့ဦးဟိန်းကျော်က
"ခင်!ကိုတို့မောင်မိုးခေါင်ကိုသားကြီးအဖြစ်အမွေစားအမွေခံမွေးစားရအောင်သဘောတူလား"
"ကိုရယ်!ခင်လဲကို့ကိုမပြောရဲလိုသားမိုးခေါင်ကိုသားအဖြစ်မွေးစားချင်တာမနေ့ကတည်းကဖြစ်နေတာသူ့ဆန္ဒကဘယ်လိုရှိလဲမသ်ိသေးဘူး"
"ကို!စပြောမယ်လေခင်နောက်ကနေဆက်ပြောပေါ့"
မိုးခေါင်ငယ်လေးအားကျောပိုးပြီးထမင်းစားခန်းရောက်မှအသာချလိုက်တယ်။ဦးဟိန်းကျော်က
"သားငယ်!ကိုယ့်အကိုပေါ်ကိုအဲ့လောက်မဆိုးနဲ့လေကွာဖေဖေမကြိုက်ဘူး"
"ငယ်လေး!ကြောင့်မဟုတ်ပါဘူးဦး ကျန်ာကိုယ်တိုင်
ချီချင်လို့ကျောပိုးလာတာပါ"
"သားငယ်ဟုတ်လား""ဟုတ်ဘူးပါးပါးငယ့်အနိုင်ကျင့်လာတာ"
"ကဲ!ဒါဆိုရင်တော့မဖြစ်တော့ဘူးခင်!ကိုအမြန်ဆုံးဖြတ်မှဖြစ်တော့မယ်"
"ဗျာ!""ဟင်!ပါးပါး"
မိုးခေါင်မျက်နှာပျက်သွားသလိုငယ်လေးမျက်ဝန်းတွင်လဲစိုးရိမ်စိတ်ကြောင့်ပျက်သွားတယ်။
"မောင်မိုးခေါင်!ဦးလဲမဖြစ်တော့လို့ဆုံးဖြတ်ရတာပါမင်းအန်တီနဲ့ဆွေးနွေးပြီးမှပြောရတာပါကွာ"
"ဟုတ်ကဲ့!ကျွန်တော် ကျွန်တော်"
မိုးခေါင်စကားမဆက်နိုင်ခင်
"ဟိုး!ဟိုးမောင်မိုးခေါင် ဦးနဲ့အန်တီကမောင်မိုးခေါင်ကိုအမွေစားအမွေခံသားကြီးအဖြစ်မွေးစားဖို့ဆုံးဖြတ်ထားတာပါ"
"ဟာ!""ဟေးးးတကယ်လားပါးပါး"
ဒေါ်ခင်ရနာဟိန်းက
"သားသဘောကဘယ်လိုလဲသိချင်တယ်"
မိုးခေါင်ဝမ်းသားလွန်းလို့မျက်ရည်တွေကျလာပြီးထမင်းစားကုလားထိုင်ပေါ်ကနေအောက်ဆင်းပြီးလက်အုပ်ချီလျက်
"ဦးနဲ့အန်တီဆီကဒီစကားကြားတော့ဝမ်းသာပါတယ်။ဒါပေမယ့်ကျနော်ကဦးတို့ကိုအလုပ်မရှိတကောင်ကြွက်လို့လိမ်ထားမိတော့"
ဦးဟိန်းကျော်ထိုင်ရာကနေမိုးခေါင်နားလာပြီ
"ထပါသားကြီးရာ'ဖေဖေကခန့်ကတည်းကနောက်ရက်ကစပြီးသားကကြောင်းစုံစမ်းပြီးပါပြီသားလိမ်ထားတာသိပြီးသားပါ"
"ဟုတ်ပါတယ်သားကြီးရယ်မေမေကသိတော့အစကသားငယ်လေးအတွက်စိုးရိမ်ရပေမယ့်သားဆိုင်ဖွင့်ထားတာအဲ့ဆိုင်သွားစားပြီးစုံစမ်းတော့သားကဆိုင်ရှင်ပေမယ့်သဘောထားကြီးတယ်။ဝန်ထမ်းတွေပေါ်ကြင်နာတတ်တယ်ဆိုတာသိပြီးငယ်လေးအတွက်အစ်ကိုတစ်ယောက်လိုအားကိုးရမယ်ဆိုတာမေမေသိလိုက်တယ်"
"မငိုပါနဲ့သားကြီးရယ်ဖေဖေတို့ဆန္ဒကိုသဘောတူတယ်မလား"
ဦးဟိန်းကျော်မိုးခေါင်ပခုံးအားဖတ်ပြီးမေးတော့
"လုံးဝသဘောမတူဘူး"
"ဟေ⅔!""သားငယ်!"
ဟိန်းဆီကအသံကြားတော့အကုန်လုံးလန့်သွားတယ်။ပြီးတော့ငယ့်ဆီအကုန်အကြည့်ရောက်တော့
"ငယ်သဘောမတူဘူးမလိုချင်ဘူး"
"သားငယ်!ဖေဖေကသားအတွက်ကိုကြီးတစ်ယောက်မွေးစားတာပါသားက"
"ဟုတ်တယ်လေ!ခုကိုပါးပါးနဲ့မားမားကငယ့်ထက်ကိုကြီးကိုပိုချစ်နေတော့သဘောမတူဘူး"
အဲ့စကားကြားတော့မှသုံးယောက်လုံးရယ်နိုင်တော့တယ်။
"ဟားဟား ""ဟားဟား ""ဟားဟား "
"ငယ်!ရတယ်လေကိုကြီးကိုအစ်ကိုမတော်ချင်လဲ
ခုဘဲဆိုင်ပြန်တော့မယ်"
"ဟာ!ပြန်လေလိုက်မှာအဲ့ဆိုင်ထိအရင်းပြုတ်အောင်လိုက်လုပ်မှာ"
"ရတယ်လေအရင်းပြုတ်လဲဦး!အဲ!"
"သားကြီးဖေဖေနဲ့မေမေဘဲခေါ်တော့လေကွာ"
မိုးခေါင်အဲ့လိုအဖေအမေမခေါ်နိုင်တာနှစ်ပေါင်းကြာနေတော့မျက်ရည်ဝဲလာပြီး
"ဟုတ်ကဲ့!ဖေဖေ "
"ကဲကဲ!သားတို့ထမင်းပြီးအောင်ဆက်စားကြရအောင်"
"သားကဗိုက်ပြည့်သွားပြီ"
"ဟေ!,ငါ့သားကြီးကဘာမှမစားရသေးဘဲ"
"ဖေဖေနဲ့မေမေ့ဆီကစကားကြားကတည်းကဗိုက်ပြည့်သွားတယ်"
"အေးပါသားကြီးရယ်မေမေတို့လဲဆက်မစားနိုင်တော့ပါဘူးကဲ!ထတော့သားအဖတွေဧည့်ခန်းထဲမေမေအသီးရှိတာခွဲယူပြီးလာခဲ့မယ်"
"လာသွားစို့သားတို့"
ဦးဟိန်းကျော်သားနှစ်ယောက်အားသူကခလယ်ကနေသားကြီးအားခါးဖတ်ပြီးသားငယ်အားပခုံးဖတ်ပြီးထွက်သွားတာအားကြည့်ပြီးကျေနပ်နေမိတာကဒေါ်ခင်ရတနာဟိန်းတစ်ယောက်
ဧည့်ခန်းထဲမှာတော့tvကြည့်ရင်းသားအဖတွေစကားပြောနေကြတယ်။
"သားကြီး!မနက်ကျရင်ဖေဖေနဲ့ကုမ္ပဏီလိုက်ခဲ့ရမယ်နော်"
"ငယ့်!ကိုသင်တန်းပို့ရအုံးမယ်လေဖေဖေ"
"ပါးပါးကလဲအားကိုးလဲရရောငယ့်ကိုမေ့ပြီ"
"ဖေ့ဖေ့သားတွေကိုစိတ်ချမမေ့ဘူးသုံးယောက်အတူတူသွားမယ်သားငယ်ကိုပို့ပြီးမှကိုကြီးကိုခေါ်သွားမှာလေဟိုရောက်မှသတင်းစာတိုက်မှာကြော်ငြာဖို့ခိုင်းရအုံးမယ်တစ်ယောက်ယောက်ကို"
"ဘာကြော်ငြာထည့်အုံးမလို့လဲငယ့်အတွက်Driverအသစ်တော့မလိုချင်ဘူးနော်ပါးပါးကိုကြီးလိုက်ပို့မှသွားမှာ"
"မဟုတ်ပါဘူးသားငယ်ရာသားကြီးကိုအမွေစားအမွေခံအဖြစ်မွေးစားကြောင်းထည့်ရမယ်လေကွာ"
"ဟာ!ဖေဖေမထည့်ပါနဲ့တော့သားအသက်ကလဲကြီးနေပါပြီဖေဖေ့တို့စေတနာမေတ္တာတွေကိုနားလည်ပါတယ်"
"သားကြီးရှက်တယ်ဆိုလဲမထည့်တော့ဘူးရှေ့နေနဲ့တော့တိုင်ပင်ပြီးသားကိုမွေးစားတာလုပ်ထားရမယ်လေ"
"ရော့!စားကြအုံးသားတို့ရှိတာပန်းသီးနဲ့သဘောင်္သီးဘဲရှိတာသားကြီးစား"
"ဟုတ်ကဲ့!မေမေ"
မိသားစုလေးယောက်စကားတပြောပြောနဲ့ညနက်မှအိပ်ယာဝင်ဖြစ်ကြတယ်။
:-) :-) :-) :-) :-) :-) :-) :-) :-) :-) :-) :-) :-) :-)
မိုးခေါင်ဖေ့ဖေ့ကုမ္ပဏီမှာကူလုပ်ရင်းတဖက်ကလဲသူ့ဆိုင်အားဖေဖေနဲ့မေမေမိသားစုလေးယောက်တခါတရံသွားစားရင်းကိုမျိုးအားလိုအပ်တာတွေမှာကြားလုပ်ကိုင်နေတာခုဆိုတစ်နှစ်ပြည့်တော့မယ်
ငယ်နဲ့သူဟာအများအမြင်နဲ့ဖေဖေမေမေတို့အမြင်မှာသိပ်ချစ်ကြတဲ့ညီကိုတွေလိုသိထားကြပေမယ့်သူတို့နှစ်ယောက်ထဲဆိုမိုးခေါင်ရင်ခွင်ထဲမှာငယ်လေးအချိန်ပြည့်ရှိနေတတ်ပြီ။
ဒီနေ့လဲညစာစားပြီးမိသားစုလေးယောက်ဧည့်ခန်းမှာtvကြည့်ရင်းဖေဖေက
"သားကြီး!မနက်ဖြန်မိထ္ထီလာကိုကုမ္ပဏီကိစ္စနဲ့သွားရမယ်ဖေဖေကဒီဘက်မှာအရေးကြီးအစည်းအဝေးတတ်စရာရှိလို့"
"ဟုတ်ကဲ့!ဖေဖေ"
"ငယ်!ကိုကြီးနဲ့လိုက်သွားမယ်ပါးပါး"
"လိုက်သွားတာကဟုတ်တယ်သားငယ်ကိုကြီးပေါ်သိပ်မဆိုးနဲ့အလုပ်ကိစ္စနဲ့သွားရမှာအပျော်မဟုတ်ဘူးနော်"
"ဟုတ်ကဲ့ပါးပါး!ငယ်ကဖြင့်သူ့သားကြီးတစ်ယောက်ထဲကားမောင်းရင်ပျင်းနေမှာဆိုးလို့လိုက်ပေးရသေးတယ်"
"ဟုတ်ပါပြီသားငယ်ရာ!သားကြီးရောမှာအုံးမယ်အပြန်နောက်ကျနေရင်မပြန်ခဲ့နဲ့ဟိုကဟိုတယ်မှာဘဲတညအိပ်လိုက်မနက်ကျမှပြန်ခဲ့"
"ဟုတ်ကဲ့ဖေဖေ"
"ဒါဆိုဝင်အိပ်ကျတော့မနက်ခရီးထွက်ရမှာဆိုတော့"
"ဟုတ်ပါးပါး""ဟုတ်ဖေဖေ!goodnight "
"အေးသားတို့ goodnight "
ငယ်လေးရှေ့ကနေခြေစောင့်ပြီးအပေါ်ထပ်အိပ်ခန်းတတ်သွားတော့မိုးခေါင်နောက်ကနေလိုက်ခဲ့လိုက်တယ်။အိပ်ခန်းထဲရောက်တော့ငယ်လေးတစ်ဖက်စောင်းပြီးအိပ်နေတယ်။စိတ်ကောက်နေတယ်ဆိုတာမိုးခေါင် သိလိုက်တယ်။မိုးခေါင်အိပ်ခန်းတံခါးအားလော့ချလိုက်တယ်။ငယ်လေးမိုးရွာတာမကြောက်ကတည်းကသူ့တို့နှစ်ယောက်တစ်ခန်းထဲအတူအိပ်ပြီးအခန်းတခါးလော့ချတာအကျင့်ဖြစ်နေပြီ။
"ငယ်!အိပ်ပြီလားချစ်"
ငယ်လေးပြန်မဖြေသလိုငြိမ်နေတယ်။
"ငယ်!ချစ်!ဘာကိုစိတ်ကောက်ပြန်ပြီလဲကွ"
ငယ်လေးသူ့ဘက်လှည့်လာပြီးသူ့ရင်ဘတ်အားလက်သီးဆုပ်နဲ့ထုတော့တယ်။
"အုံး!အုံး!အုံး!"
"အမလေး!ရက်စက်လှချည်လား"
"ပါးပါးပြောကတည်းကပြောပါလားငယ်လေးကိုသားခေါ်သွားမယ်လို့ခုတော့ကိုကြီးကြောင့်ဆူခံရတယ်"
"ချစ်ကအရင်ဦးအောင်ပြောတာကိုးကိုကြီးကဖေဖေပြောကတည်းကငယ့်ကိုခေါ်သွားမှာလေ"
မိုးခေါင်ပြောရင်းငယ့်အားခွဖတ်လိုက်တယ်။ငယ်လေးခဏတော့ငြိမ်နေသေးတယ်
"အား!ဖယ်ကွာနာလာပြီကိုကြီးပေါင်ကြီးက"
မိုးခေါင်ငယ်လေးပေါ်ခွထားတဲ့ခြေထောက်အားပြန်ချလိုက်ပြီးငယ့်နို့သီးလေးအားအသာပွတ်လိုက်တယ်။ဘယ်ညာနို့နှစ်ဖက်လုံးပွတ်နေတာနို့သီးခေါင်းလေးတင်းထောင်လာတာမိုးခေါင်သိလိုက်ပြီ။ငယ့်အိင်္ကျီလေးအားအသာဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ပြီးတော့မိုးခေါင်ငယ့်နို့သီးလေးတွေအားလျှာလေးနဲ့ကလိပေးပြီးဆွဲစုပ်လိုက်တယ်။ငယ်လေးလဲသူ့ကိုယ်ပေါ်ကအိင်္ကျီအားဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။မိုးခေါင်ငယ့်နို့တွေစို့အားရတော့လည်ပင်းတလျောက်နမ်းပြီးငယ့်အောက်နှုတ်ခမ်းလေးအားအသာဆွဲစုပ်လိုက်တယ်။ငယ့်နှုတ်ခမ်းလေးအလိုက်သင့်ဖွင့်ဟလာတော့သူ့လျှာနဲ့ငယ့်အာခေါင်တွင်းထိုးမွေလိုက်တယ်။ငယ့်လက်တစ်ဖက်ကသူ့ပုဆိုးပေါ်ကနေသူ့ညီ့ဖွားအားအသာဖိပွတ်နေတော့လီးကြီးကမာန်ထနေပြီးမိုးခေါင်ပုဆိုးအားအကုန်ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီးငယ့်ညဝတ်ဘောင်ဘီလေးအားအသာမပြီးချွတ်ချလိုက်တယ်။
မိုးခေါင့်ငယ်နှုတ်ခမ်းအားနမ်းနေရာမှအောက်တဖြည်းဖြည်းဆင်းလာပြီးငယ့်ဗိုက်သားတွေတဖြည်းဖြည်းခက်ေလေးအားလျှာလေးနဲ့ထိုးကလိပြီးငယ့်ခြေထောက်နှစ်ဖက်အားအသာကိုင်ပြီးငယ့်ခရေလေးနားရောက်လာတယ်။မိုးခေါင်အားမရတော့
ဘေးပက်လက်ပြန်အိပ်လိုက်ပြီး
"ငယ့်ကိုကြီးပေါ်ပြောင်းပြန်69ပုံခွလိုက်"
"ဟုတ်!ကိုကြီး"
ငယ်လေးကိုးကြီးပက်လက်အိပ်နေတဲ့အပေါ်ပြောင်းပြန်ခွလိုက်တယ်။ပြီးတော့ကိုကြီးဗိုက်ပေါ်တောင်ပြီးကပ်နေတဲ့သွေးကျောတွေဖုထစ်နေတဲ့လီးကြီးရဲ့ထိပ်ရည်ပြားကိုဒစ်ပေါ်အောင်ဆွဲလိုက်တယ်။ပြီးတော့ထိပ်လေးအားအသာလေးလျှာနဲ့လျက်ပြီးပါးစပ်ထဲငုံစုပ်လိုက်တယ်။မိုးခေါင်သူမျက်နှာနားကငယ့်ခရေညိုညိုလေးအားလျာနဲ့ထိုးကလိလိုက်တယ်။ခဏကြာတော့ငယ်မနေနိုင်တော့ဘူးလေ။
"ကိုကြီး! ငယ်မရတော့ဘူးဖင်ထဲကိုကြီးလီးကြီးထည့်ပေးတော့"
"ငယ်!ဆင်းပြီးလေးဘက်ထောက်ထားပေး"
ငယ်လေးကိုကြီးပေါ်ခွနေရာကနေဘေးလိမ့်ပြီးလေးဘက်ထောက်ပြီးဖင်လေးထောင်ပေးထားလိုက်တယ်"
မိုးခေါင်နဲ့ငယ်ဟာတစ်နှစ်ကျော်နေလာတာကြာပေမယ့်sexဖြစ်တိုင်းငယ့်ဖင်လေးကစည်းကျပ်နေတာခုလိုလေးဘက်ထောက်လုပ်ရတာသူလဲကိုက်သလိုငယ်လေးလဲပိုကြိုက်တယ်လေ။
"ငယ်!ကိုကြီး လိုးပြီနော်!တခါထဲအပြီးလိုးမယ်မနက်ခရီးသွားရမှာမို့ ငယ်လဲတခါထဲပြီးအောင်တခါထဲထုလေ"
"ဟုတ်ကိုကြီး "
"ဒါဆိုကိုကြီးလိုးပြီ"
"ဗြစ်...ဗြစ်...အိုးး...အီး...ကိုကြီးနာတယ်"
"ခဏလေးငယ်!ဒါကြောင့်ငယ်လေးကိုလိုးရတာကိုကြီးကျေနပ်တာတာခုချိန်ထိကိုကြီးလီးဒစ်တဝတ်ရှိသေးတိုင်းငယ်ဖင်လေးကကျပ်စည်းနေတော့ကိုကြီးဆွဲနေရတာပေါ့"
"အင်းးဖြည်းဖြည်းနော်ကိုကြီး"
"ဗြစ်...ဗြစ်...အိုးး...အီး...ဗြစ်"
"အားးး!ကျွတ်!ကျွတ်!နာလိုက်တာကိုကြီးငယ်မရဘူးထင်တယ်ပြန်ထုတ်ပေးပါတော့"
မိုးခေါင်သူ့လီးကြီးတာသူသိတယ်ငယ်နဲ့သူကsexကိစ္စကိုတစ်လမှသုံးကြိမ်လောက်ဘဲဖစ်တော့သူလိုးတဲ့အချိန်တိုင်းငယ်မခံနိုင်ဘူးဖြစ်နေတာလေ။
"ရပြီချစ်!ဒါနောက်ဆုံးနာတာ
ထပ်မနာတော့ဘူးကိုကြီးလိီးဒစ်ထိပ်အကုန်ဝင်သွားပြီပြန်ထုတ်ပြီးပြန်သွင်းရင်ထပ်နာလိမ့်မယ်"
မိုးခေါင်ပြောလဲပြောငယ်လေးစိတ်ပြောင်းအောင်ငယ့်နို့သီးထိပ်ရဲရဲလေးတွေအားအသာကုံးစို့ပြီးကျန်နို့တစ်ဖက်အားခြေပေးနေတယ်။ပြီးတော့ငယ့်လည်တိုင်လေးတွေအားလျှာလေးနဲ့ကလိပြီးစုပ်လိုက်လုပ်တော့ငယ့်ဆီကအသံထွက်လာတော့တယ်။
"အင်းးဟင်းးးကိုကြီးထိန်းမထားနဲ့တော့မြန်မြန်ပြီးအောင်လုပ်တော့လေမနက်ခရီးသွားရအုံးမယ်"
"အေးချစ်!ဒါဆိုကိုဖြည်းဖြည်းမှန်မှန်လိုးတော့မယ်ဖင်လေးကော့ပေးထား"
"ဗြစ်...ဗြစ်...အိုးး...အီး...ဗြစ်"
"အားးးကျွတ်!ကျွတ်!"
"အားးးရှီးးးးးဗြစ်!ဗြစ်!!!"
"ဖောင်း ဖောင်း ဖောင်း"
ဖြောင်းး ဖြောင်းးးဖြောင်းး" "ဗြစ်...ဗြစ်...အိုးး...အီး...ဗြစ်"
"ဗြစ်...ဗြစ်...အီး...အီး...အား...ပြွတ်...ဗြစ်..."
"ကောင်းလိုက်တာချစ်ရာစည်းကျပ်ပြီးကို့လီးကိုဆွဲဆွဲညစ်ထားတာအရမ်းလိုးလို့ကောင်းတာဘဲ"
မင်းခေါင်လဥနှစ်လုံးကသူ့ဥနှစ်လုံးလာလာရိုက်တာတော်တော်နာလဲကောင်းလားပြီးဖင်လေးအားညစ်ပြီးပေးမိတယ်။
"အား!ကောင်းလိုက်တာငယ်ရာအကိုပြီးတော့မယ်အဲ့လိုလေးဆွဲပြီးညစ်ပေးထား"
"ဖောင်း ဖောင်း ဖောင်း"
"အင်း အင်း အင်း"
"ဖောင်း ဖောင်း ဖောင်း"
"အင်း အင်း အင်း"
"အားပြီးတော့မယ့်ညီအားး!"
"အားး!""ဗျစ်!ဗျစ်!ဗျစ်!"
ငယ့်လေးသူ့ဖင်ထဲကိုကြီးလီးရည်တွေပူနွေးနွေးလေးတဗျစ်ဗျစ်ဝင်လာတာအားဖင်လေးညစ်ပြီးအကုန်ညစ်ယူမိနေတယ်။ကိုကြီးသူ့ဘေးလီးထည့်ရက်လဲအိပ်လိုက်ပြီးသူ့နောက်ကနေဂုတ်လေးတွေအားဆွဲစုပ်နေတယ်။ခဏနေတော့
"ကိုကြီး!ထုတ်တော့ကွာငယ်ဖင်ကျယ်ကုန်လိမ့်မယ်အကြာကြီးစိမ်ထားရင်"
"ကိုကြီး ကတညလုံးထည့်ပြီးအိပ်ချင်တာငယ်လေးသနားလို့ပြန်ချွတ်ပေးမယ်"
"ပလွတ်!"
ငယ့်ဖင်ထဲကကိုကြီးလီးကြီးထွက်သွားတော့ငယ်လေးကိုကြီးဘက်မျက်နှာမူပြီးကိုကြီးလက်မောင်းပေါ်အိပ်ပြီးကိုကြီလည်ပင်းအားဆွဲစုပ်လိုက်တယ်။
"ဒီတိုင်းလေးအိပ်တော့ငယ်!ကိုကြီးလဲအိပ်ပြီ"
++++++++++++++++++++++++++
ဒေါ်ခင်ရတနာဟိန်းအိမ်ပေါက်ကနေသားတွေနဲ့သူ့တို့အဖေကားတစ်စီးဆီမထွက်တုန်းမှာနေတယ်။
"သားငယ်!မိထ္ထီလာနဲ့ဒီနဲ့သိပ်ဝေးတာမဟုတ်ဘူးဆိုပြီးကိုကြီးကိုအမြန်မောင်းခိုင်းမနေနဲ့"
"ဟုတ်ကဲ့ပါမားမားရ"
ဖေဖေကလည်း
"သားကြီး!ဟိုယောက်လို့အဆင်မပြေရင်ဖေ့ဖေ့ဆီဖုန်းဆက်"
"ဟုတ်ကဲ့!ဖေဖေသားတို့သွားတော့မယ်နော်မေမေ"
"အေးအေး"
အိမ်လမ်းကနေ78လမ်းပေါ်ရောက်တော့ငယ်လေးက
"ကိုကြီး!အမြန်လမ်းကမသွားဘူးနော်"
"အင်းပါ!ငယ်ရ!လမ်းဟောင်းကဘဲသွားပါ့မယ်"
မန္တလေး နဲ့ မိတ္ထီလာဆိုတာသိပ်ခရီးဝေးကြီးမဟုတ်အမြန်လမ်းကဆို၂နာရီကျော်လောက်မောင်းရင်ရပြီ။ငယ့်လေးအလိုကျလမ်းဟောင်းကသွားရင်အချိန်နည်းနည်းပိုပေမယ့်အစည်းအဝေးက10:00မှစမှာဆိုတော့ကိစ္စမရှိ။မြစ်ငယ်ကနေကျော်လာတော့
"ကိုကြီး! ငယ်လေးကဒါကြောင့်လမ်းဟောင်းကသွားချင်တွေ့လားလမ်းတစ်ဘက်စီမှာအပင်ကြီးတွေစိမ်းစိုနေတာဘဲ"
"ငယ်လေးသဘောကျရင်ကိုကြီးကျေနပ်ပါပြီကွာ"
မိုးခေါင်ဘေးကသိပ်ချစ်ရတဲ့ချစ်သူလိုညီငယ်လေးလိုချစ်ရတဲ့ငယ်လေးမျက်နှာလေးပြုံးပျော်နေတာကြည့်ပြီးသူလဲစိတ်ကြည်နူးမိတယ်။
တဖြည်းဖြည်း နဲ့မိတ္ထီလာမြို့ထဲရောက်လာတယ်။မိတ္ထီလာကန်ကိုအကျော်
"ကိုကြီးအပြန်လေကြောင်းသင်တန်းကျောင်းထဲလိုက်ပို့အုံးနော်"
"အင်းပါငယ်ရ!ကိုကြီး နဲ့အစည်းအဝေးခန်းမထိလိုက်မလားတည်းမဲ့ဟိုတယ်မှာအရင်နေခဲ့မလား"
"ဟိုတယ်မှာဘဲနေခဲ့မယ်ကိုကြီးအစည်းအဝေးကကြာရင်ငယ်ပျင်းနေမှာ"
"ဒါဆိုဟိုတယ်မှာအရင်ဝင်တာကောင်းတယ်ကိုကြီးကနေ့လည်စာဟိုကကျွေးမှာလေငယ်လေးကဟိုတယ်မှာဘဲစားလိုက်နော်"
"ဟုတ်ကဲ့ပါဗျာ"
မိုးခေါင်'ထီလာဟိုတယ်'ထဲကားလေးဝင်လာလိုက်တယ်။ပြီးနှစ်ယောက်ခန်းတစ်ခန်းယူပြီးသူငယ်လေးအားထားခဲ့ပြီးအစည်းအဝေးရှိရာမြို့တော်ခန်းမဘက်ထွက်ခဲ့တယ်။နေ့လည်ရောက်တော့နေလည်စာလဲအစည်းအဝေးခန်းမမှာစားရင်းငယ်လေးဆီဖုန်းဆက်လိုက်တယ်။
"ငယ်!ဘာစားပြီးပြီလဲ "
"ဟီးဟီး ဟိုတယ်ကဟင်းတွေမစားချင်လို့ငယ်ခုလမ်းဘက်ထွက်ပြီးအသုပ်ဆိုင်မှာထမင်းဆီဆမ်းနဲ့အသုပ်စုံစားနေတယ်"
"အေးပါကွာ ငယ့်ကြိုက်ရင်ပြီးရောပြီးရင်လျောက်သွားမနေနဲ့အုံးဟိုတယ်မှာဘဲနားနေနော်"
"ဟုတ်ကဲ့ကိုကြီး "
"အေးအေးကိုကြီးလဲအစည်းအဝေးပြန်စတော့မယ်ဒါဘဲငယ်"
ကိုကြီးဖုန်းချလိုက်တော့ငယ်လေးအသုပ်နဲ့ဆက်စားနေတုန်းကိုကြီးအသက်အရွယ်လောက်လူကြီးသုံးယောက်ဝင်လာတယ်။
"မင်းကလဲဟိုတယ်မှာစားရနေတာကို"
"အမလေးဟဲ့! နိဟိုတယ်ကစျေးသာကြီးတာလေအစားကျတော့ဒီဆိုင်ကအသုပ်လောက်စားကောင်းလို့လား"
"ဟုတ်ပါပြီမိဇင်ရယ်အဲ့ဒါကြောင့်နိလင်မရသေးတာ"
"အမလေးဟဲ့ မှတ်တောင်ထားရအုံးမယ် မိဇင်တို့ကမောင့်ကိုမေ့မရလို့မယူတာရှင်းလား"
ငယ်လေးသူတို့အသံတွေကြားမှလူကြီးတွေဖြစ်နေပြီးဇွတ်ကျားကြီးတွေမှန်းသိတော့တယ်။ဘယ်လိုမှမထင်ရက်စရာ။သူတို့အချင်းချင်းပြောတော့မှသိသာတော့တယ်။ညနေကိုကြီးပြန်လာမှပြောပြီးခွီရအုံးမယ်။ငယ်လေးတွေးပြီးမျက်နှာမှာပြုံးရိတ်ပေါ်သွားတယ်ထင်တယ်။
"မိဇင်!နိအခန်းထဲမှာမဟုတ်ဘူးနော်ဘေးမှာချာတိတ်လေးရှိသေးတယ်နိစကားကြောင့်ငါတို့အရှက်မကွဲချင်ဘူး"
မိဇင်ဆိုတဲ့လူကြီးသူသယ်ရင်းစကားကြောင့်ငယ်လေးဘက်မျက်စိဝေ့ကြည့်ပြီး
"ချာတိတ်လေးကပန်ထွာလေးတော့ချစ်စရာလေး"
"အမလေး!မိဇင်နိပါးစပ်ကိုပိတ်ထားလိုက်တော့ငါအရှက်မကွဲချင်ဘူး"
ငယ်လေးစားပြီးပိုက်ဆံရှင်းပြီးဟိုတယ်ဘက်ပြန်ထွက်ခဲ့တယ်။ဟိုတယ်ရောက်တော့အခန်းထဲမှာဘဲဝင်ပြီးနှပ်နေလိုက်တယ်။ညနေ6:00လောက်ကိုကြီးဖုန်းဆက်လာတယ်။
"ငယ်!ကိုကြီးခုဘဲပြီးတယ်ဗိုက်ဆာနေပြီလား"
"ဆာသေးပါဘူးကိုကြီးသေချာမောင်းအုံးမိုးတွေမဲနေတာရွာမလားမသိဘူး"
"ငယ်ဘယ်မှာစားမလဲညစာ"
"မိတ္ထီလာကန်ဘက်သွားစားရအောင်လေကိုကြီးခုငယ်လေးဟိုတယ်ဧည့်ခန်းကဘဲထွက်စောင့်နေမယ်"
"ကိုကြီးရေမချိုးရတော့ဘူးလား"
"စားပြီးမှချိုးတော့"
"ဟုတ်ပါပြီဗျာ ချစ်သဘောပါ"
"ဟုတ်ကိုကြီးဒါဆိုဖုန်းချလိုက်ပြီ"
ကိုကြီးကတခါတလေအဲ့လိုဘဲအပြင်မှာဆိုပါပါးနဲ့မားမားကွယ်ရာဆိုချစ်လို့ခေါ်တတ်တယ်လေ။
ခဏကြာတော့ကိုကြီးရောက်လာတယ်။ဟိုတယ်ဧည့်ခန်းမှာငယ်လေးထိုင်နေတော့
"ကိုကြီးရုံးအိတ်ကြီးအခန်းထဲထားခဲ့အုံးမယ်လေငယ်"
"ဟုတ်"
ကိုကြီးသူ့ရုံးအိတ်အားအခန်းထဲထားပိုက်ဆံအိတ်ယူပြီးနှစ်ယောက်အတူကန်ဘောင်ဘက်ထွက်ခဲ့တယ်။
"ငယ်!ကိုကြီးbeerတစ်ခွက်နှစ်ခွက်လောက်သောက်အုံးမယ်လေနော်"
"အင်းပါ!အိမ်ရောက်ရင်တိုင်ပြောမှာမားမားနဲ့"
"ဟာကွာ!ဒါဆိုလဲမသောက်တော့ပါဘူး"
"ဟီးဟီး ကိုကြီးကိုချစ်လို့စတာပါသောက်ပါ"
'ရွှေအိမ်စည်'beerဆိုင်မှာဘဲဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။
"ငယ်!ဘာစားမလဲ"
"ကိုကြီးbeerနဲ့မြည်းလို့ရအောင်မှာမယ်လေ
ကြက်ချိုချဉ် မှိုနဲ့ကန်စွန်းတစ်ပွဲဝက်နားရွက်သုပ်တစ်ပွဲထမင်းနှစ်ပွဲ Beerတစ်ခွက်အရင်ချပေး"
စားပွဲထိုးလေးအားမှာလိုက်တယ်။ကိုကြီးက
"ဖေဖေ့ဆီဖုန်းခေါ်လိုက်အုံးမယ်ငယ်"
ကိုကြီးပြောလဲပြောဖေ့ဖေ့ဆီဖုန်းခေါ်နေတယ်။
"ဟယ်လို!ဖေဖေ"
"အေးသားကြီးအဆင်ပြေတယ်မလား"
"ပြေပါတယ်ဖေဖေသားတို့ကုမ္ပဏီထဲရှယ်ယာဝင်မဲ့သူတွေများပါတယ်"
"အေးပါကွာသားကြီးကဖေဖေအားကိုးရမယ်ဆိုတာသိပြီးသားငယ်ရောခုဘာလုပ်နေလဲ"
"ညစာစားမလို့ဖေဖေဆိုင်ရောက်နေတာခုမှသားBeerတစ်ခွက်နှစ်ခွက်လောက်သောက်အုံးမယ်နော်ဖေဖေ"
"သားကြီးရာယောက်ျားဘဲကွအလုပ်ပြီးလို့သောက်တာဘဲဖေဖေ့ခွင့်တိုင်နေစရာလား"
"ဟုတ်..."
သူ့စကားဆုံးအောင်မပြောလိုက်ရပေငယ်လေးဖုန်းလုပြီး
"ပါးပါး!ကိုကြီးကငယ်တိုင်မယ်ပြောလို့ကြောက်ပြီးပြောတာဟီးဟီး"
"ငယ်!ကိုကြီးပေါ်အရမ်းဆိုးမနေနဲ့ပြန်မလာဖြစ်ဘူးမလားခုည"
"မလာတော့ဘူးလေပါးပါးမနက်ဖြန်မှလေကြောင်းတက္ကသိုလ်ကိုကြီးလိုက်ပို့ခိုင်းအုံးမှာလေ"
"အေးအေးသားငယ်ဖုန်းချလိုက်တော့ဒီမှာမိုးတွေအရမ်းမည်းနေပြီအဲ့မှာရောရွာလား"
"မိုးမည်းနေတာမရွာသေးဘူးပါးပါး"
"ဒါဆိုပါးပါးဖုန်းချုပြီgoodညငယ်"
"goodညပါးပါး"
ငယ်လေးကိုကြီးဖုန်းလေးပြန်ပေးပြီး
"မန်းလေးမှာမိုးတအားရွာနေတယ်တဲ့ကိုကြီး"
"ညကျ ဒီမှာရွာရင်ကောင်းမယ်နော်ချစ်"
"ရွာပေါ့ငယ်မှမကြောက်တော့တာ"
"ငယ်ကလဲညကျကိုကြီးကိုပေးချစ်လေနော်"
"အင်းပါဟိုတယ်ရောက်မှညဇာတ်ဆက်ကခုကဗိုက်ဆာပြီစားပြီ"
"One cupညီလေး"
"ကိုကြီးပြောတော့နှစ်ခွက်ဆိုခုသုံးခွက်ရှိနေပြီ"
"အင်းပါငယ်ရဒါမှညကျချစ်နဲ့အပီဆွဲရမှာလေ"
"အကြံဆိုးကြီးနဲ့"
စကားတပြောပြောနဲ့စားသောက်ပြီးတော့ည9:00ကျော်နေပြီ။ပိုက်ဆံရှင်းပြီးဟိုတယ်ပြန်ရောက်လာတယ်။မိုးကဟိုတယ်ဝင်းထဲဝင်တော့တဖြည်းဖြည်းသည်းလာတယ်။ငယ်ကိုကြီးကားတံခါးပိတ်ပြီးဟိုတယ်ထဲဝင်ခဲ့တယ်။ကိုကြီးလက်နဲ့ငယ်လေးလက်ချင်းဆုပ်ထားပြီးဧည့်ခန်းကနေကိုယ့်အခန်းဘက်အသွား
"ဟယ်!မောင်"
ငယ်လေးအသံလာရာကြည့်လိုက်တော့နေ့လည်ကလူကြီးသုံးယောက်ဧည့်ခန်းဘက်ကနေသူတို့ဘက်ကိုကြည့်ပြီးခေါ်လိုက်တာ။မိဇင်ဆိုတဲ့အဖွားကြီး
"ဟာ!မိုးခေါင်သယ်ရင်း"
"ဟာ!ဇေကြီးမိဇင်ငဇော်ရောမင်းတို့ကဘယ်လိုကဘယ်လိုဆုံနေတာလဲ"
"ကြည့်စမ်း!မောင်
အရင်ကထက်ချောလာတယ်"
"မိဇင်နင်ကတော့လုပ်ပြီလင်တွေ့တာအိနြေ္ဒလေးထိန်းပါအုံး"
"ထိန်းနိုင်ဘူးအေ မောင်နဲ့မတွေ့ရတာခြောက်နှစ်ကျော်နေပြီ"
ငယ်လေးခံစားချက်တွေတမျိုးကြီးဖြစ်သွားတယ်
သူသိပ်ချစ်မိတဲ့ကိုကြီးကသူ့အရင်ရည်စားရှိခဲ့တာတော့ကိုကြီးသူ့လက်အားဆုပ်ကိုင်ထားတာအားအသာရုန်းထွက်ပြီးအခန်းဘက်တစ်ယောက်ထဲထွက်ခဲ့တယ်။နောက်ထပ်ကြားလာမည့်စကားတွေသူဆက်နားမထောင်တော့။သူထွက်လာတော့
"ငယ်!ကိုကြီး စောင့်အုံးလေ"
ငယ်ဘာစကားမှနားထဲမဝင်တော့အခန်းထဲဝင်ပြီးကုတင်ပေါ်မှောက်အိပ်နေလိုက်တယ်။အပြင်မှာတော့
"မိဇင်!မင်းကတော့အရင်ကအတိုင်းဘဲနောက်တုန်းဟိုမှာသားငယ်အထင်လွဲသွားပြီ"
"အဲ့ဒါဘယ်သူတုန်းမောင်"
"မင်းအဘ မောင်!မောင်!နဲ့တော်တော့အဲ့ဒါငါ့ညီငယ်လေး ဖေဖေ့တိုင်ပြောရင်ငါတော့ရှင်းရအုံးမယ်"
"ဟုတ်သားမိဇင်ရာနာတို့အချင်းချင်းနောက်တာကိစ္စမရှိဘူးမင်းပြောကတည်းကဟိုညီလေးကမျက်နှာပျက်နေတာ့အသိသာကြီးနိလိုအခြောက်မနဲ့ဖြစ်ရပါ့မလားလို့"
"သေနာငဇော်နာကအကောင်းမှတ်လို့"
"အေးအေး!ငါခဏနေပြန်ထွက်ခဲ့မယ်လိုက်ရှင်းပြလိုက်အုံးမယ်တော်ကြာအဖေ့လှမ်းတိုင်နေရင်ဒုက္ခ"
"အေးအေးသွားသယ်ရင်း"
မိုးခေါင်အခန်းထဲရောက်တော့ကုတင်ပေါ်မှာမှောက်ရက်ကြီးအိပ်နေတဲ့ငယ်လေးအား
"ငယ်!ထလေအဝတ်အစားလဲအုံးလေအိပ်မယ်ဆို"
"----------"
"ငယ်!ဘာလို့စိတ်ဆိုးသွားတာလဲအဲ့ကောင်ကအဲ့လိုဘဲ"
"တော်ပြီ!လာရှင်းပြမနေနဲ့အဲ့တစ်ယောက်နေလည်ထမင်းစားကတည်းကပြောနေတာကြားခဲ့ပြီးသား
မောင်ဆိုတဲ့သူကိုသူမေ့မရဘူးလေးဘာလေးနဲ့လက်ဆတ်သပ်တော့သူ့မောင်က...ဟီးဟီး အီးးး"
ငယ်လေးပြောရင်းငိုတော့မိုးခေါင်ငယ်လေးနားထိုင်ပခုံးအသာဖတ်ပြီး
"မဟုတ်ရပါဘူးငယ်ရာကိုကြီးနဲ့သူကသယ်ရင်းတွေပါသူကသာမောင်!မောင်နဲ့ခေါ်နေတာဘာကိစ္စမှမဖြစ်ခဲ့ပါဘူး"
"တော်ပြီ!ကိုကြီးကိုမယုံတော့ဘူးပြန်မယ်"
"ငယ်ရာ!ခုမိုးတွေရွာနေတယ်လေမိုးလဲချုပ်နေပြီ
ကိုကြီးလဲပင်ပန်းနေပြီလေညအိပ်ပြီးမှပြန်ရအောင်"
"ဘယ်ပြန်ချင်တော့မလဲရည်စားဟောင်းအတူတူရှိနေပြီကိုး"
မိုးခေါင်ငယ်လေးအဲ့လိုပြောတော့ပြုံးမိတယ်သူ့အားချစ်လို့သဝန်တိုနေတယ်ဆိုတာ
"မဟုတ်ရပါဘူးကွာဘာမှမပတ်သတ်ခဲ့ဘူးကျောင်းတတ်ခဲ့တဲ့သယ်ရင်းတွေပါ"
"ဘာမှမဖြစ်ခဲ့ဘူးဆိုရင်ဟိုကခုထိမောင်ဆိုတာပါးစပ်ဖျားကချမလား"
"သူ့အကျင့်ကိုကအဲ့လိုဘဲလေငယ်ရ"
"ဝုန်း!"
ငယ်လေးအိပ်နေရာကနေထပြီးလာတုန်းကဝတ်လာတဲ့အဝတ်တွေအားအိတ်ထဲပြန်ထည့်နေတယ်။
"ပြန်မယ်ခင်ဗျားကြီးရည်းစားရှိတဲ့နေရာမှာဘဲနေချင်နေခဲ့တော့"
"ငယ်!ငယ်အဲ့လိုမပြောပါနဲ့ကွာကိုကြီးချစ်ခဲ့တာငယ့်တစ်ယောက်ထဲပါကွာ"
"မယုံဘူးဗျာ!နေခဲ့ရတယ်ကိုယ့်ဟာကိုကားငှါးပြန်မယ်ညအတူတူမအိပ်နိုင်ဘူး"
"အင်းပါငယ်ရာကိုကြီးလဲမအိပ်တော့ပါဘူးခုပြန်ပါ့မယ်"
ငယ်လေးသူ့အထုပ်သူဆွဲပြီးအခန်းထဲကထွက်သွားတော့မိုးခေါင်ဘာအဝတ်အစားမှလဲမထုတ်ထားမလဲထားတော့သူ့နဲ့ငယ်ကအဝတ်အိတ်တစ်ခုထဲပါတော့ငယ်ဆွဲသွားတော့သူဒီတိုင်းလိုက်ထွက်ခဲ့တယ်။ငယ်လေးအိပ်ခန်းထဲကနေဟိုတယ်အပြင်ထိတန်းထွက်သွားတယ်။မိုးခေါင်ReceptionမှာCheck outလုပ်လိုက်တယ်။မန်နေဂျာကမိုးခေါင်အား
"ဘာအဆင်မပြေလို့လဲအစ်ကို"
"ကျနော်ညီကပြန်ချင်နေလို့မအိပ်ဖြစ်တာပါ"
"အော်!မိုးတအားရွာနေတယ်ကားသတိထားမောင်းပါအစ်ကို"
"ဟုတ်ကဲ့သွားခွင့်ပြုပါအုံး"
မိုးခေါင်မှတ်ပုံတင်နှစ်ခုလုံးပိုက်ဆံအိတ်ထဲထည့်ပြီးဟိုတယ်အပြင်အပြေးလိုက်ခဲ့တယ်။ငယ်လေးကသူ့ကားနားမှာဟိုတယ်ကဧည့်ကြိုကောင်လေးထီးလိုက်မိုးပေးတာအားရပ်စောင့်နေတယ်။
မိုးခေါင်ကားနားရောက်တော့ဧည့်ကြိုလေးစကားကြားလိုက်တယ်။
"အစ်ကိုလေးကားငှါးချင်ရင်မန်နေဂျာဆီမှာစီးလုံးငှါးတဲ့လူတွေရဲ့ဖုန်းနံပါတ်ရှိတယ်ကျနော်သွားပြောပေးမယ်လေ"
"ရတယ်ညီလေးမပြောနဲ့တော့ ငယ်!တက်ကိုယ့်ကားပေါ်ပြန်မယ်"
"ဂျိမ်း!လျပ်စီးတွေလျက်ပြီး"ဂျိမ်း!ဝုန်းး!ဒလိမ်းဂျိမ်း!"
မိုးတွေကလဲချိန်းနေတော့ငယ်မျက်နှာဆူပုပ်ပုပ်နဲ့ကိုကြီးကားပေါ်တတ်လိုက်တယ်။မိုးခေါင်ခုချိန်မှာသူတနေကုန်အစည်းအဝေးတတ်ထားတော့နားချင်ပေမယ့်ငယ်လေးစိတ်ဆိုးနေတာကြောင့်ငယ်လေးဆန္ဒအားလိုက်လျောချင်ငယ့်စိတ်ဆိုးနေတာသူမနေတတ်သောကြောင့်သာမိုးထဲကားမောင်းထွက်ခဲ့တယ်။
ညအချိန်၁၀နာရီကျော်နေတာရောမိုးသည်းထန်နေသောကြောင့်လမ်းမကြီးကရှင်းနေတယ်။
"ငယ်!အဲ့မျက်နှာကြီးစူပုပ်နေတာပြင်တော့ကွာ
ကိုကြီးခုအိမ်ပြန်နေပြီလေ"
သားငယ်သူ့အားမကြည့်ကားမှန်ပြူ တင်းကနေအပြင်မိုးရွာတာငေးကြည့်နေတယ်။သူ့အားမကြည့်။မိုးခေါင်ဘယ်လိုမှမနေတတ်တော့ကားအားလမ်းဘေးထိုးရပ်လိုက်တယ်။
ဂျိမ်း!ဝုန်းး!ဒလိမ်းဂျိမ်း!
"ငယ်!ကိုကြီး ကိုသနားပါအုံးငယ့်ကအဲ့လိုဘေးကလိုက်လာတော့ကိုကြီးစိတ်ထဲနေလို့မရဘူးကိုကြီးတနေကုန်ပင်ပန်းလာတာလေကွာ"
"အဲ့ပင်ပန်းတာကအချစ်ဟောင်းတဲ့တွေ့တော့ပျောက်ကုန်ပြီမလား"
"ကိုကြီး နဲ့သူကသယ်ရင်းတွေပါကွာဘာမှမဖြစ်ခဲ့ပါဘူး"
"အဲ့သယ်ရင်းကတမောင်မောင်နဲ့ဖြစ်နေတာယုံကြည်စရာဘဲ"
"ဟုတ်တယ်!သူ့ကကိုကြီးကိုတအားကြိုက်ခဲ့တာကိုကြီးကသယ်ရင်းလိုဘဲနေတာလေအဲ့မောင်လို့ခေါ်တာလဲပြောမရလို့ဒီတိုင်းလွှတ်ထားလိုက်တာ"
"အဲ့လိုခေါ်တာကျေနပ်နေတာမလား"
"မဟုတ်ရပါဘူးချစ်ရာကိုကြီးဘဝမှာငယ်နဲ့တွေ့မှအချစ်ဆိုတာသိတာပါကွာ"
"တကယ်လား"
"တကယ်ပါငယ်ရာ"
"သိပ်ကျေနပ်သေးတာမဟုတ်ဘူး"
"စိတ်ဆိုးပြေပြီမလား"
မိုးခေါင်ငယ်လေးသူ့အပေါ်ခုလိုသဝန်တိုနေတာတွေ့ရတော့ရင်ထဲကပျော်ရွှင်မိတယ်။ဘေးကချစ်သူလက်လေးအားဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ငယ်လေးမရုန်းဘဲကိုကြီးလက်အားပြန်ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်တယ်။ကားလေးအားပြန်မောင်းပြီးထွက်ခဲ့တယ်။ကားလေးကတဖြည်းဖြည်းမိထ္ထီလာမြို့ပြင်ဘက်ရောက်လာတယ်။မိုးကသည်းတော့မနည်းမောင်းနေရတယ်။
"ငယ်!အိမ်ရောက်ရင်မေမေကဆူတော့မယ်ကွ"
"အဆူခံပေါ့ကိုကြီးကြောင့်လေ"
"အေးပါကွာကိုကြီးဘဲအဆူ...."
"ဝုန်း!"
"ကျွီ...."
"ခွမ်း.."
"အား....."
"ကိုးကြီး........"
"ဟီးဟီးဟီး.. ကိုကြီး...ငယ့်ကိုပြန်ပြောပါအုံး"
"ဝုန်း!ဂျိမ်း!ဝုန်းး!ဒလိမ်းဂျိမ်း!"
လမ်းဘေးကသစ်ပင်ကကြိုးကျပြီးသစ်ကိုင်းကြီးကကားရှေ့ပိကျပြီးသစ်ကိုင်းဘေးထွက်နေတဲ့သစ်ကိုင်းလက်သုံးလုံးအရွယ်ကကိုကြီးရင်ဘတ်တည့်တည့်အားထိုးစိုက်ဝင်နေတယ်။
"ကိုကြီး! ဟီးဟီး! ငယ့်ကိုပြန်ပြောပါအုံး"
"ကိုကြီး! ငယ့်ကိုစိတ်ဆိုးလို့အဲ့လိုမျက်လုံးစိမ်းတွေနဲ့မကြည့်ပါနဲ့ငယ့်ကိုပြန်ဖြေပါအုံး"
မိုးခေါင်မျက်စိဖွင့်ရက်အသက်ပါသွားတာငယ်လေးမြင်နေရတယ်။သွေးတွေလဲမြင်မကောင်းတော့သူလဲသစ်ကိုင်းကြိုးကြောင့်အပြင်ထွက်မရဘူး။
"ဂျိမ်း!ဝုန်းး!ဒလိမ်းဂျိမ်း!"
"ကိုကြီးငယ်ကြောက်လို့ပါပြန်ဖြေပါအုံးအီးးးဟီးးးး"
"ဂျိမ်း!ဝုန်းး!ဒလိမ်းဂျိမ်း!"
"ပါးပါး! ရေငယ်ကြောက်လို့ပါ ကိုကြီး!ငယ်ကြောက်လို့ပါအီးးးဟီးးး"
"ဂျိမ်း!ဝုန်းး!ဒလိမ်းဂျိမ်း!""အားးးးး "
+++±+++++++++±±++++++±+++++++
"ဒူ!...ဝေ....ဝေ..."
"ဟီး...ဟင့်...သားကြီး....အမေ့တို့ကိုထားခဲ့ပြီလား
သားကြီးရယ်..ဟီး.....ဟင့်...ဟင့်...ဟီးဟီးဟီး "
ဒေါ်ခင်ရတနာဟိန်းသူ့သားကြီးအလာင်းအေားရေခဲတိုက်ကနေကြာနီကန်သုသာန်သို့သင်္ဂြိုလ်ဖို့အလောင်းအားသယ်အထုတ်သူ့သားကြီးအလောင်းအားဖတ်ပြီးငိုနေတော့တယ်။ဘေးကဦးဟိန်းကျော်လဲယောက်ျားရင့်မာကြီးပေမယ့်သူ့ရဲ့သားအရင်းလိုချစ်ရတဲ့သားကြီးဆုံးသွားတော့အသံမထွက်ပေမယ့်ပါးပြင်မှာမျက်ရည်တွေကျနေတယ်။
"ဟီး...ဟင့်...သားကြီး....မင်းညီလေးကိုထားခဲ့ပြီလားသားကြီးရယ်..ဟီး.....ဟင့်...ဟင့်...ဟီးဟီးဟီး "
"သားငယ်!လေးလဲမတွေ့မိပါလားမမမြ"
"ဟုတ်တယ်နော်သူတို့ညီကိုသိပ်ချစ်ကြတာလေ
Accident ဖြစ်တော့နှစ်ယောက်စလုံးဆိုတော့ဆေးရုံမှာဘဲလား"
"ဟီး...ဟင့်...သားကြီး....အမေ့တို့ကိုထားခဲ့ပြီလား
သားကြီးရယ်..ဟီး.....ဟင့်...ဟင့်...ဟီးဟီးဟီး "
"မေကြီးရယ်....သားကြီးဖြောင့်ဖြောင့်သွားပါစေတော့..အချိန်တွေနောက်ကျနေပြီဖယ်လိုက်တော့နော်"
"သားကြီး...ဟီးဟီး.. .မေ့သားကြီးရယ်....အဖြစ်ဆိုးလိုက်တာ.....ဟီး......ဟင့်.....ဟင့်...."
"ကိုဟိန်းကျော်!အချိန်တွေလင့်နေမယ်အစ်မကိုကားပေါ်ခေါ်လိုက်ပါတော့"
"ဟီး...ဟင့်...သားကြီး....မင်းညီလေးကိုထားခဲ့ပြီလားသားကြီးရယ်..ဟီး.....ဟင့်...ဟင့်...ဟီးဟီးဟီး...မေမေသားငယ်ကိုဘယ်လိုပြန်ဖြေရမလဲသားကြီးရယ်...ဟီးဟီး "
ရင်ခွဲရုံကနေကားတန်းကြီးကစီချက်မိုးခေါင်လက်ထက်မှစီးပွားပိုတိုးတော့မိတ်ဆွေတွေနာရေးလိုက်ပို့တာကားတန်းကကျံးဘေးရောက်နေထိတိုင်ရင်ခွဲရုံနားကကားတွေတန်းစီထွက်တုန်း။တဖြည်းတဖြည်း
သုသာန် ထဲဝင်ခဲ့တယ်။အလောင်းအားကားပေါ်ကနေအတင်မီးသဂြိုဟ်ထဲမထည့်မီ
"ကဲ!ငယ်တဲ့လူတွေထိုင်ကန်တော့ကြပါ"
ကန်တော့မည့်သူမရှိတော့
"ကဲ!ဒါဆိုလိပ်ပြာခေါ်မည့်သူခေါ်ပြီးပြီဆိုသွင်းလိုက်တော့မယ်နော်"
"ဟီး...သားကြီး.....မေမေတို့ကိုထားခဲ့ပြီလား.......
ဟီး...ခဏ..လေးပါ...."
"ကို....ခင်...သာကြီး...ကိုနောက်ဆုံးအနေနဲ့နမ်းပါရစေအုံး...."
မိုးခေါင်အလောင်းပါးနှစ်ဖတ်လုံးဒေါ်ခန့်ရတနာဟိန်းတရွှတ်ရွှတ်နမ်းနေတယ်။လိုက်ပို့တဲ့ဧည့်ပရိတ်သတ်တွေဦးဟိန်းကျော်နဲ့ဒေါ်ခန့်ရတနာတို့ကြည့်ပြီးဘယ်လိုမှမျက်ရည်မထိန်းနိုင်အလိုလိုမျက်ရည်ဝဲနေတယ်။
"ခင်ရယ်!..လွတ်လိုက်ပါတော့....ဖြေပါအုံးခင်ရယ်...."
"ဟီး...ဟင့်...သားကြီး....မေမေတို့ကိုထားခဲ့ပြီလားသားကြီးရယ်..ဟီး.....ဟင့်...ဟင့်...ဟီးဟီးဟီး "
"ကဲ!ကဲ!အမကြီးနောက်တစ်စီးရောက်လာပြီ"
"ဟီး...ဟင့်...သားကြီး....!"
"ဟာ!...လုပ်ကြပါအုံး...မေ့သွားပြီ....အောက်လဲမကျစေနဲ့ဝိုင်းမကြပါအုံး"
ဒေါ်ခင်ရတနာဟိန်းတစ်ယောက်ကားပေါ်ရောက်မှခြေမချိုးရှူဆေးတွေနဲ့မနည်းလုပ်မှသတိရလာတယ်။သူနိုးတော့အပြန်လမ်းဦးဟိန်းကျော်ပုခုံးပေါ်မှီပြီးလိုက်လာတယ်။မျက်ရည်တွေကတော့အလိုလိုစီးကျနေတုန်း။ဦးဟိန်းကျော်လဲသူသွားခိုင်းမိလို့နောင်တတွေရပြီးမဖြေသိမ့်နိုင်ဖြစ်နေတယ်။
++++++++++++++++++++++++++
ကားလေးကတဖြည်းဖြည်းနဲ့ဝင်းအကျယ်ကြီးထဲစဝင်လာတယ်။
"ခင်!ဟိုရောက်ရင်အရမ်းမငိုပါနဲ့ကွာကို့လဲသားအတွက်ရင်နာရပါတယ်"
"အင်းပါကိုရယ်!ခင်!စိတ်ကိုအတတ်နိုင်ဆုံးထိန်းပါ့မယ်"
ကားလေးအားပါကင်မှာထိုးအပြီးခန်းမဆောင်တစ်ခုဖြတ်အပြီးသူတို့အလာကြိုနေသောဒေါက်တာဦးထွန်းဝေ
"ဟော!လာအစ်ကိုတို့ထိုင်အုံးမလား!သားအခန်းတန်းသွားမလား"
"တန်းသွားပါ့မယ်ဒေါက်တာကျွန်မသားလေးအခြေအနေကောင်းတယ်မလား"
"တဖြည်းဖြည်းကောင်းအောင်ကြိုးစားရမှာပေါ့"
အခန်းတစ်ခန်းပြီးတစ်ခန်းဖြတ်လျောက်လာလိုက်တယ်။သံတိုင်တွေနဲ့အခန်းတံခါးအားဒေါက်တာကတာဝန်ကျနပ်စ်မလေးအားဖွင့်ခိုင်းလိုက်တယ်။
"ငယ်!သားငယ်လေး!...ဟီး....."
အခန်းထောင့်စွန်းကုတင်ပေါ်ငုပ်တုတ်လေးထောင့်ကပ်နေတဲ့သားငယ်ပိန်သွားလိုက်တာ။မျက်လုံးတွေလဲညိုမဲနေပြီးပါးစပ်ကလဲရွတ်နေတယ်။
"မနေ့ညကတော့ဒေါက်တာမီးခဏပျက်သွားတာသူအရမ်းသောင်းကျန်းတော့တာ။မီးပြန်လာတဲ့အထိမညိမ်တော့ဘူး"
နပ်စ်မလေးဒေါက်တာအားပြောပြနေတော့ဒေါ်ခင့်ရတနာဟိန်း
"ဒေါက်တာကျွန်မအခန်းထဲဝင်တွေ့ပါရစေငယ့်ကိုရတယ်မလား"
"ရပါတယ်သူကအဲ့လိုတော့ရန်မလုပ်ပါဘူး"
အခန်းတံခါးဖွင့်တော့ဒေါ်ခင်ရတနာဟိန်းကုတင်နားအပြေးလေးသွားပြီး
"သား!ငယ်!သားငယ်လေးရယ်.....
သူမစကားရှေ့မဆက်နိုင်သားအားကြည့်ပြီးမျက်ရည်တွေစီးကျလာတယ်။
"ကိုကြီး!ငယ်ကြောက်တယ်မိုးတွေရွာနေတယ်ငယ်ကြောက်လို့ပါကိုကြီး!"
ဦးဟိန်းကျော်လက်အားလာဆွဲပြီးပြောနေတဲ့သားငယ်အားရင်ခွင်ထဲပွေဖက်ထားပြီး
"သားငယ်ရယ်!ဖေဖေတို့ဘယ်လိုဖြေရမလဲ"
ဦးဟိန်းကျော်ပါမျက်ရည်တွေစီးကျလာတယ်။
"အား!...မိုးတွေသည်းလာပြီ!ငယ်ကြောက်တယ်!
ကိုကြီး!ငယ့်ကိုလာခေါ်ပါ!ဟီး....ဟင့်!မိုးတွေသည်းနေပြီငယ်နောက်ဆိုမသွားတော့ပါဘူး"
ဒေါက်တာနဲ့နပ်စ်မလေးလဲမိသားစုသုံးယောက်အားကြည့်ပြီးစိတ်မကောင်းပေ။
ထုံးဘိုနားကစိတ္တဇဆေးရုံမှာငယ်လေးအားသီးသန့်အခန်းထဲမှာထားရတယ်။ငယ်စိတ်တွေဖောက်ပြီးသူ့မျက်စိထဲမြင်သမျှသူ့ကိုကြီးဘဲထင်ပြီးအချိန်တိုင်းမိုးရွာနေတယ်ထင်ပြီးကြောက်စိတ်အားခုထိဖျောက်မရတော့။အိမ်မှာထိန်းမရလို့နောက်ဆုံးဒီမှာပို့ထားရတာဦးဟိန်းကျော်စိတ်ထဲဘယ်လိုမှမကောင်း။
"ဒေါက်တာ!ကျွန်တော့်သားအခြေအနေကဘယ်လိုလုပ်မှကောင်းလာနိုင်မလဲဗျာ"
"ဟုတ်ကဲ!သူကငယ်ငယ်ကကြောက်တာထက်သူ့မျက်စိရှေ့မှာသူ့အစ်ကိုတစ်ယောက်လုံးမိုးသည်းထဲဖြစ်သွားတော့စိတ်ကပုံမှန်အခြေအနေပြန်ရောက်ဖို့ခဲရင်းလိမ့်မယ်"
"ခင့်သားငယ်လေးကရှင်လျက်နဲ့သေသလိုသားကြီးကလဲအဖြစ်ဆိုးနဲ့သေရတော့ခင့်တို့ဘယ်ဘဝကဝဋ်ကြွေးတွေပါလာပါလိမ့်"
"အချိန်တော့တော်တော်ယူရလိမ့်မယ်ဗျတခုကောင်းတာကသူ့ကိုထမင်းချော့ကျွေးရလွယ်တယ်စားပြီးလို့အလေးအပေါ့သွားချင်တယ်ဆိုဒီကယောက်ျားလေးတစ်ယောက်အနားနေပေးရင်သူ့ဟာသူသွားတယ်"
"ဟုတ်ကဲ့ပါဒေါက်တာလိုအပ်သမျှလဲကျွန်တော်ပြောပါဗျာ"
"ကောင်းပါပြီဗျာ!အချိန်ယူရမှာပေါ့တဖြည်းဖြည်းသူ့ကြောက်စိတ်တွေပျောက်မှဝေဒနာတဝက်သက်သာလိမ့်မယ်"
"ဒါဆို ခင်တို့သားငယ်လေးကိုအိမ်ပြန်ခေါ်ဖို့မဖြစ်နိုင်သေးဘူးပေါ့ကို"
"ကိုလဲသားကိုဘယ်ထားခဲ့ချင်ပါ့မလဲခုမြင်နေရတဲ့အခြေအနေခင်သိနေပြီလေအိမ်မှာထက်ဒီမှာကအကောင်းဆုံးဖြစ်လိမ့်မယ်။အိမ်ခေါ်မှပျောက်သွားရင်ကိုတို့ဒီထက်ရင်ကျိုးရလိမ့်မယ်"
ဒေါ်ခင်ရတနာဟိန်းသားငယ်အားကြည့်ပြီး
"မေမေခဏခဏလာကြည့်ပါ့မယ်သားငယ်ရယ်"
ငယ်လေးကတော့သံတိုင်နောက်ကအခန်းငယ်လေးထဲကကုတင်ထက်မှာကွေးပြီးလောကကြီးကိုကြောက်ရွံ့နေတာဘယ်ချိန်မှပျောက်ကင်းမယ်ဆိုတာဘယ်သူမှအတတ်မပြောနိုင်ပါဘူးလေ။
"သွားကြရအောင်ခင်ရယ်ကိုတို့တွေနောက်လဲမကြာခဏလာရအုံးမှာလေ"
ဦးဟိန်းကျော်နဲ့ဒေါ်ခင်ရတနာဟိန်းတို့နှစ်ယောက်
စိတ္တဇ ဆေးရုံ ကလေထွက်လာပြီးကားမောင်းထွက်ခဲ့တာဘာစကားတခွန်းမှမပြောမိကြပေ။
သူ့တို့သားငယ်လေးအတိတ်ဘဝကံကဘယ်လိုဆက်ဖြစ်မလဲဆိုတာဘယ်သူအတတ်သိနိုင်မလဲလေ။
ပြီးပါပြီ။
---------------------------------------------
မှတ်ချက်။ ။ ထန်ပြီး ထုပါ.. အတုမယူပါနှင့်😁
<Zawgyi>
မိုးသည္းည
အပိုင္း - ၄ ဇာတ္သိမ္း
#Credit ; K.C.T
==============
အသာေလးတံခါးဖြင့္ၿပီးၾကည့္လိုက္ေတာ့ကုတင္ေပၚမွာအိပ္ေနတဲ့ကိုႀကီးမႏိုးေသးေပ။ပုဆိုးကေျပေနၿပီးကိုႀကီးလီးႀကီးတဝက္ေပၚေနတယ္။ခ်က္ကေနအေမႊးေတြကလွခ်က္လီးတဝိုက္ကအေမႊးေတြကေကာက္မေနဘဲေျဖာင့္ဆင္းေနေတာ့ၾကည့္ေကာင္းေနတယ္။ကိုႀကီးနဲ႔sexျဖစ္ၿပီးေပမယ့္ေသခ်ာအဲ့လိုမၾကည့္ဘူးေတာ့ငယ္ေလးရင္ေတြခုန္လာၿပီးကိုႀကီးေဘးကုတင္ေပၚအသာတတ္ၿပီးကိုႀကီးအားမႏိုးေသးဘဲေျပေနတဲ့ပုဆိုးအားအသာေလးေအာက္ထိဆြဲလိုက္တယ္။ၾကည့္စမ္းေဂြးဥႏွစ္လုံးကလဲရဲၿပီးတြဲက်ေနတယ္။လီးကလဲေပ်ာ့က်ေနတာေတာင္နည္းတဲ့အရွည္မဟုတ္အေက်ာစိမ္းေတြျမင္ေနရတယ္ဥေတြေဘးက်ေနတဲ့လီးထိပ္ကဒစ္ဖုံးေနေတာ့ရဲေနတဲ့ထိပ္အကြဲေလးသာျမင္ေနရတယ္။
"ဟိတ္!မိၿပီ "
"အမေလး!ဟာကြာလန္႔တာကိုႀကီးကလဲႏိုးေနတာၿငိမ္ေနတယ္"
"ငယ္ေလး!ကေရာဘာၾကည့္ေနလဲအဲ့ဒါဆို"
"ေတာ္ၿပီ!ကိုႀကီး နဲ႔မေခၚဘူး"
မိုးေခါင္ငယ္ေလးအားသိုင္းဖတ္လိုက္ၿပီး
"မလုပ္ပါနဲ႔ငယ္ရယ္ကိုႀကီး႐ွဴ းလိမ့္မယ္"
"မေခၚဘူးဗ်ာႏိုးေနရက္နဲ႔"
"သိဘူးေလးငယ္ဘာလာလုပ္လဲမွိန္းေနတာပါ"
"သားတို႔ေရထမင္းစားမယ္ဆင္းခဲ့ေတာ့"
"ဟုတ္မားမား"
"လာထငယ္အန္တီနဲ႔ဦးေစာင့္ေနတာအားနာစရာ"
"မစားေတာ့ဘူးကိုႀကီးဘဲသြားေတာ့"
"ဟာကြာ!ငယ္မပါဘဲေအာက္ဆင္းသြားရင္ကိုႀကီးဘယ္လိုစားဝင္မလဲေနာ္ခ်စ္လာပါ"
"ဟဲဟဲ! ဒါဆိုထမင္းခန္းထိေက်ာပိုးေခၚ"
"ေအးပါငယ္ရာပိုးပါ႔မယ္ထ တတ္ေတာ့"
မိုးေခါင္ကုတင္ေပၚကဆင္းၿပီးပုဆိုးေသခ်ာဝတ္ၿပီးကုတင္ေပၚထိုင္လိုက္တယ္။
"တတ္ငယ္!ေသခ်ာဖတ္ထားေနာ္"
"ဟုတ္ကိုႀကီး"
မိုးေခါင္ငယ္ေလးအားေက်ာပိုးၿပီးေအာက္ထပ္ထမင္းစားခန္းဆင္းလာလိုက္တယ္။
ထမင္းစားခန္းကေနလွမ္းျမင္လိုက္တဲ့ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ဦးဟိန္းေက်ာ္နဲ႔ေဒၚခင္ရတနာဟိန္းပိတီအၿပဳံးနဲ႔ဦးဟိန္းေက်ာ္က
"ခင္!ကိုတို႔ေမာင္မိုးေခါင္ကိုသားႀကီးအျဖစ္အေမြစားအေမြခံေမြးစားရေအာင္သေဘာတူလား"
"ကိုရယ္!ခင္လဲကို႔ကိုမေျပာရဲလိုသားမိုးေခါင္ကိုသားအျဖစ္ေမြးစားခ်င္တာမေန႔ကတည္းကျဖစ္ေနတာသူ့ဆႏၵကဘယ္လိုရွိလဲမသ္ိေသးဘူး"
"ကို!စေျပာမယ္ေလခင္ေနာက္ကေနဆက္ေျပာေပါ႔"
မိုးေခါင္ငယ္ေလးအားေက်ာပိုးၿပီးထမင္းစားခန္းေရာက္မွအသာခ်လိုက္တယ္။ဦးဟိန္းေက်ာ္က
"သားငယ္!ကိုယ့္အကိုေပၚကိုအဲ့ေလာက္မဆိုးနဲ႔ေလကြာေဖေဖမႀကိဳက္ဘူး"
"ငယ္ေလး!ေၾကာင့္မဟုတ္ပါဘူးဦး က်န္ာကိုယ္တိုင္
ခ်ီခ်င္လို႔ေက်ာပိုးလာတာပါ"
"သားငယ္ဟုတ္လား""ဟုတ္ဘူးပါးပါးငယ့္အႏိုင္က်င့္လာတာ"
"ကဲ!ဒါဆိုရင္ေတာ့မျဖစ္ေတာ့ဘူးခင္!ကိုအျမန္ဆုံးျဖတ္မွျဖစ္ေတာ့မယ္"
"ဗ်ာ!""ဟင္!ပါးပါး"
မိုးေခါင္မ်က္ႏွာပ်က္သြားသလိုငယ္ေလးမ်က္ဝန္းတြင္လဲစိုးရိမ္စိတ္ေၾကာင့္ပ်က္သြားတယ္။
"ေမာင္မိုးေခါင္!ဦးလဲမျဖစ္ေတာ့လို႔ဆုံးျဖတ္ရတာပါမင္းအန္တီနဲ႔ေဆြးေႏြးၿပီးမွေျပာရတာပါကြာ"
"ဟုတ္ကဲ့!ကြၽန္ေတာ္ ကြၽန္ေတာ္"
မိုးေခါင္စကားမဆက္ႏိုင္ခင္
"ဟိုး!ဟိုးေမာင္မိုးေခါင္ ဦးနဲ႔အန္တီကေမာင္မိုးေခါင္ကိုအေမြစားအေမြခံသားႀကီးအျဖစ္ေမြးစားဖို႔ဆုံးျဖတ္ထားတာပါ"
"ဟာ!""ေဟးးးတကယ္လားပါးပါး"
ေဒၚခင္ရနာဟိန္းက
"သားသေဘာကဘယ္လိုလဲသိခ်င္တယ္"
မိုးေခါင္ဝမ္းသားလြန္းလို႔မ်က္ရည္ေတြက်လာၿပီးထမင္းစားကုလားထိုင္ေပၚကေနေအာက္ဆင္းၿပီးလက္အုပ္ခ်ီလ်က္
"ဦးနဲ႔အန္တီဆီကဒီစကားၾကားေတာ့ဝမ္းသာပါတယ္။ဒါေပမယ့္က်ေနာ္ကဦးတို႔ကိုအလုပ္မရွိတေကာင္ႂကြက္လို႔လိမ္ထားမိေတာ့"
ဦးဟိန္းေက်ာ္ထိုင္ရာကေနမိုးေခါင္နားလာၿပီ
"ထပါသားႀကီးရာ'ေဖေဖကခန္႔ကတည္းကေနာက္ရက္ကစၿပီးသားကေၾကာင္းစုံစမ္းၿပီးပါၿပီသားလိမ္ထားတာသိၿပီးသားပါ"
"ဟုတ္ပါတယ္သားႀကီးရယ္ေမေမကသိေတာ့အစကသားငယ္ေလးအတြက္စိုးရိမ္ရေပမယ့္သားဆိုင္ဖြင့္ထားတာအဲ့ဆိုင္သြားစားၿပီးစုံစမ္းေတာ့သားကဆိုင္ရွင္ေပမယ့္သေဘာထားႀကီးတယ္။ဝန္ထမ္းေတြေပၚၾကင္နာတတ္တယ္ဆိုတာသိၿပီးငယ္ေလးအတြက္အစ္ကိုတစ္ေယာက္လိုအားကိုးရမယ္ဆိုတာေမေမသိလိုက္တယ္"
"မငိုပါနဲ႔သားႀကီးရယ္ေဖေဖတို႔ဆႏၵကိုသေဘာတူတယ္မလား"
ဦးဟိန္းေက်ာ္မိုးေခါင္ပခုံးအားဖတ္ၿပီးေမးေတာ့
"လုံးဝသေဘာမတူဘူး"
"ေဟ⅔!""သားငယ္!"
ဟိန္းဆီကအသံၾကားေတာ့အကုန္လုံးလန္႔သြားတယ္။ၿပီးေတာ့ငယ့္ဆီအကုန္အၾကည့္ေရာက္ေတာ့
"ငယ္သေဘာမတူဘူးမလိုခ်င္ဘူး"
"သားငယ္!ေဖေဖကသားအတြက္ကိုႀကီးတစ္ေယာက္ေမြးစားတာပါသားက"
"ဟုတ္တယ္ေလ!ခုကိုပါးပါးနဲ႔မားမားကငယ့္ထက္ကိုႀကီးကိုပိုခ်စ္ေနေတာ့သေဘာမတူဘူး"
အဲ့စကားၾကားေတာ့မွသုံးေယာက္လုံးရယ္ႏိုင္ေတာ့တယ္။
"ဟားဟား ""ဟားဟား ""ဟားဟား "
"ငယ္!ရတယ္ေလကိုႀကီးကိုအစ္ကိုမေတာ္ခ်င္လဲ
ခုဘဲဆိုင္ျပန္ေတာ့မယ္"
"ဟာ!ျပန္ေလလိုက္မွာအဲ့ဆိုင္ထိအရင္းျပဳတ္ေအာင္လိုက္လုပ္မွာ"
"ရတယ္ေလအရင္းျပဳတ္လဲဦး!အဲ!"
"သားႀကီးေဖေဖနဲ႔ေမေမဘဲေခၚေတာ့ေလကြာ"
မိုးေခါင္အဲ့လိုအေဖအေမမေခၚႏိုင္တာႏွစ္ေပါင္းၾကာေနေတာ့မ်က္ရည္ဝဲလာၿပီး
"ဟုတ္ကဲ့!ေဖေဖ "
"ကဲကဲ!သားတို႔ထမင္းၿပီးေအာင္ဆက္စားၾကရေအာင္"
"သားကဗိုက္ျပည့္သြားၿပီ"
"ေဟ!,ငါ႔သားႀကီးကဘာမွမစားရေသးဘဲ"
"ေဖေဖနဲ႔ေမေမ့ဆီကစကားၾကားကတည္းကဗိုက္ျပည့္သြားတယ္"
"ေအးပါသားႀကီးရယ္ေမေမတို႔လဲဆက္မစားႏိုင္ေတာ့ပါဘူးကဲ!ထေတာ့သားအဖေတြဧည့္ခန္းထဲေမေမအသီးရွိတာခြဲယူၿပီးလာခဲ့မယ္"
"လာသြားစို႔သားတို႔"
ဦးဟိန္းေက်ာ္သားႏွစ္ေယာက္အားသူကခလယ္ကေနသားႀကီးအားခါးဖတ္ၿပီးသားငယ္အားပခုံးဖတ္ၿပီးထြက္သြားတာအားၾကည့္ၿပီးေက်နပ္ေနမိတာကေဒၚခင္ရတနာဟိန္းတစ္ေယာက္
ဧည့္ခန္းထဲမွာေတာ့tvၾကည့္ရင္းသားအဖေတြစကားေျပာေနၾကတယ္။
"သားႀကီး!မနက္က်ရင္ေဖေဖနဲ႔ကုမၸဏီလိုက္ခဲ့ရမယ္ေနာ္"
"ငယ့္!ကိုသင္တန္းပို႔ရအုံးမယ္ေလေဖေဖ"
"ပါးပါးကလဲအားကိုးလဲရေရာငယ့္ကိုေမ့ၿပီ"
"ေဖ့ေဖ့သားေတြကိုစိတ္ခ်မေမ့ဘူးသုံးေယာက္အတူတူသြားမယ္သားငယ္ကိုပို႔ၿပီးမွကိုႀကီးကိုေခၚသြားမွာေလဟိုေရာက္မွသတင္းစာတိုက္မွာေၾကာ္ျငာဖို႔ခိုင္းရအုံးမယ္တစ္ေယာက္ေယာက္ကို"
"ဘာေၾကာ္ျငာထည့္အုံးမလို႔လဲငယ့္အတြက္Driverအသစ္ေတာ့မလိုခ်င္ဘူးေနာ္ပါးပါးကိုႀကီးလိုက္ပို႔မွသြားမွာ"
"မဟုတ္ပါဘူးသားငယ္ရာသားႀကီးကိုအေမြစားအေမြခံအျဖစ္ေမြးစားေၾကာင္းထည့္ရမယ္ေလကြာ"
"ဟာ!ေဖေဖမထည့္ပါနဲ႔ေတာ့သားအသက္ကလဲႀကီးေနပါၿပီေဖေဖ့တို႔ေစတနာေမတၱာေတြကိုနားလည္ပါတယ္"
"သားႀကီးရွက္တယ္ဆိုလဲမထည့္ေတာ့ဘူးေရွ႕ေနနဲ႔ေတာ့တိုင္ပင္ၿပီးသားကိုေမြးစားတာလုပ္ထားရမယ္ေလ"
"ေရာ့!စားၾကအုံးသားတို႔ရွိတာပန္းသီးနဲ႔သေဘာသႌးဘဲရွိတာသားႀကီးစား"
"ဟုတ္ကဲ့!ေမေမ"
မိသားစုေလးေယာက္စကားတေျပာေျပာနဲ႔ညနက္မွအိပ္ယာဝင္ျဖစ္ၾကတယ္။
:-) :-) :-) :-) :-) :-) :-) :-) :-) :-) :-) :-) :-) :-)
မိုးေခါင္ေဖ့ေဖ့ကုမၸဏီမွာကူလုပ္ရင္းတဖက္ကလဲသူ့ဆိုင္အားေဖေဖနဲ႔ေမေမမိသားစုေလးေယာက္တခါတရံသြားစားရင္းကိုမ်ိဳးအားလိုအပ္တာေတြမွာၾကားလုပ္ကိုင္ေနတာခုဆိုတစ္ႏွစ္ျပည့္ေတာ့မယ္
ငယ္နဲ႔သူဟာအမ်ားအျမင္နဲ႔ေဖေဖေမေမတို႔အျမင္မွာသိပ္ခ်စ္ၾကတဲ့ညီကိုေတြလိုသိထားၾကေပမယ့္သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ထဲဆိုမိုးေခါင္ရင္ခြင္ထဲမွာငယ္ေလးအခ်ိန္ျပည့္ရွိေနတတ္ၿပီ။
ဒီေန႔လဲညစာစားၿပီးမိသားစုေလးေယာက္ဧည့္ခန္းမွာtvၾကည့္ရင္းေဖေဖက
"သားႀကီး!မနက္ျဖန္မိထၳီလာကိုကုမၸဏီကိစၥနဲ႔သြားရမယ္ေဖေဖကဒီဘက္မွာအေရးႀကီးအစည္းအေဝးတတ္စရာရွိလို႔"
"ဟုတ္ကဲ့!ေဖေဖ"
"ငယ္!ကိုႀကီးနဲ႔လိုက္သြားမယ္ပါးပါး"
"လိုက္သြားတာကဟုတ္တယ္သားငယ္ကိုႀကီးေပၚသိပ္မဆိုးနဲ႔အလုပ္ကိစၥနဲ႔သြားရမွာအေပ်ာ္မဟုတ္ဘူးေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါးပါး!ငယ္ကျဖင့္သူ့သားႀကီးတစ္ေယာက္ထဲကားေမာင္းရင္ပ်င္းေနမွာဆိုးလို႔လိုက္ေပးရေသးတယ္"
"ဟုတ္ပါၿပီသားငယ္ရာ!သားႀကီးေရာမွာအုံးမယ္အျပန္ေနာက္က်ေနရင္မျပန္ခဲ့နဲ႔ဟိုကဟိုတယ္မွာဘဲတညအိပ္လိုက္မနက္က်မွျပန္ခဲ့"
"ဟုတ္ကဲ့ေဖေဖ"
"ဒါဆိုဝင္အိပ္က်ေတာ့မနက္ခရီးထြက္ရမွာဆိုေတာ့"
"ဟုတ္ပါးပါး""ဟုတ္ေဖေဖ!goodnight "
"ေအးသားတို႔ goodnight "
ငယ္ေလးေရွ႕ကေနေျခေစာင့္ၿပီးအေပၚထပ္အိပ္ခန္းတတ္သြားေတာ့မိုးေခါင္ေနာက္ကေနလိုက္ခဲ့လိုက္တယ္။အိပ္ခန္းထဲေရာက္ေတာ့ငယ္ေလးတစ္ဖက္ေစာင္းၿပီးအိပ္ေနတယ္။စိတ္ေကာက္ေနတယ္ဆိုတာမိုးေခါင္ သိလိုက္တယ္။မိုးေခါင္အိပ္ခန္းတံခါးအားေလာ့ခ်လိုက္တယ္။ငယ္ေလးမိုးရြာတာမေၾကာက္ကတည္းကသူ့တို႔ႏွစ္ေယာက္တစ္ခန္းထဲအတူအိပ္ၿပီးအခန္းတခါးေလာ့ခ်တာအက်င့္ျဖစ္ေနၿပီ။
"ငယ္!အိပ္ၿပီလားခ်စ္"
ငယ္ေလးျပန္မေျဖသလိုၿငိမ္ေနတယ္။
"ငယ္!ခ်စ္!ဘာကိုစိတ္ေကာက္ျပန္ၿပီလဲကြ"
ငယ္ေလးသူ့ဘက္လွည့္လာၿပီးသူ့ရင္ဘတ္အားလက္သီးဆုပ္နဲ႔ထုေတာ့တယ္။
"အုံး!အုံး!အုံး!"
"အမေလး!ရက္စက္လွခ်ည္လား"
"ပါးပါးေျပာကတည္းကေျပာပါလားငယ္ေလးကိုသားေခၚသြားမယ္လို႔ခုေတာ့ကိုႀကီးေၾကာင့္ဆူခံရတယ္"
"ခ်စ္ကအရင္ဦးေအာင္ေျပာတာကိုးကိုႀကီးကေဖေဖေျပာကတည္းကငယ့္ကိုေခၚသြားမွာေလ"
မိုးေခါင္ေျပာရင္းငယ့္အားခြဖတ္လိုက္တယ္။ငယ္ေလးခဏေတာ့ၿငိမ္ေနေသးတယ္
"အား!ဖယ္ကြာနာလာၿပီကိုႀကီးေပါင္ႀကီးက"
မိုးေခါင္ငယ္ေလးေပၚခြထားတဲ့ေျခေထာက္အားျပန္ခ်လိုက္ၿပီးငယ့္ႏို႔သီးေလးအားအသာပြတ္လိုက္တယ္။ဘယ္ညာႏို႔ႏွစ္ဖက္လုံးပြတ္ေနတာႏို႔သီးေခါင္းေလးတင္းေထာင္လာတာမိုးေခါင္သိလိုက္ၿပီ။ငယ့္အိကႌ်ေလးအားအသာဆြဲခြၽတ္လိုက္တယ္။ၿပီးေတာ့မိုးေခါင္ငယ့္ႏို႔သီးေလးေတြအားလွ်ာေလးနဲ႔ကလိေပးၿပီးဆြဲစုပ္လိုက္တယ္။ငယ္ေလးလဲသူ့ကိုယ္ေပၚကအိကႌ်အားဆြဲခြၽတ္လိုက္တယ္။မိုးေခါင္ငယ့္ႏို႔ေတြစို႔အားရေတာ့လည္ပင္းတေလ်ာက္နမ္းၿပီးငယ့္ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးအားအသာဆြဲစုပ္လိုက္တယ္။ငယ့္ႏႈတ္ခမ္းေလးအလိုက္သင့္ဖြင့္ဟလာေတာ့သူ့လွ်ာနဲ႔ငယ့္အာေခါင္တြင္းထိုးေမြလိုက္တယ္။ငယ့္လက္တစ္ဖက္ကသူ့ပုဆိုးေပၚကေနသူ့ညီ့ဖြားအားအသာဖိပြတ္ေနေတာ့လီးႀကီးကမာန္ထေနၿပီးမိုးေခါင္ပုဆိုးအားအကုန္ခြၽတ္ပစ္လိုက္ၿပီးငယ့္ညဝတ္ေဘာင္ဘီေလးအားအသာမၿပီးခြၽတ္ခ်လိုက္တယ္။
မိုးေခါင့္ငယ္ႏႈတ္ခမ္းအားနမ္းေနရာမွေအာက္တျဖည္းျဖည္းဆင္းလာၿပီးငယ့္ဗိုက္သားေတြတျဖည္းျဖည္းေခက္ေလးအားလွ်ာေလးနဲ႔ထိုးကလိၿပီးငယ့္ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္အားအသာကိုင္ၿပီးငယ့္ခေရေလးနားေရာက္လာတယ္။မိုးေခါင္အားမရေတာ့
ေဘးပက္လက္ျပန္အိပ္လိုက္ၿပီး
"ငယ့္ကိုႀကီးေပၚေျပာင္းျပန္69ပုံခြလိုက္"
"ဟုတ္!ကိုႀကီး"
ငယ္ေလးကိုးႀကီးပက္လက္အိပ္ေနတဲ့အေပၚေျပာင္းျပန္ခြလိုက္တယ္။ၿပီးေတာ့ကိုႀကီးဗိုက္ေပၚေတာင္ၿပီးကပ္ေနတဲ့ေသြးေက်ာေတြဖုထစ္ေနတဲ့လီးႀကီးရဲ႕ထိပ္ရည္ျပားကိုဒစ္ေပၚေအာင္ဆြဲလိုက္တယ္။ၿပီးေတာ့ထိပ္ေလးအားအသာေလးလွ်ာနဲ႔လ်က္ၿပီးပါးစပ္ထဲငုံစုပ္လိုက္တယ္။မိုးေခါင္သူမ်က္ႏွာနားကငယ့္ခေရညိဳညိဳေလးအားလ်ာနဲ႔ထိုးကလိလိုက္တယ္။ခဏၾကာေတာ့ငယ္မေနႏိုင္ေတာ့ဘူးေလ။
"ကိုႀကီး! ငယ္မရေတာ့ဘူးဖင္ထဲကိုႀကီးလီးႀကီးထည့္ေပးေတာ့"
"ငယ္!ဆင္းၿပီးေလးဘက္ေထာက္ထားေပး"
ငယ္ေလးကိုႀကီးေပၚခြေနရာကေနေဘးလိမ့္ၿပီးေလးဘက္ေထာက္ၿပီးဖင္ေလးေထာင္ေပးထားလိုက္တယ္"
မိုးေခါင္နဲ႔ငယ္ဟာတစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေနလာတာၾကာေပမယ့္sexျဖစ္တိုင္းငယ့္ဖင္ေလးကစည္းက်ပ္ေနတာခုလိုေလးဘက္ေထာက္လုပ္ရတာသူလဲကိုက္သလိုငယ္ေလးလဲပိုႀကိဳက္တယ္ေလ။
"ငယ္!ကိုႀကီး လိုးၿပီေနာ္!တခါထဲအၿပီးလိုးမယ္မနက္ခရီးသြားရမွာမို႔ ငယ္လဲတခါထဲၿပီးေအာင္တခါထဲထုေလ"
"ဟုတ္ကိုႀကီး "
"ဒါဆိုကိုႀကီးလိုးၿပီ"
"ျဗစ္...ျဗစ္...အိုးး...အီး...ကိုႀကီးနာတယ္"
"ခဏေလးငယ္!ဒါေၾကာင့္ငယ္ေလးကိုလိုးရတာကိုႀကီးေက်နပ္တာတာခုခ်ိန္ထိကိုႀကီးလီးဒစ္တဝတ္ရွိေသးတိုင္းငယ္ဖင္ေလးကက်ပ္စည္းေနေတာ့ကိုႀကီးဆြဲေနရတာေပါ႔"
"အင္းးျဖည္းျဖည္းေနာ္ကိုႀကီး"
"ျဗစ္...ျဗစ္...အိုးး...အီး...ျဗစ္"
"အားးး!ကြၽတ္!ကြၽတ္!နာလိုက္တာကိုႀကီးငယ္မရဘူးထင္တယ္ျပန္ထုတ္ေပးပါေတာ့"
မိုးေခါင္သူ့လီးႀကီးတာသူသိတယ္ငယ္နဲ႔သူကsexကိစၥကိုတစ္လမွသုံးႀကိမ္ေလာက္ဘဲဖစ္ေတာ့သူလိုးတဲ့အခ်ိန္တိုင္းငယ္မခံႏိုင္ဘူးျဖစ္ေနတာေလ။
"ရၿပီခ်စ္!ဒါေနာက္ဆုံးနာတာ
ထပ္မနာေတာ့ဘူးကိုႀကီးလိီးဒစ္ထိပ္အကုန္ဝင္သြားၿပီျပန္ထုတ္ၿပီးျပန္သြင္းရင္ထပ္နာလိမ့္မယ္"
မိုးေခါင္ေျပာလဲေျပာငယ္ေလးစိတ္ေျပာင္းေအာင္ငယ့္ႏို႔သီးထိပ္ရဲရဲေလးေတြအားအသာကုံးစို႔ၿပီးက်န္ႏို႔တစ္ဖက္အားေျခေပးေနတယ္။ၿပီးေတာ့ငယ့္လည္တိုင္ေလးေတြအားလွ်ာေလးနဲ႔ကလိၿပီးစုပ္လိုက္လုပ္ေတာ့ငယ့္ဆီကအသံထြက္လာေတာ့တယ္။
"အင္းးဟင္းးးကိုႀကီးထိန္းမထားနဲ႔ေတာ့ျမန္ျမန္ၿပီးေအာင္လုပ္ေတာ့ေလမနက္ခရီးသြားရအုံးမယ္"
"ေအးခ်စ္!ဒါဆိုကိုျဖည္းျဖည္းမွန္မွန္လိုးေတာ့မယ္ဖင္ေလးေကာ့ေပးထား"
"ျဗစ္...ျဗစ္...အိုးး...အီး...ျဗစ္"
"အားးးကြၽတ္!ကြၽတ္!"
"အားးးရွီးးးးးျဗစ္!ျဗစ္!!!"
"ေဖာင္း ေဖာင္း ေဖာင္း"
ေျဖာင္းး ေျဖာင္းးးေျဖာင္းး" "ျဗစ္...ျဗစ္...အိုးး...အီး...ျဗစ္"
"ျဗစ္...ျဗစ္...အီး...အီး...အား...ႁပြတ္...ျဗစ္..."
"ေကာင္းလိုက္တာခ်စ္ရာစည္းက်ပ္ၿပီးကို႔လီးကိုဆြဲဆြဲညစ္ထားတာအရမ္းလိုးလို႔ေကာင္းတာဘဲ"
မင္းေခါင္လဥႏွစ္လုံးကသူ့ဥႏွစ္လုံးလာလာ႐ိုက္တာေတာ္ေတာ္နာလဲေကာင္းလားၿပီးဖင္ေလးအားညစ္ၿပီးေပးမိတယ္။
"အား!ေကာင္းလိုက္တာငယ္ရာအကိုၿပီးေတာ့မယ္အဲ့လိုေလးဆြဲၿပီးညစ္ေပးထား"
"ေဖာင္း ေဖာင္း ေဖာင္း"
"အင္း အင္း အင္း"
"ေဖာင္း ေဖာင္း ေဖာင္း"
"အင္း အင္း အင္း"
"အားၿပီးေတာ့မယ့္ညီအားး!"
"အားး!""ဗ်စ္!ဗ်စ္!ဗ်စ္!"
ငယ့္ေလးသူ့ဖင္ထဲကိုႀကီးလီးရည္ေတြပူေႏြးေႏြးေလးတဗ်စ္ဗ်စ္ဝင္လာတာအားဖင္ေလးညစ္ၿပီးအကုန္ညစ္ယူမိေနတယ္။ကိုႀကီးသူ့ေဘးလီးထည့္ရက္လဲအိပ္လိုက္ၿပီးသူ့ေနာက္ကေနဂုတ္ေလးေတြအားဆြဲစုပ္ေနတယ္။ခဏေနေတာ့
"ကိုႀကီး!ထုတ္ေတာ့ကြာငယ္ဖင္က်ယ္ကုန္လိမ့္မယ္အၾကာႀကီးစိမ္ထားရင္"
"ကိုႀကီး ကတညလုံးထည့္ၿပီးအိပ္ခ်င္တာငယ္ေလးသနားလို႔ျပန္ခြၽတ္ေပးမယ္"
"ပလြတ္!"
ငယ့္ဖင္ထဲကကိုႀကီးလီးႀကီးထြက္သြားေတာ့ငယ္ေလးကိုႀကီးဘက္မ်က္ႏွာမူၿပီးကိုႀကီးလက္ေမာင္းေပၚအိပ္ၿပီးကိုႀကီလည္ပင္းအားဆြဲစုပ္လိုက္တယ္။
"ဒီတိုင္းေလးအိပ္ေတာ့ငယ္!ကိုႀကီးလဲအိပ္ၿပီ"
++++++++++++++++++++++++++
ေဒၚခင္ရတနာဟိန္းအိမ္ေပါက္ကေနသားေတြနဲ႔သူ့တို႔အေဖကားတစ္စီးဆီမထြက္တုန္းမွာေနတယ္။
"သားငယ္!မိထၳီလာနဲ႔ဒီနဲ႔သိပ္ေဝးတာမဟုတ္ဘူးဆိုၿပီးကိုႀကီးကိုအျမန္ေမာင္းခိုင္းမေနနဲ႔"
"ဟုတ္ကဲ့ပါမားမားရ"
ေဖေဖကလည္း
"သားႀကီး!ဟိုေယာက္လို႔အဆင္မေျပရင္ေဖ့ေဖ့ဆီဖုန္းဆက္"
"ဟုတ္ကဲ့!ေဖေဖသားတို႔သြားေတာ့မယ္ေနာ္ေမေမ"
"ေအးေအး"
အိမ္လမ္းကေန78လမ္းေပၚေရာက္ေတာ့ငယ္ေလးက
"ကိုႀကီး!အျမန္လမ္းကမသြားဘူးေနာ္"
"အင္းပါ!ငယ္ရ!လမ္းေဟာင္းကဘဲသြားပါ႔မယ္"
မႏၲေလး နဲ႔ မိတၳီလာဆိုတာသိပ္ခရီးေဝးႀကီးမဟုတ္အျမန္လမ္းကဆို၂နာရီေက်ာ္ေလာက္ေမာင္းရင္ရၿပီ။ငယ့္ေလးအလိုက်လမ္းေဟာင္းကသြားရင္အခ်ိန္နည္းနည္းပိုေပမယ့္အစည္းအေဝးက10:00မွစမွာဆိုေတာ့ကိစၥမရွိ။ျမစ္ငယ္ကေနေက်ာ္လာေတာ့
"ကိုႀကီး! ငယ္ေလးကဒါေၾကာင့္လမ္းေဟာင္းကသြားခ်င္ေတြ႕လားလမ္းတစ္ဘက္စီမွာအပင္ႀကီးေတြစိမ္းစိုေနတာဘဲ"
"ငယ္ေလးသေဘာက်ရင္ကိုႀကီးေက်နပ္ပါၿပီကြာ"
မိုးေခါင္ေဘးကသိပ္ခ်စ္ရတဲ့ခ်စ္သူလိုညီငယ္ေလးလိုခ်စ္ရတဲ့ငယ္ေလးမ်က္ႏွာေလးၿပဳံးေပ်ာ္ေနတာၾကည့္ၿပီးသူလဲစိတ္ၾကည္ႏူးမိတယ္။
တျဖည္းျဖည္း နဲ႔မိတၳီလာၿမိဳ႕ထဲေရာက္လာတယ္။မိတၳီလာကန္ကိုအေက်ာ္
"ကိုႀကီးအျပန္ေလေၾကာင္းသင္တန္းေက်ာင္းထဲလိုက္ပို႔အုံးေနာ္"
"အင္းပါငယ္ရ!ကိုႀကီး နဲ႔အစည္းအေဝးခန္းမထိလိုက္မလားတည္းမဲ့ဟိုတယ္မွာအရင္ေနခဲ့မလား"
"ဟိုတယ္မွာဘဲေနခဲ့မယ္ကိုႀကီးအစည္းအေဝးကၾကာရင္ငယ္ပ်င္းေနမွာ"
"ဒါဆိုဟိုတယ္မွာအရင္ဝင္တာေကာင္းတယ္ကိုႀကီးကေန႔လည္စာဟိုကေကြၽးမွာေလငယ္ေလးကဟိုတယ္မွာဘဲစားလိုက္ေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါဗ်ာ"
မိုးေခါင္'ထီလာဟိုတယ္'ထဲကားေလးဝင္လာလိုက္တယ္။ၿပီးႏွစ္ေယာက္ခန္းတစ္ခန္းယူၿပီးသူငယ္ေလးအားထားခဲ့ၿပီးအစည္းအေဝးရွိရာၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမဘက္ထြက္ခဲ့တယ္။ေန႔လည္ေရာက္ေတာ့ေနလည္စာလဲအစည္းအေဝးခန္းမမွာစားရင္းငယ္ေလးဆီဖုန္းဆက္လိုက္တယ္။
"ငယ္!ဘာစားၿပီးၿပီလဲ "
"ဟီးဟီး ဟိုတယ္ကဟင္းေတြမစားခ်င္လို႔ငယ္ခုလမ္းဘက္ထြက္ၿပီးအသုပ္ဆိုင္မွာထမင္းဆီဆမ္းနဲ႔အသုပ္စုံစားေနတယ္"
"ေအးပါကြာ ငယ့္ႀကိဳက္ရင္ၿပီးေရာၿပီးရင္ေလ်ာက္သြားမေနနဲ႔အုံးဟိုတယ္မွာဘဲနားေနေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့ကိုႀကီး "
"ေအးေအးကိုႀကီးလဲအစည္းအေဝးျပန္စေတာ့မယ္ဒါဘဲငယ္"
ကိုႀကီးဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့ငယ္ေလးအသုပ္နဲ႔ဆက္စားေနတုန္းကိုႀကီးအသက္အရြယ္ေလာက္လူႀကီးသုံးေယာက္ဝင္လာတယ္။
"မင္းကလဲဟိုတယ္မွာစားရေနတာကို"
"အမေလးဟဲ့! နိဟိုတယ္ကေစ်းသာႀကီးတာေလအစားက်ေတာ့ဒီဆိုင္ကအသုပ္ေလာက္စားေကာင္းလို႔လား"
"ဟုတ္ပါၿပီမိဇင္ရယ္အဲ့ဒါေၾကာင့္နိလင္မရေသးတာ"
"အမေလးဟဲ့ မွတ္ေတာင္ထားရအုံးမယ္ မိဇင္တို႔ကေမာင့္ကိုေမ့မရလို႔မယူတာရွင္းလား"
ငယ္ေလးသူတို႔အသံေတြၾကားမွလူႀကီးေတြျဖစ္ေနၿပီးဇြတ္က်ားႀကီးေတြမွန္းသိေတာ့တယ္။ဘယ္လိုမွမထင္ရက္စရာ။သူတို႔အခ်င္းခ်င္းေျပာေတာ့မွသိသာေတာ့တယ္။ညေနကိုႀကီးျပန္လာမွေျပာၿပီးခြီရအုံးမယ္။ငယ္ေလးေတြးၿပီးမ်က္ႏွာမွာၿပဳံးရိတ္ေပၚသြားတယ္ထင္တယ္။
"မိဇင္!နိအခန္းထဲမွာမဟုတ္ဘူးေနာ္ေဘးမွာခ်ာတိတ္ေလးရွိေသးတယ္နိစကားေၾကာင့္ငါတို႔အရွက္မကြဲခ်င္ဘူး"
မိဇင္ဆိုတဲ့လူႀကီးသူသယ္ရင္းစကားေၾကာင့္ငယ္ေလးဘက္မ်က္စိေဝ့ၾကည့္ၿပီး
"ခ်ာတိတ္ေလးကပန္ထြာေလးေတာ့ခ်စ္စရာေလး"
"အမေလး!မိဇင္နိပါးစပ္ကိုပိတ္ထားလိုက္ေတာ့ငါအရွက္မကြဲခ်င္ဘူး"
ငယ္ေလးစားၿပီးပိုက္ဆံရွင္းၿပီးဟိုတယ္ဘက္ျပန္ထြက္ခဲ့တယ္။ဟိုတယ္ေရာက္ေတာ့အခန္းထဲမွာဘဲဝင္ၿပီးႏွပ္ေနလိုက္တယ္။ညေန6:00ေလာက္ကိုႀကီးဖုန္းဆက္လာတယ္။
"ငယ္!ကိုႀကီးခုဘဲၿပီးတယ္ဗိုက္ဆာေနၿပီလား"
"ဆာေသးပါဘူးကိုႀကီးေသခ်ာေမာင္းအုံးမိုးေတြမဲေနတာရြာမလားမသိဘူး"
"ငယ္ဘယ္မွာစားမလဲညစာ"
"မိတၳီလာကန္ဘက္သြားစားရေအာင္ေလကိုႀကီးခုငယ္ေလးဟိုတယ္ဧည့္ခန္းကဘဲထြက္ေစာင့္ေနမယ္"
"ကိုႀကီးေရမခ်ိဳးရေတာ့ဘူးလား"
"စားၿပီးမွခ်ိဳးေတာ့"
"ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ ခ်စ္သေဘာပါ"
"ဟုတ္ကိုႀကီးဒါဆိုဖုန္းခ်လိုက္ၿပီ"
ကိုႀကီးကတခါတေလအဲ့လိုဘဲအျပင္မွာဆိုပါပါးနဲ႔မားမားကြယ္ရာဆိုခ်စ္လို႔ေခၚတတ္တယ္ေလ။
ခဏၾကာေတာ့ကိုႀကီးေရာက္လာတယ္။ဟိုတယ္ဧည့္ခန္းမွာငယ္ေလးထိုင္ေနေတာ့
"ကိုႀကီး႐ုံးအိတ္ႀကီးအခန္းထဲထားခဲ့အုံးမယ္ေလငယ္"
"ဟုတ္"
ကိုႀကီးသူ့႐ုံးအိတ္အားအခန္းထဲထားပိုက္ဆံအိတ္ယူၿပီးႏွစ္ေယာက္အတူကန္ေဘာင္ဘက္ထြက္ခဲ့တယ္။
"ငယ္!ကိုႀကီးbeerတစ္ခြက္ႏွစ္ခြက္ေလာက္ေသာက္အုံးမယ္ေလေနာ္"
"အင္းပါ!အိမ္ေရာက္ရင္တိုင္ေျပာမွာမားမားနဲ႔"
"ဟာကြာ!ဒါဆိုလဲမေသာက္ေတာ့ပါဘူး"
"ဟီးဟီး ကိုႀကီးကိုခ်စ္လို႔စတာပါေသာက္ပါ"
'ေရႊအိမ္စည္'beerဆိုင္မွာဘဲဝင္ထိုင္လိုက္တယ္။
"ငယ္!ဘာစားမလဲ"
"ကိုႀကီးbeerနဲ႔ျမည္းလို႔ရေအာင္မွာမယ္ေလ
ၾကက္ခ်ိဳခ်ဉ္ မႈိနဲ႔ကန္စြန္းတစ္ပြဲဝက္နားရြက္သုပ္တစ္ပြဲထမင္းႏွစ္ပြဲ Beerတစ္ခြက္အရင္ခ်ေပး"
စားပြဲထိုးေလးအားမွာလိုက္တယ္။ကိုႀကီးက
"ေဖေဖ့ဆီဖုန္းေခၚလိုက္အုံးမယ္ငယ္"
ကိုႀကီးေျပာလဲေျပာေဖ့ေဖ့ဆီဖုန္းေခၚေနတယ္။
"ဟယ္လို!ေဖေဖ"
"ေအးသားႀကီးအဆင္ေျပတယ္မလား"
"ေျပပါတယ္ေဖေဖသားတို႔ကုမၸဏီထဲရွယ္ယာဝင္မဲ့သူေတြမ်ားပါတယ္"
"ေအးပါကြာသားႀကီးကေဖေဖအားကိုးရမယ္ဆိုတာသိၿပီးသားငယ္ေရာခုဘာလုပ္ေနလဲ"
"ညစာစားမလို႔ေဖေဖဆိုင္ေရာက္ေနတာခုမွသားBeerတစ္ခြက္ႏွစ္ခြက္ေလာက္ေသာက္အုံးမယ္ေနာ္ေဖေဖ"
"သားႀကီးရာေယာက္က်ားဘဲကြအလုပ္ၿပီးလို႔ေသာက္တာဘဲေဖေဖ့ခြင့္တိုင္ေနစရာလား"
"ဟုတ္..."
သူ့စကားဆုံးေအာင္မေျပာလိုက္ရေပငယ္ေလးဖုန္းလုၿပီး
"ပါးပါး!ကိုႀကီးကငယ္တိုင္မယ္ေျပာလို႔ေၾကာက္ၿပီးေျပာတာဟီးဟီး"
"ငယ္!ကိုႀကီးေပၚအရမ္းဆိုးမေနနဲ႔ျပန္မလာျဖစ္ဘူးမလားခုည"
"မလာေတာ့ဘူးေလပါးပါးမနက္ျဖန္မွေလေၾကာင္းတကၠသိုလ္ကိုႀကီးလိုက္ပို႔ခိုင္းအုံးမွာေလ"
"ေအးေအးသားငယ္ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့ဒီမွာမိုးေတြအရမ္းမည္းေနၿပီအဲ့မွာေရာရြာလား"
"မိုးမည္းေနတာမရြာေသးဘူးပါးပါး"
"ဒါဆိုပါးပါးဖုန္းခ်ဳၿပီgoodညငယ္"
"goodညပါးပါး"
ငယ္ေလးကိုႀကီးဖုန္းေလးျပန္ေပးၿပီး
"မန္းေလးမွာမိုးတအားရြာေနတယ္တဲ့ကိုႀကီး"
"ညက် ဒီမွာရြာရင္ေကာင္းမယ္ေနာ္ခ်စ္"
"ရြာေပါ႔ငယ္မွမေၾကာက္ေတာ့တာ"
"ငယ္ကလဲညက်ကိုႀကီးကိုေပးခ်စ္ေလေနာ္"
"အင္းပါဟိုတယ္ေရာက္မွညဇာတ္ဆက္ကခုကဗိုက္ဆာၿပီစားၿပီ"
"One cupညီေလး"
"ကိုႀကီးေျပာေတာ့ႏွစ္ခြက္ဆိုခုသုံးခြက္ရွိေနၿပီ"
"အင္းပါငယ္ရဒါမွညက်ခ်စ္နဲ႔အပီဆြဲရမွာေလ"
"အႀကံဆိုးႀကီးနဲ႔"
စကားတေျပာေျပာနဲ႔စားေသာက္ၿပီးေတာ့ည9:00ေက်ာ္ေနၿပီ။ပိုက္ဆံရွင္းၿပီးဟိုတယ္ျပန္ေရာက္လာတယ္။မိုးကဟိုတယ္ဝင္းထဲဝင္ေတာ့တျဖည္းျဖည္းသည္းလာတယ္။ငယ္ကိုႀကီးကားတံခါးပိတ္ၿပီးဟိုတယ္ထဲဝင္ခဲ့တယ္။ကိုႀကီးလက္နဲ႔ငယ္ေလးလက္ခ်င္းဆုပ္ထားၿပီးဧည့္ခန္းကေနကိုယ့္အခန္းဘက္အသြား
"ဟယ္!ေမာင္"
ငယ္ေလးအသံလာရာၾကည့္လိုက္ေတာ့ေန႔လည္ကလူႀကီးသုံးေယာက္ဧည့္ခန္းဘက္ကေနသူတို႔ဘက္ကိုၾကည့္ၿပီးေခၚလိုက္တာ။မိဇင္ဆိုတဲ့အဖြားႀကီး
"ဟာ!မိုးေခါင္သယ္ရင္း"
"ဟာ!ေဇႀကီးမိဇင္ငေဇာ္ေရာမင္းတို႔ကဘယ္လိုကဘယ္လိုဆုံေနတာလဲ"
"ၾကည့္စမ္း!ေမာင္
အရင္ကထက္ေခ်ာလာတယ္"
"မိဇင္နင္ကေတာ့လုပ္ၿပီလင္ေတြ႕တာအိေျၒၵေလးထိန္းပါအုံး"
"ထိန္းႏိုင္ဘူးေအ ေမာင္နဲ႔မေတြ႕ရတာေျခာက္ႏွစ္ေက်ာ္ေနၿပီ"
ငယ္ေလးခံစားခ်က္ေတြတမ်ိဳးႀကီးျဖစ္သြားတယ္
သူသိပ္ခ်စ္မိတဲ့ကိုႀကီးကသူ့အရင္ရည္စားရွိခဲ့တာေတာ့ကိုႀကီးသူ့လက္အားဆုပ္ကိုင္ထားတာအားအသာ႐ုန္းထြက္ၿပီးအခန္းဘက္တစ္ေယာက္ထဲထြက္ခဲ့တယ္။ေနာက္ထပ္ၾကားလာမည့္စကားေတြသူဆက္နားမေထာင္ေတာ့။သူထြက္လာေတာ့
"ငယ္!ကိုႀကီး ေစာင့္အုံးေလ"
ငယ္ဘာစကားမွနားထဲမဝင္ေတာ့အခန္းထဲဝင္ၿပီးကုတင္ေပၚေမွာက္အိပ္ေနလိုက္တယ္။အျပင္မွာေတာ့
"မိဇင္!မင္းကေတာ့အရင္ကအတိုင္းဘဲေနာက္တုန္းဟိုမွာသားငယ္အထင္လြဲသြားၿပီ"
"အဲ့ဒါဘယ္သူတုန္းေမာင္"
"မင္းအဘ ေမာင္!ေမာင္!နဲ႔ေတာ္ေတာ့အဲ့ဒါငါ႔ညီငယ္ေလး ေဖေဖ့တိုင္ေျပာရင္ငါေတာ့ရွင္းရအုံးမယ္"
"ဟုတ္သားမိဇင္ရာနာတို႔အခ်င္းခ်င္းေနာက္တာကိစၥမရွိဘူးမင္းေျပာကတည္းကဟိုညီေလးကမ်က္ႏွာပ်က္ေနတာ့အသိသာႀကီးနိလိုအေျခာက္မနဲ႔ျဖစ္ရပါ႔မလားလို႔"
"ေသနာငေဇာ္နာကအေကာင္းမွတ္လို႔"
"ေအးေအး!ငါခဏေနျပန္ထြက္ခဲ့မယ္လိုက္ရွင္းျပလိုက္အုံးမယ္ေတာ္ၾကာအေဖ့လွမ္းတိုင္ေနရင္ဒုကၡ"
"ေအးေအးသြားသယ္ရင္း"
မိုးေခါင္အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ကုတင္ေပၚမွာေမွာက္ရက္ႀကီးအိပ္ေနတဲ့ငယ္ေလးအား
"ငယ္!ထေလအဝတ္အစားလဲအုံးေလအိပ္မယ္ဆို"
"----------"
"ငယ္!ဘာလို႔စိတ္ဆိုးသြားတာလဲအဲ့ေကာင္ကအဲ့လိုဘဲ"
"ေတာ္ၿပီ!လာရွင္းျပမေနနဲ႔အဲ့တစ္ေယာက္ေနလည္ထမင္းစားကတည္းကေျပာေနတာၾကားခဲ့ၿပီးသား
ေမာင္ဆိုတဲ့သူကိုသူေမ့မရဘူးေလးဘာေလးနဲ႔လက္ဆတ္သပ္ေတာ့သူ့ေမာင္က...ဟီးဟီး အီးးး"
ငယ္ေလးေျပာရင္းငိုေတာ့မိုးေခါင္ငယ္ေလးနားထိုင္ပခုံးအသာဖတ္ၿပီး
"မဟုတ္ရပါဘူးငယ္ရာကိုႀကီးနဲ႔သူကသယ္ရင္းေတြပါသူကသာေမာင္!ေမာင္နဲ႔ေခၚေနတာဘာကိစၥမွမျဖစ္ခဲ့ပါဘူး"
"ေတာ္ၿပီ!ကိုႀကီးကိုမယုံေတာ့ဘူးျပန္မယ္"
"ငယ္ရာ!ခုမိုးေတြရြာေနတယ္ေလမိုးလဲခ်ဳပ္ေနၿပီ
ကိုႀကီးလဲပင္ပန္းေနၿပီေလညအိပ္ၿပီးမွျပန္ရေအာင္"
"ဘယ္ျပန္ခ်င္ေတာ့မလဲရည္စားေဟာင္းအတူတူရွိေနၿပီကိုး"
မိုးေခါင္ငယ္ေလးအဲ့လိုေျပာေတာ့ၿပဳံးမိတယ္သူ့အားခ်စ္လို႔သဝန္တိုေနတယ္ဆိုတာ
"မဟုတ္ရပါဘူးကြာဘာမွမပတ္သတ္ခဲ့ဘူးေက်ာင္းတတ္ခဲ့တဲ့သယ္ရင္းေတြပါ"
"ဘာမွမျဖစ္ခဲ့ဘူးဆိုရင္ဟိုကခုထိေမာင္ဆိုတာပါးစပ္ဖ်ားကခ်မလား"
"သူ့အက်င့္ကိုကအဲ့လိုဘဲေလငယ္ရ"
"ဝုန္း!"
ငယ္ေလးအိပ္ေနရာကေနထၿပီးလာတုန္းကဝတ္လာတဲ့အဝတ္ေတြအားအိတ္ထဲျပန္ထည့္ေနတယ္။
"ျပန္မယ္ခင္ဗ်ားႀကီးရည္းစားရွိတဲ့ေနရာမွာဘဲေနခ်င္ေနခဲ့ေတာ့"
"ငယ္!ငယ္အဲ့လိုမေျပာပါနဲ႔ကြာကိုႀကီးခ်စ္ခဲ့တာငယ့္တစ္ေယာက္ထဲပါကြာ"
"မယုံဘူးဗ်ာ!ေနခဲ့ရတယ္ကိုယ့္ဟာကိုကားငွါးျပန္မယ္ညအတူတူမအိပ္ႏိုင္ဘူး"
"အင္းပါငယ္ရာကိုႀကီးလဲမအိပ္ေတာ့ပါဘူးခုျပန္ပါ႔မယ္"
ငယ္ေလးသူ့အထုပ္သူဆြဲၿပီးအခန္းထဲကထြက္သြားေတာ့မိုးေခါင္ဘာအဝတ္အစားမွလဲမထုတ္ထားမလဲထားေတာ့သူ့နဲ႔ငယ္ကအဝတ္အိတ္တစ္ခုထဲပါေတာ့ငယ္ဆြဲသြားေတာ့သူဒီတိုင္းလိုက္ထြက္ခဲ့တယ္။ငယ္ေလးအိပ္ခန္းထဲကေနဟိုတယ္အျပင္ထိတန္းထြက္သြားတယ္။မိုးေခါင္ReceptionမွာCheck outလုပ္လိုက္တယ္။မန္ေနဂ်ာကမိုးေခါင္အား
"ဘာအဆင္မေျပလို႔လဲအစ္ကို"
"က်ေနာ္ညီကျပန္ခ်င္ေနလို႔မအိပ္ျဖစ္တာပါ"
"ေအာ္!မိုးတအားရြာေနတယ္ကားသတိထားေမာင္းပါအစ္ကို"
"ဟုတ္ကဲ့သြားခြင့္ျပဳပါအုံး"
မိုးေခါင္မွတ္ပုံတင္ႏွစ္ခုလုံးပိုက္ဆံအိတ္ထဲထည့္ၿပီးဟိုတယ္အျပင္အေျပးလိုက္ခဲ့တယ္။ငယ္ေလးကသူ့ကားနားမွာဟိုတယ္ကဧည့္ႀကိဳေကာင္ေလးထီးလိုက္မိုးေပးတာအားရပ္ေစာင့္ေနတယ္။
မိုးေခါင္ကားနားေရာက္ေတာ့ဧည့္ႀကိဳေလးစကားၾကားလိုက္တယ္။
"အစ္ကိုေလးကားငွါးခ်င္ရင္မန္ေနဂ်ာဆီမွာစီးလုံးငွါးတဲ့လူေတြရဲ႕ဖုန္းနံပါတ္ရွိတယ္က်ေနာ္သြားေျပာေပးမယ္ေလ"
"ရတယ္ညီေလးမေျပာနဲ႔ေတာ့ ငယ္!တက္ကိုယ့္ကားေပၚျပန္မယ္"
"ဂ်ိမ္း!လ်ပ္စီးေတြလ်က္ၿပီး"ဂ်ိမ္း!ဝုန္းး!ဒလိမ္းဂ်ိမ္း!"
မိုးေတြကလဲခ်ိန္းေနေတာ့ငယ္မ်က္ႏွာဆူပုပ္ပုပ္နဲ႔ကိုႀကီးကားေပၚတတ္လိုက္တယ္။မိုးေခါင္ခုခ်ိန္မွာသူတေနကုန္အစည္းအေဝးတတ္ထားေတာ့နားခ်င္ေပမယ့္ငယ္ေလးစိတ္ဆိုးေနတာေၾကာင့္ငယ္ေလးဆႏၵအားလိုက္ေလ်ာခ်င္ငယ့္စိတ္ဆိုးေနတာသူမေနတတ္ေသာေၾကာင့္သာမိုးထဲကားေမာင္းထြက္ခဲ့တယ္။
ညအခ်ိန္၁၀နာရီေက်ာ္ေနတာေရာမိုးသည္းထန္ေနေသာေၾကာင့္လမ္းမႀကီးကရွင္းေနတယ္။
"ငယ္!အဲ့မ်က္ႏွာႀကီးစူပုပ္ေနတာျပင္ေတာ့ကြာ
ကိုႀကီးခုအိမ္ျပန္ေနၿပီေလ"
သားငယ္သူ့အားမၾကည့္ကားမွန္ျပဴ တင္းကေနအျပင္မိုးရြာတာေငးၾကည့္ေနတယ္။သူ့အားမၾကည့္။မိုးေခါင္ဘယ္လိုမွမေနတတ္ေတာ့ကားအားလမ္းေဘးထိုးရပ္လိုက္တယ္။
ဂ်ိမ္း!ဝုန္းး!ဒလိမ္းဂ်ိမ္း!
"ငယ္!ကိုႀကီး ကိုသနားပါအုံးငယ့္ကအဲ့လိုေဘးကလိုက္လာေတာ့ကိုႀကီးစိတ္ထဲေနလို႔မရဘူးကိုႀကီးတေနကုန္ပင္ပန္းလာတာေလကြာ"
"အဲ့ပင္ပန္းတာကအခ်စ္ေဟာင္းတဲ့ေတြ႕ေတာ့ေပ်ာက္ကုန္ၿပီမလား"
"ကိုႀကီး နဲ႔သူကသယ္ရင္းေတြပါကြာဘာမွမျဖစ္ခဲ့ပါဘူး"
"အဲ့သယ္ရင္းကတေမာင္ေမာင္နဲ႔ျဖစ္ေနတာယုံၾကည္စရာဘဲ"
"ဟုတ္တယ္!သူ့ကကိုႀကီးကိုတအားႀကိဳက္ခဲ့တာကိုႀကီးကသယ္ရင္းလိုဘဲေနတာေလအဲ့ေမာင္လို႔ေခၚတာလဲေျပာမရလို႔ဒီတိုင္းလႊတ္ထားလိုက္တာ"
"အဲ့လိုေခၚတာေက်နပ္ေနတာမလား"
"မဟုတ္ရပါဘူးခ်စ္ရာကိုႀကီးဘဝမွာငယ္နဲ႔ေတြ႕မွအခ်စ္ဆိုတာသိတာပါကြာ"
"တကယ္လား"
"တကယ္ပါငယ္ရာ"
"သိပ္ေက်နပ္ေသးတာမဟုတ္ဘူး"
"စိတ္ဆိုးေျပၿပီမလား"
မိုးေခါင္ငယ္ေလးသူ့အေပၚခုလိုသဝန္တိုေနတာေတြ႕ရေတာ့ရင္ထဲကေပ်ာ္ရႊင္မိတယ္။ေဘးကခ်စ္သူလက္ေလးအားဆုပ္ကိုင္လိုက္တယ္။ငယ္ေလးမ႐ုန္းဘဲကိုႀကီးလက္အားျပန္ဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္တယ္။ကားေလးအားျပန္ေမာင္းၿပီးထြက္ခဲ့တယ္။ကားေလးကတျဖည္းျဖည္းမိထၳီလာၿမိဳ႕ျပင္ဘက္ေရာက္လာတယ္။မိုးကသည္းေတာ့မနည္းေမာင္းေနရတယ္။
"ငယ္!အိမ္ေရာက္ရင္ေမေမကဆူေတာ့မယ္ကြ"
"အဆူခံေပါ႔ကိုႀကီးေၾကာင့္ေလ"
"ေအးပါကြာကိုႀကီးဘဲအဆူ...."
"ဝုန္း!"
"ကြၽီ...."
"ခြမ္း.."
"အား....."
"ကိုးႀကီး........"
"ဟီးဟီးဟီး.. ကိုႀကီး...ငယ့္ကိုျပန္ေျပာပါအုံး"
"ဝုန္း!ဂ်ိမ္း!ဝုန္းး!ဒလိမ္းဂ်ိမ္း!"
လမ္းေဘးကသစ္ပင္ကႀကိဳးက်ၿပီးသစ္ကိုင္းႀကီးကကားေရွ႕ပိက်ၿပီးသစ္ကိုင္းေဘးထြက္ေနတဲ့သစ္ကိုင္းလက္သုံးလုံးအရြယ္ကကိုႀကီးရင္ဘတ္တည့္တည့္အားထိုးစိုက္ဝင္ေနတယ္။
"ကိုႀကီး! ဟီးဟီး! ငယ့္ကိုျပန္ေျပာပါအုံး"
"ကိုႀကီး! ငယ့္ကိုစိတ္ဆိုးလို႔အဲ့လိုမ်က္လုံးစိမ္းေတြနဲ႔မၾကည့္ပါနဲ႔ငယ့္ကိုျပန္ေျဖပါအုံး"
မိုးေခါင္မ်က္စိဖြင့္ရက္အသက္ပါသြားတာငယ္ေလးျမင္ေနရတယ္။ေသြးေတြလဲျမင္မေကာင္းေတာ့သူလဲသစ္ကိုင္းႀကိဳးေၾကာင့္အျပင္ထြက္မရဘူး။
"ဂ်ိမ္း!ဝုန္းး!ဒလိမ္းဂ်ိမ္း!"
"ကိုႀကီးငယ္ေၾကာက္လို႔ပါျပန္ေျဖပါအုံးအီးးးဟီးးးး"
"ဂ်ိမ္း!ဝုန္းး!ဒလိမ္းဂ်ိမ္း!"
"ပါးပါး! ေရငယ္ေၾကာက္လို႔ပါ ကိုႀကီး!ငယ္ေၾကာက္လို႔ပါအီးးးဟီးးး"
"ဂ်ိမ္း!ဝုန္းး!ဒလိမ္းဂ်ိမ္း!""အားးးးး "
+++±+++++++++±±++++++±+++++++
"ဒူ!...ေဝ....ေဝ..."
"ဟီး...ဟင့္...သားႀကီး....အေမ့တို႔ကိုထားခဲ့ၿပီလား
သားႀကီးရယ္..ဟီး.....ဟင့္...ဟင့္...ဟီးဟီးဟီး "
ေဒၚခင္ရတနာဟိန္းသူ့သားႀကီးအလာင္းေအားေရခဲတိုက္ကေနၾကာနီကန္သုသာန္သို႔သၿဂႋဳလ္ဖို႔အေလာင္းအားသယ္အထုတ္သူ့သားႀကီးအေလာင္းအားဖတ္ၿပီးငိုေနေတာ့တယ္။ေဘးကဦးဟိန္းေက်ာ္လဲေယာက္က်ားရင့္မာႀကီးေပမယ့္သူ့ရဲ႕သားအရင္းလိုခ်စ္ရတဲ့သားႀကီးဆုံးသြားေတာ့အသံမထြက္ေပမယ့္ပါးျပင္မွာမ်က္ရည္ေတြက်ေနတယ္။
"ဟီး...ဟင့္...သားႀကီး....မင္းညီေလးကိုထားခဲ့ၿပီလားသားႀကီးရယ္..ဟီး.....ဟင့္...ဟင့္...ဟီးဟီးဟီး "
"သားငယ္!ေလးလဲမေတြ႕မိပါလားမမျမ"
"ဟုတ္တယ္ေနာ္သူတို႔ညီကိုသိပ္ခ်စ္ၾကတာေလ
Accident ျဖစ္ေတာ့ႏွစ္ေယာက္စလုံးဆိုေတာ့ေဆး႐ုံမွာဘဲလား"
"ဟီး...ဟင့္...သားႀကီး....အေမ့တို႔ကိုထားခဲ့ၿပီလား
သားႀကီးရယ္..ဟီး.....ဟင့္...ဟင့္...ဟီးဟီးဟီး "
"ေမႀကီးရယ္....သားႀကီးေျဖာင့္ေျဖာင့္သြားပါေစေတာ့..အခ်ိန္ေတြေနာက္က်ေနၿပီဖယ္လိုက္ေတာ့ေနာ္"
"သားႀကီး...ဟီးဟီး.. .ေမ့သားႀကီးရယ္....အျဖစ္ဆိုးလိုက္တာ.....ဟီး......ဟင့္.....ဟင့္...."
"ကိုဟိန္းေက်ာ္!အခ်ိန္ေတြလင့္ေနမယ္အစ္မကိုကားေပၚေခၚလိုက္ပါေတာ့"
"ဟီး...ဟင့္...သားႀကီး....မင္းညီေလးကိုထားခဲ့ၿပီလားသားႀကီးရယ္..ဟီး.....ဟင့္...ဟင့္...ဟီးဟီးဟီး...ေမေမသားငယ္ကိုဘယ္လိုျပန္ေျဖရမလဲသားႀကီးရယ္...ဟီးဟီး "
ရင္ခြဲ႐ုံကေနကားတန္းႀကီးကစီခ်က္မိုးေခါင္လက္ထက္မွစီးပြားပိုတိုးေတာ့မိတ္ေဆြေတြနာေရးလိုက္ပို႔တာကားတန္းကက်ံးေဘးေရာက္ေနထိတိုင္ရင္ခြဲ႐ုံနားကကားေတြတန္းစီထြက္တုန္း။တျဖည္းတျဖည္း
သုသာန္ ထဲဝင္ခဲ့တယ္။အေလာင္းအားကားေပၚကေနအတင္မီးသၿဂိဳဟ္ထဲမထည့္မီ
"ကဲ!ငယ္တဲ့လူေတြထိုင္ကန္ေတာ့ၾကပါ"
ကန္ေတာ့မည့္သူမရွိေတာ့
"ကဲ!ဒါဆိုလိပ္ျပာေခၚမည့္သူေခၚၿပီးၿပီဆိုသြင္းလိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္"
"ဟီး...သားႀကီး.....ေမေမတို႔ကိုထားခဲ့ၿပီလား.......
ဟီး...ခဏ..ေလးပါ...."
"ကို....ခင္...သာႀကီး...ကိုေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔နမ္းပါရေစအုံး...."
မိုးေခါင္အေလာင္းပါးႏွစ္ဖတ္လုံးေဒၚခန္႔ရတနာဟိန္းတရႊတ္ရႊတ္နမ္းေနတယ္။လိုက္ပို႔တဲ့ဧည့္ပရိတ္သတ္ေတြဦးဟိန္းေက်ာ္နဲ႔ေဒၚခန္႔ရတနာတို႔ၾကည့္ၿပီးဘယ္လိုမွမ်က္ရည္မထိန္းႏိုင္အလိုလိုမ်က္ရည္ဝဲေနတယ္။
"ခင္ရယ္!..လြတ္လိုက္ပါေတာ့....ေျဖပါအုံးခင္ရယ္...."
"ဟီး...ဟင့္...သားႀကီး....ေမေမတို႔ကိုထားခဲ့ၿပီလားသားႀကီးရယ္..ဟီး.....ဟင့္...ဟင့္...ဟီးဟီးဟီး "
"ကဲ!ကဲ!အမႀကီးေနာက္တစ္စီးေရာက္လာၿပီ"
"ဟီး...ဟင့္...သားႀကီး....!"
"ဟာ!...လုပ္ၾကပါအုံး...ေမ့သြားၿပီ....ေအာက္လဲမက်ေစနဲ႔ဝိုင္းမၾကပါအုံး"
ေဒၚခင္ရတနာဟိန္းတစ္ေယာက္ကားေပၚေရာက္မွေျခမခ်ိဳး႐ွဴေဆးေတြနဲ႔မနည္းလုပ္မွသတိရလာတယ္။သူႏိုးေတာ့အျပန္လမ္းဦးဟိန္းေက်ာ္ပုခုံးေပၚမွီၿပီးလိုက္လာတယ္။မ်က္ရည္ေတြကေတာ့အလိုလိုစီးက်ေနတုန္း။ဦးဟိန္းေက်ာ္လဲသူသြားခိုင္းမိလို႔ေနာင္တေတြရၿပီးမေျဖသိမ့္ႏိုင္ျဖစ္ေနတယ္။
++++++++++++++++++++++++++
ကားေလးကတျဖည္းျဖည္းနဲ႔ဝင္းအက်ယ္ႀကီးထဲစဝင္လာတယ္။
"ခင္!ဟိုေရာက္ရင္အရမ္းမငိုပါနဲ႔ကြာကို႔လဲသားအတြက္ရင္နာရပါတယ္"
"အင္းပါကိုရယ္!ခင္!စိတ္ကိုအတတ္ႏိုင္ဆုံးထိန္းပါ႔မယ္"
ကားေလးအားပါကင္မွာထိုးအၿပီးခန္းမေဆာင္တစ္ခုျဖတ္အၿပီးသူတို႔အလာႀကိဳေနေသာေဒါက္တာဦးထြန္းေဝ
"ေဟာ!လာအစ္ကိုတို႔ထိုင္အုံးမလား!သားအခန္းတန္းသြားမလား"
"တန္းသြားပါ႔မယ္ေဒါက္တာကြၽန္မသားေလးအေျခအေနေကာင္းတယ္မလား"
"တျဖည္းျဖည္းေကာင္းေအာင္ႀကိဳးစားရမွာေပါ႔"
အခန္းတစ္ခန္းၿပီးတစ္ခန္းျဖတ္ေလ်ာက္လာလိုက္တယ္။သံတိုင္ေတြနဲ႔အခန္းတံခါးအားေဒါက္တာကတာဝန္က်နပ္စ္မေလးအားဖြင့္ခိုင္းလိုက္တယ္။
"ငယ္!သားငယ္ေလး!...ဟီး....."
အခန္းေထာင့္စြန္းကုတင္ေပၚငုပ္တုတ္ေလးေထာင့္ကပ္ေနတဲ့သားငယ္ပိန္သြားလိုက္တာ။မ်က္လုံးေတြလဲညိဳမဲေနၿပီးပါးစပ္ကလဲရြတ္ေနတယ္။
"မေန႔ညကေတာ့ေဒါက္တာမီးခဏပ်က္သြားတာသူအရမ္းေသာင္းက်န္းေတာ့တာ။မီးျပန္လာတဲ့အထိမညိမ္ေတာ့ဘူး"
နပ္စ္မေလးေဒါက္တာအားေျပာျပေနေတာ့ေဒၚခင့္ရတနာဟိန္း
"ေဒါက္တာကြၽန္မအခန္းထဲဝင္ေတြ႕ပါရေစငယ့္ကိုရတယ္မလား"
"ရပါတယ္သူကအဲ့လိုေတာ့ရန္မလုပ္ပါဘူး"
အခန္းတံခါးဖြင့္ေတာ့ေဒၚခင္ရတနာဟိန္းကုတင္နားအေျပးေလးသြားၿပီး
"သား!ငယ္!သားငယ္ေလးရယ္.....
သူမစကားေရွ႕မဆက္ႏိုင္သားအားၾကည့္ၿပီးမ်က္ရည္ေတြစီးက်လာတယ္။
"ကိုႀကီး!ငယ္ေၾကာက္တယ္မိုးေတြရြာေနတယ္ငယ္ေၾကာက္လို႔ပါကိုႀကီး!"
ဦးဟိန္းေက်ာ္လက္အားလာဆြဲၿပီးေျပာေနတဲ့သားငယ္အားရင္ခြင္ထဲေပြဖက္ထားၿပီး
"သားငယ္ရယ္!ေဖေဖတို႔ဘယ္လိုေျဖရမလဲ"
ဦးဟိန္းေက်ာ္ပါမ်က္ရည္ေတြစီးက်လာတယ္။
"အား!...မိုးေတြသည္းလာၿပီ!ငယ္ေၾကာက္တယ္!
ကိုႀကီး!ငယ့္ကိုလာေခၚပါ!ဟီး....ဟင့္!မိုးေတြသည္းေနၿပီငယ္ေနာက္ဆိုမသြားေတာ့ပါဘူး"
ေဒါက္တာနဲ႔နပ္စ္မေလးလဲမိသားစုသုံးေယာက္အားၾကည့္ၿပီးစိတ္မေကာင္းေပ။
ထုံးဘိုနားကစိတၱဇေဆး႐ုံမွာငယ္ေလးအားသီးသန္႔အခန္းထဲမွာထားရတယ္။ငယ္စိတ္ေတြေဖာက္ၿပီးသူ့မ်က္စိထဲျမင္သမွ်သူ့ကိုႀကီးဘဲထင္ၿပီးအခ်ိန္တိုင္းမိုးရြာေနတယ္ထင္ၿပီးေၾကာက္စိတ္အားခုထိေဖ်ာက္မရေတာ့။အိမ္မွာထိန္းမရလို႔ေနာက္ဆုံးဒီမွာပို႔ထားရတာဦးဟိန္းေက်ာ္စိတ္ထဲဘယ္လိုမွမေကာင္း။
"ေဒါက္တာ!ကြၽန္ေတာ့္သားအေျခအေနကဘယ္လိုလုပ္မွေကာင္းလာႏိုင္မလဲဗ်ာ"
"ဟုတ္ကဲ!သူကငယ္ငယ္ကေၾကာက္တာထက္သူ့မ်က္စိေရွ႕မွာသူ့အစ္ကိုတစ္ေယာက္လုံးမိုးသည္းထဲျဖစ္သြားေတာ့စိတ္ကပုံမွန္အေျခအေနျပန္ေရာက္ဖို႔ခဲရင္းလိမ့္မယ္"
"ခင့္သားငယ္ေလးကရွင္လ်က္နဲ႔ေသသလိုသားႀကီးကလဲအျဖစ္ဆိုးနဲ႔ေသရေတာ့ခင့္တို႔ဘယ္ဘဝကဝဋ္ေႂကြးေတြပါလာပါလိမ့္"
"အခ်ိန္ေတာ့ေတာ္ေတာ္ယူရလိမ့္မယ္ဗ်တခုေကာင္းတာကသူ့ကိုထမင္းေခ်ာ့ေကြၽးရလြယ္တယ္စားၿပီးလို႔အေလးအေပါ႔သြားခ်င္တယ္ဆိုဒီကေယာက္ေက်ားလးတစ္ေယာက္အနားေနေပးရင္သူ့ဟာသူသြားတယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါေဒါက္တာလိုအပ္သမွ်လဲကြၽန္ေတာ္ေျပာပါဗ်ာ"
"ေကာင္းပါၿပီဗ်ာ!အခ်ိန္ယူရမွာေပါ႔တျဖည္းျဖည္းသူ့ေၾကာက္စိတ္ေတြေပ်ာက္မွေဝဒနာတဝက္သက္သာလိမ့္မယ္"
"ဒါဆို ခင္တို႔သားငယ္ေလးကိုအိမ္ျပန္ေခၚဖို႔မျဖစ္ႏိုင္ေသးဘူးေပါ႔ကို"
"ကိုလဲသားကိုဘယ္ထားခဲ့ခ်င္ပါ႔မလဲခုျမင္ေနရတဲ့အေျခအေနခင္သိေနၿပီေလအိမ္မွာထက္ဒီမွာကအေကာင္းဆုံးျဖစ္လိမ့္မယ္။အိမ္ေခၚမွေပ်ာက္သြားရင္ကိုတို႔ဒီထက္ရင္က်ိဳးရလိမ့္မယ္"
ေဒၚခင္ရတနာဟိန္းသားငယ္အားၾကည့္ၿပီး
"ေမေမခဏခဏလာၾကည့္ပါ႔မယ္သားငယ္ရယ္"
ငယ္ေလးကေတာ့သံတိုင္ေနာက္ကအခန္းငယ္ေလးထဲကကုတင္ထက္မွာေကြးၿပီးေလာကႀကီးကိုေၾကာက္ရြံ႕ေနတာဘယ္ခ်ိန္မွေပ်ာက္ကင္းမယ္ဆိုတာဘယ္သူမွအတတ္မေျပာႏိုင္ပါဘူးေလ။
"သြားၾကရေအာင္ခင္ရယ္ကိုတို႔ေတြေနာက္လဲမၾကာခဏလာရအုံးမွာေလ"
ဦးဟိန္းေက်ာ္နဲ႔ေဒၚခင္ရတနာဟိန္းတို႔ႏွစ္ေယာက္
စိတၱဇ ေဆး႐ုံ ကေလထြက္လာၿပီးကားေမာင္းထြက္ခဲ့တာဘာစကားတခြန္းမွမေျပာမိၾကေပ။
သူ့တို႔သားငယ္ေလးအတိတ္ဘဝကံကဘယ္လိုဆက္ျဖစ္မလဲဆိုတာဘယ္သူအတတ္သိႏိုင္မလဲေလ။
ၿပီးပါၿပီ။
---------------------------------------------
မွတ္ခ်က္။ ။ ထန္ၿပီး ထုပါ.. အတုမယူပါႏွင့္😁
မိုးသည်းည
အပိုင်း - ၄ ဇာတ်သိမ်း
#Credit ; K.C.T
==============
အသာလေးတံခါးဖွင့်ပြီးကြည့်လိုက်တော့ကုတင်ပေါ်မှာအိပ်နေတဲ့ကိုကြီးမနိုးသေးပေ။ပုဆိုးကပြေနေပြီးကိုကြီးလီးကြီးတဝက်ပေါ်နေတယ်။ချက်ကနေအမွှေးတွေကလှချက်လီးတဝိုက်ကအမွှေးတွေကကောက်မနေဘဲဖြောင့်ဆင်းနေတော့ကြည့်ကောင်းနေတယ်။ကိုကြီးနဲ့sexဖြစ်ပြီးပေမယ့်သေချာအဲ့လိုမကြည့်ဘူးတော့ငယ်လေးရင်တွေခုန်လာပြီးကိုကြီးဘေးကုတင်ပေါ်အသာတတ်ပြီးကိုကြီးအားမနိုးသေးဘဲပြေနေတဲ့ပုဆိုးအားအသာလေးအောက်ထိဆွဲလိုက်တယ်။ကြည့်စမ်းဂွေးဥနှစ်လုံးကလဲရဲပြီးတွဲကျနေတယ်။လီးကလဲပျော့ကျနေတာတောင်နည်းတဲ့အရှည်မဟုတ်အကျောစိမ်းတွေမြင်နေရတယ်ဥတွေဘေးကျနေတဲ့လီးထိပ်ကဒစ်ဖုံးနေတော့ရဲနေတဲ့ထိပ်အကွဲလေးသာမြင်နေရတယ်။
"ဟိတ်!မိပြီ "
"အမလေး!ဟာကွာလန့်တာကိုကြီးကလဲနိုးနေတာငြိမ်နေတယ်"
"ငယ်လေး!ကရောဘာကြည့်နေလဲအဲ့ဒါဆို"
"တော်ပြီ!ကိုကြီး နဲ့မခေါ်ဘူး"
မိုးခေါင်ငယ်လေးအားသိုင်းဖတ်လိုက်ပြီး
"မလုပ်ပါနဲ့ငယ်ရယ်ကိုကြီးရှူ းလိမ့်မယ်"
"မခေါ်ဘူးဗျာနိုးနေရက်နဲ့"
"သိဘူးလေးငယ်ဘာလာလုပ်လဲမှိန်းနေတာပါ"
"သားတို့ရေထမင်းစားမယ်ဆင်းခဲ့တော့"
"ဟုတ်မားမား"
"လာထငယ်အန်တီနဲ့ဦးစောင့်နေတာအားနာစရာ"
"မစားတော့ဘူးကိုကြီးဘဲသွားတော့"
"ဟာကွာ!ငယ်မပါဘဲအောက်ဆင်းသွားရင်ကိုကြီးဘယ်လိုစားဝင်မလဲနော်ချစ်လာပါ"
"ဟဲဟဲ! ဒါဆိုထမင်းခန်းထိကျောပိုးခေါ်"
"အေးပါငယ်ရာပိုးပါ့မယ်ထ တတ်တော့"
မိုးခေါင်ကုတင်ပေါ်ကဆင်းပြီးပုဆိုးသေချာဝတ်ပြီးကုတင်ပေါ်ထိုင်လိုက်တယ်။
"တတ်ငယ်!သေချာဖတ်ထားနော်"
"ဟုတ်ကိုကြီး"
မိုးခေါင်ငယ်လေးအားကျောပိုးပြီးအောက်ထပ်ထမင်းစားခန်းဆင်းလာလိုက်တယ်။
ထမင်းစားခန်းကနေလှမ်းမြင်လိုက်တဲ့မြင်ကွင်းကြောင့်ဦးဟိန်းကျော်နဲ့ဒေါ်ခင်ရတနာဟိန်းပိတီအပြုံးနဲ့ဦးဟိန်းကျော်က
"ခင်!ကိုတို့မောင်မိုးခေါင်ကိုသားကြီးအဖြစ်အမွေစားအမွေခံမွေးစားရအောင်သဘောတူလား"
"ကိုရယ်!ခင်လဲကို့ကိုမပြောရဲလိုသားမိုးခေါင်ကိုသားအဖြစ်မွေးစားချင်တာမနေ့ကတည်းကဖြစ်နေတာသူ့ဆန္ဒကဘယ်လိုရှိလဲမသ်ိသေးဘူး"
"ကို!စပြောမယ်လေခင်နောက်ကနေဆက်ပြောပေါ့"
မိုးခေါင်ငယ်လေးအားကျောပိုးပြီးထမင်းစားခန်းရောက်မှအသာချလိုက်တယ်။ဦးဟိန်းကျော်က
"သားငယ်!ကိုယ့်အကိုပေါ်ကိုအဲ့လောက်မဆိုးနဲ့လေကွာဖေဖေမကြိုက်ဘူး"
"ငယ်လေး!ကြောင့်မဟုတ်ပါဘူးဦး ကျန်ာကိုယ်တိုင်
ချီချင်လို့ကျောပိုးလာတာပါ"
"သားငယ်ဟုတ်လား""ဟုတ်ဘူးပါးပါးငယ့်အနိုင်ကျင့်လာတာ"
"ကဲ!ဒါဆိုရင်တော့မဖြစ်တော့ဘူးခင်!ကိုအမြန်ဆုံးဖြတ်မှဖြစ်တော့မယ်"
"ဗျာ!""ဟင်!ပါးပါး"
မိုးခေါင်မျက်နှာပျက်သွားသလိုငယ်လေးမျက်ဝန်းတွင်လဲစိုးရိမ်စိတ်ကြောင့်ပျက်သွားတယ်။
"မောင်မိုးခေါင်!ဦးလဲမဖြစ်တော့လို့ဆုံးဖြတ်ရတာပါမင်းအန်တီနဲ့ဆွေးနွေးပြီးမှပြောရတာပါကွာ"
"ဟုတ်ကဲ့!ကျွန်တော် ကျွန်တော်"
မိုးခေါင်စကားမဆက်နိုင်ခင်
"ဟိုး!ဟိုးမောင်မိုးခေါင် ဦးနဲ့အန်တီကမောင်မိုးခေါင်ကိုအမွေစားအမွေခံသားကြီးအဖြစ်မွေးစားဖို့ဆုံးဖြတ်ထားတာပါ"
"ဟာ!""ဟေးးးတကယ်လားပါးပါး"
ဒေါ်ခင်ရနာဟိန်းက
"သားသဘောကဘယ်လိုလဲသိချင်တယ်"
မိုးခေါင်ဝမ်းသားလွန်းလို့မျက်ရည်တွေကျလာပြီးထမင်းစားကုလားထိုင်ပေါ်ကနေအောက်ဆင်းပြီးလက်အုပ်ချီလျက်
"ဦးနဲ့အန်တီဆီကဒီစကားကြားတော့ဝမ်းသာပါတယ်။ဒါပေမယ့်ကျနော်ကဦးတို့ကိုအလုပ်မရှိတကောင်ကြွက်လို့လိမ်ထားမိတော့"
ဦးဟိန်းကျော်ထိုင်ရာကနေမိုးခေါင်နားလာပြီ
"ထပါသားကြီးရာ'ဖေဖေကခန့်ကတည်းကနောက်ရက်ကစပြီးသားကကြောင်းစုံစမ်းပြီးပါပြီသားလိမ်ထားတာသိပြီးသားပါ"
"ဟုတ်ပါတယ်သားကြီးရယ်မေမေကသိတော့အစကသားငယ်လေးအတွက်စိုးရိမ်ရပေမယ့်သားဆိုင်ဖွင့်ထားတာအဲ့ဆိုင်သွားစားပြီးစုံစမ်းတော့သားကဆိုင်ရှင်ပေမယ့်သဘောထားကြီးတယ်။ဝန်ထမ်းတွေပေါ်ကြင်နာတတ်တယ်ဆိုတာသိပြီးငယ်လေးအတွက်အစ်ကိုတစ်ယောက်လိုအားကိုးရမယ်ဆိုတာမေမေသိလိုက်တယ်"
"မငိုပါနဲ့သားကြီးရယ်ဖေဖေတို့ဆန္ဒကိုသဘောတူတယ်မလား"
ဦးဟိန်းကျော်မိုးခေါင်ပခုံးအားဖတ်ပြီးမေးတော့
"လုံးဝသဘောမတူဘူး"
"ဟေ⅔!""သားငယ်!"
ဟိန်းဆီကအသံကြားတော့အကုန်လုံးလန့်သွားတယ်။ပြီးတော့ငယ့်ဆီအကုန်အကြည့်ရောက်တော့
"ငယ်သဘောမတူဘူးမလိုချင်ဘူး"
"သားငယ်!ဖေဖေကသားအတွက်ကိုကြီးတစ်ယောက်မွေးစားတာပါသားက"
"ဟုတ်တယ်လေ!ခုကိုပါးပါးနဲ့မားမားကငယ့်ထက်ကိုကြီးကိုပိုချစ်နေတော့သဘောမတူဘူး"
အဲ့စကားကြားတော့မှသုံးယောက်လုံးရယ်နိုင်တော့တယ်။
"ဟားဟား ""ဟားဟား ""ဟားဟား "
"ငယ်!ရတယ်လေကိုကြီးကိုအစ်ကိုမတော်ချင်လဲ
ခုဘဲဆိုင်ပြန်တော့မယ်"
"ဟာ!ပြန်လေလိုက်မှာအဲ့ဆိုင်ထိအရင်းပြုတ်အောင်လိုက်လုပ်မှာ"
"ရတယ်လေအရင်းပြုတ်လဲဦး!အဲ!"
"သားကြီးဖေဖေနဲ့မေမေဘဲခေါ်တော့လေကွာ"
မိုးခေါင်အဲ့လိုအဖေအမေမခေါ်နိုင်တာနှစ်ပေါင်းကြာနေတော့မျက်ရည်ဝဲလာပြီး
"ဟုတ်ကဲ့!ဖေဖေ "
"ကဲကဲ!သားတို့ထမင်းပြီးအောင်ဆက်စားကြရအောင်"
"သားကဗိုက်ပြည့်သွားပြီ"
"ဟေ!,ငါ့သားကြီးကဘာမှမစားရသေးဘဲ"
"ဖေဖေနဲ့မေမေ့ဆီကစကားကြားကတည်းကဗိုက်ပြည့်သွားတယ်"
"အေးပါသားကြီးရယ်မေမေတို့လဲဆက်မစားနိုင်တော့ပါဘူးကဲ!ထတော့သားအဖတွေဧည့်ခန်းထဲမေမေအသီးရှိတာခွဲယူပြီးလာခဲ့မယ်"
"လာသွားစို့သားတို့"
ဦးဟိန်းကျော်သားနှစ်ယောက်အားသူကခလယ်ကနေသားကြီးအားခါးဖတ်ပြီးသားငယ်အားပခုံးဖတ်ပြီးထွက်သွားတာအားကြည့်ပြီးကျေနပ်နေမိတာကဒေါ်ခင်ရတနာဟိန်းတစ်ယောက်
ဧည့်ခန်းထဲမှာတော့tvကြည့်ရင်းသားအဖတွေစကားပြောနေကြတယ်။
"သားကြီး!မနက်ကျရင်ဖေဖေနဲ့ကုမ္ပဏီလိုက်ခဲ့ရမယ်နော်"
"ငယ့်!ကိုသင်တန်းပို့ရအုံးမယ်လေဖေဖေ"
"ပါးပါးကလဲအားကိုးလဲရရောငယ့်ကိုမေ့ပြီ"
"ဖေ့ဖေ့သားတွေကိုစိတ်ချမမေ့ဘူးသုံးယောက်အတူတူသွားမယ်သားငယ်ကိုပို့ပြီးမှကိုကြီးကိုခေါ်သွားမှာလေဟိုရောက်မှသတင်းစာတိုက်မှာကြော်ငြာဖို့ခိုင်းရအုံးမယ်တစ်ယောက်ယောက်ကို"
"ဘာကြော်ငြာထည့်အုံးမလို့လဲငယ့်အတွက်Driverအသစ်တော့မလိုချင်ဘူးနော်ပါးပါးကိုကြီးလိုက်ပို့မှသွားမှာ"
"မဟုတ်ပါဘူးသားငယ်ရာသားကြီးကိုအမွေစားအမွေခံအဖြစ်မွေးစားကြောင်းထည့်ရမယ်လေကွာ"
"ဟာ!ဖေဖေမထည့်ပါနဲ့တော့သားအသက်ကလဲကြီးနေပါပြီဖေဖေ့တို့စေတနာမေတ္တာတွေကိုနားလည်ပါတယ်"
"သားကြီးရှက်တယ်ဆိုလဲမထည့်တော့ဘူးရှေ့နေနဲ့တော့တိုင်ပင်ပြီးသားကိုမွေးစားတာလုပ်ထားရမယ်လေ"
"ရော့!စားကြအုံးသားတို့ရှိတာပန်းသီးနဲ့သဘောင်္သီးဘဲရှိတာသားကြီးစား"
"ဟုတ်ကဲ့!မေမေ"
မိသားစုလေးယောက်စကားတပြောပြောနဲ့ညနက်မှအိပ်ယာဝင်ဖြစ်ကြတယ်။
:-) :-) :-) :-) :-) :-) :-) :-) :-) :-) :-) :-) :-) :-)
မိုးခေါင်ဖေ့ဖေ့ကုမ္ပဏီမှာကူလုပ်ရင်းတဖက်ကလဲသူ့ဆိုင်အားဖေဖေနဲ့မေမေမိသားစုလေးယောက်တခါတရံသွားစားရင်းကိုမျိုးအားလိုအပ်တာတွေမှာကြားလုပ်ကိုင်နေတာခုဆိုတစ်နှစ်ပြည့်တော့မယ်
ငယ်နဲ့သူဟာအများအမြင်နဲ့ဖေဖေမေမေတို့အမြင်မှာသိပ်ချစ်ကြတဲ့ညီကိုတွေလိုသိထားကြပေမယ့်သူတို့နှစ်ယောက်ထဲဆိုမိုးခေါင်ရင်ခွင်ထဲမှာငယ်လေးအချိန်ပြည့်ရှိနေတတ်ပြီ။
ဒီနေ့လဲညစာစားပြီးမိသားစုလေးယောက်ဧည့်ခန်းမှာtvကြည့်ရင်းဖေဖေက
"သားကြီး!မနက်ဖြန်မိထ္ထီလာကိုကုမ္ပဏီကိစ္စနဲ့သွားရမယ်ဖေဖေကဒီဘက်မှာအရေးကြီးအစည်းအဝေးတတ်စရာရှိလို့"
"ဟုတ်ကဲ့!ဖေဖေ"
"ငယ်!ကိုကြီးနဲ့လိုက်သွားမယ်ပါးပါး"
"လိုက်သွားတာကဟုတ်တယ်သားငယ်ကိုကြီးပေါ်သိပ်မဆိုးနဲ့အလုပ်ကိစ္စနဲ့သွားရမှာအပျော်မဟုတ်ဘူးနော်"
"ဟုတ်ကဲ့ပါးပါး!ငယ်ကဖြင့်သူ့သားကြီးတစ်ယောက်ထဲကားမောင်းရင်ပျင်းနေမှာဆိုးလို့လိုက်ပေးရသေးတယ်"
"ဟုတ်ပါပြီသားငယ်ရာ!သားကြီးရောမှာအုံးမယ်အပြန်နောက်ကျနေရင်မပြန်ခဲ့နဲ့ဟိုကဟိုတယ်မှာဘဲတညအိပ်လိုက်မနက်ကျမှပြန်ခဲ့"
"ဟုတ်ကဲ့ဖေဖေ"
"ဒါဆိုဝင်အိပ်ကျတော့မနက်ခရီးထွက်ရမှာဆိုတော့"
"ဟုတ်ပါးပါး""ဟုတ်ဖေဖေ!goodnight "
"အေးသားတို့ goodnight "
ငယ်လေးရှေ့ကနေခြေစောင့်ပြီးအပေါ်ထပ်အိပ်ခန်းတတ်သွားတော့မိုးခေါင်နောက်ကနေလိုက်ခဲ့လိုက်တယ်။အိပ်ခန်းထဲရောက်တော့ငယ်လေးတစ်ဖက်စောင်းပြီးအိပ်နေတယ်။စိတ်ကောက်နေတယ်ဆိုတာမိုးခေါင် သိလိုက်တယ်။မိုးခေါင်အိပ်ခန်းတံခါးအားလော့ချလိုက်တယ်။ငယ်လေးမိုးရွာတာမကြောက်ကတည်းကသူ့တို့နှစ်ယောက်တစ်ခန်းထဲအတူအိပ်ပြီးအခန်းတခါးလော့ချတာအကျင့်ဖြစ်နေပြီ။
"ငယ်!အိပ်ပြီလားချစ်"
ငယ်လေးပြန်မဖြေသလိုငြိမ်နေတယ်။
"ငယ်!ချစ်!ဘာကိုစိတ်ကောက်ပြန်ပြီလဲကွ"
ငယ်လေးသူ့ဘက်လှည့်လာပြီးသူ့ရင်ဘတ်အားလက်သီးဆုပ်နဲ့ထုတော့တယ်။
"အုံး!အုံး!အုံး!"
"အမလေး!ရက်စက်လှချည်လား"
"ပါးပါးပြောကတည်းကပြောပါလားငယ်လေးကိုသားခေါ်သွားမယ်လို့ခုတော့ကိုကြီးကြောင့်ဆူခံရတယ်"
"ချစ်ကအရင်ဦးအောင်ပြောတာကိုးကိုကြီးကဖေဖေပြောကတည်းကငယ့်ကိုခေါ်သွားမှာလေ"
မိုးခေါင်ပြောရင်းငယ့်အားခွဖတ်လိုက်တယ်။ငယ်လေးခဏတော့ငြိမ်နေသေးတယ်
"အား!ဖယ်ကွာနာလာပြီကိုကြီးပေါင်ကြီးက"
မိုးခေါင်ငယ်လေးပေါ်ခွထားတဲ့ခြေထောက်အားပြန်ချလိုက်ပြီးငယ့်နို့သီးလေးအားအသာပွတ်လိုက်တယ်။ဘယ်ညာနို့နှစ်ဖက်လုံးပွတ်နေတာနို့သီးခေါင်းလေးတင်းထောင်လာတာမိုးခေါင်သိလိုက်ပြီ။ငယ့်အိင်္ကျီလေးအားအသာဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ပြီးတော့မိုးခေါင်ငယ့်နို့သီးလေးတွေအားလျှာလေးနဲ့ကလိပေးပြီးဆွဲစုပ်လိုက်တယ်။ငယ်လေးလဲသူ့ကိုယ်ပေါ်ကအိင်္ကျီအားဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။မိုးခေါင်ငယ့်နို့တွေစို့အားရတော့လည်ပင်းတလျောက်နမ်းပြီးငယ့်အောက်နှုတ်ခမ်းလေးအားအသာဆွဲစုပ်လိုက်တယ်။ငယ့်နှုတ်ခမ်းလေးအလိုက်သင့်ဖွင့်ဟလာတော့သူ့လျှာနဲ့ငယ့်အာခေါင်တွင်းထိုးမွေလိုက်တယ်။ငယ့်လက်တစ်ဖက်ကသူ့ပုဆိုးပေါ်ကနေသူ့ညီ့ဖွားအားအသာဖိပွတ်နေတော့လီးကြီးကမာန်ထနေပြီးမိုးခေါင်ပုဆိုးအားအကုန်ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီးငယ့်ညဝတ်ဘောင်ဘီလေးအားအသာမပြီးချွတ်ချလိုက်တယ်။
မိုးခေါင့်ငယ်နှုတ်ခမ်းအားနမ်းနေရာမှအောက်တဖြည်းဖြည်းဆင်းလာပြီးငယ့်ဗိုက်သားတွေတဖြည်းဖြည်းခက်ေလေးအားလျှာလေးနဲ့ထိုးကလိပြီးငယ့်ခြေထောက်နှစ်ဖက်အားအသာကိုင်ပြီးငယ့်ခရေလေးနားရောက်လာတယ်။မိုးခေါင်အားမရတော့
ဘေးပက်လက်ပြန်အိပ်လိုက်ပြီး
"ငယ့်ကိုကြီးပေါ်ပြောင်းပြန်69ပုံခွလိုက်"
"ဟုတ်!ကိုကြီး"
ငယ်လေးကိုးကြီးပက်လက်အိပ်နေတဲ့အပေါ်ပြောင်းပြန်ခွလိုက်တယ်။ပြီးတော့ကိုကြီးဗိုက်ပေါ်တောင်ပြီးကပ်နေတဲ့သွေးကျောတွေဖုထစ်နေတဲ့လီးကြီးရဲ့ထိပ်ရည်ပြားကိုဒစ်ပေါ်အောင်ဆွဲလိုက်တယ်။ပြီးတော့ထိပ်လေးအားအသာလေးလျှာနဲ့လျက်ပြီးပါးစပ်ထဲငုံစုပ်လိုက်တယ်။မိုးခေါင်သူမျက်နှာနားကငယ့်ခရေညိုညိုလေးအားလျာနဲ့ထိုးကလိလိုက်တယ်။ခဏကြာတော့ငယ်မနေနိုင်တော့ဘူးလေ။
"ကိုကြီး! ငယ်မရတော့ဘူးဖင်ထဲကိုကြီးလီးကြီးထည့်ပေးတော့"
"ငယ်!ဆင်းပြီးလေးဘက်ထောက်ထားပေး"
ငယ်လေးကိုကြီးပေါ်ခွနေရာကနေဘေးလိမ့်ပြီးလေးဘက်ထောက်ပြီးဖင်လေးထောင်ပေးထားလိုက်တယ်"
မိုးခေါင်နဲ့ငယ်ဟာတစ်နှစ်ကျော်နေလာတာကြာပေမယ့်sexဖြစ်တိုင်းငယ့်ဖင်လေးကစည်းကျပ်နေတာခုလိုလေးဘက်ထောက်လုပ်ရတာသူလဲကိုက်သလိုငယ်လေးလဲပိုကြိုက်တယ်လေ။
"ငယ်!ကိုကြီး လိုးပြီနော်!တခါထဲအပြီးလိုးမယ်မနက်ခရီးသွားရမှာမို့ ငယ်လဲတခါထဲပြီးအောင်တခါထဲထုလေ"
"ဟုတ်ကိုကြီး "
"ဒါဆိုကိုကြီးလိုးပြီ"
"ဗြစ်...ဗြစ်...အိုးး...အီး...ကိုကြီးနာတယ်"
"ခဏလေးငယ်!ဒါကြောင့်ငယ်လေးကိုလိုးရတာကိုကြီးကျေနပ်တာတာခုချိန်ထိကိုကြီးလီးဒစ်တဝတ်ရှိသေးတိုင်းငယ်ဖင်လေးကကျပ်စည်းနေတော့ကိုကြီးဆွဲနေရတာပေါ့"
"အင်းးဖြည်းဖြည်းနော်ကိုကြီး"
"ဗြစ်...ဗြစ်...အိုးး...အီး...ဗြစ်"
"အားးး!ကျွတ်!ကျွတ်!နာလိုက်တာကိုကြီးငယ်မရဘူးထင်တယ်ပြန်ထုတ်ပေးပါတော့"
မိုးခေါင်သူ့လီးကြီးတာသူသိတယ်ငယ်နဲ့သူကsexကိစ္စကိုတစ်လမှသုံးကြိမ်လောက်ဘဲဖစ်တော့သူလိုးတဲ့အချိန်တိုင်းငယ်မခံနိုင်ဘူးဖြစ်နေတာလေ။
"ရပြီချစ်!ဒါနောက်ဆုံးနာတာ
ထပ်မနာတော့ဘူးကိုကြီးလိီးဒစ်ထိပ်အကုန်ဝင်သွားပြီပြန်ထုတ်ပြီးပြန်သွင်းရင်ထပ်နာလိမ့်မယ်"
မိုးခေါင်ပြောလဲပြောငယ်လေးစိတ်ပြောင်းအောင်ငယ့်နို့သီးထိပ်ရဲရဲလေးတွေအားအသာကုံးစို့ပြီးကျန်နို့တစ်ဖက်အားခြေပေးနေတယ်။ပြီးတော့ငယ့်လည်တိုင်လေးတွေအားလျှာလေးနဲ့ကလိပြီးစုပ်လိုက်လုပ်တော့ငယ့်ဆီကအသံထွက်လာတော့တယ်။
"အင်းးဟင်းးးကိုကြီးထိန်းမထားနဲ့တော့မြန်မြန်ပြီးအောင်လုပ်တော့လေမနက်ခရီးသွားရအုံးမယ်"
"အေးချစ်!ဒါဆိုကိုဖြည်းဖြည်းမှန်မှန်လိုးတော့မယ်ဖင်လေးကော့ပေးထား"
"ဗြစ်...ဗြစ်...အိုးး...အီး...ဗြစ်"
"အားးးကျွတ်!ကျွတ်!"
"အားးးရှီးးးးးဗြစ်!ဗြစ်!!!"
"ဖောင်း ဖောင်း ဖောင်း"
ဖြောင်းး ဖြောင်းးးဖြောင်းး" "ဗြစ်...ဗြစ်...အိုးး...အီး...ဗြစ်"
"ဗြစ်...ဗြစ်...အီး...အီး...အား...ပြွတ်...ဗြစ်..."
"ကောင်းလိုက်တာချစ်ရာစည်းကျပ်ပြီးကို့လီးကိုဆွဲဆွဲညစ်ထားတာအရမ်းလိုးလို့ကောင်းတာဘဲ"
မင်းခေါင်လဥနှစ်လုံးကသူ့ဥနှစ်လုံးလာလာရိုက်တာတော်တော်နာလဲကောင်းလားပြီးဖင်လေးအားညစ်ပြီးပေးမိတယ်။
"အား!ကောင်းလိုက်တာငယ်ရာအကိုပြီးတော့မယ်အဲ့လိုလေးဆွဲပြီးညစ်ပေးထား"
"ဖောင်း ဖောင်း ဖောင်း"
"အင်း အင်း အင်း"
"ဖောင်း ဖောင်း ဖောင်း"
"အင်း အင်း အင်း"
"အားပြီးတော့မယ့်ညီအားး!"
"အားး!""ဗျစ်!ဗျစ်!ဗျစ်!"
ငယ့်လေးသူ့ဖင်ထဲကိုကြီးလီးရည်တွေပူနွေးနွေးလေးတဗျစ်ဗျစ်ဝင်လာတာအားဖင်လေးညစ်ပြီးအကုန်ညစ်ယူမိနေတယ်။ကိုကြီးသူ့ဘေးလီးထည့်ရက်လဲအိပ်လိုက်ပြီးသူ့နောက်ကနေဂုတ်လေးတွေအားဆွဲစုပ်နေတယ်။ခဏနေတော့
"ကိုကြီး!ထုတ်တော့ကွာငယ်ဖင်ကျယ်ကုန်လိမ့်မယ်အကြာကြီးစိမ်ထားရင်"
"ကိုကြီး ကတညလုံးထည့်ပြီးအိပ်ချင်တာငယ်လေးသနားလို့ပြန်ချွတ်ပေးမယ်"
"ပလွတ်!"
ငယ့်ဖင်ထဲကကိုကြီးလီးကြီးထွက်သွားတော့ငယ်လေးကိုကြီးဘက်မျက်နှာမူပြီးကိုကြီးလက်မောင်းပေါ်အိပ်ပြီးကိုကြီလည်ပင်းအားဆွဲစုပ်လိုက်တယ်။
"ဒီတိုင်းလေးအိပ်တော့ငယ်!ကိုကြီးလဲအိပ်ပြီ"
++++++++++++++++++++++++++
ဒေါ်ခင်ရတနာဟိန်းအိမ်ပေါက်ကနေသားတွေနဲ့သူ့တို့အဖေကားတစ်စီးဆီမထွက်တုန်းမှာနေတယ်။
"သားငယ်!မိထ္ထီလာနဲ့ဒီနဲ့သိပ်ဝေးတာမဟုတ်ဘူးဆိုပြီးကိုကြီးကိုအမြန်မောင်းခိုင်းမနေနဲ့"
"ဟုတ်ကဲ့ပါမားမားရ"
ဖေဖေကလည်း
"သားကြီး!ဟိုယောက်လို့အဆင်မပြေရင်ဖေ့ဖေ့ဆီဖုန်းဆက်"
"ဟုတ်ကဲ့!ဖေဖေသားတို့သွားတော့မယ်နော်မေမေ"
"အေးအေး"
အိမ်လမ်းကနေ78လမ်းပေါ်ရောက်တော့ငယ်လေးက
"ကိုကြီး!အမြန်လမ်းကမသွားဘူးနော်"
"အင်းပါ!ငယ်ရ!လမ်းဟောင်းကဘဲသွားပါ့မယ်"
မန္တလေး နဲ့ မိတ္ထီလာဆိုတာသိပ်ခရီးဝေးကြီးမဟုတ်အမြန်လမ်းကဆို၂နာရီကျော်လောက်မောင်းရင်ရပြီ။ငယ့်လေးအလိုကျလမ်းဟောင်းကသွားရင်အချိန်နည်းနည်းပိုပေမယ့်အစည်းအဝေးက10:00မှစမှာဆိုတော့ကိစ္စမရှိ။မြစ်ငယ်ကနေကျော်လာတော့
"ကိုကြီး! ငယ်လေးကဒါကြောင့်လမ်းဟောင်းကသွားချင်တွေ့လားလမ်းတစ်ဘက်စီမှာအပင်ကြီးတွေစိမ်းစိုနေတာဘဲ"
"ငယ်လေးသဘောကျရင်ကိုကြီးကျေနပ်ပါပြီကွာ"
မိုးခေါင်ဘေးကသိပ်ချစ်ရတဲ့ချစ်သူလိုညီငယ်လေးလိုချစ်ရတဲ့ငယ်လေးမျက်နှာလေးပြုံးပျော်နေတာကြည့်ပြီးသူလဲစိတ်ကြည်နူးမိတယ်။
တဖြည်းဖြည်း နဲ့မိတ္ထီလာမြို့ထဲရောက်လာတယ်။မိတ္ထီလာကန်ကိုအကျော်
"ကိုကြီးအပြန်လေကြောင်းသင်တန်းကျောင်းထဲလိုက်ပို့အုံးနော်"
"အင်းပါငယ်ရ!ကိုကြီး နဲ့အစည်းအဝေးခန်းမထိလိုက်မလားတည်းမဲ့ဟိုတယ်မှာအရင်နေခဲ့မလား"
"ဟိုတယ်မှာဘဲနေခဲ့မယ်ကိုကြီးအစည်းအဝေးကကြာရင်ငယ်ပျင်းနေမှာ"
"ဒါဆိုဟိုတယ်မှာအရင်ဝင်တာကောင်းတယ်ကိုကြီးကနေ့လည်စာဟိုကကျွေးမှာလေငယ်လေးကဟိုတယ်မှာဘဲစားလိုက်နော်"
"ဟုတ်ကဲ့ပါဗျာ"
မိုးခေါင်'ထီလာဟိုတယ်'ထဲကားလေးဝင်လာလိုက်တယ်။ပြီးနှစ်ယောက်ခန်းတစ်ခန်းယူပြီးသူငယ်လေးအားထားခဲ့ပြီးအစည်းအဝေးရှိရာမြို့တော်ခန်းမဘက်ထွက်ခဲ့တယ်။နေ့လည်ရောက်တော့နေလည်စာလဲအစည်းအဝေးခန်းမမှာစားရင်းငယ်လေးဆီဖုန်းဆက်လိုက်တယ်။
"ငယ်!ဘာစားပြီးပြီလဲ "
"ဟီးဟီး ဟိုတယ်ကဟင်းတွေမစားချင်လို့ငယ်ခုလမ်းဘက်ထွက်ပြီးအသုပ်ဆိုင်မှာထမင်းဆီဆမ်းနဲ့အသုပ်စုံစားနေတယ်"
"အေးပါကွာ ငယ့်ကြိုက်ရင်ပြီးရောပြီးရင်လျောက်သွားမနေနဲ့အုံးဟိုတယ်မှာဘဲနားနေနော်"
"ဟုတ်ကဲ့ကိုကြီး "
"အေးအေးကိုကြီးလဲအစည်းအဝေးပြန်စတော့မယ်ဒါဘဲငယ်"
ကိုကြီးဖုန်းချလိုက်တော့ငယ်လေးအသုပ်နဲ့ဆက်စားနေတုန်းကိုကြီးအသက်အရွယ်လောက်လူကြီးသုံးယောက်ဝင်လာတယ်။
"မင်းကလဲဟိုတယ်မှာစားရနေတာကို"
"အမလေးဟဲ့! နိဟိုတယ်ကစျေးသာကြီးတာလေအစားကျတော့ဒီဆိုင်ကအသုပ်လောက်စားကောင်းလို့လား"
"ဟုတ်ပါပြီမိဇင်ရယ်အဲ့ဒါကြောင့်နိလင်မရသေးတာ"
"အမလေးဟဲ့ မှတ်တောင်ထားရအုံးမယ် မိဇင်တို့ကမောင့်ကိုမေ့မရလို့မယူတာရှင်းလား"
ငယ်လေးသူတို့အသံတွေကြားမှလူကြီးတွေဖြစ်နေပြီးဇွတ်ကျားကြီးတွေမှန်းသိတော့တယ်။ဘယ်လိုမှမထင်ရက်စရာ။သူတို့အချင်းချင်းပြောတော့မှသိသာတော့တယ်။ညနေကိုကြီးပြန်လာမှပြောပြီးခွီရအုံးမယ်။ငယ်လေးတွေးပြီးမျက်နှာမှာပြုံးရိတ်ပေါ်သွားတယ်ထင်တယ်။
"မိဇင်!နိအခန်းထဲမှာမဟုတ်ဘူးနော်ဘေးမှာချာတိတ်လေးရှိသေးတယ်နိစကားကြောင့်ငါတို့အရှက်မကွဲချင်ဘူး"
မိဇင်ဆိုတဲ့လူကြီးသူသယ်ရင်းစကားကြောင့်ငယ်လေးဘက်မျက်စိဝေ့ကြည့်ပြီး
"ချာတိတ်လေးကပန်ထွာလေးတော့ချစ်စရာလေး"
"အမလေး!မိဇင်နိပါးစပ်ကိုပိတ်ထားလိုက်တော့ငါအရှက်မကွဲချင်ဘူး"
ငယ်လေးစားပြီးပိုက်ဆံရှင်းပြီးဟိုတယ်ဘက်ပြန်ထွက်ခဲ့တယ်။ဟိုတယ်ရောက်တော့အခန်းထဲမှာဘဲဝင်ပြီးနှပ်နေလိုက်တယ်။ညနေ6:00လောက်ကိုကြီးဖုန်းဆက်လာတယ်။
"ငယ်!ကိုကြီးခုဘဲပြီးတယ်ဗိုက်ဆာနေပြီလား"
"ဆာသေးပါဘူးကိုကြီးသေချာမောင်းအုံးမိုးတွေမဲနေတာရွာမလားမသိဘူး"
"ငယ်ဘယ်မှာစားမလဲညစာ"
"မိတ္ထီလာကန်ဘက်သွားစားရအောင်လေကိုကြီးခုငယ်လေးဟိုတယ်ဧည့်ခန်းကဘဲထွက်စောင့်နေမယ်"
"ကိုကြီးရေမချိုးရတော့ဘူးလား"
"စားပြီးမှချိုးတော့"
"ဟုတ်ပါပြီဗျာ ချစ်သဘောပါ"
"ဟုတ်ကိုကြီးဒါဆိုဖုန်းချလိုက်ပြီ"
ကိုကြီးကတခါတလေအဲ့လိုဘဲအပြင်မှာဆိုပါပါးနဲ့မားမားကွယ်ရာဆိုချစ်လို့ခေါ်တတ်တယ်လေ။
ခဏကြာတော့ကိုကြီးရောက်လာတယ်။ဟိုတယ်ဧည့်ခန်းမှာငယ်လေးထိုင်နေတော့
"ကိုကြီးရုံးအိတ်ကြီးအခန်းထဲထားခဲ့အုံးမယ်လေငယ်"
"ဟုတ်"
ကိုကြီးသူ့ရုံးအိတ်အားအခန်းထဲထားပိုက်ဆံအိတ်ယူပြီးနှစ်ယောက်အတူကန်ဘောင်ဘက်ထွက်ခဲ့တယ်။
"ငယ်!ကိုကြီးbeerတစ်ခွက်နှစ်ခွက်လောက်သောက်အုံးမယ်လေနော်"
"အင်းပါ!အိမ်ရောက်ရင်တိုင်ပြောမှာမားမားနဲ့"
"ဟာကွာ!ဒါဆိုလဲမသောက်တော့ပါဘူး"
"ဟီးဟီး ကိုကြီးကိုချစ်လို့စတာပါသောက်ပါ"
'ရွှေအိမ်စည်'beerဆိုင်မှာဘဲဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။
"ငယ်!ဘာစားမလဲ"
"ကိုကြီးbeerနဲ့မြည်းလို့ရအောင်မှာမယ်လေ
ကြက်ချိုချဉ် မှိုနဲ့ကန်စွန်းတစ်ပွဲဝက်နားရွက်သုပ်တစ်ပွဲထမင်းနှစ်ပွဲ Beerတစ်ခွက်အရင်ချပေး"
စားပွဲထိုးလေးအားမှာလိုက်တယ်။ကိုကြီးက
"ဖေဖေ့ဆီဖုန်းခေါ်လိုက်အုံးမယ်ငယ်"
ကိုကြီးပြောလဲပြောဖေ့ဖေ့ဆီဖုန်းခေါ်နေတယ်။
"ဟယ်လို!ဖေဖေ"
"အေးသားကြီးအဆင်ပြေတယ်မလား"
"ပြေပါတယ်ဖေဖေသားတို့ကုမ္ပဏီထဲရှယ်ယာဝင်မဲ့သူတွေများပါတယ်"
"အေးပါကွာသားကြီးကဖေဖေအားကိုးရမယ်ဆိုတာသိပြီးသားငယ်ရောခုဘာလုပ်နေလဲ"
"ညစာစားမလို့ဖေဖေဆိုင်ရောက်နေတာခုမှသားBeerတစ်ခွက်နှစ်ခွက်လောက်သောက်အုံးမယ်နော်ဖေဖေ"
"သားကြီးရာယောက်ျားဘဲကွအလုပ်ပြီးလို့သောက်တာဘဲဖေဖေ့ခွင့်တိုင်နေစရာလား"
"ဟုတ်..."
သူ့စကားဆုံးအောင်မပြောလိုက်ရပေငယ်လေးဖုန်းလုပြီး
"ပါးပါး!ကိုကြီးကငယ်တိုင်မယ်ပြောလို့ကြောက်ပြီးပြောတာဟီးဟီး"
"ငယ်!ကိုကြီးပေါ်အရမ်းဆိုးမနေနဲ့ပြန်မလာဖြစ်ဘူးမလားခုည"
"မလာတော့ဘူးလေပါးပါးမနက်ဖြန်မှလေကြောင်းတက္ကသိုလ်ကိုကြီးလိုက်ပို့ခိုင်းအုံးမှာလေ"
"အေးအေးသားငယ်ဖုန်းချလိုက်တော့ဒီမှာမိုးတွေအရမ်းမည်းနေပြီအဲ့မှာရောရွာလား"
"မိုးမည်းနေတာမရွာသေးဘူးပါးပါး"
"ဒါဆိုပါးပါးဖုန်းချုပြီgoodညငယ်"
"goodညပါးပါး"
ငယ်လေးကိုကြီးဖုန်းလေးပြန်ပေးပြီး
"မန်းလေးမှာမိုးတအားရွာနေတယ်တဲ့ကိုကြီး"
"ညကျ ဒီမှာရွာရင်ကောင်းမယ်နော်ချစ်"
"ရွာပေါ့ငယ်မှမကြောက်တော့တာ"
"ငယ်ကလဲညကျကိုကြီးကိုပေးချစ်လေနော်"
"အင်းပါဟိုတယ်ရောက်မှညဇာတ်ဆက်ကခုကဗိုက်ဆာပြီစားပြီ"
"One cupညီလေး"
"ကိုကြီးပြောတော့နှစ်ခွက်ဆိုခုသုံးခွက်ရှိနေပြီ"
"အင်းပါငယ်ရဒါမှညကျချစ်နဲ့အပီဆွဲရမှာလေ"
"အကြံဆိုးကြီးနဲ့"
စကားတပြောပြောနဲ့စားသောက်ပြီးတော့ည9:00ကျော်နေပြီ။ပိုက်ဆံရှင်းပြီးဟိုတယ်ပြန်ရောက်လာတယ်။မိုးကဟိုတယ်ဝင်းထဲဝင်တော့တဖြည်းဖြည်းသည်းလာတယ်။ငယ်ကိုကြီးကားတံခါးပိတ်ပြီးဟိုတယ်ထဲဝင်ခဲ့တယ်။ကိုကြီးလက်နဲ့ငယ်လေးလက်ချင်းဆုပ်ထားပြီးဧည့်ခန်းကနေကိုယ့်အခန်းဘက်အသွား
"ဟယ်!မောင်"
ငယ်လေးအသံလာရာကြည့်လိုက်တော့နေ့လည်ကလူကြီးသုံးယောက်ဧည့်ခန်းဘက်ကနေသူတို့ဘက်ကိုကြည့်ပြီးခေါ်လိုက်တာ။မိဇင်ဆိုတဲ့အဖွားကြီး
"ဟာ!မိုးခေါင်သယ်ရင်း"
"ဟာ!ဇေကြီးမိဇင်ငဇော်ရောမင်းတို့ကဘယ်လိုကဘယ်လိုဆုံနေတာလဲ"
"ကြည့်စမ်း!မောင်
အရင်ကထက်ချောလာတယ်"
"မိဇင်နင်ကတော့လုပ်ပြီလင်တွေ့တာအိနြေ္ဒလေးထိန်းပါအုံး"
"ထိန်းနိုင်ဘူးအေ မောင်နဲ့မတွေ့ရတာခြောက်နှစ်ကျော်နေပြီ"
ငယ်လေးခံစားချက်တွေတမျိုးကြီးဖြစ်သွားတယ်
သူသိပ်ချစ်မိတဲ့ကိုကြီးကသူ့အရင်ရည်စားရှိခဲ့တာတော့ကိုကြီးသူ့လက်အားဆုပ်ကိုင်ထားတာအားအသာရုန်းထွက်ပြီးအခန်းဘက်တစ်ယောက်ထဲထွက်ခဲ့တယ်။နောက်ထပ်ကြားလာမည့်စကားတွေသူဆက်နားမထောင်တော့။သူထွက်လာတော့
"ငယ်!ကိုကြီး စောင့်အုံးလေ"
ငယ်ဘာစကားမှနားထဲမဝင်တော့အခန်းထဲဝင်ပြီးကုတင်ပေါ်မှောက်အိပ်နေလိုက်တယ်။အပြင်မှာတော့
"မိဇင်!မင်းကတော့အရင်ကအတိုင်းဘဲနောက်တုန်းဟိုမှာသားငယ်အထင်လွဲသွားပြီ"
"အဲ့ဒါဘယ်သူတုန်းမောင်"
"မင်းအဘ မောင်!မောင်!နဲ့တော်တော့အဲ့ဒါငါ့ညီငယ်လေး ဖေဖေ့တိုင်ပြောရင်ငါတော့ရှင်းရအုံးမယ်"
"ဟုတ်သားမိဇင်ရာနာတို့အချင်းချင်းနောက်တာကိစ္စမရှိဘူးမင်းပြောကတည်းကဟိုညီလေးကမျက်နှာပျက်နေတာ့အသိသာကြီးနိလိုအခြောက်မနဲ့ဖြစ်ရပါ့မလားလို့"
"သေနာငဇော်နာကအကောင်းမှတ်လို့"
"အေးအေး!ငါခဏနေပြန်ထွက်ခဲ့မယ်လိုက်ရှင်းပြလိုက်အုံးမယ်တော်ကြာအဖေ့လှမ်းတိုင်နေရင်ဒုက္ခ"
"အေးအေးသွားသယ်ရင်း"
မိုးခေါင်အခန်းထဲရောက်တော့ကုတင်ပေါ်မှာမှောက်ရက်ကြီးအိပ်နေတဲ့ငယ်လေးအား
"ငယ်!ထလေအဝတ်အစားလဲအုံးလေအိပ်မယ်ဆို"
"----------"
"ငယ်!ဘာလို့စိတ်ဆိုးသွားတာလဲအဲ့ကောင်ကအဲ့လိုဘဲ"
"တော်ပြီ!လာရှင်းပြမနေနဲ့အဲ့တစ်ယောက်နေလည်ထမင်းစားကတည်းကပြောနေတာကြားခဲ့ပြီးသား
မောင်ဆိုတဲ့သူကိုသူမေ့မရဘူးလေးဘာလေးနဲ့လက်ဆတ်သပ်တော့သူ့မောင်က...ဟီးဟီး အီးးး"
ငယ်လေးပြောရင်းငိုတော့မိုးခေါင်ငယ်လေးနားထိုင်ပခုံးအသာဖတ်ပြီး
"မဟုတ်ရပါဘူးငယ်ရာကိုကြီးနဲ့သူကသယ်ရင်းတွေပါသူကသာမောင်!မောင်နဲ့ခေါ်နေတာဘာကိစ္စမှမဖြစ်ခဲ့ပါဘူး"
"တော်ပြီ!ကိုကြီးကိုမယုံတော့ဘူးပြန်မယ်"
"ငယ်ရာ!ခုမိုးတွေရွာနေတယ်လေမိုးလဲချုပ်နေပြီ
ကိုကြီးလဲပင်ပန်းနေပြီလေညအိပ်ပြီးမှပြန်ရအောင်"
"ဘယ်ပြန်ချင်တော့မလဲရည်စားဟောင်းအတူတူရှိနေပြီကိုး"
မိုးခေါင်ငယ်လေးအဲ့လိုပြောတော့ပြုံးမိတယ်သူ့အားချစ်လို့သဝန်တိုနေတယ်ဆိုတာ
"မဟုတ်ရပါဘူးကွာဘာမှမပတ်သတ်ခဲ့ဘူးကျောင်းတတ်ခဲ့တဲ့သယ်ရင်းတွေပါ"
"ဘာမှမဖြစ်ခဲ့ဘူးဆိုရင်ဟိုကခုထိမောင်ဆိုတာပါးစပ်ဖျားကချမလား"
"သူ့အကျင့်ကိုကအဲ့လိုဘဲလေငယ်ရ"
"ဝုန်း!"
ငယ်လေးအိပ်နေရာကနေထပြီးလာတုန်းကဝတ်လာတဲ့အဝတ်တွေအားအိတ်ထဲပြန်ထည့်နေတယ်။
"ပြန်မယ်ခင်ဗျားကြီးရည်းစားရှိတဲ့နေရာမှာဘဲနေချင်နေခဲ့တော့"
"ငယ်!ငယ်အဲ့လိုမပြောပါနဲ့ကွာကိုကြီးချစ်ခဲ့တာငယ့်တစ်ယောက်ထဲပါကွာ"
"မယုံဘူးဗျာ!နေခဲ့ရတယ်ကိုယ့်ဟာကိုကားငှါးပြန်မယ်ညအတူတူမအိပ်နိုင်ဘူး"
"အင်းပါငယ်ရာကိုကြီးလဲမအိပ်တော့ပါဘူးခုပြန်ပါ့မယ်"
ငယ်လေးသူ့အထုပ်သူဆွဲပြီးအခန်းထဲကထွက်သွားတော့မိုးခေါင်ဘာအဝတ်အစားမှလဲမထုတ်ထားမလဲထားတော့သူ့နဲ့ငယ်ကအဝတ်အိတ်တစ်ခုထဲပါတော့ငယ်ဆွဲသွားတော့သူဒီတိုင်းလိုက်ထွက်ခဲ့တယ်။ငယ်လေးအိပ်ခန်းထဲကနေဟိုတယ်အပြင်ထိတန်းထွက်သွားတယ်။မိုးခေါင်ReceptionမှာCheck outလုပ်လိုက်တယ်။မန်နေဂျာကမိုးခေါင်အား
"ဘာအဆင်မပြေလို့လဲအစ်ကို"
"ကျနော်ညီကပြန်ချင်နေလို့မအိပ်ဖြစ်တာပါ"
"အော်!မိုးတအားရွာနေတယ်ကားသတိထားမောင်းပါအစ်ကို"
"ဟုတ်ကဲ့သွားခွင့်ပြုပါအုံး"
မိုးခေါင်မှတ်ပုံတင်နှစ်ခုလုံးပိုက်ဆံအိတ်ထဲထည့်ပြီးဟိုတယ်အပြင်အပြေးလိုက်ခဲ့တယ်။ငယ်လေးကသူ့ကားနားမှာဟိုတယ်ကဧည့်ကြိုကောင်လေးထီးလိုက်မိုးပေးတာအားရပ်စောင့်နေတယ်။
မိုးခေါင်ကားနားရောက်တော့ဧည့်ကြိုလေးစကားကြားလိုက်တယ်။
"အစ်ကိုလေးကားငှါးချင်ရင်မန်နေဂျာဆီမှာစီးလုံးငှါးတဲ့လူတွေရဲ့ဖုန်းနံပါတ်ရှိတယ်ကျနော်သွားပြောပေးမယ်လေ"
"ရတယ်ညီလေးမပြောနဲ့တော့ ငယ်!တက်ကိုယ့်ကားပေါ်ပြန်မယ်"
"ဂျိမ်း!လျပ်စီးတွေလျက်ပြီး"ဂျိမ်း!ဝုန်းး!ဒလိမ်းဂျိမ်း!"
မိုးတွေကလဲချိန်းနေတော့ငယ်မျက်နှာဆူပုပ်ပုပ်နဲ့ကိုကြီးကားပေါ်တတ်လိုက်တယ်။မိုးခေါင်ခုချိန်မှာသူတနေကုန်အစည်းအဝေးတတ်ထားတော့နားချင်ပေမယ့်ငယ်လေးစိတ်ဆိုးနေတာကြောင့်ငယ်လေးဆန္ဒအားလိုက်လျောချင်ငယ့်စိတ်ဆိုးနေတာသူမနေတတ်သောကြောင့်သာမိုးထဲကားမောင်းထွက်ခဲ့တယ်။
ညအချိန်၁၀နာရီကျော်နေတာရောမိုးသည်းထန်နေသောကြောင့်လမ်းမကြီးကရှင်းနေတယ်။
"ငယ်!အဲ့မျက်နှာကြီးစူပုပ်နေတာပြင်တော့ကွာ
ကိုကြီးခုအိမ်ပြန်နေပြီလေ"
သားငယ်သူ့အားမကြည့်ကားမှန်ပြူ တင်းကနေအပြင်မိုးရွာတာငေးကြည့်နေတယ်။သူ့အားမကြည့်။မိုးခေါင်ဘယ်လိုမှမနေတတ်တော့ကားအားလမ်းဘေးထိုးရပ်လိုက်တယ်။
ဂျိမ်း!ဝုန်းး!ဒလိမ်းဂျိမ်း!
"ငယ်!ကိုကြီး ကိုသနားပါအုံးငယ့်ကအဲ့လိုဘေးကလိုက်လာတော့ကိုကြီးစိတ်ထဲနေလို့မရဘူးကိုကြီးတနေကုန်ပင်ပန်းလာတာလေကွာ"
"အဲ့ပင်ပန်းတာကအချစ်ဟောင်းတဲ့တွေ့တော့ပျောက်ကုန်ပြီမလား"
"ကိုကြီး နဲ့သူကသယ်ရင်းတွေပါကွာဘာမှမဖြစ်ခဲ့ပါဘူး"
"အဲ့သယ်ရင်းကတမောင်မောင်နဲ့ဖြစ်နေတာယုံကြည်စရာဘဲ"
"ဟုတ်တယ်!သူ့ကကိုကြီးကိုတအားကြိုက်ခဲ့တာကိုကြီးကသယ်ရင်းလိုဘဲနေတာလေအဲ့မောင်လို့ခေါ်တာလဲပြောမရလို့ဒီတိုင်းလွှတ်ထားလိုက်တာ"
"အဲ့လိုခေါ်တာကျေနပ်နေတာမလား"
"မဟုတ်ရပါဘူးချစ်ရာကိုကြီးဘဝမှာငယ်နဲ့တွေ့မှအချစ်ဆိုတာသိတာပါကွာ"
"တကယ်လား"
"တကယ်ပါငယ်ရာ"
"သိပ်ကျေနပ်သေးတာမဟုတ်ဘူး"
"စိတ်ဆိုးပြေပြီမလား"
မိုးခေါင်ငယ်လေးသူ့အပေါ်ခုလိုသဝန်တိုနေတာတွေ့ရတော့ရင်ထဲကပျော်ရွှင်မိတယ်။ဘေးကချစ်သူလက်လေးအားဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ငယ်လေးမရုန်းဘဲကိုကြီးလက်အားပြန်ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်တယ်။ကားလေးအားပြန်မောင်းပြီးထွက်ခဲ့တယ်။ကားလေးကတဖြည်းဖြည်းမိထ္ထီလာမြို့ပြင်ဘက်ရောက်လာတယ်။မိုးကသည်းတော့မနည်းမောင်းနေရတယ်။
"ငယ်!အိမ်ရောက်ရင်မေမေကဆူတော့မယ်ကွ"
"အဆူခံပေါ့ကိုကြီးကြောင့်လေ"
"အေးပါကွာကိုကြီးဘဲအဆူ...."
"ဝုန်း!"
"ကျွီ...."
"ခွမ်း.."
"အား....."
"ကိုးကြီး........"
"ဟီးဟီးဟီး.. ကိုကြီး...ငယ့်ကိုပြန်ပြောပါအုံး"
"ဝုန်း!ဂျိမ်း!ဝုန်းး!ဒလိမ်းဂျိမ်း!"
လမ်းဘေးကသစ်ပင်ကကြိုးကျပြီးသစ်ကိုင်းကြီးကကားရှေ့ပိကျပြီးသစ်ကိုင်းဘေးထွက်နေတဲ့သစ်ကိုင်းလက်သုံးလုံးအရွယ်ကကိုကြီးရင်ဘတ်တည့်တည့်အားထိုးစိုက်ဝင်နေတယ်။
"ကိုကြီး! ဟီးဟီး! ငယ့်ကိုပြန်ပြောပါအုံး"
"ကိုကြီး! ငယ့်ကိုစိတ်ဆိုးလို့အဲ့လိုမျက်လုံးစိမ်းတွေနဲ့မကြည့်ပါနဲ့ငယ့်ကိုပြန်ဖြေပါအုံး"
မိုးခေါင်မျက်စိဖွင့်ရက်အသက်ပါသွားတာငယ်လေးမြင်နေရတယ်။သွေးတွေလဲမြင်မကောင်းတော့သူလဲသစ်ကိုင်းကြိုးကြောင့်အပြင်ထွက်မရဘူး။
"ဂျိမ်း!ဝုန်းး!ဒလိမ်းဂျိမ်း!"
"ကိုကြီးငယ်ကြောက်လို့ပါပြန်ဖြေပါအုံးအီးးးဟီးးးး"
"ဂျိမ်း!ဝုန်းး!ဒလိမ်းဂျိမ်း!"
"ပါးပါး! ရေငယ်ကြောက်လို့ပါ ကိုကြီး!ငယ်ကြောက်လို့ပါအီးးးဟီးးး"
"ဂျိမ်း!ဝုန်းး!ဒလိမ်းဂျိမ်း!""အားးးးး "
+++±+++++++++±±++++++±+++++++
"ဒူ!...ဝေ....ဝေ..."
"ဟီး...ဟင့်...သားကြီး....အမေ့တို့ကိုထားခဲ့ပြီလား
သားကြီးရယ်..ဟီး.....ဟင့်...ဟင့်...ဟီးဟီးဟီး "
ဒေါ်ခင်ရတနာဟိန်းသူ့သားကြီးအလာင်းအေားရေခဲတိုက်ကနေကြာနီကန်သုသာန်သို့သင်္ဂြိုလ်ဖို့အလောင်းအားသယ်အထုတ်သူ့သားကြီးအလောင်းအားဖတ်ပြီးငိုနေတော့တယ်။ဘေးကဦးဟိန်းကျော်လဲယောက်ျားရင့်မာကြီးပေမယ့်သူ့ရဲ့သားအရင်းလိုချစ်ရတဲ့သားကြီးဆုံးသွားတော့အသံမထွက်ပေမယ့်ပါးပြင်မှာမျက်ရည်တွေကျနေတယ်။
"ဟီး...ဟင့်...သားကြီး....မင်းညီလေးကိုထားခဲ့ပြီလားသားကြီးရယ်..ဟီး.....ဟင့်...ဟင့်...ဟီးဟီးဟီး "
"သားငယ်!လေးလဲမတွေ့မိပါလားမမမြ"
"ဟုတ်တယ်နော်သူတို့ညီကိုသိပ်ချစ်ကြတာလေ
Accident ဖြစ်တော့နှစ်ယောက်စလုံးဆိုတော့ဆေးရုံမှာဘဲလား"
"ဟီး...ဟင့်...သားကြီး....အမေ့တို့ကိုထားခဲ့ပြီလား
သားကြီးရယ်..ဟီး.....ဟင့်...ဟင့်...ဟီးဟီးဟီး "
"မေကြီးရယ်....သားကြီးဖြောင့်ဖြောင့်သွားပါစေတော့..အချိန်တွေနောက်ကျနေပြီဖယ်လိုက်တော့နော်"
"သားကြီး...ဟီးဟီး.. .မေ့သားကြီးရယ်....အဖြစ်ဆိုးလိုက်တာ.....ဟီး......ဟင့်.....ဟင့်...."
"ကိုဟိန်းကျော်!အချိန်တွေလင့်နေမယ်အစ်မကိုကားပေါ်ခေါ်လိုက်ပါတော့"
"ဟီး...ဟင့်...သားကြီး....မင်းညီလေးကိုထားခဲ့ပြီလားသားကြီးရယ်..ဟီး.....ဟင့်...ဟင့်...ဟီးဟီးဟီး...မေမေသားငယ်ကိုဘယ်လိုပြန်ဖြေရမလဲသားကြီးရယ်...ဟီးဟီး "
ရင်ခွဲရုံကနေကားတန်းကြီးကစီချက်မိုးခေါင်လက်ထက်မှစီးပွားပိုတိုးတော့မိတ်ဆွေတွေနာရေးလိုက်ပို့တာကားတန်းကကျံးဘေးရောက်နေထိတိုင်ရင်ခွဲရုံနားကကားတွေတန်းစီထွက်တုန်း။တဖြည်းတဖြည်း
သုသာန် ထဲဝင်ခဲ့တယ်။အလောင်းအားကားပေါ်ကနေအတင်မီးသဂြိုဟ်ထဲမထည့်မီ
"ကဲ!ငယ်တဲ့လူတွေထိုင်ကန်တော့ကြပါ"
ကန်တော့မည့်သူမရှိတော့
"ကဲ!ဒါဆိုလိပ်ပြာခေါ်မည့်သူခေါ်ပြီးပြီဆိုသွင်းလိုက်တော့မယ်နော်"
"ဟီး...သားကြီး.....မေမေတို့ကိုထားခဲ့ပြီလား.......
ဟီး...ခဏ..လေးပါ...."
"ကို....ခင်...သာကြီး...ကိုနောက်ဆုံးအနေနဲ့နမ်းပါရစေအုံး...."
မိုးခေါင်အလောင်းပါးနှစ်ဖတ်လုံးဒေါ်ခန့်ရတနာဟိန်းတရွှတ်ရွှတ်နမ်းနေတယ်။လိုက်ပို့တဲ့ဧည့်ပရိတ်သတ်တွေဦးဟိန်းကျော်နဲ့ဒေါ်ခန့်ရတနာတို့ကြည့်ပြီးဘယ်လိုမှမျက်ရည်မထိန်းနိုင်အလိုလိုမျက်ရည်ဝဲနေတယ်။
"ခင်ရယ်!..လွတ်လိုက်ပါတော့....ဖြေပါအုံးခင်ရယ်...."
"ဟီး...ဟင့်...သားကြီး....မေမေတို့ကိုထားခဲ့ပြီလားသားကြီးရယ်..ဟီး.....ဟင့်...ဟင့်...ဟီးဟီးဟီး "
"ကဲ!ကဲ!အမကြီးနောက်တစ်စီးရောက်လာပြီ"
"ဟီး...ဟင့်...သားကြီး....!"
"ဟာ!...လုပ်ကြပါအုံး...မေ့သွားပြီ....အောက်လဲမကျစေနဲ့ဝိုင်းမကြပါအုံး"
ဒေါ်ခင်ရတနာဟိန်းတစ်ယောက်ကားပေါ်ရောက်မှခြေမချိုးရှူဆေးတွေနဲ့မနည်းလုပ်မှသတိရလာတယ်။သူနိုးတော့အပြန်လမ်းဦးဟိန်းကျော်ပုခုံးပေါ်မှီပြီးလိုက်လာတယ်။မျက်ရည်တွေကတော့အလိုလိုစီးကျနေတုန်း။ဦးဟိန်းကျော်လဲသူသွားခိုင်းမိလို့နောင်တတွေရပြီးမဖြေသိမ့်နိုင်ဖြစ်နေတယ်။
++++++++++++++++++++++++++
ကားလေးကတဖြည်းဖြည်းနဲ့ဝင်းအကျယ်ကြီးထဲစဝင်လာတယ်။
"ခင်!ဟိုရောက်ရင်အရမ်းမငိုပါနဲ့ကွာကို့လဲသားအတွက်ရင်နာရပါတယ်"
"အင်းပါကိုရယ်!ခင်!စိတ်ကိုအတတ်နိုင်ဆုံးထိန်းပါ့မယ်"
ကားလေးအားပါကင်မှာထိုးအပြီးခန်းမဆောင်တစ်ခုဖြတ်အပြီးသူတို့အလာကြိုနေသောဒေါက်တာဦးထွန်းဝေ
"ဟော!လာအစ်ကိုတို့ထိုင်အုံးမလား!သားအခန်းတန်းသွားမလား"
"တန်းသွားပါ့မယ်ဒေါက်တာကျွန်မသားလေးအခြေအနေကောင်းတယ်မလား"
"တဖြည်းဖြည်းကောင်းအောင်ကြိုးစားရမှာပေါ့"
အခန်းတစ်ခန်းပြီးတစ်ခန်းဖြတ်လျောက်လာလိုက်တယ်။သံတိုင်တွေနဲ့အခန်းတံခါးအားဒေါက်တာကတာဝန်ကျနပ်စ်မလေးအားဖွင့်ခိုင်းလိုက်တယ်။
"ငယ်!သားငယ်လေး!...ဟီး....."
အခန်းထောင့်စွန်းကုတင်ပေါ်ငုပ်တုတ်လေးထောင့်ကပ်နေတဲ့သားငယ်ပိန်သွားလိုက်တာ။မျက်လုံးတွေလဲညိုမဲနေပြီးပါးစပ်ကလဲရွတ်နေတယ်။
"မနေ့ညကတော့ဒေါက်တာမီးခဏပျက်သွားတာသူအရမ်းသောင်းကျန်းတော့တာ။မီးပြန်လာတဲ့အထိမညိမ်တော့ဘူး"
နပ်စ်မလေးဒေါက်တာအားပြောပြနေတော့ဒေါ်ခင့်ရတနာဟိန်း
"ဒေါက်တာကျွန်မအခန်းထဲဝင်တွေ့ပါရစေငယ့်ကိုရတယ်မလား"
"ရပါတယ်သူကအဲ့လိုတော့ရန်မလုပ်ပါဘူး"
အခန်းတံခါးဖွင့်တော့ဒေါ်ခင်ရတနာဟိန်းကုတင်နားအပြေးလေးသွားပြီး
"သား!ငယ်!သားငယ်လေးရယ်.....
သူမစကားရှေ့မဆက်နိုင်သားအားကြည့်ပြီးမျက်ရည်တွေစီးကျလာတယ်။
"ကိုကြီး!ငယ်ကြောက်တယ်မိုးတွေရွာနေတယ်ငယ်ကြောက်လို့ပါကိုကြီး!"
ဦးဟိန်းကျော်လက်အားလာဆွဲပြီးပြောနေတဲ့သားငယ်အားရင်ခွင်ထဲပွေဖက်ထားပြီး
"သားငယ်ရယ်!ဖေဖေတို့ဘယ်လိုဖြေရမလဲ"
ဦးဟိန်းကျော်ပါမျက်ရည်တွေစီးကျလာတယ်။
"အား!...မိုးတွေသည်းလာပြီ!ငယ်ကြောက်တယ်!
ကိုကြီး!ငယ့်ကိုလာခေါ်ပါ!ဟီး....ဟင့်!မိုးတွေသည်းနေပြီငယ်နောက်ဆိုမသွားတော့ပါဘူး"
ဒေါက်တာနဲ့နပ်စ်မလေးလဲမိသားစုသုံးယောက်အားကြည့်ပြီးစိတ်မကောင်းပေ။
ထုံးဘိုနားကစိတ္တဇဆေးရုံမှာငယ်လေးအားသီးသန့်အခန်းထဲမှာထားရတယ်။ငယ်စိတ်တွေဖောက်ပြီးသူ့မျက်စိထဲမြင်သမျှသူ့ကိုကြီးဘဲထင်ပြီးအချိန်တိုင်းမိုးရွာနေတယ်ထင်ပြီးကြောက်စိတ်အားခုထိဖျောက်မရတော့။အိမ်မှာထိန်းမရလို့နောက်ဆုံးဒီမှာပို့ထားရတာဦးဟိန်းကျော်စိတ်ထဲဘယ်လိုမှမကောင်း။
"ဒေါက်တာ!ကျွန်တော့်သားအခြေအနေကဘယ်လိုလုပ်မှကောင်းလာနိုင်မလဲဗျာ"
"ဟုတ်ကဲ!သူကငယ်ငယ်ကကြောက်တာထက်သူ့မျက်စိရှေ့မှာသူ့အစ်ကိုတစ်ယောက်လုံးမိုးသည်းထဲဖြစ်သွားတော့စိတ်ကပုံမှန်အခြေအနေပြန်ရောက်ဖို့ခဲရင်းလိမ့်မယ်"
"ခင့်သားငယ်လေးကရှင်လျက်နဲ့သေသလိုသားကြီးကလဲအဖြစ်ဆိုးနဲ့သေရတော့ခင့်တို့ဘယ်ဘဝကဝဋ်ကြွေးတွေပါလာပါလိမ့်"
"အချိန်တော့တော်တော်ယူရလိမ့်မယ်ဗျတခုကောင်းတာကသူ့ကိုထမင်းချော့ကျွေးရလွယ်တယ်စားပြီးလို့အလေးအပေါ့သွားချင်တယ်ဆိုဒီကယောက်ျားလေးတစ်ယောက်အနားနေပေးရင်သူ့ဟာသူသွားတယ်"
"ဟုတ်ကဲ့ပါဒေါက်တာလိုအပ်သမျှလဲကျွန်တော်ပြောပါဗျာ"
"ကောင်းပါပြီဗျာ!အချိန်ယူရမှာပေါ့တဖြည်းဖြည်းသူ့ကြောက်စိတ်တွေပျောက်မှဝေဒနာတဝက်သက်သာလိမ့်မယ်"
"ဒါဆို ခင်တို့သားငယ်လေးကိုအိမ်ပြန်ခေါ်ဖို့မဖြစ်နိုင်သေးဘူးပေါ့ကို"
"ကိုလဲသားကိုဘယ်ထားခဲ့ချင်ပါ့မလဲခုမြင်နေရတဲ့အခြေအနေခင်သိနေပြီလေအိမ်မှာထက်ဒီမှာကအကောင်းဆုံးဖြစ်လိမ့်မယ်။အိမ်ခေါ်မှပျောက်သွားရင်ကိုတို့ဒီထက်ရင်ကျိုးရလိမ့်မယ်"
ဒေါ်ခင်ရတနာဟိန်းသားငယ်အားကြည့်ပြီး
"မေမေခဏခဏလာကြည့်ပါ့မယ်သားငယ်ရယ်"
ငယ်လေးကတော့သံတိုင်နောက်ကအခန်းငယ်လေးထဲကကုတင်ထက်မှာကွေးပြီးလောကကြီးကိုကြောက်ရွံ့နေတာဘယ်ချိန်မှပျောက်ကင်းမယ်ဆိုတာဘယ်သူမှအတတ်မပြောနိုင်ပါဘူးလေ။
"သွားကြရအောင်ခင်ရယ်ကိုတို့တွေနောက်လဲမကြာခဏလာရအုံးမှာလေ"
ဦးဟိန်းကျော်နဲ့ဒေါ်ခင်ရတနာဟိန်းတို့နှစ်ယောက်
စိတ္တဇ ဆေးရုံ ကလေထွက်လာပြီးကားမောင်းထွက်ခဲ့တာဘာစကားတခွန်းမှမပြောမိကြပေ။
သူ့တို့သားငယ်လေးအတိတ်ဘဝကံကဘယ်လိုဆက်ဖြစ်မလဲဆိုတာဘယ်သူအတတ်သိနိုင်မလဲလေ။
ပြီးပါပြီ။
---------------------------------------------
မှတ်ချက်။ ။ ထန်ပြီး ထုပါ.. အတုမယူပါနှင့်😁
<Zawgyi>
မိုးသည္းည
အပိုင္း - ၄ ဇာတ္သိမ္း
#Credit ; K.C.T
==============
အသာေလးတံခါးဖြင့္ၿပီးၾကည့္လိုက္ေတာ့ကုတင္ေပၚမွာအိပ္ေနတဲ့ကိုႀကီးမႏိုးေသးေပ။ပုဆိုးကေျပေနၿပီးကိုႀကီးလီးႀကီးတဝက္ေပၚေနတယ္။ခ်က္ကေနအေမႊးေတြကလွခ်က္လီးတဝိုက္ကအေမႊးေတြကေကာက္မေနဘဲေျဖာင့္ဆင္းေနေတာ့ၾကည့္ေကာင္းေနတယ္။ကိုႀကီးနဲ႔sexျဖစ္ၿပီးေပမယ့္ေသခ်ာအဲ့လိုမၾကည့္ဘူးေတာ့ငယ္ေလးရင္ေတြခုန္လာၿပီးကိုႀကီးေဘးကုတင္ေပၚအသာတတ္ၿပီးကိုႀကီးအားမႏိုးေသးဘဲေျပေနတဲ့ပုဆိုးအားအသာေလးေအာက္ထိဆြဲလိုက္တယ္။ၾကည့္စမ္းေဂြးဥႏွစ္လုံးကလဲရဲၿပီးတြဲက်ေနတယ္။လီးကလဲေပ်ာ့က်ေနတာေတာင္နည္းတဲ့အရွည္မဟုတ္အေက်ာစိမ္းေတြျမင္ေနရတယ္ဥေတြေဘးက်ေနတဲ့လီးထိပ္ကဒစ္ဖုံးေနေတာ့ရဲေနတဲ့ထိပ္အကြဲေလးသာျမင္ေနရတယ္။
"ဟိတ္!မိၿပီ "
"အမေလး!ဟာကြာလန္႔တာကိုႀကီးကလဲႏိုးေနတာၿငိမ္ေနတယ္"
"ငယ္ေလး!ကေရာဘာၾကည့္ေနလဲအဲ့ဒါဆို"
"ေတာ္ၿပီ!ကိုႀကီး နဲ႔မေခၚဘူး"
မိုးေခါင္ငယ္ေလးအားသိုင္းဖတ္လိုက္ၿပီး
"မလုပ္ပါနဲ႔ငယ္ရယ္ကိုႀကီး႐ွဴ းလိမ့္မယ္"
"မေခၚဘူးဗ်ာႏိုးေနရက္နဲ႔"
"သိဘူးေလးငယ္ဘာလာလုပ္လဲမွိန္းေနတာပါ"
"သားတို႔ေရထမင္းစားမယ္ဆင္းခဲ့ေတာ့"
"ဟုတ္မားမား"
"လာထငယ္အန္တီနဲ႔ဦးေစာင့္ေနတာအားနာစရာ"
"မစားေတာ့ဘူးကိုႀကီးဘဲသြားေတာ့"
"ဟာကြာ!ငယ္မပါဘဲေအာက္ဆင္းသြားရင္ကိုႀကီးဘယ္လိုစားဝင္မလဲေနာ္ခ်စ္လာပါ"
"ဟဲဟဲ! ဒါဆိုထမင္းခန္းထိေက်ာပိုးေခၚ"
"ေအးပါငယ္ရာပိုးပါ႔မယ္ထ တတ္ေတာ့"
မိုးေခါင္ကုတင္ေပၚကဆင္းၿပီးပုဆိုးေသခ်ာဝတ္ၿပီးကုတင္ေပၚထိုင္လိုက္တယ္။
"တတ္ငယ္!ေသခ်ာဖတ္ထားေနာ္"
"ဟုတ္ကိုႀကီး"
မိုးေခါင္ငယ္ေလးအားေက်ာပိုးၿပီးေအာက္ထပ္ထမင္းစားခန္းဆင္းလာလိုက္တယ္။
ထမင္းစားခန္းကေနလွမ္းျမင္လိုက္တဲ့ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ဦးဟိန္းေက်ာ္နဲ႔ေဒၚခင္ရတနာဟိန္းပိတီအၿပဳံးနဲ႔ဦးဟိန္းေက်ာ္က
"ခင္!ကိုတို႔ေမာင္မိုးေခါင္ကိုသားႀကီးအျဖစ္အေမြစားအေမြခံေမြးစားရေအာင္သေဘာတူလား"
"ကိုရယ္!ခင္လဲကို႔ကိုမေျပာရဲလိုသားမိုးေခါင္ကိုသားအျဖစ္ေမြးစားခ်င္တာမေန႔ကတည္းကျဖစ္ေနတာသူ့ဆႏၵကဘယ္လိုရွိလဲမသ္ိေသးဘူး"
"ကို!စေျပာမယ္ေလခင္ေနာက္ကေနဆက္ေျပာေပါ႔"
မိုးေခါင္ငယ္ေလးအားေက်ာပိုးၿပီးထမင္းစားခန္းေရာက္မွအသာခ်လိုက္တယ္။ဦးဟိန္းေက်ာ္က
"သားငယ္!ကိုယ့္အကိုေပၚကိုအဲ့ေလာက္မဆိုးနဲ႔ေလကြာေဖေဖမႀကိဳက္ဘူး"
"ငယ္ေလး!ေၾကာင့္မဟုတ္ပါဘူးဦး က်န္ာကိုယ္တိုင္
ခ်ီခ်င္လို႔ေက်ာပိုးလာတာပါ"
"သားငယ္ဟုတ္လား""ဟုတ္ဘူးပါးပါးငယ့္အႏိုင္က်င့္လာတာ"
"ကဲ!ဒါဆိုရင္ေတာ့မျဖစ္ေတာ့ဘူးခင္!ကိုအျမန္ဆုံးျဖတ္မွျဖစ္ေတာ့မယ္"
"ဗ်ာ!""ဟင္!ပါးပါး"
မိုးေခါင္မ်က္ႏွာပ်က္သြားသလိုငယ္ေလးမ်က္ဝန္းတြင္လဲစိုးရိမ္စိတ္ေၾကာင့္ပ်က္သြားတယ္။
"ေမာင္မိုးေခါင္!ဦးလဲမျဖစ္ေတာ့လို႔ဆုံးျဖတ္ရတာပါမင္းအန္တီနဲ႔ေဆြးေႏြးၿပီးမွေျပာရတာပါကြာ"
"ဟုတ္ကဲ့!ကြၽန္ေတာ္ ကြၽန္ေတာ္"
မိုးေခါင္စကားမဆက္ႏိုင္ခင္
"ဟိုး!ဟိုးေမာင္မိုးေခါင္ ဦးနဲ႔အန္တီကေမာင္မိုးေခါင္ကိုအေမြစားအေမြခံသားႀကီးအျဖစ္ေမြးစားဖို႔ဆုံးျဖတ္ထားတာပါ"
"ဟာ!""ေဟးးးတကယ္လားပါးပါး"
ေဒၚခင္ရနာဟိန္းက
"သားသေဘာကဘယ္လိုလဲသိခ်င္တယ္"
မိုးေခါင္ဝမ္းသားလြန္းလို႔မ်က္ရည္ေတြက်လာၿပီးထမင္းစားကုလားထိုင္ေပၚကေနေအာက္ဆင္းၿပီးလက္အုပ္ခ်ီလ်က္
"ဦးနဲ႔အန္တီဆီကဒီစကားၾကားေတာ့ဝမ္းသာပါတယ္။ဒါေပမယ့္က်ေနာ္ကဦးတို႔ကိုအလုပ္မရွိတေကာင္ႂကြက္လို႔လိမ္ထားမိေတာ့"
ဦးဟိန္းေက်ာ္ထိုင္ရာကေနမိုးေခါင္နားလာၿပီ
"ထပါသားႀကီးရာ'ေဖေဖကခန္႔ကတည္းကေနာက္ရက္ကစၿပီးသားကေၾကာင္းစုံစမ္းၿပီးပါၿပီသားလိမ္ထားတာသိၿပီးသားပါ"
"ဟုတ္ပါတယ္သားႀကီးရယ္ေမေမကသိေတာ့အစကသားငယ္ေလးအတြက္စိုးရိမ္ရေပမယ့္သားဆိုင္ဖြင့္ထားတာအဲ့ဆိုင္သြားစားၿပီးစုံစမ္းေတာ့သားကဆိုင္ရွင္ေပမယ့္သေဘာထားႀကီးတယ္။ဝန္ထမ္းေတြေပၚၾကင္နာတတ္တယ္ဆိုတာသိၿပီးငယ္ေလးအတြက္အစ္ကိုတစ္ေယာက္လိုအားကိုးရမယ္ဆိုတာေမေမသိလိုက္တယ္"
"မငိုပါနဲ႔သားႀကီးရယ္ေဖေဖတို႔ဆႏၵကိုသေဘာတူတယ္မလား"
ဦးဟိန္းေက်ာ္မိုးေခါင္ပခုံးအားဖတ္ၿပီးေမးေတာ့
"လုံးဝသေဘာမတူဘူး"
"ေဟ⅔!""သားငယ္!"
ဟိန္းဆီကအသံၾကားေတာ့အကုန္လုံးလန္႔သြားတယ္။ၿပီးေတာ့ငယ့္ဆီအကုန္အၾကည့္ေရာက္ေတာ့
"ငယ္သေဘာမတူဘူးမလိုခ်င္ဘူး"
"သားငယ္!ေဖေဖကသားအတြက္ကိုႀကီးတစ္ေယာက္ေမြးစားတာပါသားက"
"ဟုတ္တယ္ေလ!ခုကိုပါးပါးနဲ႔မားမားကငယ့္ထက္ကိုႀကီးကိုပိုခ်စ္ေနေတာ့သေဘာမတူဘူး"
အဲ့စကားၾကားေတာ့မွသုံးေယာက္လုံးရယ္ႏိုင္ေတာ့တယ္။
"ဟားဟား ""ဟားဟား ""ဟားဟား "
"ငယ္!ရတယ္ေလကိုႀကီးကိုအစ္ကိုမေတာ္ခ်င္လဲ
ခုဘဲဆိုင္ျပန္ေတာ့မယ္"
"ဟာ!ျပန္ေလလိုက္မွာအဲ့ဆိုင္ထိအရင္းျပဳတ္ေအာင္လိုက္လုပ္မွာ"
"ရတယ္ေလအရင္းျပဳတ္လဲဦး!အဲ!"
"သားႀကီးေဖေဖနဲ႔ေမေမဘဲေခၚေတာ့ေလကြာ"
မိုးေခါင္အဲ့လိုအေဖအေမမေခၚႏိုင္တာႏွစ္ေပါင္းၾကာေနေတာ့မ်က္ရည္ဝဲလာၿပီး
"ဟုတ္ကဲ့!ေဖေဖ "
"ကဲကဲ!သားတို႔ထမင္းၿပီးေအာင္ဆက္စားၾကရေအာင္"
"သားကဗိုက္ျပည့္သြားၿပီ"
"ေဟ!,ငါ႔သားႀကီးကဘာမွမစားရေသးဘဲ"
"ေဖေဖနဲ႔ေမေမ့ဆီကစကားၾကားကတည္းကဗိုက္ျပည့္သြားတယ္"
"ေအးပါသားႀကီးရယ္ေမေမတို႔လဲဆက္မစားႏိုင္ေတာ့ပါဘူးကဲ!ထေတာ့သားအဖေတြဧည့္ခန္းထဲေမေမအသီးရွိတာခြဲယူၿပီးလာခဲ့မယ္"
"လာသြားစို႔သားတို႔"
ဦးဟိန္းေက်ာ္သားႏွစ္ေယာက္အားသူကခလယ္ကေနသားႀကီးအားခါးဖတ္ၿပီးသားငယ္အားပခုံးဖတ္ၿပီးထြက္သြားတာအားၾကည့္ၿပီးေက်နပ္ေနမိတာကေဒၚခင္ရတနာဟိန္းတစ္ေယာက္
ဧည့္ခန္းထဲမွာေတာ့tvၾကည့္ရင္းသားအဖေတြစကားေျပာေနၾကတယ္။
"သားႀကီး!မနက္က်ရင္ေဖေဖနဲ႔ကုမၸဏီလိုက္ခဲ့ရမယ္ေနာ္"
"ငယ့္!ကိုသင္တန္းပို႔ရအုံးမယ္ေလေဖေဖ"
"ပါးပါးကလဲအားကိုးလဲရေရာငယ့္ကိုေမ့ၿပီ"
"ေဖ့ေဖ့သားေတြကိုစိတ္ခ်မေမ့ဘူးသုံးေယာက္အတူတူသြားမယ္သားငယ္ကိုပို႔ၿပီးမွကိုႀကီးကိုေခၚသြားမွာေလဟိုေရာက္မွသတင္းစာတိုက္မွာေၾကာ္ျငာဖို႔ခိုင္းရအုံးမယ္တစ္ေယာက္ေယာက္ကို"
"ဘာေၾကာ္ျငာထည့္အုံးမလို႔လဲငယ့္အတြက္Driverအသစ္ေတာ့မလိုခ်င္ဘူးေနာ္ပါးပါးကိုႀကီးလိုက္ပို႔မွသြားမွာ"
"မဟုတ္ပါဘူးသားငယ္ရာသားႀကီးကိုအေမြစားအေမြခံအျဖစ္ေမြးစားေၾကာင္းထည့္ရမယ္ေလကြာ"
"ဟာ!ေဖေဖမထည့္ပါနဲ႔ေတာ့သားအသက္ကလဲႀကီးေနပါၿပီေဖေဖ့တို႔ေစတနာေမတၱာေတြကိုနားလည္ပါတယ္"
"သားႀကီးရွက္တယ္ဆိုလဲမထည့္ေတာ့ဘူးေရွ႕ေနနဲ႔ေတာ့တိုင္ပင္ၿပီးသားကိုေမြးစားတာလုပ္ထားရမယ္ေလ"
"ေရာ့!စားၾကအုံးသားတို႔ရွိတာပန္းသီးနဲ႔သေဘာသႌးဘဲရွိတာသားႀကီးစား"
"ဟုတ္ကဲ့!ေမေမ"
မိသားစုေလးေယာက္စကားတေျပာေျပာနဲ႔ညနက္မွအိပ္ယာဝင္ျဖစ္ၾကတယ္။
:-) :-) :-) :-) :-) :-) :-) :-) :-) :-) :-) :-) :-) :-)
မိုးေခါင္ေဖ့ေဖ့ကုမၸဏီမွာကူလုပ္ရင္းတဖက္ကလဲသူ့ဆိုင္အားေဖေဖနဲ႔ေမေမမိသားစုေလးေယာက္တခါတရံသြားစားရင္းကိုမ်ိဳးအားလိုအပ္တာေတြမွာၾကားလုပ္ကိုင္ေနတာခုဆိုတစ္ႏွစ္ျပည့္ေတာ့မယ္
ငယ္နဲ႔သူဟာအမ်ားအျမင္နဲ႔ေဖေဖေမေမတို႔အျမင္မွာသိပ္ခ်စ္ၾကတဲ့ညီကိုေတြလိုသိထားၾကေပမယ့္သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ထဲဆိုမိုးေခါင္ရင္ခြင္ထဲမွာငယ္ေလးအခ်ိန္ျပည့္ရွိေနတတ္ၿပီ။
ဒီေန႔လဲညစာစားၿပီးမိသားစုေလးေယာက္ဧည့္ခန္းမွာtvၾကည့္ရင္းေဖေဖက
"သားႀကီး!မနက္ျဖန္မိထၳီလာကိုကုမၸဏီကိစၥနဲ႔သြားရမယ္ေဖေဖကဒီဘက္မွာအေရးႀကီးအစည္းအေဝးတတ္စရာရွိလို႔"
"ဟုတ္ကဲ့!ေဖေဖ"
"ငယ္!ကိုႀကီးနဲ႔လိုက္သြားမယ္ပါးပါး"
"လိုက္သြားတာကဟုတ္တယ္သားငယ္ကိုႀကီးေပၚသိပ္မဆိုးနဲ႔အလုပ္ကိစၥနဲ႔သြားရမွာအေပ်ာ္မဟုတ္ဘူးေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါးပါး!ငယ္ကျဖင့္သူ့သားႀကီးတစ္ေယာက္ထဲကားေမာင္းရင္ပ်င္းေနမွာဆိုးလို႔လိုက္ေပးရေသးတယ္"
"ဟုတ္ပါၿပီသားငယ္ရာ!သားႀကီးေရာမွာအုံးမယ္အျပန္ေနာက္က်ေနရင္မျပန္ခဲ့နဲ႔ဟိုကဟိုတယ္မွာဘဲတညအိပ္လိုက္မနက္က်မွျပန္ခဲ့"
"ဟုတ္ကဲ့ေဖေဖ"
"ဒါဆိုဝင္အိပ္က်ေတာ့မနက္ခရီးထြက္ရမွာဆိုေတာ့"
"ဟုတ္ပါးပါး""ဟုတ္ေဖေဖ!goodnight "
"ေအးသားတို႔ goodnight "
ငယ္ေလးေရွ႕ကေနေျခေစာင့္ၿပီးအေပၚထပ္အိပ္ခန္းတတ္သြားေတာ့မိုးေခါင္ေနာက္ကေနလိုက္ခဲ့လိုက္တယ္။အိပ္ခန္းထဲေရာက္ေတာ့ငယ္ေလးတစ္ဖက္ေစာင္းၿပီးအိပ္ေနတယ္။စိတ္ေကာက္ေနတယ္ဆိုတာမိုးေခါင္ သိလိုက္တယ္။မိုးေခါင္အိပ္ခန္းတံခါးအားေလာ့ခ်လိုက္တယ္။ငယ္ေလးမိုးရြာတာမေၾကာက္ကတည္းကသူ့တို႔ႏွစ္ေယာက္တစ္ခန္းထဲအတူအိပ္ၿပီးအခန္းတခါးေလာ့ခ်တာအက်င့္ျဖစ္ေနၿပီ။
"ငယ္!အိပ္ၿပီလားခ်စ္"
ငယ္ေလးျပန္မေျဖသလိုၿငိမ္ေနတယ္။
"ငယ္!ခ်စ္!ဘာကိုစိတ္ေကာက္ျပန္ၿပီလဲကြ"
ငယ္ေလးသူ့ဘက္လွည့္လာၿပီးသူ့ရင္ဘတ္အားလက္သီးဆုပ္နဲ႔ထုေတာ့တယ္။
"အုံး!အုံး!အုံး!"
"အမေလး!ရက္စက္လွခ်ည္လား"
"ပါးပါးေျပာကတည္းကေျပာပါလားငယ္ေလးကိုသားေခၚသြားမယ္လို႔ခုေတာ့ကိုႀကီးေၾကာင့္ဆူခံရတယ္"
"ခ်စ္ကအရင္ဦးေအာင္ေျပာတာကိုးကိုႀကီးကေဖေဖေျပာကတည္းကငယ့္ကိုေခၚသြားမွာေလ"
မိုးေခါင္ေျပာရင္းငယ့္အားခြဖတ္လိုက္တယ္။ငယ္ေလးခဏေတာ့ၿငိမ္ေနေသးတယ္
"အား!ဖယ္ကြာနာလာၿပီကိုႀကီးေပါင္ႀကီးက"
မိုးေခါင္ငယ္ေလးေပၚခြထားတဲ့ေျခေထာက္အားျပန္ခ်လိုက္ၿပီးငယ့္ႏို႔သီးေလးအားအသာပြတ္လိုက္တယ္။ဘယ္ညာႏို႔ႏွစ္ဖက္လုံးပြတ္ေနတာႏို႔သီးေခါင္းေလးတင္းေထာင္လာတာမိုးေခါင္သိလိုက္ၿပီ။ငယ့္အိကႌ်ေလးအားအသာဆြဲခြၽတ္လိုက္တယ္။ၿပီးေတာ့မိုးေခါင္ငယ့္ႏို႔သီးေလးေတြအားလွ်ာေလးနဲ႔ကလိေပးၿပီးဆြဲစုပ္လိုက္တယ္။ငယ္ေလးလဲသူ့ကိုယ္ေပၚကအိကႌ်အားဆြဲခြၽတ္လိုက္တယ္။မိုးေခါင္ငယ့္ႏို႔ေတြစို႔အားရေတာ့လည္ပင္းတေလ်ာက္နမ္းၿပီးငယ့္ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးအားအသာဆြဲစုပ္လိုက္တယ္။ငယ့္ႏႈတ္ခမ္းေလးအလိုက္သင့္ဖြင့္ဟလာေတာ့သူ့လွ်ာနဲ႔ငယ့္အာေခါင္တြင္းထိုးေမြလိုက္တယ္။ငယ့္လက္တစ္ဖက္ကသူ့ပုဆိုးေပၚကေနသူ့ညီ့ဖြားအားအသာဖိပြတ္ေနေတာ့လီးႀကီးကမာန္ထေနၿပီးမိုးေခါင္ပုဆိုးအားအကုန္ခြၽတ္ပစ္လိုက္ၿပီးငယ့္ညဝတ္ေဘာင္ဘီေလးအားအသာမၿပီးခြၽတ္ခ်လိုက္တယ္။
မိုးေခါင့္ငယ္ႏႈတ္ခမ္းအားနမ္းေနရာမွေအာက္တျဖည္းျဖည္းဆင္းလာၿပီးငယ့္ဗိုက္သားေတြတျဖည္းျဖည္းေခက္ေလးအားလွ်ာေလးနဲ႔ထိုးကလိၿပီးငယ့္ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္အားအသာကိုင္ၿပီးငယ့္ခေရေလးနားေရာက္လာတယ္။မိုးေခါင္အားမရေတာ့
ေဘးပက္လက္ျပန္အိပ္လိုက္ၿပီး
"ငယ့္ကိုႀကီးေပၚေျပာင္းျပန္69ပုံခြလိုက္"
"ဟုတ္!ကိုႀကီး"
ငယ္ေလးကိုးႀကီးပက္လက္အိပ္ေနတဲ့အေပၚေျပာင္းျပန္ခြလိုက္တယ္။ၿပီးေတာ့ကိုႀကီးဗိုက္ေပၚေတာင္ၿပီးကပ္ေနတဲ့ေသြးေက်ာေတြဖုထစ္ေနတဲ့လီးႀကီးရဲ႕ထိပ္ရည္ျပားကိုဒစ္ေပၚေအာင္ဆြဲလိုက္တယ္။ၿပီးေတာ့ထိပ္ေလးအားအသာေလးလွ်ာနဲ႔လ်က္ၿပီးပါးစပ္ထဲငုံစုပ္လိုက္တယ္။မိုးေခါင္သူမ်က္ႏွာနားကငယ့္ခေရညိဳညိဳေလးအားလ်ာနဲ႔ထိုးကလိလိုက္တယ္။ခဏၾကာေတာ့ငယ္မေနႏိုင္ေတာ့ဘူးေလ။
"ကိုႀကီး! ငယ္မရေတာ့ဘူးဖင္ထဲကိုႀကီးလီးႀကီးထည့္ေပးေတာ့"
"ငယ္!ဆင္းၿပီးေလးဘက္ေထာက္ထားေပး"
ငယ္ေလးကိုႀကီးေပၚခြေနရာကေနေဘးလိမ့္ၿပီးေလးဘက္ေထာက္ၿပီးဖင္ေလးေထာင္ေပးထားလိုက္တယ္"
မိုးေခါင္နဲ႔ငယ္ဟာတစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေနလာတာၾကာေပမယ့္sexျဖစ္တိုင္းငယ့္ဖင္ေလးကစည္းက်ပ္ေနတာခုလိုေလးဘက္ေထာက္လုပ္ရတာသူလဲကိုက္သလိုငယ္ေလးလဲပိုႀကိဳက္တယ္ေလ။
"ငယ္!ကိုႀကီး လိုးၿပီေနာ္!တခါထဲအၿပီးလိုးမယ္မနက္ခရီးသြားရမွာမို႔ ငယ္လဲတခါထဲၿပီးေအာင္တခါထဲထုေလ"
"ဟုတ္ကိုႀကီး "
"ဒါဆိုကိုႀကီးလိုးၿပီ"
"ျဗစ္...ျဗစ္...အိုးး...အီး...ကိုႀကီးနာတယ္"
"ခဏေလးငယ္!ဒါေၾကာင့္ငယ္ေလးကိုလိုးရတာကိုႀကီးေက်နပ္တာတာခုခ်ိန္ထိကိုႀကီးလီးဒစ္တဝတ္ရွိေသးတိုင္းငယ္ဖင္ေလးကက်ပ္စည္းေနေတာ့ကိုႀကီးဆြဲေနရတာေပါ႔"
"အင္းးျဖည္းျဖည္းေနာ္ကိုႀကီး"
"ျဗစ္...ျဗစ္...အိုးး...အီး...ျဗစ္"
"အားးး!ကြၽတ္!ကြၽတ္!နာလိုက္တာကိုႀကီးငယ္မရဘူးထင္တယ္ျပန္ထုတ္ေပးပါေတာ့"
မိုးေခါင္သူ့လီးႀကီးတာသူသိတယ္ငယ္နဲ႔သူကsexကိစၥကိုတစ္လမွသုံးႀကိမ္ေလာက္ဘဲဖစ္ေတာ့သူလိုးတဲ့အခ်ိန္တိုင္းငယ္မခံႏိုင္ဘူးျဖစ္ေနတာေလ။
"ရၿပီခ်စ္!ဒါေနာက္ဆုံးနာတာ
ထပ္မနာေတာ့ဘူးကိုႀကီးလိီးဒစ္ထိပ္အကုန္ဝင္သြားၿပီျပန္ထုတ္ၿပီးျပန္သြင္းရင္ထပ္နာလိမ့္မယ္"
မိုးေခါင္ေျပာလဲေျပာငယ္ေလးစိတ္ေျပာင္းေအာင္ငယ့္ႏို႔သီးထိပ္ရဲရဲေလးေတြအားအသာကုံးစို႔ၿပီးက်န္ႏို႔တစ္ဖက္အားေျခေပးေနတယ္။ၿပီးေတာ့ငယ့္လည္တိုင္ေလးေတြအားလွ်ာေလးနဲ႔ကလိၿပီးစုပ္လိုက္လုပ္ေတာ့ငယ့္ဆီကအသံထြက္လာေတာ့တယ္။
"အင္းးဟင္းးးကိုႀကီးထိန္းမထားနဲ႔ေတာ့ျမန္ျမန္ၿပီးေအာင္လုပ္ေတာ့ေလမနက္ခရီးသြားရအုံးမယ္"
"ေအးခ်စ္!ဒါဆိုကိုျဖည္းျဖည္းမွန္မွန္လိုးေတာ့မယ္ဖင္ေလးေကာ့ေပးထား"
"ျဗစ္...ျဗစ္...အိုးး...အီး...ျဗစ္"
"အားးးကြၽတ္!ကြၽတ္!"
"အားးးရွီးးးးးျဗစ္!ျဗစ္!!!"
"ေဖာင္း ေဖာင္း ေဖာင္း"
ေျဖာင္းး ေျဖာင္းးးေျဖာင္းး" "ျဗစ္...ျဗစ္...အိုးး...အီး...ျဗစ္"
"ျဗစ္...ျဗစ္...အီး...အီး...အား...ႁပြတ္...ျဗစ္..."
"ေကာင္းလိုက္တာခ်စ္ရာစည္းက်ပ္ၿပီးကို႔လီးကိုဆြဲဆြဲညစ္ထားတာအရမ္းလိုးလို႔ေကာင္းတာဘဲ"
မင္းေခါင္လဥႏွစ္လုံးကသူ့ဥႏွစ္လုံးလာလာ႐ိုက္တာေတာ္ေတာ္နာလဲေကာင္းလားၿပီးဖင္ေလးအားညစ္ၿပီးေပးမိတယ္။
"အား!ေကာင္းလိုက္တာငယ္ရာအကိုၿပီးေတာ့မယ္အဲ့လိုေလးဆြဲၿပီးညစ္ေပးထား"
"ေဖာင္း ေဖာင္း ေဖာင္း"
"အင္း အင္း အင္း"
"ေဖာင္း ေဖာင္း ေဖာင္း"
"အင္း အင္း အင္း"
"အားၿပီးေတာ့မယ့္ညီအားး!"
"အားး!""ဗ်စ္!ဗ်စ္!ဗ်စ္!"
ငယ့္ေလးသူ့ဖင္ထဲကိုႀကီးလီးရည္ေတြပူေႏြးေႏြးေလးတဗ်စ္ဗ်စ္ဝင္လာတာအားဖင္ေလးညစ္ၿပီးအကုန္ညစ္ယူမိေနတယ္။ကိုႀကီးသူ့ေဘးလီးထည့္ရက္လဲအိပ္လိုက္ၿပီးသူ့ေနာက္ကေနဂုတ္ေလးေတြအားဆြဲစုပ္ေနတယ္။ခဏေနေတာ့
"ကိုႀကီး!ထုတ္ေတာ့ကြာငယ္ဖင္က်ယ္ကုန္လိမ့္မယ္အၾကာႀကီးစိမ္ထားရင္"
"ကိုႀကီး ကတညလုံးထည့္ၿပီးအိပ္ခ်င္တာငယ္ေလးသနားလို႔ျပန္ခြၽတ္ေပးမယ္"
"ပလြတ္!"
ငယ့္ဖင္ထဲကကိုႀကီးလီးႀကီးထြက္သြားေတာ့ငယ္ေလးကိုႀကီးဘက္မ်က္ႏွာမူၿပီးကိုႀကီးလက္ေမာင္းေပၚအိပ္ၿပီးကိုႀကီလည္ပင္းအားဆြဲစုပ္လိုက္တယ္။
"ဒီတိုင္းေလးအိပ္ေတာ့ငယ္!ကိုႀကီးလဲအိပ္ၿပီ"
++++++++++++++++++++++++++
ေဒၚခင္ရတနာဟိန္းအိမ္ေပါက္ကေနသားေတြနဲ႔သူ့တို႔အေဖကားတစ္စီးဆီမထြက္တုန္းမွာေနတယ္။
"သားငယ္!မိထၳီလာနဲ႔ဒီနဲ႔သိပ္ေဝးတာမဟုတ္ဘူးဆိုၿပီးကိုႀကီးကိုအျမန္ေမာင္းခိုင္းမေနနဲ႔"
"ဟုတ္ကဲ့ပါမားမားရ"
ေဖေဖကလည္း
"သားႀကီး!ဟိုေယာက္လို႔အဆင္မေျပရင္ေဖ့ေဖ့ဆီဖုန္းဆက္"
"ဟုတ္ကဲ့!ေဖေဖသားတို႔သြားေတာ့မယ္ေနာ္ေမေမ"
"ေအးေအး"
အိမ္လမ္းကေန78လမ္းေပၚေရာက္ေတာ့ငယ္ေလးက
"ကိုႀကီး!အျမန္လမ္းကမသြားဘူးေနာ္"
"အင္းပါ!ငယ္ရ!လမ္းေဟာင္းကဘဲသြားပါ႔မယ္"
မႏၲေလး နဲ႔ မိတၳီလာဆိုတာသိပ္ခရီးေဝးႀကီးမဟုတ္အျမန္လမ္းကဆို၂နာရီေက်ာ္ေလာက္ေမာင္းရင္ရၿပီ။ငယ့္ေလးအလိုက်လမ္းေဟာင္းကသြားရင္အခ်ိန္နည္းနည္းပိုေပမယ့္အစည္းအေဝးက10:00မွစမွာဆိုေတာ့ကိစၥမရွိ။ျမစ္ငယ္ကေနေက်ာ္လာေတာ့
"ကိုႀကီး! ငယ္ေလးကဒါေၾကာင့္လမ္းေဟာင္းကသြားခ်င္ေတြ႕လားလမ္းတစ္ဘက္စီမွာအပင္ႀကီးေတြစိမ္းစိုေနတာဘဲ"
"ငယ္ေလးသေဘာက်ရင္ကိုႀကီးေက်နပ္ပါၿပီကြာ"
မိုးေခါင္ေဘးကသိပ္ခ်စ္ရတဲ့ခ်စ္သူလိုညီငယ္ေလးလိုခ်စ္ရတဲ့ငယ္ေလးမ်က္ႏွာေလးၿပဳံးေပ်ာ္ေနတာၾကည့္ၿပီးသူလဲစိတ္ၾကည္ႏူးမိတယ္။
တျဖည္းျဖည္း နဲ႔မိတၳီလာၿမိဳ႕ထဲေရာက္လာတယ္။မိတၳီလာကန္ကိုအေက်ာ္
"ကိုႀကီးအျပန္ေလေၾကာင္းသင္တန္းေက်ာင္းထဲလိုက္ပို႔အုံးေနာ္"
"အင္းပါငယ္ရ!ကိုႀကီး နဲ႔အစည္းအေဝးခန္းမထိလိုက္မလားတည္းမဲ့ဟိုတယ္မွာအရင္ေနခဲ့မလား"
"ဟိုတယ္မွာဘဲေနခဲ့မယ္ကိုႀကီးအစည္းအေဝးကၾကာရင္ငယ္ပ်င္းေနမွာ"
"ဒါဆိုဟိုတယ္မွာအရင္ဝင္တာေကာင္းတယ္ကိုႀကီးကေန႔လည္စာဟိုကေကြၽးမွာေလငယ္ေလးကဟိုတယ္မွာဘဲစားလိုက္ေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါဗ်ာ"
မိုးေခါင္'ထီလာဟိုတယ္'ထဲကားေလးဝင္လာလိုက္တယ္။ၿပီးႏွစ္ေယာက္ခန္းတစ္ခန္းယူၿပီးသူငယ္ေလးအားထားခဲ့ၿပီးအစည္းအေဝးရွိရာၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမဘက္ထြက္ခဲ့တယ္။ေန႔လည္ေရာက္ေတာ့ေနလည္စာလဲအစည္းအေဝးခန္းမမွာစားရင္းငယ္ေလးဆီဖုန္းဆက္လိုက္တယ္။
"ငယ္!ဘာစားၿပီးၿပီလဲ "
"ဟီးဟီး ဟိုတယ္ကဟင္းေတြမစားခ်င္လို႔ငယ္ခုလမ္းဘက္ထြက္ၿပီးအသုပ္ဆိုင္မွာထမင္းဆီဆမ္းနဲ႔အသုပ္စုံစားေနတယ္"
"ေအးပါကြာ ငယ့္ႀကိဳက္ရင္ၿပီးေရာၿပီးရင္ေလ်ာက္သြားမေနနဲ႔အုံးဟိုတယ္မွာဘဲနားေနေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့ကိုႀကီး "
"ေအးေအးကိုႀကီးလဲအစည္းအေဝးျပန္စေတာ့မယ္ဒါဘဲငယ္"
ကိုႀကီးဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့ငယ္ေလးအသုပ္နဲ႔ဆက္စားေနတုန္းကိုႀကီးအသက္အရြယ္ေလာက္လူႀကီးသုံးေယာက္ဝင္လာတယ္။
"မင္းကလဲဟိုတယ္မွာစားရေနတာကို"
"အမေလးဟဲ့! နိဟိုတယ္ကေစ်းသာႀကီးတာေလအစားက်ေတာ့ဒီဆိုင္ကအသုပ္ေလာက္စားေကာင္းလို႔လား"
"ဟုတ္ပါၿပီမိဇင္ရယ္အဲ့ဒါေၾကာင့္နိလင္မရေသးတာ"
"အမေလးဟဲ့ မွတ္ေတာင္ထားရအုံးမယ္ မိဇင္တို႔ကေမာင့္ကိုေမ့မရလို႔မယူတာရွင္းလား"
ငယ္ေလးသူတို႔အသံေတြၾကားမွလူႀကီးေတြျဖစ္ေနၿပီးဇြတ္က်ားႀကီးေတြမွန္းသိေတာ့တယ္။ဘယ္လိုမွမထင္ရက္စရာ။သူတို႔အခ်င္းခ်င္းေျပာေတာ့မွသိသာေတာ့တယ္။ညေနကိုႀကီးျပန္လာမွေျပာၿပီးခြီရအုံးမယ္။ငယ္ေလးေတြးၿပီးမ်က္ႏွာမွာၿပဳံးရိတ္ေပၚသြားတယ္ထင္တယ္။
"မိဇင္!နိအခန္းထဲမွာမဟုတ္ဘူးေနာ္ေဘးမွာခ်ာတိတ္ေလးရွိေသးတယ္နိစကားေၾကာင့္ငါတို႔အရွက္မကြဲခ်င္ဘူး"
မိဇင္ဆိုတဲ့လူႀကီးသူသယ္ရင္းစကားေၾကာင့္ငယ္ေလးဘက္မ်က္စိေဝ့ၾကည့္ၿပီး
"ခ်ာတိတ္ေလးကပန္ထြာေလးေတာ့ခ်စ္စရာေလး"
"အမေလး!မိဇင္နိပါးစပ္ကိုပိတ္ထားလိုက္ေတာ့ငါအရွက္မကြဲခ်င္ဘူး"
ငယ္ေလးစားၿပီးပိုက္ဆံရွင္းၿပီးဟိုတယ္ဘက္ျပန္ထြက္ခဲ့တယ္။ဟိုတယ္ေရာက္ေတာ့အခန္းထဲမွာဘဲဝင္ၿပီးႏွပ္ေနလိုက္တယ္။ညေန6:00ေလာက္ကိုႀကီးဖုန္းဆက္လာတယ္။
"ငယ္!ကိုႀကီးခုဘဲၿပီးတယ္ဗိုက္ဆာေနၿပီလား"
"ဆာေသးပါဘူးကိုႀကီးေသခ်ာေမာင္းအုံးမိုးေတြမဲေနတာရြာမလားမသိဘူး"
"ငယ္ဘယ္မွာစားမလဲညစာ"
"မိတၳီလာကန္ဘက္သြားစားရေအာင္ေလကိုႀကီးခုငယ္ေလးဟိုတယ္ဧည့္ခန္းကဘဲထြက္ေစာင့္ေနမယ္"
"ကိုႀကီးေရမခ်ိဳးရေတာ့ဘူးလား"
"စားၿပီးမွခ်ိဳးေတာ့"
"ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ ခ်စ္သေဘာပါ"
"ဟုတ္ကိုႀကီးဒါဆိုဖုန္းခ်လိုက္ၿပီ"
ကိုႀကီးကတခါတေလအဲ့လိုဘဲအျပင္မွာဆိုပါပါးနဲ႔မားမားကြယ္ရာဆိုခ်စ္လို႔ေခၚတတ္တယ္ေလ။
ခဏၾကာေတာ့ကိုႀကီးေရာက္လာတယ္။ဟိုတယ္ဧည့္ခန္းမွာငယ္ေလးထိုင္ေနေတာ့
"ကိုႀကီး႐ုံးအိတ္ႀကီးအခန္းထဲထားခဲ့အုံးမယ္ေလငယ္"
"ဟုတ္"
ကိုႀကီးသူ့႐ုံးအိတ္အားအခန္းထဲထားပိုက္ဆံအိတ္ယူၿပီးႏွစ္ေယာက္အတူကန္ေဘာင္ဘက္ထြက္ခဲ့တယ္။
"ငယ္!ကိုႀကီးbeerတစ္ခြက္ႏွစ္ခြက္ေလာက္ေသာက္အုံးမယ္ေလေနာ္"
"အင္းပါ!အိမ္ေရာက္ရင္တိုင္ေျပာမွာမားမားနဲ႔"
"ဟာကြာ!ဒါဆိုလဲမေသာက္ေတာ့ပါဘူး"
"ဟီးဟီး ကိုႀကီးကိုခ်စ္လို႔စတာပါေသာက္ပါ"
'ေရႊအိမ္စည္'beerဆိုင္မွာဘဲဝင္ထိုင္လိုက္တယ္။
"ငယ္!ဘာစားမလဲ"
"ကိုႀကီးbeerနဲ႔ျမည္းလို႔ရေအာင္မွာမယ္ေလ
ၾကက္ခ်ိဳခ်ဉ္ မႈိနဲ႔ကန္စြန္းတစ္ပြဲဝက္နားရြက္သုပ္တစ္ပြဲထမင္းႏွစ္ပြဲ Beerတစ္ခြက္အရင္ခ်ေပး"
စားပြဲထိုးေလးအားမွာလိုက္တယ္။ကိုႀကီးက
"ေဖေဖ့ဆီဖုန္းေခၚလိုက္အုံးမယ္ငယ္"
ကိုႀကီးေျပာလဲေျပာေဖ့ေဖ့ဆီဖုန္းေခၚေနတယ္။
"ဟယ္လို!ေဖေဖ"
"ေအးသားႀကီးအဆင္ေျပတယ္မလား"
"ေျပပါတယ္ေဖေဖသားတို႔ကုမၸဏီထဲရွယ္ယာဝင္မဲ့သူေတြမ်ားပါတယ္"
"ေအးပါကြာသားႀကီးကေဖေဖအားကိုးရမယ္ဆိုတာသိၿပီးသားငယ္ေရာခုဘာလုပ္ေနလဲ"
"ညစာစားမလို႔ေဖေဖဆိုင္ေရာက္ေနတာခုမွသားBeerတစ္ခြက္ႏွစ္ခြက္ေလာက္ေသာက္အုံးမယ္ေနာ္ေဖေဖ"
"သားႀကီးရာေယာက္က်ားဘဲကြအလုပ္ၿပီးလို႔ေသာက္တာဘဲေဖေဖ့ခြင့္တိုင္ေနစရာလား"
"ဟုတ္..."
သူ့စကားဆုံးေအာင္မေျပာလိုက္ရေပငယ္ေလးဖုန္းလုၿပီး
"ပါးပါး!ကိုႀကီးကငယ္တိုင္မယ္ေျပာလို႔ေၾကာက္ၿပီးေျပာတာဟီးဟီး"
"ငယ္!ကိုႀကီးေပၚအရမ္းဆိုးမေနနဲ႔ျပန္မလာျဖစ္ဘူးမလားခုည"
"မလာေတာ့ဘူးေလပါးပါးမနက္ျဖန္မွေလေၾကာင္းတကၠသိုလ္ကိုႀကီးလိုက္ပို႔ခိုင္းအုံးမွာေလ"
"ေအးေအးသားငယ္ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့ဒီမွာမိုးေတြအရမ္းမည္းေနၿပီအဲ့မွာေရာရြာလား"
"မိုးမည္းေနတာမရြာေသးဘူးပါးပါး"
"ဒါဆိုပါးပါးဖုန္းခ်ဳၿပီgoodညငယ္"
"goodညပါးပါး"
ငယ္ေလးကိုႀကီးဖုန္းေလးျပန္ေပးၿပီး
"မန္းေလးမွာမိုးတအားရြာေနတယ္တဲ့ကိုႀကီး"
"ညက် ဒီမွာရြာရင္ေကာင္းမယ္ေနာ္ခ်စ္"
"ရြာေပါ႔ငယ္မွမေၾကာက္ေတာ့တာ"
"ငယ္ကလဲညက်ကိုႀကီးကိုေပးခ်စ္ေလေနာ္"
"အင္းပါဟိုတယ္ေရာက္မွညဇာတ္ဆက္ကခုကဗိုက္ဆာၿပီစားၿပီ"
"One cupညီေလး"
"ကိုႀကီးေျပာေတာ့ႏွစ္ခြက္ဆိုခုသုံးခြက္ရွိေနၿပီ"
"အင္းပါငယ္ရဒါမွညက်ခ်စ္နဲ႔အပီဆြဲရမွာေလ"
"အႀကံဆိုးႀကီးနဲ႔"
စကားတေျပာေျပာနဲ႔စားေသာက္ၿပီးေတာ့ည9:00ေက်ာ္ေနၿပီ။ပိုက္ဆံရွင္းၿပီးဟိုတယ္ျပန္ေရာက္လာတယ္။မိုးကဟိုတယ္ဝင္းထဲဝင္ေတာ့တျဖည္းျဖည္းသည္းလာတယ္။ငယ္ကိုႀကီးကားတံခါးပိတ္ၿပီးဟိုတယ္ထဲဝင္ခဲ့တယ္။ကိုႀကီးလက္နဲ႔ငယ္ေလးလက္ခ်င္းဆုပ္ထားၿပီးဧည့္ခန္းကေနကိုယ့္အခန္းဘက္အသြား
"ဟယ္!ေမာင္"
ငယ္ေလးအသံလာရာၾကည့္လိုက္ေတာ့ေန႔လည္ကလူႀကီးသုံးေယာက္ဧည့္ခန္းဘက္ကေနသူတို႔ဘက္ကိုၾကည့္ၿပီးေခၚလိုက္တာ။မိဇင္ဆိုတဲ့အဖြားႀကီး
"ဟာ!မိုးေခါင္သယ္ရင္း"
"ဟာ!ေဇႀကီးမိဇင္ငေဇာ္ေရာမင္းတို႔ကဘယ္လိုကဘယ္လိုဆုံေနတာလဲ"
"ၾကည့္စမ္း!ေမာင္
အရင္ကထက္ေခ်ာလာတယ္"
"မိဇင္နင္ကေတာ့လုပ္ၿပီလင္ေတြ႕တာအိေျၒၵေလးထိန္းပါအုံး"
"ထိန္းႏိုင္ဘူးေအ ေမာင္နဲ႔မေတြ႕ရတာေျခာက္ႏွစ္ေက်ာ္ေနၿပီ"
ငယ္ေလးခံစားခ်က္ေတြတမ်ိဳးႀကီးျဖစ္သြားတယ္
သူသိပ္ခ်စ္မိတဲ့ကိုႀကီးကသူ့အရင္ရည္စားရွိခဲ့တာေတာ့ကိုႀကီးသူ့လက္အားဆုပ္ကိုင္ထားတာအားအသာ႐ုန္းထြက္ၿပီးအခန္းဘက္တစ္ေယာက္ထဲထြက္ခဲ့တယ္။ေနာက္ထပ္ၾကားလာမည့္စကားေတြသူဆက္နားမေထာင္ေတာ့။သူထြက္လာေတာ့
"ငယ္!ကိုႀကီး ေစာင့္အုံးေလ"
ငယ္ဘာစကားမွနားထဲမဝင္ေတာ့အခန္းထဲဝင္ၿပီးကုတင္ေပၚေမွာက္အိပ္ေနလိုက္တယ္။အျပင္မွာေတာ့
"မိဇင္!မင္းကေတာ့အရင္ကအတိုင္းဘဲေနာက္တုန္းဟိုမွာသားငယ္အထင္လြဲသြားၿပီ"
"အဲ့ဒါဘယ္သူတုန္းေမာင္"
"မင္းအဘ ေမာင္!ေမာင္!နဲ႔ေတာ္ေတာ့အဲ့ဒါငါ႔ညီငယ္ေလး ေဖေဖ့တိုင္ေျပာရင္ငါေတာ့ရွင္းရအုံးမယ္"
"ဟုတ္သားမိဇင္ရာနာတို႔အခ်င္းခ်င္းေနာက္တာကိစၥမရွိဘူးမင္းေျပာကတည္းကဟိုညီေလးကမ်က္ႏွာပ်က္ေနတာ့အသိသာႀကီးနိလိုအေျခာက္မနဲ႔ျဖစ္ရပါ႔မလားလို႔"
"ေသနာငေဇာ္နာကအေကာင္းမွတ္လို႔"
"ေအးေအး!ငါခဏေနျပန္ထြက္ခဲ့မယ္လိုက္ရွင္းျပလိုက္အုံးမယ္ေတာ္ၾကာအေဖ့လွမ္းတိုင္ေနရင္ဒုကၡ"
"ေအးေအးသြားသယ္ရင္း"
မိုးေခါင္အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ကုတင္ေပၚမွာေမွာက္ရက္ႀကီးအိပ္ေနတဲ့ငယ္ေလးအား
"ငယ္!ထေလအဝတ္အစားလဲအုံးေလအိပ္မယ္ဆို"
"----------"
"ငယ္!ဘာလို႔စိတ္ဆိုးသြားတာလဲအဲ့ေကာင္ကအဲ့လိုဘဲ"
"ေတာ္ၿပီ!လာရွင္းျပမေနနဲ႔အဲ့တစ္ေယာက္ေနလည္ထမင္းစားကတည္းကေျပာေနတာၾကားခဲ့ၿပီးသား
ေမာင္ဆိုတဲ့သူကိုသူေမ့မရဘူးေလးဘာေလးနဲ႔လက္ဆတ္သပ္ေတာ့သူ့ေမာင္က...ဟီးဟီး အီးးး"
ငယ္ေလးေျပာရင္းငိုေတာ့မိုးေခါင္ငယ္ေလးနားထိုင္ပခုံးအသာဖတ္ၿပီး
"မဟုတ္ရပါဘူးငယ္ရာကိုႀကီးနဲ႔သူကသယ္ရင္းေတြပါသူကသာေမာင္!ေမာင္နဲ႔ေခၚေနတာဘာကိစၥမွမျဖစ္ခဲ့ပါဘူး"
"ေတာ္ၿပီ!ကိုႀကီးကိုမယုံေတာ့ဘူးျပန္မယ္"
"ငယ္ရာ!ခုမိုးေတြရြာေနတယ္ေလမိုးလဲခ်ဳပ္ေနၿပီ
ကိုႀကီးလဲပင္ပန္းေနၿပီေလညအိပ္ၿပီးမွျပန္ရေအာင္"
"ဘယ္ျပန္ခ်င္ေတာ့မလဲရည္စားေဟာင္းအတူတူရွိေနၿပီကိုး"
မိုးေခါင္ငယ္ေလးအဲ့လိုေျပာေတာ့ၿပဳံးမိတယ္သူ့အားခ်စ္လို႔သဝန္တိုေနတယ္ဆိုတာ
"မဟုတ္ရပါဘူးကြာဘာမွမပတ္သတ္ခဲ့ဘူးေက်ာင္းတတ္ခဲ့တဲ့သယ္ရင္းေတြပါ"
"ဘာမွမျဖစ္ခဲ့ဘူးဆိုရင္ဟိုကခုထိေမာင္ဆိုတာပါးစပ္ဖ်ားကခ်မလား"
"သူ့အက်င့္ကိုကအဲ့လိုဘဲေလငယ္ရ"
"ဝုန္း!"
ငယ္ေလးအိပ္ေနရာကေနထၿပီးလာတုန္းကဝတ္လာတဲ့အဝတ္ေတြအားအိတ္ထဲျပန္ထည့္ေနတယ္။
"ျပန္မယ္ခင္ဗ်ားႀကီးရည္းစားရွိတဲ့ေနရာမွာဘဲေနခ်င္ေနခဲ့ေတာ့"
"ငယ္!ငယ္အဲ့လိုမေျပာပါနဲ႔ကြာကိုႀကီးခ်စ္ခဲ့တာငယ့္တစ္ေယာက္ထဲပါကြာ"
"မယုံဘူးဗ်ာ!ေနခဲ့ရတယ္ကိုယ့္ဟာကိုကားငွါးျပန္မယ္ညအတူတူမအိပ္ႏိုင္ဘူး"
"အင္းပါငယ္ရာကိုႀကီးလဲမအိပ္ေတာ့ပါဘူးခုျပန္ပါ႔မယ္"
ငယ္ေလးသူ့အထုပ္သူဆြဲၿပီးအခန္းထဲကထြက္သြားေတာ့မိုးေခါင္ဘာအဝတ္အစားမွလဲမထုတ္ထားမလဲထားေတာ့သူ့နဲ႔ငယ္ကအဝတ္အိတ္တစ္ခုထဲပါေတာ့ငယ္ဆြဲသြားေတာ့သူဒီတိုင္းလိုက္ထြက္ခဲ့တယ္။ငယ္ေလးအိပ္ခန္းထဲကေနဟိုတယ္အျပင္ထိတန္းထြက္သြားတယ္။မိုးေခါင္ReceptionမွာCheck outလုပ္လိုက္တယ္။မန္ေနဂ်ာကမိုးေခါင္အား
"ဘာအဆင္မေျပလို႔လဲအစ္ကို"
"က်ေနာ္ညီကျပန္ခ်င္ေနလို႔မအိပ္ျဖစ္တာပါ"
"ေအာ္!မိုးတအားရြာေနတယ္ကားသတိထားေမာင္းပါအစ္ကို"
"ဟုတ္ကဲ့သြားခြင့္ျပဳပါအုံး"
မိုးေခါင္မွတ္ပုံတင္ႏွစ္ခုလုံးပိုက္ဆံအိတ္ထဲထည့္ၿပီးဟိုတယ္အျပင္အေျပးလိုက္ခဲ့တယ္။ငယ္ေလးကသူ့ကားနားမွာဟိုတယ္ကဧည့္ႀကိဳေကာင္ေလးထီးလိုက္မိုးေပးတာအားရပ္ေစာင့္ေနတယ္။
မိုးေခါင္ကားနားေရာက္ေတာ့ဧည့္ႀကိဳေလးစကားၾကားလိုက္တယ္။
"အစ္ကိုေလးကားငွါးခ်င္ရင္မန္ေနဂ်ာဆီမွာစီးလုံးငွါးတဲ့လူေတြရဲ႕ဖုန္းနံပါတ္ရွိတယ္က်ေနာ္သြားေျပာေပးမယ္ေလ"
"ရတယ္ညီေလးမေျပာနဲ႔ေတာ့ ငယ္!တက္ကိုယ့္ကားေပၚျပန္မယ္"
"ဂ်ိမ္း!လ်ပ္စီးေတြလ်က္ၿပီး"ဂ်ိမ္း!ဝုန္းး!ဒလိမ္းဂ်ိမ္း!"
မိုးေတြကလဲခ်ိန္းေနေတာ့ငယ္မ်က္ႏွာဆူပုပ္ပုပ္နဲ႔ကိုႀကီးကားေပၚတတ္လိုက္တယ္။မိုးေခါင္ခုခ်ိန္မွာသူတေနကုန္အစည္းအေဝးတတ္ထားေတာ့နားခ်င္ေပမယ့္ငယ္ေလးစိတ္ဆိုးေနတာေၾကာင့္ငယ္ေလးဆႏၵအားလိုက္ေလ်ာခ်င္ငယ့္စိတ္ဆိုးေနတာသူမေနတတ္ေသာေၾကာင့္သာမိုးထဲကားေမာင္းထြက္ခဲ့တယ္။
ညအခ်ိန္၁၀နာရီေက်ာ္ေနတာေရာမိုးသည္းထန္ေနေသာေၾကာင့္လမ္းမႀကီးကရွင္းေနတယ္။
"ငယ္!အဲ့မ်က္ႏွာႀကီးစူပုပ္ေနတာျပင္ေတာ့ကြာ
ကိုႀကီးခုအိမ္ျပန္ေနၿပီေလ"
သားငယ္သူ့အားမၾကည့္ကားမွန္ျပဴ တင္းကေနအျပင္မိုးရြာတာေငးၾကည့္ေနတယ္။သူ့အားမၾကည့္။မိုးေခါင္ဘယ္လိုမွမေနတတ္ေတာ့ကားအားလမ္းေဘးထိုးရပ္လိုက္တယ္။
ဂ်ိမ္း!ဝုန္းး!ဒလိမ္းဂ်ိမ္း!
"ငယ္!ကိုႀကီး ကိုသနားပါအုံးငယ့္ကအဲ့လိုေဘးကလိုက္လာေတာ့ကိုႀကီးစိတ္ထဲေနလို႔မရဘူးကိုႀကီးတေနကုန္ပင္ပန္းလာတာေလကြာ"
"အဲ့ပင္ပန္းတာကအခ်စ္ေဟာင္းတဲ့ေတြ႕ေတာ့ေပ်ာက္ကုန္ၿပီမလား"
"ကိုႀကီး နဲ႔သူကသယ္ရင္းေတြပါကြာဘာမွမျဖစ္ခဲ့ပါဘူး"
"အဲ့သယ္ရင္းကတေမာင္ေမာင္နဲ႔ျဖစ္ေနတာယုံၾကည္စရာဘဲ"
"ဟုတ္တယ္!သူ့ကကိုႀကီးကိုတအားႀကိဳက္ခဲ့တာကိုႀကီးကသယ္ရင္းလိုဘဲေနတာေလအဲ့ေမာင္လို႔ေခၚတာလဲေျပာမရလို႔ဒီတိုင္းလႊတ္ထားလိုက္တာ"
"အဲ့လိုေခၚတာေက်နပ္ေနတာမလား"
"မဟုတ္ရပါဘူးခ်စ္ရာကိုႀကီးဘဝမွာငယ္နဲ႔ေတြ႕မွအခ်စ္ဆိုတာသိတာပါကြာ"
"တကယ္လား"
"တကယ္ပါငယ္ရာ"
"သိပ္ေက်နပ္ေသးတာမဟုတ္ဘူး"
"စိတ္ဆိုးေျပၿပီမလား"
မိုးေခါင္ငယ္ေလးသူ့အေပၚခုလိုသဝန္တိုေနတာေတြ႕ရေတာ့ရင္ထဲကေပ်ာ္ရႊင္မိတယ္။ေဘးကခ်စ္သူလက္ေလးအားဆုပ္ကိုင္လိုက္တယ္။ငယ္ေလးမ႐ုန္းဘဲကိုႀကီးလက္အားျပန္ဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္တယ္။ကားေလးအားျပန္ေမာင္းၿပီးထြက္ခဲ့တယ္။ကားေလးကတျဖည္းျဖည္းမိထၳီလာၿမိဳ႕ျပင္ဘက္ေရာက္လာတယ္။မိုးကသည္းေတာ့မနည္းေမာင္းေနရတယ္။
"ငယ္!အိမ္ေရာက္ရင္ေမေမကဆူေတာ့မယ္ကြ"
"အဆူခံေပါ႔ကိုႀကီးေၾကာင့္ေလ"
"ေအးပါကြာကိုႀကီးဘဲအဆူ...."
"ဝုန္း!"
"ကြၽီ...."
"ခြမ္း.."
"အား....."
"ကိုးႀကီး........"
"ဟီးဟီးဟီး.. ကိုႀကီး...ငယ့္ကိုျပန္ေျပာပါအုံး"
"ဝုန္း!ဂ်ိမ္း!ဝုန္းး!ဒလိမ္းဂ်ိမ္း!"
လမ္းေဘးကသစ္ပင္ကႀကိဳးက်ၿပီးသစ္ကိုင္းႀကီးကကားေရွ႕ပိက်ၿပီးသစ္ကိုင္းေဘးထြက္ေနတဲ့သစ္ကိုင္းလက္သုံးလုံးအရြယ္ကကိုႀကီးရင္ဘတ္တည့္တည့္အားထိုးစိုက္ဝင္ေနတယ္။
"ကိုႀကီး! ဟီးဟီး! ငယ့္ကိုျပန္ေျပာပါအုံး"
"ကိုႀကီး! ငယ့္ကိုစိတ္ဆိုးလို႔အဲ့လိုမ်က္လုံးစိမ္းေတြနဲ႔မၾကည့္ပါနဲ႔ငယ့္ကိုျပန္ေျဖပါအုံး"
မိုးေခါင္မ်က္စိဖြင့္ရက္အသက္ပါသြားတာငယ္ေလးျမင္ေနရတယ္။ေသြးေတြလဲျမင္မေကာင္းေတာ့သူလဲသစ္ကိုင္းႀကိဳးေၾကာင့္အျပင္ထြက္မရဘူး။
"ဂ်ိမ္း!ဝုန္းး!ဒလိမ္းဂ်ိမ္း!"
"ကိုႀကီးငယ္ေၾကာက္လို႔ပါျပန္ေျဖပါအုံးအီးးးဟီးးးး"
"ဂ်ိမ္း!ဝုန္းး!ဒလိမ္းဂ်ိမ္း!"
"ပါးပါး! ေရငယ္ေၾကာက္လို႔ပါ ကိုႀကီး!ငယ္ေၾကာက္လို႔ပါအီးးးဟီးးး"
"ဂ်ိမ္း!ဝုန္းး!ဒလိမ္းဂ်ိမ္း!""အားးးးး "
+++±+++++++++±±++++++±+++++++
"ဒူ!...ေဝ....ေဝ..."
"ဟီး...ဟင့္...သားႀကီး....အေမ့တို႔ကိုထားခဲ့ၿပီလား
သားႀကီးရယ္..ဟီး.....ဟင့္...ဟင့္...ဟီးဟီးဟီး "
ေဒၚခင္ရတနာဟိန္းသူ့သားႀကီးအလာင္းေအားေရခဲတိုက္ကေနၾကာနီကန္သုသာန္သို႔သၿဂႋဳလ္ဖို႔အေလာင္းအားသယ္အထုတ္သူ့သားႀကီးအေလာင္းအားဖတ္ၿပီးငိုေနေတာ့တယ္။ေဘးကဦးဟိန္းေက်ာ္လဲေယာက္က်ားရင့္မာႀကီးေပမယ့္သူ့ရဲ႕သားအရင္းလိုခ်စ္ရတဲ့သားႀကီးဆုံးသြားေတာ့အသံမထြက္ေပမယ့္ပါးျပင္မွာမ်က္ရည္ေတြက်ေနတယ္။
"ဟီး...ဟင့္...သားႀကီး....မင္းညီေလးကိုထားခဲ့ၿပီလားသားႀကီးရယ္..ဟီး.....ဟင့္...ဟင့္...ဟီးဟီးဟီး "
"သားငယ္!ေလးလဲမေတြ႕မိပါလားမမျမ"
"ဟုတ္တယ္ေနာ္သူတို႔ညီကိုသိပ္ခ်စ္ၾကတာေလ
Accident ျဖစ္ေတာ့ႏွစ္ေယာက္စလုံးဆိုေတာ့ေဆး႐ုံမွာဘဲလား"
"ဟီး...ဟင့္...သားႀကီး....အေမ့တို႔ကိုထားခဲ့ၿပီလား
သားႀကီးရယ္..ဟီး.....ဟင့္...ဟင့္...ဟီးဟီးဟီး "
"ေမႀကီးရယ္....သားႀကီးေျဖာင့္ေျဖာင့္သြားပါေစေတာ့..အခ်ိန္ေတြေနာက္က်ေနၿပီဖယ္လိုက္ေတာ့ေနာ္"
"သားႀကီး...ဟီးဟီး.. .ေမ့သားႀကီးရယ္....အျဖစ္ဆိုးလိုက္တာ.....ဟီး......ဟင့္.....ဟင့္...."
"ကိုဟိန္းေက်ာ္!အခ်ိန္ေတြလင့္ေနမယ္အစ္မကိုကားေပၚေခၚလိုက္ပါေတာ့"
"ဟီး...ဟင့္...သားႀကီး....မင္းညီေလးကိုထားခဲ့ၿပီလားသားႀကီးရယ္..ဟီး.....ဟင့္...ဟင့္...ဟီးဟီးဟီး...ေမေမသားငယ္ကိုဘယ္လိုျပန္ေျဖရမလဲသားႀကီးရယ္...ဟီးဟီး "
ရင္ခြဲ႐ုံကေနကားတန္းႀကီးကစီခ်က္မိုးေခါင္လက္ထက္မွစီးပြားပိုတိုးေတာ့မိတ္ေဆြေတြနာေရးလိုက္ပို႔တာကားတန္းကက်ံးေဘးေရာက္ေနထိတိုင္ရင္ခြဲ႐ုံနားကကားေတြတန္းစီထြက္တုန္း။တျဖည္းတျဖည္း
သုသာန္ ထဲဝင္ခဲ့တယ္။အေလာင္းအားကားေပၚကေနအတင္မီးသၿဂိဳဟ္ထဲမထည့္မီ
"ကဲ!ငယ္တဲ့လူေတြထိုင္ကန္ေတာ့ၾကပါ"
ကန္ေတာ့မည့္သူမရွိေတာ့
"ကဲ!ဒါဆိုလိပ္ျပာေခၚမည့္သူေခၚၿပီးၿပီဆိုသြင္းလိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္"
"ဟီး...သားႀကီး.....ေမေမတို႔ကိုထားခဲ့ၿပီလား.......
ဟီး...ခဏ..ေလးပါ...."
"ကို....ခင္...သာႀကီး...ကိုေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔နမ္းပါရေစအုံး...."
မိုးေခါင္အေလာင္းပါးႏွစ္ဖတ္လုံးေဒၚခန္႔ရတနာဟိန္းတရႊတ္ရႊတ္နမ္းေနတယ္။လိုက္ပို႔တဲ့ဧည့္ပရိတ္သတ္ေတြဦးဟိန္းေက်ာ္နဲ႔ေဒၚခန္႔ရတနာတို႔ၾကည့္ၿပီးဘယ္လိုမွမ်က္ရည္မထိန္းႏိုင္အလိုလိုမ်က္ရည္ဝဲေနတယ္။
"ခင္ရယ္!..လြတ္လိုက္ပါေတာ့....ေျဖပါအုံးခင္ရယ္...."
"ဟီး...ဟင့္...သားႀကီး....ေမေမတို႔ကိုထားခဲ့ၿပီလားသားႀကီးရယ္..ဟီး.....ဟင့္...ဟင့္...ဟီးဟီးဟီး "
"ကဲ!ကဲ!အမႀကီးေနာက္တစ္စီးေရာက္လာၿပီ"
"ဟီး...ဟင့္...သားႀကီး....!"
"ဟာ!...လုပ္ၾကပါအုံး...ေမ့သြားၿပီ....ေအာက္လဲမက်ေစနဲ႔ဝိုင္းမၾကပါအုံး"
ေဒၚခင္ရတနာဟိန္းတစ္ေယာက္ကားေပၚေရာက္မွေျခမခ်ိဳး႐ွဴေဆးေတြနဲ႔မနည္းလုပ္မွသတိရလာတယ္။သူႏိုးေတာ့အျပန္လမ္းဦးဟိန္းေက်ာ္ပုခုံးေပၚမွီၿပီးလိုက္လာတယ္။မ်က္ရည္ေတြကေတာ့အလိုလိုစီးက်ေနတုန္း။ဦးဟိန္းေက်ာ္လဲသူသြားခိုင္းမိလို႔ေနာင္တေတြရၿပီးမေျဖသိမ့္ႏိုင္ျဖစ္ေနတယ္။
++++++++++++++++++++++++++
ကားေလးကတျဖည္းျဖည္းနဲ႔ဝင္းအက်ယ္ႀကီးထဲစဝင္လာတယ္။
"ခင္!ဟိုေရာက္ရင္အရမ္းမငိုပါနဲ႔ကြာကို႔လဲသားအတြက္ရင္နာရပါတယ္"
"အင္းပါကိုရယ္!ခင္!စိတ္ကိုအတတ္ႏိုင္ဆုံးထိန္းပါ႔မယ္"
ကားေလးအားပါကင္မွာထိုးအၿပီးခန္းမေဆာင္တစ္ခုျဖတ္အၿပီးသူတို႔အလာႀကိဳေနေသာေဒါက္တာဦးထြန္းေဝ
"ေဟာ!လာအစ္ကိုတို႔ထိုင္အုံးမလား!သားအခန္းတန္းသြားမလား"
"တန္းသြားပါ႔မယ္ေဒါက္တာကြၽန္မသားေလးအေျခအေနေကာင္းတယ္မလား"
"တျဖည္းျဖည္းေကာင္းေအာင္ႀကိဳးစားရမွာေပါ႔"
အခန္းတစ္ခန္းၿပီးတစ္ခန္းျဖတ္ေလ်ာက္လာလိုက္တယ္။သံတိုင္ေတြနဲ႔အခန္းတံခါးအားေဒါက္တာကတာဝန္က်နပ္စ္မေလးအားဖြင့္ခိုင္းလိုက္တယ္။
"ငယ္!သားငယ္ေလး!...ဟီး....."
အခန္းေထာင့္စြန္းကုတင္ေပၚငုပ္တုတ္ေလးေထာင့္ကပ္ေနတဲ့သားငယ္ပိန္သြားလိုက္တာ။မ်က္လုံးေတြလဲညိဳမဲေနၿပီးပါးစပ္ကလဲရြတ္ေနတယ္။
"မေန႔ညကေတာ့ေဒါက္တာမီးခဏပ်က္သြားတာသူအရမ္းေသာင္းက်န္းေတာ့တာ။မီးျပန္လာတဲ့အထိမညိမ္ေတာ့ဘူး"
နပ္စ္မေလးေဒါက္တာအားေျပာျပေနေတာ့ေဒၚခင့္ရတနာဟိန္း
"ေဒါက္တာကြၽန္မအခန္းထဲဝင္ေတြ႕ပါရေစငယ့္ကိုရတယ္မလား"
"ရပါတယ္သူကအဲ့လိုေတာ့ရန္မလုပ္ပါဘူး"
အခန္းတံခါးဖြင့္ေတာ့ေဒၚခင္ရတနာဟိန္းကုတင္နားအေျပးေလးသြားၿပီး
"သား!ငယ္!သားငယ္ေလးရယ္.....
သူမစကားေရွ႕မဆက္ႏိုင္သားအားၾကည့္ၿပီးမ်က္ရည္ေတြစီးက်လာတယ္။
"ကိုႀကီး!ငယ္ေၾကာက္တယ္မိုးေတြရြာေနတယ္ငယ္ေၾကာက္လို႔ပါကိုႀကီး!"
ဦးဟိန္းေက်ာ္လက္အားလာဆြဲၿပီးေျပာေနတဲ့သားငယ္အားရင္ခြင္ထဲေပြဖက္ထားၿပီး
"သားငယ္ရယ္!ေဖေဖတို႔ဘယ္လိုေျဖရမလဲ"
ဦးဟိန္းေက်ာ္ပါမ်က္ရည္ေတြစီးက်လာတယ္။
"အား!...မိုးေတြသည္းလာၿပီ!ငယ္ေၾကာက္တယ္!
ကိုႀကီး!ငယ့္ကိုလာေခၚပါ!ဟီး....ဟင့္!မိုးေတြသည္းေနၿပီငယ္ေနာက္ဆိုမသြားေတာ့ပါဘူး"
ေဒါက္တာနဲ႔နပ္စ္မေလးလဲမိသားစုသုံးေယာက္အားၾကည့္ၿပီးစိတ္မေကာင္းေပ။
ထုံးဘိုနားကစိတၱဇေဆး႐ုံမွာငယ္ေလးအားသီးသန္႔အခန္းထဲမွာထားရတယ္။ငယ္စိတ္ေတြေဖာက္ၿပီးသူ့မ်က္စိထဲျမင္သမွ်သူ့ကိုႀကီးဘဲထင္ၿပီးအခ်ိန္တိုင္းမိုးရြာေနတယ္ထင္ၿပီးေၾကာက္စိတ္အားခုထိေဖ်ာက္မရေတာ့။အိမ္မွာထိန္းမရလို႔ေနာက္ဆုံးဒီမွာပို႔ထားရတာဦးဟိန္းေက်ာ္စိတ္ထဲဘယ္လိုမွမေကာင္း။
"ေဒါက္တာ!ကြၽန္ေတာ့္သားအေျခအေနကဘယ္လိုလုပ္မွေကာင္းလာႏိုင္မလဲဗ်ာ"
"ဟုတ္ကဲ!သူကငယ္ငယ္ကေၾကာက္တာထက္သူ့မ်က္စိေရွ႕မွာသူ့အစ္ကိုတစ္ေယာက္လုံးမိုးသည္းထဲျဖစ္သြားေတာ့စိတ္ကပုံမွန္အေျခအေနျပန္ေရာက္ဖို႔ခဲရင္းလိမ့္မယ္"
"ခင့္သားငယ္ေလးကရွင္လ်က္နဲ႔ေသသလိုသားႀကီးကလဲအျဖစ္ဆိုးနဲ႔ေသရေတာ့ခင့္တို႔ဘယ္ဘဝကဝဋ္ေႂကြးေတြပါလာပါလိမ့္"
"အခ်ိန္ေတာ့ေတာ္ေတာ္ယူရလိမ့္မယ္ဗ်တခုေကာင္းတာကသူ့ကိုထမင္းေခ်ာ့ေကြၽးရလြယ္တယ္စားၿပီးလို႔အေလးအေပါ႔သြားခ်င္တယ္ဆိုဒီကေယာက္ေက်ားလးတစ္ေယာက္အနားေနေပးရင္သူ့ဟာသူသြားတယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါေဒါက္တာလိုအပ္သမွ်လဲကြၽန္ေတာ္ေျပာပါဗ်ာ"
"ေကာင္းပါၿပီဗ်ာ!အခ်ိန္ယူရမွာေပါ႔တျဖည္းျဖည္းသူ့ေၾကာက္စိတ္ေတြေပ်ာက္မွေဝဒနာတဝက္သက္သာလိမ့္မယ္"
"ဒါဆို ခင္တို႔သားငယ္ေလးကိုအိမ္ျပန္ေခၚဖို႔မျဖစ္ႏိုင္ေသးဘူးေပါ႔ကို"
"ကိုလဲသားကိုဘယ္ထားခဲ့ခ်င္ပါ႔မလဲခုျမင္ေနရတဲ့အေျခအေနခင္သိေနၿပီေလအိမ္မွာထက္ဒီမွာကအေကာင္းဆုံးျဖစ္လိမ့္မယ္။အိမ္ေခၚမွေပ်ာက္သြားရင္ကိုတို႔ဒီထက္ရင္က်ိဳးရလိမ့္မယ္"
ေဒၚခင္ရတနာဟိန္းသားငယ္အားၾကည့္ၿပီး
"ေမေမခဏခဏလာၾကည့္ပါ႔မယ္သားငယ္ရယ္"
ငယ္ေလးကေတာ့သံတိုင္ေနာက္ကအခန္းငယ္ေလးထဲကကုတင္ထက္မွာေကြးၿပီးေလာကႀကီးကိုေၾကာက္ရြံ႕ေနတာဘယ္ခ်ိန္မွေပ်ာက္ကင္းမယ္ဆိုတာဘယ္သူမွအတတ္မေျပာႏိုင္ပါဘူးေလ။
"သြားၾကရေအာင္ခင္ရယ္ကိုတို႔ေတြေနာက္လဲမၾကာခဏလာရအုံးမွာေလ"
ဦးဟိန္းေက်ာ္နဲ႔ေဒၚခင္ရတနာဟိန္းတို႔ႏွစ္ေယာက္
စိတၱဇ ေဆး႐ုံ ကေလထြက္လာၿပီးကားေမာင္းထြက္ခဲ့တာဘာစကားတခြန္းမွမေျပာမိၾကေပ။
သူ့တို႔သားငယ္ေလးအတိတ္ဘဝကံကဘယ္လိုဆက္ျဖစ္မလဲဆိုတာဘယ္သူအတတ္သိႏိုင္မလဲေလ။
ၿပီးပါၿပီ။
---------------------------------------------
မွတ္ခ်က္။ ။ ထန္ၿပီး ထုပါ.. အတုမယူပါႏွင့္😁
Comments
Post a Comment