ကျားသား စားတဲ့ကျား အပိုင်း-2 (ဇာတ်သိမ်း)
<Unicode>
ကျားသား စားတဲ့ ကျား
အပိုင်း -၂ ဇာတ်သိမ်း
#Credit ; Z.N
အမှောင်ရိပ်ထဲမှာ နှစ်ယောက်သား စိတ်ကြိုက်
အားရပါးရ လိုးနေကြတာ ပတ်ဝန်းကျင်ကိုသတိမထား
"ဟျောင် ကောင်းလား ကျော်မင်း"
"အေး ကောင်းတယ်ကွ အဆုံးလိုးကွာ"
"အေးပါ"
ပလွတ် ဗျစ် ဗျိ ဘွတ်
လိုးသံ လီးသံတွေ ဆူညံနေတာ အတောမသတ်တော့
"ရှီးးးးအားးးကောင်းလိုက်တာကွာ"
"အားးဟားးးးးအီဆိမ့်နေတာပဲ ဇွဲနောင်ရာ အားးးးး"
စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်မို့ အရင်တခါလိုမဟုတ်
အားရကျေနပ်ဖွယ် အတိပင်
"ဟျောင် ကျော်မင်း မတ်တတ်ရပ်ကွာ"
"အေး "
ကျော်မင်း မတ်တတ်ရပ်လိုက်တော့ ဇွဲနောင်က
ဘယ်လက်ဖြင့် နောက်ကနေ သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး
ညာလက်က ကျော်မင်းလီးကို ကိုင်ကာ ဂွင်းတိုက်
ပေးလိုက်တော့
"အားးဟားးးဟားးးး ကောင်းလိုက်တာကွာ ဇိမ်ပဲ
အေး အဲလိုလိုးတာ ပိုမိုက်တယ်"
"အေးပါ မင်းကောင်းတယ် ပြီးတာပဲ"
ဇွဲနောင်လည်း နောက်ကနေ လိုးရင်း ကျော်မင်းလီးကို
ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်သည်
ကျော်မင်းမှာ ကောင်းလွန်းသဖြင့် ဇွဲနောင်ပခုံးပေါ်
နောက်လှန်မှီရင်း ပါးစပ်ဟကာ မှိမ်းနေလိုက်သည်
"ဟားးးးကောင်းလိုက်တာကွာ"
"ဟျောင် ကောင်းမနေနဲ့ ငါ ပြီးတော့မယ်"
"အေးး ငါလည်းပြီးတော့မယ် နာနာတိုက်ပြီး
အားနဲ့ဆောင့်ကွာ အေးးဟုတ်တယ် အဲလို "
ပြွတ်ပြွတ် ဗျိ ဗျစ်
"ဟျောင် လရေ ပမ်းထည့်ရလား"
"မင်း ကြိုက်သလိုသာ လုပ်ကွာ"
ဆောင့်ချက်တွေက မြန်လာသည်
ဇွဲနောင်လည်း မထိန်းနိူင်တော့ လီးတချောင်းလုံး
ကျင်တက်လာကာ ကျော်မင်းဖင်ထဲ ပမ်းထည့်လိုက်သည်
"အားးးးးထွက်ပြီကွ "
"အေးး ငါလည်းပြီးပြီ"
ဗျစ် ဗျစ် ဗျစ်ဗျစ်ဗျစ်
ဇွဲနောင်လက်မှာလည်း ကျော်မင်း လရေတွေ
ပွကုန်သည် လရေများဖြင့် ဆက်လက်ပြီး
ထုပေးလိုက်ရာ ကျော်မင်း တယောက် ခေါင်းငိုက်စိုက်
ကျသွားပြီး ငြီးငြူသွားရသည်
"အားးရှီးးးးကောင်လိုက်တာကွာ"
************************************************
"ဟျောင် ဇွဲနောင် ဘယ်လဲ"
မေးလာသူက တစ်ရွာတည်းသား မိုးအောင်
သူ့ထက်တော့ ၂ နှစ်ခန့် ငယ်ပေမယ့် တချိန်တုန်းက
ကျော်မင်း ဇွဲနောင် မိုးအောင် ဆိုတာ သုံးယောက်သား
တတွဲတွဲ ရေ ကစားလည်း အတူ ရွာရိုးကိုးပေါက်
လျှောက်ကမြင်းလည်း အတူတူ အိပ်ချိန်မှသာ
ခွဲကြသည် ခုမှသာ အလုပ်ကိုယ်စီနဲ့မို့ သိပ်မတွေ့ဖြစ်
ခုတလော ဒီကောင် သူ့ကို ကြည့်တာ တစ်မျိုး
ဘာ တစ်မျိုးလဲလို့တော့ စဉ်းစားလို့ မရ ကြည့်ပုံက
ထူးခြားနေတာတော့ အမှန်ပင်
"အေး ဦးအုန်းက ဒီနေ့ နွားစာပြောင်း ရိပ်ခိုင်းထားလို့"
"မင်းရော ဘယ်လဲ"
"ငါ ဒီနေ့ အေးဆေး နားး"
"အေးကွာ ငါတော့ မနားအားသေးဘူး သွားမယ်ကွာ"
ဇွဲနောင် နှုတ်ဆက်ပြီး နွားလှည်းကို ဆက်ကာ
မောင်းလာခဲ့သည် ကုက္ကိုပင်တန်းအောက်မှာ
နွားပြာ တရှဉ်းကို ကျော့နေအောင် မောင်းရင်း
ဇွဲနောင် တယောက် ဦးအုန်း ပြောင်းခင်းကို ရောက်ပြီ
နွားများကို သင့်တော်ရာ စားကျက်မှာလှန်ထားလိုက်ပြီး
ပြောင်းများ ရိတ်ဖို့ ပြင်ဆင်လိုက်သည်
"ဟျောင် ဇွဲနောင် ပြောင်းရိတ်မလို့လားး"
"အေး ကျော်မင်း မင်းရော ဘာလာလုပ်တာလဲ"
"အေးကွာ ငါလည်း ပြောင်းရိတ်မလို့ပဲ "
"ဟာ ကောင်းတာပေါ့ကွာ ဟဲဟဲ "
"လီးလား ဘာ ဟဲဟဲလဲ"
"မင်းကလည်းကွာ သိရက်သားနဲ့ ငါတို့ မတွေ့ရတာ
တပတ်လောက်ရှိပြီ ဒီမှာ မနေနိုင်တော့ဘူးကွ"
"လီးတဲ့မှပဲ မနေနိူင်တာက အရေးမကြီးဘူး ငါ မင်းကို
ပြောစရာ ရှိလို့"
"ဘာပြောမှာလဲ မင်း ဗိုက်ကြီးနေပြီလား အဲဒါဆိုလည်း
မပူပါနဲ့ကွာ ငါမင်းကို အတည် ယူမှာပါကွ"
"ငါလိုးမသား အကောင်းပြောမလို့ဟာ "
"အေးပါကွာ ပြော ဘာပြောမှာလဲ"
ဇွဲနောင် မျက်နှာပိုးသတ်လိုက်ပြီး နာထောင်လိုက်သည်
"ဟိုကွာ ဟိုနေ့က မင်း ရေ တင်တုန်းက"
"အေး အဲဒါ ဘာဖြစ်လဲ"
"အေး အဲနေ့က ငါပြန်လာတော့ ချုံနဘေးနားမှာ
ကွမ်းထုပ်လက်ကျံ တထုပ် တွေ့တယ်ကွ"
"ဘာ"
"ဟုတ်တယ် မင်းက ကွမ်းမစားဘူး ငါလည်း အဲနေ့က
ကွမ်း မထုပ်ခဲ့ဘူးကွ တယောက်ယောက်မြင်သွားရင်
ငါတို့တော့ သွားပြီကွာ"
ကျော်မင်း မျက်နှာက စိုးရိမ်မှု အပြည့်နှင့် ဇွဲနောင်လည်း
ခေါင်းကုတ်သွားရသည်
"ဟုတ်လား အဲဒါဆိုရင်တော့ ငါတို့ ဟက်တက်ကွဲပြီ"
ဟုတ်တယ်လေ တယောက်နဲ့တယောက်
ကောင်းလွန်းလို့သာ လိုးကြခံကြတာ တယောက်မှ
မခြောက်ကြ နှစ်ယောက်စလုံး ကျားစီးဝါးစီးတွေချည်း
အချိန်တန်ရင် မိန်းမ ယူကြမှာလေ မယူခင် စပ်ကြားမှာ
ဖီးလ် ယူကြတာ
"နေအုံးကွာ ငါ စဉ်းစားမိပြီ"
"ဟင် ဘာလဲ ပြော"
ထိုစဉ် "ဟျောင်တွေးးးးး"
အော်ခေါ်သံ ကြားလို့ နှစ်ယောက်သား လှည့်ကြည့်
မိတော့ မိုးအောင်
မိုးအောင်က တဖြည်းဖြည်း အနားရောက်လာသည်
"မင်းတို့ ဘာလုပ်ကြမလို့လဲ"
"လီးလားကွ ငါ ပြောင်းရိတ်သွားမှာလို့ မင်းပြောခဲ့သားနဲ့
လီးဖြစ်လို့ မေးတာလား"
စိတ်တိုတိုနှင့် ဇွဲနောင်က ပိတ်ဟောက်ထည့်လိုက်ပြီး
ဂျို ကြည့် ကြည့်လိုက်ရာ
"မင်းကလည်း စိတ်ချည်းပဲ "
"ဟ ပြောင်းရိတ်မှာ သိရက်သားနဲ့ ဘာလုပ်ကြမလဲ
ဆိုတော့ မင်း ဖင်လိုးမလို့ စောင့်နေတာကွာ ရှင်းလား"
တကယ်တော့ မိုးအောင် သိချင်လို့ လိုက်လာတာ
ဒီနှစ်ကောင်က ရည်းစားလုဖက် ပြိုင်ဖက်တွေ
မျက်နှာချင်ဆိုင်တွေ့တော့ အံ့သြမိတာ အမှန်
ပြီးတော့ ဟိုနေ့က ကိစ္စကို ဇွဲနောင်ကို မေးမလို့
"မဟုတ်ဘူးလေကွာ မတည့်တဲ့ မင်းတို့ အတူတွေ့လို့
ဘယ်လို တည့်သွားတာလဲလို့ "
"အဲဒါ ဘာဖြစ်လဲ မင်းအပူ ပါလား"
ကျော်မင်းက ခပ်ဆတ်ဆတ်မေးလိုက်တော့
မိုးအောင်က မချိုမချဉ် မျက်နှာပေးနှင့်
"လာပြန်ပြီ မင်းကလည်း တမျိုး"
"မင်း တကယ် သိချင်လား မိုးအောင်"
ဇွဲနောင် ရှုတည်တည်နှင့် စိုက်ကြည့်ပြီး မေးလိုက်တော့
"အင်း"
"လာ သိချင်ရင် ပြောင်းခင်းထဲ လိုက်ခဲ့ "
ဇွဲနောင်က မိုးအောင်ကို လက်ဆွဲခေါ်သွားတော့
ကျော်မင်းက နောက်က လိုက်သွားသည်
ဝေါးးးးးးဝေါ းးးးးးဝေါးးးးဂျွတ် ဖြောင်းးးးး
ဇွဲနောင်က ဒေါနဲ့မောနဲ့ ဒလကြမ်းဆွဲခေါ်လာတော့
မိုးအောင် တယောက် ယက်ကန်ယက်ကန်နဲ့
ပါလာခဲ့တော့သည် ကျော်မင်းပါ ထပ်ကြပ်မကွာ
သွားလမ်းတလျှောက် ပြောင်းပင်တွေ ကျိုးကျံခဲ့သည်
"အားးးးလွှတ်ကွာ ငါ့လက်တွေ နာနေပြီ"
"မင်းပဲ သိချင်တယ်ဆို"
၂ ဧကခန့် ကျယ်သော ပြောင်းခင်းအလယ်မှာ
သုံးယောက်သား မျက်နှာချင်းဆိုင် ရပ်နေချိန်မှာ
မိုးအောင်က ပြေနေသော ပုဆိုးကို ပြင်ဝတ်လိုက်တော့
မထင်မှတ်ပဲ ကွမ်းထုပ်လေးက ကျသွားသည်
ကျော်မင်းက ကောက်ယူပြီး နမ်းကြည့်လိုက်တော့
(ဟင် ဒါဟိုနေ့က ကွမ်းထုပ် )
ကျော်မင်းက ကွမ်းစားသူမို့ ချက်ချင်း သိတယ်
ဇွဲနောင်ကို လှမ်းကြည့်ပြီး မိုးအောင်ကို ကြည့်ပြတော့
ဇွဲနောင် သဘောပေါက်ပြီ (ဒါကြောင့် ဒီကောင် ငါ့ကို
ကြည့်တာ တမျိုးဖြစ်နေတာကိုးးး)
" ကဲ ဘာသိချင်တာလဲ ပြော "
"မင်းတို့ ဘယ်လို ပြေလည်သွားတာလဲ"
"ဟ ငါ့တို့ပြေလည်တာ မင်းနဲ့ ဘာဆိုင်လဲ"
ဇွဲနောင် မဖြေခင် ကျော်မင်းက ဟောက်လိုက်တော့
"သြော်ဟော် အဲလိုတမ်းလား "
မိုးအောင်က ညစ်ကျယ်ကျယ်ပြုံးရင်း ကျော်မင်းကို
ခနဲ့လိုက်ပြီး
"ဒါဆို ငါပြောမယ်ဇွဲနောင် ဦးမြိုင်ရဲ့ လယ် တော
ရေ တင်တုန်းက မင်းတို့ နှစ်ယောက် ဘာလုပ်နေကြ
တာလဲ ပြော"
မိုးအောင်က သူ့လက်နာသွားတော့ စိတ်တိုပြီးလေသံ
မာဆတ်ဆတ် ဖြစ်လာသည်
" မင်းက ဘာလုပ်တယ် ထင်လဲ ဟေ့ကောင်"
"အဲဒါ ဘာဖြစ်လဲ လီးဖြစ်လားကွာ"
ဇွဲနောင်ရော ကျော်မင်းပါ ပြိုင်တူ ပြောချလိုက်တော့
"ဟင်းးဟင်းး မင်းတို့က ငါမေးတာ ကောင်းကောင်း
မဖြေကြဘူး အေးး မင်းတို့ လုပ်နေတာတွေ ငါ အကုန်
မြင်တယ်ကွ ရွာထဲကို ပြောလိုက်ရင် မင်းတို့ ဟက်တက်
ကွဲသွားမယ် ဟားးဟားးဟား"
မထင်မှတ်ပဲ အခြေအနေက တင်းမာသွားသည်
ကျော်မင်းမျက်နှာက ပြိုတော့မယ့်မိုးလို မဲမှောင်သွားပြီး
လက်သီးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ထားတော့
မိုးအောင်က အောင်နိူင်သူ အပြုံးဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်
ဇွဲနောင်က မျက်နှာသေလေးဖြင့် မိုးအောင်ကို ချော့ပြီး
"မိုးအောင်ရာ အဲလိုတော့ မလုပ်နဲ့ကွာ အချင်းချင်းတွေ"
"အေး ဒါဖြင့် ဘာလို့ ငါမေးတာ ကောင်းကောင်း
မဖြေတာလဲ "
"မဟုတ်ပါဘူးကွာ ငါ စိတ်လောသွားလို့ပါ ရွာထဲတော့
လျှောက်မပြောပါနဲ့ကွာ တောင်းပန်ပါတယ် နော်"
"ဟ ဒီတိုင်း တောင်းပန်လို့ မရဘူးလေကွာ မင်းတို့က
ပြောချင်တိုင်း ပြောပြီးတော့ ခုမှ "
"ကဲ ဘာလုပ်ပေးရမလဲကွာ ပြော"
"ဒီလိုမှပေါ့ မင်းတို့ ငါ့ကို စုပ်ပေး ခံပေး ဘယ်နဲ့လဲ"
"အေးပါကွာ ဒါပေမယ့် ငါတို့လည်း မင်း နဲနဲတော့
ပြန်စုပ်ပေးကွာ ငါလည်းအဲနေ့တုန်းက ကျော်မင်းကို
စုပ်ပေးတာ မင်းလည်းမြင်သားပဲ"
"အေး မင်းတို့ နှစ်ယောက် ငါလိုးတာခံရင် လုပ်ပေးမယ်"
ဇွဲနောင်က ပြောနေပေမယ့် ကျော်မင်းက ငြိမ်နေသည်
"ကဲ ကျော်မင်း သူ ဖြစ်ချင်သလို လုပ်ပေးကြစို့
ငါတို့ ဘာမှ မတတ်နိူင်တော့ဘူး ငါတို့ အရှက်က
သူ့လက်ထဲမှာ ရှိတယ် နော်"
ဇွဲနောင်က ကျော်မင်းကို ချော့ပြော ပြောလိုက်တော့
"ဟျောင် မိုးအောင် မင်း ကတိ တည်မှာလား
ဒီ တစ်ခါထဲပဲနော် "
"အေးပါ မင်းတို့ နှစ်ယောက်သာ ကောင်းကောင်းခံ"
မိုးအောင်က မြေခွေးပြုံးနဲ့ ပြောလိုက်သည်
"အေး ပြီးတာပဲ"
"ကဲ ဘယ်သူ အရင် စုပ်မလဲ "
"ကဲ ကျော်မင်း မင်အရင် စကွာ"
ကျော်မင်းက ဘာမှ မပြော မိုးအောင်ရှေ့မှာ ဒူးထောက်
ထိုင်ပြီး မိုးအောင် ပုဆိုးကို ဖြေချလိုက်ရာ ထောင်မတ်
တင်းတောင်နေသော လီးက ပေါ်လာသည်
ကျော်မင်းက စုပ်ပေးလိုက်တော့ မိုးအောင်က မှိန်းပြီး
ဇိမ်ခံ နေတော့တာ
"အားးးးးးးကောင်းတယ်ကွာ စုပ်"
ခန နေတော့ ကျော်မင်းက စုပ်တာ ရပ်ပြီး
"မိုးအောင် ငါ့လည်း ပြန်စုပ်ပေး"
"ဟာ ဇွဲနောင် မင်းလည်း လာစုပ်အုံး"
"သူ့ အရင် ပြန်စုပ်ပေးလိုက်ကွာ ပြီးမှ ငါစုပ်ပေးမယ်"
ကျော်မင်းက မြေပြင်မှာ ကားယားထိုင်လိုက်ပြီး
ပုဆိုးကို လှန်လိုက်တော့
"ဟင် မင်းဟာက အကြီးကြီးပဲ "
"ဟျောင် စောက်စကား မများနဲ့ လာ စုပ်"
ကျော်မင်းက ပြောလိုက်တော့ မိုးအောင်က လေးဘက်
ကုန်းပြီး ကျော်မင်း လီးကို စုပ်ပေးနေချိန်
နောက်ကနေ ဇွဲနောင်က သူ့လီးကို တတွေးဆွတ်ပြီး
မိုးအောင် ခါးကို ကိုင်လိုက်ကာ လျှပ်တပြတ်
လိုးထည့်လိုက်တော့သည်
"ဘွတ်းးဗျစ်းးးးဗျစ်းးးး ပလွတ်"
"ဝူးးးးးဝှါးးးးးးဝေါ့းးးးးးး"
မိုးအောင်တယောက် မရှူနိူင် မကယ်နိူင် ရုန်းမရ
ကန်မရ ဖြစ်သွားသည် ဘယ်ရမလဲ
ဇွဲနောင်က မိုးအောင် ခါးကို အပီချုပ်ပြီး အားနဲ့ကို
မညှာမတာ ဇွတ်လိုးတာ ကျော်မင်းကလည်း အတိုင်
အလှည့် ညီညီ မိုးအောင် ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့
ချုပ်ဖိထားပြီး လီးနဲ့ တဆုံး ထိုးဆို့ထားတော့
ဘာတတ်နိူင်သေးလဲ
ဝူးဝူးဝါးဝါးတွေ ဖြစ်ကုန်သည်
"ငါလိုးမသား မင်းက ဘာကောင်မို့လဲ ဟင်
ငါတို့များ စောက်ချဉ်မှတ်နေလား မအေလိုး"
ဇွဲနောင်က ပြောလည်းပြော လိုးလဲလိုးသည်
မိုးအောင်တယောက် မြင်မကောင်းအောင်
ဖြစ်သွားသည် ဖင်ထဲမှာလည်း လီးတချောင်း
ပါးစပ်ထဲမှာလည်း လီးက အပြည့် အသက်တောင်
မနဲ ရှူနေရတာ ကျော်မင်းကလည်း အလျှော့မပေး
ဆံပင်ကို အားနဲ့ဆွဲကိုင်ကာ ပါးစပ်ကို အသေ
ဆောင့်လိုးသည် ဇွဲနောင်လီးကတော့ ရဲရဲ ကို နီလို့
သွားရှာပြီ ထိုင်နေတုန်းက အကောင်း ထသွားမှ ကျိုး
ဆိုတာလို အပိုင်နင်း အကျပ်ကိုင်ပြီး ဇွဲနောင်နဲ့ကျော်မင်း
နှစ်ယောက်လုံးကို လိုးမယ်လို့ စိတ်ကူးထားသမျှ
အားလုံး ဖြစ်မလာတော့
********************
လူတရပ်မက မြင့်မားသော ပြောင်းခင်းကြီးကမနက်ခင်း
နေမြင့်ချိန်နေရောင်စူးစူးအောက်တွင်လေတိုးသံကြောင့်
တဟူးဟူးဖြင့် ယိမ်းထိုးကာ ဆူညံနေတော့သည်
ပြောင်းခင်းကြီးအလယ် ကွပ်လပ်ငယ်လေးထဲမှာတော့
" ငါလိုးမသား ပြောချင်အုံးကွာ အင့်းးအင့်းး"
"မအေလိုး သေဖို့သာပြင် ရော့ အင့်"
မိုးအောင်တယောက် သူကအကျပ်ကိုင်ပြီး လိုးမယ်လို့
စိတ်ကူးထားသမျှ ဖြစ်မလာပဲ ဖြစ်လာတာကတော့
ဇွဲနောင်နဲ့ကျော်မင်းရဲ့အလိုးကို မရှုမလှ ခံနေရပြီ
" ဗျစ် ဗျစ် ဘွတ် ဖောင်းးးဖောင်းး ပလွတ် "
"ဟျောင် ကျော်မင်း လာ မင်းအလှည့် လိုး မညှာနဲ့
အသေ သာလိုး ဒါမှ ဒီကောင် မှတ်မှာ"
ဇွဲနောင်က ပြောလိုက်တော့ ကျော်မင်းက သူ့လီးကို
မိုးအောင် ပါးစပ်ထဲက ဆွဲထုတ်လိုက်သည်
"အားးဟားးးဟားအမလေး သေပါပြီဗျ ဟီးးဟီးး"
မိုးအောင်ရဲ့ ငိုငြီးသံက ထွက်ပေါ်လာသည်
"ငါလိုးမသားတွေ မင်းတို့ အုပ်ကြီးနဲ့ကို တိုင်မှာ"
"ဘာ ငါလိုးမသား ဒါလောက် ဖင်လိုးခံနေရတာကို
စောက်ကြောက မာနေသေးတယ် ကဲကွာ"
"ဖြောင်းးးဖြောင်းးး"
ကျော်မင်းက ဒေါသဖြစ်ဖြစ်နဲ့ ဆံပင်ကို ဆွဲကိုင်ကာ
မိုးအောင် ပါးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် ၂ ချက်ဆင့်
တီးထည့်လိုက်
"ဟျောင် ထားလိုက် လာ လိုးမှာသာ လိုး ကျန်တာ
ငါ ရှင်းမယ်"
ကျော်မင်းနဲ့ ဇွဲနောင် နေရာချင်း အချိန်း မိုးအောင်က
ကုန်းထကာ ပြေးရန် ပြင်လိုက်တော့ ဇွဲနောင် ဖမ်းပြီး
ချုပ်ထားကာ
"ငါလိုးမသား ငြိမ်ငြိမ်နေ မငြိမ်ရင် လိုးသတ်မှာ"
ကျော်မင်းကလည်း တတွေးများနဲ့ ပြောင်လက်နေတဲ့
လီးကြီးကို ကိုင်ကာ မိုးအောင်ဖင်ထဲ ထည့်လိုက်သည်
"ဟျောင် ဇွဲနောင် တစ်နေတယ် လိုးလို့ မရဘူးကွ"
"မင်းကလည်း ဖျင်းတာ မင်းတုန်းကတောင် ငါ
ဘယ်လို လိုးခဲ့လဲ ယောက်ျားမဟုတ်ဘူးလား
မဝင်ရင် အားနဲ့ ဆောင့်ကွာ"
ဇွဲနောင် စကားအတိုင်း ကျော်မင်းက အားနဲ့အသကုန်
မာန်သွင်းပြီး ဆောင့်လိုးတော့သည်
"ဟိတ်းးးကျားးးး ဗျစ် ဗျစ် ဘွတ် ဒုတ်"
"အားးးးးးသပေါပွီဗြ းးးးးး"
ဘယ်လိုပဲ အော် အော် ရွာနဲ့ အလှမ်းဝေးတာရော
ပြောင်းခင်းရဲ့အလယ် ဖြစ်နေတာရော လေတိုက်သံ
တဝေါဝေါကြောင့် ဆူညံနေတာရောကြောင့် ဘယ်သူမှ
မျကားနိူင္ပါ
ကျော်မင်းက လီးကြီးနှင့် မိုးအောင်ခါးကို စုံကိုင်ကာ
အားရပါးရ ဆောင့်လိုးတော့တာ မိုးအောင်မှာ
နာလွန်းသောကြောင့် ခေါင်း ငိုက်စိုက်ကျသွားသည်
"အားးးးးသေတော့မှာပဲ တော်ကြတော့ နာတယ်ကွ"
"မအေလိုး ရွာထဲကို လျှောက်ပြောချေလေ
ပြောင်းတောထဲမှာ အလိုးခံခဲ့ရတာ ကောင်းတယ်လို့"
ဇွဲနောင်က ပြောပြီး ကြီးမားလှတဲ့ သူ့လီးကြီးကို
မိုးအောင် ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်ပြီး
"နင့်မေငါလိုးလား စုပ် ဝအောင်စုပ်"
ပြောလည်းပြော အားရပါးရ ဆောင့်လိုသည်
ကျော်မင်းကလည်း နောက်ကနေ စိတ်ရှိလက်ရှိကို
ဗျင်းနေတာ ဇွဲနောင်ကလည်း မညှာ
ထိပ်ပိတ်နောက်ပိတ် အလိုးခံနေရတာမို့ မိုးအောင်အဖို့
မသက်သာလှ ဖင်တွေလည်း နာဗိုက်တွေလည်းအောင့်
လည်ချောင်းတွေလည်း စပ်နေသည်
ဇွဲနောင်နဲ့ ကျော်မင်းကတော့ အသေအကျေကို
ကြိတ်နေကြတာ
"အားးးးရှီးးးဇွဲနောင်ရေ ကောင်းတာကွာ ပြီးချင်ပြီ"
"အေး ငါလည်း ပြီးတော့မယ်ကွ ရှီးးးးအားး"
မိုးအောင်တော့ နွားအုပ်နင်းတဲ့ မျက်ပင်လို ဖွတ်ဖွတ်
ညက်ညက်ကို ကြေနေသည် သူတပါးကို အကျပ်ကိုင်
အနိူင်ယူချင်တဲ့ အကျိုးဆက်တွေ
"အားးးးးပြီးပြီကွ ရော့ ဗျစ် ဗျစ် ဗျစ် "
ကျော်မင်းက အော်ငြီးပြီး မိုးအောင်ဖင်ထဲ လရေတွေ
ပမ်းထည့်လိုက်တော့ အနီရောင်တွေရောအဖြူရောင်ပါ
စီးဆင်းလာခဲ့သည်
"ငါလည်း ပြီးပြီကွ အင့် ဗျစ် ဗျစ် ဗျစ် "
ဇွဲနောင်ကလည်း မိုးအောင် ခေါင်းကို ကိုင်ကာ လီးကို
အဆုံးထိ ထိုးထည့်ပြီး လရေတွေ ပမ်းထည့်လိုက်ရာ
မိုးအောင် လည်ချောင်းတလျှောက် စီးဝင်သွားသည်
ကျော်မင်းက လီးကို ဆွဲနှုတ်လိုက်တော့ မိုးအောင်
မျက်လုံးများ ပြာဝေသွားကာ ခွေ ခနဲ့ လဲကျသွားသည်
"မှတ်ထား ဟျောင် နောက်တခါ ဒီပုံ ချိုးလို့ကတော့
၂ ချောင်းပူးပြီးတော့ကို လိုးသတ်မှာ "
မိုးအောင်တယောက် ပြောင်းခင်းထဲမှာ အမောဖြေရင်း
ခွေခွေလေး ကျန်နေခဲ့တော့သည်
************************************************
ဆောင်းနှင်းမှုံတို့ တဖွဲဖွဲ ကျဆင်းနေသော
လယ်ကွင်းပြင် ကျယ်ကြီးထဲမှာ ကောက်နယ်တလင်း
တခုက လရောင်အောက်မှာ ငြိမ်သက်နေသည်
မငြိမ်သက်တာက တလင်းဒေါင့်က လှည်းပေါ်မှာ
ဇွဲနောင်နဲ့ကျော်မင်း တယောက်နဲ့တေယာက်
နပမ်းလုံးနေကြသည် လယ်ပိုင်ရှင် ကျော်မင်းရဲ့
လယ်တလင်းကို ဇွဲနောင်တယောက် အငှားစောင့်
အဖြစ် ရောက်နေတာ အငှားမှ ရိုးရိုးအငှားမဟုတ်
ရှယ်အငှား
ကျော်မင်းက ဇွဲနောင်ကို ဒီနှစ် လယ်သိမ်းချိန်
တလျှောက်လုံးအတွက် အပြီးချုပ် ငှားထားတာ
"ဟျေင် ဇွဲနောင် ဖယ်ကွာ မင်း ဇွတ်မလုပ်နဲ့"
"မင်းကလည်းကွာ ခုမှ လွတ်လွတ်လပ်လပ် တွေ့ရတာ"
"လီး လွတ်လပ်ပါ့လား တော်ကြာ ဟိုထခါလို
မိုးအောင်နဲ့ တွေ့နေမယ်"
"ဟားးဟားး မင်းကောင် တွေ့ရင်တောင် အရင်လို
အာမချောင်ရဲတော့ဘူး သိလား"
ဟုတ်တယ်လေ မိုးအောင်လည်း ပြောင်းခင်းထဲမှာ
လီးစာ မိသွားကတည်းက ဂျို မထောင်ရဲတော့တာ
ဒီနေ့အထိ လမ်းမှာ တွေ့ရင်လည်း ရိုသေနေတာ
"ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် '"
ဇွဲနောင်က ကျော်မင်းအပေါ် ခွဖက်ထားရင်း အနမ်း
ပေးနေတာ ကျော်မင်းကလည်း ဇွဲနောင်ကို အောက်က
နေပြီး အားရပါးရ သိုင်းဖက်ထားသည်
ပုဆိုးထဲက ဒုတ်၂ ချောင်းက မီးတောက်နေကြသည်
"တော်ပြီကွာ ဇွဲနောင် လာ အုံထဲ သွားမယ်"
"အေး Ok သွားစို့"
"နေအုံး ရှူးပေါက်အုံးမယ်ကွာ"
ပြောပြီး ကျော်မင်းက တလင်းအစပ် သွားကာ
ငေါ့ပမ်းနေတုန်း ဇွဲနောင်က နောက်ကနေ ခါးကော့ပြီး
ဖက်လိုက်သည် လီးက ဖင်ကို ထောက်ရက်
ဘယ်လက်က သိုင်းဖက်ပြီး ညာလက်က ကျော်မင်း
လီးကို ကိုင်လိုက်ရာ
"အားးးဟားးးဟျောင် လောမနေနဲ့ လီးလား"
"အေး ဟုတ်တယ် လီးပဲကွာ"
တယောက်ပခုံး တယောက် ဖက်ရင်း အုံလေးရှိရာကို
လျှောက်လှမ်းလာခဲ့ကြသည် ရှေ့မှာတော့ ပုဆိုးကို
ဖောက်ထွက်မတတ်ဖြစ်နေတဲ့ လီးကြီးတွေက
တရမ်ရမ်း တဲအုံလေးထဲ ရောက်တော့ ကျော်မင်းက
ဇွဲနောင် ပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်လိုက်သလို ဇွဲနောင်ကလည်း
ကျော်မင်း ပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်လိုက်ခါ တယောက်ကို
တယောက် ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဖက်လိုက်ကြသည်
အောက်ကလည်း ပူနွေးနေတဲ့ လီးကြီး ၂ချောင်း
လီး လီးချင်း ပွတ်တိုက်ပြီး လိုးနေကြတာ အားရစရာ
"ဟျောင် ကျော်မင်း အိပ်လိုက်ကွာ "
"အေးးး"
ကျော်မင်းက တောင်ကို ခေါင်းပြု အိပ်လိုက်တော့
ဇွဲနောင်က မြောက်ကို ခေါင်းပြု အိပ်လိုက်သည်
"ဟာ ဟျောင် တောင် ခေါင်းပြုလေကွာ မင်းဟာက
ဘယ်လိုကြီးလဲ"
"အသာနေစမ်းပါကွာ စောင့်ကြည့် "
ဇွဲနောင်က ကျော်မင်းလီးကို ပါစပ်ထဲ ငုံလိုက်သလို
သူ့လီးကိုလည်း ကျော်မင်းပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်တော့မှ
ကျော်မင်း သဘောပေါက်သွားသည်
တယောက်လီး တယောက် အားရပါးရ စုပ်ရင်း
ဖီးလ် ယူနေကြချိန် နှင်းမှုံများက သိပ်သည်းစွာ
ကျဆင်းလာကြတော့သည်။
ပြီးပါပြီ
*************************************
အားပေးကြည့်ရှုကြသော ညီကိုအပေါင်း အားရပါးရ
ဖီးလ်ပြီး ထုနိူင်ကြပါစေဗျ
--------------------------------------------
မှတ်ချက်။ ။ ထန်ပြီး ထုပါ.. အတုမယူပါနဲ့😁
<Zawgyi>
က်ားသား စားတဲ့ က်ား
အပိုင္း -၂ ဇာတ္သိမ္း
#Credit ; Z.N
အေမွာင္ရိပ္ထဲမွာ ႏွစ္ေယာက္သား စိတ္ႀကိဳက္
အားရပါးရ လိုးေနၾကတာ ပတ္ဝန္းက်င္ကိုသတိမထား
"ေဟ်ာင္ ေကာင္းလား ေက်ာ္မင္း"
"ေအး ေကာင္းတယ္ကြ အဆုံးလိုးကြာ"
"ေအးပါ"
ပလြတ္ ဗ်စ္ ဗ်ိ ဘြတ္
လိုးသံ လီးသံေတြ ဆူညံေနတာ အေတာမသတ္ေတာ့
"ရွီးးးးအားးးေကာင္းလိုက္တာကြာ"
"အားးဟားးးးးအီဆိမ့္ေနတာပဲ ဇြဲေနာင္ရာ အားးးးး"
စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္မို႔ အရင္တခါလိုမဟုတ္
အားရေက်နပ္ဖြယ္ အတိပင္
"ေဟ်ာင္ ေက်ာ္မင္း မတ္တတ္ရပ္ကြာ"
"ေအး "
ေက်ာ္မင္း မတ္တတ္ရပ္လိုက္ေတာ့ ဇြဲေနာင္က
ဘယ္လက္ျဖင့္ ေနာက္ကေန သိုင္းဖက္လိုက္ၿပီး
ညာလက္က ေက်ာ္မင္းလီးကို ကိုင္ကာ ဂြင္းတိုက္
ေပးလိုက္ေတာ့
"အားးဟားးးဟားးးး ေကာင္းလိုက္တာကြာ ဇိမ္ပဲ
ေအး အဲလိုလိုးတာ ပိုမိုက္တယ္"
"ေအးပါ မင္းေကာင္းတယ္ ၿပီးတာပဲ"
ဇြဲေနာင္လည္း ေနာက္ကေန လိုးရင္း ေက်ာ္မင္းလီးကို
ဂြင္းတိုက္ေပးလိုက္သည္
ေက်ာ္မင္းမွာ ေကာင္းလြန္းသျဖင့္ ဇြဲေနာင္ပခုံးေပၚ
ေနာက္လွန္မွီရင္း ပါးစပ္ဟကာ မွိမ္းေနလိုက္သည္
"ဟားးးးေကာင္းလိုက္တာကြာ"
"ေဟ်ာင္ ေကာင္းမေနနဲ႔ ငါ ၿပီးေတာ့မယ္"
"ေအးး ငါလည္းၿပီးေတာ့မယ္ နာနာတိုက္ၿပီး
အားနဲ႔ေဆာင့္ကြာ ေအးးဟုတ္တယ္ အဲလို "
ႁပြတ္ႁပြတ္ ဗ်ိ ဗ်စ္
"ေဟ်ာင္ လေရ ပမ္းထည့္ရလား"
"မင္း ႀကိဳက္သလိုသာ လုပ္ကြာ"
ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ျမန္လာသည္
ဇြဲေနာင္လည္း မထိန္းနိူင္ေတာ့ လီးတေခ်ာင္းလုံး
က်င္တက္လာကာ ေက်ာ္မင္းဖင္ထဲ ပမ္းထည့္လိုက္သည္
"အားးးးးထြက္ၿပီကြ "
"ေအးး ငါလည္းၿပီးၿပီ"
ဗ်စ္ ဗ်စ္ ဗ်စ္ဗ်စ္ဗ်စ္
ဇြဲေနာင္လက္မွာလည္း ေက်ာ္မင္း လေရေတြ
ပြကုန္သည္ လေရမ်ားျဖင့္ ဆက္လက္ၿပီး
ထုေပးလိုက္ရာ ေက်ာ္မင္း တေယာက္ ေခါင္းငိုက္စိုက္
က်သြားၿပီး ၿငီးျငဴသြားရသည္
"အားးရွီးးးးေကာင္လိုက္တာကြာ"
************************************************
"ေဟ်ာင္ ဇြဲေနာင္ ဘယ္လဲ"
ေမးလာသူက တစ္ရြာတည္းသား မိုးေအာင္
သူ့ထက္ေတာ့ ၂ ႏွစ္ခန္႔ ငယ္ေပမယ့္ တခ်ိန္တုန္းက
ေက်ာ္မင္း ဇြဲေနာင္ မိုးေအာင္ ဆိုတာ သုံးေယာက္သား
တတြဲတြဲ ေရ ကစားလည္း အတူ ရြာ႐ိုးကိုးေပါက္
ေလွ်ာက္ကျမင္းလည္း အတူတူ အိပ္ခ်ိန္မွသာ
ခြဲၾကသည္ ခုမွသာ အလုပ္ကိုယ္စီနဲ႔မို႔ သိပ္မေတြ႕ျဖစ္
ခုတေလာ ဒီေကာင္ သူ့ကို ၾကည့္တာ တစ္မ်ိဳး
ဘာ တစ္မ်ိဳးလဲလို႔ေတာ့ စဉ္းစားလို႔ မရ ၾကည့္ပုံက
ထူးျခားေနတာေတာ့ အမွန္ပင္
"ေအး ဦးအုန္းက ဒီေန႔ ႏြားစာေျပာင္း ရိပ္ခိုင္းထားလို႔"
"မင္းေရာ ဘယ္လဲ"
"ငါ ဒီေန႔ ေအးေဆး နားး"
"ေအးကြာ ငါေတာ့ မနားအားေသးဘူး သြားမယ္ကြာ"
ဇြဲေနာင္ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ႏြားလွည္းကို ဆက္ကာ
ေမာင္းလာခဲ့သည္ ကုကၠိဳပင္တန္းေအာက္မွာ
ႏြားျပာ တရွဉ္းကို ေက်ာ့ေနေအာင္ ေမာင္းရင္း
ဇြဲေနာင္ တေယာက္ ဦးအုန္း ေျပာင္းခင္းကို ေရာက္ၿပီ
ႏြားမ်ားကို သင့္ေတာ္ရာ စားက်က္မွာလွန္ထားလိုက္ၿပီး
ေျပာင္းမ်ား ရိတ္ဖို႔ ျပင္ဆင္လိုက္သည္
"ေဟ်ာင္ ဇြဲေနာင္ ေျပာင္းရိတ္မလို႔လားး"
"ေအး ေက်ာ္မင္း မင္းေရာ ဘာလာလုပ္တာလဲ"
"ေအးကြာ ငါလည္း ေျပာင္းရိတ္မလို႔ပဲ "
"ဟာ ေကာင္းတာေပါ႔ကြာ ဟဲဟဲ "
"လီးလား ဘာ ဟဲဟဲလဲ"
"မင္းကလည္းကြာ သိရက္သားနဲ႔ ငါတို႔ မေတြ႕ရတာ
တပတ္ေလာက္ရွိၿပီ ဒီမွာ မေနႏိုင္ေတာ့ဘူးကြ"
"လီးတဲ့မွပဲ မေနနိူင္တာက အေရးမႀကီးဘူး ငါ မင္းကို
ေျပာစရာ ရွိလို႔"
"ဘာေျပာမွာလဲ မင္း ဗိုက္ႀကီးေနၿပီလား အဲဒါဆိုလည္း
မပူပါနဲ႔ကြာ ငါမင္းကို အတည္ ယူမွာပါကြ"
"ငါလိုးမသား အေကာင္းေျပာမလို႔ဟာ "
"ေအးပါကြာ ေျပာ ဘာေျပာမွာလဲ"
ဇြဲေနာင္ မ်က္ႏွာပိုးသတ္လိုက္ၿပီး နာေထာင္လိုက္သည္
"ဟိုကြာ ဟိုေန႔က မင္း ေရ တင္တုန္းက"
"ေအး အဲဒါ ဘာျဖစ္လဲ"
"ေအး အဲေန႔က ငါျပန္လာေတာ့ ခ်ဳံနေဘးနားမွာ
ကြမ္းထုပ္လက္က်ံ တထုပ္ ေတြ႕တယ္ကြ"
"ဘာ"
"ဟုတ္တယ္ မင္းက ကြမ္းမစားဘူး ငါလည္း အဲေန႔က
ကြမ္း မထုပ္ခဲ့ဘူးကြ တေယာက္ေယာက္ျမင္သြားရင္
ငါတို႔ေတာ့ သြားၿပီကြာ"
ေက်ာ္မင္း မ်က္ႏွာက စိုးရိမ္မႈ အျပည့္ႏွင့္ ဇြဲေနာင္လည္း
ေခါင္းကုတ္သြားရသည္
"ဟုတ္လား အဲဒါဆိုရင္ေတာ့ ငါတို႔ ဟက္တက္ကြဲၿပီ"
ဟုတ္တယ္ေလ တေယာက္နဲ႔တေယာက္
ေကာင္းလြန္းလို႔သာ လိုးၾကခံၾကတာ တေယာက္မွ
မေျခာက္ၾက ႏွစ္ေယာက္စလုံး က်ားစီးဝါးစီးေတြခ်ည္း
အခ်ိန္တန္ရင္ မိန္းမ ယူၾကမွာေလ မယူခင္ စပ္ၾကားမွာ
ဖီးလ္ ယူၾကတာ
"ေနအုံးကြာ ငါ စဉ္းစားမိၿပီ"
"ဟင္ ဘာလဲ ေျပာ"
ထိုစဉ္ "ေဟ်ာင္ေတြးးးးး"
ေအာ္ေခၚသံ ၾကားလို႔ ႏွစ္ေယာက္သား လွည့္ၾကည့္
မိေတာ့ မိုးေအာင္
မိုးေအာင္က တျဖည္းျဖည္း အနားေရာက္လာသည္
"မင္းတို႔ ဘာလုပ္ၾကမလို႔လဲ"
"လီးလားကြ ငါ ေျပာင္းရိတ္သြားမွာလို႔ မင္းေျပာခဲ့သားနဲ႔
လီးျဖစ္လို႔ ေမးတာလား"
စိတ္တိုတိုႏွင့္ ဇြဲေနာင္က ပိတ္ေဟာက္ထည့္လိုက္ၿပီး
ဂ်ိဳ ၾကည့္ ၾကည့္လိုက္ရာ
"မင္းကလည္း စိတ္ခ်ည္းပဲ "
"ဟ ေျပာင္းရိတ္မွာ သိရက္သားနဲ႔ ဘာလုပ္ၾကမလဲ
ဆိုေတာ့ မင္း ဖင္လိုးမလို႔ ေစာင့္ေနတာကြာ ရွင္းလား"
တကယ္ေတာ့ မိုးေအာင္ သိခ်င္လို႔ လိုက္လာတာ
ဒီႏွစ္ေကာင္က ရည္းစားလုဖက္ ၿပိဳင္ဖက္ေတြ
မ်က္ႏွာခ်င္ဆိုင္ေတြ႕ေတာ့ အံ့ၾသမိတာ အမွန္
ၿပီးေတာ့ ဟိုေန႔က ကိစၥကို ဇြဲေနာင္ကို ေမးမလို႔
"မဟုတ္ဘူးေလကြာ မတည့္တဲ့ မင္းတို႔ အတူေတြ႕လို႔
ဘယ္လို တည့္သြားတာလဲလို႔ "
"အဲဒါ ဘာျဖစ္လဲ မင္းအပူ ပါလား"
ေက်ာ္မင္းက ခပ္ဆတ္ဆတ္ေမးလိုက္ေတာ့
မိုးေအာင္က မခ်ိဳမခ်ဉ္ မ်က္ႏွာေပးႏွင့္
"လာျပန္ၿပီ မင္းကလည္း တမ်ိဳး"
"မင္း တကယ္ သိခ်င္လား မိုးေအာင္"
ဇြဲေနာင္ ရႈတည္တည္ႏွင့္ စိုက္ၾကည့္ၿပီး ေမးလိုက္ေတာ့
"အင္း"
"လာ သိခ်င္ရင္ ေျပာင္းခင္းထဲ လိုက္ခဲ့ "
ဇြဲေနာင္က မိုးေအာင္ကို လက္ဆြဲေခၚသြားေတာ့
ေက်ာ္မင္းက ေနာက္က လိုက္သြားသည္
ေဝါးးးးးးေဝါ းးးးးးေဝါးးးးဂြၽတ္ ေျဖာင္းးးးး
ဇြဲေနာင္က ေဒါနဲ႔ေမာနဲ႔ ဒလၾကမ္းဆြဲေခၚလာေတာ့
မိုးေအာင္ တေယာက္ ယက္ကန္ယက္ကန္နဲ႔
ပါလာခဲ့ေတာ့သည္ ေက်ာ္မင္းပါ ထပ္ၾကပ္မကြာ
သြားလမ္းတေလွ်ာက္ ေျပာင္းပင္ေတြ က်ိဳးက်ံခဲ့သည္
"အားးးးလႊတ္ကြာ ငါ႔လက္ေတြ နာေနၿပီ"
"မင္းပဲ သိခ်င္တယ္ဆို"
၂ ဧကခန္႔ က်ယ္ေသာ ေျပာင္းခင္းအလယ္မွာ
သုံးေယာက္သား မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ရပ္ေနခ်ိန္မွာ
မိုးေအာင္က ေျပေနေသာ ပုဆိုးကို ျပင္ဝတ္လိုက္ေတာ့
မထင္မွတ္ပဲ ကြမ္းထုပ္ေလးက က်သြားသည္
ေက်ာ္မင္းက ေကာက္ယူၿပီး နမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့
(ဟင္ ဒါဟိုေန႔က ကြမ္းထုပ္ )
ေက်ာ္မင္းက ကြမ္းစားသူမို႔ ခ်က္ခ်င္း သိတယ္
ဇြဲေနာင္ကို လွမ္းၾကည့္ၿပီး မိုးေအာင္ကို ၾကည့္ျပေတာ့
ဇြဲေနာင္ သေဘာေပါက္ၿပီ (ဒါေၾကာင့္ ဒီေကာင္ ငါ႔ကို
ၾကည့္တာ တမ်ိဳးျဖစ္ေနတာကိုးးး)
" ကဲ ဘာသိခ်င္တာလဲ ေျပာ "
"မင္းတို႔ ဘယ္လို ေျပလည္သြားတာလဲ"
"ဟ ငါ႔တို႔ေျပလည္တာ မင္းနဲ႔ ဘာဆိုင္လဲ"
ဇြဲေနာင္ မေျဖခင္ ေက်ာ္မင္းက ေဟာက္လိုက္ေတာ့
"ေၾသာ္ေဟာ္ အဲလိုတမ္းလား "
မိုးေအာင္က ညစ္က်ယ္က်ယ္ၿပဳံးရင္း ေက်ာ္မင္းကို
ခနဲ႔လိုက္ၿပီး
"ဒါဆို ငါေျပာမယ္ဇြဲေနာင္ ဦးၿမိဳင္ရဲ႕ လယ္ ေတာ
ေရ တင္တုန္းက မင္းတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ဘာလုပ္ေနၾက
တာလဲ ေျပာ"
မိုးေအာင္က သူ့လက္နာသြားေတာ့ စိတ္တိုၿပီးေလသံ
မာဆတ္ဆတ္ ျဖစ္လာသည္
" မင္းက ဘာလုပ္တယ္ ထင္လဲ ေဟ့ေကာင္"
"အဲဒါ ဘာျဖစ္လဲ လီးျဖစ္လားကြာ"
ဇြဲေနာင္ေရာ ေက်ာ္မင္းပါ ၿပိဳင္တူ ေျပာခ်လိုက္ေတာ့
"ဟင္းးဟင္းး မင္းတို႔က ငါေမးတာ ေကာင္းေကာင္း
မေျဖၾကဘူး ေအးး မင္းတို႔ လုပ္ေနတာေတြ ငါ အကုန္
ျမင္တယ္ကြ ရြာထဲကို ေျပာလိုက္ရင္ မင္းတို႔ ဟက္တက္
ကြဲသြားမယ္ ဟားးဟားးဟား"
မထင္မွတ္ပဲ အေျခအေနက တင္းမာသြားသည္
ေက်ာ္မင္းမ်က္ႏွာက ၿပိဳေတာ့မယ့္မိုးလို မဲေမွာင္သြားၿပီး
လက္သီးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ထားေတာ့
မိုးေအာင္က ေအာင္နိူင္သူ အၿပဳံးျဖင့္ ၾကည့္လိုက္သည္
ဇြဲေနာင္က မ်က္ႏွာေသေလးျဖင့္ မိုးေအာင္ကို ေခ်ာ့ၿပီး
"မိုးေအာင္ရာ အဲလိုေတာ့ မလုပ္နဲ႔ကြာ အခ်င္းခ်င္းေတြ"
"ေအး ဒါျဖင့္ ဘာလို႔ ငါေမးတာ ေကာင္းေကာင္း
မေျဖတာလဲ "
"မဟုတ္ပါဘူးကြာ ငါ စိတ္ေလာသြားလို႔ပါ ရြာထဲေတာ့
ေလွ်ာက္မေျပာပါနဲ႔ကြာ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေနာ္"
"ဟ ဒီတိုင္း ေတာင္းပန္လို႔ မရဘူးေလကြာ မင္းတို႔က
ေျပာခ်င္တိုင္း ေျပာၿပီးေတာ့ ခုမွ "
"ကဲ ဘာလုပ္ေပးရမလဲကြာ ေျပာ"
"ဒီလိုမွေပါ႔ မင္းတို႔ ငါ႔ကို စုပ္ေပး ခံေပး ဘယ္နဲ႔လဲ"
"ေအးပါကြာ ဒါေပမယ့္ ငါတို႔လည္း မင္း နဲနဲေတာ့
ျပန္စုပ္ေပးကြာ ငါလည္းအဲေန႔တုန္းက ေက်ာ္မင္းကို
စုပ္ေပးတာ မင္းလည္းျမင္သားပဲ"
"ေအး မင္းတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ငါလိုးတာခံရင္ လုပ္ေပးမယ္"
ဇြဲေနာင္က ေျပာေနေပမယ့္ ေက်ာ္မင္းက ၿငိမ္ေနသည္
"ကဲ ေက်ာ္မင္း သူ ျဖစ္ခ်င္သလို လုပ္ေပးၾကစို႔
ငါတို႔ ဘာမွ မတတ္နိူင္ေတာ့ဘူး ငါတို႔ အရွက္က
သူ့လက္ထဲမွာ ရွိတယ္ ေနာ္"
ဇြဲေနာင္က ေက်ာ္မင္းကို ေခ်ာ့ေျပာ ေျပာလိုက္ေတာ့
"ေဟ်ာင္ မိုးေအာင္ မင္း ကတိ တည္မွာလား
ဒီ တစ္ခါထဲပဲေနာ္ "
"ေအးပါ မင္းတို႔ ႏွစ္ေယာက္သာ ေကာင္းေကာင္းခံ"
မိုးေအာင္က ေျမေခြးၿပဳံးနဲ႔ ေျပာလိုက္သည္
"ေအး ၿပီးတာပဲ"
"ကဲ ဘယ္သူ အရင္ စုပ္မလဲ "
"ကဲ ေက်ာ္မင္း မင္အရင္ စကြာ"
ေက်ာ္မင္းက ဘာမွ မေျပာ မိုးေအာင္ေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္
ထိုင္ၿပီး မိုးေအာင္ ပုဆိုးကို ေျဖခ်လိုက္ရာ ေထာင္မတ္
တင္းေတာင္ေနေသာ လီးက ေပၚလာသည္
ေက်ာ္မင္းက စုပ္ေပးလိုက္ေတာ့ မိုးေအာင္က မွိန္းၿပီး
ဇိမ္ခံ ေနေတာ့တာ
"အားးးးးးးေကာင္းတယ္ကြာ စုပ္"
ခန ေနေတာ့ ေက်ာ္မင္းက စုပ္တာ ရပ္ၿပီး
"မိုးေအာင္ ငါ႔လည္း ျပန္စုပ္ေပး"
"ဟာ ဇြဲေနာင္ မင္းလည္း လာစုပ္အုံး"
"သူ့ အရင္ ျပန္စုပ္ေပးလိုက္ကြာ ၿပီးမွ ငါစုပ္ေပးမယ္"
ေက်ာ္မင္းက ေျမျပင္မွာ ကားယားထိုင္လိုက္ၿပီး
ပုဆိုးကို လွန္လိုက္ေတာ့
"ဟင္ မင္းဟာက အႀကီးႀကီးပဲ "
"ေဟ်ာင္ ေစာက္စကား မမ်ားနဲ႔ လာ စုပ္"
ေက်ာ္မင္းက ေျပာလိုက္ေတာ့ မိုးေအာင္က ေလးဘက္
ကုန္းၿပီး ေက်ာ္မင္း လီးကို စုပ္ေပးေနခ်ိန္
ေနာက္ကေန ဇြဲေနာင္က သူ့လီးကို တေတြးဆြတ္ၿပီး
မိုးေအာင္ ခါးကို ကိုင္လိုက္ကာ လွ်ပ္တျပတ္
လိုးထည့္လိုက္ေတာ့သည္
"ဘြတ္းးဗ်စ္းးးးဗ်စ္းးးး ပလြတ္"
"ဝူးးးးးဝွါးးးးးးေဝါ႔းးးးးးး"
မိုးေအာင္တေယာက္ မ႐ွဴနိူင္ မကယ္နိူင္ ႐ုန္းမရ
ကန္မရ ျဖစ္သြားသည္ ဘယ္ရမလဲ
ဇြဲေနာင္က မိုးေအာင္ ခါးကို အပီခ်ဳပ္ၿပီး အားနဲ႔ကို
မညႇာမတာ ဇြတ္လိုးတာ ေက်ာ္မင္းကလည္း အတိုင္
အလွည့္ ညီညီ မိုးေအာင္ ေခါင္းကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔
ခ်ဳပ္ဖိထားၿပီး လီးနဲ႔ တဆုံး ထိုးဆို႔ထားေတာ့
ဘာတတ္နိူင္ေသးလဲ
ဝူးဝူးဝါးဝါးေတြ ျဖစ္ကုန္သည္
"ငါလိုးမသား မင္းက ဘာေကာင္မို႔လဲ ဟင္
ငါတို႔မ်ား ေစာက္ခ်ဉ္မွတ္ေနလား မေအလိုး"
ဇြဲေနာင္က ေျပာလည္းေျပာ လိုးလဲလိုးသည္
မိုးေအာင္တေယာက္ ျမင္မေကာင္းေအာင္
ျဖစ္သြားသည္ ဖင္ထဲမွာလည္း လီးတေခ်ာင္း
ပါးစပ္ထဲမွာလည္း လီးက အျပည့္ အသက္ေတာင္
မနဲ ႐ွဴေနရတာ ေက်ာ္မင္းကလည္း အေလွ်ာ့မေပး
ဆံပင္ကို အားနဲ႔ဆြဲကိုင္ကာ ပါးစပ္ကို အေသ
ေဆာင့္လိုးသည္ ဇြဲေနာင္လီးကေတာ့ ရဲရဲ ကို နီလို႔
သြားရွာၿပီ ထိုင္ေနတုန္းက အေကာင္း ထသြားမွ က်ိဳး
ဆိုတာလို အပိုင္နင္း အက်ပ္ကိုင္ၿပီး ဇြဲေနာင္နဲ႔ေက်ာ္မင္း
ႏွစ္ေယာက္လုံးကို လိုးမယ္လို႔ စိတ္ကူးထားသမွ်
အားလုံး ျဖစ္မလာေတာ့
********************
လူတရပ္မက ျမင့္မားေသာ ေျပာင္းခင္းႀကီးကမနက္ခင္း
ေနျမင့္ခ်ိန္ေနေရာင္စူးစူးေအာက္တြင္ေလတိုးသံေၾကာင့္
တဟူးဟူးျဖင့္ ယိမ္းထိုးကာ ဆူညံေနေတာ့သည္
ေျပာင္းခင္းႀကီးအလယ္ ကြပ္လပ္ငယ္ေလးထဲမွာေတာ့
" ငါလိုးမသား ေျပာခ်င္အုံးကြာ အင့္းးအင့္းး"
"မေအလိုး ေသဖို႔သာျပင္ ေရာ့ အင့္"
မိုးေအာင္တေယာက္ သူကအက်ပ္ကိုင္ၿပီး လိုးမယ္လို႔
စိတ္ကူးထားသမွ် ျဖစ္မလာပဲ ျဖစ္လာတာကေတာ့
ဇြဲေနာင္နဲ႔ေက်ာ္မင္းရဲ႕အလိုးကို မရႈမလွ ခံေနရၿပီ
" ဗ်စ္ ဗ်စ္ ဘြတ္ ေဖာင္းးးေဖာင္းး ပလြတ္ "
"ေဟ်ာင္ ေက်ာ္မင္း လာ မင္းအလွည့္ လိုး မညႇာနဲ႔
အေသ သာလိုး ဒါမွ ဒီေကာင္ မွတ္မွာ"
ဇြဲေနာင္က ေျပာလိုက္ေတာ့ ေက်ာ္မင္းက သူ့လီးကို
မိုးေအာင္ ပါးစပ္ထဲက ဆြဲထုတ္လိုက္သည္
"အားးဟားးးဟားအမေလး ေသပါၿပီဗ် ဟီးးဟီးး"
မိုးေအာင္ရဲ႕ ငိုၿငီးသံက ထြက္ေပၚလာသည္
"ငါလိုးမသားေတြ မင္းတို႔ အုပ္ႀကီးနဲ႔ကို တိုင္မွာ"
"ဘာ ငါလိုးမသား ဒါေလာက္ ဖင္လိုးခံေနရတာကို
ေစာက္ေၾကာက မာေနေသးတယ္ ကဲကြာ"
"ေျဖာင္းးးေျဖာင္းးး"
ေက်ာ္မင္းက ေဒါသျဖစ္ျဖစ္နဲ႔ ဆံပင္ကို ဆြဲကိုင္ကာ
မိုးေအာင္ ပါးကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ ၂ ခ်က္ဆင့္
တီးထည့္လိုက္
"ေဟ်ာင္ ထားလိုက္ လာ လိုးမွာသာ လိုး က်န္တာ
ငါ ရွင္းမယ္"
ေက်ာ္မင္းနဲ႔ ဇြဲေနာင္ ေနရာခ်င္း အခ်ိန္း မိုးေအာင္က
ကုန္းထကာ ေျပးရန္ ျပင္လိုက္ေတာ့ ဇြဲေနာင္ ဖမ္းၿပီး
ခ်ဳပ္ထားကာ
"ငါလိုးမသား ၿငိမ္ၿငိမ္ေန မၿငိမ္ရင္ လိုးသတ္မွာ"
ေက်ာ္မင္းကလည္း တေတြးမ်ားနဲ႔ ေျပာင္လက္ေနတဲ့
လီးႀကီးကို ကိုင္ကာ မိုးေအာင္ဖင္ထဲ ထည့္လိုက္သည္
"ေဟ်ာင္ ဇြဲေနာင္ တစ္ေနတယ္ လိုးလို႔ မရဘူးကြ"
"မင္းကလည္း ဖ်င္းတာ မင္းတုန္းကေတာင္ ငါ
ဘယ္လို လိုးခဲ့လဲ ေယာက္က်ားမဟုတ္ဘူးလား
မဝင္ရင္ အားနဲ႔ ေဆာင့္ကြာ"
ဇြဲေနာင္ စကားအတိုင္း ေက်ာ္မင္းက အားနဲ႔အသကုန္
မာန္သြင္းၿပီး ေဆာင့္လိုးေတာ့သည္
"ဟိတ္းးးက်ားးးး ဗ်စ္ ဗ်စ္ ဘြတ္ ဒုတ္"
"အားးးးးးသေပါပြီျဗ းးးးးး"
ဘယ္လိုပဲ ေအာ္ ေအာ္ ရြာနဲ႔ အလွမ္းေဝးတာေရာ
ေျပာင္းခင္းရဲ႕အလယ္ ျဖစ္ေနတာေရာ ေလတိုက္သံ
တေဝါေဝါေၾကာင့္ ဆူညံေနတာေရာေၾကာင့္ ဘယ္သူမွ
မ်ကားနိူငၸါ
ေက်ာ္မင္းက လီးႀကီးႏွင့္ မိုးေအာင္ခါးကို စုံကိုင္ကာ
အားရပါးရ ေဆာင့္လိုးေတာ့တာ မိုးေအာင္မွာ
နာလြန္းေသာေၾကာင့္ ေခါင္း ငိုက္စိုက္က်သြားသည္
"အားးးးးေသေတာ့မွာပဲ ေတာ္ၾကေတာ့ နာတယ္ကြ"
"မေအလိုး ရြာထဲကို ေလွ်ာက္ေျပာေခ်ေလ
ေျပာင္းေတာထဲမွာ အလိုးခံခဲ့ရတာ ေကာင္းတယ္လို႔"
ဇြဲေနာင္က ေျပာၿပီး ႀကီးမားလွတဲ့ သူ့လီးႀကီးကို
မိုးေအာင္ ပါးစပ္ထဲ ထိုးထည့္လိုက္ၿပီး
"နင့္ေမငါလိုးလား စုပ္ ဝေအာင္စုပ္"
ေျပာလည္းေျပာ အားရပါးရ ေဆာင့္လိုသည္
ေက်ာ္မင္းကလည္း ေနာက္ကေန စိတ္ရွိလက္ရွိကို
ဗ်င္းေနတာ ဇြဲေနာင္ကလည္း မညႇာ
ထိပ္ပိတ္ေနာက္ပိတ္ အလိုးခံေနရတာမို႔ မိုးေအာင္အဖို႔
မသက္သာလွ ဖင္ေတြလည္း နာဗိုက္ေတြလည္းေအာင့္
လည္ေခ်ာင္းေတြလည္း စပ္ေနသည္
ဇြဲေနာင္နဲ႔ ေက်ာ္မင္းကေတာ့ အေသအေက်ကို
ႀကိတ္ေနၾကတာ
"အားးးးရွီးးးဇြဲေနာင္ေရ ေကာင္းတာကြာ ၿပီးခ်င္ၿပီ"
"ေအး ငါလည္း ၿပီးေတာ့မယ္ကြ ရွီးးးးအားး"
မိုးေအာင္ေတာ့ ႏြားအုပ္နင္းတဲ့ မ်က္ပင္လို ဖြတ္ဖြတ္
ညက္ညက္ကို ေၾကေနသည္ သူတပါးကို အက်ပ္ကိုင္
အနိူင္ယူခ်င္တဲ့ အက်ိဳးဆက္ေတြ
"အားးးးးၿပီးၿပီကြ ေရာ့ ဗ်စ္ ဗ်စ္ ဗ်စ္ "
ေက်ာ္မင္းက ေအာ္ၿငီးၿပီး မိုးေအာင္ဖင္ထဲ လေရေတြ
ပမ္းထည့္လိုက္ေတာ့ အနီေရာင္ေတြေရာအျဖဴေရာင္ပါ
စီးဆင္းလာခဲ့သည္
"ငါလည္း ၿပီးၿပီကြ အင့္ ဗ်စ္ ဗ်စ္ ဗ်စ္ "
ဇြဲေနာင္ကလည္း မိုးေအာင္ ေခါင္းကို ကိုင္ကာ လီးကို
အဆုံးထိ ထိုးထည့္ၿပီး လေရေတြ ပမ္းထည့္လိုက္ရာ
မိုးေအာင္ လည္ေခ်ာင္းတေလွ်ာက္ စီးဝင္သြားသည္
ေက်ာ္မင္းက လီးကို ဆြဲႏႈတ္လိုက္ေတာ့ မိုးေအာင္
မ်က္လုံးမ်ား ျပာေဝသြားကာ ေခြ ခနဲ႔ လဲက်သြားသည္
"မွတ္ထား ေဟ်ာင္ ေနာက္တခါ ဒီပုံ ခ်ိဳးလို႔ကေတာ့
၂ ေခ်ာင္းပူးၿပီးေတာ့ကို လိုးသတ္မွာ "
မိုးေအာင္တေယာက္ ေျပာင္းခင္းထဲမွာ အေမာေျဖရင္း
ေခြေခြေလး က်န္ေနခဲ့ေတာ့သည္
************************************************
ေဆာင္းႏွင္းမႈံတို႔ တဖြဲဖြဲ က်ဆင္းေနေသာ
လယ္ကြင္းျပင္ က်ယ္ႀကီးထဲမွာ ေကာက္နယ္တလင္း
တခုက လေရာင္ေအာက္မွာ ၿငိမ္သက္ေနသည္
မၿငိမ္သက္တာက တလင္းေဒါင့္က လွည္းေပၚမွာ
ဇြဲေနာင္နဲ႔ေက်ာ္မင္း တေယာက္နဲ႔ေတယာက္
နပမ္းလုံးေနၾကသည္ လယ္ပိုင္ရွင္ ေက်ာ္မင္းရဲ႕
လယ္တလင္းကို ဇြဲေနာင္တေယာက္ အငွားေစာင့္
အျဖစ္ ေရာက္ေနတာ အငွားမွ ႐ိုး႐ိုးအငွားမဟုတ္
ရွယ္အငွား
ေက်ာ္မင္းက ဇြဲေနာင္ကို ဒီႏွစ္ လယ္သိမ္းခ်ိန္
တေလွ်ာက္လုံးအတြက္ အၿပီးခ်ဳပ္ ငွားထားတာ
"ေဟ်င္ ဇြဲေနာင္ ဖယ္ကြာ မင္း ဇြတ္မလုပ္နဲ႔"
"မင္းကလည္းကြာ ခုမွ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေတြ႕ရတာ"
"လီး လြတ္လပ္ပါ႔လား ေတာ္ၾကာ ဟိုထခါလို
မိုးေအာင္နဲ႔ ေတြ႕ေနမယ္"
"ဟားးဟားး မင္းေကာင္ ေတြ႕ရင္ေတာင္ အရင္လို
အာမေခ်ာင္ရဲေတာ့ဘူး သိလား"
ဟုတ္တယ္ေလ မိုးေအာင္လည္း ေျပာင္းခင္းထဲမွာ
လီးစာ မိသြားကတည္းက ဂ်ိဳ မေထာင္ရဲေတာ့တာ
ဒီေန႔အထိ လမ္းမွာ ေတြ႕ရင္လည္း ႐ိုေသေနတာ
"ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္ '"
ဇြဲေနာင္က ေက်ာ္မင္းအေပၚ ခြဖက္ထားရင္း အနမ္း
ေပးေနတာ ေက်ာ္မင္းကလည္း ဇြဲေနာင္ကို ေအာက္က
ေနၿပီး အားရပါးရ သိုင္းဖက္ထားသည္
ပုဆိုးထဲက ဒုတ္၂ ေခ်ာင္းက မီးေတာက္ေနၾကသည္
"ေတာ္ၿပီကြာ ဇြဲေနာင္ လာ အုံထဲ သြားမယ္"
"ေအး Ok သြားစို႔"
"ေနအုံး ႐ွဴးေပါက္အုံးမယ္ကြာ"
ေျပာၿပီး ေက်ာ္မင္းက တလင္းအစပ္ သြားကာ
ေငါ႔ပမ္းေနတုန္း ဇြဲေနာင္က ေနာက္ကေန ခါးေကာ့ၿပီး
ဖက္လိုက္သည္ လီးက ဖင္ကို ေထာက္ရက္
ဘယ္လက္က သိုင္းဖက္ၿပီး ညာလက္က ေက်ာ္မင္း
လီးကို ကိုင္လိုက္ရာ
"အားးးဟားးးေဟ်ာင္ ေလာမေနနဲ႔ လီးလား"
"ေအး ဟုတ္တယ္ လီးပဲကြာ"
တေယာက္ပခုံး တေယာက္ ဖက္ရင္း အုံေလးရွိရာကို
ေလွ်ာက္လွမ္းလာခဲ့ၾကသည္ ေရွ႕မွာေတာ့ ပုဆိုးကို
ေဖာက္ထြက္မတတ္ျဖစ္ေနတဲ့ လီးႀကီးေတြက
တရမ္ရမ္း တဲအုံေလးထဲ ေရာက္ေတာ့ ေက်ာ္မင္းက
ဇြဲေနာင္ ပုဆိုးကို ဆြဲခြၽတ္လိုက္သလို ဇြဲေနာင္ကလည္း
ေက်ာ္မင္း ပုဆိုးကို ဆြဲခြၽတ္လိုက္ခါ တေယာက္ကို
တေယာက္ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဖက္လိုက္ၾကသည္
ေအာက္ကလည္း ပူေႏြးေနတဲ့ လီးႀကီး ၂ေခ်ာင္း
လီး လီးခ်င္း ပြတ္တိုက္ၿပီး လိုးေနၾကတာ အားရစရာ
"ေဟ်ာင္ ေက်ာ္မင္း အိပ္လိုက္ကြာ "
"ေအးးး"
ေက်ာ္မင္းက ေတာင္ကို ေခါင္းျပဳ အိပ္လိုက္ေတာ့
ဇြဲေနာင္က ေျမာက္ကို ေခါင္းျပဳ အိပ္လိုက္သည္
"ဟာ ေဟ်ာင္ ေတာင္ ေခါင္းျပဳေလကြာ မင္းဟာက
ဘယ္လိုႀကီးလဲ"
"အသာေနစမ္းပါကြာ ေစာင့္ၾကည့္ "
ဇြဲေနာင္က ေက်ာ္မင္းလီးကို ပါစပ္ထဲ ငုံလိုက္သလို
သူ့လီးကိုလည္း ေက်ာ္မင္းပါးစပ္ထဲ ထိုးထည့္ေတာ့မွ
ေက်ာ္မင္း သေဘာေပါက္သြားသည္
တေယာက္လီး တေယာက္ အားရပါးရ စုပ္ရင္း
ဖီးလ္ ယူေနၾကခ်ိန္ ႏွင္းမႈံမ်ားက သိပ္သည္းစြာ
က်ဆင္းလာၾကေတာ့သည္။
ၿပီးပါၿပီ
*************************************
အားေပးၾကည့္ရႈၾကေသာ ညီကိုအေပါင္း အားရပါးရ
ဖီးလ္ၿပီး ထုနိူင္ၾကပါေစဗ်
--------------------------------------------
မွတ္ခ်က္။ ။ ထန္ၿပီး ထုပါ.. အတုမယူပါနဲ႔😁
ကျားသား စားတဲ့ ကျား
အပိုင်း -၂ ဇာတ်သိမ်း
#Credit ; Z.N
အမှောင်ရိပ်ထဲမှာ နှစ်ယောက်သား စိတ်ကြိုက်
အားရပါးရ လိုးနေကြတာ ပတ်ဝန်းကျင်ကိုသတိမထား
"ဟျောင် ကောင်းလား ကျော်မင်း"
"အေး ကောင်းတယ်ကွ အဆုံးလိုးကွာ"
"အေးပါ"
ပလွတ် ဗျစ် ဗျိ ဘွတ်
လိုးသံ လီးသံတွေ ဆူညံနေတာ အတောမသတ်တော့
"ရှီးးးးအားးးကောင်းလိုက်တာကွာ"
"အားးဟားးးးးအီဆိမ့်နေတာပဲ ဇွဲနောင်ရာ အားးးးး"
စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်မို့ အရင်တခါလိုမဟုတ်
အားရကျေနပ်ဖွယ် အတိပင်
"ဟျောင် ကျော်မင်း မတ်တတ်ရပ်ကွာ"
"အေး "
ကျော်မင်း မတ်တတ်ရပ်လိုက်တော့ ဇွဲနောင်က
ဘယ်လက်ဖြင့် နောက်ကနေ သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး
ညာလက်က ကျော်မင်းလီးကို ကိုင်ကာ ဂွင်းတိုက်
ပေးလိုက်တော့
"အားးဟားးးဟားးးး ကောင်းလိုက်တာကွာ ဇိမ်ပဲ
အေး အဲလိုလိုးတာ ပိုမိုက်တယ်"
"အေးပါ မင်းကောင်းတယ် ပြီးတာပဲ"
ဇွဲနောင်လည်း နောက်ကနေ လိုးရင်း ကျော်မင်းလီးကို
ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်သည်
ကျော်မင်းမှာ ကောင်းလွန်းသဖြင့် ဇွဲနောင်ပခုံးပေါ်
နောက်လှန်မှီရင်း ပါးစပ်ဟကာ မှိမ်းနေလိုက်သည်
"ဟားးးးကောင်းလိုက်တာကွာ"
"ဟျောင် ကောင်းမနေနဲ့ ငါ ပြီးတော့မယ်"
"အေးး ငါလည်းပြီးတော့မယ် နာနာတိုက်ပြီး
အားနဲ့ဆောင့်ကွာ အေးးဟုတ်တယ် အဲလို "
ပြွတ်ပြွတ် ဗျိ ဗျစ်
"ဟျောင် လရေ ပမ်းထည့်ရလား"
"မင်း ကြိုက်သလိုသာ လုပ်ကွာ"
ဆောင့်ချက်တွေက မြန်လာသည်
ဇွဲနောင်လည်း မထိန်းနိူင်တော့ လီးတချောင်းလုံး
ကျင်တက်လာကာ ကျော်မင်းဖင်ထဲ ပမ်းထည့်လိုက်သည်
"အားးးးးထွက်ပြီကွ "
"အေးး ငါလည်းပြီးပြီ"
ဗျစ် ဗျစ် ဗျစ်ဗျစ်ဗျစ်
ဇွဲနောင်လက်မှာလည်း ကျော်မင်း လရေတွေ
ပွကုန်သည် လရေများဖြင့် ဆက်လက်ပြီး
ထုပေးလိုက်ရာ ကျော်မင်း တယောက် ခေါင်းငိုက်စိုက်
ကျသွားပြီး ငြီးငြူသွားရသည်
"အားးရှီးးးးကောင်လိုက်တာကွာ"
************************************************
"ဟျောင် ဇွဲနောင် ဘယ်လဲ"
မေးလာသူက တစ်ရွာတည်းသား မိုးအောင်
သူ့ထက်တော့ ၂ နှစ်ခန့် ငယ်ပေမယ့် တချိန်တုန်းက
ကျော်မင်း ဇွဲနောင် မိုးအောင် ဆိုတာ သုံးယောက်သား
တတွဲတွဲ ရေ ကစားလည်း အတူ ရွာရိုးကိုးပေါက်
လျှောက်ကမြင်းလည်း အတူတူ အိပ်ချိန်မှသာ
ခွဲကြသည် ခုမှသာ အလုပ်ကိုယ်စီနဲ့မို့ သိပ်မတွေ့ဖြစ်
ခုတလော ဒီကောင် သူ့ကို ကြည့်တာ တစ်မျိုး
ဘာ တစ်မျိုးလဲလို့တော့ စဉ်းစားလို့ မရ ကြည့်ပုံက
ထူးခြားနေတာတော့ အမှန်ပင်
"အေး ဦးအုန်းက ဒီနေ့ နွားစာပြောင်း ရိပ်ခိုင်းထားလို့"
"မင်းရော ဘယ်လဲ"
"ငါ ဒီနေ့ အေးဆေး နားး"
"အေးကွာ ငါတော့ မနားအားသေးဘူး သွားမယ်ကွာ"
ဇွဲနောင် နှုတ်ဆက်ပြီး နွားလှည်းကို ဆက်ကာ
မောင်းလာခဲ့သည် ကုက္ကိုပင်တန်းအောက်မှာ
နွားပြာ တရှဉ်းကို ကျော့နေအောင် မောင်းရင်း
ဇွဲနောင် တယောက် ဦးအုန်း ပြောင်းခင်းကို ရောက်ပြီ
နွားများကို သင့်တော်ရာ စားကျက်မှာလှန်ထားလိုက်ပြီး
ပြောင်းများ ရိတ်ဖို့ ပြင်ဆင်လိုက်သည်
"ဟျောင် ဇွဲနောင် ပြောင်းရိတ်မလို့လားး"
"အေး ကျော်မင်း မင်းရော ဘာလာလုပ်တာလဲ"
"အေးကွာ ငါလည်း ပြောင်းရိတ်မလို့ပဲ "
"ဟာ ကောင်းတာပေါ့ကွာ ဟဲဟဲ "
"လီးလား ဘာ ဟဲဟဲလဲ"
"မင်းကလည်းကွာ သိရက်သားနဲ့ ငါတို့ မတွေ့ရတာ
တပတ်လောက်ရှိပြီ ဒီမှာ မနေနိုင်တော့ဘူးကွ"
"လီးတဲ့မှပဲ မနေနိူင်တာက အရေးမကြီးဘူး ငါ မင်းကို
ပြောစရာ ရှိလို့"
"ဘာပြောမှာလဲ မင်း ဗိုက်ကြီးနေပြီလား အဲဒါဆိုလည်း
မပူပါနဲ့ကွာ ငါမင်းကို အတည် ယူမှာပါကွ"
"ငါလိုးမသား အကောင်းပြောမလို့ဟာ "
"အေးပါကွာ ပြော ဘာပြောမှာလဲ"
ဇွဲနောင် မျက်နှာပိုးသတ်လိုက်ပြီး နာထောင်လိုက်သည်
"ဟိုကွာ ဟိုနေ့က မင်း ရေ တင်တုန်းက"
"အေး အဲဒါ ဘာဖြစ်လဲ"
"အေး အဲနေ့က ငါပြန်လာတော့ ချုံနဘေးနားမှာ
ကွမ်းထုပ်လက်ကျံ တထုပ် တွေ့တယ်ကွ"
"ဘာ"
"ဟုတ်တယ် မင်းက ကွမ်းမစားဘူး ငါလည်း အဲနေ့က
ကွမ်း မထုပ်ခဲ့ဘူးကွ တယောက်ယောက်မြင်သွားရင်
ငါတို့တော့ သွားပြီကွာ"
ကျော်မင်း မျက်နှာက စိုးရိမ်မှု အပြည့်နှင့် ဇွဲနောင်လည်း
ခေါင်းကုတ်သွားရသည်
"ဟုတ်လား အဲဒါဆိုရင်တော့ ငါတို့ ဟက်တက်ကွဲပြီ"
ဟုတ်တယ်လေ တယောက်နဲ့တယောက်
ကောင်းလွန်းလို့သာ လိုးကြခံကြတာ တယောက်မှ
မခြောက်ကြ နှစ်ယောက်စလုံး ကျားစီးဝါးစီးတွေချည်း
အချိန်တန်ရင် မိန်းမ ယူကြမှာလေ မယူခင် စပ်ကြားမှာ
ဖီးလ် ယူကြတာ
"နေအုံးကွာ ငါ စဉ်းစားမိပြီ"
"ဟင် ဘာလဲ ပြော"
ထိုစဉ် "ဟျောင်တွေးးးးး"
အော်ခေါ်သံ ကြားလို့ နှစ်ယောက်သား လှည့်ကြည့်
မိတော့ မိုးအောင်
မိုးအောင်က တဖြည်းဖြည်း အနားရောက်လာသည်
"မင်းတို့ ဘာလုပ်ကြမလို့လဲ"
"လီးလားကွ ငါ ပြောင်းရိတ်သွားမှာလို့ မင်းပြောခဲ့သားနဲ့
လီးဖြစ်လို့ မေးတာလား"
စိတ်တိုတိုနှင့် ဇွဲနောင်က ပိတ်ဟောက်ထည့်လိုက်ပြီး
ဂျို ကြည့် ကြည့်လိုက်ရာ
"မင်းကလည်း စိတ်ချည်းပဲ "
"ဟ ပြောင်းရိတ်မှာ သိရက်သားနဲ့ ဘာလုပ်ကြမလဲ
ဆိုတော့ မင်း ဖင်လိုးမလို့ စောင့်နေတာကွာ ရှင်းလား"
တကယ်တော့ မိုးအောင် သိချင်လို့ လိုက်လာတာ
ဒီနှစ်ကောင်က ရည်းစားလုဖက် ပြိုင်ဖက်တွေ
မျက်နှာချင်ဆိုင်တွေ့တော့ အံ့သြမိတာ အမှန်
ပြီးတော့ ဟိုနေ့က ကိစ္စကို ဇွဲနောင်ကို မေးမလို့
"မဟုတ်ဘူးလေကွာ မတည့်တဲ့ မင်းတို့ အတူတွေ့လို့
ဘယ်လို တည့်သွားတာလဲလို့ "
"အဲဒါ ဘာဖြစ်လဲ မင်းအပူ ပါလား"
ကျော်မင်းက ခပ်ဆတ်ဆတ်မေးလိုက်တော့
မိုးအောင်က မချိုမချဉ် မျက်နှာပေးနှင့်
"လာပြန်ပြီ မင်းကလည်း တမျိုး"
"မင်း တကယ် သိချင်လား မိုးအောင်"
ဇွဲနောင် ရှုတည်တည်နှင့် စိုက်ကြည့်ပြီး မေးလိုက်တော့
"အင်း"
"လာ သိချင်ရင် ပြောင်းခင်းထဲ လိုက်ခဲ့ "
ဇွဲနောင်က မိုးအောင်ကို လက်ဆွဲခေါ်သွားတော့
ကျော်မင်းက နောက်က လိုက်သွားသည်
ဝေါးးးးးးဝေါ းးးးးးဝေါးးးးဂျွတ် ဖြောင်းးးးး
ဇွဲနောင်က ဒေါနဲ့မောနဲ့ ဒလကြမ်းဆွဲခေါ်လာတော့
မိုးအောင် တယောက် ယက်ကန်ယက်ကန်နဲ့
ပါလာခဲ့တော့သည် ကျော်မင်းပါ ထပ်ကြပ်မကွာ
သွားလမ်းတလျှောက် ပြောင်းပင်တွေ ကျိုးကျံခဲ့သည်
"အားးးးလွှတ်ကွာ ငါ့လက်တွေ နာနေပြီ"
"မင်းပဲ သိချင်တယ်ဆို"
၂ ဧကခန့် ကျယ်သော ပြောင်းခင်းအလယ်မှာ
သုံးယောက်သား မျက်နှာချင်းဆိုင် ရပ်နေချိန်မှာ
မိုးအောင်က ပြေနေသော ပုဆိုးကို ပြင်ဝတ်လိုက်တော့
မထင်မှတ်ပဲ ကွမ်းထုပ်လေးက ကျသွားသည်
ကျော်မင်းက ကောက်ယူပြီး နမ်းကြည့်လိုက်တော့
(ဟင် ဒါဟိုနေ့က ကွမ်းထုပ် )
ကျော်မင်းက ကွမ်းစားသူမို့ ချက်ချင်း သိတယ်
ဇွဲနောင်ကို လှမ်းကြည့်ပြီး မိုးအောင်ကို ကြည့်ပြတော့
ဇွဲနောင် သဘောပေါက်ပြီ (ဒါကြောင့် ဒီကောင် ငါ့ကို
ကြည့်တာ တမျိုးဖြစ်နေတာကိုးးး)
" ကဲ ဘာသိချင်တာလဲ ပြော "
"မင်းတို့ ဘယ်လို ပြေလည်သွားတာလဲ"
"ဟ ငါ့တို့ပြေလည်တာ မင်းနဲ့ ဘာဆိုင်လဲ"
ဇွဲနောင် မဖြေခင် ကျော်မင်းက ဟောက်လိုက်တော့
"သြော်ဟော် အဲလိုတမ်းလား "
မိုးအောင်က ညစ်ကျယ်ကျယ်ပြုံးရင်း ကျော်မင်းကို
ခနဲ့လိုက်ပြီး
"ဒါဆို ငါပြောမယ်ဇွဲနောင် ဦးမြိုင်ရဲ့ လယ် တော
ရေ တင်တုန်းက မင်းတို့ နှစ်ယောက် ဘာလုပ်နေကြ
တာလဲ ပြော"
မိုးအောင်က သူ့လက်နာသွားတော့ စိတ်တိုပြီးလေသံ
မာဆတ်ဆတ် ဖြစ်လာသည်
" မင်းက ဘာလုပ်တယ် ထင်လဲ ဟေ့ကောင်"
"အဲဒါ ဘာဖြစ်လဲ လီးဖြစ်လားကွာ"
ဇွဲနောင်ရော ကျော်မင်းပါ ပြိုင်တူ ပြောချလိုက်တော့
"ဟင်းးဟင်းး မင်းတို့က ငါမေးတာ ကောင်းကောင်း
မဖြေကြဘူး အေးး မင်းတို့ လုပ်နေတာတွေ ငါ အကုန်
မြင်တယ်ကွ ရွာထဲကို ပြောလိုက်ရင် မင်းတို့ ဟက်တက်
ကွဲသွားမယ် ဟားးဟားးဟား"
မထင်မှတ်ပဲ အခြေအနေက တင်းမာသွားသည်
ကျော်မင်းမျက်နှာက ပြိုတော့မယ့်မိုးလို မဲမှောင်သွားပြီး
လက်သီးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ထားတော့
မိုးအောင်က အောင်နိူင်သူ အပြုံးဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်
ဇွဲနောင်က မျက်နှာသေလေးဖြင့် မိုးအောင်ကို ချော့ပြီး
"မိုးအောင်ရာ အဲလိုတော့ မလုပ်နဲ့ကွာ အချင်းချင်းတွေ"
"အေး ဒါဖြင့် ဘာလို့ ငါမေးတာ ကောင်းကောင်း
မဖြေတာလဲ "
"မဟုတ်ပါဘူးကွာ ငါ စိတ်လောသွားလို့ပါ ရွာထဲတော့
လျှောက်မပြောပါနဲ့ကွာ တောင်းပန်ပါတယ် နော်"
"ဟ ဒီတိုင်း တောင်းပန်လို့ မရဘူးလေကွာ မင်းတို့က
ပြောချင်တိုင်း ပြောပြီးတော့ ခုမှ "
"ကဲ ဘာလုပ်ပေးရမလဲကွာ ပြော"
"ဒီလိုမှပေါ့ မင်းတို့ ငါ့ကို စုပ်ပေး ခံပေး ဘယ်နဲ့လဲ"
"အေးပါကွာ ဒါပေမယ့် ငါတို့လည်း မင်း နဲနဲတော့
ပြန်စုပ်ပေးကွာ ငါလည်းအဲနေ့တုန်းက ကျော်မင်းကို
စုပ်ပေးတာ မင်းလည်းမြင်သားပဲ"
"အေး မင်းတို့ နှစ်ယောက် ငါလိုးတာခံရင် လုပ်ပေးမယ်"
ဇွဲနောင်က ပြောနေပေမယ့် ကျော်မင်းက ငြိမ်နေသည်
"ကဲ ကျော်မင်း သူ ဖြစ်ချင်သလို လုပ်ပေးကြစို့
ငါတို့ ဘာမှ မတတ်နိူင်တော့ဘူး ငါတို့ အရှက်က
သူ့လက်ထဲမှာ ရှိတယ် နော်"
ဇွဲနောင်က ကျော်မင်းကို ချော့ပြော ပြောလိုက်တော့
"ဟျောင် မိုးအောင် မင်း ကတိ တည်မှာလား
ဒီ တစ်ခါထဲပဲနော် "
"အေးပါ မင်းတို့ နှစ်ယောက်သာ ကောင်းကောင်းခံ"
မိုးအောင်က မြေခွေးပြုံးနဲ့ ပြောလိုက်သည်
"အေး ပြီးတာပဲ"
"ကဲ ဘယ်သူ အရင် စုပ်မလဲ "
"ကဲ ကျော်မင်း မင်အရင် စကွာ"
ကျော်မင်းက ဘာမှ မပြော မိုးအောင်ရှေ့မှာ ဒူးထောက်
ထိုင်ပြီး မိုးအောင် ပုဆိုးကို ဖြေချလိုက်ရာ ထောင်မတ်
တင်းတောင်နေသော လီးက ပေါ်လာသည်
ကျော်မင်းက စုပ်ပေးလိုက်တော့ မိုးအောင်က မှိန်းပြီး
ဇိမ်ခံ နေတော့တာ
"အားးးးးးးကောင်းတယ်ကွာ စုပ်"
ခန နေတော့ ကျော်မင်းက စုပ်တာ ရပ်ပြီး
"မိုးအောင် ငါ့လည်း ပြန်စုပ်ပေး"
"ဟာ ဇွဲနောင် မင်းလည်း လာစုပ်အုံး"
"သူ့ အရင် ပြန်စုပ်ပေးလိုက်ကွာ ပြီးမှ ငါစုပ်ပေးမယ်"
ကျော်မင်းက မြေပြင်မှာ ကားယားထိုင်လိုက်ပြီး
ပုဆိုးကို လှန်လိုက်တော့
"ဟင် မင်းဟာက အကြီးကြီးပဲ "
"ဟျောင် စောက်စကား မများနဲ့ လာ စုပ်"
ကျော်မင်းက ပြောလိုက်တော့ မိုးအောင်က လေးဘက်
ကုန်းပြီး ကျော်မင်း လီးကို စုပ်ပေးနေချိန်
နောက်ကနေ ဇွဲနောင်က သူ့လီးကို တတွေးဆွတ်ပြီး
မိုးအောင် ခါးကို ကိုင်လိုက်ကာ လျှပ်တပြတ်
လိုးထည့်လိုက်တော့သည်
"ဘွတ်းးဗျစ်းးးးဗျစ်းးးး ပလွတ်"
"ဝူးးးးးဝှါးးးးးးဝေါ့းးးးးးး"
မိုးအောင်တယောက် မရှူနိူင် မကယ်နိူင် ရုန်းမရ
ကန်မရ ဖြစ်သွားသည် ဘယ်ရမလဲ
ဇွဲနောင်က မိုးအောင် ခါးကို အပီချုပ်ပြီး အားနဲ့ကို
မညှာမတာ ဇွတ်လိုးတာ ကျော်မင်းကလည်း အတိုင်
အလှည့် ညီညီ မိုးအောင် ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့
ချုပ်ဖိထားပြီး လီးနဲ့ တဆုံး ထိုးဆို့ထားတော့
ဘာတတ်နိူင်သေးလဲ
ဝူးဝူးဝါးဝါးတွေ ဖြစ်ကုန်သည်
"ငါလိုးမသား မင်းက ဘာကောင်မို့လဲ ဟင်
ငါတို့များ စောက်ချဉ်မှတ်နေလား မအေလိုး"
ဇွဲနောင်က ပြောလည်းပြော လိုးလဲလိုးသည်
မိုးအောင်တယောက် မြင်မကောင်းအောင်
ဖြစ်သွားသည် ဖင်ထဲမှာလည်း လီးတချောင်း
ပါးစပ်ထဲမှာလည်း လီးက အပြည့် အသက်တောင်
မနဲ ရှူနေရတာ ကျော်မင်းကလည်း အလျှော့မပေး
ဆံပင်ကို အားနဲ့ဆွဲကိုင်ကာ ပါးစပ်ကို အသေ
ဆောင့်လိုးသည် ဇွဲနောင်လီးကတော့ ရဲရဲ ကို နီလို့
သွားရှာပြီ ထိုင်နေတုန်းက အကောင်း ထသွားမှ ကျိုး
ဆိုတာလို အပိုင်နင်း အကျပ်ကိုင်ပြီး ဇွဲနောင်နဲ့ကျော်မင်း
နှစ်ယောက်လုံးကို လိုးမယ်လို့ စိတ်ကူးထားသမျှ
အားလုံး ဖြစ်မလာတော့
********************
လူတရပ်မက မြင့်မားသော ပြောင်းခင်းကြီးကမနက်ခင်း
နေမြင့်ချိန်နေရောင်စူးစူးအောက်တွင်လေတိုးသံကြောင့်
တဟူးဟူးဖြင့် ယိမ်းထိုးကာ ဆူညံနေတော့သည်
ပြောင်းခင်းကြီးအလယ် ကွပ်လပ်ငယ်လေးထဲမှာတော့
" ငါလိုးမသား ပြောချင်အုံးကွာ အင့်းးအင့်းး"
"မအေလိုး သေဖို့သာပြင် ရော့ အင့်"
မိုးအောင်တယောက် သူကအကျပ်ကိုင်ပြီး လိုးမယ်လို့
စိတ်ကူးထားသမျှ ဖြစ်မလာပဲ ဖြစ်လာတာကတော့
ဇွဲနောင်နဲ့ကျော်မင်းရဲ့အလိုးကို မရှုမလှ ခံနေရပြီ
" ဗျစ် ဗျစ် ဘွတ် ဖောင်းးးဖောင်းး ပလွတ် "
"ဟျောင် ကျော်မင်း လာ မင်းအလှည့် လိုး မညှာနဲ့
အသေ သာလိုး ဒါမှ ဒီကောင် မှတ်မှာ"
ဇွဲနောင်က ပြောလိုက်တော့ ကျော်မင်းက သူ့လီးကို
မိုးအောင် ပါးစပ်ထဲက ဆွဲထုတ်လိုက်သည်
"အားးဟားးးဟားအမလေး သေပါပြီဗျ ဟီးးဟီးး"
မိုးအောင်ရဲ့ ငိုငြီးသံက ထွက်ပေါ်လာသည်
"ငါလိုးမသားတွေ မင်းတို့ အုပ်ကြီးနဲ့ကို တိုင်မှာ"
"ဘာ ငါလိုးမသား ဒါလောက် ဖင်လိုးခံနေရတာကို
စောက်ကြောက မာနေသေးတယ် ကဲကွာ"
"ဖြောင်းးးဖြောင်းးး"
ကျော်မင်းက ဒေါသဖြစ်ဖြစ်နဲ့ ဆံပင်ကို ဆွဲကိုင်ကာ
မိုးအောင် ပါးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် ၂ ချက်ဆင့်
တီးထည့်လိုက်
"ဟျောင် ထားလိုက် လာ လိုးမှာသာ လိုး ကျန်တာ
ငါ ရှင်းမယ်"
ကျော်မင်းနဲ့ ဇွဲနောင် နေရာချင်း အချိန်း မိုးအောင်က
ကုန်းထကာ ပြေးရန် ပြင်လိုက်တော့ ဇွဲနောင် ဖမ်းပြီး
ချုပ်ထားကာ
"ငါလိုးမသား ငြိမ်ငြိမ်နေ မငြိမ်ရင် လိုးသတ်မှာ"
ကျော်မင်းကလည်း တတွေးများနဲ့ ပြောင်လက်နေတဲ့
လီးကြီးကို ကိုင်ကာ မိုးအောင်ဖင်ထဲ ထည့်လိုက်သည်
"ဟျောင် ဇွဲနောင် တစ်နေတယ် လိုးလို့ မရဘူးကွ"
"မင်းကလည်း ဖျင်းတာ မင်းတုန်းကတောင် ငါ
ဘယ်လို လိုးခဲ့လဲ ယောက်ျားမဟုတ်ဘူးလား
မဝင်ရင် အားနဲ့ ဆောင့်ကွာ"
ဇွဲနောင် စကားအတိုင်း ကျော်မင်းက အားနဲ့အသကုန်
မာန်သွင်းပြီး ဆောင့်လိုးတော့သည်
"ဟိတ်းးးကျားးးး ဗျစ် ဗျစ် ဘွတ် ဒုတ်"
"အားးးးးးသပေါပွီဗြ းးးးးး"
ဘယ်လိုပဲ အော် အော် ရွာနဲ့ အလှမ်းဝေးတာရော
ပြောင်းခင်းရဲ့အလယ် ဖြစ်နေတာရော လေတိုက်သံ
တဝေါဝေါကြောင့် ဆူညံနေတာရောကြောင့် ဘယ်သူမှ
မျကားနိူင္ပါ
ကျော်မင်းက လီးကြီးနှင့် မိုးအောင်ခါးကို စုံကိုင်ကာ
အားရပါးရ ဆောင့်လိုးတော့တာ မိုးအောင်မှာ
နာလွန်းသောကြောင့် ခေါင်း ငိုက်စိုက်ကျသွားသည်
"အားးးးးသေတော့မှာပဲ တော်ကြတော့ နာတယ်ကွ"
"မအေလိုး ရွာထဲကို လျှောက်ပြောချေလေ
ပြောင်းတောထဲမှာ အလိုးခံခဲ့ရတာ ကောင်းတယ်လို့"
ဇွဲနောင်က ပြောပြီး ကြီးမားလှတဲ့ သူ့လီးကြီးကို
မိုးအောင် ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်ပြီး
"နင့်မေငါလိုးလား စုပ် ဝအောင်စုပ်"
ပြောလည်းပြော အားရပါးရ ဆောင့်လိုသည်
ကျော်မင်းကလည်း နောက်ကနေ စိတ်ရှိလက်ရှိကို
ဗျင်းနေတာ ဇွဲနောင်ကလည်း မညှာ
ထိပ်ပိတ်နောက်ပိတ် အလိုးခံနေရတာမို့ မိုးအောင်အဖို့
မသက်သာလှ ဖင်တွေလည်း နာဗိုက်တွေလည်းအောင့်
လည်ချောင်းတွေလည်း စပ်နေသည်
ဇွဲနောင်နဲ့ ကျော်မင်းကတော့ အသေအကျေကို
ကြိတ်နေကြတာ
"အားးးးရှီးးးဇွဲနောင်ရေ ကောင်းတာကွာ ပြီးချင်ပြီ"
"အေး ငါလည်း ပြီးတော့မယ်ကွ ရှီးးးးအားး"
မိုးအောင်တော့ နွားအုပ်နင်းတဲ့ မျက်ပင်လို ဖွတ်ဖွတ်
ညက်ညက်ကို ကြေနေသည် သူတပါးကို အကျပ်ကိုင်
အနိူင်ယူချင်တဲ့ အကျိုးဆက်တွေ
"အားးးးးပြီးပြီကွ ရော့ ဗျစ် ဗျစ် ဗျစ် "
ကျော်မင်းက အော်ငြီးပြီး မိုးအောင်ဖင်ထဲ လရေတွေ
ပမ်းထည့်လိုက်တော့ အနီရောင်တွေရောအဖြူရောင်ပါ
စီးဆင်းလာခဲ့သည်
"ငါလည်း ပြီးပြီကွ အင့် ဗျစ် ဗျစ် ဗျစ် "
ဇွဲနောင်ကလည်း မိုးအောင် ခေါင်းကို ကိုင်ကာ လီးကို
အဆုံးထိ ထိုးထည့်ပြီး လရေတွေ ပမ်းထည့်လိုက်ရာ
မိုးအောင် လည်ချောင်းတလျှောက် စီးဝင်သွားသည်
ကျော်မင်းက လီးကို ဆွဲနှုတ်လိုက်တော့ မိုးအောင်
မျက်လုံးများ ပြာဝေသွားကာ ခွေ ခနဲ့ လဲကျသွားသည်
"မှတ်ထား ဟျောင် နောက်တခါ ဒီပုံ ချိုးလို့ကတော့
၂ ချောင်းပူးပြီးတော့ကို လိုးသတ်မှာ "
မိုးအောင်တယောက် ပြောင်းခင်းထဲမှာ အမောဖြေရင်း
ခွေခွေလေး ကျန်နေခဲ့တော့သည်
************************************************
ဆောင်းနှင်းမှုံတို့ တဖွဲဖွဲ ကျဆင်းနေသော
လယ်ကွင်းပြင် ကျယ်ကြီးထဲမှာ ကောက်နယ်တလင်း
တခုက လရောင်အောက်မှာ ငြိမ်သက်နေသည်
မငြိမ်သက်တာက တလင်းဒေါင့်က လှည်းပေါ်မှာ
ဇွဲနောင်နဲ့ကျော်မင်း တယောက်နဲ့တေယာက်
နပမ်းလုံးနေကြသည် လယ်ပိုင်ရှင် ကျော်မင်းရဲ့
လယ်တလင်းကို ဇွဲနောင်တယောက် အငှားစောင့်
အဖြစ် ရောက်နေတာ အငှားမှ ရိုးရိုးအငှားမဟုတ်
ရှယ်အငှား
ကျော်မင်းက ဇွဲနောင်ကို ဒီနှစ် လယ်သိမ်းချိန်
တလျှောက်လုံးအတွက် အပြီးချုပ် ငှားထားတာ
"ဟျေင် ဇွဲနောင် ဖယ်ကွာ မင်း ဇွတ်မလုပ်နဲ့"
"မင်းကလည်းကွာ ခုမှ လွတ်လွတ်လပ်လပ် တွေ့ရတာ"
"လီး လွတ်လပ်ပါ့လား တော်ကြာ ဟိုထခါလို
မိုးအောင်နဲ့ တွေ့နေမယ်"
"ဟားးဟားး မင်းကောင် တွေ့ရင်တောင် အရင်လို
အာမချောင်ရဲတော့ဘူး သိလား"
ဟုတ်တယ်လေ မိုးအောင်လည်း ပြောင်းခင်းထဲမှာ
လီးစာ မိသွားကတည်းက ဂျို မထောင်ရဲတော့တာ
ဒီနေ့အထိ လမ်းမှာ တွေ့ရင်လည်း ရိုသေနေတာ
"ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် '"
ဇွဲနောင်က ကျော်မင်းအပေါ် ခွဖက်ထားရင်း အနမ်း
ပေးနေတာ ကျော်မင်းကလည်း ဇွဲနောင်ကို အောက်က
နေပြီး အားရပါးရ သိုင်းဖက်ထားသည်
ပုဆိုးထဲက ဒုတ်၂ ချောင်းက မီးတောက်နေကြသည်
"တော်ပြီကွာ ဇွဲနောင် လာ အုံထဲ သွားမယ်"
"အေး Ok သွားစို့"
"နေအုံး ရှူးပေါက်အုံးမယ်ကွာ"
ပြောပြီး ကျော်မင်းက တလင်းအစပ် သွားကာ
ငေါ့ပမ်းနေတုန်း ဇွဲနောင်က နောက်ကနေ ခါးကော့ပြီး
ဖက်လိုက်သည် လီးက ဖင်ကို ထောက်ရက်
ဘယ်လက်က သိုင်းဖက်ပြီး ညာလက်က ကျော်မင်း
လီးကို ကိုင်လိုက်ရာ
"အားးးဟားးးဟျောင် လောမနေနဲ့ လီးလား"
"အေး ဟုတ်တယ် လီးပဲကွာ"
တယောက်ပခုံး တယောက် ဖက်ရင်း အုံလေးရှိရာကို
လျှောက်လှမ်းလာခဲ့ကြသည် ရှေ့မှာတော့ ပုဆိုးကို
ဖောက်ထွက်မတတ်ဖြစ်နေတဲ့ လီးကြီးတွေက
တရမ်ရမ်း တဲအုံလေးထဲ ရောက်တော့ ကျော်မင်းက
ဇွဲနောင် ပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်လိုက်သလို ဇွဲနောင်ကလည်း
ကျော်မင်း ပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်လိုက်ခါ တယောက်ကို
တယောက် ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဖက်လိုက်ကြသည်
အောက်ကလည်း ပူနွေးနေတဲ့ လီးကြီး ၂ချောင်း
လီး လီးချင်း ပွတ်တိုက်ပြီး လိုးနေကြတာ အားရစရာ
"ဟျောင် ကျော်မင်း အိပ်လိုက်ကွာ "
"အေးးး"
ကျော်မင်းက တောင်ကို ခေါင်းပြု အိပ်လိုက်တော့
ဇွဲနောင်က မြောက်ကို ခေါင်းပြု အိပ်လိုက်သည်
"ဟာ ဟျောင် တောင် ခေါင်းပြုလေကွာ မင်းဟာက
ဘယ်လိုကြီးလဲ"
"အသာနေစမ်းပါကွာ စောင့်ကြည့် "
ဇွဲနောင်က ကျော်မင်းလီးကို ပါစပ်ထဲ ငုံလိုက်သလို
သူ့လီးကိုလည်း ကျော်မင်းပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်တော့မှ
ကျော်မင်း သဘောပေါက်သွားသည်
တယောက်လီး တယောက် အားရပါးရ စုပ်ရင်း
ဖီးလ် ယူနေကြချိန် နှင်းမှုံများက သိပ်သည်းစွာ
ကျဆင်းလာကြတော့သည်။
ပြီးပါပြီ
*************************************
အားပေးကြည့်ရှုကြသော ညီကိုအပေါင်း အားရပါးရ
ဖီးလ်ပြီး ထုနိူင်ကြပါစေဗျ
--------------------------------------------
မှတ်ချက်။ ။ ထန်ပြီး ထုပါ.. အတုမယူပါနဲ့😁
<Zawgyi>
က်ားသား စားတဲ့ က်ား
အပိုင္း -၂ ဇာတ္သိမ္း
#Credit ; Z.N
အေမွာင္ရိပ္ထဲမွာ ႏွစ္ေယာက္သား စိတ္ႀကိဳက္
အားရပါးရ လိုးေနၾကတာ ပတ္ဝန္းက်င္ကိုသတိမထား
"ေဟ်ာင္ ေကာင္းလား ေက်ာ္မင္း"
"ေအး ေကာင္းတယ္ကြ အဆုံးလိုးကြာ"
"ေအးပါ"
ပလြတ္ ဗ်စ္ ဗ်ိ ဘြတ္
လိုးသံ လီးသံေတြ ဆူညံေနတာ အေတာမသတ္ေတာ့
"ရွီးးးးအားးးေကာင္းလိုက္တာကြာ"
"အားးဟားးးးးအီဆိမ့္ေနတာပဲ ဇြဲေနာင္ရာ အားးးးး"
စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္မို႔ အရင္တခါလိုမဟုတ္
အားရေက်နပ္ဖြယ္ အတိပင္
"ေဟ်ာင္ ေက်ာ္မင္း မတ္တတ္ရပ္ကြာ"
"ေအး "
ေက်ာ္မင္း မတ္တတ္ရပ္လိုက္ေတာ့ ဇြဲေနာင္က
ဘယ္လက္ျဖင့္ ေနာက္ကေန သိုင္းဖက္လိုက္ၿပီး
ညာလက္က ေက်ာ္မင္းလီးကို ကိုင္ကာ ဂြင္းတိုက္
ေပးလိုက္ေတာ့
"အားးဟားးးဟားးးး ေကာင္းလိုက္တာကြာ ဇိမ္ပဲ
ေအး အဲလိုလိုးတာ ပိုမိုက္တယ္"
"ေအးပါ မင္းေကာင္းတယ္ ၿပီးတာပဲ"
ဇြဲေနာင္လည္း ေနာက္ကေန လိုးရင္း ေက်ာ္မင္းလီးကို
ဂြင္းတိုက္ေပးလိုက္သည္
ေက်ာ္မင္းမွာ ေကာင္းလြန္းသျဖင့္ ဇြဲေနာင္ပခုံးေပၚ
ေနာက္လွန္မွီရင္း ပါးစပ္ဟကာ မွိမ္းေနလိုက္သည္
"ဟားးးးေကာင္းလိုက္တာကြာ"
"ေဟ်ာင္ ေကာင္းမေနနဲ႔ ငါ ၿပီးေတာ့မယ္"
"ေအးး ငါလည္းၿပီးေတာ့မယ္ နာနာတိုက္ၿပီး
အားနဲ႔ေဆာင့္ကြာ ေအးးဟုတ္တယ္ အဲလို "
ႁပြတ္ႁပြတ္ ဗ်ိ ဗ်စ္
"ေဟ်ာင္ လေရ ပမ္းထည့္ရလား"
"မင္း ႀကိဳက္သလိုသာ လုပ္ကြာ"
ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ျမန္လာသည္
ဇြဲေနာင္လည္း မထိန္းနိူင္ေတာ့ လီးတေခ်ာင္းလုံး
က်င္တက္လာကာ ေက်ာ္မင္းဖင္ထဲ ပမ္းထည့္လိုက္သည္
"အားးးးးထြက္ၿပီကြ "
"ေအးး ငါလည္းၿပီးၿပီ"
ဗ်စ္ ဗ်စ္ ဗ်စ္ဗ်စ္ဗ်စ္
ဇြဲေနာင္လက္မွာလည္း ေက်ာ္မင္း လေရေတြ
ပြကုန္သည္ လေရမ်ားျဖင့္ ဆက္လက္ၿပီး
ထုေပးလိုက္ရာ ေက်ာ္မင္း တေယာက္ ေခါင္းငိုက္စိုက္
က်သြားၿပီး ၿငီးျငဴသြားရသည္
"အားးရွီးးးးေကာင္လိုက္တာကြာ"
************************************************
"ေဟ်ာင္ ဇြဲေနာင္ ဘယ္လဲ"
ေမးလာသူက တစ္ရြာတည္းသား မိုးေအာင္
သူ့ထက္ေတာ့ ၂ ႏွစ္ခန္႔ ငယ္ေပမယ့္ တခ်ိန္တုန္းက
ေက်ာ္မင္း ဇြဲေနာင္ မိုးေအာင္ ဆိုတာ သုံးေယာက္သား
တတြဲတြဲ ေရ ကစားလည္း အတူ ရြာ႐ိုးကိုးေပါက္
ေလွ်ာက္ကျမင္းလည္း အတူတူ အိပ္ခ်ိန္မွသာ
ခြဲၾကသည္ ခုမွသာ အလုပ္ကိုယ္စီနဲ႔မို႔ သိပ္မေတြ႕ျဖစ္
ခုတေလာ ဒီေကာင္ သူ့ကို ၾကည့္တာ တစ္မ်ိဳး
ဘာ တစ္မ်ိဳးလဲလို႔ေတာ့ စဉ္းစားလို႔ မရ ၾကည့္ပုံက
ထူးျခားေနတာေတာ့ အမွန္ပင္
"ေအး ဦးအုန္းက ဒီေန႔ ႏြားစာေျပာင္း ရိပ္ခိုင္းထားလို႔"
"မင္းေရာ ဘယ္လဲ"
"ငါ ဒီေန႔ ေအးေဆး နားး"
"ေအးကြာ ငါေတာ့ မနားအားေသးဘူး သြားမယ္ကြာ"
ဇြဲေနာင္ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ႏြားလွည္းကို ဆက္ကာ
ေမာင္းလာခဲ့သည္ ကုကၠိဳပင္တန္းေအာက္မွာ
ႏြားျပာ တရွဉ္းကို ေက်ာ့ေနေအာင္ ေမာင္းရင္း
ဇြဲေနာင္ တေယာက္ ဦးအုန္း ေျပာင္းခင္းကို ေရာက္ၿပီ
ႏြားမ်ားကို သင့္ေတာ္ရာ စားက်က္မွာလွန္ထားလိုက္ၿပီး
ေျပာင္းမ်ား ရိတ္ဖို႔ ျပင္ဆင္လိုက္သည္
"ေဟ်ာင္ ဇြဲေနာင္ ေျပာင္းရိတ္မလို႔လားး"
"ေအး ေက်ာ္မင္း မင္းေရာ ဘာလာလုပ္တာလဲ"
"ေအးကြာ ငါလည္း ေျပာင္းရိတ္မလို႔ပဲ "
"ဟာ ေကာင္းတာေပါ႔ကြာ ဟဲဟဲ "
"လီးလား ဘာ ဟဲဟဲလဲ"
"မင္းကလည္းကြာ သိရက္သားနဲ႔ ငါတို႔ မေတြ႕ရတာ
တပတ္ေလာက္ရွိၿပီ ဒီမွာ မေနႏိုင္ေတာ့ဘူးကြ"
"လီးတဲ့မွပဲ မေနနိူင္တာက အေရးမႀကီးဘူး ငါ မင္းကို
ေျပာစရာ ရွိလို႔"
"ဘာေျပာမွာလဲ မင္း ဗိုက္ႀကီးေနၿပီလား အဲဒါဆိုလည္း
မပူပါနဲ႔ကြာ ငါမင္းကို အတည္ ယူမွာပါကြ"
"ငါလိုးမသား အေကာင္းေျပာမလို႔ဟာ "
"ေအးပါကြာ ေျပာ ဘာေျပာမွာလဲ"
ဇြဲေနာင္ မ်က္ႏွာပိုးသတ္လိုက္ၿပီး နာေထာင္လိုက္သည္
"ဟိုကြာ ဟိုေန႔က မင္း ေရ တင္တုန္းက"
"ေအး အဲဒါ ဘာျဖစ္လဲ"
"ေအး အဲေန႔က ငါျပန္လာေတာ့ ခ်ဳံနေဘးနားမွာ
ကြမ္းထုပ္လက္က်ံ တထုပ္ ေတြ႕တယ္ကြ"
"ဘာ"
"ဟုတ္တယ္ မင္းက ကြမ္းမစားဘူး ငါလည္း အဲေန႔က
ကြမ္း မထုပ္ခဲ့ဘူးကြ တေယာက္ေယာက္ျမင္သြားရင္
ငါတို႔ေတာ့ သြားၿပီကြာ"
ေက်ာ္မင္း မ်က္ႏွာက စိုးရိမ္မႈ အျပည့္ႏွင့္ ဇြဲေနာင္လည္း
ေခါင္းကုတ္သြားရသည္
"ဟုတ္လား အဲဒါဆိုရင္ေတာ့ ငါတို႔ ဟက္တက္ကြဲၿပီ"
ဟုတ္တယ္ေလ တေယာက္နဲ႔တေယာက္
ေကာင္းလြန္းလို႔သာ လိုးၾကခံၾကတာ တေယာက္မွ
မေျခာက္ၾက ႏွစ္ေယာက္စလုံး က်ားစီးဝါးစီးေတြခ်ည္း
အခ်ိန္တန္ရင္ မိန္းမ ယူၾကမွာေလ မယူခင္ စပ္ၾကားမွာ
ဖီးလ္ ယူၾကတာ
"ေနအုံးကြာ ငါ စဉ္းစားမိၿပီ"
"ဟင္ ဘာလဲ ေျပာ"
ထိုစဉ္ "ေဟ်ာင္ေတြးးးးး"
ေအာ္ေခၚသံ ၾကားလို႔ ႏွစ္ေယာက္သား လွည့္ၾကည့္
မိေတာ့ မိုးေအာင္
မိုးေအာင္က တျဖည္းျဖည္း အနားေရာက္လာသည္
"မင္းတို႔ ဘာလုပ္ၾကမလို႔လဲ"
"လီးလားကြ ငါ ေျပာင္းရိတ္သြားမွာလို႔ မင္းေျပာခဲ့သားနဲ႔
လီးျဖစ္လို႔ ေမးတာလား"
စိတ္တိုတိုႏွင့္ ဇြဲေနာင္က ပိတ္ေဟာက္ထည့္လိုက္ၿပီး
ဂ်ိဳ ၾကည့္ ၾကည့္လိုက္ရာ
"မင္းကလည္း စိတ္ခ်ည္းပဲ "
"ဟ ေျပာင္းရိတ္မွာ သိရက္သားနဲ႔ ဘာလုပ္ၾကမလဲ
ဆိုေတာ့ မင္း ဖင္လိုးမလို႔ ေစာင့္ေနတာကြာ ရွင္းလား"
တကယ္ေတာ့ မိုးေအာင္ သိခ်င္လို႔ လိုက္လာတာ
ဒီႏွစ္ေကာင္က ရည္းစားလုဖက္ ၿပိဳင္ဖက္ေတြ
မ်က္ႏွာခ်င္ဆိုင္ေတြ႕ေတာ့ အံ့ၾသမိတာ အမွန္
ၿပီးေတာ့ ဟိုေန႔က ကိစၥကို ဇြဲေနာင္ကို ေမးမလို႔
"မဟုတ္ဘူးေလကြာ မတည့္တဲ့ မင္းတို႔ အတူေတြ႕လို႔
ဘယ္လို တည့္သြားတာလဲလို႔ "
"အဲဒါ ဘာျဖစ္လဲ မင္းအပူ ပါလား"
ေက်ာ္မင္းက ခပ္ဆတ္ဆတ္ေမးလိုက္ေတာ့
မိုးေအာင္က မခ်ိဳမခ်ဉ္ မ်က္ႏွာေပးႏွင့္
"လာျပန္ၿပီ မင္းကလည္း တမ်ိဳး"
"မင္း တကယ္ သိခ်င္လား မိုးေအာင္"
ဇြဲေနာင္ ရႈတည္တည္ႏွင့္ စိုက္ၾကည့္ၿပီး ေမးလိုက္ေတာ့
"အင္း"
"လာ သိခ်င္ရင္ ေျပာင္းခင္းထဲ လိုက္ခဲ့ "
ဇြဲေနာင္က မိုးေအာင္ကို လက္ဆြဲေခၚသြားေတာ့
ေက်ာ္မင္းက ေနာက္က လိုက္သြားသည္
ေဝါးးးးးးေဝါ းးးးးးေဝါးးးးဂြၽတ္ ေျဖာင္းးးးး
ဇြဲေနာင္က ေဒါနဲ႔ေမာနဲ႔ ဒလၾကမ္းဆြဲေခၚလာေတာ့
မိုးေအာင္ တေယာက္ ယက္ကန္ယက္ကန္နဲ႔
ပါလာခဲ့ေတာ့သည္ ေက်ာ္မင္းပါ ထပ္ၾကပ္မကြာ
သြားလမ္းတေလွ်ာက္ ေျပာင္းပင္ေတြ က်ိဳးက်ံခဲ့သည္
"အားးးးလႊတ္ကြာ ငါ႔လက္ေတြ နာေနၿပီ"
"မင္းပဲ သိခ်င္တယ္ဆို"
၂ ဧကခန္႔ က်ယ္ေသာ ေျပာင္းခင္းအလယ္မွာ
သုံးေယာက္သား မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ရပ္ေနခ်ိန္မွာ
မိုးေအာင္က ေျပေနေသာ ပုဆိုးကို ျပင္ဝတ္လိုက္ေတာ့
မထင္မွတ္ပဲ ကြမ္းထုပ္ေလးက က်သြားသည္
ေက်ာ္မင္းက ေကာက္ယူၿပီး နမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့
(ဟင္ ဒါဟိုေန႔က ကြမ္းထုပ္ )
ေက်ာ္မင္းက ကြမ္းစားသူမို႔ ခ်က္ခ်င္း သိတယ္
ဇြဲေနာင္ကို လွမ္းၾကည့္ၿပီး မိုးေအာင္ကို ၾကည့္ျပေတာ့
ဇြဲေနာင္ သေဘာေပါက္ၿပီ (ဒါေၾကာင့္ ဒီေကာင္ ငါ႔ကို
ၾကည့္တာ တမ်ိဳးျဖစ္ေနတာကိုးးး)
" ကဲ ဘာသိခ်င္တာလဲ ေျပာ "
"မင္းတို႔ ဘယ္လို ေျပလည္သြားတာလဲ"
"ဟ ငါ႔တို႔ေျပလည္တာ မင္းနဲ႔ ဘာဆိုင္လဲ"
ဇြဲေနာင္ မေျဖခင္ ေက်ာ္မင္းက ေဟာက္လိုက္ေတာ့
"ေၾသာ္ေဟာ္ အဲလိုတမ္းလား "
မိုးေအာင္က ညစ္က်ယ္က်ယ္ၿပဳံးရင္း ေက်ာ္မင္းကို
ခနဲ႔လိုက္ၿပီး
"ဒါဆို ငါေျပာမယ္ဇြဲေနာင္ ဦးၿမိဳင္ရဲ႕ လယ္ ေတာ
ေရ တင္တုန္းက မင္းတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ဘာလုပ္ေနၾက
တာလဲ ေျပာ"
မိုးေအာင္က သူ့လက္နာသြားေတာ့ စိတ္တိုၿပီးေလသံ
မာဆတ္ဆတ္ ျဖစ္လာသည္
" မင္းက ဘာလုပ္တယ္ ထင္လဲ ေဟ့ေကာင္"
"အဲဒါ ဘာျဖစ္လဲ လီးျဖစ္လားကြာ"
ဇြဲေနာင္ေရာ ေက်ာ္မင္းပါ ၿပိဳင္တူ ေျပာခ်လိုက္ေတာ့
"ဟင္းးဟင္းး မင္းတို႔က ငါေမးတာ ေကာင္းေကာင္း
မေျဖၾကဘူး ေအးး မင္းတို႔ လုပ္ေနတာေတြ ငါ အကုန္
ျမင္တယ္ကြ ရြာထဲကို ေျပာလိုက္ရင္ မင္းတို႔ ဟက္တက္
ကြဲသြားမယ္ ဟားးဟားးဟား"
မထင္မွတ္ပဲ အေျခအေနက တင္းမာသြားသည္
ေက်ာ္မင္းမ်က္ႏွာက ၿပိဳေတာ့မယ့္မိုးလို မဲေမွာင္သြားၿပီး
လက္သီးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ထားေတာ့
မိုးေအာင္က ေအာင္နိူင္သူ အၿပဳံးျဖင့္ ၾကည့္လိုက္သည္
ဇြဲေနာင္က မ်က္ႏွာေသေလးျဖင့္ မိုးေအာင္ကို ေခ်ာ့ၿပီး
"မိုးေအာင္ရာ အဲလိုေတာ့ မလုပ္နဲ႔ကြာ အခ်င္းခ်င္းေတြ"
"ေအး ဒါျဖင့္ ဘာလို႔ ငါေမးတာ ေကာင္းေကာင္း
မေျဖတာလဲ "
"မဟုတ္ပါဘူးကြာ ငါ စိတ္ေလာသြားလို႔ပါ ရြာထဲေတာ့
ေလွ်ာက္မေျပာပါနဲ႔ကြာ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေနာ္"
"ဟ ဒီတိုင္း ေတာင္းပန္လို႔ မရဘူးေလကြာ မင္းတို႔က
ေျပာခ်င္တိုင္း ေျပာၿပီးေတာ့ ခုမွ "
"ကဲ ဘာလုပ္ေပးရမလဲကြာ ေျပာ"
"ဒီလိုမွေပါ႔ မင္းတို႔ ငါ႔ကို စုပ္ေပး ခံေပး ဘယ္နဲ႔လဲ"
"ေအးပါကြာ ဒါေပမယ့္ ငါတို႔လည္း မင္း နဲနဲေတာ့
ျပန္စုပ္ေပးကြာ ငါလည္းအဲေန႔တုန္းက ေက်ာ္မင္းကို
စုပ္ေပးတာ မင္းလည္းျမင္သားပဲ"
"ေအး မင္းတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ငါလိုးတာခံရင္ လုပ္ေပးမယ္"
ဇြဲေနာင္က ေျပာေနေပမယ့္ ေက်ာ္မင္းက ၿငိမ္ေနသည္
"ကဲ ေက်ာ္မင္း သူ ျဖစ္ခ်င္သလို လုပ္ေပးၾကစို႔
ငါတို႔ ဘာမွ မတတ္နိူင္ေတာ့ဘူး ငါတို႔ အရွက္က
သူ့လက္ထဲမွာ ရွိတယ္ ေနာ္"
ဇြဲေနာင္က ေက်ာ္မင္းကို ေခ်ာ့ေျပာ ေျပာလိုက္ေတာ့
"ေဟ်ာင္ မိုးေအာင္ မင္း ကတိ တည္မွာလား
ဒီ တစ္ခါထဲပဲေနာ္ "
"ေအးပါ မင္းတို႔ ႏွစ္ေယာက္သာ ေကာင္းေကာင္းခံ"
မိုးေအာင္က ေျမေခြးၿပဳံးနဲ႔ ေျပာလိုက္သည္
"ေအး ၿပီးတာပဲ"
"ကဲ ဘယ္သူ အရင္ စုပ္မလဲ "
"ကဲ ေက်ာ္မင္း မင္အရင္ စကြာ"
ေက်ာ္မင္းက ဘာမွ မေျပာ မိုးေအာင္ေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္
ထိုင္ၿပီး မိုးေအာင္ ပုဆိုးကို ေျဖခ်လိုက္ရာ ေထာင္မတ္
တင္းေတာင္ေနေသာ လီးက ေပၚလာသည္
ေက်ာ္မင္းက စုပ္ေပးလိုက္ေတာ့ မိုးေအာင္က မွိန္းၿပီး
ဇိမ္ခံ ေနေတာ့တာ
"အားးးးးးးေကာင္းတယ္ကြာ စုပ္"
ခန ေနေတာ့ ေက်ာ္မင္းက စုပ္တာ ရပ္ၿပီး
"မိုးေအာင္ ငါ႔လည္း ျပန္စုပ္ေပး"
"ဟာ ဇြဲေနာင္ မင္းလည္း လာစုပ္အုံး"
"သူ့ အရင္ ျပန္စုပ္ေပးလိုက္ကြာ ၿပီးမွ ငါစုပ္ေပးမယ္"
ေက်ာ္မင္းက ေျမျပင္မွာ ကားယားထိုင္လိုက္ၿပီး
ပုဆိုးကို လွန္လိုက္ေတာ့
"ဟင္ မင္းဟာက အႀကီးႀကီးပဲ "
"ေဟ်ာင္ ေစာက္စကား မမ်ားနဲ႔ လာ စုပ္"
ေက်ာ္မင္းက ေျပာလိုက္ေတာ့ မိုးေအာင္က ေလးဘက္
ကုန္းၿပီး ေက်ာ္မင္း လီးကို စုပ္ေပးေနခ်ိန္
ေနာက္ကေန ဇြဲေနာင္က သူ့လီးကို တေတြးဆြတ္ၿပီး
မိုးေအာင္ ခါးကို ကိုင္လိုက္ကာ လွ်ပ္တျပတ္
လိုးထည့္လိုက္ေတာ့သည္
"ဘြတ္းးဗ်စ္းးးးဗ်စ္းးးး ပလြတ္"
"ဝူးးးးးဝွါးးးးးးေဝါ႔းးးးးးး"
မိုးေအာင္တေယာက္ မ႐ွဴနိူင္ မကယ္နိူင္ ႐ုန္းမရ
ကန္မရ ျဖစ္သြားသည္ ဘယ္ရမလဲ
ဇြဲေနာင္က မိုးေအာင္ ခါးကို အပီခ်ဳပ္ၿပီး အားနဲ႔ကို
မညႇာမတာ ဇြတ္လိုးတာ ေက်ာ္မင္းကလည္း အတိုင္
အလွည့္ ညီညီ မိုးေအာင္ ေခါင္းကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔
ခ်ဳပ္ဖိထားၿပီး လီးနဲ႔ တဆုံး ထိုးဆို႔ထားေတာ့
ဘာတတ္နိူင္ေသးလဲ
ဝူးဝူးဝါးဝါးေတြ ျဖစ္ကုန္သည္
"ငါလိုးမသား မင္းက ဘာေကာင္မို႔လဲ ဟင္
ငါတို႔မ်ား ေစာက္ခ်ဉ္မွတ္ေနလား မေအလိုး"
ဇြဲေနာင္က ေျပာလည္းေျပာ လိုးလဲလိုးသည္
မိုးေအာင္တေယာက္ ျမင္မေကာင္းေအာင္
ျဖစ္သြားသည္ ဖင္ထဲမွာလည္း လီးတေခ်ာင္း
ပါးစပ္ထဲမွာလည္း လီးက အျပည့္ အသက္ေတာင္
မနဲ ႐ွဴေနရတာ ေက်ာ္မင္းကလည္း အေလွ်ာ့မေပး
ဆံပင္ကို အားနဲ႔ဆြဲကိုင္ကာ ပါးစပ္ကို အေသ
ေဆာင့္လိုးသည္ ဇြဲေနာင္လီးကေတာ့ ရဲရဲ ကို နီလို႔
သြားရွာၿပီ ထိုင္ေနတုန္းက အေကာင္း ထသြားမွ က်ိဳး
ဆိုတာလို အပိုင္နင္း အက်ပ္ကိုင္ၿပီး ဇြဲေနာင္နဲ႔ေက်ာ္မင္း
ႏွစ္ေယာက္လုံးကို လိုးမယ္လို႔ စိတ္ကူးထားသမွ်
အားလုံး ျဖစ္မလာေတာ့
********************
လူတရပ္မက ျမင့္မားေသာ ေျပာင္းခင္းႀကီးကမနက္ခင္း
ေနျမင့္ခ်ိန္ေနေရာင္စူးစူးေအာက္တြင္ေလတိုးသံေၾကာင့္
တဟူးဟူးျဖင့္ ယိမ္းထိုးကာ ဆူညံေနေတာ့သည္
ေျပာင္းခင္းႀကီးအလယ္ ကြပ္လပ္ငယ္ေလးထဲမွာေတာ့
" ငါလိုးမသား ေျပာခ်င္အုံးကြာ အင့္းးအင့္းး"
"မေအလိုး ေသဖို႔သာျပင္ ေရာ့ အင့္"
မိုးေအာင္တေယာက္ သူကအက်ပ္ကိုင္ၿပီး လိုးမယ္လို႔
စိတ္ကူးထားသမွ် ျဖစ္မလာပဲ ျဖစ္လာတာကေတာ့
ဇြဲေနာင္နဲ႔ေက်ာ္မင္းရဲ႕အလိုးကို မရႈမလွ ခံေနရၿပီ
" ဗ်စ္ ဗ်စ္ ဘြတ္ ေဖာင္းးးေဖာင္းး ပလြတ္ "
"ေဟ်ာင္ ေက်ာ္မင္း လာ မင္းအလွည့္ လိုး မညႇာနဲ႔
အေသ သာလိုး ဒါမွ ဒီေကာင္ မွတ္မွာ"
ဇြဲေနာင္က ေျပာလိုက္ေတာ့ ေက်ာ္မင္းက သူ့လီးကို
မိုးေအာင္ ပါးစပ္ထဲက ဆြဲထုတ္လိုက္သည္
"အားးဟားးးဟားအမေလး ေသပါၿပီဗ် ဟီးးဟီးး"
မိုးေအာင္ရဲ႕ ငိုၿငီးသံက ထြက္ေပၚလာသည္
"ငါလိုးမသားေတြ မင္းတို႔ အုပ္ႀကီးနဲ႔ကို တိုင္မွာ"
"ဘာ ငါလိုးမသား ဒါေလာက္ ဖင္လိုးခံေနရတာကို
ေစာက္ေၾကာက မာေနေသးတယ္ ကဲကြာ"
"ေျဖာင္းးးေျဖာင္းးး"
ေက်ာ္မင္းက ေဒါသျဖစ္ျဖစ္နဲ႔ ဆံပင္ကို ဆြဲကိုင္ကာ
မိုးေအာင္ ပါးကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ ၂ ခ်က္ဆင့္
တီးထည့္လိုက္
"ေဟ်ာင္ ထားလိုက္ လာ လိုးမွာသာ လိုး က်န္တာ
ငါ ရွင္းမယ္"
ေက်ာ္မင္းနဲ႔ ဇြဲေနာင္ ေနရာခ်င္း အခ်ိန္း မိုးေအာင္က
ကုန္းထကာ ေျပးရန္ ျပင္လိုက္ေတာ့ ဇြဲေနာင္ ဖမ္းၿပီး
ခ်ဳပ္ထားကာ
"ငါလိုးမသား ၿငိမ္ၿငိမ္ေန မၿငိမ္ရင္ လိုးသတ္မွာ"
ေက်ာ္မင္းကလည္း တေတြးမ်ားနဲ႔ ေျပာင္လက္ေနတဲ့
လီးႀကီးကို ကိုင္ကာ မိုးေအာင္ဖင္ထဲ ထည့္လိုက္သည္
"ေဟ်ာင္ ဇြဲေနာင္ တစ္ေနတယ္ လိုးလို႔ မရဘူးကြ"
"မင္းကလည္း ဖ်င္းတာ မင္းတုန္းကေတာင္ ငါ
ဘယ္လို လိုးခဲ့လဲ ေယာက္က်ားမဟုတ္ဘူးလား
မဝင္ရင္ အားနဲ႔ ေဆာင့္ကြာ"
ဇြဲေနာင္ စကားအတိုင္း ေက်ာ္မင္းက အားနဲ႔အသကုန္
မာန္သြင္းၿပီး ေဆာင့္လိုးေတာ့သည္
"ဟိတ္းးးက်ားးးး ဗ်စ္ ဗ်စ္ ဘြတ္ ဒုတ္"
"အားးးးးးသေပါပြီျဗ းးးးးး"
ဘယ္လိုပဲ ေအာ္ ေအာ္ ရြာနဲ႔ အလွမ္းေဝးတာေရာ
ေျပာင္းခင္းရဲ႕အလယ္ ျဖစ္ေနတာေရာ ေလတိုက္သံ
တေဝါေဝါေၾကာင့္ ဆူညံေနတာေရာေၾကာင့္ ဘယ္သူမွ
မ်ကားနိူငၸါ
ေက်ာ္မင္းက လီးႀကီးႏွင့္ မိုးေအာင္ခါးကို စုံကိုင္ကာ
အားရပါးရ ေဆာင့္လိုးေတာ့တာ မိုးေအာင္မွာ
နာလြန္းေသာေၾကာင့္ ေခါင္း ငိုက္စိုက္က်သြားသည္
"အားးးးးေသေတာ့မွာပဲ ေတာ္ၾကေတာ့ နာတယ္ကြ"
"မေအလိုး ရြာထဲကို ေလွ်ာက္ေျပာေခ်ေလ
ေျပာင္းေတာထဲမွာ အလိုးခံခဲ့ရတာ ေကာင္းတယ္လို႔"
ဇြဲေနာင္က ေျပာၿပီး ႀကီးမားလွတဲ့ သူ့လီးႀကီးကို
မိုးေအာင္ ပါးစပ္ထဲ ထိုးထည့္လိုက္ၿပီး
"နင့္ေမငါလိုးလား စုပ္ ဝေအာင္စုပ္"
ေျပာလည္းေျပာ အားရပါးရ ေဆာင့္လိုသည္
ေက်ာ္မင္းကလည္း ေနာက္ကေန စိတ္ရွိလက္ရွိကို
ဗ်င္းေနတာ ဇြဲေနာင္ကလည္း မညႇာ
ထိပ္ပိတ္ေနာက္ပိတ္ အလိုးခံေနရတာမို႔ မိုးေအာင္အဖို႔
မသက္သာလွ ဖင္ေတြလည္း နာဗိုက္ေတြလည္းေအာင့္
လည္ေခ်ာင္းေတြလည္း စပ္ေနသည္
ဇြဲေနာင္နဲ႔ ေက်ာ္မင္းကေတာ့ အေသအေက်ကို
ႀကိတ္ေနၾကတာ
"အားးးးရွီးးးဇြဲေနာင္ေရ ေကာင္းတာကြာ ၿပီးခ်င္ၿပီ"
"ေအး ငါလည္း ၿပီးေတာ့မယ္ကြ ရွီးးးးအားး"
မိုးေအာင္ေတာ့ ႏြားအုပ္နင္းတဲ့ မ်က္ပင္လို ဖြတ္ဖြတ္
ညက္ညက္ကို ေၾကေနသည္ သူတပါးကို အက်ပ္ကိုင္
အနိူင္ယူခ်င္တဲ့ အက်ိဳးဆက္ေတြ
"အားးးးးၿပီးၿပီကြ ေရာ့ ဗ်စ္ ဗ်စ္ ဗ်စ္ "
ေက်ာ္မင္းက ေအာ္ၿငီးၿပီး မိုးေအာင္ဖင္ထဲ လေရေတြ
ပမ္းထည့္လိုက္ေတာ့ အနီေရာင္ေတြေရာအျဖဴေရာင္ပါ
စီးဆင္းလာခဲ့သည္
"ငါလည္း ၿပီးၿပီကြ အင့္ ဗ်စ္ ဗ်စ္ ဗ်စ္ "
ဇြဲေနာင္ကလည္း မိုးေအာင္ ေခါင္းကို ကိုင္ကာ လီးကို
အဆုံးထိ ထိုးထည့္ၿပီး လေရေတြ ပမ္းထည့္လိုက္ရာ
မိုးေအာင္ လည္ေခ်ာင္းတေလွ်ာက္ စီးဝင္သြားသည္
ေက်ာ္မင္းက လီးကို ဆြဲႏႈတ္လိုက္ေတာ့ မိုးေအာင္
မ်က္လုံးမ်ား ျပာေဝသြားကာ ေခြ ခနဲ႔ လဲက်သြားသည္
"မွတ္ထား ေဟ်ာင္ ေနာက္တခါ ဒီပုံ ခ်ိဳးလို႔ကေတာ့
၂ ေခ်ာင္းပူးၿပီးေတာ့ကို လိုးသတ္မွာ "
မိုးေအာင္တေယာက္ ေျပာင္းခင္းထဲမွာ အေမာေျဖရင္း
ေခြေခြေလး က်န္ေနခဲ့ေတာ့သည္
************************************************
ေဆာင္းႏွင္းမႈံတို႔ တဖြဲဖြဲ က်ဆင္းေနေသာ
လယ္ကြင္းျပင္ က်ယ္ႀကီးထဲမွာ ေကာက္နယ္တလင္း
တခုက လေရာင္ေအာက္မွာ ၿငိမ္သက္ေနသည္
မၿငိမ္သက္တာက တလင္းေဒါင့္က လွည္းေပၚမွာ
ဇြဲေနာင္နဲ႔ေက်ာ္မင္း တေယာက္နဲ႔ေတယာက္
နပမ္းလုံးေနၾကသည္ လယ္ပိုင္ရွင္ ေက်ာ္မင္းရဲ႕
လယ္တလင္းကို ဇြဲေနာင္တေယာက္ အငွားေစာင့္
အျဖစ္ ေရာက္ေနတာ အငွားမွ ႐ိုး႐ိုးအငွားမဟုတ္
ရွယ္အငွား
ေက်ာ္မင္းက ဇြဲေနာင္ကို ဒီႏွစ္ လယ္သိမ္းခ်ိန္
တေလွ်ာက္လုံးအတြက္ အၿပီးခ်ဳပ္ ငွားထားတာ
"ေဟ်င္ ဇြဲေနာင္ ဖယ္ကြာ မင္း ဇြတ္မလုပ္နဲ႔"
"မင္းကလည္းကြာ ခုမွ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေတြ႕ရတာ"
"လီး လြတ္လပ္ပါ႔လား ေတာ္ၾကာ ဟိုထခါလို
မိုးေအာင္နဲ႔ ေတြ႕ေနမယ္"
"ဟားးဟားး မင္းေကာင္ ေတြ႕ရင္ေတာင္ အရင္လို
အာမေခ်ာင္ရဲေတာ့ဘူး သိလား"
ဟုတ္တယ္ေလ မိုးေအာင္လည္း ေျပာင္းခင္းထဲမွာ
လီးစာ မိသြားကတည္းက ဂ်ိဳ မေထာင္ရဲေတာ့တာ
ဒီေန႔အထိ လမ္းမွာ ေတြ႕ရင္လည္း ႐ိုေသေနတာ
"ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္ '"
ဇြဲေနာင္က ေက်ာ္မင္းအေပၚ ခြဖက္ထားရင္း အနမ္း
ေပးေနတာ ေက်ာ္မင္းကလည္း ဇြဲေနာင္ကို ေအာက္က
ေနၿပီး အားရပါးရ သိုင္းဖက္ထားသည္
ပုဆိုးထဲက ဒုတ္၂ ေခ်ာင္းက မီးေတာက္ေနၾကသည္
"ေတာ္ၿပီကြာ ဇြဲေနာင္ လာ အုံထဲ သြားမယ္"
"ေအး Ok သြားစို႔"
"ေနအုံး ႐ွဴးေပါက္အုံးမယ္ကြာ"
ေျပာၿပီး ေက်ာ္မင္းက တလင္းအစပ္ သြားကာ
ေငါ႔ပမ္းေနတုန္း ဇြဲေနာင္က ေနာက္ကေန ခါးေကာ့ၿပီး
ဖက္လိုက္သည္ လီးက ဖင္ကို ေထာက္ရက္
ဘယ္လက္က သိုင္းဖက္ၿပီး ညာလက္က ေက်ာ္မင္း
လီးကို ကိုင္လိုက္ရာ
"အားးးဟားးးေဟ်ာင္ ေလာမေနနဲ႔ လီးလား"
"ေအး ဟုတ္တယ္ လီးပဲကြာ"
တေယာက္ပခုံး တေယာက္ ဖက္ရင္း အုံေလးရွိရာကို
ေလွ်ာက္လွမ္းလာခဲ့ၾကသည္ ေရွ႕မွာေတာ့ ပုဆိုးကို
ေဖာက္ထြက္မတတ္ျဖစ္ေနတဲ့ လီးႀကီးေတြက
တရမ္ရမ္း တဲအုံေလးထဲ ေရာက္ေတာ့ ေက်ာ္မင္းက
ဇြဲေနာင္ ပုဆိုးကို ဆြဲခြၽတ္လိုက္သလို ဇြဲေနာင္ကလည္း
ေက်ာ္မင္း ပုဆိုးကို ဆြဲခြၽတ္လိုက္ခါ တေယာက္ကို
တေယာက္ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဖက္လိုက္ၾကသည္
ေအာက္ကလည္း ပူေႏြးေနတဲ့ လီးႀကီး ၂ေခ်ာင္း
လီး လီးခ်င္း ပြတ္တိုက္ၿပီး လိုးေနၾကတာ အားရစရာ
"ေဟ်ာင္ ေက်ာ္မင္း အိပ္လိုက္ကြာ "
"ေအးးး"
ေက်ာ္မင္းက ေတာင္ကို ေခါင္းျပဳ အိပ္လိုက္ေတာ့
ဇြဲေနာင္က ေျမာက္ကို ေခါင္းျပဳ အိပ္လိုက္သည္
"ဟာ ေဟ်ာင္ ေတာင္ ေခါင္းျပဳေလကြာ မင္းဟာက
ဘယ္လိုႀကီးလဲ"
"အသာေနစမ္းပါကြာ ေစာင့္ၾကည့္ "
ဇြဲေနာင္က ေက်ာ္မင္းလီးကို ပါစပ္ထဲ ငုံလိုက္သလို
သူ့လီးကိုလည္း ေက်ာ္မင္းပါးစပ္ထဲ ထိုးထည့္ေတာ့မွ
ေက်ာ္မင္း သေဘာေပါက္သြားသည္
တေယာက္လီး တေယာက္ အားရပါးရ စုပ္ရင္း
ဖီးလ္ ယူေနၾကခ်ိန္ ႏွင္းမႈံမ်ားက သိပ္သည္းစြာ
က်ဆင္းလာၾကေတာ့သည္။
ၿပီးပါၿပီ
*************************************
အားေပးၾကည့္ရႈၾကေသာ ညီကိုအေပါင္း အားရပါးရ
ဖီးလ္ၿပီး ထုနိူင္ၾကပါေစဗ်
--------------------------------------------
မွတ္ခ်က္။ ။ ထန္ၿပီး ထုပါ.. အတုမယူပါနဲ႔😁
Comments
Post a Comment