Driver

<Unicode>
"ဒရိုက်ဘာ"
(18+ဇာတ်လမ်းတို)

Crd:

အိပ်ယာပေါ်မှာ အရက်အရှိန်ကြောင့် မူးဝေအိပ်ပျော်နေသော ပက်လက်လန်အနေအထားနဲ့ရှိနေတဲ့ ကိုမင်းနိုင်ရဲ့ စွတ်ကျယ်နဲ့ ပုဆိုးတို့ကို ချွတ်လိုက်တယ်။ အောက်ခံဖောင်းဘီတစ်ထည်တည်းသာ ကျန်တော့တဲ့ ကြွက်သားထုအပြည့်နဲ့ မင်းနိုင်ရဲ့ ဘော်ဒီအချိုးအစားက မျိုးကိုအတွက်တော့ ဖီးလ်တွေ စောက်ရမ်းတက်လာစေတော့တာ။ နိမ့်ချည်မြှင့်ချည် ရင်အုပ်တင်းတင်းများကို ဖျစ်ညှစ်ရင်း နို့သီးခေါင်း ချွန်ချွန်စူစူလေးနှစ်ခုကို ကျိတ်ချေပေးနေမိပြန်တယ်။ မာဆယ်လ်အထစ်လိုက် လက်မောင်းအိုးကြီးများကို ကိုင်မြှောက်လိုက်တော့ ထူပြိန်းမည်းသည်းနေတဲ့ ဂျိုင်းမွှေးများက အတိုင်းသား ပေါ်လာကြတယ်။ "ရှူး. . အား. ." နဲ့ နေအောင် နမ်းရှိုက်လိုက်ရုံတင် မျိုးကို တစ်ယောက် စအိုတွန့်လို့ ယွတက်လာတော့တာ။ ဝမ်းပျဉ်းကြွက်သားများကို လျှာနဲ့ ယက်လို့ ချက်မွှေးများကို အာဘွားပေးရင်း ဆီးခုံနားအရောက် အနက်ရောင် အောက်ခံဘောင်းဘီကို တွန်းချွတ်လိုက်တော့ တောထနေတဲ့ လမွှေးအုံလိုက်ကျင်းလိုက်များအောက်က အိပ်ပျော်နေတဲ့ ၆လက်မအရှည်ခန့်ရှိတဲ့ လီးကြီး၊ "အား အိုးမိုင်ဂေါ့,," ထူထည်းကောက်လိမ်ပေါက်ရောက်နေတဲ့ လမွှေး(လီးမွှေး) များအောက် မထသေးတာတောင် ၆လက်မလောက်ရှိတဲ့ ကျားစစ်စစ်လီးကြီးကို မြင်လိုက်ရတဲ့ မျိုးကိုအဖို့တော့ ဘုရားတရတဲ့အထိ ဖြစ်ခဲ့တာ၊ အရင်ရက်က ကိုမင်းနိုင် ဂွင်းထုနေချိန် အဝေးက ခိုးကြည့်ခဲ့ရတာမို့ အဲ့လောက် ကြီးမယ်မထင်ထားသော်လည်း ခုလို နဖူးတွေ ဒူးတွေမြင်လိုက်ရတော့မှာ တောင်ထလာချိန်ဆို ၇လက်မကျော် ၈လက်မဝန်းကျင်ရှိမယ့် ဗမာလီးတွေထဲက ရှားတောင့်ရှားခဲ လီးမျိုးမို့ ဖင်ထဲဝင်တိုင်းထွက်တိုင်းမှာ အီစလန်ဝေသွားစေမယ့် အတွေးနဲ့တင် မျိုးကိုတစ်ယောက် ကြက်သီးဖြန်းဖြန်းထလာရတော့တာ။

မင်းနိုင်က မျိုးကိုတို့ အိမ်က ဒါရိုက်ဘာ။ အသက် ၃၀ကျော် လူလတ်ပိုင်းဖြစ်တာမို့ မျိုးကိုနဲ့တော့ မတိမ်းမယိမ်းပဲ။ လူပျိုလူလွတ်ဖြစ်တာမို့ နေ စားစရိတ်ငြိမ်းနဲ့ ငှါးထားကာ ကားဂိုထောင်မှာပဲ နေရာပေးထားတာ။ စရောက်တဲ့နေ့ကစလို့ ဗလကောင်းကောင်း ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းနဲ့ မင်းနိုင်ကို မျိုးကို ကြွေကြိတ် ကြိတ်ကြွေနေတာ ကြာပြီ။ ကိုယ်ခန္ဓာအနှံ့မှာလည်း တက်တူးတွေ တိုးထားလိုက်ပုံက အသည်းယားစရာ။ အနေတည်ပြီး အလုပ်ကို အလုပ်လိုပဲ သဘောထားကာ မျိုးကိုတို့ အိမ်ရှင်တွေနဲ့ သိပ်ပြီး ရောရောနှောနှော နေလေ့မရှိသူမို့ ဇာတ်လမ်းစချင်သည့်တိုင် မစရဲခဲ့။ မျိုးကိုက ကျူတာတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး မိဘတွေက ဗိုလ်ချုပ်စျေးမှာ အထည်ဆိုင်ဖွင့်ထားတယ်။ ကားဝယ်ထားပြီး ကားမမောင်းရဲတဲ့ မျိုးကိုတို့မိသားစုအတွက် မင်းနိုင်ရဲ့တာဝန်က မနက်ဖက်ဆို မျိုးကို,ကို ဒဂုံတက္ကသိုလ်၊ မျိုးကိုမိဘတွေကို ဗိုလ်ချုပ်စျေးကဆိုင်ကို လိုက်ပို့ရတယ်။ ညနေဖက်ဆို သုံးဦးလုံးကို ကြိုပေးရတယ်။ ကျောင်းပိတ်ရက်မျိုးမှာတော့ မျိုးကိုမိဘများကိုသာ ကြိုပို့ပေးရတယ်။ နေခင်းလိုအချိန်ဆို အိမ်မှာ ကားရေဆေး၊ ဂိုထောင်သန့်ရှင်းရေးလုပ်၊ အိမ်စောင့်ပေး ဒီလောက်ပဲ။

တည်ကြည်လွန်းတဲ့ သန်မာထွားကြိုင်း ယောက်ျားပီသလှသူမို့ မျိုးကို တစ်ယောက် ဘယ်တော့များ အခွင့်ရေးရမလဲလို့ စောင့်လိုက်ရတာလည်း ခဏခဏ။ စျေးပိတ်လို့ ကျောင်းပဲပို့ပေးရတဲ့နေ့တွေဆို မင်းနိုင်နဲ့ ဘေးချင်းယှဉ်လျက်ထိုင်ပြီး ရင်တွေခုန်ရတာများ ပြောတောင်မပြတက်ဘူး။ ခပ်တင်းတင်းဝတ်ထားတဲ့ သူ့ပုဆိုးကနေ ဖောင်းနေတဲ့ ပေါင်ကြားက ညီဖွားကြီးကို မကြာမကြာခိုးကြည့်မိရင် အာခေါင်တေခြောက်လို့ ရေတောင်ငတ်တယ်။ လူတင်ထွားတာမဟုတ်ပဲ လီးပါစံချိန်မီမှန်း တင်းဖောင်းတက်နေတဲ့ သူ့ပေါင်ကြားက အမြှောင်းလိုက် ထနေတဲ့ လီးနေရာကို မြင်ရုံနဲ့ သိနိုင်တယ်။ စိတ်ကူးနဲ့သာ ရူးနေရတာ.. "ဆရာ.. ဆရာ..ကျောင်းရောက်ပြီလေ. ဘာတွေ တွေးနေတာလဲ.." "အယ်..ဟို..ဟို.ဘာမှမတွေးဘူးဗျ.. ညနေ နောက်မကျနဲ့ဦးနော်." ယောင်ကန်းကန်းနဲ့ပဲ ဆင်းသွားတဲ့ မျိုးကို, ကို နားမလည်သလိုငေးရင်း "ငါ. ဘယ်တုန်းက နောက်ကျလို့လဲဟ." မင်းနိုင်တစ်ယောက်တည်း ပြောရင်း ကျန်နေခဲ့တော့တယ်။

----------------------------------------------------------

ကျောင်းပိတ်ရက်မို့ မျိုးကိုတစ်ယောက် ၉နာရီကျော်မှ အိပ်ယာထလာတယ်။ အိမ်ကတော့ ထုံးစံအတိုင်းပဲ တိတ်ဆိတ်နေတာ။ "ဖေဖေတို့ စျေးသွားကြပြီထင်တယ်" တွေးရင်း မျက်နှာသစ်လို့ ထမင်းစားခန်းထဲ ဝင်၊ အသင့်ပြင်ပေးထားတဲ့ ပဲပြုတ်ထမင်းကြော်၊ ကြက်ဥကြော်နဲ့ မနက်စားစာပြီး ဧည့်ခန်းမှာပဲ ရုပ်ရှင်ကြည့်နေလိုက်တယ်။ "အဲ. . မင်းနိုင် ပြန်မလာသေးဘူးပဲ ဟုတ်ပြီ" အတွေးပေါက်သွားပြီး ကားဂိုထောင်ထဲက မင်းနိုင် အိပ်ယာဆီ သွား စပ်စုမိတော့တာ။ နံရံမှာ တန်းထားတဲ့ ကြိုးပေါ်က တို့လို့တွဲလောင်းကျနေတဲ့ အင်္ကျီတွေ၊ ပုဆိုးတွေ ကြားက အောက်ခံဘောင်းဘီတွေကို ယူကြည့်ရင်း "ရှူး" ခနဲ နေအောင် နမ်းကြည့်လိုက်တဲ့ မျိုးကို။ "အား. . ကောင်းလိုက်တဲ့ ယောက်ျားအနံ့" တစ်ကြိမ်ထဲသာ ဝတ်ထားပုံပေါ်တဲ့ အောက်ခံဘောင်းဘီတွေမို့ ခပ်ပြင်းပြင်းအနံ့ရမနေ။ နီညိုရောင်၊ နက်ပြာရောင် အောက်ခံဘောင်းဘီတွေကို နမ်းရင်း မျိုးကိုတစ်ယောက် ကိုမင်းနိုင်ရဲ့ လီးကြီးကို စိတ်မှန်းနဲ့ စုပ်ပေးနေရင်းက သူ့စအိုဝသူ ပွတ်နေမိတော့တာ။ "တီ. . တီ. . " လမ်းထဲ ဝင်လာတဲ့ ကားဟွန်းတီးသံကြားမှ "ဟင်. . ပြန်လာပြီထင်တယ်" ကားဂိုထောင်ထဲကနေ ကမှန်းကတမ်းထွက်လာခဲ့တော့တယ်။

"နိုးနေပြီလား ဆရာ. ." "အော်. . ဟုတ်" ခြံဝင်းထဲကားဝင်လာချိန် မျိုးကို, ကို တွေ့လို့ မင်းနိုင် နုတ်ဆက်လိုက်တာ။ အခု လက်ရှိ အိမ်မှာက မျိုးကိုနဲ့ မင်းနိုင် နှစ်ယောက်တည်း၊ မျိုးကိုက စကားရော ဖောရော သွားပြောချင်သည့်တိုင် မင်းနိုင်က သူ့လုပ်စရာရှိတာတွေလုပ်၊ ပြီးတော့ နေ့လည်စာ ဝင်စားပြီး အခန်းအောင်နေတော့တာမို့ မျိုးကို တစ်ယောက် ကြံရာမရဖြစ်နေပါတော့တယ်။ ၂နာရီလောက်နေတော့ မင်းနိုင်တစ်ယောက်တည်းရှိချိန် ဘာများလုပ်နေမလဲသိချင်စိတ်နဲ့ ကားဂိုထောင်နဲ့ ကတ်လျက်အခန်းက မှန်ပြတင်းကနေသွားချောင်းကြည့်မိတော့ မယုံနိုင်စရာမြင်ကွင်းကြောင့် မျိုးကိုတစ်ယောက် "ဟာ"ကနဲဖြစ်သွားရတဲ့ အထိ မှင်သပ်သွားခဲ့ရပြီလေ။ မ "ဟာ" နိုင်ရိုးလား. . တစ်ယောက်အိပ် စပရိန် ကုတင်ပေါ်မှာ အနက်ရောင် Police စွတ်ကျယ်ဝတ်ထားပြီး ချက်ပြုတ်ပုဆိုးကို ပေါင်တစ်ဝက်ရောက်အောင် တွန်းထုတ်ချွတ်ချထားကာ ၉၀ ဒီဂရီ ထောင်မတ်နေတဲ့ သွေးကြောတွေ ယှက်ဖြာနေတဲ့ လီးတုတ်ကြီးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ စုံကိုင်ပြီး ဂွင်းတိုက်နေသူက မင်းနိုင်။ အားပါးပါးး တုတ်ခိုင် သန်မာလွန်းတဲ့ အညိုရောင်လီးတုတ်ကြီးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ရင်း မာန်နဲ့ထန်နဲ့ ထုနေလိုက်ပုံက ဖုတ် ဖုတ်နဲ့တောင် မြည်တယ်။ လမွှေးအုံ ထူထူများကြားက အားရစရာ လီးကြီးကို အံ့ကြိတ်ခါ ခပ်ကြမ်းကြမ်းထုနေတဲ့ မင်းနိုင်ရဲ့ လှုပ်ရှားမှုတို့ကို ချောင်းရင်း မျိုးကိုတစ်ယောက် မနေနိုင်အောင် ဖင်ခေါင်းထဲကနေကို လှိုက်ကာ လှိုက်ကာ ယားတက်လာတော့တာမို့ လက်ခလယ်ကို တံတွေးစွတ်လို့ သူဖင်ဝသူ ပွတ်နေမိပါတော့တယ်။

"အား. . ကြမ်းလိုက်တဲ့ ဂွင်းထုချက်တွေ၊ ဂွင်းထုတာတောင် ဒီလောက်ကြမ်းရင် တစ်ကယ်များ စိတ်ရှိလက်ရှိ လိုးလို့ကတော့ အမငီး. ." လဥကြီးများ မြှောက်ကြွတက်လာတဲ့အထိ အထုကြမ်းနေတဲ့ မင်းနိုင်ကို ချောင်းရင်း မျိုးကိုမှာ ရေငတ်တာလိုလို ကိုယ်ပူတာလိုလို ဘာလိုလိုတွေဖြစ်လို့ နေမထိထိုင်မသာတွေ ခံစားလာရတော့တာ။ ဖြစ်လည်း ဖြစ်စရာပဲ၊ မင်းနိုင်လီးက စောက်ဖုတ်ဆိုပြဲ ဖင်ဆိုကွဲစေနိုင်လောက်တဲ့ စံချိန်လွန်လီးမျိုးကြီးဟ။ "အ. . အ. . အား. . အား. . " "ဗျစ်. ဗျစ်. ." ခပ်အုပ်အုပ် ငြီးငြူရင်း လရည်တွေထောင်ပန်းလိုက်တာ သူ့မျက်နှာသူတောင် ပြန်စင်တယ်။ မင်းနိုင်ကတော့ လရည်ထွက်လို့ မောသွားပြီး ခြေပစ်လက်ပစ်လှဲအိပ်သွားသည့်တိုင် မျိုးကို ခမျာမှာတော့ ဖင်ယားလျက်တန်းလန်း ဆက်တစ်ငင်ငင်နဲ့ပဲ ကျန်ရစ်ခဲ့ပါတော့တယ်။

----------------------------------------------------------

အဲ့ဒီနေ့က မျိုးကိုရဲ့ မိဘတွေ မော်လမြိုင်က စိန်ဝင်းတောရမှာ ရိပ်သာဝင်ဖို့ စျေးကအသိတွေနဲ့ စုပြီး သွားကြမှာမို့ အိမ်မှာ မျိုးကိုနဲ့ မင်းနိုင်က အိမ်စောင့်ကျန်ခဲ့တာ။

"မောင်မင်းနိုင်ရေ. . ဦးနဲ့ မင့်အန်တီးတို့ စျေးကဓမ္မမိတ်ဆွေတွေနဲ့ စိန်ဝင်းတောရမှာ ၇ ရက် တရားစခန်းဝင်ဖို့ရှိလို့. ." "ဗျာ. . ဟုတ်"

"အေး. အဲ့ဒါ မင်း ဂိုထောင်မှာ မအိပ်ပဲ အိမ်မကြီးမှာ မင်းဆရာကို အဖော်လုပ်အိပ်ပေးဖို့ ပြောမလို့ပါကွယ်. " "ဗျာ. . ဟုတ်ကဲ့ပါ ဦးနဲ့ အန်တီ၊ စိတ်ချလက်ချသာ သွားပါ၊ ကျနော် ဂရုစိုက်လိုက်ပါမယ်" "ကောင်းပါပြီကွယ်"

ကံကြမ္မာ မျက်နှာသာပေးတဲ့ ရက်ကိုတော့ ရောက်လာခဲ့ပြီ၊ နှစ်ခါမလာတဲ့ အခွင့်အရေးမို့ ရအောင် အသုံးချဖို့ ကြံနေသူက မျိုးကို။ "ဒီလိုလုပ် ကိုမင်းနိုင်၊ တစ်ခြား အခန်းမှာ အိပ်မနေနဲ့ဗျာ၊ ကျနော့်အခန်းက ကုတင်မှာပဲ အိပ်ပေး၊ ဖြစ်လား" "ဟာ. ကျနော်က ဖြစ်ပါတယ် ဆရာ အနေကြပ်မှာပဲ စိုးတာ"

"မကြပ်ဘူးရတယ်၊ ဧည်သည်ခန်း ရှင်းနေရမှာ အလုပ်ပိုလို့ပါ၊ ကျနော့်အခန်းမှာအိပ်တော့ အဲကွန်းလည်းရတယ်လေ"

ဒီလိုနဲ့ မျိုးကို ဆင်တဲ့ ဂွင်ထဲ မင်းနိုင်တစ်ယောက် လှလှပပကြီး ဝင်သွားခဲ့တာပေါ့။

----------------------------------------------------------

"သောက် ကိုမင်းနိုင်၊ အိမ်မှာ ဖေဖေတို့ မေမေတို့ မရှိတုန်းလေး သောက်ရတာ" "ဟာ. . အားနာစရာတွေတော့ ဖြစ်ကုန်ပြီဗျာ. ." "ဘာလဲ ကိုမင်းနိုင်က မကြိုက်လို့လား" "ဟင့်အင်း. . နည်းလို့" "ဟား. . ဟား. ."

၁၁ကျော် ၁၂ စွန်းစွန်းအထိ နှစ်ဦးသားသောက်လာကြတာ၊ မျိုးကိုက သူ့အကြံနဲ့ သူမို့ သောက်ချင်ယောင်ဆောင်ကာ အနည်းအကျဉ်းသာ သောက်သော်လည်း မင်းနိုင်ကတော့ ကြွက်တွင်းလိုပဲ ရှောခနဲရှောခနဲ နေအောင် အမူးအမှောက်ချနေတာ။ မကြာပါဘူး ရှူးရှူးနဲ့နေအောင် နှာမှုတ်ရင်း ဖက်လက်ပြသွားတဲ့ မင်းနိုင်ကို နှစ်ယောက်အိပ်မွှေ့ယာပေါ် တွဲတင်လိုက်ပြီး အောင်နိုင်သူတစ်ယောက်လို ပြုံးလိုက်သူက မျိုးကို။

----------------------------------------------------------

 အရက်အရှိန်နဲ့ မူးဝေနေတဲ့ မင်းနိုင်ကို အခုချိန်မှာ မျိုးကိုသာ ဆန္ဒရှိရင် စထရိတ်စစ်စစ် ဗလကောင်းကောင်းနဲ့ ယောက်ျားသားတစ်ယောက်ရဲ့ ဖင်ပါကင်ကိုတောင် ဖွင့်ပေးလို့ရတဲ့အနေအထားမှာရှိလို့နေပါတယ်။ ဒါပေသိ မျိုးကိုက ဖင်လိုးဖို့ထက် ဖင်ခံဖို့ကိုသာ အာရုံရသူမို့ မင်းနိုင်လီးကြီး သူ့ဖင်ထဲ သွင်းဖို့သာ လုံးပန်းနေပါတော့တယ်။ ခပ်ဆက်ဆက်လေး တစ်ချက်စ နှစ်ချက်စ ဂွင်းထုပေးလိုက်တော့ သွေးကြောစိုင်များ တင်းတောင့်လာတဲ့ အာဂလီးကြီးက တစ်ဖြည်းဖြည်းနဲ့ ထောင်မတ်လာတယ်။ လီးတုတ်ကြီးကို လက်နဲ့ အားပါးတရ စုပ်ကိုင်ပြီး အထက်အောက် အစုန်အဆန် ဂွင်းထုပေးနေရင်း မင်းနိုင် မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်မိတော့ ကိုယ့်ဆရာက အရက်တန်ခိုးနဲ့ကောင်းနေပြီ။ လီးတောင်မှုနှုန်းရာ နှုန်းပြည့်သွားချိန်မှာတော့ ကွမ်းသီးခေါင်းကစလို့ လီးအခြေအဆုံး တစ်မုန်း မှုတ်ပါတော့တယ်။

"ပြွတ် ပြွတ်. . ပြတ်. ပြွတ်.. အွင်း. . အု အု. . အွင်း. .ပြွတ်.." ပူနွေးနွေး အာခေါင်ရဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့် ပိုမို ကြီးလားသယောင်ထင်ရတဲ့ မင်းနိုင်ရဲ့ လီးကြီးက မျိုးကိုရဲ့ ပါးစပ်ထဲပါမက လည်ချောင်းထဲထိပါ ဝင်လို့ လည်မျို ချဲ့နေပါတော့တယ်။ "ရွှတ်.. ပြွတ်.ရှလွတ်. အွင်း..အု.." ပျော့တွဲကျနေတဲ့ လဥကြီးနှစ်လုံးကိုလည်း တစ်လုံးပြီး တစ်လုံး ပြောင်းငုံ စုပ်စို့ပေးနေရင်က သူ့စအိုဝသူ ဆွနေတော့တာ။ လီးစုပ် လဥငုံလို့ ဝသွားတော့ တောင်ထနေတဲ့ လီးကြီးပေါ် တက်စောင့်ဖို့ စပါတော့တယ်။ ဖင်မွှေး မည်းမည်းများ ဝန်းရံပေါက်ရောက်နေတဲ့ သူ့ဖင်ဝသူ လိုလိမ်း ဂျဲလ်တွေ သွတ်လိမ်း၊ မင်းနိုင် လီးတစ်ချောင်းလုံးမှာလည်း ရွှဲနေအောင် သုတ်လိမ်းပေးပြီး အပေါ်ကနေ တပ်ခွကာ ဖင်ဝမှာ လီးကို တေ့ကိုင်ထားလိုက်တယ်။ ခပ်မျှင်းမျှင်းလေး ဖိသွားချလိုက်တော့ "ဖွတ်..ဗရစ်.ဗျစ်..ဗျစ်. ." ဆိုတဲ့ မြည်သံတစ်ချို့နဲ့အတူ ဖင်ခေါင်းထဲ လီးထိပ် စမြုတ်သွားတယ် "အား.. အိုး. အိုး. ." ဂျယ်လ်တွေ ရွှဲနေအောင် သုတ်ထားသည့်တိုင် လီးဝင်စတိုင်းဟာ အနည်းငယ်မျှနာတက်တာမို့ အောင့်တောင့်တောင့်ခံစားမှုကြောင့် မျိုးကိုတစ်ယောက် ငြီးငြူးရင် ခေတ္တငြိမ်နေလိုက်တယ်။ ထို့နောက်မှ ခပ်ဖြည်းဖြည်း ဖိသွင်းရင် လမွှေးကြမ်းရှရှများအပေါ် ဖိထိုင်မိလျက်သား ပစ်မမုန်း ဒစ်ဆုံး ဝင်သွားပါတော့တယ်။

"ဗြောင်း. . ဗြောင်း.. ဖောင်း . ဖုတ်..ဖတ် .ပတ်. . ပတ်. ." "အွင်း.အွင်း.. အင်း..အွင်း.. " ယောက်ျားမြင်းစီးအကွက်နဲ့ ခြေပစ်လက်ပစ်အိပ်နေတဲ့ မင်းနိုင်အပေါ် ခွမိုးတက်စီးလို့ ဇိမ်ယူ ဖင်လိုးခံနေသူက မျိုးကို၊ "အင်း..အင်း..အ..အင်း.ဟင်း.." အရက်တန်ခိုးနဲ့ မူးဝေနေရုံသာမက မျိုးကိုရဲ့ ဖင်ကြွက်သား ညှစ်အားအစွမ်းနဲ့ လီးတစ်ချောင်းလုံး အီစိမ့်နေကာ နှစ်ဆတိုးတန်ခိုးနဲ့ နတ်ပြည်ရောက်နေသည့်အလား ဖီးလ်တက်ကာ မသိစိတ်နဲ့ ငြီးငြူးနေသူက မင်းနိုင်။ မျိုးကိုကလည်း မင်းနိုင်လီးကို သူ့ဖင်ခေါင်းကနေမချွတ်စတမ်း တပ်ထားရင်း စကောဝိုင်းတွေ မွှေလို့မွှေ၊ အားကုန်သုံးလို့ ဖိလို့ဖိနဲ့ ဟုတ်နေတော့တာ။ သူတွေးထင်ထားသလိုပဲ လီးဝင် လီးထွက်တိုင်းက အီစိမ့်နေပြီး အရသာ ထူးနေတော့တာ။

 "ဖွတ်..ဘွတ်..ပလွတ်.ပြွတ်.. ဖောင်း..ဖောင်း.ဖုတ်..ဖုတ်.." "အွင်း..အီး..အင်း.အင်း..." မျိုးကိုဖင်ခေါင်းထဲက မင်းနိုင်ရဲ့ လီးကြီး ဆက်ကနဲနေအောင် တုံခါသွားမှုနဲ့အတူ လရည်ပူပူ ပျစ်ပျစ်များ ထောင်ပန်းသွားပါတော့တယ်။ လရည်တွေများချက်များ ဖင်ခေါင်းအပြင်ဖက်တောင် စိမ့်ထွက်လာတော့တာ။

----------------------------------------------------------

ညက ကိစ္စက တကယ်ကြီးလား၊ အိမ်မက်လာဆိုတာ မင်းနိုင်တစ်ယောက် ဝေခွဲမရဖြစ်နေတော့တာ။ မျိုးကိုကတော့ မူမပျက် ဟန်မပျက်နဲ့ပဲမို့ အိမ်မက်ပဲ ဖြစ်မှာပါလေ လို့ပဲ တွေးထားလိုက်တော့တာ။ ဒါပေသိ သူ့ရှေ့မှာ ဖင်ကို လိမ်ကျစ် လိမ်ကျစ်လျှောက်သွားတဲ့ မျိုးကိုရဲ့ အိုးကြီးကို ကြည့်ပြီး သင်ကာမကင်း ဖြစ်နေမိတာတော့ အမှန်။ ဒီနေ့ညမှ စောင့်ဖမ်းမယ်ဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ အိပ်ယာစောစောဝင်လို့ အိပ်လိုက်တော့တာ။ ညလယ်လောက်ရောက်လို့ တစ်ရေးနိုးတော့ မျိုးနိုင်က ဘေးတစ်စောင်း အနေအထားနဲ့ အိပ်နေတယ်၊ ဝတ်ထားတဲ့ ပုဆိုးက ရင်ခေါင်းတက်နေတာမို့ ဖင်ပြောင်ကြီးက ညအိပ်မီးရောင်အောက်မှာ ထင်းလို့ ။ မင်းနိုင်လည်း ဟုတ်မဟုတ် သိချင်စောနဲ့ပဲ မျိုးကို ဖင်ကြား လက်စောင်းထည့်လို့ စမ်းကြည့်မိတော့ ဖင်ဝက ခပ်ဆူဆူထွက်နေတယ်။ အရင်အချိန်တွေတုန်းက မင်းနိုင် ဖင်မခံဖူးသည့်တိုင် ဖင်လိုးဖူးသူပီပီ တစ်ရက်လိုးထားတဲ့ ဖင်က နောက်ရက်အထိ ယောင်ပြီး ဖင်ဝက ခပ်စူစူလေး ဖုတက်နေတက်တာကို သိထားသူမို့ "ဟာ. . အဟုတ်ကြီးဟ" မနေ့ညက မျိုးကို သူ့အပေါ်တက်ခွလို့ မြင်းစီးထားမှန်းသိလိုက်ရင်ပဲ အချိန်မဆိုင်းတော့ပဲ သူ့ပုဆိုးသူချွတ်လို့ "ဖွီ" ကနဲနေအောင် လက်ဝါးထဲ တံတွေးထွေးထည့်ကာ လီးမှာ သုတ်လိမ်းလိုက်ပြီး မျိုးကို ဖင်ဝမှာ လီးကိုတေ့၊ "ဗြွတ်" ကနဲနေအောင် ဖိသွင်းလိုက်ပါတော့တယ်။

"အား..လား..လား.." "အိုး..လိုး.လိုး.." ပူနွေးနွေး ဖင်ခေါင်းထဲ လီးဝင်သွားချိန်မှာတော့ ဖီးလ်တက်လို့ အော်ငြီးလိုက်တဲ့ မင်းနိုင်နဲ့ ခါးကော့လို့ အော်စောင့်သွားတဲ့ မျိုးကို၊ မကြာမတင်မှာပဲ အပေးယူမျှမျှ လိုးကြ ဗျင်းကြ ဆော်ကြပါတော့တယ်ခင်ဗျာ။
---------------------------------------------

<Zawgyi>
"ဒ႐ိုက္ဘာ"
(18+ဇာတ္လမ္းတို)

Crd:

အိပ္ယာေပၚမွာ အရက္အရွိန္ေၾကာင့္ မူးေဝအိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ပက္လက္လန္အေနအထားနဲ႔ရွိေနတဲ့ ကိုမင္းႏိုင္ရဲ႕ စြတ္က်ယ္နဲ႔ ပုဆိုးတို႔ကို ခြၽတ္လိုက္တယ္။ ေအာက္ခံေဖာင္းဘီတစ္ထည္တည္းသာ က်န္ေတာ့တဲ့ ႂကြက္သားထုအျပည့္နဲ႔ မင္းႏိုင္ရဲ႕ ေဘာ္ဒီအခ်ိဳးအစားက မ်ိဳးကိုအတြက္ေတာ့ ဖီးလ္ေတြ ေစာက္ရမ္းတက္လာေစေတာ့တာ။ နိမ့္ခ်ည္ျမႇင့္ခ်ည္ ရင္အုပ္တင္းတင္းမ်ားကို ဖ်စ္ညႇစ္ရင္း ႏို႔သီးေခါင္း ခြၽန္ခြၽန္စူစူေလးႏွစ္ခုကို က်ိတ္ေခ်ေပးေနမိျပန္တယ္။ မာဆယ္လ္အထစ္လိုက္ လက္ေမာင္းအိုးႀကီးမ်ားကို ကိုင္ေျမႇာက္လိုက္ေတာ့ ထူၿပိန္းမည္းသည္းေနတဲ့ ဂ်ိဳင္းေမႊးမ်ားက အတိုင္းသား ေပၚလာၾကတယ္။ "႐ွဴး. . အား. ." နဲ႔ ေနေအာင္ နမ္းရႈိက္လိုက္႐ုံတင္ မ်ိဳးကို တစ္ေယာက္ စအိုတြန္႔လို႔ ယြတက္လာေတာ့တာ။ ဝမ္းပ်ဉ္းႂကြက္သားမ်ားကို လွ်ာနဲ႔ ယက္လို႔ ခ်က္ေမႊးမ်ားကို အာဘြားေပးရင္း ဆီးခုံနားအေရာက္ အနက္ေရာင္ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီကို တြန္းခြၽတ္လိုက္ေတာ့ ေတာထေနတဲ့ လေမႊးအုံလိုက္က်င္းလိုက္မ်ားေအာက္က အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ၆လက္မအရွည္ခန္႔ရွိတဲ့ လီးႀကီး၊ "အား အိုးမိုင္ေဂါ႔,," ထူထည္းေကာက္လိမ္ေပါက္ေရာက္ေနတဲ့ လေမႊး(လီးေမႊး) မ်ားေအာက္ မထေသးတာေတာင္ ၆လက္မေလာက္ရွိတဲ့ က်ားစစ္စစ္လီးႀကီးကို ျမင္လိုက္ရတဲ့ မ်ိဳးကိုအဖို႔ေတာ့ ဘုရားတရတဲ့အထိ ျဖစ္ခဲ့တာ၊ အရင္ရက္က ကိုမင္းႏိုင္ ဂြင္းထုေနခ်ိန္ အေဝးက ခိုးၾကည့္ခဲ့ရတာမို႔ အဲ့ေလာက္ ႀကီးမယ္မထင္ထားေသာ္လည္း ခုလို နဖူးေတြ ဒူးေတြျမင္လိုက္ရေတာ့မွာ ေတာင္ထလာခ်ိန္ဆို ၇လက္မေက်ာ္ ၈လက္မဝန္းက်င္ရွိမယ့္ ဗမာလီးေတြထဲက ရွားေတာင့္ရွားခဲ လီးမ်ိဳးမို႔ ဖင္ထဲဝင္တိုင္းထြက္တိုင္းမွာ အီစလန္ေဝသြားေစမယ့္ အေတြးနဲ႔တင္ မ်ိဳးကိုတစ္ေယာက္ ၾကက္သီးျဖန္းျဖန္းထလာရေတာ့တာ။

မင္းႏိုင္က မ်ိဳးကိုတို႔ အိမ္က ဒါ႐ိုက္ဘာ။ အသက္ ၃၀ေက်ာ္ လူလတ္ပိုင္းျဖစ္တာမို႔ မ်ိဳးကိုနဲ႔ေတာ့ မတိမ္းမယိမ္းပဲ။ လူပ်ိဳလူလြတ္ျဖစ္တာမို႔ ေန စားစရိတ္ၿငိမ္းနဲ႔ ငွါးထားကာ ကားဂိုေထာင္မွာပဲ ေနရာေပးထားတာ။ စေရာက္တဲ့ေန႔ကစလို႔ ဗလေကာင္းေကာင္း ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းနဲ႔ မင္းႏိုင္ကို မ်ိဳးကို ေႂကြႀကိတ္ ႀကိတ္ေႂကြေနတာ ၾကာၿပီ။ ကိုယ္ခႏၶာအႏွံ႔မွာလည္း တက္တူးေတြ တိုးထားလိုက္ပုံက အသည္းယားစရာ။ အေနတည္ၿပီး အလုပ္ကို အလုပ္လိုပဲ သေဘာထားကာ မ်ိဳးကိုတို႔ အိမ္ရွင္ေတြနဲ႔ သိပ္ၿပီး ေရာေရာေႏွာေႏွာ ေနေလ့မရွိသူမို႔ ဇာတ္လမ္းစခ်င္သည့္တိုင္ မစရဲခဲ့။ မ်ိဳးကိုက က်ဴတာတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး မိဘေတြက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းမွာ အထည္ဆိုင္ဖြင့္ထားတယ္။ ကားဝယ္ထားၿပီး ကားမေမာင္းရဲတဲ့ မ်ိဳးကိုတို႔မိသားစုအတြက္ မင္းႏိုင္ရဲ႕တာဝန္က မနက္ဖက္ဆို မ်ိဳးကို,ကို ဒဂုံတကၠသိုလ္၊ မ်ိဳးကိုမိဘေတြကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းကဆိုင္ကို လိုက္ပို႔ရတယ္။ ညေနဖက္ဆို သုံးဦးလုံးကို ႀကိဳေပးရတယ္။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မ်ိဳးမွာေတာ့ မ်ိဳးကိုမိဘမ်ားကိုသာ ႀကိဳပို႔ေပးရတယ္။ ေနခင္းလိုအခ်ိန္ဆို အိမ္မွာ ကားေရေဆး၊ ဂိုေထာင္သန္႔ရွင္းေရးလုပ္၊ အိမ္ေစာင့္ေပး ဒီေလာက္ပဲ။

တည္ၾကည္လြန္းတဲ့ သန္မာထြားႀကိဳင္း ေယာက္က်ားပီသလွသူမို႔ မ်ိဳးကို တစ္ေယာက္ ဘယ္ေတာ့မ်ား အခြင့္ေရးရမလဲလို႔ ေစာင့္လိုက္ရတာလည္း ခဏခဏ။ ေစ်းပိတ္လို႔ ေက်ာင္းပဲပို႔ေပးရတဲ့ေန႔ေတြဆို မင္းႏိုင္နဲ႔ ေဘးခ်င္းယွဉ္လ်က္ထိုင္ၿပီး ရင္ေတြခုန္ရတာမ်ား ေျပာေတာင္မျပတက္ဘူး။ ခပ္တင္းတင္းဝတ္ထားတဲ့ သူ့ပုဆိုးကေန ေဖာင္းေနတဲ့ ေပါင္ၾကားက ညီဖြားႀကီးကို မၾကာမၾကာခိုးၾကည့္မိရင္ အာေခါင္ေတေျခာက္လို႔ ေရေတာင္ငတ္တယ္။ လူတင္ထြားတာမဟုတ္ပဲ လီးပါစံခ်ိန္မီမွန္း တင္းေဖာင္းတက္ေနတဲ့ သူ့ေပါင္ၾကားက အေျမႇာင္းလိုက္ ထေနတဲ့ လီးေနရာကို ျမင္႐ုံနဲ႔ သိႏိုင္တယ္။ စိတ္ကူးနဲ႔သာ ႐ူးေနရတာ.. "ဆရာ.. ဆရာ..ေက်ာင္းေရာက္ၿပီေလ. ဘာေတြ ေတြးေနတာလဲ.." "အယ္..ဟို..ဟို.ဘာမွမေတြးဘူးဗ်.. ညေန ေနာက္မက်နဲ႔ဦးေနာ္." ေယာင္ကန္းကန္းနဲ႔ပဲ ဆင္းသြားတဲ့ မ်ိဳးကို, ကို နားမလည္သလိုေငးရင္း "ငါ. ဘယ္တုန္းက ေနာက္က်လို႔လဲဟ." မင္းႏိုင္တစ္ေယာက္တည္း ေျပာရင္း က်န္ေနခဲ့ေတာ့တယ္။

----------------------------------------------------------

ေက်ာင္းပိတ္ရက္မို႔ မ်ိဳးကိုတစ္ေယာက္ ၉နာရီေက်ာ္မွ အိပ္ယာထလာတယ္။ အိမ္ကေတာ့ ထုံးစံအတိုင္းပဲ တိတ္ဆိတ္ေနတာ။ "ေဖေဖတို႔ ေစ်းသြားၾကၿပီထင္တယ္" ေတြးရင္း မ်က္ႏွာသစ္လို႔ ထမင္းစားခန္းထဲ ဝင္၊ အသင့္ျပင္ေပးထားတဲ့ ပဲျပဳတ္ထမင္းေၾကာ္၊ ၾကက္ဥေၾကာ္နဲ႔ မနက္စားစာၿပီး ဧည့္ခန္းမွာပဲ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ေနလိုက္တယ္။ "အဲ. . မင္းႏိုင္ ျပန္မလာေသးဘူးပဲ ဟုတ္ၿပီ" အေတြးေပါက္သြားၿပီး ကားဂိုေထာင္ထဲက မင္းႏိုင္ အိပ္ယာဆီ သြား စပ္စုမိေတာ့တာ။ နံရံမွာ တန္းထားတဲ့ ႀကိဳးေပၚက တို႔လို႔တြဲေလာင္းက်ေနတဲ့ အကႌ်ေတြ၊ ပုဆိုးေတြ ၾကားက ေအာက္ခံေဘာင္းဘီေတြကို ယူၾကည့္ရင္း "႐ွဴး" ခနဲ ေနေအာင္ နမ္းၾကည့္လိုက္တဲ့ မ်ိဳးကို။ "အား. . ေကာင္းလိုက္တဲ့ ေယာက္က်ားအနံ႔" တစ္ႀကိမ္ထဲသာ ဝတ္ထားပုံေပၚတဲ့ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီေတြမို႔ ခပ္ျပင္းျပင္းအနံ႔ရမေန။ နီညိဳေရာင္၊ နက္ျပာေရာင္ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီေတြကို နမ္းရင္း မ်ိဳးကိုတစ္ေယာက္ ကိုမင္းႏိုင္ရဲ႕ လီးႀကီးကို စိတ္မွန္းနဲ႔ စုပ္ေပးေနရင္းက သူ့စအိုဝသူ ပြတ္ေနမိေတာ့တာ။ "တီ. . တီ. . " လမ္းထဲ ဝင္လာတဲ့ ကားဟြန္းတီးသံၾကားမွ "ဟင္. . ျပန္လာၿပီထင္တယ္" ကားဂိုေထာင္ထဲကေန ကမွန္းကတမ္းထြက္လာခဲ့ေတာ့တယ္။

"ႏိုးေနၿပီလား ဆရာ. ." "ေအာ္. . ဟုတ္" ၿခံဝင္းထဲကားဝင္လာခ်ိန္ မ်ိဳးကို, ကို ေတြ႕လို႔ မင္းႏိုင္ ႏုတ္ဆက္လိုက္တာ။ အခု လက္ရွိ အိမ္မွာက မ်ိဳးကိုနဲ႔ မင္းႏိုင္ ႏွစ္ေယာက္တည္း၊ မ်ိဳးကိုက စကားေရာ ေဖာေရာ သြားေျပာခ်င္သည့္တိုင္ မင္းႏိုင္က သူ့လုပ္စရာရွိတာေတြလုပ္၊ ၿပီးေတာ့ ေန႔လည္စာ ဝင္စားၿပီး အခန္းေအာင္ေနေတာ့တာမို႔ မ်ိဳးကို တစ္ေယာက္ ႀကံရာမရျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။ ၂နာရီေလာက္ေနေတာ့ မင္းႏိုင္တစ္ေယာက္တည္းရွိခ်ိန္ ဘာမ်ားလုပ္ေနမလဲသိခ်င္စိတ္နဲ႔ ကားဂိုေထာင္နဲ႔ ကတ္လ်က္အခန္းက မွန္ျပတင္းကေနသြားေခ်ာင္းၾကည့္မိေတာ့ မယုံႏိုင္စရာျမင္ကြင္းေၾကာင့္ မ်ိဳးကိုတစ္ေယာက္ "ဟာ"ကနဲျဖစ္သြားရတဲ့ အထိ မွင္သပ္သြားခဲ့ရၿပီေလ။ မ "ဟာ" ႏိုင္႐ိုးလား. . တစ္ေယာက္အိပ္ စပရိန္ ကုတင္ေပၚမွာ အနက္ေရာင္ Police စြတ္က်ယ္ဝတ္ထားၿပီး ခ်က္ျပဳတ္ပုဆိုးကို ေပါင္တစ္ဝက္ေရာက္ေအာင္ တြန္းထုတ္ခြၽတ္ခ်ထားကာ ၉၀ ဒီဂရီ ေထာင္မတ္ေနတဲ့ ေသြးေၾကာေတြ ယွက္ျဖာေနတဲ့ လီးတုတ္ႀကီးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ စုံကိုင္ၿပီး ဂြင္းတိုက္ေနသူက မင္းႏိုင္။ အားပါးပါးး တုတ္ခိုင္ သန္မာလြန္းတဲ့ အညိဳေရာင္လီးတုတ္ႀကီးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ဆုပ္ကိုင္ရင္း မာန္နဲ႔ထန္နဲ႔ ထုေနလိုက္ပုံက ဖုတ္ ဖုတ္နဲ႔ေတာင္ ျမည္တယ္။ လေမႊးအုံ ထူထူမ်ားၾကားက အားရစရာ လီးႀကီးကို အံ့ႀကိတ္ခါ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းထုေနတဲ့ မင္းႏိုင္ရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈတို႔ကို ေခ်ာင္းရင္း မ်ိဳးကိုတစ္ေယာက္ မေနႏိုင္ေအာင္ ဖင္ေခါင္းထဲကေနကို လႈိက္ကာ လႈိက္ကာ ယားတက္လာေတာ့တာမို႔ လက္ခလယ္ကို တံေတြးစြတ္လို႔ သူဖင္ဝသူ ပြတ္ေနမိပါေတာ့တယ္။

"အား. . ၾကမ္းလိုက္တဲ့ ဂြင္းထုခ်က္ေတြ၊ ဂြင္းထုတာေတာင္ ဒီေလာက္ၾကမ္းရင္ တစ္ကယ္မ်ား စိတ္ရွိလက္ရွိ လိုးလို႔ကေတာ့ အမငီး. ." လဥႀကီးမ်ား ေျမႇာက္ႂကြတက္လာတဲ့အထိ အထုၾကမ္းေနတဲ့ မင္းႏိုင္ကို ေခ်ာင္းရင္း မ်ိဳးကိုမွာ ေရငတ္တာလိုလို ကိုယ္ပူတာလိုလို ဘာလိုလိုေတြျဖစ္လို႔ ေနမထိထိုင္မသာေတြ ခံစားလာရေတာ့တာ။ ျဖစ္လည္း ျဖစ္စရာပဲ၊ မင္းႏိုင္လီးက ေစာက္ဖုတ္ဆိုၿပဲ ဖင္ဆိုကြဲေစႏိုင္ေလာက္တဲ့ စံခ်ိန္လြန္လီးမ်ိဳးႀကီးဟ။ "အ. . အ. . အား. . အား. . " "ဗ်စ္. ဗ်စ္. ." ခပ္အုပ္အုပ္ ၿငီးျငဴရင္း လရည္ေတြေထာင္ပန္းလိုက္တာ သူ့မ်က္ႏွာသူေတာင္ ျပန္စင္တယ္။ မင္းႏိုင္ကေတာ့ လရည္ထြက္လို႔ ေမာသြားၿပီး ေျခပစ္လက္ပစ္လွဲအိပ္သြားသည့္တိုင္ မ်ိဳးကို ခမ်ာမွာေတာ့ ဖင္ယားလ်က္တန္းလန္း ဆက္တစ္ငင္ငင္နဲ႔ပဲ က်န္ရစ္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။

----------------------------------------------------------

အဲ့ဒီေန႔က မ်ိဳးကိုရဲ႕ မိဘေတြ ေမာ္လၿမိဳင္က စိန္ဝင္းေတာရမွာ ရိပ္သာဝင္ဖို႔ ေစ်းကအသိေတြနဲ႔ စုၿပီး သြားၾကမွာမို႔ အိမ္မွာ မ်ိဳးကိုနဲ႔ မင္းႏိုင္က အိမ္ေစာင့္က်န္ခဲ့တာ။

"ေမာင္မင္းႏိုင္ေရ. . ဦးနဲ႔ မင့္အန္တီးတို႔ ေစ်းကဓမၼမိတ္ေဆြေတြနဲ႔ စိန္ဝင္းေတာရမွာ ၇ ရက္ တရားစခန္းဝင္ဖို႔ရွိလို႔. ." "ဗ်ာ. . ဟုတ္"

"ေအး. အဲ့ဒါ မင္း ဂိုေထာင္မွာ မအိပ္ပဲ အိမ္မႀကီးမွာ မင္းဆရာကို အေဖာ္လုပ္အိပ္ေပးဖို႔ ေျပာမလို႔ပါကြယ္. " "ဗ်ာ. . ဟုတ္ကဲ့ပါ ဦးနဲ႔ အန္တီ၊ စိတ္ခ်လက္ခ်သာ သြားပါ၊ က်ေနာ္ ဂ႐ုစိုက္လိုက္ပါမယ္" "ေကာင္းပါၿပီကြယ္"

ကံၾကမၼာ မ်က္ႏွာသာေပးတဲ့ ရက္ကိုေတာ့ ေရာက္လာခဲ့ၿပီ၊ ႏွစ္ခါမလာတဲ့ အခြင့္အေရးမို႔ ရေအာင္ အသုံးခ်ဖို႔ ႀကံေနသူက မ်ိဳးကို။ "ဒီလိုလုပ္ ကိုမင္းႏိုင္၊ တစ္ျခား အခန္းမွာ အိပ္မေနနဲ႔ဗ်ာ၊ က်ေနာ့္အခန္းက ကုတင္မွာပဲ အိပ္ေပး၊ ျဖစ္လား" "ဟာ. က်ေနာ္က ျဖစ္ပါတယ္ ဆရာ အေနၾကပ္မွာပဲ စိုးတာ"

"မၾကပ္ဘူးရတယ္၊ ဧည္သည္ခန္း ရွင္းေနရမွာ အလုပ္ပိုလို႔ပါ၊ က်ေနာ့္အခန္းမွာအိပ္ေတာ့ အဲကြန္းလည္းရတယ္ေလ"

ဒီလိုနဲ႔ မ်ိဳးကို ဆင္တဲ့ ဂြင္ထဲ မင္းႏိုင္တစ္ေယာက္ လွလွပပႀကီး ဝင္သြားခဲ့တာေပါ႔။

----------------------------------------------------------

"ေသာက္ ကိုမင္းႏိုင္၊ အိမ္မွာ ေဖေဖတို႔ ေမေမတို႔ မရွိတုန္းေလး ေသာက္ရတာ" "ဟာ. . အားနာစရာေတြေတာ့ ျဖစ္ကုန္ၿပီဗ်ာ. ." "ဘာလဲ ကိုမင္းႏိုင္က မႀကိဳက္လို႔လား" "ဟင့္အင္း. . နည္းလို႔" "ဟား. . ဟား. ."

၁၁ေက်ာ္ ၁၂ စြန္းစြန္းအထိ ႏွစ္ဦးသားေသာက္လာၾကတာ၊ မ်ိဳးကိုက သူ့အႀကံနဲ႔ သူမို႔ ေသာက္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ အနည္းအက်ဉ္းသာ ေသာက္ေသာ္လည္း မင္းႏိုင္ကေတာ့ ႂကြက္တြင္းလိုပဲ ေရွာခနဲေရွာခနဲ ေနေအာင္ အမူးအေမွာက္ခ်ေနတာ။ မၾကာပါဘူး ႐ွဴး႐ွဴးနဲ႔ေနေအာင္ ႏွာမႈတ္ရင္း ဖက္လက္ျပသြားတဲ့ မင္းႏိုင္ကို ႏွစ္ေယာက္အိပ္ေမႊ႕ယာေပၚ တြဲတင္လိုက္ၿပီး ေအာင္ႏိုင္သူတစ္ေယာက္လို ၿပဳံးလိုက္သူက မ်ိဳးကို။

----------------------------------------------------------

 အရက္အရွိန္နဲ႔ မူးေဝေနတဲ့ မင္းႏိုင္ကို အခုခ်ိန္မွာ မ်ိဳးကိုသာ ဆႏၵရွိရင္ စထရိတ္စစ္စစ္ ဗလေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေယာက္က်ားသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဖင္ပါကင္ကိုေတာင္ ဖြင့္ေပးလို႔ရတဲ့အေနအထားမွာရွိလို႔ေနပါတယ္။ ဒါေပသိ မ်ိဳးကိုက ဖင္လိုးဖို႔ထက္ ဖင္ခံဖို႔ကိုသာ အာ႐ုံရသူမို႔ မင္းႏိုင္လီးႀကီး သူ့ဖင္ထဲ သြင္းဖို႔သာ လုံးပန္းေနပါေတာ့တယ္။ ခပ္ဆက္ဆက္ေလး တစ္ခ်က္စ ႏွစ္ခ်က္စ ဂြင္းထုေပးလိုက္ေတာ့ ေသြးေၾကာစိုင္မ်ား တင္းေတာင့္လာတဲ့ အာဂလီးႀကီးက တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေထာင္မတ္လာတယ္။ လီးတုတ္ႀကီးကို လက္နဲ႔ အားပါးတရ စုပ္ကိုင္ၿပီး အထက္ေအာက္ အစုန္အဆန္ ဂြင္းထုေပးေနရင္း မင္းႏိုင္ မ်က္ႏွာကို လွမ္းၾကည့္မိေတာ့ ကိုယ့္ဆရာက အရက္တန္ခိုးနဲ႔ေကာင္းေနၿပီ။ လီးေတာင္မႈႏႈန္းရာ ႏႈန္းျပည့္သြားခ်ိန္မွာေတာ့ ကြမ္းသီးေခါင္းကစလို႔ လီးအေျခအဆုံး တစ္မုန္း မႈတ္ပါေတာ့တယ္။

"ႁပြတ္ ႁပြတ္. . ျပတ္. ႁပြတ္.. အြင္း. . အု အု. . အြင္း. .ႁပြတ္.." ပူေႏြးေႏြး အာေခါင္ရဲ႕ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ ပိုမို ႀကီးလားသေယာင္ထင္ရတဲ့ မင္းႏိုင္ရဲ႕ လီးႀကီးက မ်ိဳးကိုရဲ႕ ပါးစပ္ထဲပါမက လည္ေခ်ာင္းထဲထိပါ ဝင္လို႔ လည္မ်ိဳ ခ်ဲ႕ေနပါေတာ့တယ္။ "ရႊတ္.. ႁပြတ္.ရွလြတ္. အြင္း..အု.." ေပ်ာ့တြဲက်ေနတဲ့ လဥႀကီးႏွစ္လုံးကိုလည္း တစ္လုံးၿပီး တစ္လုံး ေျပာင္းငုံ စုပ္စို႔ေပးေနရင္က သူ့စအိုဝသူ ဆြေနေတာ့တာ။ လီးစုပ္ လဥငုံလို႔ ဝသြားေတာ့ ေတာင္ထေနတဲ့ လီးႀကီးေပၚ တက္ေစာင့္ဖို႔ စပါေတာ့တယ္။ ဖင္ေမႊး မည္းမည္းမ်ား ဝန္းရံေပါက္ေရာက္ေနတဲ့ သူ့ဖင္ဝသူ လိုလိမ္း ဂ်ဲလ္ေတြ သြတ္လိမ္း၊ မင္းႏိုင္ လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံးမွာလည္း ရႊဲေနေအာင္ သုတ္လိမ္းေပးၿပီး အေပၚကေန တပ္ခြကာ ဖင္ဝမွာ လီးကို ေတ့ကိုင္ထားလိုက္တယ္။ ခပ္မွ်င္းမွ်င္းေလး ဖိသြားခ်လိုက္ေတာ့ "ဖြတ္..ဗရစ္.ဗ်စ္..ဗ်စ္. ." ဆိုတဲ့ ျမည္သံတစ္ခ်ိဳ႕နဲ႔အတူ ဖင္ေခါင္းထဲ လီးထိပ္ စျမဳတ္သြားတယ္ "အား.. အိုး. အိုး. ." ဂ်ယ္လ္ေတြ ရႊဲေနေအာင္ သုတ္ထားသည့္တိုင္ လီးဝင္စတိုင္းဟာ အနည္းငယ္မွ်နာတက္တာမို႔ ေအာင့္ေတာင့္ေတာင့္ခံစားမႈေၾကာင့္ မ်ိဳးကိုတစ္ေယာက္ ၿငီးျငဴးရင္ ေခတၱၿငိမ္ေနလိုက္တယ္။ ထို႔ေနာက္မွ ခပ္ျဖည္းျဖည္း ဖိသြင္းရင္ လေမႊးၾကမ္းရွရွမ်ားအေပၚ ဖိထိုင္မိလ်က္သား ပစ္မမုန္း ဒစ္ဆုံး ဝင္သြားပါေတာ့တယ္။

"ေျဗာင္း. . ေျဗာင္း.. ေဖာင္း . ဖုတ္..ဖတ္ .ပတ္. . ပတ္. ." "အြင္း.အြင္း.. အင္း..အြင္း.. " ေယာက္က်ားမြင္းစီးအကြက္နဲ႔ ေျခပစ္လက္ပစ္အိပ္ေနတဲ့ မင္းႏိုင္အေပၚ ခြမိုးတက္စီးလို႔ ဇိမ္ယူ ဖင္လိုးခံေနသူက မ်ိဳးကို၊ "အင္း..အင္း..အ..အင္း.ဟင္း.." အရက္တန္ခိုးနဲ႔ မူးေဝေန႐ုံသာမက မ်ိဳးကိုရဲ႕ ဖင္ႂကြက္သား ညႇစ္အားအစြမ္းနဲ႔ လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး အီစိမ့္ေနကာ ႏွစ္ဆတိုးတန္ခိုးနဲ႔ နတ္ျပည္ေရာက္ေနသည့္အလား ဖီးလ္တက္ကာ မသိစိတ္နဲ႔ ၿငီးျငဴးေနသူက မင္းႏိုင္။ မ်ိဳးကိုကလည္း မင္းႏိုင္လီးကို သူ့ဖင္ေခါင္းကေနမခြၽတ္စတမ္း တပ္ထားရင္း စေကာဝိုင္းေတြ ေမႊလို႔ေမႊ၊ အားကုန္သုံးလို႔ ဖိလို႔ဖိနဲ႔ ဟုတ္ေနေတာ့တာ။ သူေတြးထင္ထားသလိုပဲ လီးဝင္ လီးထြက္တိုင္းက အီစိမ့္ေနၿပီး အရသာ ထူးေနေတာ့တာ။

 "ဖြတ္..ဘြတ္..ပလြတ္.ႁပြတ္.. ေဖာင္း..ေဖာင္း.ဖုတ္..ဖုတ္.." "အြင္း..အီး..အင္း.အင္း..." မ်ိဳးကိုဖင္ေခါင္းထဲက မင္းႏိုင္ရဲ႕ လီးႀကီး ဆက္ကနဲေနေအာင္ တုံခါသြားမႈနဲ႔အတူ လရည္ပူပူ ပ်စ္ပ်စ္မ်ား ေထာင္ပန္းသြားပါေတာ့တယ္။ လရည္ေတြမ်ားခ်က္မ်ား ဖင္ေခါင္းအျပင္ဖက္ေတာင္ စိမ့္ထြက္လာေတာ့တာ။

----------------------------------------------------------

ညက ကိစၥက တကယ္ႀကီးလား၊ အိမ္မက္လာဆိုတာ မင္းႏိုင္တစ္ေယာက္ ေဝခြဲမရျဖစ္ေနေတာ့တာ။ မ်ိဳးကိုကေတာ့ မူမပ်က္ ဟန္မပ်က္နဲ႔ပဲမို႔ အိမ္မက္ပဲ ျဖစ္မွာပါေလ လို႔ပဲ ေတြးထားလိုက္ေတာ့တာ။ ဒါေပသိ သူ့ေရွ႕မွာ ဖင္ကို လိမ္က်စ္ လိမ္က်စ္ေလွ်ာက္သြားတဲ့ မ်ိဳးကိုရဲ႕ အိုးႀကီးကို ၾကည့္ၿပီး သင္ကာမကင္း ျဖစ္ေနမိတာေတာ့ အမွန္။ ဒီေန႔ညမွ ေစာင့္ဖမ္းမယ္ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔ အိပ္ယာေစာေစာဝင္လို႔ အိပ္လိုက္ေတာ့တာ။ ညလယ္ေလာက္ေရာက္လို႔ တစ္ေရးႏိုးေတာ့ မ်ိဳးႏိုင္က ေဘးတစ္ေစာင္း အေနအထားနဲ႔ အိပ္ေနတယ္၊ ဝတ္ထားတဲ့ ပုဆိုးက ရင္ေခါင္းတက္ေနတာမို႔ ဖင္ေျပာင္ႀကီးက ညအိပ္မီးေရာင္ေအာက္မွာ ထင္းလို႔ ။ မင္းႏိုင္လည္း ဟုတ္မဟုတ္ သိခ်င္ေစာနဲ႔ပဲ မ်ိဳးကို ဖင္ၾကား လက္ေစာင္းထည့္လို႔ စမ္းၾကည့္မိေတာ့ ဖင္ဝက ခပ္ဆူဆူထြက္ေနတယ္။ အရင္အခ်ိန္ေတြတုန္းက မင္းႏိုင္ ဖင္မခံဖူးသည့္တိုင္ ဖင္လိုးဖူးသူပီပီ တစ္ရက္လိုးထားတဲ့ ဖင္က ေနာက္ရက္အထိ ေယာင္ၿပီး ဖင္ဝက ခပ္စူစူေလး ဖုတက္ေနတက္တာကို သိထားသူမို႔ "ဟာ. . အဟုတ္ႀကီးဟ" မေန႔ညက မ်ိဳးကို သူ့အေပၚတက္ခြလို႔ ျမင္းစီးထားမွန္းသိလိုက္ရင္ပဲ အခ်ိန္မဆိုင္းေတာ့ပဲ သူ့ပုဆိုးသူခြၽတ္လို႔ "ဖြီ" ကနဲေနေအာင္ လက္ဝါးထဲ တံေတြးေထြးထည့္ကာ လီးမွာ သုတ္လိမ္းလိုက္ၿပီး မ်ိဳးကို ဖင္ဝမွာ လီးကိုေတ့၊ "ႁဗြတ္" ကနဲေနေအာင္ ဖိသြင္းလိုက္ပါေတာ့တယ္။

"အား..လား..လား.." "အိုး..လိုး.လိုး.." ပူေႏြးေႏြး ဖင္ေခါင္းထဲ လီးဝင္သြားခ်ိန္မွာေတာ့ ဖီးလ္တက္လို႔ ေအာ္ၿငီးလိုက္တဲ့ မင္းႏိုင္နဲ႔ ခါးေကာ့လို႔ ေအာ္ေစာင့္သြားတဲ့ မ်ိဳးကို၊ မၾကာမတင္မွာပဲ အေပးယူမွ်မွ် လိုးၾက ဗ်င္းၾက ေဆာ္ၾကပါေတာ့တယ္ခင္ဗ်ာ။
---------------------------------------------