အဆက်ဟောင်း
<Unicode>
"အဆက်ဟောင်း"
(18+ ဇာတ်လမ်းတို)
----------------------------------------------------------
နောင်နောင် ဖင်မခံဖြစ်တာ မှတ်မှတ်ရရ တက္ကသိုလ်နောက်ဆုံးနှစ်ကနေ စတွက်မယ်ဆို ၃ နှစ်ကျော် ၄ နှစ်နီးပါးရှိတော့မယ်။ RS ထားဖို့ကြလည်း ကြာလာရင် ရိုးအီသွားတက်တဲ့ စိတ်ရှိသူမို့ ကြုံလိုးကြုံခံနဲ့ပဲ ခံလာခဲ့တာ အခုများတော့ လုပ်ငန်းခွင်ကဝင်၊ အိနြေ္ဒကြီး တစ်ခွဲသားနဲ့ လူကောင်းယောင် ဆောင်နေရတဲ့ဘဝမို့ ဆန္ဒကို သိက္ခာနဲ့ ထိန်းနေရတဲ့အဖြစ်ပါ။ နောက်ပြီး အခုခေတ်ကလည်း သိတဲ့အတိုင်းပဲလေ၊ မိုဘိုင်းဖုန်းတွေက ပေါနေတော့ တော်နေကြာ ကိုယ့်မတော်တရော်လုပ်နေခံနေပုံတွေ အွန်လိုင်းပေါ်ရောက်ရင်ဖြင့် စောက်ရှက်က ဖြန်းဖြန်းကွဲဦးမယ်။ အသက်လေးလည်း ရလာပြီမို့ ထည့်တွေးစရာတွေ များလာရာကနေ အရင်လို ကြုံကုန်း မလုပ်ဖြစ်တာတောင် အတော်ကြာခဲ့ပါပြီလေ။ ဖင်ယားတိုင်း လက်ခလယ်ကို တံတွေးစွတ်လို့ ဖင်ဝကို ဆွရင်း အာသာဖြေရတယ်။ အဲ့လိုအခါမျိုးတိုင်းမှာ ပါကင်ဖွင့်ပေးတဲ့ အဆက်ဟောင်းကြီး ကိုရဲကို,ကိုသတိရမိတက်တယ်။ ခုများဆို သူလည်း မိန်းမတွေဘာတွေရလို့ ခေးဖေတွေဘာတွေတောင်ဖြစ်နေလောက်ပြီ။ သူ့မိန်းမလည်း နောက်ပေါက်တွေ ဘာတွေ အဖွင့်ခံရလို့ ဘလဗိုင်တောင် လိုက်နေရောပေါ့။ စိတ်ထဲတွေးရင်း ပါကင်ပွင့်တဲ့အကြောင်းလေး ပြန်စဉ်းစားမိတယ်။
နောင်နောင် ဆယ်တန်းကျောင်းသားဘဝ အမျိုးသားဘော်ဒါဆောင်မှာနေတုန်းက၊ ဘော်ဒါဆောင်က ၃ထပ်တိုက်ကိုမှ ခြံဝန်းကျယ်ကျယ်နဲ့။ အောက်ထပ်က နောင်နောင်တို့ နှစ်တက် သမားတွေနေပြီး အပေါ်ထပ်က နှစ်ကျသမားတွေ။ အပေါ်ဆုံးအထပ်ကတော့ ရေစင်တွေနဲ့ ဂိုဒေါင်လိုသဘောဖြစ်နေပြီး ဘယ်သူမှ မဝင်အောင်လည်း အထပ်သားပြားတွေနဲ့ ရိုက်ကာထားတယ်။ နောင်နောင်က စာတော်တဲ့ ကျောင်းသားထဲမှာပါပြီး စာကျက်ရင် ဆူညံနေတဲ့ လူအုပ်ထဲမှာ အာရုံစိုက် မကျက်နိုင်လို့ လူရှင်းတဲ့နေရာ ရှာကျက်ရင်းက အပေါ်ဆုံးအထပ်မှာ မကြာမကြာ သွားလို့ ခိုးခိုး ကျက်ဖြစ်တော့တာ။ အဲ့တုန်းကတည်းကနွှဲ့ကလျနဲ့ ဟိုမိုလေးပေမယ့် သွေးတိုးစမ်းတဲ့သူ မရှိသလောက်ပဲ။ စိတ်ထဲမှာတော့ ယောက်ျားပီသတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားရယ်၊ ဂျစ်ကန်ကန် မျက်နှာပေးနဲ့ ရဲကိုဆိုတဲ့ repeater နှစ်ကျအကိုကြီးကိုတော့ သတိထားမိနေပြီး သဘောကျနေတာတော့ ကြာပြီ။
"ဟျောင့် ရဲကို၊ မင်းက ဆယ်တန်းကို သက်စေ့ဖြေမလို့လားဟ ဟေ.." အဆောင်မှူးက အဲ့လိုစတိုင်း "ဟာ.မဖြေပါဘူး ဆရာကြီးရ ဒီနှစ်အောင်ပြီလေ.ဂုဏ်ထူးပဲ ကြည့်ရမှာ.." ရုပ်တည်ကြီးနဲ့ ပြန်ဖြေတက်တယ်။ အဲ့လိုအခါမျိုးဆို သူ့အကြောင်းသိတဲ့ ကျောင်းသားတွေက တစ်ဝါးဝါးတစ်ဟားဟားနဲ့ ပွဲကျ ကြတယ်။ ဟုတ်တယ်လေ.. မရယ်ရိုးလား..အဲ့လိုပြောပြီး နှစ်တိုင်းကျနေတာ ခုနှစ်ဆို ၅နှစ်မြှောက်ရှိနေပြီ။ အဆောင် ကျောင်းသားတွေထဲ သူ့ထက် အသက်ကြီးတဲ့သူမရှိတော့လို့ နှစ်ကျသမားတွေထဲမှာဆို သူက EC ပဲ။ နောင်နောင်က တစ်ခြား ကျောင်းသားတွေထက် ရဲကို ကို သတိထား စိတ်ဝင်စားမိစေတဲ့ အချက်တွေထဲက အဓိက အချက်က အားကစားဘောင်းဘီ ဝတ်ထားချိန်တွေဆို တင်းတုတ်နေအောင် ပေါ်နေတဲ့ သူ့ပေါင်းကြားထဲက လီး.. ဟုတ်တယ်.. နည်းတဲ့အထုတ်ကြီးမဟုတ်ဘူး။ တော်တော်လေးကို ကြီးတယ်။ အဆောင်မှာက နှစ်တက်သမားဆို ၁၅၊ ၁၆ နှစ်လေးတွေ၊ နှစ်ကျသမားထဲကဆို ၁၆၊ ၁၇ ဒီလောက်ပဲ။ အားလုံးထဲမှာမှ ရဲကိုက ၂၀ ကျော်အရွယ်ဆိုတော့ လီးကလည်း ဆယ်ကျော်သက်လေးတွေထက် အယ်ထ ကြီးမားနေမှာပေါ့။ ဒါကြောင့်လည်း နောင်နောင် စိတ်ဝင်စားနေတာ။
တစ်ရက်များတော့ ကျောင်းသားတွေရေချိုးကြရင်း ရေအနံ့က ညှီစို့စို့နဲ့ဖြစ်နေလို့ အဆောင်မှူးကိုပြောကြတော့ ရေစင်ကို သွားစစ်ကြည့်ကြတာပေါ့။ အဲ့အခါမှ ခပ်ဟဟ ဖြစ်နေတဲ့ ရေစင်အပေါက်ကနေ ကြောင်တစ်ကောင် အထဲမှာ ကျသေနေတာ၊ ပုတ်ပွနေအောင်အထိ မဖြစ်သေးပေမယ့် အဲ့ဒီကြောင်အသေကြောင့် ရေမသန့်ဖြစ်နေတာ။ ဒါနဲ့ အဆောင်မှူးက
"ရဲကို..မင်း ရေစင်ထဲ ဆင်းကွာ.. အဲ့ ကြောင်အသေကို ဆင်းဆယ်ပေး" ရဲကိုက အားလုံးထဲမှာ အသန်ဆုံး အထွားဆုံးနဲ့ တကယ်လည်း အားကိုးရတဲ့သူမို့ ခိုင်းတာ။ သူကလည်း မငြင်းပါ။ အင်္ကျီကျယ်သီးတွေကို တစ်လုံးချင်းစီဖြုတ်လို့ ချွတ်လိုက်တယ်။ ထူပြိန်းနေတဲ့ ဂျိုင်းပွဲမဲမဲများ၊ ချွန်စူနေတဲ့ နို့သီးခေါင်းများနဲ့ မို့မောင်နေတဲ့ ရင်အုပ်၊ အဆီမရှိပဲ 6 packs ခပ်ရေးရေးပေါ်နေတဲ့ ဝမ်းဗိုက်သား.. စောက်ရမ်း ကြည့်လို့ကောင်းတယ်။ ထို့နောက် အားလုံးရှေ့မှာပဲ ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးမချွတ်လို့ ဘေးလူတစ်ယောက်ကို ပေးလိုက်တယ်။ အားပါးပါးး ခပ်ကြမ်းကြမ်းအမွှေးမဲမဲတို့ တစ်စွန်းတစ်စပေါ်နေတဲ့ ဆီးခုံနဲ့ အနီရောင် အောက်ခံဘောင်းဘီက သူ့ရဲ့ ဖွားဖက်တော်ကို မပေါ်အောင် ဖုံးဖိထားရပုံက တစ်ခြားသူတွေအတွက်တော့မသိ နောင်နောင့်အတွက်တော့ ကြက်သိမ်းတောင် ထသွားစေတယ်။ ရေစင်ထဲ ဆင်းတဲ့ အဲ့ဒီနေ့က မြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းက ရဲကိုအပေါ် သဘောကျနေမိတဲ့ နောင်နောင့် စိတ်ကို ထပ်ဆင့်တိုးလို့ ဖီးလ်တက်စေပါတော့တယ်။ ဒီလိုနဲ့ နောင်နောင်နဲ့ ရဲကို အကြောင်းဖန်လို့ လာတဲ့တစ်နေ့က...
အဆောင်ရဲ့ ထုံးစံက နေ့လည် ထမင်းစားပြီးတာနဲ့ ၂နာရီအထိ တစ်ရေးတစ်မော အိပ်ရပါတယ်။ အဲ့လိုအခါတွေမှာ တစ်ခြားကျောင်းသားတွေ အိပ်ကြသော်လည်း နောင်နောင်က မအိပ်ပဲ အပေါ်ဆုံးအထပ်မှာ စာသွားခိုးကျက်လေ့ရှိပါတယ်။ ခုနေ့လည်လည်း အဲ့လိုပဲ စာခိုးကျက်မယ်ဆိုပြီး အပေါ်ထပ်ကို တိတ်တိတ်တက်သွားတယ်။ ကျွန်းပြားတံခါးကို တွန်းပိတ်ထားရင် ဘာသံမှ မကြားရအောင် အသံလည်း လုံတဲ့နေရာမို့ နောင်နောင့်စိတ်ကြိုက် စာကျက်လို့ကောင်းတဲ့နေရာ။ ဒါပေမယ့် ဒီတစ်ရက်တော့ အဲ့ဒီနေရာကို နောင်နောင့်မတိုင်ခင် လူတစ်ယောက် ဦးစွာရောက်နှင့်နေခဲ့ပါတယ်၊ သူက ရဲကို.. ရဲကိုကတော့ နောင်နောင့်လို စာကျက်ဖို့ ရောက်နေတာ မဟုတ်ပဲ ဆေးလိပ်ခိုးသောက်ဖို့ရောက်နေတာ။ ဆေးလိပ်ကို ရိုးရိုး သောက်တာမဟုတ်ဘူး၊ ရေဗူးမှာ ရေတစ်ဝက်ထည့်ပြီး ဆေးလိပ်ငွေ့တွေကို ဗူးထဲမှာ စုထားတဲ့ပုံနဲ့ သောက်တာ။ သေချာတော့မရှင်းပြတက်ဘူး.. တရုတ်တွေ သောက်တဲ့ ပြောင်းလို ဟာမျိုးကို ရေသန့်ဘူးနဲ့ ပုံစံတူလုပ်ပြီးသောက်နေတဲ့ပုံ။ အငွေ့လည်း မထွက် အသံလည်း မကြားတော့ နောင်နောင်လည်း ဘယ်သူမှမရှိဘူးအထင်နဲ့ ရောက်သွားတော့ ကို့ဆရာက မျက်လုံးတွေ စင်းလို့ ကောင်းတောင်နေပြီ. နောက်ပြီး အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကလွဲလို့ အင်္ကျီအဝတ်အစားလည်း ဝတ်မထားဘူး။ ပူလို့ဖြစ်မယ်၊ ကိုယ်တုံးလုံးကျွတ်နဲ့ ဆေးလိပ်ခိုးသောက်နေတဲ့ ရဲကို ကို မြင်တော့ နောင်နောင် ကြောင်သွားတယ်။ ရဲကိုလည်း စာအုပ်တွေနဲ့ရောက်လာတဲ့ နောင်နောင့်ကို တွေ့တော့ အံ့သြ သွားတယ်..
"ဟင်.." "ဟာ..." အတန်ကြာ မင်သပ်သွားရာကနေ လှည့်ထွက်ပြေးမယ်လုပ်တဲ့ နောင်နောင့်ကို ရဲကိုတစ်ယောက် ထိုင်နေရာကနေ ကုန်းရုန်းထလိုက်ပြီး လက်ကို လက်ဆွဲလိုက်ကာ လက်ပြန်လိမ်ထားလိုက်ပြီး ကျန်တစ်ဖက်က ပါးစပ်ကို ဖိပိတ်လိုက်တယ်။ ကြမ်းတမ်းလွန်းတဲ့ ရဲကိုရဲ့ အပြု အမူကြောင့် နာလည်းနာ ငိုလည်း ငို ချင်ချင်ဖြစ်သွားတဲ့ နောင်နောင်..
"ငါလိုး.. မင်း ဘာလာလုပ်တာလဲ ဒီအပေါ်ကို.. အဆောင်မှူးနဲ့တိုင်လို့ကတော့ ဒီမှာ တွေ့လား..လက်သီး.." ရဲကိုက နောင်နောင့်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆွဲလှည့်လိုက်ပြီး လက်သီးပြကာ ကျိန်းဝါးလိုက်တာ။ စောစောက သူ့အားကြီးနဲ့ လက်ကို လိမ်ချိုးလိုက်သလို ဖြစ်ထားတာကြောင့် အတော်လေးနာသွားတာမို့ နောင်နောင်က သူ့လက်ကောက်ဝတ် သူကိုင်လို့ "အဟင့်.." ဆိုပြီး မျက်ရည်တွေ ကျလာပါတော့တယ်။ အဲ့အခါမှ ရဲကိုလည်း အသိပြန်ဝင်လာကာ "နာသွားတာလား ညီ.." နောင်နောင့် လက်လေးကို လှမ်းဆွဲ ယူလိုက်ပြီး ခပ်ဖွဖွ လေး ဆုပ်ပေးနေတော့တာ။ "စောရီးကွာ.. မင်းက ရုတ်တရက် ရောက်လာတော့ ငါလည်း ကြောင်ပြီး လုပ်မိသွားတာပေါ့ဟ.. မငိုနဲ့တော့.. တိတ်.တိတ်နော်..." လေပြေနဲ့ ပြောလာတဲ့ ရဲကို ရဲ့ စကားတွေကို ခေါင်းငုံ့ နားထောင်ရင်း မျက်ရည်တွေ သုတ်လိုက်တော့ "လိမ္မာတယ်.." ဆိုပြီး ဆွဲဖက်လိုက်တယ်။ နောင်နောင်လည်း မရုန်းပဲ ငြိမ်နေမိတာမို့ နောင်နောင့် ကျောပြင်လေးကို ပွတ်ပေးနေတော့တာ။ ရဲကိုက နောင်နောင်ထက် ခေါင်းတစ်လုံးလောက် အရပ်မြင့်သူမို့ နောင်နောင့်မျက်နှာက ရဲကိုရင်ခွင်ထဲ အပ်ထားသလိုဖြစ်နေတယ်။ အတန်ကြာဖက်ထားနေတုန်း ရဲကိုက ခေါင်းကို ငုံ့ချလိုက်ပြီး နောင်နောင့် နဖူးကို ရွှတ်ကနဲ တစ်ချက် နမ်းလိုက်ပါတော့တယ်။ အဆောင် တစ်ခု လုံးကတော့ အိပ်မောကျနေတုန်းပါပဲ....
----------------------------------------------------------
ရဲကိုနဲ့ နောင်နောင် မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေအထားနဲ့ အပြန်အလှန် ပွေ့ဖက်ပွတ်သတ်နေမိကြတယ်။ နောင်နောင့်အင်္ကျီအဝတ်အစားတွေကို အကုန်ချွတ်လိုက်ပြီး ပြားကပ်ကပ်ယောက်ျားနို့လေးများကို နုတ်ခမ်းနဲ့ စုပ်ယူဆွဲလို့ စို့ပေးပါတယ်။ လျှာကြမ်းကြီးနဲ့ စုပ်စို့ပေးနေတာမို့ ယားကျိကျိခံစားမှု အသစ်နဲ့ ဖြစ်နေတဲ့ နောင်နောင်... "ပြွတ်..ပြွတ်..ပြတ်.ပြွတ်.." "အင်း.အင်း..အ..အ.." ခပ်တိုးတိုးညဉ်းတယ်... တစ်ဖက်စို့ တစ်ဖက်ချေနဲ့ ကလေးလေးတစ်ယောက်လို နို့စို့နေတဲ့ ရဲကိုရဲ့ ခေါင်းကို ပြန်ဖက်ကိုင်ထားရင်း ဆံပင်တွေကို ဖွနေမိတယ်။
အတန်ကြာ စို့ပြီးနောက် အပေါ်ပြန်တက်လာကာ နုတ်ခမ်းချင်း နမ်းစုပ်ကြပြန်ပါတယ်။ နောင်နောင့်ပါးစပ်ထဲ လျှာတွေ ထိုးထည့်လို့ မွှေ စုပ် စုပ်တယ်၊ နုတ်ခမ်းသားတွေကို ငုံကိုက်တယ်။ သူ့ပါးစပ်က ခပ်ပြင်းပြင်းဆေးလိပ်အနံ့ကိုက နောင်နောင့်အတွက် ခံစားမှု တစ်မျိုးဖြစ်နေစေတော့တာ။ နမ်းရှိုက်နေရင်း ရဲကိုက နောင်နောင် လက်ကို ဆွဲလို့ သူ့အောက်ခံဘောင်းဘီထဲ ထည့်လိုက်တဲ့အခါ.. "အို..." နုတ်ခမ်းတို့ စက်ဝန်းသဏ္ဍန် ဖြစ်သွားတဲ့ အထိ အံ့သြသွားတဲ့ နောင်နောင့်ကို "ဘာလို့လဲ..ဘာဖြစ်လို့လဲ ညီ၊ မကြောက်နဲ့. မကြောက်ပါနဲ့" တင်းဖောင်းနေတဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီထဲမှာ နွေးတေးတေး လီးတုတ်ကြီးရယ်၊ ကြမ်းရှရှ လမွှေးတွေရယ် ရဲ့ အထိအတွေ့က နောင်နောင်လို အူအရိုင်း လေးအတွက်တော့ စောက်ဆန်းကြီးကို ဖြစ်လို့။ ခပ်ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်လို့ ဆွပေးမိတော့ "အိုး..အိုး.အင်း..အင်း..ဟင်း..." မျက်စိမိတ်လို့
တိုးတိုးညဉ်းရင်း ဖီးလ်ယူနေတဲ့ ရဲကို ကို မကြာမကြာ ခိုးကြည့်ရင်း နောင်နောင် ကိုယ်တိုင်လည်း ဖီးလ်တွေ တက်လာပါတော့တယ်။ "မှုတ်ပေး ညီ.." ရှတတ အသံနဲ့ ပြောလာပြီး စီတီဘောင်းဘီကို အလုံးစုံ ချွတ်ချလိုက်တဲ့ ရဲကိုရဲ့ ရှေ့မှာ နောင်နောင့်ကို ဒူးထောက် ထိုင်ခိုင်းပြီး ပါးစပ်ထဲ ထည့်လိုးပါပြီ။
"အူး..အွင်း..အင်း..အွတ်..ပြွတ်.ပြွတ်..ပြတ်..ပလွတ်.." နောင်နောင့် ဆံပင်တို့ကို ဆွဲစောင့်ကိုင်လို့ ပါးစပ်မှာ လီးတေ့ကာ အချက်ပေါင်းမရေနိုင်အောင် တည်လိုးတော့တာ။ လီးဝင်လီးထွက် အချက်တိုင်းမှာ ခပ်နွေးနွေး စိုတိုတို အာခံတွင်းရဲ့ အရှိန်ကြောင့် ဖီးလ်တွေ တက်တယ်ဆိုတာလေ ပြောပြစရာ စကားလုံးမရှိသလောက်ပဲ။ နောင်နောင့်အဖို့ကလည်း သူ့စိတ်ကူးထဲက ခွက်ခ်ျကြီးရဲ့ လီးကြီးကို စုပ်ပေးနေရတဲ့ မဟာအခွင့်ထူးကြီးကို ရထားတာမို့ ကျေနပ်လို့ စုပ်လို့မဝ... နှစ်ဦးသား စုပ်မှုတ်နေကြရင်းက "ညီ.. ဖင် ခံမလား..ကို ဖင်လိုးချင်တယ်.." ရဲကိုက ဖင်လိုးဖို့ တောင်းဆိုလာတာ "တစ်.. တစ်ခါမှ မခံဖူးဘူး နာ.. နာမှာ ကြောက်တယ်.." "ခဏတော့နာမှာပေါ့၊ တကယ် ခဏပဲ ညီ၊ ကို ချော့သွင်းပေးမယ်.. ဟိုဖက် လှည့် ကုန်းလိုက်.." တကယ်တော့ နောင်နောင် ကိုယ်တိုင်ကလည်း ဖင် ခံဖူးချင်နေတာနဲ့အတော် ဖြစ်သွားတယ်။ ဖင်ကို အနောက်ပစ်လို့ လေးဖက် ကုန်းပေးထားတဲ့ နောင်နောင့်ဖင်ဝမှာ စောင့်ကြောင့်ထိုင် အနေအထားနဲ့လီးကြီးကို တေ့လို့ သွင်းလိုးဖို့ ပြင်လိုက်တဲ့ရဲကို...
"ဗျစ်. ဖွတ်.. ပြွတ်.." "အားးး.." "အိုးးး.." ခရေပွင့်သဏ္ဍန်စအိုအတွင်းကို လီးထိပ်စဝင်သွားရင်ပဲ အတော်လေး အောင့်သက်နာကျင်သွားတာမို့ အားကနဲ အော်ကာ ခါးကော့သွားတဲ့ နောင်နောင်ရယ် ကြပ်စည်းနေတဲ့ ပါကင်ဖင်ထဲ လီးဝင်သွားလို့ အိုးကနဲ အော်လို့ ဖီးလ်တက်သွားတဲ့ ရဲကို...။ ဖင်ထဲမှာ တော့ တစ်ပိုင်းတစ်စဝင်နေတဲ့ လီးတုတ်ကြီး...
အတန်ကြာငြိမ်ပေးထားရင်း ခပ်မျှင်းမျှင်း ဖိသွင်းရင်းက လီးတစ်ဆုံးဝင်သွားခဲ့ပါပြီ။ "အ..အ..အား..အား.." ဖြည်းဖြည်းချင်း နစ်ဝင်နေတဲ့လီးချောင်းကြီးက စအိုနံရံအသားများကို ပွတ်ဆွဲ ဖိသွင်းနေတာမို့ နောင်နောင့်ခမျာမှာ အံကျိတ်လို့ ခံနေရတော့တာ။ ဖင်တော့ နည်းနည်း ပြဲသွားပုံရတယ်၊ အနီမကျ လိမ္မော်မကျ သွေးရည်ကြည်တစ်ချို့ စိမ့်ထွက်လာတယ်။ ပူထူနေအောင် အောင့်နာနေတဲ့အတွက် အတင်းရုန်းဖို့ကြိုးစားပေမယ့် ယောက်ျားသားအားကြီးနဲ့ ဖိလိုးနေတာမို့ အားချင်းမမျှလှ၊ အသံကျယ်ကျယ်မထွက်ရန် ပါးစပ်မှာလည်း သူ့အောက်ခံဘောင်းဘီနဲ့ ပိတ်စို့ထားသေးတာမို့ နောင်နောင့်မှာ ရဲကို ပြုသမျှနုရမယ့် အခြေအနေမှာရှိလို့ပါပဲ။ ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန်လေး စိမ်လိုးပေးရင်းက ဓားအိမ်နဲ့ ဓားလို တစ်သားတည်းကျသွားတဲ့ ဖင်ခေါင်းနဲ့ လီးတို့ရဲ့ ဂဟေဆပ်ခြင်းဟာ ဖြောင်းဖြောင်းမြည်အောင် စောင့်လိုးချိန်သို့ ရောက်လာပါတော့တယ်။ အစပိုင်းတော့ ပူထူနေအောင် ခံလိုက်ရပေမယ့် တစ်စတစ်စနဲ့ တက်တက်လာတဲ့ ဖီးလ်တို့နဲ့အတူ ဖင်ကြီး နောက်ပြန်ပစ်ပစ်ပေးလို့ အပေးကောင်းကောင်းနဲ့ ခံနေတဲ့ နောင်နောင့်ကို အရှိန်အား ကောင်းကောင်းနဲ့ ဖောင်းဖောင်း မြည်အောင် လိုးပေးနေတဲ့ ရဲကို။ ချွေးတွေကလည်း ရေလောင်းထားသလို ရွှဲလို့။
"ကောင်းလား ညီ? ကို မင်းကို လိုးပေးနေတာ ကောင်းလား.." ရှိသမျှအားကုန်သုံးလို့ စည်းပိုင်ကြပ်ထုတ်နေတဲ့ ပါကင်ဖင်ကို လိုးနေရင်းက မေးလိုက်တဲ့ ရဲကိုရဲ့အမေးစကား.. "အွင်း..အား..အ.အား.ကောင်းတယ်..ကောင်း..အား...အား.." ဖင်ထဲသို့ လီးဝင် လီးထွက် အချက်တိုင်းဟာ အူတွေ အသည်းတွေ ပြောင်းဆန်သွားမတက်ကို ဖီးလ်တက်နေတော့တာ။ ရဲကိုက အတွေ့အကြုံရှိဖူးထားပုံရပေမယ့် နောင်နောင့်အတွက်က ပထမဆုံး အထိအတွေ့လည်းဖြစ် ခိုးလည်း ခိုးစားနေရတာမို့ ပိုလို့တောင် အရသာတွေ့လို့နေပါတော့တယ်။
"ဖွတ်.ဘွတ်.ပြွတ်.ပလွတ်..ဖောင်း..ဖောင်း.ဖုတ်.ဖုတ်..ဖြောင်း.." "အား..အား..အူး..အား..အိုး..အား.. ထွက်ပြီ..ထွက်ပြီ..အားးး.." ရဲကိုရဲ့ အသံရှည် ညဉ်းညူမှုနဲ့အတူ နောင်နောင့် ဖင်ခေါင်းတစ်ခုလုံး နွေးတက်သွားတဲ့အထိ လရည်များ အလျှံအပယ် ဝင်ရောက်သွားခဲ့ပါပြီ။
"ရွှတ်.." နောင်နောင့် ဂုတ်ပိုးကို ခပ်ဖွဖွလေး နမ်းရှိုက်ရင်း ကျောပြင်ပေါ်မှာ ထပ်လျက်သား အပန်းဖြေနေတဲ့ ရဲကို... "နောက်ရက်တွေလည်း ကိုနဲ့ ဒီအပေါ်မှာ ထပ်တွေ့ရအောင်နော် ညီ.." "ဟုတ်..." "ရွှတ်..ရွှတ်.." အနမ်းမိုးတွေ အဆက်မပျက် ထပ်ခြွေနေပါတော့တယ်။ နောက်ရက်ပေါင်းများစွာမှာလည်း....
----------------------------------------------------------
ကြာတော့ ကြာခဲ့ပြီ။ ဒါပေမယ့် တွေးမိတိုင်း မနေ့တစ်နေ့ကလိုပါပဲ။ လူတော်တော်များများနဲ့လည်း ဒိတ်ဖူး ချိတ်ဖူးခဲ့သည့်တိုင် ပါကင်ဖွင့်ပေးခဲ့တဲ့ အဆက်ဟောင်းကြီး ရဲကို ကိုတော့ အများထဲမှာ သတိရလို့ကောင်းတုန်း.. အတွေးလွန်နေလိုက်တာ၊ ရုံးဆင်ချိန်တောင် ရောက်ပေါ့။
တိုက်ခန်းပြန်ရောက်တော့ မျက်နှာချင်းဆိုင်အခန်းက ပစ္စည်းတွေ တင်နေ သွင်းနေတာတွေ့ရတယ်။ "လူသစ်တွေ ပြောင်းလာတာ နေမယ်.." စိတ်ထဲ တွေးနေမိတုန်း အခန်းထဲ က လူတစ်ယောက်ထွက်လာတယ်။ မြင်ဖူးတယ်လို့ ကြည့်နေရင်း "ဟင်.. အကို..အကိုက ရဲကို မို့လား.." "အေး.ဟုတ်တယ်.. ဟေ.. မင်းက နောင်နောင် မဟုတ်လား.. မတွေ့ရတာတောင် အတော်ကြာပါ့ပဲ.." "အွင်း..ဟုတ်တယ်ဗျ.. အကိုတို့ ဒီ အခန်းကို ပြောင်းလာတာလား?" "အေးဟ.. မင်းကရော.." "ဒါ ကျနော့် အခန်းပဲ.. ဟာ... နေ့ခင်းကမှ အကို့အကြောင်းတွေ တွေးနေသေးတယ်.. တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ပဲ အခုတော့.." "ဟေ..ဟုတ်လား..ဘာအကြောင်းတွေများ တွေနေတာလဲကွ..." ရဲကိုရဲ့ အမေးကို နောင်နောင်မဖြေမိ.. မဖြေလဲ သိနေတဲ့ အဖြေကို မျက်လုံးချင်းစကားပြောလို့ သိနေမိကြတဲ့ သူတို့နှစ်ယောက်... အဆက်ဟောင်းတွေ ပြန်ဆုံချက်ကြီးက တိုက်ခန်းချင်း မျက်နှာချင်းဆိုင်တောင်ဆိုတော့ ရှေ့ဆက် ဘာတွေ ဖြစ်မယ်ဆိုတာ စာဖတ်သူတို့ စဉ်းစားသာကြည့်ကြပါတော့ ခင်ဗျာ။ (ပြီးပါပြီ)
<Zawgyi>
"အဆက္ေဟာင္း"
(18+ ဇာတ္လမ္းတို)
----------------------------------------------------------
ေနာင္ေနာင္ ဖင္မခံျဖစ္တာ မွတ္မွတ္ရရ တကၠသိုလ္ေနာက္ဆုံးႏွစ္ကေန စတြက္မယ္ဆို ၃ ႏွစ္ေက်ာ္ ၄ ႏွစ္နီးပါးရွိေတာ့မယ္။ RS ထားဖို႔ၾကလည္း ၾကာလာရင္ ႐ိုးအီသြားတက္တဲ့ စိတ္ရွိသူမို႔ ႀကဳံလိုးႀကဳံခံနဲ႔ပဲ ခံလာခဲ့တာ အခုမ်ားေတာ့ လုပ္ငန္းခြင္ကဝင္၊ အိေျၒၵႀကီး တစ္ခြဲသားနဲ႔ လူေကာင္းေယာင္ ေဆာင္ေနရတဲ့ဘဝမို႔ ဆႏၵကို သိကၡာနဲ႔ ထိန္းေနရတဲ့အျဖစ္ပါ။ ေနာက္ၿပီး အခုေခတ္ကလည္း သိတဲ့အတိုင္းပဲေလ၊ မိုဘိုင္းဖုန္းေတြက ေပါေနေတာ့ ေတာ္ေနၾကာ ကိုယ့္မေတာ္တေရာ္လုပ္ေနခံေနပုံေတြ အြန္လိုင္းေပၚေရာက္ရင္ျဖင့္ ေစာက္ရွက္က ျဖန္းျဖန္းကြဲဦးမယ္။ အသက္ေလးလည္း ရလာၿပီမို႔ ထည့္ေတြးစရာေတြ မ်ားလာရာကေန အရင္လို ႀကဳံကုန္း မလုပ္ျဖစ္တာေတာင္ အေတာ္ၾကာခဲ့ပါၿပီေလ။ ဖင္ယားတိုင္း လက္ခလယ္ကို တံေတြးစြတ္လို႔ ဖင္ဝကို ဆြရင္း အာသာေျဖရတယ္။ အဲ့လိုအခါမ်ိဳးတိုင္းမွာ ပါကင္ဖြင့္ေပးတဲ့ အဆက္ေဟာင္းႀကီး ကိုရဲကို,ကိုသတိရမိတက္တယ္။ ခုမ်ားဆို သူလည္း မိန္းမေတြဘာေတြရလို႔ ေခးေဖေတြဘာေတြေတာင္ျဖစ္ေနေလာက္ၿပီ။ သူ့မိန္းမလည္း ေနာက္ေပါက္ေတြ ဘာေတြ အဖြင့္ခံရလို႔ ဘလဗိုင္ေတာင္ လိုက္ေနေရာေပါ႔။ စိတ္ထဲေတြးရင္း ပါကင္ပြင့္တဲ့အေၾကာင္းေလး ျပန္စဉ္းစားမိတယ္။
ေနာင္ေနာင္ ဆယ္တန္းေက်ာင္းသားဘဝ အမ်ိဳးသားေဘာ္ဒါေဆာင္မွာေနတုန္းက၊ ေဘာ္ဒါေဆာင္က ၃ထပ္တိုက္ကိုမွ ၿခံဝန္းက်ယ္က်ယ္နဲ႔။ ေအာက္ထပ္က ေနာင္ေနာင္တို႔ ႏွစ္တက္ သမားေတြေနၿပီး အေပၚထပ္က ႏွစ္က်သမားေတြ။ အေပၚဆုံးအထပ္ကေတာ့ ေရစင္ေတြနဲ႔ ဂိုေဒါင္လိုသေဘာျဖစ္ေနၿပီး ဘယ္သူမွ မဝင္ေအာင္လည္း အထပ္သားျပားေတြနဲ႔ ႐ိုက္ကာထားတယ္။ ေနာင္ေနာင္က စာေတာ္တဲ့ ေက်ာင္းသားထဲမွာပါၿပီး စာက်က္ရင္ ဆူညံေနတဲ့ လူအုပ္ထဲမွာ အာ႐ုံစိုက္ မက်က္ႏိုင္လို႔ လူရွင္းတဲ့ေနရာ ရွာက်က္ရင္းက အေပၚဆုံးအထပ္မွာ မၾကာမၾကာ သြားလို႔ ခိုးခိုး က်က္ျဖစ္ေတာ့တာ။ အဲ့တုန္းကတည္းကႏႊဲ႕ကလ်နဲ႔ ဟိုမိုေလးေပမယ့္ ေသြးတိုးစမ္းတဲ့သူ မရွိသေလာက္ပဲ။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေယာက္က်ားပီသတဲ့ ခႏၶာကိုယ္အခ်ိဳးအစားရယ္၊ ဂ်စ္ကန္ကန္ မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ ရဲကိုဆိုတဲ့ repeater ႏွစ္က်အကိုႀကီးကိုေတာ့ သတိထားမိေနၿပီး သေဘာက်ေနတာေတာ့ ၾကာၿပီ။
"ေဟ်ာင့္ ရဲကို၊ မင္းက ဆယ္တန္းကို သက္ေစ့ေျဖမလို႔လားဟ ေဟ.." အေဆာင္မွဴးက အဲ့လိုစတိုင္း "ဟာ.မေျဖပါဘူး ဆရာႀကီးရ ဒီႏွစ္ေအာင္ၿပီေလ.ဂုဏ္ထူးပဲ ၾကည့္ရမွာ.." ႐ုပ္တည္ႀကီးနဲ႔ ျပန္ေျဖတက္တယ္။ အဲ့လိုအခါမ်ိဳးဆို သူ့အေၾကာင္းသိတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြက တစ္ဝါးဝါးတစ္ဟားဟားနဲ႔ ပြဲက် ၾကတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ.. မရယ္႐ိုးလား..အဲ့လိုေျပာၿပီး ႏွစ္တိုင္းက်ေနတာ ခုႏွစ္ဆို ၅ႏွစ္ေျမႇာက္ရွိေနၿပီ။ အေဆာင္ ေက်ာင္းသားေတြထဲ သူ့ထက္ အသက္ႀကီးတဲ့သူမရွိေတာ့လို႔ ႏွစ္က်သမားေတြထဲမွာဆို သူက EC ပဲ။ ေနာင္ေနာင္က တစ္ျခား ေက်ာင္းသားေတြထက္ ရဲကို ကို သတိထား စိတ္ဝင္စားမိေစတဲ့ အခ်က္ေတြထဲက အဓိက အခ်က္က အားကစားေဘာင္းဘီ ဝတ္ထားခ်ိန္ေတြဆို တင္းတုတ္ေနေအာင္ ေပၚေနတဲ့ သူ့ေပါင္းၾကားထဲက လီး.. ဟုတ္တယ္.. နည္းတဲ့အထုတ္ႀကီးမဟုတ္ဘူး။ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ႀကီးတယ္။ အေဆာင္မွာက ႏွစ္တက္သမားဆို ၁၅၊ ၁၆ ႏွစ္ေလးေတြ၊ ႏွစ္က်သမားထဲကဆို ၁၆၊ ၁၇ ဒီေလာက္ပဲ။ အားလုံးထဲမွာမွ ရဲကိုက ၂၀ ေက်ာ္အရြယ္ဆိုေတာ့ လီးကလည္း ဆယ္ေက်ာ္သက္ေလးေတြထက္ အယ္ထ ႀကီးမားေနမွာေပါ႔။ ဒါေၾကာင့္လည္း ေနာင္ေနာင္ စိတ္ဝင္စားေနတာ။
တစ္ရက္မ်ားေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြေရခ်ိဳးၾကရင္း ေရအနံ႔က ညႇီစို႔စို႔နဲ႔ျဖစ္ေနလို႔ အေဆာင္မွဴးကိုေျပာၾကေတာ့ ေရစင္ကို သြားစစ္ၾကည့္ၾကတာေပါ႔။ အဲ့အခါမွ ခပ္ဟဟ ျဖစ္ေနတဲ့ ေရစင္အေပါက္ကေန ေၾကာင္တစ္ေကာင္ အထဲမွာ က်ေသေနတာ၊ ပုတ္ပြေနေအာင္အထိ မျဖစ္ေသးေပမယ့္ အဲ့ဒီေၾကာင္အေသေၾကာင့္ ေရမသန္႔ျဖစ္ေနတာ။ ဒါနဲ႔ အေဆာင္မွဴးက
"ရဲကို..မင္း ေရစင္ထဲ ဆင္းကြာ.. အဲ့ ေၾကာင္အေသကို ဆင္းဆယ္ေပး" ရဲကိုက အားလုံးထဲမွာ အသန္ဆုံး အထြားဆုံးနဲ႔ တကယ္လည္း အားကိုးရတဲ့သူမို႔ ခိုင္းတာ။ သူကလည္း မျငင္းပါ။ အကႌ်က်ယ္သီးေတြကို တစ္လုံးခ်င္းစီျဖဳတ္လို႔ ခြၽတ္လိုက္တယ္။ ထူၿပိန္းေနတဲ့ ဂ်ိဳင္းပြဲမဲမဲမ်ား၊ ခြၽန္စူေနတဲ့ ႏို႔သီးေခါင္းမ်ားနဲ႔ မို႔ေမာင္ေနတဲ့ ရင္အုပ္၊ အဆီမရွိပဲ 6 packs ခပ္ေရးေရးေပၚေနတဲ့ ဝမ္းဗိုက္သား.. ေစာက္ရမ္း ၾကည့္လို႔ေကာင္းတယ္။ ထို႔ေနာက္ အားလုံးေရွ႕မွာပဲ ပုဆိုးကို ကြင္းလုံးမခြၽတ္လို႔ ေဘးလူတစ္ေယာက္ကို ေပးလိုက္တယ္။ အားပါးပါးး ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းအေမႊးမဲမဲတို႔ တစ္စြန္းတစ္စေပၚေနတဲ့ ဆီးခုံနဲ႔ အနီေရာင္ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီက သူ့ရဲ႕ ဖြားဖက္ေတာ္ကို မေပၚေအာင္ ဖုံးဖိထားရပုံက တစ္ျခားသူေတြအတြက္ေတာ့မသိ ေနာင္ေနာင့္အတြက္ေတာ့ ၾကက္သိမ္းေတာင္ ထသြားေစတယ္။ ေရစင္ထဲ ဆင္းတဲ့ အဲ့ဒီေန႔က ျမင္လိုက္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းက ရဲကိုအေပၚ သေဘာက်ေနမိတဲ့ ေနာင္ေနာင့္ စိတ္ကို ထပ္ဆင့္တိုးလို႔ ဖီးလ္တက္ေစပါေတာ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ေနာင္ေနာင္နဲ႔ ရဲကို အေၾကာင္းဖန္လို႔ လာတဲ့တစ္ေန႔က...
အေဆာင္ရဲ႕ ထုံးစံက ေန႔လည္ ထမင္းစားၿပီးတာနဲ႔ ၂နာရီအထိ တစ္ေရးတစ္ေမာ အိပ္ရပါတယ္။ အဲ့လိုအခါေတြမွာ တစ္ျခားေက်ာင္းသားေတြ အိပ္ၾကေသာ္လည္း ေနာင္ေနာင္က မအိပ္ပဲ အေပၚဆုံးအထပ္မွာ စာသြားခိုးက်က္ေလ့ရွိပါတယ္။ ခုေန႔လည္လည္း အဲ့လိုပဲ စာခိုးက်က္မယ္ဆိုၿပီး အေပၚထပ္ကို တိတ္တိတ္တက္သြားတယ္။ ကြၽန္းျပားတံခါးကို တြန္းပိတ္ထားရင္ ဘာသံမွ မၾကားရေအာင္ အသံလည္း လုံတဲ့ေနရာမို႔ ေနာင္ေနာင့္စိတ္ႀကိဳက္ စာက်က္လို႔ေကာင္းတဲ့ေနရာ။ ဒါေပမယ့္ ဒီတစ္ရက္ေတာ့ အဲ့ဒီေနရာကို ေနာင္ေနာင့္မတိုင္ခင္ လူတစ္ေယာက္ ဦးစြာေရာက္ႏွင့္ေနခဲ့ပါတယ္၊ သူက ရဲကို.. ရဲကိုကေတာ့ ေနာင္ေနာင့္လို စာက်က္ဖို႔ ေရာက္ေနတာ မဟုတ္ပဲ ေဆးလိပ္ခိုးေသာက္ဖို႔ေရာက္ေနတာ။ ေဆးလိပ္ကို ႐ိုး႐ိုး ေသာက္တာမဟုတ္ဘူး၊ ေရဗူးမွာ ေရတစ္ဝက္ထည့္ၿပီး ေဆးလိပ္ေငြ႕ေတြကို ဗူးထဲမွာ စုထားတဲ့ပုံနဲ႔ ေသာက္တာ။ ေသခ်ာေတာ့မရွင္းျပတက္ဘူး.. တ႐ုတ္ေတြ ေသာက္တဲ့ ေျပာင္းလို ဟာမ်ိဳးကို ေရသန္႔ဘူးနဲ႔ ပုံစံတူလုပ္ၿပီးေသာက္ေနတဲ့ပုံ။ အေငြ႕လည္း မထြက္ အသံလည္း မၾကားေတာ့ ေနာင္ေနာင္လည္း ဘယ္သူမွမရွိဘူးအထင္နဲ႔ ေရာက္သြားေတာ့ ကို႔ဆရာက မ်က္လုံးေတြ စင္းလို႔ ေကာင္းေတာင္ေနၿပီ. ေနာက္ၿပီး အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီကလြဲလို႔ အကႌ်အဝတ္အစားလည္း ဝတ္မထားဘူး။ ပူလို႔ျဖစ္မယ္၊ ကိုယ္တုံးလုံးကြၽတ္နဲ႔ ေဆးလိပ္ခိုးေသာက္ေနတဲ့ ရဲကို ကို ျမင္ေတာ့ ေနာင္ေနာင္ ေၾကာင္သြားတယ္။ ရဲကိုလည္း စာအုပ္ေတြနဲ႔ေရာက္လာတဲ့ ေနာင္ေနာင့္ကို ေတြ႕ေတာ့ အံ့ၾသ သြားတယ္..
"ဟင္.." "ဟာ..." အတန္ၾကာ မင္သပ္သြားရာကေန လွည့္ထြက္ေျပးမယ္လုပ္တဲ့ ေနာင္ေနာင့္ကို ရဲကိုတစ္ေယာက္ ထိုင္ေနရာကေန ကုန္း႐ုန္းထလိုက္ၿပီး လက္ကို လက္ဆြဲလိုက္ကာ လက္ျပန္လိမ္ထားလိုက္ၿပီး က်န္တစ္ဖက္က ပါးစပ္ကို ဖိပိတ္လိုက္တယ္။ ၾကမ္းတမ္းလြန္းတဲ့ ရဲကိုရဲ႕ အျပဳ အမူေၾကာင့္ နာလည္းနာ ငိုလည္း ငို ခ်င္ခ်င္ျဖစ္သြားတဲ့ ေနာင္ေနာင္..
"ငါလိုး.. မင္း ဘာလာလုပ္တာလဲ ဒီအေပၚကို.. အေဆာင္မွဴးနဲ႔တိုင္လို႔ကေတာ့ ဒီမွာ ေတြ႕လား..လက္သီး.." ရဲကိုက ေနာင္ေနာင့္ကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဆြဲလွည့္လိုက္ၿပီး လက္သီးျပကာ က်ိန္းဝါးလိုက္တာ။ ေစာေစာက သူ့အားႀကီးနဲ႔ လက္ကို လိမ္ခ်ိဳးလိုက္သလို ျဖစ္ထားတာေၾကာင့္ အေတာ္ေလးနာသြားတာမို႔ ေနာင္ေနာင္က သူ့လက္ေကာက္ဝတ္ သူကိုင္လို႔ "အဟင့္.." ဆိုၿပီး မ်က္ရည္ေတြ က်လာပါေတာ့တယ္။ အဲ့အခါမွ ရဲကိုလည္း အသိျပန္ဝင္လာကာ "နာသြားတာလား ညီ.." ေနာင္ေနာင့္ လက္ေလးကို လွမ္းဆြဲ ယူလိုက္ၿပီး ခပ္ဖြဖြ ေလး ဆုပ္ေပးေနေတာ့တာ။ "ေစာရီးကြာ.. မင္းက ႐ုတ္တရက္ ေရာက္လာေတာ့ ငါလည္း ေၾကာင္ၿပီး လုပ္မိသြားတာေပါ႔ဟ.. မငိုနဲ႔ေတာ့.. တိတ္.တိတ္ေနာ္..." ေလေျပနဲ႔ ေျပာလာတဲ့ ရဲကို ရဲ႕ စကားေတြကို ေခါင္းငုံ႔ နားေထာင္ရင္း မ်က္ရည္ေတြ သုတ္လိုက္ေတာ့ "လိမၼာတယ္.." ဆိုၿပီး ဆြဲဖက္လိုက္တယ္။ ေနာင္ေနာင္လည္း မ႐ုန္းပဲ ၿငိမ္ေနမိတာမို႔ ေနာင္ေနာင့္ ေက်ာျပင္ေလးကို ပြတ္ေပးေနေတာ့တာ။ ရဲကိုက ေနာင္ေနာင္ထက္ ေခါင္းတစ္လုံးေလာက္ အရပ္ျမင့္သူမို႔ ေနာင္ေနာင့္မ်က္ႏွာက ရဲကိုရင္ခြင္ထဲ အပ္ထားသလိုျဖစ္ေနတယ္။ အတန္ၾကာဖက္ထားေနတုန္း ရဲကိုက ေခါင္းကို ငုံ႔ခ်လိုက္ၿပီး ေနာင္ေနာင့္ နဖူးကို ရႊတ္ကနဲ တစ္ခ်က္ နမ္းလိုက္ပါေတာ့တယ္။ အေဆာင္ တစ္ခု လုံးကေတာ့ အိပ္ေမာက်ေနတုန္းပါပဲ....
----------------------------------------------------------
ရဲကိုနဲ႔ ေနာင္ေနာင္ မတ္တပ္ရပ္လ်က္ အေနအထားနဲ႔ အျပန္အလွန္ ေပြ႕ဖက္ပြတ္သတ္ေနမိၾကတယ္။ ေနာင္ေနာင့္အကႌ်အဝတ္အစားေတြကို အကုန္ခြၽတ္လိုက္ၿပီး ျပားကပ္ကပ္ေယာက္က်ားနိဳ႕ေလးမ်ားကို ႏုတ္ခမ္းနဲ႔ စုပ္ယူဆြဲလို႔ စို႔ေပးပါတယ္။ လွ်ာၾကမ္းႀကီးနဲ႔ စုပ္စို႔ေပးေနတာမို႔ ယားက်ိက်ိခံစားမႈ အသစ္နဲ႔ ျဖစ္ေနတဲ့ ေနာင္ေနာင္... "ႁပြတ္..ႁပြတ္..ျပတ္.ႁပြတ္.." "အင္း.အင္း..အ..အ.." ခပ္တိုးတိုးညဉ္းတယ္... တစ္ဖက္စို႔ တစ္ဖက္ေခ်နဲ႔ ကေလးေလးတစ္ေယာက္လို ႏို႔စို႔ေနတဲ့ ရဲကိုရဲ႕ ေခါင္းကို ျပန္ဖက္ကိုင္ထားရင္း ဆံပင္ေတြကို ဖြေနမိတယ္။
အတန္ၾကာ စို႔ၿပီးေနာက္ အေပၚျပန္တက္လာကာ ႏုတ္ခမ္းခ်င္း နမ္းစုပ္ၾကျပန္ပါတယ္။ ေနာင္ေနာင့္ပါးစပ္ထဲ လွ်ာေတြ ထိုးထည့္လို႔ ေမႊ စုပ္ စုပ္တယ္၊ ႏုတ္ခမ္းသားေတြကို ငုံကိုက္တယ္။ သူ့ပါးစပ္က ခပ္ျပင္းျပင္းေဆးလိပ္အနံ႔ကိုက ေနာင္ေနာင့္အတြက္ ခံစားမႈ တစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနေစေတာ့တာ။ နမ္းရႈိက္ေနရင္း ရဲကိုက ေနာင္ေနာင္ လက္ကို ဆြဲလို႔ သူ့ေအာက္ခံေဘာင္းဘီထဲ ထည့္လိုက္တဲ့အခါ.. "အို..." ႏုတ္ခမ္းတို႔ စက္ဝန္းသ႑န္ ျဖစ္သြားတဲ့ အထိ အံ့ၾသသြားတဲ့ ေနာင္ေနာင့္ကို "ဘာလို႔လဲ..ဘာျဖစ္လို႔လဲ ညီ၊ မေၾကာက္နဲ႔. မေၾကာက္ပါနဲ႔" တင္းေဖာင္းေနတဲ့ အတြင္းခံေဘာင္းဘီထဲမွာ ေႏြးေတးေတး လီးတုတ္ႀကီးရယ္၊ ၾကမ္းရွရွ လေမႊးေတြရယ္ ရဲ႕ အထိအေတြ႕က ေနာင္ေနာင္လို အူအ႐ိုင္း ေလးအတြက္ေတာ့ ေစာက္ဆန္းႀကီးကို ျဖစ္လို႔။ ခပ္ဖြဖြေလး ပြတ္သပ္လို႔ ဆြေပးမိေတာ့ "အိုး..အိုး.အင္း..အင္း..ဟင္း..." မ်က္စိမိတ္လို႔
တိုးတိုးညဉ္းရင္း ဖီးလ္ယူေနတဲ့ ရဲကို ကို မၾကာမၾကာ ခိုးၾကည့္ရင္း ေနာင္ေနာင္ ကိုယ္တိုင္လည္း ဖီးလ္ေတြ တက္လာပါေတာ့တယ္။ "မႈတ္ေပး ညီ.." ရွတတ အသံနဲ႔ ေျပာလာၿပီး စီတီေဘာင္းဘီကို အလုံးစုံ ခြၽတ္ခ်လိုက္တဲ့ ရဲကိုရဲ႕ ေရွ႕မွာ ေနာင္ေနာင့္ကို ဒူးေထာက္ ထိုင္ခိုင္းၿပီး ပါးစပ္ထဲ ထည့္လိုးပါၿပီ။
"အူး..အြင္း..အင္း..အြတ္..ႁပြတ္.ႁပြတ္..ျပတ္..ပလြတ္.." ေနာင္ေနာင့္ ဆံပင္တို႔ကို ဆြဲေစာင့္ကိုင္လို႔ ပါးစပ္မွာ လီးေတ့ကာ အခ်က္ေပါင္းမေရႏိုင္ေအာင္ တည္လိုးေတာ့တာ။ လီးဝင္လီးထြက္ အခ်က္တိုင္းမွာ ခပ္ေႏြးေႏြး စိုတိုတို အာခံတြင္းရဲ႕ အရွိန္ေၾကာင့္ ဖီးလ္ေတြ တက္တယ္ဆိုတာေလ ေျပာျပစရာ စကားလုံးမရွိသေလာက္ပဲ။ ေနာင္ေနာင့္အဖို႔ကလည္း သူ့စိတ္ကူးထဲက ခြက္ခ္ခ်ႀကီးရဲ႕ လီးႀကီးကို စုပ္ေပးေနရတဲ့ မဟာအခြင့္ထူးႀကီးကို ရထားတာမို႔ ေက်နပ္လို႔ စုပ္လို႔မဝ... ႏွစ္ဦးသား စုပ္မႈတ္ေနၾကရင္းက "ညီ.. ဖင္ ခံမလား..ကို ဖင္လိုးခ်င္တယ္.." ရဲကိုက ဖင္လိုးဖို႔ ေတာင္းဆိုလာတာ "တစ္.. တစ္ခါမွ မခံဖူးဘူး နာ.. နာမွာ ေၾကာက္တယ္.." "ခဏေတာ့နာမွာေပါ႔၊ တကယ္ ခဏပဲ ညီ၊ ကို ေခ်ာ့သြင္းေပးမယ္.. ဟိုဖက္ လွည့္ ကုန္းလိုက္.." တကယ္ေတာ့ ေနာင္ေနာင္ ကိုယ္တိုင္ကလည္း ဖင္ ခံဖူးခ်င္ေနတာနဲ႔အေတာ္ ျဖစ္သြားတယ္။ ဖင္ကို အေနာက္ပစ္လို႔ ေလးဖက္ ကုန္းေပးထားတဲ့ ေနာင္ေနာင့္ဖင္ဝမွာ ေစာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ အေနအထားနဲ႔လီးႀကီးကို ေတ့လို႔ သြင္းလိုးဖို႔ ျပင္လိုက္တဲ့ရဲကို...
"ဗ်စ္. ဖြတ္.. ႁပြတ္.." "အားးး.." "အိုးးး.." ခေရပြင့္သ႑န္စအိုအတြင္းကို လီးထိပ္စဝင္သြားရင္ပဲ အေတာ္ေလး ေအာင့္သက္နာက်င္သြားတာမို႔ အားကနဲ ေအာ္ကာ ခါးေကာ့သြားတဲ့ ေနာင္ေနာင္ရယ္ ၾကပ္စည္းေနတဲ့ ပါကင္ဖင္ထဲ လီးဝင္သြားလို႔ အိုးကနဲ ေအာ္လို႔ ဖီးလ္တက္သြားတဲ့ ရဲကို...။ ဖင္ထဲမွာ ေတာ့ တစ္ပိုင္းတစ္စဝင္ေနတဲ့ လီးတုတ္ႀကီး...
အတန္ၾကာၿငိမ္ေပးထားရင္း ခပ္မွ်င္းမွ်င္း ဖိသြင္းရင္းက လီးတစ္ဆုံးဝင္သြားခဲ့ပါၿပီ။ "အ..အ..အား..အား.." ျဖည္းျဖည္းခ်င္း နစ္ဝင္ေနတဲ့လီးေခ်ာင္းႀကီးက စအိုနံရံအသားမ်ားကို ပြတ္ဆြဲ ဖိသြင္းေနတာမို႔ ေနာင္ေနာင့္ခမ်ာမွာ အံက်ိတ္လို႔ ခံေနရေတာ့တာ။ ဖင္ေတာ့ နည္းနည္း ၿပဲသြားပုံရတယ္၊ အနီမက် လိေမၼာ္မက် ေသြးရည္ၾကည္တစ္ခ်ိဳ႕ စိမ့္ထြက္လာတယ္။ ပူထူေနေအာင္ ေအာင့္နာေနတဲ့အတြက္ အတင္း႐ုန္းဖို႔ႀကိဳးစားေပမယ့္ ေယာက္က်ားသားအားႀကီးနဲ႔ ဖိလိုးေနတာမို႔ အားခ်င္းမမွ်လွ၊ အသံက်ယ္က်ယ္မထြက္ရန္ ပါးစပ္မွာလည္း သူ့ေအာက္ခံေဘာင္းဘီနဲ႔ ပိတ္စို႔ထားေသးတာမို႔ ေနာင္ေနာင့္မွာ ရဲကို ျပဳသမွ်ႏုရမယ့္ အေျခအေနမွာရွိလို႔ပါပဲ။ ျဖည္းျဖည္းမွန္မွန္ေလး စိမ္လိုးေပးရင္းက ဓားအိမ္နဲ႔ ဓားလို တစ္သားတည္းက်သြားတဲ့ ဖင္ေခါင္းနဲ႔ လီးတို႔ရဲ႕ ဂေဟဆပ္ျခင္းဟာ ေျဖာင္းေျဖာင္းျမည္ေအာင္ ေစာင့္လိုးခ်ိန္သို႔ ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။ အစပိုင္းေတာ့ ပူထူေနေအာင္ ခံလိုက္ရေပမယ့္ တစ္စတစ္စနဲ႔ တက္တက္လာတဲ့ ဖီးလ္တို႔နဲ႔အတူ ဖင္ႀကီး ေနာက္ျပန္ပစ္ပစ္ေပးလို႔ အေပးေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ခံေနတဲ့ ေနာင္ေနာင့္ကို အရွိန္အား ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေဖာင္းေဖာင္း ျမည္ေအာင္ လိုးေပးေနတဲ့ ရဲကို။ ေခြၽးေတြကလည္း ေရေလာင္းထားသလို ရႊဲလို႔။
"ေကာင္းလား ညီ? ကို မင္းကို လိုးေပးေနတာ ေကာင္းလား.." ရွိသမွ်အားကုန္သုံးလို႔ စည္းပိုင္ၾကပ္ထုတ္ေနတဲ့ ပါကင္ဖင္ကို လိုးေနရင္းက ေမးလိုက္တဲ့ ရဲကိုရဲ႕အေမးစကား.. "အြင္း..အား..အ.အား.ေကာင္းတယ္..ေကာင္း..အား...အား.." ဖင္ထဲသို႔ လီးဝင္ လီးထြက္ အခ်က္တိုင္းဟာ အူေတြ အသည္းေတြ ေျပာင္းဆန္သြားမတက္ကို ဖီးလ္တက္ေနေတာ့တာ။ ရဲကိုက အေတြ႕အႀကဳံရွိဖူးထားပုံရေပမယ့္ ေနာင္ေနာင့္အတြက္က ပထမဆုံး အထိအေတြ႕လည္းျဖစ္ ခိုးလည္း ခိုးစားေနရတာမို႔ ပိုလို႔ေတာင္ အရသာေတြ႕လို႔ေနပါေတာ့တယ္။
"ဖြတ္.ဘြတ္.ႁပြတ္.ပလြတ္..ေဖာင္း..ေဖာင္း.ဖုတ္.ဖုတ္..ေျဖာင္း.." "အား..အား..အူး..အား..အိုး..အား.. ထြက္ၿပီ..ထြက္ၿပီ..အားးး.." ရဲကိုရဲ႕ အသံရွည္ ညဉ္းညဴမႈနဲ႔အတူ ေနာင္ေနာင့္ ဖင္ေခါင္းတစ္ခုလုံး ေႏြးတက္သြားတဲ့အထိ လရည္မ်ား အလွ်ံအပယ္ ဝင္ေရာက္သြားခဲ့ပါၿပီ။
"ရႊတ္.." ေနာင္ေနာင့္ ဂုတ္ပိုးကို ခပ္ဖြဖြေလး နမ္းရႈိက္ရင္း ေက်ာျပင္ေပၚမွာ ထပ္လ်က္သား အပန္းေျဖေနတဲ့ ရဲကို... "ေနာက္ရက္ေတြလည္း ကိုနဲ႔ ဒီအေပၚမွာ ထပ္ေတြ႕ရေအာင္ေနာ္ ညီ.." "ဟုတ္..." "ရႊတ္..ရႊတ္.." အနမ္းမိုးေတြ အဆက္မပ်က္ ထပ္ေႁခြေနပါေတာ့တယ္။ ေနာက္ရက္ေပါင္းမ်ားစြာမွာလည္း....
----------------------------------------------------------
ၾကာေတာ့ ၾကာခဲ့ၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ေတြးမိတိုင္း မေန႔တစ္ေန႔ကလိုပါပဲ။ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႔လည္း ဒိတ္ဖူး ခ်ိတ္ဖူးခဲ့သည့္တိုင္ ပါကင္ဖြင့္ေပးခဲ့တဲ့ အဆက္ေဟာင္းႀကီး ရဲကို ကိုေတာ့ အမ်ားထဲမွာ သတိရလို႔ေကာင္းတုန္း.. အေတြးလြန္ေနလိုက္တာ၊ ႐ုံးဆင္ခ်ိန္ေတာင္ ေရာက္ေပါ႔။
တိုက္ခန္းျပန္ေရာက္ေတာ့ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္အခန္းက ပစၥည္းေတြ တင္ေန သြင္းေနတာေတြ႕ရတယ္။ "လူသစ္ေတြ ေျပာင္းလာတာ ေနမယ္.." စိတ္ထဲ ေတြးေနမိတုန္း အခန္းထဲ က လူတစ္ေယာက္ထြက္လာတယ္။ ျမင္ဖူးတယ္လို႔ ၾကည့္ေနရင္း "ဟင္.. အကို..အကိုက ရဲကို မို႔လား.." "ေအး.ဟုတ္တယ္.. ေဟ.. မင္းက ေနာင္ေနာင္ မဟုတ္လား.. မေတြ႕ရတာေတာင္ အေတာ္ၾကာပါ႔ပဲ.." "အြင္း..ဟုတ္တယ္ဗ်.. အကိုတို႔ ဒီ အခန္းကို ေျပာင္းလာတာလား?" "ေအးဟ.. မင္းကေရာ.." "ဒါ က်ေနာ့္ အခန္းပဲ.. ဟာ... ေန႔ခင္းကမွ အကို႔အေၾကာင္းေတြ ေတြးေနေသးတယ္.. တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပဲ အခုေတာ့.." "ေဟ..ဟုတ္လား..ဘာအေၾကာင္းေတြမ်ား ေတြေနတာလဲကြ..." ရဲကိုရဲ႕ အေမးကို ေနာင္ေနာင္မေျဖမိ.. မေျဖလဲ သိေနတဲ့ အေျဖကို မ်က္လုံးခ်င္းစကားေျပာလို႔ သိေနမိၾကတဲ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္... အဆက္ေဟာင္းေတြ ျပန္ဆုံခ်က္ႀကီးက တိုက္ခန္းခ်င္း မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေတာင္ဆိုေတာ့ ေရွ႕ဆက္ ဘာေတြ ျဖစ္မယ္ဆိုတာ စာဖတ္သူတို႔ စဉ္းစားသာၾကည့္ၾကပါေတာ့ ခင္ဗ်ာ။ (ၿပီးပါၿပီ)
"အဆက်ဟောင်း"
(18+ ဇာတ်လမ်းတို)
----------------------------------------------------------
နောင်နောင် ဖင်မခံဖြစ်တာ မှတ်မှတ်ရရ တက္ကသိုလ်နောက်ဆုံးနှစ်ကနေ စတွက်မယ်ဆို ၃ နှစ်ကျော် ၄ နှစ်နီးပါးရှိတော့မယ်။ RS ထားဖို့ကြလည်း ကြာလာရင် ရိုးအီသွားတက်တဲ့ စိတ်ရှိသူမို့ ကြုံလိုးကြုံခံနဲ့ပဲ ခံလာခဲ့တာ အခုများတော့ လုပ်ငန်းခွင်ကဝင်၊ အိနြေ္ဒကြီး တစ်ခွဲသားနဲ့ လူကောင်းယောင် ဆောင်နေရတဲ့ဘဝမို့ ဆန္ဒကို သိက္ခာနဲ့ ထိန်းနေရတဲ့အဖြစ်ပါ။ နောက်ပြီး အခုခေတ်ကလည်း သိတဲ့အတိုင်းပဲလေ၊ မိုဘိုင်းဖုန်းတွေက ပေါနေတော့ တော်နေကြာ ကိုယ့်မတော်တရော်လုပ်နေခံနေပုံတွေ အွန်လိုင်းပေါ်ရောက်ရင်ဖြင့် စောက်ရှက်က ဖြန်းဖြန်းကွဲဦးမယ်။ အသက်လေးလည်း ရလာပြီမို့ ထည့်တွေးစရာတွေ များလာရာကနေ အရင်လို ကြုံကုန်း မလုပ်ဖြစ်တာတောင် အတော်ကြာခဲ့ပါပြီလေ။ ဖင်ယားတိုင်း လက်ခလယ်ကို တံတွေးစွတ်လို့ ဖင်ဝကို ဆွရင်း အာသာဖြေရတယ်။ အဲ့လိုအခါမျိုးတိုင်းမှာ ပါကင်ဖွင့်ပေးတဲ့ အဆက်ဟောင်းကြီး ကိုရဲကို,ကိုသတိရမိတက်တယ်။ ခုများဆို သူလည်း မိန်းမတွေဘာတွေရလို့ ခေးဖေတွေဘာတွေတောင်ဖြစ်နေလောက်ပြီ။ သူ့မိန်းမလည်း နောက်ပေါက်တွေ ဘာတွေ အဖွင့်ခံရလို့ ဘလဗိုင်တောင် လိုက်နေရောပေါ့။ စိတ်ထဲတွေးရင်း ပါကင်ပွင့်တဲ့အကြောင်းလေး ပြန်စဉ်းစားမိတယ်။
နောင်နောင် ဆယ်တန်းကျောင်းသားဘဝ အမျိုးသားဘော်ဒါဆောင်မှာနေတုန်းက၊ ဘော်ဒါဆောင်က ၃ထပ်တိုက်ကိုမှ ခြံဝန်းကျယ်ကျယ်နဲ့။ အောက်ထပ်က နောင်နောင်တို့ နှစ်တက် သမားတွေနေပြီး အပေါ်ထပ်က နှစ်ကျသမားတွေ။ အပေါ်ဆုံးအထပ်ကတော့ ရေစင်တွေနဲ့ ဂိုဒေါင်လိုသဘောဖြစ်နေပြီး ဘယ်သူမှ မဝင်အောင်လည်း အထပ်သားပြားတွေနဲ့ ရိုက်ကာထားတယ်။ နောင်နောင်က စာတော်တဲ့ ကျောင်းသားထဲမှာပါပြီး စာကျက်ရင် ဆူညံနေတဲ့ လူအုပ်ထဲမှာ အာရုံစိုက် မကျက်နိုင်လို့ လူရှင်းတဲ့နေရာ ရှာကျက်ရင်းက အပေါ်ဆုံးအထပ်မှာ မကြာမကြာ သွားလို့ ခိုးခိုး ကျက်ဖြစ်တော့တာ။ အဲ့တုန်းကတည်းကနွှဲ့ကလျနဲ့ ဟိုမိုလေးပေမယ့် သွေးတိုးစမ်းတဲ့သူ မရှိသလောက်ပဲ။ စိတ်ထဲမှာတော့ ယောက်ျားပီသတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားရယ်၊ ဂျစ်ကန်ကန် မျက်နှာပေးနဲ့ ရဲကိုဆိုတဲ့ repeater နှစ်ကျအကိုကြီးကိုတော့ သတိထားမိနေပြီး သဘောကျနေတာတော့ ကြာပြီ။
"ဟျောင့် ရဲကို၊ မင်းက ဆယ်တန်းကို သက်စေ့ဖြေမလို့လားဟ ဟေ.." အဆောင်မှူးက အဲ့လိုစတိုင်း "ဟာ.မဖြေပါဘူး ဆရာကြီးရ ဒီနှစ်အောင်ပြီလေ.ဂုဏ်ထူးပဲ ကြည့်ရမှာ.." ရုပ်တည်ကြီးနဲ့ ပြန်ဖြေတက်တယ်။ အဲ့လိုအခါမျိုးဆို သူ့အကြောင်းသိတဲ့ ကျောင်းသားတွေက တစ်ဝါးဝါးတစ်ဟားဟားနဲ့ ပွဲကျ ကြတယ်။ ဟုတ်တယ်လေ.. မရယ်ရိုးလား..အဲ့လိုပြောပြီး နှစ်တိုင်းကျနေတာ ခုနှစ်ဆို ၅နှစ်မြှောက်ရှိနေပြီ။ အဆောင် ကျောင်းသားတွေထဲ သူ့ထက် အသက်ကြီးတဲ့သူမရှိတော့လို့ နှစ်ကျသမားတွေထဲမှာဆို သူက EC ပဲ။ နောင်နောင်က တစ်ခြား ကျောင်းသားတွေထက် ရဲကို ကို သတိထား စိတ်ဝင်စားမိစေတဲ့ အချက်တွေထဲက အဓိက အချက်က အားကစားဘောင်းဘီ ဝတ်ထားချိန်တွေဆို တင်းတုတ်နေအောင် ပေါ်နေတဲ့ သူ့ပေါင်းကြားထဲက လီး.. ဟုတ်တယ်.. နည်းတဲ့အထုတ်ကြီးမဟုတ်ဘူး။ တော်တော်လေးကို ကြီးတယ်။ အဆောင်မှာက နှစ်တက်သမားဆို ၁၅၊ ၁၆ နှစ်လေးတွေ၊ နှစ်ကျသမားထဲကဆို ၁၆၊ ၁၇ ဒီလောက်ပဲ။ အားလုံးထဲမှာမှ ရဲကိုက ၂၀ ကျော်အရွယ်ဆိုတော့ လီးကလည်း ဆယ်ကျော်သက်လေးတွေထက် အယ်ထ ကြီးမားနေမှာပေါ့။ ဒါကြောင့်လည်း နောင်နောင် စိတ်ဝင်စားနေတာ။
တစ်ရက်များတော့ ကျောင်းသားတွေရေချိုးကြရင်း ရေအနံ့က ညှီစို့စို့နဲ့ဖြစ်နေလို့ အဆောင်မှူးကိုပြောကြတော့ ရေစင်ကို သွားစစ်ကြည့်ကြတာပေါ့။ အဲ့အခါမှ ခပ်ဟဟ ဖြစ်နေတဲ့ ရေစင်အပေါက်ကနေ ကြောင်တစ်ကောင် အထဲမှာ ကျသေနေတာ၊ ပုတ်ပွနေအောင်အထိ မဖြစ်သေးပေမယ့် အဲ့ဒီကြောင်အသေကြောင့် ရေမသန့်ဖြစ်နေတာ။ ဒါနဲ့ အဆောင်မှူးက
"ရဲကို..မင်း ရေစင်ထဲ ဆင်းကွာ.. အဲ့ ကြောင်အသေကို ဆင်းဆယ်ပေး" ရဲကိုက အားလုံးထဲမှာ အသန်ဆုံး အထွားဆုံးနဲ့ တကယ်လည်း အားကိုးရတဲ့သူမို့ ခိုင်းတာ။ သူကလည်း မငြင်းပါ။ အင်္ကျီကျယ်သီးတွေကို တစ်လုံးချင်းစီဖြုတ်လို့ ချွတ်လိုက်တယ်။ ထူပြိန်းနေတဲ့ ဂျိုင်းပွဲမဲမဲများ၊ ချွန်စူနေတဲ့ နို့သီးခေါင်းများနဲ့ မို့မောင်နေတဲ့ ရင်အုပ်၊ အဆီမရှိပဲ 6 packs ခပ်ရေးရေးပေါ်နေတဲ့ ဝမ်းဗိုက်သား.. စောက်ရမ်း ကြည့်လို့ကောင်းတယ်။ ထို့နောက် အားလုံးရှေ့မှာပဲ ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးမချွတ်လို့ ဘေးလူတစ်ယောက်ကို ပေးလိုက်တယ်။ အားပါးပါးး ခပ်ကြမ်းကြမ်းအမွှေးမဲမဲတို့ တစ်စွန်းတစ်စပေါ်နေတဲ့ ဆီးခုံနဲ့ အနီရောင် အောက်ခံဘောင်းဘီက သူ့ရဲ့ ဖွားဖက်တော်ကို မပေါ်အောင် ဖုံးဖိထားရပုံက တစ်ခြားသူတွေအတွက်တော့မသိ နောင်နောင့်အတွက်တော့ ကြက်သိမ်းတောင် ထသွားစေတယ်။ ရေစင်ထဲ ဆင်းတဲ့ အဲ့ဒီနေ့က မြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းက ရဲကိုအပေါ် သဘောကျနေမိတဲ့ နောင်နောင့် စိတ်ကို ထပ်ဆင့်တိုးလို့ ဖီးလ်တက်စေပါတော့တယ်။ ဒီလိုနဲ့ နောင်နောင်နဲ့ ရဲကို အကြောင်းဖန်လို့ လာတဲ့တစ်နေ့က...
အဆောင်ရဲ့ ထုံးစံက နေ့လည် ထမင်းစားပြီးတာနဲ့ ၂နာရီအထိ တစ်ရေးတစ်မော အိပ်ရပါတယ်။ အဲ့လိုအခါတွေမှာ တစ်ခြားကျောင်းသားတွေ အိပ်ကြသော်လည်း နောင်နောင်က မအိပ်ပဲ အပေါ်ဆုံးအထပ်မှာ စာသွားခိုးကျက်လေ့ရှိပါတယ်။ ခုနေ့လည်လည်း အဲ့လိုပဲ စာခိုးကျက်မယ်ဆိုပြီး အပေါ်ထပ်ကို တိတ်တိတ်တက်သွားတယ်။ ကျွန်းပြားတံခါးကို တွန်းပိတ်ထားရင် ဘာသံမှ မကြားရအောင် အသံလည်း လုံတဲ့နေရာမို့ နောင်နောင့်စိတ်ကြိုက် စာကျက်လို့ကောင်းတဲ့နေရာ။ ဒါပေမယ့် ဒီတစ်ရက်တော့ အဲ့ဒီနေရာကို နောင်နောင့်မတိုင်ခင် လူတစ်ယောက် ဦးစွာရောက်နှင့်နေခဲ့ပါတယ်၊ သူက ရဲကို.. ရဲကိုကတော့ နောင်နောင့်လို စာကျက်ဖို့ ရောက်နေတာ မဟုတ်ပဲ ဆေးလိပ်ခိုးသောက်ဖို့ရောက်နေတာ။ ဆေးလိပ်ကို ရိုးရိုး သောက်တာမဟုတ်ဘူး၊ ရေဗူးမှာ ရေတစ်ဝက်ထည့်ပြီး ဆေးလိပ်ငွေ့တွေကို ဗူးထဲမှာ စုထားတဲ့ပုံနဲ့ သောက်တာ။ သေချာတော့မရှင်းပြတက်ဘူး.. တရုတ်တွေ သောက်တဲ့ ပြောင်းလို ဟာမျိုးကို ရေသန့်ဘူးနဲ့ ပုံစံတူလုပ်ပြီးသောက်နေတဲ့ပုံ။ အငွေ့လည်း မထွက် အသံလည်း မကြားတော့ နောင်နောင်လည်း ဘယ်သူမှမရှိဘူးအထင်နဲ့ ရောက်သွားတော့ ကို့ဆရာက မျက်လုံးတွေ စင်းလို့ ကောင်းတောင်နေပြီ. နောက်ပြီး အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကလွဲလို့ အင်္ကျီအဝတ်အစားလည်း ဝတ်မထားဘူး။ ပူလို့ဖြစ်မယ်၊ ကိုယ်တုံးလုံးကျွတ်နဲ့ ဆေးလိပ်ခိုးသောက်နေတဲ့ ရဲကို ကို မြင်တော့ နောင်နောင် ကြောင်သွားတယ်။ ရဲကိုလည်း စာအုပ်တွေနဲ့ရောက်လာတဲ့ နောင်နောင့်ကို တွေ့တော့ အံ့သြ သွားတယ်..
"ဟင်.." "ဟာ..." အတန်ကြာ မင်သပ်သွားရာကနေ လှည့်ထွက်ပြေးမယ်လုပ်တဲ့ နောင်နောင့်ကို ရဲကိုတစ်ယောက် ထိုင်နေရာကနေ ကုန်းရုန်းထလိုက်ပြီး လက်ကို လက်ဆွဲလိုက်ကာ လက်ပြန်လိမ်ထားလိုက်ပြီး ကျန်တစ်ဖက်က ပါးစပ်ကို ဖိပိတ်လိုက်တယ်။ ကြမ်းတမ်းလွန်းတဲ့ ရဲကိုရဲ့ အပြု အမူကြောင့် နာလည်းနာ ငိုလည်း ငို ချင်ချင်ဖြစ်သွားတဲ့ နောင်နောင်..
"ငါလိုး.. မင်း ဘာလာလုပ်တာလဲ ဒီအပေါ်ကို.. အဆောင်မှူးနဲ့တိုင်လို့ကတော့ ဒီမှာ တွေ့လား..လက်သီး.." ရဲကိုက နောင်နောင့်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆွဲလှည့်လိုက်ပြီး လက်သီးပြကာ ကျိန်းဝါးလိုက်တာ။ စောစောက သူ့အားကြီးနဲ့ လက်ကို လိမ်ချိုးလိုက်သလို ဖြစ်ထားတာကြောင့် အတော်လေးနာသွားတာမို့ နောင်နောင်က သူ့လက်ကောက်ဝတ် သူကိုင်လို့ "အဟင့်.." ဆိုပြီး မျက်ရည်တွေ ကျလာပါတော့တယ်။ အဲ့အခါမှ ရဲကိုလည်း အသိပြန်ဝင်လာကာ "နာသွားတာလား ညီ.." နောင်နောင့် လက်လေးကို လှမ်းဆွဲ ယူလိုက်ပြီး ခပ်ဖွဖွ လေး ဆုပ်ပေးနေတော့တာ။ "စောရီးကွာ.. မင်းက ရုတ်တရက် ရောက်လာတော့ ငါလည်း ကြောင်ပြီး လုပ်မိသွားတာပေါ့ဟ.. မငိုနဲ့တော့.. တိတ်.တိတ်နော်..." လေပြေနဲ့ ပြောလာတဲ့ ရဲကို ရဲ့ စကားတွေကို ခေါင်းငုံ့ နားထောင်ရင်း မျက်ရည်တွေ သုတ်လိုက်တော့ "လိမ္မာတယ်.." ဆိုပြီး ဆွဲဖက်လိုက်တယ်။ နောင်နောင်လည်း မရုန်းပဲ ငြိမ်နေမိတာမို့ နောင်နောင့် ကျောပြင်လေးကို ပွတ်ပေးနေတော့တာ။ ရဲကိုက နောင်နောင်ထက် ခေါင်းတစ်လုံးလောက် အရပ်မြင့်သူမို့ နောင်နောင့်မျက်နှာက ရဲကိုရင်ခွင်ထဲ အပ်ထားသလိုဖြစ်နေတယ်။ အတန်ကြာဖက်ထားနေတုန်း ရဲကိုက ခေါင်းကို ငုံ့ချလိုက်ပြီး နောင်နောင့် နဖူးကို ရွှတ်ကနဲ တစ်ချက် နမ်းလိုက်ပါတော့တယ်။ အဆောင် တစ်ခု လုံးကတော့ အိပ်မောကျနေတုန်းပါပဲ....
----------------------------------------------------------
ရဲကိုနဲ့ နောင်နောင် မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေအထားနဲ့ အပြန်အလှန် ပွေ့ဖက်ပွတ်သတ်နေမိကြတယ်။ နောင်နောင့်အင်္ကျီအဝတ်အစားတွေကို အကုန်ချွတ်လိုက်ပြီး ပြားကပ်ကပ်ယောက်ျားနို့လေးများကို နုတ်ခမ်းနဲ့ စုပ်ယူဆွဲလို့ စို့ပေးပါတယ်။ လျှာကြမ်းကြီးနဲ့ စုပ်စို့ပေးနေတာမို့ ယားကျိကျိခံစားမှု အသစ်နဲ့ ဖြစ်နေတဲ့ နောင်နောင်... "ပြွတ်..ပြွတ်..ပြတ်.ပြွတ်.." "အင်း.အင်း..အ..အ.." ခပ်တိုးတိုးညဉ်းတယ်... တစ်ဖက်စို့ တစ်ဖက်ချေနဲ့ ကလေးလေးတစ်ယောက်လို နို့စို့နေတဲ့ ရဲကိုရဲ့ ခေါင်းကို ပြန်ဖက်ကိုင်ထားရင်း ဆံပင်တွေကို ဖွနေမိတယ်။
အတန်ကြာ စို့ပြီးနောက် အပေါ်ပြန်တက်လာကာ နုတ်ခမ်းချင်း နမ်းစုပ်ကြပြန်ပါတယ်။ နောင်နောင့်ပါးစပ်ထဲ လျှာတွေ ထိုးထည့်လို့ မွှေ စုပ် စုပ်တယ်၊ နုတ်ခမ်းသားတွေကို ငုံကိုက်တယ်။ သူ့ပါးစပ်က ခပ်ပြင်းပြင်းဆေးလိပ်အနံ့ကိုက နောင်နောင့်အတွက် ခံစားမှု တစ်မျိုးဖြစ်နေစေတော့တာ။ နမ်းရှိုက်နေရင်း ရဲကိုက နောင်နောင် လက်ကို ဆွဲလို့ သူ့အောက်ခံဘောင်းဘီထဲ ထည့်လိုက်တဲ့အခါ.. "အို..." နုတ်ခမ်းတို့ စက်ဝန်းသဏ္ဍန် ဖြစ်သွားတဲ့ အထိ အံ့သြသွားတဲ့ နောင်နောင့်ကို "ဘာလို့လဲ..ဘာဖြစ်လို့လဲ ညီ၊ မကြောက်နဲ့. မကြောက်ပါနဲ့" တင်းဖောင်းနေတဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီထဲမှာ နွေးတေးတေး လီးတုတ်ကြီးရယ်၊ ကြမ်းရှရှ လမွှေးတွေရယ် ရဲ့ အထိအတွေ့က နောင်နောင်လို အူအရိုင်း လေးအတွက်တော့ စောက်ဆန်းကြီးကို ဖြစ်လို့။ ခပ်ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်လို့ ဆွပေးမိတော့ "အိုး..အိုး.အင်း..အင်း..ဟင်း..." မျက်စိမိတ်လို့
တိုးတိုးညဉ်းရင်း ဖီးလ်ယူနေတဲ့ ရဲကို ကို မကြာမကြာ ခိုးကြည့်ရင်း နောင်နောင် ကိုယ်တိုင်လည်း ဖီးလ်တွေ တက်လာပါတော့တယ်။ "မှုတ်ပေး ညီ.." ရှတတ အသံနဲ့ ပြောလာပြီး စီတီဘောင်းဘီကို အလုံးစုံ ချွတ်ချလိုက်တဲ့ ရဲကိုရဲ့ ရှေ့မှာ နောင်နောင့်ကို ဒူးထောက် ထိုင်ခိုင်းပြီး ပါးစပ်ထဲ ထည့်လိုးပါပြီ။
"အူး..အွင်း..အင်း..အွတ်..ပြွတ်.ပြွတ်..ပြတ်..ပလွတ်.." နောင်နောင့် ဆံပင်တို့ကို ဆွဲစောင့်ကိုင်လို့ ပါးစပ်မှာ လီးတေ့ကာ အချက်ပေါင်းမရေနိုင်အောင် တည်လိုးတော့တာ။ လီးဝင်လီးထွက် အချက်တိုင်းမှာ ခပ်နွေးနွေး စိုတိုတို အာခံတွင်းရဲ့ အရှိန်ကြောင့် ဖီးလ်တွေ တက်တယ်ဆိုတာလေ ပြောပြစရာ စကားလုံးမရှိသလောက်ပဲ။ နောင်နောင့်အဖို့ကလည်း သူ့စိတ်ကူးထဲက ခွက်ခ်ျကြီးရဲ့ လီးကြီးကို စုပ်ပေးနေရတဲ့ မဟာအခွင့်ထူးကြီးကို ရထားတာမို့ ကျေနပ်လို့ စုပ်လို့မဝ... နှစ်ဦးသား စုပ်မှုတ်နေကြရင်းက "ညီ.. ဖင် ခံမလား..ကို ဖင်လိုးချင်တယ်.." ရဲကိုက ဖင်လိုးဖို့ တောင်းဆိုလာတာ "တစ်.. တစ်ခါမှ မခံဖူးဘူး နာ.. နာမှာ ကြောက်တယ်.." "ခဏတော့နာမှာပေါ့၊ တကယ် ခဏပဲ ညီ၊ ကို ချော့သွင်းပေးမယ်.. ဟိုဖက် လှည့် ကုန်းလိုက်.." တကယ်တော့ နောင်နောင် ကိုယ်တိုင်ကလည်း ဖင် ခံဖူးချင်နေတာနဲ့အတော် ဖြစ်သွားတယ်။ ဖင်ကို အနောက်ပစ်လို့ လေးဖက် ကုန်းပေးထားတဲ့ နောင်နောင့်ဖင်ဝမှာ စောင့်ကြောင့်ထိုင် အနေအထားနဲ့လီးကြီးကို တေ့လို့ သွင်းလိုးဖို့ ပြင်လိုက်တဲ့ရဲကို...
"ဗျစ်. ဖွတ်.. ပြွတ်.." "အားးး.." "အိုးးး.." ခရေပွင့်သဏ္ဍန်စအိုအတွင်းကို လီးထိပ်စဝင်သွားရင်ပဲ အတော်လေး အောင့်သက်နာကျင်သွားတာမို့ အားကနဲ အော်ကာ ခါးကော့သွားတဲ့ နောင်နောင်ရယ် ကြပ်စည်းနေတဲ့ ပါကင်ဖင်ထဲ လီးဝင်သွားလို့ အိုးကနဲ အော်လို့ ဖီးလ်တက်သွားတဲ့ ရဲကို...။ ဖင်ထဲမှာ တော့ တစ်ပိုင်းတစ်စဝင်နေတဲ့ လီးတုတ်ကြီး...
အတန်ကြာငြိမ်ပေးထားရင်း ခပ်မျှင်းမျှင်း ဖိသွင်းရင်းက လီးတစ်ဆုံးဝင်သွားခဲ့ပါပြီ။ "အ..အ..အား..အား.." ဖြည်းဖြည်းချင်း နစ်ဝင်နေတဲ့လီးချောင်းကြီးက စအိုနံရံအသားများကို ပွတ်ဆွဲ ဖိသွင်းနေတာမို့ နောင်နောင့်ခမျာမှာ အံကျိတ်လို့ ခံနေရတော့တာ။ ဖင်တော့ နည်းနည်း ပြဲသွားပုံရတယ်၊ အနီမကျ လိမ္မော်မကျ သွေးရည်ကြည်တစ်ချို့ စိမ့်ထွက်လာတယ်။ ပူထူနေအောင် အောင့်နာနေတဲ့အတွက် အတင်းရုန်းဖို့ကြိုးစားပေမယ့် ယောက်ျားသားအားကြီးနဲ့ ဖိလိုးနေတာမို့ အားချင်းမမျှလှ၊ အသံကျယ်ကျယ်မထွက်ရန် ပါးစပ်မှာလည်း သူ့အောက်ခံဘောင်းဘီနဲ့ ပိတ်စို့ထားသေးတာမို့ နောင်နောင့်မှာ ရဲကို ပြုသမျှနုရမယ့် အခြေအနေမှာရှိလို့ပါပဲ။ ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန်လေး စိမ်လိုးပေးရင်းက ဓားအိမ်နဲ့ ဓားလို တစ်သားတည်းကျသွားတဲ့ ဖင်ခေါင်းနဲ့ လီးတို့ရဲ့ ဂဟေဆပ်ခြင်းဟာ ဖြောင်းဖြောင်းမြည်အောင် စောင့်လိုးချိန်သို့ ရောက်လာပါတော့တယ်။ အစပိုင်းတော့ ပူထူနေအောင် ခံလိုက်ရပေမယ့် တစ်စတစ်စနဲ့ တက်တက်လာတဲ့ ဖီးလ်တို့နဲ့အတူ ဖင်ကြီး နောက်ပြန်ပစ်ပစ်ပေးလို့ အပေးကောင်းကောင်းနဲ့ ခံနေတဲ့ နောင်နောင့်ကို အရှိန်အား ကောင်းကောင်းနဲ့ ဖောင်းဖောင်း မြည်အောင် လိုးပေးနေတဲ့ ရဲကို။ ချွေးတွေကလည်း ရေလောင်းထားသလို ရွှဲလို့။
"ကောင်းလား ညီ? ကို မင်းကို လိုးပေးနေတာ ကောင်းလား.." ရှိသမျှအားကုန်သုံးလို့ စည်းပိုင်ကြပ်ထုတ်နေတဲ့ ပါကင်ဖင်ကို လိုးနေရင်းက မေးလိုက်တဲ့ ရဲကိုရဲ့အမေးစကား.. "အွင်း..အား..အ.အား.ကောင်းတယ်..ကောင်း..အား...အား.." ဖင်ထဲသို့ လီးဝင် လီးထွက် အချက်တိုင်းဟာ အူတွေ အသည်းတွေ ပြောင်းဆန်သွားမတက်ကို ဖီးလ်တက်နေတော့တာ။ ရဲကိုက အတွေ့အကြုံရှိဖူးထားပုံရပေမယ့် နောင်နောင့်အတွက်က ပထမဆုံး အထိအတွေ့လည်းဖြစ် ခိုးလည်း ခိုးစားနေရတာမို့ ပိုလို့တောင် အရသာတွေ့လို့နေပါတော့တယ်။
"ဖွတ်.ဘွတ်.ပြွတ်.ပလွတ်..ဖောင်း..ဖောင်း.ဖုတ်.ဖုတ်..ဖြောင်း.." "အား..အား..အူး..အား..အိုး..အား.. ထွက်ပြီ..ထွက်ပြီ..အားးး.." ရဲကိုရဲ့ အသံရှည် ညဉ်းညူမှုနဲ့အတူ နောင်နောင့် ဖင်ခေါင်းတစ်ခုလုံး နွေးတက်သွားတဲ့အထိ လရည်များ အလျှံအပယ် ဝင်ရောက်သွားခဲ့ပါပြီ။
"ရွှတ်.." နောင်နောင့် ဂုတ်ပိုးကို ခပ်ဖွဖွလေး နမ်းရှိုက်ရင်း ကျောပြင်ပေါ်မှာ ထပ်လျက်သား အပန်းဖြေနေတဲ့ ရဲကို... "နောက်ရက်တွေလည်း ကိုနဲ့ ဒီအပေါ်မှာ ထပ်တွေ့ရအောင်နော် ညီ.." "ဟုတ်..." "ရွှတ်..ရွှတ်.." အနမ်းမိုးတွေ အဆက်မပျက် ထပ်ခြွေနေပါတော့တယ်။ နောက်ရက်ပေါင်းများစွာမှာလည်း....
----------------------------------------------------------
ကြာတော့ ကြာခဲ့ပြီ။ ဒါပေမယ့် တွေးမိတိုင်း မနေ့တစ်နေ့ကလိုပါပဲ။ လူတော်တော်များများနဲ့လည်း ဒိတ်ဖူး ချိတ်ဖူးခဲ့သည့်တိုင် ပါကင်ဖွင့်ပေးခဲ့တဲ့ အဆက်ဟောင်းကြီး ရဲကို ကိုတော့ အများထဲမှာ သတိရလို့ကောင်းတုန်း.. အတွေးလွန်နေလိုက်တာ၊ ရုံးဆင်ချိန်တောင် ရောက်ပေါ့။
တိုက်ခန်းပြန်ရောက်တော့ မျက်နှာချင်းဆိုင်အခန်းက ပစ္စည်းတွေ တင်နေ သွင်းနေတာတွေ့ရတယ်။ "လူသစ်တွေ ပြောင်းလာတာ နေမယ်.." စိတ်ထဲ တွေးနေမိတုန်း အခန်းထဲ က လူတစ်ယောက်ထွက်လာတယ်။ မြင်ဖူးတယ်လို့ ကြည့်နေရင်း "ဟင်.. အကို..အကိုက ရဲကို မို့လား.." "အေး.ဟုတ်တယ်.. ဟေ.. မင်းက နောင်နောင် မဟုတ်လား.. မတွေ့ရတာတောင် အတော်ကြာပါ့ပဲ.." "အွင်း..ဟုတ်တယ်ဗျ.. အကိုတို့ ဒီ အခန်းကို ပြောင်းလာတာလား?" "အေးဟ.. မင်းကရော.." "ဒါ ကျနော့် အခန်းပဲ.. ဟာ... နေ့ခင်းကမှ အကို့အကြောင်းတွေ တွေးနေသေးတယ်.. တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ပဲ အခုတော့.." "ဟေ..ဟုတ်လား..ဘာအကြောင်းတွေများ တွေနေတာလဲကွ..." ရဲကိုရဲ့ အမေးကို နောင်နောင်မဖြေမိ.. မဖြေလဲ သိနေတဲ့ အဖြေကို မျက်လုံးချင်းစကားပြောလို့ သိနေမိကြတဲ့ သူတို့နှစ်ယောက်... အဆက်ဟောင်းတွေ ပြန်ဆုံချက်ကြီးက တိုက်ခန်းချင်း မျက်နှာချင်းဆိုင်တောင်ဆိုတော့ ရှေ့ဆက် ဘာတွေ ဖြစ်မယ်ဆိုတာ စာဖတ်သူတို့ စဉ်းစားသာကြည့်ကြပါတော့ ခင်ဗျာ။ (ပြီးပါပြီ)
<Zawgyi>
"အဆက္ေဟာင္း"
(18+ ဇာတ္လမ္းတို)
----------------------------------------------------------
ေနာင္ေနာင္ ဖင္မခံျဖစ္တာ မွတ္မွတ္ရရ တကၠသိုလ္ေနာက္ဆုံးႏွစ္ကေန စတြက္မယ္ဆို ၃ ႏွစ္ေက်ာ္ ၄ ႏွစ္နီးပါးရွိေတာ့မယ္။ RS ထားဖို႔ၾကလည္း ၾကာလာရင္ ႐ိုးအီသြားတက္တဲ့ စိတ္ရွိသူမို႔ ႀကဳံလိုးႀကဳံခံနဲ႔ပဲ ခံလာခဲ့တာ အခုမ်ားေတာ့ လုပ္ငန္းခြင္ကဝင္၊ အိေျၒၵႀကီး တစ္ခြဲသားနဲ႔ လူေကာင္းေယာင္ ေဆာင္ေနရတဲ့ဘဝမို႔ ဆႏၵကို သိကၡာနဲ႔ ထိန္းေနရတဲ့အျဖစ္ပါ။ ေနာက္ၿပီး အခုေခတ္ကလည္း သိတဲ့အတိုင္းပဲေလ၊ မိုဘိုင္းဖုန္းေတြက ေပါေနေတာ့ ေတာ္ေနၾကာ ကိုယ့္မေတာ္တေရာ္လုပ္ေနခံေနပုံေတြ အြန္လိုင္းေပၚေရာက္ရင္ျဖင့္ ေစာက္ရွက္က ျဖန္းျဖန္းကြဲဦးမယ္။ အသက္ေလးလည္း ရလာၿပီမို႔ ထည့္ေတြးစရာေတြ မ်ားလာရာကေန အရင္လို ႀကဳံကုန္း မလုပ္ျဖစ္တာေတာင္ အေတာ္ၾကာခဲ့ပါၿပီေလ။ ဖင္ယားတိုင္း လက္ခလယ္ကို တံေတြးစြတ္လို႔ ဖင္ဝကို ဆြရင္း အာသာေျဖရတယ္။ အဲ့လိုအခါမ်ိဳးတိုင္းမွာ ပါကင္ဖြင့္ေပးတဲ့ အဆက္ေဟာင္းႀကီး ကိုရဲကို,ကိုသတိရမိတက္တယ္။ ခုမ်ားဆို သူလည္း မိန္းမေတြဘာေတြရလို႔ ေခးေဖေတြဘာေတြေတာင္ျဖစ္ေနေလာက္ၿပီ။ သူ့မိန္းမလည္း ေနာက္ေပါက္ေတြ ဘာေတြ အဖြင့္ခံရလို႔ ဘလဗိုင္ေတာင္ လိုက္ေနေရာေပါ႔။ စိတ္ထဲေတြးရင္း ပါကင္ပြင့္တဲ့အေၾကာင္းေလး ျပန္စဉ္းစားမိတယ္။
ေနာင္ေနာင္ ဆယ္တန္းေက်ာင္းသားဘဝ အမ်ိဳးသားေဘာ္ဒါေဆာင္မွာေနတုန္းက၊ ေဘာ္ဒါေဆာင္က ၃ထပ္တိုက္ကိုမွ ၿခံဝန္းက်ယ္က်ယ္နဲ႔။ ေအာက္ထပ္က ေနာင္ေနာင္တို႔ ႏွစ္တက္ သမားေတြေနၿပီး အေပၚထပ္က ႏွစ္က်သမားေတြ။ အေပၚဆုံးအထပ္ကေတာ့ ေရစင္ေတြနဲ႔ ဂိုေဒါင္လိုသေဘာျဖစ္ေနၿပီး ဘယ္သူမွ မဝင္ေအာင္လည္း အထပ္သားျပားေတြနဲ႔ ႐ိုက္ကာထားတယ္။ ေနာင္ေနာင္က စာေတာ္တဲ့ ေက်ာင္းသားထဲမွာပါၿပီး စာက်က္ရင္ ဆူညံေနတဲ့ လူအုပ္ထဲမွာ အာ႐ုံစိုက္ မက်က္ႏိုင္လို႔ လူရွင္းတဲ့ေနရာ ရွာက်က္ရင္းက အေပၚဆုံးအထပ္မွာ မၾကာမၾကာ သြားလို႔ ခိုးခိုး က်က္ျဖစ္ေတာ့တာ။ အဲ့တုန္းကတည္းကႏႊဲ႕ကလ်နဲ႔ ဟိုမိုေလးေပမယ့္ ေသြးတိုးစမ္းတဲ့သူ မရွိသေလာက္ပဲ။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေယာက္က်ားပီသတဲ့ ခႏၶာကိုယ္အခ်ိဳးအစားရယ္၊ ဂ်စ္ကန္ကန္ မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ ရဲကိုဆိုတဲ့ repeater ႏွစ္က်အကိုႀကီးကိုေတာ့ သတိထားမိေနၿပီး သေဘာက်ေနတာေတာ့ ၾကာၿပီ။
"ေဟ်ာင့္ ရဲကို၊ မင္းက ဆယ္တန္းကို သက္ေစ့ေျဖမလို႔လားဟ ေဟ.." အေဆာင္မွဴးက အဲ့လိုစတိုင္း "ဟာ.မေျဖပါဘူး ဆရာႀကီးရ ဒီႏွစ္ေအာင္ၿပီေလ.ဂုဏ္ထူးပဲ ၾကည့္ရမွာ.." ႐ုပ္တည္ႀကီးနဲ႔ ျပန္ေျဖတက္တယ္။ အဲ့လိုအခါမ်ိဳးဆို သူ့အေၾကာင္းသိတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြက တစ္ဝါးဝါးတစ္ဟားဟားနဲ႔ ပြဲက် ၾကတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ.. မရယ္႐ိုးလား..အဲ့လိုေျပာၿပီး ႏွစ္တိုင္းက်ေနတာ ခုႏွစ္ဆို ၅ႏွစ္ေျမႇာက္ရွိေနၿပီ။ အေဆာင္ ေက်ာင္းသားေတြထဲ သူ့ထက္ အသက္ႀကီးတဲ့သူမရွိေတာ့လို႔ ႏွစ္က်သမားေတြထဲမွာဆို သူက EC ပဲ။ ေနာင္ေနာင္က တစ္ျခား ေက်ာင္းသားေတြထက္ ရဲကို ကို သတိထား စိတ္ဝင္စားမိေစတဲ့ အခ်က္ေတြထဲက အဓိက အခ်က္က အားကစားေဘာင္းဘီ ဝတ္ထားခ်ိန္ေတြဆို တင္းတုတ္ေနေအာင္ ေပၚေနတဲ့ သူ့ေပါင္းၾကားထဲက လီး.. ဟုတ္တယ္.. နည္းတဲ့အထုတ္ႀကီးမဟုတ္ဘူး။ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ႀကီးတယ္။ အေဆာင္မွာက ႏွစ္တက္သမားဆို ၁၅၊ ၁၆ ႏွစ္ေလးေတြ၊ ႏွစ္က်သမားထဲကဆို ၁၆၊ ၁၇ ဒီေလာက္ပဲ။ အားလုံးထဲမွာမွ ရဲကိုက ၂၀ ေက်ာ္အရြယ္ဆိုေတာ့ လီးကလည္း ဆယ္ေက်ာ္သက္ေလးေတြထက္ အယ္ထ ႀကီးမားေနမွာေပါ႔။ ဒါေၾကာင့္လည္း ေနာင္ေနာင္ စိတ္ဝင္စားေနတာ။
တစ္ရက္မ်ားေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြေရခ်ိဳးၾကရင္း ေရအနံ႔က ညႇီစို႔စို႔နဲ႔ျဖစ္ေနလို႔ အေဆာင္မွဴးကိုေျပာၾကေတာ့ ေရစင္ကို သြားစစ္ၾကည့္ၾကတာေပါ႔။ အဲ့အခါမွ ခပ္ဟဟ ျဖစ္ေနတဲ့ ေရစင္အေပါက္ကေန ေၾကာင္တစ္ေကာင္ အထဲမွာ က်ေသေနတာ၊ ပုတ္ပြေနေအာင္အထိ မျဖစ္ေသးေပမယ့္ အဲ့ဒီေၾကာင္အေသေၾကာင့္ ေရမသန္႔ျဖစ္ေနတာ။ ဒါနဲ႔ အေဆာင္မွဴးက
"ရဲကို..မင္း ေရစင္ထဲ ဆင္းကြာ.. အဲ့ ေၾကာင္အေသကို ဆင္းဆယ္ေပး" ရဲကိုက အားလုံးထဲမွာ အသန္ဆုံး အထြားဆုံးနဲ႔ တကယ္လည္း အားကိုးရတဲ့သူမို႔ ခိုင္းတာ။ သူကလည္း မျငင္းပါ။ အကႌ်က်ယ္သီးေတြကို တစ္လုံးခ်င္းစီျဖဳတ္လို႔ ခြၽတ္လိုက္တယ္။ ထူၿပိန္းေနတဲ့ ဂ်ိဳင္းပြဲမဲမဲမ်ား၊ ခြၽန္စူေနတဲ့ ႏို႔သီးေခါင္းမ်ားနဲ႔ မို႔ေမာင္ေနတဲ့ ရင္အုပ္၊ အဆီမရွိပဲ 6 packs ခပ္ေရးေရးေပၚေနတဲ့ ဝမ္းဗိုက္သား.. ေစာက္ရမ္း ၾကည့္လို႔ေကာင္းတယ္။ ထို႔ေနာက္ အားလုံးေရွ႕မွာပဲ ပုဆိုးကို ကြင္းလုံးမခြၽတ္လို႔ ေဘးလူတစ္ေယာက္ကို ေပးလိုက္တယ္။ အားပါးပါးး ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းအေမႊးမဲမဲတို႔ တစ္စြန္းတစ္စေပၚေနတဲ့ ဆီးခုံနဲ႔ အနီေရာင္ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီက သူ့ရဲ႕ ဖြားဖက္ေတာ္ကို မေပၚေအာင္ ဖုံးဖိထားရပုံက တစ္ျခားသူေတြအတြက္ေတာ့မသိ ေနာင္ေနာင့္အတြက္ေတာ့ ၾကက္သိမ္းေတာင္ ထသြားေစတယ္။ ေရစင္ထဲ ဆင္းတဲ့ အဲ့ဒီေန႔က ျမင္လိုက္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းက ရဲကိုအေပၚ သေဘာက်ေနမိတဲ့ ေနာင္ေနာင့္ စိတ္ကို ထပ္ဆင့္တိုးလို႔ ဖီးလ္တက္ေစပါေတာ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ေနာင္ေနာင္နဲ႔ ရဲကို အေၾကာင္းဖန္လို႔ လာတဲ့တစ္ေန႔က...
အေဆာင္ရဲ႕ ထုံးစံက ေန႔လည္ ထမင္းစားၿပီးတာနဲ႔ ၂နာရီအထိ တစ္ေရးတစ္ေမာ အိပ္ရပါတယ္။ အဲ့လိုအခါေတြမွာ တစ္ျခားေက်ာင္းသားေတြ အိပ္ၾကေသာ္လည္း ေနာင္ေနာင္က မအိပ္ပဲ အေပၚဆုံးအထပ္မွာ စာသြားခိုးက်က္ေလ့ရွိပါတယ္။ ခုေန႔လည္လည္း အဲ့လိုပဲ စာခိုးက်က္မယ္ဆိုၿပီး အေပၚထပ္ကို တိတ္တိတ္တက္သြားတယ္။ ကြၽန္းျပားတံခါးကို တြန္းပိတ္ထားရင္ ဘာသံမွ မၾကားရေအာင္ အသံလည္း လုံတဲ့ေနရာမို႔ ေနာင္ေနာင့္စိတ္ႀကိဳက္ စာက်က္လို႔ေကာင္းတဲ့ေနရာ။ ဒါေပမယ့္ ဒီတစ္ရက္ေတာ့ အဲ့ဒီေနရာကို ေနာင္ေနာင့္မတိုင္ခင္ လူတစ္ေယာက္ ဦးစြာေရာက္ႏွင့္ေနခဲ့ပါတယ္၊ သူက ရဲကို.. ရဲကိုကေတာ့ ေနာင္ေနာင့္လို စာက်က္ဖို႔ ေရာက္ေနတာ မဟုတ္ပဲ ေဆးလိပ္ခိုးေသာက္ဖို႔ေရာက္ေနတာ။ ေဆးလိပ္ကို ႐ိုး႐ိုး ေသာက္တာမဟုတ္ဘူး၊ ေရဗူးမွာ ေရတစ္ဝက္ထည့္ၿပီး ေဆးလိပ္ေငြ႕ေတြကို ဗူးထဲမွာ စုထားတဲ့ပုံနဲ႔ ေသာက္တာ။ ေသခ်ာေတာ့မရွင္းျပတက္ဘူး.. တ႐ုတ္ေတြ ေသာက္တဲ့ ေျပာင္းလို ဟာမ်ိဳးကို ေရသန္႔ဘူးနဲ႔ ပုံစံတူလုပ္ၿပီးေသာက္ေနတဲ့ပုံ။ အေငြ႕လည္း မထြက္ အသံလည္း မၾကားေတာ့ ေနာင္ေနာင္လည္း ဘယ္သူမွမရွိဘူးအထင္နဲ႔ ေရာက္သြားေတာ့ ကို႔ဆရာက မ်က္လုံးေတြ စင္းလို႔ ေကာင္းေတာင္ေနၿပီ. ေနာက္ၿပီး အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီကလြဲလို႔ အကႌ်အဝတ္အစားလည္း ဝတ္မထားဘူး။ ပူလို႔ျဖစ္မယ္၊ ကိုယ္တုံးလုံးကြၽတ္နဲ႔ ေဆးလိပ္ခိုးေသာက္ေနတဲ့ ရဲကို ကို ျမင္ေတာ့ ေနာင္ေနာင္ ေၾကာင္သြားတယ္။ ရဲကိုလည္း စာအုပ္ေတြနဲ႔ေရာက္လာတဲ့ ေနာင္ေနာင့္ကို ေတြ႕ေတာ့ အံ့ၾသ သြားတယ္..
"ဟင္.." "ဟာ..." အတန္ၾကာ မင္သပ္သြားရာကေန လွည့္ထြက္ေျပးမယ္လုပ္တဲ့ ေနာင္ေနာင့္ကို ရဲကိုတစ္ေယာက္ ထိုင္ေနရာကေန ကုန္း႐ုန္းထလိုက္ၿပီး လက္ကို လက္ဆြဲလိုက္ကာ လက္ျပန္လိမ္ထားလိုက္ၿပီး က်န္တစ္ဖက္က ပါးစပ္ကို ဖိပိတ္လိုက္တယ္။ ၾကမ္းတမ္းလြန္းတဲ့ ရဲကိုရဲ႕ အျပဳ အမူေၾကာင့္ နာလည္းနာ ငိုလည္း ငို ခ်င္ခ်င္ျဖစ္သြားတဲ့ ေနာင္ေနာင္..
"ငါလိုး.. မင္း ဘာလာလုပ္တာလဲ ဒီအေပၚကို.. အေဆာင္မွဴးနဲ႔တိုင္လို႔ကေတာ့ ဒီမွာ ေတြ႕လား..လက္သီး.." ရဲကိုက ေနာင္ေနာင့္ကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဆြဲလွည့္လိုက္ၿပီး လက္သီးျပကာ က်ိန္းဝါးလိုက္တာ။ ေစာေစာက သူ့အားႀကီးနဲ႔ လက္ကို လိမ္ခ်ိဳးလိုက္သလို ျဖစ္ထားတာေၾကာင့္ အေတာ္ေလးနာသြားတာမို႔ ေနာင္ေနာင္က သူ့လက္ေကာက္ဝတ္ သူကိုင္လို႔ "အဟင့္.." ဆိုၿပီး မ်က္ရည္ေတြ က်လာပါေတာ့တယ္။ အဲ့အခါမွ ရဲကိုလည္း အသိျပန္ဝင္လာကာ "နာသြားတာလား ညီ.." ေနာင္ေနာင့္ လက္ေလးကို လွမ္းဆြဲ ယူလိုက္ၿပီး ခပ္ဖြဖြ ေလး ဆုပ္ေပးေနေတာ့တာ။ "ေစာရီးကြာ.. မင္းက ႐ုတ္တရက္ ေရာက္လာေတာ့ ငါလည္း ေၾကာင္ၿပီး လုပ္မိသြားတာေပါ႔ဟ.. မငိုနဲ႔ေတာ့.. တိတ္.တိတ္ေနာ္..." ေလေျပနဲ႔ ေျပာလာတဲ့ ရဲကို ရဲ႕ စကားေတြကို ေခါင္းငုံ႔ နားေထာင္ရင္း မ်က္ရည္ေတြ သုတ္လိုက္ေတာ့ "လိမၼာတယ္.." ဆိုၿပီး ဆြဲဖက္လိုက္တယ္။ ေနာင္ေနာင္လည္း မ႐ုန္းပဲ ၿငိမ္ေနမိတာမို႔ ေနာင္ေနာင့္ ေက်ာျပင္ေလးကို ပြတ္ေပးေနေတာ့တာ။ ရဲကိုက ေနာင္ေနာင္ထက္ ေခါင္းတစ္လုံးေလာက္ အရပ္ျမင့္သူမို႔ ေနာင္ေနာင့္မ်က္ႏွာက ရဲကိုရင္ခြင္ထဲ အပ္ထားသလိုျဖစ္ေနတယ္။ အတန္ၾကာဖက္ထားေနတုန္း ရဲကိုက ေခါင္းကို ငုံ႔ခ်လိုက္ၿပီး ေနာင္ေနာင့္ နဖူးကို ရႊတ္ကနဲ တစ္ခ်က္ နမ္းလိုက္ပါေတာ့တယ္။ အေဆာင္ တစ္ခု လုံးကေတာ့ အိပ္ေမာက်ေနတုန္းပါပဲ....
----------------------------------------------------------
ရဲကိုနဲ႔ ေနာင္ေနာင္ မတ္တပ္ရပ္လ်က္ အေနအထားနဲ႔ အျပန္အလွန္ ေပြ႕ဖက္ပြတ္သတ္ေနမိၾကတယ္။ ေနာင္ေနာင့္အကႌ်အဝတ္အစားေတြကို အကုန္ခြၽတ္လိုက္ၿပီး ျပားကပ္ကပ္ေယာက္က်ားနိဳ႕ေလးမ်ားကို ႏုတ္ခမ္းနဲ႔ စုပ္ယူဆြဲလို႔ စို႔ေပးပါတယ္။ လွ်ာၾကမ္းႀကီးနဲ႔ စုပ္စို႔ေပးေနတာမို႔ ယားက်ိက်ိခံစားမႈ အသစ္နဲ႔ ျဖစ္ေနတဲ့ ေနာင္ေနာင္... "ႁပြတ္..ႁပြတ္..ျပတ္.ႁပြတ္.." "အင္း.အင္း..အ..အ.." ခပ္တိုးတိုးညဉ္းတယ္... တစ္ဖက္စို႔ တစ္ဖက္ေခ်နဲ႔ ကေလးေလးတစ္ေယာက္လို ႏို႔စို႔ေနတဲ့ ရဲကိုရဲ႕ ေခါင္းကို ျပန္ဖက္ကိုင္ထားရင္း ဆံပင္ေတြကို ဖြေနမိတယ္။
အတန္ၾကာ စို႔ၿပီးေနာက္ အေပၚျပန္တက္လာကာ ႏုတ္ခမ္းခ်င္း နမ္းစုပ္ၾကျပန္ပါတယ္။ ေနာင္ေနာင့္ပါးစပ္ထဲ လွ်ာေတြ ထိုးထည့္လို႔ ေမႊ စုပ္ စုပ္တယ္၊ ႏုတ္ခမ္းသားေတြကို ငုံကိုက္တယ္။ သူ့ပါးစပ္က ခပ္ျပင္းျပင္းေဆးလိပ္အနံ႔ကိုက ေနာင္ေနာင့္အတြက္ ခံစားမႈ တစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနေစေတာ့တာ။ နမ္းရႈိက္ေနရင္း ရဲကိုက ေနာင္ေနာင္ လက္ကို ဆြဲလို႔ သူ့ေအာက္ခံေဘာင္းဘီထဲ ထည့္လိုက္တဲ့အခါ.. "အို..." ႏုတ္ခမ္းတို႔ စက္ဝန္းသ႑န္ ျဖစ္သြားတဲ့ အထိ အံ့ၾသသြားတဲ့ ေနာင္ေနာင့္ကို "ဘာလို႔လဲ..ဘာျဖစ္လို႔လဲ ညီ၊ မေၾကာက္နဲ႔. မေၾကာက္ပါနဲ႔" တင္းေဖာင္းေနတဲ့ အတြင္းခံေဘာင္းဘီထဲမွာ ေႏြးေတးေတး လီးတုတ္ႀကီးရယ္၊ ၾကမ္းရွရွ လေမႊးေတြရယ္ ရဲ႕ အထိအေတြ႕က ေနာင္ေနာင္လို အူအ႐ိုင္း ေလးအတြက္ေတာ့ ေစာက္ဆန္းႀကီးကို ျဖစ္လို႔။ ခပ္ဖြဖြေလး ပြတ္သပ္လို႔ ဆြေပးမိေတာ့ "အိုး..အိုး.အင္း..အင္း..ဟင္း..." မ်က္စိမိတ္လို႔
တိုးတိုးညဉ္းရင္း ဖီးလ္ယူေနတဲ့ ရဲကို ကို မၾကာမၾကာ ခိုးၾကည့္ရင္း ေနာင္ေနာင္ ကိုယ္တိုင္လည္း ဖီးလ္ေတြ တက္လာပါေတာ့တယ္။ "မႈတ္ေပး ညီ.." ရွတတ အသံနဲ႔ ေျပာလာၿပီး စီတီေဘာင္းဘီကို အလုံးစုံ ခြၽတ္ခ်လိုက္တဲ့ ရဲကိုရဲ႕ ေရွ႕မွာ ေနာင္ေနာင့္ကို ဒူးေထာက္ ထိုင္ခိုင္းၿပီး ပါးစပ္ထဲ ထည့္လိုးပါၿပီ။
"အူး..အြင္း..အင္း..အြတ္..ႁပြတ္.ႁပြတ္..ျပတ္..ပလြတ္.." ေနာင္ေနာင့္ ဆံပင္တို႔ကို ဆြဲေစာင့္ကိုင္လို႔ ပါးစပ္မွာ လီးေတ့ကာ အခ်က္ေပါင္းမေရႏိုင္ေအာင္ တည္လိုးေတာ့တာ။ လီးဝင္လီးထြက္ အခ်က္တိုင္းမွာ ခပ္ေႏြးေႏြး စိုတိုတို အာခံတြင္းရဲ႕ အရွိန္ေၾကာင့္ ဖီးလ္ေတြ တက္တယ္ဆိုတာေလ ေျပာျပစရာ စကားလုံးမရွိသေလာက္ပဲ။ ေနာင္ေနာင့္အဖို႔ကလည္း သူ့စိတ္ကူးထဲက ခြက္ခ္ခ်ႀကီးရဲ႕ လီးႀကီးကို စုပ္ေပးေနရတဲ့ မဟာအခြင့္ထူးႀကီးကို ရထားတာမို႔ ေက်နပ္လို႔ စုပ္လို႔မဝ... ႏွစ္ဦးသား စုပ္မႈတ္ေနၾကရင္းက "ညီ.. ဖင္ ခံမလား..ကို ဖင္လိုးခ်င္တယ္.." ရဲကိုက ဖင္လိုးဖို႔ ေတာင္းဆိုလာတာ "တစ္.. တစ္ခါမွ မခံဖူးဘူး နာ.. နာမွာ ေၾကာက္တယ္.." "ခဏေတာ့နာမွာေပါ႔၊ တကယ္ ခဏပဲ ညီ၊ ကို ေခ်ာ့သြင္းေပးမယ္.. ဟိုဖက္ လွည့္ ကုန္းလိုက္.." တကယ္ေတာ့ ေနာင္ေနာင္ ကိုယ္တိုင္ကလည္း ဖင္ ခံဖူးခ်င္ေနတာနဲ႔အေတာ္ ျဖစ္သြားတယ္။ ဖင္ကို အေနာက္ပစ္လို႔ ေလးဖက္ ကုန္းေပးထားတဲ့ ေနာင္ေနာင့္ဖင္ဝမွာ ေစာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ အေနအထားနဲ႔လီးႀကီးကို ေတ့လို႔ သြင္းလိုးဖို႔ ျပင္လိုက္တဲ့ရဲကို...
"ဗ်စ္. ဖြတ္.. ႁပြတ္.." "အားးး.." "အိုးးး.." ခေရပြင့္သ႑န္စအိုအတြင္းကို လီးထိပ္စဝင္သြားရင္ပဲ အေတာ္ေလး ေအာင့္သက္နာက်င္သြားတာမို႔ အားကနဲ ေအာ္ကာ ခါးေကာ့သြားတဲ့ ေနာင္ေနာင္ရယ္ ၾကပ္စည္းေနတဲ့ ပါကင္ဖင္ထဲ လီးဝင္သြားလို႔ အိုးကနဲ ေအာ္လို႔ ဖီးလ္တက္သြားတဲ့ ရဲကို...။ ဖင္ထဲမွာ ေတာ့ တစ္ပိုင္းတစ္စဝင္ေနတဲ့ လီးတုတ္ႀကီး...
အတန္ၾကာၿငိမ္ေပးထားရင္း ခပ္မွ်င္းမွ်င္း ဖိသြင္းရင္းက လီးတစ္ဆုံးဝင္သြားခဲ့ပါၿပီ။ "အ..အ..အား..အား.." ျဖည္းျဖည္းခ်င္း နစ္ဝင္ေနတဲ့လီးေခ်ာင္းႀကီးက စအိုနံရံအသားမ်ားကို ပြတ္ဆြဲ ဖိသြင္းေနတာမို႔ ေနာင္ေနာင့္ခမ်ာမွာ အံက်ိတ္လို႔ ခံေနရေတာ့တာ။ ဖင္ေတာ့ နည္းနည္း ၿပဲသြားပုံရတယ္၊ အနီမက် လိေမၼာ္မက် ေသြးရည္ၾကည္တစ္ခ်ိဳ႕ စိမ့္ထြက္လာတယ္။ ပူထူေနေအာင္ ေအာင့္နာေနတဲ့အတြက္ အတင္း႐ုန္းဖို႔ႀကိဳးစားေပမယ့္ ေယာက္က်ားသားအားႀကီးနဲ႔ ဖိလိုးေနတာမို႔ အားခ်င္းမမွ်လွ၊ အသံက်ယ္က်ယ္မထြက္ရန္ ပါးစပ္မွာလည္း သူ့ေအာက္ခံေဘာင္းဘီနဲ႔ ပိတ္စို႔ထားေသးတာမို႔ ေနာင္ေနာင့္မွာ ရဲကို ျပဳသမွ်ႏုရမယ့္ အေျခအေနမွာရွိလို႔ပါပဲ။ ျဖည္းျဖည္းမွန္မွန္ေလး စိမ္လိုးေပးရင္းက ဓားအိမ္နဲ႔ ဓားလို တစ္သားတည္းက်သြားတဲ့ ဖင္ေခါင္းနဲ႔ လီးတို႔ရဲ႕ ဂေဟဆပ္ျခင္းဟာ ေျဖာင္းေျဖာင္းျမည္ေအာင္ ေစာင့္လိုးခ်ိန္သို႔ ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။ အစပိုင္းေတာ့ ပူထူေနေအာင္ ခံလိုက္ရေပမယ့္ တစ္စတစ္စနဲ႔ တက္တက္လာတဲ့ ဖီးလ္တို႔နဲ႔အတူ ဖင္ႀကီး ေနာက္ျပန္ပစ္ပစ္ေပးလို႔ အေပးေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ခံေနတဲ့ ေနာင္ေနာင့္ကို အရွိန္အား ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေဖာင္းေဖာင္း ျမည္ေအာင္ လိုးေပးေနတဲ့ ရဲကို။ ေခြၽးေတြကလည္း ေရေလာင္းထားသလို ရႊဲလို႔။
"ေကာင္းလား ညီ? ကို မင္းကို လိုးေပးေနတာ ေကာင္းလား.." ရွိသမွ်အားကုန္သုံးလို႔ စည္းပိုင္ၾကပ္ထုတ္ေနတဲ့ ပါကင္ဖင္ကို လိုးေနရင္းက ေမးလိုက္တဲ့ ရဲကိုရဲ႕အေမးစကား.. "အြင္း..အား..အ.အား.ေကာင္းတယ္..ေကာင္း..အား...အား.." ဖင္ထဲသို႔ လီးဝင္ လီးထြက္ အခ်က္တိုင္းဟာ အူေတြ အသည္းေတြ ေျပာင္းဆန္သြားမတက္ကို ဖီးလ္တက္ေနေတာ့တာ။ ရဲကိုက အေတြ႕အႀကဳံရွိဖူးထားပုံရေပမယ့္ ေနာင္ေနာင့္အတြက္က ပထမဆုံး အထိအေတြ႕လည္းျဖစ္ ခိုးလည္း ခိုးစားေနရတာမို႔ ပိုလို႔ေတာင္ အရသာေတြ႕လို႔ေနပါေတာ့တယ္။
"ဖြတ္.ဘြတ္.ႁပြတ္.ပလြတ္..ေဖာင္း..ေဖာင္း.ဖုတ္.ဖုတ္..ေျဖာင္း.." "အား..အား..အူး..အား..အိုး..အား.. ထြက္ၿပီ..ထြက္ၿပီ..အားးး.." ရဲကိုရဲ႕ အသံရွည္ ညဉ္းညဴမႈနဲ႔အတူ ေနာင္ေနာင့္ ဖင္ေခါင္းတစ္ခုလုံး ေႏြးတက္သြားတဲ့အထိ လရည္မ်ား အလွ်ံအပယ္ ဝင္ေရာက္သြားခဲ့ပါၿပီ။
"ရႊတ္.." ေနာင္ေနာင့္ ဂုတ္ပိုးကို ခပ္ဖြဖြေလး နမ္းရႈိက္ရင္း ေက်ာျပင္ေပၚမွာ ထပ္လ်က္သား အပန္းေျဖေနတဲ့ ရဲကို... "ေနာက္ရက္ေတြလည္း ကိုနဲ႔ ဒီအေပၚမွာ ထပ္ေတြ႕ရေအာင္ေနာ္ ညီ.." "ဟုတ္..." "ရႊတ္..ရႊတ္.." အနမ္းမိုးေတြ အဆက္မပ်က္ ထပ္ေႁခြေနပါေတာ့တယ္။ ေနာက္ရက္ေပါင္းမ်ားစြာမွာလည္း....
----------------------------------------------------------
ၾကာေတာ့ ၾကာခဲ့ၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ေတြးမိတိုင္း မေန႔တစ္ေန႔ကလိုပါပဲ။ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႔လည္း ဒိတ္ဖူး ခ်ိတ္ဖူးခဲ့သည့္တိုင္ ပါကင္ဖြင့္ေပးခဲ့တဲ့ အဆက္ေဟာင္းႀကီး ရဲကို ကိုေတာ့ အမ်ားထဲမွာ သတိရလို႔ေကာင္းတုန္း.. အေတြးလြန္ေနလိုက္တာ၊ ႐ုံးဆင္ခ်ိန္ေတာင္ ေရာက္ေပါ႔။
တိုက္ခန္းျပန္ေရာက္ေတာ့ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္အခန္းက ပစၥည္းေတြ တင္ေန သြင္းေနတာေတြ႕ရတယ္။ "လူသစ္ေတြ ေျပာင္းလာတာ ေနမယ္.." စိတ္ထဲ ေတြးေနမိတုန္း အခန္းထဲ က လူတစ္ေယာက္ထြက္လာတယ္။ ျမင္ဖူးတယ္လို႔ ၾကည့္ေနရင္း "ဟင္.. အကို..အကိုက ရဲကို မို႔လား.." "ေအး.ဟုတ္တယ္.. ေဟ.. မင္းက ေနာင္ေနာင္ မဟုတ္လား.. မေတြ႕ရတာေတာင္ အေတာ္ၾကာပါ႔ပဲ.." "အြင္း..ဟုတ္တယ္ဗ်.. အကိုတို႔ ဒီ အခန္းကို ေျပာင္းလာတာလား?" "ေအးဟ.. မင္းကေရာ.." "ဒါ က်ေနာ့္ အခန္းပဲ.. ဟာ... ေန႔ခင္းကမွ အကို႔အေၾကာင္းေတြ ေတြးေနေသးတယ္.. တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပဲ အခုေတာ့.." "ေဟ..ဟုတ္လား..ဘာအေၾကာင္းေတြမ်ား ေတြေနတာလဲကြ..." ရဲကိုရဲ႕ အေမးကို ေနာင္ေနာင္မေျဖမိ.. မေျဖလဲ သိေနတဲ့ အေျဖကို မ်က္လုံးခ်င္းစကားေျပာလို႔ သိေနမိၾကတဲ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္... အဆက္ေဟာင္းေတြ ျပန္ဆုံခ်က္ႀကီးက တိုက္ခန္းခ်င္း မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေတာင္ဆိုေတာ့ ေရွ႕ဆက္ ဘာေတြ ျဖစ္မယ္ဆိုတာ စာဖတ္သူတို႔ စဉ္းစားသာၾကည့္ၾကပါေတာ့ ခင္ဗ်ာ။ (ၿပီးပါၿပီ)
Comments
Post a Comment