မိုးသည်းည အပိုင်း-၂

<Unicode>


မိုးသည်းည
အပိုင်း - ၂

#Credit; K.C.T

===============
"ဟိန်း!သိလားလူမျိုးတွေထဲမှာဂေါ်ရခါးလူမျိုး
တွေကအကောင်းဆုံးတဲ့"
"ဟင်!နင့်ဟာကဘာအကောင်းဆုံးလဲဟ"
"ဂေါ်ရခါးပန်ချာပထန်တွေအိမ်သာတတ်ရင်အိမ်သာကြွေပြားထောက်မိတယ်တဲ့"
"အမ်!ဘာထောက်မိတာတုန်းနင့်ဟာက"
"အဲ့ဒါကြောင့်ငါလိုရည်းစားထာပါဆိုတော့မထားဘူးကဲရှင်းရှင်းပြောမယ်သူတို့လီးကရှည်လွန်းလို့ကြွေပြားထောက်တယ်ပြောတာ"
"အမ်!အဲ့ထဲကမှနင်ကဘာကိစ္စဂေါ်ရခါးအကော
င်းဆုံးဖြစ်ရတာလဲ"
"ဟဲဟဲ!ပန်ချာတွေကဆံထုံးပါလို့နာကမကြိုက်
တာဂေါ်ရခါးလူမျိုးတွေကဗမာနဲ့ပိုဆင်လို့လေ"
ဇော့်စကားတွေကြားယောင်မိပြီးကိုမိုးခေါင်အောက်ပိုင်းဘဲမျက်စိကရောက်နေတယ်။ကိုမိုးခေါင်စပြောမှသတိဝင်လာတယ်။
"ဟော!လာလေညီ!ဘယ်သွားချင်လို့လဲ"
"ဘယ်မှမသွားပါဘူးမားမားကခဏခေါ်ခိုင်းလို့"
"အေးအေးကိုယ်ချွေးသုတ်ပြီးပုဆိုးဝတ်လိုက်အုံးမယ်" "ဟုတ်အစ်ကို"
သူတို့နှစ်ယောက်ဂိုဒေါင်အပြင်အတူတူထွက်လာတော့ဦးအောင်ခြံတံခါးအကုန်ဖွင့်ပေးလိုက်တော့Lighttruckတစ်စီးဝင်လာပြီးနောက်မှာပြိုင်ဘီးအဖြူရောင်လေးပါလာတယ်။
"ဟေးးအကို့အတွက်လာပို့ပြီစက်ဘီးအတူတူစီးရတော့မယ်"
"ငါ့ညီကတော့ကွာဦးတို့မျက်နှာပူအောင်လုပ်ပြီညီအသစ်စီးလေကိုကညီ့စက်ဘီးစီးပါ့မယ်"
"ဟင့်အင်း!အစ်ကိုအသစ်စီးရမယ်ညီ့စက်ဘီးက
ညီနဲ့အသားကျနေပြီ"
ဦးအောင်ဘဲစက်ဘီးအားသေချာစစ်ပြီးဂိုဒေါင်ဘက်တွန်းလာတယ်။သူနဲ့ဟိန်းကတော့တိုက်ထဲ
ဝင်ခဲ့တယ်။
"လာထိုင်!သားမိုးခေါင်"
"ဟုတ်ကဲ့!ဦးဘာခိုင်းစရာရှိလဲခင်ဗျ"
"ခိုင်းစရာမရှိပါဘူးမင်းညီကိုအပ်မလို့ဦးနဲ့မင်းအန်တီကမနက်ရန်ကုန်ကိုအလုပ်ကြောင့်ဆင်းရမယ်"
"ဟုတ်တယ်!မောင်မိုးခေါင်မင်းညီကလိမ္မာပြီး
သားပါမှာချင်တာကအန်တီတို့မရှိတုန်းဒီမှာဘဲမင်းညီအခန်းဘေးကပ်ရက်အခန်းမှာလာအိပ်ပေးဖို့ပါ"
"ဟုတ်ကဲ့ကျွန်တော်ကိုယ့်ညီလေးအရင်းလိုစောင့်ရှောက်ပါ့မယ်စိတ်ချသွားပါ"
"ပြီးတော့သားလဲသိတယ်မလားသားငယ်ကမိုးရွာရင်နေစရာမရှိအောင်ကြောက်တတ်တော့သားသူ့ဘေးမှာအချိန်ပြည့်ရှိမှဖြစ်မယ်ဆိုတာပြောချင်လို့ပါ"
"ဟုတ်ကဲ့ကျွန်တော်ဂရုစိုက်ပါ့မယ်နောက်ဆိုညီလေးမိုးရွာရင်မကြောက်တော့အောင်ကျွန်တော်တာဝန်ယူပါ့မယ်"
"ဟားးးအဲ့စကားကြားရတာမောင်မိုးခေါင်ကိုဦးရွေးခဲ့တာမှန်နေပြီပေါ့မင်းညီလေးကိုအပ်ပါတယ်ကွာ"
"ဟုတ်တယ်မောင်မိုးခေါင်အန်တီ့သားငယ်လေးကသူများတွေလိုမဆိုးတော့အန်တီတို့ကစိတ်ချမ်းသာအောင်ထားပေးချင်တာခုဘဲကြည့်စက်ဘီးသားအတွက်လာပို့သွားပြီသားလဲအဲ့အတွက်အားနာမနေနဲ့မင်းညီနဲ့သာအတူစီးပေးလိုက်"
"ဟုတ်ကဲ့!ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ဦးနဲ့အန်တီကို"
"အေးအေးဒါဆိုဒီညသားဘေးအခန်းပြောင်းအိပ်တော့ဦးတို့ကမနက်စောစောထသွားမှာလေ"
"ဟုတ်ကဲ့"
ညစာလေးယောက်သားအတူစားပြီးဦးနဲ့အန်တီကမှာစရာရှိတာမှာပြီးသူတို့သူဌေးသားလေးဟိန်းအားသိပ်မဆိုးအောင်သူ့စကားအားနားထောင်ရမယ်ဆိုပြီးခဏခဏပြောနေတယ်။ထမင်းစားပြီးတော့ဧည့်ခန်းမှာTVထိုင်ကြည့်နေတယ်။
"ကဲ့!သားတို့နှစ်ယောက်ကြည့်နေခဲ့တော့မေမေ
တို့မနက်ခရီးသွားရမှာဆိုတော့ဝင်နားတော့မယ်""ဟုတ်ကဲ့မားမား"
သူနဲ့ဟိန်းနှစ်ယောက်ထဲskynet moviesက
အိန္ဒိယကား'ဘာဟုဘလီ'ကြည့်နေတယ်။ဇာတ်လမ်းကရောမကားလိုစစ်တိုက်နေတော့ကြည့်ကောင်းကောင်းနဲ့စကားမပြောမိဘူး။ပြီးတော့မှနာရီကြည့်လိုက်တော့11:30ကျော်နေပြီ။
"ညီ!ဝင်အိပ်တော့လေညနက်နေပြီ"
"ဟုတ်!အစ်ကိုရောထလေညီtvပိတ်မီးပိတ်အုံး
မယ်ညီလေးအခန်းထိလိုက်ပို့"
ဟိန်းတစ်ယောက်ပြောလဲပြောအကုန်မီးပိတ်တော့နည်းနည်းမှောင်သွားတယ်။
"လာအစ်ကို!"
ဟိန်းပြောလဲပြောမိုးခေါင်လက်ဖဝါးကြီးအားဆုပ်ကိုင်ပြီးသူတို့အိပ်ခန်းဘက်လျောက်ခဲ့တယ်။
ငယ်လေးလက်တွေအေးစက်နေတာသူသတိထားမိတယ်။အမှောင်ကြောက်လို့လားသူတွေး
နေစဉ်
"အစ်ကိုတံခါးလော့ချမအိပ်နဲ့နော်ညီ့အခန်းလဲလော့ချဘူးပါးပါးတို့အခန်းလဲလော့ချမအိပ်ဘူး"
"အေးပါညီရ!ညီလေးအချိန်ပြည့်ဝင်ရအောင်အဲ့
လိုလော့ချမအိပ်ဘူးဆိုတာကိုနားလည်ပါတယ်"
သူ့ပေထားတဲ့အခန်းနဲ့ငယ်လေးအခန်းကတံခါးဘေးချင်းယှဉ်ယက်မို့နှစ်ယောက်သားကိုယ့်အခန်းရှေ့ကိုယ်စီရပ်မိတော့မိုးခေါင်ငယ်လေးလက်လေးအားမလွှတ်ချင်လွှတ်ချင်လွတ်ပေးလိုက်တယ်။
"goodညအစ်ကို"
"အေးညီကောင်းသောညလေးပါပျော်ရွှင်ပါစေ"
ဟိန်းသူ့ကုတင်ပေါ်ရောက်တဲ့အထိစိတ်တွေလှုပ်ရှားတေတာမငြိမ်သေး။သူကိုမိုးထေါင်အား
ချစ်မိနေပြီလား။သူ့အနားမှာကိုမိုးခေါင်ရှိနေရင်
အရာရာပြည့်စုံနေသလိုသူ့အတွက်လုံခြုံနေသလိုခံစားရတယ်။ဟိန်းတစ်ယောက်တွေးရင်းအိပ်ပျော်သွားတယ်။မိုးခေါင်တစ်ယောက်မနက်စောစောနိုးနေပြီးအန်တီတို့ခရီးထွက်ဖို့သူ့အဝတ်အစားထုပ်တွေကားပေါ်ကူတင်ပေးလိုက်တယ်။
"မေကြီး!သားငယ်အိပ်ပျော်နေတုန်းနေမှာစကားပြောအုံးမလားနိုးပြီး"
"မပြောတော့ပါဘူးသားမိုးခေါင်ကိုသာမှာခဲ့လိုက်မယ်။သား!မင်းညီလေးကိုဂရုစိုက်နော်ပြီး
တော့သိပ်အလိုမလိုက်နဲ့တခါတလေဆိုးချင်တယ်မင်းညီက"
"ဟုတ်ကဲ့!အန်တီစိတ်ချသွားပါကျွန်တော်ကိုယ့်ညီအရင်းလိုဂရုစိုက်ပါ့မယ်"
"အေးအေး!ဒါဆိုဦးတို့သွားတော့မယ်ခြံတံခါး
လိုက်ပိတ်လိုက်အုံး"
ဦးဟိန်းကျော်တို့ကားလေးထွက်သွားတော့မိုးခေါင်ခြံတံခါးသေချာပြန်ပိတ်ပြီးအိမ်ထဲဝင်အိမ်မတံခါးပါပြန်ပိတ်ပြီးအိပ်ခန်းထဲပြန်ဝင်ပြီးကုတင်ပေါ်လှဲလိုက်တယ်။ခေါင်းအုံးဘေးကဖုန်းလေးဖွင့်
ပြီနာရီကြည့်လိုက်တော့5:15ရှိသေးတာနဲ့ပြန်အိပ်လိုက်တယ်။ဟိန်းတစ်ယောက်အိပ်ယာက
နှိုးတော့နာရီကြည့်လိုက်တော့5:45အမြန်ထပြီးပါးပါးတို့အခန်းအောက်ထပ်ဆင်းလာတယ်။အခန်းတံခါးဖွင့်ဝင်တော့မားမားတို့မရှိတော့ဘူးသူအိပ်ယာထနောက်ကျသွားပြီဆိုတာသိလိုက်တယ်။ဒါနဲ့အပေါ်ပြန်တက်ခဲ့ပြီးကိုယ့်အခန်းထဲ
ကဖုန်းလေးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့မက်ဆေ့နှစ်စောင်ပို့ထားတာတွေ့လိုက်တယ်။သေချာတယ်ပါး
ပါးနဲ့မားမားဆီကဆိုတာ။ပါးပါးမက်ဆေ့က
"ငယ်!ဖေဖေတို့မရှိတုန်းသားကိုကြီးကိုသိပ်ဂျီမ
ကျနဲ့အုံး"နောက်မားမားမက်ဆေ့က
"သားငယ်လေးအိပ်ရေးမဝမှာဆိုးလို့မေမေမနိုးတော့တာအာဘွားပေးခဲ့တယ်"
ဟိန်းမက်ဆေ့ဖတ်ပြီးမားမားဖုန်းလေးအားခေါ်လိုက်တယ်။
"ဟယ်လို!မောနီးသားငယ်လေး"
"မောနီး!မားမားငယ့်အတွက်မုန့်ဖိုးလဲမထားခဲ့
ဘူး"
"သားငယ်ရယ်မေ့မေ့မေ့မေ့ဘီရိုထဲမှာမေမေထားခဲ့ပါတယ်မတည့်တာတွေမစားနဲ့"
"ဟုတ်ကဲ့!ငယ်နဲ့ကိုကြီးအတွက်ရွှေပုဇွန်ကကွ
က်ကီးဝယ်ခဲ့နော်"
ဒေါ်ခင်ရတနာဟိန်းသားအားစချင်တာနဲ့
"ဘယ်ကကိုကြီးကပါလာတာလဲသားအတွက်ဝယ်ခဲ့ရင်ရပြီလေသားငယ်"
"ဟာ!မားမားကလဲကိုကြီးမိုးခေါင်အတွက်ပြော
တာလေ"
"ဟားးး!အေးအေးသားငယ်!သိပ်လဲမနှိပ်စက်နဲ့
အုံးမောင်မိုးခေါင်ကိုမေမေဖုန်းချတော့မယ်နော်"
"ဟုတ်ကဲ့မားမား"
ဟိန်းမားမားနဲ့ဖုန်းပြောပြီးရေချိုးခန်းဝင်ရေမိုးချိုးအဝတ်အစားလဲဝတ်လိုက်တယ်။ဒီနေ့သင်တန်း
သွားရမှာပိုပျော်နေသလိုဘဲ။မီးခိုးရောင်စတစ်
ကော်လံလက်ရှည်လေးနဲ့ကချင်ပုဆိုးအနီရဲလေးဝတ်ပြီးမှန်တင်ခုံပေါ်ကရေမွှေးလေးစွတ်လိုက်တယ်။နံရံကနာရီလမ်းကြည့်လိုက်တော့6:30
နေပြီ။ဒါနဲ့အခန်းအပြင်ထွက်ပြီးဘေးကကိုမိုး
ခေါင်အခန်းဖွင့်ပြီးဝင်လာတယ်။အိပ်ယာပေါ်မှာ
ကိုကြီးမရှိ။သူကုတင်ပေါ်ထိုင်နေတုန်းရေချိုးခန်
းတံခါးဖွင့်သံနဲ့အတူကိုမိုးခေါင်ကိုယ်မှာဘာအဝတ်မှမရှိတဘက်ကခေါင်းရေသုတ်ပြီးထွက်အလာအောက်ပိုင်းကညီဖွားကရေစိုစိုမှာအမွှေးတွေကပ်နေတော့နည်းတဲ့လီးကြီးမဟုတ်အရှည်ကမတောင်တာတောင်6"လောက်ရှိမယ်လုံးပတ်ကNiveaဂျိုင်းတို့တဲ့Rollonလောက်ရှိတယ်။
ကိုမိုးခေါင်တဘက်ကမျက်နှာအုပ်နေတော့သူထိုင်နေတာမမြင်သေးကုတင်နားလျောက်လာတော့လီးရှည်ကြီးကဘယ်ရမ်းညာရမ်းနဲ့ပေါင်ကအမွှေးတွေကလဲရေစိုနေတော့ဆင်းနေတယ်။
ဟိန်းမျက်လုံးကစပါးကြီးမြွေအညှို့ခံရသလိုအသံလဲမထွက်မျက်လုံးကလဲမလွှဲနိုင်ဘဲကြည့်နေမိတယ်။ကုတင်နားရောက်တော့မှမိုးခေါင်က
ခေါင်းကတဘက်ခွာတော့
"ဟာ!ငယ်ရောက်နေတာလား"
ကုတင်နားရောက်တော့မှမိုးခေါင်ကခေါင်းကတဘက်ခွာတော့
"ဟာ!ငယ်ရောက်နေတာလား"
မိုးခေါင်ပြောလဲပြောတဘက်အားခါးမှာအမြန်ပတ်လိုက်တယ်။သူ့ညီဖွားအားငယ်လေးမြင်သွာ
းပြီဆိုတာသိတော့သူလဲနည်းနည်းရှက်ပြီးမျက်နှာတွေရဲတက်လာတယ်။
"ဟုတ်!ကို!ကိုကြီးပြီးပြီမှတ်လို့ဝင်လာတာ"
"အေး!ကိုမနက်ကအန်တီတို့အထုပ်တွေကူတင်
ပေးပြီးစောသေးတာနဲ့ပြန်အိပ်လိုက်တာနောက်ကျသွားတယ်။ထိုင်အုံးညီ!ကိုဂိုဒေါင်ဘက်အဝတ်သွားယူအုံးမယ်"
"နေ!နေ!ငယ်သွားယူပေးမယ်ကိုကြီးသာရေပြော
င်အောင်သုတ်ထားနှင့်"
ဟိန်းပြောလဲပြောမိုးခေါင်အခန်းထဲကထထွက်လာပြီးအိမ်အပြင်ဂိုဒေါင်ဘက်ထွက်ခဲ့တယ်။
ရင်ထဲကလှုပ်ရှားနေတဲ့လှိုင်းလုံးတွေကမကျချင်သေး။မိုးခေါင်တစ်ယောက်လဲသူ့အားငယ်လေ
းကကိုကြီးလို့ခေါ်တာကြားတော့စိတ်ထဲပျော်ပြီးလူကဘယ်လိုကြီးဖြစ်နေမှန်းမသိ။ဟိန်းကိုကြီးဂိုဒေါင်အခန်းထဲရောက်တော့ဘီရိုဖွင့်လိုက်တယ်။ပုဆိုးထက်ဘောင်းဘီတွေကပိုများနေတယ်။ပုဆိုးကတစ်ထပ်ထဲရှိတယ်။သူ့လိုအနီရောင်ပုဆိုးတစ်ထည်တွေ့တာယူတီရှပ်အဖြူလေးပုဆိုးပေါ်တင်ယူလိုက်တယ်။နေအုံးအရေးကြီးတာမေ့နေတယ်အတွင်းခံအတွင်းခံတွေကပေါင်ပြတ်တွေဘဲတွေ့တယ်။ဒါနဲ့အပြာလးယူလိုက်တယ်။ငယ်လေးဘီရိုတံခါးပြန်ပိတ်လုပ်တော့
အောက်ဆုံးထပ်ကကတ္တီပါဖိနပ်ခဲရောင်လေး
ဘာလို့ဒီထဲထည့်ပြီးသိမ်းထားတာလဲ?အိမ်ဘက်ပြန်လာလိုက်တယ်။အခန်းထဲရောက်တော့
"ဟာ!အားနာလိုက်တာညီငယ်ရာ!ကိုယ်ကပြန်
ခိုင်းသလိုဖြစ်နေပြီ"
"ငယ်ကယူပေးချင်လို့ပါ!ကိုကြီးအဲ့တိုင်းအပြင်
ထွက်ရင်မကြိုက်ပါဘူး"
"ဟာ!ကိုတဘက်ပတ်ထားတယ်လေ"
"အဲ့တဘက်ကလုံခြုံတာကိုး"
ငယ်လေးသူ့အားဆူဆူပူပူပြောတော့သူအရမ်းပျော်ရွှင်မိပြီးပြုံးမိတယ်။ယူလာတဲ့အတွင်းခံအားငယ်လေးကျောပေးပြီးဝတ်လိုက်တယ်။ခါးကတဘက်အားချွတ်လိုက်တယ်။အတွင်းခံပေါင်တိုထဲမှာသူ့ပစ္စည်းကကျပ်ထုပ်နေပြီးထင်းနေတယ်။
ပုဆိုးလှမ်းယူပြီးဝတ်လိုက်တယ်။ငယ်ယူလာတဲ့တီရှပ်အဖြူလေးဝတ်လိုက်တော့သူ့အရပ်အမောင်းကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်ကယောင်္ကျားချင်းငေးယူလောက်အောင်စမတ်ကျနေတာသူလဲသိပါတယ်။
"ကိုကြီးခန္ဓာကိုယ်ကဘာဝတ်ဝတ်ကြည့်ကောင်းတယ်သိလား"
"ဟုတ်လားငယ်!ကိုကတော့ရုပ်ဆိုးတယ်ထင်နေတာ"
"ဘယ်သူပြောလဲကိုကြီးရုပ်ဆိုးတယ်လို့"
"နေပါအုံး!ကိုယ်ကိုဘာလို့ကိုကြီးလို့ခေါ်တာလဲ"
"ငယ်!ကကိုကြီးဒီအိမ်စရောက်ကတည်းကငယ့်
အစ်ကိုကြီးလိုခေါ်ချင်နေတာကိုကြီးကမကြိုက်ရင်မခေါ်တော့ပါဘူး"
"ဟာ!ကိုကနားထောင်ကောင်းလို့မေးတာပါငယ်
လေးခေါ်တာ"
"ငယ်!တို့အပြင်မှာနံနက်စာဘာစားရမလဲ"
"ငယ်လေးဘာစားချင်လဲပြောလေ"
"စိန်မြင့်မိုရ်ကမုန့်တီသုပ်စားချင်တယ်ကိုကြီး"
"ကောင်းပြီလေ!ကိုကြီးပြီးပြီသွားရအောင်"
နှစ်ယောက်သားအိမ်ထဲကထွက်လာပြီးအိမ်မတံခါးအားသော့ခတ်လိုက်တယ်။မိုးခေါင်သောခတ်
ရင်းသူ့လက်မောင်းနှစ်ဖက်အားပြန်နမ်းကြည့်ပြီးဂျိုင်းတို့ဘို့နဲ့ရေမွှေးဆွတ်ဖို့ကျန်နေတာသိလိုက်တယ်။
"ငယ်!ခဏကိုကြီးဂျိုင်းတို့ဖို့ကျန်နေသေးတယ်"
"ငယ့်!ဆီကတော့ခုဏကမယူဘူးရေမွှေးရော
Rollonရောအသစ်တွေရှိတယ်"
"ခဏလေးပါကွခဏစောင့်နော်ကိုကားထုတ်ရင်းကိုယ့်အခန်းကဟာဘဲသုံးလိုက်ပါ့မယ်"
ဟိန်းတစ်ယောက်ခြံတံခါးဖွင့်ပြီးကိုကြီးကားထုတ်အလာစောင့်နေလိုက်တယ်။ကားခြံပြင်ရော
က်တော့ခြံတံခါးအပြင်ကနေခတ်လိုက်ပြီးကားပေါ်တက်ထိုင်လိုက်တယ်။
"ငယ်!ဟိုတစ်ယောက်ခေါ်ရအုံးမလား"
"မိဇော်!လားမခေါ်နဲ့တော့သူ့ဘဲကြီးလာခေါ်မှာ"
"အဲ့တစ်ယောက်အကျင့်တော့ညီ့ဆီမကူးတာတော်သေးတယ်"
"ဇော်!ကစိတ်ထားကောင်းပါတယ်အစ်ကိုရ"
"ဘဲပေါတာပြောတာလေသူ့နေရာမှာမိန်းကလေးဆိုသွားပြီ"
"မနေ့ကတစ်ယောက်ကလဲသူမိတ်ဆက်ပေးတာလေ"
"ညနေစက်ဘီးစီးတုန်းကလားညီ""ဟုတ်ကဲ့"
"စိန်မြင့်မိုရ်မှာဘဲစားမှာလားညီ""ဟုတ်"
လမ်း၃၀စိန်မြင့်မိုရ်ရှေ့ကားလေးရပ်တော့နှစ်ယောက်အတူယဉ်ပြီးဝင်ခဲ့တယ်။ကိုကြီးနဲ့အတူ
သွားရင်လူတွေကကိုကြီးရဲ့အရပ်အမောင်းနဲ့လိုက်တဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကြောင့်ရောယောင်္ကျားပီသတဲ့ရုပ်ကြောင့်ရောမျက်စိတဆုံးလိုက်ငေးကျတယ်။
မိန်းမတွေအဆိုးဆုံးဘဲ။
"ငယ်လေး!မုန့်တီစားမှာသေချာတယ်နော်"
"ဟုတ်!မုန့်တီကြက်သွန်မထည့်ဘူး"
အနားလာရပ်တဲ့စားပွဲထိုးလေးအား
"မုန့်တီသုပ်နှစ်ပွဲကြက်သွန်မထည့်နဲ့ချိုစိမ့်တစ်ခွက်ငယ်ရောဘယ်လိုသောက်မလဲ"
"နွားနို့သောက်မယ်"
စားပွဲထိုးလေးဆိုင်တွင်းမှာတာပြန်အော်နေတယ်။ခဏနေတော့မုန်တီသုပ်နှစ်ပွဲလာချပေးတယ်။လာချပေးသောမုန့်တီသုပ်ကို
"ဟွန်း!နယ်ပေးဖို့မပြောလိုက်ရဘူး"
"အစ်ကိုနယ်ပေးပါ့မယ်ညီရာ"
မိုးခေါင်ငယ်လေးရှေ့ကမုန်တီတစ်ပွဲအားယူပြီးသေချာတူနဲ့နယ်ပေးလိုက်တယ်။
"ရော့ငယ်!အကိုသေချာနယ်ပေးထားပါတယ်"
"ကျေးဇူးအစ်ကို"
"ကိုနဲ့ငယ့်ကြားမှာအဲ့လိုစကားတွေမပြောပါနဲ့ကွတစိမ်းဆန်တယ်"
"အစ်ကိုနဲ့ငယ်ကတစိမ်းတွေဘဲမဟုတ်ဘူးလား""ဘယ်လိုပြောလိုက်တယ်ညီ!"
မိုးခေါင်သူ့ရှေ့ကမုန့်တီသုပ်အားနယ်နေရင်းဆက်မနယ်တော့ဘဲတူနှစ်ချောင်းချပြီး
"ကိုကညီနဲ့စတွေ့ကတည်းကညီ့ကိုအမြဲတွေ့မြင်ချင်စိတ်ကြောင့်ညီ့ဖေဖေအလုပ်ခေါ်တာဝင်လျောက်တာလေခုညီနဲ့အနေနီးတော့ပျော်ပေမယ့်ငါ့ညီကကိုယ့်အပေါ်တစိမ်းတစ်ယောက်လိုဘဲမှတ်ထားတယ်ဆိုတော့ကိုတကယ်ဝမ်းနည်းတယ်"
မိုးခေါင်အဲ့လိုပြောပြီးသူ့အားဘာမှမစားဘဲစိုက်ကြည့်နေတယ်။ငယ်သူစတာလွန်သွားမှန်းသိလိုက်တယ်။
"အစ်ကို!မုန့်တီတွေစားလေပွကုန်တော့မှာပေါ့"
"စားချင်စိတ်မရှိတော့ပါဘူးညီရာ"
ဟိန်းတစ်ယောက်တကယ်စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားပြီး
"အစ်ကို!ဟိန်းကစတာပါ!အစ်ကို့ကိုအိမ်ရောက်ကတည်းကတစိမ်းလိုမှတ်မထားပါဘူးဟိန်းအစ်ကိုကြီးလိုသဘောထားတာပါ"
"ဟာ!တကယ်လားညီ"
မိုးခေါင်ဝမ်းသာအားရမေးလိုက်တယ်။
"တကယ်ပါ!ဟိန်းကစလိုက်တာပါစားတော့မုန်တီသုပ်ညီသင်တန်းနောက်ကျနေလိမ့်မယ်"
"အေးပါကွာ!ကိုယ်စားရင်မကြာပါဘူးခဏပါ"
ဟိန်းတစ်ယောက်မုန့်တီသုပ်အားရပါးရစားနေတဲ့မိုးခေါင်အားကြည့်ပြီးပါးစပ်တွေပေနေတာနဲ့
တစ်ရှူးဘူးကထုတ်ပြီးခေါက်ပေးလိုက်တယ်။စားလို့ပြီးတော့ဟိန်းပိုက်ဆံရှင်းဖို့ခေါ်တော့
"ညီ!မရှင်းပါနဲ့အစ်ကိုရှင်းပါ့မယ်"
"ဟာ!မားမားမေးရင်ဟိန်းဆူနေမှာပေါ့"
"အစ်ကိုကူပြောပေးပါ့မယ်ကွာ"
သင်တန်းရှေ့ကားရပ်တော့
"အစ်ကိုအိမ်မပြန်တော့ဘူးညီ!သင်တန်းအကုန်
ပြီးတဲ့အထိစောင့်နေမယ်ကိုယ့်ဆိုင်ကဘဲ"
"ဟာ!ဒါဆိုအတော်ဘဲနေ့လည်စာကိုကြီးဆိုင်မှာ
ဘဲစားတော့မယ်ရတယ်မလား"
"ရပါတယ်ကွပြောနေစရာလားကိုယ့်ညီအတွက်စားချင်တာအကုန်ရစေရမယ်"
"ဟေးးးတာ့တာငယ်သွားပြီ"
မိုးခေါင်သူသိပ်ချစ်မိနေတဲ့ချစ်သူလေးလက်ပြပြီးသင်တန်းထဲဝင်သွားမှဆိုင်ဘက်မောင်းခဲ့တယ်။ဟိန်းသင်တန်းခန်းထဲဝင်ခဲ့တော့ဇော်က
ရောက်နှင့်နေပြီဟိန်းထိုင်ခုံမှာပါလူတစ်ယောက်ထိုင်နေတယ်။
"ဟိန်းမ!လာနာ့ဘေးခဏထိုင်အုံး"
"နင်ကထူးဆန်းပါ့လားစောစောစီးစီးရောက်နေတယ်"
"ဟဲဟဲ!နာ့ချစ်သူလာကြိုတော့စောတယ်လေ"
"အော်!ငာနဲ့လာတော့နင့်ဟာနင်နောက်ကျတာလေ"
"အေးပါ!ဒါနာ့အချစ်ဆုံးမိုးတိမ်!မောင်!ဒါချစ်!အ
ချစ်ဆုံးသယ်ရင်းဟိန်း!ဗညားဟိန်းတဲ့"
"ဟုတ်ကဲ့!"
"ဟုတ်ကဲ့!ကျနော့်ချစ်သူသယ်ရင်းဆိုတော့ကျ
နော့်လဲခင်နိုင်ပါတယ်"
ဇော့်ရဲ့ဒီတစ်ခါချစ်သူကသူတို့နဲ့ရွယ်တူလောက်ထင်တယ်အသားလတ်လတ်လက်မောင်းတစ်ဖက်မှာtatooနဲ့ကြည့်လို့တော့ကောင်းသားအဆင့်အတန်းမြင့်ထဲကဖြစ်မယ်။
"ဒါဆို!ချစ်မောင်ပြန်မယ်လေသင်တန်းဆင်းမှ
လာကြိုမယ်ညထွက်ခဲ့ရင်ချစ်သယ်ရင်းပါခေါ်ခဲ့လေ"
"မောင်!ဒင်းကခေါ်ရမယ်ညပိုင်း"
"အင်းပါ!ဒါဆိုမောင်သွားပြီ!သွားပြီနော်ဟိန်း!"
"ဟုတ်ကဲ့"
ဇော့်ရည်းစားထွက်သွားမှဟိန်းလဲကိုယ့်ထိုင်ခုံဘက်ရွေ့ထိုင်ပြီး
"နေပါအုံးမိဇော်!နင်ကမလွန်လွန်းဘူးလား"
"ဘာလုပ်နေလို့လဲ"
"နင့်ရည်းစားတွေရောမှတ်မိရဲ့လား"
"ဒါကအတည်သူနဲ့ငါကဘဝတလျောက်လုံးအတွက်ချစ်တာ"
"ညကျဘယ်သွားဖို့ချိန်းနေကျတာလဲ"
"လိုက်မလား!ညကျုံးဘေးမောင်နဲ့လမ်းလျောက်"
"မလိုက်ချင်ပါဘူးနင်လိုဟာမတွေကဲနေမှာသိပါ့"
ဇော်ဆက်ပြောမလိုလုပ်တုန်းဆရာအခန်းထဲဝင်လာတာနဲ့အကုန်အသံတိတ်သွားတယ်။သင်တန်းတစ်ချိန်ပြီးတစ်ချိန်အကုန်ပြီးတော့နှစ်ယောက်သားသင်တန်းခန်းထဲကအထွက်ရှေ့မှာပြိုင်ကားအနီရဲလေးတတံခါးဖွင့်လာပြီးမိုးတိမ်ဆင်းလာတာဟိန်းတွေ့လိုက်တော့စိတ်ထဲကနေမိဇော်!နောက်ဆုံးဖြစ်မှာပေါ့ဒင်းအကြိုက်
တွေ့ထားတာကိုး"
"ချစ်!ဟိန်းကိုဘယ်သူလာကြိုမှာလဲ"
"မောင့်ရှေ့ကကားကသူ့ကား"
"ဟာ!ဒါဆိုဟိန်းကချစ်ထက်မိုက်တာပေါ့ကိုယ်
တိုင်ကားယူလာတယ်"
"ဟားးးဟုတ်နေမယ်မောင်!ချစ်ကမှအိမ်ကကား
တွေယူမောင်းသေးတယ်သူကဘော်ဒီဂတ်နဲ့လာတာ"
"သွားတော့မိဇော်!ငါ့ဒေါက်ဖြုတ်မနေနဲ့"
"တီ!!!တီ!!!တီ!!"
မိုးခေါင်ဟွန်းတီးလိုက်တယ်အဲ့ဇော်ဆိုတဲ့တစ်ယောက်နဲ့ဖြစ်နိုင်ရင်ငယ်လေးအားမပတ်သက်စေချင်ဘူးခုလဲကြည့်သင်တန်းကထွက်လာကတည်းကသူ့ကောင်လေးကအမိုက်စားတော်ကြာငယ်လေးသူ့လိုအားကျပြီးအတုခိုးနေမှာဆိုးတယ်။စကားမြန်မြန်ပြတ်အောင်သူဟွန်း
တီးပေးလိုက်တယ်။
"ဝူးးးးဝူးးး!ဝေါ!!!!!ဝူးးးဝေါ!!!"
ပြိုင်ကားအင်ဂျင်သံတွေဆူညံသွားတယ်။ပြိုင်
ကားအနီလေးမျက်စိရှေ့ကပျောက်သွားမှဆူညံတဲ့အသံလဲတိတ်သွားတော့တယ်။ငယ်ကားထဲဝင်ထိုင်ပြီး
"အစ်ကိုကထူးထူးဆန်းဆန်းဘာလို့ဟွန်းတီးတာလဲငယ်လာမှာပေါ့"
"ကိုဟွန်းမတီးရင်ညီဟိုနှစ်ယောက်နဲ့လေကျောပြတ်မှာမဟုတ်ဘူးလေ"
"အဲ့ဒါ!ဇော့်ချစ်သူပါ!မိုးတိမ်တဲ့"
"အဲ့တစ်ယောက်လဲဒါဘယ်နှယောက်မြောက်ဖြစ်နေပြီလဲ"
"အစ်ကိုတောင်သိနေပြီဇော်ချစ်သူတွေများတာခုကအတည်ပြောတာဘဲ"
"ဟူးးးးး!"
"ဘာလို့သက်ပျင်းချတာလဲအစ်ကိုက"
"အော်!ကိုယ့်ညီလေးမှာသူလိုစိတ်မရှိလို့တော်သေးတယ်ဆိုပြီး"
"အင်းး!မိဇော်လိုတော့မထားဘာဘူးငယ်ကတစ်ယောက်ထဲဘဲပုံချစ်မယ်သေတဲ့အထိ"
"ငယ်ကချစ်ရမဲ့သူခုရှိနေပြီလား"
"ရှိနေပြီအစ်ကို"
"ဟာကွာ!ကိုယ့်ကိုအစကမပြောပါလားဘယ်
ကလဲကောင်မလေးက"
"အမ်!အကိုကကောင်မလေးထင်နေတာလား"
"မဟုတ်ဘူးလားညီ့ချစ်သူက"
"ဟင့်အင်း!ငယ်လဲမိဇော်လိုဘဲချစ်သူထားချင်တာအဲ့ဒါယောင်္ကျားလေးချင်းဘဲစိတ်ကဖြစ်မိတာ"
"အဲ့ဒါမှပိုဆိုးပြီ,ဟူးးး!"
"ညီကလေအဲ့လူကိုတွေ့ရရင်ရင်တွေတုန်နေတာအဲ့ဒါချစ်လို့မလားအစ်ကို"
"ဘယ်သိမလဲကွ"
"ဟင်!အစ်ကိုကလဲ"
ဟိန်းစကားတွေကြောင့်ကိုမိုးခေါင်မျက်နှာကြီးချက်ချင်းသုန်မုန်နေတာဟိန်းသိလိုက်တယ်။
"ဟိန်းချစ်နေတဲ့သူနဲ့ကိုကြီးကိုမိတ်ဆက်ပေးမယ်လေနော်"
သူ့စကားအားအလေးမထားသလိုနဲ့
"ကိုယ့်ဆိုင်ဘဲမောင်းမယ်နော်နေလည်စာစားမယ်မလား"
"ဟုတ်ကိုကြီး"
ကိုကြီးရဲ့ RainlessBakeryဆိုင်ရှေ့ကား
လေးရပ်တော့ဟိန်းထိုင်နေတုန်းကလိုစာပွဲထိုးတွေဆိုင်အတွင်းသွက်သွက်လက်လက်ဝန်ဆောင်မှုပေးနေတယ်။သူနဲ့ကိုကြီးဆိုင်ထဲအရောက်
"ဟာ!ဆရာမိုးဘာမေ့လို့ပြန်လာတာလဲ"
စားပွဲထိုးလေးတစ်ယောက်အော်သံကြောင့်
ကောင်တာကကိုမျိုးမြင့်သူ့အားပြူံးပြပြီးကောင်တာနောက်ကထွက်လာတယ်။
"ငါ့ညီ!ခုဏကမပြောမဆိုပြန်ထွက်သွားတာလဲ"
"နေ့လည်စာလာစားတာကိုမျိုး!ငယ်လေးမှာလေဘာစားချင်လဲဒါအစ်ကို့ရဲ့တစ်ဦးတည်းသောဆွေမျိုးကိုမျိုးမြင့်တဲ့"
"ဟုတ်ကဲ့!ထမင်းဖြူနဲ့ဟင်းမှာမယ်လေကိုကြီး"
"ဘာဟင်းစားမလဲညီ"
"ကြက်ချိုချဉ်ကြော်နဲ့ကိုက်လန်ကြော်အချို"
"ငယ်!ဟင်းရည်ရောမမှာဘူးလား"
"မသောက်ချင်ဘူး! ပြီးမှထောပတ်သီးဖျောရည်သောက်မယ်"
"အေးပါ!"ကိုမျိုးမြင့်ကငယ်လေးအားကြည့်ပြီး
"အော်!ခုမှမှတ်မိပြီဒီကညီလေးကခါတိုင်းလာ
စားနေကျမလာတာတောင်ကြာပြီ"
"ဟုတ်အစ်ကို!ဒီကဆိုင်ရှင်ကမလာနဲ့ဆိုလို့"
"ဟာ!ဟေ့ရောင်မိုးခေါင်မင်းကိုယ့်ဆိုင်ကဖောက်
သည်ကိုအဲ့လိုပြောရလားကွ"
"ကိုမျိုး!ကျနော်သာသူ့နေတိုင်းခေါ်လာရင်အရင်းပြုတ်မှာပေါ့ဗျ"
"အမ်!ဘာလို့လဲကွ"
"သူကစားရုံတင်မဟုတ်ဘူးတစ်ဆိုင်လုံးမွှေမှာ"
"ငယ်!ကအဲ့လောက်ဆိုးတဲ့ပုံပေါ်လို့လား"
"အေးလေကွ!ငါ့ညီလးကရိုးရိုးအေးအေးလေးပါ"
"ကဲ!ကိုမျိုးကောင်တာနောက်သာပြန်ဝင်တော့
ကျနော်တို့ဗိုက်ဆာနေပြီ"
ကိုမျိုးသူ့စကားကြောင့်သူ့နေရာသူပြန်အသွားမိုးခေါင်လဲထိုင်နေရာကနေဆိုင်ထဲဘာလိုအပ်လဲလိုက်ကြည့်နေတယ်။ငယ်လေးကတော့လက်ထဲကဖုန်းအားလျောက်ကြည့်နေသလိုနဲ့မိုးခေါင်အလစ်ဓါတ်ပုံတွေခိုးရိုက်နေတာမိုးခေါင်မသိလိုက်။စားစရာတွေအစုံရောက်တော့သူငယ်လေးအားဟင်းတွေထည့်ပေးပြီးဖုန်းကြည့်ပြီးပြုံးနေတဲ့ငယ်လေးအား
"စားတော့ငယ်!အဲ့လောက်ဖုန်းကြည်ု့ပြီးဘာတွေသဘောကျနေတာလဲ"
"ငယ်လေးပြောရင်ကိုကြီးကစိတ်ဆိုးအုံးမယ်"
"ဘာကိစ္စမို့လဲ"
"ငယ့်ချစ်သူလေဖုန်းထဲမှာအရမ်းကြည့်ကောင်းလို့ပြုံးမိတာပါ"
"ဘာ!!!ငယ်လေးအကိုထမင်းဝင်အောင်စားပါရစေ"
"လန့်တာကိုကြီးရာငယ်လေးကတော့ဒါတွေမစားရလဲဝနေပြီချစ်သူကြည့်ပြီးလေ"
"ဘာ!အဲ့လောက်ဖြစ်နေရအောင်အဲ့ကောင်ကဘာတွေထူးခြားနေလဲကို့ပြစမ်း"
မိုးခေါင်ပြောလဲပြောငယ်လေးလက်ထဲကဖုန်းအားဆွဲယူပြီးကြည့်လိုက်တယ်။သူ့အခုထိုင်နေတဲ့ပုံတချို့နဲ့ငယ်လေးပုံတွေဘဲတွေ့တယ်။
"ဘယ်ဖွက်ထားတာလဲငယ်လေး!အစ်ကိုကိုပြစမ်းအဲ့တစ်ယောက်လူကောင်းဟုတ်မဟုတ်ကိုကြည့်အုံးမယ်"
"လူကောင်းတော့မဟုတ်ဘူးကိုကြီးဒါပေမယ့်ငယ်လေးကချစ်တော့အပြစ်မမြင်မိဘူးလေ"
"ပြမှာသာပြစမ်းကွာ"
ဟိန်းသူ့ဆီကဖုန်းလေးအားသူ့ဘက်လှည့်ပြလိုက်တော့မိုးခေါင်သူ့ပုံကြီးဖြစ်နေတာကြောင့်
"ဟာ!ငယ်လေးပြလေကွာ"
"အဲ့မှာလေ!ပြထားတာငယ်လေးချစ်တဲ့သူ"
"တကယ်လားငယ်လေး!အားးဝမ်းသာလိုက်တာငယ်လေးရာဒါဆိုကိုကြီးပေါ့ဟုတ်လားငယ်လေးချစ်သူက"
"ဟုတ်ဘူး!လူဆိုးကြီးအဲ့လူကြီးက"
"ဟားးးး!ပျော်လိုက်တာချစ်ငယ်ရာ!ကိုလေငယ်ချစ်သူရှိတယ်ပြောကတည်းကရင်ထဲဆို့ကျပ်နေတာကွာခုတော့မှကိုနေသာတော့တယ်"
ဟိန်းတစ်ယောက်ကိုကြီးပြောလဲပြောမျည်ရည်တွေကိုကြီးမျက်ဝန်းထဲတွေ့လိုက်တော့
"ကိုကြီးဘာလို့မျက်ရည်တွေဝဲနေတာလဲ"
"ကိုပျော်လွန်းလို့သူ့ဟာသူမျက်ရည်ဝဲလာတာပါချစ်ငယ်ရ"
မိုးခေါင်ပြောလဲပြောဟိန်းလက်တစ်ဖက်အားဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။
"ချစ်တယ်ငယ်ရယ်!ကိုကြီးလေချစ်ငယ်ဒီဆိုင်
လာထိုင်စားတော့မြင်ကတည်းကရင်ခုန်ပြီးချစ်မိနေတာပါ"
"တကယ်လားကိုကြီး"
"တကယ်ပေါ့ချစ်ရ!ငယ်လေးဖိနပ်လေးရေစိုတော့ငယ့်ခြေထောက်ဖွေးဖွေးလေးနဲ့ငယ်မျက်နှာလေးအနီးကပ်မြင်ရတော့ပိုသေချာသွားတယ်ငယ့်ကိုချစ်မိနေတာလေ"
"ငယ်လေးကကိုကြီးထက်အရင်ချစ်တာပါ"
"ဟေ!ဘာလို့လဲကွ"
"ကိုကြီးအအေးပုလင်းလာချတော့ကို့ကြီးမျက်ဝန်းနဲ့ခဏဆုံကတည်းကကိုကြီးကိုစိတ်ကူးယဉ်မိတာ"
"တကယ်လားချစ်ငယ်"
"တကယ်ဗျ!တော်ပြီဗိုက်ဆာပြီထမင်းစားတော့မယ်"
"ဟုတ်သား!ရော့ငယ်စားကြက်ချိုချဉ်ကြော်"
"ကိုကြီးကမစားဘူးလား"
"ခုကိုကြီးကဝနေပြီစားမဝင်တော့ဘူး"
"ဟင်!ဘာမှလဲမစားရသေးဘဲနဲ့"
"ချစ်ငယ်အချစ်တွေရလိုက်တော့ဗိုက်ပြည့်နေသလိုဘဲငယ်ရ"
"မရပါဘူး!ငယ်လေးကိုတကယ်ချစ်တယ်ဆိုစားရမယ်ကိုကြီး"
"ဟုတ်ပါပြီဗျာ"
ထမင်းကုန်ခါနီးလောက်ကျတော့ကိုကြီးက
"ခဏနော်ငယ်လေး" "ဟုတ်ကိုကြီး"
မိုးခေါင်ဆိုင်ရဲ့သစ်သီးခုံဘက်ရောက်လာပြီးထောပတ်သီးမှည့်တာလေးအားရွေးပြီးသူကိုယ်တိုင်လက်ဖျော်ဖျော်လိုက်တယ်။ဖျော်ပြီးတော့စတော်ဘယ်ရီသီးလေးတစ်လုံးအားနှစ်ခြမ်းခြမ်းလိုက်ပြီးဖျော်ရည်အပေါ်တင်လိုက်တယ်။ငယ်လေးရှိရာပြန်လာပြီး
"ရော့ငယ်!ကိုကြီးကိုယ်တိုင်ဖျော်လာတာ"
"ဝါးးး!မိုက်တယ်ကြည့်ပါအုံးအသည်းပုံလေးနှစ်ခြမ်းစားရမှာတောင်နှမျောတယ်"
"စားလိုက်ပါကွာကိုကြီးဖျော်ထားတာကိုယ်တိုင်"
ဟိန်းထောပတ်သီးထဲကအသဲပုံစံလေးဖြစ်နေတဲ့စတော်ဘယ်ရီသီးတစ်ခြမ်းလးအားခပ်ယူပြီး
"ရော့!ပါးစပ်ဟကိုကြီးဒါငယ့်အသည်းလေးလိုသဘောထားပြီးစားလိုက်"
"ငယ်လေးကလဲ!ကိုယ့်ဆိုင်ထဲမှာလေကွာကိုမျိုးမြင်သွားရင်စနေအုံးမယ်ကိုယ့်ဟာကိုခပ်စားမယ်လေ"
"ရတယ်လေကိုကြီးမစားရင်ငယ်ရဲ့ခုဏပေးထားတဲ့အချစ်တွေပြန်ရုတ်သိမ်းတယ်"
"ဟာ!!အဲ့လိုတော့မလုပ်ပါနဲ့ငယ်ရာကိုကြီးစား
ပါ့မယ်"
"ဟဲဟဲ!ဒီလိုမှပေါ့ရော့ပါးစပ်လေးသေချာဟထား
ငယ်လေးခွံကျွေးမယ်"
မိုးခေါင်ခုမှသူ့အားပြန်ချစ်တဲ့ချစ်သူလေးဆန္ဒအားအလိုလိုက်ပြီးအလျော့ပေးမိတယ်နေတယ်။ငယ်လေးခွံလိုက်တဲ့စတော်ဘယ်ရီသီးလေးအားစားလိုက်တယ်။ငယ်လေးကသူ့ရှေ့ကထောပတ်သီးဖျောရည်ခွက်အားမိုးခေါင်ဘက်ရွေ့ပေးလိုက်တယ်။
"ဟင်!ငယ်မသောက်တော့ဘူးလား"
"သောက်မှာလေ!အဲ့စတော်ဘယ်ရီတခြမ်းကိုကြီးပြန်ခွံလေငယ့်ကို"
"ဟုတ်ပါပြီချစ်ငယ်ရာ"
အချစ်စိတ်ကြောင့်မိုးခေါင်လဲသူ့ဆိုင်ထဲမှာရှက်မနေတော့ပါဘူးငယ်လေးအားခွံကျွေးလိုက်တယ်။
"ကိုကြီး!ညကျငယ်ကျုံးဘက်လမ်းလျောက်ချင်တယ်"
"အေးပါကွာ!ခဏဘဲနော်မိုးချုပ်တဲ့ထိမနေရဘူး"
"ဟေးးး!တကယ်နော်ကိုကြီး"
"အေးပါကွာ!ထတော့သင်တန်းနောက်ကျနေမယ်"
"ဟုတ်ကဲ့!ကိုကြီးဒီမှာဘဲပြန်စောင့်နေမှာမလား"
"အေးလေ!ငယ်လေးကသင်တန်းရှေ့စောင့်ဆိုကိုကြီးစောင့်ပါ့မယ်"
"ရတယ်ကိုကြီး4:30ထိဆိုကိုကြီးပျင်းနေလိမ့်မယ်ကိုကြီးဆိုင်ကဘဲစောင့်ပါ"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ"
"ငယ်လေး!ချစ်သူကလိမ္မာလိုက်တာ"
"အမ်!ဘယ်လိုသိလဲကိုကြီးမာတာကို"
"ဟာ!ညစ်ပတ်ကြီးအဲ့တာပြောတာမဟုတ်ဘူးလေနှာဘူးကြီးနှာတွေးတွေးနေတယ်"
"ဟားးး!ချစ်လို့စတာပါချစ်ငယ်လေးရာ"
မိုးခေါင်ငယ်လေးအားသင်တန်းပို့ပြီးဆိုင်မှာဘဲပြန်နားနေလိုက်တယ်။မန်းရာသီကမိုးတွင်းတောင်မိုးကသိပ်မရွာဒီနေ့တော့တော်တော်ပူအိုက်နေတာသူ့ဆိုင်လူကျနေတာသာကြည့်တော့။စားပွဲလွတ်တယ်မရှိအပြည့်ဖြစ်နေပြီ။သူလဲသူ့အခန်းထဲခဏနားနေလိုက်တယ်။ခဏနေတော့သူအိပ်ပျော်သွားတယ်။
ကိုမျိုးတစ်ယောက်လက်ကနာရီကြည့်လိုက်တော့
"ဟိုက်!သွားပြီ"
မိုးခေါင်အခန်းထဲကိုဝင်ခဲ့ပြီးကုတင်ပေါ်အိပ်ပျော်နေတဲ့မိုးခေါင်အား
"မိုးခေါင်!မိုးခေါင်!ညီလေးထတော့လေးခွဲကျော်နေပြီ"
"ဟာ!ကိုမျိုးကလဲ4:15လောက်နိုးပါဆို"
"အေးပါ!ကိုလဲဆိုင်လူကျနေတော့မေ့သွားတယ်"
"ငယ်လေး!စိတ်ဆိုးတော့မယ်သွားပြီ"
မိုခေါင်ကားလေးအပြင်းမောင်းထွက်ခဲ့တယ်။73လမ်းပေါ်ကသင်တန်းရှေ့အရောက်ဘယ်သူမှမရှိတော့ဘူး။သူသင်တန်းခန်းမထဲဝင်ကြည့်တော့တစ်ယောက်မှမရှိတော့။စိတ်ပူသွားတယ်။ဒါနဲ့ငယ်လးဖုန်းအားခေါ်လိုက်တယ်။မကိုင်ဘူး။သူထပ်ခေါ်တယ်မကိုင်ဘူး။ဒါနဲ့သူမက်ဆေ့လေးပို့လိုက်တယ်။
"ငယ်လေး!ကိုကြီးတောင်းပန်ပါတယ်ကွာဘယ်ရောက်နေလဲစိတ်ပူလို့ကိုကြီးနေမရတော့ဘူး။ခဏလေး
အိပ်ပျော်သွားတာပါချစ်ငယ်ရာ"
ဟိန်းသင်တန်းဆင်းတော့ငါးမိနစ်လောက်စောင့်နေသေးတယ်။မလာတာနဲ့ကိုကြီးဆိုင်ဘက်ခါတိုင်းလိုမားမားလာမကြိုခင်လမ်းလျောက်နေကျဆိုတော့လျောက်လာခဲ့တယ်။ဆိုင်နားရောက်မှကိုကြီးအပြေးထွက်လာပြီးကားပေါ်တက်မောင်းထွက်သွားတာတွေ့သားကျောပေးပြီးနေလိုက်တယ်။စချင်လို့ဖုန်းခေါ်တာသိသိနဲ့မကိုင်လိုက်ဘူး။
ဆိုင်ထဲရောက်တော့မက်ဆေ့လေးကြည့်ပြီးပြုံးမိတယ်။မှတ်လောက်အောင်ပစ်ထားလိုက်အုံးမယ်။
"ဟော!ညီလေးမိုခေါင်နဲ့မတွေ့ဘူးလားညီလေးသွားကြိုတာလေ"
"နောက်ကျနေတာကိုလမ်းလျောက်လာလိုက်တယ်မစောင့်နိုင်လို့"
"ဒါဆိုမိုးခေါင်ဆီဖုန်းခေါ်လိုက်အုံးလေအစ်ကို့ကိုနိုးခိုင်းတာလူကျနေတော့မေ့သွားတယ်။အစ်ကို့ကိုဆူသွားသေးတယ်။ငယ်လေးတော့စိတ်ဆိုးတော့မယ်ဆိုပြီးအပြေးထွက်သွားတာ"
"ခေါ်ဘူး!လိုက်ရှာပေါ့"
"မလုပ်ပါနဲ့ညီလေးရာ!မိုးခေါင်ကစိတ်သဘောထားနူးညံ့ပါတယ်ကွ"
"ဆက်ဘူးဗျာ!အစ်ကို့ညီ!စိတ်ပူရင်အကို့ဘာသာဆက်ပေါ့ညီလေးသူ့အခန်းထဲဝင်နားတော့မယ်"
ဟိန်းကိုကြီးကိုစချင်တာနဲ့သူ့အခန်းထဲဝင်အိပ်နေလိုက်တယ်။ခဏနေတော့ကိုကြီးအခန်းထဲဝင်လာတယ်။
"ငယ်လေး!အိပ်ပျော်နေတာလား"
ဟိန်းပြန်မထူးမိအသာလေးငြိမ်နေလိုက်တယ်။
"ကိုကြီးတောင်းပန်ပါတယ်ငယ်ရယ်ကိုကြီးကိုစကားပြန်ပြောပါအုံးချစ်ငယ်ရာ"
မိုခေါင်ဟိန်းဘေးအသာဝင်လှဲရင်းဟိန်းမျက်နှာလေးအားမေ့စေ့ကနေကိုင်ပြီးလှည့်လိုက်တယ်။
"ဝါးးး!ဟွန်းးးခေါ်ဘူးကိုကြီးကို"
"မလုပ်ပါနဲ့ချစ်ငယ်ရာကိုကြီးရှူးလိမ့်မယ်"
"ခေါ်ဘူးပါးပါးနဲ့တိုင်ပြောမယ်ပြန်လာရင်ငယ်လေးကိုလာမကြိုဘူးပစ်ထားတယ်လို့"
"အဲ့လိုပြောရင်ကိုကြီးနဲ့ငယ်ဝေးသွားလိမ့်မယ်အန်ကန်အလုပ်ထုတ်ရင်ကိုကြီးငယ်လေးကိုမတွေ့ရတော့ဘူးလေကွာနော်ငယ်ကိုကြီးကိုခွင့်လွှတ်ပါကွာမတိုင်ဘူးမလား"
"အင်းးဒါဆိုညကျကျုံးဘေးလမ်းလျောက်ရင်ငယ်လေးကိုကျောပိုးရမယ်"
"အမ်!ငယ်လေးကလဲကိုကြီးတို့ကယောင်္ကျားလေးတွေလေကွာသူများတွေဝိုင်းကြည့်မှာပေါ့"
"ရတယ်လေ!ဒါဆိုခုဘဲပါးပါးဆီဖုန်းဆက်ပြီးတိုင်ပြောမယ်"
"ဟာ!ဟုတ်ပါပြီကွာကိုကြီးကျောပိုးပြီးလမ်းလျောက်ပေးပါ့မယ်"
"ဟေးးး!တကယ်နော်ကိုကြီး"
"ထတော့ပြန်ရအောင်လေချစ်ငယ်"
"ဟုတ်!"
အခန်းအပြင်ကောင်တာနားရောက်တော့ကိုမျိုးကသူတို့နှစ်ယောက်အား
"ကြည့်အုံးခုဏတုန်းကနှစ်ယောက်သားမျက်နှာတွေတင်းလို့ခုတော့ပြန်တည့်သွားပြီလား"
"အဲ့ဒါကိုမျိုးကြောင့်လေ4:15လောက်သတိပေးနိုးခိုင်းတာ"
"အေးပါကွာငါလဲဆိုင်လူကျနေတော့မေ့သွားတာပေါ့ကွ"
"ဟဲဟဲ!ငယ်လေးကတော့ကျေးဇူးကိုမျိုးကြီး"
"သွားပြီကိုမျိုး"
"အေးအေးညီလေး"
ဟိန်းတို့အိမ်ရောက်တော့ခဏနားရေချိုးပြီးဟိန်းဘောင်းဘီဒူးထက်အတိုအပြာရင့်လေးနဲ့တီရှပ်အဖြူလေးဝတ်လိုက်တယ်။ပြီးကိုကြီးအခန်း
ဘက်ကူးခဲ့တယ်။ကိုကြီးကအဝတ်မလဲသေးဘဲ
အပေါ်အိကျီင်္ဗလာနဲ့အောက်ကပုဆိုးအဟောင်းနဲ့ကုတင်ပေါ်လှဲနေတယ်။
"ကိုကြီး!ခုထိရေမချိုးသေးဘူးလားငယ်လေးတောင်ပြီးပြီဗိုက်ဆာပြီသွားစို့"
မိုးခေါင်ဘာမှပြန်မပြောသေးဘဲကုတင်ဘေးရပ်နေတဲ့ချစ်သူလေးအားဘောင်းဘီအတိုလေးနဲ့မြင်ရတော့ငေးကြည့်မိနေတယ်။
"ကိုကြီး!!!ဘာတွေငေးနေတာလဲငယ်လေးမေးတာပြန်ဖြေအုံးလေ"
"အမ်!ချစ်ငယ်လေးကဘောင်းဘီလေးနဲ့ဆိုတော့ကိုကြီးကငေးမိတာလေကွာဘာမေးတာလဲ"
"ခုထိဘာလုပ်နေတာလဲရေချိုးတော့လေငယ်ဗိုက်ဆာနေပြီ"
"ကိုကြီးကချိုးပြီးပါပြီကွအဝတ်လဲရုံဘဲ"
"ဒါဆိုလဲတော့လေအဝတ်!ထကွာ"
ဟိန်းကိုကြီးအားဆွဲထူလိုက်တယ်။
"ဘာဝတ်ရမှာလဲကိုကြီးက"
"ဘောင်းဘီဝတ်ခဲလေကိုကြီးကျောပိုးရမှာဆိုတော့ပုဆိုးဝတ်ရင်ကျွတ်ကျမှဟုတ်ပေ့ဖြစ်နေမယ်""အေးပါကွာ"
မိုးခေါင်သူ့အခန်းကယူလာတဲ့ဂျင်းပျော့နက်ပြာအရှည်လေးနဲ့တီရှပ်အဖြူအဆင်းလေးအားကုတင်ပေါ်တင်ပြီးခါးကအိင်္ကျီအားချွတ်လိုက်တယ်။ဟိန်းကိုကြီးအပေါ်ပိုင်းအားအနီးကပ်မြင်ရတော့မျက်တောင်မခတ်ဘဲငေးကြည့်မိပြန်တယ်။ဘာအဆီပိုမှမရှိကျစ်လစ်နေတဲ့ရင်အုံနှစ်ခုကြားအမွှေးတွေနဲ့အောက်ချက်ထိပြီးတော့ဆီးစပ်အမွှေးတွေထိတဆက်တည်းပေါက်နေတာကြည့်ရင်းရင်ခုန်နေမိတယ်။
"ငယ်လေး!ဘာတွေကြည့်နေတာလဲကိုကြီးကို"
"ဟင်!ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး"
ဟိန်းရှက်ရှက်နဲ့မျက်နှာလွှဲလိုက်တယ်။ကိုကြီးတီရှပ်အရင်ဝတ်ပြီးပုဆိုးအားကွင်းလုံးချွတ်ချလိုက်တယ်။ငယ်လေးအောက်ပိုင်းကြည့်မိပြန်ရောအတွင်ခံအကျပ်လေးပေါင်တိုအောက်ကပေါင်မွှေးတွေနဲ့ခြေသလုံးမွှေးရှည်ရှည်တွေကယောင်္ကျားတစ်ယောက်ရှိသင့်တဲ့အရာတွေဆိုတာငယ်လေးခုကိုကြီးဆီကမြင်မှသိတော့တယ်။မိုးခေါင်ဘောင်းဘီဝတ်ဖို့ကုတင်ပေါ်ထိုင်လိုက်တော့သူ့ညီဘွားအထုပ်ထည်ကသိသိသာသာဖောင်းထစ်နေတယ်လေ။ဟိန်းတစ်ယောက်လည်ချောင်းထဲကချောက်ကပ်ပြီးရေဆာသလိုတံတွေးတွေခဏခဏမြိုချနေမိတယ်။မိုးခေါင်ဘောင်းဘီအားထပြီးဆွဲတင်ပြီး
အိင်္ကျီအားဘောင်းဘီထဲထည့်ဝတ်လိုက်တယ်။
ကိုကြီးခန္ဓာကိုယ်ကဘယ်လိုဝတ်ဝတ်ကြည့်ကောင်းနေတယ်။"ထ!သွားစို့ဘယ်ကိုမောင်းရမလဲဘာစားချင်လဲငယ်"
"31လမ်းကထမင်းဆီဆမ်းသွားစားမယ်လေကိုကြီး'အာဆင်နယ်'ဒါမှမဟုတ်ဇလုံကြီးမှာစားချင်တယ်"
"ဟေ!ငယ်စားလို့ဖြစ်ပါ့မလားအဲ့ဆိုင်တွေ"
"ဖြစ်ပါတယ်!ပါးပါးတို့နဲ့တခါတလေသွားစားနေကျပါ"
"အေးပါကွာ!ထ!သွာစို့"
မိုးခေါင်အိမ်ကနေလမ်း၃၀တည့်တည့်မောင်းလာပြီးဆေးရုံနား31လမ်းတစ်လျောက်ထမင်းဆိုင်တွေဘက်မောင်းခဲ့တယ်ကားရပ်လို့အဆင်ပြေမယ့်အာဆင်နယ်ဆိုင်မှာဘဲထိုင်စားဖြစ်တယ်။စားပြီးတော့မိုးခေါင်သိသိနဲ့
"အိမ်ဘဲတန်းမောင်းတော့မယ်နော်ငယ်လေး"
"ဟာ!မညစ်နဲ့ကိုကြီးကျုံးဘက်ခဏကားမောင်းပို့မယ်ဆိုကိုကြီးကျောပိုးရအုံးမယ်လေ"
"ကိုကြီးကဗိုက်လေးပြီးအိပ်ချင်နေပြီကွ"
"ပြီးတာဘဲလေ!ရတယ်ငယ်လေးကိုကြီးကားနဲ့ခုကတည်းကပြန်မလိုက်တော့ဘူးဒီကနေဘဲလမ်းလျောက်ပြီးကျုံးဘက်သွားလိုက်မယ်"
"အမလေး!ကိုကြီးအရှုံးပေးပါတယ်ကွာတတ်ပါ"
"ဟဲဟဲ!ကျောပိုးရအုံးမှာနော်"
မိုးခေါင်ကားလေးအား26ဘီလမ်းဘက်ထွက်ခဲ့ပြီးအရှေ့ကျုံးတည့်တည့်မောင်းခဲ့တယ်။
"ဘယ်ဘက်ခြမ်းလျောက်မှာလဲငယ်"
"အရှေ့ဘက်ခြမ်းအမျိုးသားကဇာတ်ရုံနားလျောက်မယ်လေကိုကြီး"
မိုးခေါင်ကျုံးရှေ့ခြမ်းအတိုင်းမောင်းခဲ့ပြီးဦးထိပ်တံတားကနေပြန်ကွေ့ပြီးအမျိုးသားကားဇာတ်ရုံအရှေ့တည့်တည့်ကျုံးဘက်ခြမ်းမှာကားလေးအားရပ်လိုက်တယ်။ကျုံးဘေးတလျောက်မန်းသူမန်းသားတွေညရောက်မှအေးအေးလူလူလမ်းလျောက်တတ်သူတွေနဲ့ထိုင်ဖွဲ့စကားပြောနေသူတွေအားနေရာအနှံတွေ့ရတယ်။ငယ်လေးကားပေါ်ကဆင်းတော့အနားကချာတိတ်တစ်စုငယ်လေးအားကြည့်နေတော့မိုးခေါင်အမြန်ဆင်းပြီးငယ့်လေးပုခုံးအားဖတ်လိုက်တယ်။ငယ်လေးကလဲသူ့ခါးအားဖတ်ပြီး
"ဒီကနေတံတားထိပ်ထိလျာက်မယ်ကားဘက်ပြန်လှည့်လာရင်ကိုကြီးငယ့်ကိုကျောပိုးပြန်ရမယ်"
"အမ်!ကိုကြီးကနှစ်ပြကျော်လောက်ကျောပိုးရရင်သေပြီပေါ့ငယ်ရ"
"ရတယ်လေမပိုးရင်မပြန်ဘူးအိမ်ကို"
"မပြန်ရင်ပတ်ကင်းရဲဖမ်းမှာပေါ့ငယ်ရ"
"ဖမ်းလေလိုက်သွားရုံဘဲကိုကြီးမှတကယ်မချစ်တာရဲဖမ်းတော့ပိုတောင်ကောင်းသေး"
"ငယ်နော်!ကိုကြီးထင်တာငယ်လေးကတော်တော်လေးအေးမယ်ထင်တာဒါကြောင့်အန်တီတို့ကမဆိုးနဲ့လို့မှာခဲ့တာကိုး"
"ဘာလဲ!ကိုကြီးကဒီနေ့မှအဖြေပေးရသေးတယ်ပြောတော့ငယ့်ကိုချစ်တယ်ဆိုကျောလေးပိုးခိုင်းတာကို"
"အေးပါချစ်ငယ်ရာကိုကြီးပိုးပါ့မယ်"
ဟိန်းတစ်ယောက်ခုမှကိုကြီးကိုအရမ်းချစ်မိမှန်းသိတော့တယ်။ဘာလို့လဲဆိုခုလိုကိုကြီးခါးကိုဖ
တ်ပြီးလမ်းလျောက်ရတဲ့အခါအရာအားလုံးပြီးပြည့်စုံသလိုငယ့်ဘဝပိုပြီးလုံခြုံသလိုခံစားရတယ်။
ငယ်တို့ဦးထိပ်တံတားရောက်တော့ပြန်လှည့်လျောက်တော့ကိုကြီးက
"ကဲ!တက်ငယ်ကိုကြီးကျောပိုးမယ်"
"ကန်တော့နော်ကိုကြီး"
"ညကျမှထိုင်ကန်တော့ခုတော့တက်ပါကွာ"
ကိုကြီးငယ်လေးကိုယ်အားအသာလေးကျောပိုးပြီးကားဆီပြန်လျောက်လာတယ်။ကျုံးဘေးထိုင်နေတဲ့အတွဲအချို့ရယ်ထိုင်သောက်နေတဲ့လူတစ်ချို့ကလိုက်ကြည့်နေတယ်ငယ်လေးကျောပိုးစီးလာတာကို။ငယ်လေးကိုကြီးကျောပေါ်ကနေကိုကြီးပါးနားကပ်ပြီး
"ငယ်လေးကိုကြီးကိုအရမ်းချစ်မိနေပြီ"
ပြောလဲပြောကိုကြီးပါးလေးအားနမ်းလိုက်တယ်။
"ငယ်!ဒီဘက်တစ်ဖက်ကျန်သေးတယ်လေ"
"တော်ပြီ!အဲ့ဘက်ကနမ်းရင်လူတွေမြင်ကုန်လိမ့်မယ်"
တစ်ပြလောက်ရောက်တော့ငယ်ကိုကြီးသနားတာနဲ့
"ကိုကြီး!အောက်ချတော့ငယ်ဆင်းတော့မယ်"
"ကားထိပိုးခဲ့ပါ့မယ်ချစ်ငယ်ရ"
"တော်ပြီ!ငယ်လမ်းလျောက်ချင်လို့"
မိုးရာသီဆိုပေမယ့်မန်းလေးမိုးကမရွာတော့ပူစပ်ပူလောင်နဲ့မို့ကိုကြီးကိုယ်ကချွေးပေါက်တွေကျနေတော့ငယ်သနားတာနဲ့ချခိုင်းလိုက်တယ်။
"ကိုကြီး!ချွေးတွေနစ်နေပြီခဏနားအုံးမလား"
"လာပါငယ်ရလမ်းလျောက်ရင်းတိတ်သွာလိမ့်မယ်အိမ်ပြန်နောက်ကျနေလိမ့်မယ်"
"ဟုတ်ကိုကြီး"
ငယ်ကိုကြီးလက်ဖဝါးကြီးအားသူ့လက်လေးကိုင်လိုက်တော့ကိုကြီးအလိုက်သင့်သူ့လက်လေးအားတွဲပြီးလျောက်ခဲ့တယ်။ကားနားရောက်တော့ကိုကြီးက
"ခဏထိုင်အုံးမလားချစ်ငယ်"
"ထိုင်တော့ဘူးကိုကြီးပြန်စို့ဖြည်းဖြည်းမောင်းပေးကျုံးလေအေးအေးခံရင်း73လမ်းရောက်မှအိမ်ပြန်မယ်နော်ကိုကြီး"
"အေးအေးချစ်ငယ်"
အမျိုးသားကဇာတ်ရုံကနေမောင်းလာလိုက်တာ
Sedonaရှေ့နားအကွေ့
"ကိုကြီးဟိုမှာမိဇော်ကဲနေတာတွေ့လား"
"ငယ်ကလဲဘယ်မှာလဲမတွေ့ပါဘူး"
"အဲ့မှာလေရှေ့မှာသူ့ဘဲပြိုင်ကားအဲ့ရှေ့ကဆံပင်အရှည်နဲ့စကပ်ပေါင်ပြတ်နဲ့မိန်းမလိုဝတ်ထားတာပွင့်နေတာလေ"
"ဟုတ်လို့လားငယ်ရအဲ့ဒါကောင်မလေးအစစ်မဟုတ်ဘူးလားဒေါက်မြင့်ကြီးစီးထားတာလေ"
"ဟုတ်မဟုတ်ငယ်လေးဆင်းခေါ်လိုက်ရမလား"
"မဆင်းနဲ့ငယ်!ကိုကြီးမကြိုက်ဘူးအဲ့ဒါသူအိမ်ကသိလားအဲ့လိုဝတ်လာတော့"
"သူ့အိမ်ကထွက်လာတော့ဘယ်ဝတ်မလဲသူ့နဲ့သိတဲ့အပွင့်မတွေဆီသူ့အဝတ်တွေဝယ်ပို့ထားတာတခါတလေမိဇော်မကအဲ့လိုလာမွှေတာလေခုဘဲကလဲအလန်းဆိုတော့လာကြွားတာနေမှာပေါ့တွေ့လားနေ့လည်ကလာကြိုတဲ့တစ်ယောက်သူ့ဘေးက"
"ငယ်လေးသူလိုလိုက်ဝတ်ပြီးအရင်ကထွက်တယ်ပေါ့"
"ဟာ!ကိုကြီးကလဲငယ်လေးဝါသနာလဲမပါဘူးအိမ်ကလဲပါးပါးနဲ့မားမားမပါဘဲဘယ်မှမသွားပါဘူး"
"ဟူးးး!တော်သေးတယ်ငယ်ပြောလို့သာကိုကြီးငဇော်ဆိုတာသိတာအဲ့ဒါလေးကတော်တော်မနိုင်စိန်လေးဘဲ"
"မိန်းကလေးနဲ့တော့တော်တော်ပိုတူပြီးလှတယ်မလား"
"အင်း!ဒါပေမယ့်ငယ်လောက်မအေးချမ်းဘူးမမှီပါဘူး"
"ငယ်လေးကဒီလောက်ဆိုးနေတာလေ"
"အေးပါကွ!ချစ်ငယ်ဆိုးတာကချစ်စရာကောင်း
တယ်လေကွာ"
"လိပ်ကြီး"
"မြင်ဘူးလားလိပ်းထီးကိုချစ်ငယ်"
"အမ်!ကိုကြီးကအထီးအမဘယ်လိုခွဲလဲ"
"ဟားး!ဒါကြောင့်ကိုကြီးငယ်လေးကချစ်ဖို့ကောင်းတယ်ပြောတာနောက်ကျလိပ်ထီးကျွေးမယ်"
"အင်းပါ!ပြန်ရအောင်မိဇော်မလဲမခေါ်တော့ပါဘူးအိပ်ချင်ပြီကိုကြီးရ"
မိုးခေါင်ကျုံးဘေးကနေကားလေးအားဖြည်းဖြည်းမောင်းလာတယ်၇၃လမ်းရောက်မှပြန်ကွေ့ပြီးလမ်း၃၀ကနေရှေ့ပြန်တတ်ပြီးအိမ်ရှိရာcvလိုင်းဘက်ပြန်ခဲ့တယ်။အိမ်ရှေ့ကားလေးရပ်တော့
ငယ်လေးဘဲဆင်းပြီးခြံတံခါးသော့ဖွင့်ပေးပြီးကားဝင်တော့သေချာပြန်ပိတ်သော့ခတ်ခဲ့တယ်။ပြီးအိမ်တံခါးမကြီးအားသော့ဖွင့်ပြီးဧည့်ခန်းမှာထိုင်လိုက်တယ်။နာရီကြည့်တော့9:30ကျော်နေပြီ။
"ငယ်!ကိုကိုရေချိုးလိုက်အုံးမယ်ငယ်ထိုင်နေအုံးမယ်မလား"
"ထိုင်တော့ဘူးကိုကြီးငယ်ဝင်အိပ်တော့မယ်"
"အေးအေးချစ်ငယ်!goodည"
"ဟုတ်ကိုကြီး!"
ဟိန်းတစ်ယောက်အိပ်ချင်နေတာနဲ့အခန်းထဲတန်းဝင်ပြီးညဝတ်အိင်္ကျီတတစစ်စုံလဲဝတ်ပြီး
အိပ်လိုက်တယ်။မိုးခေါင်ကတော့ပူစပ်စပ်မို့ခဏနားပြီးရေချိုးလိုက်တယ်ပြီးတော့အားကစားဘောင်းဘီအတိုလေးနဲ့ဘဲအပေါ်အိင်္ကျီဗလာနဲ့အိပ်လိုက်တယ်။
"ဂျိမ်း!လျပ်စီးလျက်ပြီး"ဂျိမ်း!ဝုန်းး!ဒလိမ်းဂျိမ်း!"
"ဂျိမ်း!ဝုန်းး!ဒလိမ်းဂျိမ်း!"ဝုန်းးး!ဒလိမ်းဂျိမ်းးး!"
"အေမ့!"
ငယ်လေးမိုးချိန်းသံကြောင့်လန့်နိုးပြီးထထိုင်မိတယ်။ပြီးတော့ကကိုကြီးအခန်းဘက်ပြေးဖို့ပြင်
တော့တယ်။
"ဂျိမ်း!လျပ်စီးလျက်ပြီး"ဂျိမ်း!ဝုန်းး!ဒလိမ်းဂျိမ်း!"
"မားမား!ပါးပါး!သားကိုလာခေါ်ပါအုံးအီးးဟီးးး
သားကြောက်လို့ပါ"
ငယ်လေးမိုးချိန်းတာရပ်တုန်းကုတင်ပေါ်ကဆင်းပြေးတော့တယ်။ဘေးကပ်ရပ်ကိုကြီးအခန်း
တံခါးတွန်းဖွင့်ပြီးကိုကြီးကုတင်ပေါ်တတ်ပြီးအိပ်ပျော်နေတဲ့ကိုကြီးအားဖတ်ထားလိုက်ပြီး
"ငယ်!ကြောက်လို့ပါအီးးးးဟီးးးဟီးးးး"
ငယ်လေးတစ်ယောက်တကိုယ်လုံးတဆတ်ဆတ်တုန်ပြီးမျက်ရည်တွေရွဲနေအောင်ငိုနေမိတယ်။မိုးခေါင်လဲနိုးလားပြီးငယ်လေးအားသူ့ရင်ခွင်ထဲဖတ်ထားပြီးနဖူးလေးအားနမ်းထားပြီး
"ငယ်!ကိုကြီးရှိတယ်လေမကြောက်နဲ့တော့
အဲ့မိုးကြိုးကအိမ်ထဲထိမရောက်ပါဘူးငယ်ရယ်"
"ဟီးးးအီးးးးငယ်ကြောက်လို့ပါ!ငယ့်ကိုတစ်ယေက်ထဲမထားခဲ့ပါနဲ့အီးးးဟီးးး"
မိုးခေါင်အရမ်းကြောက်နေတဲ့ငယ်လေးအားသနားပြီးအာရုံပြောင်းအောင်ငယ်လေးမျက်နှာအားမေးစေ့ကနေကိုင်ပြီးငယ့်နှုတ်ခမ်းအားသူ့နှုတ်ခမ်းနဲ့ဆွဲစုပ်လိုက်တယ်။ပြီးငယ့်ပါးစပ်ထဲသူ့လျှာလေးအားကလိလိုက်တော့ငယ်လေးအငိုရပ်သွားတယ်။
"ဂျိမ်း!လျပ်စီးလျက်ပြီး"ဂျိမ်း!ဝုန်းး!ဒလိမ်းဂျိမ်း!"
မိုးချိန်းတော့ငယ့်ကိုယ်လေးတုန်သွားပေမယ့်နှုတ်ခမ်းကတော့သူ့ဆွဲစုပ်နေသောကြောင့်ကြောက်သံထပ်ထွက်မလာပေ။မိုးခေါင်နှုတ်ခမ်းက
ငယ်လေးနှုတ်ခမ်းအားငုံထားပြီးလျှာကငယ့်အာခေါင်ထဲကလိနေတော့ငယ်အလိုက်သင့်လိုက်နမ်းစုပ်လာတယ်။
"ငယ်!ကြောက်သေးလား"
"အင်းး!ကြောက်တယ်ကိုကြီး"
"မကြောက်နဲ့ချစ်ငယ်ကိုကြီးတစ်ယောက်လုံးငယ့်ဘေးမှာရှိနေတာငယ်ဘာမှမကြောက်ရဘူးမှတ်ထားနော်ခုရောကြောက်သေးလား"
"နည်းနည်းကြောက်သေးတယ်ကိုကြီး"
အပြင်မှာမိုးရောလေရောသည်းသည်းမည်းမည်းရွာနေတယ်။ငယ်ကတော့သူ့အားတင်းကျပ်နေအောင်ဖတ်ထားတယ်။

ဆက်ရန် အပိုင်း - ၃...
--------------------------------------------

မှတ်ချက်။ ။ ထန်ပြီး ထုပါ.. အတုမယူပါနှင့်😁

<Zawgyi>


မိုးသည္းည
အပိုင္း - ၂

#Credit; K.C.T

===============
"ဟိန္း!သိလားလူမ်ိဳးေတြထဲမွာေဂၚရခါးလူမ်ိဳး
ေတြကအေကာင္းဆုံးတဲ့"
"ဟင္!နင့္ဟာကဘာအေကာင္းဆုံးလဲဟ"
"ေဂၚရခါးပန္ခ်ာပထန္ေတြအိမ္သာတတ္ရင္အိမ္သာေႂကြျပားေထာက္မိတယ္တဲ့"
"အမ္!ဘာေထာက္မိတာတုန္းနင့္ဟာက"
"အဲ့ဒါေၾကာင့္ငါလိုရည္းစားထာပါဆိုေတာ့မထားဘူးကဲရွင္းရွင္းေျပာမယ္သူတို႔လီးကရွည္လြန္းလို႔ေႂကြျပားေထာက္တယ္ေျပာတာ"
"အမ္!အဲ့ထဲကမွနင္ကဘာကိစၥေဂၚရခါးအေကာ
င္းဆုံးျဖစ္ရတာလဲ"
"ဟဲဟဲ!ပန္ခ်ာေတြကဆံထုံးပါလို႔နာကမႀကိဳက္
တာေဂၚရခါးလူမ်ိဳးေတြကဗမာနဲ႔ပိုဆင္လို႔ေလ"
ေဇာ့္စကားေတြၾကားေယာင္မိၿပီးကိုမိုးေခါင္ေအာက္ပိုင္းဘဲမ်က္စိကေရာက္ေနတယ္။ကိုမိုးေခါင္စေျပာမွသတိဝင္လာတယ္။
"ေဟာ!လာေလညီ!ဘယ္သြားခ်င္လို႔လဲ"
"ဘယ္မွမသြားပါဘူးမားမားကခဏေခၚခိုင္းလို႔"
"ေအးေအးကိုယ္ေခြၽးသုတ္ၿပီးပုဆိုးဝတ္လိုက္အုံးမယ္" "ဟုတ္အစ္ကို"
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဂိုေဒါင္အျပင္အတူတူထြက္လာေတာ့ဦးေအာင္ၿခံတံခါးအကုန္ဖြင့္ေပးလိုက္ေတာ့Lighttruckတစ္စီးဝင္လာၿပီးေနာက္မွာၿပိဳင္ဘီးအျဖဴေရာင္ေလးပါလာတယ္။
"ေဟးးအကို႔အတြက္လာပို႔ၿပီစက္ဘီးအတူတူစီးရေတာ့မယ္"
"ငါ႔ညီကေတာ့ကြာဦးတို႔မ်က္ႏွာပူေအာင္လုပ္ၿပီညီအသစ္စီးေလကိုကညီ့စက္ဘီးစီးပါ႔မယ္"
"ဟင့္အင္း!အစ္ကိုအသစ္စီးရမယ္ညီ့စက္ဘီးက
ညီနဲ႔အသားက်ေနၿပီ"
ဦးေအာင္ဘဲစက္ဘီးအားေသခ်ာစစ္ၿပီးဂိုေဒါင္ဘက္တြန္းလာတယ္။သူနဲ႔ဟိန္းကေတာ့တိုက္ထဲ
ဝင္ခဲ့တယ္။
"လာထိုင္!သားမိုးေခါင္"
"ဟုတ္ကဲ့!ဦးဘာခိုင္းစရာရွိလဲခင္ဗ်"
"ခိုင္းစရာမရွိပါဘူးမင္းညီကိုအပ္မလို႔ဦးနဲ႔မင္းအန္တီကမနက္ရန္ကုန္ကိုအလုပ္ေၾကာင့္ဆင္းရမယ္"
"ဟုတ္တယ္!ေမာင္မိုးေခါင္မင္းညီကလိမၼာၿပီး
သားပါမွာခ်င္တာကအန္တီတို႔မရွိတုန္းဒီမွာဘဲမင္းညီအခန္းေဘးကပ္ရက္အခန္းမွာလာအိပ္ေပးဖို႔ပါ"
"ဟုတ္ကဲ့ကြၽန္ေတာ္ကိုယ့္ညီေလးအရင္းလိုေစာင့္ေရွာက္ပါ႔မယ္စိတ္ခ်သြားပါ"
"ၿပီးေတာ့သားလဲသိတယ္မလားသားငယ္ကမိုးရြာရင္ေနစရာမရွိေအာင္ေၾကာက္တတ္ေတာ့သားသူ့ေဘးမွာအခ်ိန္ျပည့္ရွိမွျဖစ္မယ္ဆိုတာေျပာခ်င္လို႔ပါ"
"ဟုတ္ကဲ့ကြၽန္ေတာ္ဂ႐ုစိုက္ပါ႔မယ္ေနာက္ဆိုညီေလးမိုးရြာရင္မေၾကာက္ေတာ့ေအာက္ြၽန္ေတာ္တာဝန္ယူပါ႔မယ္"
"ဟားးးအဲ့စကားၾကားရတာေမာင္မိုးေခါင္ကိုဦးေရြးခဲ့တာမွန္ေနၿပီေပါ႔မင္းညီေလးကိုအပ္ပါတယ္ကြာ"
"ဟုတ္တယ္ေမာင္မိုးေခါင္အန္တီ့သားငယ္ေလးကသူမ်ားေတြလိုမဆိုးေတာ့အန္တီတို႔ကစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ထားေပးခ်င္တာခုဘဲၾကည့္စက္ဘီးသားအတြက္လာပို႔သြားၿပီသားလဲအဲ့အတြက္အားနာမေနနဲ႔မင္းညီနဲ႔သာအတူစီးေပးလိုက္"
"ဟုတ္ကဲ့!ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဦးနဲ႔အန္တီကို"
"ေအးေအးဒါဆိုဒီညသားေဘးအခန္းေျပာင္းအိပ္ေတာ့ဦးတို႔ကမနက္ေစာေစာထသြားမွာေလ"
"ဟုတ္ကဲ့"
ညစာေလးေယာက္သားအတူစားၿပီးဦးနဲ႔အန္တီကမွာစရာရွိတာမွာၿပီးသူတို႔သူေဌးသားေလးဟိန္းအားသိပ္မဆိုးေအာင္သူ့စကားအားနားေထာင္ရမယ္ဆိုၿပီးခဏခဏေျပာေနတယ္။ထမင္းစားၿပီးေတာ့ဧည့္ခန္းမွာTVထိုင္ၾကည့္ေနတယ္။
"ကဲ့!သားတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကည့္ေနခဲ့ေတာ့ေမေမ
တို႔မနက္ခရီးသြားရမွာဆိုေတာ့ဝင္နားေတာ့မယ္""ဟုတ္ကဲ့မားမား"
သူနဲ႔ဟိန္းႏွစ္ေယာက္ထဲskynet moviesက
အိႏၵိယကား'ဘာဟုဘလီ'ၾကည့္ေနတယ္။ဇာတ္လမ္းကေရာမကားလိုစစ္တိုက္ေနေတာ့ၾကည့္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔စကားမေျပာမိဘူး။ၿပီးေတာ့မွနာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့11:30ေက်ာ္ေနၿပီ။
"ညီ!ဝင္အိပ္ေတာ့ေလညနက္ေနၿပီ"
"ဟုတ္!အစ္ကိုေရာထေလညီtvပိတ္မီးပိတ္အုံး
မယ္ညီေလးအခန္းထိလိုက္ပို႔"
ဟိန္းတစ္ေယာက္ေျပာလဲေျပာအကုန္မီးပိတ္ေတာ့နည္းနည္းေမွာင္သြားတယ္။
"လာအစ္ကို!"
ဟိန္းေျပာလဲေျပာမိုးေခါင္လက္ဖဝါးႀကီးအားဆုပ္ကိုင္ၿပီးသူတို႔အိပ္ခန္းဘက္ေလ်ာက္ခဲ့တယ္။
ငယ္ေလးလက္ေတြေအးစက္ေနတာသူသတိထားမိတယ္။အေမွာင္ေၾကာက္လို႔လားသူေတြး
ေနစဉ္
"အစ္ကိုတံခါးေလာ့ခ်မအိပ္နဲ႔ေနာ္ညီ့အခန္းလဲေလာ့ခ်ဘူးပါးပါးတို႔အခန္းလဲေလာ့ခ်မအိပ္ဘူး"
"ေအးပါညီရ!ညီေလးအခ်ိန္ျပည့္ဝင္ရေအာင္အဲ့
လိုေလာ့ခ်မအိပ္ဘူးဆိုတာကိုနားလည္ပါတယ္"
သူ့ေပထားတဲ့အခန္းနဲ႔ငယ္ေလးအခန္းကတံခါးေဘးခ်င္းယွဉ္ယက္မို႔ႏွစ္ေယာက္သားကိုယ့္အခန္းေရွ႕ကိုယ္စီရပ္မိေတာ့မိုးေခါင္ငယ္ေလးလက္ေလးအားမလႊတ္ခ်င္လႊတ္ခ်င္လြတ္ေပးလိုက္တယ္။
"goodညအစ္ကို"
"ေအးညီေကာင္းေသာညေလးပါေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ"
ဟိန္းသူ့ကုတင္ေပၚေရာက္တဲ့အထိစိတ္ေတြလႈပ္ရွားေတတာမၿငိမ္ေသး။သူကိုမိုးေထါင္အား
ခ်စ္မိေနၿပီလား။သူ့အနားမွာကိုမိုးေခါင္ရွိေနရင္
အရာရာျပည့္စုံေနသလိုသူ့အတြက္လုံၿခဳံေနသလိုခံစားရတယ္။ဟိန္းတစ္ေယာက္ေတြးရင္းအိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။မိုးေခါင္တစ္ေယာက္မနက္ေစာေစာႏိုးေနၿပီးအန္တီတို႔ခရီးထြက္ဖို႔သူ့အဝတ္အစားထုပ္ေတြကားေပၚကူတင္ေပးလိုက္တယ္။
"ေမႀကီး!သားငယ္အိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္းေနမွာစကားေျပာအုံးမလားႏိုးၿပီး"
"မေျပာေတာ့ပါဘူးသားမိုးေခါင္ကိုသာမွာခဲ့လိုက္မယ္။သား!မင္းညီေလးကိုဂ႐ုစိုက္ေနာ္ၿပီး
ေတာ့သိပ္အလိုမလိုက္နဲ႔တခါတေလဆိုးခ်င္တယ္မင္းညီက"
"ဟုတ္ကဲ့!အန္တီစိတ္ခ်သြားပါကြၽန္ေတာ္ကိုယ့္ညီအရင္းလိုဂ႐ုစိုက္ပါ႔မယ္"
"ေအးေအး!ဒါဆိုဦးတို႔သြားေတာ့မယ္ၿခံတံခါး
လိုက္ပိတ္လိုက္အုံး"
ဦးဟိန္းေက်ာ္တို႔ကားေလးထြက္သြားေတာ့မိုးေခါင္ၿခံတံခါးေသခ်ာျပန္ပိတ္ၿပီးအိမ္ထဲဝင္အိမ္မတံခါးပါျပန္ပိတ္ၿပီးအိပ္ခန္းထဲျပန္ဝင္ၿပီးကုတင္ေပၚလွဲလိုက္တယ္။ေခါင္းအုံးေဘးကဖုန္းေလးဖြင့္
ၿပီနာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့5:15ရွိေသးတာနဲ႔ျပန္အိပ္လိုက္တယ္။ဟိန္းတစ္ေယာက္အိပ္ယာက
ႏႈိးေတာ့နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့5:45အျမန္ထၿပီးပါးပါးတို႔အခန္းေအာက္ထပ္ဆင္းလာတယ္။အခန္းတံခါးဖြင့္ဝင္ေတာ့မားမားတို႔မရွိေတာ့ဘူးသူအိပ္ယာထေနာက္က်သြားၿပီဆိုတာသိလိုက္တယ္။ဒါနဲ႔အေပၚျပန္တက္ခဲ့ၿပီးကိုယ့္အခန္းထဲ
ကဖုန္းေလးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့မက္ေဆ့ႏွစ္ေစာင္ပို႔ထားတာေတြ႕လိုက္တယ္။ေသခ်ာတယ္ပါး
ပါးနဲ႔မားမားဆီကဆိုတာ။ပါးပါးမက္ေဆ့က
"ငယ္!ေဖေဖတို႔မရွိတုန္းသားကိုႀကီးကိုသိပ္ဂ်ီမ
က်နဲ႔အုံး"ေနာက္မားမားမက္ေဆ့က
"သားငယ္ေလးအိပ္ေရးမဝမွာဆိုးလို႔ေမေမမႏိုးေတာ့တာအာဘြားေပးခဲ့တယ္"
ဟိန္းမက္ေဆ့ဖတ္ၿပီးမားမားဖုန္းေလးအားေခၚလိုက္တယ္။
"ဟယ္လို!ေမာနီးသားငယ္ေလး"
"ေမာနီး!မားမားငယ့္အတြက္မုန္႔ဖိုးလဲမထားခဲ့
ဘူး"
"သားငယ္ရယ္ေမ့ေမ့ေမ့ေမ့ဘီ႐ိုထဲမွာေမေမထားခဲ့ပါတယ္မတည့္တာေတြမစားနဲ႔"
"ဟုတ္ကဲ့!ငယ္နဲ႔ကိုႀကီးအတြက္ေရႊပုဇြန္ကကြ
က္ကီးဝယ္ခဲ့ေနာ္"
ေဒၚခင္ရတနာဟိန္းသားအားစခ်င္တာနဲ႔
"ဘယ္ကကိုႀကီးကပါလာတာလဲသားအတြက္ဝယ္ခဲ့ရင္ရၿပီေလသားငယ္"
"ဟာ!မားမားကလဲကိုႀကီးမိုးေခါင္အတြက္ေျပာ
တာေလ"
"ဟားးး!ေအးေအးသားငယ္!သိပ္လဲမႏွိပ္စက္နဲ႔
အုံးေမာင္မိုးေခါင္ကိုေမေမဖုန္းခ်ေတာ့မယ္ေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့မားမား"
ဟိန္းမားမားနဲ႔ဖုန္းေျပာၿပီးေရခ်ိဳးခန္းဝင္ေရမိုးခ်ိဳးအဝတ္အစားလဲဝတ္လိုက္တယ္။ဒီေန႔သင္တန္း
သြားရမွာပိုေပ်ာ္ေနသလိုဘဲ။မီးခိုးေရာင္စတစ္
ေကာ္လံလက္ရွည္ေလးနဲ႔ကခ်င္ပုဆိုးအနီရဲေလးဝတ္ၿပီးမွန္တင္ခုံေပၚကေရေမႊးေလးစြတ္လိုက္တယ္။နံရံကနာရီလမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့6:30
ေနၿပီ။ဒါနဲ႔အခန္းအျပင္ထြက္ၿပီးေဘးကကိုမိုး
ေခါင္အခန္းဖြင့္ၿပီးဝင္လာတယ္။အိပ္ယာေပၚမွာ
ကိုႀကီးမရွိ။သူကုတင္ေပၚထိုင္ေနတုန္းေရခ်ိဳးခန္
းတံခါးဖြင့္သံနဲ႔အတူကိုမိုးေခါင္ကိုယ္မွာဘာအဝတ္မွမရွိတဘက္ကေခါင္းေရသုတ္ၿပီးထြက္အလာေအာက္ပိုင္းကညီဖြားကေရစိုစိုမွာအေမႊးေတြကပ္ေနေတာ့နည္းတဲ့လီးႀကီးမဟုတ္အရွည္ကမေတာင္တာေတာင္6"ေလာက္ရွိမယ္လုံးပတ္ကNiveaဂ်ိဳင္းတို႔တဲ့Rollonေလာက္ရွိတယ္။
ကိုမိုးေခါင္တဘက္ကမ်က္ႏွာအုပ္ေနေတာ့သူထိုင္ေနတာမျမင္ေသးကုတင္နားေလ်ာက္လာေတာ့လီးရွည္ႀကီးကဘယ္ရမ္းညာရမ္းနဲ႔ေပါင္ကအေမႊးေတြကလဲေရစိုေနေတာ့ဆင္းေနတယ္။
ဟိန္းမ်က္လုံးကစပါးႀကီးေႁမြအညႇိဳ႕ခံရသလိုအသံလဲမထြက္မ်က္လုံးကလဲမလႊဲႏိုင္ဘဲၾကည့္ေနမိတယ္။ကုတင္နားေရာက္ေတာ့မွမိုးေခါင္က
ေခါင္းကတဘက္ခြာေတာ့
"ဟာ!ငယ္ေရာက္ေနတာလား"
ကုတင္နားေရာက္ေတာ့မွမိုးေခါင္ကေခါင္းကတဘက္ခြာေတာ့
"ဟာ!ငယ္ေရာက္ေနတာလား"
မိုးေခါင္ေျပာလဲေျပာတဘက္အားခါးမွာအျမန္ပတ္လိုက္တယ္။သူ့ညီဖြားအားငယ္ေလးျမင္သြာ
းၿပီဆိုတာသိေတာ့သူလဲနည္းနည္းရွက္ၿပီးမ်က္ႏွာေတြရဲတက္လာတယ္။
"ဟုတ္!ကို!ကိုႀကီးၿပီးၿပီမွတ္လို႔ဝင္လာတာ"
"ေအး!ကိုမနက္ကအန္တီတို႔အထုပ္ေတြကူတင္
ေပးၿပီးေစာေသးတာနဲ႔ျပန္အိပ္လိုက္တာေနာက္က်သြားတယ္။ထိုင္အုံးညီ!ကိုဂိုေဒါင္ဘက္အဝတ္သြားယူအုံးမယ္"
"ေန!ေန!ငယ္သြားယူေပးမယ္ကိုႀကီးသာေရေျပာ
င္ေအာင္သုတ္ထားႏွင့္"
ဟိန္းေျပာလဲေျပာမိုးေခါင္အခန္းထဲကထထြက္လာၿပီးအိမ္အျပင္ဂိုေဒါင္ဘက္ထြက္ခဲ့တယ္။
ရင္ထဲကလႈပ္ရွားေနတဲ့လႈိင္းလုံးေတြကမက်ခ်င္ေသး။မိုးေခါင္တစ္ေယာက္လဲသူ့အားငယ္ေလ
းကကိုႀကီးလို႔ေခၚတာၾကားေတာ့စိတ္ထဲေပ်ာ္ၿပီးလူကဘယ္လိုႀကီးျဖစ္ေနမွန္းမသိ။ဟိန္းကိုႀကီးဂိုေဒါင္အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ဘီ႐ိုဖြင့္လိုက္တယ္။ပုဆိုးထက္ေဘာင္းဘီေတြကပိုမ်ားေနတယ္။ပုဆိုးကတစ္ထပ္ထဲရွိတယ္။သူ့လိုအနီေရာင္ပုဆိုးတစ္ထည္ေတြ႕တာယူတီရွပ္အျဖဴေလးပုဆိုးေပၚတင္ယူလိုက္တယ္။ေနအုံးအေရးႀကီးတာေမ့ေနတယ္အတြင္းခံအတြင္းခံေတြကေပါင္ျပတ္ေတြဘဲေတြ႕တယ္။ဒါနဲ႔အျပာလးယူလိုက္တယ္။ငယ္ေလးဘီ႐ိုတံခါးျပန္ပိတ္လုပ္ေတာ့
ေအာက္ဆုံးထပ္ကကတၱီပါဖိနပ္ခဲေရာင္ေလး
ဘာလို႔ဒီထဲထည့္ၿပီးသိမ္းထားတာလဲ?အိမ္ဘက္ျပန္လာလိုက္တယ္။အခန္းထဲေရာက္ေတာ့
"ဟာ!အားနာလိုက္တာညီငယ္ရာ!ကိုယ္ကျပန္
ခိုင္းသလိုျဖစ္ေနၿပီ"
"ငယ္ကယူေပးခ်င္လို႔ပါ!ကိုႀကီးအဲ့တိုင္းအျပင္
ထြက္ရင္မႀကိဳက္ပါဘူး"
"ဟာ!ကိုတဘက္ပတ္ထားတယ္ေလ"
"အဲ့တဘက္ကလုံၿခဳံတာကိုး"
ငယ္ေလးသူ့အားဆူဆူပူပူေျပာေတာ့သူအရမ္းေပ်ာ္ရႊင္မိၿပီးၿပဳံးမိတယ္။ယူလာတဲ့အတြင္းခံအားငယ္ေလးေက်ာေပးၿပီးဝတ္လိုက္တယ္။ခါးကတဘက္အားခြၽတ္လိုက္တယ္။အတြင္းခံေပါင္တိုထဲမွာသူ့ပစၥည္းကက်ပ္ထုပ္ေနၿပီးထင္းေနတယ္။
ပုဆိုးလွမ္းယူၿပီးဝတ္လိုက္တယ္။ငယ္ယူလာတဲ့တီရွပ္အျဖဴေလးဝတ္လိုက္ေတာ့သူ့အရပ္အေမာင္းကိုယ္လုံးကိုယ္ထည္ကေယာကၤ်ားခ်င္းေငးယူေလာက္ေအာင္စမတ္က်ေနတာသူလဲသိပါတယ္။
"ကိုႀကီးခႏၶာကိုယ္ကဘာဝတ္ဝတ္ၾကည့္ေကာင္းတယ္သိလား"
"ဟုတ္လားငယ္!ကိုကေတာ့႐ုပ္ဆိုးတယ္ထင္ေနတာ"
"ဘယ္သူေျပာလဲကိုႀကီး႐ုပ္ဆိုးတယ္လို႔"
"ေနပါအုံး!ကိုယ္ကိုဘာလို႔ကိုႀကီးလို႔ေခၚတာလဲ"
"ငယ္!ကကိုႀကီးဒီအိမ္စေရာက္ကတည္းကငယ့္
အစ္ကိုႀကီးလိုေခၚခ်င္ေနတာကိုႀကီးကမႀကိဳက္ရင္မေခၚေတာ့ပါဘူး"
"ဟာ!ကိုကနားေထာင္ေကာင္းလို႔ေမးတာပါငယ္
ေလးေခၚတာ"
"ငယ္!တို႔အျပင္မွာနံနက္စာဘာစားရမလဲ"
"ငယ္ေလးဘာစားခ်င္လဲေျပာေလ"
"စိန္ျမင့္မိုရ္ကမုန္႔တီသုပ္စားခ်င္တယ္ကိုႀကီး"
"ေကာင္းၿပီေလ!ကိုႀကီးၿပီးၿပီသြားရေအာင္"
ႏွစ္ေယာက္သားအိမ္ထဲကထြက္လာၿပီးအိမ္မတံခါးအားေသာ့ခတ္လိုက္တယ္။မိုးေခါင္ေသာခတ္
ရင္းသူ့လက္ေမာင္းႏွစ္ဖက္အားျပန္နမ္းၾကည့္ၿပီးဂ်ိဳင္းတို႔ဘို႔နဲ႔ေရေမႊးဆြတ္ဖို႔က်န္ေနတာသိလိုက္တယ္။
"ငယ္!ခဏကိုႀကီးဂ်ိဳင္းတို႔ဖို႔က်န္ေနေသးတယ္"
"ငယ့္!ဆီကေတာ့ခုဏကမယူဘူးေရေမႊးေရာ
Rollonေရာအသစ္ေတြရွိတယ္"
"ခဏေလးပါကြခဏေစာင့္ေနာ္ကိုကားထုတ္ရင္းကိုယ့္အခန္းကဟာဘဲသုံးလိုက္ပါ႔မယ္"
ဟိန္းတစ္ေယာက္ၿခံတံခါးဖြင့္ၿပီးကိုႀကီးကားထုတ္အလာေစာင့္ေနလိုက္တယ္။ကားၿခံျပင္ေရာ
က္ေတာ့ၿခံတံခါးအျပင္ကေနခတ္လိုက္ၿပီးကားေပၚတက္ထိုင္လိုက္တယ္။
"ငယ္!ဟိုတစ္ေယာက္ေခၚရအုံးမလား"
"မိေဇာ္!လားမေခၚနဲ႔ေတာ့သူ့ဘဲႀကီးလာေခၚမွာ"
"အဲ့တစ္ေယာက္အက်င့္ေတာ့ညီ့ဆီမကူးတာေတာ္ေသးတယ္"
"ေဇာ္!ကစိတ္ထားေကာင္းပါတယ္အစ္ကိုရ"
"ဘဲေပါတာေျပာတာေလသူ့ေနရာမွာမိန္းကေလးဆိုသြားၿပီ"
"မေန႔ကတစ္ေယာက္ကလဲသူမိတ္ဆက္ေပးတာေလ"
"ညေနစက္ဘီးစီးတုန္းကလားညီ""ဟုတ္ကဲ့"
"စိန္ျမင့္မိုရ္မွာဘဲစားမွာလားညီ""ဟုတ္"
လမ္း၃၀စိန္ျမင့္မိုရ္ေရွ႕ကားေလးရပ္ေတာ့ႏွစ္ေယာက္အတူယဉ္ၿပီးဝင္ခဲ့တယ္။ကိုႀကီးနဲ႔အတူ
သြားရင္လူေတြကကိုႀကီးရဲ႕အရပ္အေမာင္းနဲ႔လိုက္တဲ့ခႏၶာကိုယ္ေၾကာင့္ေရာေယာကၤ်ားပီသတဲ့႐ုပ္ေၾကာင့္ေရာမ်က္စိတဆုံးလိုက္ေငးက်တယ္။
မိန္းမေတြအဆိုးဆုံးဘဲ။
"ငယ္ေလး!မုန္႔တီစားမွာေသခ်ာတယ္ေနာ္"
"ဟုတ္!မုန္႔တီၾကက္သြန္မထည့္ဘူး"
အနားလာရပ္တဲ့စားပြဲထိုးေလးအား
"မုန္႔တီသုပ္ႏွစ္ပြဲၾကက္သြန္မထည့္နဲ႔ခ်ိဳစိမ့္တစ္ခြက္ငယ္ေရာဘယ္လိုေသာက္မလဲ"
"ႏြားႏို႔ေသာက္မယ္"
စားပြဲထိုးေလးဆိုင္တြင္းမွာတာျပန္ေအာ္ေနတယ္။ခဏေနေတာ့မုန္တီသုပ္ႏွစ္ပြဲလာခ်ေပးတယ္။လာခ်ေပးေသာမုန္႔တီသုပ္ကို
"ဟြန္း!နယ္ေပးဖို႔မေျပာလိုက္ရဘူး"
"အစ္ကိုနယ္ေပးပါ႔မယ္ညီရာ"
မိုးေခါင္ငယ္ေလးေရွ႕ကမုန္တီတစ္ပြဲအားယူၿပီးေသခ်ာတူနဲ႔နယ္ေပးလိုက္တယ္။
"ေရာ့ငယ္!အကိုေသခ်ာနယ္ေပးထားပါတယ္"
"ေက်းဇူးအစ္ကို"
"ကိုနဲ႔ငယ့္ၾကားမွာအဲ့လိုစကားေတြမေျပာပါနဲ႔ကြတစိမ္းဆန္တယ္"
"အစ္ကိုနဲ႔ငယ္ကတစိမ္းေတြဘဲမဟုတ္ဘူးလား""ဘယ္လိုေျပာလိုက္တယ္ညီ!"
မိုးေခါင္သူ့ေရွ႕ကမုန္႔တီသုပ္အားနယ္ေနရင္းဆက္မနယ္ေတာ့ဘဲတူႏွစ္ေခ်ာင္းခ်ၿပီး
"ကိုကညီနဲ႔စေတြ႕ကတည္းကညီ့ကိုအၿမဲေတြ႕ျမင္ခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ညီ့ေဖေဖအလုပ္ေခၚတာဝင္ေလ်ာက္တာေလခုညီနဲ႔အေနနီးေတာ့ေပ်ာ္ေပမယ့္ငါ႔ညီကကိုယ့္အေပၚတစိမ္းတစ္ေယာက္လိုဘဲမွတ္ထားတယ္ဆိုေတာ့ကိုတကယ္ဝမ္းနည္းတယ္"
မိုးေခါင္အဲ့လိုေျပာၿပီးသူ့အားဘာမွမစားဘဲစိုက္ၾကည့္ေနတယ္။ငယ္သူစတာလြန္သြားမွန္းသိလိုက္တယ္။
"အစ္ကို!မုန္႔တီေတြစားေလပြကုန္ေတာ့မွာေပါ႔"
"စားခ်င္စိတ္မရွိေတာ့ပါဘူးညီရာ"
ဟိန္းတစ္ေယာက္တကယ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားၿပီး
"အစ္ကို!ဟိန္းကစတာပါ!အစ္ကို႔ကိုအိမ္ေရာက္ကတည္းကတစိမ္းလိုမွတ္မထားပါဘူးဟိန္းအစ္ကိုႀကီးလိုသေဘာထားတာပါ"
"ဟာ!တကယ္လားညီ"
မိုးေခါင္ဝမ္းသာအားရေမးလိုက္တယ္။
"တကယ္ပါ!ဟိန္းကစလိုက္တာပါစားေတာ့မုန္တီသုပ္ညီသင္တန္းေနာက္က်ေနလိမ့္မယ္"
"ေအးပါကြာ!ကိုယ္စားရင္မၾကာပါဘူးခဏပါ"
ဟိန္းတစ္ေယာက္မုန္႔တီသုပ္အားရပါးရစားေနတဲ့မိုးေခါင္အားၾကည့္ၿပီးပါးစပ္ေတြေပေနတာနဲ႔
တစ္႐ွဴးဘူးကထုတ္ၿပီးေခါက္ေပးလိုက္တယ္။စားလို႔ၿပီးေတာ့ဟိန္းပိုက္ဆံရွင္းဖို႔ေခၚေတာ့
"ညီ!မရွင္းပါနဲ႔အစ္ကိုရွင္းပါ႔မယ္"
"ဟာ!မားမားေမးရင္ဟိန္းဆူေနမွာေပါ႔"
"အစ္ကိုကူေျပာေပးပါ႔မယ္ကြာ"
သင္တန္းေရွ႕ကားရပ္ေတာ့
"အစ္ကိုအိမ္မျပန္ေတာ့ဘူးညီ!သင္တန္းအကုန္
ၿပီးတဲ့အထိေစာင့္ေနမယ္ကိုယ့္ဆိုင္ကဘဲ"
"ဟာ!ဒါဆိုအေတာ္ဘဲေန႔လည္စာကိုႀကီးဆိုင္မွာ
ဘဲစားေတာ့မယ္ရတယ္မလား"
"ရပါတယ္ကြေျပာေနစရာလားကိုယ့္ညီအတြက္စားခ်င္တာအကုန္ရေစရမယ္"
"ေဟးးးတာ့တာငယ္သြားၿပီ"
မိုးေခါင္သူသိပ္ခ်စ္မိေနတဲ့ခ်စ္သူေလးလက္ျပၿပီးသင္တန္းထဲဝင္သြားမွဆိုင္ဘက္ေမာင္းခဲ့တယ္။ဟိန္းသင္တန္းခန္းထဲဝင္ခဲ့ေတာ့ေဇာ္က
ေရာက္ႏွင့္ေနၿပီဟိန္းထိုင္ခုံမွာပါလူတစ္ေယာက္ထိုင္ေနတယ္။
"ဟိန္းမ!လာနာ႔ေဘးခဏထိုင္အုံး"
"နင္ကထူးဆန္းပါ႔လားေစာေစာစီးစီးေရာက္ေနတယ္"
"ဟဲဟဲ!နာ႔ခ်စ္သူလာႀကိဳေတာ့ေစာတယ္ေလ"
"ေအာ္!ငာနဲ႔လာေတာ့နင့္ဟာနင္ေနာက္က်တာေလ"
"ေအးပါ!ဒါနာ႔အခ်စ္ဆုံးမိုးတိမ္!ေမာင္!ဒါခ်စ္!အ
ခ်စ္ဆုံးသယ္ရင္းဟိန္း!ဗညားဟိန္းတဲ့"
"ဟုတ္ကဲ့!"
"ဟုတ္ကဲ့!က်ေနာ့္ခ်စ္သူသယ္ရင္းဆိုေတာ့က်
ေနာ့္လဲခင္ႏိုင္ပါတယ္"
ေဇာ့္ရဲ႕ဒီတစ္ခါခ်စ္သူကသူတို႔နဲ႔ရြယ္တူေလာက္ထင္တယ္အသားလတ္လတ္လက္ေမာင္းတစ္ဖက္မွာtatooနဲ႔ၾကည့္လို႔ေတာ့ေကာင္းသားအဆင့္အတန္းျမင့္ထဲကျဖစ္မယ္။
"ဒါဆို!ခ်စ္ေမာင္ျပန္မယ္ေလသင္တန္းဆင္းမွ
လာႀကိဳမယ္ညထြက္ခဲ့ရင္ခ်စ္သယ္ရင္းပါေခၚခဲ့ေလ"
"ေမာင္!ဒင္းကေခၚရမယ္ညပိုင္း"
"အင္းပါ!ဒါဆိုေမာင္သြားၿပီ!သြားၿပီေနာ္ဟိန္း!"
"ဟုတ္ကဲ့"
ေဇာ့္ရည္းစားထြက္သြားမွဟိန္းလဲကိုယ့္ထိုင္ခုံဘက္ေရြ႕ထိုင္ၿပီး
"ေနပါအုံးမိေဇာ္!နင္ကမလြန္လြန္းဘူးလား"
"ဘာလုပ္ေနလို႔လဲ"
"နင့္ရည္းစားေတြေရာမွတ္မိရဲ႕လား"
"ဒါကအတည္သူနဲ႔ငါကဘဝတေလ်ာက္လုံးအတြက္ခ်စ္တာ"
"ညက်ဘယ္သြားဖို႔ခ်ိန္းေနက်တာလဲ"
"လိုက္မလား!ညက်ဳံးေဘးေမာင္နဲ႔လမ္းေလ်ာက္"
"မလိုက္ခ်င္ပါဘူးနင္လိုဟာမေတြကဲေနမွာသိပါ႔"
ေဇာ္ဆက္ေျပာမလိုလုပ္တုန္းဆရာအခန္းထဲဝင္လာတာနဲ႔အကုန္အသံတိတ္သြားတယ္။သင္တန္းတစ္ခ်ိန္ၿပီးတစ္ခ်ိန္အကုန္ၿပီးေတာ့ႏွစ္ေယာက္သားသင္တန္းခန္းထဲကအထြက္ေရွ႕မွာၿပိဳင္ကားအနီရဲေလးတတံခါးဖြင့္လာၿပီးမိုးတိမ္ဆင္းလာတာဟိန္းေတြ႕လိုက္ေတာ့စိတ္ထဲကေနမိေဇာ္!ေနာက္ဆုံးျဖစ္မွာေပါ႔ဒင္းအႀကိဳက္
ေတြ႕ထားတာကိုး"
"ခ်စ္!ဟိန္းကိုဘယ္သူလာႀကိဳမွာလဲ"
"ေမာင့္ေရွ႕ကကားကသူ့ကား"
"ဟာ!ဒါဆိုဟိန္းကခ်စ္ထက္မိုက္တာေပါ႔ကိုယ္
တိုင္ကားယူလာတယ္"
"ဟားးးဟုတ္ေနမယ္ေမာင္!ခ်စ္ကမွအိမ္ကကား
ေတြယူေမာင္းေသးတယ္သူကေဘာ္ဒီဂတ္နဲ႔လာတာ"
"သြားေတာ့မိေဇာ္!ငါ႔ေဒါက္ျဖဳတ္မေနနဲ႔"
"တီ!!!တီ!!!တီ!!"
မိုးေခါင္ဟြန္းတီးလိုက္တယ္အဲ့ေဇာ္ဆိုတဲ့တစ္ေယာက္နဲ႔ျဖစ္ႏိုင္ရင္ငယ္ေလးအားမပတ္သက္ေစခ်င္ဘူးခုလဲၾကည့္သင္တန္းကထြက္လာကတည္းကသူ့ေကာင္ေလးကအမိုက္စားေတာ္ၾကာငယ္ေလးသူ့လိုအားက်ၿပီးအတုခိုးေနမွာဆိုးတယ္။စကားျမန္ျမန္ျပတ္ေအာင္သူဟြန္း
တီးေပးလိုက္တယ္။
"ဝူးးးးဝူးးး!ေဝါ!!!!!ဝူးးးေဝါ!!!"
ၿပိဳင္ကားအင္ဂ်င္သံေတြဆူညံသြားတယ္။ၿပိဳင္
ကားအနီေလးမ်က္စိေရွ႕ကေပ်ာက္သြားမွဆူညံတဲ့အသံလဲတိတ္သြားေတာ့တယ္။ငယ္ကားထဲဝင္ထိုင္ၿပီး
"အစ္ကိုကထူးထူးဆန္းဆန္းဘာလို႔ဟြန္းတီးတာလဲငယ္လာမွာေပါ႔"
"ကိုဟြန္းမတီးရင္ညီဟိုႏွစ္ေယာက္နဲ႔ေလေက်ာျပတ္မွာမဟုတ္ဘူးေလ"
"အဲ့ဒါ!ေဇာ့္ခ်စ္သူပါ!မိုးတိမ္တဲ့"
"အဲ့တစ္ေယာက္လဲဒါဘယ္ႏွေယာက္ေျမာက္ျဖစ္ေနၿပီလဲ"
"အစ္ကိုေတာင္သိေနၿပီေဇာ္ခ်စ္သူေတြမ်ားတာခုကအတည္ေျပာတာဘဲ"
"ဟူးးးးး!"
"ဘာလို႔သက္ပ်င္းခ်တာလဲအစ္ကိုက"
"ေအာ္!ကိုယ့္ညီေလးမွာသူလိုစိတ္မရွိလို႔ေတာ္ေသးတယ္ဆိုၿပီး"
"အင္းး!မိေဇာ္လိုေတာ့မထားဘာဘူးငယ္ကတစ္ေယာက္ထဲဘဲပုံခ်စ္မယ္ေသတဲ့အထိ"
"ငယ္ကခ်စ္ရမဲ့သူခုရွိေနၿပီလား"
"ရွိေနၿပီအစ္ကို"
"ဟာကြာ!ကိုယ့္ကိုအစကမေျပာပါလားဘယ္
ကလဲေကာင္မေလးက"
"အမ္!အကိုကေကာင္မေလးထင္ေနတာလား"
"မဟုတ္ဘူးလားညီ့ခ်စ္သူက"
"ဟင့္အင္း!ငယ္လဲမိေဇာ္လိုဘဲခ်စ္သူထားခ်င္တာအဲ့ဒါေယာကၤ်ားေလးခ်င္းဘဲစိတ္ကျဖစ္မိတာ"
"အဲ့ဒါမွပိုဆိုးၿပီ,ဟူးးး!"
"ညီကေလအဲ့လူကိုေတြ႕ရရင္ရင္ေတြတုန္ေနတာအဲ့ဒါခ်စ္လို႔မလားအစ္ကို"
"ဘယ္သိမလဲကြ"
"ဟင္!အစ္ကိုကလဲ"
ဟိန္းစကားေတြေၾကာင့္ကိုမိုးေခါင္မ်က္ႏွာႀကီးခ်က္ခ်င္းသုန္မုန္ေနတာဟိန္းသိလိုက္တယ္။
"ဟိန္းခ်စ္ေနတဲ့သူနဲ႔ကိုႀကီးကိုမိတ္ဆက္ေပးမယ္ေလေနာ္"
သူ့စကားအားအေလးမထားသလိုနဲ႔
"ကိုယ့္ဆိုင္ဘဲေမာင္းမယ္ေနာ္ေနလည္စာစားမယ္မလား"
"ဟုတ္ကိုႀကီး"
ကိုႀကီးရဲ႕ RainlessBakeryဆိုင္ေရွ႕ကား
ေလးရပ္ေတာ့ဟိန္းထိုင္ေနတုန္းကလိုစာပြဲထိုးေတြဆိုင္အတြင္းသြက္သြက္လက္လက္ဝန္ေဆာင္မႈေပးေနတယ္။သူနဲ႔ကိုႀကီးဆိုင္ထဲအေရာက္
"ဟာ!ဆရာမိုးဘာေမ့လို႔ျပန္လာတာလဲ"
စားပြဲထိုးေလးတစ္ေယာက္ေအာ္သံေၾကာင့္
ေကာင္တာကကိုမ်ိဳးျမင့္သူ့အားၿပဴံးျပၿပီးေကာင္တာေနာက္ကထြက္လာတယ္။
"ငါ႔ညီ!ခုဏကမေျပာမဆိုျပန္ထြက္သြားတာလဲ"
"ေန႔လည္စာလာစားတာကိုမ်ိဳး!ငယ္ေလးမွာေလဘာစားခ်င္လဲဒါအစ္ကို႔ရဲ႕တစ္ဦးတည္းေသာေဆြမ်ိဳးကိုမ်ိဳးျမင့္တဲ့"
"ဟုတ္ကဲ့!ထမင္းျဖဴနဲ႔ဟင္းမွာမယ္ေလကိုႀကီး"
"ဘာဟင္းစားမလဲညီ"
"ၾကက္ခ်ိဳခ်ဉ္ေၾကာ္နဲ႔ကိုက္လန္ေၾကာ္အခ်ိဳ"
"ငယ္!ဟင္းရည္ေရာမမွာဘူးလား"
"မေသာက္ခ်င္ဘူး! ၿပီးမွေထာပတ္သီးေဖ်ာရည္ေသာက္မယ္"
"ေအးပါ!"ကိုမ်ိဳးျမင့္ကငယ္ေလးအားၾကည့္ၿပီး
"ေအာ္!ခုမွမွတ္မိၿပီဒီကညီေလးကခါတိုင္းလာ
စားေနက်မလာတာေတာင္ၾကာၿပီ"
"ဟုတ္အစ္ကို!ဒီကဆိုင္ရွင္ကမလာနဲ႔ဆိုလို႔"
"ဟာ!ေဟ့ေရာင္မိုးေခါင္မင္းကိုယ့္ဆိုင္ကေဖာက္
သည္ကိုအဲ့လိုေျပာရလားကြ"
"ကိုမ်ိဳး!က်ေနာ္သာသူ့ေနတိုင္းေခၚလာရင္အရင္းျပဳတ္မွာေပါ႔ဗ်"
"အမ္!ဘာလို႔လဲကြ"
"သူကစား႐ုံတင္မဟုတ္ဘူးတစ္ဆိုင္လုံးေမႊမွာ"
"ငယ္!ကအဲ့ေလာက္ဆိုးတဲ့ပုံေပၚလို႔လား"
"ေအးေလကြ!ငါ႔ညီလးက႐ိုး႐ိုးေအးေအးေလးပါ"
"ကဲ!ကိုမ်ိဳးေကာင္တာေနာက္သာျပန္ဝင္ေတာ့
က်ေနာ္တို႔ဗိုက္ဆာေနၿပီ"
ကိုမ်ိဳးသူ့စကားေၾကာင့္သူ့ေနရာသူျပန္အသြားမိုးေခါင္လဲထိုင္ေနရာကေနဆိုင္ထဲဘာလိုအပ္လဲလိုက္ၾကည့္ေနတယ္။ငယ္ေလးကေတာ့လက္ထဲကဖုန္းအားေလ်ာက္ၾကည့္ေနသလိုနဲ႔မိုးေခါင္အလစ္ဓါတ္ပုံေတြခိုး႐ိုက္ေနတာမိုးေခါင္မသိလိုက္။စားစရာေတြအစုံေရာက္ေတာ့သူငယ္ေလးအားဟင္းေတြထည့္ေပးၿပီးဖုန္းၾကည့္ၿပီးၿပဳံးေနတဲ့ငယ္ေလးအား
"စားေတာ့ငယ္!အဲ့ေလာက္ဖုန္းၾကည္ဳ႕ၿပီးဘာေတြသေဘာက်ေနတာလဲ"
"ငယ္ေလးေျပာရင္ကိုႀကီးကစိတ္ဆိုးအုံးမယ္"
"ဘာကိစၥမို႔လဲ"
"ငယ့္ခ်စ္သူေလဖုန္းထဲမွာအရမ္းၾကည့္ေကာင္းလို႔ၿပဳံးမိတာပါ"
"ဘာ!!!ငယ္ေလးအကိုထမင္းဝင္ေအာင္စားပါရေစ"
"လန္႔တာကိုႀကီးရာငယ္ေလးကေတာ့ဒါေတြမစားရလဲဝေနၿပီခ်စ္သူၾကည့္ၿပီးေလ"
"ဘာ!အဲ့ေလာက္ျဖစ္ေနရေအာင္အဲ့ေကာင္ကဘာေတြထူးျခားေနလဲကို႔ျပစမ္း"
မိုးေခါင္ေျပာလဲေျပာငယ္ေလးလက္ထဲကဖုန္းအားဆြဲယူၿပီးၾကည့္လိုက္တယ္။သူ့အခုထိုင္ေနတဲ့ပုံတခ်ိဳ႕နဲ႔ငယ္ေလးပုံေတြဘဲေတြ႕တယ္။
"ဘယ္ဖြက္ထားတာလဲငယ္ေလး!အစ္ကိုကိုျပစမ္းအဲ့တစ္ေယာက္လူေကာင္းဟုတ္မဟုတ္ကိုၾကည့္အုံးမယ္"
"လူေကာင္းေတာ့မဟုတ္ဘူးကိုႀကီးဒါေပမယ့္ငယ္ေလးကခ်စ္ေတာ့အျပစ္မျမင္မိဘူးေလ"
"ျပမွာသာျပစမ္းကြာ"
ဟိန္းသူ့ဆီကဖုန္းေလးအားသူ့ဘက္လွည့္ျပလိုက္ေတာ့မိုးေခါင္သူ့ပုံႀကီးျဖစ္ေနတာေၾကာင့္
"ဟာ!ငယ္ေလးျပေလကြာ"
"အဲ့မွာေလ!ျပထားတာငယ္ေလးခ်စ္တဲ့သူ"
"တကယ္လားငယ္ေလး!အားးဝမ္းသာလိုက္တာငယ္ေလးရာဒါဆိုကိုႀကီးေပါ႔ဟုတ္လားငယ္ေလးခ်စ္သူက"
"ဟုတ္ဘူး!လူဆိုးႀကီးအဲ့လူႀကီးက"
"ဟားးးး!ေပ်ာ္လိုက္တာခ်စ္ငယ္ရာ!ကိုေလငယ္ခ်စ္သူရွိတယ္ေျပာကတည္းကရင္ထဲဆို႔က်ပ္ေနတာကြာခုေတာ့မွကိုေနသာေတာ့တယ္"
ဟိန္းတစ္ေယာက္ကိုႀကီးေျပာလဲေျပာမ်ည္ရည္ေတြကိုႀကီးမ်က္ဝန္းထဲေတြ႕လိုက္ေတာ့
"ကိုႀကီးဘာလို႔မ်က္ရည္ေတြဝဲေနတာလဲ"
"ကိုေပ်ာ္လြန္းလို႔သူ့ဟာသူမ်က္ရည္ဝဲလာတာပါခ်စ္ငယ္ရ"
မိုးေခါင္ေျပာလဲေျပာဟိန္းလက္တစ္ဖက္အားဆုပ္ကိုင္လိုက္တယ္။
"ခ်စ္တယ္ငယ္ရယ္!ကိုႀကီးေလခ်စ္ငယ္ဒီဆိုင္
လာထိုင္စားေတာ့ျမင္ကတည္းကရင္ခုန္ၿပီးခ်စ္မိေနတာပါ"
"တကယ္လားကိုႀကီး"
"တကယ္ေပါ႔ခ်စ္ရ!ငယ္ေလးဖိနပ္ေလးေရစိုေတာ့ငယ့္ေျခေထာက္ေဖြးေဖြးေလးနဲ႔ငယ္မ်က္ႏွာေလးအနီးကပ္ျမင္ရေတာ့ပိုေသခ်ာသြားတယ္ငယ့္ကိုခ်စ္မိေနတာေလ"
"ငယ္ေလးကကိုႀကီးထက္အရင္ခ်စ္တာပါ"
"ေဟ!ဘာလို႔လဲကြ"
"ကိုႀကီးအေအးပုလင္းလာခ်ေတာ့ကို႔ႀကီးမ်က္ဝန္းနဲ႔ခဏဆုံကတည္းကကိုႀကီးကိုစိတ္ကူးယဉ္မိတာ"
"တကယ္လားခ်စ္ငယ္"
"တကယ္ဗ်!ေတာ္ၿပီဗိုက္ဆာၿပီထမင္းစားေတာ့မယ္"
"ဟုတ္သား!ေရာ့ငယ္စားၾကက္ခ်ိဳခ်ဉ္ေၾကာ္"
"ကိုႀကီးကမစားဘူးလား"
"ခုကိုႀကီးကဝေနၿပီစားမဝင္ေတာ့ဘူး"
"ဟင္!ဘာမွလဲမစားရေသးဘဲနဲ႔"
"ခ်စ္ငယ္အခ်စ္ေတြရလိုက္ေတာ့ဗိုက္ျပည့္ေနသလိုဘဲငယ္ရ"
"မရပါဘူး!ငယ္ေလးကိုတကယ္ခ်စ္တယ္ဆိုစားရမယ္ကိုႀကီး"
"ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ"
ထမင္းကုန္ခါနီးေလာက္က်ေတာ့ကိုႀကီးက
"ခဏေနာ္ငယ္ေလး" "ဟုတ္ကိုႀကီး"
မိုးေခါင္ဆိုင္ရဲ႕သစ္သီးခုံဘက္ေရာက္လာၿပီးေထာပတ္သီးမွည့္တာေလးအားေရြးၿပီးသူကိုယ္တိုင္လက္ေဖ်ာ္ေဖ်ာ္လိုက္တယ္။ေဖ်ာ္ၿပီးေတာ့စေတာ္ဘယ္ရီသီးေလးတစ္လုံးအားႏွစ္ျခမ္းျခမ္းလိုက္ၿပီးေဖ်ာ္ရည္အေပၚတင္လိုက္တယ္။ငယ္ေလးရွိရာျပန္လာၿပီး
"ေရာ့ငယ္!ကိုႀကီးကိုယ္တိုင္ေဖ်ာ္လာတာ"
"ဝါးးး!မိုက္တယ္ၾကည့္ပါအုံးအသည္းပုံေလးႏွစ္ျခမ္းစားရမွာေတာင္ႏွေမ်ာတယ္"
"စားလိုက္ပါကြာကိုႀကီးေဖ်ာ္ထားတာကိုယ္တိုင္"
ဟိန္းေထာပတ္သီးထဲကအသဲပုံစံေလးျဖစ္ေနတဲ့စေတာ္ဘယ္ရီသီးတစ္ျခမ္းလးအားခပ္ယူၿပီး
"ေရာ့!ပါးစပ္ဟကိုႀကီးဒါငယ့္အသည္းေလးလိုသေဘာထားၿပီးစားလိုက္"
"ငယ္ေလးကလဲ!ကိုယ့္ဆိုင္ထဲမွာေလကြာကိုမ်ိဳးျမင္သြားရင္စေနအုံးမယ္ကိုယ့္ဟာကိုခပ္စားမယ္ေလ"
"ရတယ္ေလကိုႀကီးမစားရင္ငယ္ရဲ႕ခုဏေပးထားတဲ့အခ်စ္ေတြျပန္႐ုတ္သိမ္းတယ္"
"ဟာ!!အဲ့လိုေတာ့မလုပ္ပါနဲ႔ငယ္ရာကိုႀကီးစား
ပါ႔မယ္"
"ဟဲဟဲ!ဒီလိုမွေပါ႔ေရာ့ပါးစပ္ေလးေသခ်ာဟထား
ငယ္ေလးခြံေကြၽးမယ္"
မိုးေခါင္ခုမွသူ့အားျပန္ခ်စ္တဲ့ခ်စ္သူေလးဆႏၵအားအလိုလိုက္ၿပီးအေလ်ာ့ေပးမိတယ္ေနတယ္။ငယ္ေလးခြံလိုက္တဲ့စေတာ္ဘယ္ရီသီးေလးအားစားလိုက္တယ္။ငယ္ေလးကသူ့ေရွ႕ကေထာပတ္သီးေဖ်ာရည္ခြက္အားမိုးေခါင္ဘက္ေရြ႕ေပးလိုက္တယ္။
"ဟင္!ငယ္မေသာက္ေတာ့ဘူးလား"
"ေသာက္မွာေလ!အဲ့စေတာ္ဘယ္ရီတျခမ္းကိုႀကီးျပန္ခြံေလငယ့္ကို"
"ဟုတ္ပါၿပီခ်စ္ငယ္ရာ"
အခ်စ္စိတ္ေၾကာင့္မိုးေခါင္လဲသူ့ဆိုင္ထဲမွာရွက္မေနေတာ့ပါဘူးငယ္ေလးအားခြံေကြၽးလိုက္တယ္။
"ကိုႀကီး!ညက်ငယ္က်ဳံးဘက္လမ္းေလ်ာက္ခ်င္တယ္"
"ေအးပါကြာ!ခဏဘဲေနာ္မိုးခ်ဳပ္တဲ့ထိမေနရဘူး"
"ေဟးးး!တကယ္ေနာ္ကိုႀကီး"
"ေအးပါကြာ!ထေတာ့သင္တန္းေနာက္က်ေနမယ္"
"ဟုတ္ကဲ့!ကိုႀကီးဒီမွာဘဲျပန္ေစာင့္ေနမွာမလား"
"ေအးေလ!ငယ္ေလးကသင္တန္းေရွ႕ေစာင့္ဆိုကိုႀကီးေစာင့္ပါ႔မယ္"
"ရတယ္ကိုႀကီး4:30ထိဆိုကိုႀကီးပ်င္းေနလိမ့္မယ္ကိုႀကီးဆိုင္ကဘဲေစာင့္ပါ"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ"
"ငယ္ေလး!ခ်စ္သူကလိမၼာလိုက္တာ"
"အမ္!ဘယ္လိုသိလဲကိုႀကီးမာတာကို"
"ဟာ!ညစ္ပတ္ႀကီးအဲ့တာေျပာတာမဟုတ္ဘူးေလႏွာဘူးႀကီးႏွာေတြးေတြးေနတယ္"
"ဟားးး!ခ်စ္လို႔စတာပါခ်စ္ငယ္ေလးရာ"
မိုးေခါင္ငယ္ေလးအားသင္တန္းပို႔ၿပီးဆိုင္မွာဘဲျပန္နားေနလိုက္တယ္။မန္းရာသီကမိုးတြင္းေတာင္မိုးကသိပ္မရြာဒီေန႔ေတာ့ေတာ္ေတာ္ပူအိုက္ေနတာသူ့ဆိုင္လူက်ေနတာသာၾကည့္ေတာ့။စားပြဲလြတ္တယ္မရွိအျပည့္ျဖစ္ေနၿပီ။သူလဲသူ့အခန္းထဲခဏနားေနလိုက္တယ္။ခဏေနေတာ့သူအိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။
ကိုမ်ိဳးတစ္ေယာက္လက္ကနာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့
"ဟိုက္!သြားၿပီ"
မိုးေခါင္အခန္းထဲကိုဝင္ခဲ့ၿပီးကုတင္ေပၚအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့မိုးေခါင္အား
"မိုးေခါင္!မိုးေခါင္!ညီေလးထေတာ့ေလးခြဲေက်ာ္ေနၿပီ"
"ဟာ!ကိုမ်ိဳးကလဲ4:15ေလာက္ႏိုးပါဆို"
"ေအးပါ!ကိုလဲဆိုင္လူက်ေနေတာ့ေမ့သြားတယ္"
"ငယ္ေလး!စိတ္ဆိုးေတာ့မယ္သြားၿပီ"
မိုေခါင္ကားေလးအျပင္းေမာင္းထြက္ခဲ့တယ္။73လမ္းေပၚကသင္တန္းေရွ႕အေရာက္ဘယ္သူမွမရွိေတာ့ဘူး။သူသင္တန္းခန္းမထဲဝင္ၾကည့္ေတာ့တစ္ေယာက္မွမရွိေတာ့။စိတ္ပူသြားတယ္။ဒါနဲ႔ငယ္လးဖုန္းအားေခၚလိုက္တယ္။မကိုင္ဘူး။သူထပ္ေခၚတယ္မကိုင္ဘူး။ဒါနဲ႔သူမက္ေဆ့ေလးပို႔လိုက္တယ္။
"ငယ္ေလး!ကိုႀကီးေတာင္းပန္ပါတယ္ကြာဘယ္ေရာက္ေနလဲစိတ္ပူလို႔ကိုႀကီးေနမရေတာ့ဘူး။ခဏေလး
အိပ္ေပ်ာ္သြားတာပါခ်စ္ငယ္ရာ"
ဟိန္းသင္တန္းဆင္းေတာ့ငါးမိနစ္ေလာက္ေစာင့္ေနေသးတယ္။မလာတာနဲ႔ကိုႀကီးဆိုင္ဘက္ခါတိုင္းလိုမားမားလာမႀကိဳခင္လမ္းေလ်ာက္ေနက်ဆိုေတာ့ေလ်ာက္လာခဲ့တယ္။ဆိုင္နားေရာက္မွကိုႀကီးအေျပးထြက္လာၿပီးကားေပၚတက္ေမာင္းထြက္သြားတာေတြ႕သားေက်ာေပးၿပီးေနလိုက္တယ္။စခ်င္လို႔ဖုန္းေခၚတာသိသိနဲ႔မကိုင္လိုက္ဘူး။
ဆိုင္ထဲေရာက္ေတာ့မက္ေဆ့ေလးၾကည့္ၿပီးၿပဳံးမိတယ္။မွတ္ေလာက္ေအာင္ပစ္ထားလိုက္အုံးမယ္။
"ေဟာ!ညီေလးမိုေခါင္နဲ႔မေတြ႕ဘူးလားညီေလးသြားႀကိဳတာေလ"
"ေနာက္က်ေနတာကိုလမ္းေလ်ာက္လာလိုက္တယ္မေစာင့္ႏိုင္လို႔"
"ဒါဆိုမိုးေခါင္ဆီဖုန္းေခၚလိုက္အုံးေလအစ္ကို႔ကိုႏိုးခိုင္းတာလူက်ေနေတာ့ေမ့သြားတယ္။အစ္ကို႔ကိုဆူသြားေသးတယ္။ငယ္ေလးေတာ့စိတ္ဆိုးေတာ့မယ္ဆိုၿပီးအေျပးထြက္သြားတာ"
"ေခၚဘူး!လိုက္ရွာေပါ႔"
"မလုပ္ပါနဲ႔ညီေလးရာ!မိုးေခါင္ကစိတ္သေဘာထားႏူးညံ့ပါတယ္ကြ"
"ဆက္ဘူးဗ်ာ!အစ္ကို႔ညီ!စိတ္ပူရင္အကို႔ဘာသာဆက္ေပါ႔ညီေလးသူ့အခန္းထဲဝင္နားေတာ့မယ္"
ဟိန္းကိုႀကီးကိုစခ်င္တာနဲ႔သူ့အခန္းထဲဝင္အိပ္ေနလိုက္တယ္။ခဏေနေတာ့ကိုႀကီးအခန္းထဲဝင္လာတယ္။
"ငယ္ေလး!အိပ္ေပ်ာ္ေနတာလား"
ဟိန္းျပန္မထူးမိအသာေလးၿငိမ္ေနလိုက္တယ္။
"ကိုႀကီးေတာင္းပန္ပါတယ္ငယ္ရယ္ကိုႀကီးကိုစကားျပန္ေျပာပါအုံးခ်စ္ငယ္ရာ"
မိုေခါင္ဟိန္းေဘးအသာဝင္လွဲရင္းဟိန္းမ်က္ႏွာေလးအားေမ့ေစ့ကေနကိုင္ၿပီးလွည့္လိုက္တယ္။
"ဝါးးး!ဟြန္းးးေခၚဘူးကိုႀကီးကို"
"မလုပ္ပါနဲ႔ခ်စ္ငယ္ရာကိုႀကီး႐ွဴးလိမ့္မယ္"
"ေခၚဘူးပါးပါးနဲ႔တိုင္ေျပာမယ္ျပန္လာရင္ငယ္ေလးကိုလာမႀကိဳဘူးပစ္ထားတယ္လို႔"
"အဲ့လိုေျပာရင္ကိုႀကီးနဲ႔ငယ္ေဝးသြားလိမ့္မယ္အန္ကန္အလုပ္ထုတ္ရင္ကိုႀကီးငယ္ေလးကိုမေတြ႕ရေတာ့ဘူးေလကြာေနာ္ငယ္ကိုႀကီးကိုခြင့္လႊတ္ပါကြာမတိုင္ဘူးမလား"
"အင္းးဒါဆိုညက်က်ဳံးေဘးလမ္းေလ်ာက္ရင္ငယ္ေလးကိုေက်ာပိုးရမယ္"
"အမ္!ငယ္ေလးကလဲကိုႀကီးတို႔ကေယာကၤ်ားေလးေတြေလကြာသူမ်ားေတြဝိုင္းၾကည့္မွာေပါ႔"
"ရတယ္ေလ!ဒါဆိုခုဘဲပါးပါးဆီဖုန္းဆက္ၿပီးတိုင္ေျပာမယ္"
"ဟာ!ဟုတ္ပါၿပီကြာကိုႀကီးေက်ာပိုးၿပီးလမ္းေလ်ာက္ေပးပါ႔မယ္"
"ေဟးးး!တကယ္ေနာ္ကိုႀကီး"
"ထေတာ့ျပန္ရေအာင္ေလခ်စ္ငယ္"
"ဟုတ္!"
အခန္းအျပင္ေကာင္တာနားေရာက္ေတာ့ကိုမ်ိဳးကသူတို႔ႏွစ္ေယာက္အား
"ၾကည့္အုံးခုဏတုန္းကႏွစ္ေယာက္သားမ်က္ႏွာေတြတင္းလို႔ခုေတာ့ျပန္တည့္သြားၿပီလား"
"အဲ့ဒါကိုမ်ိဳးေၾကာင့္ေလ4:15ေလာက္သတိေပးႏိုးခိုင္းတာ"
"ေအးပါကြာငါလဲဆိုင္လူက်ေနေတာ့ေမ့သြားတာေပါ႔ကြ"
"ဟဲဟဲ!ငယ္ေလးကေတာ့ေက်းဇူးကိုမ်ိဳးႀကီး"
"သြားၿပီကိုမ်ိဳး"
"ေအးေအးညီေလး"
ဟိန္းတို႔အိမ္ေရာက္ေတာ့ခဏနားေရခ်ိဳးၿပီးဟိန္းေဘာင္းဘီဒူးထက္အတိုအျပာရင့္ေလးနဲ႔တီရွပ္အျဖဴေလးဝတ္လိုက္တယ္။ၿပီးကိုႀကီးအခန္း
ဘက္ကူးခဲ့တယ္။ကိုႀကီးကအဝတ္မလဲေသးဘဲ
အေပၚအိက်ီဗၤလာနဲ႔ေအာက္ကပုဆိုးအေဟာင္းနဲ႔ကုတင္ေပၚလွဲေနတယ္။
"ကိုႀကီး!ခုထိေရမခ်ိဳးေသးဘူးလားငယ္ေလးေတာင္ၿပီးၿပီဗိုက္ဆာၿပီသြားစို႔"
မိုးေခါင္ဘာမွျပန္မေျပာေသးဘဲကုတင္ေဘးရပ္ေနတဲ့ခ်စ္သူေလးအားေဘာင္းဘီအတိုေလးနဲ႔ျမင္ရေတာ့ေငးၾကည့္မိေနတယ္။
"ကိုႀကီး!!!ဘာေတြေငးေနတာလဲငယ္ေလးေမးတာျပန္ေျဖအုံးေလ"
"အမ္!ခ်စ္ငယ္ေလးကေဘာင္းဘီေလးနဲ႔ဆိုေတာ့ကိုႀကီးကေငးမိတာေလကြာဘာေမးတာလဲ"
"ခုထိဘာလုပ္ေနတာလဲေရခ်ိဳးေတာ့ေလငယ္ဗိုက္ဆာေနၿပီ"
"ကိုႀကီးကခ်ိဳးၿပီးပါၿပီကြအဝတ္လဲ႐ုံဘဲ"
"ဒါဆိုလဲေတာ့ေလအဝတ္!ထကြာ"
ဟိန္းကိုႀကီးအားဆြဲထူလိုက္တယ္။
"ဘာဝတ္ရမွာလဲကိုႀကီးက"
"ေဘာင္းဘီဝတ္ခဲေလကိုႀကီးေက်ာပိုးရမွာဆိုေတာ့ပုဆိုးဝတ္ရင္ကြၽတ္က်မွဟုတ္ေပ့ျဖစ္ေနမယ္""ေအးပါကြာ"
မိုးေခါင္သူ့အခန္းကယူလာတဲ့ဂ်င္းေပ်ာ့နက္ျပာအရွည္ေလးနဲ႔တီရွပ္အျဖဴအဆင္းေလးအားကုတင္ေပၚတင္ၿပီးခါးကအိကႌ်အားခြၽတ္လိုက္တယ္။ဟိန္းကိုႀကီးအေပၚပိုင္းအားအနီးကပ္ျမင္ရေတာ့မ်က္ေတာင္မခတ္ဘဲေငးၾကည့္မိျပန္တယ္။ဘာအဆီပိုမွမရွိက်စ္လစ္ေနတဲ့ရင္အုံႏွစ္ခုၾကားအေမႊးေတြနဲ႔ေအာက္ခ်က္ထိၿပီးေတာ့ဆီးစပ္အေမႊးေတြထိတဆက္တည္းေပါက္ေနတာၾကည့္ရင္းရင္ခုန္ေနမိတယ္။
"ငယ္ေလး!ဘာေတြၾကည့္ေနတာလဲကိုႀကီးကို"
"ဟင္!ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး"
ဟိန္းရွက္ရွက္နဲ႔မ်က္ႏွာလႊဲလိုက္တယ္။ကိုႀကီးတီရွပ္အရင္ဝတ္ၿပီးပုဆိုးအားကြင္းလုံးခြၽတ္ခ်လိုက္တယ္။ငယ္ေလးေအာက္ပိုင္းၾကည့္မိျပန္ေရာအတြင္ခံအက်ပ္ေလးေပါင္တိုေအာက္ကေပါင္ေမႊးေတြနဲ႔ေျခသလုံးေမႊးရွည္ရွည္ေတြကေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္ရွိသင့္တဲ့အရာေတြဆိုတာငယ္ေလးခုကိုႀကီးဆီကျမင္မွသိေတာ့တယ္။မိုးေခါင္ေဘာင္းဘီဝတ္ဖို႔ကုတင္ေပၚထိုင္လိုက္ေတာ့သူ့ညီဘြားအထုပ္ထည္ကသိသိသာသာေဖာင္းထစ္ေနတယ္ေလ။ဟိန္းတစ္ေယာက္လည္ေခ်ာင္းထဲကေခ်ာက္ကပ္ၿပီးေရဆာသလိုတံေတြးေတြခဏခဏၿမိဳခ်ေနမိတယ္။မိုးေခါင္ေဘာင္းဘီအားထၿပီးဆြဲတင္ၿပီး
အိကႌ်အားေဘာင္းဘီထဲထည့္ဝတ္လိုက္တယ္။
ကိုႀကီးခႏၶာကိုယ္ကဘယ္လိုဝတ္ဝတ္ၾကည့္ေကာင္းေနတယ္။"ထ!သြားစို႔ဘယ္ကိုေမာင္းရမလဲဘာစားခ်င္လဲငယ္"
"31လမ္းကထမင္းဆီဆမ္းသြားစားမယ္ေလကိုႀကီး'အာဆင္နယ္'ဒါမွမဟုတ္ဇလုံႀကီးမွာစားခ်င္တယ္"
"ေဟ!ငယ္စားလို႔ျဖစ္ပါ႔မလားအဲ့ဆိုင္ေတြ"
"ျဖစ္ပါတယ္!ပါးပါးတို႔နဲ႔တခါတေလသြားစားေနက်ပါ"
"ေအးပါကြာ!ထ!သြာစို႔"
မိုးေခါင္အိမ္ကေနလမ္း၃၀တည့္တည့္ေမာင္းလာၿပီးေဆး႐ုံနား31လမ္းတစ္ေလ်ာက္ထမင္းဆိုင္ေတြဘက္ေမာင္းခဲ့တယ္ကားရပ္လို႔အဆင္ေျပမယ့္အာဆင္နယ္ဆိုင္မွာဘဲထိုင္စားျဖစ္တယ္။စားၿပီးေတာ့မိုးေခါင္သိသိနဲ႔
"အိမ္ဘဲတန္းေမာင္းေတာ့မယ္ေနာ္ငယ္ေလး"
"ဟာ!မညစ္နဲ႔ကိုႀကီးက်ဳံးဘက္ခဏကားေမာင္းပို႔မယ္ဆိုကိုႀကီးေက်ာပိုးရအုံးမယ္ေလ"
"ကိုႀကီးကဗိုက္ေလးၿပီးအိပ္ခ်င္ေနၿပီကြ"
"ၿပီးတာဘဲေလ!ရတယ္ငယ္ေလးကိုႀကီးကားနဲ႔ခုကတည္းကျပန္မလိုက္ေတာ့ဘူးဒီကေနဘဲလမ္းေလ်ာက္ၿပီးက်ဳံးဘက္သြားလိုက္မယ္"
"အမေလး!ကိုႀကီးအရႈံးေပးပါတယ္ကြာတတ္ပါ"
"ဟဲဟဲ!ေက်ာပိုးရအုံးမွာေနာ္"
မိုးေခါင္ကားေလးအား26ဘီလမ္းဘက္ထြက္ခဲ့ၿပီးအေရွ႕က်ဳံးတည့္တည့္ေမာင္းခဲ့တယ္။
"ဘယ္ဘက္ျခမ္းေလ်ာက္မွာလဲငယ္"
"အေရွ႕ဘက္ျခမ္းအမ်ိဳးသားကဇာတ္႐ုံနားေလ်ာက္မယ္ေလကိုႀကီး"
မိုးေခါင္က်ဳံးေရွ႕ျခမ္းအတိုင္းေမာင္းခဲ့ၿပီးဦးထိပ္တံတားကေနျပန္ေကြ႕ၿပီးအမ်ိဳးသားကားဇာတ္႐ုံအေရွ႕တည့္တည့္က်ဳံးဘက္ျခမ္းမွာကားေလးအားရပ္လိုက္တယ္။က်ဳံးေဘးတေလ်ာက္မန္းသူမန္းသားေတြညေရာက္မွေအးေအးလူလူလမ္းေလ်ာက္တတ္သူေတြနဲ႔ထိုင္ဖြဲ႕စကားေျပာေနသူေတြအားေနရာအႏွံေတြ႕ရတယ္။ငယ္ေလးကားေပၚကဆင္းေတာ့အနားကခ်ာတိတ္တစ္စုငယ္ေလးအားၾကည့္ေနေတာ့မိုးေခါင္အျမန္ဆင္းၿပီးငယ့္ေလးပုခုံးအားဖတ္လိုက္တယ္။ငယ္ေလးကလဲသူ့ခါးအားဖတ္ၿပီး
"ဒီကေနတံတားထိပ္ထိလ်ာက္မယ္ကားဘက္ျပန္လွည့္လာရင္ကိုႀကီးငယ့္ကိုေက်ာပိုးျပန္ရမယ္"
"အမ္!ကိုႀကီးကႏွစ္ျပေက်ာ္ေလာက္ေက်ာပိုးရရင္ေသၿပီေပါ႔ငယ္ရ"
"ရတယ္ေလမပိုးရင္မျပန္ဘူးအိမ္ကို"
"မျပန္ရင္ပတ္ကင္းရဲဖမ္းမွာေပါ႔ငယ္ရ"
"ဖမ္းေလလိုက္သြား႐ုံဘဲကိုႀကီးမွတကယ္မခ်စ္တာရဲဖမ္းေတာ့ပိုေတာင္ေကာင္းေသး"
"ငယ္ေနာ္!ကိုႀကီးထင္တာငယ္ေလးကေတာ္ေတာ္ေလးေအးမယ္ထင္တာဒါေၾကာင့္အန္တီတို႔ကမဆိုးနဲ႔လို႔မွာခဲ့တာကိုး"
"ဘာလဲ!ကိုႀကီးကဒီေန႔မွအေျဖေပးရေသးတယ္ေျပာေတာ့ငယ့္ကိုခ်စ္တယ္ဆိုေက်ာေလးပိုးခိုင္းတာကို"
"ေအးပါခ်စ္ငယ္ရာကိုႀကီးပိုးပါ႔မယ္"
ဟိန္းတစ္ေယာက္ခုမွကိုႀကီးကိုအရမ္းခ်စ္မိမွန္းသိေတာ့တယ္။ဘာလို႔လဲဆိုခုလိုကိုႀကီးခါးကိုဖ
တ္ၿပီးလမ္းေလ်ာက္ရတဲ့အခါအရာအားလုံးၿပီးျပည့္စုံသလိုငယ့္ဘဝပိုၿပီးလုံၿခဳံသလိုခံစားရတယ္။
ငယ္တို႔ဦးထိပ္တံတားေရာက္ေတာ့ျပန္လွည့္ေလ်ာက္ေတာ့ကိုႀကီးက
"ကဲ!တက္ငယ္ကိုႀကီးေက်ာပိုးမယ္"
"ကန္ေတာ့ေနာ္ကိုႀကီး"
"ညက်မွထိုင္ကန္ေတာ့ခုေတာ့တက္ပါကြာ"
ကိုႀကီးငယ္ေလးကိုယ္အားအသာေလးေက်ာပိုးၿပီးကားဆီျပန္ေလ်ာက္လာတယ္။က်ဳံးေဘးထိုင္ေနတဲ့အတြဲအခ်ိဳ႕ရယ္ထိုင္ေသာက္ေနတဲ့လူတစ္ခ်ိဳ႕ကလိုက္ၾကည့္ေနတယ္ငယ္ေလးေက်ာပိုးစီးလာတာကို။ငယ္ေလးကိုႀကီးေက်ာေပၚကေနကိုႀကီးပါးနားကပ္ၿပီး
"ငယ္ေလးကိုႀကီးကိုအရမ္းခ်စ္မိေနၿပီ"
ေျပာလဲေျပာကိုႀကီးပါးေလးအားနမ္းလိုက္တယ္။
"ငယ္!ဒီဘက္တစ္ဖက္က်န္ေသးတယ္ေလ"
"ေတာ္ၿပီ!အဲ့ဘက္ကနမ္းရင္လူေတြျမင္ကုန္လိမ့္မယ္"
တစ္ျပေလာက္ေရာက္ေတာ့ငယ္ကိုႀကီးသနားတာနဲ႔
"ကိုႀကီး!ေအာက္ခ်ေတာ့ငယ္ဆင္းေတာ့မယ္"
"ကားထိပိုးခဲ့ပါ႔မယ္ခ်စ္ငယ္ရ"
"ေတာ္ၿပီ!ငယ္လမ္းေလ်ာက္ခ်င္လို႔"
မိုးရာသီဆိုေပမယ့္မန္းေလးမိုးကမရြာေတာ့ပူစပ္ပူေလာင္နဲ႔မို႔ကိုႀကီးကိုယ္ကေခြၽးေပါက္ေတြက်ေနေတာ့ငယ္သနားတာနဲ႔ခ်ခိုင္းလိုက္တယ္။
"ကိုႀကီး!ေခြၽးေတြနစ္ေနၿပီခဏနားအုံးမလား"
"လာပါငယ္ရလမ္းေလ်ာက္ရင္းတိတ္သြာလိမ့္မယ္အိမ္ျပန္ေနာက္က်ေနလိမ့္မယ္"
"ဟုတ္ကိုႀကီး"
ငယ္ကိုႀကီးလက္ဖဝါးႀကီးအားသူ့လက္ေလးကိုင္လိုက္ေတာ့ကိုႀကီးအလိုက္သင့္သူ့လက္ေလးအားတြဲၿပီးေလ်ာက္ခဲ့တယ္။ကားနားေရာက္ေတာ့ကိုႀကီးက
"ခဏထိုင္အုံးမလားခ်စ္ငယ္"
"ထိုင္ေတာ့ဘူးကိုႀကီးျပန္စို႔ျဖည္းျဖည္းေမာင္းေပးက်ဳံးေလေအးေအးခံရင္း73လမ္းေရာက္မွအိမ္ျပန္မယ္ေနာ္ကိုႀကီး"
"ေအးေအးခ်စ္ငယ္"
အမ်ိဳးသားကဇာတ္႐ုံကေနေမာင္းလာလိုက္တာ
Sedonaေရွ႕နားအေကြ႕
"ကိုႀကီးဟိုမွာမိေဇာ္ကဲေနတာေတြ႕လား"
"ငယ္ကလဲဘယ္မွာလဲမေတြ႕ပါဘူး"
"အဲ့မွာေလေရွ႕မွာသူ့ဘဲၿပိဳင္ကားအဲ့ေရွ႕ကဆံပင္အရွည္နဲ႔စကပ္ေပါင္ျပတ္နဲ႔မိန္းမလိုဝတ္ထားတာပြင့္ေနတာေလ"
"ဟုတ္လို႔လားငယ္ရအဲ့ဒါေကာင္မေလးအစစ္မဟုတ္ဘူးလားေဒါက္ျမင့္ႀကီးစီးထားတာေလ"
"ဟုတ္မဟုတ္ငယ္ေလးဆင္းေခၚလိုက္ရမလား"
"မဆင္းနဲ႔ငယ္!ကိုႀကီးမႀကိဳက္ဘူးအဲ့ဒါသူအိမ္ကသိလားအဲ့လိုဝတ္လာေတာ့"
"သူ့အိမ္ကထြက္လာေတာ့ဘယ္ဝတ္မလဲသူ့နဲ႔သိတဲ့အပြင့္မေတြဆီသူ့အဝတ္ေတြဝယ္ပို႔ထားတာတခါတေလမိေဇာ္မကအဲ့လိုလာေမႊတာေလခုဘဲကလဲအလန္းဆိုေတာ့လာႂကြားတာေနမွာေပါ႔ေတြ႕လားေန႔လည္ကလာႀကိဳတဲ့တစ္ေယာက္သူ့ေဘးက"
"ငယ္ေလးသူလိုလိုက္ဝတ္ၿပီးအရင္ကထြက္တယ္ေပါ႔"
"ဟာ!ကိုႀကီးကလဲငယ္ေလးဝါသနာလဲမပါဘူးအိမ္ကလဲပါးပါးနဲ႔မားမားမပါဘဲဘယ္မွမသြားပါဘူး"
"ဟူးးး!ေတာ္ေသးတယ္ငယ္ေျပာလို႔သာကိုႀကီးငေဇာ္ဆိုတာသိတာအဲ့ဒါေလးကေတာ္ေတာ္မႏိုင္စိန္ေလးဘဲ"
"မိန္းကေလးနဲ႔ေတာ့ေတာ္ေတာ္ပိုတူၿပီးလွတယ္မလား"
"အင္း!ဒါေပမယ့္ငယ္ေလာက္မေအးခ်မ္းဘူးမမွီပါဘူး"
"ငယ္ေလးကဒီေလာက္ဆိုးေနတာေလ"
"ေအးပါကြ!ခ်စ္ငယ္ဆိုးတာကခ်စ္စရာေကာင္း
တယ္ေလကြာ"
"လိပ္ႀကီး"
"ျမင္ဘူးလားလိပ္းထီးကိုခ်စ္ငယ္"
"အမ္!ကိုႀကီးကအထီးအမဘယ္လိုခြဲလဲ"
"ဟားး!ဒါေၾကာင့္ကိုႀကီးငယ္ေလးကခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္ေျပာတာေနာက္က်လိပ္ထီးေကြၽးမယ္"
"အင္းပါ!ျပန္ရေအာင္မိေဇာ္မလဲမေခၚေတာ့ပါဘူးအိပ္ခ်င္ၿပီကိုႀကီးရ"
မိုးေခါင္က်ဳံးေဘးကေနကားေလးအားျဖည္းျဖည္းေမာင္းလာတယ္၇၃လမ္းေရာက္မွျပန္ေကြ႕ၿပီးလမ္း၃၀ကေနေရွ႕ျပန္တတ္ၿပီးအိမ္ရွိရာcvလိုင္းဘက္ျပန္ခဲ့တယ္။အိမ္ေရွ႕ကားေလးရပ္ေတာ့
ငယ္ေလးဘဲဆင္းၿပီးၿခံတံခါးေသာ့ဖြင့္ေပးၿပီးကားဝင္ေတာ့ေသခ်ာျပန္ပိတ္ေသာ့ခတ္ခဲ့တယ္။ၿပီးအိမ္တံခါးမႀကီးအားေသာ့ဖြင့္ၿပီးဧည့္ခန္းမွာထိုင္လိုက္တယ္။နာရီၾကည့္ေတာ့9:30ေက်ာ္ေနၿပီ။
"ငယ္!ကိုကိုေရခ်ိဳးလိုက္အုံးမယ္ငယ္ထိုင္ေနအုံးမယ္မလား"
"ထိုင္ေတာ့ဘူးကိုႀကီးငယ္ဝင္အိပ္ေတာ့မယ္"
"ေအးေအးခ်စ္ငယ္!goodည"
"ဟုတ္ကိုႀကီး!"
ဟိန္းတစ္ေယာက္အိပ္ခ်င္ေနတာနဲ႔အခန္းထဲတန္းဝင္ၿပီးညဝတ္အိကႌ်တတစစ္စုံလဲဝတ္ၿပီး
အိပ္လိုက္တယ္။မိုးေခါင္ကေတာ့ပူစပ္စပ္မို႔ခဏနားၿပီးေရခ်ိဳးလိုက္တယ္ၿပီးေတာ့အားကစားေဘာင္းဘီအတိုေလးနဲ႔ဘဲအေပၚအိကႌ်ဗလာနဲ႔အိပ္လိုက္တယ္။
"ဂ်ိမ္း!လ်ပ္စီးလ်က္ၿပီး"ဂ်ိမ္း!ဝုန္းး!ဒလိမ္းဂ်ိမ္း!"
"ဂ်ိမ္း!ဝုန္းး!ဒလိမ္းဂ်ိမ္း!"ဝုန္းးး!ဒလိမ္းဂ်ိမ္းးး!"
"ေအမ့!"
ငယ္ေလးမိုးခ်ိန္းသံေၾကာင့္လန္႔ႏိုးၿပီးထထိုင္မိတယ္။ၿပီးေတာ့ကကိုႀကီးအခန္းဘက္ေျပးဖို႔ျပင္
ေတာ့တယ္။
"ဂ်ိမ္း!လ်ပ္စီးလ်က္ၿပီး"ဂ်ိမ္း!ဝုန္းး!ဒလိမ္းဂ်ိမ္း!"
"မားမား!ပါးပါး!သားကိုလာေခၚပါအုံးအီးးဟီးးး
သားေၾကာက္လို႔ပါ"
ငယ္ေလးမိုးခ်ိန္းတာရပ္တုန္းကုတင္ေပၚကဆင္းေျပးေတာ့တယ္။ေဘးကပ္ရပ္ကိုႀကီးအခန္း
တံခါးတြန္းဖြင့္ၿပီးကိုႀကီးကုတင္ေပၚတတ္ၿပီးအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ကိုႀကီးအားဖတ္ထားလိုက္ၿပီး
"ငယ္!ေၾကာက္လို႔ပါအီးးးးဟီးးးဟီးးးး"
ငယ္ေလးတစ္ေယာက္တကိုယ္လုံးတဆတ္ဆတ္တုန္ၿပီးမ်က္ရည္ေတြရြဲေနေအာင္ငိုေနမိတယ္။မိုးေခါင္လဲႏိုးလားၿပီးငယ္ေလးအားသူ့ရင္ခြင္ထဲဖတ္ထားၿပီးနဖူးေလးအားနမ္းထားၿပီး
"ငယ္!ကိုႀကီးရွိတယ္ေလမေၾကာက္နဲ႔ေတာ့
အဲ့မိုးႀကိဳးကအိမ္ထဲထိမေရာက္ပါဘူးငယ္ရယ္"
"ဟီးးးအီးးးးငယ္ေၾကာက္လို႔ပါ!ငယ့္ကိုတစ္ေယက္ထဲမထားခဲ့ပါနဲ႔အီးးးဟီးးး"
မိုးေခါင္အရမ္းေၾကာက္ေနတဲ့ငယ္ေလးအားသနားၿပီးအာ႐ုံေျပာင္းေအာင္ငယ္ေလးမ်က္ႏွာအားေမးေစ့ကေနကိုင္ၿပီးငယ့္ႏႈတ္ခမ္းအားသူ့ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ဆြဲစုပ္လိုက္တယ္။ၿပီးငယ့္ပါးစပ္ထဲသူ့လွ်ာေလးအားကလိလိုက္ေတာ့ငယ္ေလးအငိုရပ္သြားတယ္။
"ဂ်ိမ္း!လ်ပ္စီးလ်က္ၿပီး"ဂ်ိမ္း!ဝုန္းး!ဒလိမ္းဂ်ိမ္း!"
မိုးခ်ိန္းေတာ့ငယ့္ကိုယ္ေလးတုန္သြားေပမယ့္ႏႈတ္ခမ္းကေတာ့သူ့ဆြဲစုပ္ေနေသာေၾကာင့္ေၾကာက္သံထပ္ထြက္မလာေပ။မိုးေခါင္ႏႈတ္ခမ္းက
ငယ္ေလးႏႈတ္ခမ္းအားငုံထားၿပီးလွ်ာကငယ့္အာေခါင္ထဲကလိေနေတာ့ငယ္အလိုက္သင့္လိုက္နမ္းစုပ္လာတယ္။
"ငယ္!ေၾကာက္ေသးလား"
"အင္းး!ေၾကာက္တယ္ကိုႀကီး"
"မေၾကာက္နဲ႔ခ်စ္ငယ္ကိုႀကီးတစ္ေယာက္လုံးငယ့္ေဘးမွာရွိေနတာငယ္ဘာမွမေၾကာက္ရဘူးမွတ္ထားေနာ္ခုေရာေၾကာက္ေသးလား"
"နည္းနည္းေၾကာက္ေသးတယ္ကိုႀကီး"
အျပင္မွာမိုးေရာေလေရာသည္းသည္းမည္းမည္းရြာေနတယ္။ငယ္ကေတာ့သူ့အားတင္းက်ပ္ေနေအာင္ဖတ္ထားတယ္။

ဆက္ရန္ အပိုင္း - ၃...
--------------------------------------------

မွတ္ခ်က္။ ။ ထန္ၿပီး ထုပါ.. အတုမယူပါႏွင့္😁