မင်းတစ်ချီ ငါတစ်ချီ

<Unicode>
* မင်းတစ်ချီ ငါတစ်ချီ *
_____________________________
၂၀၀၆-၂၀၀၇ တက္ကသိုလ်ဝင်တန်းစာမေးပွဲးအောင်မြင်ပြီးခါစ
ကြေးမှုံသတင်းစာကနေ စစ်တက္ကသိုလ်ဗိုလ်လောင်းအရာရှိများ
ခေါ်ယူနေတဲ့သတင်းကြားတော့ ဝေလင်း လျှောက်လွှာတင်ဖို့
ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။အဲ့ချိန်က မြန်မာပြည်နိုင်ငံရေးအခြေနေတည်
ငြိမ်စပြုနေပြီး စစ်ဗိုလ်လောင်းပေါက်စလေးတွေဆို နာမည်ကောင်း
ရပြီး သမီးရှင်တွေသဘေားတွေ့ခဲ့ကြတဲ့ ခေတ်တခုမာပေါ့။
ဝေလင်း အဖေမေနဲ့တိုင်ပင်ပြီး စစ်ဌာနရုံးချုပ်မာ လျှောက်လွှာတင်
ပြီးဝင်ခွင့်ဖြေဖို့စာတွေပြန်လေ့လာရတယ်။ ဝင်ခွင့်မေးခွန်းဟောင်း
လေ့ကျင့်ဖို့ စစ်ငှါနချုပ်အနီးမာရှိတဲ့ သင်တန်းတခုကိုစုံစမ်းပြီး
သင်တန်းတတ်မည်။ ကျောင်းသားတိုင်းဝင်ခွင့်ပါအောင် သင်ကြား
မှုကောင်းပြီး၊ တပ်ထဲက စည်းကမ်းကအစ နေထိုင် စားသောက်
လေ့ကျင့်ပေးနေတဲ့ (ဥိးမျိုးအောင်) ကျူရှင်မာ အပ်ပြီး အိမ်ပြန်လာ
ခဲတယ်။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ တလစာ အဝတ်စား၊အသုံးဆောင်
ပစ္စည်းတွေထုတ်ပိုးပြီး.. နောက်တနေ့.. သင်တန်းကိုရောက်လာ
ခဲ့တယ်။ အနယ်နယ်အရပ်ရပ်က ဗိုလ်လောင်းဝင်ခွင့်ဖြေမယ့် လူ
တွေ ကျနော့်ထက်အရင် ၅ဦးရောက်နှင့်နေပြီး.. အထုတ်တွေ
ကူသယ်၊နေရာတွေချပေးပြီး ခနတွင်း ဘော်ဒါတွေဖြစ်သွားတယ်။
အဆောင်ခန်းမကြီးမာတော့ကုတင်တွေတန်းစီပေးထားပြီးကုတင်တစ်လုံးမာ ၂ယောက်တွဲစီ အိပ်ရတယ်။ စေားစေားက ၅ယောက်နဲ့
ကျနော်တယောက်ဆိုတော့ ၆ယောက် ၊ ကုတင်၃နေရာစာ ထောင့်မာ
နေရာယူလိုက်ကြတယ်။ ကျနော့်နဲ့ ကုတင်အတူကျတဲ့ သူငယ်ချင်း
ကတော့ နေလင်းပါ၊ တရက်ပြီး တရက် ဝင်ခွင့်ဖြေမယ့်လူတွေ
တဖြည်းဖြည်းရောက်လာကြတော့ အိပ်ခန်းမတခုလုံး လူတွေ
ပြည့်ကုန်တယ်၊ နယ်စုံ.လူစုံ လာတတ်ကြတဲ့သူတွေ သည်ကိုရောက်
ဘော်ဒါတွေဖြစ်ပြီး ခင်ကြကုန်တယ်၊ ဒါပေမယ့် ကျနော်တို့ ၆ယောက်
အတွဲးက အမြဲတူသွား၊တူလာပဲ.တကယ် သံယေားဇဉ်ရှိတဲ့ ငယ်
သူငယ်ချင်းတွေလိုဖြစ်သွားကြတယ်၊ အဲ့သည်ထဲမာမ နေမင်းကို
ကျနော်အခင်ဆုံးပဲ၊ ဘာလို့လဲဆိုတော့ အနေလည်းနီးသလို ကျနော့်
ခံစားချက်တွေ ရင်ဖွင့်ပြရင် နားလည်ပေးတတ်သလို၊ ကျနော့်အပေါ်
လည်း ဘယ်တော့မ စကာနိုင်လုပြီးမပြောတတ်ဘူး၊ အနေအေးပြီး
တည်ငြိမ်တယ်၊ စိတ်ဓာတ်ခိုင်တယ်၊ တခါတလေ သူ့ကိုကြည့်ပြီး
အသဲးယားကိုက်ထည့်ပေးချင်စိတ်တွေတောင်ဖြစ်တယ်။ ညနေခင်း
တခုမာ နေမင်းက ကျနော့်ကို ရေသွားချို့အဖော်ခေါ်တယ်။ရောက်
နေတာ ၁ပတ်ကျော်နေပြီပေမယ့် ခုထိ ၆ယောက်သားအတူ
တယောက်နဲ့တယောက်မဆုံဖြစ်ကြဘူး၊ အပြင်ထွက်နေသူနဲ့၊ ခြင်း
ခတ်နေသူနဲ့ စော်နဲ့ပွားနေသူနဲ့ အသီးသီး၊ ခုဝေလင်းလည်းရေချိုးဖို့
ူအဖော်ရနေပြီဖို့ ရေခပတ်ကိုကောက်ယူပြီး နေမင်းနောက်လိုက်လာ
ခဲ့တယ်။ ရေချိုးကန်ထဲမာ လူတွေရှင်းနေတာပဲ ၂ယောက်သားပဲ၊
ပုဆိုးချွတ်ပြီး ဂွေးထုတ်နဲ့ ရေကန်ထဲကရေကို ကုန်းခပ်နေသော
နေမင်းကို တစ်ချက်ရှိုးကြည့်လိုက်တယ်၊ ပါးပါး တောင့်ဖြောင့်နေတဲ့
ဘော်ဒီကြီးနဲ့ ဖောင်းတင်းနေတဲ့ ဂွေးထုတ်ကြီးကမတည်းမနေားပဲ။
တင်းကောက်နေတဲ့ ဖင်ကြီးကလဲ ပြည့်ပြည့်တင်းတင်းလှရှိ၏။
ရေလဲပုဆိုးကို လဲဝတ်တော့ လှုပ်ခါသွားတဲ့ခေါင်းလောင်းကြီးက
မျက်လုံးထဲကကို မထွက်...ဟူးး....မိုက်ချက်ကွားး..
အဲ့ည မီးပျက်ချိန်သွားက ကိ်ုယ့်အတွက်အခွင့်ရေးတခုဖြစ်လာခဲ့
မယ်မှန်း ဝေလင်းမထင်ခဲ့မိဘူး။ ညသန်ခေါင်ကျော်လောက် မာ မီးကပျက်သွားတော့ မျက်နှာကျက်ပန်ကာတွေ ရပ်နေခဲ့တာ
ဘယ်အချိန်ကတည်းကမှန်းမသိ၊ ကိုယ်မာ ချွေးတွေထွက်လာတော့
ဆက်အိပ်မရတော့ဘူး အကျီထချွတ်ဖို့အပြင် ဘေးက နေမင်းက
ခါးကပုဆိုးက မိမိခြေရင်းအောက်ရောက်နေတယ်၊ အမှောင်ထဲ လက်စမ်းရင် နေမင်းခါးဝတ်ပုဆိုးရှိမရှိ လက်စမ်းကြည့်မိသည်။
 စမ်းကိုင်မိတဲ့လက်က တချက်တွန့်သွားတယ်၊ ပါပြင်းထောင်မတ်
နေတဲ့မြွေကြီးအလား ထောင်နေတဲ့လီးကိုးစမ်းကိုင်မိခြင်းဖြစ်သည်။
ဟား နေမင်းရာ မင်းဟာကြီးကလည်းတီတိုးရေရွတ်မိပေမယ့် နောက်
တခါပြန်ကိုင်ကြည့်ချင်စိတ်က နှိုးဆော်နေသည်၊ ဘာဖြစ်ဖြစ် ထပ်ကိုင်
ဦးမည်။ အို့းး.....အားရစရာ တလုံးတခဲကြီး၊ လက်ထဲတင်းတင်းကြပ်
ကြပ်ပြည့်နေပြီး အရှည်က ၆လက်မနီးပါးရှိတယ်။ ဒစ်ထိပ်ကလန်
နေပြီး ထိပ်နားမှာ အရည်ကြည်လေးတွေစို့နေတယ်၊ နှစ်နှစ်လလ
ပုန်းအောင်းမျိုသိပ်ထားတဲ့ လိင်တူချင်းသာယာချင်စိတ်ကို မချုပ်
ထားချင်တော့၊ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ပါစေတာ့....
ထောင်မတ်နေတဲ့ နေမင်းရဲ့လိင်တံဆာတန်အောက်နား မျက်နှာအပ်
ပြီး လျှာလေးနဲ့မိတ်ဆတ်ပြီး အငမ်းမရ ကုန်းစုပ်လေပါတော့တယ်။
 " ပလွပ်.....စွပ်...ပလွပ်...ပလွတ်...''
" ပလွတ်..ရွှီးး...ပလွတ်..''
မြွေတစ်ကောင်ရဲ့ လျှာလို တရှုး..တရှုး..နဲ့ စုပ်ချက်ပြင်းနေတော့
နေမင်းတယောက် အိပ်ချင်ယောင်ဆက်ဆောင်နေလိုက်ပြီး
စိတ်ထဲ ကြိတ်ပြီး ဖှီးခံနေလိုက်တယ်။
" ပလွပ်...စွပ်...ပလွတ်.....ပလပ်..''
" ရွှီးး...အားး...အာ...ရွှီး..''
သည်တခါ နေမင်းဆီက အသံတီးတိုးလေးထွက်လာတော့ သူ
နိုးနေမှန်း ဝေလင်းရိပ်သွားတယ်။ အသိစိတ်တခုဝင်လာပြီး ဆက်
မလုပ်ရဲတော့တာကြောင့် ကိုယ့်နေရာကိုယ်ပြန်အိပ်နေလိုက်တယ်။
ဝေလင်းတဝက်တပျက်နဲ့ ပစ်ထားတော့ နေမင်းသိပ်ဘဝင်မကျဖြစ်
မိသည်၊ ဘေးအနားကပ်ပြီး နောက်ကနေသိုင်းဖတ်ပြီး သွေးတိုးစမ်း
လိုက်တယ်၊ လီးကိုလည်းဖင်နဲ့ကပ်ရာပွတ်ပွတ်ဆွဲးပေးတော့ ဖင်ကို
နောက်ဘက်သို့ပစ်ပြီး ပြန်ထိုးပေးသည်။ အခြေနေကကောင်းပြီးမို့
နောက်တဆင့် နောက်ချည်ကိုလှန်ပြီး လီးကိုတေ့ပေးလိုက်တယ်။
မခံဖူးတဲ့ဖင်နဲ့ မလိုးဖူးတဲ့လီးက အံဝင်ခွင်ကျမဖြစ်လှ၊ လီးထိပ်ကို
တံထွေးခါခါဆွတ်ပြီး ထိုးထည့်နေသော်လည်းမဝင်ပေ၊ နှစ်ယောက်
သားခက်ခက်ခဲခဲ ဖြစ်နေတာပေါ့။ ဝေလင်းက ခရီးဆောင်အိတ်ထဲက
မျက်နှာလိမ်း lotionကို ထုတ်ပြီး ဖင်ဝမာ ပွတ်ထည့်ပြီး၊ နေမင်း
လီးထိပ်ကိုလည်း စမ်းပြီး သုတ်လိမ်းပေးလိုက်တယ်၊ ဖင်ဝတခုလုံး
ချွဲးကျိနေပြီး လီးထိပ်ကလည်းအဝင်ချေားသွားတယ်။
 " ဗြိ့...ဂျွတ်...''
"အား...ကျွတ်..ကျွတ်.. ခနရပ်.. အ့ ''
လီးထိပ်က ဒစ်တဖျားမြုပ်ဝင်သွားတော့ ဝေလင်းဖင်တချက်တွန့်သွား
ပြီး ပြန်ထုတ်ရန်တွန်းထုတ်နေတော့ နေမင်းက ပြန်ထုတ်မခံပဲ
အတင်းဖက်တွယ်ထားပြီး ဝေလင်းလီးကို ပြန်ထုပေးကာ တဖြည်း
ဖြည်းချင်းပြန်ချော့သွင်းနေလိုက်တယ်၊ လက်ကထုပေးလိုက်၊ ဖင်
ထဲ ဆောင့်ဆောင့်ထိုးလိုက်မို့ လီးကတဆုံးနီးပါးဝင်ခါနီးဖြစ်သွား
တော့ ဖင်ကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့ဖြဲပီး ပြန်ဆောင့်ထိုးလိုက်တယ်...
" ဗြိ့းး...ဘုတ်..ဘုတ်..''
"အာ့ ..အို့...ကျွတ်..ကျွတ်..''
"ဖောင့်...ဖောင့်...ဘုတ်..ဘုတ်..ဘောင်းး''
အသံ ခပ်အုပ်အုပ်ဖြစ် မတိုးမကျယ်လိုးပွဲးဆင်နေကြတယ်၊၊
 ဘေးတစောင်းလိုးတာ အားမရတော့ ဝေလင်းကိုယ်ပေါ် တွယ်တတ်
ပြီး အပေါ်ကနေ အားပါးတရဆောင့်ချက်ကောင်းကောင်းဖြစ် နေမင်း
တယောက် အပြီတွယ်နေတယ်။
 " ဘုတ်..ဘုတ်..ဘောင့်..ဘောင်းး''
"ဟင်းး..အ့...အာ..''
 " ပလွတ်...လွပ်...ဗြိ့...''
ကိုယ်လုံးဖြင့် ဖိဆောင့်လိုက်တိုင်းခါးလေးကော့ကာ ဖင်ကိုကြွပေး
ရင်း တဟင်းဟင်းနှင့်အသံထွက်ပြီးညည်းနေရှာလေသည်။ လီ းတန်ရှည်ကြီးကလုံးပတ်မှာအတော်ကြီးမားသဖြင့်ဖင်ဝအရည်ပြား
ကွဲကာသွေ းများပင်စိမ့်ထွက်လာသည်။
ချွေးတလုံးလုံးနဲ့ နှစ်ယောက်သား ကားမအရသာထူးတွေ ရနေကြ
တာပေါ့၊ ဆယ်မိနစ်လောက် တွယ်ပြီးဆောင့်လိုးရင်း လီးထိပ်က
ကျင်လာပြီးလရည်ပူတွေဖင်ထဲပန်းထည့်ပစ်လိုက်တယ်၊
နှစ်ယောက်စလုံးအတွေ့ကြုံတခါမ မရှိဖူးပေမယ်၊ ဝေလင်း
က အပေးကောင်းသလို နေမင်းကလည်းအလိုးကျွမ်းလှသည်။
ဆယ်ကျော်သက်အရွယ် တခါမမလိုးဖူးပေမယ့် ဇာတ်ကားတွေ
ကြည့်ပြီးရင် မှန်းပြီးထုတတ်သည်။ ပထမဆုံးကြိမ်ဖင်ချ
တာက မိနစ်၂၀လောက်ကြာသွားတာ လီးထိပ်တွေ နာနေပြီ ဝေလင်း
ဖင်လည်း ပြဲလန်ပြီးဘေးနှခမ်းတွေ ကွဲးပြီးစပ်နေတယ်။
လိင်စိတ်ဆန္ဒပြင်းချိန်မို့ လုပ်လိုက်မိပေမယ့်၊ လရည်ထွက်ပြီးကိစ္စ
ပြီးမြောက်သွားတော့ ဝေလင်းကို အားနာစိတ်ဖြစ်မိသည်၊ လုံချည်
ကောက်ဝတ်ပြီး လက်နှိပ်ဓာတ်မီးယူကာ ရေချိုးကန်သို့ထွက်လာ
ခဲ့တယ်၊ ဝေလင်းကိုခေါ်ချင်ပေမယ့် မခေါ်ရဲးတော့ တယောက်ထဲ
ရေခပ်ချိုးပြီး ပြန်ဝင်မယ့်အပြု ဝေလင်း လက်နှိပ်ဓာတ်မီးယူပြီး
ရေချိုကန်ဘက်လျောက်လာတာမြင်တော့ ရပ်နေလိုက်တယ်၊
နှစ်ယောက်သားဆုံတော့ စကားတခွန်းမမပြေားမိကြ၊ ဝေလင်း
ရေချိုးတာကိုရပ်စောင့်နေမိပြီး၊ ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား စကား
တခွန်းမပြောပဲ ၊ အဆောင်ထဲပြန်ဝင်လာပြီး ပြန်အိပ်ကြတယ်။
တယောက်နဲ့တယောက် ကျေားချင်းခွာပြီး တဖက်လှည့်အိပ်ကြပေ
မယ့် ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာတွေတွက် တယောက်နဲ့တယောက် အားနာမိကြ
သလို ငါတို့ မလုပ်ခဲ့သင့်ဘူးဆိုပြီး နောင်တတွေရနေကြတယ်။
 နေမင်းကတော့ '' ငါက လုပ်ခဲ့သူပဲ ငါပဲတောင်းပန် သင့်တယ်''
ဆိုပြီး ဝေလင်းဘက် လှည့်ပြီး အနားတိုးကပ်ကား
" ဟျောင့်..ငါတကယ်တောင်းပန်တယ်နော်..''
"ရပါတယ်..ဒါတွေပြန်မပြေားနေနဲ့တော့ '' ဆိုပြီး နေမင်းဘက်လှည့်
ကာ ပြန်ဖတ်ထားလိုက်မိသည်။ ဝေလင်းလည်းအလိုက်တသိ ပြန်
ဖတ်နေမိသည်၊၊ အတော်ကြာဖတ်ထားမိတော့ ၊ ညီဘွားတွေက
ပြန်ပြီးရန်စနေချင်ကြတယ်၊ လီးနှစ်ချောင်းသား ပြန်တင်းမတ်လာ
ပြီး ထိမိပွတ်မိနေကြတယ်၊ နေမင်းက တချီပြီးသွားလီးထိပ်က နာနေ
ပြီးလုပ်ချင်စိတ် မရှိတော့ပေမယ့် ဝေလင်းလီးကတော့ မာထန်နေ
တယ်၊ဒါကို ယောကျာ်းသားချင်း နာလည်ပြီး နေမင်းက ဝေလင်းရဲ့
လုံချည်ကို ဆွဲးလှည်ပြီး ထုပေးနေလိုက်တယ်၊ ဝေလင်းလီးက
မိမိလီးလောက်မကြီးပေမယ့် ရှည်တာတော့ ၆လက်မခွဲးကျော်မည်။
အရပ်ရှည်သူမို့ လီးကလည်းရှည်လှသည်။ ကိုယ့်လီးသာထုဖူးပေမယ့်
သူများလီးကို ကိုင်ပြီးထုပေးရတာ ဖီးတမျိုးက အရသာရှိလှသည်ဟု
စိတ်ထဲထင်မိသည်၊ လက်ကဆက်တိုက်ထုပေးနေရတာ လက်က
ညောင်းလှပြီး၊ ဝေလင်းက တော်ရုံနဲ့မပြီးပဲ မှိန်းခံနေတယ်။
ဝေလင်းလက်ကလည်း မိမိ ဗိုက်နဲ့ ရင်ဘက် နို့ သီးခေါင်းတွေပေါ်
ပွတ်ပြီး ဆိတ်နေတယ်၊ စိတ်ထဲ ယားကျိကျိ ဖြစ်လှချေ၏။
" မင်းငါ့ဖင်ချ ချင်လား ''...တိုးတိုးလေးကပ်ပြောလိုက်တယ်။
ဝေလင်းဘားပြန်မပြောဘဲ နေမင်းကိုတဖက်စောင်းနေပေးဖို့ ကိ်ုယ်
ကိုတွန်းလှန်ပြီး ဖင်နားလီကို ပွတ်နေလိုက်တယ်၊ နေမင်းကသူဖင်ကို
တံထွေးဆွတ်ပေးပြီး ဝေလင်းလီးထိပ်ကိုလည်း တံထွေးပွတ်ပေး
လိုက်တယ်၊ ဖင်ဝရေား လီးထိပ်ပါ ချွဲးကျိ့နေ၏။ ပြီးတော့ လီးကို
ကိုင်ပြီး ဖင်ဝထဲ စမ်းထည့်ပြလိုက်တယ်၊ ဖင်ဝနေရာ သိတော့
ဝေလင်းက ဒစ်ဖျားတမြှပ် ထိုးထည့်လိုက်တယ်။
" ပလွပ်...ဂျွီးး..ဗြီးး''
"ရှုးး..အား...ကျွတ်..ကျွတ်..''
လီးက လုံးပတ်သိပ်မကြီတော့ အဝင်လွယ်လှသည်၊ သိုသော် တဆုံး
ရောက်ရန် ထိုးနေတော့ အခံခက်လှသည်။ တဝက်ကနေ ဆက်မ
ထိုးဘဲးသွင်းထုတ်လိုးရန် တွန်းထုတ်ထားရသည်။ တချက်တချက်
ဆောင့်ထိုးပြီးလိုးနေတာမို့ ဗိုက်ကြေားများအောင့်နေသည်။
 " ပလွပ်...ပလွပ်...ဘုတ်..ဘုတ်..''
" ဘုတ်..ဖောင့်..ဖောင်းး..''
မျက်နှာကျက်က တကျွီကျွီနဲ့ ပြန်လည်နေတဲ့ ပန်ကာကြောင့် အသံ
ကျယ်လိုးနေမိသည်၊ ဘေလူလည်း ဂရုမမူမိတော့..
" ဘောင့်...ဘောင့်..ဘောင်းး..''
"ပလွပ်...ပလပ်...ပလွတ်..''
"ပလွပ်..ဖောင့်..''
အပေါက်ထဲသို့ဝင်နေပြီဖြစ်သော သူ၏လီ းကြီးကို
ထပ်ဖိဆောင့်သွ င်းလိုက်သည်။ လက်နှစ်ဖက်ကလည်း တင်းမာမောက်ကြွနေသောနို့စုံကိုကိုင်ဆွဲယူကာ ခပ်တင်းတင်းလေး ဆောင့်သွ င်းလိုက်လေသည်။
"ပြွတ် စွတ် ပြွတ် ဗြစ် ဗြစ် ဗြစ် ''
သည်တခါတော့ လီးတဆုံးထိုးမိသွားဖြစ်သွားတော့ ငါပျင်းမ ဆား
ထိသသွာ တွန့်တွန့် လူးသွားသည်။
"ပလွတ်..ပလွတ်..ဖောက့်...ဖောင်းး..''
"အား….အီး….အား….အား…''
"…..အား….အ….ကျွတ်….ကျွတ်…..”
 လက်မောင်းလေးတွေတင်ပြီးတော့ မျက်စေ့အစုံကို
တင်းတင်းကြီးပိတ်ကာ နှုတ်ခမ်းလေးကိုကိုက်ပြီးတော့ အံကြိတ်ပြီးခံနေရက်က
တဟင်းဟင်းနှင့် ညည်းတွားသံများကထွက်ပေါ်နေပေသည်။
“ပြွတ် စွပ် ပြွတ် စွပ် “
"အင့် အီး..ကျွတ်..''
အားတွေတက်လာပြီးတော့ နို့လေးနှစ်လုံးကိုလွှတ်ကာ ခါးနှစ်ဖက်ကိုစုံကိုင်ပြီးတော့
အားရပါးရဆွ ဲညှောင့်လေတော့သည်။
“ အဟင့် အင့် အင့် အား ရှီး”
တဖြည်းဖြည်းချင်းနှင့် နှစ်ယောက်သားအရှိန်ရလာပြီးတော့
နာရီ ဝက်ကျော်ကျော်လောက်မှာတော့  တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ အရှိန်မပျက်လေးငါးခါလောက်ဆောင့်ပြီး ပူနွေးသည့်သုက်ရည်များ
ပန်းထည့်လိုက်လေတော့သည်။ ချွေးပြန်နေတဲ့ နေမင်းရဲ့ပါးပြင်
နှစ်ဖက်ကို ဘယ်ညာပြန်နမ်းလိုက်ကာ လီးကြီးကိုပြန်မထုတ်သေးပဲ
စိမ်ထားလိုက်သည်။ တစိမ့်စိမ့်နဲ့ ယိုကျနေတဲ့ လရည်တွေ ကုန်သွား
မ လီးကိုထုတ်ပြီး လုံချည်ပြန်ကောက်စွပ်လိုက်သည်။ တယောက်
နဲ့တယောက် အနမ်းချင်းဖလှယ်ပြီး ကျေားခိုင်းအိပ်လိုက်ကြသည်။
မနက်ဖြန် ဝင်ခွင့်ဖြေရတော့မည်....
~~~~~~~~~~~~~~~~
မြန်မာစာ၊ အင်္ဂလိပ်၊ သချာင်္ သုံးဘာ ဖြေပြီးလို့ မနက်ဖြန်ဆို
နယ်တွေအသီးသီးပြန်ကြရတော့မည်။ အားလုံးက ပျော်နေကြပေမယ့်
နေမင်းနဲ့ ဝေလင်းကတော့ မပျော်နိုင်ပါ။ စိတ်ထဲ ဝမ်းနည်းသလိုလို
ဖြစ်နေမိကြတာတော့ တစ်ဦးနဲ့တစ်ဦးမပြောဘဲ သိနေသည်။
" အိမ်ရောက်ရင် ဖုန်းဆက်နော် ငါ့လည်းမမေ့သွားနဲ့ဦး''
"မင်းမို့ပြေားရက်တယ်..ငါဘယ်တော့မ မမေ့ပါဘူးဟား..''
"  မင်းနဲ့တွေ့ ပြီး တခြားတစ်ယောက်လည်း ငါချစ်လို့ရတော့ မာ
..မဟုတ်ဘူး..''
" ငါလည်း..တူတူပါပဲ..''
အဲ့ညက နှစ်ယောက်သား တညလုံးဖက်အိပ်ဖြစ်တယ်။ အဲ့ညကို
ဘယ်တော့မေ့မရဘူး။ တယောက်နဲ့တယောက် ဘယ်ခြေနေရောက်
ရောက်ပြန်ဆုံဖို့ ကတိတွေလည်းပေးခဲ့ကြတယ်။ အတွင်းခံတစ်ထည်
စီ အလဲလှယ်လည်းလုပ်ခဲ့ကြသေးတယ်။
မနက်ကျတော့ ဆရာကိုကန်တော့ကြပြီး အားလုံးလမ်းခွဲးကြတယ်။
သည်အဆောင်ကစခဲ့တဲ့ ဇာတ်လမ်းကိုတော့ ဘယ်တော့မ မေ့ရမည်
မထင်ပါ။
......
အချိန်တွေအလီလီ အသီသီပြောင်းခဲ့ပေမယ့်၊ နေမင်ကို သတိရနေဆဲ
ပဲ၊ ခုချိန်သူများ အိမ်ထောင်ကျနေလောက်ပြီးထင်ပါတယ်၊
ဗိုလ်လောင်းဝင်ခွင့် မပါတဲ့ ကျွန်တော့ကို အမျိုးမျိုးချော့မော့ပြီး အား
ပေးစကားပြေားနှစ်သိပ်ပေးခဲ့သေးတာ၊ အရင်က အဆက်သွယ်ရခဲ့ပေ
မယ့် CDMA-GSM-WCDMD ခေတ်တွေရောက်လာတော့
ဖုန်းဆင်းကတ်တွေပြောင်းလာကြပြီ တယောက်နဲ့တယောက်
အဆက်သွယ်ပျက်ခဲ့သည်။ နေမင်းကတော့ အင်ဂျင်နီယာဗိုလ်
လောင်းအဖြစ် တရုတ်.မြန်မာ နယ်စပ်သို့ ပြောင်းရွှေ့တာဝန်ကျနေ
ကြောင်းတော့သိရသည်။မိမိမှာလည်း ဗိုလ်လောင်းမပါတော့
ကွန်ပျူတာဒီပလိုမာတပ်ကြပ် စာရေးဝင်ဖြေခဲ့တာ ခုတော့ တပ်ကြပ်
စာရေးဘဝနဲ့ နေပြည်တော်မာ တာဝန်ထမ်းဆောင်နေတယ်။
သူငါ့..ကိုသတိမ ရလေစ...လို့ ဝေလင်းတွေးနေမိသည်။
....
တနေ့တနေ့..တပ်မတော်သုံးယဉ်တွေပြင်နေဆင်နေရတာနဲ့ ကျနော်
နေမင်းရဲ့ တနေ့တာအလုပ်က ပန်ပန်းလှပေ၏၊ အရာခံဗိုလ်ဆိုပေ
မယ့်အောက်ခြေကစပြီး လက်တွေ့လေ့ကျင့်နေရတာမို့ ခက်ခဲလှ၏၊
ဒါကြောင့် မိသားစုရေား၊ အချစ်ပါ စိတ်ထဲ မထည့်နိုင်သေး၊ ဖုန်းလည်း
မကိုင်ဖြစ်တာမို့ ဘယ်သူနဲ့မ အဆက်သွယ်မလုပ်ဖြစ်သေးပါ။
သို့သော် တခါတရံ ဘေးနားက လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တွေနဲ့အလုပ်တူတွဲး
လုပ်ရတဲ့ခါမျိုးတွေဆို ဘေးနား ဝေလင်းကိုအတူမြင်ချင်မိသည်။
မိမိနဲ့အတူဝင်ခွင့်မပါတော့ တပ်ကြပ်စာရေးဝင်ဖြေရန်တိုက်တွန်းခဲ့
သည်၊ သို့မသာမိမိနှင့်နီးစပ်မည်ဟုထင်မြင်ခဲ့သည်။သို့သော် ယခုချိန် ထိတစ်ဦးနဲ့တစ်ဦး အဆက်သွယ်မရခဲ့သလို အနေလည်းနီးစပ်ခွင့်
မရခဲ့ပေ...ဝေလင်းတယောက်အဆင်မပြေရဲ့လား.စိတ်ပူနေမိသည်။
..
မနက်ဖြန်ဝေလင်း မူဆယ်ဘက် တာဝန်တခုဖြစ်ထပ်သွားရန်
အကြောင်းပေါ်လာသည်။ တရုတ်.မြန်မာ နယ်စပ်သို့ ခနခနခရီး
ထွက်နေရပေမယ့် နေမင်းရှိရာ တပ်ဆီလို့ရောက်လိုရောက်ညာ အကြိမ်ကြိမ်ရှာဖွေခဲ့မိသည်၊ သိုေ့သာ် တခါမမတွေ့ခဲ့လို့ လက်လျော့ထားခဲ့ရသည်။ သည်တခါလည်း တွေ့လိမ့်မည်ဟု မမျှော်
မှန်းထားခဲ့ဘဲ မျက်နှာချင်းဆိုင် တွေ့ခဲ့ရလေပြီး....
 ဝေလင်းမာ မူဆယ် တပ်မ၂၂ရုံးခန်းမာ စရင်းတွေစစ်နေတုန်း ရုံးခန်းထဲဝင်လာတဲ့ နေမင်းကိုတွေ့လိုက်တော့..ရုတ်တရတ်
မမှတ်မိ.တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် မတွေ့ခဲ့ကြတာလည်း ၄နှစ်
နီးပါးရှိခဲ့ပြီလေ၊ ခုတော့ နေမင်းမာ ဘော်ဒီကြီးတောင့်တောင့်ဖြောင့်
ဖြောင့်နဲ့ ခန့်ညားလှပေ၏။ ကားပစ္စည်းတွက် လိုတာစာရင်းပို့လာ
ုခြင်းဖြစ်သည်။ တစ်ဦးနဲ့တစ်ယောက်မြင်တော့ ချက်ချင်းနှလုံးခုန်
သလိုဖြစ်မိလို ကြည့်မိရာ မျက်လုံးချင်းစကားပြေားပြီး သူငါမှန်းသိ
လိုက်ကြသည်။
" ဟင်..ဝေလင်း..''_________''ဟားး...နေမင်း..''
တစ်ယောက်နဲ့တယောက် ပါစပ်က တီးတိုးရေရွတ်မိကြသည်။
ရင်ထဲ အပြုံးတွေကိ်ုယ်စီဝေပြီး မျက်စပြပြီး ထွက်လာခဲ့ကြသည်။
" ဟားး..ဝမ်းသားလိုက်တာ နေမင်းရား ငါမင်းကို လိုက်စုံစမ်းနေတာ
ကြာပြီး''
" ငါလည်း.မင်းကို အမြဲသတိရနေတာပါ...အလုပ်ပင်ပန်းစိတ်
ကြောင့် ပေါ့လျော့သလိုဖြစ်ပြီး နေခဲ့တာ ငါ့စိတ်ထဲ အမြဲမင်းရှိနေ
ပါတယ်''
 တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ပွေဖက်ပြီး နမ်းချင်ပေမယ့် သည်ဝတ်
စုံတွေက အတားဆီးတခုလို ဖြစ်နေတာမို့ ပခုံးချင်းဖတ်ကာ စကား
ပြေားနေကြသည်။ မင်းလည်းမိန်မ မရသေးသလို ငါလည်းမိန်းမမရ
သေးပါ။
 "သည်မာ မင်း ဘယ်နရက်လောက်ကြာမာလဲ ''
 " ၃ရက်လောက်ကြာမယ်ထင်တယ် ဘာလိုလဲ ''
" ညကျ မင်းငါ့ အခန်မာ.. လာအိပ်လို့ရတယ်.အေးဆေးပဲ..ငါတစ်ယောက်ထဲ..''
"အိုကေလေ..ငါလာခဲ့မယ်..''
.....
ရေမိုးချိုးသောက်ပြီစားပြီးတော့ နေမင်းအဆောင်ဘက်လှည့်ထွက်
လာခဲ့သည်။ အခန်းထဲ ကုတင်ပေါ် တုံးလုံးလှဲးအိပ်နေတဲ့ နေမင်း
ကိုတွေ့ရသည်။ ဘေးမာ အတွင်းခံတထည်ချထားသည် ၊ သည်
အရာကို ဝေလင်းလည်းကောင်းကောင်း သိမ်းထားဆဲပါ၊ သတိရ
တဲ့အခါ ထုတ်နမ်းပြီး ဂွင်းထုတတ်သည်၊ နေမင်းလည်း ယခု ထု
ထားတဲ့ပုံပေါ်တယ်။
 "အိပ်နေပြီးလားဟ..''
" မအိပ်သေးပါဘူး..ညောင်းလို့.ခနလှဲတာ..ခုပဲ... TVသွားကြည့်ပြီးဝင်လာတာ''
 "ငါ နင်းနှိပ်ပေးပေးမယ်...ခန အခန်းသော့ချလိုက်မယ်..''
ဝေလင်းက နေမင်းကျေားကုန်းပေါ်ကို ခြေတစ်ဖက်ဖြစ်တတ်နင်း
ပေးသည်။ '' အာဒ..ကျွတ်..ကျွတ်..'' ..မခံနိုင်ဘူး...နှိပ်ပဲပေး
တော့ဆိုတော့...ကျေားကုန်းတလျောက် လက်နှစ်ဖက်ကို တင်း
ကြပ်စွာနှိပ်နယ်ပေး၏။ '' အင်..သည်လိုတာအတူနေရရင်ကောင်း
မယ်နော်..'' ....''တနေ့တော့ ဖြစ်လာမာပေါ့..''
နေမင်းက တနေကုန်စက်ပစ္စည်းတွေ မတပ်နေရတော့ ကိ်ုယ်လက်
ခနခနနာသည်။ ခုဝေလင်းနှိပ်နယ်ပေးနေတာ အကြောတွေပြေပြီး
ပုံမှန်လိုပေါ့ပါးသွားသည်။
"တော်ပြီး...တော်ပြီး..ရပြီး..''...ဆိုပြီး...မှောက်ရာက ထလာပြီး
ဝေလင်းကို ဆွဲးဖက်လှဲးချလိုက်တယ်။ နှစ်ယောက်သား ကုတင်ပေါ်
လုံးထွေးသွားတယ်။ '' လွမ်းနေတာကြာပြီးကွားး''
တယောက်နဲ့တယောက် အနမ်းတွေဖလှယ်ပြီး ကစ်ဆင်ဆွဲးကြတယ်
" ပကျွတ်...စွပ်...စွပ်..ကျွတ်..''
 "ပလွပ်...ကျွတ်..စွပ်..စွပ်...''
နေမင်းက ဝေလင်းကိ်ုယ်ပေါ်က အကျီနဲ့ လုံချည်ကို ဆွဲးချွတ်လိုက်
ပြီး ဖင်ကို လက်နဲ့ဖြဲပီး ထိုးကလိတယ်။ ဝေလင်းကလည်း နေမင်း
နို့အုံတင်းတင်းကြီးကြီး လက်နဲ့ ပွတ်ချေပြီး ပြန်စုပ်ပေးလိုက်တယ်.
နှစ်ယောက်စလုံး ရဲ့ လီးတွေကတော့ အကြေားပြိုင်ပြိုင်ထောင်ပြီး
သူ့ထက်ငါ အပြိုင်ကပ်ပြီး ပူးချစ်နေကြတယ်။ ဝေလင်းက ခန္ဓာကိုယ်
ကိုပြောင်း69 ပုံစံနေလိုက်ပြီး၊ နေမင်းရဲ့ လီးကြီးကိူအငမ်းမရ ကုန်း
ပြီးစုပ်လေသည်။ နေမင်းကလည်း ဝေလင်းရဲ့ လီးရှည်ကြီးကို စုပ်
လိုက် ဂွေးစေ့ကိုငုံလိုက် တလှည်စီ မှုတ်ပေးတယ်။
"ပြွတ် ပြွတ် ပြွ တ် ပြွတ် ''
"ဘတ် ဘတ် ဘတ် ''
"ဟင်း အင်း အား အို့..အား''
" ပလွတ်...ပလွတ်...ဘုတ်..''
ပါးစပ်ထဲသို့ လီးထိုးထည့်ပြီး လိုးလိုက် လျှာဖြင့်နှုတ်ခမ်းလေးကို တို့ထိပေးလိုက်လီ းချောင်းကိုအဆုံးထိစိုက်ကာ အဆုံးထိ
ဆွဲထုတ်လိုးနေပြီး ပြီးချင်လာသဖြင့်သုက်ကိုမနဲကြီး ထိန်းနေရလေ
သည်။နေမင်းကသုက်ထွက်ခါနီးပြီဖြစ်သောကြောင့်ဝေလင်း ပါစပ်
မှ လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်လေသည်။
"ဖင်ချချင်တယ်ဟာမှောက်ပေး''
ဝေလင်းက မှောက်ကားပြီး ခြေနှစ်ချောင်းကားဖြဲကားထားပေးလိုက်
တယ်။ ဝေလင်းက ပေါင်ကြားထဲဝင်ပြီး လီးကို ဖင်ဝထဲချိန်တေ့ထား
လိုက်တယ်။ လွန်ခဲတဲ့ လေးနှစ်လောက်ကလီးကြီးက ခုတော့
အတော်ပင်ထွားကြိုင်နေသည်။ လုံးပတ်ကတင်းကြပ်ပြီး ထိပ်ကြီးက
လုံးချေားနေသည်။ တံထွေးပြောင်ချေားနေသောလီးထိပ်ကြီးဖြစ် ဖင်
ဝထဲဒစ်ကိုထည့်မြှပ်လိုက်တယ်...
 " ဗြီ့...ဂျွတ်..''
"ကျွတ်...ကျွတ်...အားး...''
လေးနှစ်လောက်မခံထားဖူးတဲ့ဖင်က အနေထားမကျတော့၊ အတော်
ပင်ထိုးထည့်ယူရသည်။ ဖြည်းဖြည်းချင်းချော့သွင်းယူနေရသည်။
 ပြွတ်….ဖွတ်….ပြွတ်….ဘွပ်…အင့်….အွန်း….ရှီး….အား….ဟား….ကျွတ်…..ကျွတ်…..”
အိပ်ချပြီးခံတာ အတော်ထိသည်။ အနေထားပြောင်းဖို့ လက်တို့
လိုက်၏။ နေမင်းက ကုတင်ပေါ်အိပ်ချပေပြီး အပေါ်ကတတ်ဆောင့်
ပေးလို့ အနေထားပြပေးထာသည်မို့ ဝေလင်းက ကျေားခိုင်းကာ
တတ်ခွပြီး လီးကိုဖင်ဝတေ့ပေးပြီး ထိုင်ထလုပ်ပေးသည်။
“ ပြွတ်….ဖွတ်….ဖွတ်….ပြွတ်….ဗြစ်…ဗြစ်….ပြွတ်….”
နေမင်းက ဝေလင်းဖင်ကိုပြန်ပင့်ကာ ပြန်ဆောင့်ထိုးနေတော့
်မျက်လုံးနှစ်လုံးကိုစုံမှိတ်ပြီး တဟင်းဟင်းနဲ့ ညီးပြီး အလိုးခံနေတာ
“ ပြွတ်….ပြွတ်….ဖွတ်….ပြွတ်…ပြွတ်….ပလွတ်….ဗြစ်….ဗြစ်….ပြွတ်….”
"အ..အားး...ပြီးတော့မယ်..….အ….ထွက်….ထွက်…ပြီ…အား….ရွှီးး .အား….”
၁၀လျက်လောက်ထပ်ဆောင့်အပြီးမာ လရည်တွေ ပန်းထည့်ပေး
လိုက်တယ်။ လရည်ပူတွေ ဖင်ထဲ စိမ့်စိမ့် ထွက်လာပြီး လီးက
ပျော့ကျသွားတော့ ဖင်ထဲက ချေားထွက်လာတယ်။
ခနတာနေမင်းက ဝေလင်းကို တင်းကြပ်စွာဖတ်ထားမိသည်။
" မင်းပြန်ချ ဦးမလား''
"မင်း ခံပေးရင် ချမယ်''
" မင်းချချင်ရင်ချ..မင်းသဘေားပဲ...''
"အဲ့တာဆို ဟိုဘက်လှည့်..လုပ်မယ်''
နေမင်းက တစ်ဖက်လှည့်စောင်းပေးပြီး ခြေထောက်တစ်ဖက်ကို
ထောင်ထားပေးလိုက်တယ်..
ပေါင်ကြားသို့ ခြေခွထိုးကာ ဗြစ်ကနဲ လီးရှည်ရှည်ကြီးရဲ့ ဒစ်အချွန်
ကဖင်ထဲ ထိုးခွဲဝင်ရောက်သွားသည်။
"အား နာတယ် အရမ်းမလိုးနဲ့ဟ့''
"ဟား..ဆေားရီး..ဆေားရီး..''...သူစိတ်ဆိုးသွားမာလည်းဝေလင်း
ကြောက်သည်။နောက်လေးငါးချက်အသာလေး အထိုးသွင်းလုပ်
နေတော့ အနာသက်သာလာသည်။နောက်ပိုင်း တစတစနှင့် နာကျင်မှုများပျောက်သလိုဖြစ်လာပြီးတော့
ထူးခြားသော အတွေ့အရသာထူးကို ခံစားနေရတော့သည်။
နည်းအမျိုးမျိုးဖြင့် နေမင်းစွဲသွားလေအောင် လိုးပေးနေလေသည်။
နေမင်းကလည်းတချက်တချက် မသိမသာလေး
ဖင်ဆုံကြီးကို ပင့်ကာပင့်ကာဖြင့် ကော့ပေးလာလေသည်။
“ဗြစ် ဗြစ် ဘတ် ဘတ် ဘွတ် ဘွတ် ..”
“ဟင်း ကျွတ် ကျွတ် ရှီး အား အင်း”
ဝေလင်းက ၇လက်မ ကျော်လီးရှည်ဖြစ် တဆုံးဖင်ထဲ မွှေ့လိုးလေ
သည်။
" ဘုတ်..ဘုတ်..ဘောင့်..ဘောင်းး..''
“အင့် အားး….”
ဝေလင်းက တချက် တချက်ဆောင့်ထည့်လိုက်လိုက်တိုင်း နေမင်း
ရဲ့ ဖင်ဝက ညှစ်ညှစ်ပိတ်ပေးနေသည်။
"အဲသလို ညှစ်ညှစ်ပေး.. ကောင်းလိုက်တာဟာ ကျပ်စီးနေတာပဲ”
နေမင်းရဲ့ တင်းကြပ်မာကြေားနေတဲ့ဖင်ကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကြီး
လိုးနေရသဖြင့်အတိုင်းမသိ ခံစားမှုထူးကဲနေသည်။ ဖင်ပေါက်
လေး၌ ပြည့်ကျပ်စွာစိုက် ဝင်နေသောလီ း၏ပွတ်တိုက်မှုကြောင့်
ဖင်ဝတခုလုံး နီတွတ်ရဲထနေလေသည်။ ဝေလင်း၏ကိုယ်လုံးဖြင့် နောက်ကဖိဆောင့်လိုက်တိုင်းနေမင်းမှာခါးလေးကော့ကာ
ဖင်ကိုကြွပေးရင်း တဟင်းဟင်းနှင့်အသံထွက်ပြီးညည်းနေ
ရှာလေသည်။
"ဘုတ်...ဘုတ်..ဘောင်းး.ဘောင်းး...''
"ဘတ် ဘတ် ဘတ် ''
"အင်းး...အားး...ကျွတ်... ''
“ ဆောင့်….ဆောင့်….နာနာလေး ဖိဆောင့်…ဦး….”
“ ပြွတ်….ဖွတ်….ဖွတ်….ပြွတ်….ဗြစ်…ဗြစ်….ပြွတ်….” 
“ ပြွတ်….ပြွတ်….ဖွတ်….ပြွတ်…ပြွတ်….ပလွတ်….ဗြစ်….ဗြစ်….ပြွတ်….”
“ အာ့….ထွက်တော့မယ်...ရွှီးး...အင့်..''
တဆက်ထည်း ငါးချက်လောက်ထပ်ဆောင့်ထည့်အပြီးမာ လရည်ပူ
တွေ ဖင်ထဲ ပန်းထုတ်ပေးလိုက်တယ်။ '' ရွှီးး....အားး..''
" နာသွားသေးလား ချစ်  ''
" မနာတော့ဘူး...ကောင်းနေပြီး..''
" အရမ်းချစ်တယ် ''
"သည်လိုမျိုး တစ်သက်လုံ အတူနေချင်တယ်ကွား''
" တနေ့တော့..ဖြစ်လာမယ်ထင်ပါတယ်''
နှစ်ယောက်သား တင်းကြပ်စွာဖတ်ထားမိလေသည်။ သည်ညက
နေမင်းနဲ့ ဝေလင်းတို့ရဲ့ မင်္ဂလာဦးညလေးလို ကြည်နူးစရာလေး
တွေပြေားပြီး တညလုံး ရင်ခုန်းစွာနဲ့ အိပ်စက်ခဲ့ကြတယ်။
အနေဘယ်လောက်ဝေးနေဝေးနေ...ရင်ဘက်ထဲ အမြဲးရှိနေဖို့က
သာအဓိကပါ၊ ဝေလင်းကတော့ ခရီးထွက်ခွင့်ရတိုင်း နေမင်းတပ်
ထဲ အမြဲအလည်လာလေ့ရှိသည်။ တခါအလည်လာခဲ့တိုင်းလည်း
သံယောဇဉ်က ပိုပိုပြီး တိုးလာခဲ့တယ်။

(ပြီးပါပြီ)

<Zawgyi>
* မင္းတစ္ခ်ီ ငါတစ္ခ်ီ *
_____________________________
၂၀၀၆-၂၀၀၇ တကၠသိုလ္ဝင္တန္းစာေမးပြဲးေအာင္ျမင္ၿပီးခါစ
ေၾကးမႈံသတင္းစာကေန စစ္တကၠသိုလ္ဗိုလ္ေလာင္းအရာရွိမ်ား
ေခၚယူေနတဲ့သတင္းၾကားေတာ့ ေဝလင္း ေလွ်ာက္လႊာတင္ဖို႔
ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။အဲ့ခ်ိန္က ျမန္မာျပည္ႏိုင္ငံေရးအေျခေနတည္
ၿငိမ္စျပဳေနၿပီး စစ္ဗိုလ္ေလာင္းေပါက္စေလးေတြဆို နာမည္ေကာင္း
ရၿပီး သမီးရွင္ေတြသေဘားေတြ႕ခဲ့ၾကတဲ့ ေခတ္တခုမာေပါ႔။
ေဝလင္း အေဖေမနဲ႔တိုင္ပင္ၿပီး စစ္ဌာန႐ုံးခ်ဳပ္မာ ေလွ်ာက္လႊာတင္
ၿပီးဝင္ခြင့္ေျဖဖို႔စာေတြျပန္ေလ့လာရတယ္။ ဝင္ခြင့္ေမးခြန္းေဟာင္း
ေလ့က်င့္ဖို႔ စစ္ငွါနခ်ဳပ္အနီးမာရွိတဲ့ သင္တန္းတခုကိုစုံစမ္းၿပီး
သင္တန္းတတ္မည္။ ေက်ာင္းသားတိုင္းဝင္ခြင့္ပါေအာင္ သင္ၾကား
မႈေကာင္းၿပီး၊ တပ္ထဲက စည္းကမ္းကအစ ေနထိုင္ စားေသာက္
ေလ့က်င့္ေပးေနတဲ့ (ဥိးမ်ိဳးေအာင္) က်ဴရွင္မာ အပ္ၿပီး အိမ္ျပန္လာ
ခဲတယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ တလစာ အဝတ္စား၊အသုံးေဆာင္
ပစၥည္းေတြထုတ္ပိုးၿပီး.. ေနာက္တေန႔.. သင္တန္းကိုေရာက္လာ
ခဲ့တယ္။ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္က ဗိုလ္ေလာင္းဝင္ခြင့္ေျဖမယ့္ လူ
ေတြ က်ေနာ့္ထက္အရင္ ၅ဦးေရာက္ႏွင့္ေနၿပီး.. အထုတ္ေတြ
ကူသယ္၊ေနရာေတြခ်ေပးၿပီး ခနတြင္း ေဘာ္ဒါေတြျဖစ္သြားတယ္။
အေဆာင္ခန္းမႀကီးမာေတာ့ကုတင္ေတြတန္းစီေပးထားၿပီးကုတင္တစ္လုံးမာ ၂ေယာက္တြဲစီ အိပ္ရတယ္။ ေစားေစားက ၅ေယာက္နဲ႔
က်ေနာ္တေယာက္ဆိုေတာ့ ၆ေယာက္ ၊ ကုတင္၃ေနရာစာ ေထာင့္မာ
ေနရာယူလိုက္ၾကတယ္။ က်ေနာ့္နဲ႔ ကုတင္အတူက်တဲ့ သူငယ္ခ်င္း
ကေတာ့ ေနလင္းပါ၊ တရက္ၿပီး တရက္ ဝင္ခြင့္ေျဖမယ့္လူေတြ
တျဖည္းျဖည္းေရာက္လာၾကေတာ့ အိပ္ခန္းမတခုလုံး လူေတြ
ျပည့္ကုန္တယ္၊ နယ္စုံ.လူစုံ လာတတ္ၾကတဲ့သူေတြ သည္ကိုေရာက္
ေဘာ္ဒါေတြျဖစ္ၿပီး ခင္ၾကကုန္တယ္၊ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ ၆ေယာက္
အတြဲးက အၿမဲတူသြား၊တူလာပဲ.တကယ္ သံေယားဇဉ္ရွိတဲ့ ငယ္
သူငယ္ခ်င္းေတြလိုျဖစ္သြားၾကတယ္၊ အဲ့သည္ထဲမာမ ေနမင္းကို
က်ေနာ္အခင္ဆုံးပဲ၊ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အေနလည္းနီးသလို က်ေနာ့္
ခံစားခ်က္ေတြ ရင္ဖြင့္ျပရင္ နားလည္ေပးတတ္သလို၊ က်ေနာ့္အေပၚ
လည္း ဘယ္ေတာ့မ စကာႏိုင္လုၿပီးမေျပာတတ္ဘူး၊ အေနေအးၿပီး
တည္ၿငိမ္တယ္၊ စိတ္ဓာတ္ခိုင္တယ္၊ တခါတေလ သူ့ကိုၾကည့္ၿပီး
အသဲးယားကိုက္ထည့္ေပးခ်င္စိတ္ေတြေတာင္ျဖစ္တယ္။ ညေနခင္း
တခုမာ ေနမင္းက က်ေနာ့္ကို ေရသြားခ်ိဳ႕အေဖာ္ေခၚတယ္။ေရာက္
ေနတာ ၁ပတ္ေက်ာ္ေနၿပီေပမယ့္ ခုထိ ၆ေယာက္သားအတူ
တေယာက္နဲ႔တေယာက္မဆုံျဖစ္ၾကဘူး၊ အျပင္ထြက္ေနသူနဲ႔၊ ျခင္း
ခတ္ေနသူနဲ႔ ေစာ္နဲ႔ပြားေနသူနဲ႔ အသီးသီး၊ ခုေဝလင္းလည္းေရခ်ိဳးဖို႔
ူအေဖာ္ရေနၿပီဖို႔ ေရခပတ္ကိုေကာက္ယူၿပီး ေနမင္းေနာက္လိုက္လာ
ခဲ့တယ္။ ေရခ်ိဳးကန္ထဲမာ လူေတြရွင္းေနတာပဲ ၂ေယာက္သားပဲ၊
ပုဆိုးခြၽတ္ၿပီး ေဂြးထုတ္နဲ႔ ေရကန္ထဲကေရကို ကုန္းခပ္ေနေသာ
ေနမင္းကို တစ္ခ်က္ရႈိးၾကည့္လိုက္တယ္၊ ပါးပါး ေတာင့္ေျဖာင့္ေနတဲ့
ေဘာ္ဒီႀကီးနဲ႔ ေဖာင္းတင္းေနတဲ့ ေဂြးထုတ္ႀကီးကမတည္းမေနားပဲ။
တင္းေကာက္ေနတဲ့ ဖင္ႀကီးကလဲ ျပည့္ျပည့္တင္းတင္းလွရွိ၏။
ေရလဲပုဆိုးကို လဲဝတ္ေတာ့ လႈပ္ခါသြားတဲ့ေခါင္းေလာင္းႀကီးက
မ်က္လုံးထဲကကို မထြက္...ဟူးး....မိုက္ခ်က္ကြားး..
အဲ့ည မီးပ်က္ခ်ိန္သြားက ကိ္ုယ့္အတြက္အခြင့္ေရးတခုျဖစ္လာခဲ့
မယ္မွန္း ေဝလင္းမထင္ခဲ့မိဘူး။ ညသန္ေခါင္ေက်ာ္ေလာက္ မာ မီးကပ်က္သြားေတာ့ မ်က္ႏွာက်က္ပန္ကာေတြ ရပ္ေနခဲ့တာ
ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းကမွန္းမသိ၊ ကိုယ္မာ ေခြၽးေတြထြက္လာေတာ့
ဆက္အိပ္မရေတာ့ဘူး အက်ီထခြၽတ္ဖို႔အျပင္ ေဘးက ေနမင္းက
ခါးကပုဆိုးက မိမိေျခရင္းေအာက္ေရာက္ေနတယ္၊ အေမွာင္ထဲ လက္စမ္းရင္ ေနမင္းခါးဝတ္ပုဆိုးရွိမရွိ လက္စမ္းၾကည့္မိသည္။
 စမ္းကိုင္မိတဲ့လက္က တခ်က္တြန္႔သြားတယ္၊ ပါျပင္းေထာင္မတ္
ေနတဲ့ေႁမြႀကီးအလား ေထာင္ေနတဲ့လီးကိုးစမ္းကိုင္မိျခင္းျဖစ္သည္။
ဟား ေနမင္းရာ မင္းဟာႀကီးကလည္းတီတိုးေရရြတ္မိေပမယ့္ ေနာက္
တခါျပန္ကိုင္ၾကည့္ခ်င္စိတ္က ႏႈိးေဆာ္ေနသည္၊ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ထပ္ကိုင္
ဦးမည္။ အို႔းး.....အားရစရာ တလုံးတခဲႀကီး၊ လက္ထဲတင္းတင္းၾကပ္
ၾကပ္ျပည့္ေနၿပီး အရွည္က ၆လက္မနီးပါးရွိတယ္။ ဒစ္ထိပ္ကလန္
ေနၿပီး ထိပ္နားမွာ အရည္ၾကည္ေလးေတြစို႔ေနတယ္၊ ႏွစ္ႏွစ္လလ
ပုန္းေအာင္းမ်ိဳသိပ္ထားတဲ့ လိင္တူခ်င္းသာယာခ်င္စိတ္ကို မခ်ဳပ္
ထားခ်င္ေတာ့၊ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ပါေစတာ့....
ေထာင္မတ္ေနတဲ့ ေနမင္းရဲ႕လိင္တံဆာတန္ေအာက္နား မ်က္ႏွာအပ္
ၿပီး လွ်ာေလးနဲ႔မိတ္ဆတ္ၿပီး အငမ္းမရ ကုန္းစုပ္ေလပါေတာ့တယ္။
 " ပလြပ္.....စြပ္...ပလြပ္...ပလြတ္...''
" ပလြတ္..ရႊီးး...ပလြတ္..''
ေႁမြတစ္ေကာင္ရဲ႕ လွ်ာလို တရႈး..တရႈး..နဲ႔ စုပ္ခ်က္ျပင္းေနေတာ့
ေနမင္းတေယာက္ အိပ္ခ်င္ေယာင္ဆက္ေဆာင္ေနလိုက္ၿပီး
စိတ္ထဲ ႀကိတ္ၿပီး ဖွီးခံေနလိုက္တယ္။
" ပလြပ္...စြပ္...ပလြတ္.....ပလပ္..''
" ရႊီးး...အားး...အာ...ရႊီး..''
သည္တခါ ေနမင္းဆီက အသံတီးတိုးေလးထြက္လာေတာ့ သူ
ႏိုးေနမွန္း ေဝလင္းရိပ္သြားတယ္။ အသိစိတ္တခုဝင္လာၿပီး ဆက္
မလုပ္ရဲေတာ့တာေၾကာင့္ ကိုယ့္ေနရာကိုယ္ျပန္အိပ္ေနလိုက္တယ္။
ေဝလင္းတဝက္တပ်က္နဲ႔ ပစ္ထားေတာ့ ေနမင္းသိပ္ဘဝင္မက်ျဖစ္
မိသည္၊ ေဘးအနားကပ္ၿပီး ေနာက္ကေနသိုင္းဖတ္ၿပီး ေသြးတိုးစမ္း
လိုက္တယ္၊ လီးကိုလည္းဖင္နဲ႔ကပ္ရာပြတ္ပြတ္ဆြဲးေပးေတာ့ ဖင္ကို
ေနာက္ဘက္သို႔ပစ္ၿပီး ျပန္ထိုးေပးသည္။ အေျခေနကေကာင္းၿပီးမို႔
ေနာက္တဆင့္ ေနာက္ခ်ည္ကိုလွန္ၿပီး လီးကိုေတ့ေပးလိုက္တယ္။
မခံဖူးတဲ့ဖင္နဲ႔ မလိုးဖူးတဲ့လီးက အံဝင္ခြင္က်မျဖစ္လွ၊ လီးထိပ္ကို
တံေထြးခါခါဆြတ္ၿပီး ထိုးထည့္ေနေသာ္လည္းမဝင္ေပ၊ ႏွစ္ေယာက္
သားခက္ခက္ခဲခဲ ျဖစ္ေနတာေပါ႔။ ေဝလင္းက ခရီးေဆာင္အိတ္ထဲက
မ်က္ႏွာလိမ္း lotionကို ထုတ္ၿပီး ဖင္ဝမာ ပြတ္ထည့္ၿပီး၊ ေနမင္း
လီးထိပ္ကိုလည္း စမ္းၿပီး သုတ္လိမ္းေပးလိုက္တယ္၊ ဖင္ဝတခုလုံး
ခြၽဲးက်ိေနၿပီး လီးထိပ္ကလည္းအဝင္ေခ်ားသြားတယ္။
 " ၿဗိ့...ဂြၽတ္...''
"အား...ကြၽတ္..ကြၽတ္.. ခနရပ္.. အ့ ''
လီးထိပ္က ဒစ္တဖ်ားျမဳပ္ဝင္သြားေတာ့ ေဝလင္းဖင္တခ်က္တြန္႔သြား
ၿပီး ျပန္ထုတ္ရန္တြန္းထုတ္ေနေတာ့ ေနမင္းက ျပန္ထုတ္မခံပဲ
အတင္းဖက္တြယ္ထားၿပီး ေဝလင္းလီးကို ျပန္ထုေပးကာ တျဖည္း
ျဖည္းခ်င္းျပန္ေခ်ာ့သြင္းေနလိုက္တယ္၊ လက္ကထုေပးလိုက္၊ ဖင္
ထဲ ေဆာင့္ေဆာင့္ထိုးလိုက္မို႔ လီးကတဆုံးနီးပါးဝင္ခါနီးျဖစ္သြား
ေတာ့ ဖင္ကိုလက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ၿဖဲပီး ျပန္ေဆာင့္ထိုးလိုက္တယ္...
" ၿဗိ့းး...ဘုတ္..ဘုတ္..''
"အာ့ ..အို႔...ကြၽတ္..ကြၽတ္..''
"ေဖာင့္...ေဖာင့္...ဘုတ္..ဘုတ္..ေဘာင္းး''
အသံ ခပ္အုပ္အုပ္ျဖစ္ မတိုးမက်ယ္လိုးပြဲးဆင္ေနၾကတယ္၊၊
 ေဘးတေစာင္းလိုးတာ အားမရေတာ့ ေဝလင္းကိုယ္ေပၚ တြယ္တတ္
ၿပီး အေပၚကေန အားပါးတရေဆာင့္ခ်က္ေကာင္းေကာင္းျဖစ္ ေနမင္း
တေယာက္ အၿပီတြယ္ေနတယ္။
 " ဘုတ္..ဘုတ္..ေဘာင့္..ေဘာင္းး''
"ဟင္းး..အ့...အာ..''
 " ပလြတ္...လြပ္...ၿဗိ့...''
ကိုယ္လုံးျဖင့္ ဖိေဆာင့္လိုက္တိုင္းခါးေလးေကာ့ကာ ဖင္ကိုႂကြေပး
ရင္း တဟင္းဟင္းႏွင့္အသံထြက္ၿပီးညည္းေနရွာေလသည္။ လီ းတန္ရွည္ႀကီးကလုံးပတ္မွာအေတာ္ႀကီးမားသျဖင့္ဖင္ဝအရည္ျပား
ကြဲကာေသြ းမ်ားပင္စိမ့္ထြက္လာသည္။
ေခြၽးတလုံးလုံးနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္သား ကားမအရသာထူးေတြ ရေနၾက
တာေပါ႔၊ ဆယ္မိနစ္ေလာက္ တြယ္ၿပီးေဆာင့္လိုးရင္း လီးထိပ္က
က်င္လာၿပီးလရည္ပူေတြဖင္ထဲပန္းထည့္ပစ္လိုက္တယ္၊
ႏွစ္ေယာက္စလုံးအေတြ႕ႀကဳံတခါမ မရွိဖူးေပမယ္၊ ေဝလင္း
က အေပးေကာင္းသလို ေနမင္းကလည္းအလိုးကြၽမ္းလွသည္။
ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ တခါမမလိုးဖူးေပမယ့္ ဇာတ္ကားေတြ
ၾကည့္ၿပီးရင္ မွန္းၿပီးထုတတ္သည္။ ပထမဆုံးႀကိမ္ဖင္ခ်
တာက မိနစ္၂၀ေလာက္ၾကာသြားတာ လီးထိပ္ေတြ နာေနၿပီ ေဝလင္း
ဖင္လည္း ၿပဲလန္ၿပီးေဘးႏွခမ္းေတြ ကြဲးၿပီးစပ္ေနတယ္။
လိင္စိတ္ဆႏၵျပင္းခ်ိန္မို႔ လုပ္လိုက္မိေပမယ့္၊ လရည္ထြက္ၿပီးကိစၥ
ၿပီးေျမာက္သြားေတာ့ ေဝလင္းကို အားနာစိတ္ျဖစ္မိသည္၊ လုံခ်ည္
ေကာက္ဝတ္ၿပီး လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးယူကာ ေရခ်ိဳးကန္သို႔ထြက္လာ
ခဲ့တယ္၊ ေဝလင္းကိုေခၚခ်င္ေပမယ့္ မေခၚရဲးေတာ့ တေယာက္ထဲ
ေရခပ္ခ်ိဳးၿပီး ျပန္ဝင္မယ့္အျပဳ ေဝလင္း လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးယူၿပီး
ေရခ်ိဳကန္ဘက္ေလ်ာက္လာတာျမင္ေတာ့ ရပ္ေနလိုက္တယ္၊
ႏွစ္ေယာက္သားဆုံေတာ့ စကားတခြန္းမမေျပားမိၾက၊ ေဝလင္း
ေရခ်ိဳးတာကိုရပ္ေစာင့္ေနမိၿပီး၊ ၿပီးေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား စကား
တခြန္းမေျပာပဲ ၊ အေဆာင္ထဲျပန္ဝင္လာၿပီး ျပန္အိပ္ၾကတယ္။
တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ေက်ားခ်င္းခြာၿပီး တဖက္လွည့္အိပ္ၾကေပ
မယ့္ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တာေတြတြက္ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ အားနာမိၾက
သလို ငါတို႔ မလုပ္ခဲ့သင့္ဘူးဆိုၿပီး ေနာင္တေတြရေနၾကတယ္။
 ေနမင္းကေတာ့ '' ငါက လုပ္ခဲ့သူပဲ ငါပဲေတာင္းပန္ သင့္တယ္''
ဆိုၿပီး ေဝလင္းဘက္ လွည့္ၿပီး အနားတိုးကပ္ကား
" ေဟ်ာင့္..ငါတကယ္ေတာင္းပန္တယ္ေနာ္..''
"ရပါတယ္..ဒါေတြျပန္မေျပားေနနဲ႔ေတာ့ '' ဆိုၿပီး ေနမင္းဘက္လွည့္
ကာ ျပန္ဖတ္ထားလိုက္မိသည္။ ေဝလင္းလည္းအလိုက္တသိ ျပန္
ဖတ္ေနမိသည္၊၊ အေတာ္ၾကာဖတ္ထားမိေတာ့ ၊ ညီဘြားေတြက
ျပန္ၿပီးရန္စေနခ်င္ၾကတယ္၊ လီးႏွစ္ေခ်ာင္းသား ျပန္တင္းမတ္လာ
ၿပီး ထိမိပြတ္မိေနၾကတယ္၊ ေနမင္းက တခ်ီၿပီးသြားလီးထိပ္က နာေန
ၿပီးလုပ္ခ်င္စိတ္ မရွိေတာ့ေပမယ့္ ေဝလင္းလီးကေတာ့ မာထန္ေန
တယ္၊ဒါကို ေယာက်ာ္းသားခ်င္း နာလည္ၿပီး ေနမင္းက ေဝလင္းရဲ႕
လုံခ်ည္ကို ဆြဲးလွည္ၿပီး ထုေပးေနလိုက္တယ္၊ ေဝလင္းလီးက
မိမိလီးေလာက္မႀကီးေပမယ့္ ရွည္တာေတာ့ ၆လက္မခြဲးေက်ာ္မည္။
အရပ္ရွည္သူမို႔ လီးကလည္းရွည္လွသည္။ ကိုယ့္လီးသာထုဖူးေပမယ့္
သူမ်ားလီးကို ကိုင္ၿပီးထုေပးရတာ ဖီးတမ်ိဳးက အရသာရွိလွသည္ဟု
စိတ္ထဲထင္မိသည္၊ လက္ကဆက္တိုက္ထုေပးေနရတာ လက္က
ေညာင္းလွၿပီး၊ ေဝလင္းက ေတာ္႐ုံနဲ႔မၿပီးပဲ မွိန္းခံေနတယ္။
ေဝလင္းလက္ကလည္း မိမိ ဗိုက္နဲ႔ ရင္ဘက္ ႏို႔ သီးေခါင္းေတြေပၚ
ပြတ္ၿပီး ဆိတ္ေနတယ္၊ စိတ္ထဲ ယားက်ိက်ိ ျဖစ္လွေခ်၏။
" မင္းငါ႔ဖင္ခ် ခ်င္လား ''...တိုးတိုးေလးကပ္ေျပာလိုက္တယ္။
ေဝလင္းဘားျပန္မေျပာဘဲ ေနမင္းကိုတဖက္ေစာင္းေနေပးဖို႔ ကိ္ုယ္
ကိုတြန္းလွန္ၿပီး ဖင္နားလီကို ပြတ္ေနလိုက္တယ္၊ ေနမင္းကသူဖင္ကို
တံေထြးဆြတ္ေပးၿပီး ေဝလင္းလီးထိပ္ကိုလည္း တံေထြးပြတ္ေပး
လိုက္တယ္၊ ဖင္ဝေရား လီးထိပ္ပါ ခြၽဲးက်ိ႕ေန၏။ ၿပီးေတာ့ လီးကို
ကိုင္ၿပီး ဖင္ဝထဲ စမ္းထည့္ျပလိုက္တယ္၊ ဖင္ဝေနရာ သိေတာ့
ေဝလင္းက ဒစ္ဖ်ားတျမႇပ္ ထိုးထည့္လိုက္တယ္။
" ပလြပ္...ဂြၽီးး..ၿဗီးး''
"ရႈးး..အား...ကြၽတ္..ကြၽတ္..''
လီးက လုံးပတ္သိပ္မႀကီေတာ့ အဝင္လြယ္လွသည္၊ သိုေသာ္ တဆုံး
ေရာက္ရန္ ထိုးေနေတာ့ အခံခက္လွသည္။ တဝက္ကေန ဆက္မ
ထိုးဘဲးသြင္းထုတ္လိုးရန္ တြန္းထုတ္ထားရသည္။ တခ်က္တခ်က္
ေဆာင့္ထိုးၿပီးလိုးေနတာမို႔ ဗိုက္ေၾကားမ်ားေအာင့္ေနသည္။
 " ပလြပ္...ပလြပ္...ဘုတ္..ဘုတ္..''
" ဘုတ္..ေဖာင့္..ေဖာင္းး..''
မ်က္ႏွာက်က္က တကြၽီကြၽီနဲ႔ ျပန္လည္ေနတဲ့ ပန္ကာေၾကာင့္ အသံ
က်ယ္လိုးေနမိသည္၊ ေဘလူလည္း ဂ႐ုမမူမိေတာ့..
" ေဘာင့္...ေဘာင့္..ေဘာင္းး..''
"ပလြပ္...ပလပ္...ပလြတ္..''
"ပလြပ္..ေဖာင့္..''
အေပါက္ထဲသို႔ဝင္ေနၿပီျဖစ္ေသာ သူ၏လီ းႀကီးကို
ထပ္ဖိေဆာင့္သြ င္းလိုက္သည္။ လက္ႏွစ္ဖက္ကလည္း တင္းမာေမာက္ႂကြေနေသာႏို႔စုံကိုကိုင္ဆြဲယူကာ ခပ္တင္းတင္းေလး ေဆာင့္သြ င္းလိုက္ေလသည္။
"ႁပြတ္ စြတ္ ႁပြတ္ ျဗစ္ ျဗစ္ ျဗစ္ ''
သည္တခါေတာ့ လီးတဆုံးထိုးမိသြားျဖစ္သြားေတာ့ ငါပ်င္းမ ဆား
ထိသသြာ တြန္႔တြန္႔ လူးသြားသည္။
"ပလြတ္..ပလြတ္..ေဖာက့္...ေဖာင္းး..''
"အား….အီး….အား….အား…''
"…..အား….အ….ကြၽတ္….ကြၽတ္…..”
 လက္ေမာင္းေလးေတြတင္ၿပီးေတာ့ မ်က္ေစ့အစုံကို
တင္းတင္းႀကီးပိတ္ကာ ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုကိုက္ၿပီးေတာ့ အံႀကိတ္ၿပီးခံေနရက္က
တဟင္းဟင္းႏွင့္ ညည္းတြားသံမ်ားကထြက္ေပၚေနေပသည္။
“ႁပြတ္ စြပ္ ႁပြတ္ စြပ္ “
"အင့္ အီး..ကြၽတ္..''
အားေတြတက္လာၿပီးေတာ့ ႏို႔ေလးႏွစ္လုံးကိုလႊတ္ကာ ခါးႏွစ္ဖက္ကိုစုံကိုင္ၿပီးေတာ့
အားရပါးရဆြ ဲေညႇာင့္ေလေတာ့သည္။
“ အဟင့္ အင့္ အင့္ အား ရွီး”
တျဖည္းျဖည္းခ်င္းႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္သားအရွိန္ရလာၿပီးေတာ့
နာရီ ဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္မွာေတာ့  တဆတ္ဆတ္တုန္ကာ အရွိန္မပ်က္ေလးငါးခါေလာက္ေဆာင့္ၿပီး ပူေႏြးသည့္သုက္ရည္မ်ား
ပန္းထည့္လိုက္ေလေတာ့သည္။ ေခြၽးျပန္ေနတဲ့ ေနမင္းရဲ႕ပါးျပင္
ႏွစ္ဖက္ကို ဘယ္ညာျပန္နမ္းလိုက္ကာ လီးႀကီးကိုျပန္မထုတ္ေသးပဲ
စိမ္ထားလိုက္သည္။ တစိမ့္စိမ့္နဲ႔ ယိုက်ေနတဲ့ လရည္ေတြ ကုန္သြား
မ လီးကိုထုတ္ၿပီး လုံခ်ည္ျပန္ေကာက္စြပ္လိုက္သည္။ တေယာက္
နဲ႔တေယာက္ အနမ္းခ်င္းဖလွယ္ၿပီး ေက်ားခိုင္းအိပ္လိုက္ၾကသည္။
မနက္ျဖန္ ဝင္ခြင့္ေျဖရေတာ့မည္....
~~~~~~~~~~~~~~~~
ျမန္မာစာ၊ အဂၤလိပ္၊ သခ်ာ ၤသုံးဘာ ေျဖၿပီးလို႔ မနက္ျဖန္ဆို
နယ္ေတြအသီးသီးျပန္ၾကရေတာ့မည္။ အားလုံးက ေပ်ာ္ေနၾကေပမယ့္
ေနမင္းနဲ႔ ေဝလင္းကေတာ့ မေပ်ာ္ႏိုင္ပါ။ စိတ္ထဲ ဝမ္းနည္းသလိုလို
ျဖစ္ေနမိၾကတာေတာ့ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦးမေျပာဘဲ သိေနသည္။
" အိမ္ေရာက္ရင္ ဖုန္းဆက္ေနာ္ ငါ႔လည္းမေမ့သြားနဲ႔ဦး''
"မင္းမို႔ေျပားရက္တယ္..ငါဘယ္ေတာ့မ မေမ့ပါဘူးဟား..''
"  မင္းနဲ႔ေတြ႕ ၿပီး တျခားတစ္ေယာက္လည္း ငါခ်စ္လို႔ရေတာ့ မာ
..မဟုတ္ဘူး..''
" ငါလည္း..တူတူပါပဲ..''
အဲ့ညက ႏွစ္ေယာက္သား တညလုံးဖက္အိပ္ျဖစ္တယ္။ အဲ့ညကို
ဘယ္ေတာ့ေမ့မရဘူး။ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ဘယ္ေျခေနေရာက္
ေရာက္ျပန္ဆုံဖို႔ ကတိေတြလည္းေပးခဲ့ၾကတယ္။ အတြင္းခံတစ္ထည္
စီ အလဲလွယ္လည္းလုပ္ခဲ့ၾကေသးတယ္။
မနက္က်ေတာ့ ဆရာကိုကန္ေတာ့ၾကၿပီး အားလုံးလမ္းခြဲးၾကတယ္။
သည္အေဆာင္ကစခဲ့တဲ့ ဇာတ္လမ္းကိုေတာ့ ဘယ္ေတာ့မ ေမ့ရမည္
မထင္ပါ။
......
အခ်ိန္ေတြအလီလီ အသီသီေျပာင္းခဲ့ေပမယ့္၊ ေနမင္ကို သတိရေနဆဲ
ပဲ၊ ခုခ်ိန္သူမ်ား အိမ္ေထာင္က်ေနေလာက္ၿပီးထင္ပါတယ္၊
ဗိုလ္ေလာင္းဝင္ခြင့္ မပါတဲ့ ကြၽန္ေတာ့ကို အမ်ိဳးမ်ိဳးေခ်ာ့ေမာ့ၿပီး အား
ေပးစကားေျပားႏွစ္သိပ္ေပးခဲ့ေသးတာ၊ အရင္က အဆက္သြယ္ရခဲ့ေပ
မယ့္ CDMA-GSM-WCDMD ေခတ္ေတြေရာက္လာေတာ့
ဖုန္းဆင္းကတ္ေတြေျပာင္းလာၾကၿပီ တေယာက္နဲ႔တေယာက္
အဆက္သြယ္ပ်က္ခဲ့သည္။ ေနမင္းကေတာ့ အင္ဂ်င္နီယာဗိုလ္
ေလာင္းအျဖစ္ တ႐ုတ္.ျမန္မာ နယ္စပ္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕တာဝန္က်ေန
ေၾကာင္းေတာ့သိရသည္။မိမိမွာလည္း ဗိုလ္ေလာင္းမပါေတာ့
ကြန္ပ်ဴတာဒီပလိုမာတပ္ၾကပ္ စာေရးဝင္ေျဖခဲ့တာ ခုေတာ့ တပ္ၾကပ္
စာေရးဘဝနဲ႔ ေနျပည္ေတာ္မာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနတယ္။
သူငါ႔..ကိုသတိမ ရေလစ...လို႔ ေဝလင္းေတြးေနမိသည္။
....
တေန႔တေန႔..တပ္မေတာ္သုံးယဉ္ေတြျပင္ေနဆင္ေနရတာနဲ႔ က်ေနာ္
ေနမင္းရဲ႕ တေန႔တာအလုပ္က ပန္ပန္းလွေပ၏၊ အရာခံဗိုလ္ဆိုေပ
မယ့္ေအာက္ေျခကစၿပီး လက္ေတြ႕ေလ့က်င့္ေနရတာမို႔ ခက္ခဲလွ၏၊
ဒါေၾကာင့္ မိသားစုေရား၊ အခ်စ္ပါ စိတ္ထဲ မထည့္ႏိုင္ေသး၊ ဖုန္းလည္း
မကိုင္ျဖစ္တာမို႔ ဘယ္သူနဲ႔မ အဆက္သြယ္မလုပ္ျဖစ္ေသးပါ။
သို႔ေသာ္ တခါတရံ ေဘးနားက လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြနဲ႔အလုပ္တူတြဲး
လုပ္ရတဲ့ခါမ်ိဳးေတြဆို ေဘးနား ေဝလင္းကိုအတူျမင္ခ်င္မိသည္။
မိမိနဲ႔အတူဝင္ခြင့္မပါေတာ့ တပ္ၾကပ္စာေရးဝင္ေျဖရန္တိုက္တြန္းခဲ့
သည္၊ သို႔မသာမိမိႏွင့္နီးစပ္မည္ဟုထင္ျမင္ခဲ့သည္။သို႔ေသာ္ ယခုခ်ိန္ ထိတစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး အဆက္သြယ္မရခဲ့သလို အေနလည္းနီးစပ္ခြင့္
မရခဲ့ေပ...ေဝလင္းတေယာက္အဆင္မေျပရဲ႕လား.စိတ္ပူေနမိသည္။
..
မနက္ျဖန္ေဝလင္း မူဆယ္ဘက္ တာဝန္တခုျဖစ္ထပ္သြားရန္
အေၾကာင္းေပၚလာသည္။ တ႐ုတ္.ျမန္မာ နယ္စပ္သို႔ ခနခနခရီး
ထြက္ေနရေပမယ့္ ေနမင္းရွိရာ တပ္ဆီလို႔ေရာက္လိုေရာက္ညာ အႀကိမ္ႀကိမ္ရွာေဖြခဲ့မိသည္၊ ေသို႔သာ္ တခါမမေတြ႕ခဲ့လို႔ လက္ေလ်ာ့ထားခဲ့ရသည္။ သည္တခါလည္း ေတြ႕လိမ့္မည္ဟု မေမွ်ာ္
မွန္းထားခဲ့ဘဲ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေတြ႕ခဲ့ရေလၿပီး....
 ေဝလင္းမာ မူဆယ္ တပ္မ၂၂႐ုံးခန္းမာ စရင္းေတြစစ္ေနတုန္း ႐ုံးခန္းထဲဝင္လာတဲ့ ေနမင္းကိုေတြ႕လိုက္ေတာ့..႐ုတ္တရတ္
မမွတ္မိ.တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ မေတြ႕ခဲ့ၾကတာလည္း ၄ႏွစ္
နီးပါးရွိခဲ့ၿပီေလ၊ ခုေတာ့ ေနမင္းမာ ေဘာ္ဒီႀကီးေတာင့္ေတာင့္ေျဖာင့္
ေျဖာင့္နဲ႔ ခန္႔ညားလွေပ၏။ ကားပစၥည္းတြက္ လိုတာစာရင္းပို႔လာ
ုျခင္းျဖစ္သည္။ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ေယာက္ျမင္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္းႏွလုံးခုန္
သလိုျဖစ္မိလို ၾကည့္မိရာ မ်က္လုံးခ်င္းစကားေျပားၿပီး သူငါမွန္းသိ
လိုက္ၾကသည္။
" ဟင္..ေဝလင္း..''_________''ဟားး...ေနမင္း..''
တစ္ေယာက္နဲ႔တေယာက္ ပါစပ္က တီးတိုးေရရြတ္မိၾကသည္။
ရင္ထဲ အၿပဳံးေတြကိ္ုယ္စီေဝၿပီး မ်က္စျပၿပီး ထြက္လာခဲ့ၾကသည္။
" ဟားး..ဝမ္းသားလိုက္တာ ေနမင္းရား ငါမင္းကို လိုက္စုံစမ္းေနတာ
ၾကာၿပီး''
" ငါလည္း.မင္းကို အၿမဲသတိရေနတာပါ...အလုပ္ပင္ပန္းစိတ္
ေၾကာင့္ ေပါ႔ေလ်ာ့သလိုျဖစ္ၿပီး ေနခဲ့တာ ငါ႔စိတ္ထဲ အၿမဲမင္းရွိေန
ပါတယ္''
 တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ေပြဖက္ၿပီး နမ္းခ်င္ေပမယ့္ သည္ဝတ္
စုံေတြက အတားဆီးတခုလို ျဖစ္ေနတာမို႔ ပခုံးခ်င္းဖတ္ကာ စကား
ေျပားေနၾကသည္။ မင္းလည္းမိန္မ မရေသးသလို ငါလည္းမိန္းမမရ
ေသးပါ။
 "သည္မာ မင္း ဘယ္နရက္ေလာက္ၾကာမာလဲ ''
 " ၃ရက္ေလာက္ၾကာမယ္ထင္တယ္ ဘာလိုလဲ ''
" ညက် မင္းငါ႔ အခန္မာ.. လာအိပ္လို႔ရတယ္.ေအးေဆးပဲ..ငါတစ္ေယာက္ထဲ..''
"အိုေကေလ..ငါလာခဲ့မယ္..''
.....
ေရမိုးခ်ိဳးေသာက္ၿပီစားၿပီးေတာ့ ေနမင္းအေဆာင္ဘက္လွည့္ထြက္
လာခဲ့သည္။ အခန္းထဲ ကုတင္ေပၚ တုံးလုံးလွဲးအိပ္ေနတဲ့ ေနမင္း
ကိုေတြ႕ရသည္။ ေဘးမာ အတြင္းခံတထည္ခ်ထားသည္ ၊ သည္
အရာကို ေဝလင္းလည္းေကာင္းေကာင္း သိမ္းထားဆဲပါ၊ သတိရ
တဲ့အခါ ထုတ္နမ္းၿပီး ဂြင္းထုတတ္သည္၊ ေနမင္းလည္း ယခု ထု
ထားတဲ့ပုံေပၚတယ္။
 "အိပ္ေနၿပီးလားဟ..''
" မအိပ္ေသးပါဘူး..ေညာင္းလို႔.ခနလွဲတာ..ခုပဲ... TVသြားၾကည့္ၿပီးဝင္လာတာ''
 "ငါ နင္းႏွိပ္ေပးေပးမယ္...ခန အခန္းေသာ့ခ်လိုက္မယ္..''
ေဝလင္းက ေနမင္းေက်ားကုန္းေပၚကို ေျခတစ္ဖက္ျဖစ္တတ္နင္း
ေပးသည္။ '' အာဒ..ကြၽတ္..ကြၽတ္..'' ..မခံႏိုင္ဘူး...ႏွိပ္ပဲေပး
ေတာ့ဆိုေတာ့...ေက်ားကုန္းတေလ်ာက္ လက္ႏွစ္ဖက္ကို တင္း
ၾကပ္စြာႏွိပ္နယ္ေပး၏။ '' အင္..သည္လိုတာအတူေနရရင္ေကာင္း
မယ္ေနာ္..'' ....''တေန႔ေတာ့ ျဖစ္လာမာေပါ႔..''
ေနမင္းက တေနကုန္စက္ပစၥည္းေတြ မတပ္ေနရေတာ့ ကိ္ုယ္လက္
ခနခနနာသည္။ ခုေဝလင္းႏွိပ္နယ္ေပးေနတာ အေၾကာေတြေျပၿပီး
ပုံမွန္လိုေပါ႔ပါးသြားသည္။
"ေတာ္ၿပီး...ေတာ္ၿပီး..ရၿပီး..''...ဆိုၿပီး...ေမွာက္ရာက ထလာၿပီး
ေဝလင္းကို ဆြဲးဖက္လွဲးခ်လိုက္တယ္။ ႏွစ္ေယာက္သား ကုတင္ေပၚ
လုံးေထြးသြားတယ္။ '' လြမ္းေနတာၾကာၿပီးကြားး''
တေယာက္နဲ႔တေယာက္ အနမ္းေတြဖလွယ္ၿပီး ကစ္ဆင္ဆြဲးၾကတယ္
" ပကြၽတ္...စြပ္...စြပ္..ကြၽတ္..''
 "ပလြပ္...ကြၽတ္..စြပ္..စြပ္...''
ေနမင္းက ေဝလင္းကိ္ုယ္ေပၚက အက်ီနဲ႔ လုံခ်ည္ကို ဆြဲးခြၽတ္လိုက္
ၿပီး ဖင္ကို လက္နဲ႔ၿဖဲပီး ထိုးကလိတယ္။ ေဝလင္းကလည္း ေနမင္း
ႏို႔အုံတင္းတင္းႀကီးႀကီး လက္နဲ႔ ပြတ္ေခ်ၿပီး ျပန္စုပ္ေပးလိုက္တယ္.
ႏွစ္ေယာက္စလုံး ရဲ႕ လီးေတြကေတာ့ အေၾကားၿပိဳင္ၿပိဳင္ေထာင္ၿပီး
သူ့ထက္ငါ အၿပိဳင္ကပ္ၿပီး ပူးခ်စ္ေနၾကတယ္။ ေဝလင္းက ခႏၶာကိုယ္
ကိုေျပာင္း69 ပုံစံေနလိုက္ၿပီး၊ ေနမင္းရဲ႕ လီးႀကီးကိူအငမ္းမရ ကုန္း
ၿပီးစုပ္ေလသည္။ ေနမင္းကလည္း ေဝလင္းရဲ႕ လီးရွည္ႀကီးကို စုပ္
လိုက္ ေဂြးေစ့ကိုငုံလိုက္ တလွည္စီ မႈတ္ေပးတယ္။
"ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြ တ္ ႁပြတ္ ''
"ဘတ္ ဘတ္ ဘတ္ ''
"ဟင္း အင္း အား အို႔..အား''
" ပလြတ္...ပလြတ္...ဘုတ္..''
ပါးစပ္ထဲသို႔ လီးထိုးထည့္ၿပီး လိုးလိုက္ လွ်ာျဖင့္ႏႈတ္ခမ္းေလးကို တို႔ထိေပးလိုက္လီ းေခ်ာင္းကိုအဆုံးထိစိုက္ကာ အဆုံးထိ
ဆြဲထုတ္လိုးေနၿပီး ၿပီးခ်င္လာသျဖင့္သုက္ကိုမနဲႀကီး ထိန္းေနရေလ
သည္။ေနမင္းကသုက္ထြက္ခါနီးၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ေဝလင္း ပါစပ္
မွ လီးကို ဆြဲထုတ္လိုက္ေလသည္။
"ဖင္ခ်ခ်င္တယ္ဟာေမွာက္ေပး''
ေဝလင္းက ေမွာက္ကားၿပီး ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကားၿဖဲကားထားေပးလိုက္
တယ္။ ေဝလင္းက ေပါင္ၾကားထဲဝင္ၿပီး လီးကို ဖင္ဝထဲခ်ိန္ေတ့ထား
လိုက္တယ္။ လြန္ခဲတဲ့ ေလးႏွစ္ေလာက္ကလီးႀကီးက ခုေတာ့
အေတာ္ပင္ထြားႀကိဳင္ေနသည္။ လုံးပတ္ကတင္းၾကပ္ၿပီး ထိပ္ႀကီးက
လုံးေခ်ားေနသည္။ တံေထြးေျပာင္ေခ်ားေနေသာလီးထိပ္ႀကီးျဖစ္ ဖင္
ဝထဲဒစ္ကိုထည့္ျမႇပ္လိုက္တယ္...
 " ၿဗီ့...ဂြၽတ္..''
"ကြၽတ္...ကြၽတ္...အားး...''
ေလးႏွစ္ေလာက္မခံထားဖူးတဲ့ဖင္က အေနထားမက်ေတာ့၊ အေတာ္
ပင္ထိုးထည့္ယူရသည္။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေခ်ာ့သြင္းယူေနရသည္။
 ႁပြတ္….ဖြတ္….ႁပြတ္….ဘြပ္…အင့္….အြန္း….ရွီး….အား….ဟား….ကြၽတ္…..ကြၽတ္…..”
အိပ္ခ်ၿပီးခံတာ အေတာ္ထိသည္။ အေနထားေျပာင္းဖို႔ လက္တို႔
လိုက္၏။ ေနမင္းက ကုတင္ေပၚအိပ္ခ်ေပၿပီး အေပၚကတတ္ေဆာင့္
ေပးလို႔ အေနထားျပေပးထာသည္မို႔ ေဝလင္းက ေက်ားခိုင္းကာ
တတ္ခြၿပီး လီးကိုဖင္ဝေတ့ေပးၿပီး ထိုင္ထလုပ္ေပးသည္။
“ ႁပြတ္….ဖြတ္….ဖြတ္….ႁပြတ္….ျဗစ္…ျဗစ္….ႁပြတ္….”
ေနမင္းက ေဝလင္းဖင္ကိုျပန္ပင့္ကာ ျပန္ေဆာင့္ထိုးေနေတာ့
်မ်က္လုံးႏွစ္လုံးကိုစုံမွိတ္ၿပီး တဟင္းဟင္းနဲ႔ ညီးၿပီး အလိုးခံေနတာ
“ ႁပြတ္….ႁပြတ္….ဖြတ္….ႁပြတ္…ႁပြတ္….ပလြတ္….ျဗစ္….ျဗစ္….ႁပြတ္….”
"အ..အားး...ၿပီးေတာ့မယ္..….အ….ထြက္….ထြက္…ၿပီ…အား….ရႊီးး .အား….”
၁၀လ်က္ေလာက္ထပ္ေဆာင့္အၿပီးမာ လရည္ေတြ ပန္းထည့္ေပး
လိုက္တယ္။ လရည္ပူေတြ ဖင္ထဲ စိမ့္စိမ့္ ထြက္လာၿပီး လီးက
ေပ်ာ့က်သြားေတာ့ ဖင္ထဲက ေခ်ားထြက္လာတယ္။
ခနတာေနမင္းက ေဝလင္းကို တင္းၾကပ္စြာဖတ္ထားမိသည္။
" မင္းျပန္ခ် ဦးမလား''
"မင္း ခံေပးရင္ ခ်မယ္''
" မင္းခ်ခ်င္ရင္ခ်..မင္းသေဘားပဲ...''
"အဲ့တာဆို ဟိုဘက္လွည့္..လုပ္မယ္''
ေနမင္းက တစ္ဖက္လွည့္ေစာင္းေပးၿပီး ေျခေထာက္တစ္ဖက္ကို
ေထာင္ထားေပးလိုက္တယ္..
ေပါင္ၾကားသို႔ ေျခခြထိုးကာ ျဗစ္ကနဲ လီးရွည္ရွည္ႀကီးရဲ႕ ဒစ္အခြၽန္
ကဖင္ထဲ ထိုးခြဲဝင္ေရာက္သြားသည္။
"အား နာတယ္ အရမ္းမလိုးနဲ႔ဟ့''
"ဟား..ေဆားရီး..ေဆားရီး..''...သူစိတ္ဆိုးသြားမာလည္းေဝလင္း
ေၾကာက္သည္။ေနာက္ေလးငါးခ်က္အသာေလး အထိုးသြင္းလုပ္
ေနေတာ့ အနာသက္သာလာသည္။ေနာက္ပိုင္း တစတစႏွင့္ နာက်င္မႈမ်ားေပ်ာက္သလိုျဖစ္လာၿပီးေတာ့
ထူးျခားေသာ အေတြ႕အရသာထူးကို ခံစားေနရေတာ့သည္။
နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ေနမင္းစြဲသြားေလေအာင္ လိုးေပးေနေလသည္။
ေနမင္းကလည္းတခ်က္တခ်က္ မသိမသာေလး
ဖင္ဆုံႀကီးကို ပင့္ကာပင့္ကာျဖင့္ ေကာ့ေပးလာေလသည္။
“ျဗစ္ ျဗစ္ ဘတ္ ဘတ္ ဘြတ္ ဘြတ္ ..”
“ဟင္း ကြၽတ္ ကြၽတ္ ရွီး အား အင္း”
ေဝလင္းက ၇လက္မ ေက်ာ္လီးရွည္ျဖစ္ တဆုံးဖင္ထဲ ေမႊ႕လိုးေလ
သည္။
" ဘုတ္..ဘုတ္..ေဘာင့္..ေဘာင္းး..''
“အင့္ အားး….”
ေဝလင္းက တခ်က္ တခ်က္ေဆာင့္ထည့္လိုက္လိုက္တိုင္း ေနမင္း
ရဲ႕ ဖင္ဝက ညႇစ္ညႇစ္ပိတ္ေပးေနသည္။
"အဲသလို ညႇစ္ညႇစ္ေပး.. ေကာင္းလိုက္တာဟာ က်ပ္စီးေနတာပဲ”
ေနမင္းရဲ႕ တင္းၾကပ္မာေၾကားေနတဲ့ဖင္ကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ႀကီး
လိုးေနရသျဖင့္အတိုင္းမသိ ခံစားမႈထူးကဲေနသည္။ ဖင္ေပါက္
ေလး၌ ျပည့္က်ပ္စြာစိုက္ ဝင္ေနေသာလီ း၏ပြတ္တိုက္မႈေၾကာင့္
ဖင္ဝတခုလုံး နီတြတ္ရဲထေနေလသည္။ ေဝလင္း၏ကိုယ္လုံးျဖင့္ ေနာက္ကဖိေဆာင့္လိုက္တိုင္းေနမင္းမွာခါးေလးေကာ့ကာ
ဖင္ကိုႂကြေပးရင္း တဟင္းဟင္းႏွင့္အသံထြက္ၿပီးညည္းေန
ရွာေလသည္။
"ဘုတ္...ဘုတ္..ေဘာင္းး.ေဘာင္းး...''
"ဘတ္ ဘတ္ ဘတ္ ''
"အင္းး...အားး...ကြၽတ္... ''
“ ေဆာင့္….ေဆာင့္….နာနာေလး ဖိေဆာင့္…ဦး….”
“ ႁပြတ္….ဖြတ္….ဖြတ္….ႁပြတ္….ျဗစ္…ျဗစ္….ႁပြတ္….” 
“ ႁပြတ္….ႁပြတ္….ဖြတ္….ႁပြတ္…ႁပြတ္….ပလြတ္….ျဗစ္….ျဗစ္….ႁပြတ္….”
“ အာ့….ထြက္ေတာ့မယ္...ရႊီးး...အင့္..''
တဆက္ထည္း ငါးခ်က္ေလာက္ထပ္ေဆာင့္ထည့္အၿပီးမာ လရည္ပူ
ေတြ ဖင္ထဲ ပန္းထုတ္ေပးလိုက္တယ္။ '' ရႊီးး....အားး..''
" နာသြားေသးလား ခ်စ္  ''
" မနာေတာ့ဘူး...ေကာင္းေနၿပီး..''
" အရမ္းခ်စ္တယ္ ''
"သည္လိုမ်ိဳး တစ္သက္လုံ အတူေနခ်င္တယ္ကြား''
" တေန႔ေတာ့..ျဖစ္လာမယ္ထင္ပါတယ္''
ႏွစ္ေယာက္သား တင္းၾကပ္စြာဖတ္ထားမိေလသည္။ သည္ညက
ေနမင္းနဲ႔ ေဝလင္းတို႔ရဲ႕ မဂၤလာဦးညေလးလို ၾကည္ႏူးစရာေလး
ေတြေျပားၿပီး တညလုံး ရင္ခုန္းစြာနဲ႔ အိပ္စက္ခဲ့ၾကတယ္။
အေနဘယ္ေလာက္ေဝးေနေဝးေန...ရင္ဘက္ထဲ အၿမဲးရွိေနဖို႔က
သာအဓိကပါ၊ ေဝလင္းကေတာ့ ခရီးထြက္ခြင့္ရတိုင္း ေနမင္းတပ္
ထဲ အၿမဲအလည္လာေလ့ရွိသည္။ တခါအလည္လာခဲ့တိုင္းလည္း
သံေယာဇဉ္က ပိုပိုၿပီး တိုးလာခဲ့တယ္။

(ၿပီးပါၿပီ)